1 Plin. 1. 2. c. 25. Juvenal. fat. 10. 2 verf. 179. & Gell. l. 17. c. 21. adeo neceffarium elementum eft, ut tranfierit intelle&tus ad volupta- lis. SALACACCABIA orum, 1. αλακακκάβια cibi acu Auguftin. 1. 7. de Civ. Dei, cap. 22. ex Varrone. Venilia unda eft, quæ ad litus venit: Salacia, quæ in falum redit. Feftus: Salaciam dicebant deam aquæ, quam putabant falum ciere, hoc eft mare movere. Quidam apud Servium ad En. 10. v. 76. putant eandem effe cum Venilia uxore Neptuni Ipfe ad lib. 1. Georg. v. 31. fcribit Salaciam dici a Cicerone in Timao ipfam Tethyn & ad I. Æn. v. 724. ipfam Venerem fic vocari e mari ortam & meretricum deam. Cic. de Univerf. c. 11. Ut Oceanum Salaciamque Cæli fatu Terræque conceptu generatos editofque memoremus : ex his Phorcyn, Saturnum, & Opem, &c. In libris facerdotum populi R. apud Gell. I. 13. c. 22. Luam Saturni, Salaciam Neptuni, Horam Quirini, &c. Adde Varron. 1. 4. de L. L. c. 10. poft med. Auguftin. 1. 4. de Civ. Dei, c. 10. & Apul. I. 4. Metam. & in Apolog. T Hoc vocabulo, inquit Feft. poeta pro aqua ufi funt. Pacuvius: Hinc fævitiam Salacia fugimus, lætique munere vefcimur Cereris. SALACITAS, atis, f. libidine, pruritus in Venerem. Plin. l. 10. c. 36. Columbæ & turtures octonis annis vivunt contra pafferi minimum vitæ, cui falacitas par. & cap. 59. Corrumpitur falacitate fecunditas. Adde lib. 9. c. 17. SALACON, onis, m. adxur. Hefycbio, & Suidae is dicitur, qui totidem fere litteris da vocatur, ideft fuperbus, arrogans, glo yu pag. 239. Delectantur dii ftupidorum capitibus rafis, falapittarum riofus, jactabundus Quidam derivant a quodam viro nomine Sala-SALAR, aris, m. genus pifcis, de quo Aufon. in Mofell. v. 88. Pur- SALAMANDRA, æ, f. falamandra, œœœuxvdpx σαλαμανδρα animal lacerti figu ra, ftellatum, nunquam, nifi magnis imbribus, proveniens, & ferenitate deficiens. Huic tantus rigor, ut ignem tactu reftinguat, non alio modo, quam glacies. Ejufdem fanie, quæ lactea ore vomitur, quacumque parte corporis humani contacta, toti defluunt pili: idque quod conta&tum eft, colorem in vitiliginem mutat. Nihil ex fe gignit. Inter omnia venenata ejus fcelus maximum eft. Cetera enim fingulos feriunt falamandra populos pariter necare improvidos poteft. nam fi arbori irrepfit, omnia poma inficit veneno & eos, qui ederint, necat frigida vi, nihil aconito diftans. Quin imo fi contacto ab ea ligno vel pede crufta panis incoquatur, idem veneficium eft: vel fi in puteum cadat. Tamen talis ac tanti veneni a quibufdam animalium, ut fubus manditur. Hæc ex Plin. l. 10. c. 67. 68. & lib. 29. c. 4. ante med. Inter venena enumeratur etiam a Martiano Dig. lib. 48. tit. 8. leg. 3. Quod vero tradit Plin. de pilorum defluvio, confirmatur illo Martial. I. 2. epigr. 66. Hoc caput) falamandra notet vel fæva novacula nudet, &c. & Pe Bron. in Satyr. c. 107. extr. Quæ falamandra fupercilia tua excuffit ? cui deo crinem vovifti & Seren. Sammon. c. 8. v, 107. Seu falamandra potens, nullifque obnoxia flammis, Eximium capitis tactu dejecit honorem. SA LÁMINIĂCUS, a um ad Salaminam pertinens, Salaminius, Ex- pureifque Salar ftellatus corpora guttis. verf. 118. Teque inter ¶ Salaria via Roma in Sabinos ferebat: ita dia, quod illa fal pu pudet Tribunorum militarium falariis candelabrum emere. b. e. tanti emere, quantum falarii nomine in annum dari folet Tribuno mil. Juvenal. fat. 3. v. 132. alter enim, quantum in legione Tribuni Accipiunt donat Calvinæ, vel Catiena. ¶ Inde tradu&tum ad fignificandam quamlibet erogationem, annonam, aut mercedem, in quacumque fpecie. Sueton. in Ner. c. 10. Senatorum nobiliffimo cuique, fed a re familiari deftituto, annua falaria, & quibufdam quingena conftituit. Senec. ep. 97. Dati judicibus nummi funt: & quod hac pactione turpius eft, fupra infuper matronarum falarii loco exa&ta funt. Tacit. in Agric. c. 42. Salarium proconfulari folitum offerri, Agricolæ Domitianus non dedit. Martial. I. 3. epigr. 7. Regis fuperbi fportula recefferunt. Nihil ftropharum eft: jam falarium dandum est. h. e. cœna recta. Sueton. in Tiber. c. 46. Pecuniæ parcus ac tenax comites expeditionum nunquam falario cibariis tantum fuftentavit. Eumen. de restaur. schol. c. 11. Salarium me liberaliffimi Principes in fexcenis millibus nummum accipere jufferunt. Scævola Dig. lib. 44. tit. & leg. ult. Salarium alicui conftituere. Id. lib. 34. tit. 1. leg. 16. Salaria medicó præftare. Ulpian. lib. 50. tit. 9. leg. 4. alicui decernere. Id. l. 2. tit. 15. leg. 8. poft med. Salarium annuum cuipiam, vel ufumfructum relinquere. SALAX, acis, luffuriofo, dopodioids, propenfus in Venerem, turpi libidine pruriens, cupidus, incontinens. Videtur effe a fale, quia humore falfo incitatur libido: unde Venus orta mari dicitur: vel a falio, oxiuw. Ovid. 4. Faft. v. 771. Sitque falax aries: couceptaque femina conjux Reddat: & in ftabulo multa fit agna meo. Varr. R. R. c. 9. Salaces galli. Colum. l. 7. c. 9. Suum quam falaciffimos oportet effe mares. Lactant. de Opific. Dei, cap. 14. a med. Salaciora animalia plus jecoris habuiffent. Per metonymiam de iis dicitur, que turpem libidinem provocant. Ovid. de remed. Amor. v. 799. Nec minus erucas aptum vitare falaces. Martial. I. 3. epigr. 75. falaces bulbi. Apud eund. I. 10. epigr. 48. & Ovid. 1. 2. de ar. om. v. 422. herba falax eft eruca, quam ftimulandæ Veneri aptiffimam effe, docet Plin. l. 19. c. 8. a med. & lib. 20. cap. 13. SALE, is, n. V. Sal in fine. SALEBRA, æ, f. Jaffi, o altro, che rende la firada difficile, supnya, locus afper, & tranfitu difficilis, fcrupi, fpinæ, & hujufmodi, quibus via difficilis eft: a falio, quia falire neceffe eft evadere volenti. Adhibetur fere in plurali num. Propert. l. 3. el. 14. v. 15. Luna miniftrat equis: demonftrant aftra falebras. Horat. l. 1. ep. 17. v. 52. Qui queritur falebras, & acerbum frigus, & imbres. Colum. l. 9. c. 8. Si neceffe habuerimus longinquis itineribus apes advehere, curabimus, ne falebris follicitentur. Martial, l. 9. epigr. 58. Nec quæ Flaminiam fecant falebræ. T Translate Val. Max. 1. 9. c. 12. n. 6. extern. Urbanitatem dicti crebro anhelitu cachinnorum profequutus, fenile guttur falebris fpiritus prægravavit. Id. 1. 6. c. 9. n. 5. extern. Semel dumtaxat vultum mutavit perquam brevi triftitiæ falebra fuccuffum. TSæpe refertur ad orationem. Cic. in Orat. c. 12. fub fin. Herodotus fine ullis falebris, quafi fedatus amnis fluit: Thucydides incitatior fertur. Id. 2. de Fin. c. 10. Hic fi definire, vel dividere didiciffet; fi loquendi vim, fi denique confuetudinem verborum teneret , nunquam in tantas falebras incidiffet. lib. 5. c. 28. ante med. Proclivius currit oratio: veuit ad extremum hæret in falebra. cupit enim dicere &c. Martial. l. 11. epigr. 91. Carmina nulla probas, molli quæ limite curSed quæ per falebras, altaque faxa cadunt. SALEBRATIM, adverb. V. dictionem feq. runt SALEBRĀTUS, a, um, falebris plenus, falebrofus. Sidon. 1. 2. ep. 2. a med. Fluvius falebratis faxorum obicibus affractus, fpumofo canefcit impulfu. Al. leg. falebratim. h. e. quafi per falebras. SALEBRITAS, atis, f. iter falebrofum, viæ difficultas. Apul. I. 6. Metam. Saxum immani magnitudine procerum, & inacceffa falebritate lubricum.. λος, m. SALEBROSUS, a, um, faffofo, difficile da camminare, afpro, ανώμα TDXs, lapidofus, fcrupofus, falebris plenus, afper, difficilis. Apul. I. 8. Metam. Sed & faxa gerebat, quæ falebrofa femita largiter fubminiftrabat. lib. 7. Mihi furfures apponebat incretos ac fordidos, multoque lapide falebrofos. T Translate Quintil. I. 11. c. 2. poft med. Inde interruptus actionis impetus, & refiftens ac falebrofa oratio, & qui dicit, edifcenti fimilis. b. e. quibufdam veluti falebris remorans impetum actoris, ut falebræ retardant progreffum ambulantis. Martial. I. 11. epigr. 3. Lectores tetrici falebrofum edifcite Saneram. b. e. difficilem, afperum, & in cujus lectione fæpius refiftendum fit. Sidon. in epift. præfixa carm. 14. Omiffa epithalamii teneritudine, per afperrimas philofophiæ, & falebrofiffimas regulas ftylum traxi. SALENTINI, orum Σαλεντίνοι Italiæ in Meffapia, nunc prov. , pop. Hydruntina, inter Apenninum montem, & finum Tarentinum. Alteram enim occupabant Calabri, inter Apenninum, & oftium maris Adriatici. A plerifque tamen tota provincia comprehenditur fub Salentinis & aliter Meffapia dicta fuit. Orti funt a Cretenfibus & Illyricis, qui focietate cum Locrenfibus inita, iis in locis confederunt. Ita vocati funt a Salentino promont. in extremis ejus peninfulæ finibus fito: vel, ut ait Feftus, a falo fortaffis quod pæne circunquaque mari ambiantur, tenui tantum ifthmo continenti nexi. SALENTINUS, a ad Salentinos pertinens. Virg. Æn. 3. v. 400. , um, Et Salentinos obfedit milite campos. Sil. 1. 8. v. 576. Salentinæ cohortes. Salentinum promontorium, Plin. l. 3. c. 23. & Salluft. apud Servium ad loc. Virg. cit. Capo di S. Maria. T Scribitur & Sallentinus, ut in Faft. Conful. apud Gruter. pag. 296. & 297. col. 2. quod improbari non debet. an SALERNITANUS, a, um, ad Salernum pertinens, Plin. l. 13. c, 3. . extr. Valer. Max. 1. 6. c. 8. n. 5. L. Plotium profcriptum.a Triumviris in Salernitana latebra unguenti odore proditum conftat. Eft autem Salernum, olim locus præfidii & caftrorum Romanis, in ora maris Tyrrheni, ut ex Plin. l. 3. c. 5. Liv. l. 32. c. 29. colligitur poftea oppidum & colonia deducta anno U. C. DLVIII. ut eft apud Liv. 1. 34. c. 45. & Vellej. l. 1. c. 15. agro colonis divifo, qui Campanorum fuerat. Lucan. I. 2. v. 425. radenfque Salerni culta Siler. Adde Horat. l. 1. epift. 15. v. I. SALGAMA, orum, n. robe in composta, canyaux, quæcumque conditanea ad vi&tum in vafis fervantur interdum ficca fæpe cum liquamine, & jure, ut mala, pyra, fici, uva, rapæ, &c. Colum. 1. 12. c. 4. Poft hoc præceptum locum, & vafa idonea falgamis præ› parari jubent. Id. l. 10. v. 117. Tempore non alio vili quoque falgama merce, Capparis, & triftes inulæ, ferulæque minores Plantantur. Id. l. 12. c. 9. Sæpe fuffundere jus debebit, nec pati fitire falgama. Adde cap. 4: a med. SALGAMARIUS, ii, m. dλuder's, qui falgama vendit, vel conficit. Colum. l. 12. c. 54. Deinde ficut confueverunt falgamarii, decuffatim ferramento lunato incidito. Salgamarius infcriptus fuit liber cujufdam C. Matii, in quo de falgamis condiendis agebatur. Id. ibid. c. 44. SALIARIS, re, ad Salios pertinens. Horat. l. 2. ep. 1. v. 86. Saliare Numæ carmen laudare . b. e. quod Numa Saliis canendum propofuit in movendis ancilibus, prifcis & ignotis verbis refertum. Unde Quintil. l. 1. c. 6. ad fin. ( al. cap. 11.) Et Saliorum carmina vix facerdotibus fuis fatis intelle&ta. Macrob. l. 3. Saturn. c. ult. circa med. Saliaria facra. Senec. ep. 15. Curfus, & cum aliquo pondere manus motæ, & faltus, vel ille, qui corpus in altum levat, vel ille ut ita dicam, faliaris, aut ut contumeliofius dicam, fullonius. ¶ Saliares epule, lautæ & opiparæ, quales erant Saliorum. Feft. in Salios. Saon Saliare genus faltandi inftituit: a quo appellati Salii: quibus per omnes dies, ubicumque manent, quia ample ponuntur cœnæ, fiquæ aliæ magna funt, Saiiares appellantur. Horat. l. I. od. 37. v.2. nunc Saliaribus Ornare pulvinar deorum Tempus erat dapibus fodales. Cic. Attic. I. 5. ep. 9. Cum epulati effemus Saliarem in modum. Al. aliter leg. Apul. I. 4. Metam. Saliares fe cœnaffe cœnas crederet. SALIATUS, us, m. officium, feu dignitas Saliorum. Capitolin. in Marc. Antonin. Philof. c. 4. In Saliatu omen accepit imperii. SALICASTRUM, i, n. unεdos dyeix, genus labrufcæ in falictis nafcens. Plin. l. 23. c. 1. Eft labrufce fimilis, fed in falitis nafcens, ideo diftinguitur nomine, cum eofdem ufus habeat, & falicaftrum vocatur. SALICTARIUS, ii, m. qui falictum curat, & ex eo materiam falignam viti pedanda jugandæque parat. Cato de R. R. c. 11. ubi funt qui lectionem mutant. Lupus falitarius apud Plin. l. 21. c. 15. herba eft de fponte nafcentibus, & in cibis ufum habentibus verius tamen oblectamentum, quam cibus. Officinæ inquit Harduin. lupulum paffim vocant, & Galli du Houblon, nos brufcandolo: & in falitis ac fepibus povenit. " SALICTETUM, i, n. idem quod fali&tum. Ulpian. Dig. lib. 47. tit. 7. leg. 3. Idem de faliteto dicendum eft. Alii leg. falicto, ut eft apud Haloandr. Sed Torrentin. habet faliteto. : SALICTUM, ti, n. falceto, falicale, Tv, locus falicibus confitus, & ipfi falices: fyncope a falicetum. Cato R. R. c. 1. fub fin. Vinea eft prima fecundo loco hortus irriguus, tertio falitum, quarto oletum, quinto pratum, &c. Cic. Agrar. 2. c. 14. a med. Acce det eo mons Gaurus, accedent falita ad Minturnas, &c. Plaut. Aulul. 4. 6. 9. Lucus crebro falito oppletus. Liv. I. 29. c. 17. Cum forte inter falita innata ripis laterent hoftes. Virg. 2. Georg. v. 13. glauca canentia fronde falieta, Ovid. Met. 11. v. 363. Jun&ta palus huic eft denfis obfeffa falitis. Colum. l. 10. v. 332. Glauca falica. Enn. apud Ciceron. 1. 1. de Divin. c. 20. Per amona falita. Virg. Ecl. 1. v. 55. fepes Hyblæis apibus florem depafta 'faliti. h. e. iulum flori fimilem, qui emittitur a falice fterili: cui infidentes apes fuccum hauriunt operi fuo idoneum . ¶ Quod Servius ad loc. cit. Virgilii, & Cincius apud Feftum in Salicem, dicunt effe virgulti genus, de humili ac tenui falice loquuntur, ex quo vimina fiunt. V. Salix. SALIENS, entis, faltante, Mousvos, andur, qui falit Phedr. l. 4. fab. 2. Fame coacta vulpis alta in vinea Uvam appetebat fummis faliens viribus. Plin. l. 4. c. 12. ad fin. Ex rupe in mare falientes. Martial. l. 1. epigr. 56. Et pifcem tremula falientem ducere feta. Ovid. 14. Met. v. 543. Cum faliente graves ceciderunt grandine nimbi. Id. Heroid. ep. 20. v. 139. tentat falientem pollice venam. il polso che batte. Sic Met. 8. v. 606. pectora trepido falientia motu. fcil. ob pulfum cordis. & lib. 6. v. 390. falientia vifcera. Lucret. 1. 4. v. 1193. & Venerem falientum læta retractant. h. e. Tw xBourdoTar. Ovid. 4 Faft. v. 409. Farra deæ, micæque licet falientis honorem Detis. b. e. falis , qui in ignem conjectus & falit & crepitat. Adde Horat. l. 3. od. 23. v. 20. Sic Tibull, 1. 3. el. 4. v. 10. Farre pio placant, & faliente fale. ¶ Saliéns dicitur aqua in rivis, quia lapilli curfum interrumpentibus, falit potius quam defluat item in fiftulis, & tubis ob impetum fcaturiendi aut quia in altum falit, ut in fontibus arte factis videre eft. Virg. 5. Ecl. v. 47. Dulcis aquæ faliente fitim reftinguere rivo. Ovid. de remed. amor. v. 632. Et multam faliens incitat unda fitim. Plin. l. 2. ep. 17. ad fin. Hæc amoenitas deficitur aqua falienti, fed puteos, ac potius fontes habet. funt enim in fummo. acqua corrente. & Sueton. in Aug. c. 82. Eftate apertis cubiculi foribus ac fæpe in periftylio faliente aqua cubabat. Adde Frontin. artic. 9. extr. & Artic. 11. &c. ¶ Hinc falientes dicuntur ipfi tubi, ac fistulæ, ex 2 quibus aqua falit, & alio ducitur, doccioni, fifoni, canne, cannoni 1 J SALIFODINA, æ, f. miniera di fale, falina, drownycor, locus ubi nativus fal effoditur: & differt a falina, im qua arte fit.. Vitruv. 1. 8. c. 3. ante med. Fontes, & flumina, & lacus, qui per falifodinas percurrentes, neceffario falfi perficiuntur. T Eft qui leg. falfifodina. SALIGINĚUS. V. in voce fequenti. SALIGNEUS, & ces, SALIGNUS, a, um, di falice, iteiros, qui eft ex falice. Ulpian. Dig. Tom. IV. Virg. En. 8. v. 285. & in ver. Gloss. axamenta ( quæ funt carmi- SALILLUM, li, n. falieretta, parvum falinum. Catull, carm. 23. ad labe falinum: Quid metuas? V. Salillum. Stat. in fi. filv. 4. l. 1. -ca SALIO, is, ivi, & ii, itum, a. 4. infalare, falare, di, falem af- ད que, ut nam di Iftac fum multo fale falfurus. T Salfus V. infra fuo loco. SALIO, is, livi, & lii, & lui, faltum, a. 4. faltare, balzare, πH dw, Moua, faltum edo, falto. Virg. 1. Georg. v. 449. Tam multa in tectis crepitans falit horrida grando. Plin. lib. 10. c. 38. Aves vario meatu feruntur, & in terra, & in aere. ambulant aliut cornices: faliunt aliæ, ut pafferes, merulæ : currunt perdices, rufticule. Ovid. in lbin, v. 558. Inque maris falias, Glaucus ut alter, aquas. Plaut. in fragm. apud Prifcian. fub fin. 1. I. 6. Saliam in puteum præcipes. Id. Trin. 2, 1. 30. Qui in amorem præcipitavit, pejus perit, quam fi faxo faliat. Liv. l. 2. c. 24. Salire de muro, præcipitarique. & cap. 39. & Ovid. in Ibin, v. 599. Obfeptis itineribus, fuper vallum faliunt. Plaut. Mil. 2. 3. 8. Metuo, ne in malum cruciatum infiliamus. Pale, tu fali folus. ego iftam infulturam nihil moror. Id. Bacch. 3. 3. 24. Hafta fco, pugilatu, pila, faliendo exercere fe. T Salive in brutis eft maris Tiq. Varr. 1. 2. R. R. c. 7. a med. Cum equus matrem ut faliret, adduci non poffet. & cap. 4. ante med. Verres octo menfium incipit falire. Adde lib. 3. c. 6. & 10. & apud Non. c. 2. n. 290. Et paffive Id. R. R. 1. 2. c. 2. a med. de ovib. Neque pati oportet, minores, quam bimas, faliri. Ovid. 2. de ar. am.`v. 485. Læta falitur ovis. T Salire, emicare, celeriter emergere, profilire, exfilire, faltar fuori. Lucret. 1. 1. v. 187. E terraque exorta repente arbufta falirent. Claudian. in præfat. ad III. Conful. Honor. v. 3. excuffo faliit cum tegmine proles. h. e. pullus aquilæ natus eft rupto putamine. Ulpian. Dig. lib. 19, tit. 1. leg. 17. fub fin. Perfonæ, e quarum roftris aqua falire folet. Varr. 1. 1. R. R. c. 13. Cohortes interius compluvium habeant lacum, ubi aqua faliat. h. e. decurrat, defluat. V. Saliens. T Pro palpitare, micare, fubfilire, battere, palpitare, tremolare, nú, noμm. Ovid. 10. Met. v. 289. faliunt tentate pollice venæ. Plin. l. 10. c. 53. Gutta in ovo falit, palpitatque. Senec. in Herc. Oet. v. 708. Stat terror animis, & cor attonitum falit. Tamen nadia. Perf. fat. 3. v. 109. vifa eft fi forte pecunia, five Candida vicini fubrifit molle puella; Cor tibi rite falit? Plaut. Pfeud. 1. 1. 104. Id futurum, unde unde dicam nefcio: nifi quia futurum eft: ita fupercilium falit, V. Salifator. T Pro falii in præterito dixere falui, non folum in compofitis adflui, profilui, &c. fed & in fimplici. Diomed. I. 1. pag. 371. Salio perfectum fuavius enuntiari videtur falii, quam falivi : fed plerique Veteres falui dixerunt. Virg. 2. Georg. v. 384. Mollibus in pratis untos faluere per utres. Prifcian. quoque l. 10. pag. 906. teftatur fe in quibufdam codicibus faluere inveniffe. Serv. ad illud 3. En. v. 416. Diffiluiffe ferunt: hinc apparet, inquit, bene dictum, untos faluere per utres. Eft enim pofitio falio, falis, falui. Illud quoque Ovidii a multis cum Prifcian. loc. cit. fic legitur, 4. Faft. v. 05. Per flammas faluiffe pecus, faluiffe colo nos. SALISATIO, onis, f. palpitatio, maλuds,a faliendo. Marcell. Empir. c. 21. in f. Cordis pulfus, five falifatio. Gloff. vet, Salifatio, meλμός. Scribitur & faliffatio. SALISĂTOR, & Saliffator, oris, m. Salifatores, inquit Ifidor. I. 8. Orig. c. 9. ad fin. vocati funt, qui, dum eis membrorum quæcumque partes falierint, aliquid fibi exinde profperum, feu trifte fignificare prædicunt. Muret. 1. 9. var. let. c. 6. legit falitores. Huc pertinet illud Theocr. Edyll. 3. v. 37. Α"λλεται ὀφθαλμὸς μὲν ὁ δέξιος cpay is now 'Aura; Plaut. Pfeud. 1. 1. 105. ita fupercilium falit. Afin. 2. 2. 49. Ergo mirabar, quod dudum fcapulæ geftibant mihi. SALISUBSOLUS, Salius fubfiliens Legitur a nonnullis apud Catull. carm. 17. ad Colon. v. 5. Sic tibi bonus ex tua pons libidine fiat, In quo vel Salifubfuli facra fufcipiunto. b. e. pons tantæ firmitatis, ut in eo Salii faltare fecuri queant. Addunt & illud Pacuvii: Pro imperio fic Salifubfulus veftro excubet. Alii apud Carull. leg. Salii ipfulis: & verfum Pacuvii fpurium effe putant. Ipfulas dicunt effe lamellas in facris adhibitas, fpecie virorum & mulierum. Idque Fefti auctoritate confirmant. Apud Feft. habemus ipfullices, bracteas in virilem muliebremque fpeciem expreffas.Et fubfillas, quafdam lamellas facrificiis neceffarias: ab aliis ipfillas dictas. In quibus verbis varias lectiones multas comminifci facile quivis poteft. SALITYO, onis, f. actus faliendi: ut Salitio equorum, il faltar a cavallo. Veget. 1. 1. de re milit. c. 18. σταλίς SALITOR, oris, m. in Gloff. vet. eft raxárns, b. e. falfamentarius. Quidam leg. apud Cicer. 4. Attic. ep. 17. ad fin. Litteras datas falitoribus Britanniæ. Sed plerique omnes datas a litoribus Britannie. ¶ Quidam putant effe cundem ac falifatorem. SALITŪRA,, f. infalamento, cis, conditura ex fale. Colum. I. 12. c. 21. Poft falituram mufti. SALITUS, a, um, V. in Salio, fal afpergo. SALIVA, æ, f. fcialiva, fputo, faliva, bava, oiator, oras, humor in ore animalis, fputum. Lucret. 1. 4. v. 1101. Affigunt avide corpus, junguntque falivas oris. verf. 639. ut ferpens, hominis quæ tacta falivis Difperit. Juvenal. fat. 6. v. 621. de Claud. Imp. (quem in ira ritu fpumanti fuiffe fcribit Sueton. c. 30. ) tremulum caput, & longa manantia labra faliva. Colum. I. 6. c. 9. Signa bovis febricitantis manantes lacrymæ, oculi compreffi, fluidum falivis os, &c. Plin. l. 28. c. 12. circa med. Tuffim fanat faliva equi triduo pota. Catull. carm. 23. in Fur. v. 15. A te fudor abeft, abeft faliva, Mucufque, & mala pituita nafi. b.e. nunquam fudas, nunquam exfpuis. Id. carm. 77. in Gollum, v. 8. & Senec. 3. de Ira, c. 38. in fi. Pinguis faliva. fputo groffo. & Catull, carm. 97. ad Juvent. v. 10. fpurca faliva. Plin. 1. 28. c. 4. Salivam in manu ingerere. sputarfi in mano, & lib. 27. c. 6. Salivam ciere ノ vas. for lib. 37. c. 10. facere. & Senec. ep. 79. ante med. movere venir l'acqua, o l'acquolina in bocca, eccitar l'appetito quod translate de iis dicitur, quæ appetitum fui excitant. Verba enim Senece funt: Aut ego te non novi, aut Etna tibi falivam movet. b. e. valde cupis Etnam cognofcere, ac defcribere. Sic faliva MerT Omnia curialis apud Perf. fat. 5. v. 112. eft cupiditas lucri . una faliva continuare, Hieronym. epift. 61. ad Pammach. c. 4. b. e. uno impetu, aut fpiritu, protinus, protelo, ita ut ne femel quidem fpuatur. ¶ Plin. l. 7. c. 2. & lib. 28. c. 4. & 7. ante med. invidiam jejuna falivæ hominis contra ferpentes, fafcinationes &c. micomitialem morbum, furunculos, lichenas, lippitudines luftralibus ram vim prædicat. Perf. fat. 2. v. 33. puerum falivis expiare. ¶ Contra arcanas falivas dixit Propert. veneficium, in quo faga fpurcam falivam fuam infpuit, vel amatorium poculum infecit: 1. 4. el. 7. v. 45. Aut Nomas arcanas tollat verfuta fali¶ Dicitur de quibufdam certorum animalium humoribus falivæ fimilibus. Plin. l. 35. c. 15. Cochlearum faliva illita infantium oculis. Id. l. 32. c. 6. Oftrea fpiffa, nec faliva fua lubrica. Id. l. 9. c. 36. Purpuræ diebus quinquagenis vivunt faliva fua. Id. l. 11. c. 37. Sect. 54. extr. Oculos natura compofuit callofis in extimo tunicis, quas fubinde purificant lacrymationum falivis. cap. 12. de melle. Sive ille eft cæli fudor, five quædam fiderum faliva, five purgantis fe aeris fuccus. Metonymice faliva eft guftus, fapar, gufto, fapore. Plin. l. 23. c. 1. a med. Sua cuique vino faliva innocentiffima, fua cuique ætas gratiffima, hoc eft media. Propers. 1. 4. cl. 8. v. 38. Et Metymnæi Graja faliva meri. Perf. fat. 6. v. 24. turdorum noffe falivam. Petron. in fragm. Tragur. c. 48. Burm. Quidquid ad falivam facit, in fuburbano nafcitur. b. e. omne vinum, quod fapore gratum eft, & guftui jucundum: dà nel gusto. SALIVARIUS, a, um, falivale, oandns. Plin. l. 9. c. 51. Mituli, & pectines fponte naturæ in arenofis proveniunt: quæ durioris teftæ funt, ut murices, purpuræ, falivario lentore: b. e. humore inftar falivæ, fed vifcofo. SALIVATIO, onis, f.os, falivæ fluxus. Cal. Aurelian. Acutor. l. 3. c. 2. SALIVATUM, ti, n. moτèv, čμx, пpozónoμe, medicamentum liquidum, vel folidum in quibufdam animalium morbis a mulomedicis adhiberi folitum. Di&tum ex eo, quod primo nimia faliva compefcendæ inftitutum fit: vel quia falivam, b. e. cibi appetentiam reftituat. Sunt tamen, qui falviatum ubique reponunt, quafi prima ejus compofitio ex falvia fuerit. Colum. l. 6. c. 10. Recens tuffis (boum) optime falivato farinæ hordeaceæ difcutitur. beverone. & cap. præced. Cotos brafficæ coliculos triginta ex oleo & garo falivati more febricitanti bovi demitti. & cap. 25. Lupini femicrudi conteruntur, & offæ falivati more faucibus ingeruntur. Plin. l. 27, c. 11. Ex hac herba in tres modios falivati additur , quantum in unam fagittam addi folet (h. e, quantum addi folet ad unam fagittam veneno inficiendam ) ita offa demittitur boum faucibus in morbis. Pallad. in Aprili, tit. 7. Vitulis toftum molitumque milium cum lacte mifceatur, falivati more præbendum. SALIUNCA, æ, f. herba, de qua Plin. 1. 21. c. 7. ad fin. Saliunca folio quidem fubbrevi, & quod necti non poffit, radici numerofa cohæret, herba verius, quam flos, denfa veluti manu preffa, viterque cæfpes fui generis. Pannonia hanc gignit, & Norici, Alpiumque aprica: urbium, Eporedia tantæ fuavitatis, ut metallum effe cœperit. Veftibus interponi eam gratiffimum. Hæc Plin. Eandem facit Scribon. Larg. cum nardo filveftri compof. 195. & cum fpica Celtica, compof. 258. Virg. Ecl. 5. v. 16. Lenta falix quantum pallenti cedit oliva, Puniceis humilis quantum faliunca rofetis. Ubi Servius: herba , quam Orci tunicam vulgo vocant. SALIVO, as, a. 1. sputare, oiani(w, falivam emitto. Translate Plin. 1. 9. c. 36. Purpuræ congregantur verno tempore, mutuoque attritu lentorem cujufdam ceræ falivant. ¶ Item curo eo medicamento, quod falivatum dicitur: quia etiam ciendæ falivæ vim habet. Colum. l. 6. c. 5. Panacis & eryngii radices fœniculi feminibus mifcendæ, & cum defruti ac moliti tritici farina, candenti aqua confpergendæ eoque medicamento falivandum ægrotum pecus. G vel tenero cap. 24. a med. Fete vaccæ cytifus viridis præbetur olere, commixto torrido molitoque milio, & per unam noctem la&te macerato falivatur. & cap. 37. a med. Admiffarius equus defenonnunquam to viridi pabulo, & largo hordeo firmandus, falivandus erit. SALIVOSUS, a, um, falivale, salivoso, ondrs, falivæ fimilis, faliva abundans. Plin. l. 16. c. 38. Humor cerafis (in cortice) gummofus, ulmis falivofus, lentus ac pinguis malis. Apul. in Apolog. Salivofa labia bavose. bre etiam SALIUS, a, um, ad Salios pertinens. Feftus: Salias virgines Cincius ait effe conductitias, quæ ad Salios adhibeantur cum apicibus paludatæ: quas Elius Stilo fcripfit facrificium facere in regia cum Pontifice paludatas, cum apicibus in modum Saliorum. Horat. l. 1. od. 36. v. 12. & lib. 4. od. 1. v. 28. pede candido In morem Salium ter quatient humum. Salium poteft etiam intelligi pro Saliorum. SALIX, icis, f. falcio, falce, falice, ira, genus plantæ plurimi ufus in cultu vinearum, five grandior fit, & perticalis, five humilior feu viminalis : quæ duo genera ponit Colum. 1. 4. c. 30. & 31. Quæ Græca dicitur a Varr. l. 1. R. R. c. 24. extr. & a Catone R. R. c. 6. viminalis eft, & flavi coloris. Amerina ejufdem eft ufus, gracili virga, & rutila: eademque & Sabina vocatur. Colum. ibid. & Virg. 1. Georg. v. 265. Atque Amerina parant lentæ retinacula viti. Eft & Gallica obfoleti purpurei, & tenuiffimi viminis. Plin. l. 16. o. 37. Salicis plura genera. namque & in proceritatem ma `magnam emittunt jugis vinearum perticas, pariuntque baltheo cor- pro virga ad cædendum, bacchetta, verga. Prudent. in Rom. Tee SALLĬO, & SALLITUS, & SALLO, is, V. in Salio, falem afpergo SALMACĬDUS, a, um, falmaftro, falfus fimul & acidus. Gloff. vet. Salmacidum, pór, Salmacidus, arμupòs, aλwdns. Plin. l. 31. c. 3. Nitrofas aquas, atque falmacidas in defertis Rubrum mare pétentes, addita polenta, utiles intra duas horas faciunt. Flor. . 4. c. 10. a med. Non minor ex aqua poftea, quam ab hoftibus clades : infefta primum fiti regio: tum quibufdam falmacidis fluviis infeftior. Plin. Valerian. l. 5. c. 41. ad fin. Ipfum vero balneum ex dulci aqua fiat, non ex falmacida. Reinef. 1.3. var. lect.c.4. a med. & Salmaf. in Solin. c. 5. omnibus allatis locis falinacidus legi volunt. Utra ex his vocibus præferenda fit, viderint alii. T Salmacidus adject. a Salmacide, V. in voce fequenti. Lubricus, & dubiæ facturus fercula cœnæ, Tempora longarum fers incorrupte morarum, Præfignis maculis capitis: cui prodiga nutat Alvus, opimatoque fluens abdomine venter. SALMONEUS, i, m. trifyllab. Exλureus, Eoli filius, frater Sify- SAL NITRUM. V. Nitrum. SALOMON, onis, Exλquŵr, avros, vel ãros, & Exλour indeclin. filius Davidis ex Bethfabee rex Judæorum Latine pacificum fonat Primus templuin magnificentiffimum Deo ædificavit. Sapientiffimus omnium mortalium fuit, fapientia ei divinitus infufa idemque ditiffimus. Juvenc. lib. 2. in cap. 12. Matth. verf. 717. Ut Salomona pium, præceptis dedita juftis, Audiret. Prudent. in Hamartig. v. 581. Nos dignum Salomone nihil. T Scribitur & Solomon: fic fæpe apud Lactant. T Secundam fyllabam produxit Alcim. Avit. I. 6. Poemas. v. 387. Pacificus quidquid lata inter fepta Salomon; quia ad Salomonem pertinens. Sidon. 1. 4. ep. 18. in carm. Quæ Salomoniaco potis eft confligere templo. Venant. Fortun. I. 2. carm. II. v. 1. Si Salomoniaci memoretur machina templi. & Græce Exλwpwr. SALOMONIĂCUS, a um, SALOMONIUS, a, um, ad Salomonem pertinens. Lactant. I. 4. c. 13.. SALOR, oris, m. color fali, feu maris, qui medius fere eft inter pa, SALPICTA, five Salpineta, five Salpifta, æ, m. trombetta, tubicen. SALPŪGA, æ, f. genus formica venenatæ. Plin. l. 29. c. 4. ad fin. SALMĂCIS idis f. Exλuxxis, in Fabulis eft Nympha Nais, filia Cali & Terræ, ut ait Feft. quæ ftagnum quoddam in Caria coluit, in quo cum Hermaphroditum natantem vidiffet, ipfa quoque adnatans tam arête complexa eft, adhæfitque, ut duo in unum corpora mifcerentur, & Androgynus fieret. V. Hermaphroditus. Ovid. Met. 4. v. 306. Salmaci vel jaculum, vel pictas fume pharetras. T Salmacis etiam dictum eft ipfum ftagnum, feu fons in Caria, apud Halicarnaffum, ex quo qui biberent, molles fieri, & effeminari & ad turpem libidinem incitari crediti funt. Ovid. loc. cit. v. 385. Quifquis in hos fontes vir venerit exeat inde Semivir, & tactis fubito mollefcat in undis. Stat. l. 1. filv. 5. v. zo. procul hinc & fonte dolofo Salmacis. THinc in probris ea vox fuit, ut eft apud Cicer. l. 1. Offic. cap. 18. a med. cum quid muliebri animo, molliter, ignave, & effeminate fit. Ennius ibid. & apud Feft. Salmaci da fpolia fine fudore & fanguine. Alii leg. das fpolia, &c. A-SALSAMEN, inis, n. idem quod falfamentum. Arnob. 1. 7. pag. 230. lii vero Salmacida fpolia, &c. ut fit Salmacidus adjectivum. ¶ Originem fabulæ effe, fcribit Feftus, quod aditus ad eum fontem anguftatus parietibus occafionem largiebatur juvenibus petulantibus illudendi antecedentibus pueris & puellis, quia non patebat effugium. Vitruv. aliam affignat . 2. c. 8. circa med. ideo enim infamia illa laboraffe, quia cum fit ejus aqua perlucida, & egregii faporis, Cares, & Leleges, barbari homines bonitate ejus allesti, paulatim eo convenire cœperunt, & e duro feroque more commutati in Græcorum confuetudinem & fuavitatem mollierunt animos, & ad humanitatem tradu&ti funt. Non enim fieri poffe, ut ex ea aqua mollis quifquam & impudicus fiat. SALMO, onis, m. fermone, falamone, genus pifcis marini, qui etiam fluvios fubit, femelque guftata aqua dulci vix unquam in mare regreditur. Plin. l. 9. c. 18. In Aquitania falmo fluviatilis marinis omnibus præfertur. Aufon. in Mofella, v. 97. Nec te puniceo rutilantem vifcere, Salmo, Tranfierim, latæ cujus vaga verbera caudæ Gurgite de medio fummas referuntur in undas, Occultus placido cum proditur æquore pulfus. Tu loricato fquamofus pectore, frontem Tom. IV. Carnem ftrebulam, & pulpamenta, falfamina denique, quæ funt commixtio quadrinis copulata de frugibus. SALSAMENTARIUS, a, um, da falume, Tapexnpós, ad falfamenta pertinens. Colum. I. 2. c. 10. a med. Vafa olearia, & falfamentaria. Plin. l. 18. c. 30. fub fin. Salfamentarii cadi. Id. I. 28. c.9. a med. Salfamentaria tefta. T Salfamentarius abfolute, qui falfamenta facit, aut vendit, pizzicagnolo, rapx&tis. Auct. ad Herenn. 1. 4. c. 54. Ut fi falfamentarii filio dicas: quiefce tu, cujus pater cubito fe emungere folebat. Autor vite Horatii. Horatius Flaccus, patre, ut creditum eft, falfamentario, cum illi quidam in altercatione exprobraffet: quoties ego vidi patrem tuum cubito emungentem &c. Idem habet Macrob. I. 7. Saturn. c. 3. SALSAMENTUM, ti, n. pefce falato, falume, falfume, pixos, pifcis fale aut muria conditus cibi gratia, ad diuturnum ufum. Quia enim obfonia Latinis fere pifces erant, ea fi fallerentur, falfamenta dicta. Item ipfa muria. Terent. Adelph. 3. 3. 27. Salfamenta hæc fac macerentur pulcre. Cic. 2. de Divin. c. 57. De vino aut falfamento putes loqui, quæ evanefcunt vetuftate. Varr, R. R. 1. 3. |