extr. Milefias nonnulli ejufdem effe dicunt: quarum fama non ignotilis habetur, quamvis mediocriter fcriptæ fint. T Milefius deus apud Apul. ad fin, 1. 4. Metam, ek Apollo, qui Mileti templum & oraculum habuit: de quo & Lactant. in Epit. c. 10. T Milefie Cereris meminit Id. l. 2. c. 7. & Val. Max. l. 1. c. 1. n. 5. extern. cujus templum cum milites (Alexandri expilaturi intraffent, fubito oculis capti fuiffe dicuntur, flamma objekta. MILETIS, idis, f. Byblis, filia Mileti. Ovid. 9. Metam. v. 634. mœftam tota Miletida mente. T Eft etiam adject. femin. Ovid. 1. Trift. el. 9. v. 41. A quibus adveniat Miletida fofpes ad urbem h. e. Tomos, quæ Milefiorum colonia fuit.

MILETUS, i, m. Mixamos, filius Apollinis ex Argea Cleochi filia vel fecundum Ovidium, ex Dejone. Nonnulli non Apollinis, fed Euxantii Miconis filii, alii Sarpedonis, qui fuit filius Jovis, filium faciunt. Hic cum Minoa Cretenfium regem jam fenem regno privare vellet, a Jove territus in Samum, deinde in Cariam Afiæ regionem fugit, ibique oppidum condidit, quod de fuo nomine Miletum appellavit. Ex Cyance Maandri filia genuit Caunum & Byblida. Ovid. Metam. 9. v. 442. & fequentib. T Porro Miletus, i, f. nunc Melafso, totius eft Ionia caput, antea Lelegeis & Pityufa & Anactoria nominata, fuper o&oginta (al. feptuaginta) urbium per cuncta maria genetrix, ut eft apud Plin. l. 5. c. 29. ( Senec. de confol. ad Helv. c. 6. habet feptuaginta quinque) nec fraudanda cive Cadmo, qui primus profam orationem condere inftituit (Id. 1. 7. c. 57. Profæ orationis Pherecyden Syrium, hiftoriæ Cadmum hunc primum auctorem facit.) nobilis fuit etiam lanis pretiofis . V. Milefius. Martial. 1. 8. epigr. 28. Nec Miletus erat vellere digna tuo. Patria fuit etiam Thaletis, qui inter feptem Sapientes unus eft: Anaximandri, & Anaximenis philofophorum, & Efchinis oratoris, &c. MILIACEUS, a, um, di miglio, xérxpnos, ut Miliacea puls. Feft. in

Forma.

MILIARIUS, a um, ad milium pertinens. Varr. 1. 4. de L. L. c. 11. Ficedula, & miliariæ di&tæ a cibo, quod alteræ fico, alteræ milio fiant pingues. ortolani. & lib. 3. R. R. c. 5. Adjiciunt aves alias quoque, quæ pingues veneunt care, ut miliariæ, ac coturnices Plin. fub fin. 1. 22. Miliaria appellatur herba, quæ milium necat. De miliario vafe, V. Milliarius.

MILITARIE, militariter. Trebell. Poll. in XXX. Tyrann. c. 22. de Emil. Servus militarie cæfus, quod, &c. Al. aliter leg. MILITĀRIS, re, militare, di milizia, da foldato, spenwaxes, ad militiam, vel milites pertinens. Cef. 1. 3. B. Civ. c. 75. Ut militare inftitutum fervaretur. & cap. 103. Eris magno pondere ad militarem ufum in naves impofito. & cap. 53. extr. Militaribus donis donare aliquem. Id. lib. 1. B. Gall. cap. 21. Rei militaris peritiffimus. Liv. I. 8. c. 34. Militaris difciplina. Cic. pro Mur. . 5. labor, Id. 6. Verr. c. 52. licentia. Id. pro Cluent. c. 36. Tribuni militares. Catil. 2. c. 6. militaria figna. Plin. l. 18. c. . Militaris panis. da munizione. Cato apud Gell. 1. 7. c. 10. Es militare. paga. Cic. 1. Offic. c. 18. extr. Statue ornatu fere militari. Id. pro Flacc. c. 32. Leges militares. Tacit. Ann. 1. c. 32. Militaria odia . ibid. Militares animi. Id. 2. Hift. c. 75. Militaris vir. A.e. militiæ affuetus. Plaut. Trucul. a. 5. v. 16. Militares pueri. h.e. filii militum. Horat. l. 1. od. 8. v. 5. Cur neque militaris Inter æquales æquitat? h. e. habitu & animo militari.od. 22. v. 13. Quale portentum neque militaris Daunia in latis alit æfculetis. b. e bellicofa. Sic Tertull. in Apolog. c. 11. fub fin. Quis juftior & militarior Scipione? ¶ Militaris atas, eft poft annum decimum feptimum ufque ad quadragefimum fextum: extra quod tempus, non nifi neceffitate cogente, milites fcribebantur: quod colligitur ex Liv. l. 25. c. 5. Nep. in Caton. c. 1. & Gell. l. 10. c. 28. V. etiam Lipf. de mil. Rom. l. 1. dial. 2. & Sigon. de ant. jure Civium R. 1. 1. c. 15. ubi plura. Tacit. Ann. 2. c. 60. Referebat, habitasse quondam feptingenta millia ætate militari. atti all' armi. ¶ Via militaris, eft amplior & directior ceteris, & quæ ab oppido ad oppidum re&ta fert, atque adeo frequentior, ftrada maeftra, o regia: ita dicta, quia per eam exercitus commeant: cujufmodi fuere Salaria, Flaminia, Appia, Emilia, &c. Liv. l. 36. c. i5. fub fin. In valle iter eft non latius, quam fexaginta paffus: hæc una militaris via eft, qua traduci exercitus poffint. Cic. de provinc. conful. c. 2. Via illa noftra, quæ eft ufque ad Hellefpontum militaris. Colum. I. 1. c. 5. Nec effe oportet ædificiis junctam militarem viam, quod prætereuntium viatorum populationibus, & affiduis divertentium hofpitiis infeftat rem familiarem. T Militaris herba, eft millefolium. V. Militaris denique unus eft ex multis Jovis epithetis apud Harufpices, & Romanos veteres, tefte Apul. de Mundo sub fin. MILITARITER, adverb. da foldato adverb. da foldato, σTTITWS, more militum more militiæ Liv. l. 4. c. 41. Adverfus hæc Tempanii oratio incompofita fuiffe dicitur, ceterum militariter gravis, non fuis vana laudibus &c. Id. l. 27. c. 3. Milites in portis, murifque fibimet ipfos tecta militariter coegerat ædificare Arrius Menand. Dig. lib. 49. tit. 16. leg. 4. Militariter punire.

MILITARIUS a um idem ac militaris. Plaut. Pfeud. 4. 4. 11. Quin hinc metimur gradibus militariis? b. e. incitatis, quales fere incedentium militum funt .

MILITIA, æ, f. milizia, orpatex, militare munus militaris vita feu difciplina, militaris ars Cic. pro leg. Manil. c. 10. Ad patris exercitum, atque in militia difciplinam profectus eft. Id. 1. Offic. c. 11. a med. Militia facramento obligare aliquem. & lib. 3. c. 26. Simulatione infaniæ militiam fubterfugere. Ovid. 13. Metam. v. 37. detrectavitque furore Militiam fi&to. Id. 2. Faft. v. 508. Et patrias artes, militiamque colant. Horat. l. 1. ep. 18. v. 55. fævam Mili

De

tiam puer, & Cantabrica bella tulifti. Virg. 8. Æn. v. 516. affue fcat fub te tolerare magiftro Militiam & grave Martis opus. Ta cit. Ann. 1. c. 20. Antiquam duramque militiam revocare. Caf. 1. 6. B. Gall. c. 17. Munus militiæ fuftinere. Plin. l. 6. c. 19. Militiam capeffere Colum, in præfat. l. 1. circa med. Vera illa Romuli proles militiam belli facile fuftinuit durata pacis laboribus. Vellej. 1. 2. c. 117. Otio magis caftrorum, quam bellica affuetus militiæ. Caf. 1. 6. B. Gall. c. 13. Militia vacationem habere. Hirt. de B. Alex. c. 56. Tranfmarina militia perterriti. b. e. quod trans mare militandum effet. Salluft. in Jug. c. 67. Etas militiæ patiens. atte all' armi & ibid. Mario ad confulatum capiundum omnia abunde erant, induftria, probitas, militiæ magna fcientia, &c. & cap. 86. Fortiffimum quemque, plerofque militia cognitos accire. Id. in Catil. c. 7. Per laborem ufu militiam difcere. Juftin. I. 11. c. 6. Veterani emeritæ militiæ. Id. l. 7. c. 3. Ne ubique deformis militiæ damnis haberetur. per le difdette della guerra. T Pro bello fumitur & in illo Vellej. 1. 2. c. 120. Germani hoftes Cimbricam ¶ Et pro virtute Teutonicamque militiam Italiæ minabantur. militari ibid. c. 5. Præclara in Hifpania A. Bruti militia fuit qui ingenti vi hominum, urbiumque potitus numero, Gallæci cognomen meruit. Flor. l. 4. c. 5. Fulvia gladio cinta, virilis militiæ uxor ¶ In plur. num. Tibull. l. 1. el. 3. v. 82. Optavit lentas & mihi militias. b. e. longas & tardas expeditiones, molte e lunghe campagne. (Hoc fensu Justin. 1. 20. c. 1. Prima militia adverfus Græcos fuit. la prima fpedizione.) Sueton. in Claud. c. 25. Equeftres militias ita ordinavit, ut, &c. h.e. militiæ ordines, & gradus. gradibus & emolumentis militiæ Scævola Dig. lib. 32. leg. penult. in fi. & Celf. lib. 31. leg. 22. Sejp liberto meo militiam do, lego: illam militiam , quam & teftator habuit. T Tria funt genera militiæ, inquit Serv. ad Æn. 7. v. 614. & ad Æn. 2. v. 157. Primum eft facramentum, in quo jurat unufquifque miles, fe non receffurum injuffu confulis, nifi expleto militia tempore: quod fere erat vigintiquinque annorum. Alterum eft conjuratio, quæ fit in tumultu, ideft Italico bello & Gallico, quando vicinum Urbi pericu lum fingulos jurare non patitur, ut inter Fabios fuit Hi milites ad unum tantum bellum militare tenentur Tertium eft evocatio, cum ad fubitum bellum evocabantur: unde etiam conful folebat dicere: qui rempubl. falvam effe vult, me fequatur. Hi non funt proprie milites, fed pro milite: unde Salluft. Neu quis miles, neve pro milite. Hinc milites facramento rogati tumultuarii, evocati: quos tangit Virg. 1. 2. Æn. v. 157. & lib. 8. v. 5. 6 9. T Genitivus militie ut belli, cum verbis & nominibus ftatus in loco fignificat in militia & cum domi, cui ex adverfo refpondet fere jungitur. Cic. 5. Tufcul. c. 19. Quorum virtus fuerat domi militiæque cognita. in pace, e in guerra. Liv. in fi. cap. 32. 1. 7. Semper ego plebem Romanam militiæ domique colui. Terent. Adelph. 3. 5. 49. Una femper militiæ & domi fuimus. Adde Cicer. 3. de Orat. c. 33. & Salluft. in Catil. c. 5. 6. & 9. T Interdum militia funt ipfi milites, ut fervitium ipfi fervi. Juftin. 1. 32. c. 2. Concurfu infularium, cum omni militia interficitur. T Succi num militie apud Plin. 1. 4. c. 13. eft gleffum. V. Gleffum. ¶ Tranf late eft quodcumque laboriofum munus, provincia. provincia. Cic. pro Mur. c. 9. Servius hic nobifcum hanc urbanam militiam refpondendi scribendi, cavendi, plenam follicitudinis ac ftomachi fecutus eft. Propert. 1. 1. el. 6. v. 3. Non ego fum laudi non natus idoneus armis Hanc me militiam fata fubire volunt. Ovid. Faft. 2. v. 9. Hæc mea militia eft ferimus, quæ poffumus arma Plin. de hirundinum labore in nidis faciendis, lib. 10. c. 33. Eaque militia illis cum anno redit femper. Militiai xaïnos pro militie dixit more fuo Lucret. l. 1. v. 29. Effice ut interea fera mænera militiai, &c. ¶ Militia eft munus, feu officium aliquod in aula Imperatorum. Prudent. in prooem. Cathemer. v. 19. Tandem militiæ gradu Eve&tum pietas Principis extulit, Affumptum propius ftare jubens ordine proximo. b. e. præfectura prætorii, vel diguitate patriciatus, vel alia hujufmodi. Adde lib. 3. Cod. tit. 25. leg. 1. & V. Miles. MILITIŎLA, æ, f. diminut. Autor vite Juvenalis qui a nonnullis Suetonius creditur. In pantomimum femeftribus militiolis tumentem. b. e. gradibus, & honoribus militaribus. MILITO, as, avi, atum, n. 1. militare, orpartow, militiam exerceo, ftipendia facio, mereo. Cic. 1. Offic. c. 11. In cujus exercitu Catonis filius tiro militabat. Liv. I. 23. c. 42. ad fin. Noftra juventus omnis fub fignis militat tuis. Salluft. in Jug. c. 68. Is eo tempore contubernio patris ibidem militabat. Juftin. 1. 8. c. 3. Civitates quæ fub aufpiciis ejus militaverant. Vellej. 1. 2. c. 120. L. Afprenas fub Varo inilitans. Sueton. in Cef. c. 68. Militare adverfus aliquem. Curt. l. 6. c. 5. Græci mercede apud Perfas militantes. Terent. Heaut. 1. 1. 65. In Afiam ad regem militatum abiit. Senec. in Phaniff. v. 621. Frater arma comitatus tua, tibi militabit. Curt. I. 6. c. 5. fub fin. & lib. 8. cap. 8. Militare cum aliquo ¶ Paffive Horat. epod. 1. v. 23. Libenter hoc & omne militabitur Bellum in tuæ fpem gratiæ. ¶ Translate Plaut. Perf. 2. 2.50. At confidentia illa militia militatur multo magis quam pondere. Ovid. Heroid. ep. 7. v. 31. durumque ample&tere fratrem Frater Amor caftris militet ille tuis. Horat. I. 1. ep. 2. v. 66. venaticus ex quo Tempore cervinam pellem latravit in aula, Militat in filvis catulus. Apul. I. 2. de doctr. Plat. ad fin. Militare pro utilitate cunctorum. T Militare dicuntur qui in facro Palatio funguntur munere aliquo, & Imperatori in republica operam navant ut in Miles dictum eft. Auguftin. 1. 8. Confeffion. c. 6. ufurpat de Agentibus in rebus. Adde lib. 10. Cod. tit. 69. leg. 1. & lib. 3. tit. 25. leg. 1. & lib. 12, tit. 19. leg. 2. 3. 7. &c.

conari, cum infinito Tertull. de Pall. c. 1. ad fin. Aries machina eft, quæ muros frangere militat.

MILITO, opis, m. miles. Quidam legunt in Apul. I. 9. Metam. fub fin. Militones illi, nec ufpiam illum delitefcere adjurantes. Sed plerique al, commilitones.

MILIUM, lii, n. miglio, xéyxpos, genus frugis, plerifque avium jucundiffimæ, rotundi minutique grani, & frumentorum omnium maxime durans quippe quam ad centum ufque annos fervari, tradit Plin. l. 18. c. 30. fub fin. ex Varron. l. 1. R. R. c. 57. fi ab humore cuftodiatur Dictum eft a maxima nummorum fumma , quæ eft mille (quod mile, & milia etiam fcribitur) ut ait Feftus. Ex eo candida puls, & panis conficitur in Campania præcipue, ut Plin. ibid. c. 10. fub fin. & Colum. I. z. c. 9. extr. docent. Virg. 1. Georg. v. 216. & milio venit annua cura Colum. loc. cit. inter legumina numerare mallet, fimul cum panico. nam multis regionibus cibariis eorum colonos fuftineri. ¶ De milio Indico V. Indieus. MILLE, mille, mila, xino, nomen numerale centum decies continens a voce Græca allata: vel a pro, quod tamen diverfam habet fignificationem. Et fubftantivi, & adjectivi more ufurpatur. Subftantive in num. fingulari eft indeclinabile (nec pro eo ponitur, quod Grace χίλιοι dicitur, fed quod χιλιάς : & ficuti una χιλιάς, & duæ xades; ita unum mille, & duo millia, certa, atque dire&ta ratione dicitur quæ funt verba Gellii l. 1. c. 16. & Macrob. 1. 1. Saturn. 6. 5. ) in plurali declinatur millia millium millibus femper autem genitivum regit. Claud. Quadrigar. apud Gell. ibid. Ibi occiditur mille hominum. Cic. pro Mil. c. 20. Quo in fundo , propter infanas illas fubftructiones, facile mille hominum verfabatur valentium Varr. apud Gell. ibid. & Macrob. 1. 1. Saturn. c. 5. Plus mille & centum annorum est. Cic. 6. Phil. c. 5. extr. Quis L. Antonio mille nummum ferret expenfum ? Id. pro Rabir. Poft. c. II. a med. Mille talentum acceffionem effe factam. Cato apud Gell. loc. cit. Inde eft ferme mille paffuum. Plaut. Mil. 4.2.87. Mille annorum perpetuo vivunt. T In fexto cafu olim dixere. milli, quafi mille, is, declinaretur: vel metri caufa. Lucil. l. 15. apud Gell. ibid. & Macrob. loc. cit. Hunc milli paffum qui vicerit atque duobus, &c. & lib. 9. Tu milli nummum potes uno quærere centum. b. e. potes mille nummis acquirere centum millia. Ubi nota Unum mille, un migliajo. T In plurali Cic. Phil. 14. c. 5. Si quis Hifpanorum, aut Thracum mille, aut duo millia occidiffet. uno, o due mila. Id. pro Rabir. c. 8. Decem millia talentum Gabinio effe promiffa. Liv. l. 10. c. 20. Cæfa ad fex millia hominum duo millia & quingenti capti. Juftin. l. 11. c. 9. Cæfa funt peditum unum & fexaginta millia, equitum decem millia . Cic. pro Cluent. c. 32. Quadraginta iftorum acceffio millium quid valet? Id. 1. de nat. Deor. c. 34. ad fin. Sexcenta millia mundorum. Id. pro Dom. c. 22. Illa tot virorum fortiffimorum millia. Liv. l. 34. c. 52. a med. Philippei nummi aurei quatuordecim millia quingenti quatuordecim. Eodem modo locutus eft 1. 39. c. 5. Adde Colum. I. 5. e. 1. ) Id. l. 44. c. 14. Rinum millium æris fingulis miffum munus . Virg. 5. En. v. 75. Ille e concilio multis cum millibus ibat Ad tumulum. Cic. Verr. 4. c. 22. Huic hereditas H-S quingentorum millium venerat a muliere quadam.

veter. codicib. & monum. tefte Pier. ad Virg. 4. Georg. v. 473. & Broukuf. ad Propert. l. 1. el. 5. v. 1o. & confirmante Cellar, in Orthograph. ex Infcript. apud Gruter. pag. 835. n. 8. X. milia numum. pag. 868. n. 11. XC. milia numorum Sed & millia habet fua præfidia in lapide Ancyrano, & in ufu frequenti. MILLEFOLIA, 2, f. millefoglie, herba eft cubitali fcapo, ramofa minutioribus, , quam fœniculi, foliis ab imo veftita. Utiliffima habetur fanandis vulneribus: unde & herba militaris appellatur. Plin. 1. 25. c. 5. & lib. 24. c. 18. T Millefolium, ii, n. apud eund. 1. 24. c. 15. eft caulis tener, fimilis foeniculo, plurimis foliis: unde & nomen accepit. Nafcitur in paluftribus, magnifici ufus ad vulnera: Græce pupidoumor, myriophyllon. Etruria hoc nomine appellat herbam in pratis tenuem, a lateribus capillamenti modo foliofam eximii ufus ad vulnera. Hæc Plin. MILLEFORMIS. V. Milliformis. MILLENARIUS, a, um, di mille, mille continens. Auguftin. l. 20. de civ. Dei c. 7. Millenarius numerus denarii numeri quadratum folidum reddit.

MILLENI, æ, a, mille,

χίλιοι nomen numerale diftributivum, quo & extra diftributionem Poetæ utuntur. Plaut. Bacch. 4. 9. 4. Atrida Priami patriam millenum numero navium decumo anno poft fubegerunt. MILLEPEDA, æ, f. animal e vermibus terræ ab aliis centipeda, & multipeda dictum, pilofum, multis pedibus arcuatim repens, tactuque contrahens fe: onifcon (ovisnov) Græci vocant alii tylon (TO) Illam autem, quæ non arcuatur, fepa (σ, a ont, σηπὸς quod a σ, putrefacio.) Græci vocant, alii fcolopendram minorem perniciofamque. Hæc ex Plin. c. ult. I. 29. Id. 1. 20. c. 2. Folia peponum fanant morfus millepeda fepa Græci vocant, oblongam, pilofis pedibus, pecori præcipue nocivam: morfum tumor infequitur, & putrefcit locus.

MILLESIMUS, a, um, millefimo χιλιοστός nomen numerale ordinis: a mille. Cic. Attic. 1. 2. ep. 4. Ex libro Serapionis millefimam partem vix intelligo. Id. de Fato, c. 7. Quanquam id millefimo ante anno Apollinis oraculo editum effet. Perf. fat. 3. v. 27. an deceat pulmonem rumpere ventis, Stemmate quod Tufco ramum millefime ducis? b. e. tu millefimus , nempe DCCCCXCVIIII. ante te majores habens. Ovid. Heroid. ep. 13. v. 97. Inter mille rates tua fit millefima puppis. h. e. ultima. ( Eodem modo locutus eft Senec. in Agam. v. 455. ) Gell. l. 14. c. 1. ad fin. Præ ceteris , quæ mentiuntur, pars ea non eft millefima. Senec. 1. 3. de Ira ? 6. 33. Ufura millefima. b. e. qua pro mille nummis unus quot menfibus penditur: quæ penfio mille menfibus fortem æquat, & minimus fenoris modus eft. Petron. in fragm. Tragur. c. 67. Burm. Habeo decem pondo armillam, ex millefimis Mercurii factam. h. e. ex ufuris millefimis, vel ex millefima cujufcumque lucri parte, Mercurio voMILLIARE, is, 'n. idem ac milliarium: a mille. Cic. Attic. 1.6. ep. 1. Accepi tuas litteras ad quintum milliare Laodicea, quas legi libentiffime. Ita in aliquibus MSS. legit Victorius: Critici reliqui a. d. quintum Terminalia.

ta.

liarii fignificat, un miglio, un migliajo. Cic. Attic. l. 4. ep. 16. ad fin. Septa cingemus excelfa porticu, ut mille paffuum conficiatur . Id. pro Sext. c. 12. in fin. Edixit ut ab urbe abeffet millia paffuum ducenta. Interdum vox paffuum omittitur. Cic. Attic. 1. 3. ep. 4. Ut mihi ultra quadringenta millia liceret effe. Salluft. in Jug. c. 114. Circiter duum millium intervallo. Liv. l. 9. c. 44. Hoftes fecutos, duo millia inde locis munitis & ipfos confediffe. Cum adjective adhibetur femper eft indeclinabile, & pluralis tantum numeri. Planc. ad Cicer. Fam. 10. ep. 9. Equites mille via breviore præmiffi. Auct. ad Herenn. l. 3. c. penult. Mille verborum imagines comparare. Cef. l. 1. B. Gall. c. 22. Mille & quingentis paffibus abeffe. Horat. epod. 9. v. 17. bis mille equos. Id. 1. 2. fat. 3. v. 61. Catienis mille ducentis clamantibus. TSæpe pro numero indefinito, fed magno ponitur. Virg. 4. En. v. 701. de Iride. Mille trahens varios adverfo fole colores. Horat. l. 3. od. 7. v. 12. Tentat mille vafer modis. Ovid. Heroid. ep. 17. v. 104. Cum mea virginitas mille petita procis. Si te vidiffem, primus de mille fuiffes. ¶ Negat Gronov. I. 1. de pecun. vet. c. 10. mille unquam fubftantivum effe, aut genitivum per fe regere: multifque ea de re difputat. Semper itaque effe adjectivum, & plurale, & indeclinabile: fed neutrum duplex habere, bec mille, & bec millia: priori nos uti cum hic numerus non exceditur pofteriori, cum plura funt millia. Catull. carm. 5. v. 7. Da mi bafia mille, deinde centum Dein mille altera, dein fecunda centum : Dein cum millia multa fecerimus, &c. Cum vero dicimus mille hominum, mille nummum, ellipfin effe, & intelligi nominativum multitudo numerus manus, aut quid fimile: & cum ait Liv. I. 23. c. 44. fub fin. Mille fere paffuum inter urbem erant, caftraque: fubaudiri poffe, mille fere paffuum campi erant. Et in illo Plauti Mil. 4. 2. 87. Mille annorum perpetuo vivunt: fubaudiendum tempus. Et in illo Lucil. apud Gell. l. 1. c. 16. Ad portam mille eft: fupplendum paffuum fpatium, vel intervallum. Porro integre locutum effe Virgil. cum ait En. 10. v. 167. Sub quo mille manus juvenum. & Plaut. Mil. 4. 2. 72. Plus mihi auri mille eft modiorum Philippei Valer. Max. 1. 8. c. ult. n. 1. extern. Senatus, qui mille hominum numero conftabat. Similiter cum legimus, fex millia hominum, intelligi fine dubio corpora: cum decem millia talentum intelligi pondo: cum mille nummum, intelligi auri pondere vel auro: cum tria millia jugerun, intelligi fpatia, &c. Hæc fane abfurda non funt, fed alicubi duriufcu¶ Mile, & milia fimplici fæpiffime fcriptum reperitur in

12.

T

milliarias vocari multas oleas, narrant a pondere olei , quod fe

rant annuo proventu. Plin. alter l. 7. ep. 31. Præerat alæ milliariæ. b. e. mille militum. Adde Infcript. apud Gruter. pag. 482. n. 4. Sic Milliaria cohors, Veget. de re milit. l. 2. c. 6. quam Id. ibid. habuiffe dicit pedites mille centum quinque, equites loricatos centum triginta duos. Sueton. in Ner. c. 31. Milliariæ porticus. b. e. mille pedum. V. Milliarenfis. T Milliarium annorum apud Auguftin. l. 20. de civ. Dei c. 7. eft mille annorum fpatium. Sic milliarium avum apud Tertullian. de Anim. c. 31. Milliarii,

orum, dicti funt a Hieronymo, & Auguftino Hæretici, qui inter alia docebant, mille annos poft refurrectionem in terreno regno Chrifti, fecundum carnales ventris & libidinis voluptates, futuros ut ait Auguftin. de Hærefib. n. 8. Adde lib. 20. de civ. Dei, c. 7. & Hieronym. in præfatione in lib. 18. in Efai. a med. T Græco vo cabulo Chiliafte, XIλorai, funt appellati. Auguftin. loc. cit. ¶ Milliarium abfolute eft columella, feu lapis erectus in viis, præfertim militaribus, infcriptas habens notas, quibus millia quæque paffuum fignificantur, ut & in Lapis dictum eft. Cic. in Bruto, c. 14. Cum plebes prope ripam Anienis ad tertium milliarium confediffet. Id. Attic. 1. 8. ep. 5. Poftea audivi, a tertio milliario multa mala eum dixiffe capiti fuo. Sueton. in Ner. cap. 48. Offerente Phaonte fuburbanum fuum circa quartum milliarium. Frontin. de aquæduct. art. 6. Concipitur Anio vetus fupra Tibur vigefimo milliario extra Portam. artic. 5. Concipitur Appia via Præneftina inter milliarium feptimum & octavum. artic. 72. Ad feptimum ab Urbe milliarium. artic. 21. Citra quartum milliarium. & ibid. Intra fecundum milliarium. Vet. Lap. in Muf. Veron. pag. 241. Imp. Cæf. L. Sept. Severus..... &, Imp. Cæf. Mar. Aur. Antoninus Pius..... miliaria vetuftate conlapfa reftitui jufferunt. T Milliarum di&ta fuit columna ab Augufto in capite Romani Fori ftatuta, in quam defi

definebant omnes viæ Romam ferentes. Plin. l. 3. c. 5. Adde Sueron. iss Oth. c. 6. & Tacit. 1, Hift. cap. 27. qui milliarium aureum appellant, quia columna illa auro lita erat. ¶ Videtur & ipfum fpatium milliarium dici poffe, un miglia. Sueton. in Ner. cap. 31. Foffam inchoabat longitudinis per centum fexaginta milliaria

Denique milliarium (fæpius miliarium, Ispartip) vas fuit altum & anguftum (ut colligitur ex Pallad. in fi. l. 5. ) fed ingentis capacitatis unde & nomen ) calefaciendæ aquæ in balneo pofitum, caldaja: de quo ita Pallad. I. 1. tit. 40. Miliarium vero plumbeum cui area patina fubeft, inter foliorum fpatia forinfecus ftatuamus, fornace fubjecta ad quod fiftula frigidaria dirigatur, & ab hoc ad folium fimilis magnitudinis fiftula procedat, quæ tantum calidæ ducat interius, quantum fiftula illi frigidi liquoris intulerit. Senec. 1. 3. quest. nat. c. 24. Facere folemus dracones, & miliaria, & complures formas, in quibus ære tenui fiftulas ftruimus, per de clive circumdatas, ut fæpe eundem ignem ambiens aqua, per tantum Auat fpatii quantum efficiendo calori fat eft. Frigida itaque intrat, effluit calida. Id. ibid. 1.4. c. 9. minora miliaria memorat: unde patet, variæ magnitudinis fuiffe: Ulpian. vero Dig. lib. 34. tit. 2. leg. 20. a med. etiam argentea, & inter coquinaria vafa recenfet. In trapeto miliarium eft vas, in quod expressus liquor excipitur in cujus medio ftat ferrea columella, quæ molam fuftinet. Cato R. R. c. 20. 22.' T De ratione fcribendi V. Mille in fine. MILLIES, mille volte, xiinis, mille vicibus: & ponitur etiam pro fæpiffime. Cic. pro Rabir. perduell. c. 5. Moreretur prius acerbiffima morte millies Gracchus quam, &c. Terent. Eun. 3. 1. 32. Plus millies audivi. Plin. l. 2. c. 23. Quinquies millies Valer. Max. 1. 3. c. 7. n. t. Bis millies. Vitruv. l. 1. c. 6. Semel & tricies millies mille, tregta un millioni, & mox : Ter millies mille. tre millioni.

MILLIFORMIS, e, mille formarum multiformis. Prudent. Cathemer. 9. v. 55. Pulfa peftis lubricorum milliformis dæmonum . Al. leg. milleformis. MILLUS, i, m. collare da cane collare canum venaticorum, factum ex corio conixumque clavis ferreis eminentibus adverfus impetum luporum. Scipio Emilianus ad populum: Vobis, inquit, reique publicæ præfidio eritis, quafi millus cani. Hæc Feftus. T Millum, i, quidam leg. in illo Varron. 1. 2. R. R. c. 9. ad fin. Ne vulnerentur a beftiis, imponuntur his collaria quæ vocantur millum ideft cingulum, circa collum ex corio firmo cum clavulis capitatis, quæ intra capita infuitur pellis mollis, ne noceat collo duritia ferri. Sed plerique al. leg. melium, feu melium. MILO, Milon, onis, m. MA, athleta Crotonienfis. Tantæ fortitudinis fuit, ut taurum in Olympico certamine ictu nude dextræ occiderit, & fine fatigatione per ftadii fpatium fupra humeros portaverit , totumque eo die comederit. Huic malum tenenti digitis nemo poterat extorquere Dum conftitiffet nemo eum valebat veftigio educere. In fenectute cum nimia nervorum fiducia arborem in parte media hiantem diducere vellet, brachiis hinc inde conftri&tis, & deficiente conatu retentus, lupis fuit præda .. Gell. . 15. c. 16. Valer. Max. l. 9. c. 12. fub fin. Plin. l, 7. c. 20. Ovid. in Ibin, v. 617. Utque Milon, robur diducere fiffile tentes, Nec pofis captas inde referre manus. MILONIĀNIJS, a, um, ad Milonem pertinens Balb. ad Cicer. poft epift. 7. 7. 9. ad Attic. Miloniana tempora. b.e. quibus T. Annius Milo accufatus eft. Unde & oratio a Cicerone pro eo habita Miloniana dicitur.

!!

MILTITES LAPIS, MλTÍTNs aidos, genus lapidis hæmatitæ, colore rubricæ, vel minii. nam uires minium eft. Plin. l. 36. c. 20. fub fin. MILTOS, i, f. uiaros, Græca appellatio coloris ejus, qui Latine rubrica dicitur. Plin. l. 33. c. 7. Trojanis temporibus rubrica in honore erat. Milton vocant Græci minium quidam, cinnabari. Ita enim Harduin. diftinguit T Alii minium interpretantur apud Vitruv. 1. 9. c. 3. Signans cera ex milto, quæ effet expertus. b. e. miniata cerula, ut ait Cic. Attic. I. 15. ep. 14. extr. MILVA, æ, f. a milvus, convicium eft in feminam nimis avidam & rapacem bonum Petron. in fragm. Tragur. c. 75. Burm. Suadeo tuum concoquas, milva. MILVAGO, ginis, f. genus pifcis, qui & milvus pefce rondine, ut quidam putant Plin. l. 32. c. 2. Milvago quoties cernatur extra aquam volitans, tempeftates mutari.

MILVĪNUS, a, um, ad milvum pertinens. Plin. l. 37. c. 10. a med. Milvinæ plumæ. ¶ Refertur ad rapacitatem. Cic. ad Q. Fr. 1. 1. ep. 2. c. 2. Licinium plagiarium cum fuo pullo milvino tributa exigere. Plaut. Pfeud. 3. 2. 62. An invenire poftulas quenquam coquum, nifi milvinis, aut aquilinis ungulis? Petron. in fragm. Tragur. c. 42. Burm. fub fin. Mulier , quæ mulier, milvinum genus T Milvina fantes eft vehemens orexis & rabida. Plaut. Men. 1. 3. 29. Madida quæ mihi appofita in menfam, milvinam fuggerant. Milvinus pes apud Colum. I. 12. c. 7. nomen eft herbæ milvi pedem referentis. Fortaffe eft catanance, quam Plin. l. 27. c. 8. tradit, arefcentem contrahere fe ad fpeciem unguium milvi exanimati. T Milvine tibie dicuntur , quæ funt acutiffimi foni. Fefius, & Solin. c. 5. ( al. c. 11.) a med. T Scribi poteft & miluinus quadrifyllabum. MILVIUS PONS. V. Mulvius. MILVIUS,& Milvus, & Miluus, i, m. nibbio, ixos, avis ex genere accipitrum, fed major, rapaciffima, & femper famelica. Traditur a folftitiis affici podagra. Hibernis menfibus latet. Videtur artem gubernandi docuiffe cauda flexibus. Plin. 1. & cap. 10. Cic.

cem,

avido. Plaut. loc. cit.

2. de nat. Deor. cap. 49. Milvo eft quoddam bellum quafi naturale cum corvo . ergo alter alterius, ubicumque nactus eft, ova frangit. Horat. epod. 16. v. 31. juvet ut tigres fubfidere cervis, Adulteretur & columba milvio. ( de re impoffibili. ) Phædr. fab. ult. l. 1. Columbæ fæpe cum fugiffent milvium Et celeritate pennæ vitaffent ne"&c. Ovid. 2. Amor, el. 6. v. 34. Vivit edax vultur, ducenf que per aera gyros Milvius. Id. 2. Metam. v. 716. Ut volucris vifis rapidiffima milvius extis, Flectitur in gyrum, &c. Plaut. Pan. 5.5. 13. male ego metuo miluos: mala illa beftia eft: ne forte me auferat pullum tuum. Miluus legunt Critici etiam in locis Phedri, & Ovidii allatis. hanc enim effe veterem, probam, frequentioremque fcripturam. T Translate dicitur de homine rapaci atque De eo, qui ingentes poffeffiones habet, proverbiali locutione dicimus, tantum habere, quantum milvi volant. Petron. in fragm. Tragur. c. 37. Burm. Trimalchio fundos habet, quam (b. e. quantum ) milvi volant. Perf. fat. 4. v. 26. Dives arat Curibus, quantum non milvus oberret. Juvenal. fat. 9. v. 55. tot prædia fervas Appula tot milvos intra tua pafcua laffos. TEft etiam pifcis hoc nomine faltu fe fupra mare attollens, fummifque undis difcurrens, volanti fimilis, prædæ caufa: quem nonnulli putant effe pesce rondine. Ovid. in Halieut. v. 95. Hippuri celeres, & nigro tergore milvi. Horat. l. 1. ep. 16. v. 50. Cautus enim metuit foveam lupus, accipiterque Sufpectos laqueos, & opertum miluus hamum. T Item fignum cælefte, quod vergit ad Urfam majorem, in parte inferiore. Cum terra monftrum mirabile edidiffet, quod fuperiore parte taurus erat, inferiore ferpens, Parcarum monitu inclufum ftatim fuit apud Stygiam paludem in nigra filva, triplici murorum ferie. Inde oraculum fuit, qui fammis vifcera ejus monftri adolenda dediffet eum poffe æternos deos vincere. Igitur quando Saturnus a Jove filio ex regno expulfus fuit, Titanas, fratrem fcilicet, ac nepotes, in arma adverfus Jovem concitavit. In his Briareus facta ex adamante fecuri taurum interfecit. Flammis exta jam jam daturus erat cum Jupiter avibus imperavit, ut illa exta raperent. Rapta a milvio fuere. Ita Jupiter Titatanas vicit, & milvium immortalitate inter fidera donavit. Ovid. 3. Faft. v. 793. & fequentib. Nonnulli dicunt, milvium ideo inter ftellas fuiffe collocatum, quod Jovi elapfum anulum retulerit. MIMA, æ, f. commediante, mulier gefticulatrix Cic. z. Phil. c. 24. Inter quos aperta lectica mima portabatar. Adde Horat. I, 1. fat. 2. v. 56. MIMALLONES, um, 6. Μικέλληνες mulieres facerdotes Bacchi al. Baccha, Thyades: a Mimante Ioniæ monte vel a μιμέου αι imitor, quod Liberum Patrem imitarentur & ad ejus imitationem cornua ferrent. Stat. 4. Theb. v. 660. Poft exfultantes fpolia armentalia portant, Seminecefque lupos, fciffafque Mimallones urfas. MIMALLONĚUS, a, um, ad Mimallones pertinens. Perf. fat. 1. v. 99. Torva Mimalloneis implerunt cornua bombis.

MIMAS, antis, m. Capo Stillari, Miuus, mons, & prom. Ioniæ prope Colophonem urb. quod contra Chium inf. porrigitur, intus Laodiceam urb. attingit. Plin. l. 5. c. 29. a med. & Ovid. Metam. 2. V. 222. T Item Gigantis nomen, quem Jupiter fulmine percuffit. Horat. l. 3. od. 4. v. 53. Sed quid Typhoeus, & validus Mimas, &c. MIMESIS, is, f. ulunos, imitatio morum alienorum,Figura cognata Ironiæ, quando non verba modo verum etiam vocem > geftumque alicujus imitamur, quod fere deridentes, improbantefque facinius Quintil. l. 9. c. 2. circà med. fed Græce. Exemplum hujus Figuræ habes apud Terent. Eun. 1. 2. 75. & Virgil. En. 4. v. 376. MIMICE, adverb. da commediante, da buffone, quins. Catull. carni. 43. v. 8. Turpe incedere mimice ac molefte. Tertull. in Apolog. c. 46. Mimice philofophi affectant veritatem. MIMICUS, a, um, comico, buffone/co, pimenos, ad mimum pertinens. Cic. 2. de Orat. c. 59. Ne aut fcurrilis jocus fit, aut mimicus. Petron. in Satyr. c. 94. extr. Nec Eumolpus interpellaverat mortem mimicam. b. e. fictam, fimulatam, ut fit in mimis & comœdiis. Plin. 1. 7. ep. 29. Res mimicæ & ineptæ. MIMIJAMBI, Mimiambi, orum m. funt mimica fabulæ verfibus plerumque jambicis confcriptæ. Cn. Mattii, feu Matii Mimiambos laudant Gell. I. 10. c. 24. I. 15. c. 25. & lib. 20. c. 9. &c. & Terentian. Maur. de metr. pag. 2437. Putsch. T Item verfus fenarii jambici ad fimilitudinem eorum, quibus mimi utuntur Plin. 1. 6. ep. 21. Scripfit mimiambos tenuiter , argute, venufte, atque in hoc genere eloquentiffime. MIMITIA VETUS Mimitia frumentaria, duo loca, feu ædificia funt, quæ a Sex. Rufo, & P. Vit. ponuntur in Regione nona Urbis Romæ, ad Circum Flaminium. Al. leg. Minutia, feu Minucia, & portam intelligunt a quodam Minucio five deo, five cive R. dictam. V. Minucia. Lamprid. in Commodo c. 16. Herculis fignum æneum fudavit in Minutia per plures dies. Ubi Cafaubon. Veteri, inquit ut puto. nam alteram Frumentarie cognomine diftinguebant. Apul. de Mundo, ad fin. Decuriones ad confeffum publicum commeabunt : & alius ad Minucian: frumentatum venit, &c. Hæc eft Frumentaria, quia ibi tefferæ frumentariæ populo diftribui folebant a procuratoribus annonæ, ut fufpicatur Lipf. 1. 1. Elect. c. 8. Quo pertinere videtur Infcript. apud Gruter. pag. 402. n. 4. L. Didio Marino Proc. Minuciæ, Proc. alimentorum, &c. Aliter hæc Guther. de offic. dom. Aug. 1. 3. c. ult. T Pro Mimitia, aut Minucia legitur &

Minicia in trib. Infcript. apud Gruter. pag. 54. m. 6. & pag. 381. n. 1.3. in quibus habetur Curator aquarum, & Minicie. Non tamen affirmaverim, eandem rem effe.

I.

?

MIMNERMUS i, Poeta Græcus feptem Sapientibus antiquior, aut æqualis, elegiaco carmine valde concinnus ac fuavis, & pentametri verfus inventor habitus. Propert. l. 1. el. 9. v. 11. Plus in amore valet Mimnermi verfus Homero.

MIMOGRAPHUS, i, m. μmoɣpágos, lafcivi, feu ridiculi poematis. fcriptor, ut fuere Cn. Mattius, Publius, Laberius. Sueton. de Grammatic. illuftr. c. 18. Circa fcenam verfatus eft, dum mimographos adjuvat.

MIMOLOGUS, i, m. umoroyos, mimographus, mimus. Jul. Firmic. 1. 8. c. 8. Pantomimos facit, aut mimologos.

habet ad minorem, feu veterem minam: quemadmodum & talentum majus ad talentum minus, ideft quarta parte major eft. T Mixa etiam menfuræ genus eft, qua agros metimur, qui & modius dicitur, & actus quadratus. Habet ex omni parte pedes centum viginti. Varr. de R. R. l. 1. c. 10. ut quidam leg. nam plerique al. aliter. T Mina ovis dicitur, quæ ventre eft glabro, ita dicta fortaffe, quia minus habet lanæ. Varr. 1. 2. de R. R. c. 2. Pecus ovillum recte fanum eft extra lufcam, furdam minam, ideft ventre glabro. Item mamma , quæ lacte deficit. Feftus: Minam Elius vocitatam ait mammam alteram lacte deficientem, quafi minorem factam . T Denique mina fingulari num. minaccia pro eo quod pluraliter dicimus mine arum ufurpata fuit a Catone, tefte Fefto. arum f. minaccie, minæ apud Vet. Plaut. Rud. 3. 5. 16. Minacias ego iftas flocci non facio tuas. Adde Milir.2.4.21. & Trucul. a. 5. v. 56. MINACITER, adverb. minaccievolmente απειλητικῶς cum minis Cic. 1. de Orat. c. 20. Et adverfarios minaciter terrere poffemus Id. Phil. 5. c. 8. Num putatis, dixiffe eum minacius, quam facturum fuiffe? Plin. l. 8. c. 50. Torrens rapidus pontem minaciter fubterfluens.

,

MIMUS, i, m. buffone, commediante, uiuos, gefticulator, imitator lafcivus ac petulans factorum, dictorumque ac morum alienorum colligendi rifus caufa, in fcena, vel extra. Diomed. 1. 3. pag. 488. Putfch. Mimus dictus Tap To uod, quafi folus imitetur cum & alia poemata idem faciant fed folus quafi privilegio quodam quod fuit commune poffedit. T Differt ab hiftrione, qui certæ alicujus perfonæ & in fcena tantum & perfonatus & foccatus (fi palliata fit Fabula) imitationem peragit: mimus autem etiam extra fcenam & fine larva & foccis (unde & planipes dicitur ) & quarumlibet perfonarum acta, & dicta rifus caufa perfequitur Præterea mimi eft propria obfcenitas, ut eft apud Cicer. 2. de Orat. c. 59. fub fin. non item hiftrionum. Diomed. 1. 3. pag. 487. Putsch. Quarta fpecies Fabularum eft Planipedis, qui Græce dicitur Mimus, quia actores planis pedibus, ideft nudis profcenium introirent, non, ut Tragici actores, cum cothurnis, neque, ut Comici, cum foccis: five quod olim non in fuggeftu fcenæ, fed in plano orcheftræ pofitis inftrumentis mimicis actitabant. Ovid. l. 1. de ar. aman. v. 501. Et plaudas, aliquam mimo faltante puellam. ¶ Item ipfum poema, & fabula, qua Minus aliorum mores imitatur. Differt a comoedia, quia in hac funt certæ partes feu actus quibus connexio, & folutio alicujus negotii continetur in mimo nulla eft conftitutio fabulæ, nec certus exitus. Cic. pro Cal. c. 27. Mimi ergo eft jam exitus, non fabulæ, in quo cum claufula non invenitur fugit aliquis e manibus, deinde fcabilla concrepant, aulæum tollitur. Ovid. 2. Trift. v. 497. Quid, fi fcripfiffem mimos obfcena jocantes? verf. 515. Scribere fi fas eft imitantes turpia mimos. verf. 518. Quodque libet mimis fcena licere dedit. Cic. Phil. II. c. 6. Commentari mimos. Sueton. in Calig. c. 57. Et cum in Laureolo mimo, in quo actor proripiens fe ruina fanguinem vomuit, cruore fcena abundavit. Id. in Caf. c. 39. Ludis D. Laberius eques R. mimum fuum egit. ¶ Sunt quidem in Veterum Mimis qui hodieque exftant, pulcherrimæ multa, graviffimæque fententiæ, quia eorum finis erat docere, caftigare, mores corrigere. Sed quia illud item ftudebant ut delectarent, ejufque rei caufa nec verbis, nec geftibus obfcenis abftinebant, immo hæc data opera captabant, habiti funt apud bene moratas urbes nullo in pretio, & alicubi etiam nunquam admiffi : quod de Maffilienfibus narrat Valer. Max. 1. 2. c. 6. n. 7. ¶ Celebres Romæ fuere Mimi P. Laberius, P. Syrus, Philiftion Nicænus, Cn. Mattius Lentulus M. Marullus &c. de quibus Voff. 1. 2. inftitur. Poeticar. c. 33. ¶ Translate mimus eft quodvis ridiculum factum & quafi fabula rifu digna præfertim quæ ficta tota eft, & fimulata, favola, cofa ridicola. Sic Sueton. in Calig. c. 45. de ficto Caligule triumpho. In hoc quoque mimo præter modum intemperans. Id. in Oth. c. 3. de fictis & ridiculis nuptiis. Ne pœna acrior mimum omnem divulgaret. Plin. l. 7. c. 12. Antiocho regi Artemon in tantum fimilis fuit, ut Laodice conjux regia, necato jam Antiocho, mimum per eum commendationis, regnique fucceffionis peregerit. Senec. ep. 80. a med. Nec enim ullo exemplo efficacius exprimitur hic humanæ vitæ mimus qui nobis partes has, quas male agamus, affignat. epift. 26. Non timide componor ad illum diem (mortis) quo de me judicaturus fum numquid fimulatio fuerit, & mimus, quidquid contra fortunam ja&tavi verborum contumacium.

MIN'? hoc eft, mihi ne? Perf. fat. 1. v. 2. Min' tu iftud ais? MINA, f. uv, libra, nummus apud Græcos. Mina Attica continebat ftateres vigintiquinque, five, quod idem eft, centum Atticas drachmas eratque major Romana libra drachmis quatuor. Nam hæc nonaginta fex tantum pendebat drachmas. Sed hoc de mina nova intelligi debet, quæ & Solonis mina a quibufdam appellatur. Conftat enim, minam Atticam antiquitus fuiffe drachmarum tantum feptuaginta quinque, quæ, autis poftea a Solone ponderibus, mina vetus appellata eft. Plin. l. 21. c. ult. Rhemnius Fannius de ponderibus, menfur. fentire videtur minam Atticam eam effe conftat feptuaginta quinque drachmis, quam nos minam veterem vocavimus, alteram vero, quæ centum conftat drachmis, minam Græcam vocari. Scripfit enim v. 32. Accipe præterea, parvo quam nomine Graji Mnam vocitant noftrique minam dixere priores. Centum hæ funt drachmæ. quod fi modo dempferis illis Quatuor, efficies hanc noftram denique libram: Attica que fiet, quartam fi dempferis hinc, mna.ideft fi dempferis vigintiquinque drachmas, quæ eft quarta pars numeri centenarii. Demptis igitur 25. ex 100. remanent 75. TQuoties autem apud Scriptores mina mentio occurrit, de mina sova intelligendum eft, quæ epitriti proportionem Tom. III.

MINATIO, onis, f. minaccia, amins, minæ vel actus minandi. Cic. 2. de Orat. c. 71. Colliguntur a Græcis alia nonnulla, exfecrationes, admirationes, minationes. Tiro Tullius apud Gell. 1. 7. c. 3. Injuriis atque imperiofis minationibus confutare. MINATOR, oris, qui minat, feu agit, ut pecora, armenta, &c. Tertull. I. 2. ad Nation. c. 3. ad fin. Animalia per fe moventur nullo apparente minatore. T Pro eo qui minatur, caret exemplis. MINATORIUS, a, um, minaccioso, terribile. Ammian. l. 17. c. 7. extr. (al. c. 16.) Terræ motus fonitu audiuntur minatorio. Al. leg. minaci. MINAX, acis, minacciofo, minaccievole, anunès, qui frequenter aut valde minatur. Cic. pro Font. c. 12. Indutiomarus ifte minax atque arrogans Id. Fam. 16. ep. 11. Minaces & acerba litteræ Horat. l. 1. od. 10. v. 10. Minaci voce terrere . Sueton. in Calig. c. 51. Adverfus Barbaros minaciffimus. Liv. 1. 4. c. 52. Peftilentia coorta minacior, quam perniciofior. Val. Flacc. I. 5. v. 520. vultu gravis ille minaci Jamdudum fremit. Id. l. 1. v. 722. furiis iraque minaci terribilis. & lib. 5. v. 260. auguriis monftrifque minacibus urbem territat. Senec. in Med. v. 751. Luna fronte minax. Tacit. 1. Ann. c. 28. Noctem minacem, & in fcelus erupturam fors lenibit. b. e. homines noctu feditionem minitantes. Ovid. 1. Metam, v. 91. minacia verba. Id. in Halieut. v. 44. de murena. animos ponit captiva minaces. Id. Heroid. ep. 19. v. 85. æquor fævum & minax Id. 1. Trift. el. 2. v. 24. aer nubibus minax. Id. Metam. 11. v. 37. boves cornu minaci. Id. 3. Amor. el. 13. v. 15. Et vituli nondum metuenda fronte minaces. Virg. 3. Georg. v. 77. fluvios tentare minaces. gonfi e pericolofs. Sic En. 8. v. 668. minax fcopulus. alto e precipitofo.

MINCIADES, æ, m. Virgilius, a Mincio agri Mantuani fluvio. venc. Prefb. l. 1. v. 10. Illos Minciada celebrat dulcedo Maronis. MINCIUS., ii, m. Mincio, fluvius Cenomanorum ex lacu Benaco oriens, Mantuam alluens, & in Padum influens. Virg. 3. Georg. v. 15. Plin. l. 2. c. 103.

MINCTIO, onis, f. actus mingendi. Veget. de re Veterin. l. 1. c. 50. & lib. 3. c. 15.

MINCTŪRA, æ, f. minatio. Veget. l. 1. de re Veterin. c. 33. ubi al. leg. mitura.

MINEO, es, ui, n. 2. promineo, immineo. Lucret. 1. 6. v. 561. Ad cælum

L

calumque magis quanto funt edita quæque, Inclinata minent in eandem prodita partem.

MINERRIMUS pro minimus, apud Veteres. Feft. MINERVA, æ, f. Minerva, Anaia, A', dea ingeniorum & difciplinarum præfes, alio nomine Pallas. Arnob. 1. 3. pag. 118. fcripfit, alios dixiffe Minervam effe fummum ætherem nonnullos Memorian, inde nomen Minerva formatum effe, quafi quædam Meminerva. Etymon hoc firmat, quod alii matrem ejus Memoriam faciunt. Paulus duo etyma adducit ex Fefto, his verbis: Minerva dicta, quod bene moneat. Hanc enim Pagani pro Sapientia ponebant. Cernificius vero, quod fingatur pingaturque minitans. armis, eandem dictam putat. Apud Cicer. 1. 3. de nat. Deor. c. 24. aliud quoque etymon legas. Sic enim inquit: Minerva, quia minuit, aut quia minatur. T Poetæ fabulantur, natam effe ex cerebro Jovis primi. Jovi febricitanti Vulcanum fecuri cerebrum percuffiffe, inde Minervam exiiffe. Quo commento fignificare volunt litterarum difciplinas humani ingenii non effe inventum, fed ex Jovis cerebro, h. e. ex inexhaufto divinæ fapientiæ fonte ad hominum ufum effe depromptas. THæc prima olei, & lanificii inventrix creditur exftitiffe: ob que erga humanum genus beneficia divinos honores meruit. Hinc & pro ipfo lanificio ponitur. Sapientiæ, ut diximus, & bonarum omnium artium dea habita eft. Principem etiam & inventricem belli fuiffe ferunt. Cic. 3. de nat. Deor. c. 21. ubi cap. 23. Minervæ quinque numerantur: prima, quam Apollinis matrem dicunt: fecunda orta Nilo, quam Egyptii Saita colunt : tertia illa, quam Jove generatam fupra diximus: quarta Jove (fecundo) nata, & Coryphe Oceani filia, quam Arcades Coriam nominant, & quadrigarum inventricem ferunt: quinta Pallantis ( al. Pallenis) quæ patrem dicitur interemiffe virginitatem fuam violare conantem, cui pinnarum talaria affigunt. Hactenus Cicero. Secundum quofdam filia fuit Neptuni, & Tritonidos Africæ paludis. Sil. 1. 9. v. 297. V. Alumna. T Tibiarum etiam inventrix fuit: fed cum buccas deformiter inflari in fonte confpiceret, abjecit, & Satyris reliquit, ut eft apud Ovid. 6. Faft. v.697. & fequent. Pingui, feu craffa Minerva aliquid facere eft fimplicius, rudius, vel indoctius, rozzamente. Horat. l. 2. fat. 2. v. 3. Rufticus craffa Minerva. Colum. in præfat. l. 1. ad fin. Poteft enim nec fubtiliffima, nec rurfum quod ajunt) pingui Minerva res agreftis adminiftrari. Invita Minerva aliquid facere, idem eft, quod repugnante ingenio, vel repugnante natura, contra la natura, Horat. de art, Poet. v. 385. Tu nihil invita dices, faciefve Minerva. Cic. 1. Offic. c. 31. Ex quo magis emergit, quale fit decorum illud, ideo, quia nihil decet invita, ut ajunt, Minerva, ideft adverfante, & repugnante natura. TSus Minervam fubaudi docet vel monet tritiffimum proverbium. V. Sus. T Omnis Minerva homo, h. e. valde ingeniofus. Petron. in fram. Tragur. c. 43. Burm. T Metonymice eft lanificium, quod ab ea inventum effe dicitur. Virg. 8. En. v. 409. tolerare colo vitam tenuique Minerva. Ovid. 4. Metam. v. 32. fole Minyeides intus, Intempeftiva turbantes fefta Minerva, Aut ducunt lanas aut ftamina pollice verfant. T Minerva Medicæ, h. e. medicinæ, & bona valetudinis præfidis, A's T'yidas, ædes fuit Romæ in regione quinta. Vetus lap. apud Reinef. claff. 11. n. 81. Cn. Vergilius Epaphroditus magifter odorarius a Minerva Medica n. 98. P. Lucretius Primigenius flaturarius a M. M. fecit fibi &c. Adde apud Gruter. pag. 1067. n. 3. Illa duo M. M. poffunt etiam legi Minerva memori ut expreffe habentur apud eund. 81. n. 9. & pag. 1067. n. 4. & apud Murator. pag. 53. n. 14. 15. & pag. 54. n. 1. & 2. & pag. 1981. n. 12. Sunt autem hi Lapides omnes votivi, & fere circa Placentiam inventi.. MINERVAL, alis, n. didexτpov, merces, quæ a difcipulis magiftris perfolvebatur, vel ut Voffio placet, gratuitum munufculum, quo aliquis fe in difcipulum tradens novo commendabat magiftro a Minerva præfide ingeniorum & difciplinarum, cujus imago in fcholis poni folebat. Varr. 1. 3. de R. R. c. 2. Quin fimul ac promiferis Minerval, incipiam, inquit. Adde Tertull. de Idol. c. 10. ubi quidam leg. Minervale in recto cafu.

.

pag.

:

MINERVALIS, e, ad Minervam pertinens. Tertull. de Spectac. c. 11. in fin. Minervales artes. T Minervalia, um, fefta Minerva. Sergius in Donati edit. 2. pag. 1846. Putfch.

MINERVIUS, a, um, adject. ad Minervam pertinens. Hinc Athenienfes Minervii dicuntur quod Athenis Minerva templum fuit ejufque artes mire colebantur, Arnob. I. 5. pag. 175. Et Minervium dictum fuit ipfum templum, Id. 1. 6. pag. 193. Feft. quoque in Axamenta docet, verfus in honorem Minerva compofitos Minervios appellari. Denique Minervium nomen apud eund. Arnob. l. 4. pag. 137. eft ipfum Minervæ nomen.

MINGO, is, inxi, ictum a. 3. pifciare, urinam facio, mejo, spśw. Horat. I. 1. fat. 8. v. 38. in me veniant mitum atque cacatum Id. de art. Poet. v. 471. Minxerit in patrios cineres. Martial. 1. 3. epigr. 78. Minxifti currente femel, Pauline, carina, Mejere vis iterum. jam Palinurus eris. C. Titius apud Macrob. 1. 2. Saturn. c. 12. Judex teftes pofcit: ipfus it mitum. Al. leg. min&um. T Hatenus in præteritis tantum: in aliis enim modis barbarum quidam effe voluerunt, & mejo pro eo ufurpari. quod præcipue probat locus Martial. allatus: item compofita, circummingo, conmingo, permingo , quæ in præterito folum ab Horat. Catull. & Petron. adhibentur. Habent tamen pofterioris ævi Scriptores Vopifc. in Bonofo, c. 14. extr. Ut quantum bibiffet, tantum mingeret. Ammian. 1. 23. c. 6. poft med. (al. c. 30.) Nec ftando mingens. Adde Veget. de re Veterin. 1. 3. c. 12. 15. Quin & Celfum ipfum, cujus verba funt 1. 4. c. 20. ad fin. At cum urina fuper potionum modum mingitur, & jam fine dolore profluens maciem & periculum facit. Verum in

etiam

Edit. Florent. 1478. quæ princeps habetur, & in Pantiniana apud Oporinum 1552. & R. Conftantini apud Rovill. 1566. quas confului, ita legitur: At cum urina fuper potionum modum fine dolore profluens, &c. MINIACEUS, a, um, adject. dns, qui eft ex ininio. Vitruv. 1.

Ćic.

7. c. 9. Expolitionem miniaceam fuum colorem retinere. Id. ibid. c. 4. a med. Miniacei cunei. Legitur & miniacius. MINIANUS JUPITER dictus eft, cujus ftatua minio illita erat. Fam. 9. ep. 16. ad fin. V. Minio, & Minium. MINIARIUS, a, um, ad minium pertinens, ut Miniarium metallum, apud Plin. l. 33. c. 7. Abfolute id. ibid. ad fin. Sifaponenfibus autem miniariis fuæ venæ arena fine argento excoquitur auri modo. MINIATULUS, a, um, dimin. a miniatus. Cic. Attic. I. 16. ep. 11. Cerulas enim tuas miniatulas illas pertimefcebam. V. Miniatus. MINIATUS, a, um, miniato, minio tinctus, ruber. Plin. l. 10. c. 42. de pfittaca. India hanc avem mittit, viridem toto corpore, torque tantum miniato in vertice diftin&tam. Hinc cera miniata, vel miniatula erat cera rubra , qua notabant, quæ minus probarent, & corrigi vellent. Cic. Attic. I. 15. ep. 14. extr. Quæ quidem reor, ne miniata cerula tua pluribus locis notandæ fint. MINICIA. V. Mimitia. MINICULARIUS. V. Minufcularius. MINICULATOR

oris, m. qui minium inducit. legitur ab Accurf. apud Ulpian. Dig. lib. 38. tit. 1. leg. 7. ubi alii fere omnes nomenculator. MINIME, meno di tutti, inaxioma, minimum, minus quam ceteri : & non tam ad negandum, quam ad maxime minuendum pertinet continet enim comparationem. Virg. 6. n. v. 96. via prima falutis, Quod minime reris, Graja pandetur ab urbe. Cic. de clar. Orat. c. 57. Mihi placebat Pomponius maxime, vel dicam, minime difplicebat. Id. 14. Fam. ep. 13. Quod in miferrimis rebus minime miferum putabis, id facies. Id. 3. de Orat. c. 79. Eft id quidem in totam orationem confundendum, nec minime in extremam. Salluft. in Catil. c. 50. a med. In maxuma fortuna minuma licentia eft: neque ftudere, neque odiffe, fed minume irafci decet. ma men di tutto, &c. Terent. Eun. 2. 3. 39. Illum, liquet mihi dejerare, his menfibus fex feptem prorfum non vidiffe proximis, nifi nunc cum minime vellem, minimeque opus. meno che mai. Senec. l. 1. de benef. c. 2. Nullius rei, minime beneficiorum, honefta largitio eft. Cic. 1. de nat. Deor. c. 3. Cum minime videbamur tum maxime philofophabamur. Id. in Orat. c. 66. Nihil tam debet effe numerofum, quam hoc, quod minime apparet, & valet plurimum. T Cum genitivo omnium. Cic. pro Rofc. Amer. c. 34. Ad te minime omnium pertinebat. T Pro minimum, faltem, almeno, Colum. I. 1. c. 6. Lata bubilia effe oportebit pedes decem, vel minime novem. o almeno almeno. & lib. 5. c. 9. a med. Sed id minime bis anno arari debet. Id. de arborib. c. 16. a med. Patiere minime duobus menfibus eum tempeftatibus verberari. Sæpe ad negandum pertinet, & majorem habet vim, quam non, nequaquam, non punto. Cic. 1. de nat. Deor. c. 10. Aer, qui natura eft maxime frigidus, minime eft expers caloris. Id. 13. Fant. ep. 1. ad fin. Homo minime ambitiofus, minime in rogando moleftus. Terent. Heaut. 3. 2. 14. Minime miror, Clinia hanc fi deperit. Plaut. Moftell. 1. 3. 115. Etiam ne unguentis ungendam cenfes? Sca. minime feceris. Cef. 1. 1. B. Gall. c. 1. Minime ad eos mercatores fæpe commeant. Cic. 7. Verr. c. 34. In hac quadriremi propter honorem & gratiam Cleomenis, minime multi remiges & milites deerant. Additur interdum genitivus gentium, quod vim addit negationi. Paul. apud Feft. dici putat pro eo, quod eft, omnium gentium judicio minime effe faciendum. Terent. Eun. 4. 1. 10. Heus, inquit, puer, Pamphilam arceffe: illa exclamat, minime gentium. Adde Adelpb. 3.2. 44. T In refponfionibus, mai no, non già oibò. Salluft. in Catil. c. 52. Placet igitur eos dimitti & augeri exercitum Catilinæ ? minume. Terent. Phorm. 5. 8. 44. Merito hoc meo videtur factum ? De. minime gentium. Id. Hec. 5. 3. 16. Sed ceffas? Par. minime equidem. Cic. 1. Tufcul. c. 6. An tu hæc non credis? A. minime vero. no certamente. Id. Attic. 1. 8. ep. 9. Num igitur peccamus? minime vos quidem. Plaat. Trinum. 3. 3. 21. Ut ego adolefcenti thefaurum indicem indomito, pleno amoris ac lafciviæ minime minime hercle vero. oibd oibò. MINIMOPERE, adverb. ut maximopere. Licin. apud Prifcian. Non minimopere milites quietes volebant effe. Ita Lexicographi: fed legendum non minimo opere, ut Prifcian. refert 1. 6. pag. 704. Putfch. h. e. magnopere volebant

MINIMUS, a, um, minor di tutti, menomo minimo, ἐλάχιστα is, quo minor nemo eft alius: fuperlat. anom. pofitivi parvus: a minor Cic. 1. Acad. c. 7. Cum fit nihil omnino in rerum natura minimum, quod dividi nequeat. Id. 1. de Orat. c. 37. Minima tenuiffimæque res. Cef. l. 1. B. Gall. c. 8. Vadis Rhodani, qua minima altitudo fluminis erat. Id. l. 1. B. Civ. c. 70. Minima pars temporis. Horat. l. 1. fat. 3. v. 68. vitiis nemo fine nafcitur: optimus ille eft, Qui minimis urgetur. Plaut. Rud. 3. 4. 15. & Plin. l. 11. c. 45. Minimus digitus mignolo. Cic. 2. de Orat. c. 14. Minimus natu horum omnium Timæus. b. e. poft hos omnes natus, tior. Id. pro Cluent. c. 38. Ex his omnibus natu minimus P. Saturius. più giovine. Senec. in Hippol. v. 201. de Cupidine. Regnumque tantum minimus e Superis habet. Eft qui leg. in fuperis. Juftin. 1. 42. c. ult. Obfidem Cæfari minimum filium Phrahatis ferens. Plaut. Aulul. 2.8. 14. Quam minimo fumptu filiam ut nuptum darem. con la minore fpefa, che fia poffibile. & Epid. 2. 2. 110. Quanti emi poteft minimo? (b. e. pretio ) Epid. ad quadraginta fortaffe eam poffe emi minimo minas. Id. Pfeud. 1. 3.35. Aliquem minimi facere. Id. Men. 3. 2. 23. Homo peffime, & nequiffime, flagitium homi

recen