quid recita iftam reftipulationem clarius. Id. de clar. Oratorib. c. 5. Non mehercule tibi repromittere iftuc quidem aufus fim. Juftin. l. 22. c. 2. Hamilcarem exorat, ut inter fe & Syracufanos pacis arbitria fufcipiat, peculiaria in ipfum officia fua repromittens. Aurel. Vi&. de vir illuftr. cap. 2. Petiit quod illi in finiftris manibus ge rebant: quibus dolofe repromiffis, &c. ¶ Adhibetur & pro fim plici promitto, polliceor, promettere. Cic. poft redit. ad Quirit, cap, ult. In referenda gratia hoc vobis repromitto, femperque præftabo, &c. Plin. l. 4. ep. 27. Ad hunc guftum totum librum repromitto. Adde Sueton. in Tiber, c. 19. & in Oth. c. 4.

REPTABUNDUS, a, um, multum reptans. Senee. de vita beats, cap. 18. a med. Hoc me non impediet, quo minus virtutem adorem, & ex intervallo ingenti reptabundus fequar. carpone e ftrafcinandomi. & cap. 12. Effufus in voluptates, reptabundus femper, atque ebrius.

REPTATIO, onis, f, lo ftrafcinarsi, l' andar carpone, pis, actus reptandi, reptatus. Quintil. lib. 1. cap. ult. Ut corpora infantium nec cafus tam graviter affligit, nec illa per manus & genua reptatio, &c.

REPTATUS, us, m. prurude, reptatio. In fexto cafu fing. Plin. lib. 14. cap. 1. ante med. Vites improbo reptatu pampinorumque fuperfluitate, peritia domini amplo difcurfu atria media complentes. Tertull. de anim, cap. 10. a med. Limaces incedunt fpumante reptatu. REPTATUS, a, um, fcorfo coll' ir carpone, o ftrafcinandofi, ¿prvoIuç, iptvrdus, reptando percurfus. Stat. 5. Theb. v. 581. Et Nemees reptatus ager. fcil. ab angue. Claudian. de IV. conful. Honor. v. 133. Cretaque fe jactat tenero reptata Tonanti. Id. 1.2. in Rufin. v. 180. teneroque amnis reptatus Achilli. Pacat. in Paneg. Theodof. c. 4. extr. Geminis Delos reptata numinibus.

REPTILIS, le, rettile, pastos, omne animal repens. Sidon. 1. 8. ep. 12. Ipfe tuum mihi videntur adventum reptiles cochleæ cum domibus nativis anteceffuræ.

REPTO, as, avi, atum, n. 1. frafcinarsi per terra, andar carpone, April, frequentativum a repo, & ejufdem fignificationis atque uΕρπύζω, fus. V. Repo. Plaut. in fragm. apud Gell. I. & cap. 3. Major pars populi aridi reptant fame. b. e. adeo languent fame, ut ftare nequeant, & repant. SepBox. Plin. l. 9. c. 38. fub fin. Cetera in undis natant: locufte reptantium modo fluitant. Claudian. in II. conful, Stilich. v. 172. anguis reptavit placido tractu . Gell. l. 10. c. 12. Chameleon humi reptans. Plin. l. 9. c. 5. ante med. Cucumeres reptantibus flagellis fcandentes parietum afpera in tectum ufque. Senec. in Herc. Fur. v. 216. gemina criftati caput angues ferebant ora: quos contra obvius Reptavit infans. Claudian. I. 1. in Rufin. v. 93. reptavit parvus in ifto fæpe finu. Id. 1. 2. in Eutrop. v. 441. qui pondere poftquam Decidit implicitus limo, cun&tantia pronus Per vada reptabat cœno fubnixa tenaci. T De lente incedentibus. Horat. I. 1. ep. & verf. 4. tacitum filvas inter reptare falubres. paffeggiare. & Lucret. l. 2. v. 317. in colli tondentes pabula læta Lanigere reptant pecudes. Adde Plin. fub fin. I. 1. epift. & Claudian, I. 1. in Eutrop. v. 316.

REPUBESCO, is, n. 3. ringiovenire, amßaw, rurfus pubefco. Colum. 1. 2. c. 1. circa med. Non ergo eft exiguarum frugum caufa terræ vetultas, fi modo, cum femel invafit fenectus, regreffum non habet nec revirefcere, aut repubefcere poteft.

REPUDIATIO, onis, f. ributtamento, rifiuto, TоTour, actus repudiandi, rejectio. Cic. Attic. l. 12. ep. 51. a med. Epiftola, nifi plane iis intelliges placere, mittenda non eft. id autem utrum illi fentiant, anne fimulent, tu intelliges. mihi fimulatio pro repudiatione fuerit. Id. pro Mur. c. 4. Fuga laboris defidiam, repudiatio fupplicum fuperbiam coarguit. Impp. Dioclet. & Maxim. lib. 6. Cod. tit. 42. leg. 26. Repudiatio fideicommiffi.

REPUDIATOR, oris, m. qui repudiat, & rejicit. Tertull. I. 1. adverf. Marcion. c. 14. Marcionita repudiator Creatoris. REPUDIATUS, a, um, rigettato, rifiutato, ripudiato, TOTEμis αποπεμφθείς reje&tus, recufatus, Cic. in Orat. c. 3. ad fin. Eloquentia forenfis fpreta a Philofophis, & repudiata. Id. Phil. 9. c. 6. extr. Repudiata & rejecta legatio. Terent. Andr. 1. 5. 14. Repudiatus repetor. Sueton. in Calig. c. 25. Oreftillam ad fe deduci imperavit, intraque paucos dies repudiatam biennio poft relegavit. Id. in Caf. c. 21. Repudiatus prior fponfus. Martian. Dig. lib. 20. tit. 6. leg. 8. a med. Repudiatum legatum.

REPUDIO, as, avi, atum, a. 1. rigettare, rifiutare, ripudiare, dπotÉNTH,

jus vota & preces a veftris mentibus repudiare debetis. ¶ Apud JCtos eft rejicere, & nolle ad fe pertinere. Paul. Dig. lib. 33. tit. 5. leg. 10. Repudiare a fe legatum. Terent. lib. 37. tit. 14. leg. 21. exer. Liberti filius heres inftitutus, fi bona repudiaverit, patronum non excludit. Modeftin. lib. 32. leg. 35. ante med. Repudiare fideicommiffum. Papinian. ibid. leg. 79. Jub fin. hereditatem. REPUDIOSUS, a um, qui repudiari meretur. Plaut. Perf. 3. 1. 56. Ne hæc fama faciat repudiofas nuptias. ideft ut nemo velit me habere in uxorem propter hanc famam.

REPUDIUM, ii, n. ripudio, rifiuto, arоTour, rejectio uxoris, aut fponfa, a viro aut fponfo facta: vel viri aut fponfi ab uxore aut fponfa a pudor, quia ut eft apud Feft. repudium Verrius ait di&um quod fit ob rem pudendam. Accius: Repudio ejecta ab Argis. jam dudum exfulo. Modeftin. Dig. lib. 5o. tit. penult. leg. 101. Divortium inter virum & uxorem fieri dicitur: repudium vero fponfæ remitti videtur, quod & in uxoris perfonam non abfurde cadit. Paulus ibid. leg. 191. Inter divortium & repudium hoc intereft, quod repudiari etiam futurum matrimonium poteft: non recte autem fponfa divertiffe dicitur, quando divortium ex eo dictum eft, quod in diverfas partes eunt, qui difcedunt. Plaut. Aulul. 4. 10. 53. & Terent. Phorm. 4. 3. 72. Is me nunc renuntiare repudium juffit tibi. Eucl. repudium, rebus paratis, atque exornatis nuptiis? Plaut. ibid. v. 69. & Lucil. apud Non. c. 4. n. 398. Ea re repudium remifit avunculus caufa mea. Marcell. Dig. lib. 24. tit. 3. leg. 38, Mavia. denuo repudium fponfalibus mifit. Formula repudiandorum fponfaliorum hæc fere fuit: conditione tus non usar ut eft apud Cajum lib. 24. tit. 2. leg. 2. T Repudium pro divortio, h. c. diremptione matrimonii, divorzio. Val. Max. 1. 2. c. 1. n. 4. Repudium inter uxorem & virum a condita urbe ufque ad vicefimum & quingentefimum annum, nullum interceffit. Plin. lib. 7. c. 36. M. Lepidus Apuleja uxoris caritate poft repudium obiit. Suet. in Tiber. c. 11. a med. Repudium uxori remittere. Tacit. 3. Ann. c. 22. dicere. Tertull. in Apolog. c. 6. circa med. fcribere. Juftin. 1. & cap. 11. Uxorem repudio dimittere. Formula fuit, Res tuas tibi habeto. V. Divortium.

REPUERASCO, is, n. 3. rimbambire, avaviu, rurfus puer fio, ad puerilem ætatem redeo, puerilia ftudia refumo, inftar pueri defipio. Cic. de Senect. cap. ult. Si quis deus mihi largiatur ut ex hac ætate repuerafcam (al. repuerefcam, in MSS. repuerifcam) & in cunis vagiam. Id. 2. de Orat. c. 6. Lælium fere cum Scipione foli tum rufticari, eofque incredibiliter repuerafcere effe folitos, &c. conchas & umbilicos ad Cajetam legere confueffe. Plaut. Merc. 2.2. 24. Senex cum extemplo eft, jam nec fentit, nec fapit: ajunt folere eum rurfum repuerafcere. Hinc proverb. dis maides of yéportes, ὀρθῷ τῷ λόγῳ.

REPUGNANS, antis repugnante refiftente αντιςάμενος ἐναντίος contra pugnans, refiftens, adverfans, reluctans, Cic. 2. de Orat. c. 44. in fin. Tantam vim habet oratio, ut non modo inclinantem erigere, aut ftantem inclinare, fed etiam adverfantem & repugnantem capere poffit. Id. 1. Offic. c. 31. Nihil 'decet, invita, ut ajunt, Minerva, id eft adverfante & repugnante natura. Hirt. de B. Gall. 1. 8. c. 22. Invitis principibus, refiftente fenatu, bonis omnibus repugnantibus, bellum concitare. Plin. l. 10. cap. 12. Duritia nucis roftro cornicis repugnans. Id. I. 36. c. 17. in fin. Ulcera curationi repugnantia. T Repugnantia apud Rhetores funt, quæ fimul cohærere non poffunt, ut verum falfo. Lactant. de Ira Dei, cap. 9. Quo quid repugnantius dici poffit, non video. T Hinc Locus a repugnantibus, qui etiam a contrariis dicitur, unde fumere licet argumenta. Cic. 1. 2. de Orat. cap. 40. & in Top. cap. 4. & 12. extr, Exemplum efto illud pro Rofc. Cam. c. 6. ad fin. Qua in re mihi ridicule es vifus effe inconftans, qui eundem & læderes, & laudares; & virum optimum, & hominem improbiffimum effe diceres: eundem tu & honoris caufa appellabas, & virum primarium effe dicebas & focium fraudaffe arguebas.

REPUGNANTER, con ripugnanza, di mal grado, repugnantemente, OTI, repugnando, invite. Cic. de Amic. c. 25. Monere, & moneri, proprium eft veræ amicitiæ: & alterum libere facere, non afpere; alterum patienter accipere, non repugnanter. REPUGNANTIA, æ, f. ripugnanza, resistenza, contrasto, contrarietà, ArxrTiwos, actus repugnandi, contentio, pugna. Plin. l. 22. c. 23. extr. Concordia naturæ ac repugnantia. Id. l. 21. c. 13. extr. Natura hanc dedit repugnantiam apibus, ficut contra ferpentes Pfyllis Marfifque inter homines. Cic. 2. Phil. cap. 8. Qui tantam rerum repugnantiam non videas, nihil profecto fapis. Id. 3. Offic. cap. 7. ad fin. Panatius induxit eam, quæ videretur effe, non quæ effet, repugnantiam. REPUGNATIO, onis, f. repugnantia. Apul. I. 1. de dogm. Plat. Ubi repugnationes ifte nocivæ erunt . REPUGNATORIUS, a, um, ad repugnandum aptus. Vitruv. 1. 10. c. ult. a med. In repugnatoriis rebus non tantum machinæ, fed etiam maxime confilia funt comparanda. nella difenfive. REPUGNAX. V. Perpugnax. REPUGNO, as avi a tum n. I. combatter contro, refiftere combatCef. l. 3. B. Gall. c. 4. Noftri primo integris viribus fortiter repu gnare. Pompej. ad Domit. 2. poft epift. 12. 1. 8. ad Attic. Ut non pugnet, fed fuis locis repugnet, hærebit. ftia fulla difefa. & ibid. a med. Regiones oportet ejufmodi obtinere, e quibus repugnemus. Verr. 7. c. 35. Cum ipfi neque repugnare, neque mari effugere ullo modo poffent. Salluft. in Jug. c. 47. Pauca oppida, repugnantibus Numidis, capit: plura deferta igni corrumpit. Nep. in Epamin. c. 9. Neque prius pugna excefferunt, quam repugnantes profligarunt. Item uni

tendo, αντιμάχομαι, ἐναντιέμαι contra pugno pugnando refifto.

.Cic.

verfim quacumque ratione refiftere, obniti, adverfari, obftare, reluctari, ripugnare, opporsi, effer contrario. Cic. 1. Fam. ep. a. Confules neque concedebant, neque valde repugnabant. Id. pro Rofc. Com. c. 17. Refiftere & repugnare contra veritatem non audet.. Id. pro Rabir. perduell. c. 5. circa med. Cum ego omnibus dictis atque factis repugnarim & reftiterim crudelitati. Id. 3. Offic. c. 19. extr. Quod honeftum. non eft, id utile ut fit, effici non poteft, adverfante & repugnante natura. Id. 4. de Fin. c. 7. a med. Magnitudo animi, qua poteft repugnari obfiftique fortune. Plin. lib. 7. ep. 14. Patiaris, me in hoc uno tibi eodem animo repugnare, quo in omnibus obfequi foleo. Id. . 8. ep. 6. Repugnare voluntati alicujus. Senec. in Med. v. 294. precibus. Ovid. 10. Met. verf. 319. amori. Cic. in fragm. apud Auguftin. 1.2. Acad. c. 11. Quæ tu fi alio nomine vis vocare, nihil repugno. Vellej. 1. 2. c. 89. a med. Cum fæpe obnitens repugnaffet. Martial. 1. 9. epigr. 12. Nomen nobile, molle, delicatum Verfu dicere non rudi volebam, Sed tu fyllaba contumax repugnas. Quintil. in prooem. 1. 8. Circa quæ fi is, qui inftituetur, non repugnaverit, pronum ad cetera habiturus eft curfum. Ovid. Heroid. ep. 20. v. 121. Hoftibus e fiquis, ne fias noftra, repugnat. ¶ Cum infinito Id. ibid. ep. 17. v. 137. Ferrea, crede mihi, non fum: fed amare repugno Illum, quem fieri vix puto poffe meum Lucret. 1. 4. v. 1081. Quod fieri contra, coram natura repugnat T Repugnare dicuntur quæ contraria funt, & cohærefe non poffunt. Quidquid enim repugnat, id ejufmodi eft, ut una fimul effe non poffit. Cic. 3. Tufcul. c. 29. Sed hæc inter fe quam repugnent, plerique non vident. Id. in Top. c. 4. Repugnat enim, recte accipere, & invitum reddere. Id. 5. de Fin. cap. 26. Nam illud vehementer repugnat, eundem & beatum effe, & multis malis oppreffum. ¶ Repugnare aliquid, oppugnare, impugnare. Tertull. l. 3. contra Marcion. c. 16. fub fin. Et a vobis diverfitas defendenda eft, ficuti & a nobis repugnanda.

REPULLESCO, is, &

REPULLULASCO, Repullulefco, is, n. 3. rigermogliare, ripullulare, daßλasar, repullulare incipio, regermino, renafcor. Colum. I. 4. c. 22. circa med. Plurimarum ftirpium natura fic fe commodat ut juxta cicatricem novellis frondibus repullulafcant. Al. leg. repullulefcant. al. repullefcant. cap. 24. Præftat ex vulnere fobolem repullefcentem vellere.

REPULLULO, las, n. 1. rigermogliare, daßλxsvw, regermino. Plin. 1. 16. c. 10. a med. Larix uftis radicibus non repullulat. & cap. ult. ante med. Vites aquatica fenefcunt quidem velociter, fed e radicibus repullulant.

REPULSA, æ, f. negativa, ripulfa, anodoniuxτiα, άноτúxnuα, reje&lo, repudiatio: & præcipue adhibetur in petitione honorum. Cic. pro Planc. c. 21. Appium Claudium fine repulfa factum effe confulem. & mox. Avus tuus tibi Edilitiam prædicaret repulfam. & mox. Duabus Edilitatis acceptis repulfis. Id. Tufcul. 5. c. 19. A populo repulfam ferre. Id. 2. Offic. c. 17. Mamerco prætermiffio Edilitatis Confulatus repulfam attulit. & lib. 1. c. 39. Non repulfam folum retulit, fed ignominiam & calamitatem. Valer. Max. i. 7. c. 5. n. 1. Repulfa notatus. & n. 4. afflatus. & n. 5. fugillatus.

De petitione aliarum rerum. Ovid. 2. Met. v. 97. & lib. 3. v. 289. Eque tot ac tantis cæli, terræque, marifque Pofce bonis aliquid nullam patiere repulfam. & lib. 12. v. 199. Sint tua vota licet, dixit, fecura repulfæ. Id. 3. de ar. am, v. 580. Mifcenda eft lætis rara repulfa jocis. Propert. l. 3. el. 12. v. 26. longæ nulla repulfa mora b. e. nulla repulfa diu differtur, fed ftatim venit. Phedr. in fin. fab. 3. l. 1. Nec hanc repulfam tua fentiret calamitas. rifiuto, rigettamento. & Senec. 1. 2. de Ira, c. 6. In triftitiam omnis ira vel poft poenitentiam, vel poft repulfam, revolvitur. b. e. poftquam repulfa eft, ne ultionem perageret. REPULSANS, antis, chi ribatte, ripercuote

chi ribatte, ripercuote, rigetta: frequentativum a repellens. Lucret. 1.4. v. 580. ita colles collibus ipfis Verba repulfantes iterabant di&ta referre. h. e. vocis repercuffu reddentes. vers. 911. retroque Vera repulfanti difcedas pectore dicta. b. e. refutanafpernanti.

ti,

REPULSIO, onis, f. refutatio, rejectio. Cal. Aurel. Tard. 1. 2. c. 7. ad fin. Communi repulfione arguendos Erafiftratum & Afclepiadem arbitramur, quod non viderint

&c.

REPULSO, as, a. 1. ributtare, frequentativum a repello, & ejufdem fere fignificationis. V. Repulfans.

REPULSORIUS, a, um, ad repellendum aptus. Ammian. I. 24. c. 4. (al. 12.) Repulforia cohortes.

pulfus. Salluft. in Jug. c. 110. Repulfus ab amicitia. Lucret. 1. 5. v. 407. Quod procul a vera nimis eft ratione repulfum,. b. e. quod nimis a vera eft longe ratione remotum, ut Id. ait 1. 6. v. 853. Phedr. 1. fab. 1. v. 9. Repulfus ille veritatis viribus. b. e.. refutatus, convictus. ¶ De eo, qui in petitione repulfam tulit. Cic. de Harufp. refp. c. 26. Ne deterioribus repulfifque honos augeatur. Salluft. in Jug. c. 118. extr. Si quid meque vobifque dignum petiveris, haud repulfas abibis. Comparativum repulfior eft Catonis apud Feft. Nec quis incultior, religiofior, defertior, publicis negotiis repulfior. T In re amatoria Propert. 1. 2. el. 3. v. 2. Sæpe roges aliquid, fæpe repulfus eas. Ovid. 13. Met. v. 735. Repulfi proci. Id. 1. Amor. el. 8. v. 76. Neve relentefcat fæpe repulfus a¶ Era repulfa apud Tibull. I. 1. el. 3. v. 23. & el. 9. v. 22. funt area fiftra & crepitacula pulfata. Adde eleg. 9. v. 22. REPUMICATIO, onis, f. expolitio velut pumice facta. Plin. lib. 17. cap. 26. de remediis arborum. Vitium extenuatio, & domitura palmitum; gemmarum, fi frigus retorridas hirtafque fecerit repumicatio & quædam politura. b. e. decuffio & abrafio gemmarum frigore perftri&tarum, & inutilium, reli&tis iis, quæ fpem fru&us habent. REPUNGO, is, a. 3. ársısilw, iterum pungo, viciffim

REPULSUS us, m. ripercotimento, drónpaois, repercuffio, repulfio. Cic. in Prognoft. l. 1. de Divin. c. 7. extr. denfus ftridor cum celfo e vertice montis Ortus, adaugefcit fcopulorum fæpe repulfu. Plin. l. 11. c. 37. fect. 62. Vipera impreffo dentium repulfu virus fundit in morfus. b. e. repercuffu & collifione dentium inferiorum cum fuperioribus. Id. 1. 8. c. 43. Afini varia fomno vifa concipiunt ictu pedum crebro, qui nifi per inane emicuerit, repulfu durioris materiæ clauditatem illico affert. Claudian. de B. Gild. v. 433. an Mauri fremitus, raucofque repulfus Umbonum, & veftros paffuri cominus enfes? Lucret. l. 4. v. 104. affiduo crebroque repulfu Rejecta (effigie) reddunt fpeculorum ex æquore vifum. riverbero. REPULSUS, a, um, ributtato, ribattuto, rigettato, andouiros, retro pulfus, depulfus, propulfus, rejectus. Caf. 1. 1. B. Gall, c. 8. Sæpius fi perrumpere poffent, conati, operis munitione, & militum concurfu, & telis repulfi, hoc conatu deftiterunt. Cic. pro Sext. c. 17. Ne quis vim vi repulfam reprehenderet. Virg. Æn. 2. v. 544. telumque imbelle fine i&tu Conjecit rauco quod protinus ære repulfum. Ovid. 3. Amor. el. 11. v. 9. foribus tam fæpe repulfus Cic. in Orat. c. 11. Hac ego religione non fum ab hoc conatu re

Tom. III.

mor.

pungo.

Cic.

1. 1. Fam. ep. 9.a med. In quo poffem illorum animos mediocriter laceffitus leviter repungere. REPURGĀTUS, a, um, nettato, ripurgato, purgato, xong. Jarpomeros, purgatus, perpurgatus. Ovid. 5. Met. v. 285. victoque Aquilonibus Auftro, Fufca repurgato fugiebant nubila cælo. Senec. ep. 66. a med. Serenitas cæli non recipit majorem adhuc claritatem in finceriffimum nitorem repurgata. Plin. lib. 8. c. 55. Fetus ( cuniculorum ) ventri exfectos > non repurgatis interaneis, gratiffimo in cibatu habent. b. e. non extractis. Plin, alter l. 1. ep. 20. ante med. Quæ per plures dies latius dixit, poftea recifa ac repurgata in unum librum

coartavit.

cere.

REPURGIUM, ii, n. nettamento, xong. Depois, purgatio, expurgatio Imp. Conftantin. lib. 11, Cod. Juftin. tit. 42. leg. 1. & lib. 15.-Cod. Theodof. tit. 2. leg. 1. Repurgium formarum (aquæductuum) faREPURGO, as avi, atum a. I. nettare ripurgare, nonudαisw, purgo, perpurgo, expurgo. Ovid. de nuce v. 125. Repurgare humum faxis. Id. 14. Met. v. 603. Quidquid in Enea fuerat mortale, repurgat. Liv. l. 44. c. 4. sub fin. Per invia tranfgreffus, præmiffis qui repurgarent iter. Plin. in fin. cap. 15. l. 34. Repurgare vulneaut replere. Id. I. 23. c, 4. Cauliculi ex oleaftro nomas repurgant, carbunculos rumpunt. Flor. I. 4. c. 12. ante med. Fodere terras aurumque venis repurgare.

ra,

REPUTATIO, onis, f. confiderazione, pensamento, drλoyerμòs, actus reputandi, & quafi rationem putandi, cogitatio, confideratio, æftimatio. Plin. l. 18. c. 1. Ipfa materia intus accendit ad reputationem naturæ parientis & noxia. Id. l. 7. c. 46. Subeunt in hac reputatione Delphica oracula. b. e. in hac enumeratione calamitatum Augufti Id. lib. 10. cap. 38. Columbarum volatus in reputationem ceterarum quoque volucrum nos impellit. b. e. ad percenfendos varios volandi modos in ceteris avibus. Id. 1. 25. c. 3. Qua quidem in reputatione mifereri fortis humanæ fubit. b. e. in recogitandis & recenfendis multiplicibus morborum humanorum generibus. Tacit. 2. Hift. c. 38. extr. Sed me veterum novorumque morum reputatio longius tulit. Gell. . 12. c. 5. circa med. Et utendi confilii reputatio, & honeftatis utilitatifque veræ contemplatio. Tactus computandi & imputandi alicui. Marcell. Dig. lib. 46. tit. 3. leg. 48. Quæro ? an ea, quæ ex re mariti perceperit, in dotem ei reputari debeant. Marcellus refpondit, reputationem ejus, quod proponeretur non iniquam videri. Cajus lib. 10. tit. 2. leg. 19. Quæ confequetur, fi aut reputationes inter heredes fecerit, aut curaverit cautiones interponi. Ulpian. lib. 27. tit. 2. leg. 2. Officio judicis congruit, reputationes tutoris non improbas admittere ut puta fi dicat, impendiffe in alimenta pupilli, vel difciplinas.

REPUTESCO, is, n. 3. iterum, vel valde putefco. Tertull, de anim. c. 32. Ne aliqua fepulturæ conditione reputefceret. REPUTO, as, avi, atum, a. 1. penfare e ripenfare, confiderare, cvxλογίζομαι λoyiloma, cogito, confidero, quafi rationem puto alicujus rei . Donat. ad Terent. Eun. 4. 2. 4. ait, putare effe rerum præfentium, reputare præteritarum. Sed hoc difcrimen nullum puto Cic. 2. de nat. Deor. c. 46. extr. Quæ copulatio rerum quem non movet, hunc horum nihil unquam reputaviffe, certo fcio. Id. pro Dejot. c. 13. fub fin. Hæc ille reputans, & dies & noctes cogitans non modo tibi non fuccenfet , verum, &c. Id. poft redit. in Sen. c. 12. extr. Multa mecum ipfe reputavi . Salluft. in Jug. c. 13. In otio facinus fuum cum animo reputans, timere populum Q. &c. & cap. 87. a med. Quæfo reputate cum animis veftris, num, &c. & cap. 4. Qui fi reputaverint, & quibus ego temporibus magiftratum adeptus fum, & quales viri idem affequi nequiverint, profecto exiftumabunt, &c. Nep. in Alcib. c. 4. Multa fecum reputans de immoderata civium fuorum licentia. Plant. Trin. 3. 2. 48. Te moneo, hoc etiam atque etiam ut reputes, quid facere expetat. Terent. Andr. 2. 6. 11. Etenim ipfus fecum recta reputavit via. ha fatto bene i fuoi conti, penfato bene. & Tacit. 2. Hift. c. 16. Reputare infirmitatem fuam. cap. 74. Et Vefpafianus modo in fpem erectus, aliquando adverfa reputabat. Plin. l. 1. ep. 9. Hæc fi quotidie feciffe te reputes, inania videntur. Senec. in Agam. v. 23. Reputemus omnes, quos ob infandas manus Quæfitor urna Gnoffius verfat reos; Vincam Thyestes fceleribus cunctos meis. Proprie eft rationem inire, computare, metter in conto, computare. Plin. 1. 7. c. 5o. Nec reputantur infantiæ anni, qui fenfu carent: non fenecta in pœnam vivazis Tacit.

zzzz

ba

Tacit. 2. Hift, c. 50. Et tempora reputantibus, initium finemque | miraculi cum Othonis exitu competiffe. Ulpian. Dig. lib. 27. tit. 3. leg. 1, circa med. Item fumptus litis tutor reputabit, & viatica.. Paul. I. 3. tit. 5. leg. 33. Reputabant heredes avia alimenta præftital nepoti. Et computationem ineundo imputare, attribuere. Pa pinian, lib. 11. tit. 7. leg. 17. Si nondum pater dotem recuperaverit, vir folus convenietur (ut in funus uxoris conferat ) reputaturus patri quod eo nomine præftiterit,

REQUIES, etis, & iei, f. ripojo, pofa, requie, draus, ceffatio a labore laxamentum quies. Cic. Attic. l. 1. ep. 18. Ita fum ab omnibus deftitutus, ut tantum requietis habeam, quantum cum uxore & filiola confumitur. Id. 5. de Fin. c. 19. in fin. & in fragm. apud Cherif. l. 1. pag. 52. Putsch. Si requietem natura non quæreret. Id, de fuo Conful, l. 1. de Divin. c. 13. Tu tamen anxiferas curas requiete relaxa. Id. 1. de Orat. c. 52. Philofophorum libros refervet fibi ad hujufcemodi Tufculani requiem atque otium. Id. 2. Offic, e. a. Si oblectatio quæritur animi, requiefque curarum. Val. Flace, 1. 5. v. 602. Nec requies, quin Marte diem noctemque fatiget. Lucret, l. 4, v. 227. & Virg. 5. n. v. 458. Nec mora nec requies inter datur ulla fluendi. Id. n. 4. v. 423. Tempus inane peto, requiem fpatiumque furori. Ovid. Met. 3. v. 618. & qui requiemque modumque Voce dabat remis. & lib. 7. v. 812. Auram exfpectabam: requies erat illa labori, Colum. in præfat. l. 12. a med. Ad requiem forenfium exercitationum. Ovid. 13. Met. v. 317. Tentaretque feros requie lenire labores. Martial. . 4, epigr. 25. Vos eritis noftræ portus requiefque fenex. Tibull. I. 1. el. 8. v. 41. Bacchus & afflictis requiem mortalibus affert. T Genitivus requiei agnofcitur a Grammaticis, Prifcian. I. 6. pag. 704. Putsch. & lib. 7. fub fin. pag. 781. & Valer. Prob. in Cathol. pag. 1460. Apud Scriptores ego nondum legi. Pro eo requie dixit Salluft. in fragm. apud Prifcian. cit. pag. 781. At inde nulla munitionis aut requie mora proceffit ad oppidum. Aufon, Edyll. 4. v. 4. Sed requie ftudiique vices rata tempora fervant. Addit Prifcian. vetuftiffimos etiam requies dixiffe in eod. cafu. V. Dies. REQUIESCO, fcis, quievi, quietum, n. 3. ripofarfi, prender riposo, ×πvqμa, xa, a labore ceffo, quietem ago, conquiefco. Cic, 1. de Divin. c. 46. ad fin, Puellam defatigatam petiiffe a matertera, ut fibi concederet paulifper, ut in ejus fella requiefceret. Virg. 7. Ed. v. 1o. Et fi quid ceffare potes, requiefce fub umbra Tibull, l. 1, el, 1. v. 37. fatis eft, requiefcere tecto Si licet. Ovid. 10. Met. v. 556. libet hac requiefcere tecum, Et requievit, humo. Cic. pro Rofc. Amer. c. 34. fub fin. Quæ neceffitas eum tanta premebat, ut id temporis Roma proficifceretur, nullam partem noctis requiefceret? Caf. 1. 3. B. Civ. c. 98. Ex caftris fibi legiones alias Occurrere, & eas quas fecum duxerat, invicem requiefcere, atque in caftra reverti juffit. Refertur ad animum. Salluft. in Catil. c. 4. Ubi animus ex multis miferiis atque periculis requievit. Cic. 3. Offic. c. 1. Africanus requiefcens a reipublicæ pulcherrimis muneribus, otium fibi fumebat aliquando. Id. pro Cal. c. ult. Qui hoc unico filio nititur, in hujus fpe requiefcit. Enn, apud Cicer. 1. Tufcul. cap. 44. ad fin. Neque fepulcrum habeat portum corporis, ubi corpus requiefcat malis. Al. leg. a malis. Id. in fragm. apud Prifcian. 1. 10. pag. 886. Putsch. Nifi eorum exitio non requieturam T De quiefcentibus in lecto, Propert. l. 1. el. 8. v. 33. angufto requiefcere lecto. De mortuis, Martial. l. 1. ep. 94. Fabricio jun&tus fido requiefcit Aquinus. Petron. in fragm. Tragur. c. 71. Burm. C. Pompejus Trimalchio Macenatianus hic requiefcit. Adde Martial. 1. 6. epigr. 18. THinc eo utimur cum bene precamur mortuis. Ovid. 3. Amor, el. 9. extr. Qffa quieta, precor, tuta requiefcite in urna. Hinc in numo Conftantii Chlori, apud Mediobarb. Requies optimo Principi. T Active, quiefcere, aut ceffare facio, fifto quietum reddo. Virg. Ecl. 8. v. 4. Et mutata fuos requierunt flumina curfus. Calvus apud Serv. ibid. Sol quoque perpetuos meminit requiefcere curfus. Virg. in Ciri, v. 232. Tempore, quo feffas mortalia pectora curas, Quo rapidos etiam requiefcunt flumina curfus . Propert. lib. 2. el. 25. v. 75. Quamvis ille fuam laffus requiefcat avenam Al. leg. fua avena, invitis Sealig. & Brouchuf. ́Sallust. in fragm. apud Serv. loc. cit. Paululum requietis militibus. Huc trahi poteft & illud Propert. I. 2. eleg. 18. v. 25. Jupiter Alcmena geminas requieverat Arctos. b. e. jufferat a nocturno curfu ceffare. Poteft etiam fic exponi in gratiam Alcmenæ duas noctes requieverat. REQUIETIO, onis, f. ripofa, requies. Hieronym. 1. 2. adverf. Jovinian. c. 12. circa med. Qmnis Hebræus feptimo requietionis anno absque perfonarum difcretione dimittitur.

REQUIETORIUM, ii, n. fepulcrum. Infcript. apud Gruter. pag. 1030. n. 8. Q. Fontejus Celer VI. Vir Auguft. fibi & conjugi cariff. requietorium fecit. Adde pag. 954. n. 1. & apud Murator. pag. 1469. n. 7.

REQUIRO, is, fivi, & fii, fitum, a. 3. cercare, ricercare, antiw, idem fere quod quæro, diligenter quæro, rurfus aut fæpius quæro . Non. c. 5. n. 46. Querere, & requirere hoc differunt, quod requirere, eft diu quærere. Afranius Fratriis: Proin tu, cum quæram, ne requiram te, vide. Cic. 3. de Fin. c. 3. Tu autem cum ipfe tantum librorum habeas, quos hic tandem libros requiris? Plaut. Cift. 4. 2. 58. Quid quæritas? Ha. veftigium hic requiro, qua aufugit quædam. Id. Epid. 3. 4. 56. Ego illam jam requiram, ubi ubi eft. Ovid. 4. Met. v. 129. juvenemque oculis animoque requirit. T Requirere dicuntur qui quod vellent, abeffe fentiunt, queruntur & defiderant. Cic. Parad. 1. c. 2. In quo equidem continentiffimorum hominum, majorum noftrorum fæpe requiro prudentiam, qui hæc imbecilla & commutabilia pecuniæ membra, verbo bona putaverunt appellanda. Id. Fam. 6. ep. 6. Vereor ne litterarum a me officium requiras. Cic. de Senect. c. 1o. Ito bono utare, dum adfit: cum abfit, ne requiras. nifi forte adolefcentes pueritiam, paulum ætate progreffi adolefcentiam debeant requirere. Id. pro Mil. c. 1, Hæc novi judicii nova forma terret oculos, qui quocumque inciderint, veterem confuetudinem fori, & priftinum morem judiciorum requirunt. Ovid. 7. Met. v. 515. multos tamen inde requiro, Quos quondam vidi veftra prius urbe receptus. T Eft etiam pofcere, petere, velle , quærere. Nep. in Thrafyb. fub fin. Illa igitur corona contentus Thrafybulus, neque amplius requifivit, neque, &c. Cic. Verr. 7. c. 67. Omnes cives R. veftram feveritatem defiderant, veftram fidem implorant, veftrum auxilium requirunt. Id. 5. Tufcul. c. 8. a med. Qui beatus eft, non intelligo quid requirat, ut fit beatior. Id. 1. de Fin. c. 18. extr. Virtus nixa hoc honefto nullam requirit voluptatem. Requiritur, opus eft ? neceffe eft. Cic. pro leg. Manil. c. 22. Atque in hoc bello Afiatico non folum militaris illa virtus, fed aliæ quoque virtutes animi multæ & magnæ requiruntur. T Pro fcifcitari, percontari, interrogare, interrogare, dimandare, ricercare. Cic. pro Dom. c. 2. Primum illud a te requiro, quæ te tanta poena vexet, ut, &c. Id. pro Cal. c. 28. Ex quibus requiram, quonam modo latuerint. Id. pro leg. Manil. c. 9. Requiretur fortaffe nunc, quemadmodum cum hæc ita fint, reliquum poffit effe magnum bellum. Ovidius 2. de ar. am. v. 663. Nec quotus annus eat, nec quo fit nata require Confule. Id. 4. Met. v. 679. Pande requirenti nomen terræque, tuumque, Et cur vincla geras. Id. Heroid. ep. 6. v. 31. tua facta requirere cœpi Nep. in Attic. c. zo. Nullus dies interceffit, quo non ad eum fcriberet, quo non aliquid de antiquitate ab eo requireret. Val. Max. 1. 9. c. 11. n. 1. Repentinæ moræ caufam requifiit. ¶ Inquirere, infpicere, animadvertere. Cajus Dig. lib. 28. tit. 1. leg. 4. Requiremus, an fecundum regulas juris civilis teftatus fit. Pompon. lib. 45. tit. 3. leg. 39. Qua actione fru&uarius recuperare poffit à domino proprietatis, requirendum eft. REQUISITIO, onis, f. inquifitio, indagatio. Gell. I. 18. c. 2. Historiz antiquioris requifitio. REQUISITUS, a, um, ricercato, quæfitus. Sueton. in Calig. c. 24. fub fin. Chirographa omnium requifita divulgare. Gell. I. 15. c. 22. Poftea requifita, periiffe credita eft. ¶ Abfolute Quintil. in proam. 1. 8. ad fin. Ad requifita refpondere. Salluft. in fragm. apud eund. 1. 8. c. 6. poft med. & Spartian. in Caracall. c. 6. a med. Ad requifita naturæ. b. e. ad ventrem, aut veficam exonerandam. REROGO, as, a. 1. iterum rogo. Plaut. Amph. 2. 2. 76. Alcumena, unum rogare te volo. Alc. quidvis roga, reroga. Al. aliter leg. RES, rei, f. cofa, faccenda, fatto, pay, ayor, id quod eft, actio, opus, factum. Vox eft immenfi prope ufus, ad omnia fignificanda, quæ fieri, dici, aut cogitari poffunt in cujus notatione affignanda valde laborant Etymologi. V. Vaff. & Martin. Cic. 1. de nat. Deor. c. 38. ad fin. Earum rerum, quæ nunquam fuerunt, nec effe potuerunt, ut Scyllæ, ut Chimera, præfto eft imago. cap. 15. Communis rerum natura, univerfa atque omnia continens. Id. 2. de Fin. c. 28. Negat, tenuiffimo vietu minorem voluptatem percipi, quam rebus exquifitiffimis ad epulandum. Catull. carm. 39 in Egnat. v. 16. Nam rifu inepto res ineptior nulla eft. carm. 28. v. 3. Veranni optime, tuque mi Fabulle, Quid rerum geritis? Plaut. Men. 5. 2. 60. Men. Quifquis es, fenex, fummum Jovem, deofque deteftor. Se. qua de re, aut cujus rei rerum omnium? Terent. Adelph. 2. 1. 21. Quid hoc rei eft? che cosa è questa? quid hoc eft? Plaut. Men. 5. 2. 14. Propemodum jam fcio, quid fiet rei. che cofa fia: quid fit. Cic. de Senect. c. 6. Non viribus, aut velocitatibus, aut celeritate corporum res magnæ geruntur, fed confilio, auctoritate fententia. Id. 1. Offic. c. 22. Cum plerique arbitrentur, res bellicas majores effe , quam urbanas. Id. 1. de Orat. c. 17. a med. Videamus, he plus ei tribuas, quam res & veritas ipfa concedat. Id. Attic. 1. 2. ep. 21. ad fin. Cum comitia in menfem Octobr. diftuliffet, quod folet ea res populi voluntatem offendere, putarat Cæfar, &c. & epift. 22. Nunc fe res fic habet: volitat, furit, nihil habet certi. Id. Fam. 13. ep. 8. Res autem eft hæc. il negozio, il fara to è questo. & de Amic. c. 13. Ad monendum non modo aperte, fed etiam acriter, fi res poftulabit. fe farà bisogno. & Fam. 15. ep. 11. Res ipfe loquitur. il fatto parla da fe. & Acad. I. 4. c. I. Res militaris. l'arte e 'l mefier della guerra. & Verr. 7. c. 17. Res navalis. Verr. 4. c. 12. Res judiciaria. la giudicatura. & lib. 8. ad Attic. ep. 1. Res frumentaria. i viveri. & de Senect. c. 15. Sub fin. Res rufticæ. Id. pro Quint. c. 3. Res pecuaria & ruftica. Caro R. R. c. 5. Res divina. facrifizio. & Terent. Andr. 5. 1. 10. Res uxoria. il matrimonio. & Lucret. I. 2. v. 173. & Ovid. de remed. amor. v. 431. Res Veneris. avesia. quæ Cic. de Sene&t. c. 14. res Venerex. Plaut. Amph. 2. 2. 1. Res voluptatum. b. e. voluptates XPAμa door. Phedr. I. 4. fab. 7. v.4. Res cibi. b. e. cibus. xuxe τροφής. Sic apud Grzcos χρήμα νυκτός, που χρῆμα γυναικός femi

na:

re,

na: pye dvs. &c. T Factum, il fatto, l'effetto. Salluft. in Catil. c. 21. Tantum modo incepto opus eft: cetera res expediet Ovid. 3. Metam. v. 349. Vana diu vifa eft vox auguris exitus illam, Refque probat. Liv. 1. 2. c. ult. Conclamant fe ituros: clamoremque res eft fecuta. Planc. ad Cicer. Fam. 10. ep. 11. ante med. Et me, fi, quem effe voluifti, eum exitu rebufque cognofcis, defende ac fufcipe. ¶ Res, facta, res geftæ, acta, fatti, azioni, imprefe, gefta. Salluft. in Catil. c. 3. Haudquaquam par gloria fequitur fcriptorem, & auétorem rerum. Liv. init. Hift. A primordio urbis res populi R. perfcribere. Plin. l. 2. c. 83. 103. ad fin. Sicut in rebus Neronis retulimus. nella vita, nell' istoria. T Experientia, esperienza, pratica, ufo. Cic. 6. Fam. ep. 14. Et res eum quotidie, & dies, & opinio hominum & etiam fua natura mitiorem facit. Terent. Adelph. 5. 4. 2. Res, ætas, ufus femper aliquid apportat novi. ¶ Pertinet ad veritatem fignificandam. Plaut. Trin. 2. 4. 89. Rem fabulare. tu dici il vero : tu dici la cofa come fla. & Terent. Eun. 5. 6. 9. Te arbitrari quod res eft, velim. Id. Andr. 1. 2. 28. Aperte ipfam rem modo locutus, nihil circuitione ufus es, avendo detto fchietto fchietto il tuo fentimento. Aliquando opponitur verbis. Cic. in fragm. apud Auguftin. 1. 2. contra Acad. c. 11. Non enim vocabulorum opificem, fed rerum inquifitorem decet effe fapientem. Id. 1. de Orat. c. 5. Eft enim fcientia comprehendenda rerum plurimarum, fine qua verborum volubilitas inanis atque irridenda eft. Id. 4. Acad. c. 5. ad fin. Peripatetici, & Academici nominibus differentes, re congruentes. Sic Græci Aoyy yy. Matius ad Cicer. Fam. 11. ep. 28. Te rogo, ut rem potiorem oratione ducas. Cic. pro Rofc. Amer. c. 15. a med. Vides, quantum diftet argumentatio tua ab re ipfa atque a veritate. Id. 2. de Fin. c. 16. a med. Ut in omnibus factis re non tefte moveamur. Id. in fragm, apud Macrob. I. 6. Saturn. c. 2. fub fin. Ut majora omnia re, quam fama viderentur. Julian. Dig. lib. 1. tit. 3. leg. 32. Quid intereft, , fuffragio populus voluntatem fuam declaret, an rebus ipfis & factis? Cic. Attic. I. 5. ep. 5. Non modo res omnes, fed etiam rumores cognofcamus. Id. 3. de nat. Deor. c. 21. Qui hos deos non fed opinione effe dicunt. Ovid. Amor. l. 3. el. 3. v. 23. Aut fine re nomen deus eft, fruftraque timetur, Aut, &c. Cic. pro Quint. c. 2. Habet adverfarium Quintius verbo Sex. Nævium re vera hujufce ætatis homines difertiffimos. Liv. I. 39. c. 35. Per fpeciem auxilii Byzantiis ferendi, re ipfa ad terrorem regulis injiciendum. Cic. pro Rofc. Amer. c. 42. a med. Eum tametfi verbo non audeat, tamen re ipfa de maleficio fuo confiteri. Terent. Heaut. 4. 1. 23. Simulare mortem verbis re ipfa fpem vitæ dare. Id. Adelph. 4. 7. 1. Si non ipfa re tibi iftuc dolet, fimulare certe eft hominis. Id. Eun. 4. 6. 3. Ego illius ferre poffum magnifica verba, verba dum fint: verum fi ad rem conferentur, vapulabit. fe le parole verranno a' fatti. Interdum eft eventus, exitus effectus. Marcell. ad Cicer. 1. 4. Fam. ep. 11. extr. Ut intelligas, homini amiciffimo te tribuiffe officium, re tibi præftabo. Id. in Orat. c. 30. a med. Adolefcens non tam re & maturitate, quam fpe & exfpe&tatione laudatus. Id. pro Cluent. c. 16. a med. Servus non incallidus, fed ut ipfa res declaravit, frugi atque integer. Terent. Eun. 3. 2. 15. Perpulcra, credo, dona, haud noftris fimilia. Par. res indicabit. Ovid. Heroid. ep. 20. v. 99. Omina re careant. Item caufa. Plaut. Amph. prol. v. 113. Et hæc ob cam rem nox eft facta longior. Lucret. l. I. v. 172. Atque hac re nequeunt ex omnibus omnia gigni. Cato R. R. c. 158. extr. Ea re tot res funt, uti bene dejicias. Cic. 4. Acad. c. 34. ad fin. Illud ea re a fe effe conceffum, quod, &c. Item finis. Plaut. Afin. 3. 2. 43. & Pœn. a. 2. v. 33. Li. Nimis vellem habere perticam. Le. cui rei? Li. qui verberarem afinos. a che fine? perchè? & Ciftell. 1. 3. 36. Ei rei nunc fuam operam fervus dat, fi poffit illam invenire. a questo fine, per questo. ¶ Item lis, caufa, contentio forenfis, lite, caufa, giudizio. Feftus: Res comperendinata fignificat judicium in diem tertium conftitutum . Cic. 4. Verr. c. 48. De rebus ab ifto cognitis, judicatifque, & de judiciis datis dicere defiftamus. Varr. 1. 6. de L. L. c. 5. circa med. Quibus res erat in controverfia, ea vocabatur lis. ideo in actionibus videmus dici: quam rem, five litem dicere oportet. Liv. l. 1. c. 32.a med. ex vet. formula. Quarum rerum, litium, caufarum condixit pater patratus, &c. Cic. pro Mur. c. 12. extr. Illud mihi mirum videri folet tot homines tam ingeniofos, per tot annos etiam nunc ftatuere non potuiffe, utrum diem tertium, an perendinum; judicem an arbitrum; rem an litem dici oporteret. Ulpian. Dig. lib. 43. tit. 29. leg. 3. ante med. Alias differri oportere rem in tempus pubertatis, alias repræfentari. Cajus lib. & tit. 3, leg. 12. Tra&tu temporis futurum ut res pereat. Ulpian. lib. 42. tit. & leg. 1. Res judicata dicitur , quæ finem controverfiarum pronuntiatione judicis accipit: quod vel condemnatione, vel abfolutione contingit.

,

Terent. Adelph. 2. 2. 12. Nunquam rem facies. . e. divitias comparabis, lucrum facies. Id. Eun. 2. 2. 26. Coqui, pifcatores, aucu→ pes, quibus & re falva, & perdita profueram. Juvenal. fat. 3. v. 164. Haud facile emergunt, quorum virtutibus obftat Res angufta domi. Horat. l. 1. ep. 2o. v. 20. Me libertino natum patre, & in tenui re. Id. 1. 2. fat. 5. v. 12. Res ubi magna nitet domino fene. Id. l. 1. fat. 4. v. 110. rem patriam perdere. Cic. Parad. 6. c. 2. honefte quærere mercaturis faciendis. Id. Fam. 11. ep. 21. familiarem comedere. & lib. 4. ep. 7. ad fin. diffipare. & poft redit. in Sen. 6. 5. conficere. eod. fenfu. T Idem fignificat etiam in his. Plaut. Pfeud. 1. 1. 17. Juvabo aut re, aut opera, aut confilio bono. Terent. Heaut. 1.1.34. Aut confolando, aut confilio, aut re juvero. ¶ Dicitur & de publicis opibus, copia, bonis, viribus civitatis regni, populi, eorumque ftatu, conditione. Liv. I. 1. c. 28. ad fin. Ut animum inter Fidenatem, Romanamque rem ancipitem geffifti Virg. 3. En. v. 1. res Afiæ, Priamique evertere gentem. & l. 1. v. 456. afflictis confidere rebus. Liv. I. 6. c. 40. ad fin. Parva ifta non contemnendo majores noftri maximam hanc rem fecerunt . Id. 1. 21. c. 16. Neque hoftem acriorem fecum congreffum, nec rem Romanam tam defidem unquam fuiffe atque imbellem. Juftin. 1. 8. c. 6. Compofitis, ordinatifque Macedonia rebus. Tacit. 1. Hift. c. 29. Incruenta Urbs, & res fine difcordia translatæ. h. e. imperium & fumma rerum ab uno translata in alium. Nep. in Attic. c. 9. ad fin. Potiri rerum. V. Potior. Item de ftatu & conditione, feu qualitate fortune. Cic. 1. Offic. c. 26. Ut adverfas res fic fecundas immoderate ferre. le disgrazie, e le prosperità. Similiter dicuntur res falva, integre, contracte, periculofe, arête, perturbate, everfa, &c. In fingul. num. Salluft. in Catil. c. 21. Nobis domi inopia, foris æs alienum mala res, fpes multo afperior. cattivo ftato. & cap. 22. Quibus neque res, neque fpes bona ulla. THis rebus in hoc rerum ftatu: incertis rebus, cum res funt incertæ : bonis, florentibus rebus, cum belle omnia fluunt, & ex fententia Cic. pro Flacc. c. 5. a med. Vehementem accufatorem na&ti fumus judices, & inimicum in omni genere odiofum ac moleftum : quem fpero, his rebus, fore magno ufui & amicis & reipublicæ. Al. bis rebus intelligunt hac vehementia, odio, moleftia: al. aliter leg. Plaut. Rud. 3. 3. 12. Neque eft melius morte in malis rebus, miferis. Virg. 6. En. v. 196. dubiis ne defice rebus. Cic. 4. Fam. ep. 9. ante med. An eum magis communem cenfemus in victoria futurum fuiffe, quam incertis rebus fuiffet? & lib. 12. ep. 2. ad fin. Habes auctores confilii publici, qui numerus etiam bonis rebus exiguus effet quid cenfes perditis? Plaut. Trin. 2. 4. 45. Bonis tuis rebus meas res irrides malas. Cic. Fam.l.4. ep. 1. & lib. 7. ep. 30. ad fin. Bis enim eft a me judicio capitis rebus falvis, defenfus. b. e. libera republica. Caf. l. 1. B. Gall. c. 30. Quod eo confilio, florentiffimis rebus, domos fuas reliquiffent, ut, &c. Terent. Phorni. 5. 3. 8. Ex his prædiis talenta argenti bina, rebus vilioribus multo, capiebat. ¶ Rebus prolatis. V. Prolatus. T Res redeunt . V. Redeo. ¶ Alias res agere. V. Ago. T Re recenti. V. Recens ¶ In malam rem, in calamitatem, in exitium, in malam crucem in malora. Terent. Andr. 2. 1. 17. Abin' hinc in malam rem cum fufpicione ifthac, fcelus? Id. Phorm. 5. 7. 37. I in malam rem hinc cum ifthac magnificentia. T Res tuas tibi habe, formula divortii faciendi. V. Divortium in fine. Similis eft illa Res tuas ocyus tolle, in dirimenda focietate, contubernio, amicitia apud Petron. in Satyr. c. 79. extr. ¶ Res, res militaris. Sil. I. 15. v. 149. comites rerum bellique miniftri. Hinc ves gerere. V. Gero. Hirt. de B. Afric. c. 33. Cum animadvertiffet præfidium ibi effe non aufus periculo fuo rem facere, &c. tentar cos' alcuna ¶ negotium, confuetudo, congreffus, commercium, negozio, contrataffare, pratica, commerzio. Cic. pro Cluent. c. 13. ad fin. Itaque rem cum Oppianico tranfigit: pecuniam ab eo accipit, caufam relinquit. Terent. Adelph. 4. 7. 17. Res compofita eft: fiunt nuptiæ. Cic. pro Rofc. Amer. c. 30. Tecum enim mihi res eft T. Rofci > quoniam iftic fedes, ac te palam adverfarium effe profiteris. teco la voglio. & Fam. 9. ep. 20. Proinde te para : cum homine edaci tibi res eft. hai da fare con un mangione . & pro Sext. c. 16. Erat autem ei res cum exercitu C. Marii invi&to. Terent. Eun. 1. 2. 39. 57. Ego cum illo, quocum tum uno rem habebam hofpite, abii huc. Adde Plaut. Bacch. 3. 6. 35. & Merc. 3. 1. 35. & 37. Uter que autem turpem confuetudinem fignificat. ursora (er. T Refertur ad utilitatem commodum, ufum. Cic. pro Cluent. c. 69. Summa eft hominis in communem municipii rem diligentia, in fingulos municipes benignitas. Terent. Phorm. 2. 4. 9. Ego quæ in rem tuam fint, ea velim facias. Id. Andr. 3. 3. 14. Si in rem eft utrique, ut fiant (nuptie), arceffi jube. Salluft. in Jug. c. 33. extr. Id fruftra, an ob rem faciam, in veftra manu fitum eft. b.e. utilicon frutto. Sic Terent. Phorm. 3. 2. 40. Non pudet vanitatis? Do. non, dum ob rem. Cic. pro Rofc. Amer. c. 39. a med. Si ex eo negotio tantulum in rem fuam convertiffet. Id. Fam. 13. ep. 44. Tanta mihi cum eo neceffitudo eft, ut fi mea res effet, non magis laborarem. fe fosse mio interesse. & Terent. Heaut. 2. 3. 113. Quafi iftic minor mea res agatur, quam tua. ¶ Alicui rei effe, effe aliquantum frugi, utilem, idoneum effe ad aliquid, effer da qualche cofa. Terent. Adelph. 3. 3.3. Si illum poteft, qui alicui rei eft etiam eum ad nequitiam abducere. eft qui leg. alicujus. Plaut. Stich. 5. 4. 38. Nolo ego nos pro fummo bibere: nulli rei erimus poftea Al. aliter leg. Gell. l. 13. c. 30. Muficam quæ fit abfcondieam effe nulli rei. Id. l. 9. c. 2. Erraticum effe hominem, di& nulli rei. Id. l. 14. c. 2. ante med. Illum hominem effe non bonæ rei, vitaque turpi ac fordida. TE, & ex re effe, in rem effe, lucro, commodo effe. Terent. Phorm. 5. 7. 76. Non hercle ex

Item modus, ratio. Cic. Fam. 6. ep. 9. Mihi neceffe eft ejus falutem & fortunas, quibufcumque rebus poffim, tueri. T Item argumentum, ratio, argomento, ragione, prova. Cic. initio Parad. 4. Ego vero te non ftultum, ut fæpe; non improbum, ut femper; fed dementem & infanum rebus addicam neceffariis. Quintil. I. 5. c. 8. Res ad faciendam fidem appofitæ. ¶ Res, & res familia ris, pecunia, facultates, cenfus, bona, opes, patrimonium, facoltà, roba, averi, oix. Cic. Fam. 9. ep. 13. a med. Res familiaris alteri eorum valde exigua eft, alteri vix equeftris. Id. 2. Catil. c. 5. Res eorum jam pridem, fides deficere nuper cœpit. Id. 9. Attic. ep. 7. a med. Sumptus, egeftates tot egentiffimorum hominum nec res private poffunt, nec refpublica fuftinere. Horat. I. 2. fat. 5. v. 8. Et genus, & virtus, nifi cum re vilior alga eft. Cic. 2. Offic. c. 21. Non effe in civitate duo millia hominum, qui rem habeant. Id. pro Rabir. Poft. c. 14. Rem bonis & honeftis rationibus augere. Tom. III.

to,

ter,

ta,

cere,

re iftius me inftigafti, Demipho. Cic. 5. Attic. ep. 8. extr. Statues ut ex fide, fama, reque mea videbitur. Plaut. Pfeud. 1.3. 102. Ú 104. Ex tua re non eft, ut ego emoriar. non ti torna a conto. Et omiffa præpofit. Id. Capt. 2. 2. 46. Hæc tu eadem fi confiteri vis, tua re feceris. in tuo vantaggio. Pro re, ut res fert, ut res patitur. Salluft. in Jug. c. 54. Dein ipfe pro re atque loco, ficutį monte defcenderat, paulatim procedere. Lucret. 1. 6. fub fin. Quifque fuum pro re confortem mæftus humabat. b. e. pro facultatibus. ¶ Pro, & e re nata, pro eventu rei, & occafione, pro tali rerum ftatu. Cic. Attic. I. 7. ep. 8. Animadverteram poffe pro re nata, te non incommode ad me in Albanum venire. lib. 14. ep. 6. Antonii colloquium cum heroibus noftris pro re nata non incommodum. Terent. Adelph. 3. 1. 8. E re nata melius fieri haud potuit, quam factum eft. Ubi Donat. Sic proprie dicimus de iis quæ contra voluntatem noßram acciderant. Apul. I. 4. Metam. E re nata confilium capere. lib. 9. E re nata fallaciofa mulier temerarium tollens cachinnum, magnum, inquit, &c. Huc pertinet illud Plauti Trucul. a. 5. v. 70. Ut rem natam video, hoc accipiundum eft, quod datur. Adde Bacch. 2. 2. 40. ¶ Ab re fignificat ab eventu. Liv. l. 1. c. 17. Id ab re interregnum appellatum. TLtem fine caufa, fine ratione, præter propofitum. Plaut. Capt. 2. 2. 58. Quidvis, dum ab re ne quid ores, faciam. Suet. in Aug. c. 94. Non ab re fuerit fubtexere quæ evenerint. Gell. l. 18. c. penult. Hæc notare non abs re vifum eft. Ita Gronov. alii ab re. TI tem in damnum, in jacturam. Plaut. Afin. 1. 3. 71. Si papillam pertractavit, haud eft ab re aucupis. b. e. non eft aucupi damnofum. Id. Trin. 2. 1. 11. de Amore. Ab re confulit blandiloquentulus, harpago, mendax. In illo Terent. Adelph. 5. 3. 44. At enim metuas ne ab re fint omiffiores paulo: ab re eft, quod ad rem familiarem attinet, feu ut ait Donat. a patrimonio, T Interdum res relativi pronominis vicem gerit, vel cum eo juncta redundat. Varr. 1. 2. R. R. c. 2. Emptor ftipulatur prifca formula fic: Illafçe oves, qua de re agitur fanas recte effe, &c. Plaut. Capt. 2.2. 13. Sunt ex te quæ folo fcitari volo, quarum rerum te falfiloquum mihi effe nolo. Loco pronominis is, ea, id. Varr. 1. 3. R. R. c. 16.,ante med. Quos alii sтpopx appellant, eandein rem quidam mellaria. Id. l. 6. de L. L. c. 3. a med. Altiffimum in urbe quod eft, ea res tutiffima tutulus vocatur. T Genitivus rei primam corripit, ut fpei, fidei. Horat. 1, 3. od. 16. v. 25. Contemptæ dominus fplendidior rei. Adde Charif. 1. 1. pag. 26. Putfch. & Prifcian. fub fin. l. 8. pag. 780. Aliquando producit. Lucret. 1. 6. v. 918. Ipfius rei rationem reddere poffis. verf. 392. Et potius nullæ fibi turpis confciu' rei. Adde lib. 1. v. 688. lib. 2. v. 111. & 336. & alibi. Quidam volunt his locis fcribi reji ( ut eji, de quo V. in Is.) ut fit ratio producendi. Monofyllabum eft in illo ejufd. I. 4. v. 883. At quod providet, illius rei conftat imago. (Nifi malis illius, feu illiu' dactylum effe, & rei produci, ut in fuperioribus) Vetus Poeta apud Lactant. 1.6. c. 6. Virtus, quæren, da finem rei fcire, modumque.

RESĂCRO. V. Refecro.

.

RESEVIO, is, n. 4. incrudelire di nuovo iterum fævio, Ovid. 1. Trift. el. I. v. 103. Quæque quiefcebat, ne mota resæviat, ira, Et pœnæ tu fis altera caufa, cave.

RESALUTATIO, onis, f. rifalutazione, actus refalutandi. Sueton. in Ner. c. 37. fub fin. Neque quemquam ofculo impertivit, ac ne refalutatione quidem.

RESALUTO, as, avi, atum, a. 1. rifalutare, arroлaloμα, TAρO== αγορεύομαι falutantem faluto. Cic. 2. Phil. c. 41. a med. Descenderant ut iftum falutarent: tamen inter omnes conftabat, neminem effe refalutatum. Senec. de tranquill. c. 12. Salutaturi aliquem non refalutaturum. Martial. I. 5. epigr. 22. Quintum pro Decimo pro Craffo Regule, Macrum Ante falutabat rhetor Apollonius. Nunc utrumque fuo refalutat nomine. epigr. 58. Cum voco te dominum, noli tibi, Cinna, placere: Sæpe etiam fervum fic resaluto meum. h. e. refalutando appello.

RESANESCO, is, nui, n. 3. risanarss, guarire, iterum fanus fio Translate Ovid. 1. Amor. el. 10. v. 9. Nunc timor omnis abeft animique refanuit error. La&tant. l. 5. c. 2. circa med. Ut fufceptis deorum cultibus refanefcant. RESANO, as,

a.

I. rifanare iterum fano. Lactant. I. 4. c. 20. Ne adduceret eos in pœnitentiam , atque impios refanaret. Id. l. 5. c. 22. in fin. Omnes qui refanati fuerint, adhæreant religio

ni.

RESAPSA, res ipfa, ut reapfe, re ipfa. V. Sas.

RESARCIO, is, arfi, artum, a. 4. rattoppare, ricucire, rappezzare, racconciare, drappa, farcio, reficio, reconcinno. Terent. Adelph. 1. 2. 40. Fores effregit? reftituentur. difcidit veftem? refarcietur ubi Donat. re abundat. Colum. l. 11. c. 2. ante med. Fra&ta juga vitium confiderare, & refarcire. T Translate eft compenfare, ricompenfare, rifarcire. Cic. Fam. 1. ep. 9. poft init. In meis damnis ex auctoritate fenatus refarciendis Al. leg. farciendis. Sueton. in Claud. c. 6. Damnum liberalitate fua refarturum pollicens. Colum. 1. 11. c. 1. ad fin. Ut jacturam capitis amiffi reftituat, & quæstum refarciat. Plin. l. 17. c. 20. Perticas ex falice cædi juftum eft quarto fere anno . Et cæ autem fenefcentium propagine refarciunt locum. b. e. rurfus implent, fupplent.

او

RESARRIO, is, ivi, itum, a. 4. tormare a zappare, dræsugw, rurfum farrio. Plin. l. 18. c. 20. Cum hyeme prægelida capta fegetes effent, refeverunt, refarrientes campos menfe Martio, uberrimafque meffes habuerunt.

RESCINDO, is, fcidi, fciffum, a. 3. tagliare, rompere, diftruggere, Squarciare, draxis, drapényre, fcindo, cado, confringo, de

fruo, diffolvo, labefa&o. Tibull, l. 1. el. 11. v, 61. e membris tenuem refcindere veftem. Virg. 3. Georg. v. 453. ferro refcindere fummum Ulceris os. Colum. I. 6. c. 30. venam, quæ fub oculo eft.

cap. 11. fuppurationem ferro. Virg. 12. Æn. v. 389. Enfe fecent lato vulnus, telique latebras Refcindant penitus. Senec. 1. 5. controverf. 34. a med. Cadaverum artus refcindere, ut nervorum articulorumque pofitio cognofci poffit. far la notomia. & Colum. I. 2. c. 14. Et quod faix reliquerit, priufquam inarefcat, vomis refcindat atque obruat. cap. 4. ad fin. Modo in elatiora, modo in depreffiora clivi obliquum agi fulcum oportebit, ut in utramque partem refcindamus. b. e. vomere profcindamus. rompiamo, ariamo. & Salluft. in fragm. apud Non. c. 2. n. 204. Pluteos refcindit, munitiones de nolitur. Caf. l. 7. B. Gall. c. 86. extr. Falcibus vallum ac loricam refcindunt. & cap. 58. med. Refecto ponte, quem hoftes refciderant. Flor. 1. 2. c. 15. In ufum novæ claffis tecta domufque refciderunt. disfecero. & Virg. 1. Georg. v. 280. & Æn. 6. v. 583. Et conjuratos cælum refcindere fratres. T Refcindere vias apud Lucret. I. 2. v. 406. eft obstantia tollendo aperire, munire, patefaçere. Al, leg. reftringere. Similiter Cic. 2. Agrar. c. 1. sub fin. Et eum locum, quem nobilitas præfidiis firmatum, atque omni ratio= ne obvallatum tenebat, me duce refcidiftis, virtutique in pofterum patere voluiftis. Apud Senec, in Pheniff. v. 226. refcindere vias aurium eft lacerare, confringere meatus & organa aurium, per quæ fonus hauritur. Translate eft abrogare, abolere, tollere, irritum effe jubere, annullare, caffare, togliere. Cic. Phil. 13. c. 3. Acta Antonii refcidiftis, leges refixiftis. Id. Verr. 4. c. 26. Ut omnes iftius injurias refcinderet, & irritas faceret. Id. fub init, ep, l. 6. ad Attic. Refcindere conftituta ab alio. Id. de Provinc. conful. c. 5. pactiones. Id. pro Sull. c. 22. res judicatas. Id. pro Doni. c. 15. a med. Quæ contra aufpicia acta funt. Vellej. l. 2. c. 90. fœdus turpe. Cic. Verr. 3.c.43. fub fin. voluntates mortuorum. tagliar i teftamenti. & Verr. 4. c. 57. totam triennii præturam. Senec. l. 3. de benef. c. 13. Beneficium fuum ipfe infequenti injuria refcidit. distruggere, guaftare. TRefcindere facrilegium, apud Valer. Max. 1. & cap. 1. n. 2. est destruere, expiare. TRefcindere vulnus eft, quod ait Ovid. 4. Trift. el. 4. v. 41. retractando rumpere, refricare. h. e. renovare memorando Flor. l. 3. c. ult. Ne vulnera curatione ipfa refcinderentur. Ovid. 3. Trift. el. 11. v. 63. Ergo quicumque es refcindere vulnera noli. Eft qui leg, crimina. Id. Metam. 12. v. 542. quid me meminiffe malorum Cogis, & obductos annis refcindere luctus ? ¶ Translate Horat. 1. 1. ep. 3. v. 31. an male farta Gratia nequicquam coit, & refcinditur? Petron. in Satyr. c. 114. a med. Veritus, ne inter initia coeuntis gratiæ recentem cicatricem refcinderet. T Refcindere cæcitatem apud Quintil. declam. 6. c. 19. extr. eft ex oculis cæcis & obftructis vi lacrymas exprimere & ita obductam quafi cicatricem refcindere. RESCIO, & Refcifco, is, ivi, & ii, itum, a. 4. risapere, venir fapere, wardrw, yvon, intelligo, cognofco: & fere adhibetur, cum aliquid de induftria celatum, aut inopinatum, infperatum, nobifque moleftum cognofcimus. Gell. 1. 2. c. 19. Aliter diétum effe refcivi, aut refcire apud eos, qui diligenter locuti funt, nondum invenimus, quam fuper his rebus, quæ aut occulto confilio latuerint, aut contra fpem opinionemve ufuvenerint. Deinde Nevii Quadrigarii, & Catonis loca fubjicit: pro quibus a me habe Terent. Hec. 4. 1. 4. Quod fi refcierit, peperiffe eam id caufa clam me habuiffe dicam? Id. Adelph. 5. 3. 5. Hem tibi refcivit omnem rem id nunc clamat fcilicet. Nep. in Datam. c. 2. a med. Mater, quid ageretur, refciit filiumque monuit. Cic. 3. Offic. c. 23. med. Quærit etiam, fi fapiens adulterinos numos acceperit impru dens pro bonis; cum id refcierit, foluturus ne fit eos, fi cui debeat, pro bonis. Terent. Adelph. 1.1.45. Dum id refcitum iri credit, tantifper cavet: fi fperat fore clam, rurfum ad ingenium redit. Nep. in Eumen. c. 8. ad fin. Intelligebat, prius adverfarios refcituros de fuo adventu, quam, &c. ¶ Extra præteritum fere in ufu eft refcifco pro refcio. Terent. Hec. 5. 4. 26. Placet non fieri hoc itidem, ut in comodiis, omnia omnes ubi refcifcunt: hic, quos par fuerat refcifcere, fciunt: quos non autem æquum eft fcire, neque refcifcent, neque fcient. Id. Adelph. 4. 2. 7. Primus fentio mala noftra primus refcifco omnia. Plaut. Merc. 5. 4. 44. Nihil opus eft refcifcat. Eut. quid iftuc? non refcifcet: ne time. Liv. l. 29. c. 14. Occultantibus id Patribus, ne refcifcerent Carthaginienfes. Al. leg. refcirent.

RESCISCO. V. in voce præced.

qua

RESCISSIO, onis, taglio, actus refcindendi. Calliftrat. Dig. lib. 50. tit. 9. leg. 5. Si ad publicam utilitatem refpiciat refciffio prioris decreti. Ulpian. lib. 37. tit. 4. leg. 3. ante med. Refciffio emancipationis. Id. lib. 43. tit. 23. leg. 11. fub fin. emptionis. Tertull. de refurr. carn. c. 57. a med. mortis. h. e. deletio oblitteratio per refurrectionem . Scribitur & refcifio. V. Abfciffus. RESCISSORIUS, a, um, ad refciffionem pertinens Ulpian. Dig. lib, 4. tit. 6. leg. 28. ad fin. Refcifforia a&tio. Celf. lib. 39. tit. 5. leg. 21. Habeo adverfus debitorem meum refcifforiam in id, quod fupra legis modum tibi promifit. RESCISSUS, a, um, tagliato, rotto, Squarciato, avepinyu, fciffus, cafus, confractus. Colum. I. 4. c. 29. ante med. Refciffa vitis. b. e. cæfa & fiffa. Al. leg. recifa. Propert. 1. 3. el. 6. v. 8. Fac mea refciffo pectora nuda finu. Plin. fub fin. epift. 19. lib. 7. & Senec. in Phaniff. v. 164. Refciffa vulnera. Quintil. declam. 10. c. 2. Refciffa orbitas. b. c. refricata, & renovata tanquam vulnus. Lucan. 1. 4. v. 328. Refciffoque nocent fufpiria dura palato. h. e. fiti exafperato, ulcerato. Plin. l. 10. epift. 64. Acta alicujus refciffa. Claudian. de B. Get. v. 586. Vulneribus pars nulla vacat: refciflaque

con