tudinem. Pullaftri enim in genere gallinaceo, qui pumiliones in hominibus. Pullitra autem, vel pulletra (nam utroque modo fcribebant) quæ adhuc effeta non eft. Deinde Turnebum reprehendit, qui pullinis legendum conjiciebat. Pullitris probat etiani Pontedera in not. ad Varron.

PULLATIO, onis, f. waxoronia, fetura pullorum gallinaceorum. Colum. l. 8. c. 5. ante med. Plerique tamen etiam ab aftivo folftitio non putant bonam pullationem. PULLĀTUS, a > um, vestito di nero, usλurciμwr, atratus, pulla veste indutus, lugubrem habitum ferens ex parentum morte, vel alia quavis ratione. Juvenal. fat. 3. v. 212. Si magna Afturici cecidit domus, horrida mater, Pullati proceres: differt vadimonia prætor. Sidon. de iis, qui omnia præpoftere agunt . 5. epift. 7. Albati ad exfequias, pullati ad nuptias. T Pullati etiam dicebantur infimæ plebis homines, quod five togati, five penulati, five tantum tunicati effent, ipfo fuæ artis ufu, tum anguftia rei familiaris impedirentur albas ac nitidas femper veftes habere. Plin. l. 7. ep. 17. Illos quoque fordidos pullatofque reveremur. Quintil. I. 6. cap. 4. Imperitis ac pullatæ turbæ relinquunt. Id. l. 2. c. 12. a med. Jam collidere manus, terræ pedem incutere, frontem cædere, mire ad pullatum circulum facit. Sueton. in Aug. cap. 44. Sanxit, ne quis pullatorum media cavea federet. PULLEJACÈUS, a, um, idem ac pullus. Hoc vocabulo utebatur Cæfar Auguftus, ut in ejus vita fcribit Tranquillus cap. 87. Nempe, ut recte Cafaubonus monet, ad aliorum colorum exemplum, quadam ingenii lafcivia, id verbum formabat. Sic enim dicimus violaceus, hederaceus, herbaceus, &c.

PULLESCO. V. Pullulafco.

.

PULLICĒNUS, i, m. pulcino, qui ex gallina ovo nafcitur, pullus gallinaceus diminut. a pullus. Lamprid. de Alexand. Sever. c. 41. Qui eos ex ovis, & pullicenis, & pipionibus alerent. b. e. ex pecunia, quæ iis venditis colligebatur.

PULLIGO, inis, f. idem ac pullus color. Plin. 1. 8. c. 48. Nigri velleris oves præcipuas habet Pollentia juxta Alpes. Afia rutili: Canufium fulvi: Tarentum & fuæ pulliginis.

PULLINUS, a, um, wλino's, qui eft pulli, ut Pullini dentes, quos primum equi jaciunt, & indices ætatis funt. Plin. l. 8. c. 44. Priufquam dentes, quos pullinos appellant, jaciat. PULLIPREMA, æ, m. maudepesn's, Toudon Jopos, pullarius. Aufon. 2, παιδεραστής, παιδοφθόρος, epigr. 70. Lucilj vatis fubulo pulliprema. Al. leg. pullipremo eodem fenfu.

PULLITIES, ei, f. pullatio, fetura avium. Colum. I. 8. c. 9. extr. de turturib. Itaque circa meffem, cum jam confirmata eft pullities, eligitur. Id. 1.9. c. 11. de apib. Cum primo vere in eò vafe nata eft pullities. Adde lib. 8. c. 14. in fi.

PULLITRA. V. Pullaftra.

PULLO, as, n. 1. idem ac pullulo, germino. Calpurn. Ecl. 5. v. 19. Tunc etenim toto vernanti gramine filva Pullat, & æftivas reparabilis inchoat umbras.

PULLULASCO, is, n. 3. germogliare, Bλasávw, pullulans fio, germino, germen emitto. Colum. I. 4. c. 21. Et ita ex novello palmite vitis pullulafcit. Eft qui leg. pullefcit eodem fenfu. Prudent. in Romano TEPI OTED. ult. verf. 882. Utrum renatis pullulafcat artubus. PULLULO, as, avi, atum, n. 1. pullulare germogliare, παραφυέω, Bhasa, pullos emitto, ideft ftolones, five germina, fetifico. Proprie enim de arboribus dicitur, cum a radicibus nova plantæ furgunt. Virg. 2. Georg, v. 17. Pullulat ab radice aliis denfiffima filva. T Translate Id. 7. En. v. 329. Tam fævæ facies, tot pullulat atra colubris. Nep. in Catone, c. z. Pullulare incipiebat luxuria. Active generare. Apul. lib. 4. Metam. Terras Venerem aliam virginali flore præditam pullulaffe. PULLULUS, li, m. parvus pullus, h. e. puerulus amabilis, delicium, amafius. Joculariter de Afino Apul. lib. 8. Metam. Cave; ne folus exedas tam bellum pullulum, fed, &c. ¶ Item ftolo, aut germen, quod ex arboris radice nafcitur, germoglio. Plin. l. 17. c. 10. circa med. Nullis vero tales pulluli proveniunt, nifi quarum radices amore folis atque imbris in fumma tellure fpatiantur. V. Pullus in fine. PULLULUS, aum, aliquantum pullus, fubniger. Colum. 1. 2. c. 2. a med. Ifa non tam vera poffunt videri, quam fi fit pullula terra, quæ melius proventu frugum approbatur. PULLUS, i, m. nomen eft generale (ut catulus ) recens natorum ex animalibus. Si effet a nos, pullus equinus, proprie de his diceretur. Virg. 3. Georg. v. 75. Continuo pecoris generofi pullus in arvis Altius ingreditur. ¶ Sed dicitur etiam de aliis. Plin. l. 8. c. 44. Pulli onagrorum. Id. l. 11. c. 41. afinarum. Varr. 1. 3. R. R. c. 15. glirium. T De pullo equino, polledro, abfolute Juvenal. fat. 6. v. 615. Cui totam tremuli frontem Cæfonia pulli Infudit Frequentius dicitur de iis, qui nafcuntur ex ovis. Cic. 2. de nat. Deor. c. 48. fub fin. Ex ovis pulli orti aluntur ab iis, a quibus exclufi fotique funt. Id. 9. Fam. ep. 18. Pulli columbini. Liv. 1. 32. c. 1. gallinacei. Plin. l. 10. c. 33. hirundinum. Juvenal. fat. 14. v. 74. ciconia. Apul. fub init. l. 1. de doctr. Plat. cycni. Id. in Florid. n. 12. ( al. l. 2. ) pfittaci. Pallad. 1. 1. tit. 28. pavonis. Plin. l. 11. c. 16. apum. Horat. l. 2. fat. 3. v. 314. ranæ. ¶ Translate rapacem hominem pullum milvinum vocat Cic. Q. Fr. 1. 1. ep. 2. cap. 2. De gallinaceis, pollo, pulcino, pollaftro, pallame, abfolute Horat. 1. & fat. 2. v. 120. non pifcibus urbe petitis, Sed pullo, atque hædo. & lib. & ep. 2. verf. 163. accipis uvam, Pullos, ova, cadum temeti. Adde lib. 1. fat. 3. v. 192. & Senec. 1. 4. quest. nat. c.6. ¶ Tribuitur etiam hominibus (qua

fi puellus.) Docet enim Feftus, puerum, quem quis amabat, pullum vocari folitum. Hinc Q. Fabium, cui Eburno propter candorem cognomen fuit, pullum Jovis appellatum effe, quod ejus natis ita effet fulmine. Adhibetur itaque in blanditiis. Plaut. Caf. a. 1. v. 5o. Meus pullus paffer, mea columba, mi lepus. Al. leg. meus pullus, meus paffer. Horat. l. 1. Sat. 3. v. 44. ftrabonem Appellat pætum pater: & pullum, male parvus Si cui filius eft. Sueton. in Calig. c. 13. extr. Lætiffimo obviorum agmine inceffit, fuper faufta nomina fidus, & pullum, & pupum, & alumnum appellantium.

Fuit cognomen familiæ Romanæ ut L. Junius Pullus, Q. Numitorius Pullus. ¶ Denique in arboribus pulli funt germina aut ftolones ab radicibus enafcentes, germogli, polloni, meffe. Cato R. R. c. 51. Abs terra pulli qui nafcentur, eos in terram deprimito. (Plin. lib. 17. c. 10. vocat pullulos.) Adde Pallad. in Mart. tit. 9.

PULLÚS, a, um, di color fofco, fcuro, o tane, paros, cpornos, color medius inter rubrum & nigrum, ater, fubniger. Volunt effe quafi purus, ut ab unus eft ullus: quia nativus eft, & qualis in lana fufca, & nulla arte dealbata, aut in terra recens aratro profciffa: vel a saxos, pro eos, quod idem fignificat. Varr. 1. 3. R. R. c. 12. Lepus fuperiore parte pulla, ventre albo. Colum. in præfat. 1. 1. a med. In aliis regionibus nigra terra, quam pullam vocant, ut in Campania eft laudabilis. Id. l. 7. c. 2. Color lane pullus, atque fufcus, quos præbent in Italia Pollentia, in Batica Corduba. Pullus ad nigrum videtur magis, quam fufcus accedere. Poeta tamen latius hæc accipiunt. Horat. epod. 16. v. 46. Suamque pulla ficus ornat arborem. Id. l. 1. od. 25. v. 18. Pulla myrtus. Virg. 3. Georg. v. 386. Illum autem, quamvis aries fit candidus ipfe Nigra fubeft udo tantum cui lingua palato, Rejice, ne maculis infufcet vellera pullis Nafcentum. Tibull. I. 1. el. 2. v. 62. Concidit ad magicos hoftia pulla deos. Ovid. 2. Amor. el. 4. v. 41. pendent nivea pulli cervice capilli. Martial. l. 6. epigr. 58. Si mihi lanificæ ducunt non pulla Sorores Stamina. b. e. funefta, & vitæ miferæ indicia. Sic Ovid. in Ibin, v. 246. de Clotho. Nevit & infecta ftamina pulla manu. T Pulla veftis, five toga, five tunica, &c. ex nativo lana fufcæ colore, geftabatur ab artificibus & tenuioribus, qui fumptum in ea dealbanda ferre non poterant. Calpurn. Ecl. 7. v. 26. Venimus ad fedes, ubi pulla fordida vefte Inter femineas fpectabat turba cathedras. verf. 80. fed mihi fordes, Pullaque paupertas. Cic. Verr. 6. c. 24, extr. præftringit Verrem, quod prætor Sicilia, depofito fenatorio cultu, in officina ubi vafa cælata fibi conficienda curabat, majorem partem diei cum tunica pulla federe folebat, & pallio, tanquam vilis quidam artifex, aut infimæ plebis homuncio. Ufus ejus fuit præcipue in exfequiis, & luctu. V. Pullatus. Varr. apud Non. cap. 16. n. 13. Ut dum fupra terram effet, ricinis lugerent (femine) funere ipfo ut pullis pallis amictæ. Ovid. Met. 11. v. 48. obfcuraque carbafa pullo Naides & Dryades, paffofque habuere capillos. pullo fubftantivi more, pullo colore. quemadmodum dicitur album, nigrum (Sic Flor. l. 4. c. 2. ante méd. Dux mane cum pullo ante principia confpectus. h. e. cum vefte pulla: quod erat mali ominis extra luctum.) Loquitur autem de lugentibus Orphea a Bacchis difcerptum. An aliquando albatæ mulieres in luctu fuerint, V. Kirchmann. de funerib. I. 2. c. 17. T Quando epulum in funere civium potentiorum publice dabatur, in co pullis veftibus non utebantur. Ita enim illud erat funebre, ut munus effet funeris, epulum dignitatis, ut ait Cic. in Vatin. c. 12. extr. ubi Vatinium reprehendit, quod in epulo Q. Arrii cum toga pulla accubuiffet. Quod autem fubdit ibid. c. 13. Quis ufquam in luctu domeftico quis in funere familiari cœnavit cum toga pulla? cui de balneis exeunti , præter te, toga pulla unquam data eft? id fignificat, togam pullam, ne in funere quidem familiari fuiffe unquam vestem cœnatoriam feu accubitoriam, & menfæ aptam, fed synthesim, aut lænam, aut hujufmodi. Non poffum togam prætextam fperare, cum exordium pullum videam: proverb. apud Quintil. lib. 5. c. 10. a med. h. e. non poffum fperare profperum meis aufis & conatibus exitum, cum initia parum faufta fint. ¶ Pullus fuit cognomen R. in gente Junia, ut L. Junius Pullus. In Faftis Capitol. apud Gruter. pag. 292. habetur Paullus. ¶ Quod putant nonnulli, pullus a purus ducendum effe, ut fupra diximus, firmari videtur hoc Varronis fragmento apud Non. cap. 4. n. 360. Ubi nitidi ephebi vefte pulla candidi, modefte amiti pafcunt pecora. pulla enim hic pura eft: & fortaffe togam puram, feu virilem fignificat. TQuod ait Cato R. R. c. 151. Semen cupreffi per ver ferito in loco, ubi terra tenerrima erit, quam pullam vocant: & Plin. l. 17. c. 5. Cato terram optimam judicat, teneram, quæ vocetur pulla venit in mentem Gefnero, non tam a colore pullam dici, quam a teneritudine, quæ juventutis quoddam robur fecundum declarat, ut terram quandam anum dici Plin. loc. cit. docet, quam cariofam appellat Cato cap. 5. PULMENTARIS, re, ad pulmentum pertinens. Pulmentaris cibus Plinio l. 18. c. 12. eft pulmentarium. PULMENTARIUM, ii, n. companatico, camangiare, quicumque cibus cum pulte edebatur: 'appellatio iis orta temporibus, quibus ufus panis nondum erat fed pro eo pulte utebantur. Quidquid igitur præter pultem ( quæ proprie ex leguminibus co&tis fit) & invento pane, poft hunc excepto pifce aut carne) obfonii vice in cœna adjiciebant, pulmentarium dictum eft. Proprie autem dicitur de iis, quæ coquuntur, & condiuntur: deinde de fimplicibus & ficcis. Plin. l. 18. c. 8. Pulte, non pane vixiffe longo tempore Romanos, manifeftum, quoniam inde & pulmentaria hodieque dicuntur. Varr. l. 4. de L. L. c. 22. & apud Charif. 1.1. pag. 56. Pusfch. Pulmen

tum,

tum, quod id cum pulte effent: & inde puimentarium di&tum. Ca to ibid. Laferpitium pro pulmentario fuo habet. Id. R. R. c. 58. Pulmentarium familiæ, oleæ caducæ quamplurimum condito. Poftea oleas tempeftivas, unde minimum olei fieri poterit. eas condito parcito, uti quam diutiffime durent. Phedr. 1. 3. fab. 7. verf. 21. de menfa fua Dat offa dominus: frufta jactat familia, Et quod fafidit quifque, pulmentarium. Perf. Sat. 3. v. 102. Uneta cadunt laxis tunc pulmentaria labris. Juvenal. fat. 7. v. 185. venit qui pulmentaria condit. b. e. coquus. Senec. epift. 87. Caricæ, fi panem habeo, pro pulmentario funt: fi non, pro pane. Plin. hoc illuftrat, cum ait . 15. c. 19. a med. Fici panis fimul & obfonii vicem ficcatæ implent. Id. l. 31. c. 7. post med. de fale. Varro etiam pulmentarii vice ufos Veteres, auctor eft: & falem cum pane efitaffe eos, proverbio apparet. Id. I. 15. c. 15. extr. Pira & poma vino & aqua coquuntur, atque pulmentarii vicem implent : quod non alia, præter cotonea & ftruthia. Id. l. 19. c. 8. ad fin. de finapi. Ufus ejus etiam pro pulmentario, in patellis decocto . De cibis avium. Colum. I. 8. c. 10. ad fin. de turdis. Semper tamen etiam canaliculi milio repleti apponuntur: quæ eft firmiffima efca. nam illa quæ fupra diximus, pulmentariorum vice dantur

De quocumque cibo, per fynecdochen. Horat. 1. 2. fat. 2. v. 19. non in caro nidore voluptas Summa, fed in te ipfo eft. tu pulmentaria quære Sudando.

luus.

PULMENTUM, ti, n. idem fere quod puls, vel alius cibus ad modum pultis factus: & dicitur de viliore, ac tenuioribus ufitato. Plaut. Pfeud. 1. 2. 84. Num ipfe ego pulmento utor magis un&iufculo? Id. Aulul. 2. 4. 37. Pulmentum pridem ei eripuit miT Idem quod pulmentarium, hoc eft quidquid cum pane fimul efitatur. Apul. I. 4. Metam. Eftur ac potatur incondite, pulmentis acervatim, panibus aggeratim, poculis agminatim ingeftis. lib. 9. Vina pretiofa defecat, pulmenta recentia tucetis temperat. lib. 10. Sapidiffimis intrimentis fuccuum pulmenta condita. Juftin. 1. 3. c. 3. de Lycurgo. Pueros puberes nihil fomni caufa fubfternere, & vitam fine pulmento degere ftatuit. b. e. fola pulte aut pane fine aliis ferculis. ¶ Univerfim quivis cibús. Horat. l. 1. ep. 18. v. 48. Cœnes ut pariter pulmenta laboribus empta. Id. l. 2. fat. 2. v. 33. laudas, infane, trilibrem Mullum, in fingula quem minuas pulmenta neceffe eft. h. e. offas, partes, fetse, bragiuole. Videri tamen poteft pulmentum dici etiam de pifce, qui obfonii nomine præcipue fignificatur. Nam pifcis profecto in-, telligitur in illo Apuleji in Apolog. In maleficio ille venenum nominat, tu pulmentum ille herbas & furculos, tu fquamas & offa: ille pratum decerpit, tu fretum fcrutaris. PULMO, onis, m. polmone, révu, vifcus fpongiofum, corporis totius fecundum cor nobiliffimum, ad ungula bubulæ fimilitudinem diffectum, follis modo fpiritum attrahens, & reddens, caloremque nativum leniter refrigerans. Cic. 2. de nat. Deor. c. 55. In pulmonibus autem ineft raritas quædam, & affimilis fpongiis mollitudo, ad hauriendum fpiritum aptiffima, qui tum fe contrahunt adfpirantes, tum refpiritu dilatant. Plin. l. 11. c. 37. Sect. 72. Sub corde pulmo eft, fpirandique officina, attrahens ac reddens animam : idcirco fpongiofus, ac fiftulis inanibus cavus. ( Adde Celf. 1. 4. c. I.) Perf. fat. I. v. 14. Grande aliquid, quod pulmo animæ prælargus anhelet. Plaat. Curcul. 2. 1. 21. Renes dolent, pulmones diftrahuntur, cruciatur jecur. Ovid. 1. ex Pont. epift. 3. v. 19. Cernis, ut e molli fanguis pulmone remiffus Ad Stygias certo limite ducat aquas. Peios. Lucan. 1. 4. v. 326. nulloque humore rigatus Aeris alternos anguftat pulmo meatus. Hoc ex eorum opinione, qui putarunt poculenta in pulmonem defcendere, ut eft apud Gell. 1. 11. l. E. 11. Sic & Juvenal. fat. 4. v. 138. cum pulmo falerno arderet.) Id. fat. 10. v. 33. Perpetuo rifu pulmonem agitare folebat Democritus. Perf. fat. 3. v. 27. pulmonem rumpere ventis. h. e. inflari, efferri, fuperbire. T Habet locum in extis ab harufpice infpiciendis. Cic. 1. de Divin. cap. 39. Quid enim habet harufpex, cur pulmo incifus, etiam in bonis extis, dirimat tempus, & proferat diem? Juvenal. fat. 6. v. 548. calidæ pulmone columbæ tractato Lucan. l. 1. v. 622. pulmonis anheli fibra latet. Adde Cicer. 2. de Divin. c. 12. in fin. & Senec. in Oedip. v. 368. ¶ Pulmo, genus marini pifcis, polmone marino, memoratur a Plin. l. 9. c. 47. item 1. 18. c. ult. a med. ubi cum apparet in pelago plurium dierum hiemen portendere, fcribit: item . 32. c. 9. circa med. ubi decoctum in aqua calculofis prodeffe tradit: & ibid. ad fin. emendare perniones: & cap. 10. a med. alligatum purgare profluvia. PULMONACEUS, a, um. Veget. de re Veterin. lib. 1. cap. 12. Radicula, quam quidam confiliginem vocant, quidam pulmonaceam V. vocem fequent.

PULMONARIUS, a, um, Iευonxos, pulmonis inflammatione laborans, quam & febris acuta, & difficultas anhelitus folent comitari. Colum. 1.7.c.5. med. Ovem pulmonariam fimiliter, ut fuem, curari convenit, inferta per auriculam, quam veterinarii confiliginem vocant. cap. 10. a med. de fuibus. Aquis nifi affatim fatientur, pulmonariæ fiunt.

PULMONÉUS, a, um, EUμLovexos, ad pulmones pertinens. Plaut. πνευμονικός Rud. 2. 6. 26. Perii! animo male fit: contine quæfo caput. Charnı. Pulmoneum edepol nimis velim vomitum vonias. Id. Epid. 5. I. 21. Otiofe iffe admiror. Pedibus pulmoneis qui perhibetur, prius veniffet, quam tu advenifti mihi. b. e. exoffibus & teneris inftar pulmonum, atque adeo ineptis ad ingrediendum. T Pulmonea mala apud Plin. lib. 15. cap. 14. ad fin. ita dicta funt, quia ftolide tument.

Sn) in veftigio pedis camalarum quibus infiftunt. Solin. cap. 49. ( al. 62.) a med. Sunt enim illis reciprocis quibufdam pulmuncu lis veftigia carnulenta. Plin. in fi. c. 45.1. 11. veftigium carnofum ap-. pellat. In jumentis funt excrefcentia carnofa in pede, item in dorfo, inftar pulmonis parvi. Veget, de re Veterin. lib. 2. cap. 56.

610 من

PULPA, æ, f. polpa, uu, caro mufculofa in animali fine offe & pinguedine, , quæ manducatur. De notatione V. Voss. Cato R. R. c. 83. Votum pro bubus. Farris libras III. & lardi P. IIII. S. & pulpæ P. IIII. S. vini fextarios tres. Martial. I. 3. epigr. 77. Et pulpam dubio de petafone voras. Apul. 1. 2. Metam. Quæ fuis dominis parabat vifcum fartim concifum, & pulpan fruftatim confe&am & lib. 8. Offa viduata pulpis nitore nimio candentia.

PULMUNCULUS, li, m. parvus pulmo. A fimilitudine pulmunculi dicuntur carnofa, molles, & tumidæ quafi offe (capnix #revμora-)

Translate Perf. fat. 2. v. 62. Quid juvat hoc templis noftros immittere mores, Et bona diis ex hac fcelerata ducere pulpa? h. e. carne flagitiis & corruptis moribus contaminata. Hoc fenfu dicitur Gen. 6. 12. Omnis caro corruperat viam fuam, fuper terram. Non abfimile eft illud Aufonii ep. 4. v. 96. Nec fas eft mihi regio magiftro Plebejam numeros docere pulpam. b. e. hominem craffi & hebetis ingenii. De carne pomorum. Scribon. Larg. compof. 74. Caryotarum recentium pulpas medias detracta exteriore cute, interioribufque venis. In ligno feu materie fic dicitur pars ejus enodis, fine venis. Sunt enim corpori arborum, ut reliquorum animalium, cutis, fanguis, caro, nervi, venæ, offa, medulla, adipes, ut eft apud Plin. cap. 38. l. 16. & ibid. paulo poft. In quarundam arborum carnibus pulpa venæque funt. Difcrimen earum facile venæ latiores candidiorefque, pulpæ fiffilibus infunt. & mox. Quibufdam pulpa fine venis, mero ftamine & tenui conftat. Hæc maxime fiffilia. Alia frangi celeriora, quam findi, quibus pulpa non eft: ut oleæ, vites. PULPAMEN, inis, n. pulpamentum, pulpa. Epitome Liv. I. 48. extr. Mafaniffa fine pulpamine mandere, & guftare panem tantummodo folitus. PULPAMENTUM, ti, n. polpetta, cibus e pulpa concifa factus. Plaut. Curcul. 1. 1. 90. Voltis ne olivas aut pulpamentum, aut capparim? Plin. l. 9. c. 15. Thynni membratim cæfi cervice & abdomine commendantur cetera parte plenis pulpamentis fale affer vantur. fette, bragiuole. De proverb. pulpamentum quærere,

V. in Lepus . TEgo femper apros occido, fed alter femper utitur pulpamento. aliud proverb. ufurpatum a Diocletiano, tefte Vopifc. in Numer. fub fin. cum ftrenuus venator effet aprorum, & præfectum prætorio nomine Aprum, occidiffet. Affectabat autem imperium, ad quod evehi fubinde alios, hoc proverbio facete querebatur.

PULPITO, as, a. 1. afferibus, aut trabibus in modum pulpiti ædifico, fulcio. Sidon. l. 8. ep. 12. a med. Hic pandi carinarum ventres abiegnarum trabium textu pulpitabuntur.

PULPITUM, ti, n. palco, tavolato, pergamo, pulpito, B., váßαSpor, tabulatum alte exftructum, fuggeftus, unde vel fermo habetur, vel profpicitur. Suet. in Ner. c. 13. Tiridatem per devexum pulpitum fubeuntem admifit ad genua. Id. de Grammat. c. 4. ad fi. Repeto, quendam Principem nomine, alternis diebus declamare, alternis difputare: nonnullis mane differere, poft meridiem, remoto pulpito, declamare folitum. la cattedra. Sic Horat. l. 1. ep. 19. v. 39. Non ego nobilium fcriptorum auditor & ultor Grammaticas ambire tribus & pulpita dignor. TSæpiffime dicitur de eo fuggeftu, qui in morem aræ in profcenio excitabatur, & inferviebat hiftrionibus recitantibus, ut ex editiore illo loco facile a fpectatoribus confpicerentur, λoydon, Douéλn. V. Proscenium. Horat. in ar. Poet. v. 278. perfonæ, pallaque repertor honefta Efchilos, & modicis inftravit pulpita tignis. & verf. 174. Quam non adftricto percurrat pulpita focco. Propert. I. 4. el. 1. v. 15. Nec finuofa cavo pendebant vela theatro: Pulpita folemnes non oluere crocos. Juvenal. Sat. 3. v. 174. tandemque redit ad pulpita notum Exodium Id. fat. 7. v. 93. Haud tamen invideas vati , quem pulpita pafcunt. b. e. qui fcribendis tragediis ac vendendis vitam tolerat. Id. fat. 14. v. 256. Monftro voluptatem egregiam, cui nulla theatra, Nulla æquare queas Prætoris pulpita lauti. b. e. ludos fcenicos a Prætore divite datos (Adde Juvenal. fat. 8. v. 195. ) Plin. lib. 4. ep. 25. Ludibria fcena & pulpito digna. Adde Ovid. 2. Trift. verf. 517. & l. 1. de ar. am. v. 104. & Vitruv. 1. 5. c.6. & 8. ¶ De iis, quæ erigebantur ludicri alicujus exhibendi caufa, Juvenal. fat. 6. v. 78. Longa per anguftos figamus pulpita vicos, Ornentur poftes, &c. PULPO, as, n. 1. vox exprimens cantum vulturis carnem & cadavera veluti pofcentis. Auct. carm. de Philom. v. 27. Dum clangunt aquila, vultur pulpare probatur. PULPOSUS, a, um, polpofo, pulpa abundans, carnofus. Apul. lib. 7. Met. Terga pulpofis toris obefa.

PULS, pultis, f. mineftra, néλros, cibi genus ex farre, aut leguminibus in aqua cotis. A quibufdam definitur cibus ex aqua & farina additis interdum ovis, melle, cafeo. Verum hoc pacto confunditur cum placenta. Itaque prima defcriptio verior eft. neque enim credibile fit, prifcos illos homines & pauperes, & rufticos tot condimenta in quotidianis cibis adhibuiffe. Scribit autem Plin. l. 18. c. 8. & Val. Max. 1. 2. c. 5. n. 5. pulte, non pane vixiffe longo tempore Romanos. Varr. 1. 4. de L. L. c. 22. De victu antiquiffima puls, appellata vel quod ita Græci, vel ab eo, ut fcribit Apollodorus, quod ita fonet, cum aqua ferventi infipitur. Juvenal. fat. 11. v. 58. pultes Coram aliis ditem puero, fed in aure placentas. Id. fat. 14. verf. 170. A fcrobe, vel fulco redeuntibus altera cœna Amplior, & grandes fumabant pultibus olla. Perf, fat. 6. v. 140.

Fœnifece craffo vitiarunt unguine pultes. fcilicet quæ olim fimplices erant, & fine condimentis. Plin. l. 18. cap. 8. Et hodie facra prifca atque natalium pulte fritilla conficiuntur: videturque tamn puls ignota Græciæ fuiffe, , quam Italiæ polenta. V. Fritilla, & Polenta. Quam pultem niveam memorat Martial. I. 5. epigr. 79. & lib. 13. epigr. 35. videri poteft illa, de qua Plin. l. 18. c. 10. ad fin. Milio Campania præcipue gaudet, pultemque candidam ex eo facit. Sed melius dicemus effe eam, quæ ex farre Clufino fiebat quod erat candoris nitidi, tefte Colum. I. 2. c. 6. Unde idem Marsial. 1. 13. epigr. 8. Imbue plebejas Clufinis pultibus ollas. ¶ Pulte nutriebant pullos, ex quibus aufpicia erant captaturi: quibus fi inter vefcendum aliquid ore excidiffet, tripudium erat, auguriumque fauftum. Cic. 2. de Divin. c. 35. Fest. & Valer, Max. 1. 2. c. 5. n. 5. V. Tripudium. De pulte Punica hæc habet Cato R. R. c. 85. Pultem Punicam fic coquito. Libram alicæ in aquam indito, facito uti bene madeat. Id infundito in alveum purum : eo cafei recentis P. III. mellis P. S. ovum unum : omnia una permifceto bene. Ita infipito in aulam novam." ¶ Translate Sidon. I. ep. ult. in carm. ad fin. Ut per abruptum bove concitato, Spargeret curfus lacerum cadaver, Cautibus tinctis calida foluti Pulte cerebri. T Ex Aufonio difcimus, pultem ex farre multa aqua dilutam potionis vice Romanis rufticis olim fuiffe. Sic enim in Tecbnopagn, feu Edyll. 12. cap. de cibis, v. 5. Mox ador, atque adoris de polline pultificum far, Inftruxit menfas quo quondam Romulidum plebs. Hinc cibus, hinc potus, cum dilueretur aqua puls. PULSABULUM i, n. inftrumentum, quo fides pulfantur. Apul. in Florid, n. 15. ( al. 1. 2. ad fin.) Dextera pulfabulum citharæ admovet, ceu parata percutere.

tum.

PULSATIO, onis, f. battimento, pois, actus pulfandi. Liv. 1. 31. . 39. Et majore cum fonitu, quam vulnere ullo, pulfatio fcutorum parumper fuccedentes Romanos tenuit. Cic. pro Cal. cap. 10, De Alexandrinorum pulfatione Puteolana. b. e. qua Alexandrini Puteolis verberati funt. Plaut. Bacch. 4. 2. 1. Pulfatio oftii. Apud Paul. lib. 5. fentent. tit. 4. pulfatio pudoris eft ftuprum vi illaInter pulfationem & verberationem hoc intereft, ut Ofilius fcribit: verberare eft cum dolore cædere; pulfare fine dolore. Ulpian. Dig. lib. 47. tit. 10. leg. 5. Sine dolore inquit, quia fi propriam pulfandi vim fpectemus, fignificat fæpe pellere, impellere, repellere, cum fit frequentativum a pello. hoc autem fine dolore fieri poteft. Ceterum difcrimen Ofilii extra legem Corneliam (de qua ibi is loquitur ) in Latina confuetudine nullum eft. V. Ducker. de latinit. JCtorum cap. 47.

PULSATOR, oris, m. pass, qui pulfat. Val. Flacc. lib. 5. v. 694. Cithara pulfator Apollo.

PULSĀTUS, a, um, battuto, percofso, nenpaomi'vos, ictus, verberatus. Cic. pro Cal. c. 8. Fore teftem fenatorem, qui fe pulfatum a Cœlio diceret. Virg. 6. En. v. 608. Hic quibus invifi fratres, dum vita manebat, Pulfatufque parens. Lucret. 1. 4. v. 586. tibia digitis pulfata canentum. Ovid. initio 1. 3. ex Pont. Equor Iafonio pulfatum remige. Id. 3. Trift el. 2. v. 23. noftri toties pulfata fepulcri janua. Id. Met. 6. v. 218. campus Affiduis pulfatus equis. Senec. in Troadib. v. 135, bis pulfata Dardana Grajo mænia ferro. b. e. oppugnata, & capta. Virg. 3. Æn. v. 555. faxa pulfata fluAu. & lib. 5. v. 149. vocemque inclufa volutant Litora: pulfati colles clamore refultant. Claudian. in nupt. Honor. & Mar. v. 184. adventu Veneris pulfata recedunt Nubila. . e. repulfa. Plin. l. 19. c. 8. a med. Seritur apium, femine paulum in pila pulfato. b. e. pinfito. T Translate Virg. Æn. 12. v. 285. fugit ipfe Latinus Pulfatos referens infecto fœdere divos. h. e. læfos, violatos fractis fæderibus. Petron. in Satyr. c. 123. pulfata tumultu Pectora. h. e. curarum mole agitata.

PULSIM, pellendo, ut curfim currendo. Videtur agnofci a Nigidio apud Non. c. 2. n. 281.

PULSIO, onis, f. actus pellendi, impulfio. Videtur ufurpaffe Arnob. 1.4. pag. 129. PULSO, as, avi, atum, a. 1. bartere, percuotere, buffare, picchiare TUTT, ρ frequentativum a pello: & proprie fignificat fæpe pellere, impellere, protrudere, agitare, quatere: quod cum itu & verbere maxime fiat, ponitur etiam pro percutere, verberare, cædere. Cic. 1. de nat. Deor. c. 41 Nec video quomodo non vereatur ifte deus beatus, ne intereat, cum fine ulla intermiffione pulfetur, agiterurque incurfione atomorum fempiterna. Id. Verr. 7. c. 54. a med. Sex lictores eum circumfiftunt valentiffimi, & ad pulfandos verberandofque homines exercitatiffimi. & Verr. 5. c. 26. ad fin. Videtis pendere alios ex arbore, pulfari alios & verberari (V. Verbero. ) Juvenal. fat. 3. v. 289. Si rixa eft, ubi tu pulfas, ego vapulo tantum. Claudian. l. 1. de laudib Stilich. v. 238. acie pulfare rebelles. Petron. in Satyr. c. 95. Os hominis palma excuffiffima pulfat. Plaut. Bacch. 4. 1. 7. Pulfare oftium. Ovid. Met. 5. v. 448. fores. Quintil. I. 5. c. 10. Jub fin. oftiatim. Ovid. Met. 6. v. 692. terram grandine. Id. l. 1. de ar. am. v. 112. & 6. Faft. v. 330. ter humum pede. Horat. I. 1. od. 37. verf. 1. pede libero tellurem. ballare. & Claudian. I. 2. de laudib. Stilich. v. 381. prata pulfare choreis. Virg. 12. En. v. 706. pulfabant ariete muros & lib. 10. v. 216. curru Phœbe medium pulfabat Olympum. & lib. 4. v. 249. montis caput vento pulfatur & imbri. Sil. 1. 17. v. 136. equus elatis pulfans calcibus auras. Claudian. de B. Get. verf. 352. pulfare equum. b. e. calcaribus & verbere agitare. Ovid. Met. 11. verf. 529. pulfant acres latera (navis) ardua flu&us. Id. 3. Amor, el. 10. v. 31. pulfant arva ligones. Val. Flacc. l. 1. v. 139. pulfatque chelyn poft pocula Chiron. Virg. 6. n. v. 647. chordas

digitis & pectine eburno. Id. 9. En. v.415. longis fingultibus lia pulfat. batte il fianco. & Val. Flacc. l. 4. v. 149. vafto qui vertice nubila pulfat. Boλ de procero homine, quam de Cyclope ufurpat etiam Virg. 3. Æn. v. 619. Similis eft illa Silii 1. 5. vers. 394. clamor vario difcrimine vocum fidera pulfat. Sic Virg. 5. Æn. v. 451. It clamor cælo. Claudian. de B. Get. v. 625. ululatus pulfat aures. Proprie eft pellere, impellere, propellere, ut di&tum eft, fpingere, respingere. Virg. 4. Georg. v. 313. de apib. ut æftivis effufus nubibus imber, Erupere, aut ut nervo pulfante fagittæ. Horat. l. 2. fat. 6. v. 30. tu pulfes omne, quod obftat. Val. Flacc. 1. 3. v. 93. Notus pulfat nubem. Feft. in Matrone. Matronæ a magiftratibus non fummovebantur ne pulfari, contrectarive viderentur, neve gravida concuterentur. Translate eft vexare, perturbare, agitare. Plaut. Epid. 4. 1. 3. Multa in unum locum confluunt, quæ meum pectus pulfant. Ovid. 12. Met. v. 228. quæ te vecordia, Thefeus, Euryte, pulfat, ait, qui me vivente laceffas Pirithoum? Virg. 3. Georg. verf. 105. exfultantiaque haurit Corda pavor pulfans. Val. Flacc. l. 3. v. 390. pulfare aliquem formidine. Senec. in Agam. v. 134. Invidia pulfat pectus. ¶ Pertinet interdum ad judicia, & accufare, aut convenire fignificat. Ulpian. Dig. lib. 11. tit. 1. leg. 11. a med. Qui interrogatus refponderit, fic tenetur, quafi ex contractu ejus obligatus, pro quo pulfabatur. Id. I. 5. tit. 1. leg. 2. circa med. Non imponitur neceffitas aliis pulfantibus refpondere. Claudian. de B. Gild. v. 170. pulfari crimine falfo effer travagliato con falle accufe. T Incufandi vim quandam habent & illa Statii 1. & filv. ult. v. 77. nonne horridus ipfos Invidia Superos, injuftaque Tartara pulfem? Seneca in Herc. Oet. verf. 1671. Superos & ipfum vocibus pulfans Jovem. Stat. 8. Theb. v. 249. & Claudiani in prol. I. 2. in Eutrop. verf. 51. aftra pulfare querelis. T Pulfare rumoribus urbes, apud Petron. in fragm. pag. 679. Burm. eft implere, agitare, & turbare quodammodo: quo fenfu quatere rumoribus dixit Val. Flacc. lib. 5. v. 274. & motis linguis quatere, l. 2. v. 122. de Fama loquens. T propulfare, depellere. Claudian. de VI. conful. Honor. v. 465. & noftra pericula tendit Pofthabitis pulfare fuis. T movere, impellere. Cic. 2. de Divin. c. 58. Utrum cenfemus dormientium animos per fe ipfos in fomniando moveri, an externa & adventitia vifione pulfari? Papinian. Dig. lib. 34. tit. 1. leg. 8. extr. Pulfate verecundiam. ¶ pinfere. V. Pulfatus.

κρά τις

PULSUOSUS, a, um, pulfibus plenus, ut Pulfuofus dolor, Cal. Aurel. 1. 2. Acutor. c. 14. PULSUS, us, m. spingimento, impulso, urto, battimento, diqui's, actus pellendi, motus, agitatio, impulfio, ictus. Cic. I. Tufcul. c. 23. Inanimum eft omne, quod pulfu agitatur externo. Id. 2. de Divin. c. 61. Sive externus & adventitius pulfus animos dormientium commovet, five per fe ipfi animi moventur. Gell. l. 9. c. 13. Animus quatitur & afficitur motibus pulfibufque (cum legitur.) Rurfus Cic. 1. de Orat. c. 33. in fin. Impetus pulfufque remorum Sil. 1. 14. v. 487. Ipfe adeo fenis ductor Rhæteius ibat Pulfibus. b. e. hexeri ferebatur, quæ fex remorum ordines habet. Sic Lucan. 1. 3. v. 535 prætoria puppis Verberibus fenis agitur Virg. 12. En. v. 445. pulfuque pedum tremit excita tellus. Ammian. I. 23. c. 1. ad fin. ( al c. 2.) Conftantinopolis terræ pulfu vibrata. dal tremuoto. Motus & impulfio arteriarum, polfo, couquos,is, Plin. l. 11. c. 37. fect. 88. Hard. Arteriarum pulfus in cacumine maxime membrorum evidens index fere morboftabilis, aut citatus, aut tardus, obfervatione crebri aut languidi ictus gubernacula vitæ temperat. Id. l. 29. c. 1. Herophilus in muficos pedes venarum pulfu defcripto per ætatum gradus, &c. ¶ Pulfus lyra, pulfatio. Ovid. ad Mercurium . 5. Faft. v. 667. Late lyra pulfu, nitida quoque lære palæstra.

rum,

nua

PULSUS, a, um, urtato, pinto, agitato, dameros, aprodes, agitatus, impulfus, ictus. Cic. 3. de Orat. c. 57. Corpus hominis & ejus omnis vultus, omnefque voces, ut nervi in fidibus, ita fonant, ut a motu animi quoque funt pulfa. Ovid. 10. Met. v. 205. Lyra pulfa manu. Tibull. I. 1. el. 1. vers. 46. Martia cui fomnos claffica pulfa fugent. b. e. inflata. (claffica enim funt tube, corlitui.) Catachrefis. Id. I. 2. el. 5. v. 33. At qua Velabri regio patet, ire folebat Exiguus pulfa per vada linter aqua. h. e. remis agitata & impulfa. Enn. apud Gell. I. 2. c. 26. Cæruleum fpumat mare conferta rate pulfum. Petron. in Satyr. c. 123. velut ex alto cum magnus inhorruit Aufter, Et pulfas evertit aquas. ¶ Tranflate Ovid. 3. Amor. el. 1. v. 23. Tempus era thyrfo pulfum graviore moveri. fpinto, mosso. Titus, verberatus, percoffo. Propert. 1. 4. el. 9. v. 15. Manalio jacuit pulfus tria tempora ramo Cacus. Tloco motus, expulfus, rifpinto, battuto. Caf. l. 1. B. Gall. c.7. Conful occifus, exercitufque ejus ab Helvetiis pulfus, & fub jugum miffus. & lib. 3. B. Civ. cap. 79. Pulfum fugere Cæfarem, pæne omnibus copiis amiffis. & lib. 3. B. Gall. c. penult. Maximas nationes, quæ prælio contendiffent, pulfas fuperatafque effe. Vellej. I. 2. c. 26. Pulfus a Sulla acie. T expulfus, ejectus, fcacciato. Propert. l. 3. el. 14. v. 9. Peccaram femel: & totum fum pulfus in annum. Petron. in Satyr. c. 122. Pulfus ab urbe mea. Horat. l. 1. fat. 6. v. 13. Tarquinius pulfus regno. Vellej. l. 1. c. 3. Achai ex Laconia pulfi. Virg. 10. En. v. 852. Pulfus ob invidiam folio fceptrifque paternis. Lucan. 1. 2. v. 601. taurus pulfus armentis Stat. initio l. 5. Theb. Pulfa fitis fluvio. Propert. l. 3. el. 11. verf. 49. Auro pulfa fides. Ovid. 6. Met. v. 375. pulfus pudor. & lib. 7. v. 290. Pulfa fugit macies. Virg. 6. n. v. 382. Pulfus corde dolor. De eo, qui repulfam tulit Petron. in Satyr. cap. 119. Non homo pulfus erat, fed in uno victa poteftas. Loquitur de M. Porcio Catone, qui cum aliquando præturam confequi a populo non

potuiffet, fi vere, inquit Valer. Max. in fi. c. 5. 1. 7. æftimare volumus, non Catoni tunc prætura, fed præturæ Cato negatus. PULTARIUS, ii, m. olla, vas, in quo puls coquitur, vel infertur, figura inverfi infundibuli, h. e. lato ventre, ore angufto. Plin. lib. 7. c. 53. ad fin. Calidam potionem in pultario popofcit. Petron. in fragm. Tragur. cap. 42. Burn:. Cum mulfi pultarium obduxi, &c. Hinc patet ufus pultarii etiam ad bibendum in tenuioribus tamen & fervis: quem confirmat Martial. I. 13. epigr. 8. cui lemma Far. Imbue plebejas Clufinis pultibus ollas, Ut fatur in vacuis dulcia mufta bibas. Scilicet in vafe, in quo puls cocta fuiffet, dulcis potio mulfi, aut mufti jucundior habebatur. Alium præterea ufum pultarii habemus ex Celfo l. 2. c. 11. de cucurbitulis. Si cetera defecerunt, caliculus quoque, aut pultarius, oris compreffioris, ei rei commode aptatur. Pallad. in Jun. tit. 7. de caftrandis alvear. Fumus admovetur ex arido fimo bubulo , quem in pultario factis carbonibus convenit excitare: quod vas ita figuratum fit, ut velut inversi infundibuli angufto ore fumum poffit emittere. Colum. I. 9. c. 15. hoc vas ollam vocat. defcribitque his verbis: Idque vas anfatum fimile angufta olla figuratur, ita ut altera pars fit acutior, per quam modico foramine fumus emanet; altera latior per quam poffit afflari. Eft ergo pultarius hic Palladii fimilis ei, in quo puls coquitur, fed qua parte latior eft, fundum non habet. ¶ De ollis, in quibus uvæ conduntur, & fervantur, Colum. l. 12. c. 43. med. Sed uvæ dependentes a matre fic in pultarios condi debebunt, ne quæ partes vafa contingant. vafa fitilia dixerat paulo fupra. Hæc autem oris angufti effe non poffunt, fi uvas a vite pendentes excepturæ funt.

PULTATIO, onis, f. idem ac pulfatio. Plaut. Trucul. 2. 2. 3. Quid tibi ad hafce acceffio eft ædes, aut pultatio?

PULTICULA, æ, f. montipiov, diminut. a puls. Colum. I. 8. c. 11. aned. Pulli pavonini alantur ex quolibet frumento cocta pulticula. Plin. lib. 26. cap. 8. a med. Radix cum pulticula coquitur ad alvum folvendam Arnob. lib. 7. pag. 242. de facris Gentilium . Nam pulticulæ, tura cum carnibus rapacium alimenta funt ignium b. e. mola falfæ.

PULTIFICUS, a, um, adject. ut Pultificum far. hoc eft ex quo fit puls. Aufon. in Technopeg. cap. de cibis.

PULTIPHAGONIDES, z, m. idem ac pultiphagus. Plaut. in prol. Pan. v. 53. Carchedonius vocatur hæc comedia, Latine Plautus Patruus pultiphagonides. b. e. Patruus Poenus: quafi multa pulte educatus. Nam Poenos pultiphagos fuiffe, inde colligimus, quod genus quoddam fuit pultis, quæ Punica dicebatur. de qua V. in Puls. ¶ Eft vox hybrida, & fcribitur etiam fine aspiratione. V. diction. fequent.

PULTIPHAGUS, a, um, qui pulte vefcitur: vox hybrida, ex Latino puls, & Græco payer, vefci. Plaut. Moftell. 3. 2. 143. Pultiphagus opifex. b. e. Poenus aliquis faber, ut putat Scalig. in conjetan. ad Varron. de R. R. I. 3. c. 7. Nam multa fabricæ ligneæ opera ab his nominata, ut Punicanæ feneftræ apud Varron. ibid. leAi Punicani apud Plin. l. 33. c. 11. & Cic. pro Mur. c. 36. ploftellum Panicum apud Varron. 1. 1. R. R. c. 52. Punicana coagmenta apud Caton. R. R. c. 18. fub fin. T Scribitur & pultifagus. PULTO, as, a. 1. battere, buffare, picchiare, idem quod pulfo. Olim in ufu frequenti fuit, ut Quintil. indicat l. 1. c. 4. ( al. 6. ) paulatim hæfit apud Comicos, & præcipue cum de pulfando oftio fermo eft. Plaut. Mil. 2. 2. 47. Pectus digitis pultat. Terent. Heaut. 2. 3. 34. Ubi ventum ad ædes eft, Dromo pultat fores. Id. Adelph. 4. 5. 3. Quis oftium hoc pultavit? Plaut. Afin. 2. 3. 2. I puere, pulta, atque atrienfem, fi eft intus, evocato huc. Id. Men. 1. 2. 65. Placide pulta. Pe. metuis, credo, ne fores Samiæ fient. Id. Moftell. 2. 1. 56. Neu quifquam refponfet, quando hafce ades pultabit fenex. Id. Pan. 3. 4. 30. Pultabo januam hanc. Id. Moftell. 2. 2. 23. Pultando pedibus pæne confregi hafce ambas. fcil. fores. PULVER, ris, idem ac pulvis. Apul. de herb. cap. 35. Herba pulver in vino exhibitus. Adde Theodor. Prifcian. lib. 1. cap. 30. & lib. 2. c. 32. tefte Reinefio. Agnofcitur etiam a Prifciano lib. 6. pag. 707. Putsch.

PULVERATICA, æ f. Pulveraticum, ci, n. donativum quod pro opere datur, quafi pro pulvere ac labore: & videtur fignificare illud, quod donatur alicui antequam ipfum opus aggrediatur, donativo avanti tratto. Vox eft Latinitatis cadentis. Conftitutio Impp. Theodof. Valentiniani apud Auctores de ve Agrar. Goefii, pag. 343. Præcipimus Agrimenforibus, ut pro laborum viciffitudine Geometricæ artis, a fundo cui, &c. tres aureos accipiant abfque fua pulveratica. Impp. Arcad. Honor. & Theodof. lib. 7. Cod. Theodof. tit. 13. leg. 16. Servos etiam exhortamur, ut cum primum fe bellicis fudoribus offerant, præmium libertatis, fi apti ad militiam arma fufceperint, pulveratici etiam nomine binos folidos accepturi, &c. Caf fiod. lib. 12. ep. 15. in fin. Pulveratica quoque Judicis funditus amputantes.

PULVERATIO, onis, f. foffura terræ circa vineas, cum uva maturefcere incipit. Tunc enim fereno cælo, & ficco folo, ante meridiem, priufquam calere incipiat, & cum defierit, poft meridiem terra foditur, & pulvis excitatur: ea res & a fole, & a nebula maxime uvam defendit, inquit Colum. de arborib. c. 12. qui rurfus 1. 4. c. 28. Pubefcentem (uvam) & quafi adolefcentem convenit religare, foliifque omnibus nudare, tum & crebris foffionibus implere. nam fit uberior pulverationibus. Id. l. 11. c. 2. a med. Frigidioribus regionibus pulverationem faciunt, quam vocant ruftici occationem, cum omnis gleba in vineis refringitur, & refolvitur in pulverem. Servius ad illud Virgil. 2. Georg. v. 418. Sollicitanda

Tom. III.

PULVERĚUS, a, um di polvere, κονσάλος, κόνιος, ad pulverem pertinens. Virgil. n. 8. v. 593. oculifque fequuntur Pulveream nubem. b. e. pulverem in modum nubis excitatum ab agmine. Ovid. de medic. fac. v. 61. pulverea farina. Claudian. de B. Get. v. 458. pulvereus turbo. Plin. l. 37. c. 10. Iudica gemma candida pulvereo afpectu . Item pulverem excitans. Val. Flacc. 1. 4. v. 607. ludo volitans cum turma fuperbo Pulvereis exfultat equis. Ovid. 6. Met. v. 705. de Borea. Pulvereamque trahens per fumma cacumina pallam, Verrit humum. Item pulverulentus, pulvere plenus, pien di polvere, polverofo. Ovid. Met. 7. v. 113. Pulvereumque folum pede pulfavere bitulco. Stat. 6. Theb. v. 7. Pulvereumque fera crinem deterfit oliva. Id. 11. Theb. v. 403. Pulvereum æquor. b. e. campus ubi pugnatur. & lib. 6. v. 493. Pulvereus Circus. Pacat. in Panegyr. Theodof. c. 34. Ut erat ex longiffimo itinere anhelus, atque pulvereus.

PULVERO, as, avi, atum, a. 1. ridur in polvere, polverizzare, novi, in pulverem redigo. Verbum rufticum, quo fignificatur glebas circa vitem cum fole ficcæ funt, comminuere, & in pulverem refolvere, ipfas etiam uvas eo afpergendo. V. Pulveratio. Plin. l. 17. c. 9. Sunt qui pulvere quoque uvas ali judicent, pubefcentefque pulverent, & vitium arborumque radicibus afpergant. quod certum eft Narbonenfi provinciæ, & vindemias certius fic eo coqui, quia plus pulvis ibi, quam fol, confert. ¶ Univerfim glebas refringere circa radices arborum quocumque tempore, pulverare dicitur a Pallad. Sic enim habet in Mart. tit. 7. Hoc menfe novella vinea incipit pulverari: quod nunc ac deinceps per omnes calendas ufque ad Octobres faciendum eft, non folum propter herbas, fed ne tenera adhuc femina folidata terra conftringat. Adde in Jul. tit. I. Interdum eft pulvere confpergere. Plin. l. 11. c. 33. de pediculis. Hoc quidem & aves infeftat: phafianas vero interimit, nifi pulveranres fe. Item in pulverem redigere. Calpurn. Ecl. 5.

v. 88. & fragiles nimius fol pulverat herbas. b. e. adeo ficcat, ut tata in pulverem abeant. ¶ Neutrorum more Plaut. in fragm. apud Gell. l. 18. c. 12. Exi tu, Dave: age, fparge. mundum effe hoc veftibulum volo. Venus ventura eft noftra. non hoc pulveret. Ubi Gell. Plautus pulveret dicit, quod non pulvere impleat, fed ipfum pulveris plenum fit.

PULVERULENTUS, a, um, polveroso, nonreos, pulvere plenus Cic. Attic. I. 5. ep. 14. Iter conficiebamus æftuofa, & pulverulenta via. Virg. 1. Georg. v. 66. aftas pulverulenta. Id. 4. Æn. v. 154. agmina cervi Pulverulenta fuga glomerant. Ovid. 3. Amor. el. 6. v. 95. de torrente. Aut lutulentus agis brumali tempore curfus, Aut premis arentem pulverulentus humum. & lib. 1. el. 15. v. 4. Præmia militiæ pulverulenta fequi. h. e. quæ fine multo labore & pulvere non confequimur. Propert. l. 3. el. 12. v. 7. Pulverulentaque ad extremas ftat femina metas. b. e. multo pulvere confperfa. Lucret. l. 5. v. 740. fequitur calor aridus, & comes una Polverulenta Ceres. b. e. quæ æftate pulverulenta provenit. T Olim polveru

lentus fcribebant.

PULVILLUS, i, m. primacciolo, diminut. a pulvinus, ut Serici pulvilli, ferico panno obducti. Horat. epod. 8. v. 15. Quid, quod libelli Stoici inter fericos Jacere pulvillos amant? Apul. l. 10. Metam. Pulvillis compluribus ventose tumentibus terreftre nobis cubitum præfternunt.

PULVINAR, & Polvinar, aris, n. guanciale, cofcino, capezzale, origliere, pimaccio, moрavor, porиspoor, cervical plerumque pluma fartum, quo cubantium capita fulciuntur. Petron, in Satyr. c. 134. Obfcuratum dextra caput fuper pulvinar inclinavi. Al. leg. pulvinum. Eft autem fermo de lectulo in cella mulieris facerdotis, h. e. ubi ea degit, & cubat. T De lecto tricliniari Apul. I. 7. Metam. In fummo pulvinari locatus, cœna poculifque magnis inauguratur. Senec. 1. 3. de Iva, c. 37. ad fin. Irafci cœpifti convivatori, &c. Demens, quid interest , quam lecti premas partem? honeftiorem te, aut turpiorem poteft facere pulvinar? Al. leg. pulvinus. T De eo quod fedendi caufa fubfternitur. Ovid. 1. de ar. am. v. 159. fuit utile multis Pulvinar facili compofuiffe manu. Al. leg. pulvinum. Eft enim difcrimen, quia pulvinar eft, quod dormituri capiti fupponimus: pulvinus, quo in fedendo utimur. V. tamen Pulvinus. Præterea pulvinus privatorum eft: pulvinar auguftius, & deorum, aut Imperatorum R. qui vel dii haberi volebant, vel habebantur. Significat autem non cervical tantummodo, fed per fynecdochen ipfum lectum. Ad deos quod attinet, Catull. carm. 63. de nupt. Pel. v. 47. Polvinar vero divæ geniale locatur Sedibus in mediis, Indo quod dente politum, &c. b. . nuptialis lectus Thetidis. Notat fuperbiam Domitiani Sueton. cap. 13. quod in edicto de reducenda poft divortium uxore his ufus fit verbis, revocatam eam in pulvinar fuum, deum fcilicet fe haberi volens: quod & aliis rebus affectavit . T Erant pulvinaria in templis lectuli pluma, aut tomento farti, qui diis fternebantur, decreta fupplicatione, iifque fimulacra imponebantur, cibis appofitis. V. Letifternium. Quidam volunt fuiffe tabulata, in quibus figna deorum ftabant eaque in lectifterniis ornata fuiffe lectulis & pulvinis, quæ iifdem fignis jacentibus fupponebantur. Cic. 2. Phil. c. 43. Quem Cæfar majorem honorem confecutus erat, quam ut haberet pulvinar, fimulacrum, faftigium, flaminem? Ovid. 14. Met. v. 827. de Romulo deo facto. Pulcra fubit facies & pulvinaribus altis Dignior, & qualis trabeati forma Quirini. Cic. pro Dom. cap. 53. Licinia virgo Veftalis aram, & ædiculam, & pulvinar fub faxo facro dedicavit. Id. 3 Catil. c. 10. Ad omnia pulvinaria fupIiii pli