quippiam. b. e. deradere, demere, quafi mordendo auferre. altero præterito premordi V. in fine Mordeo. PRÆMORTOR, cris, ortuus fuin, dep. 3. morire innanzi, premorire, рo, ante morior, ante tempus morior. Ovid. Heroid. ep. 8. extr. Aut ego præmoriar, primoque exftinguar in ævo. Quintil. declam. 4. e. 10. Omnis nos hora applicat fato, & per exigua feftinantis ævi momenta præmorimur. Plin. lib. 7. c. so. Hebefcunt fenfus, membra torpent, præmoritur vifus, auditus, inceffus. feil. in fenectute. manca la vifta innanzi la vita. PRÆMORSUS. V. in Premordeo.

PRÆMORTUUS, a um, morto innanzi, πpopdiuevos, ante, aut jam mortuus. Ovid. 3. Amor. el. 7. v. 65. jacuere, velut præmortua, membra. Sueton. de Grammat. c. 3. Podagra impatiens, veneno fibi perunxit pedes, & enecuit, ita ut, parte ea corporis velut præmortua vixerit. Quintil. declam. 12. c. 7. Figura tibi exefos vultus, decrefcentem populum, jam præmortuas vires. Liv. fub fin. 1. 3. Scaptium ipfum id quidem, etfi præmortui jam fit pudoris, non facturum.

PREMOVEO, es, a. 2. ante, aut valde moveo. Cal. Aurel. Tard. 1. 1. c. 5. a med. Quoties partes longe remote præmoventur.& 1.5. c. 7. Præmoveri corpus, five prætangi acceffione ventura, Adde lib.

2. c. I. a med.

PRÆMULSUS, a, um. Apul. in Florid. fect. 3. ( al. l. 1. ) Crines ejus præmulfis antiis, & promulfis caproneis anteventuli, & propenduli. b. e. in anteriorem partem quafi mulcendo deductis. promulfis vero, h. e. in longum quafi mulcendo productis. PRÆMUNIO, is, ivi, itum, a. 4. fortificare innanzi, premunire πропαрσ×ε, ante munio. Caf. l. 3. B. Civ. cap. 55. Ifthmum præmunire inftituit, ut Achaja Fufium prohiberet. & cap. 58. Aditus duos magnis operibus præmunivit. Sueton. in Calig. c. 29. Quem metu venenorum præmuniri medicamentis fufpicabatur. T Tranf late Cic. Attic. 1. 5. ep. 13. Primum illud præfulci & præmuni quæfo, ut fimus annui. Id. pro Col. c. 8. Illa, quæ ex accufatorum oratione præmuniri jam, & fingi intelligebam, non pertimefco. Id. 1. de Leg. c. 12. ad fin. Quæ præmuniuntur omnia reliquo fermoni difputationique noftræ, quo facilius, &c. fi premettono, fi prefuppongono. In illo ejufd. in Orat. c. 40. Ut aliquid relinquat, ac negligat; ut ante præmuniat, &c. & pleonasmus eft & figura Rhetor. fignificatur. V. vocem fequent. PRÆMUNITIO, onis, f. spуaria, pоxxтxσxeuй, figura fententia rum apud Rhetores, fpecies Prolepfeos, cum orator præparatione aliqua præmunit, præmollitque locum duriorem, ut irrepat in animos auditorum. Quintil. I. 9. c. 2. ante med. Eft quædam præmunitio, qualis Ciceronis (in Divinat. Verr. c. 1.) contra Q. Cæci lium, quod ad accufandum defcendat, qui femper defenderit. Cic. 3. de Orat. c. 53. a med. Præmunitio eft etiam ad id, quod aggrediare & rejectio in alium. lib. 2. cap. 75. Quid? fi in homines caros, judicibufque jucundos, fine ulla præmunitione orationis, acerbius & contumeliofius invehare, nonne abs te judices abalienes?

PRÆMUNITUS, a, um, premunito, ante munitus. Tacit. 3. Hift. c. 21. Legio feptima agrefti foffa (ita locus erat) præmunita T Translate Cic. 3. de Orat. c. 9. Genus dicendi forte, vehemens commotum in agendo præmunitum & ex omni parte caufæ feptum. Auguft. l. 3. de Dor. Chrift. c. 1. Præmunitus fcientia linguatum. PRÆNARRO, as, avi, atum a. 1. raccontare innanzi, prenarrare, podinyέouau, ante narro. Terent. Eun. 5. 6. 12. Oportuit rem prænarraffe me.

PRÆNATO, as, n. 1. nuotare innanzi, πpornxcuau, ante nato. Plin. in f. 1. 9. Prægravi fuperciliorum pondere obrutis balanæ oculis infeftantia magnitudinem vada pranatans mufculus demonftrat

amnem.

Item ante fuo, præterfluo, fcorrere innanzi, mapap'péw. Virg. 6. An. verf. 705. Lethæumque domos placidas qui prænatat, PRÆNAVIGATIO, onis, f. navigatio ante, aut præter aliquem locum. Plin. l. 6. c. 31. ad fin. A Gorgonum infulis prænavigatione Atlantis dierum quadraginta ad Hefperidum infulas. PRÆNAVIGO, as, a. 1. navigar oltre, o avanti, aαperioman, połów, ante, vel præter locum aliquem navigo. Plin. l. 6. c. 23. Deinde Ithyophagi tam longo tractu, ut viginti dierum fpatio prænavigaverint. cap. 28. Duo oppida longis intervallis Tigri prænavigari tradunt. Val. Max. 1. 1. c. 8. fect. 9. Prænavigans litus. Adde Flor. 1. 3. c. 8. ¶ Translate Senec. epift. 70. Prænavigamus vitam, & quemadmodum in mari, ut ait Virgilius nofter Æn. 3. v. 72.) terræque, urbefque recedunt: fic in hoc curfu rapidiffimi temporis primum pueritiam abfcondimus, deinde adolefcentiam, &c. PRÆNESTE, is, n. oppidum Latii in finibus quorum inter Pedum & Hortanam, Roma diftans M. P. circiter XXIV., in monte: nunc Palefirina: conditum a Cæculo Vulcani filio ut eft apud Virg. 7. En. v. 678. vel a Prænefte filio Ulyffis & Circes, vel Latini regis filio, Ulyffis nepote, ut Solin. c. 2. ( al. 8.) tradit. Virg. Æn. 7. v. 682. Quique altum Prænefte viri, &c. Horat. l. 3. od. 4. v. 22. Frigidum Prænefte. Stat. lib. 4. filv. 6. v. 15. Prænefte facrum Servius ad citat. 1. 7. v. 678. Æn. putat dictum effe &TD TWD Tрi, h. e. ab ilicibus, quæ ibi abundabant. Cato vero apud eund. ibid. v. 682. & Feftus ideo fic appellatum dicunt, quia is locus montibus præftet. Celebre fuit templo Fortunæ, & fortibus, quæ ibi ducebantur: de quib. Sueton. in Tiber. c. 63. & Propert. 1. 2. el. 23. v. 41. Quod Virgil. dixit Eneid. 8. v. 561. Prænefte fub ipfa ad urbem refpexit. Simile eft ejufd. Centauro magna, & Terentii Eunuchum

fuam.

PRÆNIMIS, troppo troppo, yx, valde nimis. Gell. I. 19. c. 10. Hoc prænimis plebejum eft.

PRÆNITENS, entis. V. in voce fequenti. PRÆNITEO, es, tui, n. 2. rifplendere affai, valde niteo, perniteo, præfulgeo. Apul. I. 5. Metam. Veftes prænitent, fplendicant gemmæ. & lib. 11. Juvenis vefte nivea prænitens. Plin. l. 2. c. 9. Luna fubito prænitens. Vellej. l. 2. c. 39. Gentes, quarum titulis forum Augufti prænitet. Senec. in Med. v. 93. Hæc cum femineo conftitit in choro, Unius facies prænitet omnibus. b. e. pulcritudine præcellit. Horat. l. 1. od. 33. v. 4. cur tibi junior Læfa præniteat fide. b. e. ut pulcrior & amabilior ab omnibus præfertur. Vellej. l. 2. c. 35. Ille dies virtutem Catonis, jam multis in rebus confpicuam atque prænitentem, altiffime illuminavit.

PRENOBILIS, le, valde nobilis, pernobilis. Apul. in Florid. n. 16. (al. l. 3.) Eft enim in ftudiis tantus, ut prænobilior fit proprio ingenio, quam patrio confulatu. Id. 10. Met. Bili fubtrahendæ prænobilis potio. Adde Prudent. in Hamartig. v. 700. PRÆNOMEN, inis, n. antinome, prenome, powrix, appellatio quæ nomini gentilitio præponitur, ut Cajus, Marcus, Titus, Publius, Quintus, &c. Nam ingenui apud Romanos trina appellatione gaudebant, prænomine, nomine, cognomine, ut Publius Decius Mus. V. dicta in Nomen. Liv. l. 20. c. 18. Quintilius prætor cum filio, cui Marco prænomen erat. Fere per unam tantum vel duas, aut tres litteras fcribebatur, ut M. Marcus, M. Manius C. Cajus, Cn. Cneus, Pub. Publius T. Titus, Ti. Tiberius, quod poftremum in cognomen poftea tranfiit, ut & alia pronomina Poftumus, Agrippa, Proculus, & alia, quæ etiam nominis rationem aliquando induerunt. V. Auctor. libelli de nom. pranom. cognom. &c. qui Valerio Max. fubjici folet: item Sigon. Manut. &c. Scribebatur autem per notas, quod cum per omnem Romanorum ætatem trigin ta omnino fuerint, vel paulo plura prænomina, facile ab omnibus fcirentur. In familiari fermone aliquando omittebatur. Cic. Fam. 7. epift. penult. Quod fine prænomine familiariter, ut debebas, ad me epiftolam mififti, &c. Horat. l. 2. fat. 5. v. 32. Quinte, puta, aut Publi (gaudent prænomine molles Auricula) tibi me virtus tua fecit amicum. T Controverfiam de mulierum prænominibus, fuerint, necne in ufu, a fummis viris agitatam ita componi poffe putat Spanbem. de præft. & ufu Numifm. p. m. 154. ut largiamur vetuftis temporibus feminis prænomina, quod Varr. 1. 8. de L. L. c. 38. & Auct. lib. fupra cit. & Paul. ex Fefto tradidere: paulatim vero in defuetudinem abierint: donec poftea fequiori ævo frequentior eorum ufus repetitus fit. Neque enim aliter conciliari poffe tot vetufta lapidum, auctorumque teftimonia, quibus nituntur negantis ajentifque fententiæ patroni. ¶ Prænomina etiam dicuntur ap pellationes quæcumque nominibus præpofitæ. Sueton. in Claud. c. 12. In femet augendo parcus atque civilis, prænomine Imperatoris abftinuit. PRENOMINO, as, a. 1. prænomen impono. Varr. apud Non. c. 4. n. 319. Ut qui contra celeriter erant nati, fere Numerios prænominabant. Auct. libelli cit. in voce præced. Tullus prænominatus eft ominis gratia, quafi tollendus.

PRENOSCO, is, a. 3. conofcere, o fapere innanzi, prefentire, apoyiWTYW , ante cognofco, præfentio. Plaut. Afin. 1. 1. 46. Tu primus fentis, nos tamen prænofcimus. Cic. 1. de Divin. c. 38. ad fin. Neque dii non poffunt futura prænofcere. Stat. 3. Theb. v. 490. venturum celi prænofce laborem. Sil. l. 3. v. 7. rerum prænofcere fata. & lib. 16. v. 124. grandæva deum prænofcens omina mater. PRÆNOTĀTUS a um, ante notatus. Apul. l. 11. De opertis adyti profert quofdam libros litteris ignorabilibus prænotatos. Auguftin. 1.2. Retract. c. 14. Liber hoc titulo prænotatus. intitolato. Prudent. in Romano, feu Tspn sep. 14. v. 629. Crux prænotata Crux adumbrata eft prius. prefigurata.

PRENOTIO, onis, f. preconoscenza, poyo, cognitio præcedens, antecepta rei informatio. Cic. 1. de nat. Deor. c. 17. Hanc nos habere five anticipationem, five prænotionem deorum. PRENOTO, as, a. 1. fegnare, notare, fcrivere, diaconuais, ante, vel in anteriori parte noto, præfigno, præfcribo. Pallad. in Aug. tit. 8. Locum figno aliquo prænotare. Apul. lib. 10. Metam. Aureos facculo conditos annulo prænotare. & lib. 6. Dolebam, quad pugillares & ftilum non habebam, qui tam bellam fabellam prænotarem. Tertull.

ado

notaret.

PRÆNUBILUS, a, um, affai nuvoloso, cumeon's, valde nubilus. Ovid. 3. Amor. El. 13. v. 7. Stat vetus & denfa prænubilus arbore lucus. tenebrofe.

PRÆNUM, i, n. in Gloff. exponitur dwτpio Ai, vel ut legit Salmaf. inwτhpror, h. e. inftrumentum aculeis ferreis inftru&tum ad petendum linum. Salmaf. ad Vopifc. in Aurel. c. 19. legi vult inwTáptov, & prelum. inwτpor, autem ab inów, premo. Translate Tertull. in Apolog. c. 5. Tentaverat & Domitianus prænum Neronis b. e. crudelitatem, qua ufus Nero in opprimendis aut excruciandis Chriftianis. Al. aliter leg.

PRÆNUNCUPATUS, a, um, prænominatus, ante appellatus. Prudent. Catbemer. 7. v. 179. Prænuncupatus ore qui Prophetico Emmanuel eft, five nobifcum Deus.

PRENUNTIA. V. Prænuntius.

PRÆNUNTIATIO, onis, f. actus prenuntiandi. Tertull. de anim. c. 46. ad fin. Etiam per beneficia fallentes medicinarum, & admonitionum & pręnuntiationum . delle predizioni. De Oraculis loquitur. PRENUNTIATIVUS, a, um, pręnuntiandi, & pręmonftrandi vim habens. Plin. l. 2. c. 71. Propter piraticos terrores turres excitatę, in queis prenuntiativos ignes accenfos, &c.

PRÆNUNTIATRIX, icis, f. quæ prænuntiat. Prudent. Tepi s80. 3. de S. Laurent. verf. 29. Extrema vox Epifcopi, Pręnuntiatrix glo

riæ .

ram.

PRÆNUNTIO, as, avi, atum, a. 1. avvisare anticipatamente, predire, prenunziare, ponyy, ante nuntio, pręmonftro, prędico. προαγγέλλω, Terent. Phorm. 5. 2. 12. Tu, Geta, abi, pręuuntia, hanc ventuHirt. de B. Afric. c. 92. Legatos domum jubet antecedere, ac fuum adventum prenuntiare. Nep. in Eumen. c. 9. Ut fufpicionem injiciat hoftibus, de corum adventu effe prenuntiatum. effer corfo previo avviso della loro venuta. & Cic. de Divin. c. 6. extr. Eft vis & natura quedam, que cum obfervatis longo tempore fignificationibus, tum aliquo inftinétu inflatuque divino futura prenuntiat. Plin. 1. 16. c. 42. Juglans, frangi fe, pronuntiat ftrepitu. Id. in fin. l. 18. Vafa fudorem repofitoriis liquentia diras tempeftates prenuntiant Id. l. 36. c. 12. ad fin. Ufus turris nocturno navium curfu ignes oftendere, ad prenuntianda vadaj, portufque introitum. PRÆNUNTIUS, a, um, chi avvisa anticipatamente, predice, prefagifte, mрoxyyεnos, qui prenuntiat. Cic. 2. de nat. Deor. c. 5. Stellę magnarum calamitatum prenuntię. Id. pro Mur. c. 22. a med. Non placet mihi inquifitio candidati, prenuntia repulfę. Lucret. I. 5. v. 736. Veneris prenuntius ante Pennatus graditur Zephyrus. Sil. l. 16. v. 78. celerare gradum, conjungat ut arma, Hafdrubalem ignarum cladis, pręnuntius affert Explorator eques. Ovid. 2. Faft. v. 767. lucis prenuntius ales, b. e. gallus. & lib. 6. v. 207. Hinc folet hafta manu belli prenuntia mitti. Plin. l. 2. c. 84. Nunquam urbs Roma tremuit, ut non futuri eventus alicujus id pręnuntium effet . Senec. 3. de Ira, c. 10. Omnium iftarum procellarum animos vexantium quedam funt prenuntia.

?

PRÆOBTŪRO, as, a. 1. Idem quod obturo, vel ante obturo. Vitruv. 1. 10. c. 12. Qui præobturantes foramina narium non patiuntur ex

ire, &c. PREOCCIDO, is, u. 3. ante ad occafum pervenio. Plin. l. 18. c. 29. Per id quatriduum Canis occidit, cui preoccidere Caniculam neceffe eft. PREOCCUPATIO, onis, f. preoccupazione, occupamento anticipato, πpćantis, occupatio. Lep. in Eumen. c. 3. extr. Effecit etiam illud locorum preoccupatione, ut equitatu potius dimicaret, quo plus valebat. Eft etiam figura, que & prefumptio, quando ea, que fequi debent, anteponuntur. Beda de Schem. Tropis. T Item morbi genus. Veget. de re Veterin. I. 1. c. 40. extr. Hinc etiam tortura & extenfio ventris, dolorque cum magno periculo generatur : que paffio Gręce emphragma, Latine preoccupatio dicitur. EuppyLeft obturamentum.

PRÆOCCUPATUS, a, um, ante occupatus. Colum. 1. 7. c. ult. Aures canum ulceribus præoccupata. Vellej. 1. 2. 6. 69. Qui præoccupata Afia in Syriam pervenerat. Liv. 1. 6. r. 20. Nunquam fore in præOccupatis beneficio animis vero crimini locum. Adde lib. 21. c. 20. a med. PREOCCUPO, as, avi, atum, a. 1. preoccupare, anticipatamente impoffeffarfi, prevenire, morganαußer, occupo, ante occupo, anticipo, anteverto, prævenio. Nep. in Datam. c. 7. Hic ne intrare poffet faltum, Datames præoccupare ftuduit. & in Eum. c. 2. Macedoniam præoccupare deftinaverat. Id. in Dione, c. 4. Ne, cum inter fe timerent, alter alterum præoccuparet. b. e. prior opprimeret. Liv. . 4. c. 48. Ubi videant collegas gratiam omnem ad plebem præoccupaffe, nec locum in ea relictum fibi. Cic. Phil. 10. c. I. Quas mihi ipfe partes fumpferam, eas præoccupavit oratio tua. Caf. 1. 6. B. Gall. c. 40. Sic omnium animos timor præoccupaverat, ut, &c. Petron. in Satyr. cap. 113. Hilaritas præoccupaverat mentes. T Cum infinito Liv. l. 4. c. 30. Legem de multarum eftimatione, quam ab tribunis, parari, confules unius ex collegio proditione excepiffent, ipfi præoccupaverunt ferre.

PRÆOPIMUS, a, um, valde opimus. Tertull. de Pænit. c. 8. Vitulum præopimum immolare.

antiporre, poopsopou, magis hoc quam illud opto, malo, antepono, potius eligo. Terent. Hec. 4. 1. 17. Adeon' pervicaci effe animo, ut puerum preoptares perire, potius quam, &c? ubi nota pleonafm. potius: qua ratione etiam Plautus Capt. 3. 5. 30. & Val. Max. . 4. c. I. n. 5. extern. locuti funt. Juftin. 1. 8. c. 4. Ut perire ipfi, quam non perdere cos præoptarent. Tacit. 4. Hiftor. c. 48. Quotiens Romanæ legiones perire præoptaverint, ne loco pellerentur. Plaut. Trin. 3. 2. 21. Tuis ftultis moribus præoptavifti, amorem tuum uti virtuti præponeres. Liv. 1. 9. c. 45. Suas leges Romanæ civitati præoptaverunt. Id. l. 29. c. 30. extr. Præoptantes exfilio modicam domi fortunam. Nep. in Attic. c. 12. Ut præoptaret equitis R. filiam generofarum nuptiis. Caf. lib. 1. B. Gall. c. 25. Multi ut diu jactato brachio, præoptarent fcutum manu emittere & nudo corpore pugnare. elegeffero. T Ex Grammaticorum regulis prima in carmine corripitur. Produxit tamen Martian. Capell. lib. 1. pag. 9. Præoptare caret, fi quod placet, atque neceffe PRÆORDINĀTUS, a , um, ante ordinatus. Cal. Aurelian. Acut. l. 1. c. 4. ad fin. Caufæ præordinatæ, atque fixæ. PRÆOSTENSUS, a, um, præmonftratus. Tertull. adverf. Jud. c. 4. Sabbatum præoftenfum & prædi&tum. & cap. 5. Præoftenfa facrificia.

eft.

PRÆPALPANS, antis, ante palpans. Paulin. Nolan. epist. 49. ( al. 36.) ante med. Molli manu ante præpalpans. PRÆPANDO, is, a. 3. ante aperio. Cic. in Arat. v. 40. hibernos præpandens temporis ortus. Lucret. l. 1. v. 144. quo carmine demum Clara tuæ poffim præpandere lumina menti. Plin. l. 11. c. 24. Majores interna & cavernis exigua veftibula præpandunt. PRÆPARATIO onis, f. preparazione, appreftamento, allestimento, Éтauασiα, пasand, provifio, præmeditatio, apparatus. Cic. 1. Offic. c. 21. extr. In omnibus negotiis, priufquam aggrediare, adhibenda eft præparatio diligens. Id. 3. Tufcul. c. 14. Multum poteft provifio animi & præparatio ad minuendum dolorem. Hirt. de B. Alex. c. 44. Tamen virtute vicit incommodum naturæ, difficultatesque hiemis & fubitæ præparationis. Frontin. de aquæduct. artic. 124. Difficilis videbatur futuræ impenfæ præparatio. Vellej. l. 1. c. 12. Aut bellum inter eos populos, aut belli præparatio fuit. Quintil. l. 7. c. ult. a med. Quando in caufa proponendæ procemiis quæftiones, qua præparatione præmuniendæ. Eft & fpecies præfumptionis, h. e. poλnsus apud Rhetores, cum pluribus verbis " vel quare facturi quid fimus, vel quare fecerimus, dici folet. Ita Quintil.l. 9. c. 2.

PREPARATO cum præparatione, adverbii more. Quintil. l. 4. c. 2. ante med. Quam nihil præparato, nihil feftinato feciffe videtur Milo! appoftatamente. T Ex præparato, idem. Senec. epift. 11. Non enim ex præparato locutus eft, fed fubito deprehenfus. Liv. l. 10. c. 41. Ad nutum omnia, velut ex ante præparato, fiunt. PRÆPARĀTOR, oris, m. preparatore, pandasn's, qui præparat. Tertull. I. 4. adverf. Marcion. c. 33. ad fin. Joannes præcurfor & præparator viarum Domini.

PREPARATORIUS, a, um,, preparatorio, wapendasinds, ad præparandum pertinens. Ulpian. Dig. lib. 43. tit. 29. leg. 3. Prius interdictum præparatorium eft hujus interdicti. PRÆPARATORA, æ, f. præparatio. Tertull. l. 4. adverf. Marcion. c. 18. Præparatura viarum Domini in Joanne. PRÆPARĀTUS, us, m. præparatio. Vellej. lib. 2. c. 76. Adventus in Italiam Antonii præparatufque contra eum Cæfaris habuit belli metum. Gell. I. 10. c. 11. In præparatu rei rufticæ. PRÆPARĀTUS, a, um, preparato, allestito, difpofto, axpxonaxodeis ante paratus. Cic. 2. de Divin. c. 58. Pythagoras & Plato, quo in fomnis certiora videamus, præparatos quodam cultu atque vitu pro. ficifci ad dormiendum jubent. & lib. 1. c. 53. ad fin. Qui fe tradet quieti præparato animo cum bonis cogitationibus, tum rebus ad tranquillitatem accommodatis certa & vera cernit in fomnis Horat. I. 2. od. 10. v. 13. Sperat infeftis, metuit fecundis Alteram fortem bene præparatum Pectus. Cic. in Orat. c. 28. ad fin. Si is non præparatis auribus inflammare rem cœpit, furere apud fanos videtur. Juftin. l. 9. c. 7. Olympias fugienti percuffori equos præparatos habuit. Petron. in Satyr. c. 16. Præparata nos implevimus cœna. Cef. 1. 3. B. Civ. c. 14. Res magno ufui præparata. Plin. lib. 23. in proam. Lacryma vitium pforas nitro ante præparatas fanat. b. e. clutas, purgatas. V. Præparo. T Præparato, V. fuo loco. PRÆPARCUS, a, um, affai parco, molto κυμινοπρίσης, valde parcus, fordidus. Plin. l. 11. c. 19. Apes præparcæ, & quæ alioqui prodigas atque edaces proturbant. Id. 1. 22. c. 24. Homines animi humilis & præparci. PRÆPARO, as, avi, atum, a. 1. preparare, allestire, apparecchiare, pandal, idem ac paro, ante paro. Cic. in fragm. apud Non. c. 12. n. 23. Litteris ante excoli animos & ad fapientiam concipiendam imbui & præparari decet. Id. pro Rofc. Amer. cap. 8. Cum eodem tempore & ea, quæ præterita funt, & ea quæ videntur inftare præparet. Liv. 1. 30. c. 20. Jam hoc ipfum præfagiens animo, præparaverat ante naves. Caf. 1. 5. B. Gall. c. 9. Locus natura & opere munitus, quem domeftici belli caufa præparaverant. Salluft. in fragm. apud Veget. l. 1. de re milit. c. 9. extr. Se & fuos milites frequentibus exercitiis præparare ad prælia. Vellej. 1. 2. c. 109. Exercitum affiduis bellis exercendo, majori, quam quod habebat, operi præparabat. Colum. l. 2. c. 16. Præparare arva frumentis. Cic. 1. Offic. c. 4. res neceffarias ad vitam degendam. Perf. fat. 6. v. 12. Hic ego fecurus vulgi, & quid præparet Aufter infelix pecori. b. e. paret, minetur. Sueton. in Calig. c. 24. gladios in necem alicujus.

cap. 27. feras muneri. Plin. l. 8. c. 37. cibos hiemi. Tacit. 11. Ann. c. 8. necem fratri. Plin. l. 8. c. 20. fe pugnæ. Petron, in Satyr. c. 139. excufationem idoneam. Sueton. in Tiber. e. 38. profectionem. Tacit. 1. Hift. c. 72. privatam gratiam adverfus publicum odium. procacciarsi innanzi tratto. ¶ Eft etiam fullonum verbum. Nam præparare lanas, eft eluere, purgare, & coloribus imbibendis aptas reddere. Plin. 1. 22. c. 20. Anchufæ radix præparat lanas pretiofis coloribus. & lib. 24. c. 11. circa med. Tingentibus & radicula lanas præparat. Dixerat enim l. 19. c. 3. fub fin. At quæ vocatur radicula lavandis demum lanis fuccum habet. Item medicorum, quibus eft eluere, purgare, ut medicamentum ad fanitatem imbibatur. Plin. l. 29. f. 6. Alopecias in ea curatione præparari oportet novacula & finapi. Id. 1. 32. c. 7. Præparant autem fepiarum cruftæ farina medicamentis cutem, T Item medicamenta, & alia hujufmodi conficientium. Plin. l. 29. c. 4. ad fin. Præparare potum cantaridum. manipolare. & cap. 6. a med. Anferum omniumque avium adeps præparatur, exemptifque venis liquatur. Martial. . . epigr. 56. Et fua non emptus præparat ova cinis. b. c. coquit, & efui parat. ↑ Plin. l. 13. c. 11. extr. Præparantur ex papyro charta, divifo acu in prætenues philuras. fi fanno. PRÆPARVUŞ, a um, valde > parvus, perparvus. Juvenc. fub fin. 1.2. in cap. 13. Matth. Haud aliter fimile eft ( cordis fi panditis aures ) Preparvi grano regnum celefte finapis. PREPATIOR, eris, dep. 3. Cælius Aurel. Acut. I. 2, c. 34. Prępati in cardiacis Erafiftratus & Afclepiades cor dixerunt. PRÆPEDIMENTUM, ti, n. impedimento, durédioux, impedimentum. Plaut. Pan. 3. 2. 29. Ne fallacię prępedimentum objiciatur. PRÆPEDIO, is, ivi, & ii, itum, a. 4. impedire, intricare, apeurodilo, impedio, irretio, implico. Plaut. Caf. 3. 5. 25. Timor prępedit dieta lingue. Ovid. 1. Trift. el. 3. v. 42. Singultu medios prepediente fonos. Id. Heroid. ep. 14. v. 18. Et fubitus dextræ prępedit orfa tremor, Liv. 1. B. c. 38. a med. Sine modo, fe fe prepediant. Plin. in Paneg. c. 68. Si forte aliquos flumina, nives, venti prepediffent. Pacat. in Paneg. Theodof. cap. 40. Ego fugam hoftium præpedivi. Plin. l. 2. ep. 19. Recitantium precipua pronuntiationis adjumenta, oculi, manus, prepediuntur. Tacit. 3. Ann. c. 3. Prępediri valetudine. T Proprie eft compedire, vincire. V. in voce fequenti. Translate Salluft. in Jug. c. 30. In confule nostro multę bonę artes animi & corporis erant, quas omnes avaritia prępediebat. PRÆPEDITUS, a, um, legato, inceppato, compeditus, dudros, πεπεδημένος, Eurodiodes. Plaut. Pan. 4. 2. 5. Ita me dii ament, vel in lautumiis, vel in piftrino mavelim agere ętatem, prępeditus latera forti ferro, quam &c. Tacit. 4. Ann. c. 25. Prepeditis Numidarum equis, aut diverfos paftos pererrantibus, ¶ Item univerfim impeditus, irretitus, implicitus, impedito, intricato. Cic. pro Rabir. perduell. . 7. Confectus fenectute, prepeditus morbo. Al. leg. perditus. Terent. Heaut. 3. 1. 99. In re noftra aut gaudio fumus prepediti nimio, aut ægritudine. Tacit. 2. Ann. c. 73. Prępeditus Germanias fervitio premere. Flor. l. 4. c. 11. Graves, & ad omnia prępeditę naves. quib. oppon. habiles in omnia, quæ ufus pofcit. PRÆPENDEO, es, n. 2. pendere innanzi, ante pendeo. Caf. 1. 2. B. Civ. c. 9. Ut effet, ubi tegumenta prependere poffent ad defendendos ictus. & ibid. Storeę eminentibus trabibus prependentes. Propert. 1. 2. cl. 24. v. 37. Cum tua præpendent demiffa in pocula fertæ. Martial. l. 9. epigr. 48. Præpendet mento nec tibi barba minor Apul. in Apol. Lacinia præpendens impedit & præcipitat. Adde Vie truv. l. 4. c. 6. a med.

PREPES, étis, adject. veloce, volante, ratto, wxTTEpos, volans, velox, celer: a pre ante, vel multum, & peto. Virg. Æn. 6. v. 15. Dædalus præpetibus penais aufus fe credere cælo. Valer. Flacc. l. 1. v. 578. præpes Boreas. Plin. 1.7. in proam. Præpetes volatus. Enn. apud Macrob. 1. 6. Saturn. c. 3. Præpes ferrum. b. e. telum volatile, ut Virg. 4. Æn. v. 71. dixit. Cn. Mattius apud Gell. l. 6. c. 6. Dum det vincenti præpes; Victoria palmam. Senec. in Hippol. v. 1061. præpeti curfu evolat, Summam citato vix gradu tangens humum. Aufon. epigr. 146. v. 1. Puer notarum præpetum Solers minifter, advola.& ver. 20. præpetis dextræ fuga Tu me loquentem prævenis. ¶ Item alatus, aliger, alato. Ovid. Heroid. ep. 8. v. 38. Succubuit telis præpetis ipfe dei. b. e. Cupidinis. T Item abfolute avis quæcumque, præfertim quæ volatu potens. Ovid. 13. Met. v. 617. Præpetibus fubitis nomen facit auctor: ab illo Memnonides dicta. Id. 4. Met. v. 713. Præpes Jovis. h. e. aquila. Val. Flacc. 1. 8. v. 32. pavida de more columbæ, Quæ fuper ingenti circumdata præpetis umbra, &c. h. e. accipitris. Adde Stat. 3. Theb. v. 544. & Ovid. Met. 14. v. 576. T Apud eund. 5. Met. v. 257. præpes Medufæus. b. e. Perfeus pegafo volans: de quo Lucan. 1. 9. v. 688. quis enim non præpete tanto, Ethera refpiceret? Adde vers. 662. ¶ Eft verbum Augurale. Nam præpetes aves Hygin. apud Gell. 1. & cap. 6. appellari docet, quæ aut opportune prævolant, aut fedes idoneas capiunt. Nigid. autem ibid. præpetibus contrarias effe ait aves inferas. Ita enim loquitur lib. 1. augur. privati: Difcrepat dextra finiftrę, prepes inferę. Ex quo fubdit Gell. eft conjectare, præpetes appellatas, quæ altius fublimiufque volitent contra inferas, quæ demiffe. Denique Sulpic. Apollinar. ibid. præpetes fibi videri ait, quas Homerus TUTTEрuys appellaverit (b. e. magnas alas habentes) quoniam iftas potiffimum augures fpectarent, quæ ingentibus alis patulæ atque porre&tæ prævolarent. Virg. 3. En. v. 359. Trojugena, interpres divum, qui numina Phoebi, Qui tripodas Clarii lauros, qui fidera fentis, Et volucrum linguas, & præpetis omina penna. Ubi Servius: Præpetes funt, quæ fecundo aufpicio ante eum volant, qui aufpicatur & mox. Præpetes aut fuperiora

tenent, & præpetes vocantur, aut inferiora, & dicuntur infers. Prepetes autem ideo, quia omnes aves priora petunt volantes: vel a Greco πέτομαι id eft volo. Hæc Servius. Non tantum ipfa

aves, quæ profperius prævolant, fed etiam loci, quos capiunt, qui idonei felicefque funt, præpetes appellantur, inquit Gell. loc. cit. & Serv. ad lib. 6. Æn. v. 15. At Scalig. ad Sever. in Ætnam, v. 326. prepetem locum intelligit declivem, & ad quem facilis eft acceffus, quod Gręcis eft æpowerns, πroxan's. Immo rò præpetent ab ipfo pоTETAS factum putat. Ennius apud Gell. loc. cit. Præpetibus hilares fe fe pulcrifque locis dant. Id. ibid. Brundufium pulcro pręcin&tum prepete portu. PRÆPETO, is, a. 3. Feft. in Præpetes. Prepetere dicebant pro anteItem valde peto. Lucret. l. 4. v. 1144. Et prętermittas animi vitia omnia primum, Tum quæ corporis funt ejus, quam prępetis, ac vis. Al. leg. percupis.

ire.

PRÆPIGNERATUS, a, um, ante pignori oppofitus: & translate obligatus. Ammian. l. 29. c. 2. ( al. 12.) Colloquiis ex aula regia prepigneratus abrufis.

PRÆPILATUS, a, um, in anteriore parte in modum pilæ efformatus in fummitate rotundatus in pilam: ut præpilata hafta, que in acumine cufpidem non habet, fed in obtufum definens inftar pilę rotunda eft, ne lædat: ut apud nos enfis præpilatus Spada da botto ne, o da fcherma. Hujufmodi telis utebantur milites in pugnis ludicris: quemadmodum apud Hirt. de B. Afric. c. 72. legimus, a Cafare edoctos milites rationem pugnandi contra elephantos. hos enim in caftra adductos haftis prepilatis feriebant, ut difcerent, cui parti corporis tela adjicere poffent, cum eos adverfos in veris præliis habuiffent. Similiter Scipio apud Liv. I. 26. cap. ult. milites exercere volens, juffit cos rudibus inter fe in modum juftæ pugnæ concurrere, præpilatifque miffilibus jaculari. Plin. quoque narrat 1. 8. c. 6. inductos in Circum elephantos a L. Pifone, atque ut contemptus corum increfceret, ab operariis haftas prepilatas habentibus per circum totum, actos. Translate Quintil. I. 5. c. 12. a med. Declamationes, quibus ad pugnam forenfem, velut prępilatis exerceri folebamus. Plin. l. 9. c. 30. extr. Locuftarum cornua , quæ funt propria rotunditate præpilata. In illo Ammiani I. 24. c. 6.

a nied. ( al. c. 23. ) Præpilatis miffilibus per procurfatores principiis pugnæ tentatis, &c. Lipf. l. 4. Poliorcer. dial. 4. præpilatis exponit conjectis, emiffis: quia de vera pugna ibi agitur. Sic Id. Ammian. lib. 16. c. 12, circa med. ( al. c. 29.) Utrinque magnis concurfum eft viribus: prępilabantur miffilia, &c. b. e. ante conjiciebantur. Sunt qui leg. propilabantur eod. fenfu, ut Valef. ad prior. Ammiani loc.

PRÆPILO, as, 2. I. pila emitto. V. in fin. diction. pręced. PRÆPINGUIS, e, molto grafso, d'amis NOTATIμeros, CETPson's, valde λιπὶς καταπίμελες, ζατρεφής, pinguis. Virg. 3. n. v. 698. prepingue folum ftagnantis Helori. Plin. l. 8. c. 51. Præpingues fues. Id. l. 18. c. 17. ad fin. Prępinguis & denfa ubertas. T Translate Quintil. I. 12. c. 3. ante med. Vox dura, rigida, præpinguis, aut tenuis. V. Pinguitudo. PRÆPOLIO, is, a. 3. ante polio. Quintil. 1. 2. c. 12. a med. Quod litteræ præpolierunt. Al. leg. perpolierunt.

PRÆPOLLENS, entis, valde pollens, Sexwv. Liv. l. 1. c. 57. Gens divitiis præpollens. & lib. 5. cap. 34. Vir virtute fortunaque cum fua, tum publica, præpollens. Auguftin. de Civ. Dei, l. 22. c. 29. Vis oculorum præpollentior.

tant.

PRÆPOLLEO, es, n. 2. esser più potente, magis polleo. Tacit. 2. Ann. c. 45. Longobardi defecere ad eum: quibus additis præpolle bat. cap. 51. Ut numerus liberorum in candidatis præpolleret & lib. 11. c. 14. Phoenices, qui mari præpollebant. Apul. 1.6. Metam. Si qua in terris puella præpollet pulcritudine. PRÆPONDERĀTUS, a, um, pondere valde preffus. Solin. c. 11. nied. (al. c. 18.) Coturnices globatæ vehementius properan.: qu'e feftinatio plerumque exitium portat navigantibus. accidit enim in noctibus, ut vela incidant, & præponderatis finibus alveos verPRÆPONDĚRO, as, pesar più, piegare, Sæsprudævráw, úspαGuilμa, majus pondus habeo, pondere vinco, prægravo: atque adeo incli nor, vergo. Senec. 1. 3. quæft. nat. c. 10. a med. Et natura partes fuas velut in ponderibus conftitutas examinat, ne portionum æquitate turbata, mundus præponderet. Id. lib. 1. de clem. cap. 2. exir. Quia difficile eft temperamentum, quidquid æquo plus futurum eft in partem humaniorem præponderet. Quintil. l. 7. c. 2. a med. Sed mihi, fi neutro litis conditio præponderet, fecundum naturam videtur incipere a perfona. Apul. lib. 7. Metam. Quoties in alterum latus præponderans, declinarat farcina. T Translate Lucan, l. 6. v. 603. Quærere quo tanti præponderet alea fati. h. e. in quem exitum magis inclinet incertus adhuc rerum eventus. T Eft et iam pluris æftimor, pluris fum. Stat. 1. 8. Theb. v. 615. gravis hinc miferis cun&tatio voti Nutat utroque timor, quemnam hoc certamine victum, Quem viciffe velint: tacite præponderat exful. Gell. I. 1. c. 3. a med. Cum in rebus aut partibus, aut non longe fecus, utilitas amici, & honeftas noftra confiftit; honeftas procul dubio præponderat. Quintil. declam. 8. c. 9. Inter duos liberos pari defperatione languentes da bonum patrem: non præponderabit : alterutrum non eliget. b. e. neuter preponderabit. Alii leg. non præponderabit alter: neutrum eliget: alii: non præponderabit alteruter: non eliget . T Paffive Cic. 3. Offic. c. 4. ante med. Qui omnia metiuntur emolumentis & commodis, neque ea volunt præponderari honestate b. e. ab honeftate vinci pondere & æftimatione. olim etiam sivi, fitum

PRÆPONO, is, fui

preporre, antiporre,

2. 3. porre innanzi, porinur, ante pono, priore loco colloco. Gic.

Attic. lib. 7. ep. 3. a med. Non enim hoc fcil. præpofitionem in ) ut oppido præpofui, fed ut loco. Ovid. 1. 1. Trift. el. 7. v. 33. Hos quoque fex verfus, in prima fronte libelli Si præponendos effe putabis, habe. Horat. 1. 1. fat. 4. v. 58. fi quod prius ordine verbum eft, Pofterius facias præponens ultima primis. Cic. 2. de Orat. c. 79. Oportet, ut ædibus ac templis veftibula & aditus, fic caufis principia proportionum rerum præponere. Id. Fam, 11. ep. 27. De qua priufquam refpondeo, pauca præponam. T Præponere alicui rei quempiam, ei curanda, aut regendæ præficere, deputare, metter al governo, alla direzione, far prefidente. Cic. pro leg. Manil. c. 22. Unum illum ex omnibus delegiftis, quem bello prædonum præponeretis. Caf. in fin. l. 1. B. Gall. Hibernis Labienum præpofuit. & lib. 3. B. Civ. c. 89. Siniftro cornu Antonium, dextro P. Sullam media acie Domitium præpofuerat. Juftin. I. 6. c. 2. Præponere aliquem fummæ rei. Cic. 2. Fam. ep. 15. aliquem provinciæ. & lib. 15. ep. 4. a med. negotio. Id. Verr. 7. c. 38. fub fin. navibus. Tacit. 1. Hift. c. 20. exactioni. & 15. Ann. cap. 18. vectigalibus Ovid. 3. Trift. el. 1. v. 67. aliquem cuftodem alicui loco. T Eft etiam præferre, pluris facere, anteponere, preferire, anteporre, ftimar più. Cic. 9. Phil. c. 7. Salutem reipubl. vitæ fuæ præpofuit. Plaut. Rud. 4. 2. 11. Lucrum præpofivi fopori & quieti. Terent. Andr. 1. 1. 38. Præponere fe alteri. Id. Eun. 1. 2. 59. Si fidem habeat, fe iri præpofitum tibi apud me. T Notanda eft ratio illa loquendi, quam Prifcian. nullo quidem exemplo fulcit, ufitatam tamen Latinis ait lib. 18. pag. 1203. Putfch. Præpono hunc optimum effe amicorum. Græci quoque fic loquuntur: Пpoxpires Tum τις καλλίτες εἶναι τῶν λόγων.

PRÆPORTO, as, a. 1. præfero, præ me fero, oftendo. Cic. in Arat. v. 433. E quibus ingenti exfiftit cum corpore præ fe Scorpius infeftus præportans flebile acumen. Lucret. I. 2. v. 621. Telaque præportant, violenti figna furoris. Catull. carm. 63. de nupt. Pel. v. 193. Eumenides, quibus anguino redimita capillo Frons exfpirantes præportat pectoris iras .

PRÆPOSITIO, onis, f. il preporre, pódeos, actus præponendi aut præficiendi. Cic. 3. de Fin. c. 16. a med. Qui ita talus erit ja&tus, ut cadat rectus, prepofitum quiddam habebit ad finem; neque tamen illa præpofitio tali ad eum finem pertinebit. Ulpian. Dig. lib. 14. tit. 1. leg. 1. circa nied. Igitur præpofitio certam legem dat contrahentibus. Quare fi eum præpofuit navi ad hoc folum, ut &c. Adde tit. 3. leg. 11. T Grammaticis eft pars orationis indeclinabilis, quæ ceteris partibus aut feparata, aut conjuncta fere præponitur; ut pro, in, apud, extra. Cic. in Orat. c. 47. a med. Una eft præpofitio ab, eaque nunc tantum in accepti tabulis manet, in Top. c. 11. Præpofitio enim in privat verbum ca vi, quam haberet, fi in præpofitum non fuiffet. Adde Varron. I. 5. de L. L. c. 7. Quintil. I. 1. c. 4. & 5. Gell. Sueton. &c. PREPOSITIVUS, a, um qui præponitur, ut vocales præpofitiva apud Prifcian. 1. 1. pag. 561. Putsch. & lib. 17. pag. 1038. quæ in diphthongis conflandis priorem locum habent. Conjunctio præpofitiva apud Diomed. l. 1. pag. 409. quæ in oratione præponitur, ceu

ut, nani.

Id.

& tri

PRÆPOSITŪRA, æ, f. prepofitura, carica, officium & dignitas præpofiti. Lamprid. in Heliogab. c. 6. Militaribus præpofituris bunatibus, & legationibus, & ducatibus venditis. Impp. Valent. & Valens, lib. 10. Cod. tit. 70. leg. 2. Præpofitura horreorum, & pagorum.

PRÆPOSITUS, i, m. propofto, prefetto, prefidente, officiale, capo, πIsarns, qui alicui officio præponitur, prefectus, præfertim militaris. Cic. in Pifon. c. 36. Præpofitus legatorum tuorum optimus abs te quifque violatus. Al. leg. Præpofitus legatorum tuorum turpiffimus: optimus abs te, &c. Tacit. 1. Hift. c. 36. Gregarius miles caveri infuper præpofitos jubebat. Sueton. in Oth. c. 1. Aufus eft milites quofdam, quod præpofitos fuos occiderant, capite punire. Adde Modeftin. Dig. lib. 49. tit. 16. qui eft de re militari, leg. 3. extr. & Arr. Menand. ibid. leg. 6. extr. T Extra rem militarem Vetus S. C. apud Plin. l. 8. ep. 6. a med. Præpofiti rerum curæ Cæfaris . b. c. procuratores Infcript. apud Gruter. pag. 582. n. 7. Gemello Aug. lib. præpofito argenti potorii. n. 5. Philetaro Aug. lib. præpof. ab auro gemmato. pag. 600. n. 15. Præp. curforum Frontin. de aquæduct. artic. 17. 117. aquarum. PRÆPOSITUS, a, um, prepofto, deputato, πpoïsaμevos, alicui rei præfectus. Cicero 1. de Divin. c. 34. extr. Sacerdos oraculo præpofita Caf. 1. 3. B. Civ. c. 5. Bibulus toti officio maritimo præpofitus. Justin. I. 1. c. 3. Præfectus ipfius Medis præpofitus. Senec. . 1. de Ira, cap. 16. circa med. Centurio præpofitus fupplicio. Sueton. in Tiber. c. 4. claffi. & in Domit. c. 16. cubiculo. Ulpian. Dig. lib. 15. tit. 7. leg. 11. circa med. Servus pecuniis exigendis præpofitus. Ovid. 9. Met. v. 283. Præpofitam timidis parientibus Ilithyiam. b. e. præfidem. Senec. in Herc. Fur. v. 532. Pomis divitibus præpofitus draco. pofto alla cuftodia. Abfolute prapofita, τα προηγμέ appellavit Zeno philofophus ea, quæ licet vere bona non fint pluris tamen funt æftimanda, ut Cic. 1. Acad. cap. 10. docet: quæ vero minoris rejecta. Id. 4. de Fin. c. 26. Ifta bona non dico, fed dicam Græce ponyusz, Latine autem producta: fed præpofita, aut præcipua malo illa autem non appello mala, fed fi libet, rejetanea. & paulo poft. Bonum negas effe divitias, præpofitum effe dicis. Bonum ex quo appellatum fit, nefcio: præpofitum ex eo credo, quod præponatur aliis. V. Productus. Præpoftus, fyncope. Lucret. 1. 6. v. 996. Quapropter bene ubi hæc confirmata atque locata Omnia conftiterint nobis præpofta, parata, &c. b. e. ante pofita, ante di&ta.

PREPOSSUM, ŏtes, otui, n. anom. plus poffum, præpolleo, præva

re,

leo, reixa. Tacit. 5. Ann. c. 8. Poftquam Macedones præpotue re. prevalfero. PREPOSTERE, adverb. a rovescio, contr' ordine, confufamente, dvs peas, inverfo ordine, perverfe, perperam. Cic. 7. Attic. ep. 16. 0mnes arbitror mihi tuas litteras redditas effe, fed primas præpoftereliquas ordine, quo funt miffa. Id. 4. Acad. cap. 20. extr. Ut præpoftere tecum agam, mox referam me ad ordinem. Plin. l. 3. ep. 9. med. Succurrit quod præterieram & quidem fero : fed quamquam præpoftere, reddetur. Plin. alter l. 2. c. 7. a med. Lævus calceus præpoftere inductus. b. e. lævus pro dextero. Gell. I. z. c. 8. Imperfecte, atque præpoftere, atque infcite fyllogifmo uti. PRÆPOSTERITAS, atis, f. ordo præpofterus. Arnob. l. 3. pag. 118. Si Juno eft aer, quemadmodum dititare confueftis Græci nominis præpofteritate repetita. b. e. inverfo ordine litterarum in voce dop aer, unde fit pa, Juno. Vetus Lapis non optimæ notæ apud Gruter. pag. 684. n. 6. Parens afflictus præpofteritate naturæ hunc filium unicum hic condidi. PRÆPOSTĚRO, as, a. 1. inverto, perturbo, præpofterum facio. Aut. declam. que infcribit. Tribunus Marianus, cap. penult. Ordinem ju diciarium militis inhumani præpofteravit impietas. PRÆPOSTERUS, a, um, rovescio, contr' ordine, fatto di contrattem po, confufo, ftravolto, mpwdioTepos, inverfo ordine factus, perverfus, cum fcilicet aliquid prius fit, quod poft fieri debuit, aut e contra : a præ, & pofterus. Cic. pro Rabir. Poft. c. 13. Quid tam infolens tam perverfum præpofterumve dici, aut excogitari poteft? Plin. l. 6. ep. 5. Oratio fera, & intempeftiva, & præpoftera. Lucret. 1. 3. v. 622. præpofterus ordo. Senec. ep. 23. Ver malignum, & frigus præpofterum Cic. 3. de Orat. c. 11. Ut verba fic & cafibus, & temporibus, & genere, & numero confervemus, ut ne quid perturbatum, ac difcrepans, aut præpofterum fit. & cap. 13. Non difcerptis fententiis, non præpofteris temporibus, non confufis perfonis, non perturbato ordine. Id. pro Sull. c. ult. O falfam fpem op præpofteram gratulationem! Id. de Amic. c. 22. fub fin. Præpofteris utimur confiliis, & acta agimus. Ovid. 1. Trift. el. 8. v. 5. Omnia naturæ præpoftera legibus ibunt. Plin. l. 7. c. 8. Præpofterus natalis. b. e. cum quis non in caput, fed in pedes ex utero prodit. Id. l. 17. c. 24. Árbores aduri flatu frigidiore præpoftero die, quoniam fuo frigora etiam profunt. fuor di tempo. & lib. 16. c. 27. ad fin. Præpofteri ficus. h. e. qui celerius, aut tardius folito proveniunt. Prepofterus homo, præpoftere agens, perverfus). Cic. pro Cluent. c. 26. Itaque ut erat femper præpofterus atque perverfus, initium facit a Bulbo. Id. in Pifon. c. 38. Nofter hic præpofterus imperator. Salluft. in Jug. c. 88. Homines præpofteri.

PRÆPOTENS, entis, molto potente, inépoxos, valde aut plus po

tens, præpollens. Cic. 2. de nat. Deor. c. 30. Non eft igitur natura deorum præpotens, neque excellens, fiquidem fubjecta eft neceffitati. Id. I. 1. de Orat. c. 43. Præpotens & gloriofa philofophia. Id. pro Rabir. Poft. c. 16. Clari ac præpotentes viri. Id. pro Balb. c. 15. Cum præpotens terra marique Carthago, nixa duabus Hifpaniis, huic imperio immineret. Plin. l. 36. c. 5. ad fin. Statuarii præpotentes opibus. Val. Max. I. 5. c. 2. n. 8. Præpotens gratæ mentis impetus.. 7. c. 2. n. 1. Præpotentia imperia. T Cum ge

.

nit. Cic. 2. de Divin. c. 18. Nonne perfpicuum eft ex prima admiratione hominum quod tonitrua jactufque fulminum extimuiffent credidiffe ea efficere rerum omnium præpotentem Jovem ? T Abfolute Cic. de Amic. c. 15. Multorum opes præpotentium excludunt amicitias fideles. Colum. l. 1. c. 3. fub fin. More præpotentium, qui poffident fines gentium, quos ne circumire equis quidem valent. Plin. l. 12. c. 19. a med. Id acciderit ob iniquitatem præpotentium, an forte, non fatis conftat. de' prepotenti. PREPOTENTIA, x, f. excellens potentia. Tertull. 1. 2. adverf. Marcion. c. 7. Præfcientia & præpotentia Dei. PRÆPOTO, as, a. 1. ante poto, præbibo. Cal. Aurel. Acus. 1. 3. c. 17. fect. 159. Præpotandos jubet medicamentis myrrhæ obolos duos. & fect. fequ. Præpotat abfinthio ægrotantes vino fincero. g lib. 5. Chronic. c. penult. fett. 120. Præpotandus ægrotus iis, quæ fupra memoravimus.

PRÆPUTIATUS, a, um,

xpóßuTTes, præputium habens', incircumcifus. Tertull. . 5. adverf, Marcion. c. 9. a med. Chriftus præputiati facerdotii pontifex.. PRÆPUTIUM, ii, n. prepuzio, mordy, dupomojbio, pellis glandem colis integens a pre, ante, & xidor, penis, s extrito: Juvenal. fat. 14. v. 99. mox & præputia ponunt. V. Recutitus. PREQUAM, più di quello che plus quam. Plaut. Merc. 1. 1. 22. Nec pol profecto quifquam fine grandi malo, præquam res patitur, ftuduit elegantiæ. TItem præter quam Cato apud Feft. in Nequitum. Fana in eo loco compluria fuere. ca exauguravit, præquam quod Termino fanum fuit. id nequitum exaugurari. Al. leg. præterquam, V. alia in Præ fub fin.

PRÆEQUEROR, eris, eftus fum, dep. 3. ante queror. Ovid. 4. Met. v. 251. Multaque præqueftus, tangens tamen æthera, dixit. PRÆRABIDUS. V. Prarapidus. PRERADIO, as, a. 1. ante aut valde radiis illuftro. Ovid. Heroid. ep. 6. v. 115. Bacchi conjux redimita corona Præradiat ftellis figna minora fuis. Item præfulgeo, repu. Claudian. de nupt. Honor. Mar. v. 286. Ante fores jam pompa fonat, pilentaque facram Præradiant ductura nurum. PRERADO, is, a. 3. in anteriore parte rado. Cato R. R. c. 41. Si vitis vitem continget, vitis utrumque latus alterum præradito oblique inter fe medullam cum medulla libro colligato. Plin. paulo aliter hoc idem dicit, ipfum Catonis locum refpiciens, lib. 17. c. 15. Si inter fefe vites contingant, utriufque in obliquum latere contrario adrafo, junctis medullis colligari. Al. tamen apud Caton. aliter leg. V. Prarafus.

PRÆERANCIDUS, a, um, valde rancidus, obfoletus, infipidus. Probus Valer. apud Gell. I. 13. c. 20. Non finitiones illas prærancidas, neque fæcutinas grammaticas fpectaveris.

PRÆRAPIDUS, a, um, molto celere, velociffimo, precipitofo, Taxis, πιχύς, valde rapidus, præceler. Senec. 1. 1. nat. quæft. c. 1. Obliqui feruntur, & prærapida celeritate. Sil. I. 17. v. 180. Prærapidus juvenis. & lib. 16. v. 564. Prærapida fuga. Senec. in Apocoloc. ante med. Ubi Rhodanus ingens amne prærapido fluit. PRÆERĀSUS a, um in anteriori parte rafus. Paulin. Nolan. ep. 7. (al. 22. Sect. 2. Inæqualiter femitonfi & deftituta fronte præAnte rafus. Cal. Aurel. Tard. l. 5. c. 4. a med. Præ

rafi. rafi capilli. PRÆREPTOR, oris, m, qui præripit. Hieronym. epift. 125. (al. 36.) ad Damaf. ad fin. Ut non intelligeret, minorem effe filium, qui ad benedi&ionem fratris præreptor adftiterat.

PRÆREPTUS, a, um, rapito innanzi 'l tempo, tolto di mano,

levato,

pops, raptus ante tempus, fublatus, ablatus. Cic. pro Rofc. Amer. c. 1. Ne iftius quidem laudis ita fum cupidus, ut aliis eam præreptam velim. Hirt. in proam. 1. 8. de B. Gall. Ut prærepta non præbita facultas fcriptoribus videatur. Plin. l. 3. ep. 9. Cum ea prærepta & extorta defenfioni fuæ cerneret, in quibus omnem fiduciam reponebat. Virg. 9. Æn. v. 138. Prærepta conjux. Aurel. Vict, de vir, illuftr. cap. 5. Immatura morte præreptus. Plin. l. 8. ep. 22. med. Qua vigilantia hanc ipfam ædilitatem, cui præreptus eft, petiit! Val. Flacc. 1. 5. v. 571. brevibus præreptus in annis Infcript. apud Gruter. pag. 350. n. 6. primo ætatis flore præreptus. PRERIGEO, es, gui, n. 2. valde rigeo. Tacit. Ann. 13. c. 35. Annotatufque miles, qui fafcem lignorum geftabat, ita præriguiffe manus, ut oneri adhærentes truncis brachiis deciderent. PRÆRIGIDUS, a, um, valde rigidus. Quintil. declam. 17. cap. 7. Cun&tos prærigida mentis affectus vocabulo molliore lenitis. PRÆRIPIA, orum n. loca proxima ripis fluminum. Apul. in Apol. Cum crocodilus egreffus in præripia fluminis hiavit. Tribuunt & Servio ad En. 6. v. 704. Sed utroque loco al. leg. prærupta, aut prærupia.

PRÆRIPIO, is, ipui, eptum, 2. 3. rapire innanzi il tempo, pоxpπαZw, ante rapio, præcipio. Plaut. Caf. a. 1. v. 14. Quid huc venifti fponfam præreptum meam? Id. Men. 5. 9. 21. Tibi neque occupare patrem, neque preripere poftulo. Cic. de Harufp. refp. c. 3. extr. Preripere alicui defponfam jam & deftinatam laudem. Plin. 1. 10. c. 9. & 74. Præripere alicui cibos. Cic. Phil. 14. cap. 2. ad fn. Deorum beneficium feftinatione præripere. Hirt. de B. Alex. 6. 27. Feftinantes præripere fubfequentibus victoriæ focietatem Senec in Thyeft. v. 1104. Scio quid queraris: fcelere prærepto doles. b. e. quod ego fcelus prior fecerim. Valer. Flacc. l. 6. v. 571. præripi annis brevibus. b. c. immatura morte auferri. Lucret. 1. 3. v. 909. nec dulces occurrent ofcula nati præripere. Sueton. in Ner. c. 49. Perlatos a curfore codicillos præripuit. b. e. manu celeri rapuit, priufquam porrigerentur. T Pro occupare, prævenire. Cic. 1. Offic. c. 30. Facile celare, tacere diffimulare, præripere confilia hoftium. prevenire e fuentare i difegni. T Sunt qui leg. pracipere, quod eandem habet fententiam. Sic apud Virg. 10. n. v. 276. Haud tamen audaci Turno fiducia ceffit Litora præripere: Pierius in antiqu. codicib. reperit præcipere. Quod idem & apud Liv. tum ipfe, tum alii Critici fe vidiffe teftantur. V. I. 3. c. 46. I. 6. 6. 5. & 1. 31. c. 39. T Pro vi auferre, eripere, toglier per for 24, o di mano. Ouid. 1. Amor. el. 1. v. 7. Quid præripiat flava Venus arma Minerva? Terent. Eun. 1. 2. 81. Iftam nunc times quæ advecta eft, ne illum talem præripiat tibi. ¶ Inter preripere hoc fenfu, & eripere difcrimen ftatuit Valla 1. 5. elegantiar. c. 83. quod qui alteri quippiam eripit, poteft non in fuos ufus auferre: qui vero præripit, in fuos proprios ufus rapit. ¶ Praripere fe, fe proripere. Ulpian. Dig. lib. 21. tit. 1. leg. 17. ante med. Qui cum dominum animadverteret verberibus fe afficere velle, prx

ripuit fe ad amicum, quem ad precandum deduceret.

um

The Prerepfit pro præripuit legitur in quadam Infcript. apud Gruter. pag. 684. n. 6. fed quæ tamen minus probæ notæ eft. PREROBORATUS, a, ante roboratus, ut Præroboratum corpus, Cal. Aurel. Tard. 1. 4. c. I. PRÆRODO, is, a. 3. ante, vel in anteriori parte rodo, corrodo rodo. Plaut. Pfeud. 3. 2. 93. Ut quifque quidque conditum guftaverit, Ipfos fibi faciam ut digitos prærodant fuos. Ba. Quafo hercle, priufquam convivis dabis, guftato tute prius, & difcipulis dato, ut prærodatis veftras furtificas manus Colum. de arborib. c. 15. Genus eft animalis volucra appellatur: is fere prærodit teneros adhuc pampinos. Plin. l. 9. c. 43. Vulpes marinæ glutiunt hamos ufque ad infirma lineæ, quæ facile prærodunt.

ni

rentur.

, quæ

PRÆROGATIVUS, a, um, qui ante alios rogatur, feu interrogatur : ut Tribus aut Centuria prærogativa, & prærogativa abfolute prima ad ferendum in Comitiis fuffragium per fortitionem rogaba tur feu vocabatur. Cujus quidem tam gravis auctoritas effe folebat ut cetera fere femper voluntatem ejus fequerentur. Cic. pro Planc. cap. 20. An tandem una centuria prærogativa (in MS. apud Verburg. habetur prærogata) tantum habet auctoritatis ut nemo unquam prior eam tulerit, quin renuntiatus fit? &c. Id. l. 1. de Divin. cap. 45. extr. Prærogativam majores omen juftorum comitiorum effe voluerunt. Liv. I. 26. c. 22. Fulvius cum comitia confulibus creandis haberet, prærogativa Veturia juniorum declaravit T. Manlium. V. integr. illud caput. Id. 1. 24. c. 7. extr. Cum fors prærogativa Anienfi juniorum exiffet, eaque T. Otacilium, & M. Æmilium confules diceret. Id. I. 1o. c. 22. Nemini dubium erat, quin Q. Fabius omnium confenfu deftinaretur : eumque & prærogativa, & primo vocatæ omnes centuriæ confulem dicebant. Quas hic Liv. dicit primo vocatas, eas l. 27. c. 6. jure vocatas appellat, his verbis Galeria juniorum, quæ forte prærogativa erat, Q. Fulvium & Q. Fabium confules dixerat: eodemque jure vocatæ inclinaffent &c. Afcon. in a&t. 1. Verr. c. 9. Prærogativæ funt tribus, quæ primæ fuffragium ferunt ante jure vocatas Mos enim fuerat, quo facilius in comitiis concordia populi firmaretur, bina omnia de iifdem candidatis comitia fieri: quorum tribus primæ prærogativa dicebantur, quod primæ rogarentur, quos vellent confules fieri: fecundæ jure vocatæ, quod in his, fequente populo, ut fæpe contigit, prærogativarum voluntatem, jure omnia complerentur. Hæc Afcon. Dici etiam poteft, jure vocatas ideo appellari, quia non forte, ut prærogativa fed fuo jure atque ordine ad fuffragium vocaOmen prærogativum, quod ex fuffragiis centuriæ prærogativa capitur. Cic. pro Mur. c. 18. extr. T Videtur aliquando fervatum fuiffe, primis præfertim Comitiorum temporibus, ut poft vocatam Centuriam prærogativam, latumque ab ea fuffragium, aliquod fpatium temporis interponeretur, antequam reliquæ jure vocatæ admitterentur. Nam Varro apud Feft. centuriam prærogativam ideo introductam ait, ut Romani ruftici, qui petitores ignorarent facilius eos animadvertere poffent : & Verrius ibid. probabilius judicat, idcirco id factum, ut cum effet aliquis defignatus a prærogativa, in fermonem res veniret populi de dignis indignifve, & fierent ceteri diligentiores ad fuffragia de his ferenda. Quod certe fieri non nulla mora potuiffet, fi poft prærogativam centuriæ jure vocata, interpofita, fuffragium tuliffent. T Dicitur etiam prærogativa ipfum fuffragium, quod a centuria prærogativa fertur. Translate autem eft aliquod dictum, aut factum ejus, qui nobis benefacturus eft ante ipfum beneficium præftitum, unde probabile eft, nos ipfum beneficium confecuturos: & univerfim omne id ex quo bonum aliquod nobis polliceri certo poffumus. Cic. in act. 1. in Verr. c. 9. Qui (Metellus conful defignatus) quam ifti fit amicus tendite. dedit enim prærogativam fuæ voluntatis ejufmodi, ut ifti pro prærogativis eam reddidiffe videatur. b. e. dedit teftimonium fuæ benevolentiæ pro prærogativis centuriis a Verre corruptis ut fe confulem dicerent. Liv. 1. 21. c. 3. In Afdrubalis locum haud dubia res fuit, quin prærogativam militarem, qua extemplo juvenis Annibal imperator appellatus erat, favor etiam plebis fequeretur Cato ad Cicer. Fam. 15. ep. 5. Quod fi triumphi prærogativam putas fupplicationem, & idcirco cafum potius, quam te laudari mavis, neque fupplicationem fequitur femper triumphus, &c. Plin. l. 7. c. 16. Fecunditatis in feminis prærogativam accepimus, inunatis medicamine oculis falivam infici. contraffegno. Irem præftan

tia, auctoritas, qua quis alteri in aliqua re præfertur, prerogativa, privilegio, avvantaggio, fingolarità. Ulpian. Dig. lib. 1. tit. 16. leg. 4. a med. Magni enim faciunt provinciales, fervari fibi confuetudinem iftam & hujufmodi prærogativas. Arr. Menand. lib. tit. 10. leg. 1. Veteranorum privilegium inter cetera etiam in delictis habet prærogativam. Eumen. in Paneg. ad Conftantin. cap. 2. Vetus illa imperatoriæ domus prærogativa. Plin. l. 37. c. 9. circa med. Prærogativa decoris in gemmis. PREROGATUS, a, um, ante rogatus. Cic. pro Planc. cap. zo. Cujus in honore non unius tribus pars, fed comitia tota comitiis fuerint prærogata. h.e. prærogativa vicem ac vim habuerint. Al. leg. prærogativa. Imp. Conftantin. in fi. Cod. Theodof. leg. 1. Prærogata lex. b. e. olim lata.

PRÆROGO, as, a. r. ante rogo Sueton. in Aug. c. 35. ad fin. Sententias de majore negotio fed prout non more atque ordine