ficuti telo fi primam aciem pręfregeris, reliquo ferra vim nocendi PRÆFUGIO, is, a. 3. ante fugio. Tertull. de anim. c. 33. circa med. PRÆFULGEO, es, ulfi, n. z. rifplendere affai, TeeTAB, valde ful- rat enfe. PRÆFULGIDUS a um valde fulgidus. Juvenc. 1. 3. v. 330. in uti PRÆFUSCUS a, um, valde fufcus. Manil. 1. 4. v. 721. Ethiopes maculant Orbem, terrafque figurant Præfufcas. Al. leg. tetrifque figuris Perfufas, &c. PRÆGELĬDUS, a, um, affai freddo, uxpos, valde gelidus, pręfrigidus. Liv. 1. 21. c. 54. a med. In locis Alpibus Apenninoque interjectis propinquitate etiam fluminum ac paludum pręgelidis. Colum. I. 4. c. 8. Pręgelida frigora. Plin. l. 9. c. 16. Prægelida hiems. Sil. 1. 4. v. 226. Pręgelidi, rivi. re turis. Prior atque naturalis vindemia incidentibus PRÆGNATIO, onis, f. gravidanza, núnors, graviditas. Varr. 1. 2. R. ritas. PRÆGRĂDO, as, a. 1. precedere, pregredior, pręcedo, antevenio. Pacuv. apud Non. c. I. n. 328. Extremum intra campterem ipfum pregradat Parthenonem. PRÆGRANDIS, e, afsai grande, inspuéyas, valde grandis, pergrandis. Pacuv. apud Feft. in Torvus. Feroci ingenio torvus, pręgrandi gradu. Plin. l. 13. c. ult. Pregrandes arbores. Id. 1. 4. c. 13. aures. Id. l. 8. c. 33. & Sueton. in Tiber. c. 68. oculi. Plin. ibid. c. 45. boves Id. 1. 3. c. 16. Claudius Cefar pręgrandi illa domo verius quam nave intravit Adriam. Id. l. 11. c. 37. fect. 74. Prægrande fel. Id. . 8. c. 15. labrum fuperius. Sueton. in Tiber. c. 60. Pręgrandis locufta. Perf. fat. 1. v. 124. pręgrandis fenex. b. e. Aristo. phanes. PREGRAVĀTUS, a, um, assai aggravato e pefante, nepßxins, valde gravis factus, pręgravis. Liv. 1. 7. c. 23. fub fin. Onerati telis Galli, quibus aut corpora transfixa, aut pręgravata inherentibus gerebant fcuta. Colum. I. 6. c. 7. ad fin. Pregravato capite fi fepius lacrymæ profluent, &c. PREGRAVIDUS, a, um, valde gravidus, feu gravis. Stat. 6. Theb. v. 700. Molis pręgravide caftigat pulvere lapfus. h. e. difci pon derofi. PRÆGRAVIS, e, affai grave, pesante, meißupus, valde gravis, pergravis. Ovid. Heroid. ep. 9. v. 98. Pregrave compreffa fauce pependit onus. Plin. l. 8. c. 21. a med. Fera catoblepas caput pregrave egre ferens: id dejectum femper in terram. Martial. I. 4. epigr. 18. hiberno pręgravis unda gelu. Plin. l. 10. c. 33. fub fin. de perdice. Si auceps ad nidum cœpit accedere, procurrit ad pedes ejus feta, pręgravem aut delumbem fe fe fimulans. b. e. tardam, & volatui inhabilem. ¶ Translate Id. 1. 7. c. 8. Pręgrave fervitium. Varr. apud Non. c. 5. n. 74. Ubi pręgraves pafcuntur pavonum greges. h. e. magni fumptus. PREGRAVO, as, avi, atum, a. 1. aggravare molto, effer affai gravofo, premere, opprimere, inßeitw, valde gravis fum, pondere premo, opprimo, obruo Horat. I. & fat. 2. v. 77. corpus onuftum Hefternis vitiis animum quoque pregravat una. Colum. I. 7. c. 6. Caper optimus habetur plena & brevi cervice, flaccidis & pręgravantibus auribus &c. b. e. deorfum pendentibus quafi graves fint. Liv. l. 35. c. 42. extr. Si fumma petantur, & dantem, & accipientem pręgravatura. Id. l. 5. c. 34. Exonerare pręgravante turba regnum cupiens. Horat. 1. 2. ep. 1. v. 13. Urit enim fulgore fuo, qui pregravat artes Infra fe pofitas. h. e. longe multo fuperat, & gravis eft inferioribus. T Item preponderare, preponderare, pefar più, iñeporαDu¡Couar. Plin. l. 17. c. 22. a med. de putatione vitium. Dividi putatione pollices ęquali examine, ne pregravet fru&tus parte aliqua. T Translate Senec. 1. 1. de clem. c. 24. Cito apparebit, pars civitatis deterior quanto pregravet. Sueton. in Cal. c. 76. Pregravant tamen cetera facta dictaque ejus, ut & abufus dominatione, & jure cęfus exiftimetur. Adde Valer. Max. t. 3. c. 7. n. 6. extern. PRÆGERMINO, as, a. 1. ante germino. V. Praflores. PRÆGERO, is, a. 3. ante gero, præfero. Apul. I. 4. Metam. prope fin. Alius fub oculis dominæ fpeculum pręgerit. PRÆGESTIO, is, n. 4. defiderar molto, ante, & valde geftio, magnopere cupio. Cic. pro Cal. c. 28. Pręgeftit animus jam videre primum lautos juvenes, &c. Horat. 1. 2. od. 5. v. 7. juvencæ nunc in udo Ludere cum vitulis falito Pregeftientis. PRÆGESTUS, a, um, ante geitus, ante factus. Cal. Aurel. Tard. I. 1. c. 5. fect. 150. extr. Oblivione pręgeftorum affici. PRÆGIGNÓ, is, a. 3. progigno, produco. Plaut. Pfeud. 1. 5. 77. Quia nolebam ex me morem pręgigni malum. Eft qui leg. progigni. PRÆGLORIOSUS, a, um, valde gloriofus. Vetus Infcript. fub Impp. Arcad. & Honor. apud Gruter. pag. 391. n. 5. Cl. Claudiano inter ceteras vigentes artes pręgloriofiffimo poetarum, &c. PREGNANS, antis, gravida, incinta, pregna, synvos, dynuuw, in utero ferens, gravida, inciens quafi prægenans, a geno gigno Feft. ita diftinguit in Gravida: Gravida eft, que jam gravatur conceptu prægnans velut occupata in generando Al. leg. genando) quod conceperit inciens propinqua partui, quod incitatus fit fetus ejus. Egeria nymphę ( eod. tefte in Egerie) facrificabant pregnantes, quod eam putabant facile conceptam alvum egerere. Cic. 1. de PRÆGREDIOR, ederis, effus fum, dep. 3. precedere, andare innanzi, Orat. c. 40. Cum paterfamilias uxorem prægnantem in provincia πрOŃYW, πрOTOρdoua, ante gradior, præcedo, præeo. Cic. Phil. 13. reliquiffet. Juvenal. fat. 6. v. 404. facere aliquam pregnantem. Ho- c. 2. fub fin. Latera tegentes alios, fequentes alios, alios prægrerat. l. 3. od. 27. v. 2. pręgnans canis, Varr. 1. 2. R. R. c. 4. adientes amicos. Liv. 1. 35. 6. 30. Sequi fuorum agmen aliquantum prægreffum infiftunt, Varr. 1. 2. R. R. c. 7. ante med. Equi boni futuri figna funt, fi, cum flumen travehundum eft, gregi in primis prægreditur, ac non refpectat alios. Juftin. 1. 24. c. 3. Prægreffa igitur virum, diem feftum urbi in adventum ejus indicit. Sueton. in Tiber. c. 7. extr. Prægredi aliquem pedibus toto itinere. Liv. 1. 28. c. 1. non folum nuntios fed etiam famam adventus fui. Tacit. Ann. 11. c. 37. Raptim in hortos prægreffus. ¶ Translate Salluft. in orat. 1. ad Cef. c. 1. Qui tantum alios prægreffus es uti prius defeffi fint homines laudando facta tua, quam, &c. di tanto hai avanzato gli altri, &c. PRÆGRESSIO, onis, f. precedimento, póßxors, actus prægrediendi præcurfio. Cic. de Faso, c. 19. a med. Ut nihil fieret fine prægreffione caufæ. PRÆGRESSUS, us, m. prægreffio. Ammian. l. 21. c. 5. ( al. c. 10. ) extr. Expertus, quid in rebus tumultuofis anteverfo valeat, & prægreffus. Adde Cicer. 1. Offic. c. 4. ubi al. leg. progressus. PRÆGUBERNANS, antis, præeundo gubernans. Sidon. 1. 5. ep. 13. Mufculis fimilis, inter faxofa, vel brevia balænarum corpulentiam prægubernantibus. PREGUSTATOR, oris, m. chi fa credenza, affaggiatore, fcalco, coppiere, poydonS, TROTEINS, qui præguftat. Inter officia domus Auguftæ erat, qui ad menfam ftans, cibos potufque a Principe fumendos guftu explorabat, ut Tacit. loquitur Ann. 13. c. 16. tum ad judicandum, an apti effent, recteque conditi, tum ad veneni fufpicionem tollendam. Sueton. in Claud. c. 44. Veneno occifum quidam tradunt, per Halotum fpadonem præguftatorem. Infcript. apud Gruter. pag. 63. n. 5. & 9. & pag. 602. n. 4. Præguftator Divi Augufti. Adde pag. 582. n. 1. & pag. 626. n. 2. & apud Murator. pag. 907. n. 3. & apud Donium claff. 9. n. 24. in quarum altera habetur: C. Julius Aug. L. decurio præguftatorum: & in altera: Chryfaori Aug. L. Præguftatori benemerenti collegium Præguftatorum fecit. & apud Gruter. pag. 581. n. 13. procurator præguftatorum Translate Cic. pro Dom. c. 10. Heluoni fpurciffimo, præguftatori libidinum tuarum, homini egentiffimo & facinorofiffimo Sex. Clodio, &c. Lactant. de mortib. perfecutor. c. 38. Ut ipfe in omnibus nuptiis præguftator effet. προς PRÆGUSTĀTUS, a um, affaggiato, ante guftatus. Plin. l. 21. c. 3. ad fin. Gratificationem ipfius regine Antonius timens, nec nifi præguftatos cibos fumens. Juftin. in fin. c. 14. l. 12. In aqua frigida venenum habuerunt, quam præguftatæ jam potioni fupermiferunt. PRÆGUSTO, as, avi, atum, a. 1. gustare innanzi, assaggiare, youa, ante gufto, prælibo, guftu exploro. Phædr. 1. 4. fab. 23. v. 4. Ubi immolatur exta prægufto deum. Ovid. 1. Amor. el. 4. v. 33. Si tibi forte dabit, quos præguftaverit ipfe Rejice libatos illius ore cibos. ¶ Juftin. l. 12. c. 14. in fin. Philippus, & Jollas præguftare ac temperare potum regis foliti. far la credenza. Adde Juvenal. fat. 6. v. 632. & V. Preguftator. T Ante fumere. Juvenal. in fin. far. 6. At nunc res agitur tenui pulmone rubetæ : Sed tamen & ferro fi præguftaret Atrides Pontica ter victi cautus medicamina regis. h. e. antidota Mithridatis ante fumeret, ut fe a venenis tutum redderet. ¶ Preguftans, præguftator. Plin. l. 21. c. 3. ad fin. En ego fum, inquit, illa, Marce Antoni, quam tu nova præguftantium diligentia caves. PRÆGYPSO, as, a. 1. gypfo ante obduco. Cal. Aurelian. Chronic. I. 3. c. 2. ad fin. Sed erit primo os vafculi prægypfandum. PRÆHIBEO, es, a. 2. dare, fomminiftrare, verbum Plautinum, ex præ, & habeo, idem valens ac præbeo, quod ab eo contracte factum eft. Plaut. Pfeud. 1. 2.49. Cur ego veftem, aurum , atque ea, quibus eft vobis ufui præhibeo 1. 3. 134. Præhibere alicui cibum. Merc. 3. I. in fin. alicui locum. Perf. 4. 3. 41. alicui operam atque hofpitium. & Rud. 1. 2. 5. Ut verba præhibes, me periiffe prædicas. b. e. ut verba facis, ut loqueris. Adde Merc. 5. 4. 63. & Men. 5. 6. 16. PREJACEO, es, cui, n. 2. giacere, o effer situato innanzi, mpоNGNON, ante jaceo, aut pofitus fum. Plin. l. 4. c. 12. a med. Vaftum mare præjacens Afiæ. Tacit. 12. Ann. c. 36. Campus, qui caftra præjacet. Plin. 1. 3. c.4. Oppida de cetero rara, præjacentibus ftagnis. & lib. 9. c. 29. de polypis. Vefcuntur conchyliorum carne, quorum conchas complexu crinium frangunt: itaque præjacentibus teftis cubile eorum deprehenditur. PREJACIO, is, jeci, jactum, a. 3. ante jacio, poßάw. Colum. 1. 8. c. ult. a med. Mox præjaciuntur in gyrum moles. Dictys Cretenf. de B. Trojano, l. 2. c. 24. Multis in contumeliam Græcorum prajatis probris. T Legitur & præjicio apud Feftum in Pone. PREIENS, cuntis. V. in Praeo. Sed recti cafus exemplum adhuc non vidi. PREJICIO. V. in Prajacio. PREINFŪSUS, a, um, ante infufus. Cal. Aurelian. Acutor. 1. 2. c. 34. Mulfum, in quo præcota, vel præinfufa fuerit ruta. PRÆINNUO, is, a. 3. ante innuo, præfignifico. Varr. apud Non. c. 2. n. 172. Aut frigidos nimbos aquæ caduciter ruentis Præinnuerint aquatiles querquedula natantes. Al. leg. pertimuerint. PRÆJUDICATIO, onis, f. præjudicium. Quintil. I. 4. c. 2. ante med. Si jam præjudicatione Senatus damnatus effet Milo. Plerique al. leg. præjudicio. PRÆJUDICATUS, a, um, giudicato innanzi, πрOTεnes, de quo antea judicatum eft, ante judicatus. Cic. pro Cluent. c. 17. Ita reum citatum effe illum, ut, re femel atque iterum præjudicata, condemnatus in judicium venerit. & cap. 2. Poftulo, ut ne quid huc præjudicati afferatis. Liv. l. 26. c. 2. Ne idipfum, quod confultationi reliquerant, pro præjudicato ferret. Cic. l. 1. de nat. Deor. c. 5. Tantum opinio præjudicata poterat, ut etiam fine ratione vale ret auctoritas. la prevenzione. Rurfus Liv. 1. 42. e. 61. Præjudicatum eventum belli habetis: meliorem partem hoftium fudiftis. Vir prejudicatiffimus dicitur a Sidonio poft carm. 22. Papinius Statius, quod de ingenii ejus præftantia jam omnium confenfu judicatum fit. PREJUDICIALIS, le, ad præjudicium pertinens. Impp. Valentinian. Theodof. Arcad. lib. 11. Cod. Theodof. tit. 30. leg. 50. & Impp. Honor. Theodof. ibid. leg. 65. Præjudicialem multam fubire. b. c. quæ judicio ante habito, vel legibus antea latis irrogata eft. Adde Symmach. I. 10. ep. 51. ( al. 58. ) T De actionibus præjudicialibus V. Præjudicium in fine. tur. rus, PRÆJUDICIUM, ii, n. giudizio, o fentenza anticipata, πpodınxoix, прonaτdywσrs, judicium ante factum, fententia ante lata de eadem re, aut fimili, five pro, five contra caufam, de qua nunc agitur. Quintil. 1. 5. c. 2. Præjudiciorum vis omnis tribus in generibus verfatur: rebus, quæ aliquando ex paribus caufis funt judicatæ, quæ exempla rectius dicuntur, ut de refciffs patrum teftamentis vel contra filios confirmatis: judiciis ad ipfam caufam pertinentibus: unde etiam nomen ductum eft: qualia in Oppianicum facta dicuntur & a Senatu adverfus Milonem: aut cum de eadem caufa pronuntiatum eft, ut in reis deportatis, & affertione fecunda, & partibus centumviralium, quæ in duas haftas divifæ funt. Cic. in Divin. Verr. cap. 4. De quo non præjudicium, fed plane judicium jam fa&tum putatur. Ubi Afconius: Præjudicium dicitur res, quæ cum ftatuta fuerit, affert judicaturis exemplum, quod fequantur (cafo feguito) judicium autem res, quæ caufam litemque determinat Cic. pro Cluent. c. 22. Apud eofdem judices reus eft factus, cum is duobus præjudiciis jam damnatus effet. Quintil. I. 6. c. ult. ad fin. Cicero pro Milone non ante narravit, quam præjudiciis omnibus reum liberavit. Sueton. in Cef. c. 23. Functus confulatu in provinciam abiit, & ftatim quæftor ejus in præjudicium aliquot criminibus arreptus eft. h. e. in fpem & exemplum fimilis futuri de co judicii. Plin. l. 7. ep. 6. Poftulavit, ne cognitioni Cæfaris præjudicium fieret. h. e. ut integra omnia cognitioni Cæfaris refervarenIn bonam partem Liv. 1. 35. c. 10. His obtinuit, ut præferretur candidato, quem Africanus frater deducebat, quem Cornelia gens, quem tantum præjudicium Senatus. Plin. l. 5. ep. 1. Curianus orábat, ut fibi donarem portionem meam, feque præjudicio juvarem. T Translate dicitur quidquid antea geftum impulfui aut exemplo eft ad quippiam faciendum. Cef. 1. 2. B. Civ. c. 32. Pompejus nullo prælio pulfus, veftri facti præjudicio demotus Italia exceffit. & ibid. fub fin. Hifpaniarum deditionem Africi belli præjudicia fequimini. ¶ Interdum ponitur pro re , quæ judicio mox ferendo obest, pregiudizio, danno. Senec. l. 4. de benef. cap. 35. Promifi advocationem: poftea apparuit, per illam caufam præjudicium in patrem meum quæri. Gell. I. cap. 2. Invitavit Taurus patrem Præfidis, ut federet: atque ille ait: fedeat hic potius, qui populi R. magiftratus eft. Abfque præjudicio, inquit Tautu interea fede, dum infpicimus, &c. Imp. Gordian. lib. 7. Cod. tit. 56. leg. 2. Res inter alios judicatæ neque emolumentum afferre his, qui judicio non interfuerunt, neque præjudicium folent irrogare. Ulpian. Dig. lib. 1. tit. 6. leg. penult. Neque enim alimentorum caufa veritati facit præjudicium. Scævola lib. 40. tit. 4. leg. 29. a med. Filium nihil præjudicii paffum fuiffe, fi pater cum ignoravit. Triphonin. lib. 26. tit. 2. leg. 27. Sine ullo litis præju dicio. T Apud JCtos præjudicium dicitur quæftio controverfa, de qua prius cognofcendum eft, quam præcipua caufa difceptetur quia illa huic præjudicium facit. Hujufmodi funt ea judicia, quæ de ftatu perfonæ redduntur, in quibus quæritur, an filius quis fit, an pater, an fervus, an libertus, an ingenuus, &c. Ulpian. Dig. lib. 40. tit. 14. leg. ult. Quoties de hoc contenditur, an quis libertus fit, five operæ petantur, five obfequium defideretur, c. redditur præjudicium. Sed & quoties quis libertum fe quidem confitelibertum autem C. Seji fe negat, idem præjudicium datur b. e. prius difceptatur & deciditur an libertus fit: poftea an operas, aut obfequium debeat. Papir. Juft. lib. 42. tit. 5. leg. 30. (aliis tit. 6. leg. 14. ) Qui bona fua negant jure veniffe, præjudicio experiri debere. Ulpian. lib. 25. tit. 3. leg. 5. med. Nec tamen alimentorum decretum tollet liberto facultatem ? quo minus præjudicio certare poffit, fi libertum fe neget. Id. lib. 22. tit. 3. leg. 18. Patronus in præjudicio poffeffor effe videtur. Id. lib. 2.tit. 4. leg. 8. Si præjudicio pronuntietur effe libertus. ¶ Hinc prajudiciales actiones apud Juftinian. Inftitut. lib. 4. tit. 6. ante med. quibus fcilicet hujufmodi præjudicia inftituuntur. PREJUDICO, as, avi, atum, a. 1. giudicare anticipatamente, podinale, ante judico, præjudicium facio. Cic. Verr. 5. c. 65. Miror quomodo de quo homine præjudicium noluerit fieri per recuperatores, de hoc ipfo non modo præjudicarit, verum graviffime ac vehementiffime judicarit. Id. 3. de leg. c. ult. Apud cenfores qui magiftratu abierint edant & exponant, quid in magiftratu gefferint: deque iis cenfores prejudicent. fcil. antequam caufa ad legitimos judices deferatur. Brut. ad Cicer. ep. 4. Quod nondum Senatus cenfuit, nec populus R. juffit, id arroganter non prejudico, nec revoco ad arbitrium meu.n. ¶ Cum dativo eft obeffe, pregiudicare : co modo, quo in voce pręced. di&tum eft. Marcell. Dig. lib. 42. tit. 1. leg. 63. Res inter alios judicatę aliis non prejudicant. ÜLpian. lib. 47. tit. 10. leg. 7. Privato judicio legi Cornelię pręjudicari. tur, PREJURATIO, onis, f. juratio ante facta. Prejurationes facere dicuntur ii, qui ante alios conceptis verbis jurant: poft quos cadem verba jurantes tantummodo dicunt, idem in me. Hec Feftus. Cujus rei exemplum habes apud Liv. 1. 2. c. 45. ad fin. PRE PREJUVO, as, juvi, a. 1. ajutare innanzi, ante juvo. Tacit. 3. Hift. c. 65. Et credebatur affectam ejus fidem prejuviffe, domo agrifque pignori acceptis. PRÆLABOR, cris, lapfus fum, dep. 3. Scorrer innanzi, prefluo, ante labor, pop'pew. Cic. in Arat. 1. 2. de nat. Deor. c. 43. extr. Pifces, quorum alter paulum prelabitur ante. Lucan. 1. 9. verf. 355. Quam juxta Lethon tacitus prelabitur amnis. Virg. 3. Georg. v. 180. Alphea rotis prelabi flumina Pifę. Lucan. 1. 6. verf. 76. prelapfus monia Tibris. Tacit. 2. Hift. c. 35. Infula, in quam Germani nando prelabebantur. Item pręterlabor, pręterfluo, fcorrer via Petron. in Satyr. c. 99. Ira feras quidem mentes obfidet, eruditas pręlabitur. Colum. I. 11. c. 1. ad fin. Prelabentis vero temporis fuga quam fit irreparabilis, quis dubitet? PRÆLAMBO, is, a. 3. leccare, o assaggiare innanzi, poλexw, ante lambo, pręgufto, pręlibo. Horat. 1. z. fat. 6. v. 108. nec non verniliter ipfis Fungitur officiis, prelambens omne, quod affert. V. Bentlej. qui vult pralibans ex duob. MSS. TDe fluvio lambente feu alluente ripas, Prudent. in Hamartig. v. 357. Sed dum liventes liquor incorruptus arenas Prelambit, putrefacta inter contagia fordet. Avien. in defcript. Orb. v. 494. de Tibri. Romanofque lares lapfu prelambit alumno. PRÆLARGUS, valde largus. Perf. fat. 1. v. 14. Grande aliquid quod pulmo animę pręlargus anhelet. Juvenc. 1. 3. fub fin. Pręlarge dapes. um, PRÆLASSATUS, a, um, ante laffatus. Frentin. 1. 2. fträtegem. c. 5. extr. Prelaffatos facile fuperavit. PRÆLATIO, onis, f. preferimento, prelazione, æpóxpios, actus preferendi, feu anteponendi. Valer. Max. lib. 7. c. ult. num. 4. Ut non folum flagitiofum filentium, fed etiam prelatio contumeliofa videri poffet. Tertull. in Apolog. c. 13. Prelatio alterius fine contumelia alterius non poteft procedere. Adde advers. Valentinian, c. 22. PRÆLATOR, oris, m. preferitore, ponpi, qui prefert & anteponit. Tertull. de Pudic. cap. 2. Idem mifericordię pręlator, quam facrificii. PRÆLĀTUS, a, um, preferito, antepofto, mpónpitos, antepofitus Virg. n. 5. v. 541. Nec bonus Eurytion prelato invidit honori. Ovid. Met. 8. v. 109. O patrię prelate meę, prelate parenti. Plin. 1. 12. c. 15. Sativa myrrha multum filveftri prelata. Tertull. fub fin. lib. 3 adverf. Marcion. Jacob, qui pofterioris, & prelatioris. populi figura eft. Col. Aurel. Acut. 1. 3. c. 8. fect. 94. Neque melior, quam phlebotomia, vel pręlatior ufus cucurbitę effe poteft. ¶ Item ante latus, prętervectus, portato oltre, trafportato. Tacit. 6. Ann. c. 35. Vulnus per galeam adegit, nec iterare valuit, prelatus equo. Liv. 1. 2. c. 14. ad fin. Cumana cohortes effufe prælatos hoftes ab tergo adortæ funt. Id. lib. 7. cap. 24. a med. Præter caftra etiam fua fuga prælati, arcem petunt. Id. lib. 5. cap. 26. a med. Ut effufa fuga caftra fua prælati, urbem peterent. Adde lib. 38. cap. 27. PRÆLAVO, is, a. 3. ante lavo. Apul. in Apolog. Ejus merito os, ut bono potui poculum, prælavitur. PRÆLAUTUS, a, um, afsai lauto, fplendido, valde lautus. Sueton. in Ner. c. 30. Sordidos ac deparcos effe putabat, quibus ratio impenfarum conftaret prælautos vereque magnificos, qui abuterentur ac perderent. Id. in Vitell. c. 2. Prælautus alioqui, famofufque cœnarum magnificentia. PRÆLAXĀTUS, a, um, relaxatus. Cal. Aurelian, Tard. 1. 2. c. 1. fect. 27. Motus beneficio prælaxatus ægrotans. PRÆLECTIO, onis, f. lezione maeßrale, enynois, le&tio, qua magifter præit difcipulis, explanandi & docendi caufa. Quintil. ufurpat de ea, qua legentibus fingulis ipfe præit: ut lib. 1. c. 2. (al. c. 3.) circa med. At enim emendationi prælectionique numerus obftat, &c. lib. 2. c. 5. Et hercle prælectio, quæ in hoc adhibetur, ut facile atque diftin&e pueri fcripta oculis fequantur: etiam illa, vim cujufque verbi, fi quod minus ufitatum incidat, docet, multum infra rhetoris officium exiftimanda eft. V. integr. locum. PRÆLECTOR, oris, m. lettore, maestro, yрœμиαtioтs, qui fingulis difcipulis præit legendo, docendi gratia. V. vocem præced. Gell. lib. 18. cap. 5. Et quid putatis, fi magiftrum pręlectoremque habuiffet alicujus eris, quadrupes equus dicturum fuiffe, ac non quadrupes eques? PRÆLECTUS, a, um, ante lectus, feu felectus. Apul. I. 7. Metam. Gregatim pecua comminantes: unde prelectum grandem hircum Marti vi&imant. Adde Tertull. in carm. adverf. Marcion. lib. 3. cap. 7. PRÆLEGATIO, onis, f. actus prelegandi. Ulpian. Dig. lib. 33. tit.4. leg. 1. 2. ubi tamen plerique al. leg. relegatio. PRÆLEGATUS, a, um, ante legatus, feu teftamento reli&tus, per pręceptionem legatus. V. Præceptio. Papinian. Dig. lib. 31. leg.79. ante med. Arbiter non patietur, eum partes coheredibus prelegatas reftituere. Adde Infcription. apud Gruter. pag. 551. n. 3. & Scævo!. Dig. 1. 32. leg. 31. TObligatio prælegata h. e. impofita. Pompon. lib. 34. tit. 3. leg. 8. ad fin. PRÆLEGO, as, a. 1. lafciare anticipatamente, o in spezialità in teftamento ante alicui lego, h. e. teftamento relinquo, per pręceptionem lego. V. Præceptio. Plin. l. 33. c. 2. extr. Eam coronam teftamento ei prelegavit Scævol. Dig. lib. 33. tit. 8. leg. ult. Peculia filiis prelegavit. Papinian. lib. 31. leg. 69. ante med. Fideicommiffum non magis petetur, quam fi alteri fundum prelegaffet. PRELEGO, is, legi, lectum, a. 3. leggere innanzi, o maestralmente, Spiegare, infegnare, poxvayevwσno, ante lego, legendo pręeo, enarrandi & docendi caufa. V. Prælectio. Quintil. l. 1. c. 5. ( al. 9.) Auctores, quos prelegunt, criminantur.& cap. 8. (al. 14.) Sedl Ten. III. pueris, que maxime ingenium alant, prelegenda. Sueton. de Grammat. c. 16. Primus dicitur Virgilium, & alios poetas novos pręlegere cœpiffe. Item prętereo, pręternavigo, trascorrere. Tacit. Ann. 6. cap. 1. Cefar, tranfmiffo freto tranfmiffo freto, Campaniam prelegebat. Rutil. in Itiner. l. 1. v. 223. Alfia pręlegitur tellus, Pyrgique recedunt. PRELIBATIO, onis, f. actus prelibandi, delibatio. Paul. ex Fello in Premetiam. Pręmetium, quod prelibationis caufa ante premetitur. Tertull. de anim. c. ult. Salvum debet effe judicio divino negotium fuum fine ulla pręlibatione fententię . PRÆELIBER, a, um, omnino liber. Prudent. in Apotheofi, de natura fuperni ignis, verf. 155. Pura, ferena, micans, liquido prelibera motu. PRÆLIBO as, a. 1. ante libo, pręgufto, delibo. Stat. 1. 3. filv. 4. v. 60. Care puer, Superis qui pręlibare verendum Nectar, &c. Id. 1. 2. Achill. v. 87. Tum vero intentus vultus, ac pectora Ulyffes Pręlibat vifu. b. e. fcrutatur oculis, contemplatur, totumque pererrat luminibus tacitis, ut ait Virg. n. 4. v. 363. PRÆLICENTER, affai licenziofamente, valde licenter. Gell. l. 16. . 7. Laberius in Mimis, quos fcriptitavit, oppido quam verba finxit pręlicenter. Nam & mendicimonium dicit, & machimonium, &c. Ammian. lib. 16. cap. 5. Prelicenter difponens, quid in convivio Cefaris impendi deberet. Adde lib. 17. c. 8. (al. 17.) PRÆLIDO. V. Perludo. PRÆLIGAMEN, inis, n. Ufurpari dicitur a Marcelle Empir. c. 8. pro amuleto. PRÆLIGANEUM VINUM apud Caton. a prelegendo dictum videtur, quod ante juftam vindemiam legantur & premantur uvę, que ętatem ferre non queunt. Verba Catonis funt de R. R. c. 23. Uvas mifcellas ad vinum præliganeum, quod operarii bibant, ubi tempus erit, legito. PRÆLIGĀTUS, a, um, legato, ante vel circum ligatus. Cic. z. de Invent. c. 50. Os obvolutum folliculo, & præligatum. Sueton. in Caf. c. 79. Cum quidam ftatuę ejus coronam candida fafcia præligatam impofuiffet. Plin. l. 17. c. 22. ante med. Dejecta pars palmitis, aut præligata fructum dat. Id. 1. 30. c. 5. fub fin. Linum quo præligata infra caput vipera pependerit donec exanimaretur. Id. 1. 29. c. 2. in fi. Cauda pecoris quam ar&iffime præligata.¶ Plaut. Bacch. 1.2. 28. O præligatum pectus! b. e. infanum, demens: quafi veneficiis & incantamentis, ceu quibufdam vinculis, ligatum & defixum PRÆLIGO, as, avi, atum, a. 1. legare innanzi, o intorno, démodéw, in anteriori parte, vel circum ligo. Liv. I. 22. c. 16. Arida farmenta præligantur cornibus boum. Plin. l. 17. c. 14. a med. Veftigio fiffure falce in truncis facto, falice præligant marginem ipfum. Id. l. 25. c. 8. a med. Dictamnum qui legere, in ferula, vel arundine condunt, præligantque, ne potentia evanefcat. Id. 1. 28. c.6. circa med. Vulnera nodo Herculis præligare. Petron. in Satyr. c. 102. extr. Præligemus veftibus capita, & nos in profundum mergamus b. e. obvolvamus. 110. PRÆLINO, is, a. 3. idem fere quod lino, vel in anteriore parte liGell. 1. 13. c.23. Villas fuas inexcultas & rudes, ne tectorio quidem prælitas fuiffe. Et translate Id. 1.7. c. 14. extr. Unumquodque genus cum cafte pudiceque ornatur, fit illuftrius; cum fucatur atque prælinitur, fit præftigiofum. PRÆLITUS. V. in Prelino. PRÆELIUM, &c. V. Prælium. PRÆLOCO, as, a. 1. ante loco, præpono, præmitto. Martian. Capell. 1. 5. pag. 170. Si pro trochæo penultimo fpondeum prælocaveris. Auguftin. lib. 7. de Gen. ad litter. c. 17. Senfus in fola facie prælocati funt. PRÆELOCUTIO, onis, f. prefazione, proemio, poco, præfatio, proœmium. Senec. in præfat. l. 3. excerpt. controverf. a med. Sito Pompejus fedens & facundus & litteratus eft: & haberetur difertus, fi a prælocutione dimitteret. declamat tam male ut videar belle optaffe, cum dixi: nunquam furgas. V. Præfatio. Augustin. lib. 4. de Doctr. Chrift. cap. 2. Exfpe&tationem legentium ifta prælocutione cohibeo. PRÆLONGO, as, a. 1. allungare, valde longum facio, d'aoμnnurw. Plin. l. 11. c. 2. de infect. Qua fubtilitate natura pennas annexuit ! prælongavit pedum crura! PRÆELONGUS, a, um, affai lungo, epiRuns, valde longus. Lucres. 1.3. v. 615. prælonga cornua fenis cervi. Liv. 1. 22. c. 46. Prælon gi gladii. Plin. 1. 8. cap. 33. Cauda prælonga in tenuitatem definens. Id. l. 13. c. 4. a med. Prælonga gracilitas. Tacit. Ann. 2. cap. 21. Prælongas haftas protendere. Quintil. lib. 6. cap. 3. a med. Homo prælongus. fpilungone. & lib. 10. c.3. fub fin. Prælongi fermones. PRÆELOQUOR, eris, utus fum, dep. 3. parlare innanzi, premettere parlando, poneyw, ante loqui, præfari. Plaut. Rud. 1. 4. 28. Occupas præloqui, quæ mea eft oratio. Plin. l. 3. ep. 4. Collega de communis officii neceffitate prælocuti, excufare me tentarunt. Id. 1. 8. ep. 21. Accidit, ut in advocationem fubitam rogarer: quod mihi caufam præloquendi dedit. Sum enim deprecatus, ne, &c. far una prefazione. & lib. 4. ep. 5. Libri amplitudo non finit me longiore epiftola præloqui. PRELUCEO, es, uxi, n. 2. aponaire, Szechu. Pralucere alicui, προφαίνω, ὑπερλάμπω. lumen præferre, far lume, portar il lume innanzi. Sueton. in Aug. c. 29. Cum per nocturnum iter lecticam ejus fulgur perftrinxiffet fervumque prælucentem exanimaffet. Stat. 1. 1. filv. 2. v. 89. & fæpe natanti præluxi. Plin. l. 32. c. 10. extr. Pulmone marino fi confricetur lignum, ardere videtur: adeo ut baculum ita prælu Sss ceat. ceat. Flor. 1. 2. c. 2. ante med. Duilius ubi a cena rediret, prælucere funalia, præcinere fibi tibias juffit, Phedr. l. 4. fab. 10, v. 9. ne ignis nofter præluceat facinori. b. e. facienti facinus facem præferat. Senec. in Troad. v. 888. Tædis quid opus eft? quidve folemni face? Quid igne? thalamis Troja prælucet novis. T Tranf late Cic. de Amic. c. 7. Cum plurimas commoditates amicitia contineat, tum illa nimirum præftat omnibus, quod bona fpe prælucet in pofterum, nec debilitari animos, aut cadere patitur. Horat. lib. 1. epift. 1. verf. 83. Nullus in orbe finus Bajis prælucet amœnis . T Cum accuf. Aufon. Edyll. 4. v. 95. lumenque tuæ præluceo vitæ. PRÆLUCIDUS, a, um, valde lucidus, Plin. lib. 37. cap. 6. a med, Sardonychæ Arabicæ excellunt candore circuli prælucido, atque non gracili. PRELUDIUM, ii, n. modecor. Metaphorice, & in malam partem tribuitur Cic. Phil. 14. c. 3. Præludium illud & portentum L. Antonius. Sed al. propudium reponunt, al. prodigium, al. proludium, quidam proluvium, PRÆMEDITATIO, onis, f. premeditazione, antivedimento, προκαλέτης PRÆMEDITOR, aris, dep. 1. premeditare, penfar prima, πpoweλɛTÓW, prius meditor, præcogito. Cic. Phil. 11. c. 3. Eft fapientis quidquid homini accidere poffit, id præmeditari ferendum modice effe, fi evenerit. Id. Attic. 6. ep. 3. Formam mihi totius reipublicæ velim mittas, quæ mihi obviam veniat ex qua me fingere poffim, & præmeditari, quo animo accedam ad urbem. Lucret. l. 4. v. 822. Effugere illorumque errorem præmeditemur, qui &c. PRELUDO, is, ufi, ufum, a. 3. prepararfi, provarfs a far qualche co fa, Boo, ante ludo, quafi per ludum aliquid facio, quod PRÆMENSUS, a, um, mifurato innanzi, paffive ante menfus. Ti poftmodum ferio faciendum fit; leve quiddam, ceu majoris rei ini- bull. lib. 3. el. 3. verf. 9. præmenfæ defunctus tempora vitæ. b. c. tium præmitto. Flor. I. 4. c. 2. Ac Mariana quidem rabies intral cujus fpatium Parcæ, quæ unicuique fua vivendi tempora præfiUrbem præluferat, quafi experiretur, Plin. l. 37. c. 2. Theatrum niunt, jam menfæ funt. Ita Brouchuf. Al. leg. permenfo temquod a populo impleri, canente fe, dum Pompejano præludit, et- pore . iam Neroni fatis erat. h. e. dum parat fe ad canendum in theatro PRÆMERCOR, aris, atus fum, dep. 1. comperare innanzi, ante merPompejano. Gell, 19. c. 11, Cum tragediis quoque eodem tem- cor, emptione prævenio. Plaut. Epid. 3. 3. 25. Næ iftam tempore pore faciendis præluderet. Tertull. I. 3. adverf. Marcion. c. 5. Hisgnato tuo fumus præmercati. Caffius Hemina apud Plin. l. 32. c.z. præluferim, quafi de gradu primo adhuc, & quafi de longinquo. bra med. Ni qui ad polluctum emerent (pifces) pretio minus parCum accuf. Rutil, in Itiner. v. 257. de tauro. Ut folet excuffis cerent, eaque præmercarentur . incalzassero l'un l'altro nel compugnam præludere glebis. Star, in epift, prefixa lib. 1. filvar. Nec perare. quifquam eft illuftrium Poetarum, qui non aliquid operibus fuis fti- PRÆMESSUM. V. Premetium. la remiffiore præluferit.. Virg. Ovid. Senec. uterque, &c. in PRÆMETĀTUS, a, um, qui ante metatus eft. Solin. c. 40. ( al. meliorib. lib. MSS, & excufis proludo dixere eod. fenfu quod jam 53.) Dinocraten Alexandri juffu Alexandriam præmetatum, fupra -optimi Critici admonuerunt expofuimus. ¶ Paffive Martian. Capell. I. 8. pag. 273. extr. PræPRÆLUM. V. Prelum. metata divum itinera. PRÆLUMBO, as, a. 1. lumbos perfringo, delumbo. Novius apud venit. PRÆMACERO, as, a. 1. πpoTapIxduw, ante macero. Scribon. Larg. compof. 193. Præmacerantur mala cydonia. PRÆMALEDICO, is, a. 3. ante maledico. Tertull. lib. 5. advers. Marcion. c. 3. a med. Quomodo præmaledixiffet eum creator, quem ignorat? PRÆMALO, vis, idem quod malo. Apul. lib. 3. Metam. Adjuro 14. PRÆMETIUM, ii, n. quod prælibationis caufa ante præmetitur, inquit Paul. ex Fefto. (ubi al. leg. præmessium, aut præmeffum) h. c. primitiæ fpicarum, quæ præmetebantur Cereri offerendæ. Feft. ipfe in Sacrima: Præmeffum de fpicis, quas primum meffuiffent, facrificabant Cereri. Gloff. ver. Præmetium ( al. Præmetivum) ♬ πò dsρισας Δημήτρας θυσία. PRÆMĚTO, is, a. 3. ante metere. V. vocem præced. PRÆMIATRIX, icis, f. premiatrice, quæ præmium feu mercedem dat. Ammian, l. 14. c. 11. (al. 39.) Ültrix facinorum impiorum, bonorumque præmiatrix Adrastia. PRÆMICO, aś, n. 1. valde mico, præfulgeo. Apul. 1.5. Metam. Lum PRÆMIGRO, as, n. 1. ante migro. Plin. 1. 8. c. 28. Ruinis immi- PRÆMINISTER, tri, m. miniftro, qui ante miniftrat, qui miniftran tur. PREMINISTRA, æ, f. quæ miniftrando præcedit. Apul. in Apolog. PRÆMISSUS, a, um, premesso, spedito innanzi, moxmestuλμsvoë, olei PRÆMISTUS, vel Præmixtus, a, um, prius mixtus. Apic. l. 4. c. 5. Perungis patinam, & folia malvarum fubfternis, & præmixta olera componis. PRÆMITIS, te, valde mitis, manfuetus. Juvenc. 1. 3. Hift. Evang. in cap. 21. Matth. v. 633. quem terga fedentem Præmitis geftant afine, pullique fequentis. venturus PRÆMITTO, is, ifi, iffum, a. 3. mandare innanzi, premettere, πpo- inquit, premodunt. quod fignificat fupra modum: dictumque eft PREMENIO, is, 2. 4. pro præmunio. ita enim fcriptum reperitur leftiæ. PREMOLESTIA, &, f. moleftia anticipata, timore, idem quod timor, PRÆMOLLIO, is, a. 4. πроuxλάτTW, ante mollio. Quintil. 1.4. c. 3. PRÆMOLLIS, le, affas molle, valde mollis. Plin. l. 9. c. 51. ad fin. ހ PRÆMOLLITUS, a, um, ante mollitus, fuba&tus. Quintil. lib. 2. ui, itum " a. 2. ammonire avanti, avvisare antici- PREMIUM, ii, n. danaro, pecunia, olim pecuniam fignificabat: un- T Premio legis, legis beneficio. Cic. 4. Acad. c. 1. Abfens factus ædilis, continuo prætor. licebat enim celerius legis præmio. ¶ Per ironiam Ovid. 8. Met. v. 503. Nunc merito moriere tuo. cape præmia facti. b. e. da poenas fceleris . PRÆMODĚRANS, antis, ante moderans, moderando præcedens. Gell. 1. 1. c. 11. Cretenfes in prælia ingredi folitos præcinente ac præmoderante cithara greffibus. PRÆMODULATUS, a, um, particip. depon, ante modulatus. Quin til. l. 11. c. 3. a med. Unde id quoque fluit vitium, ut juvenes cum fcribunt, geftu præmodulati, cogitationem fic componant, quomodo cafura manus eft. PRÆMODUM, oltramodo, epixλλα, UπEBEBANKeras. Gell. in fi. c. 7. 1.7. Livius in Odyffea pramodum dicit, quafi admodum. Parcentes, Tom. III. onis, f. premonizione, monitio præcedens. Ter- &c. PRÆMONITUS, us, m. premonizione, predizione, præmonitio, præ- PRÆMONSTRATIO, onis, f. actus præmonftrandi. Lactant. l. 7. c. 14. PRÆMONSTRATOR, oris, m. qui præmonftrat. Terent. Heaut. 5. 1. PRÆMONSTRATUS, a, um. V. in voce fequenti. tum mare |
