474 fint, oftendi, monftrari, portendi, prædici? ex quo illa oftenta, monftra, portenta, prodigia dicuntur. Id. 2. de Divin. c. 28. Nam fi quod raro fit, id portentum putandum eft, fapientem effe, portentum eft. Sæpius enim mulam peperiffe arbitror, quam fapientem fuiffe. Horat. 1. 2. ep. 1. v. 11, diram qui conțudit hydram, Notaque fatali portenta labore fubegit. Quid. 2. Amor, el. 16, v. 23, quæ virgineo portenta fub inguine latrant. b. e. canes Scylla. Salluft. in Catil. c. 31. Simul, quod in tali re fieri folet, alii portenta atque prodigia nunciabant. Virg. Æn. 8. v. 532. ne quære profecto, Quem cafum portenta ferant. Ver, Poeta apud Gell. I. 15. c. 4. Pore tentum inufitatum conflatum eft recens. Nam mulos qui fricabat conful factus eft. De homine perniciofo. Cic. in Pifon. c. 4. P. Clodius, fatale portentum prodigiumque reipublicæ, Id. de provine. conful. c. I. Gabinius & Pifo, duo reipublica portenta, ac pæne funera. ¶ fictio, mendacium commentum incredibile & naturæ repugnans, Cic, 1. Tufcul. c. 6. Poetarum & pictorum portenta convincere. Lucret. l. 4. v. 591. Cetera de genere hoc monftra & portenta loquuntur, Gell. I. 10. cap. 12. Portenta atque præftigias fcribere.

PORTHMEUS, i, m. difyllab, barcajuola, opaudus, qui trans flumen, aut fretum homines navigio tranfducit, portitor: a nopeus, fretum, Juvenal. fat. 3. v. 266. Jam fedet in ripa, tetrumque novitius horret Porthmea, nec fperat cœnofi gurgitis alnum. . e. Charontem Sic Petran, in Satyr. c. 121. vix navita Porthmeus Sufficiet fimulacra virum traducere cymba.

PORTHMOS, stretta di mare, wopos, vox Græca fretum fignificans. Plin. l. 3. c. 5. ad fin. Porthmos a Græcis, a nobis Gaditanum fretum. Adde Pompon. Mel. l. I. c. I. TEft etiam oppidum Eubox. Plin. l. 4. c. 12.

PORTICATIO, onis, f. porticuum ordo. Macer Dig, lib, 11, tit, 7. leg. 37. Si amplum quid ædificari teftator jufferit, veluti in circui tu (fepulcri) porticationes, eos fumptus funeris caufa non effe. PORTICULA, a, f. picciol portico, parva porticus. Cic. Fam. 7. ep. 23. a med. Exedria quædam mihi nova funt inftituta in porticula Tufculani. PORTICUS, us, f, portica, ore, locus amphus, & longus, columnis, aut pilis fufpenfo tecto munitus , cetera apertus, deambulationis umbræque, & imbrium vitandorum caufa. Erant privatæ, quas ditiores fibi conftruebant tum in urbę tum in agris erant publicæ ingenti fumptu exftructæ, fignis, picturis, marmoribus exornatæ, in quibus non folum otiofi homines deambulare folebant, fed aliquando jus dictum, Senatum habitum, exceptos legatos legimus: item varia negotia agitata, fponfalia inita, merces pretiofas expofitas, &c. De his Pitifc. in Lex, fufe, & accurate. Vitruv, l. 5. c. 11, Conftituuntur in tribus porticibus exedræ fpatiofæ, habentes fedes in quibus Philofophi, Rhetores, reliquique, qui ftudiis delectantur, fedentes difputare poffunt. Juftin, l. 21. c. 4. Plebi epulas in publicis porticibus (Carthaginis) fenatui in domo fua parat. Cic, Attic. 1. 4. ep. 16. ad fin. In Campo Martio fepta tributis comitiis marmorea fumus, & tecta facturi: eaque cingemus excelfa porticu, ut mille paffuum conficiatur. Id. pro Dom. c. 44. In Palatio, pulcherrimo profpectu, porticum cum conclavibus pavimentatam trecentum pedum concupierat, ampliffimum periftylum. Martial. k. 1. epigr. 13. Hic rudis æftivas præftabat porticus umbras: Heu quam pæne novum porticus aufa nefas! Nam fubito collapfa ruit cum molę fub illa Geftatus bijugis Regulus effet equis. Virg. 2. n. v. 528. Porticibus longis fugit, & vacua atria luftrat. & lib. 3. v. 353. Illos porticibus rex accipiebat in amplis. Plin. l. 36. c. 13. de labyrinthe Egypti, Quin & cœnacula prius excelfa, porticufque afcenduntur nonagenis gradibus omnes. T Labea apud Nerat. Dig. lib. 39. tit. 2. leg. 47. porticum memorat in fuperiore ædium parte pofitam. ¶ Metonymice refertur ad difciplinam Stoicorum, qui in porticu difputare soliti, Cic. 4. Acad. c. 24. Cum habeam Chryfippum, qui fulcire putatur porticum Stoicorum. Id. in fragm. apud Auguftin. 1. 3. cont. Acad. c. 7. Clamat Zeno, & tota illa porticus tumultuatur, Adde Gell. I. 12. c. 5. ad fin. De tentoriis videtur intelligendum illud Veteris Poetæ, ubi faucius miles in exercitu Græcarum ad Trojam ita loquitur apud Cicer. 2. Tufcul. c. 16. Namque Efculapii liberorum faucii opplent porticus: Non poteft accędi. T De quovis tecto ad latera aperto, Caf. 1. 2. B. Civ. c. z. Pedalibus lignis conjunctis inter fe porticus integebatur. h. e. vineæ militaris tectum. Colum. I. 9. c. 7. Convenit alvearia porticibus fupermuniri. & c. 14. a med. Porticu protecta vafa. ¶ Porticuum in genit. plur. Vitruv. 1. 5. c. 1. Trabes in quibus invehuntur porticuum contignationes. Adde Sueton. in Calig. cap. 37. & in Domit. c. 14.

་

TORTYO, onis, f. porzione, parte, mapes, mapis, dicta eft quafi partio, vel partitio, a pars, & partem fignificat. Plin. l. 2. c. 9. Luna modo curvata in cornua facię modo aqua portione divifa. Juvenal. fat. 9. v. 127. breviffima vitæ portio. Id. Jat, 3. v. 61. & Plin. I. 12. c. 18. extr. Quota portia ex illis ad deos jam pertinet? Juftin. 1. 24. c. 4. Ex his portio in Italia confedit, portio in Illyricos finus penetravit. d. l. 36. c. 2. Portio hereditatis. Id. 1. 8. 6. 5. Portione prædæ fraudare focios. Plin. l. 8. c. 28. Circa quod magna mortalium portio hæret. Id. l. 34. c. 9. Maffa profilatur in primis: mox in proflatum additur tertia portio æris collectanei. Id. 1. 6. c. 13, Aliæ magna portio appofita feptemtrioni, Justin. 1. 21. c. 1. Regnum portionibus inter plures filios dividere Plin. l. 26. c. 8. poft med. Ad calculos vettonicam, & verbenacam, & millefolium aquis portionibus ex aqua bibere fuadent. ana. Sic Celf. I. 4. 6. 24. a med. Pari portione inter fe mixta pix, cera, alumen. lib. 5. c. 18. fect. 4. Glandis cortex, & nitrum paribus portionibus.

Plin. l. 17, c. 22. ante med. Nil natura portionibus parit. . . per partes, & intervalla. Justin, l. 5. c. 2. Vocare aliquem in portionem muneris, chiamar a parte & lib. 28. c.1. Pars Acarnaniæ, quam in portionem belli pater pupillorum acceperat. b. c. in mercedem belli gefti. Pro portione comparationem fignificat, & proportionem alicujus rei ad alteram. Cic. Verz. 7, c. 21. ad fin. Nunquam in Sicilia frumentum publice eft emptum, quin Mamertinis pro portione imperaretur. per la loro parte, vel a proporzione di ciò che rac colgono. & Liv. l. 34, c. 50. Mille ducentos ea ratione Achaja habuit. Adjice nunc , pro portione quot verifimile fit totam Græciam habuiffe. Colum. 1. 1. c. 4. Pro portione etiam facultatum quam optime pater familias debet habitare Plin. l. 11. c. 15. Eftiva mellatione decimam partem apibus relinqui placet, fi plenæ fuerint alvi: fi minus pro rata portione; aut fi inanes, omnino non attingi. Cenforin. de die natal. c. 3. Sed & alii funt dii hominum vitam, pro fua quifque portione, adminiculantes. T Etiam fine præpofit. & in aliis cafibus portio proportio eft, proporzione. Curt. 1. 7. c, ult. ante med, Præmium erit ei, qui primus occupaverit ver. tiçem talenta decem: uno minus accipiet, qui proximus ei venerit: eademque ad decem homines fervabitur portio. Plin. l. 11. c. 37. fet. 49. Cerebrum omnia habent animalia, quæ fanguinem: fed homo portione maximum: a proporzione della mole del corpo, naτời májogos. ( Adde fect. 70. & lib. eod. cap. 2. ) Colum. 1. 2. c. 9. Uberem campum in fingula jugera tritici quinque modiis obferere præcipiunt; atque hac portione mediocribus agris femina præbenda cenfent. con questa proporzione. & lib. 11. c. 2. poft med. Magnis arboribus quaternos modios ftercoris circumfpergere in ceteris autem pro magnitudine portionem fervare. Plin. l. 14. c. 21. Mitiores plaga doliis vina condunt, infodiuntque terræ tota, aut ad portionem fitus. a proporzione del clima. Sic lib. 24. c. 8. Foliis cum vino tritis ad virium portionem. lib. 36. c. 16. fub fin. Omnes oculorum medicamentis profunt, ad fuam quifque portionem. ognuno a proporzione della fua virtù. & Colum. 1. 7. c. 1. de ofello. Hujus animalis tam exigua tutelæ plurima & neceffaria opera fupra por tionem refpondent. più di quel che importa la fpefa di mantenerlo, PORTIONĀLIS, le, portionem continens. Tertull. de virg. veland. c. 4. fub fin. Subjectum igitur eft generali fpeciale, & portionale univerfali. Id. aduerf. Pfych. c. 9. Exceptio edulium quorundam portionale jejunium eft.

Ελλιμενικής

PORTISCULUS, li, m. comito, aguzzino, portolatto, usados, qui neλdon's, remigibus fignum dat, hortator remigum, & eorum in remigando ictus ac vires voce & figno moderans: a portu, quia in portu modum dat claffi, ut ait Ælius Stilo apud Feft. Tenebat is perticam, quæ malleus dicebatur, fortaffe quia una parte capitata erat: qua modum daret remigandi. Ea quoque pertica portifculus dicebatur, ut Feft. & Non, c. 2, n. 637. docent. Laber. apud Non. ibid. Nec palmarum pulfus, nec portifculi, Enn. apud Non. loc. cit. tonfas ante tenentes Parerent, obfervarent, portifculu' fignum Cum dare coepiffet. Cato apud Feft. C. Licinio prætore, remiges fcripti cives R. fub portif culum, fub flagrum confcripti veniere paffim. Sil. ita defcribit 1.6. v. 360. media ftat margine puppis, Qui voce alternos nautarum temperet ictus, Et remis dictet fonitum, pariterque relatis Ad numerum plaudat resonantia cærula tonfis, T Translate Plaut. Afin. 3. 1. 14. Et meam partem loquendi, & tuam trado tibi: ad loquendum atque ad tacendum tute habeas partifçulum. PORTITANS, antis, fæpe portans, Gell, 1. 20. c. 1. ante med. Eum fervus fequebatur, crumenam plenam affium portitans. PORTITOR, oris, m. pedaggiere, doganiere, gabelliere, ass qui ftipem, quæ portorium dicitur, exigit a viatoribus pro tranfitu mercium, aut hominum ex uno in alium locum: qui fructus pecuniarios ex portu conducit: a portus. Non. c. I. n. 95. Portitores dicuntur telonarii, qui portum obfidentes omnia fcifcitantur ut ex eo vectigal accipiant. Varr. ibid. Tum portitores ara induxere. Plaut. Afin. 1. 3. 7. Ego pol iftum portitorem privabo portorio. Id. Men. 1. 2. 5. Quoties foras ire volo, me rerines, revocas, rogitas, quo eam, quam rem agam, quid negotii geram, quid petam, quid feram, quid foris egerim. Purtitorem domum conduxi: ita omnem mihi rem neceffe loqui eft, quidquid egi, atque ago. Cic. 1. Offic. 6. 42. Improbantur ii quæftus, qui in odia hominum incurrunt portitorum, ut feneratorum. Id. in fragm. apud Non. ibid. Nolo eundem populum imperatorem & portitorem effe terrarum. Id. Agrar. 2. c. 23. Eft iniquum, hos decemviros,, portitores omnium pecuniis conftitui, qui non modo reges, atque exterarum nationum homines, fed etiam imperatores noftros excutiant. Item qui mercede ex uno in alium portum navi transducit, barcaiuolo, opus's. Senec. 1. 6. de benef. c. 18. Plato cum flumen nave tranfiffet, nec ab illo quidquam portitor exegiffet, &c. TSæpe de Charonte ufurpatur, qui tranfvehere dicitur defunctorum animas, & pretium exigere Virg. 4. Georg. v. 5oz. nec portitor Orci Amplius objectam paffus tranfire paludem. ( Adde n. 6. v. 298.) Propert. l. 4. el. 11. v.7. ubi portitor æra recepit, Obferat herbofos lurida porta rogos. Stat. 12. Theb. v. 559. Lethæi portitor amnis. Albinovan. ad Liv. v. 357. Fata manent omnes omnes exfpectat avarus Portitor. Adde Valer. Flacc. v. 784. l. 1. & Senec, in Herc. Fur. v. 768. TTranslate Colum. I. 10. v. 155. & Martial. l. 9. epigr. 73. Quid meruit terror Nemees, quid portitor Helles? b. e. aries, qui Phrixum & Hellen trans mare vexit. Al. apud Martial, leg. proditor: quæ varietas le&tionis etiam apud Lucan. I. 4. v. 57. habetur. Stat. k. 1. Theb. v. 692. fed jam temone fupino Languet hyperborea glacialis portitor Urfa. b. e. Aretophylax, feu Bootes, qui Urfa majoris plauftrum agere fingitur, ut portitor navem. portat feu navi, feu mamu, humerisve

T Eft etiam portitor

ut

, qui

portatore. Claudian, epigr.

49. extr. Juffus poft multos graditur paralyticus annos (Mirandum) leci portitor ipfe fui. Prudent. Tepi sep. 2. de S. Vincent. v. 405. Nam corvus Heliæ datus Olim ciborum portitor. Impp. Arcad. Honor. lib. 11. God. tit. 4. leg. 1. Ne quis audeat portitores frumenti ad fufcipiendum onus aliqua neceffitate compellere. condottieri, o barcajuoli. Sidon. 1. 6. ep. 3. Commendamus apicum portitorem. Adde Arnob. 1. 3. fub fin. lib. 1.

F

FORTIUNCULA, æ, f. porzioncella, mepis, parva portio, particula . Plin. l. 28. c. 7. med. Veftis portiuncula. Ulpian. Dig. lib. 39. tit. 2. leg. 15. ante med. Si modica portiuncula ædium ampliffimarum vitium faciat.

PORTO, as, avi, atum, a. 1. portare, recare, pépw, Basüłw, fero gefto, bajulo, veho, comporto. Putatur effe a gopros, onus. Cajus Dig. lib. ult. tit. penult. leg. 235. docet proprie dici de iis, quæ jumento feruntur, ficut ferre de iis, quæ quis fuo corpore bajulat. Si allatam notationem probes, cum pipres dicatur de onere navium, portari dicentur, quæ navi vehuntur. Sed in ufu quocumque modo ferre, portare est . Cic. 2. ad Q. Fr. ep. 10. Cum hominem portarem ad Bajas octophoro. Nep. in Phoc. c. 4. Cum pedibus jam non valeret, & vehiculo portaretur. Horat. l. 1. fat. 6. v. 76. Sed puerum eft aufus Romam portare docendum artes. condurre. & lib. 1. epift. 13. v. 12. ne forte fub ala Fafciculum portes librorum, ut rufticus agnum. Virg. 5. Æn. v. 565. quem Thracius albis Portat equus bicolor maculis. Val. Flacc. 1. 2. v. 429. Jam remi rapuere ratem jam flamina portant. Lucret. l. 4. v. 444. venti per cælum nubila portant. Cef. l. 1. B. Gall. c. 5. Frumentum omne, præter quod fecum portaturi erant, comburunt. Id. l. 5. c. 23. Ut nulla navis quæ milites portaret, defideraretur. Id. l. 1. R. Civ. c. 78. Quorum corpora erant infueta ad onera portanda. Nep. in Datam. c. 4. Qua regi portarentur abripiebat. Cic. Fam. 12. ep. 3. fub fin. Portare viaticum ad hoftem. Virg. 11. Æn. v. 281. ad aliquem munera. Senec. in Oedip. v. 59. mortuum ad ignem. b. e. ut ait Ovid. Heroid. ep. 15. v. 116. portare corpus ad rogum. Sil. l. 10. v. 633. titubantem ad moenia greffum. Nemefian. in Cyneg. v. 155. catulum cubili. b. e. ad cubile. Sic Val. Flacc. lib. 5. v. 9. robora cædunt Pars filvis, portantque aræ. b. e. ad aram exftruendam. Albinovan. ad Liv. el. 1. v. 125. tumulo portaris, & igni. b.e. ut cremeris, & tumuleris. Manil. l. 5. v. 17. Et Canis in totum portans incendia mundum. Plin. l. 7. c. 44. fub fin. Portare aliquem in rogum. Cic. 2. Offic. c. 8. aliquid in triumpho. Horat. l. 1. fat. §. v. 90. panem humeris. Colum. I. 9. c. 8. aliquid collo. Ovid. 14. Met. v. 647. ftimulos manu. & lib. 6. v. 138. aliquid in finu fuo T Univerfim pro afferte. Salluft. in Catil. c.6. Sociis atque amicis auxilia portabant. Terent. Andr. 2. 2. 1. Dii boni, boni quid porto! 2.6.2. Aliquam alicui portare fallaciam. Val. Flacc. 1. 2. v. 326. alicujus preces alicui. riportare, riferire. & Propert. lib. 1. el. 3. verf. 29. timorem cuipiam. recare. & Ovid. 3. ex Pont. ep. 4. verf. 1. portantia verba falutem. Terent. Heaut. 4. 1. 12. Nefcio quid peccati portat hæc purgatio. boc eft arguit, continet", porta Seco. PORTORIUM, ii, n. pedaggio, gabella, dazio, tλos, vectigal, quod folvitur pro rerum tranfvectione per maria, flumina, lacus: quod qui redimunt, portitores dicuntur: a portus. V. Portitor. Cic. Verr. 4. c. 72. Dico, te multam Deliacam fupellectilem, plurima vafa Corinthia magnum numerum frumenti, vim mellis maximam Syracufis exportaf fe: his pro rebus quod portorium non effet datum, litteras ad focios mififfe L. Canulejum, qui in portu operas daret. Hirt. de B. Alex. c. 13. Erant omnibus oftiis Nili cuftodia exigendi portorii caufa difpofitæ. Labeo Dig. lib. 19. tit. 2. leg. 60. ad fin. Cum pontem tranfiret, redemptor ejus pontis portorium ab eo exigebat. Cic. pro Font. c. 5. Titurium Tolofa quaternos denarios in fingulas vini amphoras portorii nomine exegiffe. Id. in Pifon. c. 36. Vectigalem provinciam, fingulis rebus, quæcumque venirent, certo portorio impofito, fervis tuis publicanis a te factam effe, meminifti? Id. 1. de Invent. c. 47. Si Rhodiis turpe non eft portorium locare ne Hermacreonti quidem turpe eft conducere. Cef. 1. 1. B. Gall. e. 18. Portoria, reliquaque omnia Eduorum vectigalia parvo pretio redempta habere . Plaut. Trin. 4. 4. 15. Portitori portorium folvere. Caf. lib. 3. B. Gall. c. 1. Iter per Alpes, quo magno cum periculo, magnifque portoriis mercatores ire confueverant. con grandi fpefe di gabelle. Adde Lucil. apud Non. c. 1. n. 169. & Cæcil. apud Gell. lib. 15. c. 14. TQui portorium naulum intelligunt, non habent, opinor, quo fe tueantur.

FORTUENSIS, fe, ad Portum Tiberis pertinens, qui & Portus Romanus dicitur, prope Oftiam. Ibi corpus erat menforum, qui annonam a Caudicariis per Tiberim invehendam in Urbem metiebantur. Impp. Arcad. & Honor. lib. 14. Cod. Theodof. tit. 4. leg. 9. Ad excludendas patronorum caudicariorum fraudes, & Portuenfium furta menforum. Infcript. apud Gruter. pag. 462. n. 1. Ut menfores nos Portuenfes, quibus vetus fuit cum Caudicariis diuturnumque luЯamen, &c. Adde pag. 235. n. 7. ¶ In alia apud eund. pag. 437. n. 2. legitur Portenfis.

PORTULA, &, f. portella, portello, porticella, Tunis, parva porta Liv. 1. 25. c. 9. Portula affueta venationem inferens. mox. Portula aperitur.

PORTULACA. V. Porcilaca.

PORTUMNALIA, & Portunalia, um, facra in honorem Portumni Пeλapona. Varr. 1. 5. de L. L. c. 3. Portumnalia di&ta a Portumno, cui eo die ædes in portu Tiberino facta, & feriæ inftitutæ. In vet. Calendar. apud Gruter. pag. 133. ponuntur XVI. cal. Septembr. In alio frag. ibid. pag. 134. dicitur, ad Pontem Emilium facra hæc fieri confueviffe.

Tom. III.

PORTUMNALIS, & Portunalis, e, ad Portumnum pertinens: ut Portunalis Flamen. V. Perfillum.

a Ro

PORTUMNUS, & Portunus, i, m. Пaλaiuw., idem qui Palamon, deus fcilicet portuum præfes. V. Palemon. Feftus. Portumnus, qui & Palæmon alio nomine dicitur, inter deos, qui præfunt mari manis colebatur. Cic. 2. de nat. Deor. c. 26. Nomenque productum, ut Portunus a portu, fic Neptunus a nando, &c. Ovid. 6. Faft. v. 545. Leucothee Grajis, Matuta vocabere noftris: In portus nato jus erit omne tuo, Quem nos Portunum, fua lingua Palamona dicet T Quia vero portus apud Veteres etiam domum fignificat, vel domus portam, tefte Fefto, clavium quoque tutelam ei tribuere Paulus ex Fefto in Claudere: Claudere, & clavis ex Græco defcendit: cujus rei tutelam penes Portumnum effe putabant, qui clavim manu tenere fingebatur, & deus putabatur effe portarum. Al. leg. portuum. Hinc Janus, qui ædium foribus præerat, cognomi

ne hoc aliquando appellatus eft. Infcript. apud Gruter. pag. 95. n. 6. Jano Portuno atque Marti, &c. T Etiam Neptunus interdum hoc nomine dictus videtur. Virg. 5. Æn. v. 241. Et pater ipfe manu magna Portunus euntem Impulit. Quod enim pater dicitur, magis Neptuno convenit, quam Palamoni, qui deus quidem habetur, fed puer. Quæ fi vera eft ratio, Apul. quoque Neptunum intelligit cum ait Metam. 1. 4. Adeft Portunus cærulis barbis hifpidus. Apertius vero Martian. Capella tridentem ei tribuens initio . 5. Portuni trifidam fufpirans flagitat haftam. Quæ confirmari videntur illo Cic. 1. 2. de nat. Deor. c. 26. Datum eft igitur Neptuno maritimum omne regnum, nomenque productum, ut Portunus a portu, fic Neptunus a nando, paulum primis litteris immutatis. PORTUOSUS

a, um portuofo λιμειώδης , portubus abundans, vel ad quem facile eft appellere. Cic. 3. de Orat. c. 19. Superum mare Ionium portuofum, inferum Tufcum fcopulofum, atque infeftum. Id. Fam. 6. ep. 20. Navigatio longa, & hiemalis, & minime portuofa. Salluft. in Jug. c. 19. Pars Numidia portuofior. Plin. l. 3. c. 12. Flumen Trinium portuofum. Id. l. 4. c. 12. a med. Samothrace attollitur monte Saoce X. mill. paff. altitudinis, portuofiffima ominium. Harduin. ex MSS. omnib. legit importuofiffima. PORTUS, us, m. porto, un, locus in feceffu litoris vel natura vel manu conclufus, aditu in mare patenti, ubi naves confiftunt a ventorum injuria libera. Eft vel a portando, quia res per eum importantur, & exportantur: vel a poc, tranfitus, vel a mopués. Ejus illuftrem defcriptionem poeticam Virg. 1. En. v. 163. & l. 3. v. 533. dabit. Cic. pro leg. Manil. c. 12. Portus Cajeta celeberrimus & pleniffimus navium. Id. de Senect. c. 19. extr. In portum ex longa navigatione venire. Id. Fam. 1. ep. 9. In navigando tempeftati obfequi artis eft, etiamfi portum tenere non queas. Id. pro, Mur. c. 2. E portu folvere. Caf. 1. 3. B. Gall. c. 14. proficifci. & lib. 1. B. Civ. c. 57. & lib. 2. c. 22. naves educere. & lib. 2. cap. 4. exire. Virgil. 3. En. v. 300. portu progredi. Cic. pro Murena, c. 2. In portum ex alto invehi. Auct. ad Herenn. l. 1. c. 11. ad fin. deferri. Nep. in Chabr. ad fin. intrare. Cef. l. 4. B. Gall. c. 22. pervenire. & 1. 2. B. Civ. c. 22. fe recipere. & lib. 1. c. 58. extr. naves compellere. Cic. 2. de Invent. cap. 32. navim conjicere. Id. Verr. 7. c. 37. penetrare. Tacit. Ann. 16. c. 23. Portum aperire. Horat. I. 1. ep. 6. v. 32. occupare. Virg. 1. Æn. v. 198. & Cic. pro · Planc. c. 39. petere. Virg. l. 3. Æn. v. 289. linquere. l. 4. v. 612. tangere. approdare. Sic Caf. l. 4. B. Gall. c. 36. capere. Refertur aliquando ad portitores, & portorium, quod ab his exigitur Cic. Verr. 4. c. 70. Canulejus, qui in portu Syracufis operas dabat, furta quoque iftius permulta nominatim ad focios perfcripferat ea, quæ fine portorio Syracufis erant exportata: portum autem, & fcripturas eadem focietas habebat. T Dicitur de oftio fluminum. Ovid. 2. Amor. el. 13. v. 10. de Nilo. Per feptem portus in maris exit aquas. Adde Heroid. ep. 14. V. 107. T Translate' eft locus tutus, & quoddam in adverfis perfugium, & quies, ricovero, rifugio, afilo, porto, ripofo. Cic. Fam. 7. ep. 30. Quæ quidem ego non ferrem, nifi me in philofophiæ portum contuliffem. Id. de clar. Orat. c. 2. Quo tempore ætas noftra perfun&ta rebus ampliffimis tanquam in portum confugere deberet non inertiæ, neque defidiæ " fed otii moderati atque honefti. Id. 1. de Orat. cap. 60. Tanquam portum aliquem exfpecto illam, quam tu times, folitudinem. İd. 2. Offic. c. 8. Regum, populorum, nationum portus erat & refugiuni Senatus. Id. ad Brut. ep. 5. Tum & fugæ portus erat in tuis caftris, & fubfidium falutis in tuo exercitu. Id. pro Cacin. c. 34. Exfilium non fupplicium eft, fed perfugium portufque fupplicii. Id. fub fin. 1. 1. Tufcul. Portum potius paratum nobis & perfugium putemus. Plin. 1.8. ep. 12. Colit ftudia, ftudiofos amat, multorumque qui aliqua componunt, portus, finus, præmium. Ennius apud Cicer. fepulcrum vocat Tufcul. 1. c. 44. portum corporis. Ovid. Heroid. ep. I. v. 110. Tu citius venias, portus & ara tuis. T Res eft in portu, in tuto extra omne periculum. Plaut. in fuppofit. Merc. fcena, que incipit, Syra non redit, verf. 48. Urbem hanc fe deferturum autumat. Do. in portu res eft. ¶ In portu navigare, extra omne periculum, in vado, in tuto effe. Terent. Andr. 3. 1. extr. Nunc hujus periclo fit: ego in portu navigo. ¶ Impingere in portu, in ipfo ftatim operis initio peccare. Quintil. 1. 4. c. 1. a med. Peffimus certe gubernator, qui navem, dum portum egreditur, impegit. Sic declam. 12. c. 23. In portu naufragium fecimus. T Olim portus erat domus, ædes. Feftus: Portum in duodecim (Tab.) pro domo pofitum omnes fere confentiunt: Cui teftimonium defuerit, is tertiis diebus ob portum obvagulatum ito. Donat. ad Terent. Adelph. 4. 2. 39. Domos vel portus, vel infulas Veteres dixerunt . ¶ Præterea portus appellatus eft conclufus locus, quo importantur merces, & inde exportantur, ut ait Ulpian. Dig. lib.

2

ult.

ult, tit. penult, leg. 59. Nos dicimus magazzino. Inde eft angipore tum. T In dat. plur. & portibus dicimus, ut fenfibus, curribus: & portubus, ut artabus, lacubus, fpecubus. Utrumque in optimis lib. paffim. In fecunda declinat. Turpil. apud Non. cap. 8. n. 65, Nauta circumventi ventis parti indigentes.

PORUS, i, m. passaggio, strada, canale, opos, meatus, via, tranfitus; a rew, tranfeo. De meatu urina Plin. l. 20. c. 21. circa med. de malva. Succus decocta pori meatus fuaves facit. In Edit. A. 1469. & in uno ex MSS. Harduini legitur per meatus. T Porus, pos, genus lapidis, fervandis corporibus, nec abfumendis idonei, Plin. l. 36. c. 17. Pario fimilis candore & duritia, minus tamen ponderofus, qui porus vocatur, & cap. 6. extr. Arena, quæ fit e poro lapide.

tem.

POS, potens, unde compos, impos, nam pos non eft in ufu. Videtur olim fuiffe etiam rectus cafus pro pons: Varr. 1. 4. de L. L. c. 1. Recto cafu cum dicimus impos, obfcurius eft effe a potentia, quam cum dicimus impotem: & co obfcurius fit, fi dicas pos, quam impos. videtur enim pos fignificare potius pontem, quam poten-¬ POSCA, 2, f. acqua con aceto, Experor, ut in Gloff. exponitur, hoc eft aqua aceto mixta: a row, poto, ut efca ab edo; quia potui idonea. Plaut. Mil. 3. 2. 23. Alii ebrii funt, alii pofcam potitant. Id. Trucul. 2. 7. 48. Tun' tantilli doni caufa, olerum, atque efcarum, & pofcarum, &c. Celf. I. 4. 6. 5. ad fin. Si plus doloris eft, dandus panis ex pofca frigida. Plin. l. 27. c. 4. ad fin. Radix decoquitur in pofca dolori dentium. Scriban. Larg. compof. 46. Proderit ( eruptioni fanguinis de narib, ) aqua frigida vel pofca fubinde afpergere totam faciem, Sueton. in Vitell. c. 12. Pofcam vendere. Fuit cognomen R. in gente Pinaria, ut M. Pinarius Pofca. Liv. 1. 40. c. 18. ¶ Legitur & pufca. Veget. de re Veterin. l. 2. c. 48. a med, Spongiam cum pufca acri fupra vulnus imponunt.. POSCINUMMIUS, a, um, nummos pofcens. Apul, l. 10. Metam. Bafiola meretricum pofcinummia.

POSCO, is, popafci, a. 3. chiedere, domandare, airiw, peto, requiro, poftulo, flagito. Petimus, inquit Donat, ad Terent. Andr. 2. 5. 11. & Heaut. 4. 5. 27. precario: pofcimus imperiale: poftulamus jure. Cic. Verr. 5, c. 34. Incipiunt poftulare, pofcere, minari, Cic. 6. Verr, c. 20. a med. Nemo inventus eft tam amens, qui illud argentum eriperet: nemo tam audax, qui pofceret nemo tam impudens, qui poftularet, ut venderet. Varr. apud Serv. ad Æn. 9. v. 194. pofcere ait effe, cum aliquid pro merito noftro depofcimus: petere, cum aliquid humiliter, & cum precibus poftulamus. T Hæc fane difcrimina perpetua non funt. plus eft tamen pofcere, quam perere. Terent. Heaut. 5. 1, 52. Fac, te patrem effe fentiat: fac ut audeat tibi credere omnia, abs te petere, & pofcere. T & minus quam flagitare. Cic. Verr. 7. c. 28. Reliquos non defideraret folum, fed etiam pofceret, & flagitaret. ¶ Univerfim varie conftruitur. Plaut. Aulul. 2. 5.9. Detrufifti me ad fenem parciffimum, ubi si quid pofcamus, ad ravim pofcamus, priufquam quidquam detur. & 2. 2. 42. Filiam tuam mihi uxorem pofco. Cic. pro Rofc. Amer. c. 13. Criminis confitionem accufator Erucius fufcepit: audaciæ partes Rofcii fibi popofcerunt. Id. 1. de Orat. c. 7. extr. Craffum pulvinos popofcite. Juftin. 1. 28. c. ult. Ingreffus urbem non humi confedit non cibum aut potum popofcit, non armorum onus depofuit, Sueton. in Aug. c. 94. Pofcere tutorem ab aliquo. Cic. Verr. 4. c. 47. munus ab aliquo. Horat. l. 1. Sat. 3. v. 75. veniam peccatis. Id, in ar. poet. v. 411. opem. Val. Flacc. l. 4. v. 194. contraque occurrere pofcunt. Perf. fat. 1, v. 128.,& lusco qui pofcit dicere, lufce. Juvenal. fat. 5. v. 112. Pofcimus, ut cones civiliter. fat. 7. v. 71. pofGimus, ut fit, &c. Cum duob. accufativis. Cic. 3. Verr. c. 3. Qui parentes pretium pro fepultura liberum pofceret. Liv. I. 27. c. 24. ad fin. Claves portarum cum Magiftratus popofciffet. Horat. l. 1. od. 24. v. 12. non ita creditum Pofcis Quintilium deos. Perf. fat. 6. v. 61. cur me in decurfu lampada poscis? T Paffive Ovid. Faft. 4. v. 721. Palilia pofcor: Non pofcor fruftra, fi favet alma Pales. b. e. pofcitur a me, ut canam Palilia. Gell. in fin. c. 18. 1. 4. Egre paffus, quod rationem pecuniæ prædaticia pofceretur,.

Apud Juftin. 1. & cap. 11. Pofcere interrogatione. b. e. interrogare. Al. leg. interrogationem. Tinclamare, vocare, invitare. Virg. 8. Æn. v. 532. ne quære profecto, Quem cafum portenta ferant: ego pofcor Olympo. b. e. votor, invitor, Senec. in Herc. Oet. v. 1887. Pofcite magno Alciden gemitu. b. e. clamate, vocate. Plaut. Curcul. 5. 3. 5. Clamorem hominem pofco. h. e. inclamo clamore voco. Tindicare pretium rei venalis, Plaut. Merc. 2. 4. 22. Tanti quanti pofcit, vin' tanti illam emi ? T pretium offerre, fpondere, liceri in auctioné, fibi petere rem aliquam pretio oblato. Plaut. Stich. 1. 3. 68. Logos ridiculos vendo. agite licemini. Qui cœna pofcit? ecqui pofcit prandio? Plin. l. 35. c. 10. ante med. Percontanti, quanti liceret opera effecta, parvum nefcio quid dixerat at ille quinquagenis talentis popofcit. Adde Merc. 2. 3. 101. Tin conviviis petere bibere. Cic. 3. Verr. c. 26. Hortatur hofpes: pofcunt majoribus poculis. Ubi Afcon. Sunt, qui producta o littera pofcunt legunt, quafi fæpe potant: fed pofcunt, provocant, intelligendum eft, ut fit fenfus, provocant fe invicem. Hoc fenfu Virg. 8. En. v. 614. Aut acrem dubites in prælia pofcere Turnum. Trequirere, exigere. Plin. l. 17. c. 22. Siccus ager autumno pofeit feri. Caf. l. 7. B. Gall. c. 1. Addunt ipfi, & affingunt rumoribus Galli, quod res pofcere videbatur. lib. 4. c. 2. Ad equos fe celeriter, cum ufus pofcit, recipiunt. Salluft. in Jug. c. 60. Ratus id, quod negotium pofcebat. Nep. in Alcib. c. 1. Cum tempus pofceret, laboriofus, patiens. Petron. in Satyr. c. 111. Si antequam fata pofcant, fpiritum effuderis. Plin. l. 7. ep. 17. Lyrica

non lectorem, fed chorum & lyram pofcunt. Tinquirere, fcifcitari. Virg. 3. En. v. 59. & quæ fit fententia, pofco. Star. Theb. 8. v, 22. Dux Erebi populos pofcebat crimina vitæ. Torare Virg. 1. En. v. 670. Ad te confugio, & fupplex tua numina pofco. Pofcere pœnas, repetere, expetere. Virg. 2. n. v. 72. Dardanida infenfi pœnas cum fanguine pofcunt. Adde Senec. in Herc. Oet. v. 1006. Pofcere aliquem, fcilicet ad pœnam propter fcelera admiffa. Cic. pro Rofc. Amer. c. 5. ad fin. Accufant ii, quos populus pofcit : caufam dicit is, qui, &c. Sil. I. 1. v. 677. Pofcendum pœnæ juvenem. & lib. 2. v. 44. Pofcimur, o focii, Fabiufque e puppe catenas Oftentat. T Addit Non. c. 4. n. 377, poni etiam pro accipere, & adverfari: fed nihil probant, quæ affert exempla. ¶ pepafci olim dictum a Valer. Antiate, tefte Gell. I. 7. c. 9. V. in fine verbi Mordeo.

POSEA, vel Pofia. V. Pausea.

POSIDIANUS, a, um, ad Pofidium pertinens, qui fuit Claudii Cæfa ris libertus: (Pofiden vocat, & fpadonem Sueron, in Claud. c. 28.) ut Polidiana aquæ prope Bajas calidiffimæ. Plin. l. 31. c. 2. POSITIO, onis, f. il porre, dins, actus ponendi, inftitutio. Quintil. 1. 8. c. 6. ante med. Metroulx eft nominis pro nomine pofitio. Colum. 1. 3. c. 3. extr. Spes vindemiarum cohortari nos debet ad pofitionem linearum. & cap. 17. Pofitio furculi. Frontin. de aque duct. artic. 36. Sed & calicis pofitio habet momentum. T&Pofitio etiam dicitur, cum aliquid dicendo ponimus, & affirmamus. Senec. epift. 87. ad fin, Paupertas non per pofitionem, fed per detra&tionem dicitur, vel ut antiqui dixerunt, per orbationem. T Item fundamentum , quo argumenta innituntur, 9éris, tema. Quintil. I. 2. c. 10. fub fin. Quin aliquando etiam argumenta ex ipfis pofitionum vitiis ducimus. Id. l. 1. c. 2. ( al. 3. ) circa med. Tacco de pofitionibus, & declamationibus rhetorum. Plerique al. leg. partitionibus'. ¶ Item depreffio, & quafi depofitio, cui fublatio opponitur, abbaffamenta. Id. l. 9. c. 4. ante med. Tempus fonum metitur, ut a fublatione ad pofitionem iifdem fit fpatiis pedum. & paulo poft. Rhythmi qua cœperunt fublatione, ac pofitione, ad finem ufque decurrunt. Item terminatio, feu finis, definenza. Quintil. 1. i. c. 4. a med. ( al. c.7.) Quæ feminina pofitione mares, neutrali feminas fignificant, ut funt Murena, Glycerium. TEft etiam ratio loci, quo quidque pofitum eft, fitus, pofitura, fito, fituazione, pofitura, Senec. 1. 1. queft. nat. c. 16. a med. Ea, quæ ab afpeAu corporis noftri pofitio fubmovit. Plin. fub fin. 1. ult. de Italia. Etenim contingit procurrentis pofitio in partem utiliffimam, & inter ortus occafufque mediam. Id. 1. 36. c. 13. Labyrinthi pofitiofingulafque partes enarrare. Colum. 1. 3. c. 4. Peregrina femina reformidant mutatam cæli locique pofitionem. & cap. ult. a med. Pro fitu & pofitione locorum. Gell. lib. 14. cap. 1. circa med. Uniufcujufque ftellarum forma, & pofitio. ¶ Pofitio fyllaba es fitus, quo pofita eft, unde quantitatem mutat. Quintil. I. 1. c. 5. (al. 9.) ante med. Evenit, ut metri quoque conditio mutet accentum,ut pecudes, pitaque volucres (Virg. Georg. 3. v.243.) nam volucres media acuta legam, quia etfi natura brevis, tamen pofitione longa eft, ne faciat jambum, quem non recipit verfus heroicus. Diomed. 1. 2. pag. 423. Putsch. septem tradit modos, quibus fyllaba brevis fit pofitione longa. ¶ Pofitiones rei funt adjuncta, cir coftanze. Quintil. I. 6. c. 4. fub fin. Sed nec omnes mihi perfequi materias in animo eft, nec communes funt carum quæftiones, quia pofitionibus mutantur. Ulpian. Dig. lib. tit. & leg. 1. Hujus ftudii duæ funt pofitiones, publicum & privatum. b. e. membra, partes. Translate Senec. epift. 64. In quacumque pofitione mentis fum cum lego hunc, libet omnes cafus provocare. b. e. in quacumque cogitatione, aut affectu fum.

nem,

va,

POSITIVUS, a, um, qui ponitur. In lemmate cap. 4. lib. 10. Gellii. Quod P. Nigidius argutiffime docuit, nomina non pofitiva effe, fed naturalia. . e. non pofitu fortuito, fed quadam vi & ratione naturæ facta effe, ut Gell. ibi loquitur. Pofitiva nomina apud Grammaticos funt, quæ primo pofita funt, & rem abfolute ac fimpliciter fignificant, ut fortis, doctus, magnus: ex quibus comparati& fuperlativa ducuntur. Cledon. pag. 1893. Putsch. & Servius ibid. pag. 1781. ¶ Pofitivum nomen, fubftantivum. Macrob. I. 1. Saturn. cap. 4. Cum dicitur formosa facies viridiorum, tunc viridia quafi pofitivum ponitur, non accidens. POSITOR, oris, m. fondatore, 9rns, qui ponit, conditor. Ovid. 9. Met, verf. 447. & in Afide terra Moenia conftituis pofitoris habentia nomen. Id. 2. Faft. v. 63. Templorum pofitor, templorum fan&te repoltor. POSITŪRA, æ, f. pofitura, fituazione difpofizione, pofitus, pofitio, difpofitio. Lucret. l. 1. v. 684. funt quædam corpora, quorum Concurfus, motus, ordo, pofitura, figura Efficiunt ignes. Celf. in prefat. ante med. Eorum, quæ natura ante claufiffet • pofituram, colorem, figuram confiderarint. Propert. lib. 4. cl. 3. v. 36. Qualis & hæc doti fit pofitura dei. b. e. defcriptio & difpofitio mundi. Gell. 1. 5. c. 3. Vincturam pofituramque ligni fcite periteque factam confiderat. lib. 2. cap. 21. a med. Sidus, quod a figura pofituraque ipfa, quia fimile plauftri videtur, ut dixerunt. Id. l. 1. c. 7. ad fin. Sonus & pofitura ipfa verborum. Apud Grammaticos pofiture funt diftin&tiones, vel diftin&tionum notæ, quas Græci odre vocant, quæ inter legendum dant copiam fpiritus reficiendi continuatione deficiat, interpunzione, Diomed. 1. 2. pag. 432. Purfch. & Donat. edit. 1. pag. 1742,

ne

POSITUS, us, m. pofitura, fito, difpofizione, pofitio, pofitura, fitus, difpofitio. Gelf. in præfat. a med. Sedem, pofitum, ordinem, figu fimiliaque cognofcere prudentem medicum. Id. initio 1. 8. Prius pofitus, figurafque offium indicabo. Ovid. 4. ex Pont. ep. 7. v. 23. Urbs,

ram,

.

to.

Urbs, dubium pofitu melius defenfa, manuve. Id. de medic. fac. v. 19. Vultis odoratos pofitu variare capillos. lib. 3. de ar, am. v. 151. Nec mihi tot pofitus numero comprehendere fas eft. tante fogge di ornamenti di capelli. Tacit. Ann. 6. c. 21. Pofitus fiderum, að fpatia dimenfus. Id. 4. Ann. c. 5. Pofitus regionis. POŠITUS, a, um, posto, messo, collocato, fituato, deis, fitus, collocatus. Virg. Ecl. 2. v. 54. Et vos, o lauri, carpam, & te , prozima myrte, Sic pofite quoniam fuaves mifcetis odores. Plaut. in fragm. apud Charif. I. 2. pag. 179. Putfch. Nihil quicquam factum nifi fabre, nec quicquam pofitum fine luco, auro, ebore, argento, purpura, picturis, &c. meffo a legname lavorato a OYD ?. ad avorio, ad argento, &c. Cic. 2. Agrar. c. 35. Romam in montibus pofitam & convallibus præ fua Capua contemnent. Id. pro leg. Manil. c. 18. ad fin. Delos in Egæo mari pofita. fituara. & ad Brut. ep. 10. circa med. Quandoquidem potentia jam in vi pofita eft & armis. confifte, è fondata. & pro Flacc. c. 1. extr. Ut omnia reipubl. fubfidia, falutem præfentium, fpem reliquorum, in veftris fententiis pofitam effe & defixam putetis. Ovid. 5. Met. v. 40. Palpitat, & pofitas afpergit fanguine menfas. b. e. paratas, inftructas. Cic. 1. de Orat. c.43. Omnia funt pofita ante oculos, collocata in ufu quotidiano. efpofte & Plaut. Capt. 2. 3.73. Cogitato, meam effe vitam hic pro te pofitam pignori. Horat. l. 1. fat. 2. v. 13. dives pofitis in fenore nummis. investiti. & Plin. l. 16. c. 33. Cupreffus funebri figno ad domos pofita. Virg. 2. Georg. v. 354. feminibus pofitis. piantati . Id. 5. Æn. v. 60. Urbs pofita. fondata, fatta. & Cic. 2. de Fin. c. 2. Hoc pofitum in Phædro a Platone probavit Epicurus. detto, feritThumi pofitus, depofitus, dejectus. Plin. l. 37. c. 7. Fulgorem carbunculi debere effe candidum pofiti, extremo vifu nubilantem; fi attollatur, exardefcentem. pofto giù, giacente. & Ovid. 2. Faft. v. 438. Suppliciter pofito procubuere genu. abbassato, piegato. & Virg. 4. Æn. v. 681. fic te ut pofita crudelis abeffem? b. e. exanimata, eftinta, caduta morta. Sic Stat. apud Serv. ibid. pofitufque beata Morte pater. Albinov. el. 1. v. 135. Te ne ego fuftineo pofitum fcelerata videre? b. e. mortuum & lecto compofitum ad fepulturam. Sic verf. 249. Nec juvenis pofiti fupremos deftrue honores. Ovid. 5. Faft. v. 480. pofitis jufta feruntur avis. fepolti. Sic apud Ulpian. Digeft. I. 34. tit. 1. leg. 18. fub fin. Ubi corpus meum pofitum fuerit. Virg. 4. En. v. 527. pecudes pictæque volucres, c. Somno pofitæ fub note filenti. giacenti, coricate, dateft in preda al fonno. T Eleganter pofita dicuntur, quæ cælo delapfa in terra jacent, ut nix, ros pruina. Horat. l. 3. od. 10. v. 7. pofitas ut glaciet nives Puro numine Jupiter. Ovid. 2. Faft. v. 72. pofita fub nive terra latet. & lib. 6. v. 200. Factaque erit pofito rore 'bis uda feges. Propert. l. 1. el. 8. v. 7. pedibus pofitas calcare pruinas. T præpofitus, prepofto. Cic. pro Flacc. c. 19. a med. Cuftos frumento publico pofitus. Curt. 1. 6. c. 7. Nobilis juvenis fupra armamentarium pofitus. ¶ depofitus, objectus, depofto. Liv. 1. 7. c. 19. Ni univerfa gens, pofitis armis, in fidem confulis veniffet. cap. 32. Pofitis omnium aliarum rerum curis. Propert. l. 2. el. 1. v. 36. Et fumpta, & pofita pace fidele caput. Ovid. Met. 11. v. 652. pofitis e corpore pennis. T Hoc pofito, posto ciò, ciò fuppofta, posto per vero. Cie. 3. de Fin. c. 8. a med. Quo pofito, & omnium affenfu approbato, illud affumitur, &c. Id. l. 1. de Divin. c. 52. Hoc pofito atque conceffo, &c. Sic pro Cacin. c. 11. Eft hæc res pofita, quæ ab adverfario non negatur, Cæcinam pulfum prohibitumque effe. & in Orat. c. 4. Pofitum fit igitur in primis (quod poft magis intelligetur) fine philofophia non poffe effici, quem quærimus, eloquentem. T Poftus fyncope, unde compoftus, repoAus. Lucret. I. 1. v. 1056. omnia furfum Nitier, in terramque ratro requiefcere pofta, & lib. 3. v. 871. femina in eodem ordine pofta. verf. 885. ut putrefcant corpore pofto. fepolto. & Enn. in fragm. apud Merul. pag. o. poftumque tyranni Tarquinii (Prifci) corpus bona femina lavit & unxit. b. e. jacentem in lecto funebri Sil. 1. 13. v. 553. nec cæli pofta fub axe. POSSESSIO, onis, f. poffeffe, poffedimento, poffeffione, xTois, actus, κτῆσις, aut jus poffidendi. Feftus: Poffeffio eft, ut definit Gallus Ælius ufus quidam agri, aut ædificii, non ipfe fundus aut ager. Paul. Dig. lib. 41. tit. 2. leg. 1. Poffeffio appellata eft, ut Labeo ait fedibus, quafi pofitio, quia naturaliter tenetur ab eo, qui ei infiftit, quam Græci x dicunt. Cic. Fam. 12. ep. 25. Non folum fpe, fed certa re & poffeffione deturbari. Id. pro Mil. c. 27. ad fin. Utrique mortem eft minitatus, nifi fibi hortorum poffeffione ceffiffet. ibid. Dejicere aliquem de poffeffione fundi. Id. pro Quint. cap. 26. extr. Mittere aliquem in poffeffionem. & cap. 27. proficifci. Id. Attic. l. 4. ep. 2. venire. Id. Fam. 10. ep. 27. reftituere. Senec. L. 1. de Ira, c. 7. Ponere fe in poffeffione. Cic. pro Cecin. c. 7. Effe in poffeffione bonorum. Id. Fam. 7. ep. 21. poffeffionem bonorum dare cuipiam. Cef. l. 1. B. Gall c. 44. extr. tradere. Nep. in Timol. c. 2. tenere . Gell. l. 11. c. ult. circa med. Fundi poffeffione dominum intervertere. Frequenter fumitur pro ipfis rebus quæ poffidentur, præfertim immobilibus, T. Feftus: Poffeffiones appellantur agri late patentes, publici privatique: quia non manfed ufu tenebantur cipatione & ut quifque occupaverat, lebat. Cic. Parad. 6. fub fin. Prata & areas quafdam magno æftimant, quod ei generi poffeffionum minime noceri poteft. paulo Jup. Cujus poffeffio quo eft major, eo plus requirit ad tuendam Caf. 1. 1. B. Civ. c. 17. Militibus in concione agros ex fuis poffeffionibus pollicetur quaterna in fingulos jugera. Id. l. 1. B. Gall. c. 11. Qui trans Rhodanum vicos poffeffionefque habebant. Nep. in Attic. c. 14. Omnis ejus pecuniæ reditus conftabat in Epiroticis, & urbanis poffeffionibus. Salluft. in Catil. c. 36. Es alienum meis nominibus ex poffeffionibus folvere poffem. T Translate Cic. 3. de Orat. c. 31. Noftra

.

a

CO

eft omnis ifta prudentiæ do&trinæque poffeffio, in quam homines quafi caducam & vacuam abundantes otio nobis occupatis, involaverunt. lib. 2. c. 49. Quod ubi ne, fenfi in poffeffione judicii ac defenfionis meæ conftitiffe &c. Planc. ad Cicer. 10. Fam. ep. 7. Poffeffionem laudis occupare & ep. 21. a med. Refpublica in poffeffione victoria permanebit. Juftin. 1. 2. c. 1. circa med. Ignis prima poffeffio rerum fuit. b. e. prius cuncta mundi obtinuit, occupavit : dein paulatim exftinctus fedem terris dedit.

POSSESSIUNCULA, æ, f. poffeffioncella, parva poffeffio. Cic. Attic. l. 13. ep. 23. Mihi majori offenfioni effe, quam delectationi, poffeffiunculas meas.

POSSESSIVUS, a, um, possessivo, итTinos, poffeffionem fignificans, ut poffeffiva nomina, quibus res poffeffa, vel ad aliquem pertinens fignificatur, ut Ciceronianus, Pompejanus, Euandrius, neius. Ita Charif. 1. 2. pag. 128. 133. Putfch. & Diomed. l. 1. pag. 310. Præterea Prifcian. 1. 2. pag. 585. ponit inter poffeffiva etiam ea que formam tantummodo poffeffivorum habent, ut Romanus, Latinus item ferreus, aureus, & alia multa , quæ ibi fufe perfequitur. ¶ Poffeffiva pronomina funt meus tuus, fuus, nofter ve fter, quæ a pronominibus fiunt. Serv. in art. 2. Donati, pag. 1786. Putfch. Quintil. l. 1. c. 5. ( al. 9. ) a med. In quibus patrium pro poffeffivo ponitur. ¶ Poffeffivus cafus eft Genitivus, quia poffeffionem eo fignificamus, ut Priami regnum. Prifcian. 1. 5. pag. 670. Putfch. POSSESSOR, oris, m. poffeffore, padrone, TTP, qui poffidet. Cic. 5. Phil. c. 7. fub fin. Tantum quifque habebat poffeffor, quantum reliquerat divifor Antonius. Id. 2. Offic. c. 22. Rem agrariam tentant, ut poffeffores fuis fedibus pellantur. Horat. l. 1. ep. 2. v. 49. valeat poffeffor oportet, Si comportatis rebus bene cogitat uti. Cic. 2. de 0rat. c. 70. Vide, Scaure, mortuus rapitur, fi potes effe poffeffor Id. pro Quint. c. 8. Ifte, homo acerrimus bonorum poffeffor, expulfor, everfor. ufurpatore, occupatore, detentore, invafore. Lucan. 1. 6. v. 779. regni poffeffor inertis. h. e. Pluto Inferorum rex. T Apud JCtos poffeffor proprie dicitur rerum duntaxat corporalium, juris vero velut poffeffor, ut ait Ulpian. Dig. lib. 5. tit. 3. leg. 18. a med. ¶ Translate Petron. in Satyr. c. 114. Sæpiffime Italici litoris Aquilo poffeffor convertebat huc illuc obnoxiam ratem.

POSSESSORIUS, a, um, poffefforio, TnTixos, poffeffivus. Triphonin. Dig. lib. 38. tit. 2. leg. penult. Numquid prætor ei denegare poffefforias actiones debeat? POSSESSUS, us, m. poffeffio. In fexto cafu fing. Apul. in Apolog. Plurimis rebus poffeffu careo, ufu fruor. POSSESSUS, a, um, poffeduto, TNTOS. Petron. in Satyr. c. 120. Quæ nova femper amas & mox poffeffa relinquis. Martial. l. 9. epigr. 104. Afferuit poffeffa malis Pallatia regnis. Val. Flacc. l. 1. v. 60. poffeffa dracone vellera. Lucan. I. 6. v. 314. Deferit averfo poffeffam numine fedem Cæfar. Tacit. Ann. 6. c. 31. Se invafurum poffeffa Cyro, & poft Alexandro, per vaniloquentiam jaciebat. Plin. 1. 3. c. 7. Poffeffa ab Enotriis Italia. Ovid. 1. Amor. el. 2. v. 8. Et poffeffa ferus pectora verfat amor. Plin. fub init. l. 30. Poffeffis hominum fenfibus triplici vinculo. Aurel. Vict. in epit. c. 1. a med. Poffeffus amore conjugis.

POSSESTRIX, icis, f. poffeditrice, quæ poffidet. Afran. apud Non. c. 2. n. 631. Totius monilis poffeftricem. POSSIBILIS, le, poffibile, fattibile, duraTos, qui fieri poteft. Quintil. 1. 3. c. 8. ante med. Melius qui tertiam partem dixerunt Surro quod noftri poffibile nominant: quæ ut dura videatur appellatio, tamen fola eft. Pompon. Dig. lib. 28. tit. 3. leg. 16. ad fin. & Jul. Paul. lib. 3. fententiar. tit. 5. Conditiones fi poffibiles funt, & exfiftere poterunt, efficiunt, ut, &c. Paul. lib. 25. tit. 2. leg. 3. Sed & cum uxore furti agi poffibile eft, fi, &c. Sedul. lib. 4. v. 17. Poffibile eft jus omne Deo

POSSIBILITAS, atis, f. poffibilità, facultas, potentia. Arnob. lib. 1. pag. 25. Conftat, Chriftum omnia illa, quæ fecit, numinis fui poffibilitate feciffe. Pallad. in Februar. tit. 14. In eis brachiis farmenta pro vitis poffibilitate fervabis. Ammian. l. 19. c. 2. ( al. c. 4. ) fub fin. Medebatur fuis quifque vulneribus pro poffibilitate, aut curantium copia. Martian. Capell. b. 4. pag. 96. Fandi poffibilitatem per fcholas Aufonias comparavit.

POSSIDEO, es, edi, effum, a. 2. poffedere, tenere, effer in possesso avere, douau, Tix, teneo, habeo in mea poteftate: & dicitur proprie de iis, quæ tangi poffunt, ut ait Feft. in Poffeffio: & præcipue de rebus immobilibus. Eft pos pro potis, & fedeo, quafi federe poffum, ut ipfum poffum a poris, & fum, conflatur. Vetus formula Prætoris apud Feft. ibid. Uti nunc poffidetis cum fundum quo de agitur, quod nec vi, nec clam, nec precario alter ab altero poffidetis, ita poffideatis: adverfus ea vim fieri veto. Papinian. Dig. lib. 41. tit. 2. leg. 49. Qui in aliena poteftate funt, rem peculiarem tenere poffunt, habere & poffidere non poffunt quia poffeffio non tantum corporis, fed etiam juris eft. Liv. 1. 26. c. 11. Solum, quod ipfe bello captum poffideret, haberetque. T Hoc tamen difcrimen non fervatur. Cic. 2. de Orat. cap. 70. Cum Scaurus nonnullam haberet invidiam ex eo, quod Phrygionis Pompeji locupletis hominis bona fine teftamento poffederat. Id. pro Quint. c. 6. Poftulat a Prætore Nævius, ut ex edicto bona poffidere liceat. Id. Verr. 4. c. 18. Huic omnia utenda ac poffidenda tradiderat. Cef. 1. 6. B. Gall. c. 11. Partem finitimi agri per vim occupatam poffidebant. Juftin. I. 38. c. 4. Galli Italiam maximis plurimifque urbibus poffident. Hirt. de B. Alex. c. 34. Ne regnum Ariobarzanis poffideri, vaftarique pateretur a Pharnace. effer occupato. T Poffidere publice, confifcare. Cic. Phil. 11. c. 6. ad fin. Judicavit hoftem Dolabellam, bona ejus cenfuit publice poffidenda. Liv. fub fin. 1. 38. In bona L. Scipionis poffeffum publice quæftores præter mi