dron. apud Non. c. 2. n. 654. Puerum ancillæ fubdam, ne fame perbitet. Enn. ibid. & Plaut. Pfeud. 3. 1. 12. Cruciatu maximo perbitere. ¶ Item tranfire, alio ire. nam bitere ire eft. Plaut. Rud. 2. 6. 1. Utinam, te prius quam oculis vidiffem meis, malo cruciatu in Siciliam perbiteres. Al. leg. in Sicilia, & ad priorem fignificationem trahunt. Pacuv. apud Non. loc. cit. Nam me perbitere lis opitularier, quovis exitio cupio. b. e. tranfire illis opitula tum. PERBLANDE, adverb. valde blande. Macrob. l. 1. Saturn. c. 2. med. Cum perblande falutaviffet. PERBLANDUS, a, um, valde blandus. Cie. 1. 1. ad Q. Fr. ep. 2. c. 3. Succefforem habes perblandum. Liv. I. 23. c. 10. Oratio perblanda'. PERBONUS, a um, valde bonus. Cic. pro Flacc. c. 29. Agros habent natura perbonos. Id. Verr. 6. c. 18. Perbona toreumata. Id. 6. Attic. ep. 1. Quoad mècum rex fuit, perbono loco res erat. Plaut. Moftell. 3. 2. 3. prandium perbonum. verf. 77. Eftas per bona. PERBREVIS, ve, valde brevis. Cic. in Bruto, c. 43. Quodque difficile eft, idem & perornatus & perbrevis. Id. 5. Verr. c. 9. Iftos inter fe perbrevi tempore ftudiorum fimilitudo conjunxit. Albinovan. ad Liv. ecl. 1. 388. huic hofti perbreve Pontus iter. T Dividitur per tmefim. Cic. pro Cluent. c. 1. Altera pars per mihi brevis fore videtur. ¶ Perbrevi, perbrevi tempore. Cic. 6. Fam. ep. 12. Sed id erit perbrevi. PERBREVITER, adverb. valde breviter. Cic. 2. de Orat. c. 58. De omui ifto genere quid fentiam, perbreviter exponam. Adde pro Dom. cap. 15. PERCA, æ, f. pan, pifcis delicatiffimus, in genere faxatilium, qui & in mari, & in fluminibus, & lacubus capitur. Perca marina mænæ fimilis eft, Plin. l. 9. c. 16. & lib. 32. c. 9. 10. 11. Aufon. in Mofell. v. 115. Nec te, delicias menfarum, Perca, filebo, Amnigenos inter pifces dignande marinis, Solus puniceis facilis contendere mullis. Nam neque guftus iners, folidoque in corpore partes Segmentis coeunt, fed diffociantur ariftis.. PERCADO, is, cecidi, cæfuin, a. 3. valde, vel omnino cado. Flor. 1. 3. c. 20. In Apennino Lentuli exercitum percecidit. Id. l. 4. c. 12. Terga hoftium percecidit. PERCĂLEFACIO, is, eci, actum, a. 3. valde calefacio. Vitruv. l. 8. c. 3. Sulphurofi fontes nervorum labores reficiunt percalefaciendo ¶ Paffivum percalefio. Id. ibid. Percalefieri cogit aquam. PERCALEFACTUS, & Percalfactus, a, um, valde calefa&tus. Lucret. 1. 6. v. 177. omnia motu Percalefacta vides ardefcere. Scribon. Larg. compof. 156. Loco flamma percalfacto. Val. Max. 1. 9. c. 12, n. 4. Multo igni percalfacto cubiculo. PERCALEFIO. V. in Percalefacio. per PERCALEO, es n. 2. valde caleo. Lucret. 1.6. v. 280. Inde ubi , caluit vis venti, &c. Ovid. 1. Met. v. 417. poftquam vetus humor ab igne Percaluit folis. PERCALLEO, es, lui, n. 2. induratum, & obduratum effe longa confuetudine aver fatto il callo. Cic. pro Mil. c. 28. Sed jam ufu obduruerat, & percalluerat civitatis incredibilis patientia. Item perfecte callere, effer pratico. Cic. 2. de Orat. c. 34. in fin. Si ufum rerum percallueris, nihil te effugiet Gell. I. 1. c. 22. Difciplinas Tubero Stoicas, & dialecticas percalluerat. PERCANDEFACĬO, is, a. 3. valde calefacio. Vitruv. 1. 8. c. 3. Ignis percandefacit terram. PERCANDIDUS, a, um, valde candidus. Celf. l. 5. c. 19. Sect. 24. Percandida compofitio. Solin. c. 37. ( al. 50.) ad fin. Gemma percandida. PERCANTATRIX. V. Precantatrix. PERCĀRUS, a, um, adject. valde carus. Juftin. l. 12. c. 12. Unus ex amicis ejus, obfequiis regi percarus. Adde Tacit. 2. Ann. c. 74. Item qui magno pretio venditur. Terent. Phorm. 3. 3. 24. Quantum opus eft tibi argenti? Pb. Solæ triginta mina. Ge. Hui, percara eft. Al. leg. præcara. PERCAUTUS, a, um, valde cautus. Cic. ad Q. Fr. l. 1. ep. 1. c. 6. Delectus in familiaritatibus & provincialium hominum, & Græcorum percautus, & diligens. PERCEDO, is. Nonius affert c. 2. n. 704. ex Cicer. in Orat. c. 48. fed corrupta lectione. PERCELEBRĀTUS a um, valde celebratus. Cic. pro Cal. c. 29. Audita, & pervulgata, & percelebrata fermonibus res eft. PERCELEBRIS, bre, valde celebris. Plin. l. 10. c. 5. Eft percelebris apud Sefton urbem aquila gloria. Pompon. Mela 1. 2. c. 3. ante med. Templum vetuftate, & religione percelebre. PERCELEBRO, as, a. 1. maxime celebro, frequento. Cic. 7. Verr. c. 31. De qua muliere plurimi verfus tota Sicilia percelebrantur. Arnob. 1. 2. pag. 73. Ut exercerent ut gererent ut percelebrarent hæc mala. b. e. frequentarent fæpe perpetrando. PERCĚLER, ris, valde celer. Cic. Cœl. c. 24. Cujus perceleri interitu effe ab hoc comprobatum venenum. PERCELERĬTER, adverb. valde celeriter. Cic. Fam. 6. ep. 12. Recepit, perceleriter fe ablaturum diploma. PERCELLO, is, culi ( raro culfi ) culfum a. 3. mover con forza, fpingere, abbattere περιτρέπω, vehementer moveo, labefacio, urgeo, impello, everto, perverto, humi fterno: ab obfoleto cello, moveo. Cato apud Gell. 1. 2. c. 22. fub fin. Ventus Cercius armatum hominem, plauftrum oneratum percellit. Plaut. Perf. 5. 2. 28. Hoc, leno, tibi. Do. perii! perculit me prope. mi ha quafi gettato a terra. Plin. l. 18. c. 34. Hic ventus præftringit atque percellit radices arborum. Varr. apud Non. c. t. n. 642. Alius teneram abietem folus percellit. Ennius apud Macrob. I. 6. Saturn. c. 2. fecuribu' cædunt, Percellunt magnas quercus. TU fum habet fæpius in præteritis. Terent. Eun. 2. 3. 87. Quo trudis? perculeris jam tu me mi getterai a terra. Cic. pro Mil. c. 21. Adde incertos exitus pugnarum, Martemque communem, qui fæpe fpoliantem jam, & exfultantem evertit, & perculit ab abjecto. Id. pro Marcell. c. 6. Quos amifimus cives eos Martis vis perculit ira victoria Val. Flace. I. 4. v. 592. fi quem perculerit vicina lues. Colum. l. 7. c. 7 Cum unam vel alteram capram peftis perculerit. Pro fimplici ferio, percutio, ferire, percuotere. Ovid. 2. Amor. el. 9. v. 7. Hæmonius quem cufpide perculit heros. & lib. 1. dl. 7. v, 31. Peffima Tydides fcelerum monumenta reliquit: Ille deam primus perculit: alter ego. De voce, quæ ferit aures Valer. Flacc. 1. 2. v. 91. vox inde repens ut perculit urbem, &c. ↑ Sape translate fumitur pro evertere, pervertere, labefactare, de ftatu dejicere, perdere, rovinare, effer l'altrui rovina, far cadere. Cic. pro Dom. c. 11. Definant iifdem machinis fperare me reftitutum poffe labefactari, quibus antea ftantem perculerunt. Id. pro Cal. in fin. Ne adolefcentiam plenam fpei maximæ, non modo non aluiffe vos, fed etiam perculiffe atque afflixiffe videamini. Sueton. in Tiber. c. 55. Horum omnium vix duos aut tres incolumes præftitit, ceteros alium alia de caufa perculit. Nep. in Dion. c. 5. Quinquaginta annorum imperium adeo facile perculit, ut, &c. Tacit. 2. Ann. c. 39. Mancipii unius audacia ni mature fubventum foret, difcordiis armifque civilibus rempublicam perculiffet. Item in ftuporem rapere, timore concutere, confternare, exterrere, sbigottire, fgomenimpaurire, abbattere. Cic. Verr. 5. c. 57. in fin. Hæc te vox non perculit? non perturbavit? Juftin. 1. 25. c. 11. Inopinantibus verbera intentant: adeoque illos perculerunt, ut quos ferro non poterant, metu verberum vincerent. Val. Flacc. l. 4. v. 651. Idem animos Amyci vifo timor omnibus antro Perculerat. & lib. 6. v. 480. pavor artus Protinus, atque ingens etida perculit horror. Flor. I. 1. cap. 10. Noviffime etiam tanta admiratione perculit, ut, &c. ¶ Pro vexare, multare. Tacit. 1. Hift. c. 53. Quafque alias civitates atrocibus edictis, aut damno finium Galba perculerat. T Pro impellere, fpingere, Apul. in Apol. Venus nullis ad turpitudinem cftimulis, vel illecebris fectatores fuos percellens. T Multa de hoc verbo difputant Lambin. & Bentllej. ad Horat. epod. 11. verf. 3. Percellere fe. V. Procello. Perculit paffiva fignificatione, perculfus fuit. Flor. l. 3. c. 10. ante med. Hic, infidiis in valle difpofitis, dolo perculit. T Pro perculi, perculfi dixit Ammian. I. 17. c. 8. (al. 17.) Subito cunctos aggreffus, tanquam fulminis turbo perculfit. Horatio quoque lib. 1. od. 7. verf. 11. & Terentio Andr. 1. 1. 98. funt qui adfcribant: fed rectius alii plures percuffit. PERCENSEO, es, ui, a. 2. contare raccontare, far menzione ad uno ad uno, narapide, totum aliquid cenfeo, recenfeo, percurro Cic. poft redit. in Sen. c. 1. Quod tam divinum eft genus orationis, quo quifquam poffit veftra in nos univerfa promerita, non dicam - complecti orando, fed percenfere numerando?. Tacit. 4. Ann. c. 4. Percenfere numerum legionum. Plin. l. 7. c. 26. extr. Percenfere res Cæfaris. Varr. l. 1. R. R. c. 50. Manipulum, ut quemque fublecuerunt ponunt in terra: ubi eos fecerunt multos, iterum eos percenfent, ac de fingulis fecant inter fpicas, & ftramentum. gli prendono per mano ad uno ad uno. Rurfus Cic. in Partit. cap. 36. ad fin. Quo in genere percenfere poterit plerofque inveniendi locos. fcorrere. Sic Ovid. 3. Faft. v. 109. Signaque quæ longo frater percenfeat anno, Ire per hæc uno menfe fororis equos. Item inquirendi caufa percurro, recenfeo rivedere > criticare, fingula examinando & notando. Ovid. 2. Met. v. 334. Clymene lugubris & 2mens, Et laniata finus totum percenfuit orbem. Gell. l. 7. c. 3. ante med. Sibi vifus eft orationem iftam acri fubtilique ingenio & judicio percenfuiffe. Liv. l. 32. c. 21. Orationes legatorum hefterno die ditas pro fententiis percenfeamus. prendiamo per mano, efeminismo. & lib. 34. cap. 52. Ita cum percenfuiffet Theffaliam. h. e. tolerabilem rei publicæ adminiftranda formam in ea conftituiffet. V. cap. præced. PERCEPTIO, onis, f. raccolta, ngiantis, comprehenfio, collectio, actus percipiendi. Cic. 2. Offic. c. 3. ad fin. Neque frugum, fructuumque reliquorum perceptio, & confervatio fine hominum opera ulla effe potuiffet. Adde Colum. l. 1. c. 3. T3 Translate fumitur pro cognitione, percezione, cognofcenza. Id. 4. Acad. c. 7. ad fin. Ars vero quæ. poteft effe, nifi quæ non ex una, aut ex duabus, fed ex multis animi perceptionibus conftat? & cap. 6. Cognitio, aut perceptio, aut fi verbum e verbo volumus, comprehenfio , quam gruanto illi vocant. PERCEPTOR, oris, m. qui percipit. Auguftin. lib. 1. Soliloq. cap. 1. extr. Jubeas me effe perfectum amatorem > perceptoremque fapien tiæ tuæ. PERCEPTUS, a, um, raccolto, prefo, fentito, guftato, inteso, compre fo, ngurrodes, captus, acceptus, comprehenfus. Plin. l. 10. ep. 79. Rogavit teftamento, ut hereditatem fuam adirem, cerneremque, ac deinde perceptis L millibus nummum, reliquum omne civitatibus redderem. Ovid. 1. Faft. v. 273. Utilitas aquæ percepta. Cic. 2. de Fin. c. 30. fub fin. Memoria perceptarum voluptatum. Id. 2. de net. Deor. c. 36. Animabilis, fpirabilifque natura, cui nomen eft aer Græcum illud quidem, fed perceptum jam tamen ufu a noftris. tritum eft enim pro Latino. & 4. Acad. c. 14. 31. Res comprehenfæ, & perceptæ. & cap. 7. ad fin. Res percepta & cognita. Nep. in Attic. cap. 17. extr. Philofophorum ita percepta habuerat præcepta. Gell. l. 14. c. 1. ante med. Mirabatur id cuiquam pro percepto liquere, ftellas iftas non effe plures, &c. TPerceptum abfolute Cic. de Fato', c. 6. Divinatio a perceptis artis proficifcitur perce PERCERPO, is, a. 3. decerpo, carptim lego. Gell. I. 2. in fin. Cu- cido. PERCIDO, is, idi, ifum, a. 3. percuotere, battere, valde cædo. Plaut. ror. b. e. PERCINGO, is, inxi, in&um, a. 3. circunquaque cingo. Colum. l. 10. v. 347. Sæpe fuas fedes percinxit vitibus albis. Manil. 1. 3. v. 334. medio percingitur ordine mundus. Utrobique al. leg. præcingo. PERCIO, is. V. Percieo. percipe mente meas. Plin. l. 26. c. 3. Remedia oculis ufuque per 26. PERCISUS, a, um, nom. ex particip. valde cæfus, percuffus, tufus, PERCITUS, a, um, incitato, commoffo, commotus, incitatus. Lucret. 1. 2. v. 1052. Seminaque innumero' numero fummaque profunda Multimodis volitent æterno percita motu. T Transfertur ad animum. Terent. Hec. 3. 3. 17. Incredibili re atque atroci percitus. Cic. pro Mil. c. 23. Sive enim illud animo irato, ac percito feciffet. Plaut. Afin. 4. 2. 13. amoris caufa percitus id fecifti. traspor& Caf. 3. 5. 6. ira percitus. & Amph. 2. 2. 95. atra bili percita. Senec. in Herc. Fur. v. 108. magno furore percitus. & in Hippol. v. 1156. Quis te dolore percitam inftigat furor? Liv. l. 21. c. 53. a med. Ingenium percitum, ac ferox. impetuofo, ardente. & Salluft. in fragm. apud Prifcian. 1. 6. pag. 704. Putfch. Quia corpore & lingua percitum & inquietem, nomine hiftrionis vix fani, Barbulejum appellabant. tato. PERCIVILIS, le, valde civilis. Sueton. in Tiber. c. 28. Exftat & fer- PERCLAREO, es, rui, n. z. valde clareo. Symmach. 1. 10. ep. 72. va-PERCLŪDO, is, ufi, ufum, a. 3. concludo, claudo. Vitruv. l. 1. c. V. Oripelargus. PERCOARCTO, as, a. 1. vehementer conftringo. Colum. I. 2. c. 19. PERCOGNOSCO, is, a. 3. dixion, perfecte cognofco. Plaut. as a. 1. colaphis valde percutio. Petron. in fragm. Tragur. c. 44. Burm. Ut larvas, fic iftos percolaphabant. Al. aliter leg. PERCOLATIO, onis, f. actus percolandi. Vitruv. fub fin. 1. 8. Uti percolationibus aquæ tranfmutari poffint. PERCOLĀTUS, a um, per colum tranfmiffus. Plin. l. 31. c. 6. fub fin. Nam in terra marina aqua argilla percolata dulcefcit. Adde Vitruv. l. 8. c. 2. totum colo. Colum. l. 12. c. 41. Deinde refrigerantur, & percolantur. Celf. l. 6. c. 9. Is humor percolatur. T Translate Lucret. v. 473. Humor dulcet, ubi per terras crebrius idem Percolatur. b. e. tranfmittitur. Plin. l. 18. c. 11. circa med. Terra pulverea fumma, inferior bibula crebros imbres percolat atque tranfmit 1. 2. PERCIPIO, is, cepi, ceptum, a. 3. prendere, occupare, investire, Tuλaußero, plane, penitus capio, occupo: a per, & capio. Lucret. 1. 5. v. 603. Eft etiam quoque, uti non magno folis ab igni Aera percipiat calidis fervoribus ardor. Plaut. Amph. 5. 1. 66. Mihi horror mifero membra percipit dietis tuis. Id. Men. 5. 5. 21. Quid ceffas dare potionis aliquid, priufquam percipit infania? Id. Stich. 2. 2. 17. Quid ego, cui mifero medullam ventris percepit fames? Id. Trucul. 2. 5. 14. & Lucret. 1. 3. v. 80. & Terent. Eun. 5. 6. 2. Neque agri, neque urbis odium me unquam percipit. ¶ Item penitus recipere. Colum. l. 11. c. 3. a med. Thymo pinfito aquam medicare, quæ cum fuccum ejus perceperit, &c. Plin. l. 21. c. 5. in fin. In face vini macerantur ut colorem percipiant. Ovid. Met. 4. v. 744. tactuque induruit hujus, Percepitque novum ramis & fronde rigorem. Lucret. l. 6. v. 984. varii fenfus animantibus infunt, Quorum quifque fuam proprie rem percipit in fe. Ovid. 8. Met. v. 227. de Icaro. Tabuerant cera: nudos quatit ille lacertos Remigioque carens non ullas percipit auras. T Item capere, colligere, raccogliere. Cic. de Senect. c. 7. ad fin. Serere, percipere, condere fructus. Plin. l. 15. c. 1. Fructum percipere ex olea. Id. 1. 9. c. 54. Magna vectigalia ex oftrearum vivariis percipere. ricavare. Colum. de officiis villicæ l. 12. c. 3. ad fin. Tonfuris vellerum intereffe, & lanas etiam diligenter percipere, & vellera ad numerum pecoris recenfere. ¶ Itein accipere, reportare, obtinere confequi, riportare, conseguire, ottenere, ricevere. Colum. l. 1. c. 9. a med. Diligens dominus tum a vin&tis mancipiis tum ab folutis quærat, an ex fua conftitutione jufta percipiant. Id. lib. 4. cap. 3. Novella vinea, dum adolefcit, nifi omnia jufta perceperit, ad ulti-PERCOLO, as, a. 1. colare, divni, dinów, per colum tranfmitto mam redigitur maciem. fe non abbia tutta la fua giusta coltura. & Cef. 1. 2. B. Civ. c. 32. Percipere præmia. Juftin. l. 13. c. 7. Ex promiffis dei jam parte percepta. Id. in fin. l. 43. Avum fuum civitatem a Cn. Pompejo percepiffe. Petron. in Satyr. c. ult. Omnes qui in teftamento meo legata habent, hac conditione percipient, fi, &c. Sueton. in Tiber. c. 15. Ne hereditatem quidem, aut legata percepit ulla aliter, quam ut peculio referret accepta. Id. in Aug. c. ult. Quamvis quaterdecies millies ex teftamentis amicorum percepiffet. T Item fentire, fentire, provare : & ad fenfus corpo-PERCOLO, is, lui, cultum, a. 3. culturam abfolvo, fupremam maris pertinet. Cic. in Orat. c. 2. a med. Quod neque oculis, neque auribus, neque ullo fenfu percipi poteft. Ovid. 14. Met. v. 700. & totis perceperat offibus æftum. Cic. 1. de Fin. c. 11. Voluptas, quæ cum jucunditate quadam percipitur fenfibus. Flaut. Curcul. 1. 3. 1. Placide egredere, ne quod hic agimus, herus percipiat fieri. ¶ Item ad animum. Cic. Fam. 14. ep. 1. Me miferum! Tulliolam noftram ex quo patre tantas voluptates capiebat, ex eo tantos percipere luctus. Nam quid ego de Cicerone dicam ? qui cum primum fapere cœpit, acerbiffimos dolores, miferiafque percepit. Item intelligere, comprehendere, cognofcere, difcere, affequi, capire, intendere, imparare, apprendere. Cic. 4. Acad. c. 8. fub fin. Aliquid percipere, & comprehendere. & cap. 9. Comprehendere, & percipere. 1. de Fin. c. 19. a med. Cognofcere & percipere. Horat. de ar. Poet. v. 335. ut cito dicta Percipiant animi dociles, teneantque fideles. Cic. 1. de Orat. c. 28. Quippiam percipere animo, & memoria cuftodire. Cef. 3. B. Civ. c. 84. Qui quotidiana confuetu-PERCOMMŎDUS, a dine ufum quoque ejus generis proeliorum perciperent. Cic. 1. de Orat. c. 28. Percipere artificium aliquod. Id. Q. Fr. l. 1. ep. 1. c. 10. virtutem & humanitatem. Id. 1. de Orat. c. 51. philofophiam. Id. 1. Offic. c. 18. præcepta artis. Id. de Senect. c. 7. Themistocles omnium civium nomina perceperat. avea imparato a mente. & Catil. 1. c. 11. Percipite, quæfo, diligenter quæ dicam, & ea penitus animis veftris mentibufque mandate. Ovid. 1. Faft. v. 102. & voces Tom. III. 1 tit. Senec. in præfat. ad quæft. nat. ante med. Quid enim erat, cur in numero viventium me pofitum effe gauderem? an ut cibos & potiones percolarem? b. e. ederem, biberem, & egererem? num addo, polio, perficio, compleo. Plin. l. 5. ep. 6. ad fin. Quæ maxima ex parte inchoavi, aut inchoata percolui. T Eft etiam valde amare vereri, colere, beneficiis profequi. Plaut. Trin. 2. 2. 4. Patrem tuum fi percoles. Tacit. 2. Hift. c. 82. Multos præfecturis, & procurationibus, plerofque fenatorii ordinis honore percoluit. Id. 4. Ann. c. 68. Neque omiferat conjugem liberofque ejus percolere. ¶ Item ornare. Id. in Agric. c. 10. Quæ priores nondum comperta, eloquentia percoluere, rerum fide tradentur. PERCOMIS, me, valde comis. Cic. in Brut. c. 58. ad fin. Qui peritiffimus juris, idemque percomis eft habitus. Al. leg. patronus. PERCOMMODE, adverb. admodum commode. Cic. pro Cecin. c. 27. Hoc loco percommode accidit, quod, &c. molto acconciamente, molto a propofito. & Tufcul. 4. c. 30. fub fin. Itaque, five cafu accidit, five confilio , percommode factum eft, quod, &c. & Verr. 2. c. 2. Verum hoc adhuc percommode cadit, quod, &c. valde commodus. Liv. 1. 22. c. 43. Id cum ipfis caftris percommodum fuit, tum falutare præcipue futurum erat. molto comodo, acconcio. PERCONTATIO, & Percunctatio, onis, f. ricerca, interrogazione pines, inquifitio, interrogatio. Cic. de Univ. c. 1. Ac primum quidem tempus falutationibus, reliquum percontatione confumpfiCaf. 1. 5. B. Gall. c. 13. Nos nihil de eo percun&tationibus reperiebamus, nifi certis ex aqua menfuris, breviores effe noctes A a a quain quam in continente videbamus. Cic. de clar. Orat. c. 60. ad fin. O.; mnis ille fermo ductus e percontatione filii, quid in Senatu effet a&tum. Plin. l. 11. c. 30. de formicis, Quæ tunc earum concurfatio? quam diligens cum obviis quædam collocutio atque percontatio? Ponitur a Cic. 3. de Orat. inter figuras fententiarum, cap. 53. Et rogatio, atque huic finitima quafi percontatio. Rogatio, h. e. interrogatio, differt a percontatione in co quod illa fit inftandi & arguendi caufa, hæc nofcendi. V. Fercontor fub fin, PERCONTATOR, & Percunctator, oris, m. ricercatore, qui percontatur. De eo, qui nimis curiofe inquirit, Plaut. Men. 5. 5. 31. Qui te Jupiter diique omnes, perçontator, perduint. Horat. l. 1. ep, 18. v. 69. Percontatorem fugito nam garrulus idem eft. PERCONTO, as, a. 1. idem quod percontor. Nevius apud Non. c. 7. n. 52. Docte percontat Ennius, quo pacto Trojam reliquiffet. Id. ibid. Si percontaffem, malum hoc me præteriffet. Apul. I. 11. Metam, Quod fedulo percontaveram . T Paffive Gell, l. 16. c. 6. Quære ea potius, quæ a Grammatico quærenda funt. nam de ovium dentibus opiliones percontantur Apul, I, 1. Metam. Et percontato pretio, &c. PERCONTOR Percunctor, aris, atus fum, dep, 1. interrogare, dimandare ricercare, informarsi, ¿pwriw, dvipoma, quæro, fcifcitor, interrogo, inquiro. Donat. ad Terent. Hecyr. 1. 2. 2. & Non. c. I. n. 211. percontor dici ajunt a conto, quo utuntur nautæ ad explorandam aquæ altitudinem: percunctor ab eo, quod a cunctis perquiratur, Utramque notationem ponit etiam Feftus: & priorem effe Verri Flacci: fibique falfam videri: veriorem effe alteram & percundor rectius fcribi. Ex Orthographis alii a Verrio ftant, alii a Fefto, Litem ego non diremerim; tametfi ad Verrium inclinat animus. Eft igitur percontari, tentare, inquirere diligenter, ut in cujufpiam rei notitiam perveniamus. Cic. 1. de Orat. c. 21. Quo in genere tu nunquam mihi percontanti, aut quærenti aliquid defuifti. & lib. 2. c. 71. Salfum eft etiam, quærentibus, & quafi percontantibus lente refpondere quod nollent. Terent. loc. cit. Modo iffe dicito ad portum percontatum adventum Pamphili. Cic. 1. Acad. c. 1. Cum totum iter confumpfiffet partim in percontando a peritis, partim, &c. ld. in fomn. Scip. c. 1. Ego illum de fuo regno, ille me.de noftra republ. percontatus eft. Id. de clar. Orat. c. 46. fub fin, Cum. percontaretur ex anicula quadam, quanti aliquid venderet. Id. z. de Divin. c. 36. Solebat ex me Dejotarus percontari noftri augurii difciplinam. Horat. 1. 1. ep. 20. v. 26. Forte meum fi quis te percontabitur ævum. & ep. 18. verf. 96. Percontabere doctos, Qua ratione queas traducere leniter ævum. & ep. 8. v. 13. Poft hæc, ut valeat, quo pacto rem gerat, & fe, Percontare. Id. l. 1, fat. 2. v. 7. Hunc fi perconteris cur &c. Plaut. Capt. 4. 4. 9. Coquum percontabatur, poffentne feria fervefcere. Id. Bacch. 4. 1. 4. Percontarier, utrum aurum reddat, an, &c. Id. Afin. 2. 2.76. Me infit percontarier, ecquem noverim Demænetum. Id. Perf. 4.4.49. Percontari hanc paucis hic volt. T Percontari aliquem, inquirere de aliquo, inforniarfi, dimandare di alcuno. Plaut. Afin. 2. 4. in fin. Tu quoque fi effes percontatus me ex aliis, fcio pol, crederes quod nunc fers. Plin. l. 30. c. 2. in fin. Se evocaffe umbras ad percontandum Homerum, quanam patria, quibufque parentibus genitus effet. T Apud Rhetores aliud eft interrogare, aliud percontari. illud enim ab oratore fit inftandi, objurgandi, aut exprobrandi gratia hoc fimpliciter fcifcitandi, & cognofcendi. Quintil. I. 9. c. 2. Quid enim tam commune, quam interrogare, vel percontari? nam utroque utimur indifferenter: cum alterum nofçendi, alterum arguendi gratia videatur adhiberi. Ubi Burmann, eos jure reprehendit, qui illud alterum nofcendi ad interrogare referri putant. V. Percontatio. Cic. 2. de Fin. c. I. Socrates percontando, atque interrogando elicere folebat eorum opinionem, quibufcum differebat. T Percontatum patrisfamiliæ nomen ne quis fervum mitteret, lege fanétum fuiffe ait Cato in ea, qua legem Orchiam diffuadet. Feftus. ¶ Præclarum monitum eft illud Terent. Hec. 5. 3. 12. Tua quod nihil refert, percontari definas. Quod Plaut, dixit Stich, 2. 1. 48. Tua quod nihil refert, ne cures. Ti Paffive. V. Perconto. PERCONTUMAX, acis, valde contumax, Terent, Hecyr. 3. 5. 54. Percontumax redifti huc nobis, Pamphile. 2 PERCOPIOSE, adverb. copiofiffime. Sidon, 1. 4, ep. 7. fub fin. Percopiofe me officii votivi compotem fecit. PERCOPIOSUS, a, um, valde copiofus. Plin. ep. 31. 1. 9. In quibus quidem percopiofus fuifti, niature. PERCOQUO, is, oxi, octum, a. 3. perfecte coquo. Plin. l. 23. c. 7. circa med. Bubulas carnes additi caules magno ligni compendio percoquunt. Ovid. de remed. amor. v. 83. teneras mora percoquit uvas. & Lucret. l. 6. v. 858. Percoquere humorem. h. e, calefacere. PERCOSIUS, a, um Περκώσιος ad Percoten pertinens Percofia conjux apud Val. Flacc. 1. 3. v. 10. eft Clyte, vel Clite, Karn, filia Meropis Percofii (ut eft apud Apollon. lib. 1, v. 975.) uxor Cyzici regis Propontidis. PERCOTE, es f. Iepτn, oppidum Troadis cum monte ad oftia Afepi fluvii, in ora Myfix. Plin. l. 5. c. 32. Deinde percote oppidum & Lampfacum, antea Pityufa dictum. Val. Flacc. lib. 2. v. 622. Jam juga Percotes, Pariumque infame fragofis Exfuperant, Pityamque vadis. PERCRASSUS a, um, valde craffus. Celf. l. 5. c. 26. fect, 19. Melicera mala eft, multa, & percraffa. PERCREBRESCO, is, brui, & bui, n. 3. divulgarfi, farfe pubblico, dapuu, creber fio in ore & fermone hominum, divulgor. Præteritum maxime eft in ufu: in quo tertium ufus fæpe exterit V. Crebrefco. Cic. Attic. I. 1. ep. 1. Ita quiddam fpero nobis profici > futa. cum hoc percrebrefcit, plurimos noftros amicos inveniri. Id. Verr. 2. c. 1. Inveteravit jam opinio, quæ non modo Romæ, fed & apud exteras nationes omnium fermone percrebuit. Id. Verr. 4. c. 23. Res percrebuit in ore atque fermone omnium cœpit effe. Verr. 6. cap. 30. 43. & lib. 10. Fam. ep. 1o. Cum hæc omnino fama de noftrorum hominum avaritia & cupiditate percrebuerit. Caf. lib. B. Civ. c. 43. extr. Cum fama per orbem terrarum percrebuiffet, illum a Cæfare obfideri. Tacit. Ann. 12. c. 6. extr. In fratrum filias conjugia aliis gentibus folemuia, nec ulla lege prohibita: & fobrinarum diu ignorata, tempore addito percrebuiffe, efferfs refs frequenti. PERCREPO, as, pui, pitum, rifonare, repnxw, valde crepo, refono, perfono, perftrepo. Cic. 7. Verr. c. 13. Lucum illum litoris percrepare totum mulierum vocibus, cantuque fymphonia. Lucil. apud Non, c. 4. n. 63. Percrepa pugnam Pompilii, facta Cornelii cane. h. . dic, prædica, lauda. PERCRESCO, is, a. 3. valde crefco. Quintil. l. 7. c. 1. ante med. Vis quæftionum percrefcere debet, & ad potentiffima ab infirmiflimis pervenire. Alii rectius leg. femper crefcere. PERCRIBRATUS, a, um, cribratus. Scribon. Larg. compof. 269. Res, quæ infra fcriptæ funt, contufæ, & percribrata. PERCRIBRO, as, a. 1. cribro, aut diligenter cribro. Scribon. Larg. compof. 87. Contunditur crocum, percribratur.. PERCRUCIO, as, a. 1. valde crucio. Plaut. Bacch. 5. 1. 13. Hoc, hoc eft, quod peracefcit: hoc eft demum, quod percrucior. PERCRUDUS, a, um, valde crudus, immaturus. Colum. 1. 12. c. 10. Pruna purpurea cum immatura, non tamen percruda legeris. Vitruv. 1. 10. c. 20. fub fin. Virga creberrimæ textæ percrudis coriis conPERCUDO, is, di, a. 3. valde cudo, & ferio, cudendo perforo. Golum, l. 8. c. 5. a med. Die undevigefimo animadvertat, an pulli roftellis ova percuderint; & aufcultetur, fi pipiant. PERCULSUS us m. percuffio, quaffatio. In fexto cafu fingulari Tertullian, de anim. c. 52. fub fin, Navigia inteftino perculfu defidunt. PERCULSUS, a, um, atterrato, abbattuto, woutros, innλayes, valde ictus, & loco motus, labefactus, everfus, proftratus. Cic. vertens Homeri carmen in lib. de Gloria , apud Gell, l. 15. c. 6. Qui quondam Hectoreo perculfus concidit enfe. Catull. carm. 63, de nupt. Pel. v. 363. excelfo coacervatum aggere buftum Excipiet nivcos perculfæ virginis artus. b. e. Polyxena mactatæ ad Achillis tumulum. Alia funt quamplurima, quæ afferri poffent: fed perculfus, & percuffus paffim confudere librarii: ut Eruditi jam obfervarunt. Vide, fi lubet, Bentlej. ad Horat. epod. 11. v. 2. Burman. ad Ovid. 4. Met. v. 138. Drachemborch. ad Sil. 1. 2. v. 213. & Oudendorp. ad Lucan. 1. 1. v. 487. T Translate Flor. I. 4. c. 3. Perculfum undique, & perturbatum ordinavit imperii corpus. TSæpe refertur ad animum, & eft valde commotus, turbatus, exterritus, confternatus, abjectus, cofternato, abbattuto, sbigottito, fgomentato. Cic. ad Brut. ep. 3. Timore quodam perculfa civitas. Liv. 1. 4. c. 31. fub fin. Exercitus ab re male gefta perculfus, abbattuto d'animo. & Cef. 1. 2. B. Civ. c. 12. Hoftes turris repentina ruina commoti inopinato malo turbati, deorum ira perculfi, urbis direptione perterriti. Tacit. 1. Ann. c. 28. Ut funt mobiles ad fuperftitionem perculfæ femel mentes. & lib. 2. c. 46. ad fin. Sperabatur rurfum pugua, ni Maroboduus caftra in colles fubduxiffet. id fignum perculfi fuit. & lib. 1. c. 12. Perculfus improvifa interrogatione, paulum reticuit. forpreso. Item ictus, affli&tus, colpito, percoffo. Nep. ? in Eum. c. 5. Hac ille perculfus plaga non fuccubuit, neque co fecius bellum adminiftravit. Item de ftatu dejectus, fortunis, aut vita fpoliatus, everfus, rovinato. Cic. Catil. 2. c. 1. ad fin. Jacet ille nunc proftratus & fe perculfum atque abjectum effe fentit. Tacit. 14. Annal. c. 57. Perculfo Seneca, promptum fuit Rufum Fenium imminuere. & lib. 13. c. 32. Redditur ordini Varius confularis, avaritiæ criminibus olim perculfus. PERCULTOR, oris, m. diligens & affiduus cultor. Aurel. Vict. de Cefarib. c. 1. de Aug. Doctorum , qui abunde erant, neceffariorumque percultor. PERCULTUS, a, um, valde politus, feu ornatus Plaut. Pan. 1. 2. 22. Nifi perculta eft, meo animo quafi illauta eft. PERCUNCTOR, &c. V. Percontor. PERCUPIDUS, a, um, valde cupidus. Cic. l. 1. Fam. ep. 7. Cognovi Hortenfium percupidum tui. PERCUPIO, is, a. 3. valde cupio. Plaut. Afin. 1. 1. 61. Percupio obfequi guato meo. Terent. Eun. 5. 2. 57. Vifne, domi opperiamur? Ch. imo percupio. PERCURATUS, a, um, perfecte curatus, fanatus. Liv. I. 21. c. 57. Vixdum fatis percurato vulnere. Senec, de Tranquil. c. ult. cir. med. Quidquid imbecillum in animo, nec percuratum eft, exulcerat. PERCURIOSUS, a, um, valde curiofus, oλupy. Cic. pro Cluent. c. 62. Nicoftratus fidelis Oppianici fervulus, percuriofus, & minime mendax. PERCŪRO, as, avi, atum, a. 1. curare, fanare affatto, narudepa Tévu, plane curo, perfecte fano. Senec. ep. 94. ante med. Percurare mentem ægram, & vitiis liberare. Id. 1. 3. queft. nat. c. 1. ad fin. Quædam aquæ inveterata & defperata a medicis vitia percurant. Colum. I. 6. c. 12. Si fuppuraverit, tarde percurabitur. Plin. l. 32. c. 8. Id faciendum quotidie, donec ftruma percurentur. PERCURRO, is, percurri, percucurri, urfum, a. 3. correre affai fino a qualche luogo, dixiexw, valde curro ufque ad aliquem loTerent. Heaut. 4. 4. 9. Bacch. Audifti, modo ifte homo quam villam demonftravit Charini? Phry. audivi. Bacch. proximam effe cum. mira percufforem novit & in quantalibet multitudine appetit. PERCUSSŪRA, 2, f. percuffio. Apul. de herb. c. 31. Percuffura ferro, um, huie fundo ad dexteram? Phry. memini. Bacch. Currículo percurre Id. Andr. 2. 2. 18. Continuo ad te properans percurro ad forum ut dicam tibi hæc. Cal. ad Cicer. 1. 8. Fam. ep. 16. ad fin. Priufquam ad urbem accederem, ubicumque. effes, ad te percurriffem Liv. I. 26. c. 15. Inde citato equo Cales percurrit. T Item per varia loca curro, obeo, luftro, scorrere, trascorreve . Cæf. l. 1. B. Civ. c. 15. Auximo Cæfar progreffus, omnem agrum Picenum percurrit. Hirt. 1. 8. B. Gall. c. 46. Cum celeriter omnes conventus percucurriffet. Flor. 1.4. c. 12. ante med. Primum domuit Ufipetes, inde Tenetheros percucurrit, & Cattos. Caf. I. 4. B. Gall. c. 33. in fi. Per temonem currus percurrere. Lucret. I. 6. v. 668. Perque mare & terras rapidus percurrere turbo. Ovid. Met. 10. v. 654. Poffe putes illos ficco freta radere paffu, Et fegetis canæ ftantes percurrere ariftas. Virg. 8. En. v. 391. tonitru cum rupta corufco Ignea rima micans percurrit lumine nimbos. Propert. 1. 1. el.Terra percuffa de cufpide. Id. 1. Trift. el. 1. v. 85. cymba vasta 3. v. 31. diverfas percurrens luna feneftras. trapaffando, penetrando. Lucret. 1. 4. v. 589. de Pane. Unco fæpe labro calamos percurrit hiantes. Ovid. 2. Amor. el. 4. v. 27. Hæc querulas agili percurrit pollice chordas. Virg. 7. En. v. 14. Arguto tenues percurrit pectine telas. Martial. 1. 3. epigr. 82. Percurrit agili corpus arte tractatrix, Manumque doctam fpargit omnibus membris. Pallad. I. x. tit. 6. ante med. Hortus, qui fontano humore percurritur. Plin. 1. 13. c. 12. fub fin. Percurritur glutino charta. b. e. contingitur glutino ubique. Val. Flacc. l. 6. v. 63. triplici percurrens tempora nodo. b. e. circumdans. ¶Translate Cic. 5. Verr. c. 42. ad fin. Per omnes civitates percurrit oratio mea. Sueton. in Ner. c. 3. Reftitutus in patriam ampliffimos honores percucurrit. b. e. unum poft alium brevi tempore affecutus eft, & geffit, corfe per tutti gli onori. Plin. l. 19. c. 8. a med. Grato menta menfas odore percurrit in rufticis dapibus. va per tutte le tavole. TPro ftrictim attingere, breviter dicere. Cic. 3. de Orat. c. 14. Faciles partes eæ fuerunt duæ, quas modo percucurri, vel potius pæne præterii. ho fcorfo brevemente. & l. 1. cap. 47. Quæ valde breviter a te de ipfa arte percurfa funt. Id. 2. de Divin. c. 46. Multas res oratione percurrere. Vellej. 1. 2. c. 38. Paucis percurrere, quæ cujufque ductu gens, &c. Plin. l. 35. c. 8. Nunc celebres in ea arte quam maxima brevitateteris. Sil. I. 5. v. 587. præfago percuffus pectora luctu. Val. Flacc. percurram. b. e. percenfebo. Virg. 6. Æn. v. 627. Omnia pœnarum percurrere nomina poffem. Refertur ad animum, & fignificat cogitatione complecti, perpendere, perdifcere. Horat. l. 1. od. 28. v. 5. Aerias tentaffe domos, animoque rotundum Percurriffe polum. Cic. 1. de Orat. c. 50. Eft boni oratoris multa auribus accepiffe multa vidiffe, multa animo & cogitatione, multa etiam legendo percurriffe. ¶ Et ad oculos. Horat. 1. 2. fat. 5. v. 54. folus multifne cohæres, Veloci percurre oculo. fcorri con l'occhie. & abfolute Val. Flacc. I. 6. v. 600. campis intendere fuadet, Dum datur, ardentefque viri percurrere pugnas. guardare, contemplare. & Calpurn. Ed. 1. v. 24. tu potes alto Cortice defcriptos citius percurrere verfus. leggere Sic Liv. 1. 9. c. 18. a med. Paginas in annalibus magiftratuum, faftifque percurrere licet. Paffive im ac perfonaliter Cic. 2. de Orat. c. 8o. Si fic confiftitur aliquando, tur. PERCURSATIO, onis, f. fcorfa, difcorrimento, diadpoun, actus per- PERCURSO, as, avi, atum, n. 1. frequent. a percurro. Liv. 1. 23. PERCURSUS, a, um, fcorfo. Cic. 2. de Or. c. 32. Ut omnes eas di- PERCUSSIO, onis, f. percotimento, percoffa, picchiata, λis, actus , quæ percuffa procella. & lib. 4. el. 2. v. 5. victima collum percuffa fecuri. Propert. l. 1. el. 16. v. 28. Auriculæ voce percuffa. Sil. l. 10. v. 166. quercus percuffa Jovi. b. e. ab Jove. Cic. Catil. 3. cap. 8. Turres de cælo percuffæ. b. e. fulmine ita. Ovid. 3. Amor. el. 12. v. 40. Duraque percuffam faxa fecuta lyram. fonata & Met. 10. v. 159. aer percuffus pennis b. e. alis pulfatus. & lib. 6. v. 63. Qualis ab imbre folet percuffus folibus arcus. 'iride inveftita, percoffa da' raggi folari. Sic Lucret. I. 2. v. 799. color percuffus luce refulget. T Transfertur ad animum. Neque enim admittitur ab Eruditis, quod Agroet. tradit de Orthogr. pag. 2274. Putfch. de corpore percuffum dici, perculfum de animo: fed utrumque de utroque metaphorice adhiberi, quamvis librarii paffim ifta confuderint. Itaque Bentlej. ita legit illud Horat. epod. 11. Petti, nihil me, Gicut antea, juvat Scribere verficulos amore percuffum gravi. (percuffus amore ut amore faucius, habetur. etiam apud Virgil. 2. Georg. v.476. & En. 9. v. 197. ex plurib. & meliorib. MSS. tefte Pierio his locis, & lib. 1. v. 517. & apud Star. 4. Theb. v. 260. quæ Bentlej. ibid. congeffit.) Cic. pro Mur. c. 24. Homines percuffi Sullani temporis calamitate. Id. 1. Acad. c. 3. a med. Fortunæ graviffimo percuffus vulnere. Id. 9. Fam. ep. 25. Repente percuffus atrociffimis lit 1. 7. v. 475. extremo percuffa dolore. Senec. in Troadib. v. 674. Deo percuffa Manas. V. alia huc pertinentia in Percutio. παίω, PERCUSSUS, us, m. percuffio, ictus. In fexto cafu fing. Senec. 1. 2. 1. 10. ep. 50. Per eadem loca invenio foffam a rege percuffam. Adde Frontin. l. 3. Strategem. c. 17. circa med. T nummum cudere, battere. Sueton. in Aug. c. 94. extr. Ut nummum argenteum nota fideris Capricorni percufferit Id. in Ner. c. 25. Qua nota etiam nummum percuffit. Hinc translate Senec. ep. 34. extr. Omnia facta dictaque tua inter fe congruant ac refpondeant fibi, & una forma percuffa fint. T Percutere fe flore Liberi, Plaut. Caf. 3. 5. 16. fe inebriare. Sic Enn. apud Fulgent. Planc. de prifc. ferm. Nimirum fauciavit fe flore Liberi. T Percutere aliquem palpo, Plaut. Amph. 1. 3. 28. blanditiis quafi demulcere & lenire, adulari. ས Percutere aliquem, multare, fraudare, fpoliare aliqua re, bolo tangere, decipere. Id. Pfeud. 2. 2. 9. Jam pol ego hunc ftratioticum nuntium advenientem probe percutiam. Cic. pro Flacc. c. 20. Hunc Hermippum hominem eruditum, civem fuum, cui debebat effe notiffimus, percuffit. T Pro evertere, percellere, bonis & vita fpoliare, rovinare. Sueton. in Calig. c. 35. Ptolemæum arceffitum e regno & exceptum honorifice non alia de caufa repente percuffit, quam quod, &c. TSæpe refertur ad animum, & significat pulfare, afficere, & quafi vulnerare dolore, fufpicione, defiderio, aliove fenfu, toccare ful vivo, ferire. Cic. Attic. I. 3. ep. 12. Percuffifti me etiam de oratione prolata. cui vulneri medere, fi quid potes. Id. pro Mil. c. 29. Quonam modo ille vos vivus afficeret qui mortuus inani cogitatione percuffit? Lucret. 1. 1. v. 921. acri Percuffit thyrfo laudis fpes magna meum cor. & lib. 2. v. 885. Tum porro quid id eft, animum quod percutit ipfum, Quod movet, & varios fenfus expromere cogit? Horat. l. 1. od. 7. v. 10. Me neque tam patiens Lacedæmon, Nec tam Lariffe percuffit campus opima, Quam, &c. Cic. Attic. 1. 4. ep. 8. Audivi ex Gavio, Romæ effe hominem, & fuiffe affiduum: percuffit animum. b. e. fufpicionem inA aa z jecit. jecit. Adde Terent. Andr. 1. 1. 98. ) Senec, ep, 41. Animum tuum quadam religionis fufpicione percutiet. Cic. 2. de Orat. c. 87. fub fin. de arte memorie. Utendum eft imaginibus agentibus, acribus, infignitis , quæ occurrere, celeriterque percutere animum poffint. Id. 5. Tufcul, c. 11, Quodcumque noftros animos probabilitate percuffit. ¶ In quibufdam ex allatis locis nonnulli verbum percello fubftituunt præfertim in præterit. ubi magna inter percuffi, & perculfi litterarum fimilitudo eft. Sed percello majorem vim habet, nempe tanta vi percutere fignificat ut non folum pulfes, ferias, fed i profternas, & evertas. V. Bentlej, ad Horat. epod. 11. v. 2. PERDAGĀTUS, a, um, indagatus, Claud. Mamert. I. 2. c. 3. Philofophorum voluminibus perdagatis. PERDECORUS, a, um valde decorus. Plin. l. 3. ep. 9. a med. Eft alioqui perdecorum. PERDELEO, es, evi, etum, a. 2. omnino deleo. Tertull. adverf. Jud. c. 11. Interficite omnes ut perdeleantur. Adde Veget. I. 3. c. 10. ạ med. de re milit, PERDELĪRUS, a, um, valde delirus. Lucret. l. 1. v, 693. Quod facit hic idem, perdelirum effe videtur. PERDENSUS, a, um valde denfus. Colum. I. 3. a. 12. Perdenfam humum cæleftes aquas non forbere. PERDEO. Perdeam pro peream, inferto d, ut in redeo, legitur apud Plaut, Pan, 4. 2. 62. ubi alii aliter. PERDEPSO, is, ui, a. 3. obfcena fignificatione Catull. in Gell. epigr. 73. Patri perdepfuit ipfam Uxorem. Sunt qui leg. perdefpuit, quod Scalig. ibid. improbat. PERDICALIS, le, ad perdices pertinens, ut Perdicalis herba eadem quæ perdicium. Apul. de herb. c. 81. PERDICIUM, ii, n. nomen eft duarum herbarum, quarum una etiam helxine dicitur, alia etiam parthenium, Latine urceolaris . Plin. l. 22. c. 17. V. Helxine, & Parthenium. PERDICO, is, xi, &tum, a. 3. idem ac dico. Alcim. Avit. l. 5. v. 607. vix hæc perdixerat, illi Profiliunt. PERDIFFICILIS, le, уXTOS, valde difficilis. Cic. in Partit. c. 24. Quæ perdifficilia funt, perinde habenda fæpe funt, ac fi effici non poffint. Id. 1. de nat. Deor. c. 1. Perdifficilis, & perobfcu ra quæftio eft de natura deorum. PERDIFFICILĬTER, adverb. valde difficiliter. Cic. 4. Acad. c. 15. Quæ perdifficiliter, internofcantur tamen. PERDIGNUS, a, um, valde dignus. Cic. Fam. 13. ep. 6. a med. Sed tamen fufpicor, ipfum hominem, quem tibi commendo, perdignum effe tua amicitia. PERDILIGENS, entis, valde diligens. Cic. ad Q. Fr. 1. 3. ep. 5. fub fin. Res operofa eft, & hominis perdiligentis. PERDILIGENTER, adverb. valde diligenter. Cic. Attic. l. 1. ep. 11. Duabus epiftolis tuis perdiligenter in eandem rationem fcriptis. Adde de clar. Orat. c. 3. extr. PERDISCO, is, didici, a. 3. perfecte difco, Cic. pro Balb. c. 20. ad fin. Omnia jura belli perdifcere ac noffe potuiffe. Plaut. Afin. 1. 3. 35. Perdidici ifthæc effe vera. Tibull. I. 1. el. 10. v. 65. At tua perdidicit, nec tu, ftultiffime, fentis. PERDISERTE, adverb. valde diferte. Cic. 1. de Orat. c. 14. Constat, perdiferte populo rationem fui operis reddidiffe. PERDITE, capeftratamente, perdutamente, da difperato, anchoWS, more perditi hominis, flagitiofe, nequiter, corrupte. Cic. Attic. I. 9. ep. 2. a med. Qui hic poteft fe gerere non perdite ? T Item vehementer. Terent. Heaut. 1. 1. 45. Ejus filiam amare cœpit perdite. fmoderatamente, fino ad andarle perduto dietro, & Quintil. I. 2. c. 12. Perdite conari. fare ogni sforzo. PERDITIM, perdite. Afran. apud Charif. l. 2. pag. 191. Putfch. Quia fcit, me illam amare perditim. PERDITIO, onis, f. amiffio, exitium, ruina. Gloff. vet. Perditio dez. Alcim. Avit. I. 4. v. 138. poftquam percurrere cœptum Perditionis iter ftatuit. Addunt & loc. Plin. l. 9. c. 35. circa med. fed aliter ibi eft legendum. PERDITOR, oris, m. ruinatore, qui perdit. Cic. pro Planc. c. 36. in fin. Ut idem perditor reipubl. nominarer, qui fervator fuiffem. Id. in Pifon. c. 34. ad fin. Vexator, & perditor. PERDITRIX, icis, f. quæ perdit. Tertull. in Exhortat, ad Caftit. c. ult. Luxuria perditrix caftitatis. PERDITUS, a um, mandato male, rovinato, perduto, irreparabile, xvdλspos, profligatus, amiffus. Plaut. Trin. 4. 3. 44. Si quis mutuum quis dederit, fit pro proprio perditum. Cic. 2. Verr. cap. 5. Claffes optimæ, atque opportuniffimæ, cum magna ignominia populi R, amiffe & perditæ. Id. pró Cacin. cap. 31. Obrutis rebus omnibus, & perditis. Id. 2. Verr. c. 3. Senatoria judicia perdita proHligataque effe arbitratur. Ubi Afcon. Perditum eft, quod inveniri non poteft profligatum, quod poteft. Cic. 5. Tufcul. c. 10. Perdita valetudo. Id. Attic. I. 8. ep. 11. a med. Nihil fieri poteft miferius, nihil perditius, nihil fœdius. Terent. Eun. 2. 2. 27. Quibus & re falva, & perdita profueram. Id. Andr. 3. 5. 12. Tibi ego credam furcifer? Tu rem impeditam & perditam reftituas Stat. 1. 1. Achill. v. 581. Et tenuare rudes attrito pollice lanas Demonftrat, reficitque colos, & perdita dura Penfa manu. il compito ftracciato, ftrapazzato. Sæpe de co dicitur, cujus de falute nulla fpes, difperato, perduto. Ovid. 1. ex Ponto ep. 3. v. 90. Neu juver admota perditus æger aqua. Id. 3. Amor. el. 6. v. 80. Atque ita fe in rapidas perdita mifit aquas. Plaut. Rud. 5. 1. 3. Bacch. 5. 1. 6. & Curcul. 1. 2. 44. Perditus fum. fon perduto, fono in malora Item de eo, cujus res & fortunæ peffimo loco funt, afficto, jacente. Cic. Fam. 14. ep. 1. ad fin. Per fortunas vide, ne puerum perditum perdamus, Id. Phil. 2. c. 32. Quem plane perdi rii. , pe tum ære alieno egentemque cognoverat, &c. fallito, spiantato: & pro Mur. c. 40. Squalore fordidus, confectus morbo, lacrymis ac moerore perditus. Id. Verr. 5. c. 26. Tu omnium mortalium profligatiffime ac perditiffime. Refertur etiam ad mores, & dici lu tur de iis, quorum vita adeo contaminata eft , atque improba, ut corrigi poffe non videatur. Cic. Tufcul. 4. c. 25. a med. Adolefcens perditus ac diffolutus. Id. 3. Verr. c. 58. Homo contaminatus, perditus, flagitiofus. Id. pro Rofc. Amer. c. 13. in fi. Oportet oftendere & mores feros, immanemque naturam, & vitam vitiis, flagitiif. que omnibus deditam, & denique omnia ad perniciem profligata atque perdita. Carull. carm. 42. in Macham v. 13. o lutum, panar Aut fi perditius poteft quid effe. T De eo, qui vehementer deperit, immoderateque amat, Plaut, Ciftell, 1. 2. 13. Amore hæc perdita eft. Propert. I. 1. el. 13. v. 7. Perditus in quadam tardis pallefcere curis Incipis. Pro impotenti, vehementi Quintil. declam. 19. c. 2. Perditus dolor. Catull. carm. 89. in Gell. v. 2. Perditus amor, Cic. pro Cluent. c. 13. Homo perdita nequitia, & fumma egeftate. Id. Agrar, 2. c. 20. extr. Confilia diffoluta atque perdita. difperati. PERDIỤ, valde diu. Cic. Attic. I. 3..ep. 22. Perdiu nihil eram audi turus. PERDIVES, itis, Toλuxus, valde dives. Cic. Attic. I. 6. ep. 1. Amici regis duo, trefve perdivites funt. A PERDIUS, a, um, pios, qui per diem vigilat. Geli. 1. 2. c. I. Stare folitus Socrates dicitur, pertinaci ftatu perdius atque pernox, a fummo lucis ortu ad folem alterum orientem. Apul. J. 5. Metam. Et perdia, & pernox non definis cruciatum. lib. 9. Ego mifera & pernox & perdia lanificio nervos meos contorqueo.. PERDIUTURNUS, a, um, qui valde diu durat. Cic. 2. de nat. Deor. c. 33. Quæ aut fempiterna fit, neceffe eft, hoc codem ornatu quem videmus, aut certe perdiuturna, permanens ad longinquum & immenfum pæne tempus. Id. pro Sext. c. 27. Cum Armeniorum rege Tigrane grave bellum, perdiuturnumque geffimus, 4. PERDIX, icis, m. & f. pernice, πépdíš, o, nain, avis montana fatis nota, de cujus natura Plin. l. 10. c. 33. multa. Varr. apud Non. c. 3. n. 163. Perdicas Bootios. Martial. I. 3. epigr. 58. Et picta perdix, Numidicæque guttatæ. & lib. 13. ep. 65. Ponitur Aufoniis avis hæc rariffima menfis. Plin. loc. cit. in fi. Perdicum vita ad fedecim annos durare exiftimatur. Seren. Sammon. c. 13. u. 214. Seu fel perdicis parili cum pondere mellis. T In fabulis Perdix. fuit filius fororis Dadali, qui a matre traditus avurculo, ut artes fabriles difceret, ferram & circinum invenit: cujus rei invidia e turri a Dædalo præceps actus a Pallade in avem fui nominis verfus eft Ovid. Met. 8. a verf. 241. & Hygin. fab. 274. Defignatur ab eod, Ovid. in lbin, v. 500. Ut cui caufa necis ferra reperta fuit. PERDO, is, didi, ditum, a. 3. mandar male, rouinare ἀπολλύ ω αποβάλλω, deftruo , everto, deperdo. Si voce:n fpectes, eft a per, & do; fi notionem a new, vafto effe videtur. Plaut. Aulul. > 10. 5. Quid emerui, quamobrem meque meofque perditum ires liberos Terent. Phorm. 4. 4. 6. Ut te quidem omnes dii de que fuperi, inferi, malis exemplis perdant. Cic. pro Rafc. Amer. c. 45. Jupiter urbes delevit, fruges perdidit. Id. 6. Attic. ep. x. ante med. Civitatem funditus perdidiffem. Id. 1. de Fin. c. 15. Se ipfum penitus perdere. Id. pro Rofc. Amer. c. 12. Mors ejus tantum potuit, ut omnes cives fuos perdiderit & afflixerit. Jocus ex ambiguo apud Quintil. l. 6. c. 3. a med. Confultori dicenti navem dividere volo, perdes inquit. Plautus Bacch. 3. 3. 3. Perdere & peffundare aliquem. Petron. in fragm. Tragur. c. 42. Burm. Medici illum perdiderunt Plaut. Afin. 1. 2. 6. Capitis te perdam ego, & filiam. b. e. ream capitis peragam. De iis, qui rem fuam abfumunt , gettare, confumare. Terent. Heaut. 3. 1.55. Faciat quod lubet, fumat, confumat, perdat decretum eft pati, Cic. 5. Fam. ep. 5. ad fin. Profundere & perdere. T Translate Auct. ad Herenn. I. 4. c. 44. Decius amifit vitam: at non perdidit. non la gettò indarno. & Cic. 3. de Orat. c. 36. a med. & Ovid. l. 1. de ar. am. v. 504. Perdere tempus. perder il tempo, inutiliter infumere. Senec. in Agam. v. 519. Sil. l. 4. v. 607. & Lucan. 1. 3. v. 706, & Stat. g. Theb. v. 58. Perdere mortem. b. e. ignavam, & inhonoratam oppetere, vel fine fructu, vel inultam. T De iis, qui aliorum mores corrumpunt, depravant, guaftare. Terent. Adelph. 1. 1. 36. Cur perdis adolefcentem nobis? cur amat? cur potat? Plin. 1. 29. c. ad fin. Illa perdidere imperii mores, illa, quæ fani patimur, luctatus, ceromata. Item amittere, jacturam facere, perdere. Cic. Fam. 5. ep. 16. Minus miferi, qni liberos his temporibus amiferunt, quam fi eofdem bona, aut denique aliqua republica perdidiffent. & lib. 4. p. 6. Exiftimabam omnes me & induftriæ meæ fructus, & fortunæ perdidiffe. Id. pro Rabir. Poft. c. 9. Perdere libertatem. Id. de Harufp. refp. c. 18. oculos. Plin. l. 7. c. 28. dextram manum. Cic. de Senet. cap, 21. memoriam. Martial, de Spect. epigr. 13. vitam. Cic. pro Rofc. Com. c. 4. caufam. Id. 1. de Orat. c. 36. ëxtr. litem. Plaut. Rud. 1. 4. 3. fpem. Cic. pro Mur. c. 10. operam. & Fam. 7. p. 51. oleum, & operam. V. Oleum. De ludentibus Ovid. I. 1. de ar. ans. v. 451. Sic, ne perdiderit non ceffat perdere lufor. Terent. Phorm. 2. 3. 39. Perii hercle! nomen perdidi. b. e. excidit mihi. Martial. de Spect. epigr. 11. Implicitam vifco perdidit ille fugam. b. e. fugiendi viam. Quintil. 1. 6. c. 3. Tu enim non times ne locum perdas . di perdere il tuo luogo, il tuo posto. loquitur de loco fpectandi in Ludis. T Perduim, is, pro perdam, vel perdiderim, V. fuo loPERDOCEO, es, &tum a. 2. infegnar bene διδάσκω, perfede doceo. Cic. pro Sext. c. 44. Rem quæris præclaram juventuti ad difcendum, nec mihi difficilem ad perdocendum. Ovid. 4. ex Ponto ep. 12. |
