NIGRITUDO, inis, f. nerezza, color nero, uenavia, nigror, nigredo. Plin. l. 9. c. 38. de purpura. Buccinum pelagio admodum alligatur, nimiæque ejus nigritia dat aufteritatem illam nitoremque, qui quæ ritur, cocci. Id. 1. 29, c. 6. Corvi ovum nigritiam capilli affert Celf. l. 8. c. 2. a med. Sin autem nigrities eft, aut fi caries ad alteram partem offis tranfit, &c, Plin, l. 1o. c. 36. Nulla apparet nigritudo in roftro.

ante

NIGRO, as, avi, atum, n. 1. effer nero, nigrefco, niger fum. Lucret. 1. 2. v. 732. ne forte hæc albis ex alba rearis Principiis effe oculos que candida cernis; Aut ea, quæ nigrant, nigro de femine nata. V. Nigrans. TActive pro nigrum facere, feu lividum. Stat. 1. 2. filv. 6. v. 83. non fævius atros Nigraffet planétu genitrix fibi fæva lacertos.

NIGROR oris, m, idem ac nigredo

Cic. l. 1. de Divin. c. 14. & 3. de Orat. c. 39. ex Pacuv. Noctifque, & nimbum occæcat nigror. Celf. l. 2. c. 1. circa med. Nigrorem in ulceribus excitat. Lucret. 1. 3. v. 39. Omnia fuffundens mortis nigrore. Gell. I. 2. c. 26. a med. Rubidus eft rufus, atrore & nigrore multo mixtus. Lucil, apud Non. c. 11. n. 46. nigror noctis.

NIHIL, n. indeclin. niente, nulla, non punto, der

idem quod

cum

re

nibilum a quo per Apocopen factum eft. Cic. de Senect. c. 6. Nihil ergo agebat Q. Maximus ? nihil L. Paulus? ceteri fenes nihil agebant? Id. 1. Offic. cap. 41. Omnium rerum, ex quibus aliquid acquiritur, nihil eft agricultura melius, nihil uberius, nihil dulcius, nihil homine, nihil libero dignius. tra tutte le cofe non v'è la migliore, &c. & Q. Fr. 1. 3. ep. 9. De Gabinio nihil fuit faciendum iftorum quæ cogitata funt. nulla di quanto s'è penfato. & epift. 8. Aliud hoc tempore de republ. nihil loquebantur. & poft redit. ad Quirit, c. 5. Kal. Jan. conful nihil humanarum rerum fibi prius, quam de me agendum judicavit. Nepos in Alcib. c. 1. Nihil illo fuiffe excellentius vel in vitiis, vel in virtutibus. h. e. neminem. Sic in Miltiad. c. 5. Qua pugna nihil adhuc eft nobilius. h. e. nulla pugna. Cic. 1. de Fin. c. 17. Si nihil tale metuamus. h. e. nullam rem talem. Liv. l. 41. c. 20. Rhodiis ut nihil unum infigne, ita omnis generis dona dedit. b. e. nullum donum. Cic. 1. de Orat. c. 30. Sine ftudio nihil quicquam egregium nemo unquam affequetur. T Abfolute, & quafi adverbialiter, Cic. 1. de Legib. c. 2. In hoc genere Græcia nihil cedimus. h. e. nulla in re. Terent. Andr. 4. 1. 4. Illic ubi nihil opus eft ibi verentur. Cic. 2. Agrar. c. 23. Be neficio ifto legis nihil utitur. b. e. nulla in re : non fe ne ferve punto. Stat. 1. 9. Theb. v. 610. More nihil Grajo. ↑ Quamvis poft nihil fequatur nes, non affirmat tamen. Cic. pro Cluent. c. I. Nihil me nec fubterfugere voluiffe reticendo, nec obfcurare dicendo. Pro nec poffet fubjici aut, eademque effet fententia: ut Juftin. 1. 8. c. 2. ad fin. Nihil fine majeftate numinis ejus aut privatæ unI Nihil non, quam, aut publicæ rei gefferant. omnia, tutto. Cic. de clar. Orat. c. 37. ad fin. Nihil non ad rationem dirigebat. Nep. in Attic. c. 19. Tanta profperitas Cæfarem eft confecuta ut nihil ei non tribueret fortuna. T Non nibil, aliquid. Cic. Fam. 12. ep. 2. Non nihil, ut in tantis malis, eft profectum. & lib. 4. ep. 14. Quo in periculo non nihil me confolatur cordor, &c. Scribunt & conjunctim nonnibil. T Cum genitivo Nepos in Annib. cap. ult. Non nihil temporis tribuit litteris. Cic. Attic. 1. 8. ep. 4. ad fin. Nihil cognovi ingratius: in quo vitio nihil mali non ineft. T Nihil nifs, nihil aliud nifi, aut quam, præter, præterquam: Non altro che, o fuorchè. Terent. Adelph. 3. 4. 30. Tu, quantus quantus, nihil nifi fapientia es. Cic. de Amic. c. 27. Amare nihil aliud eft, nifi eum ipfum diligere, quem ames non è altro che. & pro Rofc. Amer. c. 37. a med. Si nihil aliud fecerunt, nifi rem detulerunt. Se non fecero altro, che riferire. & 2. ad Q. Fr. ep. 10. Nihil aliud dicam, nifi verebor, nequando, &c. non dirò altro, fe non che avrò paura, &c. & pro Leg. Manil. c. 22. Ut nihil aliud, quam de hofte cogitet. Id. Fam. 4. epift. 7. Nihil tibi deeft præter voluntatem. Id. de Harufp. refpon. c. 19. Nihil ut a patris virtute, præterquam quod a Senatu defciverat, deflexiffet. Hirt. de B. Alex. c. 8. Qui nihil, præterquam de vita, cogitarent. Sic Sueton. in Galb. c. 19. Nihil amplius, quam continere fe, ftatuit. Apul. l. 6. Metam. Nihil ergo fupereft, quam edicere. T In his aliquando ellipfis eft commoda. Liv. l. 3. c. 26. extr. Illa quidem nocte nihil præterquam vigilatum eft in urbe. non fi fè altro che vegliare. & Sueton. in Aug. c. 83. Mox nihil aliud quam vectabatur, & deambulabat. Poft nihil fequitur etiam quin minus. Cic. 2. Phil. c. 10. Nihil prætermifi, quantum facere enitique potui, quin Pompejum a Cæfaris conjunctione avocarem. omifi cos' alcuna a fine di diftogliere, &c. Liv. 1. 3. c. 54. Nihil moror, quo minus decemviratu abeam. Celf. l. 3. fub fin. Nihil facere oportet, quo minas, quidquid eft puris, exeat. T Nibil eft quod, cur, quamobrem, nulla eft caufa, cur, &c. Cic. Q. Fr. 1. 3. ep. 8. Superiori epiftolæ quod refpondeam, nihil eft. non ho che rif pondere: non occorre ch' io risponda. & Fam. 9. ep. ult. extr. Nihil eft, quod adventum noftrum extimefcas. & lib. 6. ep. 20. Nihil eft cur advenientibus te offerre geftias. Id. pro Cluent. c. 26. Nihil excogitem, quamobrem Oppianico damnari neceffe fit? ch' io non penf e trovi qualche cofa, per cui, &c? 1d. pro Dom. c. 32. Nihil poterat dicere, quare rata non effent. T Nibil ad me, fubaudi pertinet, aut facit. Cic. in Pifon. c. 28. Recte, an fecus, nihil ad nos: aut fi ad nos, nihil ad hoc tempus. Terent. Andr. 1. 2. 16. Quod antehac fecit nihil ad me attinet. ¶ Nibil minus, negat vehementius nulla meno. Cic. 3. Offic. c. 20. ad fin. Cadit ergo in virum bonum, mentiri, fallere? nihil minus. T Nibil dum, & nihildum, nihil adhuc, nondum quidquam, nulla fin ora. Cic. 12. Fam. epift. 7. Quamquam nihil dum audieramus, nec ubi effes, nec, &c. Adde

, quo

non

no.

Nihil

&c.

V. Mihilum.

NIHILUM, li n. nulla, niente, niuna cofa, dev, nulla res, nihil, nil: : quafi ne bilum. V. Hilum. Lucret. l. 1. v. 265. docui, nil poffe creari De nihilo, neque item genita ad nihilum revocari. Cic. 2. de Divin. c. 16. Erit aliquid, quod aut ex nihilo oriatur. aut in nihilum fubito occidat. Id. de Fato, c.9. Ut de nihilo quippiam fiat. In quadam lege Sulle apud Cic. pro Cacin. c. 33. Si quid jus non effet rogari, ejus ea lege nihilum rogatum. Cic. 1. Acad. c. 7. Interire in nihilum. Lucret. l. 1. v. 790. redigi ad nihilum. Cic. Fam. 11. ep. 12. Ad nihilum venire. Id. in fin. Phil. 7. Ad nihilum recidere. Horat. 1. 2. fat. 3. v. 53. nihilum metuenda timere. Cic. pro Marcell. c. 9. Prò nihilo effe. Id. 14. ad Attic, ep. 9. Dii immortales, quam mihi ifta pro nihilo! (b. e. videntur, ut Id. z. de Fin. c. 13. a med. loquitur.) & in divin. Verr. c. 7. extr. Contemnere aliquid, ac pro nihilo putare. Id. Verr. 4. c. 16. Pro nihilo ducere. Liv. lib. 33. cap. 46. habere. Cic. Phil. 2. cap. 23. Quoniam condemnatum effe, pro nihilo eft. fi ha per nulla. T Nibili abfolute da nulla, nullius pretii, cum verbis æftimandi. Varr. fub fin. lib. 9. de L. L. Quem putamus effe non li, dicimus nihili. 1. 8. c. 36. ad fin. Dicimus enim, hic homo nihili, &, hujus hominis nihili, &, hunc hominem nihili. Plaut. Caf. 2. 3. 29. Unde is nihili? ubi fuifti? Id. Pfeud. 4. 7, 1. Nequam eft homo, qui nihili imperium heri fui fervus facit: nihili eft autem, fuum qui officium facere immemor eft. Terent. Andr. 3. 5. 6. Pater nihili pendit. T Homo nihili factus dicitur a Plauto Mil. a. 5. v. 16. qui caftratus eft. T Nibilo aftimare pro nihili. Cic. 4. de Fin. c. 23. Non quia fit bonum valere, fed quia fit non nihilo æftimandum. Lambin. leg. nihili. De nibilo, fine caufa

hi

per niente. Plaut. Curcul. 4. I. 17. Qui alteri de nihilo audacter dicunt contumeliam. Liv. l. 34. c. 61. a med. Mali rem exempli effe, de nihilo hofpites corripi. T Non de nibilo, non fine caufa Liv. l. 39. c. 29. Maxime hoftis fiducia, quæ non de nihilo profecto concepta eft, perculfus. non fenza fondamento. & Terent. Hecyr. 5. 1. 1. Non hoc de nihilo eft, quod Laches me nunc conventam effe expetit, non è per fronde di porri. Propert. l. 3. el. 16. v. 52. Nec fic de nihilo fulminis ira cadit. nè così per nulla. ¶ Nihilo cum comparativis. Cic. 3. Fam. ep. 12. Jub fin. Benevolentior tibi, quam fui, nihilo fum factus. niente meno amorevole. & lib. 6. ep. 3. Nihilo te nunc majore in difcrimine effe. & ibid. nihilo magis. Terent. Eun. 1. 1. 17. nihilo plus. Id. Andr. 3. 2. 27. fecius. Cef. 1. 5. B. Gall. c. 4. & 7. tamen fecius. Liv. 1. 6. c. 38. a med. fegnius. Plaut. Bacch. 3. 4. 21. pluris, quam fi, &c. Terent. Phorm. 3. 3. 1. Unde ego argentum inveniam mifer, cui minus nihilo eft? ho manco di niente. Plaut. Men. 5. 5.49. Quot homines funt fatis? Med. quatuor: nihilo minus. niente manco. T Nihilo minus, & copulatis vocibus nihilominus, æque, non minus, tamen, niente di meno, nondimeno, nientemeno, der TTov. Cic. 1. Offic. c. 21. a med. Capeffentibus rempubl. nihilo minus quam philofophis, haud fcio an magis etiam & magnificentia, & defpicientia adhibenda fit rerum humanarum. Plin. l. 7. ep. 27. circa med. Percuntatus, omnia docetur ac nihilo minus, immo tanto magis conducit. Cic. ad Pompej. 2. circa med. poft epift. 11. 1. 8. ad Attic. Neque enim eos folos arbitrabamur capi, qui, &c. fed eos nihilo minus, qui, &c. Id. pro Mil. cap. 7. ad fin. Minus dolendum fuit re non perfecta, fed puniendum certe nihilominus. Terent. Phorm. 4. 2. 7. Ubi Phædriæ fe oftenderet nihilo minus amicum effe, quam Antiphoni. Lucret. l. 3. v. 96. Primum animum dico, mentem quam fæpe vocamus, Effe hominis partem nihilo minus, ac manus & pes. Cic. Fam. 13. ep. 15. Ait poffe eundem dux póc xai onirow videre, & tamen nihilominus A's apoTÉVEN, &C. Cef. 1, 3. B. Civ. c. 17. Nihilominus tamen agi poffe de compofitione, at hæc non remitterentur. Sic Cic. Fam. 10. ep.2. In iis rebus, quæ nihilo minus, ut ego abfim, confici poffunt. Id. 1. de Invent. c. 4. Nihilo minus eloquentiæ ftudendum eft, etfi ea quidam perverfe abutuntur. T Omiffo minus Plaut. Moftell. 1. 3. 43. Nihilo ego, quam nunc tu amata fum

Nihilo aliter, nihil diffimiliter. Terent. Phorm. 3. 2. 45. Ego ifti nihilo fum aliter, ac fui. ¶ Nihilum, & nihil a Lucret. fæpe contrahuntur (ut vehemens ab eod. l. 3. (v. 153. & a Carull. carm. 50. ad Licin. Calv. in fin.) ut lib. 1. v. 205. Nihil igitur fieri de nihilo poffe, fatendum eft. Adde verf. 160. 237. 265. 544. & alibi. Sic Horat. l. 1. fat. 5. v. 67. Nihilo deterius dominæ jus effe rogabat. Quibus locis alii nil pro nibil (quod ufitatum eft) & nilum pro nihilum (quod minus placet) repofuerunt. V. Voss. l. 2. de Gramm. c. 18. sub fin.

poco. Perf. fat. i. verf. 122. Hoc ridere meum, tam nil, nulla tibi venda. Iliade. NILIACUS, a, um, ad Nilum pertinens. Lucan. l. 10. v. 192. fpes fit mihi certa videndi Niliacos fontes. & lib.. 9. v. 1023. Niliacus gurges. Martial. 1. 3. epigr. 93. Niliacus crocodilus, quem Id. 4. 5. epigr. 66. Niliacam feram vocat. Id. lib. 13. epigr. 57. Niliacum olus. h. e. colocafia, quam e Nilo metunt, caule, cum cocta eft araneofo in mandendo, ut eft apud Plin. l. 21. c. 15. ThItem Egyptius. Ovid. 3. de ar. am. v. 318. Niliacis carmina lufa modis. Lucan. 1. 8. v. 281. Niliacus tyrannus. Juvenal. far. 1. u. 26. Niliaca plebs. Martial, l. 14. epigr. 150, victa eft Pectine Niliaco jam Babylonis acus. Lucan. 1. 10. v. 80. Tempora Niliaco turpis dependit amori. b. e. Cleopatra reginæ Egypti. Stat. 3. Theb. v. 478. Niliacum pecus. b. e. bos Apis, Egyptiorum deus. Martial. lib. 8. epigr. penult. Non per Niliace bovem juvencæ. b. e. Ius, feu Ifidis Egyptiorum dex. Niliaca ferpens Lucano lib. 9. v. 816. eft afpis de qua Ammian. 1. 22. c. 15. ( al. 38. ) Magnitudine & decore afpis facile fupereminens, nunquam fponte, fua fluenta egreditur Nili. Verius tamen Lucan, ibid. v. 704. Ipfa caloris egens gelidum non tranfit in orbem Sponte fua Nilaque tenus metitur arenas, h. e. intra Egyti, & Africæ fines fe continet. Niliacam lentem laudat Martial. I. 13. epigr. 9. quam Pelufiacam dicit Virg. 1. Georg. v. 228. Meminit & Gell. 17. c. 8. Duo ejus genera in Egypto nafcentis memorat Plin. l. 18. c. 12. T Similiter Niliacum acetum 1d. Martial. commendat ibid, epigr. 122. Pharium cognominatum a Juvenal. fat. 13. v. 85. V. Acetum. NILICOLA, læ, ad Nilum incolens, Egyptius. Prudent. l. 3. adverf. Symmach. v. 493. Ifis Nilicolas, Rhodios Cytherea reliquit. NILIGENA, x, com. gen. Nilo genitus, Egyptius. Macrob. l. 1. Saturn, c. 16. poft med. Argutus Niligena, & gentis accola numerorum potentis. Quid. 1. de ar. am. v. 77. Niligenz Memphitica facra juvencæ. b. e. Ifidis. Al rectius leg. linigere.

NILIOS, ii, f. vos, gemma colorem habens fumida topazii, aut aliquando melleæ. Plin. l. 37. c. 8. India & has generat, & nilion fulgore hebeti & brevi, & cum intueare, fallaci. NILOTICUS, a, um, Nuñozinos, Niliacus, ut Nilotica tellus, Martial. 1. 6. epigr. 8o. Nilotica rura, Lucan. l. 9. verf. 130. Nilotica aqua, Senec. 1. quæft. nat. 3. c. 25. a med. Chinch NILOTIS, idis, adject. femin. Egyptia. Martial. I. 10. epigr. 6. pi&i tunica Nilotide Mauri. Lucan. l. 10. v. 142. Quod Nilotis acus percuffum pectine, &c. Sidon. I. 8. ep. 12. Nilotidis aquæ ftagna. NILUM, idem ac nihilum. Lucret. l. 1. v. 237. Haud igitur poffunt ad nilum quæque reverti. V. Nihilum in fine. NILUS, li, m. Nilo, Nados, fluvius maximus Africæ, in Ethiopia & Egypto. Servius ad 4. Georg. v. 291. Nilum dici exiftimat, quafi vinu, hoc eft, novum trahentem limum, quia fua inundatione in Egypti agros novum infert lutum, & oblimando feraces reddit. A Poetis fingitur filius Oceani & Terra, multo fque filios genuiffe Minervam, Vulcanum, Dionyfium, Mercurium quartum, Herculem. Cic. 3. de nat. Deor. c. 16. 22. & 23. T Quotannis certis diebus, præcipue circa folftitium æftivum, auctu magno per totam fpatiatus Egyptum, terram pluviis omnibus deftitutam aquis fuis irrigat, limo tegit, & fecundiffimam efficit. Unde unica fpes Egyptiis in Nilo pofita eft, quia fertilis, aut fterilis annus eft, prout ille magnus, aut parcior influxit. V. Cicer. 1. de nat. Deor. c. 52. Vitruv. l. 8. c. 2. Lucret. l. 6. v. 712. Lucan. I. 10. a vers. 199, Senec. 1. 4. quæft. nat. c. 2. & Plin. l. 5. c. 9. & lib. 18. c. 18. ubi de Nilo multa. ¶ Unde revera ortum habeat, quæque caufæ incrementi ejus Veteribus ignotum fuit: qua de re V. Senec. lib. 6. queft. nat. c. 8. & Lucan. cit. l. 10. In Egyptium mare septem oftiis fe exonerat, unde Juvenal, fat. 13. v. 26. Rari quippe boni, vix funt numero totidem, quot Thebarum portæ, vel divitis oftia Nili. Ovid. 5. Metam. v. 187. genitus feptemplice Nilo. & lib. 1. v. 422. Nilus feptemfluus. Phædr. l. 1. fab. 25. v. 3. Canes currentes bibere in Nilo flumine. T Nili quoque apud Veteres. accipiuntur pro foffis, feu canalibus, quibus aqua in locum aliquem deducitur; cujus generis erant ii, qui aquam in privatas domos derivabant, & qui fpectaculis circumdari folebant, acquedotti, canali. Cic. Q. Fr. 1, 3. epift. ult. Imagines iftæ, & palaftra, & pifcina & nilus, multorum Philotimorum eft, &c. Id. 2. de Legib. cap. 1. Ductus vero aquarum, quos ifti nilos & Euripos vocant, quis non, cum hæc videat, irriferit?

NIMBATUS, a, um, nimbo, ideft fafciola in fronte ligatus. Plaut.

coorta tempeftas cum magno fragore tonitribufque, tam denfo regem operuit nimbo, ut confpectum ejus concioni abftulerit. Lucret. 3. V. 19. Quas neque concutiunt venti, nec nubila nimbis Afpergunt Plin. l. 31. c. 4. Detracta collibus filva, continere nimbos ac digerere confueta. Ouid. 1. Met. v. 269. denfi funduntur ab æthere nimbi. T Translate dicitur de fubita, & denfa fparfione cujufque rei, quæ in modum nimbi ingruit, Flar. l. 3. c. 8. Ingenti lapidum faxorumque nimbo claffem operuerunt. Sil. . 5. v. 215. pilorum in Pœnos nimbus funditur. & lib. 9. v. 311. & 580. & Lucan. 1. 4. v. 776. telorum. Colum. l. 10. v. 364. Non aliter quam decuffa pluit arbore nimbus Vel teretis mali, vel tecta cortice glandis. Claudian. in nupt. Honor. & Mar. v. 298. purpureoque ducem perfundere nimbo. b. e. florum copia. Martial. de Spectac. epigr. 3. Et Cilices nimbis hic maduere fuis. h. e. fparfione croci, quam I. 5. epigr. 26. rubrum, & lib. 9. epigr. 39. Corycium nimbum vocat. Stat. 10. Theb. v. 535. exundant fævo faftigia nimbo. h. e. miffilium multitudine. Claudian. L. 1. in I. Conf. Stilic. verf. 353. & Prudent. I. 2. adverf. Symmach, v. 702. nimbos equitum. . e. ingentem equitum numerum. Virg. n. 7. v. 793. Infequitur nimbus peditum. Martial. l. 10. epigr. 38. lucerna Nimbis ebria Nicerotianis.b.e. plena unguentis odoratis. ¶ Item de fubita calamitate. Cic. Attic. 15. ep. 9. Quid autem ifte in domo tua cafus armorum? Sed hunc quidem nimbum cito tranfiffe lætor. T Præterea nimbus dicitur ipfa aqua nimbo cadens. Unde nimbos ligatos dixit Petron, in Satyr. c. 123. aquam pluviam humi concretam glacie

Item nubes præfertim glomeratæ, & obfcura unde fere nimbi exfiftunt. Virg. Æn. 3. v. 198. Involvere diem nimbi. & verf. 587. Et lunam in nimbo nox intempefta tenebat. Stat. 1. Theb. v. 97. piceo nox obvia nimbo Lucentes turbavit equos. Pacuv. apud Cicer. 1. de Divin. c. 14. & 3. de Orat. c. 39. nactifque & nimbum occacat nigror. pra nimborum. T De nube lucida, & fplendore, qui circa caput, & corpus deorum effe fingitur, Virg. 10. En. v. 634. cælo fe protinus alto Mifit, agens hiemem nimbo fuccin&ta per auras & lib. 2. v. 615. Jam fummas arces Tritonia ( refpice) Pallas Infedit, nimba effulgens. Serv. ad hunc loc. Nube divina. eft enim fulgidum lumen, quo deorum capita cinguntur: fic etiam pingi folet. Id. ad 3. Æn. v. 585. Proprie nimbus eft, qui deorum vel imperantium capita, quafi clara nebula, ambire fingitur. Mamertin. in Paneg. Maxim. c. 3. Trabeæ veftræ triumphales, & fafces confulares, & fellæ curules, & fulgor, & illa lux divinum verticem claro orbe complectens, veftrorum funt ornamenta meritorum pulcherrima. De fumo ex incendio Virg. 5. Æn. verf. 666. Refpiciunt atram in nimbo volitare favillam, De globo pul

veris, Claudian. 1. 2. in Rufin, v. 176. Pulveris extolli nimbos, lateque videres, &c. Sic Virg. l. 3. Georg. v. 110. fulve nimbus arenæ tollitur. T Ufurpatur item de vento quia nimbos adducit, impellitque Id. 1. Æn. v. 55. Nimborum in patriam, loca feta furentibus auftris, Eoliam venit. Et de tempore nimbofo & pluvio, Vall. Flacc. 1. 2. v. 371. nimbofque educere luxu. h. e. traducere. V. Educo. Nimbus vitreus apud Martial. in lemmate dift. 112. l. 14. eft poculi vitrei genus.. Diftichon autem tale eft : Ab Jove qui veniet, mifcenda ad pocula largas Fundet nimbus aquas: hic tibi vina dabit. Denique ita dicitur fafciola tranfverfa ex auro affuta in linteo, quod eft in fronte feminarum. Ita definit Ifidor. l. 19. Orig. cap. 31. Alii intelligunt ipfum linteum fronti prætentum. Ideo autem illud geftabant mulieres, ut frontis fpatium imminuerent, quia frons parva, ut eft apud Petron. in Satyr. c. 126. inter forma decora reputabatur. Arnob. I. 2. pag.72. Laminas pertunderent aurium, conficiendis quærerent corporibus fucos, imminuerent frontem nimbis, fuligine oculos obumbrarent. Al. leg. limbis. V. Nimbatus.

NIMIE, troppo, assai, codpa, nimis, aut valde. Pallad. in Mart. tit. 10. poft med. In locis nimie frigidis præcoquas ficus feramus. Macrob. 1. 6. Saturn. c. 6. arat non nimie, fed pulcre dictum. Capitolin. in Gordian. cap. 6. Cupide aut immodefte, aut nimie aliquid facere.u

redun

NIMIETAS, atis, f.troppo, foverchio, reportie, fuperfluitas, dantia, nimia copia. Colum, l. 6. c. 24. Nimietate verni pabuli pecudes exhilarate lafciviunt. Pallad. I. 6. c. 7. Sanguinis nimietatem prohibet. Id. l. 2. tit. 13. a med. Inter oinges nimietates temperamentum tenere. Apul. l. 9. Metam. Rei nimietate commotus. b. e. nimia frequentia. Arnob. I. 4. pag. 133. Quæ vel curfim perftrinximus, vel nimietatis non attigimus tædio. NIMIO. V. in Nimius.

NI

NIMIOPERE, adverb. idem ac nimis, vel admodum nimis. Cic. in Parad. 5. c. 2. Quos ædificia magnifica nimiopere delectant. Sed alii legunt disjunctim nimio opere, multo rectius. Idem dic de alio loco Verr. 6. cap. 59. NIMIRUM, adverb. vale a dire, per appunto, per certo, fenza dubbio, in, de, fcilicet, videlicet, nempe, certe, fine dubio. Eft a ne pro non, & mirum, ut docet Donat. ad illud Terent. Eun. 3. 3. 1. Profecto quanto magis magifque cogito, nimirum dabit hæc Thais mihi magnum malum. Cic. 1. de Orat. c. 4. extr. Sed nimirum majus eft hoc quiddam, quam homines opinantur. Id. l. 9. ad Attic. ep. 9.a med. Itaque nimirum hoc illud eft, quod Cæfar fcribit in ea epiftola. & lib. 13. ep. 10. extr. Nimirum id fuit. folvendo enim non erat. Liv. 1. 40. c. 9. Aperienda nimirum nafte janua fuit, & armati comiffatores accipiendi. ironia. In refpondendo, Quin

til. l. 12. c. 1. ante med. Uter melior dicetur orator? nimirum qui homo quoque melior.

NIMIS, adverb. troppo, ecceffivamente, più del dovere, oooops, yx, plus fatis, ultra modum, plus æquo. Terent, Andr. 1. 1. 34. Id arbitror apprime in vita effe utile, ut ne quid nimis. Meyer, dictum Pittaci, unius ex feptem Sapientibus, quo monemur exceffum vitare in omnibus: tutti gli eftreni fon viziofi. Cic. 3. de Le gib. c. 1. Tu eum nec nimis valde unquam, nec nimis fæpe laudaveris. Terent. Heaut. 5. 5. 1. Chremes nimis graviter cruciat adolefcentulum, nimifque inhumane. Nep. in Iphicr. c. ult. In labore remiffus nimis, parumque patiens. Cic. pro Arch. cap. 11. De meo quodam amore gloriæ, nimis acri fortaffe, veruntamen honefto, vobis confitebor. Plin. in Paneg. c. 45. Nimis dixi. Terent. Eun. 2. 1. 16. Nimis me indulgeo. Cio. de clar. Orat. c. 92. Nimis multa de me. Nevius apud Non. c. 5. n. 2. Edepol, Cupido, cum tam pufillus fis, nimis multum vales. Auct. ad Herenn. 1. 4. c. 19. ad fin. Magnam nimis dominationem habere. Celf. l. 1. c. 3. ante med, Somnus plenus, & non multum nimis longus. non troppo lungo Cum genitivo, Cic. in Orat. c. 51. Nimis infidiarum ad capiendas aures adhiberi videtur. Ovid. 6. Faft. v. 115. Hæc loca lucis habent nimis, & cum luce pudoris. Nonnunquam ponitur pro valde, magnopere, maxime, affai, molto, grandemente, iar & Up quandam continet. Terent. Eun. 4. 7. 16. Fundam tibi nunc nimis vellem dari, ut tu illos procul cæderes. Plaut. Moftell. 1. 3. 119. Nimis velim lapidem, qui ego illi fpeculo diminuam caput. Id. Rud. 4. 2. 15. Nimis id genus ego odi male. Id. Amph. 1. 1. 63. Legiones nimis pulcris armis præditæ. T Præcedente negatione, Caf. 1. 7. B. Gall. c. 36. Is locus præfidio ab iis non nimis firmo tenebatur. non molto, non troppo. & Cic. Attic. 7. cp. 24. Philotimi littera me quidem non nimis, fed eos admodum delectarunt. & Liv. 1. 8. c. 4. Eft quidem nobis hoc per fe haud nimis amplum. Cic. 1. de Orat. c. 29. extr. Quæ a natura expetenda funt, ea dicis non nimis deeffe nobis. T Nimis quam augendi caufa dicitur. Plaut. Moftell. 2. 2. 79. Nimis quam formido, ne manifefto hic me opprimat. b. e. mirum quam. NIMIUM, adverb. troppo, idem omnino, quod nimis. Cic. 1. Catil. c. 5. Nimium diu te imperatorem illa tua Manliana caftra defiderant. Terent. Andr. 2. 6. 19. Nimium parce facere fumptum. Ovid. 3. Trift. el. 1. v. 8. nimium fero. Cic. 2. de Orat. c. 21. Verba effervefcentia, & paulo nimium redundantia. Id. Attic. 1. 12. ep. 18. Tempus nimium longum. Id. pro Cluent. c. 46. Ne nimium multi pœnam capitis fubirent. Tibull. 1. 3. el. 6. v. 21. iratus nimium nimiumque feveris. Ovid. Heroid. ep. 1. v. 41. o nimium nimiumque oblite tuorum. Virg. Ecl. 2. v. 17. nimium ne crede colori Cic. pro Cluent. c. 58. ad fin. Pro Cluentii voluntate nimium, pro reipubl. dignitate parum dixiffe videor. Horat. lib. 1. ep. 7. v. 48. foro nimium diftare carinas. Pro valde, maxime, affai, molto, grandemente, per hyperbolen. Terent. Eun. 3. 5. 49. Tum equidem iftuc os tuum impudens videre nimium vellem. Virg. 2. Georg. v. 458. O fortunatos nimium, fua fi bona norint, Agricolas! Plaut. Mil. 4. 2. 8. Homo nimium lepidus. Id. Aulul. 3. 6. 1. nimium lubenter. Id. Trin. 4. 2. 86. Loci nimium miris modis mirabiles. Claudian. de III. Conful. Honor. verf. 96. O nimium dilecte Deo ¶ Nimium quantum, maximopere, plurimum, nimis quam, mirum quantum. Cic. 4. de Fin. c. 25. a med. Differt inter honeftum & turpe, nimium quantum. Id. in Orat. c. 26. Sales in dicendo nimium quantum valent. Gell. I. 16. c. 6. Ille nihil cunctatus, fed nimium quantum audacter, oves, inquit, &c. Adde lib. 15. c. 1. & lib. 18. c. 3. ubi al. leg. nimium quanto præftabilis. Nimium quam idem eft. Plaut. Bacch. 1. 2. 13. Nimiun quam, o Lyde, es barbarus. Quintil. lib. 4. cap. 2. a med. Pecunia nimium quam in animis hominum poteft. T Nimium multum idem valet. Id. Merc. 2. 4. 11. Nimium multum fcis. Non nimium, non mul

tum,

non molto, non troppo. Cic. fub fin. 1. 12. Fam. Illud non nimium probo, quod fcribis, &c. NIMIUS, a, um, troppo, fmoderato, ecceffivo, foverchio 8 αy*,, TEDIOGOs, qui modum excedit, nimis magnus, nimis multus. Cic. 1. Offic. c. 25. ad fin. Nunquam enim, iratus qui accedet ad pœnam, mediocritatem illam tenebit eft inter nimium & parum. & quæ cap. 36. a med. Ne in feftinationibus fufcipiamus nimias celeritates. Caf. 1. 1. B. Civ. c. 85. Nimia pertinacia, atque arrogantia. Cic. de Senet. c. 15. Vitem ferro amputans coercet ars agricolarum filvefcat farmentis, & in omnes partes nimia fundatur. Ovid. 5. Metam. v. 484. Et modo fol nimius, nimius modo corripit imber. Martial. de Spectac. epigr. 7. in Scythica religatus rupe Prometheus Affiduam nimio pectore pavit avem b. e. nimis feraci. Fingitur enim vifcera rurfus producere, poftquam ea vultur abfumpferit. Nimius homo, qui modum non fervat. Cic. ad Brut. epift. 15.

ne

Ni

Quod in honoribus decernendis effem nimius, & tanquam prodigus. Salluft. in fragm. apud Arufian. Meff. Poft, ubi fiducia nimius, &c. Tacit. 4. Hift. cap. 23. Præferoces initio, & rebus fecundis nimii Vellej. 1. 2. c. 32. Effe quidem præclarum virum Cn. Pompejum, fed nimium jam liberæ reipubl. b. e. onerofum, gravem, impotentem. Flor. l. 3. c. 15. Jam nimius & potens altero tribunatu. Ta cit. in Agric. c. 7. Legio legatis quoque confularibus nimia ac formidolofa erat. Horat. I. 2. od. 12. v. 5. Nec fævos Lapithas, & nimium mero Hylæum. De re molefta, & gravi, Valer. Flacc. 17. v. 21. Tum jactata toro, nimiumque experta cubile. Claudian. 1. 1. de laudib. Stilich. v. 250. Et quos interior nimio plaga Sole relegat. T Cum genitivo Liv. 1. 6. c. 11. & Salluft. in fragm. ut fup. Impotens, & nimius animi eft. Liv. 1. 3. c. 26. extr. Nimius imperii. Tacit. 3. Hift. c. 75. fermonis. Sil. 1. 6. v. 81. vitæ. & lib. 5. v. 232. nimius pugnæ, nimiufque cruoris. mium, abfolute, quod nimium eft. Cic. in Orat. c. 22. Magis offendit nimium , quam parum. Enn. apud eund. 2. de Fin. cap. 13. Nimium boni eft, cui nihil eft mali. Ovid. 2. Amor. el. 17. v. 11. nimium regni. Al. leg. regnum. Plin. in procm. l. 33. fub fin. Auri argentique nimium fuit. Sil. l. 14. v. 670. nimium juris. Al. aliter leg. TSæpe nimius per hyperbolem eft multus, plurimus, maximus. Plaut. Mil. 4. 2. 8. Homo nimia pulcritudine. Id. Amph. 2. 1. 69. 5. 1. 52. Nimia memoras mira. Martial. lib. 5. epigr. 65. Pinguefcat nimio madidus mihi crinis amomo.. T Ablativus nimio adverbii ritu, valde, magnopere, maxime. Plaut. Trucul. 4. 1. 6. Tum hoc nimio magnæ melliniæ mihi eft. T Cum comparativis. Id. Pan. 1. 2. 90. Bonam ego, quam beatam me effe nimio dici mavolo. Id. Perf. 1. 3. 31. Nimio melius. h. e. longe, aut multo melius. Plin. 1. 24. cap. 12. Semen colligitur autumno : ante collectum nimio validius. di troppo più forte. & Anton. ad Cicer. poft epift. 8. 1. 10. ad Attic. Quia te nimio plus diligo. quanto mai fi può dire. & Ovid. 2. Trift. v. 209. Nam non fum tanti, ut renovem tua vulnera, Cæfar: Quem nimio plus eft in doluiffe femel. ¿ pur troppo. & Horat. I. 1. od. 33. v. 1. Albi, ne doleas plus nimio. più del dovere, fmoderatamente. NINGIT, & Ninguit, ebat, nxit, n. 3. nevicare, vigo, nive pluit. Colum. 1. 11. c. 2. ante med. X. Cal. April. pluvius dies: interdum ningit. Acc. apud Prifcian. 1. 10. pag. 882. Putfch. Cum ninxerit cæleftium molem mihi. Virg. 3. Georg. v. 367. Interea toto non fecius aere ningit. Pier, in antiquioribus libris omnibus ninguit reperiffe teftatur: unde ninguor, ninguis, ninguidus. quod probat Prifcian. loc. cit. Contra Caper de verb. dub. pag. 2249. mavult ningit. T Paffive imperfonaliter Apul. in Florid. n. 2. ( al. l. 1.) Totum illud fpatium, qua pluitur, & ningitur. ¶ Translate Lucret. 1. z. v. 627. ninguntque rofarum floribus. Eft qui pingunt leg. NINGOR, oris, m. nivis copia decidens. Apul. de Mundo. Eam tempeftatem nos ningorem vocamus.

NINGUIDUS, a, um, nevofo, voces, nivofus, nivalis, nivibus abun dans. Aufon. ep. 24. ad Paulin. v. 68. bimaris juga ninguida Pyrenæi & paulo poft v. 124. jam ninguida linquit Oppida Iberorum. Prudent. in Apotheofs, v. 729. Ninguidus Boreas. ¶ Cibus ninguidus dicitur ab eod. Cathemer. 5. v. 97. manna Hebræorum quia nivis inftar cadebat.

NINGUIS, is, f. idem quod nix apud Veteres. Lucret. 1. 6. v. 736. Albas decedere ningues. verf. 964. fol exftructas ningues radiis tabefcere cogit. Apul. apud Prifcian. 1. 6. pag. 724. Putfch. Afpera hiems erat omnia ningue canebant. Adde Lucil. apud Charif. 1. 1. pag. 71. NINGUIT. V. Ningit.·

NINGULUS, a, um, nullus, nemo. Enn. apud Feft. Qui ferro minitere, atque in te ningulus mederi queat. Al. ita leg. Qui ferro minitaris, ut in te ningulu' modo Ire queat.

NINIVITE, arum, cives Ninives, quæ fuit urbs maxima Affyriæ ad Tigrim fluvium: quæ a Plin. l. 6. c. 13. fub fin. Ninus dicitur : fcilicet a conditore, vel inftauratore. Prudent. Cathemer. 7. v. 131. In Ninivitas fe coactus percito Greffu reflectit.

NINNIUS, ii, m. parvus equus, qui & hinnus dicebatur. ex Græco yinos, ut docet Scalig. ad lib. 5. Manilii. Mecenas ad Horatium in hujus vita. tu tuum fodalem Ninnio videas ftrigofiorem. Al. aliter leg.

NIOBEUS, a, um, ad Niohen fpectans. Horat. lib. 4. od. 6. Quem proles Niobæa magnæ Vindicem linguæ, Tityofque raptor Senfit. NIOBE, es, & Nioba, æ f. Nieß, filia Tantali regis Argi, & Lydiæ, qui Jupiter dictus fuit, ex Taygete, al. ex Penelope, al. ex Dione, uxorque Amphionis regis Thebarum, cui feptem filios, totidemque filias peperit. Cum Thebanæ mulieres (ut eft apud Ovid. Met. 6. a v. 155. ) juffu Mantus filiæ Tirefiæ rem divinam Latona facerent, eas reprehendit multis verbis, fe fe deæ anteferens, illifque perfuafit, ut illis facris abftinerent. Latona irata filios Apollinem & Dianam in vertice Cynthi montis admonuit, ut injuriam ulcifcerentur, qui Ifmenum & Sipylum fagittis confixere ? cum fe exercerent in equeftri certamine in campo extra urbem reliquos pueros in palaftra, feceruntque, ut feptem virgines, cum fratres exftintos una cum matre flerent, repentina morte conciderent. Niobe ex dolore in lapidem verfa eft, qui in Sipylum Lydia montem in Phrygiæ Magna confinio, ubi illa nata fuerat, turbine venti raptus eft, & fixus in cacumine montis liquitur, & lacrymis etiam nunc manat. Hinc a Poetis Sipyleia mater Niobe dicitur. Cic. 3. Tufcul. c. 26. Nioba fingitur lapidea propter æternum, credo In lu&u filentium. Ovid. loc. cit. & feliciffima matrum Dieta foret Niobe, fi non fibi vifa fuiffet. Propert. 1. 3. el. 8. v. 8. Et Nioba lacrymas fupprimat ipfe lapis. Id. 1. 2. el. 16. v. 7. Nec tantum