Coracles.

THE Coracles are still used in some parts of Wales. "They are generally 5 feet long, and 4 broad; their bottom is a little rounded, and their shape nearly oval. These boats are ribbed with light laths, or split twigs, in the manner of basket work, and are covered with a raw hide, or strong canvas, pitched in such a mode as to prevent their leaking. A seat crosses just above the centre, towards the broader end. They seldom weigh more than between 20 and 30 pounds. The men paddle them with one hand, while they fish with the other; and when their work is completed, they throw the coracles over their shoulders, and without difficulty return with them home.

"Riding through Abergwilly, we saw several of these phænomena resting with their bottoms upwards, against the houses, and resembling the shells of so many enormous turtles; and indeed a traveller at the first view of a coracle on the shoulders of a fisherman, might fancy he saw a tortoise walking on his hinder legs."-WYNDHAM.

pascebat, nescio quid garrire cœpit. Quo audito, mulieris cultellus de manu excidit, simul & facies pallescere cœpit, & emisso rugitu, Hodiè, inquit, accipiam grande incommodum, hodiéq; ad sulcum ultimum, meum pervenit aratrum. Quo dicto, nuncius doloris intravit. Muliere verò percunctata ad quid veniret, Affero, inquit, tibi filii tui obitum, & totius familiæ ejus ex subita ruina interitum. Hoc quoque dolore mulier permota, lecto protinus decubuit, graviter infirmata. Sentiensq; morbum subrepere ad vitalia, liberos quos habuit superstites, monachum videlicet & monacham per Epistolam invitavit. Advenientes autem voce singultiente alloquitur. Ego, inquit, o pueri, meo miserabili fato dæmoniacis semper artibus inservivi. Ego omnium vitiorum sentina, ego illecebrarum omnium fui magistra. Erat tamen mihi inter hæc mala, spes vestræ religionis, quæ meam solidaret animam desperatam, vos expectabam propugnatores contra dæmones, tutores contra sævissimos hostes. Nunc igitur quoniam ad finem vitæ perveni, rogo vos per materna ubera ut mea tentetis alleviare tormenta. Insuite me defunctam corio cervino, ac deinde in sarcophago lapideo supponite, operculumque ferro & plumbo constringite, ac demum lapidem tribus cathenis ferreis & fortissimis circun

dantes, clericos quinquaginta psalmorum

They are still commonly used on the Severn and the Wye. As a boy I could manage one dexterously in fishing, and have often carried it across my shoulders. Herodotus first men. tions them, see Clio. c. 194. And it is curious that Captain Keppel ascended the Euphrates in just such another conveyance: See Travels, vol. i. p. 192. This note is used up in Madoc in Wales, xiii. p. 348.-J. W. W.

2 I do not feel justified in omitting such extracts as this, though used up, like others, in SOUTHEY'S works. See the ballad, p. 454.

J. W. W.

missarum celebratores applicate, qui feroces lenigent adversariorum incursus. Ita si tribus noctibus secura jacuero quarto die me infodite humo. Factumq; est ut præceperat illis. Sed, proh dolor! nil preces, nil lacry

mæ nil demum valuere cathenæ. Primis enim duabus noctibus, cum chori psallentium corpori assistebant, advenientes dæmones ostium Ecclesiæ confregerunt ingenti obice clausum, extremasq; cathenas negotio levi dirumpunt. Media autem, quæ fortior erat, illibata manebat. Tertiâ autem nocte, circa gallicinium, strepitu hostium adventantium, omne monasterium visum est à fundamento moveri. Unus ergo dæmonum & vultu cæteris terribilior, & staturâ eminentior, januas Ecclesiæ impetu violento

concussas in fragmenta dejecit. Direxerunt clerici cum laicis, metu steterunt omnium capilli & psalmorum concentus defecit. Dæmon ergo gestu ut videbatur arroganti ad sepulchrum accedens, & nomen mulieris modicum ingeminans, surgere imperavit. Quâ respondente, quod nequiret pro vinculis, Jam malo tuo, inquit, solveris; & protinus cathenam quæ cæterorum ferociam dæmonum deluserat, velut stuppeum vinculum rumpebat. Operculum etiam sepulchri pede depellens, mulierem palam omnibus ab ecclesiâ extraxit, ubi pro foribus niger equus superbè hinniens videbatur, uncis ferreis, & clavis undique confixus, super quem misera mulier projecta, ab oculis assistentium evanuit. Audiebantur tamen clamores per quatuor fere miliaria horribiles auxilium postulantes. Ista itaq; quæ retuli incredibilia non erunt, si legatur beati Gregorii dialogus, in quo refert, hominem in ecclesiâ sepultam à dæmonibus foras ejectum. Et apud Francos Carolus Martellus insignis vir fortitudinis, qui Saracenos Gallias ingressos, Hispaniam redire compulit, exactis vitæ suæ diebus, in Ecclesiâ beati Dionysii legitur fuisse sepultus. Sed quia patrimonia, cum decimis omnium fere Ecclesiarum Galliæ, pro stipendio commilitonum suorum mutilaverat, miserabiliter a malignis spiritibus de sepulchro corporaliter avulsus, usque in hodiernum diem nusquam comparuit."-Flores Historiarum, by MATTHEW OF WESTMINSTER.

The story of Guntram' is in this book, and it adds, that he applied the treasures so found to the uses of the Church.

St. Patrick's Purgatory.2 "MILES quidem Hoenus nomine qui multis annis sub Rege Stephano militaverat,

See the story quoted in note to "The Vision of the Maid of Orleans," p. 76.

J. W. W. 2 See ballad," St. Patrick's Purgatory," p. 425, where, in "Sir Owen," the reader will easily recognize" Hocnus."-J. W. W.

licentiâ à rege impetratâ, profectus est in Hyberniam ad natale solum, ut parentes visitaret. Qui cum aliquandiu in regione illâ demoratus fuisset, cepit ad mentem reducere vitam suam adeò flagitiosam; quod ab ipsis cunabulis, incendiis semper vacaverat & rapinis, & quod magis dolebat, se ecclesiarum fuisse violatorem, & rerum ecclesiasticarum invasorem, præter multa enormia, quæ intrinsecus latebant peccata. Miles igitur pœnitentiâ ductus ad episcopum quendam illius regionis accessit; cui cum peccata sua devotus per ordinem detulisset, increpavit eum graviter Episcopus, asserens illum nimis divinam clementiam offendisse; unde miles multum contristatus, Deo condignam facere pœnitentiam cogitavit. Cum autem Ep. ut justum sibi videbatur, vellet ei injungere, pœnitentiam, miles respondit, Dum igitur ut asseris, factorem meum tam graviter offendi, pœnitentiam assumam. Omnibus pœnitentiis graviorem, & ut peccatorum meorum merear remissionem accipere, Purgatorium S. Patricii volo intrare. De hoc quoq; Purgatorio & ejus origine quod sequitur tradunt veteres historia Hybernenses.

Magnus Patricius dum in Hyberniâ verbum Dei prædicaret, & multis ibi miraculorum signis choruscaret, bestiales illius patriæ homines, terrore infernalium tormentorum, ac Paradysi amore gaudiorum, à mortuis studuit revocare. Sed ipsi plano sermone affirmabant, se non conversuros ad Christum, nisi oculatâ fide prius conspicerent quæ promisit. Unde dum B. P. pro salute populi in jejuniis, vigiliis & orationibus positus, Dominum precaretur propensius, pius Dei filius apparens ei, duxit eum in locum desertum, & ostendit illi speluncam rotundam & obscuram intrinsecus, & dixit, Quisquis veraciter pœnitens & in fide constans, hanc speluncam ingressus fuerit, spa

tio unius diei ac noctis ab omnibus in eâ purgabitur peccatis, quibus in totâ vitâ suâ Deum offendit; atq; eam ingrediens, non solum tormenta malorum, sed si in Dei dilectione constanter perseveraverit, videbit & gaudia beatorum. Sic Domino dispa

rente S. P. tam pro domini apparitione quam pro spelunca ostensione lætus, sperabat miserum Hyberniæ populum se ad fidem Catholicam conversurum; et in loco illo confestim oratorium construens, speluncam quæ in cemiterio est, ante frontem ecclesiæ circumdedit, & januam cum seris apposuit, ne quis eam sine ejus licentiâ introiret. Canonicos regulares loco illo introduxit, & Priori ecclesiæ clavem custodiendam commisit, statuens ut quicunq; Purgatorium ingredi voluerit, ab episcopo loci licentiam habeat, & cum literis episcopi accedat ad Priorem, & ab eo instructus Purg. intret. Multi autem in diebus Patricii Purg. intraverunt, qui reversi, testati sunt se tormenta gravia pertulisse, & gaudia magna ibidem & inenarrabilia conspexisse.

"Milite itaq; supradicto, angustiosè nimis ab episcopo licentiam postulante Purg. experiendi, cum illum cognovisset Ep. inflexibilem, tradidit ei literas suas ad Priorem loci, mandans ut cum illo ageret, sicut fieri solet cum illis qui purgatorium ingredi deposcunt. Prior autem visis literis, militem in ecclesiam perduxit, ubi per dies quindecim orationibus devotus instabat; & illis sic diebus elapsis, manè Missâ à Priore celebratâ, sacrâ communione militem communivit, adductumque ad speluncæ introitum, aquâ eum benedictâ aspersit, & aperto ostio dixit, Ecce nunc intrabis in nomine Jesu Christi, & per concavitatem speluncæ tam diu ambulabis, donec in campum exiens, aviam invenies artificiosissimè fabricatam, quam cum ingressus fueris, statim ex parte Dei nuntios habebis, qui tibi piè quod facies indicabunt. Vir autem ille virilem gerens animum, ad pugnam demonum audacter prorupit, atq; omnium se orationibus commendans, frontem suam vivifica Crucis signo munivit, & intrepidus portam intravit; & ostio post eum obserato, Prior cum processione ecclesiam repetivit.

grediens, lumen paulatim totius claritatis amisit, sed tandem parvo lumine apparente ad campum prædictum pervenit & aulam. Lux ibi non erat, nisi qualis in vesperâ hic habetur. Aula parietes non habebat, sed columnis erat per gyrum subnixa, ut claustrum solet monachorum: ingressusq; eam & intus sedens, oculos studiosè huc illucq; convertit, admirans illius pulchritudinem & structuram. Ubi cum paululum solus sedisset, ecce quindecim viri quasi religiosi & nuper rasi, albisq; vestibus induti, regiam intraverunt, & salutantes eum in nomine Dei consederunt. Tunc aliis tacentibus, unus loquebatur cum ipso, dicens, Benedictus sit Deus Omnip. qui bonum tibi propositum inspiravit, ut pro peccatis tuis Purg. hoc intrares. sed nisi te viriliter habeas, corpore & animâ simul peribis. Mox enim, ut hanc domum fuerimus egressi, multitudo aderit spirituum immundorum, qui tibi gravia inferentes tormenta, minabuntur inferre graviora. Promittent se ducturos te ad portam quâ intrasti, si te decipere possint ut revertaris : sed si tormentorum afflictione victus, vel minis territus, seu promissione deceptus, assensum eis præbueris, in corpore pariter & animâ peribis. Si vero fortis in fide, spem totam in Domino posueris, ut nec tormentis nec minis, nec promissionibus eorum adquieveris, sed corde integro eos contempseris, ab omnibus purgaberis delictis, & tormenta malorum videbis, & requiem similiter bonorum. Et quotiescunq; te cruciaverint invoca Dom. Jes. Christum, & per invocationem hujus nominis statim liberaberis à quocunq; tormento, in quo eris, tecum hic amplius esse non possumus sed Deo te Omnipotenti commendamus.

"Miles itaq; à viris solus relictus ad novi generis militiam se instruere cæpit. cumq; intrepidus pugnam dæmonum expectaret, subito cœpit circa domum tumultus audire, ac si omnes homines qui in mundo sunt, cum

1 Neither SPELMAN nor Du CANGE explain the word, nor am I sure that they refer to it in the sense it is here used. See in v.-J. W. W.

ridum sonum sequitur terribilior visus dæmium innumera multitudo in aulam irruere, monum; cœpit enim undiq; demonum defor& militem deridendo salutare. Alii homi

nes, inquiunt, qui nobis serviunt, non nisi post mortem ad nos veniunt, sed tu nostram societatem, cui studiosè deservisti, in tantum honorare desideras, quod vivens corpus tuum decernis & animam commendare. Huc venisti ut pro peccatis tormenta sustineres ? habebis nobiscum pressuras & dolores. Veruntamen pro eo quod nobis curiosè ministrâsti, si reverti volueris ad portam quam intrasti, te ducemus illæsum, ut gaudiens in mundo vivas & omne quod corpori tuo suave est, pœnitus non amittas. Hæc ideo dæmones dixerunt quia terrore eum & blanditiis decipere voluerunt. Sed miles Christi, nec terrore concutitur nec blandimento seducitur, dum æquo animo ita eos contempsit, quod tacitè sedens nec unum verbum respondit. At dæmones se contemni indignantes, rogum in aulâ ingentis incendii succenderunt, et manus militis pedesq; colligantes, in ignem eum projecerunt, uncis ferreis huc illucq; per incendium detrahentes: & ille in ignem missus cum prius grave tormentum sensisset, nomen J. Christi invocavit dicens J. CHRISTE MISERERE MEI. Ad hoc quoque nomen incendium rogi ita extinctum est, ut nec totius rogi scintilla unica appareret; quod cernens miles in animo proposuit ut eos de cætero non formidaret, quos invocato Christi auxilio vinci conspexit.

"Relinquentes verò aulam dæmones, militem diutius per vastam regionem quandam detraxerunt. Nigra erat terra, & regio tenebrosa. Traxerunt eum dæmones illuc recto tramite, quo sol oritur in æstate, quo convertentes cœpit miles quasi vulgi totius orbis miseros ejulatos audire. Tandem à dæmonibus tractus, in campum pervenit longum & latum, miseriis ac dolore perplenum, cujus longitudo non potuit transvideri. Campus ille hominibus utriusq; sexûs & ætatis diversa, nudis & in terrâ jacentibus ventribus deorsum versis, plenus erat, quorum corpora simul & membra clavis ferreis & ignitis in terram usque transfixis, miserabiliter torquebantur. Aliquando autem præ doloris angustiâ terram comedebant, clamantes & ejulantes, Parce, parce, Miserere, miserere; cum qui sui miseretur pœnitus non ad

esset. Dæmones etiam super miseros currentes, gravibus eos flagris cædebant, & militi dicebant, Hæc tormenta quæ vides sentiendo patieris, nisi nobis adquiescas, ut ad portam per quam intrâsti, revertaris, ad quam si volueris, pacificè deduceris. Sed ille ad mentem revocans qualiter ipsum Deus alibi liberavit, credere eis omninò contempsit. Tunc dæmones in terram eum prosternentes, ad modum aliorum configere conati sunt, sed invocato n. J. Christi, nihil amplius in loco illo, illi facere potuerunt. In alium campum militem trahentes dæmones, hanc ibi differentiam conspexit, quod sicut in campo superiori, homines afflicti ventres habuerunt deorsum versos, ita in hoc campo dorsa solo hærebant. Dracones autem ignei super quosdam sedentes & dentibus eos igneis corrodentes modo miserabili affligebant; aliorum quoq; colla, brachia & corpora serpentes igniti circumcingentes, deformibus rostris suis, eorum corda extrahere conabantur. Dæmones præterea super singulos cursitantes & flagris asperrimis cædentes, miseros graviter cruciabant, nec unquam à fletu & ejulatu afflicti cessabant. Inde trahentes militem dæmones in alium pœnalem campum, invenit ibi tantam utriusq; sexûs & ætatis diversæ multitudinem, ut totius orbis plenitudinem vincere crederetur. Alii ibi pendebant in flammis sulphureis, igneis cathenis per pedes & tibias immissis, & capitibus ad ima demissis, alii per manus & brachia, alii per capillos & capita. alii pendebant in flammis igneis in uncis ferreis & ignitis per oculos & nares, alii per aures & fauces, alii per testiculos & mamillas; nec inter fletus miseros universorum & ejulatus flagella dæmonum defuerunt. Cumq; militem hic sicut in aliis pœnis inimici torquere voluissent, nomen Christi invocavit & illæsus evasit.

"Ab illo pœnali loco, dæmones militem impellentes venerunt ad rotam quandam fer. & ig. cujus radii & canthi uncis fer. & ig. erant undiq; circumfixi: in quibus homines pendentes, à flamma tetri sulphureiq; incendii, quæ a terra surgebat, graviter urebantur. Hanc enim rotam dæ. tantâ agilitate impingebant vectibus quibusdam ferreis,