ΔΗΛΙΛΗ. φεῦ τῆς ἀνοίας τῆς τ ̓ ἄγαν εὐθαρσίας. ἔπταισ ̓ ἐν οἷσι καὶ μάλιστ ̓ ἐλπὶς παρῆν. εἴη δ ̓ ἄρ ̓, εἴη σῆς με συγγνώμης τυχεῖν· κάρτ ̓ ἀντίποινα, καιρὸν ἢν λάβω, κακῶν φέροιμ ̓ ἄν ἄλλων παρενόμουν ἡγουμένων· σὲ δ ̓ οὖν προσήκει τοὺς ἄγαν κλαυθμοὺς ἐᾶν, στέργοντα τἄχθος τῆς δυσιάτου δύης. πόλλ ̓ ἐστὶ καίπερ ὄμματ ̓ ἐστερημένῳ θελκτήρι, οἷς γ' αἴσθησις ἐν λοιποῖς πάρα, οἴκοι σχολάζουσίν τε φροντίδων τ' ἄτερ αἳ τοὺς βλέποντας τοῖς καθ ̓ ἡμέραν πόνοις τρίβουσιν ἐκδημοῦντας· ἀσμένην μὲν οὖν τοὺς τῇδ ̓ ἄνακτας ἐμὲ παραιτεῖσθαι χρεών, τῶν δ ̓ οὐκ ἀθέλκτων τεύξομαι, σὲ τοῦδ ̓ ὅπως ἔσται μ' ὑπεκσώσασαν ἐργαστηρίου τοῦ δυσφορήτου, ξύννομον τηρεῖν ἐμοί. τἀνθένδε, τῆς πρὶν ἔξοχον προθυμίας ζῆλον παρασχοίμην ἂν εὐφιλής τροφὸς, σὲ μηδὲ γηράσκοντα θυμηδοῦς χαρᾶς δεῖσθαι, τὰ φροῦδα δ ̓ ὡς μάλιστά γ' ἀναλαβεῖ ἐμοῦ πορούσης, ἐξ ἐμοῦ βεβλαμμένον. 950 950 Η SAMSON. No, no, of my condition take no care; It fits not; thou and I long since are twain. Nor think me so unwary or accursed, To bring my feet again into the snare Where once I have been caught: I know thy trains, No more on me have power, their force is nulled; To fence my ear against thy sorceries. If in my flower of youth and strength, when all men Helpless, thence easily contemned and scorned, 930 940 ΣΑΜΨΩΝ. μὴ τῆς τύχης σοὶ τῆς ἐμῆς μελησάτω. πάλαι διχοστατοῦσιν οὐ πρέπει τόδε. οἰκεῖά μοι, πολλοῦ γὰρ ἀντ ̓ ἐπριάμην τὴν γνῶσιν, οἷα δικτύων ἀγρεύματα, οἵους ποτῆρας, οἷον ὡς Σειρὴν μέλος ἐμηχανήσω· ταῦτα δ ̓ ἣν εἶχέν ποτε δύναμιν ἀπώλεσ', ὡς δὲ κωφίας, καλὰ σὰ πρὸς μαγεύματ ̓ ὦτ ̓ ἐφραξάμην σοφῶς. εἰ δῆτ ̓ ἔτ ̓ ἀκμάζοντα πρωθήβῳ σθένει, πάντων πόθῳ φόβῳ τε τιμαλφούμενον, μόνη πολιτῶν τόνδε τὸν σαυτῆς πόσιν στυγεῖν ἀποῤῥῖψαί τε καὶ πωλεῖν ἔτλης, πῶς ἄν με τυφλωθέντα χειρώσαιο νῦν, δόλοισι ληπτὸν, κἀπόρου βρέφους τρόπον γελωτοποιὸν καὶ παρημελημένον ; ποίοισιν ἄν με σκώμμασίν τε καὶ τέχναις τὸν πάγχυ δοῦλον, τὸν δάμαρτος ἥσσονα, βάλοις, ὅσ ̓ ἢ δράσαιμι, τοῖς ἐπιστάταις, ἢ καὶ φράσας τύχοιμι, καταπροδοῦσ ̓ ἀεὶ, γέλωτ ̓ ἐγείρασ', ἢ ξυνωφρυωμένων χόλον; τὰ δεσμὰ τούς γε σοὺς δόμους πάρα 970 980 To thine, whose doors my feet shall never enter. DALILA. Let me approach at least, to touch thy hand. SAMSON. Not for thy life, lest fierce remembrance wake It hath brought forth to make thee memorable, Cherish thy hastened widowhood with the gold Of matrimonial treason;-so farewell. DALILA. I see thou art implacable, more deaf To prayers than winds and seas; yet winds to seas Are reconciled at length, and sea to shore: Thy anger, unappeasable, still rages, Eternal tempest never to be calmed. Why do I humble thus myself, and, suing For peace, reap nothing but repulse and hate, 950 960 ἐλεύθερ ̓ ἐστὶν, οὐδ ̓ ἀμείψαιμ ̓ ἂν ποτε. ΔΗΛΙΛΗ. ἆρ ̓ οὖν προσέλθω, τῆς τε σῆς χειρὸς θίγω; 990 ΣΑΜΨΩΝ. μὴ δή· κελεύω πρός σε τῆς ζωῆς τόδε· ΔΗΛΙΛΗ. ὁρῶ σ ̓ ἀμείλιχόν τε κἀπροσήγορον λιταῖσιν, οἷά τ ̓ οὐδὲ πρὸς πόντου σάλον 1000 |