Зображення сторінки
PDF
ePub
[blocks in formation]
[merged small][merged small][merged small][ocr errors]

S

[ocr errors]

Littera semivocalis (quia ejus appellatio es a vocali incipit, et ipsam desinit) sibilum quendam sono exprimit. Unde Messala ap. Capell. 3, 55. non litteram, sed sibilum esse dixit. Praeponitur ac subjicitur omnibus vocalibus, et ex consonantibus c, p, q, et t, et in quibusdam peregrinis vocibus etiam m; ut scabies, scio, scribo, spero, squalor, sto, strenuus, Smyrna, smaragdus: postponitur b, P, et r, ut scrobs, princeps, pars, sors: geminatur in medio, quemadmodum ceterae, ut cassus, possum: mutatur in r in medio vocum ut Valerius, Furius, Papirius, ara, dari, et alia ap. Varr. L. L. 6, 3. pro Valesius, Fusius, Papisius, asa, dasi, etc., quod olim dicebant, teste Cic. Fam. 9, 21. Quint. 1, 4., Macr. Sat. 3, 2. et Fest. in Aureliam, et in Dasi: et in fine, ut arbor, honor, labor, vapor, etc., quod olim arbos, honos, labos, vapos: quae hodieque interdum in usu sunt, praesertim in carmine. V. initium litterae R. Ciceronis temporibus, inquit Quint. 1, 7., paulumque infra, feré quoties media vocalium longarum, vel subjecta longis esset, geminabatur, ut caussae, cassus, divissiones: quo modo et ipsum, et Virgilium quoque scripsisse, manus eorum docent. Atqui paulum superiores etiam illud, quod nos gemina s dicimus jussi, una dixerunt jusi. Haec Quint. P Eandem in fine dictionis elidebant. Cic. Or. 48. med. Quin etiam, quod jam subrusticum videtur, olim autem pulitius, eorum verborum, quorum eaedem erant postremae duae litterae, quae sunt in optumus, postremam litteram detrahebant, nisi vocalis insequebatur. Ita non erat offensio in versibus, quam nunc fugiunt poetae novi, ita enim loquebamur: qui est omnibu' princeps, non omnibus princeps: et vita illa dignu' locoque, non dignus. Haec Cic. Plura dabit hac de re exempla Gell. 12, 4. ex Ennio. Sed et in aliis positionibus id factitabant, ut notat Quint. 9, 4. med., tristioris soni vitandi causa. Sic Enn. up. Fest. in Genas, et in Sultis. Pandite, sulti', genas, et corde relinquite somnum. Id. ap. eund. in Sas. Virgine' nam sibi quisque domi Romanus habet sas. Lucil. ap. Non. 4, 404. Sublatus pudor omni', licentia, fenu' refertur. P In notis est suus, sibi, Sextus praenomen, Senatus, etc. S. C. senatusconsultum: S. A. D. sub ascia dedicavit: S. 1. M. Soli invicto Mithrae: S. P. sua pecunia: S. T. T. L. sit tibi terra levis et alia, quae in litteratis lapidibus occurrunt. [*V. Orell. ind. not. corpori inscriptionum latt. adjunctum.] P Est etiam nota silentii. V. SILEO. P [Confund. et c. V. Mart. Lag. ad Lucan. 5, 44. ed. Web. et f. Cort. ib. 4, 635. et x. Id. ib. 8, 153. Gronov. observv. 3, 4. p. 226. ed. Fr. -ss et x. Mart. Lag. ad Lucan. 1, 547. et Cort. ib. 2, 618. S et r. V. Spalding. ad Quint. 2. p. 449. crit. Gron. Observv. 1, 15. p. 68. ed. Fr. S et b. Beier. ad Cic. fragm. 48. b. 264. ]

-

SA

SABADIA Sacra. V. SABAZIUS. SĂBAEUS, a, um, adj. Zapatos, ad Sabam pertinens, quae est regio et urbs Arabiae Felicis inter Arabicum et Persicum mare, nobilis proventu odorum,, et praecipue turis. Ipsa urbs Mariaba, Maquapa, dicitur a Plin. 6, 28, 32. med., ab aliis Saba, Zan, unde nomen. Virg. 4. 1, 420. centumque Sabaeo Ture calent arae. Sen. Herc. Oet. 792. Splendescat ignis ture, quod Phoebum colens Dives Sabaeis colligit truncis Arabs. Colum. 10, 262. Sabaeus odor. Stat. Silv. 4, 8, 1. templa Sabaeis nubibus imple, h. e. vaporibus turis incensi. Claud. Laud. Stil. 1, 58. Turis odoratae cumulis, et messe Sabaea Pacem conciliant arae. Id. de Phoenice, 43. Sabaeus cumulus, h. e. rogus ex foliis et virgulis arborum odoriferarum. Sen. Herc. Oet. 376. Sabaea myrrha. Val. Fl. 6, 709. Et gravidae maduere comae, quas rore Sabaeo Nutrierat, h. e. myrrha, aut nardo. Alii leg. flore, P[Sabaei, orum, sunt ipsi populi. Plin. 12, 14, 30. In medio Arabiae sunt Atramitae, pagus Sabaeorum in monte excelso, a

|

quo octo mansionibus distat regio eorum turifera, Saba appellata. Virg. G. 2, 116. sola India nigrum Fert ebenum: solis est turea virga Sabaeis. Sic ib. 1, 57. India mittit ebur, molles sua tura Sabaei. F.] P *Sabaeos in India meminit, exiguae auctoritatis auctor, Jul. Valer. 3, 23. rer. gest. Alex. M. ed. A. Maio, B. A.

SABAÌĂ, [seu Sabaja, ae, f. et Sabajum, i, n. cerevisia, F.] potio quaedam ex hordeo vel frumento aqua macerato: [videtur esse ab Hebr. N saba, potavit: unde etiam zabajon vulgo ap. nostra compellabatur ut sabaiarius. Est autem sabaia ex tes F.] Ammian. 26, 8. de Valente Aug.: Injuriose hordeo, vel frumento in liquorem conversis paupertinus in Illyrico potus. [Hieron. in Isaj. 7, 19, 10. Notandum, quod LXX. Coov transtulerunt, quod genus est potionis ex frugibus aquaque confectum, et vulgo in Dalmatiae Pannoniaeque provinciis gentili barbarorum sermone appellatur sabajum. Hoc maxime utuntur Aegyptii. F.]

7.

SABAIARIUS vel Sabajarius, ii, m. qui sabaiam conficit, vel potat. V. Ammian, l. c. in v. praec. [SĂBĂITIS, ¡dis, f. patron. ad Sabam, Sabaeorum in Arabia regionem, pertinens, de qua pluries mentio est in sacris Litteris. Sidon. ep. 7, 9. in conc. med. Australis reginae Sabaitis gaza. F.] SABĂNUM, i, n. odpuror, caßárior, vox peregrina, et, si Isidoro Or. 49, 26. med. credimus, Graeca; si aliis, Hispanica, ut est ap. Jo: Rhod de acia c. 14. Est autem linteum, pannus ad tergendum, aut fricandum, aut tegendum involvendumve. Pall. Nunc mella conficimus, congestis in mundissimum sabanum favis, ac diligenter expressis. Apic. 6, 2. Cum cocta fuerit, sabano calido involves gruem. Veg. Vet. 3, 47. f. Animal exercetur, dum sudet: post sabanis validioribus abstergetur. Pelag. Vet. 17. med. Aegrum exercemus usque ad sudorem, sudorem sabanis detergentes diligenter. Marcell. Empir. 26. med. Melius erit, si hanc potionem post balineum, in sabanis adhuc constitutus, acceperit, h. e. in linteis, quibus loti involvuntur exsiccandi causa, antequam vestes resumant. P Legitur et saranum. PV. Cujac. Observ. 9, 1. et Cangium in utroque Glossario. B. A.

[ocr errors]

ab eodem Sabate lacu, vel oppido. Liv. 6, 5. extr. et Festus. Inscr. ap. Grut. 636, 7. L. Junio L. F. Sabatina Pollioni, etc. et 379, 1. Sex. Caecilio Sex. F. Sab. Senecioni, etc. et 84, 4. C. Nunnius C. F. Sa. Furio. P Sabatinus lacus, lago di Bracciano, ap. Frontin. Aquaed. 7. P [Sabatini, orum, sunt incolae urbis, quae fortasse Sabatium, ut putat Cluver. Ital. ant. l. 4. c. 8., vel accolae Sabati fluvii in Campania. Liv. 26, 33. Omnes Campani, Atellani, Calatini, Sabatini, qui se dediderunt, etc. _F.] SABAZIA, orum, n. plur. sacra in honorem Bacchi tertii, qui Asiae rex fuit. Cic. N. D. 3, 23. V.

V. sq.

SABAZIUS, ii, m. Zaßásios, cognomen Bacchi tertii: no rov oase, bacchari. Cic. Leg. 2, 15. Videtur esse idem, qui Sebadius a Macr. dicitur Sat. 1, 19. P Item Jovis ap. Cretenses, et Phrygas. Inser. ap. Grut. 22, 6. Jovi Sabazio Q. Nunnius Alexander V. S. L. M. Adde ib. 4. et 5. et Val. Max. 1, 3. n. 3. P Huic Sabazia, vel, ut est ap. Arnob. 5, 170., Sabadia sacra, vel Savadia sacra, ut est in Inscr. ap. Grut. 431, 7., sunt instituta: in quibus aureus coluber, ut verbis utar Arnobii, in sinum dimittebatur consecratis, et eximebatur rursus ab inferioribus partibus atque imis. Idque ob fabulam a Phrygibus confictam, quam Idem narrat, qua dicitur Juppiter sub specie tauri ipsam matrem Cererem temerasse, et Liberam seu Proserpinam genuisse: hanc quoque sub forma draconis inceste contrectasse, et taurum genuisse: (h. e. Liberum specie tauri:) unde Tarentinus notusque senarius: Taurus draconem genuit, et taurum draco.

SABBATARIUS, a, um, adj. ad Sabbatum pertinens. Sidon. ep. 1, 2. med. De luxu autem illo Sabbatario narrationi meae supersedendum est, h. e. quí in conviviis paulo largior est Sabbatis, seu diebus festis, quam profestis. P Sabbatarii, orum, sunt ipsi Judaei, qui Sabbata servant. Mart. 4, 4. Quod jejunia Sabbatariorum, etc. [*Emendavit hunc locum F]

SABBATISMUS, i, m. Sabbati observatio, oaßBariouós. August. C. D. 22, 30. f. [Iste sabbatismus evidentius apparebit, quoniam septimus invenitur. Adde Hieron. ep. 140. n. 8. F.] SABBATIZO, as, a. 1. Sabbatum colo, servo, Tert. Adv. Jud. 2. f.

virtutes: nomen Hebraicum indecl. gen. fem. et SABAOTH, NY, oaßado, exercitus, militiae, SABBĂTUM, i, n. nav, sabbath, requies, x«num. plur. a sing. Na zabà, exercitus. Prud. Cath. rúnavõis, oußparov, septimus quisque dies uniuscu4, 7. Ilic est, quem Sabaoth Deum vocamus. Id. jusque hebdomadae, ap. Hebraeos, quem Ethnici Apoth. 901. Est impossibile spectare profunda Sa- Saturni diem nominaverunt: a sabath, requiebaoth, h. e. Dei exercituum, vel Dei potentis. Prio-vit: quasi dies quietis. Nam hoc die Judaei ab omni re loco paenultimam corripit, posteriore producit. *SABARBARES, um, Numidiae populi, quorum meminit Plin. 5, 4. B. A.

opere feriantur, Deum mundi architectum imitati, quem sacrae Litterae tradunt, confecta sex diebus mundi machina, eaque exornata, septima die quievisse, idest a novis rebus creandis cessavisse. Justin. 36, 2. falso scribit, Mosen instituisse, ut Sabbatum in omne aevum jejunio sacraretur. Hanc opinionem habebant Romani: et fortasse aliquando,

[SABARIENSIS, seu Savariensis, e, adj. ad Sabariam seu Savariam pertinens, vrbem Pannoniae, nunc Sarwar in Ungheria, cujus ita meminit Plin. 3, 24, 37. Colonia Divi Claudii Saharia; et Sex. Aur. Victor. Epith. 19. In Pannoniae Sabaria Septi-gliscente Judaeorum superstitione, vera fuit. Cetemius Severus creatur Augustus. Inser. ap. Mur. 88, 7. Heliodrus Aug. N. villicus stationis Savariensis. F.J

*SABATA, oppidum Assyriae. Plin. 6, 27. B. A. *SABĀTE, es, f. oppidum Hetruriae cum portu cognomine. Tab. Peut. V. Sabatinus, a, um. B. A. *SABATHA, Arabiae Felicis oppidum. Plin. 6, 28. P Probabile est, idem oppidum fuisse, quod postea Sabota appellatum. B. A.

SABĀTIĂ Vada, opp. Liguriae maritimum, a Plin. 3, 5, 7. memoratum: [idem nunc Savona est Cluver. Ital. ant. l. 1. c. 9., alii Vadi esse putant. F.] P Sabatia stagna ap. Sil. 8, 490. sunt lacus Sabatinus in Etruria.

*SABATINCA, ae, f. opp. Norici. Anton. Itin.

B. A.

SĀBĀTĪNUS, a, um, adj. a Sabate lacu, vel opp. Etruriae, ut Sabatinus ager, ap. Colum. 8, 16. di Bracciano. P Sabatina tribus fuit in Etruria, facta a censoribus ann. U. C. CCCLXIX., et sic dicta

|

rum ab initio Sabbatis quies operum, non ciborum abstinentia, a Deo indicta est. Augustus ap. Suet. Aug. 76. Ne Judaeus quidem, mi Tiberi, tam dili genter Sabbatis jejunium servat, quam ego hodie servavi. Petr. fragm. p. 686. Burm. Et non jejuna Sabbata lege premet. Sen. ep. 95. med. Accendere aliquem lucernam Sabbatis prohibeamus, quonian. nec lumine Dii egent, et ne homines quidem delectantur fuligine. P Tricesima Sabbata ap. Hor, Sat. 1, 9, 69. sunt primus dies cujusque mensis, seu neomenia, vel magnum Sabbatum Paschale, quod tricesimum erat, incipiendo annum a Septembri. [V Acron. ad Hor. 1. c. F. *Recte observ. Heindf. ad h. 1. in tanta Romanorum ignoratione omnium earum rerum, quae ad sacra Judaeorum pertinuerint, extra omnem dubitationem nondum videri positum, certus ipsorum festus dies a poeta significetur, necne. Alias virorum doctt. sententias v. ap. ipsum.] P Sabbata interdum sunt quaecumque Judaeorum festa. Juven. 6, 158. Observant ubi festa mero pede Sabbata

« НазадПродовжити »