Зображення сторінки
PDF
ePub

Sophocles autem in Edip. Tyr. 1105.

Είπερ εγω μαντις ειμι και κατα γνωμην ίδρις.

§. 17. Philosophemata. Edip. Tyr. 882-928. Antig. 338-389. 588-637. Ed. in Col. 1269-1306. Trachin.

504-589.

Cum antiqui poetæ in componendis carminibus eum sibi imprimis finem proposuissent, ut hominum animos rerum utilium cognitione imbutos, præceptis ad vitam bene instituendam instruerent, quamvis ea ex iis, quæ in scena oculis proponebantur, facili opera a quovis spectatorum elici possent, cum tamen ea sit hominum natura, ut delectationem potius quam utilitatem sequantur, tragici poetæ eo non contenti ut vel virtutis vel pravitatis exempla hominibus ostendant, chori quoque canticis ea sæpe tradunt, quæ ad informandos animos ex ipsa fabula peti possunt. Cum itaque in Edipo Tyranno crimina ab Edipo quamvis ignaro commissa, patefacta essent, chorus inde, legibus deorum observatis pietatem in eos servandam esse docet 882 928. Cum in Antigone Edipodarum familia inopinatis casibus subito exstincta esset, chorus, Jovis consilia, subitis sæpe calamitatibus homines opprimentis, infringi non posse, perpetuam autem felicitatem hominum sortem excedere, colligit, v. 588637. Neque inobservatum prætermittere possum chori carmen in Edip. Col. 1269-1306, quo poeta, ipse jam annis provectus cum fabulam hanc componeret, Edipi senio confecti calamitatibus expositis, senectutis incommoda perstringit, longam que vitam hominibus non optandam esse, docet.

The Meaning of St. Paul, 1 Cor. 11, 10. clearly established on the Authority of the Scriptures, of the Fathers, and of D. Heinsius and Joseph Mede, without any Alteration or Interpolation of the Sacred Text.

No. 1.

Ir any controverted point in critical theology was ever determined on satisfactory and convincing evidence, the question respecting 1 Cor. 11, 10. has been settled long ago by D. Heinsius and Joseph Mede, and I take much shame to myself that I

Cf. Scholiast. in arg. fab. et Plutarch. An seni ger. s. réspubl. T. ii. p. 785, ed. Sylb.

did not consult these men of real learning, when I made some communications to the Classical Journal on this curious and interesting subject.

[ocr errors]

"Sequenti capite, non procul ab initio, occurrit illud: Пãσa δὲ γυνὴ προσευχομένη ἢ προφητεύουσα ἀκατακαλύπτῳ τῇ κεφαλῇ, και ταισχύνει τὴν κεφαλὴν ἑαυτῆς· ἓν γάρ ἐστι καὶ τὸ αὐτὸ τῇ ἐξυρημένῃ: Unum idemque enim, ac si rasa esset. Quod infaustum, nec boni ominis, cum in luctu ac orbitate, etiam matronæ, tonderentur. Unde illud, Ξυρῆσαι καὶ κεῖραι ἐπὶ τὰ τέκνα τὰ τρυφερά σου, Rade ac tonde, super delicatis liberis tuis. Viri enim, cum lugerent, caput obnubebant; quod, λυπεῖσθαι κατὰ κεφαλής ab Hellenistis Estheræ 6, 12. dicitur: Καὶ ̓Αμὰν ἐπέστρεψεν εἰς τὰ ἴδια, λυπούμενος κατὰ κεφαλῆς. Paulo post sequitur, Γυνὴ δὲ δόξα ἀνδρός ἐστιν, Viri autem gloria est mulier. Unde et caput ei vult obnubi: ne vel oculis hoc modo quicquam de pudore ejus, si intecto capite videlicet incedat, delibetur. Quæ causa, inter cæteras, quare et apud Romanos obnuberetur sponsa, ut dixi: quemadmodum et somniorum interpretes, si matronæ eveniret, ut velamine amisso, capite intecto, h. e. åxataxáλuttov, vel åoxéTaσTOV, fuisse se somniaret, fore viduam prædicerent. Quo spectant quæ de maphorio erepto apud Achmetem habes. De quo totum caput 265., ubi de eo agitur, vide. Inter alia: 'Eav ἴδῃ γυνὴ ὅτι μαφόριον αὐτῆς ἤρθη ἀπ ̓ αὐτῆς βίᾳ παρά τινος, ἢ ὅτι και τεκόπη ὅλον, ἀποθανεῖται ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, ἡ χωρίζεται ἀπ' αὐτῆς τέλεον : Si mulier ablatum sibi maphorion vi in somnio viderit, aut totum a quoquam abscissum, vel morietur, vel in perpetuum ab ea separabitur maritus. Ita matronæ cuidam, quæ arxÉTασTOV, i. e. intectum, se fuisse, eo tempore quo maritus peregre esset, somniarat, idque interpreti significarat, oτ où leάσeis autòv, Fore ut non videret eum amplius, prædictum, sed et evenisse, notant. Mapópiov autem capitis velamen Græcis sequioribus: quod cum theristro nonnulli ex Ecclesiasticis Scriptoribus conjungunt. Idem notat, Si in somnis id ex parte conscissum videat matrona, periculum metumque, ne nò ovcías dejiciatur vir ejus, sic significari. Ubi ovolav magistratum interpretantur: quod et recte potestatem dicas: fere ut ea voce usus est Apostolus, cum dixit, Διὰ τοῦτο ὀφείλει ἡ γυνὴ ἐξουσίαν ἔχειν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς, de quo postea. Neque mirum sane axaтaxaλúπтous Apostolo displicuisse foeminas, qui paulo ante dixit, Εἰ γὰρ οὐ κατακαλύπτεται yuvn, xai xesρáσto: cum in urbe patria, quanquam deliciis haud parum eo tempore enervata, Tharso nempe, usitata ejus rei exempla haberet; in qua sic velatæ incedebant, ut ne quidem facies" [ne facies quidem] " aspicientibus pateret, neque in via

quicquam earum, præter habitum ac vestes, oculos incurreret cujusquam. Dio Chrys. Tarsensi Priore: Καίτοι πολλὰ τῶν νῦν ἔτι μενόντων ὁπωσδήποτε ἐμφαίνει τὸ σῶφρον καὶ τὸ αὐστηρὸν τῆς τότε ἀγωγῆς· ὧν ἐστὶ τὸ περὶ τὴν ἐσθῆτα τῶν γυναικῶν, τὸ τοῦτον τὸν τρόπον καταστέλλεσθαι καὶ βαδίζειν, ὡς μηδὲν αὐτῶν μέρος ἰδεῖν τινὰ, μήτε τοῦ προσώπου, μήτε τοῦ λοιποῦ σώματος, μήτε αὐτὰς ἰδεῖν ἔξω τῆς ὁδοῦ : Neque pauca, quæ adhuc quodammodo supersunt, temperantiam severitatemque prisca educationis testantur. Inter qua vestis muliebris habitusque: qui talis, ac tam modestus, ut nullam earum partem neque faciei, neque reliqui corporis, neque ipsas extra viam quis videat. Sequitur deinde locus nobilissimus, nec parum vexatus, Διὰ τοῦτο ὀφείλει ἡ γυνὴ ἐξουσίαν ἔχειν. Quantas autem et veteres et recentiores, tum aliis, tum sibi, in hujus loci interpretatione tenebras objecerint, ex eorum abunde, nisi fallor, scriptis patet. Et Clementem quidem Græci veteres flagellant, qui Hypotyposeon tertio τοὺς δικαίους καὶ ἐναρέτους, Justos ac virtute præditos, dici hic, angelos existimat. Plerique episcopus aut Dei in Ecclesia ministros intelligunt. Εξουσίαν autem velum metonymice, quod ἐξουσίας, sive potestatis ejus, quam in foeminam vir habet, indicium sit, dici volunt. Quod ut nostris placuit, ita ex antiquorum fontibus manavit. Græcorum Theologi, Η γυνὴ, inquiunt, ἐξουσίαν ὀφείλει ἔχειν, τουτέστι τὴν τοῦ ἀνδρὸς ἐξουσίαν καὶ κυριότητα, ᾗπερ ὑπόκειται, ὀφείλει ἔχειν, καὶ ἐπι δείκνυσθαι ἐπ ̓ αὐτῆς τῆς κεφαλῆς. Et deinde, Διὸ καὶ αὐτὸ τὸ κά λυμμα, εἰκότως ἂν ἐξουσία κληθείη, ὡς τῆς τοῦ ἀνδρὸς ἐξουσίας καὶ κυριότητος ἐνδεικτικὸν ὑπάρχον καὶ παραστατικόν. Neque ab hac interpretatione multum Chrysostomus recessit. Theodoretus: -Tegumentum potestatem vocavit, ut sic subjectionem ostendat. Contrahat seipsam ac demittat, propter angelos, qui prasunt hominibus inprimis, ut quibus eorum cura sit commissa. Ita et in Actibus, Non est ipse, sed angelus ipsius. Et Dominus, Videte ne contempseritis unum ex pusillis illis, qui in me credunt; amen dico vobis, angelos eorum faciem videre Patris semper, qui in calis. Submissionis ergo signum sive indicium, τὴν ἐξουσίαν, hic interpretatur. Quod et adeo antiquis quibusdam placuit interpretibus, ut non potestatem, sed velamen converterent. Quos vox κεφαλὴ decepit: unde factum, ut ne quidem, quid hic ἐξουσία esset, intelligerent,” [ne intelligerent quidem.] " Jam ante dixit, Θέλω δὲ ὑμᾶς εἰδέναι, ὅτι παντὸς ἀνδρὸς ἡ κεφαλὴ, ὁ Χριστός ἐστι· κεφαλὴ δὲ γυναικὸς, ὁ ἀνήρ· κεφαλὴ δὲ Χριστοῦ, ὁ Θεός. Nunc ut quod voluit, obtineat, (ὅτι καλύπτεσθαι δεῖ τὴν γυναῖκα, Tegi debere faminam nimirum,) ordine ac convenienter, non illius causa`virum, ipsam autem viri causa, h. e. sui capitis, creatam ostendit. Cujus causa cum creata sit, æquum esse, ut ἐπὶ τῆς κεφαλῆς, in suo capite, non in se, pote

statem suam habeat ac regat: idque ut tecto capite aut involuto, quod submissionis signum est, testetur. Hæc illa ovaía est, quæ et ἀποστροφή Gen. 3, 16. eleganter dicitur. Ubi Deus femina post lapsum, Καὶ ἔσται πρὸς τὸν ἄνδρα σου ἡ ἀποστροφή σου: et sequitur, Καὶ αὐτός σου κυριεύσει, Ipse potestatem habebit in te. Unde et Aben-ezra το pr, qua voce ibi Moses utitur, quod desiderium reddunt tuum, obedientiam tuam, sive ὑπακοὴν, reddidit: idem quod erudite antiquus interpres potestatem, i. e. ἐξουσίαν, interpretatus est : ut sit, Εt in viri potestate eris. Atque ita veteres Theologi, qui ad Epistolæ hujus decimum quartum caput, ubi de submissione fœminarum in Ecclesia silentioque agitur: Καθὼς καὶ ὁ νόμος λέγει, Πρὸς τὸν ἄνδρα σου, φησὶν, ἡ ἀποστροφή σου, καὶ αὐτός σου κυριεύσει. Quemadmodum igitur vir ἐξουσίαν ἔχειν ὀφείλει ἐπὶ τῆς κεφαλῆς, qui est Christus, ita foemina ἐξουσίαν ἔχειν ὀφείλει ἐπὶ τῆς κεφαλῆς, qui vir est. Sicut et οἱ τηρήσαντες τὴν ἀρχὴν ἄγγελοι, Qui ab origine, h. e. a capite, non defecerunt, angeli, ut Juda loquitur, hoc uno manent ac subsistunt, ὅτι τὴν ἐξουσίαν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ἔχουσι, Quod in capite suo potestatem habent, atque ab eo sic dependent. Hac ergo, illa εξουσία, illa αποστροφή, illa est potestas, de qua vere et apposite l. 6. ad primum Geneseos Philoponus: Κοινὰ οὖν ἅπαντα δέδωκε τοῖς δύο γένεσιν ὁ Θεός· διὸ καὶ αἱ ἀρεταὶ κοιναὶ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν. Εἰ καὶ ἰδιαίτερον τὸ κατ ̓ εἰκόνα τοῦ ἀνδρὸς κατηγόρησεν ὁ ̓Απόστολος· διὰ τὸ μετὰ τὴν ἁμαρτίαν εἰρῆσθαι τῇ γυναικὶ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καὶ πρὸς τὸν ἄνδρα σου ἡ ἀποστροφή σου, καὶ αὐτός σου κυριεύσει· κοινῶς γὰρ εἰρημένον, τοῦ, κατακυριεύσατε αὐτῶν, ἐπιτάττεται ὕστερον τὰ τῆς ἀρχῆς καὶ τὰ τῆς ἐξουσίας τῷ ἄῤῥενι. Neque aliter Gen. 4, 7. Πρός σε ἡ ἀποστροφὴ αὐτοῦ, καὶ σὺ αὐτοῦ ἄρξεις, de Abele, qui in potestate, propter jus primogenitur, fratris Caini dicitur. Quod idem ac si dicat, "Εξεις τὴν ἐξουσίαν ἐπ' αὐτοῦ, In potestate tua erit. Neque aliter accipiendus Auctoris de Virginitate, ad Letoium, Melita Episcopum, locus : ̓Ανὴρ μὲν γὰρ, ὡς τοῦ ἀγγελικοῦ τρόπον τινὰ ἀξιώματος ὤν, γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, τοῖς φράτορσι, θαρσῶν ἑωράσθω· γυνὴ δὲ ἀνδρὸς πολλῷ ἐλάττω λαχοῦσα τὴν φύσιν, ἐξουσίαν ἐχέτω ἐπὶ τῆς κεφαλῆς· διὰ τοῦτο ἔχειν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τὴν ἐξουσίαν, τὴν πρὸς τὰ κρεῖττον ὑποταγὴν, εύσχη μόνως ὁμολογοῦσα. Matrona igitur honesta, ἐξουσίαν ἐπὶ ἀνδρὸς, Potestatem omnem penes virum habet: quemadmodum contra, sui meretrix, (quod notari velim,) ἐξουσίαν habere dicitur. In quam rem Ezechielis 16, 30. extat locus, ubi meretricis opera ΠΟΥ ΠΟΥΤΩΝ ΠΟΥ, Γυναικὸς πόρνης ἐξουσίαν ἐχούσης, dicuntur: cujus neque maritus neque Christus caput est. Dandam ergo inprimis fœminæ operam hanc ait, ut in viri potestate sit ac maneat, omnemque habeat in capite : utque id ipsum, signo hoc submissionis publice testetur, jubet. Διὰ τοὺς ἀγγέλους, inquit :

quos et testes hic et præeuntes habet. Omnis enim angelorum cura, omne studium, servire Christo: quem, ut caput, ita potestatis suæ fundamentum, habent simul et agnoscunt. Idem hic agendum fœminis. Cavendum quippe, ne si impudenter et licentiose, nudo ac detecto capite in Ecclesia versentur, impudentiæ licentiæque, qua capitis obedientiæ licenter publiceque renunciant, nou Christum modo, sed et angelos illius testes habeant: qui sunt Dy illi, in Ecclesia, h. e. Vigiles: quibus curæ semper est, ut omnia decenter ac ordine ibi fiant et geran, tur: quæ verissima loci hujus est interpretatio. Quod ad posterius, Glossæ N. F. non editæ: Aid Toùs ayyéλous Propter Episcopos, qui vicarii Domini sunt: quam sententiam non pauci etiam olim secuti." D. Heinsii Exercc. SS. p. 391. Elzevir.

[merged small][merged small][ocr errors][merged small]

THE LIFE AND MORALS OF EPICURUS, translated from the Greek. By JOHN DIGBY, Esq. With Comments and Reflections from several authors. 1712. reprinted 1822. 8vo. pp. 176.

THIS volume is one of a series of ethical republications by Josephus Tela, which certainly do not deserve to become standard editions. The original of the one before us is of inferior value, and the reprint is badly executed. A few maxims may inform such as have adopted the vulgar opinion concerning Epi

curus.

"The acquisition of wisdom is so solid a good in itself, that it can never be lost.

The wise man alone is qualified for a perfect friendship; for the presence of his friends does not augment it, and their absence does not in the least impair it; he knows how to preserve it even after their death.

The wise man ought to avoid being familiar with any woman, whose conversation is prohibited by the laws,

If he should, by an accident or misfortune, become blind, that affliction ought not to make life tedious to him, or impair his happiness.

« НазадПродовжити »