Зображення сторінки
PDF
ePub

Atque ille excelso rupis de vertice solus
Respectans notasque domos, et dulcia regna,
Nil usquàm videt infelix præter mare tristi
Lumine percussum, et pallentes sulphure campos
Fumumque, flammasque, rotataque turbine saxa.

Quin ubi detonuit fragor, et lux reddita cœlo ;
Mæstos confluere agricolas, passuque videres
Tandem iterum timido deserta requirere tecta :
Sperantes, si forte oculis, si forte darentur
Uxorum cineres, miserorumve ossa parentum 30
(Tenuia, sed tanti saltem solatia luctûs)
Una colligere et justâ componere in urnâ.
Uxorum nusquam cineres, nusquam ossa parentum
(Spem miseram!) assuetosve Lares, aut rura vide-
Quippe ubi planities campi diffusa jacebat; [bunt.
Mons novus: ille supercilium, frontemque favillâ

V. 24.

[ocr errors]

tum longo limite sulcus Dat lucem, et latè circùm loca sulphure fumant." Virg. Æn. ii. 698. And, "Sulphurei cum per juga consita Gauri," Ausonii Mosell. p. 387. ed. Tollii. "Anhelantem cœlesti sulfure campum," v. Stat. Theb. xi. 17.

V. 25. In the modern Latin poetry, this license of lengthening the "que," before the mute and liquid, even with the power of the cæsura, ought to be avoided, as it is supported by so few examples. See Virg. Æn. vii. 186. Georg. i. 164. And see also En. iii. 91. Ov. Met. v. 484, and Class. Journal, No. xxi. p. 174, xxii. 364.

[ocr errors]

V. 26. This is not a common expression in Latin poetry. Val. Flaccus has, Dum detonet ira :" iv. 294. See also Quintilian (Gesn. xii. ix. 4): "Cum illa dicendi vitiosa jactatio inter plausores sero detonuit." Petron. Sat. c. xvii. p. 37. Sed. Apollin. c. xiv. 24.

V. 31. See Virg. Georg. i. 397: &c. ii. 121: 68 Depectant tenuia 747. And Terent. Maur. ver. 474.

"Tenuia nec lanæ,' Seres." Lucret. iv

Incanum ostentans, ambustis cautibus, æquor
Subjectum, stragemque suam, mæsta arva, minaci
Despicit imperio, soloque in littore regnat.
Hinc infame loci nomen, multosque per annos
Immemor antiquæ laudis, nescire labores
Vomeris, et nullo tellus revirescere cultu.
Non avium colles, non carmine matutino
Pastorum resonare; adeò undique dirus habebat
Informes latè horror agros saltusque vacantes.
Sæpius et longè detorquens navita proram
Monstrabat digito littus, sævæque revolvens
Funera narrabat noctis, veteremque ruinam.
Montis adhuc facies manet hirta atque aspera

saxis:

45

49

Sed furor extinctus jamdudum, et flamma quievit,

V. 31.

Solatia luctus

[ocr errors]

"Com

Cicero

Exigua ingentis misero sed debita patri." Æn. xi. 62. V. 32. I should conceive the proper phrase to be Colligere in unum," and not unà. Virg. Ecl. vii. 2 : pulerantque greges Corydon et Thyrsis in unum." de Inventione, i. 56: "Colligere et conferre in unum.' Again, "Militibus in unum conductis." And Philip. ix. : "Si omnes juris consulti in unum conferantur." Ovidii Met. iii. 715. See the note on Ovid. Metam. xiii. 910.

[merged small][ocr errors][merged small]

Nor wife, nor children more shall he behold,
Nor friends, nor sacred home."

Thomson, Winter, 315.

[ocr errors]

V. 41. "Res antiquæ laudis," Virg. Georg. ii. 174.
V. 43. "Matutini cantus," Æn. viii. 456. Par. Lost,

v. 7.

V.45.

[ocr errors]

Longe saltus, lateque vacantes."

Virg. Georg. iii. 476. Luke. V. 47. "Indice monstraret digito," Hor. Sat. ii. viii 26. And Pers. i. 28.

Quæ nascenti aderat; seu fortè bituminis atri
Defluxere olìm rivi, atque effœta lacuna
Pabula sufficere ardori, viresque recusat;
Sive in visceribus meditans incendia jam nunc
(Horrendùm) arcanis glomerat genti esse futuræ
Exitio, sparsos tacitusque recolligit ignes.

56

Raro per clivos haud secius ordine vidi Canescentem oleam: longum post tempus amicti Vite virent tumuli; patriamque revisere gaudens Bacchus in assuetis tenerum caput exerit arvis 60 Vix tandem, infidoque audet se credere cœlo.

A FAREWELL TO FLORENCE.

[See Mason's Memoirs, vol. ii. p. 157.]

Он Fæsulæ amœna

Frigoribus juga, nec nimiùm spirantibus auris!
Alma quibus Tusci Pallas decus Apennini

V. 56. " Sparsosque recolligit ignes," Lucan. i. 157. "Dum tacitas vires, et flammam colligit ignis," Sil. Ital. iv. 307; and Virg. Georg. i. 427. The position of “que” is wrong. See note to Burm. Ovid. Metam. xiv. 30; but also consult Class. Journal. No. xxii. p. 22.

V. 58,"Fœtum canentis olivæ," Ov. Met. vi. 81. V. 60. "Jam modò cœruleo nitidum caput exsere ponto," Ov. Met. xiii. 838. And Fast. i. 458.

V. 61. "Pennis ausus se credere cœlo," Virg. Æn. vi. 15.

V. 1. In Sil. Ital. Pun. viii. 478, the second syllable of this word is short: "Fæsula, et antiquus Romanis mœnibus horror." Polybius also (lib. ii. cap. 9,) writes Paiooλa. In other authors, as Appian. Civ Bell. ii, c. 2. Dion. xxxvii.

[ocr errors]

Esse dedit, glaucâque suâ canescere sylvâ!
Non ego vos posthàc Arni de valle videbo
Porticibus circum, et candenti cincta coronâ
Villarum longè nitido consurgere dorso,
Antiquamve Ædem, et veteres præferre Cupressus
Mirabor, tectisque super pendentia tecta.

IMITATION OF AN ITALIAN SONNET

OF SIGNIOR ABBATE BUONDELMONTE.

[See Mason's Memoirs, vol. ii. p. 158.]

SPESSO Amor sotto la forma
D'amistà ride, e s'asconde :
Poi si mischia, e si confonde
Con lo sdegno, e col rancor.
In Pietade ei si trasforma;
Par trastullo, e par dispetto;

it is written Poovλaĩ, which appears to be the more ancient orthography. See Cluver. Ital. Antiq. vol. i. p. 509. V. 5. "Non ego vos posthac, viridi projectus in antro, Dumosâ pendere procul de rupe videbo." Virg. Ecl. i. 76. V. 7. "Conspicitur nitidis fundata pecunia villis," Hor. Ep. i. xv. 46. Superni villa candens Tusculi," Epod. i. 29. "Candida qua geminas ostendunt culmina turres,' Propert. Eleg. iii. xvi. 3. "Nitidos lares," Martial. Ep.

i. 71. 2.

V. 9.

[ocr errors]

66

V. 8. "Præferimus manibus vittas," Æn. vii. 237. Talia despectant longo per cœrula tractu Pendentes saxis instanti culmine, villa." Ausonii Mosell. ver. 283. And "Culmina villarum pendentibus edita ripis." v. 20.

وو

Mà nel suo diverso aspetto
Sempr' egli, è l' istesso Amor.

LUSIT amicitiæ interdum velatus amictu,
Et benè compositâ veste fefellit Amor.
Mox iræ assumpsit cultus, faciemque minantem,
Inque odium versus, versus et in lacrymas:
Ludentem fuge, nec lacrymanti, aut crede furenti;
Idem est dissimili semper in ore Deus.

ALCAIC ODE,*

WRITTEN IN THE ALBUM OF THE GRANDE CHARTREUSE, IN DAUPHINY, AUGUST 1741.

[See Mason's Memoirs, vol. ii. p. 160, and W. S. Landori Poemata, p. 195. An imitation of this ode appeared by Mr. Seward in Europ. Mag. 1791, and it is translated in E. Cartwright's Poems, 1803, p. 91.]

OH Tu, severi Religio loci,

Quocunque gaudes nomine (non leve
Nativa nam certè fluenta

V. 1.

"Intrat amicitiæ nomine, tectus Amor,"

Ovid. Ar. Am. i. 720.

"Ut mihi prætextæ pudor exvelatus amictu,'

Propert. iii. xxiii. 3.
V. 2. "At me composità pace fefellit amor," Propert.
El. ii. ii. 6. "Cum bene compositis," Manil. iv. 58.
V. 5. So Moschus, Idyll. i. 25:

Κἢν ποτ ̓ ἴδης κλαίοντα, φυλάσσει μή σε πλανήση.
Κὴν γελάα, τὸ νιν ἕλκε, καὶ ἢν ἐθέλῃ σὲ φιλᾶσαι
Φεύγε.

This little poem has been translated into English verse by

« НазадПродовжити »