食得 1 c. ult. a med. Ervun madefa&tum pluribus diebus, mitefcit. & mox Lupini.mitefcunt cinere, aut aqua calidis. Ovid. 15. Metam. v. 78. Sunt herbæ dulces, funt quæ mitefcere flamma, Mollirique queant. Translate eft manfuefcere, farfs manfueto, addomefticarf, nasσévoμau. Liv. 1. 33. c. 45. Ut feræ quædam nunquam mitefcunt, fic immitis implacabilis ejus viri animus eft. Plin. l. 1o. c. 45. In mari vituli, totque pifcium genera mitefcunt. Pallad. in Mart. tit. 14. de afino admiffario. Si morfu furens lædit objectas, aliquatenus labore mitefcat. T Transfertur & ad animum. Horat. l. 1. ep. 1. v. 39. Nemo adeo ferus eft, ut non mitefcere poffit, Si modo culture patientem accommodet aurem. Ovid. 14. Metam. v.696. tota referam notiffima Cypro. Facta, quibus flecti facile, & mitefcere poffis. Id. 2. ex Pont. ep. 7. v. 79. Spes quoque, poffe mora mitefcere Principis iram. Claudian. 1. 2. in Eutrop. v. 322. Mitefcere precibus. Tacit. 2. Hift. cap. 67. Pace & otio mitefcere. & cap. 18. Seditio mitefcit. Liv. l. 5. c. 17. extr. Mitefcere difcordiæ inteftinæ metu communi cœptæ. Item ad inanima: præcipue ad vim frigoris. Vetus Poeta apud Cicer. 1. Tufcul. c. 28. Cælum mitefcere, arbores frondefcere. raddolcirfi l'aria. Liv., 23. c. 19. Mitefcente jam hieme. Sil. 1. 15. v. 505. hieme affecta, mitefcere cœperat annus. Horat. l. 4. od. 7. v. 9. Frigora mitefcunt Zephyris. Quid. Heroid. ep. 7. v. 179. Freta mitefcunt. f calmano. Lucan. I. 10. v. 257. Equoreofque fales longo mitefcere tractu. b. e. falfum faporem amittere. raddolcirfi. Plin. l. 3. c. 25. Mitefcentia Alpium juga molli in dextra ac læva devexitate confidunt. divenendo più praticabili. Claudian. de B. Get. v. 273. nec vanis mitefcunt flamina votis. fi placano, depongono la furia. & lib. 2. de rap. Prof. V. 145. Infolitifque docet galeam mitefcere fertis. h. e. horrorem deponere.. MITHRAS, vel Mithra m. Μίθρας 2 nomen Solis apud Perfas, qui ejus fimulacrum in fpelunca effingebant, humana quidem figufed riau leonino, & manu bovis reluctantis cornua tenens, ut eft apud Vet. Scholiaft. ad illud Stat. in fin. l. 1. Theb. feu te rofeum Titana vocari Gentis Achæmeniæ ritu, feu præftat Ofirim Frugiferum, feu Perfei fub rupibus antri Indignata fequi torquentem cornua Mithram. Claudian. I. 1. in I. conful. Stilich. v. 63. Et vaga teftatur volventem fidera Mithram. Apud Gruter. pag. 33. 34. non una funt Infcriptiones, in quibus habetur D. S. I. M. vel expreffe Deo Soli Invito Mitbre: quibus adde alias affert Reinef. claff. 1. n. 45. & fequ. & Philipp. a Turre de Monum. Antii, par. 2. ubi Mithra figuras quatuor exhibet, facra ejus dei enarrat, myftica figna explicat, ac totam eam rationem accurate perfequistur. In his tamen figuris nullus leonis ri&us eft. T Apud Curt. 1. 4. c. 13. legitur Mitbres, e, em, tanquam a Mipus. ¶ Apul. 1. 11. Metam. Mithram appellat primarium facerdotem Ifidis. T Docet Ifid. l. 19. Orig. c. 4. mithram effe etiam funem nauticum, quo navis media vincitur. Ault, carm. de Jona, & Ninive (quod Tertulliani esse creditur ) v. 42. Nauticus interea geminus clamor omnia tentat Pro rate, proque anima, fpiras mandare morantes, Oblaqueare mithram, clavorum ftringere nifus. Al. fine afpiratione ra, fcribunt. quas " MITHRAX, vel Mitrax, acis, m. μiepa, gemma a Perfis accepta & rubri maris montibus, multicolor, contra folem varie refulgens. Plin. l. 37. c. 10. T Apud Solin. c. 37. ( al. c. 50. ) & Ifid. I. 16. Orig. c. 12. legitur mithridax, fortaffe corrupte. MITHRIACUS, a, um, ad Mithram pertinens. Lamprid. in Commodo, c. 9. Sacra Mithriaca homicidio vero polluit. MITHRIDATEUS, a, um, Mithridaticus. Manil. I. 5. v. 510. Et Mithridateos vultus induta trophia. MITHRIDATICUS, a, um, ad Mithridatem pertinens, qui fuit rex Ponti, acerrimus Romanorum hoftis, quos contra bellum geffit per quadraginta annos, tandemque a Pompejo M. devictus eft. V. Vellej. 1. 2. c. 18. & fequent. Flor. l. 3. c. 5. Juftin. 1. 37. & 38. & Cic. pro leg. Manil. Dicitur a Plin. l. 7. c. 24. & Gell. l. 17. c. 17. duarum & viginti gentium rex, totidem linguis jura dixiffe , pro concione fingulas fine interprete affatus. Ab eod. Plin. c. 2. l. 25. maximus fua ætate regum appellatur, & qui primus excogitaverit quotidie venenum bibere, præfumptis remediis ut confuetudine ipfa innoxium fieret. Unde unum antidoti genus ab eo nomen accepit Itaque confecutus eft ut in ultimo difcrimine ne volens quidem veneno mori potuerit, & ferrum adhibere coactus fit : quam rem præter Juftin. l. 37. c. 2. & Flor. loc. cit. teftatur etiam Martial. 1. 5. epigr. 77. Profecit poto Mithridates fæpe veneno poffent fæva nocere fibi. Cic. pro leg. Manil. cap. 3. Mithridaticum bellum. Flor. 1. 4. c. 2. a med. regnum. Plin. l. 29. c. 1. ad fin. antidotum. (quod a Celfo defcribitur 1. 5. c. 23. Sect. 3. & Scribon. Larg. compof. 170. V. etiam, fi lubet Seren. Sammon. cap. 61. Emil. Macr. cap. de Ruta, & Plin. l. 23. c. 8. ) Id. l. 15. c. 25. Victoria Mithridatica. b. e. de Mithridate. Sic l. 12. c. 4. Mithridaticus triumphus. T Mithridaticum crimen apud Cicer. pro Flacc. c. 17. eft cujufdam Mithridatis, cui Flaccus infidias ftruere dicebatur. 9 Toxica ne MITHRIDATIOS antidotus (de qua in voce præced. ) Gell. l. 17. c. 16. extr. MITIFICATUS, a, um, mitis factus. Cic. 2. de Divin. c. 26. In omne corpus divifo & mitificato cibo. h. e. conco&to, digerito. Al. leg. modificato. MITIFICO, as, avi, atum, a. 1. mitem facio, emollio, lenio, Plin. 1. 9. c. 31. de marinis locuftis. Autumno & vere pinguefcunt, & plenilunio magis, quia note fidus tepido fulgore mitificat. Id. 1.8. c. 7. extr. de elephantis. Capti celerrime mitificantur hordei fucco. b. e. manfuefcunt, mitefcunt. Gell. I. 2. c. 12. a med. Majoris au MITIFICUS, a, um, initis, lenis, levis, mollis. Sil. l. 12. v. 474. Mitifica mens. Al. aliter leg. Prudent. in fi. Hamartig. Mitificos incendia lenta vapores Exhalent æftuque calor languente tepefcat Apul. in fi. lib. de Mundo. Eundem ultrix Neceffitas femper & ubique comitatur: quam ille faciet mitificam, qui, &c. MITIGABILITER, & MITIGANTER, adverb. mitigando, cum mitigatione. Cal. Aurelian. Acut. 1. 3. c. 4. Partes mitigabiliter relaxandæ. Id. Tard. l. 5. c. I. Partes mitiganter emollire. MITIGATIO, onis, f. mitigazione, mitigamento, ἡμέρωσις προΰνσις, actus mitigandi, delinitio. Cic. 3. de Orat. c. 30. Omnifque ad mnem animi motum & impulfio & fi ita res feret , mitigatio Auct. ad Herenn. l. 4. c. 37. Ejufmodi licentia, fi nimium videbitur acrimoniæ habere, multis mitigationibus lenietur. MITIGATIVUS, a, um, & MITIGATORIUS, a, um, mitigativo, moxmxòs, qui habet vim mitigandi. Plin. 1. 28. c. 6. Contra renum, & lumborum veficæque cruciatus in balnearum foliis pronos urinam reddere, mitigatorium habetur. Cal. Aurel. Acut. l. 1. c. 5. Laxativa & mitigativa curatio. MITIGĀTUS, a, um, addomefticato, mitigato, raddolcito, ammollito, mitior factus, mollitus, lenitus , placatus. Plin. l. 16. c. 12. extr. Arbor feritatis paulum mitigate fatu. Id. 1. 15. c. 13. ad fin. de perficis. Falfum eft, venenata in Perfis gigni & translata in Egyptum, terra mitigata. Id. 1. 8. c. 16. Leonum impetus alloquio mitigatus. Curt. 1. 8. c. ult. Aures (elephantorum) olim ad notum fonum tympanorum) mitigatæ. Id. l. 9. c. 10. Mitigata hiems Cic. Fani. 6. ep. 1. Magna figna dedit animi erga te mitigati. Juftin. l. 18. c. 4. Diffimulato odio mitigatoque interim vultu. rafferenato. Tacit. 1. Hift. c. 63. Mitigatus precibus. MITIGO, as, avi, atum, a. 1. ammollire, intenerire, pahanów, mis tem, h. e. mollem ac tenerum reddo, mollio: & proprie dicitur de frugibus, & de fetibus arborum, qui in maturitate tenerefcunt, & edules fiunt. Cic. in fragm. apud Non. c. 4. n. 293. Cum fruges æftate ac maturitate alias mitigaverit, alias torruerit. Id. 2. de nat. Deor. c. 60. Arborum confectione, igni adhibito, ad mitigandum cibum utimur. a cuocere. Martial. I. 9. epigr. 44. Hic, qui dura fedens porrecto faxa leone Mitigat, &c. b. e. feffui molliora reddit leonis pelle fternendo. Significat etiam plus aliquid, quam maturare nempe qualitatem illam inducere, quam habent poma & fruges inter maturitatem & putredinem. Aufon. Edyll. 8. v. 17. Difcolor arboreos variet Pomona fapores: Mitiget autumnus quod maturaverit æftas. Huc pertinet illud Varron. I. 1, R. R. c. 68. Sorbum prius domi maturitatem affequi vult, quam nequit in arbore, quan: mitefcat. T Facete Turpil. apud Non. loc. cit. Mifero mihi mitigabat fandalio çaput h. e. frangebat atque adeo tenerum reddebat. Hoc modo & Terent. locutus eft Eun. 5. 8. 4. Hinc mitis dicitur ab eod. Adelph. 2. 4. 12. & a Plauto Mil. a. 5. v. 31. qui verberibus & colaphis contufus eft, quafi inde duritiam exfuerit & tener ac manfuetus factus fiet. Sic mollis fuftibus apud eund. Aulul. 3. 2. 8. ¶ Univerfim eft vim, acrimoniam, afperitatem feritatem rebus demere, lenire, fedare levare, temperare, mitigare, raddolcire, difacerbare. Cic. 3. Attic. ep. 15. Ceteri dolores mitigantur vetuftate. Id. 3. de Orat. c. 4. Summi labores noftri magna compenfati gloria, mitigantur. Tacit. Ann. 14. c. 24. Penuria aquæ, fervida æftas, longinqua itinera, fola ducis patientia mitigabantur. Quintil. 1. 2. c. 17. Febrem quiete, & abftinentia mitigare. Plin. l. 1. ep. 12. a med. morbum temperantia. Plin. alter 1. 20. c. 23. Mitigare tormina. & cap. 15. fugillata & oculorum epiphoras. cap. 22. ad fin. cervicum duritias. & in proœm. l. 23a med. omphacii vim melle. & fub fin. l. 14. vina diluendo . 18. c. 16. amaritudinem frugum. Id. 1. 10. c. 63. fub fin. rabiem fuum. Id. 1. 35. c. 6. ante med. pilos. b. e. extenuare. rarefare. & lib. 17. c. 10. circa med. filveftres arbores. domefticare. Horat. l. 2. ep. 2. v. 186. filveftrem agrum ferro & flammis. ridurre a coltura. Sic Cic. 2. de nat. Deor. c. 52. ad fin. Indus (fluvius > non aqua folum agros lætificat & mitigat, fed eos etiam conferit. b. e. fertiles reddit. T Transfertur fæpe ad affectus mores animum, pro minuere, lenire, placare, flectere. Senec. 1. 1. de be nef. c. 3. Nullum tam immanfuetum animal eft, quod non cura mitiget. Plin. l. 24, c. 17. fub fin. Mitigare feritatem animalium . 1d. l. 8. c. 40. impetus & fævitiam canum. Tacit. 14. Ann. c. 22. fpiritus alicujus. Quintil. l. 12. c. 2. metus. & cap. 1. aures. b. e. averfas ab audiendo lenire. Cic. Q. Fr. l. 1. ep. 1. c. 7. acerbam feveritatem condimentis humanitatis. Id. 2. de Orat. c. 75. invidiam extenuando. Cic. pro Balb. c. 26. animum alicujus. Colum, in præfat. querimonias. Ovid. 4. Trift. el. 6. v. 15. tempus paulatim mitigat iras. Cic. 2. de Orat. c. 58. a med. Rifus triftitiam ac feve ritatem mitigat & relaxat. Id. pro Mur. cap. 31. Te ipfum animi quodam impetu concitatum, & vi naturæ atque ingenii elatum & recentibus præceptorum ftudiis flagrantem, ufus flectet, dies leniet, ætas mitigabit. Id. in fi. ep. 9. l. 1. Fam. Ut quibus rebus poffis, eum tibi ordinem aut reconcilies aut mitiges. Id. 2. de Legib. c. 24. Ex agrefti immanique vita exculti ad humanitatem & mitigati fumus. Liv. l. 38. c. 48. a med. Gallorum animos, fi poffent mitigari a feritate infita, tentavi. Tacit. Ann. 6. c. 38. Non enim Tiberium, quæ ceteros mollire folent, tempus, preces, fatias mitigabant, quin puniret, &c. Id. 1. Hift. c. 66. Mitigare aliquem pecunia. piegare a forza d'oro. Plin. 1. 3. ep. 9. a med. Senatui li C Au&. carm. cet & mitigare leges, & intendere moderare, fpiegare benignamen te. & lib. 8. ep. 4. Nihil eft, quod non arte curaque, fi non potest vinci, mitigetur, run. MITILO, as, n. 1. verbum exprimens vocem acredulæ de Philomela, v. 16. ubi in quodam codice eft trutilo. MITIS, te, senero, maturo, μαλακός, πεπτὸς tener, mollis, maturus: & dicitur de frugibus, & pomis, & hujufmodi. Virg. Ecl. 1. v. 81. funt nobis mitia poma, Caftanea molles, &c. Id. 1. Georg. v. 448. male tum mites defendit pampinus uvas. & 1. 2. v. 522. Mitis, in apricis coquitur vindemia faxis. Petron. in fatyr. c. 135. Mitia forba. Item lenis. Virg. 1. Georg. v. 344. Cui tu la&te favos, & miti dilue Baccho. Ovid. 14. Metam. v. 690. hortus alit cum fuccis mitibus herbas. T Item fertilis Horat. l. I. od. 18. v. 2. Circa mite folum Tiburis vitem ferere. h. e. ubi boni fructus maturique, & lenes proveniunt. Adde Stat. 1. 1. filv. I. v. 102. & lib. 3. filv. ult. v. 79. Item tranquillus, placidus. Senec. in Thyeft. 2. 589. Mitius ftagno pelagus recumbit Virg. 8. En, v. 88. Mitis fluvius in morem ftagni. b. e. leni curfu fluens. Adde Lucan. l. 1. v. 403. & Sil. l. 4. v. 85. & 1. 17. v. 642. T Item innoçuus, innoxius. Sil. l. 16. v. 120. corufcum Vertice fulfit apex, crifpamque involvere vifa eft Mitis flamma comam. (Virg. 2. Æn. v. 683. tactuque innoxia molles Lambere flamma comas. ) T Translate refertur ad animum mite trattabile, clemente, piacevole, manfueto, umano, πpães. Cic. Attic. 1. 5. ep. 1. Nihil tam vidi mite nihil tam placatum, quam tum meus frater erat in fororem tuam Ovid. 2. ex Pont. ep. 1. v. 48. Cum videam mites hoftibus effe deos. Vellej. 1. 2. c. 117. Vir ingenio mitis, moribus quietus Plaut. Trucul. 4. 3. 2. Mitis tranquillufque homo. Cic. Catil. 4. c. 5. ad fin. Homo mitiffimus atque leniffimus. Id. de Invent. l. 1. c. 2. Mites animi & manfueti. & cap. 55. Animus mitis & mifericors. Tacit. in Agric. c. 16. Turpilianus delictis hoftium novus, eoque pœnitentiæ mitior b. e. erga pœnitentiam, feu facilior erga poenitentes. Valer. Flacc. 1.2. v. 647. cultu mitia corda. Quintil. I. 9. c. 2. & lib. 10. c. 1. Affectus vel concitati, vel mitiores. Hirr. de B. Alex. c. 70. Mitibus verbis monere aliquem. Tibull. I. 1. el. 9. v. 2. miti lenia verba fono. Propert. I. 2. el. 16. v. 20. mite fervitium. Ovid. 1. Trift. el. 5. v. 5. Qui mihi confilium vivendi mite dedifti. Cic. pro Mur. c. 29. Do&rina non moderata nec mitis fed paulo afperior & durior T Cum accuf. Græco more Horat. l. od. 10. v. 17. nec rigida mollior æfculo, Nec Mauris animum mitior anguibus. Al. leg. animo. T Mitis urbane dicitur qui verberibus contufus eft. V. in Mitigo. T Eft etiam levis, lenis, mite, leggiero. Cic. 2. Tufcul. cap. 22. extr. Hæc cogitatio dolorem mitiorem facit. Lucil. apud Non. cap. 4. n. 293. mite malum blandum atque dolofum . Ovid. 2. Trift. v. 185. Mitius exfilium. Propert. l. 2. el. 16. v. 20. Mite fervitium Quintil. l. 6. c. 4. Mitiorem pœnam irrogare Mites opes Silio l. 14. funt pace longa partæ, verf. 653. Hic mites Hieronis opes. Al. leg. mitis. T Refertur & ad oratio, quæ veluti matura eft, lenis, fuavis. Cic. de clar. Orat. c. 83. extr. Thucydides fi pofterius fuiffet multo maturior fuiffet & mitior Id. de Senect. c. 9. Facit perfæpe ipfa fibi audientiam diferti fenis compta & mitis oratio. h. e. quieta, remiffa, lenis & fine vi & clamore. TIo genit. plur. habet ium. Plin. l. 1. ep. 4. Mitium dominorum apud fervos ipfa confuetudine metus exolefcit 1 nem Γνώμη. MITISSIME, & MITIUS, adverbia V. in Mite. MITIUSCULUS, a, um, diminut. alquanto mite. Cal. Aurel. in prefat. Acut. Febres parvæ & mitiufcula. MÍTRA, æ, f. forta di beretta, turbante, mitra, avadéoμn, mizpae tegumentum capitis Lydorum, Phrygiorum, Syrorum, Arabum, Perfarumque, & Egyptiorum, Græcorum etiam, fafcia longa conftans obvoluta (nam irpe Grace fafciam fignificat.) Aliis eft pileolus in anguftum definens, & in anteriorem partem incurvus, fafcia circumdatus, & redimiculis inftru&tus, quibus a mento religaretur Commune fuit apud hos populos viris, feminifque. Claudian. I. 1. in I. Conful. Stilich. v. 156. Hic mitra velatus Arabs. T Apud Romanos barbararum mulierum geftamen erat, præfertim meretricum: item virorum effeminatorum, atque externum cultum affectantium. Cic. de Harufp. refp. c. 21. P. Clodius a crocota a mitra a muliebribus foleis, purpureifque fafciolis, a ftrophio eft factus repente popularis. Claudian. de Bellona Targibili uxorem mentita 1. 2. in Eutrop. v. 185. Inque orbem tereti mitra crinem redimente capillum Struxerat. Senec. in Herc. Oet. v. 374. de Hercule. Nempe illa cervix fpolia depofuit feræ, Crinemque mitra preffit, & famulus ftetit Hirtam Sabæa marcidus myrrha comam Virg. 4. En. v. 215. Et nunc ille Paris cum femiviro comitatu Mæonia mentum mitra, crinemque madentem Subnixus &c. Ubi Servius: hoc eft pileo incurvo, de quo pendebat etiam buccarum tegimen. Id. En. 9. v. 616. juvat indulgere choreis: Et tunica manicas & habent redimicula mitræ. O vere Phrygiæ. neque enim Phryges. Stat. 9. Theb. v. 795. haud unquam deformes vertice mitras Induimus. Martial. I. 2. epigr. 36. Nec tibi mitrarum, nec fit tibi barba reorum : Nolo virum nimium, Pannice, nolo parum Lucret. l. 4. v. 1122. Et bene parta patrum fiunt anademata mitræ. b. e. avita patrimonia profunduntur in fumptus deliciarum. De feminis, & præfertim meretricibus, Plin. l. 35. c. 9. Polygnotus primus mulieres lucida vefte pinxit, capita earum mitris verficoloribus operuit. Ju-wenal. fat. 3. v. 66. Ite, quibus grata eft picta lupa barbara mijetra. Serv. ad cit. 4. Eneid. Quibus effeminatio crimini dabatur, etjam mitra eis adfcribebatur. multa enim lectio mitras proprie me retricum effe docet: T Scalig. in Copam Virg. obfervat, fuiffe propriam vetularum: unde colligit anum fuiffe copam illam > quæ dicitur caput Graja redimita mitella Sic Ovid. Fast. 4. v. 517. fimularat anum, mitraque capillos Prefferat. & lib. 3. v. 669. Illa levi mitra canos redimita capillos, Fingebat tremula ruftica liba manu. Id. Metam. 14. v. 654. Ille etiam picta redimitus tempora mitra, Innitens baculo, pofitis ad tempora canis Adfimulavit anum. Propert. quoque in fupellectili anus lenæ l. 4. el. 5. v. 70. & immundo pallida mitra fitu. TEft etiam geftamen proprium Bacchi, deorum delicatiffimi. Propert. l. 4. el. 2. v. 31. Cinge caput mitra; fpeciem furabor Iacchi: Furabor Phœbi fi modo pletra dabis. Adde Senec. in Hippol. v. 756. & in Oedip. v. 413. Val. Flacc. 1. 2. v. 271. & Stat. l. 1. Achill. v. 617. & lib. 2. v. 41. MITRATUS, a, um, mitra te&tus, ornatus: Plin. l. 6. c. 28. sub fin. Arabes mitrati degunt, aut intonfo crine. MITTO, is, mifi, miffum, a. 3. mandare, inviare, niune, OTHAW, allegare quempiam ad aliquem, item rem ad alium perferendam curare, ire jubere. Caf. 1. 1. B. Civ. c. 40. His pontibus pabulatum mittebat. Terent. Heaut. 4. 4. 14. Quo mittis iftanc, quæfo? jube maneat. Id. Phorm. 5. 6. 42. Miffus fum te ut requirerem, atque adducerem. Id. Andr. 3. 2. 34. Miffa eft ancilla obftetricem arceffitum. Ovid. Metam. 6. v. 41. vel me vifenda mitte forori Vel foror huc veniat. Terent. Hecyr. 3. 2.7. Non vifas, ne mittas quidem vifendi caufa quemquam Id. Heaut. 1. 2. 17. Nunc fervulum ad eam in urbem mifit. Cef. I. 1. B. Gall. c. 27. Legatos de deditione ad eum miferunt. Cic. Verr. 3. c. 26. Filium fuum foras ad propinquum fuum quendam mittit ad cœnam Stat. l. 2. Theb. v. 115. Ipfe deum genitor tibi me miferatus ab alto Mittit. Caf. l. 1. B. Gall. c. 18. extr. Equitatum auxilio Cæfari Edui miferant. lib. 2. c. 6. extr. Subfidium alicui mittere. l. 4. c. 16. Ad quos cum Cæfar nuntios mififfet, qui poftularent, &c. Cic. Phil. 1. c. 5. Cum de via languerem, mifi, pro amicitia, qui hoc diceret. Id. Attic. I. 1. ep. 3. Mifimus, qui pro vectura folveret Id. Fam. 15. ep. 4. Dejotarus legatos ad me mifit, fe cum omnibus copiis effe venturum (fubaudi qui dicerent. ) Nep. in Attic. c. 20. Nunquam ad fuorum quemquam litteras mifit, quin Attico mitteret, quid ageret. che non iscrivesse per faper del fuo ftato. Cic. Attic. l. 6. ep. 5. Velim obvias mihi litteras de omnibus rebus crebro mittas.& lib. 7. ep. 22. in fin. Cæfaris litterarum exemplum tibi mifi. lib. 8. ep. 12. extr. Librum , quem ad te mifit de concordia, velim mihi mittas. Cæf. I. 5. B. Gall. c. 10. Milites in expeditionem mittere. Cic. 2. de nat. Deor. c. 40. Luna eam lucem quam a fole accepit, mittit in terras. Val. Flacc. I. 5. v. 262. reddi jubet exitiale facerdos Vellus & Hæmoniis infauftum mittere terris. Ovid. 8. Metam. v. 545. Mittere aliquem per aera, & lib. 11. v. 670. fub Tartara. mandar all' altro mondo. Sic lib. 5. Faft. v. 385. aliquem leto. & Plaut. Capt. 3. 5. 34. morti. Cic. 1. Tufcul. c. 41. ad mortem. Stat. 6. Theb. v. 821. corpus fepulcro. Cic. pro Quint. c. 26. extr. in poffeffionem. mandar al possesso. & lib. 3. Offic. c. 3. fub jugum. V. Jugum. Virg. 4. Æn. v. 231. totum fub leges mitteret orbem. ¶ Eleganter mittere dicuntur aliquid populi, regiones, &c. unde commercio petuntur ea, quibus nos indigemus, ipfi abundant. Virg. 1. Georg. v. 57. India mittit ebur, molles fua tura Sabai. At Chalybes nudi ferrum, virofaque Pontus Caftorea, Eliadum palmas Epiros equarum. Ovid. de medic. fac. v. 53. Hordea, quæ Libyci ratibus mifere coloni. Id. 1. Amor. el. 12. v. 1o. cera, quam Corfica mifit apis. Id. 2. Metam. v. 366. Padus electra mittit nuribus geftanda Latinis. Adde Plin. l. 37. c. 10. circa med. & lib. 10. c. 47. & alibi. T Mittere in confilium eft dimittere judices ad fententiam dicendam, ubi, allegatis omnibus argumentis, orator dixerit, Dixi, ut Afcon. docet ad Cicer. Verr. 3. c. 9. extr. Pertinet autem ad eum, qui quæftioni præeft. Cic. ibid. Accufabo: refpondebis. teftibus editis, ita mittam in confilium &c. h. e. ita perorabo. metonymia. Adde pro Cluent. c. 30. Urbane Plin. in Paneg. c. 67. a med. Omnibus annis in confilium de te deos mittis, exigifque, ut fententiam fuam mutent, fi talis effe defieris, qualis electus es. Senec. 1. 4. de benef. c. 11. extr. Ubi mors interclufit omnia, & ad ferendam fententiam incorruptum judicem mifit, &c. T Mittere in fuffragium pertinet ad Comitia V. Suffragium. T Cum infinito Terent. Eun. 3. 3. 22. Mifit porut venirem ferio . mandò a pregarni. Plaut. Caf. 3. 5. 48. Ego huc miffa fum ludere. Id. Curcul. 1. 3. 50. Parasitum mifi Cariam petere argentum. Propert. l. 2. el. 13. v. 17. Semper in Oceanum mittit me quærere gemmas. Adde Ovid. Heroid. ep. 1. V. 37. Stat. 1. Achill. v. 210. (ubi alii aliter leg.) & Cal. Antipatr. apud Charif. 1. 2. pag. 183. Putfch. TEft etiam mandare, jubere, five per litteras, five per nuntium, mandar a dire, commettere. Cic. Fam. 16. ep. 9. a med. Curio mifi, ut medico honos haberetur lib. 13. ad Attic. ep. 10. Hodie Spintherem exfpecto. mifit enim Brutus ad me. Item renuntiare, fignificare. Cic. Fam. 1. 1. ep. 8. Tu me hoc tibi mandaffe exiftimas, ut mihi gladiatorum compofitiones, ut vadimonia dilata, ut Chrefti compilationem mitteres ? mi mandaffi la relazione, mi fcrivessi, &c. Ovid. 5. Trift. el. 13. v. 1. Mittere falutem alicui. mandar un faluto . Propert. 1. 4. el. 3. v. 1. mandata alicui. ¶ Item donare, mandar in dono. Nep. in Paufan. c. 2. (& Catall, carm. 12. v. 15.) Quos Bizantii ceperat, tibi muneri mifit. Plin. l. 37. c. 5. a med. Mittere munere fmaragdum. Abfolute Terent. Eun. 3. 2. 27. Atque hæc qui mifit, non fibi foli poftulat te vivere. Virg. Ecl. 9. v. 6. Hos illi quod nec bene vertat ) mittimus hædos. Martial. l. 10. epigr. 14. Quan tere vere to, re. Hinc vocem mitte fculo. tit. 31. Myrti baccas tufas mittis in linteo. & in Mart. re. M N MNA, f. uv, as, eadem apud Græcos, quæ mins Latinis. Plin. in 14. Quando brevis gelidæ miffa eft toga tempore brume? In- orum, n. avuoreng, præcepta, quæ memoriam ad- MNEMOSYNE, es, f. Muorum, filia Jovis, & Clymenes, ex qua MNESTER, eris, m., procus. Vox Græca. Hygin. fab. 126. мо MOBILIS, le, mobile, leggiero, dyim, qui facile movetur, qui moveri, transferrique poffunt, mobili. Sunt autem duplicis generis, | MODERATIM, adverb. idem ac moderate. Lucret. l. 1. v. 323. Moanimalia, quæ & fe moventia appellantur, ut fervi, jumenta, altideratim crefcere cogens. lia: & quæ anima carent, ut pecunia, veftis, vafa, &c. Úlpian. Dig. lib. 6. tit. & leg. 1. Labeo apud eund. lib. 21. tit. & leg. 1. & Paul. lib. 41. tit. 2. leg. 3. a med. T Eft etiam mobilis celer veloce, prefto. Senec. in Hippol. v. 446. Etate fruere: mobili curfu fugit. verf. 1141. Volat ambiguis mobilis alis hora. Tranf late eft varius, volubilis, inconftans, volubile, incoftante. Cic. Fani. 5. ep. 2. ad fin. Nec in te, ut fcribis, animo fui mobili, fed ita ftabili, ut, &c. Cef. 1. 4. B. Gall. c. 5. Galli funt in confiliis capiendis mobiles, & novis plerumque rebus ftudent. Salluft. in Jug. c. 5o. &. 70. Mobili ingenio effe. & cap. 120. Regiæ voluntates mobiles. cap. 96. in fin. & Liv. 1. 29. c. 3. ad fin. Gens ad omnem auram fpei mobilis atque infida. Senec. de vita beata c. I. extr. Mobilis favor. Liv. 1. 6. c. 6. Populus mobilior ad cupiditatem agri. b. e. inclinatior. TM Item flexibilis, mutabilis, in utramque partem. Aeffibile, mutabile, variabile. Virg. Georg. 3. v. 165. Dum faciles animi juvenum dum mobilis ætas. Cic. pro Dom. c. ultim. Bona fortuna caduca femper, & mobilia effe duxi. Salluft. in Jug. c. 96. Res humanæ fluxæ & mobiles. Senec. in Oedip. v. 992. It cuique ratus, prece non ulla mobilis ordo. Gell. I. 2. c. 22. Exortus, & occafus mobilia & varia funt; meridies, feptentrionefque ftatu perpetuo ftant, & manent. T Ingenium mobile apud Vitruv. eft celeriter arripiens, docile, minime tardum, aut ftupidum 1. 5. c. 7. ad fin. Si architectus erit ufu peritus, prætereaque ingenio mobili, folertiaque non fuerit viduatus. MOBILITAS, atis, f. mobilità, prontezza di muoverfi, xvnoix, facilitas fe movendi, agilitas. Cic. 2. de nat. Deor. c. 15. fub fin. Animal fenfu acerrimo, & mobilitate celerrima. Plin. l. 20. c. 21. Sanare mobilitates dentium. Id. l. 9. c. 31. Sævitiam maris correptis lapillis opperiuntur, mobilitatem pondere ftabilientes. Cic. 1. de Orat. c. 28. Mobilitas linguæ, celeritas verborum. fpeditezza. Translate eft inconftantia, levitas, volubilità, incoftanza, leggerezza. Nep. in Dion. c. 6. Fortuna fua mobilitate, quem paulo ante extulerat, demergere eft adorta. Cic. Phil. 7. c. 3. Quid eft inconftantia, mobilitate, levitate, cum fingulis hominibus, tum vero univerfo fenatui turpius Salluft. in Jug. c. 61. Tanta mobilitate fe fe Numidæ gerunt. & cap. 93. extr. Mobilitas ingenii. & in Catil. c. 49. a med, animi. Tacit. 5. Hift. c. 8. vulgi. MOBILITER, mobilmente, agilmente, cum facili motu, agiliter. Cic. 2. de nat. Deor. c. 9. Cor animantis alicujus evulfum ita mobiliter palpitare, ut imitetur igneam celeritatem. MOBILITO, as, a. 1. far mobile, daivnter now, mobile facio, apud Vet. Lucret. 1. 3. v. 249. Inde omnia mobilitantur. Cecil. apud Non. c. 4. n. 300. Lætitia me mobilitat. mi fa fnello. MOCOSUS, a, um, buffonefco, mimicus; & dicitur de iis, qui ore diftorto valgis labiis & fauna derident: a px, fanna item fabfannator, derifor. Reftitutam volunt magni nominis Critici Ciceroni l. 1. ad Attic. ep. 13. Conful ipfe parvo animo, & pravo: tantum cavillator genere illo mocofo, quod etiam fine dicacitate ridetur. Ubi al. leg. morofo. Quintil. I. 11. c. 3. fub fin. Quare non immerito reprehenditur pronuntiatio vultuofa, & gefticulationibus molefta, &c. Nec inutiliter ex Græcis veteres tranftulerunt, hanc effe mocofam actionem. Al. leg. inotiofam, al. jocofam, al. injocofam, &c. Hæc pluribus difputat Salmaf. ad Trebell. Pollion. in Gallien. c. 8. MODERABILIS, le, moderatus, vel quem moderari poffumus. Ovid. MODERAMENTUM, ti, n. moderamen. Gell. l. 13. c. 6. Accentus MODERANTER, adverb. idem ac moderate. Lucret. l. 2. v. 1093. quis habere profundi Endo inanu validas potis eft moderanter habenas? Ovid. 1. Metam. v. 510. moderantius, oro, Curre, fugamque inhibe moderantius infequar ipfe. Plerique tamen leg. modera tius. MODERATE, adverb. moderatamente, con moderazione, perelas, ouopć MODERATIO, onis, f. moderazione, temperamento, oxx, MOTCIÓ- rorum, " > MODERATRIX, icis, f. noderatrice, governatrice, msns, quæ mo- Plaut. Mil. 2. 2. in fin. Ego voci moderabo mex: T Paffive Paul. Dig. lib. 3. tit. 5. leg. 14. extr. Pro qualitate perfonarum & actio formatur, & condemnatio moderatur. "Ulpian. lib. 23. tit. 3. leg. 39. Ita res moderatur, ut, &c. ep. 5. Tironem propter humanitatem & modeftiam malo falvum, quam propter ufum meum. Liv. 1. 8. c. 7. ad fin. Exanimati tam atroci imperio, metu magis, quam modeftia quievere. Stat. lib. 2. filv. 1. v. 39. Modeftia, pudor, probitas. Salluft. in Catil. cap. 11. Neque modum, neque modeftiam victores habent. & cap. 39. Neque illis modeftia, neque modus contentionis erat. Id. in Jug. cap. 89. Cum me vofque maledictis lacerent, non placuit reticere, ne quis modeftiam in confcientiam duceret. Nep. in Agefil. c. 4. Tanta modeftia dicto audiens fuit juffis abfentium magiftratuum, ut fi privatus in comitio effet Sparta. Quintil. l. 4. c. 1. a med. Frequentiffime procemium decebit & fententiarum, & compofitionis, & vocis, & vultus modeftia. Matius ad Cicer. Fam. 11. ep. 29. ad fin. Vitæ modeftia valet contra falfos rumores Pacuv. apud Cicer. l. 1. de Divin. c. 31. Virginalis modeftia. T Item in eo, qui demiffe de fe fentit, & laudem, honores, præmia, licet dignus fit, verecunde recufat, umiltà, modeftia. Plin. in Paneg. c. 5. Obftinatumi tibi non fufcipere imperium nifi fervandum fuiffet. Quare illum motum caftrenfem reor exftitiffe, quia magna vi modeftia tua vincenda erat. ¶ De Modeftia, ut dea, loquitur Tacit. ubi ait l. 4. Ann. cap. 7. Precandam poft hæc Modeftiam ut contentus effet. Eft etiam honeftas, dignitas, fama, pudor, exiftimatio, onore, decoro. Salluft. in Catil. c. 14. Neque fumptui, neque modeftiæ fuæ Tvacui modeftia parcere, dum illos obnoxios, fidofque faceret. lecti apud Stat. l. 1. filv. 2. v. 162. eft vita cælebs vel viduitas fancte cuftodita. T Pro pudore, roffore. Stat. 2. Theb. v. 232. primæque modeftia culpæ Confundit vultus. T Præterea modeftia dicitur, quæ Græce Eurasia, hoc eft fcientia earum rerum , quæ agentur, aut dicentur, loco fuo collocandarum, ut a Stoicis apud Cicer. lib. 1. Offic. cap. 40. dèfcribitur. Id. ibid. paulo poft. Modeftia eft fcientia opportunitatis idoneorum ad agendum temporum. MODESTINUS. Herennius Modeftinus Jurifconfultus, cujus in Pandetis multis in locis refponfa referuntur fuit unus ex iis , quorum confilio Alexander Severus uti folebat, ut eft apud Lamprid. in ejus vita, c. ult. Multa funt refponfa ejus in Digeftis: fed libros Exufationum Græce fcripfit, ut ipfe docet lib. 27. tit. 1. leg. 1. MODESTUS, a, um, moderato, modesto, nóculos, cop, qui animi elationi ceterifque cupiditatibus moderatur, & in rebus omnibus modum fervat: qui minimum fibi in quaque re licere putat: qui fe intra fines recti honeftique continet, moderatus, modicus, temperatus. Cic. de Anic. c. 13. a med. Itaque videas, rebus injuftis juftos maxime dolere, imbecillibus fortes, flagitiofis modestos. Id. Attic. 1. 13. ep. 29. Vir modeftus & frugi. Id. Fam. 13. epift. 70. Homo frugi & modeftus. & ep. 10. a med. Modeftum hominem cognofces, & prudentem. & Attic. 1. 10. ep. 7. Modeftior rex & probior, & integrior. Id. pro Planc. c. 11. Adolefcentuli modeftiffimi pudor Terent. Adelph. 5. 8. 7. Mulier proba & modesta. Cic. pro Arch. c. 5. Homo fanctiffimus modeftiffimufque omnium. Cic. Agrar. 2. cap. 31. Plebs optima & modeftiffima. Id. Attic. l. 2. ep. 1. circa med. Quid quæris? hominem petulantem modeftum reddo gravitate orationis. Id. pro Planc. cap. 1. a med. Integerrima vita, modeftiffimi mores. Id. Fam. 3. ep. 13. extr. Eo brevior eft hæc epiftola, & ut adverfus magiftrum morum modeftior. Salluft. in fragm. apud Donat. at Terent. Phorm. 1. 3. 18. Modeftus ad omnia alia nifi ad dominationem. Ovid. 2. Amor. cl. 4. v. 11. oculos in fe dejecta modestos. & lib. 1. el. 4. v. 15. vultu modefto ire. Heroid. ep. 19. v. 63. Multaque præterea linguæ reticenda modeftæ. Id. l. 3. Amor. el. 14. v. 16. verba modesta loqui. Id. 3. Trift. el. 8. v. 18. & Lucan. I. 5. v. 532. vota modefta. Plin. in Paneg. c. 20. Iter inde placidum ' ac modeftum, ut plane a pace redeuntis. b. e. in quo abftinentia fervatur, & coercetur licentia. ( eadem ratione modeftia a Liv. lib. 3. c. 54. adhibetur. ) Stat. 1. 2. filv. 2. v. 27. Hic præceps minus audet hiems, nulloque tumultu Stagna modefta jacent, dominique imitantia mores. b. e. tranquilla. Perf. fat. 5. verf. 149. nummis > quos hic quincunce modefto Nutrieras. b. e. moderatis ac licitis ufuris. Modeftum effe alicui apud Plaut. Trin. 4. 1. 12. eft modefte fe erga aliquem gerere parcendo, non nocendo, abftinendo ab injuria. T Paucus, modicus. Tacit. 4. Ann. c. 7. Rari per Italiam Cæfaris agri, modesta servitia, intra paucos libertos domus poca fervitù. MODIALIS, le, modium continens. Plaut. Capt. 4. 4. 8. Aulas, ? licefque omnes confregit, nifi modiales erant. MODIATIO, onis, f. menfura per modios exacta. Impp. Theodof. Arcad. & Honor. lib. 11. Cod. tit. 24. leg. 2. & Impp. Honor. & Theodof. ibid. tit. 5. leg. ult. MODICE, moderatamente, modestamente, perpias, moderate, modeste temperate, mediocriter. Cic. Fam. 4. ep. 4. a med. Quoniam effugi ejus offenfionem, qui fortaffe arbitraretur me hanc, rempubl. non putare, fi perpetuo tacerem, modice hoc faciam, aut etiam intra modum. Salluft. in Jug. c. 119. Ad ea Sulla pro fe breviter, & modice; de pace rebus multis differuit. Cic. 1. de Orat. c. 29. Modice & fcienter uti re aliqua, & ut ne dedeceat. Id. pro Sull. cap. 29. Quamquam a me timide modiceque dicetur. Plaut. Perf. 3. 1. 18. Modice & modefte vitam vivere. Enn. apud Non. c. 4. num. 292. Verecunde & modice. Turpil. ibid. Modice atque parce. Cie. Phil. 11. c. 3. a med. Eft fapientis, quidquid homini accidere poffit, id præmeditari, ferendum modice effe, fi evenerit. Plaut. Mil. 4. 5. in fin. Modice decet moderari animo: ne fis cupidus. Cic. Attic. I. 2. ep. 7. Mina Clodii modice me tangunt. così cost poco. Sueton. in Aug. c. 73. Ne toro quidem cubuiffe ajunt, nifi humili, & modice inftrato. apparato alla buona. Liv. l. 28. c. 15. Ab tergo effe colles, tutumque receptum, fi modice fe reciperent. h. e. modico gradu, ut Plaut. Pan. 3. 1. 19. loquitur, non curfu præcipiti. MODĚROR, aris, atus fum, dep. 1. regolare reggere, governare, Tom. III. modus, quæ N 1 мо сам |