accenfent, labyrinthum Creta, hortos penfiles Babylonis', muros turrim Phari, &c. ( V. Caffiod. loc. cit.) Inter hæc templum quoque Salomonis Hierofolmis enumerat Sidon. in carm. ep. 18. l. 4. fed omnia longe fuperarunt Urbis Romæ miracula, quæ Plin. defcribit cit. l. 36. c. 15. & fequentib. Senec. de confol. ad Polyb. in prin. cipio. Septem illa miracula, & fi qua his multo mirabiliora fequentium annorum exftruxit ambitio, aliquando folo æquata vifentur T Miracula, inquit Feftus, que funt digna admiratione, dicimus antiqui in rebus turpibus utebantur. Ovid. Metam. 3. v. 673. in quæ miracula, dixit, Verteris? Horat. lib. & epift. 2. v. 108. Somnia, terrores magicos, miracula, fagas, Nocturnos lemures, portentaque Theffala rides? Arnob. 1. 5. pag. 174. Vertit Baubo artes, & quam ferio non quibat allicere, ludibriorum ftatuit exhilarare miraculis. ¶ Mira, & miracula, inquit Non. c. 12. n. 15. Veteres pro monftris, vel horrendis ponebant. Lucil. ibid. Miracula ciere. Virg. 4. Georg. verf. 441. de Proteo. Omnia transformat fefe in miracula rerum, Ignemque, horribilemque feram

&c. MIRANDUS a, um ammirando, mirabile θανάσιος admiratione dignus, mirabilis.. Cic. Verr. 7. c. 27. Opus totum ex faxo in mirandam altitudinem depreffo. Id. Attic. l. 9. ep. 7. Mirandum in modum concupifcere. Ovid. 7. Metam. v. 758. mirandi novitate movebere facti. Gell. l. 2. c. 3. Liber miranda vetuftatis. Plin. l. 30. c. 13. Vermium ipforum genera mirandos ufus habent. Stat. I. 1. filv. 3. v. 20. miranda fides! gran cofa! MIRATIO, onis, f. maraviglia, ammirazione, Faraonis, actus mirandi. Cic. 2. de Div. c. 22. Caufarum ignoratio in re nova mirationem facit.

MIRATOR, oris, m. ammiratore, apprezzatore, Javuxsn's, qui miratur Senec. de vita beata, c. 8. Mirator tantum fui. Plin. l. 14. c. 4. Minime mirator inanium. Propert. l. 2. el. 10. v. 9. formæ mirator honefta. Ovid. 4. Metam. v. 640. Mirator rerum. Lucan. l. 9. v. 961. famæ. Martial. I. 10. epigr. 87. veterum fenex avorum Lucan. 1. 9. v. 807. Magnanimo juveni miratorique Catonis. b. e. imitatori. V. Miror fub fin.

MIRATRIX, icis, f. quæ miratur. Senec. in Hippol. v. 742. Fama miratrix fenioris ævi. Juvenal. fat. 4. v. 62. Miratrix turba. MIRE, adverb. maravigliosamente, a maraviglia, dappesus, xvxsnãs, mirabiliter, mirifice mirum in modum. Cic. Attic. l. 16. ep. 11. Puero municipia mire favent. Terent. Heaut. 5. 1. 25. Tuus Syrus mire finxit filium. Plin. l. 35. c. 10. med. Eft in ea pictura canis mire factus, Id. 1. 25. c. 12. Chelidonia mire medetur. Id. 1. 36. c. 13. Id opus invifum mire infeftavere. Salluft. in orat. Lep. ad pop. R. ad fin. Secundæ res mire funt vitiis obtentui. Plin. l. 14. c. 4. Vanitas nota mirę in illo fuit. infignemente. & lib. 29. C. I. circa med. Mire gratus. & cap. 3. a med. Mire laudatur. Id. I. 19. c. 5. Mire tenuis. & lib. 31. c. 7. Mire fimilis. Perf. fat. 6. v. 3. Mire opifex. h.e. mire & valde peritus. T Mire quam, mirum

quantum. Cic. Attic. l. 1. ep. 11. ad fin. Mire quam illius loci cogitatio delectat. Al. leg. quantum. MIRIFICE, adverb. idem ac mire. Cic. 4. Acad. c 2. Delectabantur autem mirifice lectione librorum. Id. Attic. l. 6. ep. 3. ad fin. Mirifice conturbatum vidi puerum. Hirt. de B. Afric. c. 71. Mirifice hoftium levis armatura anxium exercitum noftrum atque follicitum habebat. Cic. Attic. lib. 2. ep. 19. Mirifice dolere. Id. 1. de nat. Deor. c. 21. Mirifice diligere. & Attic. lib. 5. ep. 17. sumpiλodožer gloriæ alicujus. Id. 3. Fam. ep. 11. laudare. & lib. 12. ep. 12. Mirifice de republ. meriti milites. Plin. l. 31. c. 8. Mirifice prodeffe. & lib. 24. c. 18. Sanguinem mirifice fiftere. MIRIFICO, as, a. 1. far maraviglioso, Bavarono, mirabilem facio, miris laudibus extollo. Plaut. Amph. 2. 2. 46. Quanquam adeo Thebani cives modo miro mirificant. Ita quidam Lexicographi: verum plerique MSS. & impreffi habent rumificant. Nonius cap. 2. n. 748. rumiferant.

MIRIFICUS, a, um, maraviglioso, mirabile, Davudores, admirationem faciens, mirus, mirabilis, mirandus. Cef. l. 3. B. Civ. c. 112. Turris magna altitudine, mirificis operibus exftructa. Petron. in Satyr. c. 21. Guftatione mirifica initiati. Hirt. de B. Afric. c. 40. Gallorum corpora mirifica fpecie, amplitudineque. Terent. Phorm. 5. 6. 32. Mirificiffimum facinus. Auguftin. l. 18. de Civ. Dei, . 42. Alexandri mirificentiffima potentia. Cic. Attic. I. 1. ep. 16. Mirifica pugnæ. ep. 14. a med. Convicium mirificum alicui facere. Id. 3. Fam. ep. 11. a med. Mirificam voluptatem capere. Id. de Sene&t. c. 4. fub fin. Mirificos fructus afferre. Id. Attic. lib. 14. ep. 13. a med. Mirificas gratias agere alicui. Id. 14. Fam. ep. 3. Mirifico ftudio & officio effe in aliquem. & lib. 4 ep. 9. ante med. Mirificus confenfus Senatus. & lib. 15. ep. 10. Animus mirificus erga quempiam.. 4. ad Attic. ep. 11. Dionyfius, homo mirificus. b. e. vir optimus & doctiffimus ut eum Atticus 1. & ep. 7. appellat Id. ad Brut. ep. 3. Pueri mirifica indoles virtutis. Ovid. 4. ex Pont. epift. 13. v. 5. Non quia mirifica eft (Structura carminis ) fed quod nec publica certe Gell. I. 6. c. 15. Homo in doctrinis mirificus.

MIRIO, onis, m. Accius apud Varron. lib. 6. de L. L. c. 3. ad fin. perfonas diftortas, oribus deformes, miriones dici ait: a miris, ideft monftris. TA mirande ducit etiam Tertull. ubi ait de prefcript. adverf. Heret. c. 3. Solent quidem ifti miriones etiam de quibufdam perfonis ab hærefi captis, ædificari in ruinam. b. e. ifti, qui mirantur, effe hærefes, & ftupent, adeo valere adverfus Catholicam veritatem.

MIRMILLO, onis, m. genus gladiatorum, qui cum Threce, & Retiario committebantur. Prodibat autem Gallica armatura inftru&tus,

totufque armis conteus: atque in fumma galea habens effigiem pifcis, qui mormyrus, vel mormyr, acquopos, dicitur: unde mirmillo factum videtur Alii a Myrmidonibus ducunt, Achillis militibus (quos ridet Lipf. 1. 2. Saturn. c. 10. ) & myrmillo fcribunt. Juvenal. fat. 8. v. 200. nec mirmillonis in armis, Nec clypeo Gracchum pugnantem, aut falce fupina, &c. Ammian. 1. 23. c. 6. ad fin. ( al. c. 31.) de Perfis. Pedites in fpeciem mirmillonum conte&ti, juffa faciunt, ut calones. Id. lib. 16. c. ult. ad fin. ( al. c. 31.) Vulneribus declinandis intentus, feque in modum mirmillonis operiens. b. e. fubfidens, & clypeo tegens, ut facere mos fuit mirmilloni pugnanti. T Dicebatur etiam Gallus ab armorum genere

Unde retiarius adverfus illum cantare folebat: non te peto, pifcem peto: quid me fugis Galle? ut refert Feftus in Retiario. MIRMILLONICA SCUTA dicebant, cum quibus de muro pugnabant: erant fiquidem ad hoc ipfum apta. Feftus.

MIRO as a. 1. idem quod miror. Varr. apud Non. c. 7. n' 105. Hofpes, quid miras nummo curare Serapim? Id. ibid. Aut ambos mira, aut noli mirare de eodem. Pompon. ibid. n. 56. Si ftudium mirabis diu. MIROR, aris, atus fum, dep. 1. ammirare, maravigliarfi, stupirfi, xvu, rem aliquam intuens, audienfve fufpicio, admiror, demiror, admiratione afficior, obftupefco. Cef. l. 1. B. Gall. c. 32. Ejus rei quæ caufa effet, miratus, ex ipfis quæfivit. Virg. 4. Georg. v. 362. do mum mirans genitricis, & humida regna. Cic. Attic. l. 10. ep. 5. Mirari fatis hominis negligentiam non queo. Id. 2. de Orat. c. 14. Illud jam mirari defino, quod ante mirabar, hunc, cum hæc nefciret, in dicendo poffe tantum. Id. initio divinat. Verr. Si quis forte miratur, me ad accufandum defcendere, &c. Horat. 1.2. od. 13. v. 30. Utrumque facro digna filentio Mirantur umbræ dicere. h. e. mirantur dicentem. Cic. de Harufp. refp. c. 22. Hunc ego non miror. quid enim faciat aliud? illos homines fapientiffimos miror, primum quod clarum hominem violari patiuntur, deinde quod exiftimant, &c. Id. 2. de Divin. c. 24. Mirari fe ajebat, quod non rideret harufpex harufpicem cum vidiffet. & lib. 1. c. 7. Mirari licet, quæ fint animadverfa a medicis herbarum genera, quæ radicum ad morbos beftiarum ad vulnera. Id. de Amic. c. 15. Miror, in illa fuperbia, & importunitate, fi quemquam amicum habere potuit. Plaut. Pfeud. 1. 5. 27. Id ne tu miraris, fi patriffat filius? T Habet fæpe vim fimilem verbi ignoro, quia ipfum mirari ex quadam ignorantia nafcitur. Cic. l. 1. ad Attic. ep. 14. Ne miraretur, cur idem iterum facerem. Plaut. Amph. prol. v. 86. Mirari nolim vos 2 quapropter Jupiter nunc hiftriones curet. Id. in prol. Aulul. v. 1. Ne quis miretur, qui fim, paucis eloquar. Terent. Eun. 2. 2. 59. Video, herilem filium huc advenire: miror, quid ex Piræeo abierit. nam ibi cuftos publice eft nunc. Cic. initio orat. pro Rofc. Amer. Credo, vos mirari, quid caufæ fit, quod, &c. Id. in Orat. c. 3. Mirabuntur, quid hæc pertineant ad ea, quæ quærimus. Id. 2. Offic. c. 16. Miror, quid in mentem venerit Theophrafto. Id. Verr. 4. c. 54. Ne miremini, qua ratione hic tantum potuerit. & lib. 1. de nat. Deor. c. 34. Satis mirari non poffum, unde ad iftas opiniones ille venerit. TEft etiam cupide intueri, magni æftimare, amare, deletari. Salluft. in Catil. c. 11. Signa, tabulas pictas, vafa cælata mirari ea privatim & publice rapere. Horat. 1. 1. ep. 6. v. 18. cum gemmis Tyrios mirare colores. & ep. 1. v. 47. Stulte mirari & optare aliquid. Virg. 3. Georg. v. 49. Olympiace miratus præmia palmæ, Pafcit equos. Cic. 6. Verr. c. 56. Nimium forfitan hæc illi mirantur atque efferunt. Item probare, & imitari ftudere. Virg. 8. En. v. 516. tua cernere facta Affuefcat, primis &,te miretur ab annis. Valer. Flacc. I. 1. v. 268. të parvus lituos & bella loquentem Miretur. Ovid. Heroid. ep. 2. v. 77. Quod folum excufat, folum miraris in illo. Stat. 1. 5. Silv. 2. v. 75. æquævo cedere fratri, Mirarique patrem. ¶ Res digna miratu, h. e. contemplatione. Senec. ep. 94. poft med. Defectus folis & lunæ alia deinceps digna miratu. T Mirari fe, eft fibi placere. Catull. carm. 22. de Suffeno, v. 17. Tam gaudet in fe, tamque fe ipfe miratur. Martial. . 13. epigr. 2. qui fe mirantur, in illos Virus habe: nos hæc novimus effe nihil. T Cum genitivo per ellipfin. Virg. 11.En. v. 126. Juftitiæ ne prius mirer, belline laborum? b.e. caufa juftitiæ, &c. V. in Levo, as. Pro cupiditatibus duci, Horat. l. 1. cp. 6. v. 9. Qui timet his adverfa, fere miratur eodem Quo cupiens pacto. ¶ Pro intueri fimpliciter. Trebell. Poll. in T Gallien. c. 9. Uniufcujufque vultum mira inhiatione mirantes. mirando fifo. T Poetice tribuitur & brutis, & rebus inanimis. Virg. 2. Georg. v. 81. Exiit in cælum ramis felicibus arbos, Miraturque novas frondes, & non fua poma

:

res

MIRUS, a um mirabile maravigliofo ammirando θαυμαςός, Jaunos, admiratione dignus. Docet Feft. & Nonius cap. 12. n. 15. mira, & miracula Veteres dixiffe prodigia, monftra, portenta, deformes & horribiles afpectu. V. Miraculum. Cef. l. 1. B. Gall. c. 34. Sibi mirum videri, quid in fua Gallia populo R. negotii effet. Plaut. Pfeud. 1. 5. 97. Mirum & magnum facinus. Id. Ampb. 5. I. 53. Nimia mira memoras! le gran cofe che tu dici! & verf. 5. Tanta mira in ædibus funt facta. sì gran prodigi. Id. Men. 2. 3. 11. Animule mi, mihi mira videntur, hic te ftare foris, fores cui pateant. mi maraviglio, che, &c. Ovid. 3. Faft. v. 503. Nec, quod nos uris, mirum facis ortus in igne Diceris. fai una gran cofa. Cic. 2. Fani. ep. 11. Mirum me defiderium tenet urbis. & ibid. De pantheris agitur mandato neo diligenter fed mira paucitas eft. Vellej. 1. 2. c. 115. Mira pugnandi fcientia. Cef. l. 1. B. Gall. c. 41. Hac oratione habita, mirum in modum converfæ funt hominum mentes. Terent. Hecyr. 1. 2. 104. Miris modis odiffe aliquem ¶ Mira fides! V. in Fides. ¶ Mirum. quam, aut quantum › Σούμπα

daruso, or, mirabile eft quantum, mirum in modum, è una maraviglia, quanto, vel come, &c. non fi può dir, quanto: ut immane quantum, nimium quantum. Cic. Attic. I. 15. ep. 40. Mirum quam inimicus ibat, ut ego objurgarem. Tacit. Ann. 15. c. 54. Sed mirum, quam inter diverfi generis, ordinis, ætatis, fexus, &c. Liv. 1. 2. c. 1. extr. Id, mirum quantum profuit ad concordiam civitatis. T Mirum ut, mirum quam. Tacit. l. 1. Hift. c. 79. Mirum dictu, ut fit omnis Sarmataruni virtus velut extra ipfos. Plin. l. 1. epift. 6. Mirum eft, ut animus agitatione motuque corporis excitetur. T Mirum ni, eft affirmantis, & fignificat fine dubio: q. d. mira res eft, nifi hoc, quod dico, fit. Terent. Andr. 3.4. 19. Ubi nunc eft ipfus? Da. mirum, ni domi eft. è un miracolo, fe non è in cafa. Sic Plaut. Capt. 4. 2. 43. Eugepe! edi&tiones ædilitias hic habet quidem mirumque adeo eft ni hunc fecere fibi Etoli agorauomum. Sic Amph. 1. 1. 127. Mira funt, nifi invitavit fe fe in cœna plufculum. verf. 163. Mirum, nifi hic me quafi murænam exoffare cogitat. & Pan. 4. 2. 17. Omnia edepol mira funt nifi herus; hunc heredem facit. ¶ Id. Men. 5. 7. 56. Socer, & medicus me infanire ajebant. quid fit, mira funt. h. e. miror, quid hoc fit. T Mirum ni, aut quin aliquando ironiam continet, & eft ftomachantis, feu indignantis. Nev. apud 'Cic. 2. de Orat. c. 69. Quid ploras pater? mirum, ni cantem: condemnatus fum. fo affai, fe non canto è un miracolo, s' io non canto. & Plaut. Trin. 4. 2. 125. Mirum, quin ab avo ejus aut proavo acciperem, qui funt mortui. Adde 2. 4. 94. & Mostell. 2. 2. 62. T Quid mirum ? quid eft quod miremur? che maraviglia? Ovid. 3. de ar. am. v. 110. Si fuit Andromache tunicas induta valentes, Quid mirum? duri militis uxor erat. Comparativum mirior eft vetuftiorum. Titinn. apud Feft. Mirior inquam tibi videor. Varr. apud Non. c. 2. n. 515. Numquid enim hoc mirius?

MIS, antiquus genitivus Poeticus pro mei. Refertur a Quintil. l. 8. c. 3. ante med. inter illa, quæ parce ufurpata afpergunt vetuftatis inimitabilem arti auctoritatem. V. Ollus. Enn. apud Prifcian. lib. 13. pag. 955. Putsch. Ingens cura mis cum concordibus æquiparare Cura mis, dactylus eft extrito s. Al. leg. mis eft concordibus. Addi folent duo loca Plaut. Capt. 3. 5. 107. & Trin. 4. 1. 3. fed dubia utrobique lectione. Quintil. loc. cit. ita loquitur, quafi etiam Virgil. hac voce ufus fit.

cue,

MISCELLANEUS, a, um, mescolato, rauurys, ex variis diffimilibufque rebus conflatus. Apul. fub init. 1. 3. Metam. Magiftratibus corumque miniftris, & turbæ mifcellanea cunéta completa. b. e. omnis ordinis, ætatis, sexus. T Mifcellanea, orum ludi in quibus nullum certum genus fpectaculi exhibetur, fed varia promif& fine ordine quos mifcellos Sueton. in Calig. c. 20. appellat. Juvenal. fat. 11. v. 29. Et quadringentis nummis condire gulofum Fictile: fic veniunt ad mifcellanea ludi. h. e. ludii facti veniunt in arenam in ludis mifcellis. Vet. Scoliaft. interpretatur mifcellanea cibum gladiatorum, quia hi omnia, inquit, que apponuntur eis, mifcent, & fic manducant. Hac ratione tota Juvenalis fententia congruentior videtur. Dicit enim, parari cibos infinito fumptu, quo patrimonia una pæne menfa comeduntur deinde fupervenientem inopiam cogere, vilioribus cibis nutriri, cujufmodi in ludo gladiatoribus præbebantur. T Mifcellanea Ptolemai, quam memorat Tertull. adverf. Valentinian. c. 12. videtur fuiffe opus alicujus Scriptoris ex variis aliorum fcriptis compofitum. MISCELLIONES appellantur, qui non certæ funt fententiæ, fed variorum mixtorumque judiciorum. Feft.

quam

MISCELLUS, a, um, mescolato, vario, mixtus, varius, promifcuus. Cato R. R. c. 23. Uvas mifcellas ad vinum præliganeum, quod operarii bibant, ubi tempus erit, legito. Id. ibid. c. 6. extr. & Plin. 1. 14. c. 4. Ceteræ vites, mifcellæ maxime, in quemvis agrum conveniunt. Varr. l. 1. R. R. c. 54. Uva præcox, & mifcella vocant nigram, multo ante coquitur: quo prior legenda. Uva mifcella his locis videtur effe, quæ legendi tempore non tota nigra eft, fed albedinis retinet aliquid, & cruditatis. Id. l. 3. c. 7. de columbis. Ex his duabus ftirpibus fit mifcellum tertium genus fructus caufa. h. e. ex agrefti genere, & domeftico. Sueton. in Calig. c. 20. Edidit in Sicilia hafticos ludos, & in Gallia mifcellos. V. vocem præced. Gell. in præfat. Variam & mifcellam & quafi confufaneam doctrinam conquifiverant. Lex Julia mifcella, quam memorat Juftinian. in Authent. de nupt. cap. 43. dicta eft, non a Julio Mifcello, qui eam tulerit ( neque enim Mifcellus cognomen Romanum eft. fed a varietate plurium rerum ac perfonarum , quæ complectebatur. TEs mifcellum apud Siculum Flacc. de condition. agror. pag. 23. Goefsi, eft tabula ænea, in qua defcripta erant nomina militum emeritorum, quibus agri ab Imperatore affignabantur, & mixtim etiam eorum, qui poftea in locum defunétorum fuccefferant.

MISCEO, es, mifcui, miftum, & mixtum, a. 2. mefcolare, mefchiare, mefcere μίγνυμι confundo admifceo. , tempero, permifceo Plaut. Pfeud. 1. 1. 61. Dulce amarumque una nunc mifces mihi. Phædr. l. 1. fab. 14. Mifcere toxicum antidoto. Horat. I. 2. fat. 4. v. 24. forti mella Falerno. & fat. 2. v. 73. elixa affis. & fat. 4. v. 55. Vina Surrentina fæce Falerna. Colum. 1. 6. c. 4. Largo fale pabula. Ovid. Heroid. ep. 16. v. 198. aquas nectare. Id. 4. Metam. v. 140. fletum cruori. Colum. 1. 7. c. 5. ante med. ad fæcem & amurcam portione æqua detritum album elleborum. Lucret. 1. 2. v. 804. Inter cæruleum virides mifcere fmaragdos. Ovid. 1. ex Pont. ep. 9. v. 20. Cumque meis lacrymis mifcuit ufque fuas. Id. 13. Metam. v. 549. poftquam cum luctu mifcuit iram. Virg. 12. En. v. 714. fors & virtus mifcentur in unum. Liv. l. 30. c. 34. Pavidos fuga & vulneribus milites in integram aciem mifcere. Ovid. Tom. III.

ven

Metam. 4. v. 307. Et tua cum duris venatibus otia mifce. Id. 1. Trift. el. 3. v. 80. Mifcuit hæc lacrymis triftia dicta fuis, Id. 6. Faft. v. 463. interdum mifcentur triftia lætis. T Pertinet aliquando ad amplexus, & σvix. Cic. 1. de Divin. c. 30. Cum matre corpus mifcere. Ovid. Metam. 13. v. 867. Sic fe tibi mifceat ¶ Et ad connubia. Liv. l. 1. c. 9. Mifcere fanguinem, & genus T Interdum mifceri, eft convenire, congregari, radunarfs, affollars. Virg. de apib. 4. Georg. v. 75. Et circa regem, atque ad prætoria denfæ Mifcentur. Adde verf. 311. T Poft invectum morem mifcendi aquam vino, quia merum capiti inimicum fenferant, qui primi ejus ufum invenerunt; mifcere pro bibendum præbere ufurpari cœptum, dar a bere, mèfcere, licet minime dilutum vinum detur. Cic. 2. de Fin. c. 5. extr. Qui alteri mifceat mulfum, ipfe non fitiens. Ovid. 1. Amor. el. 4. v. 29. Quod tibi mifcuerit fapias bibat ipfe, jubeto. Martial. l. 3. epigr. 49. Vejentana mihi mifces, tu Maffica potas. Ovid. 1. Metam. v. 147. Lurida terribiles mifcent aconita noverca. & lib. 10. v. 160. Mifcere pocula alicui. Martial. 1. 6. epigr. 78. Mifceri fibi protinus deunces, Sed crebros, jubet. ¶ Mifcere manus, prælia, eft conferere, azzuffars, venir a battaglia. Propert. I. 2. el. 20. v. 66. Cum Mavors dubias mifcet utrinque manus. Id. l. 4. el. 1. v. 28. Mifcebant ufta prælia dura fude. Adde Virg. 2. Georg. v. 282. & lib. 3. v. 220. &c. Sic vulnera mifcere apud eund. 12. Æn. v. 720. de his, qui pugnando fe mutuis vulneribus conficiunt. T Sæpe fignificat perturbare, confundere, permifcere, fconvogliere, turbare, confondere, metter foffopra. Virg. 1. En. v. 137. Jam cælum terramque meo fine numine ti, Mifcere, & tantas audetis tollere moles. verf. 128. magno mifceri murmure pontus. Id. 9. Æn. v. 714. Mifcent fe maria, & nigræ attolluntur arena. & lib. 1. v. 194. tum vulgus, & omnem Mifcet agens telis nemora inter frondea turbam. b. e. agmen cervorum disjicit. T Translate Cic. 3. de Legib. c. 9. Omnia infima fummis paria fecit, turbavit, mifcuit. Id. l. 1. de Orat. c. 51. ante nied. Animorum motus judicibus aut populo dicendo mifcere atque agitare. Id. Agrar. 2. c. 33. Malis concionibus, turbulentis fenatufconfultis, iniquis imperiis mifcere rempublicam. Vellej. 1. 2. c. 74. Omnia armis, tumultuque mifcebat. Phedr. l. 1. fab. 2. v.2. Procax libertas civitatem mifcuit. Virg. 2. En. v. 486. At domus interior gemitu, miferoque tumultu Mifcetur. & lib. 12. v. 805. luctu mifcere hymenæos. verf. 217. vario mifceri pectora motu. T Pro moliri, ciere, agitare, commovere. Virg. 4. En. v. 209. cæcique in nubibus ignes Terrificant animos & inania murmura mifcent. Id. 2. Æn. v. 329. Victorque Sinon incendia mifcet. Tacit. 1. Ann. c. 16. Mifcere cœtus. ¶ Translate Cic. de Harufp. resp. c. 22. Eas habet conciones ea mifcet ac turbat, ut, &c. Nep. in Paufan. c. 1. Qua victoria elatus plurima mifcere cœpit, & majora concupifcere. Terent. Heaut. 4. 5. 35. Ita tu iftac tua mifceto, ne me admifceas. Cic. Catil. 4. c. 3. Ego magnum in republica verfari furorem, & nova quædam mifceri & concitari mala, jampridem videbam. Tacit. 4. Hift. c. 68. extr. Mifcere feditiones. T Mare calo mifcere, proverbiali locutione dicitur de iis, qui nihil non conantur, ac turbant, fremunt, indignantur, exclamant, ut quippiam obtineant: A Tor Spain areμenix. Liv. l. 4. c. 3. Quid tandem eft, cur cælum ac terras mifceant? Juvenal. fat. 2. v. 25. Quis cælum terris non mifceat, & mare cælo, Si fur difpliceat Verri homicida Miloni? b. e. non vehementer ftomachetur, & exclamet? Id. Jat. 6. v. 282. clames licet, & mare cælo Confundas homo fum. T Mifcere fe, fe immittere. Virg. 1. Æn. v. 443. Infert fe feptus nebula (mirabile dictu! ) Per medios, mifcetque viris, neque cernitur ulli. fi caccia tra la gente. Translate Vellej. lib. 2. c. 86. Mifcere fe partibus alicujus. Liv. I. 39. c. 37. Cum Concilii noftri eam civitatem fecerimus nobifque mifcuerimus. l'avremo incorporata. Calliftrat. Dig. lib. 27. tit. 1. leg. 17. ad fin. Mifscere se adminiftrationi. Papinian. lib. 26. tit. 7. leg. 38. a med. negotiis Ulpian. lib. 29. tit. 2. leg. 42. ad fin. paternæ hereditati. ingerirsi. ¶ Mifcere curas cum aliquo, partiri, communicare. Senec. ep.3. Cum amico omnes curas, omnes cogitationes tuas mifce. MISELLUS, a, um mefchinetto, mefchinello, diminut. a mifer. Cic. Attic. 1. 3. ep. 23. fub fin. Meum Ciceronem, cui nihil mifello relinquo præter invidiam & ignominiam nominis mei, tuere quoad poteris. Id. 14. Fam. ep. 4. Illius mifellæ & matrimonio & famæ ferviendum eft. Catull. carm. 3. v. 16. O factum male! o mifelle paffer! Plaut. Rud. 2. 6.65. Redactus fum ufque ad hanc unam tuniculam, & ad hoc mifellum pallium. Lucret. I. 4. v. 1089. Mifella fpes. T Mifellos appellabant defunctos. Tertull. de teftimon. anim. c. 4. Cum alicujus defun&ti recordaris, mifellum vocas eum. Petron. in fragm. Tragur. c. 65. Burm. Sacrum novendiale fervo fuo mifello faciebat. Sic Infcript. apud Gruter. pag. 715. n. 4. D. M. & memoriæ miferrimorum, &c.

MISENATES, ium, m. Mifeni incola. Veget. I. 4. de re milit. c. 31. & Infcript. apud Gruter. pag. 521. n. 5. Mifenatium claffis. MISENENSIS, e, adject. ad Mifenum pertinens, ut Mifenensis villa, Phedr. fab. 5. 1. 2. v. 8. Mifenenfis claffis, Tacit. 3. Hift. c. 57. MISENUS, i, m. Mifeno, Mions, mons & promont. Campania ubi Mifenum urbs a Mifeno filio Eoli, Eneæ tubicine, ibi fepulto. Virg. 6. En. v. 232. & fequent. & Sil. l. 12. v. 155. ¶ Neutr. gen. Feftus: Mifenum promontorium a Mifeno tubicine Eneæ ibi fepulto eft appellatum.

MISER, a, um, mifero, infelice, mefchino, IC, dúsavos, túAUS, δύτηνος, τάλας ærumnofus, infelix, afflictus, calamitofus. Varr. 1. 4. de L. L. c. 17. ducit a minus, cui cum opus eft, minus nullo eft. Alii a Græco derivant. Cic. in Partit. c. 17. Nihil eft tam miferabile , quam ex beato mifer. Id. 14. Fam. ep. 7. & Plaut. Ciftell. 2. 2. 2. MiferriM

mum

mum habere aliquem. b. e. affligere, vexare, miferrimum reddere. ld. pro Planc. c. 34. Miferis & laborantibus nihil negare poffumus . Id. pro Quint. c. 30. Mifer, atque infelix. Id. Parad. 2. c. 1. EruInnofus, infelix, mifer. Id. 4. Tufcul. c. ult. Mifer, afflictus, arumnofus, calamitofus. Terent. Eun. 3. 2. 33. Servus domini pauperis miferique. Plaut. Bacch. 5. 1. 20. Homo mifer, & infortunatus. Cic. pro Cluent. c. 3. Fortunæ miferæ atque jactate alicujus portum ac perfugium effe. Id. 11, Phil. c. 4, Omulto miferior Dolabella, quam ille, quem tu miferrimum effe voluifti. Plaut. Mil. 4. 2. 76. Quid illam miferam animi excrucias? Id. Trucul. 2.7. 36. Animo hercle homo fuo eft mifer. Id. Epid. 4. 1. 1. & Lucret. I 3. v. 110. Miferum effe ex animo. Eleganter fermoni interferitur. Terent. Andr. 5. 2. 10. Anne eft intus Pamphilus? crucior, mifer. Lucret. l. 4. v. 1172. foribus mifer, ofcula figit. Plaut. Capt. 1.2. 32. Offa atque pellis fum, mifera, macritudine. ¶ Dolentis, & querentis exclamationes funt apud Terent. Adelph. 3. 1. 4. Miferam me! neminem habeo: fola fumus. 3. 2. 3. Væ mifero mihi! 3. 2. 12. Me miferum vix fum compos animi. & Phorm. 1. 4. 10. Eheu me miferum ! povero nie! mefching me! Virg. 6. En. v. 20. tum pendere pœnas Cecropidæ juffi miferum!) feptena quotannis Corpora. T Speciatim pro ægroto fumitur, ammalato. Petron. in Satyr. c. 129. Homini mifero non invideo medicinam. Plaut. Pan. 5. 2. 43. Miferam effe prædicat buccam fibi : fortaffe medicos nos effe arbitrarier. Id. Trucul. 2. 6. 39. Quo nunc etiam morbo mifera fum. fon travagliata. Veget. de re Veterin. l. 3. e. 18. Interdum jumentis mifera fit coxa. Terent. Eun. 5.2. 7. Miferrimus fui fugitando, ne quis me cognofceret. h. e. fatigatus, languidus, laffus, ut & Donat. exponit. T Mifera res, quæ miferos facit. Cic. 5. de Fin. c. 28. circa med. Bonum liberi, mifera orbitas: bonum patria, miferum exfilium. Id. pro Rofc. Amer. c. 28. O dii immortales! rem miferam & calamitofam! Id. Catil. 4. c. 6. Mihi videntur hæc mifera atque miferanda. Id. in fragm. pro Corn. majeft. reo apud Afcon. Spectaculum miferum ac funeftum. Id. ad Pompej. 2. poft ep. 11. 1. 8. ad Attic. Supplicia miferrima, & crudeliffima perferre. Horat. lib. 1. fat. 4. v. 26. Mifera ambitione laborare. Val, Flacc. l. 6. v. 418. mifera peltis. Lucret. I. 3. v. 1065. Miferæ curæ. Cic. Attic. I. 8. ep. 11. a med. Nihil poteft fieri miferius, nihil perditius, nihil fœdius. Hirt. de B. Gall, 1. 8. c. 7. a med. Ne miferiore ac duriore conditione cum toto exercitu decertare cogerentur Cic. Attic. 1, 3, ep. 7. fub fin. Id eft maximum, & miferrimum mearum omnium miferiarum. T Interdum mifer de innocente dicitur, & qui fine fua culpa infelix eft, ut adnotavit Afcon. ad illud Cicer. Verr. 3. c. 15. in fin. Ille mifer cum effet tum proditione iftius nefaria, tum improbo ejufdem teftimonio, tum iftius flagitiorum invidia conflagravit. Id. Catil. 2. c. 7. Et erunt, qui illum, fi hoc fecerit, non improbum, fed miferum, me non diligentiffimum confulem, fed crudeliffimum tyrannum exiftimari velint. Id. Phil. 11. c. 4. Dolores Trebonius pertulit magnos: multi ex morbi gravitate majores quos tamen non miferos, fed laboriofos dicere folemus. T Cum genitivo Plin. in Paneg. c. 58. a med. Miferos ambitionis qui ita confules femper, ut femper principes erant! fchiavi infelici dell' ambizione. Stat. 4. Theb. v. 403. Ah miferi morum! ¶ Tribuitur & rebus inanimis. Pallad. in Aug. tit. 2. Si terra exilis in vinea eft, & vinea ipfa miferior. Id. in Januar. tit. 13. Locus, qui mifera virgulta produxerit. h. e. male provenientia, retorrida, infelicia. Sic Virg. Ecl. 3. v. 27. Stridenti miferum ftipula difperdere carmen. b. e. incomptum, male natum. Celf. 1. 5. c. 26. fect. 34. extr. Miferum, fed unicum remedium eft, membrum, quod paulatim emoritur, abfcindere.

MISERABILIS, le, compaffionevole, miferabile, needs, miferationem movens, miferatione dignus miferandus Ovid. in lbin, v. 117. Sifque mifer femper, nec is miferabilis ulli. Liv. l. 1. c. 29. ad fin. Voces etiam miferabiles exaudiebantur mulierum præcipue. Martial, l. 6. epigr. 77. Cum fis tam pauper, quam nec miferabilis Irus. Cic. in Partit. c. 17. Nihil eft tam miferabile, quam ex beato mifer. Id. Verr. 7. c. 63. Acerba imploratio, & vox miferabilis. Id. pro Dom. c. 23. Cum ejus mæror, fqualor incredibilis & inauditus, omnibus mortalibus miferabilis videretur. Id. 2. Phil. c. 29. Auctionis miferabilis afpectus. Horat. l. 1. od. 33. v. 2. Miferabiles elegos decantare. b. e. flebiles, miferationis plenas. Liv. 1. 1. c. penult. Miferabilis cædes. & mox. Caufa mortis indignior, & miferabilior. Salluft. in Jug. c. 57. Pæne imprudentia admiffum facinus miferabile. Ovid. Heroid. ep. ult. v. 214. Miferabile corpus. b. e. macie & morbo confectum. Id. Metam. 13. v. 422. & Virg. 1. En, v. 114. tres Eurus ab alto In brevia & Syrtes urget ( miferabile vifu!) Illiditque vadis. T Miferabile adverbii ritu Virg. Æn. 12. v. 338. miferabile cæfis Hoftibus infultans. Adde Stat. 12. Theb. v. 55.

MISERABILITER, miferabilmente, compaffionevolmente, ears, miferabilem in modum, miferationem movendo. Cic. 1. Tufcul. c. 40. Quam me delectat Theramenes! quam elato animo eft! etfi enim flemus, cum legimus tamen non miferabiliter vir clarus emoritur. Id. I. 10. ad Attic. ep. 9. & Liv. l. 26. c. 3. extr. Epiftola fcripta miferabiliter. Cic. lib. 14. Attic. ep. 10. Cæfar in foro combuftus, laudatufque miferabiliter. Liv. 1. 45. c. 42. Orbitatem fuam miferabiliter deflere. Plin. l. 34. c. 8. poft med. Infans matri interfe&tæ miferabiliter blandiens. Senec. in præfat. I. 4. excerpt. controv. a med. Miferabilius dicere. Valer. Max. . 2. c. 6. n. 11. Turpiter & miferabiliter perire. & lib. 4. c. 1. n. 4. extera. Difperfam, & vagam vitam miferabiliter exigere. Curt. in fin. I. 4. Miferabiliter cadere. MISERAMEN, inis, n. miferatio. Legitur a quibufdam apud Juvenc.

1. 4. in cap. 25. Matth. v. 285. parvi miferamina panis. Sed alii mihi fragmina panis. MISERANDUS, a, um, degno di compaffione, searòs, miferatione dignus, miferabilis. Cic. 1. de Orat. c. 37. Hunc in minimis rebus ita labi, ut aliis miferandus, aliis irridendus effe videatur. Id. Catil. 4. c. 6. Hæc mihi videntur mifera atque miferanda. Salluft. in Jug. c. 15. Miferanda fortuna. Ovid. 6. Metam. v. 276. & Virg. 11. Eneid. v. 259. Vel Priamo miferanda manus. & lib. 3. En. v. 591. Ignoti nova forma viri, miferandaque cultu. Cic. de Provinc. conful. c. 3. Miferandum in modum milites capti, necati, deferti. T Sermoni interferitur, ut mifer. Virg. 5. n. v. 509. Aft ipfam miferandus avem contingere ferro Non valuit. MISERANTER, adverb. miferabilmente MISERANTER, adverb. miferabilmente, èλears, cum miferatione. ἐλεεινῶς, Gell. I. 10. c. 3. Quod aut ampliter, infigniterque, aut lacrymofe, aut miferanter, &c. MISERATIO, onis, f. mifericordia, compaffione, dixos, fignifica tio, feu oftenfio mifericordiæ qua ex alicujus infelicitate movemur. Cic. l. 5. Fam.ep. 12. Quem enim noftrum ille moriens apud Mantineam Epaminondas non cum. quadam miferatione delectat? Quintil. L. 10. c. 1. ante med. Miferationem commovere. Cic. in Orat. c. 38. Miferatione mens judicum permovenda. Plin. l. 9. c. 8. in fin. Miferationem petere. b. e. mifericordiam & veniam, Juftin. 1. 7. c. 2. Miferatio eos infantis tenebat. ¶ Oratio miferationem movens Cic. de clar. Orat. c. 21. Miferationibus & communibus locis uti. Id. Phil. 2. c. 36. Tua illa pulcra laudatio feratio, tua cohortatio.

tua mi

MISERATOR, oris, m. is, quem alicujus miferet. Juvenc. 1. 2. v. 294. in Joann. c. 4. peccantum largus miferatur Iefus. Adde Tertull. 1. 5. cont. Marcion. c. II. MISERE, miferamente, meschinamente, dios, infeliciter, miferum in modum. Cic. 3. de Fin. c. 15. a med. Beate, mifereve vivere Juftin. l. 11. c. 10. mifere vitam exhibens. Plaut. Afin. I. 1. 108. Moriri fe fe mifere mavolet, quam non perfectum reddat › quod promiferit. Id. Aulul. 4. 10. 1. Ego fum mifer & mifere perditus. Id. Ciftell. 4. 2. 21. Homines mifere miferi. Senec. 1. 5. con&c. trov. 34. ante med. Nemo ex Olynthiis miferius fervit, quam, Caff. ad Cicer. Fam. 12. ep. 12. a med. Baffus mifere noluit mihi legionem tradere. h. e. nullo confilio, & fuo malo. IT Pro miferabiliter Plaut. Pfeud. 1. 1. 72. Et mifere fcriptum, Pfeudole ! Pfeud. o miferrime. T Pro cupide, & vehementer, & fimul cum animi quodam cruciatu. Terent. Adelph. 4. 5. 64. Quia tam mifere hoc effe cupio verum eo vereor magis. Id. ibid. 4. 5. 33. & Plaut. Mil. 4. 6. 32. Mifere amare Plaut. Cift. 1. 2. 12. deperire Terent. Eun. 3. 1. 22. invidere. Heaut. 2. 3. 124. orare aliquid. Adelph. 4. 1. 6. nimis cupere. Horat. I. 1. fat. 9. v. 8. difcedere quærens. MISEREO, es, ui, itum > 11. 2. aver compaffione, idem quod mifereor. Enn. apud Non. c. 7. n. 58. Miferete anuis date ferrum qui me anima privem Id. apud Prifcian. 1. 8. pag. 824. Putfch. Cogebant hoftes lacrymantes, ut mifererent. Lucret. 1. 3. v. 895. Ipfe fui miferet. TUfitatiffimum eft imperfonaliter: & eadem forma dicitur qua piget, pœnitet, tedet. Cic. pro Mil. c. 34. Eorum nos magis miferet, qui noftram mifericordiam nou requirunt, quam qui illam efflagitant. Plaut. Pfeud. 5. 2. 25. Neque te mei tergi mifereret, fi, &c. Id. Trin. 2. 2. 62. Ita te aliorum miferefcat, ne tui alios mifereat. Terent. Heaut. 4. 5. 2. Menedemi vicem miferet me. & 3.1. 54. Me tuarum miferitum cft fortunarum. Apul. 1. 8. Metam. a med. Sic deprecantis totos quidem miferuit. MISERĔOR eris ertus eritus fun, dep. 2. aver mifericordip new, ob alicujus miferiam dolorem animo concipio, mifericordia . Ovid. Heroid. ep. 12. v. 81. O virgo miferere mei miferere, meorum. Cic. 4. Attic. ep. 5. Cum mifereri mei debent non definunt invidere. Id. Verr. 3. c. 28. extr. Audite, quæfo, judices & aliquando miferemini fociorum. Juftin. 1. 15. c. 3. Mifertus tanti viri, venenum ei in remedium dedit. Virg. Ed. 2. v. 7. Nil noftri miferere? Id. 2. En. v. 143. miferere laborum tantorum. Afran. apud Gell. I. 20. c. 6. Nefcio qui noftri miferitus tandem deus. Apud Livium quoque 1. 27. c. 33. in fi. & 34. habetur mifertus alicujus ubi al. leg. miferitus. Sic Phedr. L. 3. fab. 2. v. 4. Alii contra miferiti mifere panem. T Imperfonaliter, L. Craffus apud Prifcian. 1. 8. pag. 824. Neque me minus veftri, quam mei miferebitur Turpil. apud Non. c. 7. n. 8o. Nunc patris me miferetur magis. Pacuv. ibid. Miferetur tui. Quadrigar. apud Gell. c. 6. 1. 20. Quando te noftrum & reipubl. miferebitur? Cic. pro Ligar. c. 5. Cave, ignofcas: cave te fratrum pro fratris falute deprecantium mifereatur. Ita legit etiam Prifcian. 1. 8. pag. 797. Alii mifereat. P. Scipio Africanus apud Macrob. I. 2. Saturn. c. 10. Quod me reipublicæ maxime mifertum eft. Plaut. Trin. 2. 4. 9. Eum vidi miferum & me ejus mifertum eft. T Paffive Cic. l. 1. de Invent. c. 30. circa med. Ut majoribus natu affurgatur, ut fupplicum mifereatur. Zeuyuz. V. fimilem locum in Affurgo. T Cum dativo Senec. 1. 1. controv. 2. Et ego mifereor tibi puella. Plerique omnes leg. tui. Quintil. declam. 272. Cui mifereri fatis non poffumus. Hygin. fab. 58. Cui Venus poftea miferta eft. Coripp. 1. 2. v. 402. dominus fervis miferatus egenis. Diomed. quoque l. 1. pag. 294. Putfch. miferear tibi ut Latinum agnofcit. T Cum accufat. Grat. in Cyneg. v. 440. Tot miferere animas. Al. leg. miferaT Mifererier paragoge eft apud Lucret. 1. 5. v. 1022. pro mifereri. MISERESCO, is, n. 3. aver misericordia, muoversi a compassione, οικο i, mifericordia movear, mifereor. Virg. 2. En. v. 145. His la crimis vitam damus, & miferefcimus ultro. 1. 8. v. 573. Arca

commoveor

re.

reditumque in patriam negaffet ante belli finem. Id. l. 7. c. 39. Exercitum purgare miffionibus turbulentorum hominum . MISSITATUS, a, um, fæpe miffus. Plin. l. 33. c. 1. Codicillos miffitatos, epiftolarum gratia indicat.

MISSITYUS, vel Mifficius, a, um, qui mittitur, vel mitti poteft. Hinc mifficius miles dicitur veteranus, qui miffionem honeftam impetravit vel confectis ftipendiis miffione donandus eft. Sueton. in Ner. . 48. Agnitus a quodam miffitio prætoriano. Infcript. vetus apud Gruter. pag. 1109. n. 5. Mifficius leg. VI. Aug. Alia apud Murator. pag. 786. n. 4. C. Atinius C. F. Quirina Adjutor annon. leg. XXX. Ulp. & mifficius leg. ejufdem. Adde pag. 809. n. 6. & pag. 822. n. 2. quatuor item apud Spon, in Mifcell. v. 243. T In loco Suetonii quidam putant nomen viri proprium. MISSITO, as, avi, atum, a. 1. mandare fpeffo, πроσανατsμæ, fæpe mitto. Liv. l. 9. c. 45. Samniti auxilia miffitaverant. MISSOR, oris, m. qui mittit. Cicer, in Arat. v. 84. Hic miffore

Capitolin. in Pertin. c. 12. Novem libras carnis per tres miffus ponebat. Adde Lamprid. in Heliogab. c. 30. MISTARIUS, feu Mixtarius, m. xvados vas, quo vinum aqua mifcetur. Lucil. apud Non. c. 15. n. 30. Urceus, aut gemina longus

miftarius anfa.

&c.

C.

man

MISSUS, a, um, mandato, fpedito, TETTOS. Brut. ad Cicer. ep. 16. Particulam litterarum tuarum, quas mififti Octavio, legi miffam ab Attico mihi. Martial. . 10. epigr. 14. Selibra argenti miffa. data in dono. & Plin. l. 37. c. 5. a med. Miffus munere fmaragdus. Virg. 3. En. v. 595. patriis ad Trojam miffus in armis. & lib. 12. v. 516. fratres Lycia miffos, & Apollinis arvis. & lib. 9. v. 483. fub tanta pericula miffus. Ovid. 2. Faft. v. 236. de Fabiis. Ad bellum miffos perdidit una dies. & lib. 5. v. 251. flos Oleniis mihi miffus ab arvis. Id. 2. Trist. v. 189. Solus ad egreffus miffus feptemplicis Iftri. lib. 4. el. 9. v. 9. extremum miffus in orbem. Horat. I. 1. fat. 5. v. 18. Mula miffa paftum. Virg. 2. Georg. v. 385. Aufonii, Troja gens miffa, coloni. Plin. l. 15. c. 30. Laurus miffa e cælo. Ovid. 1. 9. Metam. v. 19. gener externis hofpes tibi miffus ab oris. Val. Flacc. l. 1. v. 360. Hinc quoque miffus adeft, quamvis arcentibus Idmon Alitibus. ¶ Item immiffus injectus. Virg. 2. Georg. v. 451. torrentem undam levis innatat alnus Miffa Pado. lib. 3. v. 447. aries miffus fecundo defluit amni. Pallad. in Novembr. tit. 7. a med. Aliqui in vafculis fervant, arena pariter miffa. meffavi. T Item pofitus, appofitus, oblatus. Ovid. 6. Faft. v. 310. Fert miffos Vefta pura patella cibos. ¶ Item fparfus. Id. 5. Faft. v. 360. Accidere in menfas ut rofa miffa folet. T Item emiffus, mandato fuori, lafciato andare. Horat. de ar. Poet. v. 390. nefcit vox miffa reverti. Lucret, I. z. v. 194. e noftro cum miffus corpore fanguis Emicat. Ovid. 5. Trift. el. 12. v. 26. Carceribus miffi equi. & lib. 3. Amor. el. z. v. 9. equi de carcere miffi. Item jactus, lanciato fcagliato. Plin. 7. 10. 8. Miffus in fublime. Virg. 10. Æn. v. 799. miffa manu fonitum dedit hafta per auras. Ovid. 2. de ar. am. v. 195. Pectora nec miffis jubeo præbere fagittis. Id. Heroid. ep. 3. v. 64. miffi fulminis igne cremer. Item dimiffus, omiffus. Cic. 9. Attic. ep. 1. Remotis, five omnino miffis litoribus. licenziati. Virg. 5. Æn. v. 286.545. miffo certamine. Infcript. apud Donium claff. 6. n. 69. L. Cornelio Firmiano veterano, miffo honefta miffione, &c. Hinc miffum facere eft omittere, deferere, curam alicujus rei deponere tralafciare, abbandonare, lafciar da parte. Cic. pro Sext. c. 66. Si qui voluptatibus ducuntur, miffos faciant honores, ne attingant rempubl. Terent. Hecyr. 5. 2. 14. Miffam iram facere 3. 3. 48. Confilio miffum facere amorem. Item repudiare, abire jubere, ripudiare, fcacciare. Sueton. in Calig. c. 25. Lolliam Paullinam perductam a marito conjunxit fibi, brevique miffam fecit. Hirt. de P. Afric. c. 54. fub fin. Indignos vos effe arbitror qui in meo exercitu ordines ducatis, miffofque facio, & quantum poteft, abeffe ex Africa jubeo. Item prætermittere, omettere paffar fotto filenzio. Cic. 5. Verr. c. 44. Horum agrorum ego miffos faciam quæftus triennii: unum annum eligam , quo, &c. Id. pro Rofc. Amer. c. 45. fub fin. Verum, ut hæc miffa faciam , quæ jam facta funt Denique eft dimittere, abire finere, lafciar andare. Cafar ad Oppium, poft ep. 8. 1.9. ad Attic. Ca. Magium Pompeji præfectum deprehendi. fcilicet meo inftituto ufus fum & eum ftatim miffum feci. Terent. Andr. 5. 1. 14. Illam hinc civem effe ajunt puer eft natus: nos miffos face. Nep. in Eumen. c. 11. Ut fic deuteretur victo, quin aut interfici, aut miffum fieri juberet. T Singularis eft conftructio in illo Pompeji ad Domit. 1. poft ep. 2. 1. 8. ad Attic. in fi. Equum eft, me a te impetrare, ut cohortes, quæ ex Piceno venerunt, quæ fortunas fuas reliquerunt, ad me miffum facias. T Celo miffus. V. Calum. MISSUS, us, m. miffio. Cef. 1. 5. B. Gall. c. 27. Qui jam ante miffu Cæfaris ad Ambiorigem ventitare confueverat. Virg. Æn. 7. v. 756. Marrubia venit de gente facerdos, Archippi regis miffu. Liv. 1.9. c. 19. Pilum, haud paulo, quam hafta, vehementius ictu miffuque telum. Lucret. 1. 4. v. 409. Vix abfunt nobis miffus bis mille fagittæ. ¶ In Circenfibus, & aliis ludis miffus dicebantur fingulæ procurfiones equorum, poftquam feptem fpatia confecerant fingulæ ferarum immiffiones, aut gladiatorum &c. quos fere 25. fuiffe (fi de equorum aut quadrigarum curfibus fermo fit ) notat ex Varr. Serv. 3. Georg. v. 18. ubi addit, ultimum miffum dictum fuiffe ærarium. V. Erarius. Ceterum & plures fuere, pro luxu & opibus eorum, qui ludos dabant. Hinc Sueton. in Domit. c. 4. fcribit, Domitianum fingulos miffus ad quina fpatia redegiffe, quo facilius centum miffus peragerentur, cum antea fepteni abfolvi folerent: non enim dabatur corona victori 9 antequam feptem fpatia currendo peregiffet. V. Ovum fub fin. Id. in Ner. c. 22. Spectaculum multiplicatis miffibus in ferum protraxit. TDenique miffus in cœnis funt fingulæ ferculorum illationes in menfam, portata.

&c.

.

tus.

virtutum. T Item ipfæ res mifta. Colum. I. 7. c. 5. fub fin. Ea mistura palatum atque lingua, totumque os perfricatur. Id. 1. 12. c. 10. Simili miftura vas fuppleatur. & cap. 57. Hanc mifturam cum in catillo compofueris, oleum fuperfundito. T De connubio Plin. l. 8. c. 53. In nullo genere æque facilis mixtura cum fero qualiter natos antiqui hybridas vocabant. Lucan. 1. 9. v. 899. de Pfyllis in terram parvus cum decidit infans Ne qua fit externæ Veneris mistura, timentes, Letifica dubios explorant afpide parMISTUS, feu Mixtus, a, um mefcolato, mifto, Minis Minis, confufus temperatus. Cic. 2. Offic. c. 14. Si ineft in oratione mifta modeftia gravitas, nihil admirabilius fieri poteft. Hirt. de B. Alex. c. 56. Miftam dolori voluptatem capiebat. Senec. ep. 30. ante med. Alia genera mortis fpei mifta funt. Cic. 1. de nat. Deor. c. 27. Ille fufus > & candore miftus rubor. Id. 5. Tufcul. c. 15. a med. Ea bona mista ex diffimilibus fi erunt. Ovid. Heroid. ep. 10. v. 38. Verbera cum verbis mista fuere meis. Val. Flacc. 1.6. v. 188. Hinc gemitus, miftæque virum cum pulvere vitæ. b. e. corpora faucia, fed adhuc viventia, ftrata humi, & pulvere fœdata. Plin. l. 31. c. 9. Miftus in vino fal. Salluft. in Jug. c. 61. Tæda mifta pice & fulphure. Horat. l. 1. od. 28. v. 19. Mifta fenum ac juvenum denfentur funera. Virg. 7. Æn. v. 661. & Val. Flacc. l. 4. v. 119. Nympha mifta Tonanti. b. e. quæ concubuit. Val. Flacc. I. 6. v. 200. Mifta perit virtus. b.e. in media pugna virtus cujufque non diftinguitur, atque adeo latet fine laude & lib. 5. v. 100. miftoque fonantem Percutit ore lyram. b. e. adhibito cantu ad lyræ fonum. Vellej. l. 2. c. 98. Effe mores ejus vigore ac lenitate miftiffimos. b. e. maxime temperaDe mifto imperio V. in Merus. De fcriptione fic habeto, a Grammaticis fere probari ft in antiquis autem codicib. Virgil. tefte Pier. ad En. 1. v. 492. magno confenfu xt legi, ut & in Infcript. apud Manut. in Orthogr. quicum Daufquius facit. Cellar. & Voff. i. 5. de Gramm. c. 22. neutram damnant, aut præferunt. MISTUS, feu Mixtus, us, m. miftura, miftio. In ablat. fing. Colum. 1. 6. c. 37. circa med. Ut avitus color primordii feminis miftu reddatur nepotibus.

tos.

nunc acre

MISY, yos, n. To piov, tuberis genus fuavitate odoris & faporis præcipuum, quod in Cyrenaica provincia nafcitur noftrate carnofius. Plin. l. 19. c. 3. T Item genus metalli, quod fit exufto lapide chalcitide concretum natura difcretumque cujus notæ funt friati aureæ fcintillæ, & cum teratur, arenofa natura, ut Plin. l. 34. c. 12. docet. Celf. l. 5. c. 19. fect. 8. Mifyos crudi, æruginis rafæ &c. &fect. 27. Mifyos coti, æris combufti, &c. Apud Scribon. Larg. compof. 34. 240. legitur & mifys in genitivo pofitione Latina: & fortaffe etiam apud Celf. alicubi. Quin & mify in genitivo legitur, apud eund. lib. 6. c. 7. fect. 2. ut fit indeclinabile. MITE, mitemente, placidamente, piacevolmente, πpaws, placide, manfuete. Apul. 1. 10. Metam. Nunc mite conniventibus, comminantibus geftire pupillis. Ovid. 3. ex Pont. ep. 7. v. 29. Mitius ille perit, fubita qui mergitur unda Id. Met. 15. . 494. fimiles aliorum refpice cafus: Mitius ifta feres. b. e. æquiore animo. Cef. l. 7. B. Gall. cap. 43. Quam mitiffime poteft, legatos appelMITELLA, æ f. μpio, parva mitra, dim. a mitra. Virg. in Copa. Copa Syrifca caput Graja redimita mitella. Cic. pro Rabir. Poft. c. 10. Adolefcentes cum mitella videmus V. Mitra. ¶ Item fafcia. Celf. I. 8. c. 10. n. 3. fub fin. Brachium involutum mitella commodiffime excipitur, quæ latitudine ipfa brachio peranguftis capitibus collo injicitur: atque ita commode brachium ex cervice fufpenfum eft.

MITELLITA, vel Mitellica, æ, f. erogatio & diftributio coronarum in modum mitella compactarum, quæ ex nardi foliis, aut rofis, & ferico facta pretiofifque unguentis imbuta geftabantur a convivis in lautioribus cœnis. Sueton. in Ner. c. 27. Indicabat & familiaribus cœnas quorum uni mitellita quadragies H-S conftitit alteri aliquanto pluris abforptio rofaria. T Mitellita videtur effe adjectiv. ut a galerus, galeritus, a ratis ratitus ; fic a mitella mitellitus. Ceterum aliis totus hic locus corruptus videtur. MITESCO, is, n. 3. maturarfs, éπroudL, TEλGolde mitis feu tener ac maturus fo ac efui aptus. Cic. in Oeconom. apud Gell. l. 15. c. 5. extr. & Colum. l. 3. c. 1. Uvæ a fole mitefcunt. Plin. 1. 15. c. 14. Mala muftea a celeritate mitefcendi. Pacuv. apud Non. c. 2. n. 358. & cap. 4. n. 293. Nec grandiri poffe frugum fetum nec mitefcere. Colum. I. 7. c. 9. circa med. Cornus arbutus pru nus, pyri diverfis temporibus mitefcunt. V. Mitigo V. Mitigo, & Mitis TLtem univerfim tenerefcere, intenerife, ammollirf. Plin. 1. 22. c. ult.