MADIDĀTUS, a, um, bagnato, molle, madidus factus, madens. A- MADĬDO, as, avi, atum, a. 1. bagnare, madidum reddo, madefacio. MADĬDUS, a, um, bagnato, molle, vypos, dix'ßpoxos, madens, ma- MADIFICO, as, a. 1. madefacio. Quidam tribuunt Plinio l. 28. c. 7. omnes obliquitates, quibus pot varios flexus reditur, unde difceffum erat: item omnes ambages, & obliqua, obfcura, & vafra confilia Meandri dicuntur, rigiri, andirivieni. Cic. in Pifon. c. 22. ad fin, Quos tum Maandros, dum omnes folitudines perfequeris , quæ diverticula, flexionefque quæfifti? Gell. in fi. cap. 8. 1. 16. Ne tu quoque in illis dialectica gyris, atque mæandris, tanquam apud Sirenios fcopulos, confenefcas. Ammian. l. 30. c. 1. (al. 3.) Hi locorum guaritate confifi, quod ille, ut peregrinus & infuetus, mæandros faciebat, & gyros, &c. Adde Prudent. Cathemer. 6. verf. 142. Item opus penicillo aut acu factum ad fimilitudinem curfus Mæandri, flexuofo & in fe remeabili gyro defcriptum qualia in oris veftium muliebrium fæpe videmus. Feftus, Non. c. 2. n. 550. & Serv. ad illud Virg. Æn. 5. v. 250. Victori chlamydem auratam quam plurima circum Purpura mæandro duplici Melibea cucurrit Simile eft Græcorum litteræ §. Aufon. Edyll. 12. de litter. monofyllab. v. 12. Mæandrum flexufque vagos imitata vagor . Gallice zic zac: & habet locum etiam in aggeribus obfidionum. ↑ Meander in recto fingulari legitur etiam apud Claudian. 1. 2. in Eutrop. v. 266. & Avien. in Perieg. v. 999. & Senec. ep. 104. MECENAS, atis, m. Maxas. C. Cilnius Mecenas , eques R. origine Tufcus, & quidem regii fanguinis, clariffimus fuit tum amicitia Augufti, tum amore in ftudia præfertim & doctos viros, Horatium, Varium, & Virgilium præcipue fovit, & complexus eft. Hinc ftudiorum patroni hodieque per antonomafiam Mecenates appellantur. Martial. 1. 8. epigr. 56. Sint Mæcenates, non deerunt, Flacce, Marones. ¶ Narrant, delicatum fuiffe non folum cultu ac moribus (unde Juvenal. fat. 12. v. 39. veftem Purpuream teneris quoque Mæcenatibus aptam.) fed etiam ftilo: adeo elumbis, fra&ta, & mollis fuit ejus oratio: cujus fpecimina aliquot habes apud Quintil. l. 10. c. 4. ante med. & Senec. epift. 19. 101. 114. Joculares autem appellationes, quibus in eum in quadam epiftola ufus eft Auguftus, referuntur a Macrob. 1. 2. Saturn. c. 4. V. etiam Sueton. in Aug. c. 86. & Vellej. 1. 2. c. 88. Lis eft non una de fcriptione, aliis Mecenas, aliis Maecenas, aut Mecanas, aliis Mecenas fcribentibus. Ab his nos cum Manutio, Daufq. & Celiar. ftamus lapidibus tribus apud Manut. feptem apud Fabrett. & Græca confue tudine confirmante. V. Broukuf. ad Propert. l. 3. cl. 7. v. 1. MECENATIĀNUS, a, um, ad Macenatem pertinens. Sueton. in Ner. c. 38. Mæcenatiana turris. Id. in Tiber. c. 15. Mæcenatiani horti. Plin. l. 14. c. 6. Mecenatiana vina. quo MADOR, oris, m. umidità, umore, yes, humor: a madeo. Sal-MENA, 2, f. uais, genus pifcis marini (ut eft apud Plin. l. 32. luft. in fragm. apud Non. c. 2. . 534. Ingens terror erat, ne ex latere nova munimienta madore infirmarentur. Arnob. 1. 5. pag. 185. Mador terræ. Ammian. 1. 20. c. 6. ( al. 14. ) Lapides recens ftru&i, & madore infirmi. MADULSA, æ, m. ebrius: a madeo, quia vino madet. Feftus. Plaut. Pfeud. 5. 1. 7. Ego nunc probe abeo madulfa. Apud Feft. legitur & madufa: fed madulfa eft rectius. MEANDER. V. Maandrus. MÆANDRĀTUS, a, uin, flexus, tortuofus inftar Mæandri. Varr. apud MEANDRICUS, & c. ult.) exigui pretii, ex quo falfamenta fieri folebant. Fortaffe eft quod Veneti anchioa vocant. Ovid. in Halieut. v. 120. Fecundumque genus, mænæ. Martial. 1. 11. epigr. 32. Mænæ breves. & lib. 12. ep. 32. inutiles. Perf. fat. 3. v. 76. Manaque quod prima nondum defecerit orca. Cic. 2. de Fin. cap. 28. Qui voluptatem ipfam contemnunt iis licet dicere fe acipenferem mænæ non antepo nere. MÆNADES, um, f. Baccanti, Maurades, Baccha, mulieres, quæ in- MÆNALIDES, x, m. Maureλidns. Aufon. in Technopagn. de deis. MEANDRIUS, a, um, Mauidpros, ad Maandrum pertinens. Tertull. de Pall. c. 4. a med. Si quis Maandrico fluxu delicatam veftem humi protrahat. V. vocem fequent. fub fin. Ovid. 9. Metam. v. 573. Attonitus fubita juvenis Maandrius ira. h. e. Caunus Maandri nepos. Claudian. de VI. conful. Honor. verf. 635. Mæandria flumina. Propert. lib. 2. el. 25. v. 35. Phrygio fallax Mæandria campo Errat, & ipfa fuas decipit unda vias. Avien, in perieg. verf. toio. Meandria gleba. b. e. arva , quæ Mæandro alluuntur. MEANDROS, & Maandrus, & Mæander, dri, m. Maiardos, fluvius ingens Afiæ in Phrygia magna, qui e lacu in Aulocrene monte oritur, plurimifque affufus oppidis, & repletus fluminibus crebris, ita finuofus flexibus, ut fæpe credatur reverti, Apamenam regionem, & Eumeneticam, & Bargyleticos campos, demum Cariam placidus pervagatur, omnefque eos agros fertiliffimo rigans limo prope Miletum mari illabitur: quæ eft defcriptio Plinii lib. 5. cap. 29. In fabulis fingitur Oceani & Terræ filius, pater Cya-MENALIS, idis, adject. fem. Manaris, quæ eft ex Manalo Arcadia nes Nymphæ ex qua Miletus Solis filius Caunum & Byblidem fufcepit. Caufa cur tam oblique feratur, eft, quia multum limi defert & modo huic modo illi ripa adjicit. Ovid. Heroid. ep. 9. verf. 55. Maandros, toties qui terris errat in ifdem: Qui laffas in fe fæpe retorquet aquas. Id. lib. 8. Metam. vers. 162. Non fecus ac liquidus Phrygiis Mæandrus in arvis Ludit, & ambiguo lapfu refluitque, fluitque: Occurrenfque fibi venturas afpicit undas: Et nunc ad fontes, nunc in mare verfus apertum, Incertas exercet aquas. ( Hæc præclare vertit Torquat. Taff. Hieruf. liber. 16. 8.) Senec. in Herc. Fur. verf. 683. qualis incerta vagus Mæander unda ludit, & cedit fibi, Inftatque dubius, litus, an fontem petat. Lucan. I. 3. v. 208. Errantem Mæandron adit. Hinc more Meandri, flexuofe, tortuofe. Colum. 1. 8. c. ult, a med. Oportebit nonnullis locis moles intercidi, more Mæandri. T Hinc , monte. Ovid. 3. Trift. el. 11. v. 8. Cumque fuo Borea Manalis urfa videt. V. Artos. Id. 3. Faft. v. 84. colit Pinigerum Fauni Mænalis ora caput. b. e. ipfa Arcadia. MÆNALIUS, a, um, ex Manalo, Arcadicus, Mauráλios. Virg. 8. Ecl. Incipe Mænalios mecum mea tibia verfus. b. e. bucolicos, paftora les, quales in eo monte ab Arcadicis paftoribus canebantur. Stat. 9. Theb. v. 719. Mænalium nemus. Ovid. 4. Faft. v. 650. Mænalius deus. b. e. Pan. Id. 1. Anzor. el. 7. v. 14. Mænaliæ feræ. h. e. in Manalo monte verfantes. lib. 1. de ar. am. verf. 272. Mænalius canis. b. e. qui in eo monte venatur. Id. 2. Fastor. v. 192. Mænalia Arctos. V. Ar&tos. Colum. I. 10, v. 264. Mænaliæ Dryades. verf. 429. Manalius pater. h. e. Bacchus, cujus orgia in Manalo monte fiebant. Propert. 1. 4. el. 9. v. 15. Manalius ramus. b. e. clava Herculis, nimirum ftipes ab eo excifus in Manalo, cum cer vam aripedem captam vellet perimere. Stat. 7. Theb. v. 65. Manalius ales. b. e. Mercurius, qui aliger Arcas dicitur ab eod. l. 3. filv. 3. v. 8o. natus in Cyllene Arcadia monte. MENAS, adis, f. V. Menades. cat Idem Mufas 1. 5. Metam. verf. 268. fortaffe ab Homero (qui Meonides dictus eft) per prolepfim. Al. leg. Mnemonidas. V. Mnemofyne. الله اچھا MENALOS, & Manalus, i, m. Manala, orum, n. Menalo, Mai-MEONIUS, a, um, Mouonos, ad Mæoniam pertinens, Lydius. Virg. xos, mons Arcadia, apud Tegæam urbem, ubi etiam oppid. Mæ9. Æn. v. 546. Mæonius rex. & lib. 10. v. 141. Mæonia domus nalus, vel Mænala, n. plur. a Manalo Lycaonis filio. Servius fcri- & lib. 4. v. 216. Mæonia mitra. V. Lydius. & lib. 4. Georg. verf. bit fine diphthongo, & deducit a uner, pecus, ovis, quod ovi- 280. Mæonii carchefia Bacchi. b. e. vini Lydii. Ovid. 2. Metam. bus plenus effet. Virg. Ecl. 8. v. 22. Mænalus argutumque nemus v. 252. Mæoniæ ripa. h. e. Meandri Lydia fluvii. Cláudian. l. 1. pinofque loquentes Semper habet. Id. 1. Georg. verf. 17. tua fi tibi in Rufin. v. 165. Mæonius rex. h. e. Midas. T Hinc Maonii " Manala cura. Ovid. Metam. 2. v. 442. Dictynna per altum Manalon orum, Lydi. Plin. l. 5. c. 29. Item ad Etruriam pertinens Tufingrediens, & cæde fuperba ferarum. cus: quia e Lydia Tufci profecti. Ovid Metam. 4. v. 423. Mæonii nautæ. h. e. Tyrrheni, quos Bacchus in delphinas vertit, ut Id. 3. Metam. fab. ult. narrat. Sil. l. 8. v. 48. Mæoniæque decus quondam Vetulonia gentis.. 15. v. 35. Mæonius lacus. h. e. Trafymenus, cujus aquas Id. vocat . 12. v. 17. Mæonios fluctus. Id. l. 10. v. 40. Mæonia terra. h. e. Etruria. Id. l. 5. v. 329. Mæonium æquor. b. e. arva circa Trafymenum. ¶ Item ad Homerum pertinens. V. Meonides. Ovid. 2. de ar. am. verf. 4. Præferar Afcrzo Mæonioque feni. Id. 4. ex Pont. ep. 12. v. 27. Mæoniæ charta. & lib. 3. ep. 3. v. 31. Mæonium carmen. Id. de remed. amor. v. 373. Fortia Mæonio gaudent pede bella referri. Sil. 1. 4. v. 527. Non, mihi Mæoniæ redeat fi gloria linguæ, &c. Colum. in proœm. l. 1. ad fin. Parens eloquentiæ, deus ille Mæonius. MEOTE, arum, populi Scythia Europeæ, qui Maoticæ paludi, circa quam incolunt, nomen dedere. Plin. l. 4. c. 12. a med. MEOTICUS, & Mæotius, a, um, ad Mæotas, vel Mæotin paludem pertinens. Virg. 6. En. v. 800. Mæotia tellus. Id. 3. Georg. v. 349. Scythiæ gentes, Mæotiaque unda. Plin. l. 4. c. 12. a med. Mæotius lacus. Id. 1. 2. c. 67. Mæotica palus. V. Maotis. Id. l. 32. c. ult. Mæotici pifces. Juvenal. fat. 4. v. 42. Mæotica glacies. Meo tiei, orum, populi, qui eam paludem accolunt. Pompon. Mela in f. cap. 2. 1. 1. & cap. ult. ad fin. & Plin. l. 6. c. 7. MEOTIDE, arum, m. Mæotici populi. Vopifc. in Tacit. c. ult. Ipfi autem Mæotidæ ita congregabantur, quafi, &c. Adde in Aureliano c. 16. in fin. fert. MENIA COLUMNA Romæ fuit in foro, ad quam triumviri rerum ne & menianum fummum, apud nos palchi in foffitta. De his verba facit etiam Scipio Maffejus in Verona illuftr. par. 4. 1. 2. c. 13. Ceterum totam mæniani rationem paulo aliter exponit Salmaf. ad Spartian. c. 12. Primo enim nugas effe fibi videri ait, quæ de Mænio inventore traduntur a Grammaticis: deinde videtur mœniana fcribere per tertio effe ait tecta ædium plana (ut in orientalibus provinciis in ufu fuerunt, & folaria etiam dicuntur) projecta aliquantulum extra parietes, & wept Box, feu podio in circuitu munita, ne facilis in præceps lapfus effet: adducitque in eam rem teftimonium Hieronymi, quod nos in Doma attulimus. Hæc nos partim non probamus. pluris enim Afconii, & Festi auctoritatem facimus. Partim facile conciliari poffe dicimus: cum nihil obfit, quin & tabulata projecta, & ipfa plana tecta domorum podio inftructa, eodem vocabulo fignificentur, quæ eundem fpectandi ufum præbere poffunt. ¶ Meniana, & Menianas fcholas appellat Eumen. in orat. pro reftaur. Schol. c. 2. ædes publicas Eduenfes, in, quibus ludi litterarii habebantur: fortaffe quia projecturis inftru&tæ T Ad fcriptionem quod attinete diphthongum omnino retinemus cum Manut. & Daufq. ex Pandect. Florentin. apud Torrentin. quamquam & fine diphthongo in aliis antiquis lib. non contemnendis legatur. Diphthongum vero e omnino rejicimus. MÆNOMENON MEL, n. marosvoy s'a, genus mellis venenati a μairoua, infanio, quia infaniam gignit. Plin. l. 21. c. 13. MEON, onis, m. Mawr, ovos, pater Homeri. V. Meonides. Item vir Thebanus, facerdos Apollinis, de quo Stat. 4. Theb. v. 598. & noftra præfignem Mæona lauro. V. lib. 2. v. 690. T Item qui eft ex Mæonia, feu Lydia > a Mæone rege. Claudian. 1. 2. in Eutrop. v. 246. dicti poft Mæona regem Mæones. ¶ Secundam reati cafus corripit Stat. l. 5. filv. 3. v. 129. erant. MÆONIA, æ, f. Maoria, regio Afia minoris, quæ & Lydia: a Mæo- MÆONIDES, &, m. Mæonius, feu Lydus: a Mæone rege. Item Etru- MEONIS, idis, f. quæ eft ex Mæonia, Mauoris. Ovid. Metam. 6. v. MEOTIS, idis, & otis, adject. f. Mauris, ad Maotas populos per- MÆRÈO, MÆSTUS, &c. V. Marco. MESIUS, lingua Osca, menfis Majus. Feftus. 2. 372. MAGDALIDES, um, f. & Magdalia, orum n. apud medicos funt maffæ rotundæ, & oblonga in modum cylindri. Scribon. Larg. compof. 201. Emplaftrum manibus fubigetur, & reda&tum in rotundas ampliores, quas magdalidas dicunt, reponetur. Apud Plin. Valerian. I. 1. c. 6. fub fin. & lib. 2. c. 37. legitur mandalia. Sed utcumque res fe habeat, vox eft vel Græca, vel femibarbara. MAGE, più, idem quod magis apud Poetas Enn. apud Gell. I. 20. c. 10. Non ex jure manum confertum, fed mage ferro Rem repetunt. Lucret. 1. 4. v. 79. Et quanto circum mage funt inclufa theatri Mænia, tam magis hæc intus perfufa lepore, &c. Plaut. Men. 2. 3. 14. Jam fcibo, utrum hæc me mage amet, an marsupium . Virg. 10. En. v. 481. Afpice, num mage fit noftrum penetrabile telum. Ubi Servius adeo in ufum veniffe ait, ut etiam in profa inveniatur. Cicero in Frumentaria: (h, e. Verr. 5. feu lib. 3. in B Verr.) Verr. Mage condemnatum hominem in judicium adducere non poffe. Hæc Servius , quem penes fit adhuc fides. Habet quidem & Solin. fi ulla eft ejus hac in re auctoritas, in fin. cap. 1122. (al. 35, ) Nec quicquam mage patientiæ loco nationes fera ducunt. MAGIA,, f. magia, uayda, vox Perfica, quam illi fere accipiunt pro fapientia, & perfecta rerum naturalium cognitione. Duplex tamen traditur magia fpecies, quarum altera eft ea, quam jam diximus, naturalis Philofophiæ perfecta cognitio, quam Pythagoras, Plato, & Empedocles, ceterique inter philofophos præftantiffimi velut fan&tiorem quandam difciplinam indefatigabili ftudio, longinquifque peregrinationibus conquifiverunt: altera, quam yonTear, vel Derpyiar vocant, Dæmonum invocatione, infandifque incantationibus conftat, quam & leges omnes exfecrantur, & Plin. l. 30. c. 2. artem inteftabilem vocat, irritam, & inanem. Apul. I. 3. Metam. Meis his auribus audivi, ni celerius fol calo ruiffet, noctique, ad exercendas illecebras magia, maturius ceffiffet, ipfi foli nubilam caliginem, & perpetuas tenebras comminantem. Prudent. lib. 1. adverf. Sym tomach. verf. 89. Nec non Theffalice doctiffimus ille magia. V. Plin. loc. cit. c. 1. & 2. 13 MAGICE, es, f. arte magica, magia, mayınn, ars magica, magia. Plin. c. 1. 1. 30. a med. Pariter utrafque artes effloruiffe medicinam dico, magicenque, eadem ætate illam Hippocrate, hanc Democrito illuftrantibus. MAGICUS, a, um, magico, di magia, uxynos, ad magos, & magiam pertinens: & præcipue ad veneficia & incantationes. Virg. Ecl. 8. v. 66. Conjugis ut magicis fanos avertere facris Experiar fenfus. Id. En. 4. v. 493. Magica artes. Tacit. 12. Ann. c. 59. fuperftitiopes. Plin. initio . 30. vanitates. Id. I. 24. cap. 17. herbæ. h. c. quibus utuntur magi, & miras virtutes tribuunt. Sic Propert. l. 4. el. I. v. 102. aquæ. Colum. I. 10. v. 367. magicis fopitus cantibus anguis. Tibull. l. 1, d. 9. v, 23. Quid queror, heu mifero carmen nocuiffe quid herbas? Forma nihil magicis utitur auxiliis. Ovid. 7. Metam. v. 3.30. magicaque potentia linguæ. b. e. peritæ magicorum carminum. & lib. 5. v. 197. magica arma movere. b. e. magicas artes tentare. T Magici dii apud Tibull. 1. 1. cl. 2. v. 62. & Lucan. 1. 6. v. 577. funt, qui magicis facris invocantur, & evocantur, Pluto, Hecate, Proferpina, &c. de quibus Virg. 4. Æn. v. 510. Tercentum tonat ore deos, Erebumque, Chaofque, Tergeminamque Hecaten, tria virginis ora Diane. Plures enumerat Ovid. 7. Metam. v. 192. Magice linguæ funt Lucano Phoenicum & Egyptiorum litteræ per figna res varias fignificantes, lib. 3. v. 224. V. Hieroglyphicus. MAGIDA, æ, f. genus vafis efcarii, a magnitudine fic di&ti. Varr. 1. 4. de L. L. c. 25. fub fin. Magidam, aut Lanculam, alterum a magnitudine, alterum ab latitudine finxerunt. MAGINIUM, ii, n. morbus boum, cum corum pellis ita dorfo adhæ ret, ut apprehenfa manibus deduci non poffit a coftis. Veget. l. 3. de re Veterin, c. 4. a med. Sed monftrum verbi recte appellat Morgagnius epift. 3. in Veget. felt. 18. & ex Coluni. I. 6. c. 13. coriaginem reponit. MAGIRISCIUM, ii, n. parvus coquus: diminut. a udyupos. Plin. 1. 33. c. 12. a med. de Pythea calatore. Fecit idem & COCOS, magirifcia appellatos, parvulis potoriis: fed e quibus ne exempla quidem liceret exprimere: tam opportuna injuriæ fubtilitas erat. MAGIS, idis, f. mayis, genus lancis, bacino, piatto. Plin. l. 33. c. 11. Cornelius Nepos tradit tympana, fe juvene, appellata ftateras, & lances, quas antiqui magidas appellaverunt. Paul. Dig. lib. 12. tit. 6, leg. 36. Servus infciente domino magidem commodavit. Videtur effe eadem, cum magida Varronis, de qua paulo fupra dictum eft. Alii tamen interpretantur vas, in quo pinfitur, fubigiturque farina ad panem faciendum, madia, quæ & matra dicitur. Marcell. Empir. cap. 1. a med. Rafamen pastæ, quod in magide adhæret. MAGIS, più, umor, plus: adverbium comparativum, quod quidam ab obfoleto magior pro magnior ducunt. Feftus a mão trahit: quod nimis longe petitum videtur. Cic. pro Rofc. Amer. c. 14, Annos natus magis quadraginta. b. e. magis quam quadraginta. Id. pro Cluent. c. 32. fub fin. Magis ut confuetudinem fervem, quam quod, &c. Cell. 1. 2, c. 30. Panis ex filigine adftringit, magis fi fine fermento eft, magis etiam fi toftus. Cic. pro Mil. c. 7. Nifi forte magis erit parricida, fi quis confularem patrem, quam fi quis humilem necaverit. T Cum verbis, Cic. de Amic. c. 7. ad fin. Tum magis id diceres, Fanni, fi nuper in hortis Scipionis affuiffes. Terent. Heaut. 5. 1. 16. Magis, fi magis noris, putes ita rem effe. Cic. 1. Fam. ep. 9. Cum Pompejus ita contendiffet ut nihil unquam magis. Cum ablativo. Plaut. Caf. 2. 3. 9. Poftquam amo Cafinam, magis initio munditiis munditiam antideo. h. e. magis quam antea. Horat. I. 2, fat. 8. v. 16. Albanum, Mæcenas, five Falernum Te magis appofitis delectat. Id. in fi. fat. 3. l. 1. Privatufque magis vivam te rege beatus. Liv. 1. 5. cap. 44. ad fin. Magis folito. più del folito. ¶ Junctum adjectivis pofitivis, vicem comparativorum implet, non folum in iis, quæ gradu comparationis carent fed etiam in iis, quæ habent, ut magis aptus pro aptior. Horat. I. 1. epift. 7. v. 43. magis apta tibi tua dona relinquam. Cic. 5. Verr. c. 1. Ut quadam magis neceffaria ratione recte fit vivendum. Ovid, 1. Metam. verf. 182. Non ego pro mundi regno magis anxius illa Tempeftate fui. Terent. Eun. 5. 4. 12. Nihil videtur mundius, magis compofitum quidquam, nec magis elegans. Id. ibid. 2. 1.21. Nemo fuit magis feverus, nec magis continens. Ovid. Metam. 2. V. 856. parva cornua, puraque magis perlucida gemma. Plaut. Amph. 3. 1. 54. Neque lac lacti magis eft fimile, quam ille ego fimilis nec b. e. in eft mei. Virg. 4. En. v. 31. o luce magis dilecta forori. Terens. Andr. 4. 2. 15. Magis verum. Quintil. l. 9. c. 4. poft init. Oratio magis deformis. Id. l. 1o. c. 1. circa med. Orator plenior, & magis fufus. T Et eadem ratione cum adverbiis. Lucret. l. 3. v. 275. Nec magis hæc infra quidquam eft in corpore noftro. ferius. Terent. Adelph. 5. 9. 36. Magis impenfe. 4. 5. 30. Magis aperte. Varr. 1. 8. de L. L. c. 44. Magis mane fignificat primum mane: magis vefpere noviffimum vefper. ¶ Reperitur & cum ipfis comparativis. Virg. in Culice, u. 78. Quis magis optato queat effe bea tior avo, Quam qui, &c.? (não poster, Demofth. uxor 'BiTapos, Ariftoph.) Sic Plaut. Men. prol. v. 55. & Pœn. prol. v. 82. Magis majores nugas egerit. Id. Capt. 3. 4. 112. Nihil invenies magis hoc certo certius. Id. Stich. 5. 4. 22. Hic magis eft dulcius. Valer. Max. in fi. n. 1. c. 7. l. 3. Magis invidia , quam pecunia locupletior. Juftin. 1. 12. c. 11. Nec a debitoribus magis quam a creditoribus gratius excepta. Arnob. I. 4. pag. 147. Magis ignominiofius. TSæpe repetitur. Cic. Attic. I. 14. ep. 18. Jub fin. De Græcia quotidie magis & magis cogito. ogni di più. & 1. Phil. c. 2. Quotidie magis magifque perditi homines tectis urbis minabantur. Cic. fil. ad Tiron. 16. Fam. ep. 21. Ut in dies magis magifque hæc nafcens de me duplicetur opinio. Catull. carm. 63. de nupt. Pel, & Thet. v. 274. Poft vento crefcente, magis magis increbrefcunt. Id. carm. 72. in ingrat. ftatque magifque magis. Aliquando deeft, & fubintelligitur. Plaut. Rud. 4. 4. 70. Tacita bona eft mulier femper, quam loquens. Tacit. 4. Ann. cap. 61. Afinius Agrippa claris majoribus, quam vetuftis. Plaut. Men. 5. 1. 26. Quin vidua vivam, quam tuos mores perferam. Familiarem Livio hanc locutionem effe ajunt Lipf. Duker. Gronov. Drakemborch. & alii. T Jungitur particulis eo, quo, tanto, quanto, quæ amant comparativa. Cic. 5. Verr. c. 1. Legem fibi ipfi dicunt innocentiæ : atque eo magis, fi id, &c. e ciò tanto più. & de Amic. c. 2. Eoque magis, quod non affuifti. Nep. in Eumen. c. 4. Ab hoc aliquot plagis Eumenes vulneratur: neque eo magis ex prœlio exceffit, fed acrius hoftibus inftitit. h. e, & tamen non: qua ratione & in Pelopid. c. 1. & in Paufan. c. 3. a med. locutus eft. Id. in Thrafyb. c. 2. Quo magis præceptum illud omnium in animis effe debet. e per cid tanto più. & Cic. 2. Agrar. cap. 35. ad fin. Immo vero etiam hoc magis, quam illi veteres, quod, &c. Id. pro Mil. cap. 9. a med. Quanto ille plura mifcebat, tanto hic magis in dies convalefcebat. Id. 2. de Divin. c. 50. Ea fumitis, quibus conceffis, nihilo magis efficiatur quod velitis. Id. 16. Fam. ep. 19. Exfpe&to tuas litteras, te ipfum multo magis. Quo magis interdum opponitur T que ¶ minus, & eft affirmativum, non comparativum. In vet. Tab. Heracleenfi apud Mazoch. pag. 423. n. 43. Neque dolo malo fecerit quo magis reipubl. caufa abeffet. Ulpian. Dig. lib. 37. tit. 4. leg. 3. ante med. Cum refciffio quo magis, non quo minus, adhibeatur T Cum tam & quam. Virg. 7. n. verf. 787. Tam magis illa fremens, & triftibus effera flammis, Quam magis effufo crudefcunt fanguine pugnæ. Plaut. Afin. 1. 3. 6. Quam magis te in altum capeffis, tam æftus te in portum refert. Adde Men. 1. 1. 19. & Bacch. 5. 1. 5. & Lucret. l. 6. v. 454. T Magis quam, quo magis " eft Plauti Bacch. 5. 1. 5. Magis quam id reputo, tam magis uror Adde 4. 9. 1. Sed non eft facile imitandus. ¶ Magis eft, quod, vel ut, vel fequente infinito, major ratio eft, juftior caufa eft verius eft, c'è più motivo, è più di dovere. Cic. Attic. l. 16. ep.5. Magis eft, quod gratuler tibi, quam quod te rogem. Id. pro Cal. c. 6. extr. Magis eft, ut ipfe molefte ferat, erraffe fe, quam ut &c. Ulpian. Dig. lib. 26. tit. 4. leg. 5. a med. Magis eft poffe diçi, admittendam procurationem. Id. 1. 38. tit. 7. leg. 2. a med. Magis eft, ne peti poffit bonorum poffeffio. Marcell. lib. 46. tit. 3. leg. 72. a nied. Magis eft, deficere ftipulationem. Martian. lib. 7. tit. 1. leg. 41. Statuæ & imaginis ufumfructum poffe relinqui, magis eft: quia & ipfæ habent utilitatem. ¶ Magis, potius, più tofto. Cic. I. de Orat. c. 42. Perfectam artem juris habebitis magis magnam atque uberem, quam difficilem & obfcuram. Virg. Ecl. 1. 2. 11. Non equidem invideo: miror magis. Stat. 1. 1. Achill. verf. 140. fed longum cuneta enumerare, vetorque Trade magis ¶ Plus, & magis ufu differunt, tum quia plus nomen eft, & declinatur, non magis : tum quia magis refertur fæpe ad comparationem, plus fere ad magnitudinem: tum quia alterum pro altero non femper ponitur. Neque enim dicimus magis virium cunditatis: vix etiam magis poffe, efficere: neque unquam magis aquo, fed plus: raro etiam cum adjectivis numeralibus magis conjungimus. MAGISTER, tri, m. prefetto, prefidente, capo, proposło, mposatus, imisar, præfectus, præfes: a magis, vel a péyisos, maximus. Feftus Magifterare, moderari. Unde magiftri non folum doctores artium, fed etiam pagorum, focietatum, vicorum, collegiorum, equitum dicuntur: quia omnes hi magis ceteris poffunt: unde & magiftratus, qui per imperia potentiores funt, quam privati. Paul. Dig. lib. 50. tit. 16. leg. 57. Quibus præcipua cura rerum incumbit, & qui magis, quam ceteri, diligentiam & follicitudinem rebus, quibus præfunt, debent, hi magiftri appellantur. Quin etiam & ipfi magiftratus per derivationem a magiftris cognominantur. Hinc magifter populi eft dictator, tefte Cicer. 3. de Fin. c. ult. & 1. 3. de Legib. s. 3. Senec. ep. 108. poft med, & Feft. in Optima lex. cujus erat in populum fumma poteftas, ut Varro docet 1. 4. de L. L. c. 14. Idem dictus etiam magifter confulum apud Liv. ubi ait lib. 2. c. 18. T. Lartium moderatorem & magiftrum confulibus appofitum. ¶ Poft hunc fuit magifter equitum, qui ab ipfo dictatore creabatur, eique foli parebat, fummamque poteftatem habebat in equites & accenfos, ut Varr. lac, cit, dicit, generale della cavalleria. Liv. lib. 3. c. 27. Dictator magiftrum equitum dicit L. Tarquitium. Ab hu- præceptores, & virtutis magiftri. Id. pro Dom. c. 39. Autor & ma- προστασία, pooroix, magiftri dignitas, feu officium. Cic. de Senect. c. 14. Me gifter morum eft cenfor, censore. Cic. in fin. l. 3. Famil. Cum hæc MAGISTERIUM. n. magiflero, prefettura, prefidenza, πpoεdpiα, fcribebam, cenforem jam te effe fperabam eo brevior eft hæc epiftola, &, ut adverfus magiftrum morum modeftior. T Magifter curie apud Plaut. Aulul. 2. 1. 29. Ở 2. 2. 3. eft capo di contrada: fimilis ei, qui magifter vici dicitur ab Sueton. in Aug. c. 30. & in Tiber. c. ult. & vicimagifter in vet. Infeript. apud Gruter. pag. 481. n. 9. & vicomagifter a P. Vict. de regionib. Urb. R. Porro vicorum magiftri, quaterni fingulis vicis præpofiti, borgomaftri, inftituti funt ab Augufto, qui juffit eos e plebe cujufque vicinia eligi, & vicorum curam agere, fubjectos annuis magiftratibus, quos idem regionibus tuendis præfecerat, ut loc. cit. Sueton. tradit. Addit Afcon. in Pifonian. c. 4. ab his ludos Compitalitios, prætexta indutis celebratos fuiffe. Sunt qui putant, fuiffe Augufti tempore multo antiquiores > cum corum meminerit Liv. l. 34. c. 7. inducens L. Valerium trib. pleb. loquentem de lege Oppia abroganda. Sed eo loco quæ verba ad vicorum magiftros pertinent, in veteri editiones non una omittuntur. T Magifter Saliorum, inter Salios princeps. Infcript. apud Gruter. pag. 489. n. 10. ris: .. : . Officiorum, & operarum a Colum. I. 1. c. 8. diftinguitur a villico, & huic fubjicitur, ut fin- f Tom. III. feu fteriis contentus . b. e. c. 4. Magifterium collegii. Id. in Calig. c. 22. facerdotii. Aurel. Vict. de Cafarib. c. ult. pedeftre. b. e. præfectura peditum in militia. Tibull. in fi. el. 4. l. 1. Cum mea ridebunt vana magifteria b. e. amatorias inftitutiones & præcepta Plaut. Bacch. 1. 2. 40. Jam exceffit mihi ætas ex magifterio tuo b. e. non amplius tibi fubeft tanquam magiftro & cuftodi. Plin. l. 8. c. 40. circa med. de canib. Namque inter fe exercent etiam magifteria. b. c. ut unus aliis præfit, & ductorem fe præbeat in venatu, &c. Celf. 1.5. c. 27. fect. 2. Poft quæ nullo novo magifterio, fed jam fupra pofito vulnus erit implendum, & ad fanitatem perducendum. b.. nulla nova curandi ratione, quæ a medendi magiftris tradita fit. Ma MAGISTERIUS, a, um, maestrale, ad magifterium pertinens. Impp. Honor. Theodof. lib. 3. Cod. tit. 13. leg. 6. Magifteriæ poteftati inter militares viros audiendi concedimus facultatem Imp. Zeno ibid. tit. 24. leg. 3. Qui magifteriæ poteftatis fudoribus clarus factus eft. Adde lib. 6. tit. 8. leg. 1. MAGISTERO, & per fyncop. Magiftro, as, avi, àtum, a. 1. impero, præfum, magiftrum, feu præfectum ago, Feftus: Magifterarè, regere, temperare, moderari. Spartian. in Adrian. c. 1o. Inter manipulares vitam militarem magiftrans. MAGISTRA, 2, f. maestra, præceptrix. Terent. Hecyr. 2. 1. 7. Ei tit. 9. leg. 3. publica magiftrationes funt fcholæ publicæ." MAGISTRATUS • us, m. magiftrato, niaeftrato, carica, dignitas, & poteftas alicujus, vel aliquorum, qui publica auctoritate curant ea, quæ ad rempubl. pertinent: a magifter. Varr. 1. 4. de L. L. c. 14. Magifter equitum, quod fumma poteftas hujus in equites & accenfos, ut eft fumma populi R. dictator: a quo is quoque magifter populi appellatus. Reliqui, quod minores, quam hi, magiftri, diati magiftratus, ut ab albo albatus. Cic. de Amic. c. 17. Honores, magiftratus, imperia, poteftates amicitiæ anteponere. Id. pro Mur. c. 35. Magiftratus mandare. Id. 2. Agrar. c. 10. dare. Id. pro Planc. c. 25. committere. Id. 6. Verr. c. 61. ad fin. Magiftratum habere Caf. 4. 7. B. Gall. c. 33. obtinere. Liv. 1. 5. c. 9. occipere. Salluft. in Jug. c. 47. ingredi. Cic. Phil. 5 c. 19. petere, capere, gerere. Id. Verr. 2. c. 10. inite. & 3. de Legib. c. ult. Magiftratu abire. Pompon. Dig. lib. 1. tit. 2. leg. 2. ante med. fe abdicare. v. Abdico. & ibid. Magiftratum fibi prorogare. Cic. 4. Verr. c. 57. abrogare alicui. Cef. l. 7. B. Gall. c. 33. deponere. Liv. 1. 5. c. 11. In magiftratu manere. cap. 28. effe. Cic. 3. de Legib. c. ult. gerere aliquid. Afcon in Verr. 3. c. 33. Magiftratum imminuere. V. Imminuo. Magiftratuum genera duo Romæ fuere, extraordinarii, & ordinarii in illis dictatura, & magifterium equitum præcipue numerantur: præterea duumviri perduellionis, quæftores rerum capitalium, triumviri menfarii, decemviri legibus conftituendis, &c. In his dua claffes, majorum fcilicet, ut confulum, prætorum, cenforum minorum, ut ædilium, quæftorum, tribunorum plebis triumvirum, quatuorvirum, &c. curatorum alvei Tiberis, &c. pree fecto 7 fectorum ærarii, &c. V. Meal, apud Gell. c. 15. 1. 13. Præterea patricii magiftratus dicti funt, qui primum a patriciis familiis fumebantur: plebeji, qui a plebe; curules, qui curuli fella utebantur, h. e. confules, cenfores, prætores, dilefque curules. Reliqui curulis felle jus non habebant. In provinciis quoque magiftratus fuere proconfulum, proprætorum, proquæftorum, qui ordinarii erant : item triumvirum, quinquevirum, &c. coloniis deducendis, curatorum viarum extra Urbem, &c. T Magiftratus nomen proprie iis tribuitur, qui urbanam ac civilem adminiftrationem habent. nam qui militarem, horum imperia funt appellata: tametfi hoc non femper. V. Imperium Salluft. in Jug. cap. 3. Magiftratus, & imperia minime mihi cupiunda videntur. Sueton. in Caf. c. 54. Abftinentiam neque in imperiis, neque in magiftratibus præftitit. Adde in Aug. c. 61. Interdum urbani magiftratus ita diftinguuntur appellatione a provincialibus, ut illi quidem magiftratus, hi poteftates dicantur. Sueton. in Claudian. c. 23. Jurifdi&tionem in urbe delegari magiftratibus folitam, atque etiam per provincias poteftatibus, &c. In edicto Pratoris, apud Ulpian. Dig. lib. & tit. 2. leg. 1. Qui magiftratum, poteftatemve habebit. Adde ipfum Ulpian. ibid. tit. 1. leg. 13. TSæpiffime magiftratus ipfum hominem fignificat, qui in magiftratu eft. Cic. 1. Offic. c. 34. a med. Eft proprium manus magiftratus intelligere, fe gerere perfonam civitatis. Salluft. in Jug. c. 22. Oppida per magiftratus adminiftrare. Liv. 1. 5. c. 17. Creare magiftratus. Nep. in Epamin. cap. 4. Magiftratui quempiam tradere. feil. puniendum. Id. in Annibal. c. 7. His enim magiftratibus legati Romam venerunt. b. e. his confulibus. Gell. L. 2. c. 2. Tum inter filium magiftratum & patrem privatum publicos honores ceffare, genuinos ac naturales exoriri. MAGISTRO. V. Magiftero. MAGMA, atis, n. yue, fax unguenti, ut Plin. l. 13. 6. 2. interpretatur. Scribon. Larg. compof. 157. Cera libram & trientem, magmatis P. beffem. Hinc crocomagma: quod V. MAGMENTARYA VASA, quibus magmenta, & exta facra impofita inferebantur arz Varr. 1. 4. de L. L. c. 22. extr. ut legit Turneb. 1. 22. Adverfar. c. 6. Nam alii aliter omnino. MAGMENTUM, ti, n. quafi majus augmentum, ut eft apud Feft. vox aft facrorum, & dapem fignificat, quæ a rufticis, inquit Scalig. in conject. ad Varron. Jano, Silvano, Marti, Jovi dapali offerebatur. Alii, aptius ad rem fortaffe exta aucta & pinguia exponunt Varr. 1. 4. de L. L. c. 22. pag. 28, & Infcript, apud Gruter. pag. 23. #. 12. de qua V. Pignor. fymbolicar. epift. n. 30. Infcriptionis verba funt Si quis hic hoftia facrum faxit quod magmentum nec protollat, itcirco tamen probe factum efto. 5. e. fi ita facrum fecerit, ut exta pinguia & aucta non proferat, nihil tamen trifte portendat. Ita Sigon. 1. 2. de antiq. jur. provinc. a. 6. a med. Eadem verba leguntur etiam in alia tabula marmorea apud eundem Gruter. pag. 229. col. a. MAGNA GRÆCIA. V. Gracia. MAGNALIA, um, n. grandi imprese, to μsyaλax, res præclaræ, & res præclaræ, & miranda. Utitur hac voce Tertull. . 2. ad Uxar. c. 7. & in carm. 1.1. adverf. Marcion. c. 2. ¶ Magnalia arma habes in vet. Infcript. apud Murator. To. I. pag. 471. n. 5. h. e. magnifica. Loquitur enim de Ancilibus. MAGNANIMITAS, atis, f. magnanimità, grandezza d'animo, usyanoLuxix, magnitudo animi, præftantia, magnificentia: virtus animi magna. fpe&tantis, præfertim circa honores. Cic. 1. 1. Offic. c. 43. Omnis honeftas manat a partibus quatuor, quarum una eft cognitionis, altera communitatis, tertia magnanimitatis, quarta moderatio nis. MAGNANIMUS, a, um, magnanimo, uzy«ró'&vxos, qui magni eft animi, & magna conantis. Cic. 1. Offic. c. 19. Itaque viros fortes magnanimos, eofdem bonos & fimplices effe volumus. Virg. 6. En. v. 649. magnanimi heroes. Id. 3. En. v. 704. magnanimum generator equorum. Gell. I. 7. c. 19. Liberale atque magnanimum fa&tum. Ouid. 4. Faft. v. 379. Hæc, ait, illa dies, Libycis qua Ca far in oris Perfida magnanimi contudit arma Juba... MAGNARIUS, m. che ha gran maneggio, meyxλuropes, magnus negotiator a negotiorum magnitudine. Apul. . 1. Metam. poft init. Lupus negotiator magnarius omnia coemerat. Adde Infeription. apud Gruter, pag. 283. 7. 1. ex qua videntur magnarii mercatores certa cujufpiam mercis fuiffe: fed nihil certi ftatui poteft. " MAGNĀTES, tum, & tium, optimates. Legitur in quadam Infcript. apud Dempferum in paralipom. ad Rofin, antiquit. R. 1. 2. c. 12. extr. non tamen optimæ notæ. MAGNE, grandeniente, valde, uha. Tacit. Ann. 11. c. 36. Sponte an coactus tam magne peccaviffet. Al. leg. magna, quod eft multo rectius. Agnofcere videtur etiam Cledon. in arte pag. 1920. Putfch. MAGNES, ętis, m. calamita, uxyons, lapis, qui ferrum trahit, al. lapis Heraclius, & fideritis: a Magnefia urbe Lydia, quia circa cam provenit. Lucres. 1. 6. v.909. 1944. 1062. Sed Plinius 1.36. c. 16. fcribit ex Nicandri fententia, repertum fuiffe in Ida, & appellatum effe ab inventore, qui cum pecus pafcens pedum forte ha beret ferratum, & crepidas ferreis clavis compactas, animadvertit lapidem hunc ferro adhærefcere. Ceterum ab Antiquis bifariam magnes accipitur, interdum pro eo, qui ferrum trahit, interdum pro lapide argentei nitoris. Hinc quidam Veterum dicunt, alium effe magnetem a lapide Heraclio. Cic. 1. de Divin. c. 39. Ut fi magnetem lapidem effe dicam, qui ferrum ad fe alliciat, & trahat, at rationem cur ita fit, afferre nequeam. ¶ Vox eft adjetiva, & cum abfolute ponitur, lapis fubintelligitur. S. 1. 3. v. 265. Vepere Ethiopes, gens haud incognita Nilo, Qui Magneta fecant. Lucres, 1, 6. v. 908. Quem Magneta vocant. V. Magnetes, In femi nine Magnesis, idis, ut Magnetis Argo, apud Ovid. V. Magnefis, & Magnetes. MAGNESYA, æ, f. Mayoia, provincia Macedonia, Theffaliæ adnexa, in ora maris Egai. Plin. 1. 4. c. 9. T Item urbs Afia mino ris in Ionia, vel Caria, Maandri cognomine, ut eft apud Plin. l. 5. 0. 29. circa med. colonia ex Magnefia Græciæ deducta > una ex tribus, quas Themiftocli exfuli apud fe Artaxerfes dono dederat, quæ panem præberet ficut Myuntem, quæ obfonium, Lampfacum, quæ vinum fuppeditaret, uti narrat Nepos in Themift. c. ult. MAGNESIS, idis, f. quæ eft ex Magnefia. Ovid. Heroid. ep. 11. v. 9. Cur unquam Colchi Magnefida vidimus Argo? Magnefida vocat, quia ex nemore facta eft Pelii montis, qui ad Theffaliam pertinet. jus pars Magnefia eft. Al. leg. Magnetida: quod eft fortaffe rectius: a Magnetes, etis, adject. cu od. MAGNESIUS, a, um, Mayoos, ad Magnefiam pertinens. Lucret. 1. 6. v. 1062. Magnefi flumina faxi. h. e. magnetis. MAGNESSA, æ, adject. femin. quæ eft ex Magnefia. Horat. I. 3. 7. v. 18. Magneffam Hippolyten dum fugit abftinens. MAGNETARCHES, æ, m. Mayans, princeps Magnetum, fummus magiftratus apud Magnetas. Liv. 1. 35. c. 31. MAGNETES, um, m, Magnefii, Maynes, pop. Magnefiæ. Lucret. 1. 6. v. 909. Magnetum quia fit patriis in finibus ortus. Ovid. II. Metam. v. 408. Magnetas adit vagus exful. Lucan. I. 6. v. 385. Et Magnetes equis, Minya gens cognita remis. Adde Liv. 1. 33. c. 32. 34. & lib. 35. c. 31. In fingulari num. Cic. de clar. Orat. c. 91. Affiduiffime mecum fuit Dionyfius Magnes Val. Flacc. 1. 2. v. 9. Magnes campus. MAGNETIČUS, a, um, magnetem fpectans. Claudian. carm, de magnete, v. 26. Venerem magnetica genima figurat. MAGNETIS. V. Magnesis. MAGNICIES, ci f. nomen eft avis in Arabia, de qua nihil adhuc compertum eft. Auct. carm. de Phœnice, quad cum Lactantio edi solets, v. 145. MAGNIDICUS, a, um, adject. qui magna dicit, millantatore, usyaAapfauen. Plaut. Rud. 2. 6. 31. Dum tuis aufculto magnidicis mendaciis. Id. Mil. 3. 3. 48. Quin noverim magnidicum, cincinnatum machum unguentatum. MAGNIFACIO, is, a. 3. ftimare grandemente, pio TOHO, Javuto, magni æftimo Terent. Hecyr. 2. 2. 18. Quem intellexi illam haud minus, quam fe ipfum magnifacere. Al. leg. magnificare. Plaut. Afin. 2. 4. 1. Quid hoc eft negotii? neminem meum di&tum magnifacere. Id. Pfeud. 2. 1. 4. Omnes res perinde funt, ut agas, ut eas magnifacias. Sic cum fuperlat. maximifacere fidem Plaut. Caf. prol. v. 2. ¶ Ceterum fæpius divifum legitur magni facio. MAGNIFICATIO, onis, f. actus magnificandi. Macrob. 1. 5. Sar. c. 13. fub fin. Perfonarum varia magnificatio. MAGNIFICE, magnificamente, con magnificenza, grandiosamente, com fplendidezza, meyxλompans, magnificenter, laute, fplendide. Cic. in Bruto, c. 73. Amice & magnifice laudare. Id. pro Quint. c. 30. Ornare magnifice fplendideque convivium. Id. 3. Verr. c. 26. Magnifice & ornate convivium comparare. & Verr. 6. c. 27. Exornare ample magnificeque triclinium. Id. pro Dom. c. 44. Habitare laxe & magnifice. Id. 1. Offic. c. 26. extr. Magnifice, graviter, animofeque vivere. Nep. in Datan. c. 3. Magnifice donare aliquem. Plaut. in fragm. apud Gharif. 1. 2. pag. 187. Putsch. Spectavi ludos magnifice atque opulenter. Cic. 2. Catil. c. 1. Perdidimus hominem, magnificeque vicimus. gloriofamente, con fomme vanto. Liv. 1. 2. c. 6. Magnifice incedere. pompofamente, tronfo. Sic Plaut. Pfeud. 4. 1.7. Magnifice inferre fe. Id. Caf. 3. 6. 4. Magnifice patriceque amiciri. Auct. ad Herenn. l. 4. c. 21. Magnifice fe jactare, atque oftentare. con millanteria. Sic Terent. Heaut. 4. 3. 31. Magnifice efferre fe. Plaut. Perf. 2. 5. 7. Magnifice confcreabor . b. e. clare, & ut folent affe&tato graves. ¶ Refertur interdum ad magniloquentiam Tibull. 1. 2. eleg. 6. v. 11. Magna loquor. fed magnifice mihi magna locuto Excutiunt claufæ fortia dicta fores. Plaut. Pfeud. 2. 4. 11. Magnifice compellare. b. e. fplendidis & magnificis verbis. TOPro magnopere, valde. Plin. 1. 24. c. 11. a med. Radicula ex melle prodeft magnifice ad tuffim. b. e. magnopere, valde. Sic lib. 30. c. 14. Magnifice juvat ovis cerebrum gingivis illiComparativum magnificius eft Catonis, tefte Fefto. Superlat. magnificiffime eft Accii apud Prifcian. 1. 3. pag. 603. Putsch. MAGNIFICENTER, adverb. magnifice. Vitruv. 1. 1. c. 6. Oppidum magnificenter ædificatum, & eleganter. Cic. in Orat. c. 34. Omnia excelfius, magnificentiufque & dicet, & fentiet. Id. 4. Fam. ep. 7. Cum confulatum magnificentiffime, atque optime gefferis. Id. 14. Astic. ep. 4. Gloriofiffime & magnificentiffime quippiam conficere. MAGNIFICENTIA, æ, f. magnificenza, usyœhompézex, eft (ut inquit Cic. 1. 2. de Inv. c. 54. ) rerum magnarum & excelfarum cum animi ampla quadam & fplendida propofitione, agitatio, atque adminiftratio. Adde 1. Offic. c. 21, TDicitur etiam de aliis rebus. Id. in Orat. c. 25. Magnificentia epularum. fplendidezza. & lib. 1. Offic. c. 39. villarum. Id. 2. de Legib. c. penult. funerum & fepulcrorum. Id. pro Rofc. Com. c. 8. liberalitatis. Id. 1. Offic. c. 39. Cavendum eft fi edifices, ne extra modum fumptu & magnificentia prodeas. In malam partem Id. in fragm. apud Non. c. 5. n. 35. Phænices primi mercaturis & mercibus fuis avaritiam & magnificentiam, & inexplebiles cupiditates omnium rerum fupportaverunt in Græciam. ¶ Translate Ida de Amic. c. 6. Jam virtutem ex confuetudine vitæ, fermonifque noftri interpretemur: nec eam, ut quidam do&ti, verborum magnificentia metiamur. con paro¬ Le grandiofe, e pompofe. Pro magnanimitate. Id. Agrar. 2. tum. 434 |