ROMULIDE, arum, m. Romani, Romani: a Romulo. Virg. 8. En. v. 637. fubitoque novum confurgere bellum Romulidis, Tatioque feni, Curibufque feveris. Perf. fat. 1. v. 30. inter pocula quærunt Romulida faturi, quid dia poemata narrent. ¶ Romulidum pro Romulidarum eft Prudentii l. 1. adverf. Symmach. v. 6.

ROMANITAS, atis, f. mores & inftituta Romanorum Tertull. de Pall. c. 4.

ROMANULA PORTA tefte Varrone 1. 4. de L. L. c. 34. & lib. 5. c. 3. ad fin. in Palatio fuit, gradus habens in navalia, ad Volupiæ facellum. Quidam putant, effe eandem cum Porta Romana de qua in voce fequenti.

ROMANUS, a, um, di Roma, Romano, Douaios, ad Romam pertitinens, Romæ civis, aut incola. Cic. Attic. 16. ep. 2. Populum Roinanum manus fuas non in defendenda republica fed in plaudendo confumere. & lib. 10. ep. 8. Regnum non modo Romano homini, fed ne Perfæ quidem cuiquam tolerabile. Id. l. 1. de nat. Deor. c. 29. fub fin. Romana Juno. b. e. quæ ab Romanis, & Romano ritu colebatur, ut Argiva, quæ ab Argivis. Laurea Tullius apud Plix. l. 31. c. 2. Romana lingua. b. e. Latina . Plin. l. 23. c. 1. ante med. gravitas. Id. l. 15. c. 4. majeftas. Id. l. 10. c. 21. purpura. b. e. confulatus. Id. 1. 2. c. 108. computatio. all' ufo di Roma & lib. 16. c. 10. poft med. Romanum judicium. b. e. ut Romani judicant, cenfent. Id. l. 19. c. 1. ad fin. Forum. V. Forum . Romano move eft fimpliciter, aperte, fincere, candide, Latine, apertamente, fchiettamente, con candidezza, femplicemente, dus. Cic. Fam. 7. ep. 5. a med. De quo tibi homine hæc fpondeo, non illo vetere verbo meo, quod jure lufifti; fed more Romano quo modo homines non inepti loquuntur. & epift. 18. Ego te Balbo more Romano commendabo. & epift. 16. Balbus mihi confirmavit, te divitem futurum. id utrum Romano more fit locutus, bene nummatum te futurum; an quomodo Stoici dicunt, omnes effe divites, qui cælo & terra frui poffint, poftea videro. T Romani ludi , qui & Magni (V. Magnus) antiquiffimi omnium Romæ inftituti funt a Romulo, & annui facti ab Tarquinio Prifco, in honorem Jovis, Junonis ac Minervæ, fiebantque ab. Edilibus Curulibus. Dicti funt Romani, quia ab Romanis inftituti non ab exteris nationibus adfciti, ut Scenici ab Etrufcis. Primo Circenfes fuerunt, poftea & in Scenam invecti. Initio per unum diem, poftea per biduum, deinde per triduum pera&ti crevitque deinceps numerus ufque ad novem dies. Cic. Verr. 7. c. 14. Liv. 1. 1. c. 35. ad fin. & lib. 28. c.-10. & lib. 29. in fi. & lib. 31. c. 4. & alibi.

Romanam portam.

vulgus appellat, ubi ex epiftylio defluit aqua. qui locus ab antiquis appellari folitus eft ftatuæ Cinciæ, quod in eo fuit fepulcrum ejus familiæ. Sed porta Romana inftituta eft a Romulo infimo clivo Vi&toriæ, qui locus gradibus in quadram formatus eft. Eft appellata autem Romana a Sabinis præcipue, quod ea proximus aditus erat Romam. Hæc Feftus. TRomani, orum, abfolute i Romani, ¿ P'wuator. Caf. l. 1. B. Gall. c. 51. extr. Mulieres flentes implorabant ne fe in fervitutem Romanis traderent. Plin. l. 27. c. 1. extr. Dii Romanos velut alteram lucem dediffe rebus humanis videntur. Virg. 1. En. v. 286. Romanos rerum dominos , gentemque togatam. Liv. 1. 2. c. 27. Victor tot intra paucos dies, bellis Romanus promiffa confulis exfpectabat. T Romanus fedendo vincit, proverb. apud Varron. l. 1. R. R. c. 2. ductum, ut videtur, a Fabio Cunctatore, qui, ut ait Liv. 1. 22. c. 24. a med. fedendo & cun&tando Annibalem fregit. Ufurpari poteft de iis qui plus valent confilio domi, quam alii foris manu & opera. ROMILIA, & Romulia, Tribus Romana primum locum inter rufticas obtinuit, eratque trans Tiberim in Hetruria. Dicta eft a Roma ipfa, tefte Varr. 1. 4. de L. L. c. 9. quia incipiebat prope Urbis muros & ufque ad mare fecundum flumen extendebatur. Paul. apud Feft. fcribit, dictam effe a Romulo, quod ex eo agro cenfebatur quem Romulus ceperat ex Vejentibus. Cic. 2. Agrar. c. 29. Refpondit, a Romilia Tribu initium effe facturum. Infcript. apud Gruter. pag. 373. n. 8. M. Babio M. F. Rom. Secundo Æd. &c. & pag. 412. n. 5. P. Flavius Q. F. Rom. Stabilis. T Romulia legitur apud Feft. apud alios Romilia. ROMPHEA. V. Rhomphea. ROMPHUS. V. Rumpus. ROMULA. V. in Romulus, a, um. ROMULĀRIS, e, ad Romulum pertinens, ut Romularis ficus. V. Ruminalis. TRomuleus, Romanus. Sidon. in carm. 2. epift. 13. libri 9. ad fin. Toga, miles, ordo equefter, Populufque Romularis. ROMULENSIS. V. in Romulus adje&t.

ROMULEUS, a, um, di Romolo, ad Romulum, & ad Romam pertinens. Ovid. 3. Fast v. 67. Romuleoque cadit traje&tus Amulius enfe.lib.2.v.482. Multaque Romulea bella peracta manu. & lib. 5. v. 260. Romulea urbs. h. e. Roma. Id. fub fin. l. 14. Met. Romuleos ingreditur colles. Sil. I. 7. v. 485. Punica Romuleos quatient mox fpicula muros. Virg. Æn. 8. v. 654. Romuleoque recens horrebat regia culmo Petron. in fragm. pag. 676. Burm. Romulea casa (quam ftramentis tectam fuiffe tradunt Virgil. modo allatus, Vieruv. 1. 2. c. 1. & Ovid. 3. Faft. v. 184. ) Stat. 1. 3. filv. 3. v. 165. Romuleum referas iterum, Germanice, limen. b. e. Palatium. Juvenal. fat. 11. v. 104. Romulea fera. b. e. lupa . T Romuleum pro Romuleorum dixit Ennius. V. Ducllum.

ta,

ROMULUS, i, m. Romolo, P'auλos, filius Ilia, feu Rhea Silviæ, ex incerto patre, fecundum fabulas ex Marte: Remi frater geminus primus Romanorum rex & Romæ conditor ut multi fcripfere În rixa fratre interempto, regnavit folus annos feptem & triginta, & fine liberis vita functus, five illata a fuis morte, five cafu obiinter deos relatus eft & Quirini nomine cultus. Enn. apud Cicer. Tufcul. 1. c. 12. & Serv. ad En. 6. v. 764. Romulus in cæ lo cum diis genitalibus ævum Degit. V. Liv. l. 1. Aurel, Vict. de orig. gent. R. a cap. 19. & de vir. illuftr. c. 1. Flor. l. 1. c. 1. Gell. I. 6. c. 7. & lib. 11. c. 14. Valer. Max. 1. 3. c. 2. n. 3. Ovid. Faft. 2. a verf. 383. & a verf. 491. In multis antiqu. MSS. legitur Romolus. Pier. ad En. 8. v. 654. ¶ Feftus: Romulum quidam a ficu ruminali; alii quod lupa ruma nutritus eft, appellatum effe ineptiffime dixerunt: quem credibile eft a virium magnitudine (pun eft robur ) item fratrem ejus, appellatos. ROMULUS, a, um, Romuleus, Romanus. Virg. 6. En. v. 877. nee Romula quondam Ullo fe tantum tellus jactabit alumno Propert. 1. 4. cl. 4. v. 24. Romula hafta Sil. 1. 13. v. 793. Romula facta canere Horat. l. 4. od. 5. v. 1. & in carm. fæcul. v. 47. Romula gens. ¶ Julia Romula dicta eft Hifpalis colonia Romanorum in Hifpania, a C. Julio Cæfare facta, tefte Ifid. 1. 15. Orig. c. 1. ad fin. Infcript. apud Reinef. claff. 3. n. 26. M. Aurelio Vero CæfaScapharii qui Romulæ negotiantur D. S. P. D. D. Eadem Julia Romulea dicitur in veteri Infcript. apud Gruter. pag. 257. n. 12. & Romulenfis a Plin. l. 3. c. 1. ROMUS. V. Remulus. RONCHUS. V. Rhonchus. RONCO. V. Runco .

ri

RORĀLIS, le, rorans, roratus, in modum roris fparfus. Ovid. Faft. 4. v. 728. Virgaque rorales aurea mifit aquas. Plerique al. leg. roratas : quidam vorantes. RORANS, antis. V. in Roro.

"

RORARII, orum, m. iidem ac velites, expediti, ferentarii, ideft milites levis armaturæ qui, antequam acies congrederentur fundis & lapidibus pugnæ præludebant: ita dicti a rore, vel a rorando > quia ficut ros pluviam præcedit, ita hi aciem præcedebant, & pugnabant, antequam juftum & verum prælium inciperetur. Varr. 1.6. de L. L. c. 3. poft med. Rorarii dicti a rore, qui bellum committebant ante, ideo quod ante rorat, quam pluit. Feft. Rorarios milites vocabant qui levi armatura primi prælium committebant quod ut ante imbrem fere rorare folet, fic illi, ante gravem armaturam quod prodibant, rorarii dicti, qui & ferentarii. Plaut. apud Varron. loc. cit. Ubi rorarii eftis? en funt. Ubi sunt accenfi? ecce. Lucil. apud Non. c. 18. n. 3. Quinque haftæ aureolo cintu rorariu' velox. Al. leg. rorariu' veles. Id. ibid. Pone paludatus ftabat rorariu' velox. Al. leg. paludatum. Liv. 1. 8. c. 8. Primum vexillum triarios ducebat, veteranum militem fpectatæ virtutis fecundum rorarios, minus roboris ætate factifque tertium accenfos, minime fiduciæ manum eo & in poftremam aciem rejiciebantur. & fub fin. cap. 9. Nam & rorarii procurrebant inter antepilanos, addiderantque vires haftatis ac principibus. Ex his Livii locis apparet rorarios non ante haftatos aut principes, fed poft triarios in acie locum habuiffe: procurriffe autem ubi res pofceret, & ad committendam pugnam, & ad opem laborantibus opportuue ferendam Rorarium vinum, quod rorariis dabatur. Paul. ex Fefto. RORATIO, onis, f. il cader della rugiada, Yaxaouds, roris cafus Apul. 1. 9. Metam. Affiduis pluviis, nocturnifque rorationibus, fub dio, & intecto conclufus ftabulo, continuo difcruciabar frigore.

Item morbus vitium, quoties uva deflorefcente ros frigidior acinos infeftat. tunc enim hi decidunt. Plin. l. 17. c. 24. ante med. Siderationis genus eft in his deflorefcentibus roratio Id. l. 18. c. 29. docet, ad hunc morbum averruncandum inftituta fuiffe Floralia, IV. cal. Maji.

RORÁTUS, a, um, qui in modum roris decidit. Ovid. 3. Faft. v. 357; Mollis erat tellus rorata mane pruina. Al. leg. rorataque, ut ad tellus referatur. Id. Met. 4. v. 478. Læta redit Juno: quam cælum intrare parantem Roratis luftravit aquis Thaumantias Iris. Adde 4. Faft. v. 728. ¶ Translate Id. 2. ex Pont. ep. 1. v. 36. Saxaque roratis erubuiffe rofis. b. e. manu a populo fparfis. Al. leg. jacta

ris.

RORESCO, is, n. 3. roris inftar diffluere incipio. Ovid. Met. 15. V. 245. refolutaque tellus In liquidas rorefcit aquas. Al. leg. rarefcit. RÓRĬDUS, a, um, rofcidus, humidus, aquis madens. Propert. 1. 4. el. 4. v. 46. Tu cave fpinofi rorida terga jugi. Id. 1. 2. el. 23. v. 28. Rorida mufcofis antra tenere jugis. Al. leg. utroque loco rofcida, aut rofida.

RORIFER , a, um, rugiadofo, δροσοβόλος, δροσοφόρος, rorem ferens : Lucret. l. 6. v. 864. roriferis terram nox obruit umbris. Senec. in Hippol. v. 10. qua prata jacent, quæ rorifera mulcens aura Zephyrus vernas evocat herbas. Stat. 1. Theb. v. 337. Titanis late mundo fubve&ta filenti Rorifera gelidum tenuaverat aera biga. RORIFLUUS, a, um, rore fluens. Vetus Poeta incerta auctoritatis initio l. 2. Catalector. v. 14. rorißuam se&emur carmine Lunam . RORIGER, a, um rorifer. Fulgent. l. 1. Mythol. de node. Cærula rorigeris pigrefcere jufferat alis.

RO.

RORO, as, avi, atum, a. 1. irrugiadare, bagnare, Sporile, rorem, δροσίζω vel tenuem pluviam roris inftar fundo, madefacio, irroro. Translate Lucret. 1. 3. v. 470. lacrymis rorantes ora genafque. Sil. I. 10. v. 263. Cum videt in fcopulo rorantem faxa cruore Torvoque obtutu labentem in Tartara Paulum. Manil. l. 5. v. 563. Extulit & liquido Nereis ab æquore vultum, Et cafus miferata tuos roravit & undas. h. e. lacrymis afperfit. V. Roratus, Tprima perfona præfentis vix eft in ufu, inquit Diomed. l. 1. pag. 375. Putfch. T Paffive Ovid. Heroid. ep. 15. v. 97. Scribinius, & lacrymis oculi rorantur obortis. In propria fignificatione fere adhibetur in tertiis perfonis, ut pluit tonas. Golum. l. 11. c. 2. a med. Idib. Octobris, & fequenti biduo interdum tempeftas: nonnunquam rorat. Plin. l. 17. c. 10. fub fin. Periculum eo tantum die eft, fi roraverit quantulumcumque imbrem. Sueton. in Aug. c. 92. Si ingrediente fe longinquam profectionem, forte roraffet. Ovid. 3. Faft. v. 403. Cum croceis rorare genis Tithonia conjux cœperit. Varr. 1. 6. de L. L. c. 3. poft med. Rorarii dicti a rore, qui bellum committebant ante: ideo quod ante rorat quam pluit. b. e. minutæ guttulæ cadunt T Translate dicitur de quocumque humore in modum roris deftillante: & de quacumque re, humore quolibet afperfa, eumque roris inftar demittente, gocciolare a guisa di rugiada, Spooilw, Janalw. Virg. 8. En. v. 644. Raptabatque viri mendacis vifcera Tullus Per filvam: & fparfi rorabant fanguine vepres. Propert. I. 4. el. 1. v. 123. Qua nebulofa cavo rorat Mevania campo. Ovid. 3. Met. v. 683. de delphinis. Undique dant faltus, multaque afpergine rorant. & lib. 1. v. 266. de Noto. Barba gravis nimbis canis fluit unda capillis Fronte fedent nebulæ, rorant pennæque, finufque. Claudian. I. 1. in Rufin. v. 383. Rorabunt querceta favis. Valer. Flacc. l. 5. v. 415. denfæque fequuntur Pliades, & madidis rorant e crinibus ignes. Aut. pervigil. Ven. v. 20. Humor ille quem ferenis aftra rorant noctibus. Apul. Metam. 5. Pollicem nixu fortiore pupugit altius ut per fummam cutem roraverint parvule fanguinis refei guttæ ¶ Frequens eft ufus participii rorans, h. e. madens & manans, ftillans, rofcidus, ftillante, colante, gocciolante, molle. Virg. 3. n. v. 567. Ter fpumam illifam, & rorantia vidimus aftra. Ovid. 4. Fast. v. 141. Litore ficcabat rorantes nuda capillos. Stat. 2. Theb. v. 136. Impulerat cælo gelidas Aurora tenebras Rorantes excuffa comas Manil. I. 2. v. 53. Integra quæramus rorantes prata per herbas Lucan. 1. 2. v. 123. ora ferens miles feftæ rorantia menfæ Impofuit. h. e. caput abfciffum, venis fanguine manantibus. T Et adjecto cafu. Ovid. 3. Met. v. 177. rorantia fontibus antra. Stat. l. 5. Theb. v. 406. cana rorans afpergine ponti Tyndarides. Virg. in Cul. v. 75. rorantes lacte capellæ. Quintil. declam. 4. c. 8. Rorantia hoftili cruore arma. Lucan. 1. 7. v. 163. Romana figna rorantia fletu. Sil. l. 7. v. 180. irriguis citus extulit hortis Rorantes humore dapes. h. e. olera recentia vel potius ut ait Virg. Ecl. 8. v. 37. rofcida mala . Colum. l. 10. v. 267. Antraque Caftaliis femper rorantia guttis Martial. I. 7. epigr. 36. Exprimeret quoties rorantem frigore nafum. Apul. 1. 2. Metam. Venus cinnama fragrans, & balfama rorans. accafativus Græcus. ¶ Apud Manil. l. 5. v. 482. rorans juvenis eft Ganymedes, qui in cælum translatus, eft ibi Signum Aquarii T Eleganter Cic. de Senect. c. 14. Me vero & magifteria dele&tant & pocula, ficut in Sympofio Xenophontis minuta atque roranспа il bere poco e fpeffo. Hic rorantia active fumuntur, h. e. leviter & paulatim madefacientia, quia locus Xenophontis, fic habet, in Sympof. c. 2. fub fin. Εν δὲ ἡμῖν οἱ παῖδες μικροις κύλιξι επιψεκά ζωσιν, ὅτος ὁ βιαζόμενοι ὑπὸ τὸ δινε μεθύειν, ἀλλ', &c. Hinc Macrob. 1. 7. Saturn. cap. 9. Exercebo Difarium noftrum fi tamen minutis illis fuis, & rorantibus refponfionibus fatisfaciet confulenti. RORULENTUS, a, um, rugiadofo, guazzofo, Sporosis, spas, rore plenus, rofcidus, pruinofus. Colum. 1. 12. c. 38. poft med. Ne bacca rorulenta legantur, cavendum. Id. l. 5. c. 6. circa med. Rorulentæ vites. Plin. l. 18. c. 31. a med. Rorulenta uva. Id. l. 12. c. 17. Pastibus matutinis, cum eft rorulenta Cypros.

ROS, roris, m. rugiada, guazze, Spóros, opon, Yonde

nam

humor cælo defluens noctu, cum fudum eft, & omnis aura quiefcit: qui fi gelu concrefcat, eft pruina. Videtur effe vel a prima Græca voce allata, vel a pπpwnos, gutta, ftillicidium. Plin. l. 18. c. 29. ad fin. Neque in nube, neque in flatu cadunt rores. Id. l. 31. c. 10. Cum ros cecidiffet. Id. l. 18. c. 31. a med. Uvam ne legito prius, quam ros a Sole difcutiatur. Id.l. 20. c. 18. Cum ros in papavere exaruerit. Id. l. 17. c. 24. ante med. Scabies gignitur roribus lentis. fi rariores fuere, &c. Id. l. 16. c. 26. Punica roribus nimis, & pruinis florem amittit. Virg. Ecl. 8. v. 15. & Georg. 3. v. 326. Cum ros in tenera pecori gratiffimus herba eft. Ovid. 3. Faft. fub fin. ubi canuerint herbæ rore recente. & lib. 1. v. 312. Sparfaque cælefti rore madebit humus. Id. 1. Amor. el. 6. v. 55. vitreoque madentia rore Tempora no&tis eunt. Cic. in prognoft.l.1. de Divin. c. 8. extr. Cum primum gelidos rores aurora remittit. T Poetice dicitur de aqua. Lucret. l. 1. v. 769. ignis terræque coire Corpus, & aerias auras, roremque liquorum. & verf. 496. infufo lympharum rore fuperne. Id. 1. 4. v.439. quæcumque fupra rorem falis edita pars eft Remorum recta eft, &c. Quæ demerfa liquore obeunt, refracta videntur. Propert. l. 2. el. 20. Vidi te in fomnis fra&ta, mea vita, carina Ionio laffas ducere rore manus Ovid. 4. Faft. v. 778. vivo prolue rore manus. b. e. flumine vivo, ut ait Virg. 2. En. v. 719. Sic Horat. I. 3. od. 4. v. 61. Qui rore puro Caftaliæ lavit crines folutos. Id. I. od. 3. v. 56. rores pluvii. b. e. imbres. Petron. in Satyr. c. 131. amnis querulo verfabat rore lapillos. ¶ Magis proprie Virg. 6. Æn. v. 229. ter focios pura circumtulit unda, Spargens rore levi. & lib. 5. v. 854. Lethæo rore madens ramus. Adde Martial. l. 9. epigr. 19. Item de lacrymis, quæ roris inftar defluunt. Horat. in ar. Poet. Tom. III.

3.

v. 429. fuper his etiam ftillabit amicis Ex oculis rorem. Claudian. 1. 1. de rapt. Prof. v. 190. Heu quoties præfaga mali violavit oborto Rore genas! Ovid. 14. Met. v. 708. madida lacrymarum rore coronæ. Sence, in Hippol. v. 381. Lacrymæ cadunt per ora & affiduo genæ rore irrigantur. Adde Star. l. 5. filv. 1. v. 35. TeItem de aliis liquoribus. Cic. de fuo conful. l. 1. de Divin. c. 12. parvos Mavortis femine natos Uberibus gravidis vitali rore rigabat. Ovid. 11. Met. v. 57. fparfos ftillanti rore capillos. b. e. cruore Stat. 2. Theb. v.673. ardentiaque ora cruentis roribus. b. e. afpergine cruoris. Plin.l.9. c. 36. Minores purpuras cum tefta vivas frangunt, ita demum rorem eum exfpuentes. b. e. faniem, quæ color eft purpu ræ. Martial. l. 4. epigr. 59. Vipera miratur pingui fe rore teneri. b. e. fuccino. Ovid. Heroid. epift. 15. v. 76. Non Arabo nofter rore capillus olet. b. e. myrrha. Sic Tibull. 1. 3. el. 4. v. 28. Stillabat Syrio myrtea rore coma b. e. malobathro aut nardo, aut balfamo. Ros maris & ros marinus herba, aut frutex, de quo V. in Rofmarinus. Ovid. 12. Met. v. 410. Ut modo rore maris, modo fe violave, rofave Implicet. Id. 3. de ar. am. v. 690. Ros maris, & lauri, nigraque myrtus olent. Horat. l. 3. od. 23. v. 15. Parvos coronantem marino Rore deos, fragilique myrto. ¶ De rore Syriaco V. in Rhus. T In fabulis Ros eft deus, aeris & Lunæ filius. Aleman Lyricus apud Macrob. fub fin. l. ult. Saturnal. ROSA, 2, f. rosa, podor, flos pulcherrimus odoratiffimus e fpina nafcens: a Græca voce allata, ut Varr. 1. 4. de L. L. c. 21. docet. Plin. 1. 21. c. 4. Rofa nafcitur fpina verius, quam frutice in rubo quoque proveniens, illic etiam jucundi odoris, quamvis angufti. Germinat omnis primo inclufa granofo cortice: quo mox intumefcente, & in virides alabaftros faftigato, paulatim rubefcens dehifcit fe fe pandit, in calycis medio fui ftantes complexa luteos apices. Ufus ejus in coronis prope minimus eft: præterea in unguenta tranfit: emplaftris atque collyriis inferitur mordaci fubtilitate. Genera ejus noftri fecere celeberrima, Præneftina, & Campana addidere

:

ас

alii Milefiam, cui fit ardentiffimus colos non excedens duodena folia proximam ei Trachimiam minus rubentem: mox Alabandicam, viliorem albicantibus foliis: viliffimam vero plurimis, fed minutiffimis, fpineolam. Differunt enim multitudine foliorum, afperitate, lævore, colore, odore. Pauciffima quina folia, ac deinde numerofiora, cum fit genus ejus , quam centifoliam vocant, &c. Hæc Plin. l. 21. c. 4. ubi & alia multa de rofarum fatione, proventu, &c. Id. ibid. c. 18. fub fin. Et rofa adftringit, refrigerat. Ufus ejus ( in medicina) dividitur in folia, & flores, & capita. Folio. rum partes quæ candida, ungues vocantur : in flore aliud eft femen, aliud capillus: in capite aliud cortex, aliud calyx. ¶ Flos eft Veneri facer, propter odorem & pulcritudinem. Fabulantur etiam, olim candidam fuiffe, traxiffe autem purpureum colorem ex fanguine ejus deæ, cujus pedem in horto deambulantis fpina forte pupugerat, ut eft apud Natal. Com. I. 5. Mythol. c. 13. Addunt & caufam quia ficut rofa brevi viget, ita & forma corporis, & ju ventæ flos, & venerea voluptas. Nam, ut ait Aufon. Edyll. 14. v. 39. Una dies aperit, conficit una dies. verf. 43. Quam longa una dies, ætas tam longa rofarum. V. totum Edyllium, ubi & rofa defcribitur, & ejus brevitas explicatur. Lucret. 1. 2. v. 627. ninguntque rofarum floribus. Horat. l. 2. od. 3. v. 13. Huc vina & unguenta, & nimium breves Flores amœnæ ferre jube rofæ. & lib. ·3. od. 29. v. 2. lene merum cum flore rofarum. Auctor Cope, v. 14. Sertaque purpurea lutea mixta rofa. Noviffimam inter vernos flores effe, fcribit Plin. l. 21. c. 11. circa med. Hinc reprehendit refidem Verrem Cic. Verr. 7. c. 10. fub fin. quod veris initium non a Favonio, neque ab aliquo aftro notabat; fed cum rofam viderat, tunc incipere ver arbitrabatur. Ufus rofæ in coronis, quibus utebantur præcipue in conviviis, & potationibus: item in unguentis quæ divulgata maxime, ut ait Plin. l. 13. c. 1. eorumque mixturam ibid. tradit, & in Rhodinus a nobis pofita eft. V. Propert. I.

eleg. 3. v. 44. & l. 4. eleg. 6. v. 72. Ovid. 5. Faft. v. 344. & Martial. 1.5. epigr. 65. l. 7. epigr. 88. & 1. 9. epigr. 95. &c. Huc pertinent illa Cicer. 2. de Fin. c. 20. M. Regulum clamat virtus beatiorem fuiffe, quam potantem in rofa Thorium. & Tufcul. 5. c. 25. in fi. M. Omnes fapientes confiteri beatos effe neceffe eft. A. etiamne in craciatu atque tormentis? M. An tu me in viola putabas, & in rofa dicere ? Rofis ornabant menfas & lectos, farciebant pulvinos, odoris caufa. Cic. Verr. 7. c. 11. & Horat. l. 1. od. 5. v. 1. ¶ mortuos fpargebant, fternebant fepulcra. Virg. 6. n. v. 885. Propert. 1. 1. el. 17. v. 22. V. Rofalis. Vivere in rofa, in deliciis & voluptatibus. Martial. 1. 8. epigr. 77. ad Liberum. Liber in æterna vivere digne rofa. Sic Senec. epift. 36. a med. Nemo difcit, ut fineceffe fuerit, æquo animo in rofa jaceat. Labra formofi oris,

& pulcro in valtu pudor rofæ comparantur. Martial. 1. 4. epigr. 42. Pæftanis rubeant æmula labra rofis. Claudian. de nupt. Honor. v. 265. non labra rofa non colla pruinæ, Non crines æquant violæ, non lumina flammæ. Anacreon od. 28. Ipage piva, nai wapua's, P ́ódź Tậ yuλannı μiças. Virg. 12. Æn. v. 68. mixta rubent ubi lilia multa Alba rofa, talis virgo dabat ore colores. Ovid. 2. amor, el. 5. 0. 34. Confcia purpureus venit in ora pudor, Quale rofæ fulgent inter fua lilia mixta. Enn. apud Non. c. 8. n. 4. Sic mulier erubuit, ceu late & purpura mixta. Adde_Propert. l. 2. eleg. 2. v. 22. ¶ De formofo dicuntur etiam hæc Perf. fat. 2. v. 37. Hunc optent generum rex & regina: puellæ Hunc rapiant: quidquid calcaverit hic > rofa fiat. Claudian. de laudib. Serene, v. 90. quamcumque per herbam Reptares, fluxere rofæ. TEft vox blandientis amatoris. · Plaut. Afin. 3.3.74. Da, meus ocellus, mea rofa, mi anime, mea voluptas. Id. Men. 1.3.9. Quid hoc eft? induviæ tuæ, atque uxoris exuviæ, rofa. Adde Bacch, 1. I, 50. T Metonymice eft menfis

C.

Majus, rofarum tempus. Infcript. apud Gruter. pag. 753. n. 4. in fi. Oleum & prppinationem per rofam præbeant. Hinc rofales efce. V. Refalis. Rofa, unguentum, vel oleum rofaceum. Celf. 1. 8. 3. Inftillare paulnlum rofe, vel lactis, quo magis lubrico fcalprum circumagatur. cap. 4. a med. Si membrana per inflammationem intumuerit, infundenda erit rofa tepida. Adde lib. 6. c. 18. fect. 8. TIpfe frutex, unde rofa nafcitur. Plin. l. 8. c. 41. Radix filveftris rofa, quæ cynorrhodos appellatur. Id. l. 18. c. 26. ante med. Terram ad rofarum & vineæ fatum vertere bipalio. T Eft etiam rofa alba, ex cujus vermiculis nafci cantharides, Id, traditl, 29, c. 5. ad fin. & lib. 11, c. 35.

ROSACEUS, a, um, rofato, jedinos, qui eft ex rofa, Plin. l. 21. c. 3. Rofacea corona. Id. 1. 24. c. 13. a med. Rofaceun ceratum. Id. l. 15. c. 7, a med, E junco fit juncinum oleum, quod eft rofaceo fimilli mum. ¶ Rofaceum abfolute, fubaudi oleum. Plin. l. 32. c. 7. Oculum rofaceo inungere. Id. 1. 22. c. 24. Mel auribus inftillatur cum rofaceo,

ROSALIS, le, di rosa, cds, ad rofam pertinens, rofarius. In veteri Infcriptione optimæ notæ, in pariete Ecclefiæ S. Eulalia inter Afylum & Baffanum a me vifa, & defcripta, ac poftea a Muratorio inter fuas relata, pag. 867. n. 8. C. Vettonius Fabia Maximus Veteranus ex militia reverfus vivos ipfe fibi fecit: inque memoriam Jui& colenda fepulture certam pecuniæ fummam Paganis Mifquilen. dedit in rofam & efcas impendendam: & efcas rofales & vindemiales omnibus annis poni fibi voluit, &c. Sunt autem efce rofales, quæ una cum rofis menfe Majo ponebantur in fepulcro C. Vettonii: & vindemiales, quæ Autumno. De more inferendi rofas cum cibis in fepulcra alii funt multi veteres lapides apud Gruter, v. gr. pag. 237. n. 5. ut quotannis rofas ad monumentum ejus deferant, & ibi epulentur, pag. 435, n. 2. ut fuperftes rofis jacentes exornet, hicque epulentur. pag. 449. n. 6. pecuniam dedit legavitque ad folemnia cibi & rofarum, pag. 636, n. 12. curatores fubftituam, qui vefcantur ex horum hortorum reditu, natali meo, & præbeant rofam in perpetuum, Alios fatis fit indicaffe, pag, 169. n. 6. pag, 449, n, 5. pag. 460. n. 3, pag. 636, n. 12. pag. 744. n, 1. pag. 748. n. 11, pag. 753. n.4. pag. 803. n. 8. pag. 1021. n. 4. Huc pertinet illud Tibulli 1. 2. el. 4. v. 48. Annua conftructo ferta dabit tumulo. T Pagani Mifquilenfes funt quelli di Muffolente, incolentes olim vicum Mifquilem, qui nunc Mufile, Rofalia abfolute funt rofarum fparfiones in fepulcra fate. Vet. Lap. apud Maffej. in Muf. Veron, pag. 146. n. 3. Item dedit Coll, Naut. Arilic. HS. XII. N. ut ex ejus fum. reditu rofal. & parent. Jufto F, & Juftæ uxori, & fibi omni an. in perpetuom procur. Maffej. illud rofal. in rofar. mutari vult: fed ex priori Infcript. retinendum eft.

ROSANS, antis, idem quod rofeus. Quidam Poeta ( incerta auctoritatis initio 1. 2. catalector. vet. Poetar. Scalig. verf. 28. de Luna. fpeculoque rofanti Fraternas reparet per cælum libera flammas. ROSARIUS, a, um, di rofa, jedrvos, ad rofam pertinens rofaceus, rofalis. Sueton. in Ner, c. 27. extr. Indicebat & familiaribus cœnas: quorum uni mitellita quadragies HS conftitit, alteri plus aliquanto abforptio rofaria. Al. aliter leg. Apul. l. 3. Metam. In alterum diem auxilio rofario Lucius denuo futurus. & lib. 4. Rofarium venenum, T Rofarium, abfolute, locus rofis confitus, rofetum, rofajo, rofeto, podar, pedonia. Colum. l. 11. c. 2. ante med. Rofarium ferotinum perfoffum & cultum habere, jam tempus eft. Plin. l. 18. c. 26. ante med. Eodem hoc tempote hortorum, rofariorumque cura eft. Virg. 4. Georg. v. 119. biferique rofaria Pafti. Ovid. 5. Trift. el. 2. v. 23. Litora quot conchas, & amoena rofaria flores, &c. Martial. I. 5. epigr. 38. Fragravit ore, quod rofarium Pæfti. Adde Propert. I. 4. el. 5. v. 59. ROSATUS, a, um, rofato, jede, rofaceus rofa conditus. Seren. Sammon. c. 34. v.637. Lana oleo madefit, fed nondum lauta fato. Rofarum abfolute eft vinum rofa conditum, soditas divos. Pallad. l. 3. tit. 32. & lib. 11. tit. 15. & Lamprid. in Heliogab. c. 19. Fiebat autem hoc modo ut Pallad. tradit l. 6. tit. 13. quinque libras rofæ pridie purgata in vini veteris decem fextarios mergebant, & poft triginta dies decem defpumati mellis libras adjiciebant, & utebantur. Heliogabalus pineas attritas admifcere folitus eft, quo effet odoratius. Lamprid. loc. cit. ROSCIA LEX fuit theatralis apud Romanos, lata a L. Rofcio Othone Tribuno plebis, M. Glabrione, & C. Pifone Coff. qua fancitum eft, ut Equites confiderent in quatuordecim theatri gradibus, qui caveæ, ubi Senatores fpectabant, proximi erant. Extra theatrum, in Circo v. gr. confufi fpectabant Equites, & Plebes: quia lex Rofcia nihil nifi de quatuordecim ordinibus fanxerat, ut ait Tacit. Ann. 15. c. 32. donec fub Nerone latum, ut Equites etiam in Circo difcreti a Plebe, & ante ipfam fpectarent. Cum vero in theatro quoque paulatim licentia invaluiffet promifcue fedendi in quatuordeeam inhibuit Domitianus, tefte Sueton. c. 8. Horat. l. 1. ep. 1. v. 62. Rofcia, dic, fodes, melior lex " an puerorum Nænia? Adde Epod. 4. v. 15. Juvenal., fat. 3. v. 159. & fat. 14. v. 324. Epit. Liv. l. 99. & Martial. l. 5. epigr. 8. 14.6 24. ROSCIANUS, a, um, ad Rofcium pertinens, ut Rofciana imitatio, b. e. Rofcii hiftrionis, Cic. 2. de Orat. c. 59. ad fin. ROSCIDUS, a, um, rugiadofo, guazzoso, Spotwdns, panes, rore perfufus, rorulentus, rore abundans, hume&tus. Varr. 1. 2. R. R. c. 2. circa med. Cum prima luce exeunt paftum, propterea quod tunc herba rofcida meridianam, quæ eft aridior, jucunditate præftat. Plin. 1. 9. c. 10. extr. Teftudines rofcido humore viventes. h.e. rore. Virg. Ecl. 8. v. 37. rofcida mala legere. Eclog. 4. v. 30. Et duræ quercus fudabunt rofcida mella. h. e. puriffimo rore confecta. (V. Plin. 4.-11.6.11. extr. & cap. 12.) Ovid. 3. de ar. am. v. 180. Rofcida

も

cim,

L.

luciferos cum dea jungit equos. b. e. Aurora. Sic Senec. in Thyeft. v. 816. genitrix prima rofcida lucis. & in Med. v. 100. fic niti. dum jubar Paftor luce nova rofcidus afpicit b.e. rore perfufas tempore aurora. Virg. 3. Georg. v. 337. faltus reficit jam rofcida Luna. Id. 4. n. v. 700. rofcida Iris. Ovid. 2. Faft. v. 314. Hefperus & fufco rofcidus ibat equo. Plin. l. 2. c. 62. & lib. 18. c. 28. Rofcide notes. Id. I. 18. c. 27. Rubigo frequentiffima in rofcido tractu, convallibufque. b. e. ubi rores plurimi cadunt: qualia funt loca ventis minime obnoxia. Sic Colum. 1. 5. c. 6. ante med. In folo rofcido & nebulofo. Varr. 3. R. R. c. 14. Locus (cochleis) is melior, quem & non coquit fol, & tangit ros quod fi naturalis non eft, manu facere oportet rofcidum: qui fit, fi eduxeris fiftulam, & in eam mamillas impofueris tenues, quæ eru&tent aquam, ita ut in aliquem lapidem incidat ac late diffipetur. T Rofcidus locus, hume&tus, nadens, irriguus, acquofo, umido. Propert. l. 2. eleg. 23. v. 28. & Ovid. 2. Faft. v. 33. rofcida antra. Virg. 7. Æn. v. 683. rofcida rivis Hernica faxa colunt. Martial. I. 4. epigr. 18. rofcida templa. T Legitur etiam rofidus in multis libris, apud Colum. cit. 1.5. c. 6. & lib. 4. c. 30. ad fin, Pallad. in Februar. tit. 13. & Ovid. 2. Faft. v. 314. &c. Eft enim a ros, unde & rofeus. ROSCIUS OTHO, Civis Romanus qui Trib. Pleb. legem tulit, ut Equites federent in theatro ftatim fupra Senatores in quatuordecim gradibus. V. Rofcia. Hac lege Equites fibi adjunxit, alienavit a fe Plebem. Quo factum eft, ut cum quinquennio poft, Confule Cicerone, dum ludi ederentur, in theatrum veniret, a Plebe maximo ftrepitu, ab Equitibus ingenti plaufu exceptus fit. Cumque iterum Plebs, & Equites, ut quifque animo erat affectus, Rofcium accepiffent, paulatim ad verborum convicia defcenderunt, atque theatrum perturbarunt. Id cum Cicero Conful accepiffet, ftatim, advocata concione, populum caftigavit: qui in theatrum reverfus, & ipfe cum Equitibus de Rofcii honoribus, Plutarcho auctore, contendit. Unde merito Plin. ita in laudes Ciceronis erupit 1. 7. c. 30. Te fuadente, Tribus Rofcio theatralis auctori legis ignoverunt, notatafque fe difcrimine fedis æquo animo tulerunt. TQ. Rofcius Comadus, vir Lanuvinus. Cic. 1. de Divin. c. 35. Fuit perverfiffimis oculis, fed tamen Q. Catulo feniori pulcherrimus videbatur, a quo & adamatus fuit. Cic. 1. de nat. Deor. c. 28. Evalit præftantiffimus in arte hiftrionica. Cic. 1. & 2. de Orat. pro Arch. &c. Eo præftantiæ pervenit, ut, quicunque in aliqua arte excellit, is in fuo genere Rofcius dicatur. Id. 1. de Orat. c. 28. fub. fin. ¶ Hic, cum obliquos haberet oculos, & turpis effet afpectu, primus perfona in fcena ufus eft. Populus tamen eum fine perfona intueri malebat ob pronuntiandi dulcedinem. Id. 3. de Orat. c. 59. Fuit Ciceronis præceptor in pronuntiationis & geftus exercitatione. Scripfit librum, in quo hiftrionicam eloquentiæ comparavit. A Fannio quodam ob pecuniariam rationem in judicium adductus a Cicerone defenfus, abfolutus fuit. Ejus morte omnes commoti funt. Cic. pro Arch, c. 8. ROSEA. V. in Rōfeus. ROSEANUS, a, um, ad Rofeam pertinens ad Rofeam pertinens. Varr. 1. 2. R. R. c. 7. ante med. Nobiles equi a regionibus dicuntur, in Græcia Theffalici, in Italia Appuli, ab Rofea Rofeani. ROSETUM, ti, n. rofajo, rofeto, foder, locus rofis confitus rofarium. Virg. Ecl. s. v. 16. Lenta falix quantum pallenti cedit oliva, Puniceis humilis quantum faliunca rofetis. Claudion. in nupt. Honor. v. 8. Subitifque fe rofetis Veftiat Alpinus apex. ¶ Quidam volunt differre a rofario, quod fit manu & arte factum, rofetum natura. Promifcue ufurpat Pallad. in Novembr. tit. 11. Quamvis menfe Februario fint conferenda rofaria, tamen locis calidis hoc etiam menfe poterimus inftituere rofeta.

ROSEUS, a, um, rugiadoso, diosúdns, rofcidus: a ros Hinc Rofes tefte Fefto, dictus campus agri Reatini in Sabinis, quod in eo arva rore humida femper feruntur. Virg. 7. Æn. v. 712. colunt qui Rosea rura Velini. Varr. R. R. I. 1. c. 7. extr. & Plin. l. 17. c. 4. extr. Cæfar Vopifcus campos Rofex, dixit Italiæ fumen effe, in quo relicta pertica poftridie non appareret propter herbam. Serv. ad loc. Virg. cit. hunc locum appellari ait Rofulanum. T Genus eft cannabis Rofea dictum, ab eodem loco nomen habens, tantæ proceritatis, ut arborum altitudinem æquet. Plin. fub fin. cap. 9. 1.19. ROSEUS, a, um, di color di rofa, vermiglio, podsos ροδό εις rofæ colorem habens. Plin. l. 21. c. 23. fub fin. & lib. 29. c. 4. ante med. Rofeus pannus. Id. I. 37. c. 9. ante med. Refulgens quidam in purpura leviter rofeus, nitor. Id. l. 14. c. 1. Hic ( acini uve) purpureo lucent colore, illic fulgent rofeo. Id. l. 25. c. 6. Mithridatiæ herbæ caulis fuftinens rofeum florem. Nemefian. ecl. 3. v. 59. rofeum muftum. Catull. carm. 63. de nupt. Pel. Thet. v. 49. Tin&ta tegit rofeo 'conchyli purpura fuco. T Poetæ rofeas dicunt partes corporis, in quibus eft coloris fuavitas, b. e. niveus candor cum rubore fanguinis, qui color eft pulcritudinis ac venuftatis proprius, incarnato, incarnatino, fcarnatino. Unde Ovid. 3. Amor. el. 3. v. 5. Candida candorem rofeo fuffufa rubore Ante ftetit: niveo lucet in ore rubor. Virg. 1. En. v. 406. de Venere. avertens rofea cervice refulfit. lib. 2. v. 593. de ead. rofeoque hæc infuper addidit ore. Id. 12. En. v. 606. Rolex gena. Martial. 1.8. epigr. 56. Rofea labra. Claudian. in nupt. Honor. v. 19. rofeo pectebat pollice crines. Catull. carm. 65. ad Camer. v. 12. Rofeæ papilla. Val. Flacc. 1. 8. v. 257. rofea radiante juventa. Id. l. 8. v. 30. rofeus honor. b. e. venuftas admiratione & honore digna . V. Honor. Martial. 1. 7. epigr. 79. rofeus ephebus. b. e. formofus. & lib. 12. epigr. 65. rofei miniftri. T Item res alias, in quibus is color, aut fimilis apparet. Ovid. 3. de ar. am. v. 84. Rofea dea. b. e. Aurora. Sic 4. Faft. v. 714. Memnonis in rofeis lutea mater equis. Propers. 1. 3. el. 23. v. 7. Ro

ROSIO, onis, f. corrofione, rodimento, roftone, Torožis, spedromos, a&tus rodendi. Celf. 1. 7. c. 23. Spumans bilis alvo cum rofione redditur. Adde 1. 5. c. 28. fect. 17.) Plin. l. 28. c. 9. ante nied. Infunditur lac contra rofiones a medicamentis factas. & mox. Ad rofiones inteftinorum bubulum utilius. Id. 1. 20. c. 14. circa med. Pulejum ftomachi rofiones fiftit. Id. 1. 23. a med. cap. 1. Rofiones præcordiorum. ROSMARINUS, rorifmarini, m. Rofmarinum, i, n. ramerino, rofmarino, de Berri's, frutex, de quo Plin. l. 24. c. 11. a med. Eft & rofmarinum. Duo genera ejus alterum fterile, alterum cui & caulis, & femen refinaceum, quod cachrys vocatur. Apul. de herb. c. 79. Libanotis alia eft coronalis a Sorano appellata, quam Latini rofmarinum appellant, tenues nutriens virgas, in quibus folia lon

ga, tenuia, viridia: alia eft fructifera, folia habens fœniculi fimilia, fed afpera, & terræ proftrata, & boni odoris, thyrfo cubitali, c. radice turis odorem fimulante. Nafcitur in locis maritimis (ob id marinus ros dicta ) & hortis. Antequam tus fciretur, hac herba homines deos placabant. Colum. l. 9. c. 4. Ut rofmarinus, & utraque cythifus. Pallad. I. 1. tit. 27. In fruticibus fint rofæ, lilia, rofmarinus, hederæ. Adde Plin. sub fin.l. 19. V. Ros. ROSTELLUM, i, n. beccuccio, pippio, parvum roftrum, fuyxion. Colum. I. 8. c. 5. a med. Animadvertat, an pulli roftellis ova percuderint, & aufcultetur, fi pipiant. Plin. l. 30. c. 11. Muris rostellum auriculafque fummas rofeo panno adalligari jubent. grugnino. ROSTRA. V. Roftrum.

ROSTRĀLIS, e, adje. a Roftris. Sidon. l. 1. ep. ult. Dignum poema, quod apicibus perennandum auratis jufte tabula roftralis acciperet, aut etiam Capitolina. b. e. dignum, quod in as incifum pro Roftris, vel in Capitolio inter publicorum monumentorum tabulas collocetur.

ROSTRANS, antis, roftrum impingens, roftro penetrans. Plin. c. 19. 1. 18. In collibus transverfo tantum monte aratur, fed modo in fuperiora, modo in inferiora, roftrante vomere. Harduin. fufpicatur, roftrato effe legendum, h. e. vomere fimplici roftro inftructo aurito, quali in planis utebantur, tefte Pallad. l. 1. tit. ult. ROSTRĀTUS, a, um, roftro inftructus. Roftrate falces, quæ in mo

non

dum roftri curvatam & continuam aciem habent. Colum. I. 2. c. 21. Sunt autem metendi genera complura. multi falcibus vericulatis, atque iis vel roftratis vel denticulatis medium culmum fecant. Roftrate naves, roftrum in prora habentes, xaλnεußoro! vñes • V. Roftrum. Cic. 1. 2. de Invent. c. 32. Ut fi qua roftrata in portu navis deprehenfa fit, publicetur. Hirt. de B. Afric. c. 23. Cum naviculis cujufquemodi generis triginta, inibi paucis roftratis, profectus, &c. Plin. l. 9. c. 30. ad fin. Concha acatii modo carinata, inflexa puppe, prora roftrata. Id. l. 10. c. 23. circa med. Olores liburnicarum modo roftrato impetu feruntur, facilius ita findentes aera, quam fi recta fronte impellerent. Roftratus vedis genus vomeris e vete præfixum ferreum roftrum habente. Plin. l. 18. c. 18. a med. Roftrata corona apud Plin. l. 16. c. 4. & lib. 22. c. 3. eadem erat, quæ navalis, aurea, & exiguis quibufdam veluti roftris navium infignita, ut eft apud Gell. l. 5. c. 6. qua donabatur is, qui navali prælio primus in hoftium navem infiluiffet: vel generatim qui viciffet navali certamine. Duos hac donatos fuiffe, refert Plin. cit. l. 16. c. 4. primum M. Terentium Varronem, dante Magno Pompejo, ob devictos piratas: quod narrat etiam Feft. in fragm. in Navali: fecundum M. Agrippam, tribuente Augufto ob fimilem caufam. De hoc Virg. 8. En. v. 683. cui belli infigne fuperbum, Tempora navali fulgent roftrata corona T Roftrata columine, apud Sueton. in Galba, c. ult. roftris navium exornata qualis videtur in numis Cæfarum apud Patin. in Sueton. pofita eft in foro poft devi&tos navali primum prælio Carthaginienfes a C. Duilio Conf. qui primus ob id navalem triumphum egit de Pœnis, ut eft apud Plin. l. 34. c. 5. Flor. l. 2. c. 2. & in Epit. Livii, 1. 17. Adde Sil. l. 6. v.663. In ea longa Infcriptio fuit defcriptionem ejus victoria continens aliarumque rerum ab Duilio geftarum. Eft autem omnium Latinæ linguæ monumentorum antiquiffimum: ex quo videre licet , quæ illius ætatis (id eft anni ab U. C. CCCCLXXXXII. ante C. N. CCLX. ) loquendi ratio & fcribendi fuerit. Quare multum in ea defcribenda, fupplenda, explicanda laborarunt viri do&ti, & præcipue P. Ciacconius, qui fingulari libello illuftravit. V. initium littera D. Ejus fragmentum eft in Gruteri colle&tione pag. 404. n. I. T Servius ad illud Virg. 3. Georg. v. 29. navali furgentes ære columnas Auguftus inquit victor totius Ægypti, multa de navali certamine fuftulit roftra quibus conflatis quatuor effecit columnas, quæ poftea a Domitiano in Capitolio funt locata: quas hodieque confpicimus. Nam roftratas C. Duilius Cof. pofuit, victis Pœnis navali certamine: e quibus una m in Roftris, alteram ante Circum videmus a parte januarum Нас Servius.

Tom. III.

cibum capiunt, rictus: & dicitur proprie de beftiis. Volunt effe a rodo, ut raftrum a rado. Cic. 1. de nat. Deor. c. 36. a med. Aves cruribus rigidis, procero, corneoque roftro. & lib. 2. c. 47. ad fin. Animalia cibum partim oris hiatu capeffunt, partim unguium tenacitate arripiunt, partim aduncitate roftrorum. Id. 1. de Divin. c. 13. ad fin. Sus roftro fi humi A litteram imprefferit. Plin. l. 8. c. 32. Camelorum roftra. & cap. 25. extr. Hippopotamus roftro refimo. Id. 1. 9. c. 8. Roftrum delphini fimum. & cap. 10. Dentes non funt teftudini, fed roftri margines acuti. Lucan. I. 4. v. 441. nec creditur ulli Silva cani, nifi qui preffo veftigia roftro Colligit, & præda nefcit latrare reperta. Plin. l. 28. c. 10. Roftrum lupi. Id. 1. 10. c. 3. ad fin: fuperius aquila. Id. 1. 28. c. 8. inferius leonis.. Varr. 1. 2. R. R. c. 3. Capra fub roftra duas ut mammulas penfiles habent. Plin. l. 11. c. 10. Roftrum apum. Dicitur etiam de homine, fed fere in fermone familiari, & per contemptum. Plaut. Men. 1. 1. 11. Quem tu affervare recte, ne aufugiat, voles efca atque potione vinciri decet. Apud menfam plenam homini roftrum deliges. Lucil. apud Non. c. 6. n. 41. Ne defignati roftrum prætori', pedefque Spectes. Id. ibid. Arripio roftrum, labiafque hujus, &c. Varr. ibid. Itaque videas barba roftro illum commentari & unumquodque verbum ftatera auraria pendere. Petron. in fragm. Tragur. c. 75. Burm. a med. Ut celerius roftrum barbatum haberem labra de lucerna ungebam. Ulpian. Dig. lib. 19. tit. 1. leg. 17. fub fin. Roftrum perfona. la boccaccia d'un mascherone. T Ob fimilitudinem dicitur de aliis rebus. Colum. I. 4. c. 25. Falcis vinitoriæ pars, quæ adunca eft, roftrum appellatur. Eo vinitor utitur, cum incavare quid debet. Plin. l. 18. c. 18. ad fin. Vomer exigua cufpide in roftro. h. e. in anteriori parte Id. l. 28. c. 11. Fungi lucernarum, ac fuligo, quæ eft in roftris earum. Id. l. 34. c. 14. Ad denfandas incudes malleorumve roftra. b. e. qua parte mallei tundunt. Id. . 10. c. 33. Infulam ne laceret amnis, muniunt opere, palea & ftramento roftrum ejus firmantes. h. e. partem ejus in anguftum procurrentem contra flumen . ¶ Roftrum navis, pars ejus in prora prominens roftri modo, fperone, fprone ἔμβολον : quam primus addidiffe navibus dicitur Pifæus Tyrrhenus, ut Plin. refert 1. 7. c. 56. sub fin. Id mos erat ære ferroque præfigere ad i&tus in præliis. Hirt. de B. Alex. c. 46. Naves adverfæ roftris concurrunt adeo vehementer, ut navis Octaviana, roftro difcuffo, ligno contineretur. Liv. l. 37. c. 30. Regiæ naves neque ipfæ ferire roftro hoftem poterant, & obliquas fe ipfæ ad ictus præbebant. & ibid. ad fin. Rhodia cum roftro percuffiffet Sidoniam navem. & cap. 24. Roftro concurrere cum hoftium navi. Hirt. de B. Afric. c. 46. Naves roftris perforatæ merguntur. T Quas primum hoftiles naves Romani bello Latino ab Antiatibus cepere, L. Furio Camillo, C. Mœnio Coff. carum roftris, in victoria monumentum eam partem fori exornari placuit, ante Curiam Hoftiliam, tefte Varr. 1. 4. L. L. c. 32. a med. ubi fuggeftus erat, feu pulpitum, cujus figuram exhibent numi duo apud Anton. Augustin, dial. 2.& 4. ex quo conciones ad populum habebantur, ut Liv. 1. 8. c. 14. extr. & Flor. l. I. c. 11. narrant. Inde factum ipfi fuggeftui, & loco circa pofito nomen Roftra. Fuerunt autem olim ad Comitium, prope juncta Curiæ, ut ait Afcon. in Milonian. c. 5. poftea a Jul. Cæfare translata funt in alium locum ejufdem fori, ante Edem D. Julii : & hæc nova illa vetera dicta. Cic. in Vatin. c. 11. Cum Vettius peroraffet, defcendiffetque de Roftris. Liv. l. 30. c. 17. Prætor, concione advocata cum C. Lælio in Roftra afcendit. fulla ringhiera, in aringa. & lib. 34. c. 54. Conful ex auctoritate patrum in Roftra afcendit, & edixit, ut, &c. Id. l. 27. c. 50. fub fin. Vociferantes ut in Roftris prius, quam in Senatu, litteræ recitarentur. Caf. 1. 3. B. Civ. c. 21. Conful concionari conantem de Roftris deduxit. Sueton. in Claud. c. 12. extr. Plures a magiftratibus in Roftra producti. Plin. in Paneg. c. 65. Procedere in Roftra. Varr. 1. 5. de L. L. c. 9. circa med. Comitia edicere e Roftris. Cic. ad Brut. ep. 15. a med. In Lepido reprehendimur, cui cum ftatuam in Roftris ftatuiffemus, iidem illam evertimus. Vellej. l. 2. c. 19. Sulpicii caput erectum & oftentatum pro Roftris. b. e. in fuggeftu. & cap. 56. extr. Cæfar fedens pro Roftris. Sueton. in Aug. c. 100. ad fin. Bifariam laudatus eft, pro ade D. Julii a Tiberio, & pro Roftris fub Veteribus a Drufo. Alii delent to fub. Id. in Ner. c. 13. Curuli refidens apud Roftra triumMetonymice Lucan. 1. 8. v. 685. campum & phantis habitu. roftra movere. b. e. populum in comitiis & in concionibus . Id. I. 1. v. 275. tenere roftra. h. e. dominari in concionibus. Id. 1. 7. v. 65. roftra forumque optare. b. e. pacem. ROSŬLA, æ, f. parva rofa. In vet. Infcript. apud Murator. pag. 1447. n. 3. eft nomen, aut cognomen mulieris. ROSULENTUS, a, um, rofis abundans. Prudent. Tapi sep. 9. de S. Eulal. v. 199. Floribus ut rofulenta putes Prata rubefcere multimodis. Martian. Capell. l. 1. pag. 19. Rofulenti fplendoris gratia totam aulæ curiam illuminavit. b. e. rofei. ROSUS, a, um, roficchiato, rofo, corrofo, abrofus: a rodo, is. Stát. 1. 4. filv. 9. v. 10. Rofus tineis fituque putris. Martial. l. 3. epigr. 24. Vite nocens rofa ftabat moriturus ad aras hircus. Id. l. 7. epigr. 19. a med. Rofos tepenti fpondylos finu condit. Petron. in fragm. apud vet. Scholiaft. Horat. epod. 5. v. 48. Pollice ufque ad periculum rofo.

ROTA, æ, f. ruota, Tpoxòs, inftrumentum verfatile rotundum, orbis, quo v. gr. circumacto currus procedit, aut figulus vafa format, &c. Ducunt a foder, impetu feror. Plaut. Capt. 2. 3. 9. Pro rota me uti licet vel ego huc, vel illuc vortar, quo imperabitis. Plin. l. 8. c. 16. a med. Orbes rotarum circuma&ti. Id. l. 16. c. 43. Rota rum axibus fraxinus utilis. Id. l. 28. c. 9. a med. Adipe verrino axiEeeee 2

bus

bus vehiculorum perungendis ad faciliorem circumaétum rotarum utebantur. Ovid, 2. Met. v. 107. Aureus axis erat, temo aureus aurea fumma Curvatura rota. verf. 317. Rotarum radii. Virg. 2. En. v. 235, pedibufque ( equi C

2. Mer, v. 133. rotarum venei rotarum Subjiciunt lapfus, Ovid.

e.

h. e. orbitæ. Id. 2. ex Pont. ep. 7. v. 44. curvis Appia trita rotis. Id, in lbin, v. 194. celeres rotæ. & verf. 178, rapida. Id. 2. ex Pont, ep, 10. v. 34. Effeda nos agili five tulere rota. & lib. 1. ep, 8. v. 68. Appia ferventi ducit in arva rota, Horat. I, & od. 1. v. 5. metaque fervidis evitata rotis. Propert, 1, 4. cl. 8, v, 18, effufa per faxa rotæ. Plin. l. 18. c. 10. Rota, quas aqua verfat obiter. Id. 1. 19. c. 5, Penfiles hortos rotis in folem promovere. Horat. de ar. Poet. v. 21. amphora cœpit Inftitui; currente rota cur urceus exit? Plaut. Epid. 3. 2. 35. Vorfutior es, quam rota figularis. yyyλus TAUSPORTEpos, Propert. 1. 3. cl. 4. v. 26. Staminea rhombi ducitur ille rota. b. e, ipfo rhombo, vel rhombi verfatione & curfu. Per fynecdochen ponitur pro curru, carro, cocchio, Virg., 12. Æn. v. 671. eque rotis magnam profpexit ad urbem. Valer, Flacc. I. 1. v. 678, de Neptuno, ubicumque rotis horrendus, equifque Stas, pater, Ovid. 2. de ar. am. v. 230. Si rota defuerit, tu pede carpe viam, & lib. 3. v, 468, nec admiffis excutiare rotis. Id, 2. Met. v. 312. rotis expelli. Id. 2. de ar, am, v. 8. & Propert, l. 1. cl. 2. v. 20. Avesta externis Hippodamia rotis. Propert. l. 4. cl. 10. v. 42. Nobilis e tectis fundere gefa rotis. b. ex effedo, aut covino. T Rota folis eft ipfum folis corpus, difcus, orbis, rotundus globus. Lucret. 1. 5. v. 433. Hic neque tum folis rota cerni lumine largo Altivolans poterat. Adde verf. 565. Sic Enn. apud Ifid. 1. 18. Orig, c, 36. extr. & Val. Flacc. 1.3.v. 559. Inde patefecit radiis rota candida cælum. Senec, in Herc. Oet. v. 1022, Teftor nitentis flammeam Phœbi rotam. Trota Luciferi eodem modo intelligenda videtur. neque enim Lucifero currus tribui folet, fed equus, ut eft apud Ifid. loc. cit. & Ovid. 15. Met. v. 189. cumque albo Lucifer exit clarus equo, Tibull. I. 1. el. 10. v. 62. Dum rota Luciferi provocet orta diem - Claudian, 2, in Rufin. v.337. de eod. Feftinamque rotam folito properantior urget. In illo Senec. in Herc. Oet. v. 1439, Phoebique tritam flammea zonam rota: rota currus Phœbei omnino fignificatur. At in Thyeft, v. 796, Nondum Hefperia flexura rote Jubet emeritos folvere currus. h. e. flexus & inclinatio cæli ad occidentem. Apud Valer. Flace, l. 5. v. 413. sapit ipfe fol) nitentes Altus equos, curvoque diem fubtexit Olympo: Pone rota breviore foror, denfæque fequuntur Pliades, rota brevior eft brevior & anguftior gyrus, quem fuo curru Luna percurrit. T Eft etiam gyrus feu circuitus in illo Propert. I. 2. el. 19. v. 65. prius infecto depofcit præmia curfu, Septima quam metam triverit ante rota. b. e. feptimus circuitus curru Circenfi, nam fepties obeundus erat Circus victoriam appetenti, ut Varr, docet apud Gell. 1. 3, c. 10, fub fin. & Ovid. in Halicut, v. 68, anni, circularis curfus anni fe circumagentis. Senec. in Herc. Fur. v. 179. volucrique die Rota præcipitis vertitur anni. T Præterea fuit rota genus fupplicii apud Græcos, quo fontes diftento corpore, & inter rota radios implicato fufpenfi torquebantur. Cic. 5. Tufcul. c. 9, Theophraftus putatur dicere, in rotam beatam vitam non afcendere. Apul. I. 3. Metam. Nec mora, cum ritu Græcienfi ignis, & rota, tum omne flagrorum genus inferuntur, Senec, in Herc. Oet. v. 1011. Membra præbere rotæ. Talis effe fingitur pœna Ixionis apud Inferos. Tibull. l. 1. el, 3. v. 73. Illic Junonem tentare Ixionis aufi Verfantur celeri noxia membra rota, Senec. in Herc. Far. v. 750, Rapitur volucri tortus Ixion rota. Claudian, 2. de rap. Prof. v. 335. Non rota fufpenfum præceps Ixiona torquet. Virg. 4. Georg. v. 484. Atque Ixionii vento rota conftitit orbis. Id. 6. Æn. v. 616. Saxum ingens volvunt alii, radiifque rotarum Districi pendent. ¶ Refertur ad varietatem inftabilitatemque Fortunæ, que rotæ infiftere dicitur. Cic. in Pifon. c. 10. In quo ne tum quidem, cum illum fuum faltatorium verfaret orbem, fortunæ rotam pertimefcebat. Tibull. I, 1, eleg. 6. verf. 33. At tu, qui potior nunc mea furta timeto, Verfatur çeleri Fors levis orbe rota. Item ad amorem. Plaut. Ciftell. 2. 1. 4. Jactor, crucior, agitor, ftimulor, verfor in amoris rota mifer. Propert, l. 2.el. 7. v. 32. Vinceris, aut vincis, hæc in amore rota est. T Commode etiam ad elegiacum carmen. Ovid. 1. de ør. am. v. 264. imparibus vecta Thalia rotis. lib. 3. ex Pont. ep. 4. v. 85. Ferre etiam molles elegi tam vafta triumphi Pondera difparibus non potuere rotis. T Denique rota nomen eft marina beluæ, quaternis radiis diftin&tæ, modiolum ejus oculis duobus utrinque claudentibus. Plin. l. 9. c. 4. & lib. 32. c. ult.

es,

TRota

ROTABILIS, le, qui rotari, & in gyrum agi potest. Ammian. 1. 23. c. 4. Cal. 7. Validi juvenes verfant agiliter rotabilem flexum. ¶ Item qui rotis & rhedis percurri poteft. Infeript. apud Gruter. (fi modo legitima eft) pag. 149. n. 1. C. Julius Cæfar viam inviam folert. f. & impendio rotab. redd.

ROTĀLIS, le, qui rotas habet, ut Rotale carpentum, Capitol. in Macrin. c. 12. a med.

ROTATILIS, le, qui in gyrum agitur. Sidon. 1. 2, ep. 9. ante med. Inter rotatiles catastropharum gyros. Prudent, in præfat. Perifteph. v. 8. Sacramus & rotatiles trochæos.

ROTATIM, in giro, in ruota in circolo, núna, in modum rota in orbem. Apul. lib. 10. Metam. Puelli puellæque faltantes Pyrrhicham decoros ambitus inerrabant, nunc in orbem rotatim flexuofi, s nunc in obliquam feriem connexi, &c. ¶ Apud Diomed. lib. 3. pag. 474. Putfch. rotatim & volubiliter dicere eft per trochæos loqui. Trochæus autem eft drò no TxH, unde & poxos, rota. ROTATIO, onis, f. il givare, xvxhooooia, in gyrum verfatio, circumductio. Vitruv, I. 10. c. 8. fub init, Nec fine porre&to rotationis

verfationes onerum poffunt facere levationes. in fi. Rotatio circini.

ROTATOR, oris, m. qui rotat, & in gyrum agit. Stat. 1.2. filv, 7. v. 7. Et tu Baffaridum rotator Euan. ROTATUS a um, girato, xuxλaws, in gyrum actus. Au&. Paneg. ad Pifon. v. 53. Et nunc cervice rotata Incipit effufos in gyrum carpere curfus. Ovid. 12. Met. v. 296. Ignis rotatus. Plin. lib. 8. c. 16. Correptum aliquem, rotatumque fternere. & cap. 53. Ut rotati tormento aliquo. Id. 1. 2. c. 3. Moles rotata vertigine affidua. Ovid. 2. Met. v. 74. poterifne rotatis Obvius ire polis? lib. 9. v. 221. rotatæ nives. Quintil. declam. 17. c. 16. Rotatos per abrupta mollis jactus explicuit. Prudent. in Romano, v. 537. Cadet rotati folis in terram globus, Sermo rotatus, eft oratio bre

vis, expedita, & volubilis. Juvenal. fat. 6. v. 448. aut curtum fermone rotato Torqueat enthymema.

ROTATUS, us, m. rotatio, circumvolutio. Stat. Achill. 2. v. 416. didici, quo Pæones arma rotatu, Quo Maceta fua gæfa citent. Aufon, in Mofell, verf. 362. Præcipiti torquens cerealia faxa ro

tatu.

ROTO, as, avi, atum, a. 1. girar attorno, far rotare, roteare, nuκλόω, περιελίσσω, σφενδονάω, τροχίζω, for more verfo circumago, volvo, in orbem verto, torqueo. Ovid. 4. Met. verf. 515. & parva Learchum Brachia tendentem rapit, & bis terque per auras More rotat funda. Horat. 1. 4. od. verf. 11, Sordidum flammæ trepidant rotantes Vertice fumum. Lucret. 1. 6. v. 201. de ventis. rotantque cavis flammam fornacibus intus. Virg. 9. Æn, vers, 441. ac rotat enfem fulmineum. Val. Flacc, 1, 6. v. 551. clypeumque rotans. Id. l. 4. v. 235. Sanguineofque rotat furiis ardentibus orbes. b. e. torquet in gyrum oculos. Id. l. 1. v, 20. de vare deo pleno. vittamque, comamque per auras Surgentem, laurufque rotat. (fimilem locum habes apud Lucan. 1. 5. v. 172. ) Quintil. 1. 11. c. 3. ante med. Jactare caput, & comas excutientem rotare fanaticum eft. Lucan. l. 6. v. 222. Urfa fe rotat in vulnus. Ovid. 1. 2. de ar. am. v. 373. Sed neque fulvus aper media tam fævus in ira, Fulmineo rabidos cum rotat ore canes. Val. Flacc. I. 4. v. 656. Unda laborantes præceps rotat. Claudian. de IV. conful. Honor, v. 329. Rotare faxa. h. e. jacere, lanciare. ductum a funda. Sic Stat. 9. Theb. v. 801. in ora loquentis Telum immane rotat. Lucan. 1. 8. v. 673. caput enfe rotare. b. e. defectum provolvere Manil. l. 1. v. 281. Orbis fidereus ætherios rotat curfus. b. e. agit in orbem. TRotari, in gyrum verti, circumagi, andar in giTO Manil. I. 1. v. 595. His eadem eft via, quæ Mundo, pariterque rotantur inclines. girano. Stat. I. 1. Achill. v. 56. fcopulofaque cete, Tyrrhenique greges circumque infraque rotantur. rotando nuotano. TRotare dicuntur pavones, cum caudam explicantes fe circumagunt. Colum. 1. 8. c. 11. circa med. Signa funt exftimulatæ libidinis, cum femetipfum veluti mirantem gemmantibus pinnis protegit idque cum facit, rotare dicitur. Al. leg. rotari . T Abfolute neutrorum more, Virg. 10. Æn. v. 362. qua faxa rotantia late Impulerat torrens. Ubi Servius: ut Eleufine matris volventia plauftra (l. 1. Georg. v, 163.); Rotantia ergo, quæ ro

tantur.

ROTULA, æ, f. rotella, rotelletta, rotellina, τpoxioxos, parva rota. Plaut. Perf. 3. 3. 38. Citius abeunt, quam in curfu rotula circumvortitur. Plin. l. 18. c. 18. ad fin. Ut duas aratro adderent rotulas. Colum. . 11. c. 3. a med. Poffunt etiam vasis majoribus rotulæ fubjici, quo minore labore producantur. ROTUNDATIO, onis, f. ritondamiento, spoyyuwors, actus rotundandi, rotunditas. Vitruv. 1. 1. c. 6. ad fin, Diducto circinó circumagatur linea rotundationis. Adde . 3. c. 1. & l. 10. 6. II. ROTUNDATUS, a, um, ritondato, spoyyuλwuevos, rotundus factus. Vellej, in fin. cap. 59. 1. 2. Solis orbis fuper caput ejus, curvatus æqualiter, rotundatufque in colorem arcus confpectus eft. Apul. 1. 11. Metam. Vasculum in modum papilla rotundatum, ¶ Tranf late Sidon. I. 8. epift. 4. Citos iambos, elegos acutos, tos hendecafyllabos elucubrare. b. e. polite & affabre compofitos. ROTUNDE, ritondamente, spoyyóλws, cum rotunditate. Translate eft concinne, collecte, ut ait Non. c. 2. n. 727. vel eleganter pofite, ut alii; nam ut rotundum fit aliquid, arte opus eft, & diligentia. Cic. 4. de Fin. c. 3. ad fin. Ifta ipfa, que tu breviter regem dictatorem, divitem folum effe fapientem, a te quidem apte ac rotunde quippe: habes enim a rhetoribus. Supra dixerat polite apteque. ROTUNDIFOLIUS, a, um, rotunda habens folia, ut Herba rotundifolia, Apul. de herb. c. 71.

ac rotunda

com

ROTUNDITAS, atis, f. ritondezza, rotondità, spoyyunótus, figuram habens rotundam, circulus, , gyrus, circuitus. Plin. l. 37. cap. 11. Gemma rotunditatis abfoluta. Id. l. 16. c. 23. Populo albæ folia in juventa circinata rotunditatis funt: vetuftiora in angulos exeunt. Id. I. 19. c. 5. ante med. Rapum rotunditate brevi notabile. Id. l. 11. c. 18. Apes optimæ breves, variæque, & in rotunditatem compatiles. Id. 1. 22. cap. 22. ante med. Olus foliis in rotunditatem longis. Id. I. 18. c. 13. Rapa in rotunditatem globantur. T Tranflate Macrob. 1. 7. Saturn. c. 5. Aures noftras gratia linguæ captivas tenet, & verborum rotunditati affentire cogimur, circumventi volubilitate fermonis. Sidon. 1. 1. ep. 1. Symmachi rotunditatem C. Plinii difciplinam maturitatemque veftigiis infequi. ROTUNDO, as, avi, atum, a, 1. far rotondo, ritondare, spoyyurów, rotundum facio. Cic. de Univerf. c. 1o. Cumque fimilem univerfitatis efficere vellet, ad volubilitatem rotundavit. Vitruv. l. 10. c. II. Rotundare tignum ad circinum. Plin. l. 21. c. 17. circa med. Omnes herbæ folium primum emittunt, mox in caulem rotundantur. sondeg