Зображення сторінки
PDF
ePub
[ocr errors]

3. de Orat. c. 38. & alibi. Quintil. l. 8. c. 6. etiam metaphoram, modo Græce, modo Latine. Adde & Feft. & Charif. I. 4. pag. 243. Purfch. & Diomed. 1. 2. pag. 451. METAPLASMUS, i, m. μεταπλασμός, transformatio : a μετά, & πλάσε ow, fingo, formo. Eft apud Grammaticos dictio, aliter quam debuit, figurata, metri, aut decoris caufa, inquit Charif. I. 4. pag. 248. Purfch. ubi quatuordecim ejus fpecies enumerat. Eadem fere habent Valer. Prob. l. 1. pag. 1437. & Diomed. I. 2. pag. 435. Locum habet in Poetarum fcriptis, in quibus quemadmodum qui folœcifmi funt, fchemata, & fchematifmi, ita qui barbarifmi metaplafmi appellantur, ut Id. ibid. pag. 446. & 449. docet. Serv. tamen ad 1. 5. En. v. 120. fcribit metaplafmum non effe proprie barbarifmum, fed medium quid inter eum, & Latinam perfectamque locutionem. Porro fpecies illæ funt, quæ figuræ Grammaticæ appellantur, profthefis, parenthefis, paragoge, aphærefis, fyncope, apocope, ectafis, fyftole, diærefis, fynalophe, epifynalophe, ethlipfis, antithefis, metathefis: de quibus V. fuis loc. Quintil. lib. 1. cap. 8. (al. c. 14.) a med. In prælegendo Grammaticus deprehendat quæ barbara, quæ impropria, quæ contra legem loquendi funt pofita: non ut ex his utique improbentur poetæ (quibus, quia plerumque metro fervire coguntur, adeo ignofcitur, ut vitia ipfa aliis in carmine appellationibus nominentur: metaplafmos enim, & fchematifmos, & fchemata vocamus, & laudem virtutis neceffitati damus) fed ut commoneat artificialium, & memoriam agitet. METAPLASTICOS, adverb. Tλsins dicitur apud Poetas ufurpari id, quod propter neceffitatem metri mutare confueverunt: quod idem barbarifmus dicitur in foluta oratione. Feftus. METAPONTINUS, a, um, ad Metapontum pertinens (Græce MéπRovion) quæ eft urbs Italia in finu Tarentino. Liv. I. 24. c. 20. a med. Metapontinus ager. ¶ Metapontini, orum, ejus urbis incolæ. Id. in fin. 1. 22. & lib. 25. c. 15. METARIUS, um, a ad metam pertinens. Arnob. 1. 2. pag. 70. Animæ corporei tactus, & metariæ circumfcriptionis expertes. nulla corporis meta circumfcriptæ. METASTASIS, is, f. Metsons, figura Rhetorum, qua crimen, quod defendere non poffumus, in alium transferimus. Quintil. l. 7. c. 4. ante med. fed Græce. ¶ Item qua imaginamur, quæ futura fuenifi aliquid eveniffet, quod impediret: ut cum Cic. pro Mil. c. 12. enarrat quæ facturus fuit Clodius, fi præturam invafiffet. Id. l. 9. c. 2. ante med. itidem Græce. TItem tranfitio: fed & hoc apud Græcos. Eft autem a pedis, aliud pro alio ftatuo, muto. METATHESIS, is, f. Merens, tranfpofitio litterarum: a Meri, trans, & in, pono: ut Thymbre apud Virg. 10. En. v. 394. pro Thymber. Charif. 1. 2. pag. 249 Putsch. Diomed. 1. 2. pag. 437. Val. Prob. in fin. 1. 2. fed Grace. METATIO, onis, f. mifuramento, difpofizione, disegno, naτautтpr

re,

τις

9

μετά,

actus metandi, difpofitio, defcriptio. Colum. lib. 3. cap. 15. Hac in quincuncem vinearum metatio expeditiffima ratione conficitur.

METAXARYI, orum, m. ferici distractores. Imp. Juftinian. lib. 8. Cod. tit. 14. leg. ult.

METATOR, oris, m. mifuratore, difpofitore, disegnatore, usTPNTS, qui metatur, & in certas partes locum aliquem diftribuit, ac per menfuras defcribit: ut metator caftrorum, qui agmen prægreffus locum caftris ponedis metitur: agri, qui agri menfuras agit, menfor, decempedator: vinee, oliveti, &c. qui loca difponit ferendis vitibus, oleis, &c. Cic. Phil. 11. c. 5. Saxa nefcio quis, caftrorum antea metator, nunc, ut fperat urbis. & Phil. 14. c. 4. Urbs, quam jam peritus metator, & callidus decempeda fua Saxa diviferat. Lucan. Ì. 1. v. 381. Caftra fuper Tusci si ( jubeas) ponere Tibridis undas, Audax Hefperios veniam metator in agros. Plin. l. 18. c. 33. Hunc (ventum) oliveti metator caveat. Lactant. l. 4. cap. 11. Volens Deus metatorem templi fui mittere in terram. Tertull. lib. 1. adverf. Marcion. cap. 8. extr. Tempus arbiter & metator initii & finis.

METATORIUS, a, um. Metatoriam paginam dicit Sidon. 1. 8. ep. 11. epiftolam, quam parandi hofpitii caufa, quafi metandis caftris, ad amicum, cum ad eum properaret, præmiferat.

[ocr errors]

METAXATUS. V. in Metaxa.

[ocr errors]

ΜETELLA, 2 f. Veget. 1. 4. de re milit. c. 6. Inventum quoque remedium eft, ut de ligno crates facerent, quas metellas vocaverunt lapidibufque complerent: ea arte inter bina propugnacula conftitutas, ut fi per fcalas afcendiffet hoftis, & partem aliquam ipfius contigiffet, fupra caput fuum vergerent faxa. Ubi Stevvech. mirum effet, inquit, ni variarent libri in vocabulo incognito: itaque alibi metilas, alibi medullas legitur. Martinius in Lex. conjicit metulas. T De lege Metella V. in Metilius. METELLI orum familia Romana in gente Cæcilia m. plebeja quidem, fed illuftribus viris quamplurimis clariffima. Dicti funt quafi mercenarii. hoc enim fignificat ipfa vox. Unde Attius apud Feft. Calones, famulique, metellique, caculæque. Vet. Gloff. Metelμίσθιος . T Celeberrimus fuit in his L. Metellus L. F. cu jus elogium habes apud Plin. 1. 7. c. 43. item Q. Metellus, de quo Id. ibid. c. 44. & Cic. 5. de Fin. c. 27. Vellej. l. 1. c. 11. Valer. Max. l. 7. c. I. n. I.

METATŪRA 2 f. metatio. Lactant. l. 4. c. 11. a med. (ex Hierem. 8. 8.) Incaffum facta eft metatura. METATUS, a, um, misurato, disegnato, dimenfus, defcriptus, difpofitus. Horat. 1. & fat. 2. v. 114. videas metato in agello Cum pecore & gnatis fortem mercede colonum. Id. I. 2. od. 15. v. 14. nulla decempedis Metata privatis porticus. METAURUS, i, m. Merro, Mrupos, fluvius Italia in Brutiis, qui in mare Tyrrhenum influit. Plin. l. 3. c. 5. ad fin. T Item in Umbria, Metaro, Metro, in Adriaticum mare incurrens. Id. l. 3. c. 14. & Pomp. Mela 1. 2. c. 4.

10.

lus,

[ocr errors]

METELLINUS, a, um, ad Metellum aliquem pertinens. Cic. Attic. 1. 1. ep. 13. ad fin. In illam orationem Metellinam addidi quædam. b. e. quam ipfe habuit contra Q. Metelli concionem, cujus meminit Gell. l. 18. c. 7. ¶ Edes Metellina apud Feft. in Tarpeje exftructa fuit a Q. Metello Macedonico, qui, ut ait Vellej. l. 1. c. 11. a med. primus omnium Romæ ædem ex marmore molitus vel. magnificentia, vel luxuriæ princeps fuit. Plin. lib. 36. cap. 5. ad fin. Pafiteles Jovem fecit eboreum in Metelli æde, qua Campus petitur.

METAXA, x, f. videtur effe fericum rude, ac nondum tinctum, neque in fila diductum, apud Martian. Dig. lib. 39. tit. 4. leg. ult. a med. & Impp. Arcad. Honor. & Theodof. lib. 11. Cod. tit. 7. leg. Item funiculus, vel filum: quo fenfu accipiunt illud Lucilii apud Feft. in Rodus, & Ifidor. in fin. cap. 4. leg. 19. Orig. Plumbi pauxillum rodus, linique metaxam. & Vitruv. 1. 7. cap. 3. Sin arundinis Græcæ copia non erit, de paludibus tenues colligantur: & metaxæ, & tomicæ ad juftam longitudinem una craffitudine alligationibus temperentur. Al. legunt, metaxate tomica, h. e. in metaxæ morem convoluta. Al. aliter. Alii his locis intelligunt filum glomeratum, & convolutum, quod nos mataffa dicimus: quo fenfu Ifid. loc. cit. c. 29. metaxam ducit a circuitu filorum: nam meta, inquit, circuitus dicitur: vel quod transferatur: fcil. «no To Heyer. Alii a Syra lingua ejus originem trahunt. ¶ Legitur & mataxa. Unde in Gloff. legitur: Mataxa, vix. b. e. lorum. Et alibi: Mataха, Gapa. b. e. funis, reftis.

[ocr errors][merged small]
[ocr errors]

METEMPSYCHOSIS, is, f. METεxwors, tranfmigratio animarum ex uno corpore in aliud: quod fuiffe ajunt Pythagoræ fomnium : a Mer, trans, & iuuxów, animo. Tertull. de anim. c. 31. fed Græce. Quintil. declam. 10. cap. 17. hac de re verba facit, fed voce ipfa abftinet. METENSOMATOSIS, is, f. μετενσωμάτωσις, tranfmutatio unius corporis in aliud a μs, trans, & s'vowμntów, corpus effe facio. Tertull. de Anim. c. 31. & 32.

[ocr errors]

METHODICE, es, f. medodinn: a pédodos, via, ratio docendi, ac difcendi. Quintil. I. 1. c. 9. ( al. c. 15.) Graminaticæ partes duæ, id eft ratio loquendi, & enarratio auctorum: quarum illam methodicen, hanc historicen vocant.

?

METHODICUS, a, um, metodico, MeDodinos, ad methodum pertinens. Methodici funt medici, quorum fententia eft, medicinam esse viam quandam, quam modo, Græci nominant, eorumque, quæ in morbis communia funt, contemplatricem. Hi neque rationalibus fe, neque experimenta tantum fpectantibus annumerari volunt: cum ab illis eo nomine diffentiant, quod in conjectura rerum latentium nolunt effe medicinam ab his eo, quod parum artis effe in obfervatione experimentorum credunt. Celf. in præfat. a med. V. Me

thodus.

[ocr errors]

METHODIUM, ii, n. medio, ludificatio. Petron. in fragm. Tragur. c. 36. Burm. Damus omnes plaufum a familia coeptum, & res electiffimas ridentes aggredimur. Non minus & Trimalchio ejufmodi methodio lætus, Carpe, inquit, &c. Al. leg. metodium dor, h. e. canticum interjectum. METHODUS, & Methodos, i, f. metodo, uédodos, via & ratio docendi, & difcendi. Aufon. Edyll. 11. v. 67. triplex quoque forma medendi, Cui logos, & methodos, cuique experientia nomen. Marcell. in carm. de medic. v. 6. Quod logos, aut methodos, fimplexque empirica pangit, Hoc liber ifte tenet. METHYMNÆUS, a um, Maos, ad Methymnam pertinens quæ eft urbs Lesbi infula, vino celebris, & patria Arionis citharædi. Ovid. 11. Metam. verf. 55. Et Methymnææ potiuntur litore Lesbi. Id. 1. de ar. am. v. 57. Gargara quot fegetes, quot habet Methymna racemos. Virg. 2. Georg. v. 90. Methymnæus palmes. Propert. l. 4. el. 8. v. 38. Et Methymnæi Graja faliva meri. Stat. 1. 2. filv. 2. verf. 60. Jam Methymnæi vatis manus, & chelis una Thebais. Cic. 2. Tufcul. c. ult. & Martial. I. 8. epigr. 51. verf.15. Sic Methymnæo gavifus Arione delphin.

METHYMNIAS, adis, f. quæ ad Methymnam pertinet: de qua in voce præced. Ovid. Heroid. ep. 15. v. 15. Pyrrhiades, Methymniadefve puellæ. extra quam combu

METIA PORTA erat Romæ eadem ac Efquilina, rebantur cadavera, noxii in crucem agebantur, & carnificum domus erant. Plaut. Caf. 2. 6. 2. & Pfeud. 1. 3. 96. METICULOSUS, a, um, paurofo, timido, meticulofo, topodan's timidus. Plaut. Amph. 1. 1. 137. Nullus eft hoc meticulofus æque. ¶ Item metum incutiens, Spaventofo. Id. Moftell. 5. 1. 52. Nefcis tu, quam meticulofa res fit, ire ad judicem . METILIUS, a, um, adje&. Metilia lex lata fuit a M. Metilio Trib. pleb. circa A. U. DXXXV. Spe&tabat autem ad fullones. Plin. lib. 35. cap. 17. ubi al. leg. Metella, h. e. a quodam Metello lata. METIOR, iris, enfus (raro metitus ) fum, dep. 4. mifurare μετ 7psw, explorare rei alicujus magnitudinem, definire modum, dimetiri. Cic. 4. Acad. c. 41. ad fin. Nec magis affirmabunt, fignum illud, fi erunt menfi fex pedum effe, quam folem, quem metiri non poffunt, plus quam duodeviginti partibus majorem effe , quam terram. Id. Fam. 9. ep. 17. Metiri agrum. Id. 5. Verr. c. 83. 84. 85. frumentum. Horat. l. 1. fat. 1. v. 95. Ummidius tam dives, ut metiretur nummos. b. e. non numeraret pecuniam, fed modio metiretur, ut eft apud Petron. in Satyr. c. 37. ¶ Eft etiam metiendo diftribuere. Caf. l. 1. B. Gall. c. 16. Diem inftare ; quo die frumentum militibus metiri oporteret. Adde cap. 33. & lib.7. c.71.

[blocks in formation]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

ma

Sic Horat. epod. 9. v. 34. Aut Chia vina aut Lesbia Vel quod fluentem naufeam coerceat, Metire nobis Cæcubum. T Translato Cic. in Orat. c. 68. Sonantia omnia , quæ metiri auribus poffumus. Horat. 1. 1. fat. 2. v. 103. Metiri oculo latus alicujus. fquadrare. Ovid. Heroid. ep. 10. v. 28. Equora profpectu metior alta meo. Id. 2. Metam. v. 188. metiri animo aliquid. col penfiero. Ulpian. Dig. lib. 32. leg. 50. Quæ quis ingenio fuo metitus eft. Horat. in fin. ep. 7. . 1. Metiri fe quemque fuo modulo ac pede verum eft. Juvenal. fat. 6. v. 357. nulla pudorem Paupertatis habet: nec fe metitur ad illum, Quem dedit hæc pofuitque modum. Sil. 1. 4. v. 294. Atque altum tota metitur cufpide pectus trafigge trapaffa. T Eleganter metiri dicuntur, qui locum aliquem eundo percurrunt. Horat. epod. 4. v. 7. facram metiente te viam Cum bis ter ulnarum toga. Virg. 4. Georg. v. 388. Cæruleus Proteus gnum qui pifcibus æquor, Et junto bipedum curru metitur equorum. trafcorre. Ovid. Metam. 9. v. 447. celerique carina Egæas metiris aquas. Lucan. 1. 5. v. 556. Inftabili greffu metitur litora cornix. Val. Flacc. 1. 5. v. 476. tot cafus, horrenda tot avia menfi. Plaut. Pfeud. 4. 4. 11. Quin hinc metimur gradibus militariis. b. e. viam ingredimur, imus, abimus. Catull. carm. 34. in Dian. v. 17. Tu curfu, dea, menftruo Metiens iter annuum. b. e. conficiens, complens. Ovid. 8. Meram. v. 564. duas partes lucis Hyperione menfo. avendo il fole trafcorfo due parte del giorno. ¶ Translate eft æftimare, definire, ponderare, ftimare, pefare. Cic. 2. Phil. cap. 43. Nifi forte vis fateri, te omnia quæftu tuo, non illius dignitate metiri. Id. de opt. gen. Orat. c. 4. Vim eloquentiæ fua facultate non rei natura metiuntur. Id. 1. Tufcul. c. 27. extr. Tanta caritas patriæ eft ut eam non fenfu noftro, fed falute ipfius metiamur. id. 1. de Orat. c. 2. Clarorum hominum fcientiam, rerum geftarum vel utilitate, vel magnitudine metiri. Id. Fans. 7. epift. 12. & in Pifon. c. 28. Omnia voluptate fua metiri. Tacit. 1. Hift. c. 8. Pari dolore commoda aliena, ac fuas injurias metiebantur. Liv. l. 3. c. 54. Odium in fe aliorum fuo in eos metiens odio. Salluft. in Catil. cap. 32. Suo quifque metu pericula metiri. Planc. ad Cicer. 10. Fam. ep. 4. Fidelitas, quam ego ex mea confcientia metior. Martial. I. 12. epigr. 100. Qui fua metitur pondera, ferre poteft. yuco un Quintil. l. 6. c. 1. a med. Metiri ac diligenter æftimare vires fuas. T Paffive Lactant. de mortib. perfecut. c. 23. Agri glebatim metiebantur, vites & arbores numerabantur Arnob. 1. 2. pag. 86. An fol pedis unius latitudine metiatur. T Particip. metiendus. Cic. in Orat. c. 57. a med. Syllabis metiendos pedes, non intervallis, exiftimat. Id. Parad. 3. Peccata non rerum eventu, fed vitiis hominum metienda funt.

[ocr errors]
[ocr errors]

Stat. 9. Theb. v. 223. necopinaque ferro Colla metens. Sil. l. 4 v. 464. metit agmina tectus Cælefti clypeo. Horat. l. 4. od. 14. v. 31. Primofque & extremos metendo Stravit humum. Sic 1. 2. ep. 2.. verf. 178. metit Orcus Grandia cum parvis non exorabilis auro. V. Demeto. T Præteritum meffui ufurpant Cato apud Prifcian. I. 10. pag. 903. Putsch. & Feft. in Sacrima: & confirmatur ex compofito demeffui: & agnofcitur a Diomed. I. 1. pag. 374. & Prifcian. lib. 8. pag. 817. 1254. Videtur tamen effe rarioris ufus quia Charif. 1. 3. pag. 222. integram huius verbi conjugationem exfequens, meffens feci præteritum ponit. Prifcian. 1. 8. pag. 817. tradit, quofdam meffivi ufurpaffe: fed improbat.

[ocr errors]

METOCHE, es, f. METOX", a mate'x particeps fum, apud Grammaticos participium fignificat. Aufon. ep. 6. Vale, beatis nomen a divis, Theon: Metoche fed ifta fæpe currentem indicat. Ludit in voce. nam eos, deus eft, & 9o particip. currens. Scalig. vult legi methodus. ¶ Alio fenfu, fed fatis obfcuro, legitur apud Vi truv. l. 3. c. 3. a med. & Græce: de qua V. Bald. in Lex. METODIUM. V. Methodium. METŒCUS, i, colonus, advena, qui de una in aliam civitatem migravit habitandi gratia, foreftiere, colono, M&Tomos. Vox Græca, qua utitur Eumen. in Paneg. Flavenfium nomine dicto c. 4. in fin. METONYMIA, æ, f. ustrumiz, h. c. pofitio nominis pro nomine, ut ait Quintil. 1. 8. c. 6. ante med. (a mer trans, & roux men) tropus eft, de quo in Denominatio fatis diximus. fic enim Latine appellatur. Græce ufurpant Quintil. loc. cit. & alibi, Cha rif. l. 1. pag. 244. Putfch. Diomed. 1. 2. pag. 452. & Donat. de Tropis, pag. 1776. Latine Feftus. METOPA, 2, f. MTT, Vox Græca a peni, inter, & on, foramen: fpatium eft inter duo foramina, vel cavaturas. Vitruv. 1. 4. c. 2. a med. Inter denticulos, & inter triglyphos quæ funt intervalla, metopæ nominantur. dras enim Græci tignorum cubilia, noftri ea cava, columbaria.

no

uti

ex

[ocr errors]

METOPION, n. io, arbor in Africa Ethiopia fubjecta qua lacryma in arenas decidit, quam nonnulli metopium, alii ammoniacum vocant. Plin. l. 12. c. 23. Eft & olei genus ex amaris amygdalis confectum. Plin. l. 15. cap. 7. Item genus unguenti, cui galbanum eft admixtum. Id. l. 13. c. 1. METOPOSCOPOS, i, M. BETWTOOK TOs, frontis infpector, qui fcilim. cet ex frontis, & faciei lineamentis, quid cuique eventurum fit, divinat a uÉTTOV frons, & noé, contemplor. Sueton. in Tito, c. 2. Quo quidem tempore ajunt metopofcopon a Narciffo Claudii liberto adhibitum, ut Britannicum infpiceret, &c. Adde Plin. l.

35. c. 10. ante med.

[ocr errors]

METITOR, oris, m. menfor. Frontin. de aqueduct. artic. 79. A me- METOR, aris, atus fum, dep. 1. mifurare, MeTpew, o, idem quod titoribus reliquæ quinaria intra Urbem dividebantur. METITUS. V. in Metior.

b. e.

من

METO, as, a. 1. idem quod metor, metior. Virg. in Cul, v. 172. de angui. Metabat fe fe circum loca. modo contracto modo porrecto corpore, fpatia illa quodammodo metiebatur. ¶ Paffive Caf. 1. 3. B. Civ. c. 13. Cuni prope Dyrrhachium Pompejus conftitiffet, caftraque metari juffiffet. ( Sed metari etiam active hic accipi poteft, fi eos, ad quos pertinebat, fubintelligas.) Senec. in Thyeft. v. 462. nullus mihi Ultra Getas metatur, & Parthos ager. Hirt. de B. Gall. c. 15. Caftris eo loco metatis, muniri jubet caftra. METO, is, meffui, meffum, a. 3. mietere, uw, meffem facio, h.. e. maturas fegetes feco. Varr. l. 1. R. R. c. 50. in fin. Cum eft matura feges, metendum. Colum. 1. 2. c. 21. Sunt autem metendi genera complura: multi falcibus medium culmum fecant multi mergis, &c. Ovid. 2. Faft. v. 519. Metere farra. Id. Heroid. ep. 6. v. 84. pabula falce. Propert. 1. 4. el. 10. v. 30. arva. & Translate Virg. 4. Georg. v. 54. de apib. Purpureofque metunt flores, & Alumina libant Summa leves. Senec. in Phoeniff. v. 340. facibus petite penetrales deos, Frugemque flamma metite natalis foli. ¶ Poetice per metonymiam metere dicuntur regionen, qui eam incolunt. Colunt enim, ac ferunt, & fruges colligunt. Sil. I. 8. verf. 566. Qui Batulum, Nucrafque metunt. Sic Virg. 3. En. v. 14. Thraces arant. & Stat. 4. Theb. v. 50. oliviferæ Sicyonis culta ferunt. Virg. 7. En. verf. 715. Qui Tiberim, Fabarimque bibunt. h. e. ea flumina accolunt. T pro vindemiare. Virg. 2. Georg. verf. 408. Primus humum fodito, primus devecta cremato Sarmenta, & vallos primus fub tecta referto, Poftremus metito. Plin. l. 14. c. 3. Uva confeminia poft quindecim dies, quam ulla alia, metitur. Id. 1.17. c. 22. a med. metere vindemiam. Colum. 1. 10. v. 426. Ac metimus læti tua munera, dulcis Iacche. T Ut fementem feceris, ita & metes, proverb. apud Cicer. 2. de Orat. c. 65. h. e. talem habebis fructum, qualis fuerit opera, & labor. T Mihi iftic nec feritur nec metitur, aliud apud Plaut. Epid. 2. 2. 80. h. e. ad me ifta res nihil pertinet, nullo meo neque periculo, neque emolumento fit. Quo pertinet illud ejufd. Merc. prol. v. 71. Tibi aras tibi occas, tibi feris, tibi eidem metis. vs per te. ¶ Univerfim ponitur pro fecare, cædere, deruere, tagliare, troncare, far cadere. Ovid. 2. Faft. v. 706. virga lilia fumma metit. Martial. 1. 7. epigr. 94. & Juvenal. fat. 3. v. 186. Metere barbam forcipe. Martial, lib. 10. epigr. 83. capillos. & epigr. 93. rofam pollice. Calpurn. ad Nemefian. Ecl. 2. v. 74. olus. Grat. in Cyneg. verf. 314. Gangem nardiferum. b. e. nardum Indicum. Ovid. 3. Amor. el. 10. v. 40. Et ferus in filva farra metebat aper. Pallad. in Jun. tit. 7. Cum murmuris fonus magnus & raucus eft, agnofcimus, non effe idoneas ad metendum crates favorum. Demetere, fuccidere, caftrare, defecare ferramentis adhibitis, dixit Colum. 1. 9. c. 15. hac ipfa de re verba faciens. Præcipue vero locum habet in cæde militari, pro obtruncare. Virg. 10. En. v. 513. Proxima quæque metit gladio

[ocr errors]
[ocr errors]

metior. Ovid 1. Faft. v. 309. Nos quoque fub ducibus cælum metabimur illis. Plin. l. 6. c. 17. circa med. Indiam Pofidonius ab æftivo folis ortu ad hibernum exortum metatus eft. Gell. I. 1. c. 1. Stadium Hercules pedibus fuis metatus eft, idque fecit longum pedes fexcentos. T De eo, qui locum aliquem percurrit, ut metior: poetice. Senec. in Hippol. v. 505. Nunc ille ripam celeris Alphei legit: Nunc nemoris alti denfa metatur loca. Sil. l. 6. v. 58. folos Per noctem metantur agros. T Sæpe fignificat metiri locum aliquem eo fine, ut quippiam ordine in eo ponatur, ftatuendo fines certos & in partes diftribuendo ut omnia fuis locis apte difpofita appareant: ut metari urbem, agrum, caftra, difegnare. Virg. 2. Georg. v. 274. fi pinguis agros metabere campi, Denfa fere. Plin. l. 5. c. 10. & lib. 7. c. 37. de Alexandria. Metatus eft eam Dinochares archite&tus pluribus modis, memorabili ingenio. Liv. l. 1. c. 10. Jupiter Feretri, hæc tibi victor Romulus rex regia arma fero, templumque iis regionibus, quas modo animo metatus fum, dedico. Plin. l. 6. c. 28. Scenitæ ( populi Arabia) vagi, a tabernaculis cognominati quæ ciliciis metantur, ubi libuit. b. e. ciliciis extentis tabernacula ftatuunt, ac difponunt. Metari caftra, frequens dictio in re militari, eft locum ponendis caftris defignare, antequam exercitus eo perveniat: unde metatores: quod V. Cal. apud Non. c. 2. n. 528. Caftra metati figna ftatuunt. ¶ Item univerfim caftra ponere. Tacit. 2. Ann. c. 8. Metanti caftra Cæfari Angrivariorum defectio nuntiatur. Salluft. in Jug. c. 114. Sulla pariter cum ortu folis caftra metabatur. Curt. 1. 3. c. 8. a med. Itaque co ipfo loco metari fuos caftra jufferat. V. Caftrametor.

ut

ca

METRETA, a, f. METPATA's, genus vafis olearii, & vinarii, dus, amphora a uere, metior. Cato R. R. c. 100. Oleum fi in metretam novam inditurus eris, amurca colluito, agitatoque diu, ut bene combibat. Id fi feceris, metreta oleum non bibet, & firmior erit. Colum. l. 12. c. 47. extr. Huic condituræ vafa nova fictilia præparantur: quæ ne poffint oleum forbere, tanquam olivariæ metretæ, imbuuntur liquamine. & cap. 51. illud vas olearium quam maximum, quod fub init. cap. pofuit mox metretam vocat. Martial. I. 5. epigr. 16. Plurimus Hifpanas mittet mihi nauta metretas. Cajus Dig. lib. 18. tit. 1. leg. 35. fub fin. Si ex doliario pars vini venierit veluti metreta centum. Juvenal. fat. 3. v. 245. ferit hic cubito, ferit affere duro Alter: at hic tignum capiti incutit, ille metretam. ¶ Eft etiam genus menfuræ, quam decem congiorum effe quidam tradunt ex Diofcor. l. 5. c. 82, atque adeo pendere libras centum. Verum & Diofcoridis locus incerta lectionis eft: cum alii octo legant, alii duodecim: & varia menfurarum ratio varias apud natioQuare nihil certi ftatui poteft. Plaut. Merc. pral. v. 74. Ea pecunia navim, metretas quæ trecentas tolleret, paraffe. Colum. 1. 12. c. 22. Picis liquida metretam adde in labrum, aut in alveum & in eodem infundito cineris lixivia congios duos. METRICE, es, f. MeTen, fpecies geometria, per quam fyllabarum longarum, & brevium, & mediocrium junctura, & modus congru

nes.

ens

[ocr errors]
[ocr errors]

ens cum principiis geometria aurium menfura examinatur. Gell. 1. I
16. c. 18. fed Græce.
METRICUS, a, um, metrico, pɛrends, ad metrum pertinens, metro
conftans. Quintil. l. 9. c. 4. ante med. Metrici pedes. Plin. l. 11.
c. 37. fect. 88. Hard. ¶ Metrici, Arteriarum pulfus in modulos cer-
tos, legefque metricas defcriptus. ¶ Metrici, orum, qui de me-
tris, & verfibus tractant. Gell. c. ult. l. 18. In longis verfibus
qui hexametri vocantur, item in fenariis animadverterunt metri-
ci, duos primos pedes, item extremos duos, habere poffe fingulos
integras partes orationis, medios haud unquam poffe.
METROCOMIA, æ, f. usтроxwuix, matrix villa, vicus, vel pagus,
unde in alios vicos ductæ funt coloniæ: aur, mater,
& κώμης
pagus. Juftinian. in Cod. lib. 11. tit. 55. & Impp. Honor. & Theodof.
lib. 11. Cod. Theodof. tit. 24. leg. ult.
METROPOLIS, is, f. metropoli, città matrice, untpówoλes, civitas ma-
trix, urbs, ex qua coloniæ deductæ funt: a un, mater, & noλis,
urbs, quafi mater urbium aliarum, quia fic fe habet metropolis ad
coloniam, ut mater ad filiam. Imp. Zeno lib. 1. Cod. tit. 49. & Impp.
Valens, Gratian, & Valentinian. lib. 13. Cod. Theodof. tit. 3. leg. 11. Ha-
bet etiam Ulpian. fed Græce lib. 1. Digeft. tit. 16. leg. 4. ¶ Trans-
late Hieron. I. 2. adverf. Jovinian. fect. 6. Non poteft ante metropolis
& arx mentis capi, nisi, &c. TEft qui tribuit etiam Floro 1.
2. c. 7. V. Opinatus, a, um. T Metropolis eft etiam nomen op-
pidi in Theffalia, in Phrygia, in Ionia, &c. apud Cef. l. 3. B. Civ.
c. 8o. extr. & Plin. l. 5. c. 29. quorum cives Metropolite dicuntur. Iidem
ibid.

METROPOLITÆ, arum, μntporodiτau. V. in fi. vocis præced. ¶ De
eo, qui metropoli præeft. Venant. Fortun. l. 3. carm. 6. v. 20. Euphro-
nius fulget metropolita facer.
METROPOLITANUŠ ว um, metropolitano, ad metropolim perti-
nens. Impp. Theodof. & Valentinian. lib. 11. Cod. tit. 21. Propter mul-
tas juftafque caufas, metropolitano nomine, ac dignitate civitatum
Berytum decernimus exornandam.

[ocr errors]
[ocr errors]

METRUM, i, n. metro, μétpov, menfura, & fpeciatim menfura verfuum. Quintil.l. 9. c. 4. ante med. Omnis ftructura, ac dimenfio, & copulatio vocum conftat aut numeris (numeros fudus accipi volo) aut mere, id eft dimenfione quadam. Quod etiam fi conftat utrumque pedibus, habet tamen non fimplicem differentiam. nam rhythmi, ideft numeri, fpatio temporum conftant: metra etiam ordine ideoque alterum effe quantitatis videtur, alterum qualitatis. V. ibi reliqua. V. etiam Diomed. fub init.1.3.) Id. l. 1. c. 6. ( al. c. 10.) Poetas metri neceffitas excufat. Gell. I. 4. c. 17. a med. In præpofitionem metri caufa protendere. Martial. I. 4. epigr. 6. Cum fis improbior, Malifiane, Quam qui compofitos metro Tibulli In Stella recitat domo libellos. h. e. elegiaco carmine. ¶ Ufurpatur & de ipfo verfu. Colum. l. 3. c. 10. ad fin. Quamvis nullo alio fit fcripto proditum, exceptis, quæ retulimus, metris Virgilii. METUENDUS, a, um, particip. a metuor, da temerfi. Cic. de Harufp. refpon. fub fin. Cum quibufdam multis, metuendifque rebus. METUENS, entis, particip. a metuo, timido. Sæpe nomen fit, cum gen. conftruitur. Cic. poft redit. in Sen. c. 2. & pro Dom. c. 26. Nam Confules, modefti, legumque metuentes, impediebantur lege. Ovid. 6. Faft. v. 259. Regis opus placidi, quo non inetuentius ullum Numinis ingenium terra Sabina dedit. Tacit. Ann. 13. v. 25. Nero metuentior in pofterum, milites fibi circumdedit. Horat. l. 1. ep. 16. v. 60. Labra movet metuens audiri . Id. l. 2. fat. 2. v. 110. contentus parvo, metuenfque futuri. Juvenal. fat. 7. v. 2 10. metuens virgæ jam grandis Achilles.

&

MĚTULA, 2, f. parva meta, diminutivum. Plin. l. 5. ep. 6. a med.
Alternis metulæ furgunt.

[ocr errors]

te,.

re, metuens pueris, mihi formidans. Virg. 1. Georg. v. 185. populatque ingentem farris acervum Curculio, atque inopi metuens formica fene&tæ. ¶ Tribuitur & rebus inanimis. Horat. l. 2. od. 2. v. 7. Illum aget penna metuente folvi Fama fuperftes. h. e. quafi caven& folvi unquam nolente. Nam qui metuit aliquid, id certe / non vult. Id. l. 4. od. 5. v. 20. Culpari metuit fides. Senec. in Oedip. v.790. Puræ, nec ulla fcelera metuentes manus. Varr. I, 1. R. R. c. 22. extr. Quæ res quotidie videntur, minus metuunt furem. ¶ Inter metuere, & vereri intereft, quod illud fervorum eft, hoc liberorum illud percellit > ac premit animum, hoc movet folummodo. Cic. de Senect. c. 11. Metuebant eum fervi, verebantur liberi. Id. pro Quint. c. 1. Summa gratia, & eloquentia quarum alteram (eloquentiam) vereor, alteram metuo. T Metuere pro vereri, Terent. Phorm. 1. 2. 69. Metuebat abfentem patrem. Ubi Donat. difcrimen affignat inter metuo, & timeo. Metuimus, inquit, eos, qui nos amant: timemus etiam inimicos. Sed hæc promifcue fæpiffime. Senec. in Agam. v. 73. de tyrannis. Metui cupiunt, metuique timent. in Oedip. v. 705. Qui fceptra duro fævus imperio regit, timet timentes. Plaut. Mil. 4. 8. 38. Metuo, & timeo, ne hoc tandem propalam fiat nimis . T Metuiri pro metutum iri quidam leg. apud Modeftin. Dig. lib. 20. tit. 1. leg. 26. Metutus particip. V. infra fuo loco.

[ocr errors]

METUS, us, m. timore, paura, tema, pisos, timor, formido, pavor.
Volunt effe a uódos, quod apud Hefych. eft etiam poßos. Cic. 4. Tuf-
cul. c. 37. definit, diffidentiam exfpe&tati & impendentis mali:
item mali exfpe&tationem: & lib. 5. c. 18. futuræ ægritudinis
follicitam exfpectationem. Accipitur tum active, tum paffive. b. e.
quo timemus alios, & quo timemur. Gell. I. 9. c. 12. a med. Metus
hoftium recte dicitur, & cum timent hoftes, & cum timentur. Ita-
que Salluft. in historia prima metum Pompeji dixit, non quod Pom-
pejus metueret ( quod eft ufitatius ) fed quod metueretur. Verba
hæc Salluftii funt. ( I. 1. hiftor. ) Id_bellum excitabat metus Pompeji
victoris, Hiempfalem in regnum reftituentis. Item alio in loco.
(ibid.) Poftquam, remoto metu Punico, fimultates exercere vacuum
fuit. Hæc Gell. Sic Quintil. l.6.c. 2. circa med. Metum duplicem in-
telligi volo, quem patimur, & quem facimus. Hinc effe in metu
dicitur & qui timet, & res, quæ metum affert. Cic. Catil. 1. c. 7.
ad fin. Me totam effe in metu propter te unum. Id. Attic. l. 3.
3. ep. 9.
Mihi étiam unum de malis in metu eft, fratris miferi negotium.6
lib. 14. ep. penult. Quid autem abfurdius, hoc metuere, alterum in
metu non ponere be. inter res metuendas. Huc pertinet illud
Stat. 12. Theb. v. 606. Ipfa metus Libycos, fervatricemque Medu-
fam Pectoris, incuffa movit Tritonia parma. b. e. Medufa vultum,
& angues quos gerit in pectore, quibus metum aliis incutit. Se-
nec. in Hippol. v. 28. Hic verfatur metus agricolis, vulnere multo
jam notus aper. Valer. Flacc. 1. 1. v. 22. Hæmoniam primis Pelias
frenabat ab annis, Jam gravis & longus populis metus.
T De
formidine venatoria ufurpant Grat. in Cyneg. v. 85. & 88. Ne-
mefian. ibid. v. 311. & Manil. l. 4. v. 182. V. Linea, & Formido.
Frequentius de ægritudine ufurpatur, qua timemus aliquid. Nam
ut ait Serv. ad 11. En. v. 357. terror eft proprie, qui aliis infer-
tur, metus, quem habent timentes. Cic. Fam. 11. ep. 21. Omni te,
vir optime, de me metu libero. & lib. 9. ep. 16. fub fin. Volo ab-
ftergere animi tui metum. Liv. 1. & cap. 2. a med. Exonera civita-
tem vano forfitan metu Terent. Heaut. 2. 3. 100. Ademptum tibi
jam faxo omnem metum. Id. Andr. 1.2. 10. Amoto metu. Liv, loc.
cit. Removere metum, Cic. 2. Tufcul. c. 24. sub fin. levare alicui.
Id. pro Cluent. . penult. A metu refpirare. Liv. 1. 2. c. 22. Volfcis
levatis metu fuum rediit ingenium. Cic. Verr. 7. c. 49. fub fin. Metum
alicui dejicere. Id. poft. redit. in Sen.
Id. poft. redit. in Sen. c. 8. depellere. Salluft. in
orat. Philip. contra Lepid. detrahere. Ovid. Heroid. ep. 14. v. 43. &
3. Metam. v. 690. excutere corde. Virg. 1. En. v. 467. folvere.
Caf. 1. 6. B. Gall. c. 28. tollere. Hirt. de B. Alex. c. 65. deponere.
Sil.l. 3. v. 131. lenire. Cic. 8. Fam. ep. 10. Habere metum. Lu-
cret. l. 3. v. 313. metu tentari. Cic. pro Mil. c. 24. exanimari. Virg.
6. En. v. 491. ingenti trepidare. Ovid. 15. Metam. v. 517. turbari.
&lib. 13. v. 74. pallere. Salluft. in Catil. c. 6. Metu perculfus.
Ovid. 1. Faft. v. 485. Metum concipere. Liv. l. 33. c. 27. Sub fin. ca-
pere. Terent. Heaut. 2. 3.96. accipere. h. e. fubire. Plin. l. 8. ep. 11.
Redire in metum. Cie. 1. de Orat. c. 26. fub fin. Metu frangi ac
debilitari. Salluft. in Jug. c. 39. 43. Metus me invadit. Plin.l.
6. p. 20. Metus perferre. Quintil. l. 6. c. 2. circa med. Metum pati.
Id. ibid. & Ovid. 5. Trift. el. 10. v. 28. & Tacit. 6. Ann. c. 36.
facere alicui. Cef. I. 4. B. Gall. c. 19. injicere. Cal. ad Cicer. Fam.
8. ep. 4. incutere. Liv. l. 26. c. 20. inferre. Cic. 4. Verr. c. 54.
afferre. Id. Fam. 15. ep. 1. ad fin. offerre. Id. 2. Tufcul. c. 4.
objicere. Senec. in Hippol. v. 727. mortis intentare. Caf. I. 5. B.
Gall. c. 6. Metu territare. Salluft. orat. 1. ad Cef, ante med. Sem-
per in periculo, aut metu agitare. orat. 2. ante med. Itaque
metu ne folus rerum potiretur, confilia difturbaverunt. Terent. Phorm.
3. 1. 18. Quantus metus eft mihi, venire huc falvum nunc patru-
um. h. e. quam metuo adventum patrui . Plin. l. 7. c. 40. Ut alia
non fint, certe, ne laffefcat fortuna metus eft. Id. 1. 31. c. 6.
fub fin. Eft & in metu peregrinantium ut tentent valetudinem a-
quæ ignotæ. h. e. inter ea, quæ peregrinantes metuunt, eft etiam
illud, &c. ¶ Infidelis re magifter eft metus, ywun apud Plin.
in Paneg. c. 45. fub fin. Simile eft illud Cicer. 2. Offic. c. 7. Ma-
lus cuftos diuturnitatis metus. T De timore deorum " quæ eft
religio: quod & Non. c. 4. n. 307. adnotavit. Virg. 7. En. v. 59.
Laurus crat teci medio in penetralibus altis, Sacra comam mul-
tofque metu fervata per annos. V. Formido. Item de furore
poetico. Horat. 1.2. od. 19. v. 5. Euoe! recenti mens trepidat metu.
¶ Olim

METUO, is, ui, a. 3. temere, aver paura, ocßeua, metum habeo, in metu fum, timeo, formido, horreo. Cic. pro Rofc. Amer. c. 3. Supplicia que a vobis pro maleficiis fuis metuere atque horrere debent. Terent. Hecyr. 5.2.6. Nec pol ifte metuunt deos. Nep. in Dion. c. 9. Miferanda vita, qui fe metui, quam amari malunt. Plaut. Merc. 3. 1. 22. De lanificio neminem metuo, una ætate quæ fit. Cic. Attic. 1. 10. ep. 4. ante med. Jacet in moerore meus frater, neque tam de fua vita, quam de me metuit. Id. Fam. 1. 5. ep. 6. Partim non credunt, & a me infidias metuunt. Liv. I. 1. c. 9. Tantam in medio crefcentem molem fibi, ac pofteris fuis metuebant. Salluft. in Catil. c. 55. extr. Periculum metuere ex aliquo. Petron. in Satyr. c. 123. Metuere pro aliquo. Plaut. Pan. 3.1.6. Sciebam fenes ætate tardiores: metui amori meo moram ¶ Metuo, ut in iis, quæ fieri vellemus: contra metuo, ne, in iis, quæ nollemus. Plaut. Curcul. 4. 1. 3. Ornamenta, quæ locavi, metuo, ut poffim recipere. Id. Pfeud. 4. 1. 8. Nimis metuebam male, ne abiiffet. Terent. Eun. 3. 1. 59. Metuit femper, ne quando iratus tu alio conferas. 3.5.62. Metuo fratrem, ne intus fit. T Metuo, ne non pro metuo, ut. Plaut. Perf. 4.6.4. Ne non fat effes leno, id metuebat mifer. T Cum infinito. Catull. carm. 63. de nupt. Pel. & Thet. v. 146. Nil metuunt jurare, nihil promittere parcunt. Ovid. Heroid. ep. 19. v. 185. Quod cupis, hoc nautæ metuunt, Leandre, natare. & ep. 16. v. 283. metuis Venerem temerare maritam. T Cum aliis particulis, Plaut. Trucul. 4. 3.35. Matres duas habet, & avias duas: jam metuo, patres quot fuerint. temo, che abbia più d' un padre. & Terent. Heaut. 3.3.8. Metui, quid futurum denique effet.

Non metuo,

quin eft non dubito, quin. Plaut. Amph. 4.1. 54. Non metuo, quin meæ uxori latæ fuppetiæ fint. T Pro dubito eft etiam in illo Terentii Heaut. 4. 3.42. Metuo, quid agam. T Metuere alicui eft follicitum effe, ne quid incommodi cuipiam accidat. Plaut. Afin. 1. 1. 98. Nemo eft, quem jam dehinc metuam mihi, ne quid nocere poffit. Id. Amph. 5.1.60. Ego cunas receffim furfum vorfum traheTom. III.

[ocr errors]
[ocr errors]

K 2

1

mis ante metutum

nunc Be

Olim feminino genere ufurparunt. Enn. apud Feft. Vivam, an, MICA, æ, f. briciola, minuzzolo, pezzetto, granellino, i, Jixos, ψιχός moriar, nulla in me eft metus. b. e. cura. Id. apud Non. c. 3. n. fruftulum alicujus rei v. gr. panis, item minutum granum falis > 141. Ni metus ulla tenet. Adde Feft. in Mafculino, & in Recto. turis item minutiffimum auri ramentum, ut quæ in arena refulMETŪTUS, a, um, temuto, particip. antiquum ab obfoleto fup. me- gent. Plin. l. 12. c. 14. extr. Tus in micas friatur. Id. l. 33. c. 4. tutum verbi metuo. Lucret. l. 5. v. 1139. Nam cupide conculcatur ni- Aurum marmoris glarea inhærens, non illo modo , quo in gemmis fcintillat; fed micas amplexum marmoris. Id. 1. 22. c. 14. & 17.. Herba lamium medetur cum mica falis contufis, incuffifque. (micas vulgo vocant etiam glebas falis magni ponderis, qui in Cappadocia e terra effoditur, tefte eod. l. 31. c. 7.) Id. l. 12. c. 18. fub fin. Mica amomi. Tibull. 1. 4. carm. 1. v. 14. Parvaque cæleftes placavit mica: nec illis Semper inaurato taurus cadit hoftia cornu. b. e. mica turis. Horat. in fi. od. 23. lib. 3. Mollivit averfos Penates Farre pio, & faliente mica. b.e. mica falis. Sic Tibull. l. 3. el. 4. v. 10. Farre pio placant, & faliente fale. Petron. in frag. Trazur. c. 42. Burm. Quinque dies aquam in os fuum non conjecit, non micam panis. Lucret. l. 1. v. 838. Ex aurique putat micis confiftere poffe Aurum, & de terris terram concrefcere parvis. Senec. 1. 4. de benef.c. 19. de Epicuro. Sed te atomi, & ifte inicæ tuæ forte ac temere conglobaTranslate Catull. carm. 85. de Quintia. nulla venu

[ocr errors]

MEVĀNAS, atis, omn. gen. qui eft e Mevania. Sil.l.4. v. 546. Mevanas Varenus. Plin. l. 14. 6. 3. Irtiola Mevanati & Piceno agro peculiaris. T Mevanates, Mevaniæ incolæ. Plin. l. 3. c. 14. MEVANIA, æ, f. oppidum Umbriæ ad Clitumnum amnem vagna. Creditur a multis patria fuiffe Propertii. In ejus agro nobiles aluntur boves, albi, & opimi: unde victimæ a Romanis petebantur. Colum. l. 3. c. 8. Armentis fublimibus infignis Mevania eft. Lucan. . 1. v. 473. tauriferis ubi fe Mevania campis explicat. Sil.l. 6. v. 647. ingentem pafcens Mevania taurum, Dona Jovi. Propert. 1.4. cl. 1. v. 123. Qua nebulofa cavo rorat Mevania campo. Sil. I. 8. v. 458. & latis Mevania pratis. V. Clitumnus. MEUM, i n. uro,, herba duorum generum, quorum nobilius Athamanticum, vel ab Athamante inventum, vel quod laudatiffimum in Athamante Phthiotidis monte invenitur: foliis anifo ( al. anetho) fimile, & caule aliquando bicubitali, radicibus multis, & obnigris, quibufdam altiffimis. Minus rufum, quam illud, eft alterum. Varios habet ufus in medicina. V. Plin. l. 20.6.23. MEUS, a, um, mio, duos, qui ad me pertinet, a me poffidetur, a me agitur: item qui me poffidet, vel in me agit. Terent. Eun. 1. 2. 116. Meus fac fis animus, quando ego fum tuus. Cic. de Senect. c. 17. Ego omnia ifta fum dimenfus: mei funt ordines, mea defcriptio: multæ etiam iftarum arborum mea manu funt fatæ. Virg. 9. En. v. 446. fi quid mea carmina poffunt. Plaut. Amph. 1. 1. 304. Hæc hero dicam meo. Terent. Andr. 4. 1. 27. meus carnifex. T Refertur ad familiaritatem, amicitiam, benevolentiam. Cic. 13. Fam. ep. 64. Nero meus mirificas apud me tibi gratias agit. & epift. 65. Ita & Hifponem meum per me ornaris. T Meum, res mea. Terent. Adelp. 1. 2. 37. Obfonat, potat, olet unguenta de meo. del mio a mio costo. Cic. de Haruf. refp. c. 19. Harufpicum verba funt hæc omnia, nihil addo de meo. T Meus fum, fum apud me. cui opponitur, attonitus fum, extra me fum. Ovid. 3. Metam. v. 688. Reftabain folus pavidum gelidumque trementi Corpore, vixque meum firmat deus, excute, dicens, Corde metum. ¶ Item mei juris fum, liber fum. Perf. fat. 5. v. 88. Vindi&ta poftquam meus a prætore receffi. Translate Cic. 2. de Legib. c. 7. Sententias interpretari perfacile eft: quod quidem ego facerem, nifi plane effe vellem meus b. e. plane liber in fcribendo, & non folum verba, fed etiam res, & fententias de meo ponere . Meus etiam dicitur, qui mihi favet. Terent. Phorm. 4. 1. 21. Nam ego meorum folus fum meus. ¶ Mei, orum cives, familiares, propinqui mei. Virg. 2. En. v. 431. Iliaci cineres, & flamma extrema meorum. Meum eft, mea natura eft, aut confuetudo, aut officium. Terent. Heaut. 3. 2. 38. Non eft mentiri meum. 4. 5.34. Non mea eft fimulatio.Cic. Fam. 6. ep. 5. Puto effe meum, quid fentiam, exponere. Id. Attic. 1.5. ep. 13. Si intelligis, quam meum fit, fcire & curare quid in republica fiat, perfcribe ad me omnia. Id. in Pifon. c. 30. a med. Omitto, non fuiffe meum, quem multis fæpe orationibus decoraffem hunc uno violare verfu. che non era cofa da me ¶ Meus eft, captus eft, habeo hominem. Plaut. Curcul. a. 3. v. 61. Meus hic eft: hamum vorat. Ovid. 4. Metam. v. 356. Vicimus: en meus eft, exclamat Nais. T Meus bomo, is, de quo ego loquor habet autem commixtam irrifionem, & fictam ftultitiæ commiferationem, in illo Phedri l. 5. fab. 7. v. 32. Homo meus fe in pulpito totum profternit. il mio fciocco. Petron, in fragm. Tragur. c. 62. Burm. Homo meus cœpit ad ftellas facere. Quintil. declam. 12. c. 18. extr. At legatus meus ad emendum modo proficifcitur. Catull. carm. 17. ad Colon. v. 21. Talis ifte meus ftupor nil videt, nihil audit. h. e. ifte meus homo ftupidiffimus. Mea, & mea tu in colloquiis feminarum funt, invicem blandientium, aut trepidantium. Terent. Eun. 4. 3. 14. Au obfecro, mea Pythias, quid iftuc nam monftri fuit? Id. Adelph. 3. 1. 2. Modo dolores mea tu, occipiunt primulum. Ovid. 14. Metam. v. 761. quorum memor, o mea, lentos Pone, precor, fastus. mia cara. In vocativo mafculino eft mi, quod fæpe blandiendi vim habet. Terent. Adelph. 2. 4.4. O mi Efchine, o mi germane! 5. 7. 3. Hem mi pater, tu hic eras? Reperitur etiam cum femininis. Plaut. Trucul. a. 5. v. 25. Heus amica mi, quid agis? Al. omittunt mi. Apul. l. 4. Metam. Parce, inquit, mi parens. . e. mea mater. & lib. 5. mi foror & lib. 9. De ifto, mi herilis tecum ipfa videris. Hieronym. ep. 22. ad Euftoch. c. 1. Domina mi. & cap. 13. Mi catella. & cap. 17. Mi virgo. Tribuunt & Tibullo l. 1. el. 7. v. 69. Vive diu mi dulcis anus fed Broukufio plane invito, qui mihi reponit ex multis MSS. ¶ Et cum neutris. Apul. in Apolog. vertens epigr. Platon. Aftra vides utinam fiam, mi fidus, olympus Item in plur. nume

:

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

ro Petron. in Satyr. c. 116. O mi hofpites, fi negotiatores eftis, mutate propofitum. Plaut. Cift. 4. 2. 8. mi homines, mi fpectatores. Diomed. l. 1. pag. 319. Putfch. docet, dixiffe Veteres mius pro meus : unde vocativus mi, & mii in utroque numero. ¶ Meus pro mi. V'irg. 6. Æn. v. 836. Projice tela manu, fanguis meus. Sidon. l. 1. . ep. 9. a med. Eja, Solli meus. & lib. 4. ep. 10. Erumpo in falutationem, licet feram, domine meus. Meum pro meorum. Plaut. Caf. 2. 6. 66. Pietate factum eft mea, & majorum meum. Adde Perf. 3. 1. 62. ¶ Meapte, meopte funt Terent. Heaut. 4. 3. 8. & Plauti Moftell. 1. 2. in fi. & meamet, 3.37. MI. V. Ege, & Meus.

Pan. 1.

MIA CHARITON. V. Charites.

verunt.

ftas, Nulla in tam magno eft corpore mica falis. b. e. particula leporis, argutiæ, gratiæ. ( Quintil. poft init. c. 3. 1.6. ubi docet, falfum in confuetudine pro ridiculo tantum accipi, negat tamen a Catullo hoc fenfu hic ufurpari.) Martial. I. 7. epigr. 24. Dulcia cum tantum fcribas epigrammata femper Et ceruffata candidiora cute Nullaque mica falis nec amari fellis in illis Gutta fit; o demens, vis tamen illa legi. Mica nomen fuit cujufdam cœnationis Romæ in Cœlimontio &, ut quidam putant, in palatio Domitiani: ita dicta, quia parva erat, & paucis ad cœnandum locum dabat: de qua Martial. 1. 2. epigr. 59. Mica vocor. quid fim cernis? cœnatio parva. P. Vid. & Sext. Rufus. vocant micam au

reant.

[ocr errors]

MICANS, antis, tremolante, palpitante, qui micat, & falit. Ovid. Metam.9. v. 37. Et modo cervicem, modo crura micantia captat. Id. 6. Faft. v.338. Et fert fufpenfos, corde micante, pedes. Calpurn. ecl. 2. v. 26. ter quifque manus jactate.micantes. V. Mico. ¶ Item fplendens, fulgens, radians, ardens , folgoreggiante, sfavillante, siλBwv. Ovid. Metam. 11. v. 522. præbentque micantia fulmina lumen. & l. 2. v. 40. micantes radii.& lib.7. v. 100. micantes ftellæ. & lib. 2. v. 1. Regia folis clara micante auro Virg. 2. En. v. 734. Ardentes clypeos, atque æra micantia cerno. Ovid. 15. Metam. v. 674. oculos circumtulit igne micantes. Prudent. Cathenier. 5. v. 44. radius fole micantior. Liv. l. 6. c. 13. vultum hoftis ardore animi micantem ferre non potuit.

[ocr errors]

us,

[ocr errors]
[ocr errors][ocr errors]

MICARIUS, ii, m. qui micas panis colligit, & victum fibi parce comparat Petron. in fragm. Tragur. c. 73. Burm. Homo præfifcini, frugi, & micarius. Al. aliter leg. MICATUS m. actus micandi. Martian. Capell. 1. 4. pag. 95. Anguis allambere feminam crebris linguarum micatibus attentat. MICO, as, cui, n. 1. tremolare, faltellare, palpitare, tremulum effe, corufcare, crebro, celerique motu agitari, fubfilire, vibrari concuti. Cic. 2. de nat. Deor. c. 9. Venæ & arteriæ micare non definunt, quafi quodam igneo motu. Ovid. 3. Faft. v. 36. Terreor admonitu: corda timore micant. & Heroid. ep. 1. v. 45, Ufque metu micuere finus. Liv. l. 6. c. 12. ad fin. Cum hoftes effufi ftantibus vobis fe intulerint, tum micent gladii. Virg. 3. Georg. v. 439. de angui. & linguis micat ore trifulcis. verf. 84. de equo. Stare loco nefcit: micat auribus, & tremit artus. Plin. l. 11. c. 37. fect. 50. Hard. Equis feffis aures marcida, micantes pavidis, fubre&ta furentibus. Id. l. 29. c. 6. ante med. Noctuarum genus, quibus pluma aurium modo micat. Senec. in Oedip. v. 376. Tremulo rigore debiles artus micant. Virg. 10. En. v. 396. de manu recifa. Semianimefque micant digiti, ferrumque retractant. Enn. apud Serv. ibid. de capite abfciffo. Semianimefque micant oculi, lucemque requirunt Lucan. 1. 4. v. 300. Aut micuere novi , percuffo pumice fontes. fcaturirono. & Lucil. apud Non. c. 4. n. 303. Omnia tum endo mari videas fervente micare . b. e. moveri, agitari. ¶ Speciatim micare eft digitis fortiri, giuocare, o fare alla mora, λxyxxver: cum porrectis invicem crebro digitis, certantium uterque numerum eorum divinat: item cum extenfis fubito digitis, ex eorum numero decernitur, uter ex duobus, aut quis ex pluribus in re quapiam habenda, aut facienda fit prior: quod nos Longobardi dicimus fare, o giuocare, o buttare al tocco. Græce as dicitur. Varr. apud Non. c. 4. n. 303. Micandum erit cum Græco, utrum ego illius an ille meum fequatur. Cic. 2. de nat. Deor. c. 41. Quid enim fors eft? idem propemodum, quod micare, quod talos jacere, quod tefferas. Sueton. in Aug. c. 13. Patrem & filium pro vita rogantes, fortiri, vel micare juffit, ut alterutri concederetur. Calpurn. ecl. 2. v. 25. Et nunc alternos magis ut diftinguere cantus Poffitis, ter quifque manus jactate micantes. Nec mora, decernunt digitis. Cum alicujus fidem bonitatemque laudant ruftici homines, proverbio dicunt, dignum effe, quicum in tenebris mices. Nam ut ait Auguftin. 1. 8. de Trinit. c. 5. fub fin. cum quo micas in tenebris, ei liberum eft fi velit fallere. Habent hoc proverb. Cic. 3. Offic. c. 19. a med. & Petron. in fragm. Tragur. c. 44. Burm. T Secundo ex his ludendi modis utebantur in contractibus faciendis, ut fi de pretio-non conveniret, micando controverfiam tollerent: quod in carnibus de lanio emendis factitatum oftendit edictum Turci Aproniani V. C. Præfecti Urbis (qui floruit fæculo Chrifti IV. fub juliano Imp. ) apud Gruter. pag. 647. n. 6. qui vetuit pecora in pofterum micando diftrahi, & fub exagio vendi juffit. Verha funt Ratio docuit, utilitate fuadente, confuetudine micandi fummota, fub exagio potius pecora vendere, quam digitis conluden

[ocr errors][merged small][merged small][ocr errors]

1

&

'tibus tradere, &c. Ad eund. itidem micandi modum manifefto pertinet locus Calpurn. allatus, & probabilius etiam reliqui, V. Cafaubon. ad loc. Sueton. cit. T Micare tribus digitis apud Auguftin. loc. cit. eft more micantium tres digitos, reliquis complicatis, protendere, T Quia vero ignis præ ceteris crebro agitatur rufcat, & ideo lucem, fplendoremque emittit; hinc fæpe micare ponitur pro fulgere, fplendere, rifplendere, brillare, folgoreggiare, sfavillare, sinßer. Horat. l. 1. od, 12. v. 46. micat inter omnes Julium fidus, velut inter ignes Luna minores. Virg. 1. En. v. 94. crebris micat ignibus æther, & lib. 12. v. 102. oculis micat acribus ignis. Ovid. 1. Trift. el. 2. v. 45. celeri micuerunt nubila flamma. Virg. 7. En. v. 743. Eratæque micant pelta, micat æreus enfis. Liv. l. 6. c. 13. Vultum hoftis ardore animi micantem ferre non potuit Lucret. l. 3. v. 290. de irato. ex oculis micat acrius ardor. T Docet Prifcian. l. 9. pag. 862. Putfch. fupinum mitum ideo non effe in ufu, quia cum mingo commune eft. MICROSPHÆRUM. V. Hadrofphærum. MICROPSYCHUS, a, um, expouxos, pufillanimis, timidus: a μrupos, parvus, & ux, animus. Plin. l. 22. c. 24. Item animi humilis, ac præparci, quos illi dixere micropfychos.

[ocr errors]

MICTILIS, le, adject. dignus qui mingatur, vilis, ut merx mitilis apud Lucil. tefte Non. cap. 2. n. 532. ut quidem emendat Scalig. in Catull.

MICTIO. V. Minctio.

MICTORIUS, a, um, diuretico, adject. ad mingendum pertinens, ut Mictoria medicamenta, apud Cal. Aurelian. Acut. l. 3.c. 8. MICTUALIS, le, mitorius. Apul. de berbis, cap. 117. Herba virtutis mi&tualis.

1

MICTURIO, is, n. 4. defiderare di orinare, pnted, verb. defider. mejere cupio, vel interdum mejo, fimpliciter. Juvenal, fat. 6. v. 308. Noctibus hic ponunt lecticas, mituriunt hic. MICTUS, us, m. actus mingendi. Cal. Aurel. Tard. l. 5. c. 3. Sanguinis mi&tus. & lib. 2. c. 1. Difficultas mitus. MICULA, læ, f. minuzzolino, diminut. parva mica. Celf. l. 2, c. 5. extr. Si urina quafdam quafi miculas repræfentat. Arnob. 1. 7. pag. 230. Arvina in exiguas miculas infecta. lib. 2. pag. 77. Exiguæ miculæ, quibus colliquefactis nafcitur aurum. MIDAS, & Mida, æ, m. Mides, Gordii filius, rex Phrygum, qui cunctos pæne reges pecuniæ abundantia anteceffit. Huic ut eft in fabulis propter Bacchum hofpitio fufceptum, conceffum eft, ut quicquid vellet, optaret, futurus voti compos. Optavit, ut quicquid corpore contigiffet, in aurum verteretur. Quod annuente Baccho factum eft. Sed cum cibus, & potus contacti etiam in aurum verterentur, fenfit tandem ftolidus, fe ftulte petiiffe, & facti pœnitens oravit Bacchum, ut hoc munus auferret. Tum Bacchus præcepit, ut in Patolo flumine fe lavaret, & fic liberaretur. Quod cum feciffet, cœpit deinceps Factolus aureas arenas trahere. Poftea cum Phoebus, & Pan, feu Marfya carmine certarent, Midas judex electus eft cum Tmolo monte. Tmolus Phoebum victorem pronuntiavit, fed Midas fecundum Pana judicium tulit. Iratus Apollo afininas ei auriculas indidit, quas tam fcite occultavit, ut nemo fciret, præter folum tonforem: qui cum rem inauditam tacere non poffet, foffam ingreffus proclamavit, Aures afininas habet rex Midas: deinde foffam terra adoperuit. Succeffu temporis creverunt illic arundines quæ commotæ vocem tonfor infoderat, redquam diderunt. Alii narrant; cum præteriret aliquando Liberi Patris afinos, atque eos affeciffet injuria, iratum Bacchum Mida auriculas afininas addidiffe. Sunt qui dicant, huic aures natura prælongas fuiffe, & afininarum inftar prominentes, atque hinc fabulæ jocum ortum effe. Ovid. 11. Metam. v. 85. & feq. Hygin. fab. 191. & Serv. ad l. 10. Æn. v. 142. Aufon. epist. 23. a verf. 18. item vetus epigrammation inter fragm. Petron. pag. 679. Burm. Martial. 1. 6. epigr. 86. Qui mavult heres divitis effe Mida. Claudian. in II. Conful. Stilich. v. 230. Ditabat rutilo, quidquid Mida tangeret auro. Valer. Max. l. I. c. 6. n. 2. extern. Midas cunctorum pæne regum opes abundantia pecuniæ anteceffit.

[ocr errors]
[ocr errors]

MIGDILYBS, ybis, mixtus genere ex Libyco, & Tyrio, quales erant Carthaginienfes: a miydn, mixtim, & A, Lybs, Afer. Plaut. Pan. S. 2. 73. Huc advenifti nos captatum, migdilybs, 5. bifulcilingua

as,

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

a

migratum eft a propinquis raptarum. Id. l. 5. c. 49. fub fin. Cum prohibuit migrari Vejos. T Translate Cic. in fomn. Scip. c. 1. Migrare ex hac vita. Id. 1. de Fin. c. 19. de vita. Plaut. Pan. 1. 5. 54. Fac, fis, vacivas, Pfeudole, ædes aurium, mea ut migrare dicta poffint, quo volo. Id. Trin. 3. 2. 13. Scio ego, & fentio ipfe, quid agam, neque a me officium migrat. h. e. difcedit. Al. leg. neque meum fe officium migrat. h. e. mutat, active : de quo mox. Horat. 1. 2. ep. 1. v. 187. Verum equiti quoque jam migravit ab aure voluptas Omnis ad ingratos, & gaudia vana Plin. l. 25. c. 2. med. Hæc erat antiqua medicina, quæ tota migrabat in Græciæ linguas, Lucret. l. 5. v. 828. Nec manet ulla fui fimilis res omnia migrant: Omnia commutat natura, & vertere cogit. b. e. mutantur, & in alium ftatum tranfeunt. Al. leg. migrat, Omnia commutat natura, &c. ut fit activum, ut mox dicam. Id. l. 2. v. 774. cærula quæ fint, Nunquam in marmoreum poffunt migrare colorem. b. e. tranfire & mutari. Plin. l. 1. c. 37. Sect. 45. Hard. Cornua omnia in mucronem migrantia. b. e. definentia. Julian. Dig. lib. 24. tit. 2. leg. 6. Migrare ad aliud matrimonium. & ibid. ad alias nuptias. T Sumitur & active pro transferre, trafportare. Gell. 1. 2. c. 29. ad fin. Atque ita caffita nidum migravit. Et paffive Liv. l. 10. c. 34. fub fin. Paucos graves ætate, aut invalidos inveniunt, relictaque, quæ migratu difficilia effent. Sil. I. 7. v. 431. num migrantur Rhoeteia regna In Libyam Superis? b. e. num Romanum imperium a Superis ad Carthaginienfes transfertur ? ¶ Translate eft tranfilire, transgredi, oltrepaffare, trafgredire, violare, пapaßαive. Cic. 3. de Fin. c. 20. Qui jus civile confervaret cum juftum qui migraret, injuftum fore. Id. 1. de Divin. c. 5. Ne communia jura migrare videatur. Eft qui legit communi jure. Id. 1. Offic. c. 10. Ut reddere depofitum, promiffum facere, quæque pertinent ad veritatem, & ad fidem, ea migrare interdum & non fervare, fit juftum. Id. 3. de Legib. c. 4. in fin. Quod quis earum rerum migraffit, noxiæ pœna par efto. MIHI V. in Ego.

MIGRATIO, onis, f. partenza per abitar altrove μετοίκησις a&tus migrandi. Liv. 1. 5. c. 53. Hæc migratio nobis mifera ac turpis Gallis gloriofa eft. Cic. 1. Tufcul. c. 41. Migrationem effe mortem in eas oras, quas, qui vita excefferunt, incolunt. The Translate Id. Fam. 16. ep. 17. Cui verbo ( fideliter) domicilium eft proprium in officio, migrationes in alienum multæ. b. e. translationes, metaphora. MIGRO, avi, atum, n. 1. paffare ad abitar altrove, meron."@" lio me transfero habitandi caufa, domicilium muto Cic. Attic. I. 14. ep. 9. Tabernæ mihi duæ corruerunt, reliquæ rimas agunt: itaque non folum inquilini, fed etiam mures migraverunt. Id. Verr. 4. c. 36. Ad generum Agathini migrare maluit. Terent. Hecyr, 4. 2. 13. Ex urbe rus habitatum migrare. Liv. l. 5. c. 53. Vaftam incendiis ruinifque relinquere urbem & ad integra omnia Vejos migrare Horat. de art. Poetic. v. 229. Migrare in tabernas obfcuras, Ovid. 15. Metam. v. 171. animam fic femper eandem Elfe, fed in varias doceo migrare figuras. Plaut. Curcul. 2. 1. 1. Migrare e fano foras. Plin. l. 6. c. 17. a med. Indi, prope gentium foli ,nunquam migravere finibus fuis. Adde Dig. lib. 43. tit. 31. qui infcribitur de migrando. T Paffive imperfonaliter, Cic. 1. Tufcul. c. 41. Neceffe eft, ut aut fenfus omnes mors auferat, aut in alium quendam locum ex his locis morte migretur. Liv. 1. 1. c. 11. Romam inde I

MIHIPTE, pro mihi ipfi Cato pofuit. Feftus.
MILANION, onis, m. Maλavio, avos, vir Atalanta Arcadica Iafti
filiæ. Propert. lib. 1. el. 1. v. 9. & Ovid. 2. de ar. am. v. 188.
V. Atalanta.

"

MILES, itis, m. & f. foldato, speTITAS, OTλitus, quicumque militiam exercet. Varr. 1. 4. de L. L. c. 16. Milites, quod trium millium primo legio fiebat, ac fingule Tribus, Tatienfium, Ramnium, Lucerum, millia fingula militum mittebant. Feftus: Militem Elius a mollitia gripo dictum putat, eo quod nihil molle, fed potius afperum quid gerat. Ulpian. Dig. lib. 29. tit. 1. leg. 1. Miles appellatur vel a malitia, ideft duritia ,quam pro nobis fuftinet aut a multitudine: aut a malo, quod arcere milites folent : aut a Græco verbo xixo. Cic. pro leg. Manil c. 10. Qui extrema pueritia miles fuit fummi imperatoris. d. pro Cluent. c. 46. Miles, qui locum non tenuit, qui hoftium impetum vimque pertimuit, poteft idem poftea miles effe melior. Id. Phil. 7. c. ult. Cohortatus eft vicinos fuos, ut milites fierent. Pompej. ad Coff. poft ep. 12. 1. 8. ad Attic. Legere milites. raccogliere, far leva. & Salluft. in Jug, c. 47. fcribere. Liv. I. 29. c. 1. deligere. & ibid. ordinare. h. e. in ordines defcribere. & cap. 5. mercede conducere. Cic. 3. Fam. ep. 3. dimittere. ¶ Translate Ovid. Heroid. ep.. 11. v. 48. Et rudis ad partus, & nova miles eram. Adde lib. 2. Metam. v. 415.. T Speciatim miles junctus cum eques, eft qui pedibus militat, pedes, foldato a piedi, fante, malis. Caf. I. 5. B. Gall. c. 10. Tripartito milites, equitefque in expeditionem mifit. Id. 1. 2. B. Civ. c. 41. Nec militibus quidem, neque equitibus ftudium ad pugnandum deerat. Liv. 1. 22. c. 37. Milite atque equite, nifi Romano Latinique nominis, non uti populum R. Adde lib. 39. c. 9. Caf. 1. 3. B. Civ. c. 61. & Vellej. l. 2. c. 15. T Per fynecdochen in fingulari num. pro collectione militum adhibetur, foldatefca. Liv. 1. 22. c. 57. extr. Hic miles magis placuit cum pretio minore redimendi captivos copia fieret. Virg. 2. n. v. 495. late loca milite complent. Milites etiam di&ti funt, qui in facro Palatio in aliquo officio domus Auguftæ inferviebant: quia cum in Principe ipfum nomen fuprema dignitatis militare effet, nempe Imperator; etiam officiorum ipfi fubjectorum nomina a militia fumebantur. Impp. Theodof. & Valentinian. lib. 11. Cod. Theodof, tit. 1. leg. 34. Tunc militi debiti poftulati delegandam effe rationem. b. e. exactori annona. Ulpian. Dig. lib.4. tit. 6. leg. 10. Qui a militibus, ftatoribufque, vel a municipalibus minifteriis affervantur. h. e. ab арparitoribus magiftratuum. T De Nympha comite Diana Ovid. 2. Metam. 2. 415. Miles erat Phoebes, nec Manalon attigit ulla Gratior hac Trivia.

1

[ocr errors]
[ocr errors][ocr errors]

MILESIUS, a, um, Mλnoros, ad Miletum urbem pertinens. Cic. pro Cluent. c. 11. Milefia mulier. ¶ Milefia vellera laudat Virg. 3. Georg. v. 306. & lib. 4. v. 334. & Milefiam lanam Plin. 1. 29. c. 2.. Milefias oves Tertull. de Pall. c. 3. Colum. l. 7. c. 2. & Plin. l. 8. c. 48. qui lane Apulæ primum locum, Tarentine alterum, tertium Milefiæ tribuit. Id. l. 21. c. 4. etiam Milefiam rofam laudat, fero quidem provenientem nec duodena folia excedentem, fed ardentiffimi coloris. Milefii, or Morum populi ejus urbis, & regionis, luxu & deliciis nobiles, Milefiis carminibus dedere nomen, nempe ludicris, amatoriis, ac lafcivis. Ovid. 2. Trift. v. 413. Junxit Ariftides Milefia carmina fecum: Pulfus Ariftides nec tamen urbe fua. Al. leg. crimina. Hinc fermo Milefius apud Apul. initio Metam. & Milefie abfolute, poemata, & narratiunculæ hujufmodi. Sever. in epift. ad Senat. apud Capitolin. in Albin. c. 12. Cum illæ næniis quibufdam anilibus occupatus, inter Milefias Punicas Apuleji fui, & ludicra litteraria confenefceret. Id. Capitolin. de Albin. ibid. c. 11.

extr.

[ocr errors]
« НазадПродовжити »