ne, ar pes, quæ divifæ iis diftribuebantur. Hinc ibid. c. 68. Cum fecun- c. 27. tex, qua vinum reponebatur in ufum coena. Hæc erat rotunda, & cily- penfiero. Tetron. in Satyr. c. 21. extr. In mente eft mihi dormire . bo intenzione, ho in animo. Sic Tertull. de babitu mulier. c. 1. Et adornari tibi in mente eft? Stat. 4. Theb. v. 753. nos ferro meritas exfcindere Thebas Mens tulit. TItem memoria, memoria. Cic. in Bruto, c. 61. Huic minime mirum eft ex tempore dicenti folitam effluere mentem. Id. Attic. l. 12. ep. 36. Si quid in mentem veniet, quo modo eam effugere poffimus, utemur. & epift. 37. Nunquam ea res tibi tam belle in mentem venire potuiffet. Id. pro Quint. c. 2. Non minus fæpe ei venit in mentem poteftatis, quam æquitatis tuæ. Id. 7. Fam. ep. 3. Solet mihi in mentem venire illius temporis. Quint. Cic. de petit. Conful. c. ult. Hæc mihi veniebant in mentem de duabus illis, &c. Cic. 4. Fam. ep. 10. Venit mihi in mentem fubvereri, &c. TItem prudentia, confilium, folertia. Cic. de Harufp. refp. c. 9. a med. Quis eft tam vecors qui ca quæ tanta mente fiunt cafu putet poffe fieri? Item ea pars animi, in qua ira fedet quæ & ipfa quandoque animus dicitur. Horat. l. 1. ep. 2. v. 59. qui non moderabitur iræ, Infectum volet effe, dolor quod fuaferit, & mens. ¶ Item ea > in qua eft vis, fortitudo, & præfentia, animo, coraggio, Spirito, dire. Liv. 1. 6. c. 18. Vobis dent mentem oportet, ut prohibeatis, ficut mihi dederunt, ut vos a barbaris hoftibus defenderem. Horat. 1. 2. ep. 2. v. 36. hortari cœpit eundem Verbis, quæ timido quoque poffent addere mentem. Virg. 12. Æn. v. 609. Demittunt mentes. Ubi Serv. defperant: ficut e contra, fperantes aliquid erigunt mentes. T Refertur & ad rectum rationis ufum: unde amentes, & dementes, qui minus eo valent. Cic. in Pifon. c. 21. Hic fi mentis effet fuæ, aufus effet educere exercitum? fe aveffe il fuo buon giudizio. quod Id. ibid. dixit cap. 20. extr. Si tuæ mentis compos fuiffes. Plaut. Trin. 2. 4. 53. Sanum mentis effe. fano di mente & Cic. 4. Acad. c. 17. Captus mente. mentecarto Ovid. z. Amor. el. 8. v. 10. mente carere bona. Id. Heroid. ep. 15. v. 139. & lib. 1. de ar. am. v. 465. Mentis inops. privo di fenno. & 2. Trist. v. 395. & egentem mentis Oreftem. Sueton. in Aug. c. 99. Alienatæ mentis fignum oftendere. ibid. Mentis diminutio. Plin. l. 14. c. 22. Vinum homines mente mutat, ac furorem gignit. Id. l. 28. c. 8. Mente alienari. Sueton. in Aug. c. 48. Mente lapfus. Ovid. 9. Metam. v. 409. Attonitufque malis, exful mentifque domufque. T Bona mens eft fana, recta, & jufta, perfectus rationis ufus, buon giudizio. Senec. ep. 10. Votorum tuorum veterum licet diis gratiam facias alia de integro fufcipe: roga bonam mentem, bonam valetudinem animi, deinde corporis. Perf. fat. 2. v. 8. Mens bona, fama, fides, hæc clare ( petuntur) & ut audiat hofpes. T Contra mens mala infania, dementia. Tibull. I. 2. el. 5. v. 103. Nam ferus ille fuæ plorabit fobrius idem: Et fe jurabit mente fuiffe mala. Senec. 3. de benef. c. 27. Cum, malam mentem habuiffe fe pridie, juraffet. Hinc collige, malam mentem habuiffe, fuiffe formulam, qua utebantur veniam petentes illatæ injuriæ. T Eft etiam mens ingenium, natura. Terent. Andr. 1. 1. 137. Mala mens malus animus. b. e. qui pravæ naturæ eft, non poteft non effe fimul male animatus, & paratus ad nocendum. T Item propenfa voluntas. Virg. 1. En. v. 307. regina quietum Accipit in Teucros animum, mentemque benignam Ovid. 2. Metam. v. 368. Qui tibi materno quamvis a fanguine junctus, Mente tamen, Phaethon, propior fuit. coll affetto. ¶ Mens Romanis dea fuit, & templo culta. Ovid. 6. Faft. v. 241. Mens quoque numen habet : Menti delubra videmus Vota metu belli, perfide Poene, tui.& mox Spem metus abftulerat cum Menti vota Senatus Sufcipit: & melior protinus illa venit. Liv. l. 22. c. 10. extr. Menti ædem T. Otacilius prætor vovit. Adde Lactant. I. 1. c. 20. & Liv. l. 23. c. 31. TOlim mentis dixere in recto cafu fingulari. Enn. apud Prifcian. 1. 7. pag. 764. Terra corpus eft, at mentis ignis eft. Adde eund. apud Var-MENSALIS, le, da tavola ad menfam pertinens. Vopife. in Tacit. ron. l. 4. de L. L. c. 10. Menti in ablat. Cic. pro Planc. c. 33. Meritam diis immortalibus gratiam memori menti perfolvunt. Ita leg. Prifcian. 1. 7. pag. 764. Putfch. Alii mente. MENSA, æ, f. tavola, menfa, pasta, ad quam difcumbimus cibum capturi. De vocis origine alii alia, & fere nimis fubtilia omnes Cic. 5. Tufcul. c. 21. Ad menfam eximia forma pueros juffit confiftere. ibid. Manum ad menfam porrigere. & ibid. Menfæ conquifitiffimis cibis exftruebantur. Catull. carm. 63. de nupt. Pel. & Thet. v. 34. Large multiplici conftructæ funt dape menfæ. Virg. 1. En. v. 710. Menfas onerare dapibus. & lib. 3. v. 230. instruePlaut. Perf. 3. 1. 26. apponere alicui Virg. En. 4. v. 603. dapes apponere menfis. Ovid. 11. Metam. v. 119. Menfam ponere alicui exftructam dapibus. Id. 4. Faft. v. 367. moretum ponere in menfis alicujus. & l. 2. v. 473. Pifces imponere menfis Plaut. Men. 1. 3. 29. cibos in menfam alicui apponere. Virg. 7. En. v. 134. vina reponere menfis. Stat. l. 4. filv. 2. v. 33. difcumbere menfæ. Virg. 7. En. v. 176. confidere menfis. Plaut. Pfeud. 1. 3. 62. Surgunt a menfa faturi, poti. Id. Trucul. 2. 4. 14. auferre menfam Sparecchiare. & Cic. in Pifon. c. 27. extr. tollere. Virg. 1. En. v. 220. removere. Plin. l. 33. c. 11. Hoc argenti tota Carthago habuit, quot menfarum poftea apparatu victa! fervizio da De ratione difcumbendi V. Accumbo. ¶ De luxu, & pretiis citrearum menfarum multa Plin. l. 13. c. 15. T Apud & fuper menfam eft in ipfa menfa, vel ad menfam, a menfa, a tavola. Flor. l. 4. c. 2. a med. Gell. I. 2. c. 22. l. 12. c. 8. & lib. 19. c. 7. & Curt. I. 7. c. 4. Hinc proverb. apud Plaut. Trin. 2.4. 77. Verecundari neminem apud menfam decet. nè a tavola re. tavola. ne a letto non bifogna aver rispetto. T Quod ait Petron. in Satyr. c. 34. Itaque juffit fenex fuam cuique menfam affignari: videtur menfa fignificare parvam aliquam tabulam, vel lancem, vel quid fimile, fingulis convivis appofitum in menfa communi ad reponendas da c. 10. Argentum menfale. Valerian. Aug. in quadam epist. apud Vopifc. in Aurelian. c.9. Vinum menfale. MENSARIUS, a, um, ad menfam pertinens, qua ad pecuniam refertur. Viri menfarii magiftratus fuit cuftodia deputatus pecuniæ publicæ fub Quæftoribus. Cic. pro Flacc. c. 19. Civitas, in qua nummus commoveri nullus poteft fine quinque prætoribus, tribus quæftoribus, quatuor menfariis, qui apud illos a populo creantur. Liv. 1. 7. c. 21. Quinque viris creatis, quos menfarios ab difpenfatione pecuniæ appellarunt. Id. l. 23. c. 21. Romæ propter penuriam argenti triumviri menfarii rogatione Minucii Tribuni plebis facti. & lib. 26. c. 36. Omne aurum, argentum, æs fignatum ad triumviros menfarios deferamus. i pubblici caffieri. Differunt ab argentariis, qui magiftratus non erant, & pecuniam folum privatam tractabant. V. Triumviri. Menfarium abfolute Prifcian. 1. 2. pag. 590. Putfch. Collarium, quod in collo eft: plantarium, quod in planta: menfarium, quod in menfa eft. MENSATIM, adverb. per menfas. Juvenc. l. 3. v. 214. Et cuncta curat menfatim tradere plebi. MENSĬO, onis, f. mifura, Tonos, menfura, a&tus metiendi. Cic. in Orat. c. 53. Naturalem quandam in fe continet vocum omnium menfionem animus aurium nuntio. MENSIS, is, m. mese, uv, fpatium temporis ex multis diebus conftans, ex. gr. ex triginta a nomine Græco allato ? quod au, Luna quia eft plus minus fpatium illud, quo Luna Zodiacum percurrit. Ita Varr. 1. 5. de L. L. c. 2. At Cic. 2. de nat. Dear. c. 27. deducit a metior, his verbis: Qui quia menfa fpatia conficiunt, menfes nominantur. Id. de Univ. c. 9. Menfis autem, quando Luna luftrato fuo curfu Solem confecuta eft. TRomulus annum in decem menfes divifit. Numa Pompilius, cum Romuli annum nec Solis, nec Luna curfui congruere cerneret, duos menfes addidit, Januarium, & Februarium. Ovid. 1. & 3. Faft. & Macrob. I. 1. Sa turn. turn. c. 12. 13. C. Julius Cæfar, qui ad Solis curfum annum direxit, atque idcirco ex CCCLXV. diebus, & fex horis conftituit, dierum numerum quibufdam menfibus auxit, ut v. gr. September & November, qui antea habebant 29. conftarent ex triginta, & fic. de reliquis. V. Sueton. in ejus vita, c. 40. & Macrob. I. 1. Saturn. c. 14. In illo Virg. 1. Georg. v. 335. Hoc metuens, cæli menfes, & fidera ferva: Servius adfcribit, menfes effe duodecim Signa Zodiaci, qua omnia uno menfe luna pertingit, & quodam modo defignat. T Ovid. I. 8. Metam. v. 500. menfum dixit pro menfum illo carmine Et quos fuftinui bis menfum quinque labores. Adde 5. Faft. v. 187. 424. Senec. in Phaniff. v. 535. & Aufon. in Eclogar. Quo menfe quote, &c. Cenforin. c. 22. & Prifcian. 1. 7. pag. 771. Putfch. Al. volunt, ubique menfium fcribi, & fynærefim fieri. Menfes in plur. num. accipiuntur etiam pro mulierum menftruis, ves. Plin. l. 21. c. 21. Prodeft mulierum menfibus retardatis. Interdum & in num. fingulari, fed rarius. Id. l. 17. c. ult. fub fin. Privatim autem contra erucas ambiri arbores fingulas a muliere incitati menfis, nudis pedibus, recinta. Adde lib. 28. c. 7. MENSOR, oris, m. mifuratore, ueTpT's, qui aliquid metitur: fpeciatim vero menfores appellantur agrorum finitores. Colum. 1. 6. c. 1. Ego non agricolæ, fed menforis officium effe dicebam. agrimenfore. Adde Ovid. 1. Metam. v. 136. Item qui in caftris dime tiuntur loca, in quibus tentoria milites figant. Veget. 1. 2. de Re Mil. c. 7. ad fin. T Cali menfor eft Aftrologus, terre menfor geometra. Horat. l. 1. od. 28. Te maris, & terræ, numeroque carentis arena Menforem cohibent, Archita, &c. Adde Martial. l. 10. epigr. 17. ¶ Architectus, architetto. Plin. l. 10. ep. 28. Difpice, domine, an neceffarium putes mittere huc menforem. & Trajan. ad Plin. ep. 29. Menfores vix etiam iis operibus, quæ aut Roaut in proximo fiunt, fufficientes habeo. Infeript. apud Gruter. pag. 623. n. 7. 8. A. Sempronius Lætus menfor ædificiorum T Denique menfores fuerunt, qui annonam navibus adverfo Tiberi in Urbem advectam metiebantur, & in horrea publica inferebant, mifuratori: quos Paul. Digeftor. lib. 27. tit. 1. leg. 26. menfores fruimentarios appellat. V. Portuenfis. mæ, MENSTRUA, orum. V. Menftruus. MENSTRUANS antis, mulier, quæ in menftruis eft. Pallad. 1. 1. tit. 35. Mulierem menftruantem contra erucas faciunt circumire. MENSTRUUM, i. V. vocem fequent. MENSTROUS, a, um, menfuale, d' ogni mefe, unos, qui fingulis menfibus fit. Plin. l. 2. c. 47. a med. Menftrua ventorum ratio. & cap. 10. Menftrui non funt lunæ defectus. Tibull. I. 1. cl. 3. v. 34. Reddereque antiquo menftrua tura Lari. Cic. 6. Attic. ep. 1. Ufura menftrua. Varr. 1. 5. de L. L. c. 3. Ferias menftruas edicere. Salluft. in fragm. apud Non. c. 8. n. 76. Duæ mulieres ad menftrua folvenda montem afcendunt. h. e. menftrua facra. Martial. l. 3. epigr. 10. Conftituit Philomufe , pater tibi millia bina Menftrua. la mefata. Plin. l. 10. ep. 24. Nam menftruum meum Calend. Septembr. finitur. b. e. officium menftrui fpatii, quod cum collega partitus fum. Mos enim erat, ut ubi plures effent in uno magiftratu per menfem finguli rempubl. invicem curarent. Plin. alter l. 32. c. 10. a med. Cancri menftruas purgationes expediunt. b. e. profluvium fanguinis quo laborant fingulis fere menfibus feminæ, quæ ad concipiendum funt habiles, i meftrui, i fiori. Sic Id. l. 11. c. 39. Cum menftrui curfus ftetere. Sæpe menftrua, orum dicuntur abfolute. Celf. 1. & cap. 6. fect. 38. Quod in feminam, bene refpondentibus menftruis, non cadit. Id. 1. 2. c. 7. Quibus feminis menftrua non proveniunt. Colum. 1. 11. c. 3. fub fin. Mulier quæ in menftruis eft. Plin. l. 22. c. 21. fub fin. Menftrua ciere. ibid. ante med. pellere. & lib. 20. c. 14. fedare. & cap. 22. & Lucret. 1. 6. v. 796. folvere. Plin. ibid. in fi. fiftere. & lib. 30. c. 14. adjuvare. In fing. num. Id. l. 28. c. 7. circa med. Quocumque alio menftruo fi fegetem ambiant, &c. & ibid. ad fin. Tatis menftruo poftibus. Adde Senec. 1. 4.. de benef. c. 31. T Menftrua femina, quæ in menftruis eft, Plin. l. 29. c. 5. Menftrua canis. T Eft etiam menftruus, qui menfem durat, d'un mefe. Cic. 4. de Fin. c. 12. Ut ei qui jucunde vixerit annos decem, fi æque vita jucunda menftrua addatur, &c. Id. 1. de nat. Deor. c. 31. Solis luftrationem menftruo fpatio luna complet. Lucan. 1. 5. v. 399. Menftruus conful. Liv. 1. 44. c. 2. Conful, menftruum juffo milite fecum ferre, profectus &c. viveri per un mefe. Cic. Verr. 5. c. 30. Menftrua cibaria dare alicui. Id. 2. de Legib. c. 18. Textile ne operofius, quam mulieris opus menftruum. quanto può far in un mese una donna. & pro Rofc. Com. c. 3. Menftruas rationes transferre in tabulas i conti d' un mese. MENSULA, æ,f. tavolino, Txor, parva menfa. Plaut. Moftell. 1. 3. 150. Appone hic menfulam: vide tali ubi fint. Petron. in Satyr. c. 136. Menfulæ pedem extorfi. MENSULARIUS, ii, m. banchiere, Tperslins, nummularius, menfarius, trapezita. Senec. 1.4. controverf. 24. a med. Scævola Dig. lib. 2. tit. 14. leg. 47. ubi al. aliter leg. & Ulpian. lib. 42. tit. 6. leg. 8. MENSURA, æ, f. misura, uitpor, inftrumentum, quo quippiam metimur, feu quantitatem rei cujufpiam deprehendimus: item ipfa quantitas, modus, magnitudo cujufque rei Plin. l. 7. c. 56. ante med. Menfuras, & pondera invenit Phidon Argivus, aut Palamedes ut maluit Gellius. Nep. in Attic. c. 2. extr. Ut fingulis fex modii tritici darentur: qui modus menfuræ medimnus Athenis appellatur fi Cic. 1. Offic. c. 15. Ea, quæ utenda acceperis, majore menfura modo poffis, jubet reddere Hefiodus. Petron. in Satyr. c. 97. Lectulum veftimentis implevi, uniufque hominis veftigium ad corporis mei menfuram figuravi. Caf. I. 5. B. Gall. c. 13. Certis ex aqua menfuris, breviores effe noctes, quam in continente, videbamus lib. 6. c. 24. Nofle menfuras itinerum. Sueton. in Caf. cap. 26. Frumentum fine modo menfuraque præbere. Juvenal. fat. 10. v. 100. de menfura jus dicere. h. e. de heminis & hujufmodi (V. Perf. fat. 1. v. 130.) Plin. l. 11. c. 41. Cameli lac fuaviffimum exiftimatur, ad unam menfuram tribus aquæ additis. Id. l. 35. c. 17. Saxum pondere emitur, creta menfura. a pefo, a mifura. & cap. 10. circa nied. Tabulæ pretium accepit aureos mensura non numero Id. l. 12. c. 19. ad fin. Frutex menfura pedali. Id. 1. 2. c. 1. extr. & Plin. alter l. 10. ep. 28. Menfuram agere alicujus rei prendere, pigliare. & lib. 36. c. 12. a med. deprehendere. Colum. 1. 5. c. 3. inire. Ovid. 3. de ar. am. v. 265. facere alicujus. Juvenal. fat. 14. v. 316. Menfura cenfus, quæ fufficiat, fi quis me confulat, edam. quanta entrata bafti per mantenerfs. Ovid. 8. Metam. v. 748. trunci Circuiere modum, menfuraque roboris ulnas Quinque ter implebat. la groffezza. & lib. 15. v. 378. de ranarum cruribus. Pofterior partes fuperat menfura priores. la lunghezza . & lib. 1. de ar. am. v. 589. dare alicui menfuram bibendi prefcrivere quanto debba bere Tacit. in Agric. c. 12. Dierum fpatia ultra noftri orbis menfuram più lunghi Juvenal. fat. 4. v. 74. Sed deerat pifci patinæ menfura. piatto di capacità fufficiente. In pictura eft convenientia, & proportio partium, fimmetria, profpettiva, diftribuzione, l'innanzi e indietro. Plin. l. 35. c. 10. ante med. Apelles cedebat Amphioni de difpofitione, Afclepiodoro de menfuris, hoc eft quanto quid a quo diftare deberet. T Translate Cic. in Orat. c. 20. Quidquid fub aurium menfuram aliquam cadit, numerus vocatur. Plin. 1. 10. ep. 12. Beneficii menfuram intelligere. Claudian. in II. Conful. Stilich. v. 43. Eft aliquod meriti fpatium, quod nulla furentis Invidiæ menfura capit. Tacit. 14. Ann. cap. 54. Uterque menfuram implevimus, & tu, quantum princeps tribuere amico poffet, & ego, quantum amicus a principe accipere. Ovid. 1. ex Pont. ep. 2. Maxime, qui tanti menfuram nominis imples. b. e. vim & fignificationem. Id. 12. Metam. v. 57. de Fama. Hi narrata ferunt alio: menfuraque fiti Crefcit. Juvenal. fat. 11. v. 34. bucca Nofcenda eft menfura tuæ Senec. in Herc. Oet. v. 400. nuribus Argolicis fui Menfura voti. b. e. tantum illa optabant, quantum ego habebam. Tacit. 1. Hift. c. 52. Nec confularis legati menfura fed in majus omnia accipiebantur. b. e. pro modo conditionis & auctoritatis legati confularis. Lucan. 1. 1. v. 175. menfuraque juris Vis erat. MENSURABILIS, le, mifurabile, qui menfura deprehendi poteft. Prudent. in Apotheof. v. 881. Spatium non menfurabile. MENSURALIS, le, ad menfuram pertinens ut Menfuralis linea, apud Sicul. Flacc. edition. Goefii pag. 19. 23. MENSURALITER, adverb. per menfuram. Hygin. de Limit. pag. 167. Goef. MENSURATIO, onis, f. actus menfurandi, apud Var. Aut. de Limitib. edition. Goef. pag. 264MENSURNUS, a, um, di un mese, menftruus. Cic. l. 1. de Invent. c. 26. Annuum, menfurnum, diurnum, nocturnumve fpatium. Ita legit Prifcian. fub fin. 1. 2. Alii menftruum. Legitur etiam apud NoMENSURO, as, a. 1. metior, mifurare. Veget. l. 1. c. 25. de re miMENSUS, a, um, partic. a metior, paffive fignific. mifurato. Cic. 2. de nat. Deor. c. 27. Menfa fpatia conficere. Curt. I. 5. c. 1. extr. Ducenis ftipendium pedeftrium menfum eft. MENSUS, us, m. mifura, menfura. In quodam fragm. quod tribuitur Varroni de Geometr. Longitudines, & altitudines menfu certo diftinguere. Apul. de Mundo. Cujus menfu appenfuque diftinéta eft naturæ regio. T Extra ablativum cafum non ufurpaverim, antequam exempla reperiam. vatian. de Trinit. c. 1. lit. MENTA, æ, f. menta, rdvormos, miven, herba hortenfis odorifera ita dicta a Menthe feu Minthe nympha, Cocythi filia, Plutonis pellice, quam Proferpina in hanc herbam mutaffe dicitur: unde & mentha cum adfpiratione a nonnullis fcribitur. Ovid. 10. Metam. v. 728. an tibi quondam Femineos artus in olentes vertere mentas Perfephone, licuit? T Poftea ab odoris fuavitate ovoTMOS appellata ab dus, fuavis, & dour odor: ut Plin. l. 19. c. 8. med. docet. Id. ibid. Grato menta menfas odore percurrit in rufticis dapibus Colum. 1. 10. v. 119. ferpentis gramina menta. Martial. 1. 10. epigr. 48. Menta ructatrix. , MENTAGRA, 2 f. ἄγριος λειχήν morbus al. lichen qui mentum, deinde faciem, collum, pectus, manufque foedo quodam furfure occupat a mentum, & Ypx, captura, quafi menti captura quia a mento incipit. Plin. l. 26. c. 1. Lichenas appellavere Græco nomine: Latine, quoniam a mento fere oriebatur joculari primum lafcivia (ut eft procax natura multorum in alienis miferiis > mox & ufurpato vocabulo, mentagram. MENTASTRUM, i, n. duosμos yos, menta filveftris. Plin. l. 9. e. 8. a med. Silveftre mentaftrum dicit Colum. 1. 11. c. 3. circa med. MENTHA. V. Men:a. MENTIGO, iginis, f. morbus agnorum, de quo ita Colum. l. 7. c. 5. ad fin. Eft etiam mentigo, quam paftores oftiginem vocant mortifera latentibus. Ea plerumque fit, fi per imprudentiam paftoris miffi agni, vel etiam hædi, rofcidas herbas depaverint: quod mi MENTIENS, entis, qui mentitur. Mentientem vertit Cic. l. 2. de Di- Cluent. MENTIO, onis, f. menzione, motto, parola, uvun, commemoratio. rum. v. 57. Mentiri noctem, promiffis ducere amantem: Claudian. de Conful. Prob. & Olybr. v. 108. geminifque fidem mentita tyrannis. T Tribuitur & rebus inanimis, & fignificat fimilitudinem alicujus rei habere, imitari, fimulare, cum re vera fit aliud. Virg. Ecl. 4. v. 42. Nec varios difcet mentiri lana colores. Plin. l. 35. c. 6. fub fin. Color, qui chryfocollam mentitur. Lucan. I. 9. v. 820. virgas mentita Sabaas toxica. Claudian. 1. 2. de laudib. Stilich. v. 248. Oceanique æftum mentitur amictus. Id. de III. Conful. Honor. v. 140. de dracone picto. vivitque receptis Flatibus & vario mentitur fibila tra&tu. Martial. I. 5. epigr. 40. femel fac illud, Mentitur tua quod fubinde tuffis. b. e. morere, quod tuffis tua cito fore, pollicetur, fed nos fallit. Claudian. de IV. Conful. Honor. v. 527. felix arcus, certique petitor Vulneris & juffum mentiri nefcius i&tum. b. e. fallere. Sic Horat. l. 1. ep. 7. v. 87. Spem mentita seges T Mentibor pro mentiar (quod in verbis quartæ non eft infrequens) Plaut. Mil. 1. 1. 35. Et affentandum eft, quidquid hic mentibitur. 2. 2. 99. Vera ut effe credat , quæ mentibitur T Olim mentio, is, activa pofitione dictum fuit, tefte Prifcian. 1. 8. peg. 799. Putfch. Hinc paffive Modeftin. Dig. lib.48. tit. 10. leg. 28. Si a debitore, prælato die, pignoris obligatio mentiatur, &c. MENTITIO, onis, f. mendacium. Auct. ad Heren. l. 3. c. 2. a med. Dolus confumitur in pecunia, pollicitatione, diffimulatione maturatione, mentitione. Al. leg. mentione. MENTITUS, a, um, particip. V. in Mentior. Paffiva fignificatione eft fictus, fimulatus, falfus, finto, falfo, contraffatto. Virg. 2. En. v. 422. primi clypeos mentitaque tela Agnofcunt. In carm. apud Sueton. in Oth. c. 3. Cur Otho mentito fit, quæritis, exful honore. Ovid. 5. Metani. v. 326. Et fe mentitis Superos celaffe figuris Plin. l. 6. ep. 20. a med. Fictis mentitifque terroribus vera pericula augere. Valer. Flacc. l. 7. v. 155. Non jam mentitæ vultum vocemque refumit Chalciopes. MENTO, onis, chi ha il mento grande mentum habens folito majus. Arnob. 1. 3. pag. 108. Effe dicendum eft quofdam capitones quas filunculos, frontones in his alios mentones nævios, atque na บ. MENTIOR, iris, itus fum, dep. 4. dir bugia mentire, vdo MENTOR, ŏris, m. nomen celeberrimi artificis in vafis argenteis cæ- MENTŬLA, æ f. Ywan, mács, virile membrum. Catull. Martial. & Juftin. 1. 35. in fi.MEO, as, avi, atum, n. 1. passare, andare, dixßaine, Topsvona, vaMentiri originem alicujus. Martial. 1. 6. epigr. 57. Mentiris fi&tos do tranfeo & dicitur fæpe de iis, quæ eunt redeuntque Plin. unguento, Phœbe, capillos. Id. 4. 11. epigr. 53. Mentiar 1. 6. c. 14. Interruptis angufto tranfitu jugis, ita ut vix fingula meent plauftra. Lucret. l. 2. v. 150. Vapor per inane meat vacuum. Ovid. 15. Metam. v. 71. qua fidera lege mearent. Id. 1. ex Pont. ep. 2. v. 81. ubi frigore conftitit Ifter, Dura meant celeri terga per amnis equo. Senec. in Med. v. 836. meet in pectus venafque calor. Tacit. 4. Ann. c. 5. extr. Triremes huc illuc meant. Claudian. l. 1. in Rufin. v. 185. Nereus par femper, fimilifque meat. b. e. mare, quamvis plura influant flumina non crefcit. Curt. l. 3. c. 5. & lib. 8. c. 4. Liberius meare fpiritus cœperat. Lucan. 1. 3. v. 640. Difcurfufque animæ diverfa in membra meantis. T Univerfim pro ire, proficifci, Horat. l. 1. od. 4. v. 17. Manes, & domus Plutonia quo fimul mearis, &c. Senec. in Herc. Fur. v. 211. aliud juffus ad bellum meat. Tacit. 3. Ann. c. 34. Quoties divum Auguftum in Occidentem, atque Orientem meaviffe comite Livia? Clau dian. nias, pifces, conchylia, fumen Et cortis faturas , atque paludis dian, in 1. Consul. Stilich, v. 10. Ordine vota meant. b. e. procedunt, & fuccedunt, MEOPTE. V. Suapte, MEPHITICUS, a, um, fœtidus. Sidon. I. 3. epift. 13. Mephiticus odor. MEPHITIS, itis, f. puzzore, audus drops, terræ putor ex aquis maxime fulphuratis atque corruptis proveniens, & in nemoribus gravior ex denfitate filvarum. Serv. in 7. Æn. v. 84. Aliqui, Servio tefte loco citato, Mephitim deum effe volunt Leucotheæ connexum, ficut eft Veneri Adonis, Dianæ Virbius. Alii Junonem intelligunt, quam aerem effe conftat. Omnis autem putor ex corruptione aeris nafcitur, ficut bonus odor ex aere incorrupto. Igitur Mephitis erit dea avertens moleftiam odoris graviffimi, id eft graveolentiæ. -Virg. ibid. fævamque exhalat opaca mephitim. Perf. fat. 3. v. 99. Gutture fulphureas lente exhalante mephites. Plin. l. 2. c. 3. docet, Mephitis ædem fuiffe Amfancti in Hirpinis ubi fpecus erat mortiferum fpiritum exhalans. Etiam prope moenia Cremona templum Mephitis fuit, tefte Tacito 3. Hift. 6. 34. Adde Infcription, apud Gruter. pag. 96. n. 10. MERACIUS, adverb. comparat. ab adject. meracus, più puramente Scribon. Larg. compof. 170. Vini mixti meracius cyathi quatuor Sid. lib. 4. ep. 1. Purius, fortius, meracius amat. Salin. cap. 33. (al. 46. ) a med. Superficies fardonychis probatur, fi meracius rubeat, . MERACULUS, a, um, diminut, a meracus. Plin. l. 20. c. 19. in fi. ; & Celf. l. 3. c. 19. Opium ex vino meraculo fi protinus detur. Et per fyncopen. Plaut. Caf. 3. 5. 15. Meraclo fe percuffit flore Libyco. Al. leg. meraco, MERĀCUS a , um, puro, anрaros, merus, purus., folus: & fere de vino dicitur, cui nihil aquæ admixtum fit. Sunt qui putant dici de vino cui parum admodum aquæ infit, merum autem de ço,! cui nihil. Cic. 3. de nat. Deor. c. 31. ad fin. Si medicus fciat, eum ægrotum, qui juffus fit vinum fumere, meracius fumpturum. Celf. 1. 1. 6. 3. ante med. Cibum modicum, potiones meracas affumere & poft med. Vinum aufterum meracum infra. Vinum dilutius pueris, fenibus meracius. Propert. I. 2, el. 24. v. 27. Ah pereat quicumque meracas repperit uvas. T Dicitur & de aliis rebus, quæ puræ funt. Horat. I. 2. ep. 2. v. 137. Expulit helleboro morbum bilemque meraco Perf. fat. 4. v. 16. Anticyras melior forbere meracas. Sidon. 1. 3. ep. 10. Meraciffimus fcientiæ fons. MERCABILIS, le, qui emi poteft. Ovid. 1. Amor, el, 10. v. 21. Stat meretrix certo cuivis mercabilis ære. 2 MERCALIS, le, mercabilis. Impp. Diocletian. & Maximian, lib. 4. Cod. tit. 7. leg. 6. Mercalem te habuiffe uxorem proponis. MERCATIO, onis, f. mercatanzia, emptio & venditio ἐμπόρευσις Gell. l. 3. c. 3. fub fin. Pecunia omni in mercationibus perdita. Jul. Firmic 1. 3. c.8. ad fin. Sua vendere affidua mercatione. MERCATOR, oris, m. mercante, negoziante, sopos, qui mercatur. Cic. in Orat. c. 70. Neque me divitiæ movent quibus omnes Africanos & Lalios multi venalitii mercatorefque fuperarunt. Id. 1. Offic. c. 42. Sordidi etiam putandi, qui mercantur a mercatoribus, quod ftatim vendant. Cef. l. 4. B. Gall. c. 3. Multi ad eos mercatores ventitant. Cic. poft redit. in Sen. c. 4. a med. Non confules fed mercatores provinciarum ac venditores veftræ dignitatis. MERCATORIUS, a, um adject, mercantile. Plaut. Bacch. 2. 3. 2. Ecquæ in portum ex Ephefo pavis mercatoria advenerit. MERCATŪRA, æ, f. mercanzia, europa, negotiatio, ars, feu actus mercandi Cic. 1. Offic. c. 42. ad fin. Mercatura autem fi tenuis eft, fordida putanda eft, fin magna, & copiofa, multa undique apportans, multifque fine vanitate impertiens, non eft admodum vituperanda. Cic. 7. Verr. c..28. Qui a prædonibus erant capti!, cum mercaturas facerent. Item ipfæ merces, quibus mercatura fit. Plaut. Trin. 2. 2. 51. Mercaturam ne an venales habuit, ubi rem perdidit ? Translate Cic. l. 3. Offic. c. 2. Sufcepifti onuş grave & Athenarum & Cratippi, ad quos cum tanquam ad mercaturam bonarum artium fis profectus, &c. Ita legit etiam Non, c. 3. n. 134. & c. 5. n. 35. Alii tamen ad mercatum. MERCATUS, us, m. niercanzia, eumopsvua, mercandi actus. Cic. Phil. 2. c. 3. Cum domi tuæ turpiffimo mercatu omnia effent venalia T Pro emporio, feu loco, ad quem mercatores emendi vendendique gratia conveniunt. mercato. Liv. l. 1. c. 30. Frequens mercatus 44 Item pro nundinis, quibus mercatores congregantur ad emendum & vendendum, fiera. Cic. in Verr. 4. c. 53. Tanto mercatu Prætoris indicto, concurritur undique ad iftum Syracufas. Sic Id. Tufcul. 5. 3. Habere mercatum, far frera. T Item pro quocumque conventu Justin. l. 13. c. 5. Litteræ recitatæ præfente univerfa Græcia, in mercatu Olympiaco. MERCATUS a, um, wxvos, particip. a mercor, Cic. pro Rofc. 4 Amer. c. 46. Quam tanto pretio nuper mercatus eft ¶ Reperitur etiam paffive. Plin. l. 37. c. 2. a med. Seftertiis centum quinquaginta millibus trullam unam non ante multos annos mercatam a matrefamilias, nec divite. Propert. I. 1. el. z. v. 5. Naturæque decus mercato perdere cultu. Sallust, in fragm. apud Non. c. 2. n. 535. .Pars fua negotia fequebantur commeatibus mercatis. MERCEDICIUS, mercenarius, quod mercede fe tueatur, Paul. ex Fefto. Dacerius mallet mercedituus propter illa mercede tueatur. MERCEDONIAS ( dies) dixerunt a mercede folvenda fo. MERCEDÜLA, æ, f. diminut. a merces. Cic. 1. de Orat. c. 45. Itaque ut apud Græcos infimi homines mercedula adducti miniftros fe præbent in judiciis Oratoribus. Id. Attic. 13. ep. 11. Conftituere mercedulas prædiorum . h. e. ftabilir il prezzo delle affittanze, conftitue Paul, ex Fe re, quantum folvere debeant, qui prædia locata conduxerunt. Senec. 1.6. de benef. c. 15. Medico mercedulam debere, MERCENARIUS a, um, mercenario mercede , pagato, Misdogopas, conductus, pretio comparatus: cui gratuitus opponitur. Cic. 1. de Legib. c. 18. Liberalitas gratuita ne eft, an mercenaria? fi fine præmio benigna eft, gratuita: fi cum mercede, conducta. Id, in Pifon. c. 21. Tribuit fe mercenarium comitem regi Alexandrino Liv. in f. 24. Mercenarium militem in caftris neminem ante, quam tum Celtiberos, Romani habuerunt. Cic. 3. Fam. ep. 11. a med. Mercenarii teftes, Id. 7. Verr. c. 21. Audite decretum mercenarii prætoris. Nep. in Eumen. c. 1. Apud nos re vera, ficut funt, mercenarii fcribæ exiftimantur. Plin. l. 10. c. 63. Ancilla mercenaria ftipis Horat. l. 1. ep. 7. v. 67. ille Philippo Excufare laborem & mercenaria vincla. h. e. officium & munus præconis, quod mercedis & lucri gratia exercebat, eoque detinebatur. ¶ Abfolute eft opera mercede conducta, h. e. homo liber conductitius, ut Varr, I, 1, R. R. c. 17. loquitur. Plaut, Pœn. a. 2. extr. In hunc diem jam tuus fum mercenarius. Cic. 1. Offic. c. 13. ad fin. Non male præcipiunt, qui ita jubent uti fervis, ut mercenariis; operam exigendam, & jufta præbenda. Id. pro Cluent. c, 59. Ennius egens quidam, mercenarius Oppianici. Petron. in Satyr. c. 103. Mercenarius meus, ut ex novacula comperiftis, tonfor eft. Senec. 1.3. de benef. c, 22, Servus > ut placet Chryfippo, perpetuus mercenarius eft. MERCES, edis, f. mercede, paga, modes, pretium, quod pro opera & labore alicui perfolvitur. Salluft. in Catil. c. 38. Juventus que manuum mercede inopiam tolerabat. Cic. 4. Acad. c. 30. ad fin. Minam Diogenes reddet. ab eo enim Stoico dialecticam didicerat: hæc autem merces erat dialecticorum. Id. 1, de Divin. c. 41. ad fin. Ne ars tanta abduceretur ad mercedem atque quæftum. Id. Verr. 7. c. 20. Pretio atque mercede minuere majeftatem reipubl. Id.2.de Fin. c. 31. Probitas præmiorum mercedibus evocata. Id. 2. Phil. c. 4. Magifter, qui te, tanta mercede, nihil fapere docuit. Liv. 1. 25. c. 33. Magna mercede pacifci cum aliquo, ut, &c. Juvenal. fat. 7. v. 157. Mercedem folvere. Nep. in præfat. Mercede conductus ad aliquid Caf. I. 1. B. Gall. c. 31. Milites mercede arceffere. Cic. 7. Verr. c. 51. Mercedem alicujus rei conftituere. Id. pro Rofc. Amer. c. 29. accipere ab aliquo. Id. Q. Fr. l. 3. ep. 3. in f. alicui proponere. Id. de Amic. c. 21. exigere ab aliquo. Id. Verr. 5. c. 32. Dare alicui mercedem operæ, pretiumque impudentiæ. Gell. . 5. c. 3. Protagoras victus quærendi gratia in mercedem miffus. b. e. ut mercenariam operam locaret. ¶ Translate Horat. l. 1. ad. 27. v. 13. Ceffat voluntas? non alia bibam Mercede. Cic. pro Rofc. Amer. c. 29. Una mercede duas res affequi velle. V. Fidelia. Horat. l. 3. od. 2. v. 25. Eft & fideli tuta filentio Merces. Sil. l. 13. v. 663. Ipfa quidem virtus fibimet pulcherrima merces. T De pœna, fupplicio. Liv. l. 39. c. 55. Debuiffe gravem temeritatis mercedem ftatui. T Sæpe dicitur de pretio, quod acquirimus ex locatione agrorum, & domuum, affitto, penfione: Cic. Attic. l. 12. ep. 32. Ut fumptus hujus peregrinationis accommodet ad mercedes Argileti & Aventini. lib. 15. ep. 20. a med. Mercedes dotalium prædiorum. le rendite l'entrate. Caf. 1. 3. B. Civ. c. 21. Mercedes habitationum annuas conductoribus donavit. Sueton. in Cef. c. 20. Publicanos remiffionem petentes tertia mercedum parte relevavit. b. e. penfionum, quas pro vectigalibus redemptis folvebant reipublicæ . Item de ufuris pecuniæ fenori datæ. Horat. h. 1. fat. 2. v. 14. Quinas hic capiti mercedes exfecat. Adde fat. 3. v. 88. The Univerfim eft fructus, lucrum, frutto, guadagno. Grat. in Cyneg, v. 176. O quanta est merces, & quantum impendia fupra! T Interdum merces data atque adeo impenfa, detrimentum damnum cofto. Cic. I.. Fam. ep. 9. Tamen in moleftia gaudeo, te eam fidem cognofcere hominum non ita magna mercede , quam ego maximo dolore cognoram. Id. 3. Tufcul. c. 6. Nam iftuc nihil dolere non sine magna mercede contingit, immanitatis in animo, ftuporis in corpore. Sil. l. 7. v. 545. magna mercede piabunt Erroris rabiem & noftrum violaffe parentem . b. e. magno fuo malo. a gran cofto Senec. de Tranquill. c. 11. Magna quidem res tuas mercede colui b. e. magna mea impenfa & cura Adde Plin. in præfat. l. 7. Merces rectus cafus pro merx ufurpatum eft a Salluft. in fragm. apud Charif. 1. 1. pag. 27. Patfch. MERCIMONIUM, nii, n. mercanzia, merce idem fere quod merx. Plaut. Amph. prol. v. 1. Ut vos in voftris voltis mercimoniis emundis vendundifque me lætum lucris afficere. Tacit. Ann. 15. c. 38. Ubi per tabernas, quibus id mercimonium inerat, quo flamma alitur, fimul cœptus ignis, &c. MERCOR, aris, atus fum, dep. I. mercanteggiare, negoziare, šumoje op, lucri caufa merces commuto, mercaturani facio. Plaut. Merc. prol. v. 82. Dico iturum effe me mercatum fi velit v T Speciatim fæpiffime eft emere, feu vendendi caufa, feu habendi, comperare, aviona. Horat. l. 2. fat. 3. v. 24. Hortos egregiafque domos mercarier unus Cum lucro noram Cic. L. Offic. c. 42. Qui mercantur a mercatoribus, quod ftatim vendant. Id. pro Flace. 6. 20. Fundum mercatus eft de pupillo Meculonio. Id. pro Rofa. Amer. c. 46. Authepfa illa, quam tanto pretio nuper mercatus eft. Terent. Eun. 3. 5. 21. Quidam Eunuchus, quem mercatus fuerat frater Thaidi Plin. l. 9. c. 18. Quanti mercatura mullum luxuria fuburbanis litoribus inventum ? Cic. 4. Verr. c. 49. fub fin. Ab isto ordinem Senatorium pretio mercatus eft. Plaut. Capt. 2. 2. 8.. Servi quos tam grandi fum mercatus præfenti pecunia. T Mercaffitur,antique, mercatus fuerit. Vet. tab. apud Grutar, pag. 512. lin. 20. Qui co nomine ab populo mercaffitur. fumpfiffe merentis Laudabor pœnas. b. e. de merente. Ovid. 8. Me- Capitolini & Mercuriales de collegio ejecerunt. b. e. facerdotes Mercurii. Apul. I. 11. Metam. Mercurialis caduceus. TDicitur de mercatoribus, & iis, qui quæftui faciendo incumbunt: quialMercurius lucri, & mercaturæ deus habetur. Horat. I. 2. fat. 3. v. 14. Hortos, egregiafque domos mercarier unus Cum luero noram: unde frequentia Mercuriali Impofuere mihi cognomen compita. V. Plaut. initio Amph. Liv. 1. 2. c. 27. & Ovid. 5. Faft. verf. 671. Differunt tamen Mercuriales & mercatores. Vetus lapis in antiquit. Benevent. class. 6. n. 6. & apud Gruter. pag. 645. n. 7. Cn. Ruftius Cn. L. Feftivos Mercurialis, & mercator fibi &c. Fortaffe Mercuriales peculiari collegio adfcripti erant : mercatorum reliqua turba nulli . Item de viris eruditis, & Lyricis poetis, qui in ejus dei tutela effe dicuntur. Horat. I. 2. od. 17. v. 27. Me truncus illapfus cerebro Suftulerat, nifi Faunus ictum Dextra levaffet, Mercurialium Cuftos virorum. V. lib. 1. od. 10. ubi curva lyra parens Mercurius dicitur & Ovid. 5. Faft. v. 667. : The Mercurialis, quam nos mercorella, herba eft a Mercurio inventa, quæ & linozoftis, & parthenion dicitur, & Græce a multis Hermupoa, Epμx Téα. Duo ejus genera, mafculus & femina, quæ efficacior caule cubitali interdum ramofo in cacumine, ocimo anguftioribus foliis, geniculis denfis, alarum cavis multis, femine in geniculis dependente: femine copiofo, mari juxta genicula ftante, rariori, ac brevi, contor-teritis promifcua eft activa pofitio, & paffiva in aliis temporibus toque femina foluto, & candido folia maribus nigriora, feminis candidiora radix fupervacua, prætenuis. Varios habet in medicina ufus, , præcipue folvenda alvi, & conceptionibus juvandis. Seren. Sanimon.. c. 33. Mercurialis item capitur communiter herba. V. Plin. 1. 25. c. 5. MERCURIŎLUS, li, m. parvus Mercurius. Apul. in Apolog. bis. MEREO, es, ui, itum, a. z. & Mereor, eris, ritus fum, dep. 2. meritare, aids cur, modopopew, quippiam facio, propter quod præmio, vel pœna dignus fum, promercor, commereo, lucror. In præ MERE, adverb. puramente, pure. Plaut. Trucul. 1. 1. 22. Si femel F MERENS, entis, meritevole, qui meretur, dignus, in utramque partem Salluft. in Jug. c. 105. Conful apud omnes adeffe, laudare increpare merentes. Virg. 2. En. v. 229. fcelus expendiffe merentem Laocoonta ferunt. verf. 585. Extinxiffe nefas tamen, Tom. III. & paffiva videtur effe frequentior. Plaut. Trin. 3. 2.,33. Tibi, proin- hos eft confequi, conseguire. Plin. l. 8. epift. 13. a med. Sequi gloria non appeti, debet: nec fi cafu aliquo non fequatur, idcirco quod gloriam non meruit, minus pulcrum eft. Paul. Dig. lib. 35. tit. a. leg. 21. I 2 |