MELOFOLKA, oruin, mala, quibus folium unum, aliquando & gemi-MEMBRANEUS, a, um, di membrana, membranaceus. Ulpian. Dig. num erumpit e latere medio. Plin. l. 15. c. 14. MELOMELI, n. mouent, liquor mulfei faporis ex cydoneis malis melle conditis, & in lagena fervatis cujus conficiendi rationem docet Colum. 1. 12. c. 45. Al, leg, melimeli minus recte. MELOPEPONES, um, m. μλORÉCIES, genus cucumeris: de quo ita Plin. l. 19. c. 5. Cucumeres, in fiftula flore demiffo, mira longitudine crefcunt. Ecce cum maxime nova forma corum in Campania provenit, mali cotonei effigie. Forte primo natum ita audio unum: mox femine ex illo genus factum: melopeponas vocant. Non pendent hi, fed humi rotundantur. Mirum in his, præter figuram, & odorem, quod maturitatein adepti, quamquam non pendentes, ftatim a pediculo recedunt. Hæc Plin. Porro dicti funt a hor, malum, propter figuram, & minor, oves, maturus, a fole excoctus, a пInτw, coquo, propter maturitatem. MELOPEJA, 2, f. Meromeria, eft habitus modulationis effectæ, ut definit Martian. Capell, l. 9. pag. 326. ubi tres ejus fpecies recenfet. V. Eft a usos, cantus, & now, facio. MELOS, i, n. canto, melodia, verfo, pédos, fuavis fonus, cantus carmen. Actius apud Cicer. I. 2. de nat. Deor. c. 35. Silvani melo Confimilem ad aures cantum & auditum refert. Cato apud Non. c. 2. n. 70. Melos alterum in cantibus eft bipartitum : unum quod eft in affa voce: alterum, quod vocant organicon. Horat. l. 3. od. 4. v. 1. dic, age, tibia Regina longum Calliope melos. Perf. in prob. extr. Corvos poetas, & poetrias picas Cantare credas Pegafeium melos. In plur. num. mela pofitione Latina, Aufon. in parental. num. 27. Cui brevia mela modifica recino. mele pofitione Græca, Town, Lucret. 1. 2. v. 412. Ac Mufea mele, per chordas organici que Mobilibus digitis expergefacta figurant. verf. 504. J& cygnea mele. Infcript. apud Gruter. pag. 654. docta fonare meles. T In allato verfu Perfii prima fyllaba produci videtur imitatione Græcorum, qui vocalem brevem liquidæ præpofitam producunt. Honer, in hymno Mercurii, v. 498. corripuit, ПIA ρήτιζε κατὶ μέλις, ἡ δὲ ὑπὸ καλόν. At verfu fatim fequenti produxit, Ιμερόεν κονάβησε, θεὸς δ ̓ ὑπὸ μέλος ἄετε. Cave imiteris, & V. Martial. I. 9. epigr. 12. Mafculino gen. Cato apud Non. c. 3. n. 136. Omnes qui loquuntur, habere debent quofdam melos. Pacuv. ibid. Fremitu concidi melum. Adde Acc. & Varron, ibid. MELOTHRON, i, n. uλpov, herba, quæ & vitis alba dicitur cujus foliis utebantur in coronamentis. Plin. l. 21. c. 9. & lib. 23. c. I. ante med. MELPOMĚNE, f. Maλeuern, una ex Mufis, tragœdiarum inventrix, a saπomas, cano. Horat. l. 1. od. 24. Præcipe lugubres Cantus Melpomene, cui liquidam pater Vocem cum cithara dedit. Aufon. edyll. ult. verf. 2. Melpomene tragico proclamat moefta boatu. es, in lib. 32. leg. 50. Codices membranei, vel chartacei, vel eborei. In lemmate epigram. 7. l. 14. Martial. Pugillares membranei. MEMBRANULA, æ, f. membranuzza, parva membrana. Celf. lib. 8. c. 4. ante med. Ne quid ex ipfa membranula, quæ fub cute calvariam cingit, fuper os relinquatur. periofteo. & lib. 7. c. 7. fect. 13. extr. Membranula oculi. Id. ibid. c. 1. & 14. membranulas dixit, quas nunc Anatomici nervos appellant, fcil. ductus fpirituum De fcriptoriis, & librariis Scævola Dig. lib. 32. leg. penult. Quæ membranulis mea manu fcriptis continebuntur. Cie. 4. ad Attic. ep. 4. Librariolis imperes, ut fumant membranulam, ex qua indices fiant. b. e. pergamenam, in qua librorum tituli infcribantur, & exterius pittacii modo affigantur. ¶ Membranulum, i, n. Apul. lib. 6. Metam. Hirudinis tenue membranulum circumdedit. MEMBRĀTIM, a membro a membro, parte per parte, mendor, per membra fingula, fingillatim, per partes. Lucret. l. 3. v. 527. fæpe hominem paulatim cernimus ire, Et membratim vitalem deperdere fenfum. Plin. initio l. 12. & lib. 25. c. 11. Animalium naturæ generatim membratimque ita fe habent. in generale, e in particolare. & l. 26. c. 11. Nunc peractis malis, quæ membratim fentiuntur, dicemus de his, quæ totis corporibus graffantur in ciafcun membro. & lib. 9. c. 15. Thynni membratim cæfi, cervice & abdomine commendantur. in pezzi. & lib. 28. c. 7. Divifi membratim abortus. Cic. in Partit. c. 35. a med. Narratio accufatoris erit quafi membratim gefti negotii fufpiciofa narratio. Varr. 1. 1. R. R. c. 22. Membratim enumerare. b. e. fingillatim. Cic. in Orat. c. 63. 67. Incife membratimque dicere. h. e. per membra periodi. Quintil. I. 9. cap. 4. poft med. Ubicumque acriter erit, & inftanter pugnaciterque dicendum, membratim cæfimque dicemus. MEMBRATŪRA, æ, f. corporatura, membrorum conformatio. Vitruv. 1. 8. c. 5. Animo advertantur, qua membratura fint, qui circa eos fontes habitant, homines. MEMBROR, aris, dep. 1. drappioua, per membra förmor. Cenforin. de die natali, c. 11. Quinque & triginta diebus infans membratur. MEMBROSUS, um membruto, magnis membris inftructus. Auct. Priap. in proam. MEMBRUM, i, n. membro, parte, méncs, swλor, pars corporis animalis, ut pes, manus, caput, aures, nafus, &c. Cic. 3. de Fin. c. 5. a med. Jam meinbrorum, ideft partium corporis, alia videntur propter eorum ufum a natura effe donata, ut manus, crura, pedes, c. alia quafi ad quendam ornatum ut cauda pavoni, plumæ verficolores columbis, viris mamma, atque barba. Terent. Adelph. 4. 4. 3. Membra metu debilia funt animus timore obftupuit. Plaut. Amph. 5. 1. 66. Mihi horror mifero membra percipit dietis tuis. Virg. 4. Georg. v. 438. defeffa membra componere. coricarfs, adagiarfi. & lib. 6. En. v. 642. in gramineis exercent membra palaftris. Horat. I. 2. fat. 2. v. 81. dare membra fopori. Sueton. in Vefpaf. cap. zo. Statura fuit quadrata, compactis, firmifque membris. Horat. I. 2. fat. ult. v. 86. Mazonomo pueri magno difcerpta ferentes Membra gruis. Ovid. 15. Metam. v. 383. Melliferarum apium fine membris corpora nasci. senza diftinzione di membra. T Differunt membra ab artubus, qui proprie commiffuram nexumque membrorum fignificant: vel funt offa cum nervis: membra vero carnes quibus artus conteguntur. Plaut. Men. 5.2. 102. Ut ego hujus membra, atque offa, atque artua comminuam illo feipione Virg. 5. En. v. 422. Et magnos membrorum artus. Promifcue tamen aliquando ufurpantur. Ovid. 1. Amor. el. 7. v. 53. Exanimes artus & membra trementia vidi. V. Artus". Differunt præterea ipfo MELTOM meliorem dicebant. Feftus. ubi al. leg. meliom. MEMBRANA, æ, f. pelle, membrana, pellicola, pellicina, Sunr, dépFs, pellis exterior, quæ membra tegit, pellicula, tunica. Cic. 2. de nat. Deor. c. 57. Natura oculos membranis tenuiffimis veftivit. Lucan. 1. 9. v. 773. Diffiluit ftringens uterum membrana, fluuntque Vifcera. Celf. 1. 8. c. 4. Membrana cerebri. meninge. y. Plin. 1. 11. c. 28. Membranis cicada volant. & cap. 39. Membranis volant fragilibus infecta. De exuviis anguium, Spoglia, Ovid. 7. Metam. v. 272. Squamea Cinyphii tenuis membrana chelydri. Lucan. l. 6. v. 679. Libyci membrana çeraftæ. T De pelle detrata animalibus, & arte polita in ufum fcribendi, aut pingendi, & compactos in volumen libros veftiendi pergamena, > cartapecora V. Pergamenus. Quintil. I. 10. c. 3. ad fin. Scribi optime ceris, quibus facillima eft ratio delendi: nifi forte vifus infirmior membranarum potius ufum exiget: quæ ut juvant aciem, ita crebra relatione, quoad intinguntur calami, morantur manum, & cogitationis impetum frangunt. Martial. l. 14. dift. 7. cujus lemma Pugillares membranei. Effe puta ceras, licet hæc membrana vocetur : Delebis, quoties fcripta novare voles. Plin. l. 7. c. 21. In nuce inclufam Iliada, Homeri carmen in membrana fcriptum, tradidit Cicero. Horat. I. 2. fat. 3. Sic raro fcribis ut toto non quater anno Membranam pofcas. Petron. in Satyr. cap. 115. Membranæ ingenti verfus ingerere. Catull. carm. 22. ad Varr. v. 6. chartæ regiæ, novi libri, Novi umbilici, lora rubra membrana Direa plumbo, & pumice omnia æquata. Tibull. l. 3. el. 1. v. 9. Lutea fed niveum involvat membrana libellum. Plin. l. 35. c. 10. de Parrhafio. Alia multa graphidis veftigia exftant in tabulis, ac membranis ejus, ex quibus proficere dicuntur artifices. De tenuioribus ligni lamellis, frugum, & pomorum tunicis, &c. Plin. l. 15. c. 23. de nuce Juglande. Bifida putaminum carinæ, nucleorumque alia quadripartita diftinctio, lignea intercurfante membrana. Id. l. 16. c. 14. de tilia. Inter corticem ac lignum tenues tunica multiplici membrana Id. l. 15. c. 23. de caftaneis. Proxima corpori membrana in his, & in nucibus faporem, ni detrahatur, infeftat. & cap. 28. Crufta teguntur glandes, cute uvæ, corio & membrana Punica. Id. bib. 29. c. 3. Membrana putaminis ovi. Id. l. 18. c. 7. Milium, & panicum indefenfa membranis continentur. Id. l. 19. c. 6.a med. Tenuiffimis membranis velatur allium. De qualibet fuperficie, membranæ modo contegente, Lucret. l. 4. v. 93. tenuis fummi membrana coloris Cum jacitur, &c.24 MEMBRANACEUS, & cius, a, um, membranofe, Suerdrs, membrana conftans. Plin. l. 10. c. 61. Vefpertilio, cui membranacea pin næ uni. Vetus lap. apud Gruter. pag. 174. n. 7. legavit pugillares membranacios operculis eboreis. ¶ Item membrane fimilis. Plin. lib. 16. cap. 31. Quibusdam cortex membranaceus, ut viti arundin ufu, quia membra transferuntur ad fignificandas partes domus, navis, &c. artus non item. Cic. 3. ad Q. Fr. ep. 1. c. 1. Nec habe re poterat adjuncta cubicula, & ejufmodi membra. Plin. lib. 2. ep. 17. Adhæret dormitorium membrum, tranfitu interjacente, &c. 0vid. 1. Trift. el. 2. w. 12. quaffatæ folvere membra ratis. . lib. 4. dl. 10. v. 47. Ponticus Heroo, Baffus quoque clarus Iambo, Dulcia convictus membra fuere mei. Pallad. I. 1. tit. 35. fub fin. Totius vineæ membra. b. e. vites. Ammian. l. 15. c. 7. Cal. 17. a med.) Vulgus omne, paulo ante confertum, per varia urbis membra diffufum evanuit. per vari laoghi, o parti della Città. Sueton. in Aug. c. 48. Reges focios non aliter univerfos, quam membra partefque imperii, curæ habuit. Colum. fub fin. procm. 1. 10. Multa funt ejus quafi membra, de quibus aliquid poffumus effari. le parti di quefto trattato. Sic Cic. 1. de nat. Deor. c. 4. extr. Omnes philofophiæ partes, atque omnia membra tum facillime nofcuntur, &c. De parte orationis, feu periodi longiore. nam brevior incifum dicitur Aut. ad Herenn. l. 4. c. 19. Membrum orationis appellatur res breviter abfoluta, fine totius fententiæ demonftratione quæ denuo alio. membro orationis excipitur. Cic. in Orat. cap. 62. & 66. Quæ Græci nouusra, & nãλe nominant, nos recte incifa, & membra dicimus. Id. 3. de Orat. c. 49. a med. Sæpe carpenda membris minutioribus oratio eft: quæ tamen ipfa membra funt numeris vincienda . TATTOOμαcix, membrum ponitur in re turpi. Aut. Priap. carm. 69. cum MEMINENS, entis, ricordantefi, particip. a memini, exigui ufus Liv. apud Prifcian. l. 11. pag. 922. Putfch. Meminens Varro corde volutat. Aufon. in Profefforib. z. v. 4. Vivis adhuc ævi, quod periit, meminens. Sidon. 1. 2. ep. 10. ad fin. Sifque oppido meminens, quod, 1, &c. Id. 1. 4. ep. 12. Natura meminens, & profeffionis oblitus Adde epift. 3. ad fin. & lib. 6. epift. 3. & lib. 7. ep. 6. MEMINI, ifti, defect. 3. ricordarfs, usurucu, recordor, memoria teneo, in memoriam redeo, & ut ait .Senec. ep. 33. a med. rem commiffam memoria cuftodio. Volunt effe ab obfoleto meno quod a porcées pro, geminatione primæ fyllaba. Pro præfenti, & imperfecto in nem. MEMMIĂDES, æ m. patronymicum a Memmio. Lucret. l. 1. v. 26. a um ad Memmium aliquem pertinens ( quod eft nomen Romani civis. ) Cic. Attic. lib. 5. epift. 1. Memmiana prædia. MEMMIUS. Memmia lex. V. Remmius. MEMNON, onis, m. Miurar, Tithoni & Aurora filius, qui Trojanis. MEMNONIDES, Mennonides, idum, f. aves Memnonis, de qui- nec, Id. z. Agrar. c. 8. Gratum ac memorem effe beneficii. Plane. ad fine vocis Minerva indicantur, memor epitheton Minervæ eft. ¶ Hic, & bec memoris, & hoc memore ab antiquis proferebatur: in quo teftis eft Caper, antiquitatis doctiffimus inquifitor, inquit Prifcian. 1. 7. pag. 772. Putfch. Id. Priscian. l. 6. pag. 699. teftatur habuiffe comparativum memorior. T In genit. plur. Virg. 12. En. verf. 533. hunc crebro fuper ungula pulfu Incita, nec domini memorum proculcat equorum. MEMORABILIS, le, memorabile, douramérautos, Móyimos, memorari dignus, memorandus, commemorabilis. Cic. Phil. 13. cap. 19. Cujus memorabilis ac divina virtus lucem affert reipublicæ. Id. ad Brut. ep. 7. ex recentiorib. Res a te gefta memorabilis, & pæne caleftis. Id. de Amic. cap. 1. Maxime memorabilis Lalii & Scipionis familiaritas. Salluft. in Jug. c. 81. Egregium atque memorabile facinus. Terent. Heaut. 2. 3. 73. Facinus magnum & memorabile Ovid. 4. Metam. v. 416. Tum vero totis Bacchi memorabile Thebis Numen erat. Liv. i. 38. c. 53. Vir memorabilis bellicis tamen magis, quam pacis artibus: memorabilior prima pars vitæ, quam poftrema fuit. Colum. I. 1. c. I. Multos memorabiles auctores comperi perfuafum habere, &c. Plin. l. 9. c. 60. Multo memorabilius dixerim id, cujus, &c. ¶ Eft etiam fimpliciter dici dignus, vel qui dici poteft, da dirfi. Plaut. Curcul. 1. 1. 8. Iftuc quidem nec bellum eft, nec memorabile. Terent. Andr. 4. 1. 1. Hoccine credibile eft aut memorabile tanta vecordia innata cuiquam fiet, &c? ut MEMORACULUM, i, n. memoria, monumentum. Apul. in Apol. Dixi, me fan&tiffime tot facrorum figna, & memoracula cuftodire. MEMORĀLIS, le, memoriæ inferviens. Arnob. I. 6. pag. 196. Memoralia ut indicant fcripta. Et memoralia abfolute, memorie: Paul. Dig. lib. ult. tit. penult. leg. 144. Maffurius fcribit libro memoralium, pellicem, &c. Utroque loco al. leg. memorialis, rectius. Sic Gell. cap. ult. l. 4. Refert Sabinus Maffurius in memoriali feptimo. & lib. 5. cap. 5. Maffurius in undecimo librorum memoriali. Adde lib. 6. c. 7. MEMORANDUS, a, um, de dirfi, memorari dignus. Virg. 4. Georg. v. 283. Prætereo, atque aliis poft me memoranda relinquo. Ovid. 13. Metam. v. 13. Nec memoranda tamen vobis mea facta, Pelasgi, Effe reor. vidiftis enim. Item memorabilis, memoria & laude dignus, celebrandus, memorando, memorabile. Plaut. Epid. 3. 3. 52. Pugnæ memorandæ meæ. Flor. l. 2. c. 8. Thermopyla, locus Laconum cæde memorandus. Id. lib. 4. cap. 2. ante med. Mcmorandum pofteris exitum dedit. Virg. 4. Georg. verf. 283. Arcadii memoranda inventa magiftri. & lib. 10. Æn. v. 793. nec te juvenis memorande, filebo. MEMORATIO, onis, f. commemorazione. Corn. Gal. ( feu quicumque alius auctor eft) eleg. 1. in fin. Dura fatis miferis memoratio prifca bonorum . Mennonius a, um, ad Memnonem pertinens, O-MEMORATOR, oris, m. qui memorat. Propert. lib. 3. el. 1. v. vid. 3. ex Pont. ep. 3. v. 96. Memnonio cygnos effe colore putem. MEMOR, ŏris, adject. ricordevole, vrar, qui meminit, animo re- 33. Nec non ille tui cafus memorator Homerus . MEMORĀTRIX, icis, f. quæ memorat. Valer. Flacc. lib. 6. v. 142. Eox memoratrix tibia pugnæ. MEMORATUS, us, m. memoratio. Plaut. Bacch. 1. 1. 28. Iftæc lepida funt memoratui. Id. Ciftell. 2. 1. 15. Eft ne hoc miferum memoratu! Plin. lib. 3. cap. 10. Flumen memoratu dignum. Tacit. 4. Ann. c. 32. Parva, & levia memoratu. Id. 2. Hift. c. 73. Vix credibile memoratu eft MEMORATUS, a um, ricordato > raccontato, narratus, riam narrando revocatus. Plaut. Mil. 3. 3. 39. Quid iftis nunc memoratis opus eft, quæ commeminere? Tacit. in Agric. c. 10. Britanniæ populi multis fcriptoribus memorati. Horat. 1. 2. ep. 2. v. 117. vocabula rerum, Quæ prifcis memorata Catonibus, atque Ce thegis. fibi, memoriam comprehendere. Nep. in Annib. c. 8. De Magonis interitu duplex memoria eft. namque alii naufragio, alii a fervis interfectum, fcriptum reliquerunt. Scævola Dig. lib. 34. tis. 1. leg. 17. Dare, præftare alicui quidpiam in memoriam alterius. T De ipfis litteris, hiftoriis, monumentis, Gell. I. 4. c. 6. In veteribus memoriis fcriptum legimus. & lib. 10. c. 12. ad fin. Favorinus memoriarum veterum exfequentiffimus. Sueton. in Claud. cap. 1. fub fin. Ejus vitæ memoriam profa oratione compofuit. Infcript. apud Gruter. pag. 827. n. 8. Servilius Troilus fe vivo comparavit memoriam & fuis, &c. b. e. fepulcrum. (Adde aliam apud Doniung claff. 10. n. 40. ) Auguftin. de Civit. Dei, l. ult. c. 8. n. 11. Epif copus Memoriam Martyris, populo præcedente atque fequente, portabat. n. 12. Per Memoriam fupradi&ti Martyris, quam Poffidius illo advexit Epifcopus. His locis Auguftin. intelligit conditorium, feu loculum reliquiarum S. Martyris, reliquiario: alibi Ecclefiam facellum, Oratorium Martyri dicatum, ut lib. 20. cont. Fauft. Mo nich. c. 21. In Memoriis Martyrum conftituimus altaria. ¶ Magifter memoriæ, πpossa's musins, fuit inter officia domus Augufta Hic præerat illis, quibus perfcribebantur quæcumque memoria digna erant in imperii adminiftratione & commentarii de his rebus conficiebantur, quos proinde memoriam vocabant, & facram memoriam. Dictabat itaque adnotationes omnes, & emittebat, & referebat fponfa Principis ad libellos fupplices, ut eft in Notitia Imperii. Ejus mentio fit in Infcript. apud Gruter. pag. 28. n. 2. Qui vero ei inferviebant dicebantur a memoria. Infcript. apud Reinef. class. 6. n. 13. Aurelio Symphoro Aug. Lib. Officiali veteri a memoria, diplomatibus. Spartian. in Pefcenn. Nigro, c. 7. Cum unus ad memoriam, alter ad libellos paruiffet, ftatim præfecti facti funt. Lamprid. in Alex. Sev. c. 31. Poft meridianas horas fubfcriptioni, & le&tioni epiftolarum femper dedit operam ita ut ab epiftolis, & libellis, & a memoria femper affifterent. Salmaf. putat hoc loco de ipfis memoriæ magiftris fermonem effe. Huc pertinet alius Lapis apud Murator. pag. 892. n. 11. ubi habetur a memoria & cubiculo Aug. Et alius in Append. Tom. 4. ejusd. pag. 3. n. 3. ubi: Officialis vetus a memoria, & a diplomatibus. MEMORIALIS, le, ad memoriam firmandam inferviens. Sueton, in Cef. c. 56. a med. Epiftolæ quoque ejus ad Senatum exftant , quas primum videtur ad paginas, & formam memorialis libelli convertiffe. T Memoriales libros, & libros memorialium infcripfit Maffur. Sabinus quos de jure civili confecit, in quibus paucis verbis plura memoriæ caufa complexus eft. V. Memoralis. Memoriales etiam thegis. ufurpati, adoperati. ¶ Item celebre, memorabile, memo- re & a dicti funt, quos in dictione præced. a memoria vocatos fuiffe diximus: itemque in aliis fcriniis infervientes epiftolarum, libellorum facrarumque difpofitionum, ut Imp. Conftantius dicit lib. 12. Cod. tit. 29. leg. 2. MEMORIOLA, æ f. memorietta, diminutivum. Cic. Attic. lib. 12. ep. Ι. Γεροντικώτερον eft memoriola vacillare. TItem parvum fepulcrum. Infeript. apud Fabrett. c. 2. n. 155. Aurel. Filocurius fecit fibi, & Ulpia Eutropiæ conjugi memoriolam cum hortulo, &c. Adde aliam apud Murator. pag. 994. n. 7. MEMORIOSUS, a, um, ricordevole, uri, qui memoria valet. gnofcitur a Fefto, tanquam Latinum. Sic enim habet: Memoriofus memoriofior, & memoriofius, & memoriofiffime facit. Etiam Corn. Fronto de differ. voc. pag. 2194. Putfch. memoriofus & memoriofe, habet. MEMORITER, a memoria a mente, vpovi και από μνήμης σόματος, ex memoria. Cic. in Vatin. c. 4. Tum memoriter refpondetó ad ea, quæ de te ipfo rogaro. Id. 1. de Orat. c. 19. Memoriter pronunciare multa ex orationibus Demofthenis. Id. 4. Acad. c. 19. Orationem memoriter habere. Plin. 1. 6. ep. 33. in fi. Memoriter tenere ¶ Memoriter meminiffe, dixit Plaut. Capt. 2. 1. 53. & Amph: 1. 1. 261. ¶ Memoriter cognofcere apud Terent. Eun. 5.3.6.eft in mentoriam redeundo quippiam agnofcere. ¶ Memoriter vocare apud Plaut. Afin. 3. 2. 38. eft nullo monente nomen alicujus meminiffe, & per illud ipfum vocare. Sic Sueton. in Ner. c. 10. Memoriter falutare. ἀπὸ MEMORO, as, avi, atum, a. 1. far menzione, raccontare, dire, ¿πIμνάομαι, commemoro narro dico. Salluft. in Catil. c. 5. Quæ utraque his artibus auxerat, quas fupra memoravi. Plaut. Pan. 5. 2. 103. Memora dum mihi, fi funt cognati mihi. Id. Trin. 4. 2. 41. Nomen tuum memora mihi. Id. Trucul. 1. 1. 65. Quem infeftum ac odiofum fibi effe, memorabat. Id. Aulul. 3. 5. 50. Memorare mores mulierum. Id. Amph. 5. 1. 63., Mira memoras! le gran cofe, che tu dici! Cic. Verr. 3. c. 47. In plebem vero Romanam utrum fuperbiam prius memorem, an crudelitatem? Lex XII. Tab. apud Cic. 2. de Legib. c. 24. fub fin. Honoratorum virorum laudes in concione memorentur. Cic. 2. de Fin. c. 5. Heraclius, cognomento qui cxoteros perhibetur, quia de natura nimis obfcure memoravit. b. e. differuit. Salluft. in Catil. c. 7. Sed civitas incredibile memoratu eft, quantum brevi creverit. Significat etiam memoriæ mandare, inquit Feft. MEMPHIDIUS, a, um, ad Memphim, feu Egyptum pertinens. In catalect. vet. Poetar. I. 2. pag. m. 245. de Novembri. Devotufque fatis incola Memphidiis. MEMPHIS, is, & idos, f. urbs olim clara Ægypti, ad Nilum fluvium, quam Plin. arcem eorum regum vocat, 1. 5. c. 9. nunc excifa cujus loco in altera Nili ripa ex adverfo Cairus excitata eft. Celebris fuit pyramidibus, & fepulcris regum, quorum adhuc exftant veftigia Id. 1. 2. c. 85. Herodoto fi credimus mare fuit fupra Memphim ufque ad Ethiopum montes. In catalect. loc. cit. in voce præced. Memphidos antiquæ facra, deamque colit. b. e. Ifidem. Ovid. 2. Amor, el. 13. v. 7. Ifi, Parætonium, genialiaque arva Canopi nopi Quæ colis, & Memphin, palmiferamque Pharon. Martial, de Spectac. epigr. 1. Barbara Pyramidum fileat fpe&tacula Memphis. Propert. 1. 2. el. 9. v. 34. Et noftro toties, Memphi, cruenta malo. ¶ Veneri facram dicit Horat. l. 3. od. 26. v. 10. tum propter loci amœnitatem tum propter incolarum luxum ex affluentia omnium rerum. MEMPHITES, æ, m. Egyptiacus, ex Memphi urbe. Tibull. I. 1. el. 8. v. 28. pubes Barbara Memphitem plangere dota bovem. Plin. 1. 36. c..7. Memphites lapis gemmantis naturæ. & cap. 12. Memphites nomos. MEMPHITICUS, a, um, ad Memphim fpectans, Egyptius. Ovid. 1. de art. am. v. 77. Neu fuge linigera Memphitica facra juvencæ. Lucan. I. 10. v. 5. Memphiticus enfis. MEMPHITIS, idis, f. Egyptia, quæ pertinet ad Memphim. Juvenal. fat. 15. v. 122. anne aliam terra. Memphitide ficca Invidiam facerent nolenti furgere Nilo Ovid. 3. de art. am. v. 393. Vifite turicremas vacca Memphitidos aras. b. e. Ius. Petron. in fragm. apud Terentian. Maur. pag. 2438. Putfch. Memphitides puellæ. Lucan. I. 4. v. 136. Conferitur bibula Memphitis cymba papyro. Prudent. in Hamartig. v. 463. Nonne fuit melius fævum Memphitidis aulæ Imperium toleraffe patres? la fchiavitù d' Egitto. MENA, æ, f. Mn, filia Jovis, dea, quæ menftruis fluoribus præeffe putabatur, fcilicet luna, quæ Græce un dicitur. Auguftin. I. 7. de Civit. Dei c. 2. & lib. 4. c. II. MENÆCHMI, orum, m. Монихно comoedia Plauti, in qua fratres gemini introducuntur ejufdem nominis, qui indifcreta fimilitudine miros afpicientium errores excitant. Videtur vox ipfa duci a μivos, animus, vel animi vis, & aixun, hafta, quafi Menechmus fit animofus belliger quamquam hæc notatio ad ipfam Fabulam nihil facit. MENALIPPE, es, f. Merxhin, Antiopes Amazonum regina foror. Hæc ab Hercule capta fuit in bello, quod contra Amazones geffit, quam cum Antiope reftitueret, accepit pretium arma reginæ, & baltheum. Nam hæc ex eo bello ab Euryftheo reportare juffus fuerat. Justin. l. 2. c. 4. & Juvenal, fat. 8. v. 229. MENANDER, & Menandros, dri, m. Marxvdpos, Poeta Comicus Athenienfis, Theophrafti difcipulus, ftrabo, mente acutus amore in mulieres infanus, Scripfit fabulas plurimas, & epiftolam unam ad Ptolemæum regem, aliaque nonnulla foluta oratione. Tanto fuit in pretio, ut etiam invitatus fit a regibus Egypti, oblatis magnis honoribus, & divitiis. Ovid. 1. Amor. el. 15. v. 17. Dum fallax fervus, durus pater, improba lena Vivent dum meretrix blanda; Menandros erit. Id. 2. Trift. v. 369. Fabula jucundi nulla eft fine amore Menandri. Propert. l. 3. el. 20. v. 28. Librorumque tuos, docte Menandre, fales. Phædr. l. 5. fab. 1. v. 9. Menander nobilis comediis Gell. I. 2. c. 33. Poftquam in manus Menander venit. Adde Manil. 1. 5. v. 465. Stat. 1. 2. filv. 1. v. 114. & lib. 3. Silv. 5. v. 93. & Quintil. I. 10. c. 1. circa med. ubi eum laudat plurimum. Menandrus etiam, Latina pofitione, legitur apud Vellej. I. 1. c. 16. T Terentius, quod fummo ftudio Menandrum imitatus eft, dimidiatus Menander dicitur a C. Jul. Cæfare in quodam carm. apud Sueton. in vita Terent. in fi. dimidiatus quam, quia cum duo præcipua effent in Menandro verborum le& vis, alterum affecutus fuiffe dicitur, alterum non item. TQuod legitur in frontibus trium Terentii comoediarum, Eun. Heaut. & Adelph. Græca eft Menandru, eft illud Menandru genitivus Græcæ pofitionis, 7 Marάvdpx. MENANDREUS, um, ad Menandrum pertinens, Mavropaos. Propert. I. 2. el. 5. v. 3. Turba Menandreæ fuerat nec Thaidos olim Tanta in qua populus lufit Erichthonius. b. e. quæ a Menandro in fuis Comoediis multum celebrata fuit. MENAPII, orum, m. populi extrema Galliæ Belgicæ, ad Mofam & Rhenum fluv. Eburonibus, Morinis & Batavis vicini: de quibus accuratius Geographi. Cef. 1. 4. B. Gall. c. 4. & alibi. Plin. l. 4. c. 17. T Menapos metri caufa dicit Martial. I. 13. epigr. 54. nitas,, in eorumque pernas commemorat. MENCEPS mente captus. Agnofcitur a Prifciano 1. 5. pag. 668. Putfch. pofita. Auguftin. 1. 1. de morib. Eccl. Cathol. c. 17. Mendacifi me dicere. MENDACIUM, ii, n. menzogna, bugia, dos, falfitas dicti, ora tionis vanitas. Cic. pro Mur. c. 30. Improbi hominis eft, mendacio fallere. Id. pro Cluent. c. 26. fub fin. Qui effet totus ex fraude & mendacio factus. Nep. in Attic. c. 15. Mendacium neque dicebat, neque pati poterat. Petron, in Satyr. c. 82. Trepidatione mendacium prodere. Caf. 1. 1. B. Civ. c. 11. Mendacii religione obftri&tus. Ovid. 2. Faft. v. 261. Culpa addere mendacia. Plaut. Baccb. 4. 9. 33. Dicere alicui mendacium de re aliqua. Id. Merc. 1. 2. 96. proloqui ld. Pfeud. 4. 1. 33. Mera mendacia fundere. Id. Mil. 4. 1. 20. Cave mendacium. guardati da dir bugia, Plin. l. 8. c. 22. Imprudens mendacium. Quintil. I. 5. c. 4. Aliis patientia (tormentorum) facile mendacium facit aliis infirmitas neceffarium. fa dire Ovid. 6. Fest. v. 253. valeant mendacia vatum. finzioni, fole. T Particula teftamenti apud Paul. Dig. lib. 34. tit. 2. leg. 36. Titiæ meæ, cum qua fine mendacio vixi, &c. h.e. fincere, fine fimulatione, & querela. De rebus inanimis, Plin. 1. 37. 6. 8. de callaide gemma. Neque eft imitabilior alia mendacio vitri. Id. 1. 35. c. 6. fub fin. Viride Appianum vocatur, & chryfocollam mentitur: ceu parum multa fiat mendacia ejus. h. e. parum multi fint colores, qui chryfocollam falfo imitantur. ¶ Mantiri, & mendacium dicere interdum ita differunt ut mentiri dicatur, qui non ipfe fallitur, fed alterum fallere conatur: mendacium dicere, qui fe credit verum dicere, atque adeo ipfe fallitur. Hæc Nigid. apud Gell. I. & cap. 11. & Non. c. 5. n. 8o. ubi addit: Vir bonus præftare debet, ne mentiatur: prudens, ne mendacium dicat. MENDACIUNCULUM, li, n. bugietta, parvum mendacium. Cic. z. de Orat. c. 59. Quod tamen eft mendaciunculis afpergendum. Al. leg. mendaciolis. MENDAX, acis, mendace, bugiardo, menzognero, ass, qui mendacium dicit. Cic, 2. de Divin. c. 71. Cum mendaci homini ne verum quidem dicenti, credere foleamus. Virg. 2. En. v. 80. Vanus & mendax. Cic. 2. Agrar. c. 35. Carthaginienfes fraudulenti & mendaces. Horat. l. 3. od. 11. v. 34. Mendacem effe in aliquem . Plaut. Pan. 1. 2. 188. adverfum aliquem. Ovid. Heroid. ep. 2. v. 11. alicui. Perf. fat. 5. v. 77. effe in re aliqua. Horat. Epod. 17. v. 38. Paratus expiare, feu popofceris Centum juvencis, five mendaci lyra Voles fonari Id. 1. 2. ep. I. v. 112. Invenior Parthis mendacior. Plaut. Rud. 3. 4. 48. Ni offerumentas habebis plures in tergo tuo, quam ulla navis longa clavos " tum ego ero mendaciffimus. T Cum genitivo, Id. Afin. 5. 2. 4. Neque divini, neque mi humani pofthac quicquam accreduas,fi hujus rei me effe mendacem inveneris. De rebus inanimis Horat. 1. 3. od. 1. v. 30. Non verberata grandine vinex Fundufque mendax. b. c. qui quos polliceri videbatur fructus non dedit. (Adde Petron. in Satyr. c. 117.) Ovid. 3. Trift. el. 7. v. 38. Et fpeculum mendax effe querere tuum. Cic. 2. de Divin. c. 62. Quid infcitius eft , quam mentes mortalium falfis & mendacibus vifis concitare? Propert. I. 2. el. 19. v. 67. Mendaces ludunt flatus in amore fecundo. Tibull. 1. 3. cl. 4. v. 12. Mendaci mno credere. Senec. in Agam. v. 558, Eft humilis unda, fcrupeis mendax vadis. ¶ Eft etiam falfus, vanus, vano, falfo. Horat. I. 1. ep. 16. v. 39. Falfus honor juvat, & mendax infamia terret. Ovid. 1. de ar. am. v. 431. mendaci damno moftiffima plorat. Item fimulatus fictus, Tibull. 1. 3. el. 6. v. 35. Nec bene mendaci rifus componitur ore. Ovid. Metam. 10. v. 159. percuffo mendacibus aere pennis. b. . non fuis, fed affumptis. loquitur enim de Jove in aquilam verfo. T Mendacem memorem effe oportet, proverb. apud Quintil. I. 4. c. 2. poft med. quia folent excidere, quæ falfa funt. MENDESIUS, a, um, ad Mendefium pertinens: quod eft oppidum Egypti, fitum in uno ex oftiis Nili, quod & ipfum Mendefium, vel Mendeficum dicitur. Plin. l. 5. c. 9. & 10. Mendefius nomos Ovid. Meram. 5. v. 144. Occidit & Celadon Mendefius, occidit AftrePlin. l. 13. c. 1. Mendefiuin unguentum MENDICABULUM, li, mendicante, pitocco, qui mendicat, & oftiatim victum quæritat. Plaut. Aulul. 4. 8. 2. Iftos reges ceteros memorare nolo, hominum mendicabula. Peccat hic Non.c. 2.n.541. mendicationem interpretando.) Apul. I. 9. Metam. Cum crotalis & cymbalis circumforaneum mendicabulum producor ad viam. Id. in Apolog. & in Florid. n. 9. (al. I. 1. fub fin.) vocat mendicabula palliata veteres Philofophos Diogenem, Antifthenem, & hujufmodi, qui ut divitiarum fe contemptores oftenderent, pera & baculo mnem fuam fupellectilem definiebant. MENDICABUNDUS, a, um, mendicans. Auguftin. epift. 140. Mendicabunda prece ftipem rogare. MENDA, æ, f. difetto, macchia, magagna, idem quod mendum: fed dicitur fæpe de vitio & defectu corporis, & præfertim de eo, quod fine morbo eft, ut macula in cute , verruca, brachium aut crus altero brevius, oculi aut oris diftortio, turpis color, enormis ftatura, & hujufmodi alia Ovid. 1. 2. de ar. am. v. 657. & Je, quæ quentib. & lib. 3. v. 263. enumerat. Id. 1. Amor. el. 5. v. 18. In toto nufquam corpore menda fuit. & lib. 1. de ar. am. v. 249. Notte latent mendæ. & lib. 2. v. 653. Eximit ipfa dies omnes e corpore mendas. & lib. 3. v. 261. Rara tamen mendo facies caret: Occule mendas, Quamque potes, vitium corporis abde tui. ¶ De mendo in libris errore Sueton. in Aug. c. 87. Ne quis mendam magis, quam confuetudinem putet. Gell. I. 1. c. 7. Videbatur compluribus, in extremo verbo menda effe. lib. 20. c. 6. extr. In plures libros mendæ iftius indoles manavit. MENDACILOQUUS, a, um, bugiardo, vadonoyos, qui loquitur mendacium. Plaut. Trin. 1. 2. 163. Nihil eft profecto ftultius, neque ftolidius, neque mendaciloquius, neque argutum magis. Tertull. de jejun. adverf. Pfych. c. 2. Mendaciloquorum doctrinæ. MENDACIÓLUM. V. Mendaciunculum . MENDACITAS, atis, f. mendacium, vel mentiendi confuetudo. tullian. de præfcript. c. 31. MENDICATIO, onis, f. mendicagione, &Taite, actus mendicandi. MENDICE, adverb. poveramente, mendicamente. Senec. epift. 33. circa MENDACITER, bugiardamente, falfamente, cum mendacio, falfo, Vadas. Solin.c. 1. poft med. (al. c. 5.) Nihil de fe antiquitas mendaciter prædicavit. Arnob. I. 5. pag. 166. Hiftoria mendaciter com MENDICO, as, avi, atum, a. 1. & Mendicor, aris, atus fum, dep. MENDICUM, i, n. al. mendicium, velum, quod in prora ponitur. MENERVARE, monere. prifca vox. V. `Promenervat. MENIPPUS i, m. conditione fervus, natione Phoenix, Philofophus Cynicus, fcripfit quafdam epiftolas, nænias, teftamenta, & id genus nugas, crebris falibus & Cynica mordacitate refperfas, ad quarum imitationem M. Varro fatyras confcripfit, quas Menippeas appellavit. Macrob. Saturnal. 1. c. 11. a med. Hinc ipfum Varronem Menippeum vocat Arnob. I. 6. ad fin. Varro ut dicit Menippeus. Al. tamen leg: in Menippeis. MENIS, idis, f. lunula, diminut. a μm, luna. Videntur antiqui ini- MENNON, & Mennonius. V. Memnon . natii (A&toris filii ) & Philomelæ, ut Hygin. fab. 97. & Serv. ad MENDICUS, a, um, povero, mendico, pitocco, πτwxes, pauper, e-MENETIADES, æ, m. patronym. Meo: Tadas, Patroclus, filius Megenus, & victum oftiatim quæritans. Plaut. Bacch. 3. 4. 16. Mendicum malim mendicando vincere, quam, &c. Cic. pro Mur. c. 29. Solos fapientes effe, fi difortiffimi fint, formofos; fi mendiciffimi, divites. Apul. I. 1. Metam. Habitu mendico femper incedit. Martial. l. 14. epigr. 81. Mendica prandia. T Aliquando in malam partem fumitur pro eo, qui fraudulenter ftipem quæritat, birba, birbante. Terent. Andr. 4. 5. 20. Clamitent me fycophantam, hereditates perfequi, mendicum. ¶ Translate Cic. 3. de Orat. c. 24. Inftrumentum autem hoc forenfe, litigiofum, acre, tractum ex vulgi opinionibus, exiguum fane, atque mendicum eft. MENDOSE, fcorrettamente, malamente, napтés, cum mendis. Cic. Q. Fr. l. 3. ep. 5. extr. Libri mendofe & fcribuntur, & veneunt. Id. 1. de Invent. c. 7. ad fin. Ejus ars, quam edidit mihi mendofiffime fcripta videtur. Item male, perperam, malamente. Perf. fat. 5. v. 85. mendofe colligis, inquit. Lucret. I. 4. v. 505. reddere mendofe caufas. MENDOSUS, a, um, fcorretto, pien di errori, aλaμλn's, mendis plenus. Plin. l. 10. ep. 75. fub fin. Exemplar teftamenti, quamquam mendofuni, mifi tibi. Gell. I. 18. c. 9. Nihil mendofum, fed recte atque integre fcriptum. Item qui menda fcribendo facit. Cie. 4. Verr. c. 77. Cur fervus focietatis qui tabulas confecit, femper in Verrutii nomine mendofus effet. Item vitiofus, corruptus, depravatus, difettofo. Cic. 2. de Orat. c. 19. extr. In quo & deeffe aliquam partem, & fuperare mendofum eft. Id. in Bruto c. 16. His laudationibus hiftoria rerum noftrarum eft facta mendofior. s'è alquanto guastata. Vitruv. I. 4. c. 3. Mendofa, & inconvenientes fymmetria. Ovid. 2. Amor. el. 4. Non ego mendofos aufim defendere mores Id. 12. Metam. v. 399. Mendofa & deterior facies . Mendofum pro mendofe, adverbii more, Perf. fat. 5. v. 106. Ne qua fubarato mendofum tinniat auro. dia cattivo fuono. MENDUM, i, n. errore, fcorrezione, τałoμx, error, qui fcribendo fit. Cic. 4. Verr. c. 42. a med. Quod mendum ifta litura correxit? 1d. Attic. l. 13. ep. 23. Librariorum menda tollere. T Item vitium, difetto, macchia. Ovid. 3. de ar. am. v. 261. Rara tamen mendo facies caret. ¶ Translate Cic. Attic. l. 14. ep. ult. fub fin. Itaque me Idus Martiæ non tam confolantur, quam antea. magnum enim mendum continent. MENECLIUS, a, um, ad Meneclem pertinens, quod eft nomen proprium Rhetoris Alabandei. Cic. de clar. Orat. c. 95. Meneclium illud ftudium crebrarum fententiarum. MENELAEUS, a, um, ad Menelaum pertinens. Propert. l. 2. el. 12. v. 14. Cum Menelaeo furgeret e thalamo. MENELAUS, i, m. Meréλa, filius Atrei & Eropes (ut Homerus ut MENENIUS, a, um, ad Menenium pertinens, quod eft nomen Civis MENERVA olim pro Minerva dictum eft, tefte Quintil. I. 1. c. 4. mi. cui 12. MENOIDES, podrs, dicitur Luna primis diebus, cum quibufdam ve- |