Зображення сторінки
PDF
ePub

15. Quod facinus quamvis ad præfens virtutem Dei hominibus oftenderet, tamen præfignificatio & figura majoris rei fuit. PRÆSIGNIFICO, as, a. 1. moftrare anticipatamente, predire, poonfaiprædico, præmoneo, ante oftendo. Cic. 1. de Divin. c. 38. Aut non cenfent, effe fuæ majeftatis præfignificare hominibus, quæ funt futura.

[ocr errors]

PRÆSIGNIS, gne, illuftre, tox, præ aliis infignis, præftans. Ovid. Met. 15. v. 611. Exhibuit gemino præfignia tempora cornu. Id. 6. Faft. v. 628. Præfignis facie Corniculana fuit. Stat. 1. 4. filv. 8. v. 12. Libyca præfignis avunculus hafta. ( Adde 4. Theb. v. 593.) Sil. 1. 6. v. 43. vitis Latiæ præfignis honore. PRESIGNO as a. 1. fegnare prima, ponudi, prius figno. Cato cap. 154. Et ad fummum, qui fini culeum capiet, præfignato. Al. leg. pertundito. Plin. l. 28. c. 4. Incipientes furunculos ter præfignare jejuna faliva.

[ocr errors]
[ocr errors]

PRÆESILIO, is, a. 4. poπrdaw, ante falio. Plaut. Stich. 3. 2. 13. Ut præ lætitia lacrymæ præfiliunt mihi.

PRESIPIO, is, a. 3. ante fapio, præfcifco. Feftus in Præfagire. Præfagire eft prædivinare, præfipere. Id. in Adfipere. Adfipere, & præfipere dicebant antiqui a fapiendo: ficut nos quoque modo dicimus ab æquo iniquum, a quærendo inquirere. PRÆSOLIDUŠ, a, um, valde folidus, conftans. Juventus l. 1. Hift. Evangel. v. 427. Præfolidum Simonem, dignum cognomine Petri. PRÆSONO, as, ui, itum, n. 1. ante fono. Ovid. 3. Amor. el. 13. v. 11. Hinc ubi præfonuit folemni tibia cantu. Al. leg. perfonuit. Calpurn. ecl. 4. v. 65. Ille fuit vates facer & qui poffet avena Præfonuiffe chelyn. h. e. ante & melius fonare, quam chelys. Al. leg. perfonuiffe.

[ocr errors]

PRÆSPECULATUS, a, um, nom. ex particip. paffiva fignificatione ante examinatus, confideratus. Ammian. 1. 25. c. 8. circa med. ( al. c. 27.) Gemina utilitate præfpeculata.

PRESPARGO, is, rfi, rfum, a. 3. mendore, ante fpargo. Lucret. 1. 3. v. 738. Flora quibus mater præfpargens ante viai Cuneta coloribus egregiis, & odoribus opplet. Alii legunt præfpergens, a pre/pergo.

[ocr errors]
[ocr errors]

PRÆESPERGO. V. vocem præced. PRESPERO, as, a. 1. ante fpero. Tertull. l. 5. adverf. Marcion. c. 17. Qui enim præfperaffe potuerunt, id eft ante fperaffe in Deum quam veniffet, nifi Judæi, quibus Chriftus prænuntiabatur ab initio? Qui ergo prænuntiabatur, ille & præfperabatur. PRESTABILIS, le, eccellente, preftante, nobile, Szépox, x præftans, excellens, nobilis, infignis. Cic. 2. de Orat. c. 85. Res aut magnitudine præftabiles, aut novitate primæ, aut genere ipfo fingulares. Id. de Harufp. refp. c. 19. Præftabilis infignifque virtus. Id. de Provinc. Conful. c. 16. Nullam dignitatem præftabiliorem ea quam per vos effet adeptus, putavit. Id. 2. de nat. Deor. c. 7. Nihil omnium rerum melius eft mundo, nihil præftabilius, nihil pulcrius. Id. de Amic. in fin. Virtute excepta, nihil amicitia præftabilius . Gell. l. 18. c. 3. Homo lingua atque facundia nimium quantum præftabilis. lib. 10. c. 18. ad fin. Viri nobiles ingenio atque lingua præftabili. T Refertur etiam ad utilitatem & commodum. Cic. in Vatin. c. 4. Utrum huic civitati, huic reipublicæ melius fuiffe & præftabilius me civem nafci, an te? Terent. Hec. 3. 1.4. Cui quanto fuerat præftabilius, ubivis gentium agere ætatem, quam huc redire! Salluft. in Jug. c. 1. Neque majus aliud, neque præftabilius invenias.

PRESTANA,, f. dea, cujus ope aliquis aliis præftat, feu antecellit: a præftando. Arnob, I. 4. pag. 128. Præftana eft, ut perhibetis dicta, quod Quirinus in jaculi miffione cunétorum præftiterit viri

bus.

PRÆSTANS, antis, eccellente, preftante, infigne, fingolare, poicTime

[ocr errors]

, Tspoxos, fupra alios bonus, excellens, præftabilis, pollens, infignis, eximius. Cic. 5. Tufcul. c. 13. Præftantia debent ea dici quæ habent aliquam comparationem. Id. 1. de nat. Deor. c. 20. ad fin. Pie fancteque colimus naturam excellentem atque præftantem Id. 3. Fam. ep. 10. Præftanti & fingulari fide tractare aliquem. Id. 1. Tufcul. c. 10. a med. Ariftoteles longe omnibus præftans & ingenio & diligentia. Nep. in Timoth. c. 3. Viri ufu & fapientia præftantes. Id. Acad. c. 4. Præftantiffimi ftudio atque doctrina, Xenoerates & Ariftoteles. Id. 1. de Orat. c. 5o. a med. Platonem omnes in illis artibus præftantiffimum fuiffe fatentur. Id. in Vatin. c. 3. a med. Quid præftantius mihi potuit accidere, quam, &c? Nep. in Alcib. c. 5. Acerrimi viri præftans prudentia in omnibus. Ovid. 2. Met. v. 724. virginibus præftantior omnibus Herfe. Id. 3. Faft. v. 467. Inter captivas facie præftante puellas. Virg. 1. En. v. 75. bis feptem præftanti corpore Nymphæ. T Cum genit. Tacit. 6. Ann. c. 6. Præftantiffimus fapientiæ. Virg. 12. En. v. 19. O præftans animi juvenis. Sil. l. 5. v. 92. belli. Stat. 1. Theb. v. 605. armorum. T Cum infinito Virg. 6. En. v. 164. quo non præftantior alter Ere ciere viros, Martemque accendere cantu. TLucret. I. 2. v. 12. & lib. 3. v. 62. Notes atque dies niti præftante labore Ad fummas emergere opes. h. e. efficiente, & conficiente id, quod fibi propofuit, efficace. Eft qui mallet perftante. Sic Martial. 1. 7. epigr. 42. Diligo præftantem: non odi, Cinna, negantem. Hinc præftans dicitur, qui vim & efficaciam habet, præfertim in medicina. Plin. l. 18. c. 13. de rapis. Quando aliis ufus præftantior non eft. Id. in fin. 1. 27. Præftantiffima auxilia. Id. I. 13. c. 24. Cytifus pecudum medicina a morbis omni ufu præftans. & lib. 12. c. 22. Calamus præftantior odore. Id. I. 15. c. 1. Succus fapore præftantiffimus.

PRÆSTANTER, adverb. eccellentemente. Superlat. legitur apud Plin. 1. 28. c. 12. Lichenas oris præftantiffime vincit glutinum.

PRESTANTIA, z, f. eccellenza, ox, excellentia. Cic. 1. Offic. c. 28. Nobis autem perfonam impofuit ipfa natura magna cum excellentia præftantiaque animantium reliquorum. Id. de Amic. c. 19. a med. Si quam præftantiam virtutis, ingenii, fortuna confecuti funt Id. 2. de Divin. c. 63. Dii omnium rerum præftantia excellentes. Id. 2. de Orat. c. 52. Si intolerantius fe jactant & æquabilitatem communis juris præftantia dignitatis aut fortunæ fuæ tranfeunt. fuperiorità. Vis, efficacia. Plin. l. 12. c. 3. Præftantia remedii. Id. 1. 27. c. 6. extr. Vulneribus fanandis tanta præftantia eft ut, &c. PRESTAT. V. Præfto, as.

[ocr errors]

PRESTATIO, onis, f. Tapex, actus preftandi. Senec. de brevit. vita, c. 14. ante med. Nam ut concedas omnia eos fide bona dicere, ut ad preftationem fcribant, tamen cujus ifta errores minuent? b. e. ita fcribant, ut preftare & probare idonei & parati fint que fcribunt. a mantenere, e foftentare ciò, che fcrivono. & Paul. Dig. lib. 32. leg. 96. Omnes heredes onerare legatorum preftatione pa gamento, adempimento. & lib. 45. tit. 1. leg. 2. Stipulationum quædam partium præftationem recipiunt, veluti cum decem dari ftipulainur: quædam non recipiunt ut in his , quæ natura divifionem non admittunt. Modeftin. lib. 31. leg. 35. a med. Præftatio dotis. Ulpian. lib. 10. tit. 3. leg. 7. vectigalium. Impp. Dioclet. & Maxim. lib. 3. Cod. tit. 33. leg. 10. Ufumfructum locare fub certa annua præftatione penfione.

tores.

PRESTATOR, oris, m. qui præftat in vadimonio, mantenitore. Frontin. de Colon. in præfat. pag. 128. Goef. Qui advocantur ut præftaPRÆSTAURO, as, a. 1. præftruo fubminiftro. Diomed. Grammat. Præftaurare materiam dicenti. Voff. in Etymol. in voce Inftauro. PRESTEGA, æ, f. πporty cov, locus, ubi otii caufa fumus, fub te&to tantum patula reliqua parte, tanquam fub porticu. Plaut. Pfeud. 1. 2. 31. Vorfa præftega, ftrata, lautaque, coctaque omnia uti fint. Alii leg. præfterga, h. e. omnino terfa, & munda ut fit antique dictum pro præterfa a prætergeo. Alii vorfa, Sparsa, terfa, ftrata.

[graphic]
[ocr errors]

PRESTERGA. V. in dictione præced.

[ocr errors]

PRESTERNO, is, a. 3. posтpw, ante fterno. Stat. 1. 3. filu. 2. v. 114. Quæ fibi præfternat vivax altaria phoenix. Plaut. Poen. a. 2. v. 32. Eo præfternebant folia farferi. Al. leg. profternebant. Apul. I. 10. Metam. Pulvillis compluribus, ventofe tumentibus pluma delicata, terreftre nobis cubitum præfternunt. ¶ Translate ponitur pro præparare. Plin. l. 5. ep. 8. in fin. Illud peto, præfternas, ad quod hortaris. Alii leg. præftruas. PRESTES, itis, m. & f. prefidente, protettore, Tape Turns, antiftes præfes. Feftus. Præftitem in eadem fignificatione dicebant antiqui qua nunc dicimus antiftitem Macrob. I, 1. Saturn. c. 18. a med. Liberum sa vocantes, boni confilii hunc deum præftitem monftrant. Martian. Capell. 1. 2. pag. 40. In his etiam locis Summanes, corumque præftites Mana, atque Manuana. Lares præftites,

[ocr errors]
[ocr errors]

Lares publici, urbis cuftodes, quorum ara & figna in viis, compitis, femitis ftatuebantur: dicti a præftando, quod omnia tuta præftarent. Ovid. 5. Faft. v. 129. Præftitibus Maja Laribus videre calenda Aram conftitui, fignaque parva deum. Voverat illa quidem Curius: fed multa vetuftas Deftruit, & faxo longa feneéta nocet Caufa tamen pofiti fuerat cognominis illis, Quod præftant oculis omnia tuta fuis. & mox. At canis ante pedes faxo fabricatus codem Stabat. quæ ftandi cum Lare caufa fuit? Servat uterque domum, &c. T Fuit etiam epitheton Jovis, ut videre eft apud Capitolin. in Max. & Balbin. c. 5. & in Infcriptionib. apud Gruter. pag. 22. n. 1. Præftiti Jovi S. & pag. 1065. n.2. Jovi Præftiti Hercules victor dicavit. PRESTIGIE, arum, f. cofa che fa ftravedere, giuoco di mano, gherminella, Teppou, Davuαrα, Yonté, miraculum, res fpecie miræ ad fallendum, uti funt incantationes, & quidam ludi manuales, quibus illuditur oculis, & aliud cernere videmur

[merged small][ocr errors][merged small]

pfa fit a preftringo, quod oculorum aciem preftringant: extrito alteror euphonię caufa. Earum inventor Mercurius habetur. Exemplum habes apud Flor. l. 3. c. 19. de eo, qui in ore abdita nuce, quam fulphure & igne ftipaverat, flammam inter verba fundebat, ut divinitus loqui videretur. T Translate autem funt fallacię, doli, captiones, offucię, impofturę, fraudes, baratterie, imposture, inganni, fallacie. Plaut. Capt. 3. 3. 9. Operta que fuere, aperta funt: patent prestigię. Cic. 4. Acad. c. 14. fub fin. Ne ab iis, que clara fint ipfa per fe, quafi preftigiis quibufdam & captionibus depellamur. Gell. c. 1.l. 14. de genethliacis. Sed id preftigiarum atque offuciarum genus commentos effe homines ęrufcatores & cibum queftumque ex mendaciis captantes. Stat. Cecil. apud Cicer. 3. de nat. Deor. c. 29. Ita omnes meos dolos fallacias, prestigias preftrinxit commoditas patris. Id. Verr. 6. c. 24. Non per preftigias, fed palam per poteftatem uno imperio oftiatim totum oppidum compilavit. b. e. non obfcure & occulte. Id. 4. de Fin. c. 27. Verborum pręftigię. b. e. fplendor, & magnificentia, & inanis fonus. Gell. l. 13. c. 23. Gręcę iftorum preftigię, philofophari fe fe dicentium, umbrafque verborum inanes fingentium. T Nubium preftigias Apul. de Mundo appellat fpecies rerum inanes in nubibus apparentes, Grece φάσματα, φάσεις. T In fingul. num. Quintil. 1. 4. c. 1. fub fin. Ut ipfe tranfitus (ab exordio ad narrationens ) efficiat aliquam utique fententiam, & hujus velut preftigię plaufum petat. Secunda ab initio fyllaba dubię eft quantitatis. Producit Prudent. Tepi σTEO. 3. de S. Laurent. v. 85. Deprome thefauros, malis Suadendo quos præftigiis Exaggeratos obtines. Adde Ca themer. 6. v. 140. Corripit Alcim. Avit. 1. 5. v. 471. Preligięque

[ocr errors][merged small][merged small][merged small]
[graphic]

diu nebulofa in fraude peracta. Nifi malis hic effe trifyllab. per fynærefim. PRESTIGIATOR, oris, m. giocolare, impoftore, barattiere, Savuan7" TOLOS, PHOTαinTs, qui celeritate lufitandi, & ludibria illa oculorum factitandi ita præftringit vifum intuentium, ut miracula facere credatur: feu qui circumftantibus ita oculorum aciem præftringit, ut non advertant dolum. Plaut. Pan. 5. 3. 6. Præftigiator hic quidem Poenus probus eft. Senec. ep. 45. circa med. Quomodo præftigiatorum acetabula, & calculi, in quibus fallacia ipfa delectat Adde Varron. 1. 4. de L. L. c. 18.

[ocr errors]

PRÆSTIGIATRIX, icis, f. quæ præftigias facit. Plaut. Amph. 2. 2. 150. Aut pol hæc præftigiatrix mulier multo maxima eft. PRÆSTIGIOSUS, a, um, prestigiofo, præftigiis plenus, captiofus, ad fallendum compofitus. Gell. 1. 7. c. 14. extr. Unumquodque genus cum cafte ornatur, fit illuftrius; cum fucatur atque prælinitur, fit præftigiofum. Arnob. lib. 1. pag. 32. Nihil magicum, nihil præftigiofum, aut fubdolum.

PRÆSTINĀTUS, a, um, comperato, emptus. Apul. l. 4. Metam. Socium noftrum iminittimus caveæ modico præftinata pretio. PRÆSTINGU, is, nxi, netum, a. 3. exftinguo, obfcurum facio, tenebras offundo. Lucret. I. 3. v. 1056. de Epicuro. Qui genus humanum ingenio fuperavit, & omnes Præftinxit, ftellas exortus uti ætherius fol. Lactant. l. 3. c. 17. a med. hunc ipfum locum recitans, in quibufdam editionib. habet exftinxit, in al. reftinxit. Alii leg. præftrinxit. Vellej. 1. 2. c. 118. Prævalebant jam fata confiliis, omnemque animi ejus aciem præftinxerant. Al. leg. præftruxerant : alii præftrinxerant. Lambin. tribuit etiam Plauto Mil. 1. 1. 4. alii Lucano l. I. v. 154. alii Silio 1. 1. v. 358. alii Afconio in divin. Verr. c. 14. a med. alii Ciceroni ipfi ibid. & pro Rabir. Poft. c. 16. alii Nonio c. 4. n. 275. alii aliis ex var. MSS. fed ubique præftringo alii fubftituunt. Non ideo tamen præftinguo inter dubia repofueris . PRÆSTINO, as, avi, atum a. I. comperare, npiapas, emo, vel emendo teneo, apud vet. Feft. Præftinare apud Plautum emere eft, ideft, emendo tenere. Plaut. Pfeud. 1. 2. 36. Ego co in macellum, ut pifcium quidquid eft, pretio præftinem. Id. Capt. 4. 2. 68. Pifces præftinatum abire. Apul. l. 1. Metam. Et percontato pretio. viginti denariis præftinavi. Eft qui leg. perftinaui eod. fenfu. PRÆSTITES. V. Præftes.

.

[ocr errors]
[ocr errors]

PRESTITOR, oris, m. qui præftat, feu efficit, aut tribuit. Apul. in Afclep. pag. 92. Elmenhorst. Præftitor, & tributor omnium mortalibus videntur bona.

, quæ

PRÆSTITUIRI. V. Præfto, as in fine. PRÆSTITUO, is, ui, utum, a. 3. prefcrivere, determinare, prefiggere, poopw, ante ftatuo, conftituo, præfcribo, præfinio. Cic. 3: Verr. c. 56. extr. Diem præftituit operi faciundo calendas Decembr! Id. pro Quint. cap. 9. a med. Ut nobis tempus, quamdiu diceremus, præftitueres. Id. pro Cacin. c. 3. Prætor nunquam petitori præstituit, qua actione illum uti velit. Adde Terent. Phorm. 3. 2. 39. PRÆSTITUS, a, um, traditus, datus: a præfto, Paulin. Nolan. carm. 17. v. 191. ut veharis Ufque felices, quibus es facerdos Præstitus, oras. PRÆSTITŪTUS, a, um, prefcritto, determinato, prefiffo, podeμιας conftitutus præfinitus præfcriptus. Plaut. Pfeud. 1. 1. 57. Ei rei dies hæc præftituta eft, proxima Dionyfia. Cic. Attic. lib. 13. epift. 49. Scis enim, dies illorum judiciorum præftitutos fuiffe.

as.

προθέσε

nec res,

[ocr errors]
[ocr errors]

PRESTO, prefente, dpur, adverbium eft, vel, ut alii volunt, nomen indeclin. omnis generis, quod junctum verbo fum, vel adfum fignificat adeffe, præfentem effe, paratum effe, in promptu effe effer prefente, in pronto, mapa, T. Terent. Eun. 5. 9. 20. Sed ubi eft frater? Cher. præfto adeft. Id. Heaut. 1. 1. 120. Domi præfto apud me effe ajunt. Cic. 3. Fam. ep. 5. Ibi mihi præfto fuit L. Lucilius cum litteris mandatifque tuis. Terent. Andr. 2. 5. 4. Ipfum adeo præfto video cum Davo. Cic. in Pifon. c. 23. Togulæ litoribus ad portam præfto fuerunt, quibus illi acceptis fagula rejecerunt. Lucret. 1. 2. verf. 1065. Cum locus eft præfto, nec caufa moratur Ulla, geri debent nimirum & confieri res. Catull. carm. 63. de nupt. Pel. v. 137. tibi nulla fuit clementia præfto, Immite ut noftri vellet miferefcere pectus? T Sine verbo, quod facile fubintelligitur, Stat. 6. Theb. v. 643. Finiti curfus operumque infignia præfto. Plaut. Mil. 4. 6. 1. Hera, eccum præfto militem. TPonitur etiam pro advenire, comparere. Auct. ad Herenn. 1. 4. c. 48. Hirundines aftivo tempore præfto funt, frigore pulfa recedunt. Tibull. I. 1. el. 6. v. 25. Pauper erit præfto tibi, præfto pauper adibit. Metaleptice ponitur pro opem ferre, præfidio effe, juvare. Cic. pro Mar. c. 9. Jus civile didicit, multum vigilavit, laboravit, præfto multis fuit. Id. 10. Attic. ep. 8. Pati poterunt oculi, me cum Gabinio fententiam dicere? præfto effe clientem tuum, &c? b. e. cum patroni in rebus forenfibus præfto effe, & opem ferre foleant clientibus, nunc rem contra fe habere? id. Fam. 4. epift. 14. sub fin. Me opera, & confilio, ftudio quidem certe, rei, famæ, faluti tuæ præfto futurum. epift. 8. Út ad omnia, quæ tui velint, ita adfim præfto, ut, &c. T In malam partem, Cic. Verr. 4. c. 4. a med. Quæftores utriufque provinciæ, cum fafcibus mihi præfto fuerunt. Ubi Afcon. ut impedirent fcilicet meam inquifitionem. fequitur enim: Non minus acres contra me fuerunt. Id. pro Cecin. c. 30. Si quis mihi præfto fuerit cum armatis hominibus extra meum fundum, & me introire prohibuerit. ¶ Praßus fui legitur in quadam Infcript. fed non optimæ notæ, apud Gruter. pag. 669. n. 4. Agnofcunt tamen Voff, & Jof. Scalig. V. Præftolor in fi.

PRÆSTO, as, ftiti, ftitum, a. 1. ftare innanzi, pois, ante fto.

[ocr errors]
[ocr errors]

Lucan. lib. 4. v. 29. fubita circumdedit agmina foffa, Dum primæ præftant acies: hoftemque fefellit. h. e. ftant in armis ante cos qui foffam ducebant. Eft qui leg. perftant. Item antefto, antecello, fupero, vinco, melior fum, effer fuperiore, o migliore, fuperare, avanzare, dixoepw. Terent. Eun. 2. 2. 1. Dii immortales ! homo homini quid præftat! Salluft. initio Catil. Omnes homines qui fe fe ftudent præftare ceteris animalibus, &c. Cic. 1. de Orat c. 44. Quantum præftiterint noftri majores prudentia ceteris gentibus. 1. de Invent. c.4. a med. Qui, qua re homines beftiis præftent, ea in re hominibus ipfis antecellat. Colum. I. 11. circa med. Dici vix poteft, quid navus operarius ignavo & ceffatore præftet Liv. 1. 5. c. 36. Quantum Galli ceteros mortales virtute præftarent. Nep. in attic. c. 18. ad fin. Qui honore rerumque geftarum amplitudine ceteros præftiterunt. Id. in Epamin. cap. 6. Qui eloquentia omnes eo præftabat tempore. Cic. de clar. Orat. c. 64. fub fin. Suos inter æquales longe præftitit. Id. de Amic. c. 5. ad fin. Hoc præftat amicitia propinquitati,quod, &c. Id. l. 1. de Invent. cap. 1. Zeuxin muliebri in corpore pingendo plurimum aliis præftare. I. de clar. Orat. c. 43. ad fin. Totidemque annis mihi ætate præftabat. Lucil. apud Non. c. 4. n. 367. Si facies præftat facie, fi corpore corpus. T Cum folo accufativo Varr. apud Non. c. 9. num. 20. Qui primus in alterutra re præftet alios. Stat. fub fin. 1. 4. Theb. Te nec Apollineus Ladon, nec Xanthus uterque præftiterint. ¶ In malam partem Salluft. in Catil. c. 38. Qui ubique probro atque petulantia maxume præftabant. Præftat, melius eft, utilius eft,

[ocr errors]

è meglio, è più avvantaggiofo. Cic. Attic. 1. 14. ep. 9. Mori millies præftitit, quam hæc pati. Cef. I. 1. B. Gall, cap. 17. Præftare dicunt, Gallorum, quam Romanorum imperia perferre. Plaut. Bacch. 3. 2. 12. Nimio præftat impendiofum te, quam ingratum dicier TSæpiffime eft efficere, exfequi, perficere, facere, fare, efequire, praticare, effettuare. Cic. 1. de nat. Deor. . 3. extr. Si omnia philofophiæ præcepta referuntur ad vitam, arbitramur nos & publicis & privatis in rebus ea præftitiffe, quæ ratio & doctrina præfcripferit. Id. Fam. 7. ep. 17. a med. Si tardior tibi erit vifus, perferto, & ultima exfpectato, quæ ego tibi & jucunda & honefta præftabo. farò si, che ti faranno, &c. Id. 2. de Orat. c. 9. fub fin. Omnes artes aliæ fine eloquentia fuum munus præftare poffunt. Id. Fam. 14. ep. 4. Neque legis improbiffimæ pœna deductus eft, quo minus hofpitii & amicitia jus officiumque præftaret. Liv. l. 30. c. 30. in f. Quia a me bellum coeptum eft, ne quem ejus poeniteret, præftiti. Juftin. l. 1. c. 7. Quos ante Cyrum invictos bella præftiterant. aveano refi invincibili. Ovid. 5. Trift. el. ult. v. 19. Quæ ne quis poffit dicere temeraria, præfta. Item perfolvere, fervare. adempire, mantenere. Cic. ad Brut. ep. ult. Afficiebar dolore, quod cum me pro adolefcentulo refpublica accepiffet vadem, vix videbar, quod promiferam præftare poffe. Id. lib. 5. Fam. ep. 11. ad fin. Quamcumque ei fidem dederis, ego præftabo. Liv. 1. 30. c. 15. & lib. 33. c. 21. & Ovid. 3. Faft. v. 497. Fidem præftare cuipiam. offervare, mantener la promeffa, la parola. & Liv. 1. 40. c. 34. Pacem cum iis populus R. non ab fe tantum, fed ab rege etiam Mafinif fa præftitit. Cic. Attic. I. 10. ep. 4. ante med. Nec tam id propter me, aut fratrem meum, quorum jam acta ætas, quam propter pueros, quibus interdum videmur præftare etiam rempublicam debuiffe. b. e. incolumem quodammodo refervare. ¶ Et probare. Cic. pro Sext. c. 16. extr. Ut. meum fa&tum femper omnes præftare tuerique deberent. ¶ Et pro confervare, tueri. Id. Fam. 3. ep. 10. Pomtinius, qui a te tractatus eft præftanti ac fingulari fide præftat tibi memoriam benevolentiamque, quam debet. conferua, mantiene. & pro leg. Manil. c. 18. a med. Non modo Italiam tutam habebamus, fed omnes focios in ultimis oris auctoritate noftri imperii falvos præftare poteramus. Lucret. 1. 3. v. 215. mors omnia præftat, Vitalem præter fenfum, calidumque vaporem. lafcia intatto. T Et pro cavere, fidejubere, in fe recipere, confirmare, mantenere, afficurare. Cic. pro Flacc. c. 12. Prædones nullos fore, quis præftare poterat? Id. 5. Fam. epift. 17. Communem incertumque cafum neque vitare quifquam noftrum > nec præftare ullo pacto poteft. h. e. efficere, ut noxius non fit, vel ut non eveniat. & lib. 6. ep. 1. circa med. Simus ea mente, quam ratio & virtus præfcribit, ut nihil in vita nobis præftandum, præter culpam, putemus. b. e. nihil aliud in nobis recipiamus, nifi culpam non admiffuros. Adde lib. 9. ep. 16. Sic 1. 2. de Orat. c. 28. a med. Impetus populi præftare nemo poteft. h. e. in fe recipere, moderatos futuros. Id. Fam. 4. ep. ultim. in fin. Eo animo fimus inter nos quo femper fuimus. quod de te fperare, de me præftare poffum. & lib. 1. ep. 4. fub fin. Ego tibi a vi, hac præfertim imbecillitate magiftratuum, præftare nihil poffum: vi excepta poffum confitmare, te, &c. Id. Q. Fr. l. 3. ep. 1. c. 3. a med. Trebatium ad Cæfarem mifi, qui mihi jam fatisfecit: fi ipfi minus, præftare nihil debeo teque item ab eo vindico, & libero. ¶ Præftare alicui damnum, noxam periculum, in fe recipere, & veluti vadem, & prædem fe conftituere, fi quid periculi, aut damni in re fit Cic. pro Mur. c. 2. In iis rebus repetendis, quæ mancipi funt, is periculum judicii præftare debet, qui fe nexu obligavit. Id. 3. Of fc. c. 16. Damnum præftare alicui. Id. pro Sext. c. 28. ad fin. invidiam. T Præftare fe, fe oftendere, exhibere, probare, fe præbere. Cic. 1. Fam. ep. 6. Præfta te eum, qui mihi a teneris unguiculis es cognitus. fa vedere in fatti, che fei quel deffo, che, &c. Ovid. 4. Trift. el. 5. v. 23. Teque, quod eft rarum, præfta conftanter ad omne Indeclinatæ munus amicitiæ. b. e. exhibe te conftantem. Senec. 2. de Ira, c. 28. Sed ne ad illam quidem arctiffimam innocentiæ formulam præftare nos poffumus. h. e. exhibere, & confervare nos innocentes ad illam formulam. Ovid. 4. Trift. el.

[ocr errors]

mem

[ocr errors]
[ocr errors]

, quam ex

[ocr errors]

10. v. 104. Præftare fe invictum. Lucret. 1. 3. v. 220. fe incolu
Ovid. 2. Trift. v. 169. Sic adfueta tuis femper Victoria ca-
Atris, Nunc quoque fe præftet, notaque figna petat. Pompon. Dig.
lib. a. tit. 2. leg. 2. a med. Juris periti confultatoribus potius
quam difcere volentibus fe præftabant. h. e. fe præbebant, aditum
ad fe dabant. ¶ Præftare aliquem, efficere, aut cavere, ne quid
is committat fecus, quam volumus. Cic. I. 1. ad Q. Fr. ep. 1. c.
3. Effe circumfpiciendum diligenter, ut in hac cuftodia provinciæ,
non te unum, fed omnes miniftros imperii tui fociis, & civibus
& reipublicæ præftare videare. Id. 1. 6. ad Attic. ep. 3. circa med.
Quem tamen ego præftare non poteram. erat enim rex perpauper.
Plin. in Paneg. cap. 83. Quanto magis arduum eft alios præftare,
quam fe; tanto laudabilius, quod, cum ipfe fis optimus, omnes
circa te fimiles tui effecifti.
Significat etiam exhibere, ad-
hibere, præbere, oftendere, dare, offrire, moftrare, cum quadam fir-
mitate, æqualitate, & conftantia. Cic. Pbil. 9. cap. 5. fub fin. Ut
videatur honorem debitum patri præftitiffe. Id. de clar. Orat. c. 33.
de C. Graccho. Utinam non tam fratri pietatem, quam patriæ præ-
ftare voluiffet. Id. Fam. 14. ep. 3. Pudet me uxoris meæ optimæ,
fuaviffimis liberis virtutem & diligentiam non præftitiffe. & lib. 1.
ep. 9. Neque hercule in iis ipfis rebus eam voluntatém
fpectaram, præftiterunt. Caf. 1. 2. B. Gall. c. 29. Hoftes tantam
virtutem præftiterunt, ut cum primi cecidiffent, proximi jacenti-
bus infifterent. Balb. ad Cicer. poft ep. 8. lib. 9. ad Attic. Urbana
officia præftare alicui. Phedr. 1. 2. fab. 8. v. 16. hofpitium. dar
vicovero & Hirt. 1. 8. B. Gall. c. 5o. frequentiam & officium cui-
piam honores petenti Senec. 2. quæft. nat. c. ult. a med. obfe-
quium. Ulpian. Dig. lib. 11. titul. 3. leg. 1. refugium. Cic. Attic.
1. 11. ep. 1. benevolentiam. Id. 3. de Orat. cap. 33. confilium fuum
fidemque & in fenatu, & apud populum, & in caufis amicorum
Plin. l. 3. ep. 18. fedulitatem alicui rei. Liv. 1. 29. c. 25. a med.
filentium alicui. Justin. l. 5. c. 4. quæftum. dar guadagno. Lucan.
. 4. v. 23. Hiberus præftat nomen terris. dà il nome. & Suet. in
Domit. c. 9. cuipiam quotannis certam fummam pecuniæ. Lucan. 1.
5. v. 770. caput fulminibus. Senec. apud Diomed. lib. 1. pag. 362.
Putfch. cervicem. Colum. I. 8. cap. 13. Anfer præftat ex fe pullos
atque plumam. Cic. in Pifon. c. 32. Cum confuli frequens adfide-
ret, fenatui fententiam præftaret. b. e. exhiberet, proferret ita con-
ftantem, ut fecurum redderet, fe ita femper fenfurum.
Præ-
ftare terga hofti, voltar le spalle, apud Tacit. in Agric. c. 37. T In-
ter præftare, & præbere difcrimen eft, inquit Diomed. loc. cit. ut fit
prabeo patientis, præfto facientis: ac proinde præbui occafionem, aut
operam, præftiti fidem ac rem dicamus. Manut. quoque ad lib. 4.
Fam. ep. 8. preftare plus effe ait, quam præbere, cum hoc propenfi
animi fit, illud rem ipfam & actionem fignificet. Adde quod præ-
ftare conftantiam præbentis adfignificat: quod in præbere non appa-|
ret. Cic. loc. cit. Reliquum eft, ut tibi me in omni re eum præ-
beam præftemque, ut, &c. Senec. de clem. l. 1. c. 10. extr. Hoc eft
non dare tantum falutem, fed præftare. T Vicem alicujus rei
præftare, effe vice. Salluft. l. 3. Hiftor. in epift. Pompeji ad Senat.
Per deos immortales utrum cenfetis, me vicem ærarii præftare
an exercitum fine frumento & ftipendio habere poffe? T Prafta-
re vicem, explere, fungi, peragere. Phadr. in prolog. lib. 3. v. 13.
otium des corpori, Ut adfuetam fortius præftes vicem.
Al. leg.
perftes. ¶ Re præftare, factis oftendere. Marcell. ad Cicer. 4.
Fam. ep. 11. extr. Ut intelligas, homini amiciffimo te tribuiffe of-
ficium, re præftabo. coi fatti te lo fard vedere. T Paffive Phædr.
1. 3. fab. 4. Quale caput eft, talis præftatur fapor. tal fi promette
che farà il fapore. & Vitruv. 1. 2. c. 9. Corpora muliebria in ve-
nalibus, cum funt prægnantia, non præftantur fana. non fi danno
per fane. Varr. 1. 2. R. R. c. 5. a ined. Boves cum emimus indo-
mitos, ftipulamur fic: Illofce boves fanos recte, deque pecore fa-
no effe, noxifque præftari, fpondes ne? b. e. nullam eos adhuc no-
xam contraxiffe, caveri & fidejuberi. Cic. Offic. 3. c. 16. Cum in
venundando rem eam fciffet, & non pronuntiaffet, emptori damnum
præftari oportere. b. e. de damno caveri. T Pro præftiti, ftitum,
reperitur etiam præftavi, atum. unde præftaturus. Paul. Dig. lib. 3.
tit. 5. leg. 18. ad fin. Úfuras, quas præftavimus, vel quas ex no-
ftra pecunia percipere potuimus. Ulpian. lib. 22. tit. 1. leg. 37.
extr. Si plus tibi præftaverim incommodi, quam, &c. Priore loco
Haloand. habet præftitimus: pofteriore alii præftiterim. Sed Torren-
tin. priore, ut pofuimus; pofteriore præftarim per fyncopen. Liv.
1. 30. c. 15. Mafiniffam libenter primam ei fidem præftaturum fuif-
fe. Trebon. ad Cicer. Fam. 12. ep. 16. Cui nos tuum officium præ-
ftaturos, non debes dubitare. Juftin. l. 11. c. 12. ad fin. Præftatu-
rum fe ea Dario, fi, &c. Adde Cicer. 6. Fam. ep. 8. ubi al. leg.
præftituros. ¶ Præftatu iri, & præftitu iri pro præftatum vel pre-
ftitum iri, h. e. præftandum effe aut fore ut præftetur; leguntur
apud Pompon. Dig. lib. 18. tit. 1. leg. 66. & Jabolen. ibid. tit. 4.
leg. 10. Sic datu iri apud Ulpian. lib. 45. tit. 1. leg. 38. ad fin.
& debitu iri apud eund. lib. 12. tit. 1. leg. 10. & Scavol. ibid. leg.
38. & traditu iri apud Paul. lib. 6. tit. 1. leg. 47. & Julian. lib.
40. tit. 5. leg. 47. & redditu iri apud eund. Paul. lib. 27. tit. 1.
leg. 27. poft med. Ut quidem ubique legitur in celebri editione Tor-
rentini. nam Haloand. & præftitum, & datum, & debitum, & tra-
ditum, & redditum in fua exhibet: quem alii plures fequuti funt.
Qui præftituiri conjun&te fcribunt, Manufcriptorum morem nefcire
videntur, omnia fere verba jungentium. Quidam putant illud ip-
fum præftitu iri ortum effe ex ignorantia legentium Manufcripta
in quibus cum præftituiri, fuperducta fyllaba tu lineola, appareret,
hac illi aut diffimulata, aut non perfpe&ta, præftitu iri fecerint
cum præftitum debuiffent.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

2

[ocr errors]

PRESTOLOR, aris, atus fum, dep. 1. afpettare, ftare attendendo
TOMER, STORE, exfpectando præfto fum: a præfto. Paul, ex Feft.
Præftolari dicitur is, qui ante ftando, ibi, quo venturum excipere,
vult, moratur. Donat. ad Terent. Eun. 5. 6. 5, Præftolari eft præ-
fto effe, & apparere, h. c. obfequi. Caf. 1. 2. B. Civ. c. 23. Hu-
jus adventum L. Cæfar cum longis navibus ad Clupeam præftolans.
Terent. loc. cit. Quem præftolare, Parmeno, hic ante oftium? Plaut.
Epid. 2. 2. 33. Ego illam illic video præftolarier. Id. Trucul. 2.3.
15. Nefcio quem præftolata eft. Cic. I. Catil. c. 9. Qui tibi ad fo-
rum Aurelium præftolarentur armati. Id. 2. Attic. ep. 15. ad fin.
Ut in Formiano tibi præftoler ufque ad 111 non. Maji. Al. leg.
te: fed Donat. ad Terent. loc. cit. nove dictum putat te pro tibi.
T Cum genit. Sifenn. apud Non. c. 2. n. 709. Occulte taciteque
advenientium cohortium præftolari occipiunt. Al. leg. advenientian,
adventum dictum ut babentia, variantia, retinentia. T Activa
forma Turpil. apud Non. c. 7. n. 67. Ego præftolabo illi. Liv. vel
Lav. ibid. Nimis pol imprudenter fuis (al. fervis) præftolaras.
T De quantitate penultima lis eft. Apud Veteres nihil invenies
quod rem conficiat. Valla produxit: Voff. 1. 2. de Grammat. c. 37.
corripiendam cenfet. Ducit enim ( tum ibi, tuin lib. 7. c. 34. Cum
Jof. Scalig. ad Fest.) a præfto, a quo factum fit præftus, ab eo præ-
ftulus, &, ut dicebant Antiqui, præftolus.
PRÆESTRANGULO, as. Legitur in declam, quæ infcribitur Tribunus
Marianus, & perperam olim Quintiliano tribuebatur, cap. 3.
PRESTRENDE. V. Perftrenue.
PRESTRICTIO, onis, f. actus præftringendi ut Præftri&tio fenfus
apud Tertull. de refurr. carn. cap. 49. fub fin. ubi al. leg. pre-
ftructio.
PRÆSTRICTUS, a, um, valde ftri&tus. Ovid. in lbin, v. 551. Ut-
ve Syracofio præftricta fauce Poetæ Senec. in Troad. v. 560. Pra-
ftri&ta manus vinculis fecantibus. Plin. . 17. cap. 24. Præftrictus
gelu non potuit eo pervenire humor. rappreso. ¶ Ammian. lib.
14. c. 7. ( al. 22.) Præftri&tis Palatii januis ad Prætorium perre-
xit. trafcorfe vicino in paffando. Senec. epift. 71. ad fin. Oculi ce-
dunt nimio fplendore præftri&ti. abbagliati. Prudent. Catbemer. 7.
v. 44. loquentis voce præftri&tus Dei. colpito, atterrito.
PRÆESTRINGO, is, inxi, ictum, a. 3. fringere affai, diacoiyyw,
valde ftringo, perftringo, comprimo, arcte ligo. Ovid. in lbin, v.
551. Præftringere faucem laqueo. Tacit. 12. Ann. cap. 47. Pollices
vincire, nodoque præftringere. Plin. l. 8. c. 11. Bellantes cum cle-
phantis dracones tantæ magnitudinis, ut circumplexu facili ambiant,
nexuque nodi præftringant. Id. 1. 17. c. 24. a med. Præftringere &
ftrangulare. Id. I. 10. c. 72. Vehementer præftringere aliquid. 12.
1. 18. c. 34. Ventus præftringit atque percellit radices arborum
quas pofiturus afferes. b. e. comprimit, condenfat, indurat. Id. I.
22. c. 25. circa med. Panis datur ex vino ad difcutienda, quæ præ-
ftringi opus eft. h. e. coerceri, fifti, v. gr. fluxiones pituita. T Pro
fimplici ftringo, aut circumdo, Stat. l. 5. filv. 1. v. 112. Ille tuis
toties præftrinxit tempora fertis. T Preftringere oculos, aut oca-
lorum aciem eft valde fplendenti luce obtenebrare, abbagliare. Nam
v. gr. folis radii oculos cum feriunt, cogunt eos reftringere fe, &
palpebris connivere. Similiter præftigiatores aciem oculorum viden-
tur quodammodo reftringere, cum manuum celeritate non patiuntur
ea cernere quæ perfpicere apta effet. Hujus locutionis exempla
multa habes apud Non. c. 1. n. 149. ex Lucil. Plaut. Varr. Cic. quz
in Perftringo fupra attulimus, & utrumque verbum promifcue in li-
bris legi, docuimus. His adde, etiam præftinguo a nonnullis pro
iftis alicubi fubftitui, ut adnotavit Drakemborch. ad Sil. 1.1. v. 358.
& nos in eo verbo admonuimus. Præftringere aciem ferri, he-
betare, retundere, render ottufo, rintuzzare, ripiegare, spuntare:
quod ab acie oculorum translatum videtur. Plin. 1. 7. c. 15. Spe-
culorum fulgor afpectu ipfo hebetatur, acies ferri præftringitur
Adde Plaut. Trucul. 2. 6. 11. Nitorem eboris præftringere
Plin. ibid. infufcare, offufcare. T Præftringere vites. Id. I. 17.
cap. 24. circa med. h. e. excæcare palmites, fupina falce auferendo
oculos, ut Id. c. 22. dixerat. Pro tranfeundo attingere, pro-

[ocr errors]

pe ire, radere. Ammian. I. 31. c. 3. a med. ( al. cap. 9.) A fuper-
ciliis Gerafi fluminis adufque Danubium Taifalorum terras præftrin-
gens, muros altius erigebat. toccando, radendo, rafentando. V. Per-
ftringo.
PRÆSTRUCTIM, adverb. præftruendo, ante præparando, via ante
præftru&ta. Tertull. de Pall. c. 3. Multa dicendum fuit, ut ad ho-
minem præftru&tim perveniretur.

PRÆSTRUCTIO, onis, f. præparatio, fundamentum. Tertull. lib. 4.
adverf. Marcion. c. 14. circa med. Nifi hanc promiffionem creator in
Euangelii fui præftructionem deftinaffet. Adde adverf. Hermog.
cap. 16.
PRÆSTRUCTURA,

novo.

[ocr errors]
[ocr errors]

2 f. præftructio. Tertull. I. 4. adverf. Marcion. c. 2. Ad Euangelii præftructuram. PRÆSTRUCTUS, a, um, ante structus. Colum. I. 1. cap. 5. ad fin. Ab imo præftructa valenter refiftent contra ea, quæ poftmodum fuperpofita incumbent. ¶ Item obftructus. Ovid. 14. Met. v. 797. Portaque nequicquam rigidis permiffa Sabinis, Fonte fuit præftructa Translate eft ante præparatus, præmiffus Sueton. in Tiber. c. 53. Cum præftru&tum utrunque confulto effet. Claudian. de B. Get. v. 285. nec nota fefellit Semita præftru&tum bellis civilibus hoftem. b. e. antea inftru&tum, edoctum. PRÆSTRUO, is, uxi, uftum, a. 3. fabbricare innanzi, o nella parte anteriore προκατασκευάζω ante vel in anteriore parte ftruo. V. Præftru&us. ¶ Item obftruo, claudo, ferrare, chiudere. Ovid. 1. Faft. v. 563. de Caco. Ille aditum vafti præftruxerat objice montis. Al. leg. perftruxerat. Id. 1. 2. de ar. am. v. 21. Hofpitis ef

Fugió praftruxerat omnia Minos. Al. leg. præcluferat. Stat. 1. Achill. verf. 480. Quemve alium Stygios tulerit fecreta per amnes Nereis & pulcros ferro præftruxerit artus ? h. e. firmaverit contra ferrum & impenetrabiles fecerit. Al. leg. perftrinxerit. Translate a prima notione eft præparare, præmittere tanquam fundamentum rerum fequentium. Liv. 1. 28. c. 42. Fraus fidem in parvis fibi præftruit, ut cum operæ pretium fit, cum mercede magna fallat. Afcon. in Divin. Verr. c. 8. fub fin. Præftruit ad illud quod dicturus eft, multa effe crimina in Verre, quæ, &c. Claudian. 1. 2. in Rufin. v. 280. fenfu dolor hæret in alto Abditus, & tacitas vindicta præftruit iras. Id. de IV. conful. Honor. v. 319. prius agmina duris Exerce ftudiis, & fævo præftrue Marti. addeftrali. PRÆSTUPIDUS, valde ftupidus. Juvenc. lib. 4. v. 200. in Matth. c. 25. Altera præftupido pars eft ftolidiffima corde. PRÆSŪDO, as n. 1. poidpów, ante fudo. Claudian. de rapt. Prof. verf. 120. lib. 2. Dum matutinis præfudat folibus aer. b. e. rore fuit. Translate fumitur pro ante exerceri. Stat. 6. Theb. v. 4. fuper quo Martia bellis Præfudare paret, fe feque accendere

virtus.

2,

um,

PRÆSUL, ulis, m. & f. præfultator, præfultor, pcopxnoτúp: a præ, & falio. Dicitur de principe Saliorum, qui ancilia per urbem geftantes falire folebant. Capitolin. in M. Anton. Philof. cap. 4. Fuit in eo facerdotio (Saliorum) & præful, & vates, & magifter. Cic. quoque ufurpaffe creditur l. 1. de Divin. c. 26. ubi al. leg. prafultator: & lib. 2. cap. 66. ubi al. præfultor. Item univerfim

της ο

qui alicui rei præeft, præfes, prelato, prefidente, πрoεdрos, πроσταPallad. R. R. 1. 1. tit. 6. a med. Recordati, arbori huic effe præfulem Caftitatem. & ibid. in fin. Agri præful. b. e. villicus. Rutil. in Itiner. l. 1. v. 550. Teftis Roma fui præfulis effe poteft. b. e. viri qui Romæ honorum culmen indeptus eft, ut ait Symmach. 1.4. ep. 23. de eodem illo loquens, de quo Rutil. hic. Solin. c. 1. (al. 2. fub init.) Angerona, diva præful filentii. Martian. Capell. fub init. 1. 6. de Pallade. Quod dux fanguineo, præfulque corufca duello. Avien. in defcript. Orbis, v. 519. Et Junone calent hic are præfule femper. Sidon. l. 4. ep. 14. Præful fori.

PRÆSULSUS, a, um, valde falfus. Colum. 1. 6. c. z. ante med. Libralefque offas in præfulfæ adipis liquamine tinctas. PRESULTATOR, oris, m. idem ac præfultor. Liv. 1. 2. c. 36. Jovi præfultatorem difplicuiffe. V. Preful.

PRESULTO, as, n. 1. πpowidxw, ante falio. Liv. l. 7. c. 10. Quando adeo ferox præfultat hoftium figuis.

[ocr errors]
[ocr errors]

circa med. Elleborum album non facile colligitur, caput aggravans,
maxime nifi præfumatur allium. Tacit. 14. Ann. c. 3. Præfumendo
remedia munierat corpus. co' preservativi, e antiveleni. & Cajus
in Epitom. Inftitut. tit. 13.a med. Heres meus rem illam illum per-
mitte præfumere, & fibi habere. V. Præcipio. & Plin. 1. 28. c. 4.
fub fin. Præfumere cibis, & interponere frigidam. Plin. alter 1. 6.
ep. 10. ad fin. Ut ipfi nobis debeamus etiam conditoria exftruere
omniaque heredum officia præfumere. prevenire. & lib. 3. epift. 1.
ad fin. Hanc ego vitam voto & cogitatione præfumo, ingreffurus
avidiffime, ut primum ratio ætatis receptui canere permiferit. Virg.
En. 11. v. 18. Arma parate animis, & fpe præfumite bellum. b. c.
bellum jam jam futurum mente & cogitatione tanquam præfens ini-
te. Sic verf. 491. & fpe jam præcipit hoftem. Quintil. l. 10. c. 5.
Verba poetica libertate audaciora præfumunt eandem proprie dicen-
di facultatem. prefuppongono. Legit Burmann. non præfumunt, &
interpretatur, non adimunt, non impediunt: quod videtur obfcu-
rius. Id. l. 11. c. 1. Inviti judices audiunt præfumentem partes fuas.
b. c. præoccupantem. Id. 1. 1. cap. 1. Quantum in infantia præfum-
ptum eft temporis, adolefcentiæ acquiritur. s'è anticipato. & Plin.
1. 18. c. 25. a med. Sementibus tempora plerique præfumunt. antici
pano. Tacit. Ann. 1. c. 48. Venire fe valida manu, ac ni fuppli-
cium in malos præfumant, ufurum promifcua cæde. b. e. ante fuum
adventum fumaut. Quintil. I. 8. c. 6. ad fin. de compof. verbor. Dif-
ferenda igitur quædam, & præfumenda, atque ut in ftructuris lapi-
dum impolitiorum, loco, quo convenit, quidque ponendum. Id. l.
12. cap. 9. Præfumere male audiendi patientiam. armarfs anticipa
tamente di pazienza. & Senec. ep. 107. Mortem contemnes fi fæ
pe cogitaveris, & futura præfumpferis. ti prefigurerai. & Val. Max. -
1. 1. c. 5. n. 3. E fortuito dicto quafi fpem certam clariffimi trium-
phi animo præfumpfit. Tacit. 1. Hift. c. 62. Torpebat Vitellius,
& fortunam principatus inerti luxu ac prodigis epulis præfumebat.
h. e. ufurpabat, antequam certus effet princeps. Adde Horat. 1. &
Sat. 2. v. 87. ¶ Pro prænofcere, Tacit. 12. Ann. c. 41. Spectaret
populus, hunc decore imperatorio, illum puerili habitu, ac perinde
fortunam utriufque præfumeret. Quintil. l. z. c. 4. Illa in pueris natura
minimum fpei dederit, in qua ingenium judicio præfumitur. b. c.
intelligitur ex judicio, cum ex memoria debeat, ut Id. docet ini-
tio cap. 3. (al. 4. ) l. 1. Pro audere, occipere, moliri, apud
fequioris ævi Scriptores, five in bonam, five in malam partem.
Aut. Paneg. ad Conftantin. c. 2. Te ne, Imperator, tantum animo
potuiffe præfumere, ut bellum tantis opibus conflatum, cun&tanti-
bus tunc imperii tui fociis, primus invaderes? Sulpic. Sever. lib. 1.
hift. facre, c. 47. Illicita præfumens, incenfum Deo obtulit: quod
folis facere facerdotibus fas erat. Sex, Ruf. c. 7. Epirotæ, qui ad
Italiam tranfire præfumpferant. Item fine ratione aliquid ex-
petere, & exfpectare, prefumere. Tertull. de cultu femin. cap. 2.
Qui præfumit, minus veretur, minus præcavet, plus periclitatur.
Pacat, in Paneg. Theodof. cap. 42. Nec præfumere veniam reus, nec
fperare fugam claufus, nec mortem potuit timere moriturus. ¶ I-
tem opinari, credere, conjicere, ftimare, credere, immaginarfi. Ju-
ftin. l. 6. c. 2. Eo inftantius debita pofcentes, quo graviorem fub
magno duce militiam præfumebant. Papinian. Dig. l. 12. tit. 6.
leg. 3. Ab hoftibus reverfo filio, quem pater obiiffe falfo præfum-
pferat. Id. 1. 31. leg. 69. Ne fides cominunium liberorum decipiat
patrem, qui melius de matre præfumpferat. Paul. lib. 48. tit. 10.
leg. 18. Qui fe filio teftatoris impuberi tutorem adfcripfit, fufpe-
&tus effe præfumitur. Ulpian. lib. 12. tit. 3. leg. 7. Vulgo præfumi-
tur, alium in litem non debere jurare, nifi dominum litis. comu-
nemente fi tiene.

PRÆESULTOR, oris, m. v Toiç ispois mрoopxxuevos, qui in facris
choream ducit, & ante alios falit. Narrat Lactant. I. 2. c. 7. Jo-
vem per quietem cuidam Atinio dixiffe, ludis Circenfibus proximis
præfultorem fibi difplicuiffe. Idem refert Valer. Max. 1. 1. c. 7. n.
4. & Cic. 1. de Divin. c. 26. & Liv. 1. 2. c. 36.
PRESUM, præes, præeft, præfui, n. anom. prefiedere, effer prefidente,
foprantendere, effer capo, Tisurew, pisaua, ante alios fum, præfi-
ÉTISαTEW,
deo, præpofitus fum, præfectus fum: a pre, & fum: vel a præes,
& fum, unde præfeft pro præeft: de quo V. in Pras. Caf. 1. 6. B.
Gall. c. 12. Omnibus Druidibus præeft unus, qui fummam inter eos
habet auctoritatem. & lib. 1. cap. 18. & 52. Equitatu Dumnorix
præerat pro equitatui. V. Afpectus. Sic cap. 16. Lifcus, qui fum-
mo magiftratu præerat. Id. 1. 2. c.6. Iccius, qui tum oppido præ-
erat. & lib. 5. c. 22. Quibus regionibus quatuor reges præerant.
Salluft. in Catil. c. 43. extr. Qui ei provinciæ legatus præerat. era
governatore. & Cic. Verr. 5. c. 77. ad fin. Ea provincia, in qua tu
triennium præfuifti. Nep. in Cat. c. 2. Cenfor factus, fevere præfuit
ei poteftati. Cef. 1. 3. B. Civ. c. 25. Præeffe claffi. & cap. 57. exer-
citui. & cap. 61. alicui negotio. Salluft. in Catil. c. 32. extr. vigi-
liis , quæ per urbem habentur. Nep. in Con. c. 4. regiis opibus. ef-
fer capitan generale del Re. & in Phoc. c. 3. rebus regiis. effer pri-
mo miniftro. & Cic. 4. Verr. c. 59. ftatuis faciendis. Id. de Harufp.
refp. c. 7. facris. Pompon. Dig. lib. 1. tit. 2. leg. 2. ante med. ædi-
bus. b. e. ædilem effe. Martial. I. 10. epigr. 2. At chartis nec fa-
ta nocent, nec fæcula præfunt. b. e. non funt fuperiora, non diu-
tius durant, non vincunt. T Abfolute juri dicundo præpofitum
effe, & actionibus dandis. Pompon. Dig..loc. cit. poft init. Ex qui-
bus conftituebatur, quis, quoque anno præeffet privatis. & paulo
poft. Augefcente civitate, & qui præerant, quædam genera agendi
compofuerunt. Cic. huc alludere videtur l. 1. de Orat. c. 10. Id,
nifi hic in tuo regno effemus, non tuliffem, fed multis præeffem,
qui aut interdito tecum contenderent, aut te ex jure manu confer-
Præeffe rei alicui, auctorem & ducem fe præbe-

[ocr errors]

tum vocarent.

re,

PRESUMPTE, adverb. Vopifc. in Caro, cap. 4. Cari patria fic ambi-
gue a plerifque proditur, ut præfumpte veritatem dicere nequeam,
quæ illa vera fit. To veritatem quidam delendum cenfent: præfum-
pre eft auda&ter
& nihil hæfitando. Al. leg. præfumpta gravi-

tate.

[ocr errors]

PRESUMPTIO, onis, f. pontes, actus præfumendi, ante fumptio, & id quod ante fumitur. Cic. 2. de Divin. c. 53. Sed demus tibi iftas duas fumptiones, ea quæ nuuar appellant dialectici: fed nos Latine loqui malumus: præfumptio tamen, quam po iidem vocant, non dabitur. .e. major propofitio fyllogifmi, ficuti fumprio, & affumptio eft minor. Item anticipatio, feu prænotio, opinio, fiducia de re aliqua, antequam eveniat, fiducia, presunzione, credenza, opinione. V. Præfumo. Plin. l. 9. ep. 3. Beatiffimum exiftimo, qui bonæ manfuræque famæ præfumptione perfruitur, certufque pofteritatis cum futura gloria vivit. Id. 1. 4. ep. 15. a med. Rerum, quas affequi cupias, præfumptio ipfa jucunda eft. Juftin. 1. 3. c. 4. Cum contra præfumptionem fuam annis decem in obfidione tenerentur. Spartian. in Adrian. c. 2. Habuit autem præfumptionem imperii mox futuri ex Jovis refponfo. Senec. ep. 117. Multum dare folemus præfumptioni omnium hominum. h. e. præcepta opi

farfi capo, o autore. Cic. de Amic. c. 11. Non enim paruit ille Ti. Gracchi temeritati, fed præfuit: nec fe comitem illius furoris, fed ducem præbuit. Id. Attic. 1. 9. ep. 6. fub fin. Illi crudelitati non folum præeffe, verum etiam interesse . Præeffe alicui facultati, aut artificio, profiteri, profeffare, cum quadam excellentia. Cic. 1. de Orat. c. 45. Juris civilis cognitio, quantum afferat iis,nioni. Papinian. Dig. l. 41. tit. 3. leg. 44. a med. Si, ex patris qui ei præfunt, honoris, gratiæ, dignitatis, quis ignorat? & cap. 55. Et clariffimi cives ei ftudio præfuerunt. & lib. 4. de Fin. cap. 27. in fin. Prudentiam omnes, qui cuique artificio præfunt, debent habere. Colum. in præfat. ante med. Ignarum rei, cui præfuturus eft, magiftrum fieri jubet. T Pro tueri, præfidio effe, Ovid. de Larib. Præftitib. 5. Faft. verf. 135. Stant quoque pro nobis, & præfunt moenibus Urbis, Et funt præfentes, auxiliumque fe

[blocks in formation]

hereditate ad fe perveniffe rem emptam, non levi præfumptione credat. Ulpian. lib. 29. tit. 2. leg. 30. a med. Toties ei fua præfumptio proficit, quoties concurrit cum veritate. presupposizione, fuppofto. & lib. 43. tit. 4. leg. 3. extr. Ad exemplum præfumptionis Carboniani edicti, prætor pollicetur poffeffionem. Id. lib. 40. tit. 5. leg. 24. ante med. Cum ex præfumptione libertas præftita effe videItem occupatio, figura Rhetorum. Quintil. I. 9. cap. 2. ante med. Mire in caufis valet præfumptio, quæ pene dicitur cum id, quod objici poteft, occupamus. Sequiori ævo audacia, confidentia, nimia fpes, presunzione. Sulpic. Sever. I. 1. Hift. facr. c. 33. Illicita præfumptione rex ad vicem facerdotis holocauftum obtulit. Tertull. de cult. fem. c. 2. Timor fundamentum faluV v v

tur.

tis,

1

vorarat.

tis, præfumptio impedimentum timoris. Apul. in Apolog. Parí avaritia & egeftate totum Pudentillæ quadragies præfumptione caffa deItem obftinata animi præparatio, & ultra modum obfirmata conftantia. Apul. I. 8. Metam. Se fe multimodis commulcat itibus, mira contra plagarum dolores præfumptione munitus. lib. 19. Obfirmatus mira præfumptione, nullis verberibus, ac ne ipfo quidem fuccubuit igni. Item falfa religio, fuperftitio, qua animus jam perperam imbutus fuit, fuperftizione imbevuta. Apul. . 9. Metam. In vicem certe religionis, mentita facrilega præfumptione Dei, quem prædicaret unicum confictis obfervationibus vacuis, Item quævis præjudicata opinio, & falfa fententia. Tertull. in Apolog. c. ult. Hæ funt, quæ in nobis folis præfumptiones vocantur, in philofophis & poetis fummæ fcientiæ, & infignia ingenia .

PRESUMPTIOSUS, a, um, profuntuofo, præfumptionis, & audaciæ plenus. Sidon. I. 1. ep. ult. Quod juvenem di&taffe præfumptiofum fuiffet, publicaffe periculofum. Al. leg. præfumptuofum, quod Id. ufurpavit etiam ep. 1. ejufd. lib. Hoc a prefumptus fit, illud a præfumptio. PRESUMPTOR, oris, m. qui præfumit, & fidenter, aut nimis audacter fibi promittit. Tertull. de Panit., c. 6. fub fin. At ille præfumptor, cum fibi repromitteret, fecurus fcilicet, timere non potuit. Auguftin. ep. 120. c. 14. Petrus ex egregio præfumptore tam creber negator effectus. Adde Paulin. Nolan. carm. 24. Nat. 9. S. Fel. v. 225, Ammian. I. 26. c. 8. ad fin. ( al. cap. 25. ) & Imp. Theodof. lib. 16. God, Theodof. tit, 2, leg. ult. PRESUMPTORIE, con prefunzione, nimis fidendo, & præfumendo Tertull. lib. 4. adverf. Marcian. c. 41. Petrus præfumptorie aliquid elacutus.

PRESUMPTUOSE, idem quod præfumptorie, Sidon. l. 7, ep. 6. Præfumptuofe arroganterque loqui.

PRÆSUMPTUOSUS. V. Præfumptiofus.

PRESUMPTUS, & Præfumtus, a, um, anticipato, prefa innanzi, Tones, ante fumptus, præceptus. Sil. 1. 5. v. 213. & lib. 6. v. 300. Manibus ipfa fuis præfumpta piacula mittit. Plin. lib. 30. c. 15. fub fia. Ebrietatem arcet pecudum affus pulmo præfumptus. Id. l. 25. c. 2. Quotidie venenum bibere præfumptis remediis. Clau dian. de IV. Conful. Honor. v. 166. feftinaque voti Præfumptum diadema dedit. h. e. ante legitimam ætatem. Quintil. l. 1. in proœm. a med. Altius ibunt qui ad fumma nitentur, quam qui præfumpta defperatione quo velint evadendi, protinus circa ima fubftiterint. Id. 1. 2. cap. 17. 4 med. Nihil invidia valeat, nihil gratia, nihil opinio præfumpta, commune prevenziane, pregiudizio, ftima, credenza. Sic Sil. 1. 7. u. 582. præfumpta fpes. Tacit. 2. Ann. cap. 73. Ut quis mifericordia in Germanicum, & præfumpta fufpicione, aut favore in Pifonem pronior, diverfi interpretabantur. fofpetto, o propenfione già concepita. & in Agric. c. 18. Tranfacta æftas, fparfi per provinciam numeri, præfumpta apud militem illius anni quies. creduta comunemente. T Præfumptum eft, præfumpta opinio eft, è comune anticipato concetto. Ulpian. Dig. lib. 21. tit. 1. leg. 31. ad fn. Præfumptum eft, quofdam fervos bonos effe, quia nationis funt non infamatæ. Adde leg. 37. Sic Scaval. lib. 32. leg. 32. extr. Quod præfumptum id effe debeat, nifi contrarium ab heredibus probetur. dee presupporsi per certo. T Præfumptum babere, tanquam præmiffum certumque habere. Tacit. Ann. 14. c. penult. Quod ad eum finem memoravimus, ut quicumque cafus temporum illorum nobis vel aliis auctoribus nofcent, præfumptum habeant, quoties fugas & cædes juffit princeps, toties grates deis actas.

PRESUO, is, ui, utum, a. 3. cucire, ante, vel in anteriore parte confuo. Plin. l. 12. c. 19. ad fin. Confecant cafiæ furculos, mox præfuunt recentibus coriis.

PRÆSŪTUS, a, um, ante confutus. Ovid. Met. 11. v. 8. haftam Varis Apollinei vocalia mifit in ora: Quæ foliis præfuta notam fine vulnere fecit. b. e. thyrfus cufpidem habens foliis contectam, & quafi præpilatam. Al. leg. præfixa, protecța, persuta, præfulta,

&c.

PRÆTACTUS, a, um, ante tactus. Cal. Aurelian. Acutor. I. 1. c. 9. Pratata nervofitas. h. e. ante affecta. Id. Chronic. lib. 4. cap. 3. Lanis mallibus venter contegendus, leviter oleo Hifpano prætactus, Adde cap. 4.

[ocr errors]

PRÆTANGO, is a. 3. ante tango. Cal. Aurelian. Chronic. lib. 5. cap.7. Præmoveri corpus five prætangi acceffione ventura, Adde lib. 1. c. 4. PRÆTECTUS, a, um, contectus. Cal. Aurel. Chronic. I. x. c. 5. fe&t. 112. Sole corpus torrendum, fed prætecto capite. Adde lib. 2. c.7. & lib. 3. c. ult. & Acut. l. 1. c.9.

PRÆTEGO, is, exi, ectum, a. 3. coprire, êmınaλτw, ante tego, contego. Propert. l. 3. el. 12, v. 12. Virgineumque cavo prætegit ære caput. Al. leg. protegit. Plin. in Paneg. c. 15. Quis fudores tuos, hauferit campus, quæ refectiones tuas arbores, quæ fomnium faxa prætexerint. Lactant. lib. 5. cap. 2. Vitia fua capillis & pallio, & (quod maximum eft velamentum) divitiis prætegebat. PRÆTENDO, is, endi, enfum, a. 3. ftendere, o porre innanzi, moTer, ante extendo, obtendo, obje&to. Plin. l. 11. c. 2. Ubi vifum in culice natura prætendit? ubi guftatum applicavit ? b. e. extendit, & pofuit in anteriore oris parte. Id. 1. 11. cap. 37. fect. 45. Cornua cochleis bina, & ut prætendantur, ac refiliant. fect. 77. Membrana, quæ præcordia appellant, quia cordi prætenditur. Virg. 1. Georg. v. 270. fegeti prætendere fepem. Ovid. 3. Amor. el. 6. v.79. veftem tumidis prætendit ocellis, Atque ita fe in rapidas perdita mifit aquas. Plin. 1. 9. c. 6. Prætendi juffit plagas multiplices inter ora portus. Juftin. in f. 1. 29. Prætendere alicui infidias. ren

tannis.

[ocr errors]

amœno

dere. Avien. in defcript. Orb. v. 359. blandus prætenditur aer. b. e. circumfunditur. Autor vite Plinii maj. qui a nonnullis Suetonius creditur. Cum flagrante Vefevo, ad explorandas propius caufas Liburnicas prætendiffet. b. e. ante egiffet, propuliffet. Plin. l. 7. ep.. 27. Ille non tollere oculos, non remittere ftilum fed obfirmare animum, auribufque prætendere. h. e. animum & conftantiam quafi in cuftodiam aurium prætendere, ne fonitu ftrepituque percellerentur. Pretendere hiç a militia ductum videtur, cum caftra aut acies contra hoftem, & ad cuftodiam limitum tenduntur. Tacit. 2. Hift. c. 6. Quidquid caftrorum Armeniis prætenditur. Pacat. in Pa neg. Theodof. c. 10. Vix Iberum tuum videras, jam Iftro prætendebas. Claudian, de B. Get. verf. 416. extremis legio prætenta BriPretendi locus aliquis dicitur, qui alteri objacet, feu ante alium locum extenditur. Plin. l. 3. c. 1. Bæticæ latere septemtrionali prætenditur Lufitania. Id. I. 5. c. 9. Proxima Afric incolitur Ægyptus, introrfus ad meridiem recedens, donec a tergo prætendantur Ethiopes. Id. I. 6. c. 27. circa med. Hyi, qui prætenduntur fupra Elymaida. Id. l. 3. c. 3. Regio Edetania, prætendente fe ftagno. T Pro præferre, Virg. 8. En. v. 116. Paciferæque manu ramum prætendit oliva. Id. 4. Georg. verf. 230. fumofque manu prætende fequaces. h. e. præfer, ut apibus offundas. ¶ Translate Virg. 4. En. v. 338. nec conjugis unquam Prætendi tædas, aut hæc in fœdera veni. b. e. prætuli figna conjugii, ut maritus dicerer. Cic. in Vatin. c. 6. Qui te Pythagoricum fales dicere, & hominis doctiffimi nomen tuis immanibus & barbaris moribus prætendere. coprirti, e cooneftare col nome, &c. Quintil. in proam. 1. 1. Non enim virtute ac ftudiis, ut haberentur philofophi, laborabant, fed vultum, & triftitiam, & diffentientem a ceteris habitum peffimis moribus prætendebant. Ovid. de remed. Amor. v. 239. Nec te Lar patrius, fed amor revocabit amica, Prætendens culpæ fplendida verba tuæ. Plin. l. 4. ep. 16. extr. Studeamus ergo, nec defidiæ noftræ prætendamus alienam. T Nimirum frequenter ponitur pro afferre caufam, aut prætextum faciendi quippiam, præfertim fi minus vera caufa fit, & alia lateat, qua re vera ad agendum moveamur, allegare, addurre per iscufa, o pretesto. Quintil, l. 7. c. 1. a med. Ignorantia prætendi non poteft. Flor. I. 3. c. 5. Caufam belli prætenderat apud Caffium legatum, attrectari terminos fuos a Nicomede. Tacit. 6. Ann. c. 18. Hæc a fe factita ri prætendebat, ut parta apud Principem gratia, periculis fratris mederetur. Id. 2. Hift. c. 85. Miffo centurione ad interficiendum legatum, ob fimultates, quibus caufam partium prætendebat. Id. 3. Ann. c. 59. extr. Feffam ætatem & actos labores prætendere. Seneo. in Troadib. v. 753. Vatem, & infontes prætendis deos? Paul, Dig. lib. 2. tit. 14. leg. 9. Unus tutor plurium pupillorum nomine unum debitum prætendentium, fi convenerit, placuit unius loco effe. Liv. 1. 3. c. 47. Quem decreto fermonem prætenderit, forfan aliquem verum auctores antiqui tradiderint. h. e. præpofuerit, ut juftitiam decreti fui oftenderet.

PRÆTENER, ra, rum, moλurip, valde tener. Plin. 1. 25 cap. πολυτέρην 13. Sed alia eft capnos, fruticofa, prætenera foliis coriandri.

Adde lib. 14. c. 2.

PRÆTENTĀTUS, us, m. a&tus prætentandi. In fexto cafu fing. Plin. 1.11. c. 37. Sect. 52. Cochleis oculorum vicem cornicula bina præten. tatu implent.

PRÆTENTATUS, a, um, ante tentatus, exploratus. Sueton. in Aug.. c. 35. Ne admiffum quidem tunc quemquam Senatorum, nifi folum, & prætentato finu. b. e. explorato prius, an arma finu abdita ferret. Id. in Claud. c. 35. Neque ægrum quemquam vifitavit, nifi explorato prius cubiculo, culcitifque & ftragulis prætentatis & excuffis. Cic. 2. de Orat. c. 78. Idcirco tota caufa prætentata atque perfpecta, locis omnibus inventis atque inftru&tis, confiderandum eft, &c. Al. leg. pertentata.

[ocr errors]
[ocr errors]

PRÆTENTO , as, avi, atum a. 1. tentare innanzi, provare, taflare, роaрdqua, prius tento, fcrutor, exploro, experior, inquiro. Val. Flacc. l. 1. v. 312. hi celfo cornua malo Expediunt: alii tonfas in marmore fummo Prætentant. Tibull. I. 2. el. 1. v. 77. Et pedibus prætentat iter fufpenfa timore, Explorat cæcas cui manus ante vias. va a tentoni, o brancolando. & Ovid. in lbin. v. 261. trepidufque miniftro Prætentes baculo, luminis orbus, iter. Plin. l. 9. c. 32. Cochleæ corniculis prætentant iter. Ovid. 14. Met. verf. 189. de Polyphemo. Prætentatque manu filvas, & luminis orbus Ru pibus incurfat. Id. 5. Met. v. 339. Calliope querulas prætentat pollice chordas. fa una ricercata. T Translate Quintil. l. 4. G I. ante med. In ingreffu parcius & modeftius prætentanda eft judicis mifericordia. Ovid. Met. 1. 8. v. 7. Prætentatque fui vires Mavortis in urbe Alcathoi. fa prova, un faggio. & lib. 9. v. 587. Ante erat ambiguis animi fententia di&tis Prætentanda mihi. Lucan. I. 9. verf. 398. Prætentare pericula. Val. Flacc. lib. 6. verf. 75. vulnera. V. alia in Prætentatus. ¶ Eft etiam frequentativum a pretendo, obtendo, objeto, oppono. Claudian. de B. Gild. verf. 438. Dextra movet jaculum, prætentat pallia læva: Cetera nudus eques. PRÉTENTURA, 2, f. cuftodia militaris pofita in confiniis provin ciæ, & veluti prætenta. Ammian. I. 14. c. 3. (al. 9.) Mefopotamiæ tractus, omnes crebro inquietari fueti, prætenturis & ftationibus fervabantur agrariis. Adde cap. 2. ( al. 6. ) & lib. 25. cap. 4. ( al. 13. extr. ) & lib. 31. c. 8. (al. 23.) PRÆTENTUS, a, um, steso innanzi, POTEμeros, ante extenfus, protenfus. Sueton. in Claud. c. 10. Inter prætenta foribus vela se abdidit. Stat. 8. Theb. v. 36. prætentaque cælo Agmina nimborum. Plin. l. 11. c. 37. fect. 32. Talpis vifus non eft oculorum effigies ineft, fi quis prætentam detrahat membranam. Id. 1. 10. cap. 37.

« НазадПродовжити »