rofus. Horat. 1. 2. fat. 5. v. 24. fi vafer unus & alter Infidiatorem prærofo fugerit hamo. Plin. l. 7. c. 23. Prærofam dentibus linguam in tyranni os exfpuit.

PRÆRUMPO, is, upi, uptum, a. 3. idem quod rumpo, aut ante vel in anteriori parte rumpo, præfringo. Colum. I. 3. c. 18. Velut uncus infixus folo, antequam extrahatur, prærumpitur. Ovid. 14. Met. v. 547. Stuppea prærumpit Phrygiæ retinacula claffis. Caf. 1. 3. B. Gall. c. 14. a med. Funes falcibus comprehenfi adductique prærumpebantur.

PRERUPTE, fcofcefamente, dirupatamente, ftraripevolmente, abrupte. Plin. l. 34. c. 14. extr. Mons prærupte altus.

qua

PRÆRUPTUS, a, um, fcofcefo, dirupato, ftraripevole, anoppie, iniupauros, arεrouos, abruptus, arduus, directus, præcifus, præceps : quafi anteriori parte ruptus Cic. Verr. 7. c. 56. Aliqua promontoria, aut prærupta faxa tenuiffe dicuntur. Horat. 1. 2. fat. 6. v. 91. Prærupti nemoris patientem vivere dorfo. Virg. 1. En. v. 109. infequitur cumulo præruptus aquæ mons. Sueton. in Tiber. c. 40. Infula fepta undique præruptis immenfæ altitudinis rupibus. Hirt. de B. Alex. c. 74. extr. Præruptam in vallem defcendere. Tacit. 2. Hiftor. c. 41. Præruptis utrinque foffis via angufta. Caf. I. 7. B. Gall. c. 86. Defperatis campeftribus locis, loca prærupta ex afcenfu tentant. Id. I. z. B. Civ. c. 24. Jugum directum eminens in mare utraque ex parte præruptum atque afperum. Hirt. I. 8. B. Gall. c. 40. Mons, in quo pofitum erat præruptum undique oppidum Uxellodunum. & mox Erat autem oppidanis difficilis & præruptus co defcenfus. Liv. I. 27. c. 18. Per præcipitia & prærupta fugere. Colum. I. 3. c. 13. circa med. Campeftris locus alte duos pedes infodiendus eft: acclivis regio tres: præruptior vero collis vel in tuor pedes vertendus. Hirt. 1. 8. B. Gall. c. 33. Omnes oppidi partes præruptiffimis faxis effe munitas . TAbfolute Juftin. l. 41. c. 1. Prærupta collium montiumque ardua occupare. Plin. l. 8. c. 42. Prærupta petere. Translate eft præceps, projectus proruptus, violentus, effrenis, quafi per prærupta ruens. Tacit. 16. Ann. c. 7. extr. Juvenis animo præruptus. & lib. 5. c. 3. Prærupta & urgens dominatio. Ulpian. Dig. lib. 28. tit. 3. leg. 6. poft med. Prærupta feditio. Sic apud Cicer. pro Rofc. Amer. c. 24. a med. prorupta audacia) Vellej. 1. 2. c. 2. In præruptum atque anceps periculum adduxit rempublicam. PRÆRUTILUS, um valde ruțilus. Au&. carm. de Judicio Dom. (quem alii Tertull. alii Cyprian. putant ) c. 8. purpura campis Omnia prærutila mifcet non invida luce. PRES, prædis, ficurtà, mallevadore, pieggio, yyvos, unt's, fponfor, qui fe pro alio obligat, ideft promittit, fi quid incommodi fiat, fe plene fatisfacturum. Varr. 1. 5. de L. L. c. 7. ad fin. Præs, qui a magiftratu interrogatus, in publicum ut præftet; a quo & cum refpondet, dicit præs. Scalig. ad Feft. legit: Præs, qui a magiftratu interrogatus in publicum, an præfeft, &c. (Præfeft, præfens eft, fignificat. Unde Aufon. in VII. Sap. in Ludio, v. 18. Thales, y Jux. HαPECT XT, protulit, Spondere qui nos, noxa quod præfeft vetat.) Feftus: Præs eft is, qui populo fe obligat interrogatufque a magiftratu, fi præs fit, ille refpondet, præs. Id. in Manceps: Manceps dicitur qui quid a populo emit conducitve: qui idem præs dicitur, quia tam debet præftare quod promifit, quam is, qui pro eo præs factus. Hæc Feft. qui prædem dicens eundem effe cum mancipe, lata id fignificatione dicit. Nam manceps proprie quippiam emit conducitve: præs pro emente aut conducente fe obligat. Nep. in Attic. c. 6. Nullius rei neque præs, neque manceps factus eft. ¶ Differt etiam præs a vade. vas enim eft vas enim eft, qui pro alio fpondet in re capitali: pres, qui in re nummaria. Aufon. in Technopagn. feu Edyll. 12. de monofyll. per interrogat. & refp. Quis fubit in pœnam capitali judicio? vas. Quid, fi lis fuerit nummaria? quis dabitur præs. Afcon. in 3. Verr. c. 45. Prædes dicuntur fatifdatores locupletes pro re, de qua apud judicem lis eft, ne interea, qui tenet, diffidens caufæ, poffeffionem deteriorem faciat, tecta diffipet, excidat arbores, & culta deferat. Cic. Fam. 2. ep. 17. Laodicea me prædes accepturum arbitror omnes pecuniæ publicæ, ut & mihi, & populo cautum fit fine vectura periculo. Id. Attic. l. 12. ep. 52. Prædem effe pro aliquo. Id. pro Rabir. Poft. c. 4. & 13. & Plaut. Men. 4. 2. 28. Prædes dare. Cic. Attic. l. 13. ep. 3. Prædem fieri. & lib. 9. ep. 9. fub fin. Per prædem agere Id. Fam. 5. ep. 20. Prædes tenentur Id. Verr. 3. c. 54. & Liv. l. 22. c. 60. Cavere populo prædibus ac prædiis. T Translate Cic. Attic. 1.6. ep. 1. ante med. Cum fex libris, tamquam prædibus, me ipfum obftrinxcrim. ¶ Prades vendere quid fit, V. Prædium in fine. PRESAGĀTUS, a, um, præfagiendo formatus. præfagiendo formatus. Hieronym. epift. 41. ad Rufin. circa med. Bonofus fcalam præfagatam Jacob fomniante jam fcandit. PRESAGIO, agis, ivi, a. 4. prefentire, prefagire, indovinare, predire, πроитéуw, πpoTEU, ante fagio, præfentio, prædico, prævideo. Feftus: Præfagire eft prædivinare. fagax enim eft acutus & folers. Cic. 1. de Divin. c. 31. Sagire, fentire acute eft. Is igitur, qui ante fagit, quam oblata res eft, dicitur præfagire, id eft futura ante fentire. Plaut. Aulul. 2. 2. 1. Præfagibat mihi animus, fruftra me ire cum exibam domo . Liv. I. 30. c. 20. Jam hoc ipfum præfagiens animo, præparaverat ante naves. Celfus 1. 2. c. 2. Jub fin. Præfagire aliquid in futurum. Propert. 1. 3. el. 9. v. 5. Venturam melius præfagit navita no&tem. Plin. l. 8. c. 42. Equi præfagiunt pugnam. Item præfignificare, præmonftrare. Cal. ad Cicer. 1. 8. Fam. ep. 10. Exiguitas copiarum receffum, non dimicationem mihi tuam præfagiebat. Plin. l. 10. c. 21. ad fin. Galli totis noctibus canendo Bootiis præfagivere victoriam. Id. l. 18. c. ult. ante med. Luna magnam tempeftatem in mari præfagiet. ¶ De

Tom. III.

1

C

ponentis forma Plaut. Bacch. 4. 4. 28. Jam animus iftoc dicto plus præfagitur mali. Habet hæc etiam Non. c. 7. n. 73. PRÆSAGITIO, onis, f. prefenfione, πpoμxvτax, præfenfio rerum futurarum, divinatio. Cic. 1. de Divin. cap. 31. Ineft igitur in animis præfagitio extrinfecus injecta, atque inclufa divinitus. Ea fi exarfit acrius, furor appellatur cum a corpore animus abftra&tus divino instinctu concitatur. Id. ibid. c. 54. Cum uterer, qua foleo, præfagitione divina.

PRASAGIUM, ii, n. prefagio, profezia, pronoftico, poureux, wрoTex, præfenfio, divinatio. Colum. I. 11. c. 1. fub fin. Quantumvis utile continget villico tempeftatis future præfagium. Vellej. 1. 2. C. 57. Cum plurima præfagia atque indicia dii immortales futuri obtuliffent periculi. Ovid. in fi. Met. perque omnia fæcula fama (Si quid habent veri vatum præfagia) vivam. & lib. 6. v. 510. timuitque fuæ præfagia mentis. Sueton. in Ner. c. 6. De genitura ejus ftatim multa & formidolofa multis conjectantibus, præfagio fuit etiam Domitii patris vox, negantis, &c. PRÆSĀGUS, a, um, chi prefente, indovino, prefago, apoyndorus, πpeadas, qui præfagit, præfentit, præfcius, præmonftrans, prædicens Virg. 10. n. v. 843. Agnovit longe gemitum præfaga mali mens. Ovid. 2. Met. v. 124. præfaga luctus fufpiria. lib. 3. v. 514. præfaga verba. Tacit. 2. Hift. c. 1. refponfa. Val. Flacc. 1. 3. v. 434. ars. Stat. 1. 8. Theb. v. 145. aftra. & lib. 10. v. 324. quies. fogno prefago. & Val. Flacc. l. 3. v. 354. fulmina. Sic Virg. 10. En. v. 177. præfagi fulminis ignes. Sil. l. 16. v. 591. Præfagi vates. Jul. Firmic. 1. 8. c. 9. Homines, qui cubilia ferarum, & latentes latebras præfagis naribus perfequuntur. PRESANĀTUS a um, ante tempus, aut nimis celeriter fanatus Plin. l. 26. c. 14. a med. Vulneribus præfanatis efficaciffima eft asphodeli radix decocta. PRÆSANO as a. I. ante fano: & neutrorum vi ante fanus fio Plin. l. 24. c. 10. Cortex ejus interior cicatrices, quæ præfanavere aperit. h. e. quæ prius claufæ & fanatæ funt, quam opus effet. PRESAUCIATUS, a, um, valde, vel ante fauciatus ut præfauciate vires, Cal. Aurel. Acut. l. 1. cap. 3. a med. PRÆSCĂTENS, entis, valde fcatens, abundans. Gell. I. 14. c. 6. Dat mihi librum grandi volumine, doctrinis omnigenis, ut ipfe dicebat, præfcatentem.

14

PRESCIENTIA, 2, f. notizia anticipata, prefcienza, apóyrwors, rei futuræ fcientia, præfagitio, præfenfio. Tertull. 2. adverf. Marcion. c. 5. Dei bonitas, & præfcientia, & potentia. Auguftin. Í. 5. de civ. Dei, c. 9. Præfcientiam Dei negat, & omnem prophetiam conatur evertere. Martian. Capell. l. 1. pag. 12. Tuumque velle eft ante præfcientias.

rorum

PRESCINDO, is, idi, iffum, a. 3. ante fcindo, feparo, divido. Vitruv. l. 5. c. 7. Inferiores fedes præfcindantur. PRESCIO, is, ivi, itum, a. 4. fapere innanzi, poywow, ante fcio. Terent. Andr. 1. 5. 4. Nonne oportuit præfciffe me ante? Sueton. in Tiber. c. 67. Exiftimant quidam, præfciffe hæc eum peritia futuPRESCISCO, is, a. 3. fapere innanzi, presagire, moyo, præfcio, prænofco Virg. Georg. 4. v. 69. de apib. animos vulgi & trepidantia bello Corda licet longe præfcifcere. Colum. l. 9. c. 9. de iifd. Poterit exploratam fugam præfcifcere, aurem alveis admovendo. Liv. I. 27. c. 35. Quamprimum eos fortiri provincias, & præfcifcexe, quam quifque eorum provinciam, quem hoftem haberet, volebant. Al. leg. præfcire. PRESCITIO, onis, f. præfcientia, præfagium, prædiétio. Ammian. I. 29. c. 1. ( al. 7. ) a med. Litato conceptis carminibus numine præfcitionum auctore. PRESCITUM, ti, n. pronostico, prefagio, præfcitio, præfagium. Plin. fub fin. 1. 10. Utrum ne fint aliqua præfcita animi quiefcentis, qua fiant ratione, an fortuita res fit cap. 18. de pico ave Unum eorum præfcitum tranfire non queo. PRESCIUS, a, um, chi fa, o vede il futuro, poadav, qui præfcit, & quod futurum eft ante videt. Virg. 6. n. v. 66. vates præfcia venturi. lib. 12. v. 452. miferis heu præfcia longe Horrefcunt corda agricolis. Ovid. 1. Faft. v. 538. Subftitit in medios præfcia lingua fonos. Val. Flacc. 1. 5. v. 529. Urit & antiquæ memorem vox præfcia fortis. Tacit. Ann. 11. c. 29. Facere aliquem præfcium rei cujufpiam. b. e. docere rem, antequam fiat. & lib. 6. c. 21. Præfcius periculorum. Etiam cum accufativo præfcius futura dici po

teft, tefte Donato in edit. 2. pag. 1749. Putsch. PRÆSCRIBO, is, pfi, ptum, a. 3. fcrivere innanzi προγράφω ante feu prius fcribo, in anteriori parte fcribo, infcribo, prænoto Vellej. 1. 2. c. 21. Cujus præclara opera, ut præfcripfimus, ufa erat refpublica. Virg. Ecl. 6. v. 11. nec Phoebo gratior ulla eft Quam fibi quæ Vari præfcripfit pagina nomen Tacit. Hift. 2. c. 65. Diplomatibus nullum principem præfcribere. Gell. l. 11. c. 16. a med. Nomenque ipfius virtutis libro ipfi non incommode præfcripfit. Frontin. de aqueduct, art. 93. Novum auctorem, Imperatorem Cæfarem Nervam Trajanum, præfcribente titulo. Plin. 1. & cap. 18. Culter vocatur, prædenfam priufquam profcindatur, terram fecans futurifque fulcis veftigia præfcribens incifuris. T Translate eft prætendere, obtendere: quafi titulum caufamque præponendo cuipiam rei facienda. Tacit. Ann. 4. c. 52. Fruftra Pulcram præfcribi, cui &c. Adde lib. 11. c. 16. ¶ Item definire, præfinire, ftatuere prefcrivere, terminare, limitare. Terent. Andr. 1. 1. 124. Tute ipfe his rebus finem præfcripfti, pater. fyncope pro præfcripfifti. Quintil. 1. 4. c. 1. ante med. Dicere eo modo , quem accufator actione præfcripferat. Item præcipere, præmonftrare, præftituere, denuntiare, ordinare, prefcrivere, comandare, por legge: five fcribendo

id fiat, five loquendo. Cic. Fam. 13. ep. 26. Sic enim præfcripfimus iis, quibus ea negotia mandavimus, ut omnibus in rebus te arbitro uterentur. Id. Attic. 16. ep. 3. Jub fin. Cum ei præfcriptum effet ne quid fine Sexti fententia ageret Caf. 1. 1. B. Gall, c. 36. Si ipfe populo R. non præfcriberet, quemadmodum fuo jure uteretur ; non oportere fe a populo R. in fuo jure impediri. lib. 2. c. 20, Quod fuperioribus præliis exercitati, quid fieri oporteret, non minus commode ipfi fibi præfcribere quam ab aliis doceri poterant Cic. pro Font. c. 16. sub fin. Ut majorum jura morefque præfcribunt, Id. 2. de Divin, c. 59. ad fin. Æfculapius poteft nobis præfcribere per fomnum curationem valetudinis. Id. de Senect. c. 9. Præfcribere jura civibus.& cap. 6. Senatui, quæ funt agenda. proporre. & pro Cec. c. 27. Conftituere & præfcribere aliquid. Id, 4. Acad. c. 3. aliquid, & quafi imperare. Item plane, ac diligenter fcribo: fed hoc fenfu aptius adhibetur perfcribo. Facile autem eft in MSS. pre pro per, aut hoc pro illo legere, Cic. 4. de Fin. c. 22. ad fin, Omnium rerumpublicarum re&tiones, genera, ftatus, mutationes, leges etiam, & inftituta, ac mores civitatum præfcripfimus. Salluft. in Jug. c. 58. Caftelli planitiem præfcribit. Al. utroque loco rectius leg. perfcribere, Paul. Dig. lib, 29. tit. 1. leg. 40. Antequam testamentum litteris præfcriberetur. Ita Torrentin. alii perfcriberetur Adde Impp. Dioclet. & Maxim. lib. 2. Cod. tit. 6. leg, 21. ¶ In re forenfi præfcribere alicui eft excipere, feu exceptionem opponere, propter aliquam circumftantiam, qua agere prohibeatur, dar eccezione, Tapaypa Deo9ou. Ideo autem præfcribendi verbo utimur ut ait Turneb. quia actoris intentio, feu actio præfcribitur, h. e. præfinitur, limitatur, reftringitur, quafique ligatur. Quintil. l. 7. c. 5. Ignominiofo patri filius præfcribit. Id, declam. 12. c. 12. Non præfcribes te accufare male geftæ legationis poffum, Macer Dig. lib. 47. tit. 15. leg. 3. Si reus accufatori publico judicio ideo præfcribat, quod dicat fe eodem crimine ab alio accufatum & abfolutum

Pro dictare docendi caufa, Tibull. I. 4. carm. 1. v. 177. Non ego fum fatis ad tantæ præconia laudis, Ipfe mihi non fi præfcribat carmina Phoebus, V. Præfcriptus, a, um.

PRESCRIPTIO, onis, f. infcrizione, titolo, wypo, infcriptio, titulus. Cic, Agrar. 2. c. 9. College fui, a quibus ei locus primus invidia in præfcriptione legis conceffus eft. Al. leg. primus in indice, & præfcriptione. Cef. 1. 3. B. Civ. c. 32. Dictitabant, fe domo expulfos omnibus neceffariis egere rebus, ut honefta præfcriptione rem turpiffimam tegerent. titolo, pretefta. Tacit. Annal. 1. c. 7. Ne edi&um quidem, quo patres in curiam vocabat, nifi tribunitia poteftatis præfcriptione pofuit. ¶ Item præceptum, regula, lex præfcriptum, ordine, regola, legge, prefcrizione, vouos. Cic. pro Cal. c. 18, Dummodo illa in hoc genere præfcriptio moderatioque teneatur. Id. Acad. 4. c. 46. Hanc normam, hanc regulam, hanc præfcriptionem effe naturæ, a qua qui aberraviffet, &c. Id. 4. Tufcul. c. 9. Intemperantia eft fic averfa a præfcriptione rationis, ut, &c. Adde lib. 1. de Invent. c. 23. Hoc fenfu intelligendus eft titulus libri Tertulliani de præfcriptionibus adverfus hæreticos. ibi enim multa præfcribuntur h. e. multæ leges & regulæ ponuntur, quas Catholici cum Hæreticis agentes fervare debent. V. cap. 15. 21. 32. 41. &c. T Item præfinitio, limitazione. Cic. pro Rabir. perduell. c. 2. Quamquam in hac præfcriptione femihora patroni mihi partes reliquifti, confulis ademifti. Tacit. 6. Ann. c. 15. extr. Facto large, & fine præfcriptione generis, aut numeri, fenatus confulto. ¶ In re forenfi eft exceptio, qua quis alterum ab agendo fummovet, & repellit, ut in Præfcribo dictum eft, eccezione in giudizio, пxpxypaøn' . Quintil. l. 7. c. 5.. Aut intentio, aut præfcriptio habet controverfiam. Ac fuerunt, qui præfcriptionis ftatum facerent, &c. & mox. Cum ex præfcriptione lis pendet, &c. Julian. Dig. lib. 44. tit. 1. qui eft de exceptionib. præfcriptionib. &c. leg. 11. Præfcriptionem alicui opponere. Labeo ibid. leg. penult. Excludere aliquem præfcriptione in factum data. Papinian. lib. 40. tit. 14. leg. 5. fubmovere. Modeftin. lib. 5. tit. 2. leg. 12. removere. Ulpian, lib. 5. tit. 1. leg. 50. extr. Præfcriptione uti. ¶ Quintil. 1. 3. c. 6. a med. hanc eandem translationem vocat his verbis: Ac fimiliter in translatione: non habes jus abdicandi quia ignominiofo non eft actio. Sunt tamen qui translationem a prefcriptione differre tradunt, quod translatio intentionem actoris non omnino tollat, fed in aliud tempus, vel ad alium judicem transferat: præfcriptio oppugnet & fubmoveat. Commune utrique nomen exceptio eft. Varia porro funt præfcriptionum genera, de quibus JCti: & hodieque obtinuit ea, qua quis rem alienam certo tempore, bona fide, juftoque titulo cum poffederit præfcribit vero domino eam in jure repetenti, preferizione. Hujus mentio eft apud Paul. Dig. lib. 18. tit. 1. leg. 76. & Modeftin. lib. 44. tit. 3. qui eft de diverfis temporalibus præfcriptionibus & acceffionibus poffeffionum, leg. 3. &c. Adde Cod. lib. 7. tit. 33. & 39. Translate Senec. fub fin. epift. 48. Quantum potes, reduc te ab iftis exceptionibus & præfcriptionibus philofophorum. b. e. ineptis captiunculis, & fpinofis argutiis, quibus vis veritatis infirmatur & eluditur. T Præfcriptio pro fcriptione V. in Perfcriptio. PRESCRIPTIVE, adverb. utendo præfcriptione & exceptione. Tertull. 1. 4. adverf. Marcion. c. 1. Præfcriptive eccurrere. PRESCRIPTUM, ti. V. in Præfcriptus, a, um. PRESCRIPTUS, us, m. idem ac præfcriptum. Tertull. de exhortat. ad caftit. c. 3. a med. De divino præfcriptu inducere. PRESCRIPTUS, a, um, fcritto innanzi, émiyous, ante fcriptus, priore loco fcriptus. Gell. I. 5. c. ult. a med. Epiftola, cui titulus præfcriptus eft, pluria, non plura dici debere. Plin. l. 35. c. 10. circa med. Apelles inchoaverat aliam Venerem invidit mors peracta parte: nec qui fuccederet operi ad præfcripta lineamenta, inventus eft. ¶ Item præceptus, pręfinitus, determinatus, ordi

nato, prefcritto, limitato. Propert. l. 3. el. 2. v. 21. Cur tua præfcriptos evecta eft pagina gyros? Harat. 1. & fat. 2. v. 81. vegetus præfcripta ad munia furgit. Scævola Dig. lib. 34. tit. 3. leg. 28. a med. Ante tempus à teftatore præfcriptum. Præfcriptis verbis agere apud JCtos eft certis præfinitifque verbis actionem aliquam inftruere quod fiebat, quoties illa actio, quæ inftituebatur, non erat ex illis, quarum formulas in edictis fuis Prætores edere folebant. Itaque non ex edicto Prætoris, fed ex verbis a litigatore præfcriptis conceptifque, in qua ipfe jurabat, fponfionemque faciebat judicium a Prætore dabatur. Celf. Dig. lib. 19. tit. 5. qui eft de præfcriptis verbis, & in factum actione, leg. 2. Nam cum deficiunt vulgaria atque ufitata actionum nomina, præfcriptis verbis agendum eft. V. ibi plura. T Præfcriptum abfolute, præfcriptio, lex, norma, regula, ordine dato, precetto, regola, norma, Sroypauuds. Cic. pro Cluent. c. 53. fub fin. Omnia legum imperio & præfcripto fieri videbitis. Id. 1. Offic. c. 26. extr. Hæc præfcripta fervantem licet magnifice vivere. Caf. l. 3. B. Civ. c. 51. Aliæ funt legati partes, atque imperatoris alter omnia agere ad præfcriptum; alter libere ad fummam rerum confulere debet. fecondo le iftruzioni. & Liv. I. 10. c. 22. Poftridie ad præfcriptum confulis & confularia, & prætoria comitia habita. fecondo il progetto il pare le infinuazioni. & Cic. 2. de Invent. c. 45. Si ex fuo quifque confilio non ex communi præfcripto civitatis rem adminiftrabit Sueton. in Ner. c. 10. Ex Augufti præfcripto imperaturum fe profeffus. ful piede. & in Caf. c. 28. extr. Ut colonis civitas adimeretur, quod per ambitionem, & ultra præfcriptum data effet. Horat. 1.2. od. 9. extr. Intraque præfcriptum Gelonos Exiguis equitare campis. dentro i termini prefiffi. Hoc a ludimagiftris ductum ef

re 9

fe, qui pueris aliquid difcendum proponentes, præfcripta eis dant, quæ imitentur, docet vetus Scholiaft. Horat. ad lib. 2. od. 15. v. 10. Hinc Senec. epift. 94. ante med. Si ludum litterarium intraveris fcies, ifta que ingenti fupercilio philofophi jactant, in puerili effe præfcripto. dettato, latino, efemplare. & ibid. a med. Pueri ad fcriptum difcunt: digiti illorum tenentur, & aliena manu per litterarum fimulacra ducuntur. ¶ Præfcripta calcis Lucretio 1. 6. v. 91. funt metæ . V. Calx. T Prefcriptus pro fcriptus ficubi legatur, rectius in perfcriptus mutaveris: quod & in Prafcribo, & Præfcriptio admonuimus.

PRESECA, æ, f. nomen eft oleris. Varr. 1. 4. de L. L. c. 21. Braf fica, ut præfeca, quod ex hujus fcapo minutatim præfecatur. PRÆSECATUS, a, um, nom. ex particip. tagliato, Apul. I. 1. Metam. Impetu teli præfecata gula. Al. leg. præferata.

PRÆSECO, as, cui, &tum, a. 1. tagliare innanzi, dоxTM, feco, vel prius feco, præcido. Ovid. de remed. Amor. v. 112. Qua læfus fuerat , partem Pæantius heros Debuerat celeri præfecuiffe manu. T Sæpe fumitur pro fimplici feco. Varro 1. 3. R. R. c. 16. ad fin. Favorum, qui eximuntur, fiqua pars mellis nihil habet, aut habet inquinatum, cultello præfecatur. Plin. 1. 32. c, 2. Anthiam infixo hamo invertere fe, quoniam fit in dorfo cultellato ei fpina, eaque lineam præfecare. Et in anteriori parte feco. Vitruv. 1. 4.

c. 2. Projecturas tignorum, quantum eminebant, præfecuerunt. PRESECTUS, a, um, tagliato, troncato, péroes, ante, aut in anteriori parte fectus præcifus. Colum. de arborib. c. penult. Radicem arundinis acuta falce præfe&tam impendenti pluvia difponito. Horat. in ar. Poet. v. 294. Præfectum decies non caftigavit ad unguem. Plin. l. 17. c. 15. Præfectam vitem findi jubet per medullam. Id. 1. 11. c. 37. Sect. 88. Vulneratis nervis fummus dolor , præfectis nullus. PRÆSEGMEN, inis, n. ritaglio, tonditure, àτónoux, frußtum particula ex aliqua re defecta. Plaut. Aulul. 2. 4. 33. Quin ipfi pridem tonfor ungues dempferat: collegit, omnia abftulit præfegmina. Non. c. 2. n. 639. Præfegmina proprie Plautus in Aulularia ca dici voluit, quæ unguibus eminulis præfecantur. Apul. 1. 2. Metani. Rogis reliquiæ quædam, & cadaverum præfegmina ad exitiabiles viventium fortunas petuntur. PRÆSEMINANS, 、tis, particip. ante feminans, præftruens › præmoliens. Ammian. l., 30. c. 2. ( al. 6.) Majora fibi præfeminans, legato ad principem miffo, &c. PRÆSEMINATIO onis f. Vitruv. 1. 2. c. 9. de feminis prægnantib. In corpore præfeminatio crefcens ex omnibus cibi poteftatibus de

ta.

h. e.

fetus.

trahit alimentum in fe. PRÆSEMINĀTUS ante feminatus. Laftant. I. 6. c. 10. 4 a, um ned. Non nati funt homines e terra, tanquam ex draconis alicujus dentibus præfeminati ut poetæ ferunt. Auguftin. l. 3. de Gen. ad litt. cap. 14. ad fin. Vis quædam naturalis, & quafi præfemina PRÆSENS, entis, prefente, map, vests, qui adeft, qui eft in confpectu, vel nunc eft, aut fit. Dicitur enim de loco, & tempore: a pre, ante, & ens, interjectos, ut prodeft a pro, & eft, interje &to d. Cic. 1. de Orat. c. 24. Hunc effe unum ex omnibus, quo præfente ego ineptus effe minime vellem. Id. 1. de Fin. c. 17. Corpore nihil nifi præfens, & quod adeft, fentire poffumus. Id. 1. Offic. c. 4. Belua ad id folum, quod adeft, quodque præfens eft, fe accommodat. Terent. Adelph. 3. 4. 29. Non quia ades præfens, dico hoc. Plaut. Moft. 5. 1. 27. Siquidem me quæris, affum præfens præfenti tibi. fon qui in perfona dinanzi a te. Sic Liv. l. I. c. 57. Quin confcendimus equos, invifimufque præfentes noftrarum ingenia? andiamo in perfona a vedere. & Planc. ad Cicer. Fam. 10. ep. 4. med. Si facultas mihi tui præfentis effet.s' io ti poteffi aver prefente. & Cic. 1. Offic. c. 44. Neque folum vivi atque præfentes ftudiofos difcendi erudiunt, fed etiam poft mortem, &c. Salluft. in Catil. c. 50. Cum præfenti diligentia confulis tanta præfidia fint. Ovid. 4.

rit

item

ex Pont. ep. 14. v. 9. In medias Syrtes mediam mea vela Charybdim Mittite, præfenti dum careamus humo. TPræfens etiam dicitur, quod fuit, aut factum eft, & quod erit, vel fiet eo tempore, de quo loquimur. nam illo tempore præterito prefens erat tempore illo futuro præfens erit. Cic. Fam. 2. ep. 7. a med. Præfens tecum egi. Id. Catil. 4. c. 6. Sororis fuæ virum præfentem & audientem vita privandum effe dixit: Id. 1. 1. de Invent. c. 54. Perinde illi videatur indignum ac fi ipfe interfuerit, & prefens videId. Q. Fratr. 1. 2. ep. 8. Cetera præfenti fermoni referventur Id. Attic. 11. ep. 12. Præfens in præfentem multa dixerat. ful vifo. & Terent. Adelph. 4. 5. 34. Cum hanc tibi videbit præfens prefenti eripi. ¶ Præfentia verba, quæ nunc funt in ufu. Gell. l. 1. e. 1o. Vive moribus præteritis, loquere verbis præfentibus. ¶ In præfens tempus, & frequentius in præfens, eft præfenti tempore, in præfentia, al prefente, ora, per ora. Horat. de art. Poet. v. 44. Pleraque differat, & præfens in tempus omittat. Cic. Catil. 1. c. 9. Video, quanta tempeftas invidiæ nobis, fi minus io præfens tempus, in at in pofteritatem impendeat. Id. ad Brut. ep. 15. a med. Ut & in præfens fceleratos cives timore ab impugnanda patria deterrerem, & in pofterum documentum statuerem &c. per allora. Tacit. 4. Hift. c. 58. Si fortuna in præfens, virtufque deferuit. ¶ Ad præfens tempus, & ad præfens, idem Juftin. l. 1. c. 5. Harpagus ad præfens tempus diffimulato dolore, &c. allora, per allora. & Tacit. 4. Ann. c. 31. Quod factum afpere acceptum ad præfens mox in laudem vertit. & cap. 40. sub_fin. Ipfe quid intra animum volutaverim, omittam ad præfens referre. per ora, adeffo. & lib. 1. Hift. c. 44. extr. Omnes interfici juffit, tradito Principibus more, munimentum ad præfens in pofterum ultionem. Adde Sueton. in Tito, c. 6. & Plin. t. 8. c. 22. Præfenti tempore, & fæpius in prefenti, idem. Ovid. 3. Faft. v. 478. Jamque ego præfenti tempore nulla forem. Cic. Fan. 2. ep. 10. ad fin. Hæc ad te in præfenti fcripfi, ut fperes, &c. Nep. in Attic. c. 12. Quod in præfenti utrum ei laboriofius, an gloriofius fuerit, difficile fuit judicare. T In rem præfentem, in eum locum, de quo agitur, aut controverfia eft, Sopra loco: ductum ex more forenfi, quo litigantes, & aliquando ipfi judices fe conferebant ad rem controverfam v. gr. domum agrum, ut re infpecta planius certiufque judicare poffent, quam fi folis teftibus & tabulis res ageretur. Cic. 1. de Orat. c. 58. fub fin. Si de finibus, cum in rem præfentem non venimus, controverfia eft. Senec. ep. 6. a med. In rem præfentem venias oportet, quia homiauribus credunt. Quintil. 1. 4. c. 2. ad nes amplius oculis quam fin. Multum confert adjecta veris credibilis rerum imago, quæ velut in rem præfentem perducere audientes videtur. Adde Plin. 1. 3. ep. 9. & lib. 10. ep. 24. ¶ In re præfenti, in ipfo loco aut in ipfa re agenda, ful fatto. Plaut. Caf. 2. 8. 65. In re præfenti ex copia pifcaria confulere quid emam æquum eft. Liv. I. 40. c. 9. Quod tum vociferarer in re præfenti pavidus, hoc nunc poftero die queror. Quintil. 1.6. c. 2. ad fin. Ut hominem occifum queborar, non omnia, quæ in re præfenti accidiffe credibile eft 9

in oculis habebo Adde lib. 7. c. ult. a med. Rurfus Liv. I. 40. c. 17. Eodem anno inter populum Carthaginienfem & regem Mafiniffam in re præfenti difceptatores Romani de agro fuerunt. fopra loco. Adde Ulpian. Dig. lib. 39. tit. 1. leg. 5. T Apud eofdem JCtos prefens aliquando eft purus, cum de obligationibus fermo eft: nempe cum neque in diem, neque fub conditione conceptæ funt: hinc præfens obligatio, quæ ftatim adftringit, Ulpian. lib. 12. tit. 1. leg. 9. & Paul. lib. 45. tit. 1. leg. 46. Præfens debitum, Martian. lib. 20. tit. 1. leg. 13. ad fin. Si dies appofita legato non eft, præfens debetur, Paul. lib. 36. tit. 2. leg. 21. Hinc prefens, & in diem opponuntur. Ulpian. Dig. lib. 42. tit. 9. leg. 10. circa med. Si cum in diem mihi deberetur fraudator præfens folverit. Paul. lib. 45. tit. 1. leg. 76. & Scęvola lib. 31. leg. 47. Quidquid te dare, facere oportet, præfens, in diemve Sic Paul. lib. 7. tit. 1. leg. 4. Quod vel præfens, vel ex die dari poteft. T Prefenti die dari, eft præfens dari Ulpian. lib. 45. tit. 1. leg. 41. Quoties in obligationibus dies non ponitur, præfenti die pecunia debetur. Cajus lib. 28. tit. 7. leg. 22. Eum qui libertatem dare poteft, ipfum debere aut præfenti die, aut in diem aut fub conditione dare. T Hinc etiam prefens pecunia, quæ ftatim debetur, aut folvitur, foldo alla Cic. pro Cluent. c. 12. Quæ pecunia mulieri legata erat a filio, fi qui natus effet, cam præfentem Oppianicus non debitam mulieri folvit. Plaut. Capt. 2. 2. 8. Quos tam grandi fum mercatus præfenti pecunia. a si caro prezzo in contanti. & Petron. in Satyr. c. 109. Pro fingulis injuriis numerabis præfentes denarios ducentos. sborferai tofto. & cap. 137. Quidvis nummis præfentibus opta. foldo alla mano. Et univerfim prefens dicitur, quod nunc eft, aut fit, nec differtur. Cic. 2. de nat. Deor. c. 59. a med. Ne fi navigare quidem velim, ita gubernarem, ut fomniaverim. præfens enim poena fit. Propert. 1. 2. el. 23. v. 63. Et jam fi pecces, exorabilis ille eft, Si modo præfentes viderit effe preces. b. e. quæ peccatum ftatim fequantur, inquit Pafferat. Vel quæ animo præfenti, intento, & confidenti fiant. Flor. l. 1. c. 26. a med. Mælium largitione fufpectum dominationis, præfenti morte multavit. & lib. 3. c. 14. Adeo præfenti metu mortis exterruit, ut, &c. ¶ Hinc eft etiam potens, efficax, vehemens, præftans, præfentaneus: quia quod præfens eft, magis valet, quam quod abeft, potente, efficace, pronto, veemente, prefentaneo. Cic. Verr. 6. c. 49. Multis fæpe in difficillimis rebus præfens auxilium ejus oblatum eft. Hirt. ad Cicer. poft ep. 6. 1. 15. ad Attic. Hæc in contentione præfentes ad nocendum vires habent. Virg. 2. Georg. v. 126. tardumque faporem Felicis mali, quo non præfentius ullum, Pocula fi quando fævæ infecere noverca che operi, e rifani più presto. & Colum. l. 6. c. 14. Tom. III.

col

deus

Præfentiffimum eft remedium fanguis de aure 'emiffus. Plin. l. 21. c. 18. Radix adverfus ferpentium ictus præfenti remedio eft. 6 cap. 20. poft med. Meliffophyllon præfentiffimum eft contra ictus apum. Quintil. l. 10. c. 7. Præfentiffima pericula. Virg. 12. Æn. v. 152. Tu pro germano fi quid præfentius audes Perge. Ovid. 13. Met. v. 756. Nec, fi quæfieris, odium Cyclopis amorne Acidis in nobis fuerit præfentior, edam. ¶ Item fortis, acer alacer, confidens, forte, coftante, ardito, che non fi perde, o turba. Cic. Attic. l. 1. ep. 18. In republica vero quamquam animus eft præfens tamen, &c. Id. 2. de Orat. c. 20. Animus acer, & præfens, & acutus idem, atque verfutus, invictos viros efficit. Quintil. I. 6. c. 4. Opus eft ingenio celeri ac mobili, animo præfenti & acri Terent. Phorm. 5. 7. 6. Animo virili præfentique ut fis, para Virg. 5. En. v. 363. Nunc fi cui virtus, animufque in pectore præfens, Adlit. Liv. l. 31. c. 46. a med. Non plures tantum Macedones , quam ante, tuebantur urbem fed etiam præfentioribus animis, & caftigationibus regis, & fimul minarum memores con gli animi più rifoluti. & Hirt. de B. Alex. c. 40. Præfentiffimo animo pugnare. Ovid. 2. Amor. el. 8. v. 17. At quanto, fi forte refers, præfentior ipfe Per Veneris feci numina magna fidem. più ardito e franco ¶ Præfens ingenio fere eadem modo dicitur, qui ingenio eft prompto, & occurrente etiam fubitis, pronto d' ingegno. Plin. l. 17. c. 1. Craffus, ut præfens ingenio femper, & faceto lepore folers, refpondit, &c. ¶ Cum infinito Horat. l. 1. od. 35. O diva, gratum quæ regis Antium, Præfens vel imo tollere de gradu Mortale corpus, vel fuperbos Vertere funeribus triumphos. valevole, possente, capace. ¶ Item qui adeft, adfiftit, favet , tuetur, præfto eft affiftente, propizio, favorevole. Cic. 1. Tufcul. c. 12. Hercules tantus, & tam præfens habetur deus. Virg. 9. Æn. v. 404. Tu dea tu præfens noftro fuccurre labori. Ovid. 7. Met. v. 177. modo díva triformis Adjuvet, & præfens ingentibus adnuat aufis. Flor. l. 4. c. 7. circa med. In Cæfaris caftris omnia aves victimæque promife rant: fed nihil illo præfentius, quod Cæfaris medicus fomno admonitus eft, ut, &c. Præfens abeft, proverb. de quo in Abfum. In ablativo fing. duplicem pofitionem habet: fed præfente fere de perfonis dicimus, præfenti de rebus, ut in allatis exemplis videre eft. Poetæ tamen id non fervant. Horat. in ar. Poet. v. 59. præsente nota. Martial. I. 10. epigr. 25. tunica præfente molefta. Nepos quoque in Alcib. c. 4. Poftulabat, ut fi quid de fe agi vellent, potius de præfenti quæftio haberetur, quain abfens accufaretur. ¶ Olim præfente (ut abfente) de pluribus perfonis dictum eft. Plaut. Amph. 2. 2. 194. Nec nobis præfente aliquis quifquam, nifi fervus affuit. Ita refert Non. c. 2. n. 66. alii Plauti genuinum verfum effe negan: Pompon. apud Non. ibid. n. 660. præfente teftibus. Accius ibid. præfente his. Feneftella ibid. fuis. Novius ibid. omnibus. Varr. apud Donat. ad Terent. Eun. 4. 3. 7. Legatis. Pompon. ibid. amicis Terent. dixerat ibid. abfente nobis. ( Simile eft illud Catulli carm. 104. v. 5. infperanti ipfa refers te nobis. Ti bulli 1. 3. el. 6. v. 55. Perfida, nec merito nobis inimica merenti. Al, aliter diftinguunt.) Addit Donat. poni præfente, & abfente pro præpofitionib. coram, & clam. T Præfentia neutr. plur. eft ftatus rerum præfens, lo ftato prefente delle cofe, il presente governo, s maporta. Sueton. in Aug. c. 87. Cum hortatur ferenda effe præfentia. Tacit. 4. Hift. c. 59. extr. Veniam oftentantes, fi præfentia fequerentur. T Similia funt illa Taciti 3. Hift. c. 69. Sabinus re trepida, quod tutiffimum e præfentibus, arcem Capitolii infedit. & lib. 4. c. 56. Optimum e præfentibus ratus iifdem quibus petebatur, artibus graflari. Id. 5. Ann. c. 10. Lætus præfentibus, & inanium fpe.

x appellant, id eft præfenfionem & fcientiam rerum futurarum. Id. 1. 2. de nat. Deor. c. 3. Prædi&tiones, & præsensiones rerum futurarum. Id. in Top. c. 20. Atque etiam per exta inventa præfenfio. PRÆSENSUS, a um prefentito. Cic. 1. de Divin. c. 55. Si unum aliquid ita fit prædictum præfenfumque. Id. ibid. Pauciora divine præfenfa, & prædicta reperiri. PRESENTÁLIS, e, præfens, qui præfens adeft, ut præfentales milites, h. e. præfentes in comitatu principis, Imp. Anastas. lib. 12. Cod. tit. 36. leg. ult. Et, præfentales domeftici, Imp. Juftinian. ibid. tit. 17. leg. ult.

PRESENTANEE, adverb. in præfenti, ftatim, brevi tempore. Theodor. Prifcian. in præfat. l. 1. ad Timoth. Fr. Confeci nonnullos præfentanee libellos.

PRÆSENTANĚUS, a, um, che opera fubito, prefentaneo ο παραστατ nos, qui in præfens fubito fit, qui præfentem habet efficaciam Plin. l. 21. c. 31. Præfentaneum remedium ad dentium mobiles firmandos. Id. 1. 24. c. 1. Præfentaneum venenum Id. l. 27. c. 9. Cocco Gnidio vis præfentanea contra cicutam. Quintil. declam. 17. c. 11. Virus præfentaneum paro, quod ftatim, quod fubito corripiat. Abfolute Plin. l. 30. c. 9. Articulis luxatis præsentaneum eft fevum pecudis. Adde lib. 28. c. 16. a med. PRÆSENTARIUS, a, um, prefente, præfens. Plaut. Moftell. 2. 1. 14. & Pan. 3. 3. 91. Ubi id erit factum a me argentum petito præfentarium. b. e. quod ftatim folvam. Id. Trin. 4. 3. 74. Vendidit ædes præfentariis argenti minis numeratis quadraginta alla mano. & Pan. 3. 5. 47. Harufpices fi quid boni promittunt, pro fpiffo evenit id quod mali promittunt, præfentarium eft. b. e. ftatim venit.

ut,

effe, confpectus, afpectus. Cic. Catil, 1. c. 7. Alicujus afpectum { præfentiamque vitare. Id. pro Dom. c. 5. Periculum in præfentia atque ante oculos propofitum. Al. aliter leg. Id. 5. Fam. ep. 8. extr. Ut defiderium præfentiæ tuæ meo labore minuatur. Virg. 9. En. v. 73. urget præfentia Turni. Cajus Dig. lib. ult. tit. panult. leg. 22. Exhibere eft præfentiam corporis præbere. In plur. num. Cie. 2. de nat. Deor. c. 66. Deorum præfentiæ declarant apparizioni, comparse. T Præfentiam fui facere, farfs vedere, comparire, lafciarfs trovare, copiam, feu poteftatem fui facere. Hermogenian. lib. 42. Dig. tit. 1. leg. 53. Contumax eft, qui tribus edictis propofitis, præfentiam fui facere contemnit. Adde Paul. ibid. leg. 47. ¶ Præfentia animi, intentio, vis, robur, conftantia præfens & acer animus, prefenza di spirito, forza, ardire, coraggio. Caf. 1. 5. B. Gall. c. 42. Tanta militum virtus, atque animi præfentia fuit, &c. Cic. pro Mil. c. 23. Videbant enim facti rationem, præfentiam animi, defenfionis conftantiam. Adde Plin. l. 8. c. 25. a med. T In præfentia, in præfenti, hoc, vel illo tempore, de quo loquimur. Nep. in Alcib. c. 4. Quiefcendum in præfentia & illud tempus exfpectandum decreverunt. &c. per , quo, allora. Sic in Themift. c. 8. Huc cum veniffet, & in præfentia rex abeffet. allora. & Liv. I. 24. c. 22. Tutiorem ratus effe viam, fi in præfentia tempori ceffiffet. Cef. I. 1. B. Gall. c. 15. Suos a prolio continebat, ac fatis habebat in præfentia hoftem populationibus prohibere Cic. 5. de Fin. c. S. Sed quoniam non poffunt omnia fimul dici hæc in præfentia nota effe debebunt. per ora. & Tevent. Adelph. 5. 2. 14. Provifum eft, ne in præfentia hæc hinc abeat. Cic. Attic. I. 15. ep. 20. ad fin. Hoc video in præfentia opus effe. prefentemente, di prefente.) & Plin. l. 12. c. 3. In præfentia externas arbores profequemur. ora, adeffo. & Plin. alter l. 3. ep. 9. a med. Fides in præfentia eos, quibus refiftit, offendit: deinde ab illis ipfis fufpicitur, laudaturque. ful fatto. Adde Pompej. ad Domit. 2. poft epift. 12. 1. 8. ad Attic. Cic. 1. Tufcul. c. 7. l. 14. Fam. ep. 14. Hirt. de B. Afric. c. 10. Celf. I. 4. c. 3. Quintil. in proam. | 1. 8. & lib. 9. c. 4. a med. & lib. 10. c. 7. Sueton. in Tiber. c. 22. &c. Alio fenfu Nep. in Alcib. c. 10. Id quod in præfentia veftimentorum fuit, arripuit. b. e. ad manum fuit, præfens fe obtulit, che fe gli prefentd. Pott tot optimorum Scriptorum loca ( quibus alia multa, præfertim ex Livio, addit Borrich. in vindic. Latinit. ) nullus remanet dubitandi locus , quin in præfentia Latinum fit quod idem & de in præfentiarum fentiendum eft. V. Impræfentia

rum.

PRÆSENTIO, is, enfi, enfum, a. 4. prefentire, prefagire, indovinave, antivedere, aver fentore d' una cofa, accorgerfs, podio Dávonal, ante quippiam, quam fiat, fentio, cogitatione præcipio, præfcio præfagio, divino, prævideo. Caf. 1. 7. B. Gall. c. 30. Animo providere & præfentire. Plin. l. 2. c. 79. Præfentire aliquid, & prædicere. Lucret. 1. 5. v. 1341. animo præfentire atque videre. Cic. 2. de Divin. c. 48. Effe in mentibus hominum tanquam oraculum aliquod, & quo futura præfentiant. Id. pro Rabir. perduell. c. 10. a med. Sapientiffimi cujufque animus ita præfentit in pofterum ut &c. Plaut. Trin. 1. 2. 135. Feciffet edepol nifi hæc præfenfiffet canes. Ovid. 1. Met. v.610. Conjugis adventum præfenferat. & lib. 10. v. 404. Præfentire amorem. Virg. 4. Æn. v. 297. dolos. Sueton. in Aug. c. 96. Bellorum omnium eventus ante præfenfit. Plin. 1. 5. ep. 5. Quod accidit, multo ante præfenfit. Plin. alter 1. 28. c. 2. a med. Abfentes tinnitu aurium præfentire fermones de fe. ¶ Paf five imperfonaliter Liv. l. 21. c. 49. a med. Præfenfum tamen eft, quia luna pernox erat ¶ Prafentiffe pro præfenfiffe legitur apud Pacat. in Paneg. Theodof. c. 3. PRESENTISCO, is, a. 3. præfentire incipio, præfcifco. Terent. Heaut. 4. 5. 21. Ne tu id præfentifceres. Ita apud Prifcian. 1. 8. pag. 824. Putfch. Alii fere omnes leg. perfentifceres. quod idem dicendum de alio loco Plauti Amph. 1. 3. 29. quod a quibufd. Lexicograph. ad

ditur.

PRÆSENTO, as, avi, atum, a. 1. prefentare, far vedere, nagioτnus, præfentem facio, afpectui fubjicio, exhibeo, offero. Quintil. l. 11. c. 2. fub init. Exemplorum quafdam copias eadem illa vis ( memorie) præfentat. Plerique al. leg. repræfentat. Aut. Paneg. ad Maximian. & Conftantin. c. 3. extr. Neque forma tantum in te patris, fed etiam continentia, fortitudo juftitia, prudentia fe fe votis gentium præfentant. Aurel. Vit. de vir. illuftr. c. 77. Caput ab Achilla Cæfari præfentatum eft. Quædam MSS. hæc verba non habent. Plin. l. 37. c. 10. fect. 67. Sarcitis bubulas carnes præfentat. b. e. fpeciem bubularum carnium præbet. edit. vet. 1469. 1470.6 1472. Harduinus, & al. leg. repræfentat. Apul. 1. 6. Metam. Ad iftum modum fupplicanti ftatim fefe Juno præfentat. PRESEPES, vel Præfepis, is, f. Præfepia, æ, f. & Præsepe, is n. ftalla, avλn, zaiozor, locus feptus, in quo pecudes ftabulantur : a præ & fepes, aut fepio. Varr. l. 1. R. R. c. 13. Laudabatur villa, fi habebat culinam rufticam bonam , præfepias laxas, cellam vinariam, &c. Al. leg. præfepes, vel præfepis. Cato R. R. c. 14. Præfepis bubus hibernas & æftivas. Calpurn. ad Nemefian. ecl. 1. v. 38. nocturnaque paftor Claudere fraxinea nolit præfepia crate. Virg. 7. Æn. v. 275. Stabant ter centum ( equi) nivei in præfepibus altis.verf. 17. Setigerique fues, atque in præfepibus urfi. parco, barco. T Translate Plaut. Caf. prol. v. 56. Scit, & id impetret, futurum, quod amat, intra præfepis fuas. b. e. in fua poteftate. Id. Rud. 4. 3.99. Ad meum herum arbitrum vocat me hic intra præfepis meas. h. e. ædes. Nam, ut ait Non. c. 1. n. 247. non tantum loca, quibus jumenta ftabulantur, fed etiam omnia loca claufa & tuta, dicta præfepia. Varr. ibid. Si quis melodinis fit ros Aupas, præfepibus fe retineat forenfibus. Virg. 4. Georg. v. 168.

Phatne.

3

de apib. Ignavum fucos pecus a præfepibus arcent. dagli alveari.&Cic. in Pifon. c. 18. Verum audis in præfepibus, audis in ftupris, audis in cibo & vino. h. e. in luftris, ganeis. ¶ Per fynecdochen eft locus in ftabulo, ubi pabulum jumentis apponitur, mangiatoja, preSepio, greppia, oxton, win. Phædr. fab. ult. v. 22. Accedit ad præTepe: cur frondis parum eft? Varr. 1. 2. R. R. c. 5. ad fin. Levandæ matres pabulo viridi objiciendo in præfepiis. Colum. l. 1. c. 6. ante med. Non altius edita effe præfepia convenit > quam ut bos, aut jumentum fine incommodo ftans vefci potfit. Cato R. R. c. 4. Bubilia bona, bonas præfepis. Plaut. Curcul. 2. 1. 13. Quin reciperet fe hac efum ad præfepiam fuam. Ita leg. Non. c. 3. n. 160. Alii præfepim. Hoc autem loco translate fignificat domum, ubi folet aliena quadra victitare. alla sua mangiatoja. Sic Horat. l. 1. ep. 15. v. 28. Scurra vagus, non qui certum præfepe teneret. ¶ Invenitur etiam præfepium, ii. Apul.1.7. Metam. Præfepium meum hordeo paffim repleri jubet. & lib. 9. Cibariis inftruxit præfepium, & paulo poft. Me nexu machinæ liberatum applicant præfepio. ¶ PreSepia neutr. plur. nubecula in fidere Afellorum. V. Afellus, & PRÆSEPIO, is, pfi, ptum, a. 4. affiepare, ferrare dinanzi, mapzopátobfepio, obftruo. Cef. I. 1. B. Civ. c. 27. Aditus atque itinera maximis defixis trabibus præfepit. & lib. 3. c. 49. Loca montuofa fublicis in terram dimiffis præfepferat Id. l. 7. B. Gall. c. 77. a med. Si illorum nuntiis confirmari non poteftis, omni aditu præfepto. PRÆSEPIS. V. Præfepes. PRÆSEPIUM. PRÆSEPTUS. V. Præfepio. PRÆSEPULTUS, a, um, ante fepultus. Quintil. declam. 9. fub fin. Video fenem meliore fui parte præfepultum. Ammien. I. 14. c. 11. a med. ( al. c. 38. ) Terrore propinquantis exitus jam præfepultus. PRÆSERĀTUS, a um, referatus, apertus. V. Præfecatus. PRÆSERO, is, a. 3. ante fero. Paulin. Nolan, carm, 32. v. 445. Da mihi nunc lugere, Deus, fletuque falubri Præferere æternæ femina lætitiæ. PRÆSERTIM, adverb. Spezialmente, fingolarmente, principalmente, Médiota do, ämtas TE, præcipue, maxime. Voffius vult effe a pre, & fero, necto, ut proprie dicatur de his, quæ in ferie aliqua prima funt. Cef. 1. 2. B. Gall. c. 31. Quibufnam manibus, aut quibus viribus, præfertim homines tantulæ ftature, tanti oneris turrim in muros fe fe collocare confiderent? Cic. de Amic, c. 4. a med. Non tam ifta me fapientiæ fama delectat, falfa præfertim , quam quod, &c. Id. Fam. 1. ep. 4. fub fin. Ego tibi a vi, hac præfertim imbecillitate magiftratuum, præftare nihil poffum. Nep. in Alcib. c. 5. Erat enim ea fagacitate, ut decipi non poffet, præfertim cum animum attendiffet ad cavendum. Cic. Fam. 2. ep. 6. ante med. Cum præfertim confiderem nullam effe gratiam, quam, &c. Terent. Hec. 4. 4. 83. Præfertim in ea re cum fit mihi adjutrix focrus. Cic. pro Flacc. c. 17. med. Facis injufte fi putas, periculo noftro vivere tuos contubernales præfertim quod tua negligentia factum arbitremur. Id. Fam. 14. ep. 2. in fin. Velim, quam fæpiffime litteras mittatis, præfertim fi quid eft firmius, quod fperemus. Terent. Phorm. 1. 2. 5. Præfertim ut nunc funt mores. Adde Virg. 1. Georg. v. 115. Horat. in ar. Poet. v. 383. & Propert. 1. 1. el. 2. v.

27.

PRÆSERVIO, is, a. 4. idem fere quod fervio, vel ante fervio. Plaut. Amph. prol. 124. Ego fervi fumpfi Sofiæ mihi imaginem, ut præfervire amanti meo poffem patri. Gell. l. 1. c. 7. Verbum indefinitum, neque numeris, neque generibus præferviens. PRÆSERVO, as, a. 1. obfervo. Cal. Aurel. l. 3. c. 8. a med. Quid enim tanm vanum, quam ob ufum cataplafmatum naturam, vel xtates, ac vitæ confuetudinem præfervare? T Pro confervare, prefervare, ufu Latino caret.

, præ

PRÆSES, idis, m. & f. prefidente, soprantendente, sopraftante, capo, governatore, prefetto, TITTYS, nyeur, apxnyos, qui præeft, qui præfidet, antiftes. Salluft. in orat. Macri Licin. ad pleb. Vofmet ipfi per fuffragia, uti præfides olim, nunc dominos deftinatis. Virg. En. 11. v. 483. Armipotens præfes belli Tritonia virgo. Macer Dig. l. 1. tit. 18. qui eft de officio Præfidis, leg. 1. Præfidis nomen generale eft, eo quod & proconfules, & legati Cæfaris, & omnes provincias regentes (licet Senatores fint) præfides appellentur. Hotoman. leg. licet Senatores non fint. Sueton. in Aug. c. 23. Præfidibus provinciarum propagavit imperium. V. Præfidalis. Fere habet cam vim, ut etiam cuftodem, vindicem, affertorem fignificet, a quo tutela, & defenfio, & præfidium, auxiliumque exfpectandum, cuftode, difenditore, protettore. Cic. pro Dom. c. 55. ad fin. Dii immortales fuorum templorum cuftodem ac præfidem fceleratiffime pulfum cum viderent. Id. pro Sext. c. 65. Senatus reipublicæ cuftos fes, propugnator. Id. pro Dom. c. 57. Patrii penates, qui huic urbi & reipubl. præfides eftis. Al. leg. præfidetis. Senec. in Thyeft. v. 1102. Piorum præfides teftor deos. protettori. & Cic. Agrar. 2. C. 6. ad fin. Tribunus plebis, quem majores præfidem libertatis cuftodemque effe voluerunt. Ovid. 15. Met. v. 758. de Augufto. quo præfide rerum Humano generi, Superi, caviftis abunde. Liv. 1. 6. c. 16. Dii deæque, qui Capitolium incolitis, ficcine veftrum militem ac præfidem finitis vexari ab inimicis? Hæc dextra qua Gallos fudi a delubris veftris, jam in vinculis & catenis erit? Id. l. 23. c. 47. a med. Siciliam & Sardiniam, quæ ante bellum vectigales fuiffent, vix præfides provinciarum exercitus alere. gli eferciti di prefidio. & Senec. in Herc. Fur. v. 356. Præfides dii. b. e. tutelares. Sic Tacit. Hift. 4. c. 53. Jovem, Junonem, Minervam præfidefque imperii deos precatus. Sen. in Oedip. v. 1042. Phœbus veri prz

præfes. h. e. affertor, affirmator. T Adjective Plaut. Gaf. 5. 1. 11. Ne illum quidem nequiorem arbitror effe, qui locum præbet illi nunc præfidem. b. e. tutum refugium. Al. aliter leg. Senec. in Med. v. 247. cum genua attigi, Fidemque fupplex prefidis dextræ petii. Prefes, qui cuftodiæ ac prefidii caufa aut Principi comitatur, qui & cuftos corporis dicitur, aut aliquem locum infidet, guardia De hoc Plaut. Rud. 4. 4. 7. Ite domum ambo nunc jam ex prefidio prefides. De illo Aurel. Vict. de Cæfarib. c. 2. extr. Nam ceteros paritorum, prefidefque Auguftus inftituerat. PRÆSEST. V. in Pres.

PRÆSICCATUS, a, um, bene, vel ante ficcatus. Apul. de herb. c. 124. Succus fole preficcatus.

PRÆSICCUS, a, um, valde ficcus. Prudent. perifteph. 2. de S. Vincent. v. 141. Preficca rurfus vulnera Manus refulcans diruet. PRÆSIDALIS, le, ad prefidem provinciæ pertinens. Trebell. Poll. in XXX. Tyrann. c. 24. Qui jure præfidali omnes Gallias rexerat. Sic prefidalis juffio, Impp. Dioclet. & Maxim. lib. 4. Cod. tit. 34. leg. penult. prefidale judicium, lidem lib. 9. tit. 1. leg. 18. præfidalis vir, b. e. prefidatu functus, Symmach. I. 4. ep. 71. ( al. 70. ) & Ammian. I. 29. c. 1. ( al. c. 2. extr.) T Apud Sext. Ruf. c. 4. 5. & Symniach. 1. 1. ep. ult. provincia præfidalis dicitur, quæ neque eft confularis, neque proconfularis, neque prętoria, fed a minore magiftratu regitur: nimirum nomen prefidis pofterioribus temporibus tres illos magiftratus, licet generale effet, non comprehendebat. ¶ Sunt qui fcrib. præfidialis: itaque legitur apud Trebell. Poll. in XXX. Tyrann. c. 24. PRÆSIDARIUS. V. Præfidiarius in fin.

PRÆSIDĀTUS, us, m. prefidenza, governo, inapxia, porтacia, dignitas, & munus Prefidis. Vopifc. in Carino, c. 17. Qui tunc prefidatum Dalmatie adminiftrabat. Aurel. Vit. de Cæfarib. c. 29. Qui Macedonas prefidatu regebat. Modeftin. Dig. lib. 27. tit. 1. leg. 6. a med. Legum vero doctores, in aliquo præfidatu docentes, remiffionem non habebunt. b. e. in aliqua provincia, que a Prefide regitur. Sunt qui fcrib. præfidiatus: & ita legitur in quodam vet. monum. apud Spon. in mifcell. erudit. antiqu. pag. 36. Ob eximiam præfidiatus ejus integritatem. PRÆSIDENS, entis, prefidente, poorτns, præfes. Tacit. 3. Ann. c. 40. Differebant de continuatione tributorum fevitia ac fuperbia prefidentium. Tertullian. de cor. Mil. c. 3. a med. Euchariftię Sacramentum non de aliorum manu, quam prefidentium fumimus. Impp. Valentinian. Valens, & Gratian. lib. 8. Cod. Theodof. tit. 7. leg. 13. Prefidentium apparitores.

PRAŠIDEO, es, fedi, n. 2. proprie eft ante fedeo, vel anteriore loco fedeo: a præ, & fedeo. Lactant. I. 1. c. 20. ad fin. Mutinus, in cujus finu nubentes præfident. ¶ Frequentiffime eft prefidem effe, præeffe, prefedere, aver prefidenza e cura, effer prefidente, foprantendere, porTUTÓW, POTTAM, prefes fum. Caf. l. 1. B. Civ. c. 85. Ut idem ad portas urbanis prefideat rebus, & duas bellicofiffimas provincias abfens tot annos obtineat. Ovid. 3. Faft. v. 85. Mars Latio venerandus erat, quia prefidet armis. Suet. in Aug. c. 26. Cum mane pro æde Capitolini Jovis paululum curuli fella præfediffet. Id. in Tiber. c. 6. Præfedit & Actiacis ludis, & Trojanis Circenfibus, ductor turme puerorum majorum. Id. in Glaud. c. 7. Prefedit fpectaculis in Caji vicem. Id. in Domit. c. 4. Certamini prefedit crepidatus. Plin. 1. 2. ep. 11. Senatus confpectus augufiffimus fuit. Princeps prefidebat. erat enim conful. ↑ Abfolute Sueton. in Aug. c. 35. Quo tempore exiftimatur lorica fub vefte munitus, ferroque cinétus prefediffe. b. e. jus & munus fui magiftratus exercuiffe. T Sæpiffime fignificat cuftodem effe, tueri, defendere, prefidio effe, & quafi ante aliquem federe ac manere ut ipfe tutus fit, cuftodire, guardare, difendere, proteggere, effer di guardia, ut in Prefes dictum eft: unde præfidium. Plaut. Moftell. 5. 1. 47. Ego hic tibi pręfidebo, ne interbitat questio. Salluft. in Catil. c. 59. Metellus cum tribus legionibus in agro Piceno prefidebat. Liv. 1. 22. c. 11. extr. Minores quinque & triginta annis in naves impofiti: alii ut urbi prefiderent, relicti. Cic. pro Mil. c. 37. Vos appello centuriones, vofque milites: vobis non modo infpectantibus, fed etiam armatis, & huic judicio prefidentibus, hæc tanta virtus ex hac urbe expelletur? Id. Pbil. 5. c. 13. in fin. Gallia quæ femper prefidet atque prefedit huic imperio, libertatique communi. Id. pro Sull. c. 31. Dii patrii ac penates, qui huic urbi atque huic imperio prefidetis. Ovid. 1. Faft. v. 125. Prefideo foribus celi cum mitibus Horis. fon di guardia. (Janus loquitur.) Plin. 1. 22. c. 25. Cum horreis fuis ventilandis prefideret. T Cum accufativo Tacit. 12. Ann. c. 29. Scripfit P. Atellio, qui Pannoniam prefidebat. era di præfidio nella Pannonia: quafi ante Pannoniam fedebat prefidii caufa. & lib. 3. c. 39. P. Vellejus proximum exercitum præfidebat. era capitano: avea il comando. & lib. 4. c. 5. Proximum Gallie litus roftratę naves prefidebant. Adde cap. 72. PRÆESIDERARE dicitur cum maturius hiberna tempeftas movetur: quafi ante fideris tempus. Feftus. cujus fententia illuftratur his Plinii verbis lib. 18. c. 25. Ita fit, ut tradi non poffint certa fiderum tempora. Accedit confeffa rerum obfcuritas, nunc precurrente, nec paucis diebus, tempeftatum fignificatu, quod poxeμ Græci vocant: nunc poftveniente, quod exμao: & plerumque alias citius, alias tardius cæli effectu ad terram deciduo. Hæc Plin. PRÆSIDIALIS. V. Præfidalis.

extr.

πι

PRÆSIDIARIUS, a, um, di guardia, di guarnigione, quλantinos, cuftodie ac prefidii caufa paratus: a pre, & fedeo. Feftus in Subfsdium: Dicti prefidiarii, milites ante alios collocati qui erant, aut in alio loco prepofiti. Liv. 1. 29. c. 8. Pręfidiarii milites. Afcon. in

&

Verr. 3. c. 34. Prefidiaria claffis. Translate Colum. l. 4. c. 15. Sed cum annicula (vitis) menfumque fex ad vindemiam perducta eft, fublato fructu protinus frequentanda eft, & prefidiarii malleoli propagandi funt, qui in hunc ufum fuerant depofiti. b. e. in fubfidium pofiti, fi forte vitis demoriatur, ut ipfemet lib. 3. c. 16. docet. Apud eund. I. 4. c. 21. prefidiarius palmes eft idem qui cuftos, & refex. ¶ Præfidiaria toga, qua Prefes utitur. Spartian. in Severo, c. 1. a med. Cum rogatus ad cœnam imperatoriam palliatus veniffet, qui togatus venire debuerat, togam prefidiariam ipfius imperatoris accepit. Al. leg. præfidariam. PRÆSIDIATUS. V. Prefidatus. PRÆSIDIUM, ii, n. guardia, guarnigione, prefidio, cuftodia, opspr Oppnux, comitatus, cuftodes, manus & ftatio militum alicubi pręfidentium defendendi & cuftodiendi caufa. Varr. 1. 4. de L. L. c. 16. Prefidium eft dictum, quia extra caftra prefidebant loco aliquo, quo tutior regio effet. Caf. 1. 7. B. Gall. c. 55. Prefidia cuftodiafque ad ripas Ligeris difponere. & lib. 7. c. 69. Hæc eadem noctu excubitoribus ac firmis prefidiis tenebantur. Cic. Attic. 1. 9. ep. 3. Italia tota armis prefidiifque tenetur. Id. Catil. 1. c. 3. fub fin. Colonia meis prefidiis, cuftodiis, vigiliis munita. Cef. B. Gall. I. 1. c. 38. extr. Occupatoque oppido, ibi prefidium collocat. & lib. 2. c. 5. ad fin. In co flumine pons erat: ibi prefidium ponit & lib. 1. c. 42. Statuit legionarios equis imponere, ut præfidium quam amiciffimum haberet. & cap. 8. Præfidia difponit, caftella communit. Go lib. 2. c. 33. Deditione facta, noftros præfidia deducturos crediderant. lib. 7. c. 7. Præfidia in Ruthenis, Tolofatibus, circumque Narbonem conftituit. Salluft. in Jug. c. 25. & Cic. 1. Fam. ep. 7. Locum aliquem præfidiis firmare. Cic. 1. Agrar. c. 16. confirmare. 2. c. 28. obsidere atque occupare Caf. l. 1. B. Civ. c. 13. Præfidium, quod introduxerat, ex oppido educit. Cic. I. 2. Fani. ep. 17. Præfidia > quæ magna & firma paraveram, dimifi. Liv. l. 24. c. 7. ad fin. Imponere præfidium oppido. Nep. in Epamin. c. 4. A quo cum quafiffet, quo fe duci vellet, & ille Athenas diceret, præfidium dedit, ut co tuto perveniret. gli diede una fcorta. & cap. 10. Præfidium ex arce expellere. Id. in Paufan, c. 2. ex regionibus depellere. Id. in Milt. c. 4. Regis præfidia interficere. Id. in Annib. c. 11. Intra fua præfidia fe recipere. Cic. pro Rofc. Amer. c. 5. a ned. Ad hoc ipfum judicium cum præfidio venit ne hic ibidem ante oculos veftros trucidetur. Item locus, ubi cuftodia & ftatio habetur, vel haberi poteft. Cic. Tufcul. 3. c. 8. Qui propter metum præfidium relinquit: quod eft ignavia. Liv. 1. 4. c. 29. Præfidio decedere. Nepos in Timol. c. 1. Dum res conficeretur, procul in præfidio fuit, ne quis fatelles poffet occurrere. Caf. 1. 3. B. Civ. cap. 45. Cum legio nona præfidium quoddam occupaviffet, munire cœpiffet. Id. I. 7. B. Gall. c. 87. Cohortes, quas ex proximis præfidiis deductas fors obtulit. cap. 34. Milites in præfidiis rei frumentariæ caufa difponere. T Item ipfa cuftodia, auxilium, defenfio, tutela, guardia, difesa, ajuto. Cej. 1. 2. B. Gall. c. 19. Legiones, quæ præfidio impedimentis erant. Nep. in Agefil. c. 3. Proficifci præfidio fuis. cap. 7. Præfidio effe alicui. Cic. pro Sull. c. 18. Tectus præfidio firmo amicorum. Id. 5. Verr. c. 8. Claffis pulcherrima Sicilia propugnaculum præfidiumque provinciæ. Tacit. Ann. 1. c. 8. a med. Die funeris milites velut præfidio ftetere . T Translate eft quodcumque auxilium, tutela, fubfidium, protezione, ajuto, difefa, rifugio. Paul. ex Fefto: Præfidium eft, quod pro utilitate & falute alicujus auxilii gratia præponitur: fubfidium quod poftpofitum eft ad fubveniendum laborantibus. Terent. Heaut. 4. 1. 33. Hoc te obfecro ut meæ ftultitiæ in juftitia tua fit aliquid præfidii. Cic. pro Quint. c. 1. ad fin. Effe præfidio contra vim & gratiam folitudini & inopiæ. Cæf. l. 1. B. Gall. c. 44. Amicitiam populi R. fibi ornamento & præfidio, non detrimento effe oportere. Cic. pro Mur. c. 10. Omnia hæc noftra præclara ftudia latent in tutela ac præfidio bellicæ virtutis. Id. pro leg. Manil. c. ult. Quærere fibi præfidia periculis, & adjumenta honoribus. Ault. ad Herenn. 1. 4. c. 19. Qui fibi firmius in virtute, quam in cafu præfidium collocavit. & cap. 24. Aliqua ex honefta re fibi præfidium petere. Cic. 2. Tufcul. c. 1. Magnum fibi præfidium ad beatam vitam comparare. Id. l. 1. de Orat. c. 9. fub fin. Omnibus vel naturæ, vel doctrinæ præfidiis ad dicendum parati. Id. ad Brut. ep. 18. Ferre præfidium labenti & inclinatæ reipublicæ. Horat. I. z. od. 1. v. 13. Infigne maftis præfidium reis, Et confulenti, Pollio, curiæ. Plaut. Perf. 5. 2. 55. Abfque me foret, & meo præfidio, hic faceret te proftibilem propediem. 1. 3. 45. Marfupium habeat inibi paulum præfidii, qui familiarem fuam vitam obletet modo. un po' di provvifione. Colum. l. 12. c. 50. ad fin. Ubi exefa vermiculis oliva decidit, ad præfidium aquæ calidæ decurritur. T De remedio morbi Plin. l. 22. c. 22. poft med. Radix decocta in oleo aurium morbis præfidium eft. Id. l. 30. c. 15. Infantibus, qui la &te concreto vexantur, præfidium eft agninum coagulum. Id. l. 28. 6. 4. Hominum jejunam falivam contra ferpentes præfidio effe. PRÆSIGNĀNUS. V. Profignanus. PRÆSIGNATOR, oris, m. Infcript. apud Fabrett. pag. 38. D. M. Primo. Aug. Ser. Præfignator. Hereditat. Filio. Piiffimo B. M. Fbrett. legit præfignatori bereditatium, & putat pertinere ad procuratorem feu adminiftratorem vectigalis vicefimæ hereditatium. Quod verum eft, præfignator fuit, qui præfiniebat, quantum ex quaque hereditate pendendum ærario effet vicefimæ partis nomine. Vel qui teftamenta, in quibus hereditas vicefimæ fubjecta perfcripta effet Principis nomine, ne qua fraus interponeretur, fignabat. Alia apud Murator. pag. 915. n. 6. Saturninus Cæfaris præfignator fecit contubernali fuæ, &c.

PRÆSIGNIFICATIO, onis, f. actus præfignificandi. Lactant, I. 7. c.