Зображення сторінки
PDF
ePub
[ocr errors]
[ocr errors]

ut

[ocr errors]

ta eft a Cn. Pompejo Magno primis diebus tertii fui confulatus, ut pœna graviore, & forma judiciorum breviore in caufis ambitus procederetur: nempe ut teftes prius audirentur per triduum, deinde uno eodemque die & ab accufatore duabus horis & a reo tribus peroraretur, & fententia ferretur, ut Afcon. in argum. Miloniane docet. Aliam tulit idem de vi eodem tempore, ut idem judicii ordo in caufis de vi fervaretur, tefte Afcon. ibid. Adde Cicer. in Bruc. 94. & lib. 4. de Fin. c. 1. Alia fuit lex Pompeja de comitiis, lata ab eodem ne cujus abfentis in iis ratio haberetur ek apud Sueton. in Caf. c. 28. Alia codem auctore de judicibus ut cum ex Senatu, & Equitib. R. & Tribunis ærariis ex lege Au relii Cotta Prætoris judices legi juberentur, ex iifdem quidem ordinibus, fed ampliffimo ex cenfu, aliter, quam antea, legerentur, ut Afcon. tradit in Pifon. c. 39. Alia de parricidis, lata ab eodem, qua cavebatur, ut fi quis parricidium admififfet, ea pœna teneretur, quæ eft legis Cornelia de ficariis. Martian. Dig. lib. 48. tit. 9. qui ad leg. Pompej. de parricid. infcribitur, & Ulpian. ibid. tit. 1. leg. 1. ¶ Alia denique de civitate, lata a Cn. Pompejo Strabone, Magni patre, ut Liguribus, & Cifpadanis, & Venetis civitas, Tranfpadanis jus Latii daretur. Meminit Plin. l. 3. c. 20. fub fin. Pompeja porticus fuit Romæ magnificentiffima prope Theatrum Pompejanum, nempe a Cn. Pompejo M. exftructa, in regione Urbis nona ante Curiam itidem Pompejam. Meminit & porticus, & Curiæ Plin. l. 35. c. 9. 10. 11. item Sueton. in Caf. c. 81. fed Curia poft occifum in ea C. Cæfarem obftructa eft. Porticus vero centum columnis inftructa, platanis circum umbrofa, fignis & picturis nobilibus, & pretiofis marmoribus, fonte, aliifque rebus ornata, populo R. amoeniffimum deambulandi, æftufque, & pluvia vitanda fpatium præbebat. Propert. I. 2. el. 23. v.45. Scilicet umbrofis fordet Pompeja columnis Porticus aulais nobilis Attalicis Et creber platanis pariter furgentibus ordo, &c. Hanc Poetæ intelligunt, cum Pompejam umbram dicunt, ut Id. lib. 4. el. 8. v. 75. Ovid. 1. 1. de ar. am. v. 67. & lib. 3. v. 387. & Martial. I. 11. epigr. 48. De theatro (quod tamen non Pompejum, fed Pompejanum dici folet. Sueton. in Tiber. c. 47. & in Claud. c. 21. & Plin. 1. 36. c. 15. med. ) fcribit Tiro Tullius apud Gell. I. 10. cap. 1. fuiffe ædem Victoriæ, cujus gradus vicem theatri erant Tertull. vero de Spectac. hæc habet cap. 10. Pompejus Magnus, folo theatro fuo minor, cum illam arcem omnium turpitudinum exftruxiffet, veritus quandoque memoriæ fuæ cenforiam animadverfionem, Veneris ædem fuperpofuit, & ad dedicationem edicto populum vocans, non theatrum, fed Veneris templum nuncupavit: cui fubjecimus, inquit, gradus fpectaculorum. Quod Tertull. Veneris, Tiro Victoria ædem nominat, non diffentiunt. nam templum fuit Veneris Vitrieis, tefte Plin. l. 8. c. 7. Hoc primum theatrum fuit, quod ftabile ac manfurum Romæ exftrueretur, cum alia ufque eo temporaria, ac ftatim poft ludos diffolvenda, facta fuiffent, ut eft apud Tacit.

Ann. 14. c. 20,

[ocr errors]
[ocr errors]

POMPELONENSIS, fe, ad Pompelonam pertinens, urbem Hifpaniæ Tarraconenfis a Cn. Pompejo M. ut ferunt, conditam. Hinc Pompelonenfes, ium, ejus cives. Plin. l. 3. c. 3. & Infcript. apud Gruter. pag. 455. n. 11. ubi Pompalonenfis fcriptum ef. POMPHŎLYX, ygis, f. noμodλug, fuligo metallica, Græce bullam fignificans, quia inftar bullæ concrefcit. De ea Plin. l. 34. cap. 13. Etiamnum in ærariis reperiuntur, quæ vocant pompholygen, & fpodon. Differentia, quod pompholyx lotura paratur: fpodos illota eft. Aliqui id, quod fit candidum leviffimumque, pompholygen dixere, & effe æris, & cadmiæ favillam: fpodon nigriorem, ponderofioremque effe, derafam parietibus fornacum, mixtis fcintillis, aliquando & carbonibus .

POMPILIANUS, a, um, ad Pompilium aliquem pertinens, quod eft nomen Romani hominis. Ammian. I. 14. c. 6. (al. 14. ) Pompiliani redierit fecuritas temporis. h. e. Numa Pompilii, regis Romanorum fecundi: de quo Horat. l. 1. od. 12. v. 33. Romulum poft hos prius, an quietum Pompili regnum memorem, &c. Arnob. lib. 2. pag. 95. Non doctorum in litteris continetur , Apollinis nomen Pompiliana indigitamenta nefcire? . e. libros facrorum a Numa confcriptos. Vopifc. in Aurel. c. 41. Pompiliana Curia. b. e. a Numa constructa: vel intelligitur Hoftilia a Tullo Hoftilio facta, qui proximus poft Numam fuit.

TOMPILIUS, a, um, ad Pompilium pertinens, Pompilianus. Horat. de ar. Poet. v. 292. vos, o Pompilius fanguis, carmen repréhendite, quod, &c. b. e. o Calpurnii Pifones, quorum origo gentis a Calpo Numa Pompilii filio ducitur, tefte Fefto. TeDe Numa Pompilio V. Numa.

POMPILUS, li, m. πoprinos, pifcis marinus. Plin. l. 9. c. 15. a med. de thynnis. Iidem fæpe navigia velis euntia comitantes, mira quadam dulcedine per aliquot horarum fpatia, & paffuum millia a gubernaculis fpectantur, ne tridente quidem in eos fæpius jacto territi. Quidam eos, qui hoc e thynnis faciant pompilos vocant. Ovid. in Halicut. v. 100. Tuque comes ratium, tractique per æquora fulci, Qui femper fpumas fequeris, pompile, nitentes. Adde Plin. fub fin. 1. 32. Quidam hoc nomine vocant etiam nautilum, pifcem velificantem, de quo V. fuo loco. Plin. l. 9. c. 29. fub fin.

[ocr errors]

POMPO, as, n. 1. cum pompa aliquid ago. Sedul. l. 1. v. 2. Grandifonis pompare modis, tragicoque boatu. POMPONIA gens Romana, ad Pomponem Numa filium originem fuam referens ut eft apud Plutarch. in Numa. In hac fuit T. Pomponius, cognomento Atticus ex diuturna Athenarum commoratione appellatus, ditiffimus idem, & litteratiffimus, & Ciceronis amiciffimus, ad quem exftant libri XVI. epiftolarum ad Atticum in

[ocr errors]

fcripti. Ejus vitam fcripfit Cornel. Nep. TL. Pomponius Bononienfis, poeta, Atellanarum fcriptor, vixit inter Lucretium & Gatullum. Ejus exftant folum fragmenta apud Gell. Feft. Nonium Charif. Diomed. Prifcian. &c. TP. Pomponius Secundus, vir confularis, poeta Tragicus, temporibus C. & Claudii Cæfarum, cujus vitam fcripfiffe fe teftatur Plin. l. 14. c. 4. ad fin. & lib. 7. c. 19. refert, nunquam ructaffe; memoratur a Tacito, Plin. jun. & Quintil. & inagna Tragica eloquentiæ laude floruiffe dicitur. Hujus quoque fcripta periere. ¶ Sextus Pomponius JCtas cujus refponfa in Digeftis referuntur, Papiniani difcipulus fuit, & Alex. Severi a confiliis, tefte Lamprid. in bujus vita, cap. ult. ubi legum peritiffimus appellatur.

POMPONIANUS, a, um, ad Pomponium aliquem pertinens. Gell. i. 10. c. 24. Pomponianus verfus. b. e. L. Pomponii, de quo in voce præced. T Pomponiana pira, genus pirorum ita di&tum ab infitore. Eadem mammofa ob fimilitudinem mammæ cognominantur Plin. 1.15.c. 15. T Eft etiam Pomponiana infula, una ex Stœchadibus. Id. l. 3. c.5.

POMPONIUS. V. Pomponia gens.

[ocr errors]

POMPOSE, adverb. Sidon. l. 9. ep. 9. a med. Scripferas autem plurima ardenter, plura pompofe. b. e. graviter, & magnifice. POMPOSUS, a, um, adject. Sidon. l. 4. ep. 9. Pompofus inceffus animus ferius. b. e. gravis, tardus, fimilifque pomparum ferculis ut ait Cic. Offic. 1. c. 36.

[ocr errors]
[ocr errors]

ce

[ocr errors]

POMPTINA palus, & Tribus. V. Pontina. POMUM, i, n. frutta, frutto, μñño, ¿pa, omnis fere fructus qui ex arboribus efui aptus provenit, ut malum, pirum, prunum, perficum, cerafum, forbum, ficus, &c. De hoc enim poftremo funt aperta Plinii verba l. 15. c. 18. quæ in pomus referemus, item lib. 12. c. 5. & lib. 16. c. 26. fub fin. & lib. 17. c. 26. & Ovid. Faft. 2. v. 253. quamvis ab Afran. & Cic. in frag. apud Macrob. l. a. Saturn. c. ult. pomum a ficu, & uva diftinguatur, V. infra. Virg. Ecl. 7. v. 54. Strata jacent paffim fua quæque fub arbore poma Ovid. l. 1. ex Pont. ep. 7. v. 13. Nos habeat regio nec pomo feta nec uvis. Adde ep. 3. v. 51. & lib. 13. Metam. verf. 812. & lib. 1. Amor, el. 10. v. 55. & lib. 2. el. 14. v. 23. quibus, omnib. loc. uvas a pomis excludit. Differt a nuce, quia hæc dicitur de iis, quæ duro funt tegumento, ut juglandes, caftaneæ, &c. Virg. Ecl. 1. v. 82. funt nobis mitia poma, caftaneæ molles. Pomum de iis, quæ tenero & eduli. Hoc tamen difcrimen magis inter mala & nuces locum habet, ut in Malum di&tum eft. Sed & nuces aliquando pomi appellatione fignificantur, ut apud Plin. l. 15. c. 22. de juglande. Solum hoc pomum natura compactili operimento claufit. Adde Ovid. de nuce, v. 6. & Martial. I. 13. epigr. 25. ubi agit de pineis nucibus. T De fructu palmarum. Plin. l. 13. c. 4. Coma omnis in cacumine, & pomum eft. Adde ibid. a med. ¶ De moris, Ovid. Met. 3. v. 89. arbor ibi niveis uberrima pomis, Ardua morus erat. T De tuberibus Martial. I, 13. epigr. 50. Rumpimus altricem tenero de vertice terram Tubera: boletis poma fecunda fumus. T De glande qui ufurpaverit, inveni adhuc neminem. Plin. l. 15. c.24. Glandes inter poma numerari non poffunt. T Videtur dici poffe de oleis: tametfi hæ inter baccas numerantur. Plin. l. 15. c. 24. extr. Pomum cerafis primo candidum, & fere omnibus baccis. Mox aliis virefcit, ut olivis, lauris: rubet vero moris, cerafis, cornis: deinde nigrefcit moris, rafis, olivis. ¶ De femine arboris balfami. Solin. cap. 35. ( al. 48. Poft lacrymam fecundum in pretiis locum poma obtinent Plin. l. 12. 6. 25. femen vocat, Diofcorid. l. 1. c. 18. a med. Wnxπόνο ¶ De aliis Plin. l. 15. c. 28. fub fin. In papyris & ferulis, fpinaque alba caulis ipfe pomum eft. 4. e. pomi inftar manditur. T Etiam uva pomi appellatione comprehendi poffunt, fed non omnes. Paul. Dig. lib. ult. tit. penult. leg. 205. Qui fundum vendidit, pomum recepit. Nuces, & ficus, & uvas, dumtaxat duracinas, & purpureas, & quæ ejufdem generis effent, quas non vini caufa haberemus, quas Græci row's appellant, receptas videri. Ita diftinguit Torrentin. & alii. Haloand. vero ita: Qui fundum vendidit, pomum recepit, nuces, & ficus, & uvas. Dumtaxat duracinas, &c. Sed prior diftinctio magis placet: ex qua fit, ut uvæ quoque pomi nomine veniant, fed conditive folum, & cibi caufa parata, non vini: quod & Colum. facit l. 12. .cap. 43. a med. Si enim vini caufa fint, a pomis diftinguuntur, ut fupra di&um eft. Tametfi Nemefian. etiam uvas calcandas poma dixit Eclog. 3. v. 38. Mirantur Satyri frondes, & poma Lyai. Ubi qui dona reponunt, improbantur a Barth. Ulit. Burman. ¶ Obfcenum quoque fenfum hæc vox habere dicitur, & Ts oxes fignificare. Servius ad illud Virg. Ecl. 2. v. 51. Ipfe ego cana legam tenera lanugine mala: Verecunde, inquit, rem inhoneftam fupprimit, quam Theocritus aperte commemorat. Adde quz in hanc rem congeffit Lipf. 1. 3. antiq. lection. poft med. ex Propert. I. 1. d. 3. v. 24. & lib. 2. el. 23. v. 95. ex Priapejis carm. 15. & 68. &c. T Dicitur etiam pomum de ipfa arbore. Cato R. R. c. 28. Oleas, ulmos, ficos, poma, vites, pinos, cupreffos cum feres, bene cum radicibus eximito. Virg. 2. Georg. verf. 426. Poma quoque, ut primum truncos fenfere valentes, Et vires habuere fuas, ad fidera raptim Vi propria nituntur. Plin. l. 18. c. 26. circa med. Poma ferantur inferanturque. Plin. alter l. 5. ep. 6. a med. Alternis metulæ furgunt, alternis inferta funt poma. i

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

POMUS, i, f. albero da fruste, pomo, unda, arbor pomifera. Ti bull. 1. 2. el. 1. v. 43. Tunc victus abiere feri, tunc infita (el. confita) pomus. Item ipfe fructus, frutto. Plin. l. 15. c. 18. de ficu. Interrogo vos, quando hanc pomum demptam putetis ex arbore. Cum inter omnes recentem effe conftaret; atqui tertium inquit,

[ocr errors]

inquit, diem fcitote decerptam Carthagine. Ita Hard, ex MSS. fuis omnib. Al. leg. hoc pomuni demptum, & mox decerptum: fed to recentent, quod non variat, fatis genus femin. indicat. PONDERABILIS, le, qui ponderari poteft. Claud. Mamert. 1. 2. c. 4. Corpora numerabilia, ponderabilia, & menfurabilia. -PONDERALE, is, n. idem quod ponderarium, sudurxão. Ves. Lap. apud Reinef. claff. 7. num. 15. Ponderale & Chalcidicum &

[ocr errors]

9

Schola. FONDERANS, antis, pefante, pondus habens. Hoc fenfu comparativum ponderantior ufurpatur Sidon. 1. 8. epift. 6. ante med. Affectu ponderantiore prolata fententia. Al. leg. ponderatiore. V. Ponderatus. TONDERARIUM, ii, n. s«Suexor, locus in quo publica pondera affervantur, & res publice ponderantur. Legitur in Ver. Infcript. apud Gruter. pag. 1026. n. 10. & Donium claff. 2. n. 67. C. Cæfius C. F. Ouf. Silvefter P P. Ponderarium S. P. P. S. F. & Chariftionem æreum Pof. &c. Scalig. ad Manil. p. m. 288. legit præfe&tus panderarium, h. e. ponderariorum. Sed hoc non videtur cum fequentib. conguere. Al. illa duo P P. leg. pro Pretor. PONDERATIO, onis, actus ponderandi, examen, libra. Vitruv. lib. 10. c. 8. a med. In ftatera æquipondium cum examine progreditur ad fines ponderationum. Theodor. Prifcian. lib. 1. c. 13. Equa pon deratione confici.

FONDERATOR, oris, m. pefatore, Cuyosatns, qui ponderat, penfitator. De ponderatoribus infcribitur tit. 71. lib. 10. Cod. & tit. 7. lib. 12. Cod. Theodof.

FONDERATUS, a, um, pefato, efaminato. Sidon. 1. 8. epift. 6. Sententia affectu ponderatiore prolata. Al. leg. ponderantiore. V. Pon

derans.

[ocr errors]

FONDERITAS, atis, f. pefo, idem quod pondus. Accius apud Non. c. 2. n. 671. Ponderitatem gravitatemque hominis. FONDERO, as, avi, atum, a. 1. pefare, sadunoua, libro, pendo, ponderibus examino. Plin. l. 18. c. 7. Si quis granum ipfum ponderet. Plaut. Ampb. 1. 1. 156. Haud malum huic eft pondus pugno. So. perii! pugnos ponderat. Propert. l. 2. el.. 13. verf. 12. Semper amatorum ponderat illa finus. T Translate capitur pro confiderare, examinare, efaminare, ponderare. Cic. 1. Offic. c. 15. In quo tamen imprimis, quo quifque animo, ftudio, benevolentia fecerit, ponderandum eft. Id. 3. de Orat. c. 37. Verborum delectum aurium quodam judicio ponderare. Id. in Partit. c. 34. Non effe fidem ex fortuna ponderandam. Id. pro Font. c. 6. In rebus judicandis non minimam partem, ad unamquamque rem æftimandam momentoque fuo ponderandam, fapientia judicis tenet. Quintil. 1. 8. in procm. a med. Plerofque videas hærentes circa fingula, & dum inveniunt & dum inventa ponderant, ac dimetiuntur. PONDEROSUS, a, um, pefante, grave, Bxpus, multum ponderis habens, gravis. Plaut. Capt. 3. 5. 64. Ubi ponderofas, craffas capiat compedes. Varr. 1. 1. R. R. c. 52. extr. Frumentum ponderofum & lib. 2. c. ult. a med. Ex fudore ejus lana fit mollior, & ponderofior, & colore meliore. Plin. l. 36. c. 19. Ponderofiffimi lapides. Val. Max. 1. 1. in fi. Silicum crebris, & ponderofis verberibus anguis procubuit. Translate Cic. l. 2. ad Attic. ep. 11. Ifti puero da ponderofam aliquam epiftolam, plenam omnium non modo aftorum, fed etiam opinionum tuarum. Eadem metaph. Id. l. 1. ep. 13. Idcirco fum tardior, quia non invenio fidelem tabellarium quotus enim quifque eft, qui epiftolam paulo graviorem ferre poffit, nifi cam pelle&tione relevarit? Val. Max. 1. 6. c. 4. n. 1. extr. Ponderofa vox. b. e. dictum plenum gravitatis, & feveritatis. PONDICULUM, i, n. diminut. pondufculum. De æquipondio ftateræ, Claudian. Mamert. I. 2. c. 4. Et numeri in corpore certus eft modus, & pondiculi trutine certum eft pondus, & decempeda certa menfura eft.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

PONDO, indecl. pefo, pondus, quod in rebus per libram, aut fateram deprehenditur : a pendo. Videtur effe ablativus cafus ab obfoleto pondus, i, ut cenfet etiam Gronov. de pecun. Vet. l. 1. c. 6. Jungitur autem cum vocabulis varia rerum pondera fignificantibus, ut uncia, femis, quadrans, libra, &c. quæ ponuntur illo cafu, quem ipfum verbum, aut conftructio requirit. Plaut. Rud. 4. 2. 8. Neque pifcium ullam unciam hodie pondo cepi. Celf. I. 5. c. 19. fect. 19. Habet falis ammoniaci pondo femis, aruginis rafæ pondo beffem. & cap. 25. fect. 16. Croci, cofti unciæ fingula; ftyracis refine terebinthine pondo fextantes. Colum. lib. 12. cap. 12. Sextarium aquæ cum dodrante pondo mellis diluunt. Plin. lib. 26. cap. 7. Stomacho medetur vettonica tufa pondo libra mellis Attici femuncia 1d. lib. 33. cap. 13. ad fin. de file. Pretium in pondo libras denarii duo. due lire per ogni lira di pefo. Illa vocabula fæpe cum pondo in accufativo ponuntur, quamvis alium cafum requirere videatur ratio fyntaxeos. Varr. 1.4. de L. L. c. 36. As erat libram pondo. Al. leg. libræ pondus. & ibid. Libram pondo as valebat. Feftus in Grave. Grave as di&um a pondere, quia deni affes, finguli pondo libras, efficiebant denarium Liv. 1. 26. cap. 47. Patera aureæ fuerunt CCLXXVI, libras fere omnes pondo. Utroque loco funt qui putant libras effe genitivum, ut familias, monetas: fed videtur refugium infelix. Liv. 1. 3. c. 29. Ut exercitus coronam auream dictatori libram pondo decreverit Id. l. 4. c. 20. Dictator coronam auream, libram pondo, in Capitolio Jovi donum pofuit. Utroque loco al. leg. libre: fed contra ftat Gronov. loc. cit. Colum. I. 12. c. 28. Irim cribratam, quæ fit inftar pondo quincuncem, permifceto. & cap. 20. a med. Adjici debent myrrhæ quincunx, calami pondo libram, cafiæ felibram, amomi pondo quadrans, croci quincunx, cripa pampinacea libram. Alia congerit Gronov. loc. cit. Ex his pater pondo libram effe veluti formulam, qua fub quolibet verbo utebantur. Quoties pondo!

[ocr errors]

abfolute ponitur, fignificat libræ pondus, una lira di peso, Xiapier? quia hæc ponderis quantitas notiffima omnium, & ufitatiffima eft. Cic. pro Cluent. c. 64. Et auri quinque pondo abftulit. Quintil. I. 6. c. 3. a med. Torques aureus centum pondo. Plaut. Afin. 2. 2. 33. Quot, pondo te cenfes effe nudum? Caf. 1. 2. B. Civ. cap. 18. Argenti pondo viginti millia. Plin. l. 33. c. 3. circa med. Populus R. Carthagini vida argenti pondo annua in quinquaginta annos imperitavit, nihil auri. mox. Cyrus devita Afia pondo XXXIV. millia auri invenerat. Id. 1. 37. cap. 9. circa med. Bocchus auctor eft, chryfolithon XII pondo a fe vifam. Id. l. 31. c. 6. Si fiftulæ quinaria erunt fexagena pondo pendere legitimum eft. Id. l. 18. c. 8. LX pondo panis e modio milii reducunt. Id. 1. 11. c. 42. Cafeus Lunenfis magnitudine confpicuus, quippe & ad fingula millia pondo premitur. Gell. I. 2. c. 24. Neque argenti in convivio plus pondo, quam libras centum illaturos. Sequente genitivo, Varr.

apud Non. cap. 2. n. 622. Retuli auri pondo mille octingentum feptuaginta. . 726. Delphos Apollini munera miffa corona aurea pondo ducentum.

[ocr errors]

PONDUS, deris, n. pefo, gravità, pondo, Bipes, gravitas, momentum, onus: a pendo. Cic. de fomn. Scip. c. 4. extr. In terram feruntur omnia fuo nutu pondera. Id. de Fato, c. 11. Cum per inane moveatur gravitate & pondere. Caf. 1. 2. B. Gall. c. 29. & lib. 7. c. 22. Magni ponderis faxa. & lib. 5. c. 12. Uruntur aut nummo zreo, aut taleis ferreis ad certum pondus examinatis pro nummo. Id. 3. B. Civ. c. 96. Triclinia ftrata, magnum argenti pondus expofitum. & cap. 103. Eris magno pondere in naves impofito. gran fomma di danaro. & Cic. 3. Verr. cap. 17. Ex æde Minervæ grande auri pondus ablatum. Virg. 6. En. v. 413. gemuit fub pondere cymba. Horat. I. 1. ep. 6. v. 50. Mercemur fervum, qui di&tet nomina, lævum Qui fodiat latus, & cogat trans pondera dextram Porrigere. h. e. trans onera plauftrorum, aut jumentorum farcinas, per vias Urbis commeantia, manum porrigere prenfandi caufa. Alii aliter interpretantur. Plin. l. 12. c. 7. & lib. 35. cap. 17. Pondere emere aliquid. comperare a pefo. Apud Catull. carm. 62. de Aty, v. 5. Devolvit illa acuta fibi pondera filice. b. e. To aido!x. (Eod. modo pondera ufurpaffe videtur Stat. l. 3. filv. 4. verf. 77.) Apud Ovid. 1. 2. Amor. el. 14. v. 14. & lib. 9. Met. v. 684. & Martial. 1. 14. epigr. 151. pondera funt onus ventris, h. e. fetus il fero. Adde Propert. . 4. el. I. v. 96. T Pro itu, colpo, borta, per coffa: quia ius venit ex pondere. Juvenal. fat. 3. v. 270. quoties rimofa & curta feneftris Vafa cadunt, quanto percuffum ponde re fignent, Et lædant filicem. ( Adde fat. 15. v. 66.) Cic. de Fa c. 10. Tertius quidam motus oritur extra pondus & plagam. cum declinat atomus, &c. Adde cap. ult. T Pro numero, feu multitudine, etiam earum rerum, quæ non ponderantur, fed numerantur. Varr. apud Non. c. 6. n. 102. E Græcia Afiaticas in villas comportaffe magnum pondus omnium artificum. ¶ Nonnunquam ipfa res ponderofa pondus dicitur. Lucan. I. 6. v. 199. vafti muralia pondera faxi. Martial. I. 5. epigr. 66. Quot graviora ca dunt Nemezo pondera monftre. b. e. apri Nemero majores. Id. l. 12. epigr. 67. Et Maurufiaci pondera rara citri. b. e. menfæ citrea. Id. 1. 14. epigr. 164. Spartani pondera difci. Virg. En. 10. v. 496. rapiens immania pondera balthei. Stat. 6. Theb. v. 648. ahena lu brica maffe pondera. b. e. difcum. Sil. I. 2. v. 246. nodofæ pondera clava. & lib. 9. v. 335. hi fude pugnas, Hi pinu flagrante cient, hi pondere pili. Adde lib. 15. v. 687. T Pondera, quæ adhibentur in ftatera, vel lance ponderandi gratia. Liv. 1. 5. cap. 48. extr. Pondera ab Gallis allata iniqua & additus ab infolente Gallo ponderi gladius. Ulpian. Dig. lib. 19. tit. 1. leg. 32. Emptor circumfcriptus a venditore ponderibus minoribus. Tilla quoque JCtorum funt: Cajus lib. 18. tit. 1. leg. 35. circa med. In his que pondere, numero, menfura conftant veluti frumento, vino oleo, argento. Ulpian. lib. 30. leg. 47. Si id petatur, quod pondere, numero, menfura continetur. Reperitur etiam pro pondere libræ, ut, pondo. Varr. 1. 4. de L. L. c. 36. Dupondius a duobus ponderibus, quod unum pondus affipondium dicebatur. id ideo, quia as erat libre pondus. Martial. 1. 7. epigr. 52. argenti pondera quinque. ¶ Translate eft vis, auctoritas, momentum ad permovendum, & ad faciendam fidem: ducta translatione ab æquipondio libræ autorità, pefo, forza. Cic. Attic. I. 11. epift. 6. Addis etiam ceteris quoque, id eft qui pondus habent, factum noftrum probari. Id. 2. de Orat. c. 74. fub fin. Habet enim & voluntatem nocendi in iracundia, & vim in ingenio, & pondus in vita. credito. Id. in Top. c. 19. Perfona non qualifcunque, teftimonii pondus habet. ad faciendam enim fidem auctoritas quæritur. Id. 1. 3. de nat. Deor. c. 35. Et virtutis & vitiorum, fine ulla divina ratio, ne, grave ipfius confcientia pondus eft. Id. in Vatin. c. 4. Boni viri judicent. id eft maximi momenti & ponderis. Id. Attic. 1. 9. ep. 9. Dubitanti mihi, quid me facere par fit, permagnum pondus affert benevolentia erga illum. Id. Fam. 11. ep. ult. Quod in utramque partem in mentem multa veniebant, magnum pondus acceffit ad tollendam dubitationem judicium & confilium tuum & ad Attic. l. 10. ep. 1. Ejus igitur mihi vivit auctoritas, & fimillimus ejus filius eodem eft apud me pondere, quo fuit ille. Id. Fam. l. 2. ep. ult. ad fin. Tuæ litteræ maximi funt apud me ponderis. lib. 13. ep. 25. Pergratum mihi feceris, fi dederis operam, ut is intelligat, hanc meam commendationem magnum apud te pondus habuiffe. Ovid. Heroid. epift. 3. v. 4. & 1. 3. ex Ponto, epift. 1. v. 158. lacrymæ pondera vocis habent. Id. 2. Amor. el. 14. fub fin. Et fint ominibus pondera nulla meis. non abbiano alcuna forza i miei auguri. & Horat. l. 1. epift. 19. v. 42. nugis addere pondus. far valere. Sic Perf. fat. 5. v. 19. Non equidem hoc ftudeo, bul

[graphic]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors][ocr errors][merged small][ocr errors][merged small][ocr errors][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small]
[graphic]

tur

verno,

[ocr errors]

latis ut mihi nugis Pagina turgefcat, dare pondus idonea fumo ¶ Pondera verborum, verba vim magnam habentia ad faciendam fidem. Cic. 2. de Orat. c. 17. ad fin. Omnium fententiarum gravitate, omnium verborum ponderibus eft utendum. Horat. in ar. Poet. 9. 319. Interdum fpeciofa locis. morataque re&te Fabula, nullius veneris, fine pondere & arte, Valdius oblectat populum, meliufque moratur, Quam verfus inopes rerum, nugæque canora. b. e. fine verborum ponderibus. TA pondere libræ illa quoque tranflata funt. Cic. 1. Tufcul. c. 19. Cum animus fui fimilem & levitatem, & calorem adeptus, tanquam paribus exanimatus ponderibus, nullam in partem movetur, &c. & pro Planc. c. 22. in fin. Sed ego meis ponderibus examinabo, quid cuique debeam. Lucan. 1. 8. v. 279. curarum vobis arcana mearum Expromam, mentifque meæ, quo pondera vergant. Senec. in Med. v. 391. Quo pondus animi verget? ubi ponet minas? Translate a pondere fimpliciter, & qua onus fignificat: Pondera curarum, i pefi delle cure apud Lucan. I. 9. v. 951. & Stat. 4. Theb. v. 39. rerum, del 80apud Ovid. 1. 2. Trift. v. 237. & Martial. I. 6. epigr. 64. v. 14. mali, il peso della difgrazia, apud Senec. in Herc. Oet. v. 231. feneétæ, apud Ovid. 9. Met. v. 436. il peso degli anni. famæ, Lucan. 1. 8. v. 22. de Fortuna. que tanto pondere famæ Res premit adverfas, fatifque prioribus urget. b. c. magnitudine famæ antea præclare. In bonam partem Claudian. in II Conful. Stilich. v. 79. de Roma. venerabile famæ Pondus, & amiffas vires, & regna recepit. Hac ratione eleganter ponitur pro firmitate, & Conftantia, costanza, fermezza, stabilità. Propert. I. 2. el. 19. v. 62. nulla diu femina pondus habet. Stat. I. 1. Theb. v. 287. de Jove. neque me (detur fi copia) fallit, Multa fuper Thebis Bacchum aufuramque Dionem Dicere: fed noftri reverentia ponderis obftat. h. e. decreti, & voluntatis meæ immutabilis, & firmæ. ¶ Item pro gravitate, gravità, decoro, softenutezza. Stat. 1. 2. filv. 3. v. 65. Blandus honos, hilarifque tamen cum pondere) virtus. & lib. 5. filv. 3. v. 246. Quid referam expofitos, fervato pondere, mores? Val. Max. in fin. cap. 10. 1. 8. Expertus acerrimum oculorum vigorem, terribile vultus pondus, accommodatum fingulis verbis fonum vocis, efficaciffimos corporis motus. PONDUSCOLUM, i, n. picciol peso, Bepúλacor, parvum pondus. Colum. l. 12. c. 51. Aromata in reticulum adjici, & cum faxi pondufculo in olei partem demitti. Plin. l. 11. c. 10. a med. de apib. Si cooriatur procella, apprehenfi pondufculo lapilli fe librant. PONE, adverb. a dietro, in dietro, dietro, dniow, onioder, poft, retro, in loco poftico, a tergo: cui ante opponitur. Cum cafus habet, accufativum regit. Cic. de Univ. c. 13. ad fin. Moveri & ante & pone, & ad lævam & ad dextram, & furfum & deorfum modo huc modo illuc. Id. ibid. c. 10. ad fin. Et pone quos, aut ante labantur. Tacit. 3. Hift. c. 85. Vineta pone tergum manus. Plaut. Pan. 3. 2. 34. Pone nos recede. Id. Curcul. 4. 1. 20. Pone ædem Caftoris. Liv. I. 40. c. 30. extr. Pone caftra pabulatum ibant. Valer. Max. l. 1. c. 7. n. 1. extern. Pone refpiciens. Propert. l. 3. el. 13. v. 28. pone venire. Virg. 10. Æn. v. 225. Pone fequens. Sil. 1. 8. v. 561. facilefque coma nec pone retroque Cæfaries brevior.

Inter antiqua recenfetur a Quintil. ut in Ollus dictum eft. Differt a poft, quod etiam ad tempus refertur: pone ad locum tantum: quod & Servius ad En. 2. v. 208. & 725. & Caper de Orthograph. pag. 2243. Putfch. docent. Idem Servius ad cit. lib. 2. En. & ad lib. 3. v. 3. vult accentum in ultima appingi, ad difcrimen T pone, cum verbum eft. Feftus quoque, Pone, inquit, gravi fono antiqui utebantur pro loci fignificatione. Hoc tamen non ita intelligi debet, quafi ultima fit acuenda: quia in Latinis vocibus ultima fyllaba nec acuta unquam excitatur, nec flexa circumducitur, fed in gravem, vel duas graves cadit femper, ut ait Quintil. lib. 12. c. 10. a med. & lib. 1. c. 5. ( al. 9.) ante med. Adde Diomed. 1. 2. pag.425. Putfch.

[ocr errors]

cum

PONE VERSUS aut vorfus, retro & verfus aliquem locum. Cato apud Charif. 1.2. pag. 191. Putfch. Poftquam aufpicavi, atque exercitum adduxi pone vorfus caftra hoftium. ( V. Liv. l. 34. c. 14.) Id. ibid. Pone vorfum illac mare eft. PONO, nis, pofui, olim fivi, fitum, a. 3. mettere, porre, Tidur, loco, ftatuo, conftituo. Cef. 1. 3. B. Civ. c. 108. Tabulæ teftamenti, quæ Romam erant allatæ, ut in ærario ponerentur poni non potuiffent, &c. Id. l. 1. B. Gall. c. 22. extr. Millia paffuum tria ab eorum caftris caftra ponit. Cic. in fragm. apud Quintil. l. 9. c. 3. ante med. Qui indicabantur, eos vocari, cuftodiri ad fenatum adduci juffi in fenatu funt pofiti. prefentati. & Caf. B. Gall. I. 2. c. 5. In eo flumine pons erat: ibi præfidium ponit. & lib. 3. B. Civ. c. 34. Legio, quam tuendæ oræ maritimæ pofuerat. avea poftata. & Cic. Agrar. 2. cap. 18. Ponere infidias contra aliquem. Horat. I. 4. od. 6. v. 11. Procidit late, pofuitque collum in pulvere Teucro. Flor. l. 1. c. 13. In curulibus fellis fe fe pofuerunt. fi mifero a federe. & Val. Flacc. 1. 4. v. 378. faxo pofuit latus. posò. & Virg. Æn. 1. v. 177. Et fale tabentes artus in litore ponunt. Ovid. Met. 8. v. 452. Stipitem in flammam ponere. Id. de remed. Amor. v. 719. aliquid in ignes. Id. 8. Met. v. 694. baculifque levati Nituntur longo veftigia ponere clivo. Cic. 4. de Fin. c. 25. Ubi pedem poneret, non habebat. Quint. Cic. de petit. Conful. in princ. Ponere aliquid fub afpe&tu. Cic. 4. Tufcul. c. 29. in confpectu. Cato R. R. cap. 7. oleas in folem. Senec. 1. de Ira, c. 7. In poffeffione ponere fe. Cic. Parad. 1. c. 3. aliquid ante oculos. Gell. l. 3. c. 15. coronam in caput. Cic. ad Planc. 2. poft epift. 16. l. 16. ad Attic. In te pofitum eft, ut, &c. ft. in tua mano il fare che, &c. Id. Attic. 1. 5. ep. 3. P'onere aliquem in gratiam apud alium. metter in grazia. Plaut. Trin. 3. 3. 11. aliquem in

Tom. III.

ut

crimen atque infamiam populo. b. e. apud populum. Cic. pro Sext. c. 66. ad fin. aliquem in laude. b. e. laudare. Id. in Topic. c. 13. in fin. in metu. b. e. metuere. Quintil. l. 9. c. 3. a med. in diftinguendum. b. e. diftinguendi caufa. Tferere, piantare Virg. Ecl. 1. verf. 74. Infere nunc, Melibae, piros, pone ordine vites. Colum. fub init. I. 4. Quid ita cenfemus altius paftinare, tam humili menfura vitem pofituri? Id. l. 10. v. 122. Atque oleris pulli radix, lacrymofaque capa Ponitur. Horat. I. 2. od. 13. Ille & nefafto te pofuit die, &c. exftruere, fabbricare, fare. Ovid. Met. 8. v. 160. ingenio fabræ celeberrimus artis Ponit opus. Virg. 6. En. v. 19. pofuitque immania templa. Hinc illud pofuit frequentiffimum in antiquis monum. T ftatuere, erigere. Cic. pro Dons. c. 30. fub fin. Qui tibi ftatuam in meis ædibus pofuit. Nep. in Datam. c. 8. Ponere tropæum. Virg. 3. Æn. v. 404. aras. Tefformare, formare, fare. Horat. I. 4. od. 8. Parrhafius, aut Scopas, Hic faxo, liquidis ille coloribus Solers nunc hominem ponere, nunc deum. Virg. Ecl. 3. verf. 44. Alcimedon duo pocula fecit Orpheaque in medio pofuit, filvafque fequentes. Tapponere, h. e. ponere in menfa ante aliquem, metter innanzi. Cato R. R. c. 79. 81. Globos melle unguito, papaver infriato: ita ponito. Martial. lib. 8. epigr. 22. Invitas ad aprum, ponis mihi, Gallice, porcum. Juvenal. fat. 5. v. 135. Da Trebio, pone ad Trebium. vis frater ab iftis Ilibus? Tapponere, h. e. ad latus, vel circa aliquem ponere. Cef. l. 1. B. Gall. c. 20. extr. Dumnorigi cuftodes ponit, quæ agat, fcire poffit. T difponere. Ovid. 2. Amor. el. 8. v. 1. Ponendis in mille modos perfecta capillis, Comere fed folas digna, Cypaffi, deas. V. Pofitus, us. T demittere, abbaffare. Horat. 1. 1. od. 3. v. 15. rabiem Noti, Quo non arbiter Hadriæ Major tollere, feu ponere vult freta. ¶ deponere, deporre, metter giù . Cic. 5. Tufcul. c. 20. a med. Cum pilam ludere vellet, tunicamque poneret. Cef. lib. 4. B. Gall. c. penult. Arma ponere jufferunt. Cic. in Orat. c. 69. Ponendus eft enim ille verborum ambitus, non abjiciendus. Id. Q. Fr. l. 1. ep. 1. c. 8. ponere libros de manibus. Ovid. Met. 4. v. 345. velamina de corpore. Sueton. in Calig. c. 5. barbam. Liv. l. 1. c. 19. curas. Cal. ad Cicer. Fam. 8. ep. 6. inimicitias. Plin. l. 5. ep. 6. metum. Virg. 1. En. v. 306. ferocia corda. Horat. I. 4. od. 12. v. 25. moras & ftudium lucri. Cic. 3. de Orat. c. 12. vitia. Id. 9. Fam. epift. 24. extr. vitam. Abfolute Virg. Æn. 7. v. 27. Cum venti pofuere. fupple vim, flatuin. Apud Sueton. in Ner. c. 22. ponere rudimentum. & apud Juftin. lib. 12. c. 4. tirocinium. h. e. exire, exfuere. T Apud Sil. 1. 4. verf. 397. ponere prælia. b. e. ceffare a pugna. & lib. 2. v. 460. tandem æquore vano Avertunt oculos fruftrataque litora ponunt. b. e. definunt fpectare litora, unde exfpectabant auxilium. Burman. mallet lumina ponunt, quod certe eft mollius. ¶ deorfum mittere, mandar giù. Senec. in Phæniff. v. 370. Bruma ter pofuit nives. h. e. tres jam hiemes tranfierunt. V. alia in Pofitus, a, um. ¶ deponere in pignore, Scommettere, deporre. Virg. Ecl. 3. v. 36. pocula ponam Fagina, cælatum divini opus Alcimedontis. Plaut. Curc. 2. 3. 77. Pono pallium. Timponere, imporre. Cic. 1. de nat. Deor. c. 17. Sunt enim rebus novis nova ponenda nomina. Virg. 7. En. v. 63. Laurentefque ab ea nomen pofuiffe colonis. Horat. 1. 2. fat. 3. v. 48. qui tibi nomen Infano pofuere. T proponere, in medium afferre, proporre. Cic. 1. Tufcul. c. 4. Ponere jubebam, de quo quis audire vellet: ad id aut fedens, aut ambulans difputabam. Id. 1. de Orat. c. 22. Ponere alicui quæftiunculam. Petron. in Satyr. c. 115. Cum poneremus confilium, cui nos regioni crederemus. Senec. Suafor. 6. in fin. Solent fcholaftici declamatores ponere: Deliberat Cicero, an promittente falutem Antonio, orationes fuas comburat. mettere proporre questo tema, &c. Virg. 5. Æn. v. 292. Invitat pretiis animos, & præmia ponit. T collocare fenori, metter a ufura. Horat. epod. 2. in fin. Omnem redegit idibus T conftituere, reponere, pecuniam, Quærit calendis ponere.

I.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

mettere, riporre. Cef. 1. 3. B. Gall. extr. Omnem fpem falutis in virtute ponere. Cic. 2. Attic. epift. 23. ad fin. Credibile non est quantum ego in confiliis & prudentia tua, quantum in amore & fide ponam. T cenfere, reputare, judicare, numerare. Cic. Fam. 6. ep. 1. Quod ego quafi confolationis loco pono. & lib. 15. ep. 4. a med. Quæ ego in beneficii loco non pono. Id. in Top. c. 18. ad fin. Si confilio juvare cives & auxilio æqua in laude ponendum eft. Id. pro Cluent. c. 20. extr. Ut quæcumque dicendi poteftas effet data, in honore, atque in beneficio ponerent. Nep. in Epamin. c. Scimus muficen noftris moribus abeffe a principis perfona: faltare vero etiam in vitiis poni. Cic. 3. de Fin. c. 8. a med. Qui mortem in malis ponit. Nep. in præfat. a med. Quæ omnia apud nos partim infamia, partim humilia, atque ab honeftate remota ponuntur. T confumere, confumare, paffare. Cic. de clar. Orat. c. 22. Unum medium diem fuiffe, quem totum Galbam in confideranda caufa, componendaque pofuiffe. Id. Attic. I. 6. ep. 2. circa med. Ibi cum Junium menfem confumpfiffem, cogitabam Quintilem in reditu ponere. Id. 5. Fam. ep. 21. Unum tecum diem libentius pofuerim, quam, &c. ¶ dare, figere. Propert. 1. 2. el. 10. v.29. Ofculaque in gelidis ponas fuprema labellis. Stat. 2. Theb. v. 354. & ofcula mæftis Tempeftiva genis pofuit. T adhibere, adoperare, ufare, impiegare, mettere. Cic. pro Muren. c. 22. Ut candidatus totum animum, atque omnem curam, operam, diligentiamque fuam in petitione non poffit ponere. Id. Tufcul. 1. c. 19. a med. Totofque nos in contemplandis rebus, perfpiciendifque ponemus. Id. L. Fr. 1. 3. ep. 1. c. 2. Præftabo, fumptum nufquam melius poffe poni. Id. Fam. 13. epift. 64. extr. Si eum adjuveris eo ftudio, quo oftenditti, apud ipfum præclariffime pofueris. T dicere, pronuntiare, vel fcribendo adjicere, dire, fcrivere, mettere. Cic. 2. de Le

Nnn

gib.

[ocr errors]

namus,

gib. c. 3. Rete Magnus ille nofter, me audiente, pofuit in judicio, rempubl. noftram juftiffimas huic municipio gratias agere poffe, quod, &c. Id. I. 1. Fam. ep. 9.a med. Quamobrem, ut paulo ante pofui, fi effent omnia mihi folutiffima, tamen, &c. Id. 2. de Fin. 6. 31. Hoc ipfum elegantius poni, meliufque potuit. Liv. lib. 10. c. 9. ad fin. Id ne pro certo ponerem, vetuftior annalium autor Pifo effecit. Juvenal. fat. 1. v. 155. Pone Tigellinum: tæda lucebis in illa, &c. b, c. dic, vel fcribe aliquid in Tigellinum. Cic. Fam. 9. ep. 15. a med. Et quidem cum in mentem venit, ponor ad fcribendum. . e. cum venit in mentem iis, qui fenatusconfulta fcribunt ponitur nomen meum quafi fcribendo adfuerim. Sunt tamen qui in his verbis mendum fufpicantur . ¶ pro certo affero, ftatuo, & quod in fcholis dicunt, fuppono, fupporre, metter per certo. Cic. in Bruto, c. 45. Etfi non fuit in oratorum numero, tamen pono, fatis in eo fuiffe orationis atque ingenii, quo & magiftratus perfonam, & confularem dignitatem tueretur. Id, in Orat. . 4. Pofitum fit igitur in primis, fine philofophia non poffe effici, quem quærimus, eloquentem. Adde Terent. Phorm. 4. 3. 25. ¶ fingere, fingere. Terent. Phorm. 4. 3. 23. Sudabis fatis, fi cum illo inceptas homine; ea eloquentia eft. Verum pone, effe vi&um cum: at. &c. Ulpian. Dig. lib. 47. tit. 10. leg. 5. circa med. Poftudiorum caufa Roma agere. Fac etiam hoc fenfu dicimus, & Græce ride. T exponere, objicere, esporre. Plaut. Capt. 3. 5. 29. Meumque me potius caput periculo præoptaviffe, quam is periret, ponere. Tftatuere, fancire. Tacit. 5. Hift. c. 5. extr. Liber Pater feftos latofque ritus pofuit: Judæorum mos abfurdus fordidufque. piantò, inftituì. Quintil. I. 8. c. 3. Ponere alia, quam quæ illi primi fecerunt, fas non eft, b. e. nova verba fingere. Rationem ponere, inire, fare, o render i conti. Colum. I. 1. c. 3. & Sueton. in Otb. c. 7. Sic ponere calculos. Petron. in Satyr. cap. 115. Si bene calculum ponas, ubique naufragium eft. b. e. fi rem bene expendas, & diligentem rationem ineas. Plin. 1. 2. epift. 19. in fi. Sed plane adhuc, an fit recitandum, examina tecum, omnesque, quos ego movi, in utraque parte calculos pone: idque elige, in quo vicerit ratio. Pofivi, & pofeivi præterit. eft Plauri Pfeud. 5. 1. 35. Commuto illico pallium: illud pofivi. Trin, 1. 2. 108. Mihi quod credideris, fumes, ubi pofiveris. & in fragm. apud Prifcian. lib. 10. pag. 898. Putfch. Apud fequeftrum vidulum pofivimus. Adde Caton, de R. R. in proœm. & cap. 4. & Vet, Infcript. apud Grater. pag. 150. n. 6. Siç in compofit. apposivi, composivi, depofivi, expofivi, impofivi, oppofivi, repofivi, fuppofivi, quæ habes fuis locis. T Fofit pro pofuit in Vet. Infcript. apud Gruter, pag. 541, n.8. & 571. n. 9. & 724. n. 8. & 882, n. 14. barbarifmus potius dicendus eft, quam error lapicidarum. PONS, pontis, m. ponte, youpa, omne id, quo fuper flumen, vel foveam, vel fimile quid tranfimus. Alii ducunt a népos, tranfitus, alii a pendeo. Cef, l. 1. B. Gall, c. 13. Nep. in Milt, c. 3. & Planc. ad Cicer. Fam. 10. ep. 15. Pontem in flumine facere. Flor. lib. 1. c. 4. Interfluentem Urbi Tiberinum ponte commifit. Cic. Verr. 6. c. 52. extr. Pars oppidi, quæ appellatur Infula, mari disjuncta angufto ponte rurfus adjungitur & continetur. Tacit. 4. Hift. cap. 77. Pons, qui ulteriora colonia anneêtit. Liv. I. 26. cap. 6. & Tacit. Ann. 15. c. 9. Pontem injicere. gettare. Sic Sueton. in Calig. c. 22. extr. Super templum divi Augufti ponte tranfmiffo, Palatium Capitoliumque conjunxit. Id. ibid. c. 19. Bajarum medium intervallum trium millium & fexcentorum fere paffuum ponte conjunxit. Curt.

[ocr errors]

I. s. c. I. a med. Pons lapideus flumini impofitus jungit urbem. Id. l. 3. c. 7. & lib. 4. c. 9. Fluvium ponte jungere. Tacit. 2. Ann. c. 68. & Quintil. I. 2. c. 13. fub fin. Pontem rumpere. Tacit, Ann. 1. c. 49. & lib. 13. c. 7. per amnem jungere. & lib. 13. c. 32. extr. ponte amnem tranfgredi. Plin. 1. 8. ep. 8. Ponte flumen tranf mittere. Flor. l. 4. c. 12. trajicere. Tacit. 3. Hift. c. 6. extr. & lib. 4. c. 70. Pontem abrumpere. tagliare. & Nep, in Mil. cap. 3. refcindere. Curt. I. 4. c. ult. recidere. Planc. ad Cicer. Fam. 10. ep. 23. interrumpere. Cic. 2. de Legib. c. 4. a med. interfcindere. Tacit. 1. Ann. c. 69. folvere. Nep. in Themift, c. 5, diffolvere Virg. 8. En. v. 650. vellere. Justin, l. 2. c. 10. extr. Xerfes quædam maria pontibus fternebat. Tacit. Ann. 12. c. 57. Inditis pontibus in lacu) pedeftrem ad pugnam. Hirt. I. 8. B. Gall. c. 14. Pontibus palude conftrata, exercitum tranfducit. Tacit. 6. Ann. c. 37. Pontem navibus efficere. ¶ de via lignis ftrata in locis paludofis. Tacit. Ann. 1. c. 63. Pontes longos quam maturrime fuperare, anguftus is trames vaftas inter paludes, & quondam a L. Domitio aggeratus . Tde iis, quibus in navem afcenditur. Virg. 10. En. v. 653. Forte ratis celfi conjuncta crepidine faxi Expofitis ftabat fcalis, & ponte parato. & lib. 10. v. 287. focios de puppibus altis Pontibus exponit. T Sunt etiam pontes tabulata quibus turres inftruuntur: ut Serv. docet ad illud Virg. 9. En. v. 530. Turris erat vafto fufpectu, & pontibus altis. Sic I. 12. vers. 674. Turrim, compactis trabibus quam eduxerat ipfe Subdideratque rotas, pontefque inftraverat altos. T Item qui de turri lignea ex fuperiore ejus parte trochleis laxatur, & muro obfeffæ urbis imponitur, ut per illum abfidentes moenia invadant: qui a Veget, de re milit. l. 4. c. 21. fambuca, & exoftra dicitur. Sueton. in Auguft. c. 20. Et crus & utrumque brachium ruina pontis confauciatus. Plin. hoc idem narrans . 7. c. 45. ruina e turri periclitatum dicit. Harduin. autem ex Dione, & Appiano docet turris pontem intelligendum effe. Similes his funt pontes in illo Taciti Ann. 4. c. 51. In vallum manualia faxa, præuftas fudes jacere, complere foffas, pontes & fcalas inferre propugnaculis. nempe tabulata trajicienda foffa, & fcandendo vallo apta. ¶ de tabulatis navium, Id. 2. Ann. c. 6. Multæ pontibus ftratæ, fuper quas tormen

[ocr errors]

ta veherentur. ¶ In illo Virg. 9. En. v. 169. nec non trepidi formidine portas Explorant, pontefque, & propugnacula jungunt : pontes intelligit Servius, qui fiunt in muris anguftioribus, ut fit facilior tranfitus ad divifas muri partes. Horum fit mentio & apud Stat. 1. 10. Theb. verf. 879. ¶ Roma Comitiorum tempore in campo Martio, aut in foro pontes ad tempus conftituebantur, h. c. tabulata angufta, & a folo excitata, in morem pontis, per que populus fuffragia laturus de fepto in feptum tranfibar, acceptis tabellis, quæ a diribitoribus ex ipfis pontibus diftribuebantur. Cic. I. 1. ad Attic. ep. 14. a med. Conful lator rogationis, idem crat diffuafor. opera Clodiana pontes occuparant: tabellæ miniftrabantur, ita ut nulla daretur, Uti rogas. Narrant autem, ut eft apud

Feft. in Sexagenarios ex Sinnio Capitone, cum primum per pontes fuffragia ferri cœpta funt, juniores conclamaviffe, ut de ponte dejicerentur fexagenarii, qui jam nullo publico munere fungerentur, ut ipfi potius fibi, quam illi deligerent imperatorem. Ovid. 5. Fast. v. 633. Pars putat, ut ferrent juvenes fuffragia foli, Pontibus infirmos præcipitaffe fenes.. In pontibus fluminum ftabant mendici,. ftipem petentes. Senec. de vita beata, c. 25. In fublicium pontem me transfer, & inter egentes abjice. Juvenal. fat. 4. v. 116. dirufque a ponte fatelles. Adde fat. 14. v. 134. & Martial. I. 10. epigr. 5. & lib. 12. epigr. 32. in fin. Ubi ait Horat. lib. 2.

fat. 2. v. 31. Unde datum fentis, lupus hic Tiberinus, an alto Captus hiet? pontefne inter jactatus, an amnis Oftia fub Tufci? pontes intelligit in Tiberi, de quibus V. in Lupus. PONTIA. V. in Pontina. PONTICULUS, i, ponticello, yspupis, pons exiguus. Cic. 5. Tufcul. c. 20. Ejufque foffe tranfitum ponticulo ligneo conjunxiffet. Adde Catull. carm. 17. ad Colon. v. 3.

PONTICUS, a , um, Пoxes, ad Pontum provinc. fpectans. Colum. 1. 12. c. 35. Pontici abfinthii pondo libram. Ovid. 1. Trift. el. z. v. 94. Pontica terra. Nuces Ponticæ eædem ac Præneftina,

& Avellanæ, ita dicta, quod in Ponto maxime abundent circa Ponticum mare & inde in Græciam, & ex Græcia in Italiam tranf latæ fuerint. Plin. l. 15. c. 22. ¶ Pontici mures, de quib. Plin.

[ocr errors]

1. 8. c. 37. & lib. 15. c. 73. funt, qui apud nos ermellini, pilo albo, & molliffimo. T¶Juvenal. in fi. fat. 6. Pontica ter vi&i medicamina regis. b. e. Mithridatis regis Ponti . TPonticus ferpens apud eund. far. 14. v. 114. eft draco aurei velleris cuftos in Colchide, quæ eft provincia ad Pontum Euxinum fita. T Pontici fauces freti, Senec. in Med. v. 454. h. e. Bofphorus Thracius, lo ftretto di Coftantinopoli. T De radice Pontica V. in Rha. PONTIFEX, tificis, m. Pontefice, ispsus, facer magiftratus, facrorum præfes antiftes, magifter religionis. De notatione ita Varr. 1. 4. de L. L. c. 15. Sacerdotes univerfi a facris dicti: pontifices, ut Q. Scævola Pontifex maximus dicebat, a poffe, & facere: ego a ponte arbitror. nam ab iis fublicius eft factus primum, & reftitutus fæpe, quod eo facra & uls, & cis Tiberim non mediocri ritu fiant. Cic. 2. de Legib. c. 8. Divis aliis alii facerdotes, omnibus pontifices, fingulis flamines funto. Id. de Harufp. refp. c. 6. ad fin. Meam domum P. Lentulus conful & pontifex, L. Lentulus flamen Martialis, L. Claudius rex facrorum, Q. Cornelius, Q. Terentius pontifices minores, omni religione liberaverunt. Id. 3. de Orat. c. 19. fub f. Ut pontifices veteres propter facrificiorum multitudinem, trefviros epulones effe voluerunt, cum effent ipfi a Numa, ut etiam illud ludorum epulare facrificium facerent, inftituti; fic, &c. Ovid. 6. Faft. v. 454. factum dea rapta probavit, Pontificifque fui munere tuta fuit. Horat. l. 3. od. 23. v. 12. Victima pontificum fecurim Cervice tinget. Id. 1. 2. od. 14. extr. & mero Tinget pavimentum fuperbo, Pontificum potiore cœnis. h. e. quæ dabantur a pontificibus, cum magiftratum inibant. V. Adjicialis. T Pontifices diu, præterquam e Patribus, creari non licuit. Sed M. Valerio, & Q. Apulejo Coff. etiam plebs ad hujufmodi facerdotium admiffa eft. Liv. I. 10. c. 6. & fequent. Dividebantur in majores, & minores. Omnibus unus præfectus fuit a Numa, ifque Pontifex Ma ximus appellabatur. Primus Pontifex Maximus fuit Martius Martii filius, Numæ gener. Liv. I. 1. c. 20. ¶ Fuerunt ab initio quatuor. Poftquam autem plebi quoque communicatus Pontificatus eft, quatuor alios creari ex plebe pontifices placuit. Hinc pontificum Collegium dicebatur. Summum facerdotium, & fummam poteftatem habebant. Præerant omnibus facris publicis, privatifque. Leges etiam de facris ferre folebant, deque omnibus caufis ad facra pertinentibus ipfi tanquam fupremi judices, cognofcebant: qua in re & muletandi jus habebant, cum ipfi nulli muleta, nulliufque arbitrio obnoxii effent. Liv. loc. cit. ¶ Pontifex Maximus dicitur, inquit Fest. in Maxinius, quod maximus rerum, quæ ad facra & religiones pertinent, judex fit, vindexque contumacia privatorum, magiftratuumque. Hujufque rei exempla habemus apud Valer. Max. 1. 1. c. 1. n. 2. & Macrob. 1. 1. Saturn. c. 16. quib. loc. & in privatos, & in magiftratus imperium exercuiffe pontifices legimus, religione ageretur. Creabatur a populo in Comitiis, ut apparet ex Liv. l. 25. c. 5. & Cic. 2. Agrar. c.7. Habebat ex Numa facra omnia exfcripta, exfignataque, quibus diebus, quæ ad templa, quibus hoftiis facra fieri deberent, atque unde in eos fumptus pecunia erogaretur. Hinc commentarii & apud Liv. l. 4. c. 3. libri pontificum, & Horat. 1. 2. ep. 1. v. 26. Retinebat dignitatem tota vita: prætexta utebatur. Veftales eligebat, capiebatque edicebat comitia, ifque præerat regis facrorum, & flaminum creandorum caufa: intererat arrogationibus, & adoptionibus lege curiata factis, ne facra privata familiarum aliquid detrimenti caperent. Alia multa ad eum pertinentia V. apud Pitifc. & al. T Pontifex pro Epifcopo, Ve fcovo apud Chriftianos. Sidon. carm, 16. v. 6.

[ocr errors]

cum de

PON

[ocr errors][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][ocr errors][merged small]

PONTIFICALIS, le, pontificale, ispupxends, ad pontificem pertinens.. Cic. 2. de Legib. c. 21. Si pontificalis maneret auctoritas. Ovid. 1. Faft. v. 462. Arcadia facrum pontificale deæ. & l. 3. v. 420. Acceffit titulis pontificalis honos. Liv. I. 10. c. 7. a med. Pontificalia, : atque auguralia infignia. Sueton. in Aug. c. 44. Pontificales ludi. b. e. editi a pontif. max. initio honoris initi. Aufon. in gratiar. a. c. 18. Pontificalia comitia. b. e. quibus præerant pontifices maximi minoribus pontificibus creandis. In frag. Fefti: Pontificale pomarium appellabant locum illum, agrumque prope murum, in quo pontifices fua conftituerent aufpicia. PONTIFICATUS, us, m. Pontificato, dpXspworún, pontificis munus αρχιερωσύνη, & dignitas. Cic. de Harufp. refp. c. 9. Qui ftatas folemnefque cæremonias pontificatu, rerum bene gerendarum auctoritates augurio contineri putaverunt. Vellej. 1. 2. c. 59. Pontificatus facerdotio puerum honoravit. Tacit. Hift. l. 1. c. 77. Otho pontificatus, auguratufque honoratis jam fenibus, cumulum dignitatis addidit. PONTIFICENSIS, & Pontificienfis, fe, cognomen Obulconis oppidi in Hifpania inter Cordubam & Giennam. Plin. l. 3. c. 1. & Infcript. apud Grut. pag. 458. n. 5.

PONTIFICIUM, ii, n. proprie eft auctoritas & poteftas pontificis in rebus facris. Solin. c. 16. ( al. 26.) extr. Devotionis, quam peregre profequebantur, pontificium mox intra fines fuos receperunt. Impp. Gratian. Valentinian. & Theodof. lib. 16. Cod. Theodof. tit. 5. leg. 13. Omnes, qui harum profeffionum vel pontificium fibi, vel minifterium vindicarunt.. T Univerfim fumitur pro munere, facultate, poteftate, jure faciendi aliquid. Gell. l. 1. c. 13. Re femel ftatuta deliberataque ab eo, cujus negotium id, pontificiumque effet. Symmach. 1.3. ep. 17. Pontificio iterati honoris auctus. & lib. 10. ep. 44. Cal. 51. ) a med. Ut æternitati veftræ caufæ iftius pontificium refervarem. Imp. Conftantin. lib. 8. Cod. Theodof. tit. 18. leg. 1. Ut fruendi pontificium habeant, alienandi eis licentia derogetur. Arnob. 1. 2. pag. 89. Ut enim dii certi certas apud vos habent tutelas, licentias, poteftates; ita unius pontificium Chrifti eft dare animis falutem.

PONTIFICIUS, a, um, pontificale, pontificalis. Cic. pro Dom. c. 14. Nego, iftam adoptionem pontificio jure effe fa&tam. Id. 1. de nat. Deor. c. 30. Pontificii libri. T De pede Pontificio. V. Spondæus. PONTILIS, le, ad pontem pertinens, ut Stratus pontilis, apud Veget. 1. 1. c. 56. de re veterin.

PONTINA, feu Pomptina palus, Paludi Pontine, Aufente Palude, palus Volfcorum, in Latio, feu Campania Romana, inter Appii Forum, Tarracinam, & Circejos, olim adeo late patens, ut illam teLe Plin. l. 3. c. 5. triginta tres urbes circumftarent, in quibus erat Pometia. In eam Ufens, & Amafenus fluv. influunt. Per hanc Trajanus viam faxo ftravit ingenti fumptu, ut ejus etiamnum videntur reliquiæ. Id. Plin. I. 26. c. 4. Pontinas. paludes vocat in plur. num. ut & Martial. I. 10. epigr. 74. & Lucan. 1. 3. v. 85. & Sueton. in Caf. c. 44. ¶ Sedes latronum fuit, tefte Juvenal. fat. 3. v. 306. Pontinos, feu Pomptinos campos appellat Martial. . 13. epigr. 112. Pomptinum agrum Liv. I. 2. c. 34. & lib. 6. c. 5. & 6. T Qui Pontina fcribunt, ducunt cum Fefto a Pontia urbe Volfcorum ut Idem it: eft autem in infula ognomine, colonia R. contra & prope Terracinam, apud Liv. I. 9. c. 28. unde Pontiani, orum, apud eund. l. 27. c. 10.) Qui Pompeina, a Pometia cognomine Sueffa, quod itidem Volfcorum oppidum ad eam paludem fitum: quafi per fyncop. fit pro Pometina. T Pontina, feu Pomptina Tribus, una ex rufticis, a palude cognomine fic appellata feu a Pontia urbe modo dicta ut Feft. docet. Addita eft reliquis una cum Publicia circa A. U. CCCXCVII. ut Liv. 1. 7. c. 15. fub fin. fcribit. Infcript. apud Gruter. pag. 549. n. 3. L. Junius L. F. Pontina Ogulnius Mil. Leg. II. &c.

tam,

PONTO, onis, m. navis tranfvehendis jumentis & vehiculis accommodata: five intelligas tabulatum duobus lyntribus fimul colligatis fultum cujufmodi hodieque utimur trajiciendis fluminibus, ubi pontes non funt, religato ad utramque ripam fune, & fequente navi, ubi ille attrahitur: five navem folam plano tabulato conftra& in mari quoque utilem. De hac Caf. 1. 3. B. Civ. c. 29. Plerafque naves in Italiam remittit, ad reliquos milites equitefque tranfportandos: pontones, quod eft genus navium Gallicarum, Limfi relinquit. De priore Aufon. Edyll. 12. feu Technopagn. in Grammaticomaft. v. 10. Lyntribus in geminis conftratus ponto fit, an pons. Paul. Dig. lib. 8. tit. 3. leg. ult. Flumen, in quo pontonibus trajiciatur. Etiam Gell. I. 10. c. 25. inter varia navium nomina pontones recenfet.

PONTUS, i, m. mare, Tóvros, Græca vox mare fignificans apud Poetas. Virg. Georg. 1. v. 356. freta ponti Incipiunt agitata tumefcere. verf. 469. tellus quoque, & æquora ponti. & lib. 4. v. 430. vafti gens humida ponti. Horat. l. 3. od. 3. v. 37. Dum longus inter fæviat Ilion • Romamque pontus. Senec. in Oedip. v. 488. Naxos Egao redimita ponto. Per fynecdochen dicitur de mari Eufeu de toto illo mari, quod eft ab Hellefponto ufque ad Mæotin, ponto Euffino, mar nero. Plin. l. 4. c. 12. poft med. V. Euxinus. Cic. 6. Verr. c. 58. In Ponti ore & anguftiis. b. e. in Bofphoro Thracio. Val. Flacc. 1. 8. v. 180. Craftina namque dies trucis ad confinia Ponti, Cyaneafque vocat. ¶ Item de illa regione Afiæ minoris, quæ ad Ponti litus a meridie fita eft, inter Bithyniam & Paphlagoniam, item quæ inter Paphlagoniam & Armeniam majorem: Pontus etiam Galaticus, Cappadocius, & Polemoniacus cognominata. Sed accuratius de his Geographi. Regnavit in ea Mithridates: quo devicto in provinciam ab Romanis redacta eft. Flor. l. 3. c. 5. & Vellej. 1. 2. c. 38. extr. T Interdum latius accipitur de iis regionibus, quæ ad Ponti litus quodcumque

Tom. III.

[ocr errors]

pofitæ funt, ut dé Tomitana, ubi exfulavit Ovidius, & de Colchide Medea patria. Cic. pro leg. Manil. c. 9. Ex fuo regno fic Mithri dates profugit, ut ex eodem Ponto Medea illa, &c. Adde Serv. ad Ecl. Virg. 6. v. 43. & ad Æn. 1. 9. v. 682. Hinc Ovidii epiftolarum libri ex Ponto. In plur. num. Ponti, orum, Latinitas non recipit, inquit Serv. ad En. 3. v. 104.

POPA, æ, m. Jurus, victimarius, h. c. minifter facerdotis, victimas ad altare admovens, ac feriens. idem erat etiam viêtimarum vènditor: item facrificulus, qui circa domos, facrificiis familias purgaturus, oberrabat. Apparebat ab umbilico involutus vefte, nudus cetera. Serv. ad Æn. 12. v. 120. Limus eft veftis, qua ab umbilico ufque ad pedes teguntur popæ. Apud Montfaucon. To. 4. Antiquit. illuftr. vifuntur popa infra pectus tecti limo ufque ad genua. Sueton. de Calig. c. 32. fub fin. Admota altaribus victima fuccinctus poparum habitu, elato alte malleo, cultrarium mactavit. Popa eft hic, qui malleo bovem tundit: vel qui victimam feriendam tenet: cultrarius, qui jugulat. Propert. l. 4. el. 3. v.61. Illa dies hornis cædem denuntiat agnis: Succinétique calent ad nova lucra popa. Cic. pro Mil. c. 24. Quin etiam audiendus fit popa Licinius nefcio quis, &c. Ubi Afcon. paulo poft ad cap. 25. Licinium quendam de plebe, facrificulum qui folitus effet familias purgare. T Fabrett. lapidem habet, in quo ( cap. 1. n. 75. ) Critonia Q. L. Philenia dicitur popa de infula. h. c. quæ victimis venalibus negotiabatur. pa venter apud Perf. fat. 6. v. 74. eft gulofus, heluo, delicatiffimis epulis faginatus, ut popæ folebant victimarum carnibus expleri: vel qui tot pæne cædit pecudes ad menfam inftruendam, quot pope facrorum caufa. POPĂNUM, i, tónov, placenta lata, tenuis, orbicularis, teste Sui-. da: a TETT, coquo, utpote genus rerum, quæ coquuntur. Harum placentarum ufus in facrificiis fuit, quemadmodum indicat Ariftophanes in Pluto, & Lucianus de facrificiis. Juvenal. fat. 6. v. 540. Scilicet & tenui popano corruptus Ofiris. Panificium Latina appellatione vocat Sueton. in Vefpaf. c. 7.

cus,

?

TP.o

POPELLUS, i, m. popolaccio, vil plebe, gentame, druidicv, plebecula. Horat. I. 1. ep. 7. v. 65. Vilia vendentem tunicato fcruta popello. Perf. fat. 4. v. 15. blando caudam ja&tare popello. POPILYA, vel Popillia Tribus. V. Poblilia. POPILII, vel Popillii, orum, m. gens Romana ex qua familia fuit cognomine Lenatum, cujus princeps M. Popilius Lænas M. F. qui conful fuit quinquies. V. Lenas, & Liv. l. 7. c. 12. 17. 23. & 26. & lib. 9. c. 21. Fuere præterea multi alii clari viri tum honoribus, tum eloquentia. V. Liv. & Cicer. in Bruto. TC. Popilius trib. mil. olim parricidii reus, & a Cicerone defenfus, ejus poftea profcripti caput & manus recidit, & ad M. Antonium detulit. Epit. Livii lib. 120. Senec. Suafor. 7. ¶ Popiliam gentem memorat Cic. I. 2. de Legib. c. 23. T Pro utraque fcribendi ratione Lapidum teftimonia multa congeffit Manut. in Orthograph. POPINA, æ, f. taverna, bettola, λeor, ¿'Jondalov, KOWTHOI, loubi cocta obfonia, & delicatiores cibi venduntur, & comeduntur, ganea: a popa. Eo conveniebant fere gulofi homines, lurcones, heluones, & ventri dediti. Plaut. Pan. 4. 2. 13. Bibitur " eftur quafi in popina, haud fecus. Cic. Phil. 2. c. 28. Hujus in fedibus pro cubiculis ftabula, pro tricliniis popinæ funt. Sueton. in Tiber. c. 34. Dato Edilibus negotio popinas ganeafque ufque eo inhibendi ut ne opera quidem piftoria proponi venalia finerent. Id. in Ner. c. 16. Interdictum, ne quid in popinis coti præter legumina, aut olera veniret cum antea nullum non obfonii genus proponeretur. Cic. Phil. 13. c. 11. In luftris, popinis, alea, vino tempus ætatis omne confumere. Martial. I. 5. epigr. 71. In fellariolis vagus popinis. & lib. 1. epigr. 42. fumantia qui tomacla raucus Circumfert tepidis vagus popinis. Horat. I. 1. ep. 14. v. 21. fornix tibi, & uneta popina Incutiunt Urbis defiderium. Id. 1. 2. fat. 4. v. 62. immunda popinæ. T Metonymice dicitur de ipfis cibis delicatioribus, & largioribus. Cic. Phil. 3. c. 8. Vino atque epulis retentus, & alea eft fi epulæ potius, quam popinæ nominandæ funt. Id. in Pifon. c. 6. Cum ifto ore fœtido teterrimam nobis popinam inhalaffes.

[ocr errors]

POPINALIS, e, doraïnds, ofœprutinos, ad popinam pertinens. Colum. l. 8. c. 16. Jam enim celebres erant delicia popinales. Apul. fub init. 1. 8. Metam. Juvenis natalibus prænobilis, fed luxuriæ popinalis.

[ocr errors]

POPINARIUS, ii, m. tavernajo, bettoliere, ¿Jordans, qui popinam exercet Lamprid. in Alex. Sever. c. 49. fub fin. Cum Chriftiani quendam locum, qui publicus fuerat, occupaffent, contra popinarii dicerent, fibi eum deberi. Jul. Firmic. l. 4. c. 15. Hofpites, popinarii, tabernarii, myropole.

[ocr errors]

POPINATOR, oris, qui popinam frequentat, popino. Macrob. 1. 7. Saturn. c. 14. Apud popinatores pleraque fcitamentorum cernimus propofita.

POPINIA TRIBUS, una ex Rufticis, eadem eft cum Pupinis, ut frequentius legitur: dicta ab agro Pupinio, qui circa Tufculum fuit, ut Feft. docet in Pupinia: cujus agri & Varr. l. 1. R. R. c. 9. item Colum. 1. 1. c. 4. ubi peftilentem, & exilem vocat, & Liv. & Valer. Max. meminere. Infcript. apud Reinef. claff. 6. n. 118. L. Albidio L. F. Popin. Saturnino, &c. Alia apud Donium class. 6. n. 142. Furio Paulo Fur. F. Popinia Paulino &c. Sunt aliæ multæ quib. Pop. fcriptum eft, quod & Popiliam, feu Popilliam fignificare poteft.

in

POPINO, onis, m. leccardo, ghiottone, taverniere, crapulone, dowros, heluo, gulo, qui fe popinis dedit. Varr. apud Non. c. 2. n. 705. Quis poculis argenteis chorum introibit? popino. Horat. 1. 2. fat. 7. v. 39. Imbecillus, mers, fim quidvis, adde, popino. Sueton.

Nnn 2

de

7

« НазадПродовжити »