PH

PHACELIS, idis, V. Fafcelis,
PHEACES, cum, m. Paixxes, pop. Phæacia infulæ, h. e. Corcyræ
Ovid. Met. 13. v. 719. Phæacum rura felicibus obfita pomis

In fingulari num, eft Phæax, cis. Juvenal. far. 15. v. 23. Tam vacui capitis populum Pheaca putavit. Horat. 1. 1. ep. 15. v. 24. Pinguis ut inde domum poffis Phæaxque reverti. h. e. obefus, bene nutritus. Phæaces enim luxu infames fuere. V. epift. 2. v. 28. THEACIA, æ, f. infula maris Ionii, eadem ac Corcyra. Plin. l. 4. c. 12. & Tibull. l. 1. el. 3. v. 3. PHEACIS, idis, f. axis, qua eft ex Phæacia. Ovid. 4. ex Pont. ep. 12. v. 27. Dignam Mæoniis Phæacida condere chartis Cum te Pierides perdocuere tuæ Adde epift. ult. v. 27. Intelligitur autem poema infcriptum Pheacis in quo Ulyffis naufragium ad Phæacia litora, & ejus mora in ejus infula defcribebatur. Fortaffe autem Pheacidis nomine defignabatur Nauficaa Alcinoi Phæacum regis filia, a qua primum Ulyffes naufragus exceptus fuit. V. Homer. Odyff. 5. 6. 7. &c.

PHEACIUS, a, um, Punios, ad Phæaciam infulam fpectans. Ti bull. 1. 4. ad Meffalam, carm. 1. v. 78, Telus Phæacia. PHEACUS, a, um, Paixxos, idem ac Phæacius. Propert. 1. 3. cl. 1. v. 51. Nec mea Phæacas æquant pomaria filvas. PHEAX. V. Phaaces.

PHECASIA. V. Phacofium. PHECASIANI dii dicebantur quorum fimulacra phæcafiis induta erant. Alii intelligunt deos, quorum facerdotes phecafiani dicebantur, quod phæcafia geftarent, quales Athenis, & Alexandriæ fuiffe, Appian... 5. de B. Civ. oftendit. Juvenal. fat. 3. v. 216. hic nuda & candida figna, Hic aliquid præclarum Euphranoris, & Polycleti, Phæcafianorum vetera ornamenta deorum. Al leg. Phecafiatorum, eod. fenfu, Al. vero Hec Afianorum.

PHECASIATUS, a, um, phæcafiis indutus. Senec. epift. 113. Quæ decent phæcafiatum, palliatumque. h. e. Græcum. Petron. in Satyr. cap. 82. Age ergo, inquit ille, in exercitu veftro phacafiati milites ambulant?

.

243.

PHÆCASIUM, ii, n. & Phæcafia, æ, f. forta di calzare, org.oor, genus calceamenti, Græcorum proprium, tum viris, tum mulieribus commune, tum rufticis, tum urbanis: quin & deorum fimulacris aliquando inditum. Senec. 1. 7. de benef. c. 21. Pythagoricus quidam emerat a futore phæcafia. Petron. in frag. Tragur. c. 67. Burm. Galbino fuccinéta cingillo, ita ut infra cerafina appareret tunica, & perifcelides tortæ, phæcafiæque inauratæ. PHEDRA, 2 f. adpe, Minois Cretenfium regis filia ex Pafiphae foror Ariadnes, uxor Thefei filii Egai regis. Athenarum, qui eam fe fecutam, relicta Ariadne, uxotem fibi copulavit , atque ex ea Demophoontem, & Antigonum fufcepit. Hæc amore Hippolyti privigni capta, cum ipfum adducere non potuiffet, ut paternum thalamum confpurcaret, apud patrem eum detulit tanquam ftuprum fibi per vim inferre voluiffet. Tandem Hippolyti morte audita qui patris iram fugiens ab equis difcerptus fuerat, fcelus fuum Thefeo narravit, & Hippolyti enfe, vel laqueo ipfa fibi mortem confcivit. Serv. ad n. 6. v. 14. 445. Hygin. fab. 47. & Senec. in Hippol. PHEDRUS, adpo's, natione Thrax, conditione fervus, & ab Augufto manumiffus, fub Tiberio maxime floruit, & quinque libros fabularum fopiarum fuaviffimis verfibus fenariis, nitidiffimis elegantiffimis compofuit, aureaque illa linguæ ætate digniffimos, præclaris infuper fententiis & memoria mandari dignis locupletiffimos. In recto cafu non fine ratione Gudius putat Pheder dicendum effe, tum ex analogia, quod Σώπατρος, Μένανδρος, Αλέξανδρος, Περ eixos, & fimilia in er exeunt; tum quia fic habetur in vet. lap. apud Gruter. pag. 1111. n. 3. & in alio, quem ipfe refert. Ejus vitam fufius eft perfecutus Jo: Schefferus Argentoratenf. Quod improbum Martial. vocat illo verfu, . 3. epigr. 20. An æmulatur improbi jocos Phædri? vel alium ab hoc intelligit, qui ubique in Fabulis fuis honeftatis, & probitatis amantiffimum fe oftendit: ( neque enim defunt. qui putant noftrum hunc Phædro Augufti L. effe juniorem) Vel fi hunc ipfum fignificat, improbum, h. e. callidum aftutum intelligit in notandis fui fæculi vitiis fub fabellarum allegoria. Simili ratione ufurpatur improbus a Stat. 6. Theb. v. 804. Ipfa vox Grace fignificat hilarem, alacrem, item fplendidum, luculentum, & in tabula marmorea apud Gruter. pag. 347. fub fin. nomen eft equi Circenfis.

PHENOMENA, orum, n. vousva, a paire, oftendo, ab Aftronomis dicuntur , quæ in aere & cælis digna obfervatione apparent. Laftant. I. 2. c. 5. Eum librum, quo phænomena breviter comprehendit, &c. Quædam Lactantii editiones Græce habent prop.ex. De his exftat Arati carmen ab Avieno Latine redditum. PHENON, onis, Pain, ftella Saturni a oxo, luceo. Aufon. Edyll. 18. v. 11. ( ubi al. leg. Pheton. ) & Martian. Capell. 1. 8. pag. 287.

PHÆREUS. V. Pheraus.

PHESTIAS, adis, f. uonis, quæ eft ex Phæftio oppido Creta in mediterraneo, ut Plin. ait l. 4. c. 12. non procul tamen ab Olyffa, & Metallo promontorio. Ovid. 9. Met. v. 715. Inter Phæftiadas que laudatiffima forma Dote fuit virgo.

PHESTIUS, a, um, Painos, ad Phæftium oppidum pertinens, de quo in voce præced. Ovid. Met. 9. v. 668. Proxima Gnofiaco nam quondam Phæftia regno Progenuit tellus. T Pheftius Apollo apud Plin. 1.4. c. 3. dictus eft a Phæfto oppido Locrorum in Gracia.

PHAETHON, ontis, m. wr, filius Selis Egyptii & Clymenes: a pz9w, quod idem ac ow, fplendeo. Hic cum a patre impetraffet, ut uno die currus fui habenas fibi perimitteret, aurigandique imperitus cælum & terram combureret, a Jove fulmine e curru excuffus in Padum fluvium decidit. Cic. 3. Offic. . 25. & 3. de nat. Deor. c. 31. Ovid. 2. Met. Hygin. fab. 152. 154. & 1. 2. Poer. Afiron. c. 42. & Servius ad En. 6. v. 659. & ad En. 10. v. 189. T Gutta Phaethontis eft electrum. Martial. I. 4. epigr. 32. V. Phae thontiades. ¶ Græci Poetæ interdum Phaethontem vocant ipfum Solem. Notatio enim nominis aptius in Solem, quam in Phaethontem cadit. Hos itaque imitatus videtur Virg. 5. En. v. 105. Auroram Phaethontis equi jam luce vehebant. & Sil. 1. 6. v. 3. primique novo Phaethonte retecti Seres. Eadem ratione quidam accipiunt illud Valer. Flacc. l. 3. v. 213. trepidam Phaethon afflavit ab alto Tifiphonen. Sunt etiam qui hic intelligunt equum Aurora.

Per fynærefim fit diffyllabum. P. Varro apud Quintil. I. 1. c. 5. (al. 9.) Cum te flagranti dejectum fulmine Phaethon. PHAETHONTEUS, a, um, ad Phaethontem pertinens. Ovid. 4. Met. v. 246. Poft Phaethonteos vidiffe dolentius ignes. Martial. I. 10. epi gr. 12. Phaethonteus Padus. Claudian. de conful. Prob. Olybr. v. 258. Phaethontea ruina. Id. de Phoenice v. 107. Phaethontei errores. Stat. 1. Theb. v. 221. Phaethontea favilla. b. e. fulmen. Martial. l. 6. epigr. 15. Phaethontea umbra. b. e. populi arboris. V. vocem fequent. PHAETHONTIĂDES, dum f. tres Heliades virgines, Phaethufa, Lampetie, & Lampetufa, filiæ Solis & Clymenes, forores Phaethontis, quæ dun exftinétum fratrem flerent, converfæ funt in alnos arbores, feu in populos, ex quibus perpetuo gutta, tanquam lacrymæ, fluunt deinde in electrum rigefcunt & durantur. Virg. > quæ Ecl. 6. v. 62. & En. 10. v. 190. Ovid. 2. Met. a verf. 340. Senec. in Herc. Oet. v. 185. Ubi moefta fonat Phaethontiadum filva fororum. PHAETHONTIS, idis, patronym. femin. Avien. in Phenom. Arat. v. 792. Illum prolixis dura Phaethontides ulnis Planxerunt. h. e. forores Phaethontis. Martial. 1. 4. epigr. 32. Et latet, & lucet Phaethontide condita gutta. . . electro, quo fudare dicuntur Phaethontis forores in populos verfæ. PHAETHONTIUS, a um Φαεθόντιος ad Phaethontem pertinens. Stat. 1. 2. filv. 4. v. 9. cedat Phaethontia vulgi fabula. Sil. 1. 7. v. 149. nunquam Phaethontius amnis Sauguinea pontum turbaffet decolor unda. b. e. non fuiffet adverfum Romanis prælium, & cæ des facta ab Annibale ad Ticinum & Trebiam amnes qui in Padum incidunt, & cruentas undas cum ejus aquis mifcuerunt. Eodem refer illud ejufd. 1. 17. v. 497. Qui facros Thrafymene, lacus, Phaethontia quique Polluerant tabo ftagna. & verf. 602. & Tyrrhena vada & Phaethontis viderat amnem Strage virum undantem. & lib. 1. v. 131. fluit ecce cruentus Eridanus. T Refertur etiam ad Solem. Sil. I. 10. v. 110. de aquila. Obverfam fpectans ora ad Phaethontia prolem, Explorat dubios Phoebea lampade natos. V

Phaethon.

PHAETHUSA, æ f. 9, filia Solis & Clymenes, foror Phaethontis, Lampeties, & Lampetufæ. Ovid. 2. Met. v. 346. PHAGEDENA, æ, f. oxyédure, immodicus cibi appetitus, edacitas præter confuetudinem: a oxyw, edo, & d, affatim. Translate fic dicitur exulceratio ufque ad offa, celeriter depafcens, faniem male olentem emittens, & ad mortem perducens. Plin. l. 26. c. 11. Phagedanis (quod nomen fine modo efurientium eft, & alias ulcerum) tithymali medentur cum fefamis fumpti. Id. l. 28. c. 18. Ea, quæ phagedænas vocant in ulcerum genere. & lib. 35. c. 15. ad fin. Strongyle phagedanas ulcerum ex aceto fanat. Id. 1. 23. c. 7. ante med. Phagedana remedium eft, ficum imponi. Item de morbo apum, cum ceræ partes vacuæ computrefcunt, & ferpente latius vitio ipfe quoque apes intereunt. Colum. l. 9. c. 13. a med. Sæpe etiam vitio, quod Græci oxydoux vocant, intereunt. PHAGEDENICUS, a, um, ad phagedænam pertinens, ut Phagedanica vulnera. Plin. l. 24. c. 4. PHAGER, vel Phagrus, i, m. odypos, genus pifcis, qui lapidem in capite habere exiftimatur. Plin. l. 32. c. ult. qui lib. 9. c. 16. pagrum vocat. nam Græce etiam Typos dicitur. PHAGO, onis, m. edax, vorax, heluo. Edones, & phagones, inquit Non. c. I. n. 237. ab edacitate ( fcilicet a oxyw, edo ) unum Latinum alterum Græcum. Varr. ibid. Sed propter phagones ficedulam pinguem, aut turdum nifi volantem non video. Vopifc. in Aurelian. c. ult. Vehementiffime delectatus eft phagone, qui eo ufque multum comedit, ut uno die aprum integrum, centum panes vervecem, & porcellum comederet. V. Lipf. Centur. mifcell. 3. ep. 51. ubi alia exempla hujufmodi phagonum refert. PHAGRUS. V. Phager.od PHALACROCORAX, acis, m. pxλxxpоxépx, corvus aquaticus: ita di&tus a naturali calvitie nam Φαλακρός calvum xópx corvum fignificat. Plin. 1. 1o. c. 48. Per Alpes capiuntur & phalacrocoraces, aves Balearium infularum peculiares. PHALA. V. Fala. PHALECIUM, & Phaleucium, & Phalacum, carmen eft hendecafyllabum, ut Vidi credite per lacus Lucrinos: & conftat fpondeo daAylo, & tribus choreis. Di&tum eft a Phaleco poeta Graco inventore, ut docet Diomed. l. 3. pag. 509. Putfch. Servius in Centimetr. pag. 1825. & Terentian. Maur. pag. 2440. ubi pro fpondeo docet admittere etiam iambum & choreum, & Catulli exemplis confirmat. Sulpicia in fat. v. 4. quare nec carmine curro phalaco Nec trimetro Iambo nec, &c. T Aliud eft Phalacium Choriambicum, de quo idem Terentian. pag. 2424. ut Jane pater, Jane tuens dive, biceps, biformis. V. Grammaticos.

PHALANGE, & Palanga, arum, f. curri, odλ«yys, vel peadyyız. De his ita Non. c. 2. n. 725. Phalange dicuntur fuftes teretes, qui navibus fubjiciuntur, cum attrahuntur ad pelagus, vel cum ad litora fubducuntur; unde etiam nunc phalangarios dicimus, qui aliquid oneris fuftibus tranfvehunt. Varro de vita P. R. ibid. Cum Pœnus in fretum obviam veniffet noftris, & quofdam cepiffet, crudeliffime pro palangis carinis fubjecerat, quo metu debilitaret noftros. Caf. I. 2. B. Civ. c. 10, extr. Palangis fubjectis ad turrim hoftium admovent. Item vectes, quibus onera majora a bajulis portantur, flangbe. Vitruv. l. 10. c. 8. Onerum maxima pondera cum feruntur a phalangariis, examinantur per ipfa media centra phalangarum. ¶ Item fuftes generatim, baftoni, pertiche. Plin. l. 7. c. 56. Prælium Afri contra Egyptios primum fecere fuftibus, quos vocant phalangas Id. l. 12. c. 4. In tributi vicem regibus Perfidis e materie ebeni centenas phalangas tertio quoque anno penfitaffe Ethiopas. PHALANGARII, & Palangarii, orum, m. facchini da stanga, qui aliquid oneris fuftibus tranfvehunt. V. Phalange. Vitruv. I. 10. c. 8. Onerum vero maxima pondera cum feruntur a palangariis, hexaphoris, & tetraphoris. T Phalangarii dicuntur etiam milites phalangis. Lamprid. in Alex. Severo, c. 50. Fecerat & phalangem triginta millium hominum, quos phalangarios vocari jufferat. PHALANGITÆ arum m. milites ex phalange. Liv. l. 37. c. 40. Decem, & fex millia peditum more Macedonum armati fuere, qui phalangite appellabantur. Adde lib. 42. c. 51.

PHALANGITES, æ, m. oxλayyitas, genus herbæ. Plin. l. 27. c. 12. Phalangites a quibufdam phalangion vocatur, ab aliis leucanthemon, vel (ut in quibufdam exemplaribus invenio ) leucacantha . Ramuli funt ei nunquam pauciores duobus, in diverfa tendentes: flos candidus, lilio rubro fimilis femine nigro, lato ad lenticula dimidiæ figuran, multo tenuiore radice tenui herbacei coloris Hæc Plin. addens, ejus folio, flore, vel femine fanari phalangiorum ictus.

:

PHALANGIUM, ii, n. oxλyyor, genus aranei: a day, quod idem notat. Plin. l. 18. c. 17. Nafcitur & phalangion in ervo, beftiola aranei generis fi hiems aquofa fit. Id. 1. 8. c. 27. Cervi percuffi a phalangio, quod eft aranei genus cancros edendo fibi medentur. Id. 1. 11. c. 24. Phalangia ex his (araneis) appellantur, quorum noxii morfus, corpus exiguum, varium, acuminatum affultim ingredientium. Adde Celf. I. 5. c. 27. fect. 9. Т Apud Veget. de ve Veterin. l. 3. c. 77. 79. legitur & fphalangium : & cap. 81. in recto fphalangius. TEft etiam herbæ nomen. V. vocem præced.

PHALANGO, feu Palango, as, a. 1. portare a flanga, onus aliquod fufte tranfveho: a Phalanga. Afranius. Et capream unam femilaceram quaterni fimul phalangabant. Ita Perottus in Cornucop. ad epigr. 115. Martial. quem penes fit fides. PHALANTEUS, a, um, & ̧

PHALANTINUS, a, um, adject. a Phalanto, ut Phalanteum Tarentum, h. e. a Phalanto conditum. Sil. I. 11. v. 16. Et, Agna Galefi Phalantini, apud Martial. I. 5. epigr. 38. Eft autem Galefus fluvius Tarentini agri.

PHALANTUS, i, vir quidam Lacedæmonius, qui cum aliquibus fociis in Italiam venit, & Tarentum condidit. Juftin. 1. 3. c. 4. & Horat. 1. 2. od. 6. v. 11. & regnata petam Laconi Rura Phalanto Martial. 1. 8. epigr. 28. Appula Ledæi tibi floruit herba Phalanti. PHALANX, angis, f. fquadrone, terzo, falange, oxλay, in exercitu φάλαγξ, Macedonum fuit agmen peditum fortiffimorum confertis ordinibus quadrata acie, aut cuneata: fimile Romanæ legionis, nifi quod in exercitu Macedonico una tantum phalanx erat ex felectis militibus compofita, robur totius aciei; in Romano plures erant legiones : præterea phalanx fexdecim millibus peditum fere conftabat, ut ex Liv. 1. 33. c. 4. & lib. 37. c. 40. item ex Appiano & Xiphilino colligitur legio fex millia nunquam exceffit. Curt. l. 3. c. 2. Ipfi phalangem vocant peditum ftabile agmen : vir viro arma armis conferta funt. Liv. 1. 31. c. 39. Erant pleraque filveftria circa, incommoda phalangi maxime Macedonum, quæ nifi ubi prælongis haftis velut vallum ante clypeos objecit (quod ut fiat, libero campo eft) nullius admodum ufus eft. ¶ Vegetius I. 2. de re miopus lit. c. 2. etiam Græcis, & Dardanis tribuit, & octo millia hominum habuiffe dicit: unde colligi poteft, plures in uno jufto exercitu habuiffe phalanges. Sed hæc pro temporum, & opum varietate mutari potuerunt. nam & Lamprid. de Alexandro Severo narrat cap. so. extr. phalangem fibi feciffe triginta millium hominum rat ex fex legionibus fimilium armorum. T Dicitur univerfim de cujufcumque gentis agmine, aut caterva. Virg. 6. En. v. 489. At Danaum proceres, Agamemnoniæque phalanges, Ut videre vi&c. & lib. 12. v.662. de Latinis: Soli pro portis Messapus, & Acer Atinas Suftentant aciem circum hos utrinque phalanges Stant denfæ. verf. 551. Tufcorumque phalanx. verf. 277. phalangem vocat octo fratrum pugnantium numerum. Imitatus eft Val. Flacc. l. I. v. 436. T De quacumque multitudine. Prudent. in Pfychons. v. 816. Phalanges culparum. Phalangem facere, ar Atare & denfare ordines Caf. l. 1. B. Gall. c. 24. extr. Helvetii confertiffima acie, phalange facta fub primam noftram aciem fuccefferunt. & cap. 25. Milites pilis miffis facile hoftium phalangem perfregerunt. Adde cap. 52. T Videtur de claffe dici a Virg. 2. En. v. 254. Et jam Argiva phalanx inftructis navibus ibat A Tenedo. Nifi velis intelligere Græcorum exercitum navibus inftructis impofitum.

rum,

PHALARICA. V. Falarica.

, quæ e

PHALARIS, idis, m. aλapes, Tyrannus immaniffimus Agrigentinorum in Sicilia. Præter cetera novorum fuppliciorum inftrumenta, taurum

PHA

415

habuit æneum, Perilli arte fabricatum, in quem immiffi damnati igneque fubje&to > bovis mugitum edebant: cujus muneris nomine cum artifex non leve munus fperaret, juffu Tyranni in taurum conjectus, primus artis fuæ fpecimen præbuit. Ad extremum ipfe quo que Phalaris, cum nimia ejus atrocitas ulterius ferri non poffet, facto in eum univerforum civium impetu, correptus, & ipfi tauro, quo alios exufferat, inclufus, vivus crematus eft. Cic. 2. Offic. c. 7. 3. de not. Deor. c. 33. & lib. 2. c. 7. & Verr. 6. c. 33. Plin. l. 7. c. 56. & lib. 34. c. 8. a med. & Sil. l. 14. a vers. 211. T EL etiam nomen herbæ, de qua Plin. l. 27. c. 12. Phalaris thyrfum habet longum tenuem ceu calamum in fummo florem inclinatum, femen fimile fefamz. T Eft etiam genus avis aquatica apud Varron. l. 3. R. R. c. 11. Plin. l. 10. c. 48. & Colum. I. 8. c. 15. apud quos legitur & phaleris. T In accufativo Phalarin habet pro Phalaridem. Claudian. de B. Gild. v. 186. Phalarin, tormentaque flammæ Profuit, & Siculi mugitus ferre juvenci. PHALERE, arum, f. bardatura, fornimenti da cavallo, púrupa, rù, ea omnia, quibus equus ornatur & inftruitur. Liv. 1. 22. c. 52. Argenti plurimum in phaleris equorum erat. Cic. 6. Verr. c. 12. Phaleras pulcherrime factas, quæ regis Hieronis fuiffe dicuntur, utrum abftulifti an emifti Claudian. epigr. 20. Dumque auro phalera gemmis dum frena renident. Id. de IV. Conful. Honor. v. 548. Turbantur phaleræ, fpumofis morfibus aurum Fumat. His locis Claudian. diftinguit a frenis phaleras, quafi per has fola ephippiorum ornamenta fignificentur: quod idem videre eft etiam in lemmate epigr. 23. ubi legitur De freno, phaleris, &c. item apud Gell. 1. 5. c. 5. & Apulej. l. 10. Metam. Non puto tamen hoc effe perpetuum Per catachrefim dicuntur de ornamentis hominum pretiofioribus gale, abbigliamenti. Liv. l. 9. fub fin. Tantumque Flavii comitia indignitatis habuerunt, ut plerique nobilium annulos aureos, & phaleras deponerent. Sil. 1. 15. v. 254. Tum merita æquantur donis & præmia virtus Sanguine parta capit. phaleris hic pectora fulget, Hic torque aurato circumdat bellica colla. P. Syrus apud Petron, in fragm. Tragur. c. 55. Burm. Matrona ornata phaleris pelagiis. ¶ Ex Floro difcimus. 1. c. 5. ab Etrufcis ad Romanos phalerarum ufum tranfiffe una cum trabeis, curulibus fellis , prætexta', annulis ceterifque infignibus. Quin aliquamdiu Imperatorum, & Regum propriæ fuiffe videntur. quod Barth. adnotavit ad Claudiani loc. cit. de iv. conful. Honor. Idem Flor. in fin. c. 10. l. 3. Ipfe ille rex, fupplex cum in caftra veniffet, tum & phaleras, & fua arma ante Cafaris genua projecit. ¶ Fuerunt inter militaria præmia, quibus virtus pugnantium donabatur. Liv. l. 39. c. 31. fub fin. Juvenal. in fin. fat. 6. Sueton. in Aug. c. 25. Gell. I. 2. c. 11. & Silius modo allatus. T Metaphorice dicuntur de rebus externis, fucatis, & fpeciem boni præfeferentibus. Perf. fat. 3. v. 30. Ad populum phaleras ego te intus & in cute novi. De ornatu dicendi Martian. Capell. initio 1. 3. Rurfum Camena parvo Phaleras parat libello. Symmach. ep. 83. ( al. 89.) Præter loquendi phaleras, quibus te natura ditavit. Sidon. fub fin. ep. 9. l. 1. Collata veftris mea carmina, non heroicorum phaleris, fed epitaphiftarum næniis comparabuntur. T Ex antiquiff. Annalibus Plin. 1. 33. c. 1. circa med. recitat hæc verba Sed & phalera pofita: quæ femininum genus fingularis numeri oftendere videntur: fed fimilius eft veri, effe neutrum plurale, Græco more, i øźλæpœ.

Liv.

&

PHALERĀTUS, a, um, bardato, abbigliato, phaleris ornatus. 1. 30. c. 17. ad fin. Munera , quæ legati ferrent regi fagula duo purpurea, & equos duo phaleratos, &c. TDe hominibus. Petron. in Satyr. c. 28. Letica impofitus eft, præcedentibus phaleratis curforibus quatuor. Suet. in Ner. c. 30. extr. Soleis mularum argenteis, canufinatis mulionibus armillata & phalerata cum Mazacum turba , atque curforum. Prudent. in Pfychom. v. 30. Ilia hoftile caput, phalerataque tempora vittis Altior infurgens labefactat. ¶ Translate Terent. Phorni. 3. 2. 14. Adeon' te effe incogitantem atque impudentem, ut phaleratis dictis ducas me & meam ductes gratiis? con belle paroline, verbis in fpeciem honeftis, fed dolofis.. PHALEREUS, a, um, øxλnpatos, δε φαληρεύς, ad Phaleram, Φαληρὸν, pertinens, qui eft portus Athenarum prope Piraeum ut Plin. l. 4: c. 7. docet. Hinc Phalereus Demetrius philofophus phyficus Alexandrina bibliothecæ præfectus. Phædr. 1. 5. fab. 1. Demetrius qui dictus eft Phalereus, Athenas occupavit imperio impróbo. Nep. in Themift. cap. 6. Cum Phalereo portu neque magno neque bono Athenienfes uterentur, hujus confilio triplex Piræci portus conftitutus eft. PHALERIS. V. Phalaris. PHALEUCIUM. V. Phalacium. PHALLICA n. xxx, carmina in honorem Bacchi, item Priapi a pès, penis. Phallicus auctor est ille : qui Priapea fcripfit, quæ perperam Virgilio quidam tribuunt. Sed hæc Græca PHALLOPOTA. V. Drilopota. PHALLOVITROBŎLUS, i, m. poculum obfcenæ figuræ, Priapus ex vitro, apud Capitolin. in Pertinace c. 8. ubi alii leg. Phallovitrobelum, alii Phalloveretroboli cod. fenfu. PHALLUS, i, m. øès, penis ligneus, vel vitreus, vel coriaceus quem in Bacchi feftis plauftro impofitum per rura & urbes magno honore circumferebant ut Auguftin. 1. 7. de Civ. Dei c. 21. narrat. Arnob. I. 5. pag. 176. Pudor me habet, Alimontia illa proferre myfteria, quibus in Liberi honorem Patris phallos fubrigit Græcia, &c.

funt.

orum,

ima

ret. c. 30. SI. PHANTASIA,, f. fantafia, immaginazione, xvmusic, vifum, go rerum animo infidentium. Ita dicta eft a pairouas, appareo, quia fpecies rerum, quas fentimus, vel etiam fentire nos putamus, intus apparent Grace Cic. 1. Acad. cap. 11. In qua primum de fenfibus ipfis quædam dixit nova, quos juntos effe cenfuit e quadam quafi impulfione oblata extrinfecus, quam ille pxoiz, nos vifum apφαντασίαν pellemus, licet. Apud Rhetores accipitur pro mentis conceptu,. concetto, idea, penfiero. Senec. Suafor. 2. a med. Ceftius cum defcripfiffet honores, quos, &c. adjecit: per fepulcra noftra jurabitur. Nicetas longe difertius hanc phantafiam movit, &c. ¶ Phantafia, non homo, convicium apud Petron. in fragm. Tragur. cap. 38. Burm. fub fin. quafi fpecies & fimulacrum hominis non homo: vel homo jactabundus & vanus, PHANTASMA, atis, n. oxux, fpecies, vel imaginatio falfa, quales funt, quas dormientes videre fibi videntur. Hinc & pro fpectro fumitur. Plin. l. 7. ep. 27. Velin fcire, effe aliquid phantafmata & habere propriam figuram, numenque aliquod putes, an inanem & variam ex metu noftro imaginem accipere. Adde Prudent. in Hamartig. v. 59.

PHANTASOS. V. Morpheus.

PHAON, onis, m. d, juvenis Lesbius, quem Sappho poetria perdite amavit, & ab eo contempta fuit. Martial. I. 10. epigr. 35. V. Ovid. Heroid. ep. 15.

PHAREUS, a, um, apatos, ad Pharas pertinens : quod eft multorum oppidorum nomen: h. c. in mediterraneis Crete tefte Plin. 1. 4. c. 12. item in Laconia, quod fæpius Phere dicitur in Theffalia in Boeotia. Stat. I. 2. Theb. v. 163. longum enumerare Pharæos, baliofque duces. PHARETRA, 2, f. faretra, turcaffo, oxsérpx, theca, ubi fagittæ reponuntur : παρὰ τὸ φέρειν τα τρᾶσαι δυνάμενα. Virg. n. 1. v. 327. Succinctam pharetra, & maculofa teginine lyncis. Horat. l. 1. od. 22. v. 3. Nec venenatis gravida fagittis, Fufce, pharetra. Virg. 1. En. v. 504. illa pharetram fert humero. Stat. 4. Theb. v. 259. Amyclaas humeris aptaffe pharetras. Propert. I. 2. el. 9. v. 10. Et pharetra ex humero Gnofia utroque jacet. Ovid. 2. Met. v. 419. pharetram exfuere humero. lib. 5. v. 379. folvere. . . aperire ad depromendas fagittas.

PHARETRATUS, a, um, fornito di faretra, pharetra inftructus. Virg. 11. n. v. 649. pharetrata Camilla. Id. 4. Georg. v. 290. pharetrata Perfis. . . quæ fagittis maxime delectatur, & pallet. Sic b. Horat. 1. 3. od. 4. v. 35. pharetrati Geloni. Ovid. Met. 1o. v. 525. pharetratus puer b. e. Cupido. Id. l. 1. Amor. el. 1. v. 10. pharetrata virgo. b. e. Diana Val. Flacc. I. 6. v. 696. pharetrata tapetia. b. e. in quibus eft pharetra. PHARETRIGER a um, qui pharetram fert. Sil. l. 14. v. 286. Clade pharetrigeri fubnixas regis Athenas. b. e. Xerxis Perfarum regis.

PHARIA, æ, f. infula Illyrici maris cum oppido. Plin. in fin. 1. 3. nunc Liefina. ¶ Pharia uva nobilis olim in Pifano agro. Plin.

L. 14. c. 3. PHARIACUS, a, um, Pharius, Egyptius. Apul. I. z. Metam. Per incrementa Nilotica, & arcana Memphitica, & fiftra Phariaca. PHARIAS. V. Pareas.

um,

PHARICON, vel Pharicum, ci, n. opinor, genus veneni, ita dicti a Pharico inventore. Plin. I. 28. c. 10. Scribon. Larg. compof. 195. PHARISEUS, i, m. oxos, una ex tribus Judæorum fectis 2 ceteris religione & fanctitate diftin&ta. Quare ipfum nomen Hebraice feparationem fonat. Secunda fecta erat Sadducæorum tertia Effæorum. Tertull. de præfcriptionib. cap. 45. Prætermitto Pharifæos, qui additamenta quædam legi adftruendo a Judæis divulfi funt ; unde etiam hoc accipere ipfum, quod habent, nomen digni fuerunt. Adde Hieronym. adverf. Lucifer. fect. 23. T Adjective Sedul. I. 4. v. 66. Poft Dominus Pharifæa petit convivia cœnæ. PHARISAYCUS, a, Φαρισαϊκός ad Pharifæos fpectans. Hieron. contra Vigilant. fect. 9. Quafi fepulchra Pharifaica foris dealbata. PHARITE, arum m. incolæ Phari. V. Pharus. Hirt. de B. Alex. c. 17. ad fin. & cap. 19. PHARIUS, a, um ad Pharum pertinens. Lucan. 1. 9. v. 1004. Septima nox Zephyro nunquam laxante rudentes Oftendit Phariis Egyptia litora flammis. b. e. ignibus, qui in turri Phari ardebant. Item univerfim Egyptius. Ovid. Faft. 5. v. 619. (& Martial. I. 10. epigr. 48.) Pharia juvenca. b. e. Io, Ifis. Id. 1. ex Pont. ep. 1. v. 38. Jactantem Pharia tinnula fiftra manu. Tibull. I. 1. el. 3. v. 32. Pharia turba. h. e. Iliaci, ut Brouchuf. contendit. Martial. l. 4. epigr. 11. Pharia conjux h. e. Cleopatra uxor M. Antonii. Val. Flacc. I. 4. v. 408. Pharia terra. & lib. 1. v. 644. Phariæ carina. & lib. 7. v. 113. Phariæ matres. Lucan. 1. 3. v. 260. Pharia unda. h. e. Nilus. & lib. 4. v. 257. Pharium æquor lib. 2. v. 636. Pharii reges. Id. 1. 4. v. 724. Phariæ afpides. lib. 9. v. & 209. Pharium fcelus. b. e. quo Pompejus occifus eft. Martial. 1. 1. epigr. 89. Phario nutantia pondera faxo. b. e. Egypti pyramides Al. leg. Pario. Stat. 1. 2. filu. 1. v. 161. Pharii Palæftinique liquores. b. e. unguentum quoddam Egyptiis familiare. V. Gevart. Apud eund. 1. 3. filu. 2. v. 22. Pharius annus eft annona annua ex Egypto. Sic Claudian. de B. Gild. v. 57. Memphis fi forte negaffet Penfabam Pharium Gætulis meffibus annum. Juvenal. fat. 13. v. 85. Pharium acetum. V. Acetum. Stat. 1. 5. filv. 3. v. 244. Pharii dolores. b. e. luctus Egyptiarum matrum in facris Ifidis, ob memoriam mutationis ejus in vaccam vel ob amiffum maritum Ofiri

PHARMACOPOLA, æ, chi vende niedicine, Speziale, oupuxxorMK, qui pharmaca vendit a whow, vendo & uxxo, medicamentum. Olim alii erant pharmacopolæ, quam hodie. Nunc etiam fimplicia divendunt, atque ex Medicorum præfcripto pharmaca concinnant. Olim fimplicia divendebant feplafiarii, qui Græcis TOTA. Pharmacopolæ autem non ex alieno agebant præfcripto, fed ipfimet remedia concinnabant, venaliaque habebant, quales nunc Me dici circunforanei, qui per fora, atque urbes curfitant, & peritiam fuam, ac remedia jactando fimplici popello fublinere os folent, cerretani. Cato apud Gell. l. 1. c. 15. Itaque auditis, non aufcultatis, tanquam pharmacopolam: Nam ejus verba audiuntur verum ei fe nemo committit Gæger eft. Cic. pro Cluent. c. 14. Tum repente Anconitanum quendam L. Clodium pharmacopolam circunforaneum aggreditur Adde Horat. l. 1. fat. 2. v. 1. & Scribon. Larg. compof.

pauperem

PHARMACUM, ci, n. oxuxxor, medicamentum. Vox media eft, quales multas recenfet Gell. l. 12. c. 9. & Cajus Dig. lib. 50. tit. 16. leg. 236. Sumitur enim & prò medicamento falutifero, & pro veneno malo, feu toxico, quemadmodum & Latine medicamentum vox media eft, & tam in malam, quam in bonam partem accipitur, ut Nonius auctor eft cap. 4. n. 297. PHARMACUS, i, m. expanòs homo facer, exfecrabilis devotus. Servius ad n. 3. v. 75. inorem fuiffe apud Maffilienfes, ut quoties peftilentia laborarent unum aliquem abjectum, & hominem eligerent, qui fe pro civitate devoveret, & annum publice altus exquifitis ciborum deliciis, tandem ornatus verbenis, & facris veftibus tota urbe circumductus " omniumque exfecrationibus oneratus, ut in eum mala civium reciderent, extra urbem faxis obrueretur, aut præceps daretur e rupe, aut ad aras communis vi&tima mactaretur. Quam rem narrat etiam vetus Scholiaft. Statii ad I. 10. Theb. v. 793. Hic igitur xpuznos dicebatur. Hefych. panis, καθαρτήριοι, περικαθαίροντες τας πόλεις . Hinc Perron, in Satyr. de eo, qui partem corporis quafi devoverat, vel qui fceleftus eft, ac deteftabilis, cap. 107. extr. Cui deo crinem voviti? Pharmace, refponde.

PHARNACEON, i, n. herba, genus panacis, folio longiore, & ferrato; ita dictum a Pharnace rege inventore. Plin. l. 25. c. 4. PHARSALIA, 2, f. regio circa Pharfalum. Ovid. 15. Met. v. 824. & Catull. carm. 63. de nupt. Pel. v. 37. V. vocem fequent. T Pharfalia terra, dixit Liv. l. 33. c. 6. fub fin. V. Arabia. PHARSALICUS, a, um, ad Pharfaliam pertinens, quæ regio eft Thef faliæ, ubi Pharfalus oppidum, & Pharfalici campi, celebres pugna & victoria C. Cæfaris contra Pompejum, de qua V. Cæfarem ipfum 1. 3. B. Civ. cap. 82. Flor. l. 4. c. 2. Lucan. l. 7. &c. & Augufti contra Brutum & Caffium, de qua Flor. 1. 4. c. 7. Vellej. 1. 2. c.70. &c. Ovid. 15. Metam. v. 823. Illius aufpiciis obfeffæ moenia pacem Victa petent Mutine: Pharfalia fentiet illum, Emathiaque iterum madefacti cæde Philippi. T Secunda fyllaba corripi etiam poteft. V. in voce fequenti.

PHARSALIUS, a, um, Pharfalicus. Catull. carm. 63. de nupt. Pel. v. 37. Pharfaliam coeunt Pharfalia tecta frequentant. Al. priore loco leg. Pharfalum, alii inducunt fynærefim. Calpurn. Ecl. 4. v. 101. Nec mora Pharfalia folverunt fibila canna. Al. aliter leg. PHARSALOS, & Pharfalus, li, f. nomen urbis de qua V. in Pharfalicus. Lucret. 1. 6. v. 350. Emathis æquorei regnum Pharfalos A

PHARUS, & Pharos, i, f. pos, oppidum Egypti apud Alexandriam, in infula cognomine, oblonga, parvaque, continenti pane juncta, contra Canopicum oftium Nili. In ea ingens turris a Ptolemao Philadelpho rege Softrati Gnidii opera DCCC talentis exftru&ta eft, albo lapide, quæ inter feptem orbis miracula numeratur ex qua lumen per noctem navigantibus elucebat, ut eft apud Plin. 1. 36. c. 12. fub fin. Unde ut Solinus fcribit c. 32. ( al. 45.) fub fin. machinæ in portubus ad prælucendi minifterium ædificate Phari deinceps apud omnes gentes appellari cœptæ funt Val. Flacc. 1. 7. v. 84. claramque ferena Arce Pharon fubiit. Suet. in Tib. c. 74. Turris Phari terræ motu Capreis concidit. Stat. l. 3. filv. ult. v. 100. Teleboumque domos, trepidis ubi dulcia nautis Lumina noivaga tollit Pharus æmula Luna. T Hanc turrim cum diruiffet Cafar bello Alexandrino, reftituit Cleopatra Egypti regina. Sic enim intelligendus eft Ammian. I. 22. c. 16. (al. 41.) ut adfcripfit Valefius. TPharus ponitur interdum pro Egypto, ut regina Phari, Stat. 1. 3. flu. 2. v. 102. Sic Lucan. 1. 8. v. 433. Petimus Pharon, arvaque Lagi. PHASCOLA (xx, T) appellant Græci, quas vulgus peras vocat. Paul. ex Fefto. PHASELARE. V. Facelare.

PHASELINUS,

a um ad Phafelidem pertineus, quæ convallis eft Judea, ubi plurima lilia: unde Phafelinum oleum cognominatum eft, quod fæpius lirinon dicitur, h. e. e liliis. Plin. l. 23. c. 4. ad fin. & lib. 20. c. 5. PHASELIS, idis, f. xonis, urbs Pamphylia in Lycia confinio, lim piratarum fedes. Cic. 6. Verr. c. 10. Lucan. 1. 8. v. 251. te primum , parva Phafeli, Magnus adit. Adde Plin. l. 5. c. 27. convallis Judææ. V. vocem præced,