quæ

PERVULGO, & Pervolgo, as, avi, atum, a. 1. far comune a tutti divolgare, diffeminare, pubblicare, dixée, cum vulgo communico, in vulgus fpargo, divulgo, diffemino. Lucret, l. 5. v. 1160. caufa deum per magnas numina gentes Pervulgarit, & ararum compleverit urbes. Cic. pro Sull. c. 15. Illas tabulas non occultavi, non continui domi, fed defcribi ab omnibus ftatim librariis, dividi paffim, & pervulgari atque edi populo R. imperavi. Id. pro Col. c. 16. Mulier, quæ fe omnibus pervulgaret. h. e. proftitueret. Id. 2. de Invent. c. 39. Præmia virtutis & officii fan&ta & cafta effe oportere, neque ea aut cum improbis communicari aut in mediocribus hominibus pervulgari. Q. Cic. de petit. conful. c. 11. a med. Opesuram fuam pervulgare, & communicare. b. c. valgo paffim offerre. Sil. l. 7. v. 193. Pervulgare nomen alicujus. T Eft etiam pervagari, pererrace, obire, luftrare, girare, andar vagando, correre: quafi per vulgus ire. Enn. apud Non. c. 3. n. 92. Craffa pulvis oritur omnem pervolgat cæli fretum. Al. leg. pervolat. Pacuv. apud Varron. l. 6. de L. L. c. 5. Halcyonis ritu litus pervolgans furor. (fic Senec. in Agam. v. 775. Jam pervagatus ipfe fe fregit fu

-ror.

Al. leg. pervolans feror Lucret. 1. 2. v. 163. & lib. 4. v. 2208. Tempore, quo folis pervolgant lumina cælum. Id. l. 2. v. 346. Et quæ pervolgant nemora avia pervolitantes. PES, pedis, m. piede, Ts, modes, extrema, & infima pars corporis, qua animal infiftit, & ingreditur: a voce Græca allata. Cic. de Univ. c. 6. Itaque nec ei manus affinxit, nec pedes, nec alia membra, quibus, &c. Id. 2. Tufcul. c. 22. Nos, fi pes condoluit, fi dens, ferre non poffumus. Id. 1. de Orat. c. 54. Calcei habiles & apti ad pedem. Ovid. 5. Met. v. 264. ictus pedis. calcio. & lib. 12. v. 304. certamine pedum vincere. nel corfo. & Plaut. Epid. 5. I. in fin. Provocare aliquem pedibus. sfidare al corfo . & Liv. 1. 8. C. 8. Pede preffo. a piè fermo. & lib. 9. c. 22. ad fin. Defcendere ad pedes. fmontar da cavallo. Propert. lib. 2. el. 5. v. 29. quæ limina TPedem ferre, ponam, Quæ nunquam fupra pes inimicus eat? ire. Virg. Georg. 1. ບ. 11. Ferte fimul Faunique pedem, Dryadefque puellæ. venite. & Senec. in Med. v. 862. Huc fert pedes & illuc. va or qua, or là. Et inferre pedem, introire. Cic. pro Cecin. c. 14. Pedem cum intulero, atque in poffeffionem veftigium fecero. quando fard entrato. Et ponere eod. fenfu. Id. ibid. c. 11. Si in fundo pedem pofuiffes. Id. Phil. 2. c. 19. extr. Quid erat in terris ubi in tuo pedem poneres? Id. Phil. 3. c. 11. Hodierno die primum in poffeffionem libertatis pedem ponimus. Et efferre, egredi. Plaut. Bacch. 3. 3. 19. Digitum longe a pædagogo pedem ut efferres ædidibus. Cic. Attic. l. 6. ep. 8. Pedem porta non plus extulit, quam domo fua. non è ufcito. Et referre, revocare, regredi retro ire. Ovid. Heroid. ep. 15. v. 186. Cum profugum poflis ipfe referre pedem. ritornare. & Quintil. l. 6. c. 4. ad fin. Ab iis, quæ non adjuvant, quam molliffime pedem oportet referre. ritirarfi. & Virg. 9. En. v. 125. revocatque pedem Tiberinus ab alto. Conferre, congredi, venir alle firette, azzuffarfi. Liv. I. 26. c. 39. circa med. Collato pede rem gerere. Cic. pro Planc. c. 19. a med. Non poffum magis pedem conferre, ut ajunt, aut propius accedere. Pedibus, aut navi. Cic. de Senect. c. 10. ambulando, non equo, aut curru " ad fin. Mafiniffam nonaginta annos natum, cum ingreffus iter pedibus fit, in equum omnino non afcendere. quando s'è pofto in viaggio a piedi. & Sueton. in Aug. c. 53. In confulatu pedibus fere, extra confulatum fæpe adoperta fella per publicum inceffit Item terra, non mari, per terra. Cic. in Vatin. c. 5. Cum illud iter Hifpanienfe pedibus fere confici foleat aut fi quis navigare velit, certa fit ratio navigandi. Propert. 1. 2. el. 20. v. 63. Seu pedibus Parthos fequimur, feu claffe Britannos. Adde Cicer. 1. 5. ad Attic. ep. 9. & Gafar. 1. 2. B. Civ. c. 21. fub fin. Pedibus merere, peditem militare, militare da pedone, nella fanteria. Liv. ¶ Conjicere fe in pedes, fugæ fe dare. Terent. Phorm. 1. 4. 13. Et omiffo verbo, Id. Eun. 5. 2. 5. Ubi vidi, ego me in pedes, quantum queo, in angiportum quoddam defertum. a gambe. Servus a pedibus, quo mittendo ultro citroque dominus utitur lacche, vallero, curfor. Cic. Attic. 1. 8. ep. 5. Pollicem, fervum á pedibus meum, Romam mifi. Al. leg. a pedibus meis. Sunt etiam qui fufpicantur illa fervum a pedibus non effe Ciceronis, fed alicujus Grammatici explicantis. Hujus Pollicis meminit Cic. etiam lib. 11. ep. 4. extr. & lib. 13. ep. 46. & Fam. 14. ep. 6. quibus locis officium quidem ejus huc illuc itandi indicat, fed a pedibus nunquam appellat neque aliud ego vetus monumentum hujus appellationis adhuc reperi. T Servus ad pedes, qui ad pedes domini cœnantis præfto erat. Martial. lib. 12. epigr. 89. Bis Cotta foleas perdidiffe Senec. lib. queftus, Dum negligentem ducit ad pedes vernam

1. 24.

c. 18.

:

de

bac pedibus, formula, qua de iis utimur , quæ nihil curamus Aut timemus, quæ contemnimus: ductum ex eo, quod reos, & contemptibiles homines, & victos hoftes pedibus trahi mos fuit, ut de Hectore ab Achille tracto & Caco ab Hercule legimus: item de Sejano &c. Cic. Attic. l. 4. ep. 16. Fratrem mecum & te fi habebo, per me ifta pedibus trahantur. Al. leg. trahuntur. Id. Fam. 7. ep. 32. De judiciis quod quereris, multo laboro minus trahantur per me pedibus omnes rei. V. Juvenal. fat. 5. v. 125. Ante pedes, quæ fub oculis, & præfentia funt, & omnibus obvia. Terent. Adelph. 3. 4. 22. ( al. 3. 3. 32. ) Iftuc eft fapere, non quod ante pedes modo eft, videre, fed etiam illa, quæ futura funt, profpicere. Cic. 3. de Orat. c. 40. Ingenii fpecimen eft quoddam, tranfilire ante pedes pofita, & alia longe repetita fumere. ¶ Pedem, aut pedes tollere, extollere in re turpi obfcenaque locum habet. Martial. 1. 10. epigr. 81. & lib. 11. epigr. 72. & Novius apud Non. c. 7. n. 49. quibus locis illuftratur jocus Ciceronis in Clodium, ejufque fororem lib. 2. ad Attic. ep. 1. ¶ Stans pede in uno quippiam facere dicitur, qui cito, & nullo labore facit. Horat. I. 1. fat. 4. v. 9. de Lucilio. in hora fæpe ducentos, Ut magnum, verfus dictabat, ftans pede in uno T Contra omni pede flare, omni contentione adhibita & totis viribus incumbendo. Quintil. lib. 12. c. 9. ad fin. Itaque in his actionibus omni, ut agricolæ dicunt, pede ftandum eft. ་ In pedes, præmiffis pedibus, coi piedi inanzi. Plin. l. 10. c. 53. a med. Aves omnes in pedes nafcuntur contra quam reliqua animalia. ¶ Pede terram pulfare, faltare, ballare. Horat. l. 1. od. 37. v. 1. nunc pede libero Pulfanda tellus. Sic od. 4. v. 7. alterno pede terram quatere. & lib. 4. od. 1. v. 27. pede candido In morem Salium ter quatient humum. TIlla fupplicis & demiffi funt, Cicer. l. 1. ad Attic. ep. 14. a med. Ad pedes omnium fingillatim accidente Clodio , ut, &c. & lib. 4. ep. 2. a med. Abjecta toga, fe ad generi pedes abjecit. & pro Sext. cap. 11. fub fin. Vos pro meo capite ad pedes lenonis impuriffimi projeciftis. & Phil. 2. c. 18. Filius fe ad pedes meos profternens, lacrymans te mihi commendabat. Id. Verr. 7. c. 49. Mater mihi ad pedes mifera jacuit. Ovid. 9. Mer. v. 605. Amplectique pedes, affufaque pofcere vitam. Id. Heroid. ep. 12. v. 186. ante pedes alicujus procumbere . Flor. . 4. c. 11. ad fin. Regina ad pedes Cæfaris provoluta. T Religio fuit veteribus locum aliquem ingreffuris, nifi dextrum pedem priorem intuliffent. finiftrum enim omen habebatur, aliter feciffe. Habes exemplum apud Petron. in Satyr. c. 30. atque hinc eft, quod Vitruv. 1.3.0. 3. gradus templorum impares effe jubet, ut cum dextro pede primus gradus afcenditur, id in fummo primus ponatur. T Etiam offenfio pedis in limine exeuntis aut ingredientis habita eft mali ominis. Tibull, l. 1. el. 3. v. 19. O quoties ingreffus iter mihi triftia dixi Offenfum in porta figna dediffe pedem! Adde Ovid. 1. 1. Amor. el. 12. v. 3. & Val. Max. l. 1. c. 4. Sect. 2. & Plin. l. 2. c. 7. a med. Dexter, felix, fecundus pes, felix acceffus, adventus boni ominis. Virg. 8. Æn. v. 302. Et nos, & tua dexter adi pede facra fecundo. Sil. I. 7. v. 171. Attulit hofpitio pergenten ad litora Calpes, Extremumque diem, pes dexter, & hora Lyæum. Ovid. 1. 1. Faft. v. 514. Ripaque felici tacta fit ifta pede. Auguftin. epift. 44. ad Maxim. Grammat. circa med. Nymphauio quid aliud fignificat, quam boni pedis hominem, id eft cujus adventus afferat aliquid felicitatis? ficut folemus dicere, fecundo pede introifie, cujus introitum profperitas aliqua confecuta fit. TNec coput, ne pedes, proverb. V. Caput. Pedibus pecunia compenfaaliud proverb. Catonis apud Cicer. pro Flacc. c. 29. quo fignificatur, agros ab urbe remotos minore quidem pretio emi, fed itinerum labore pretium compenfari. T Translate pes dicitur de aliis rebus. Senec. 1. 2. de benef. c. 34. Pedem & noftrum dicimus, & lecti, & veli, & carminis. Ovid. Met. v. 660. menfam fuccinta tremenfque Ponit anus. menfæ fed erat pes tertius impar: Tefta parem fecit. Plin. l. 34. c. 2. fub fin. Antiquiffima æris gloria Deliaco fuit, tricliniorum pedibus, fulcrifque. Varr. 1. 1. R. R. c. 27. ad fin. Malo de meis pedibus audire, quam quemadmodum pedes betaceos feri oporteat. b. e. cauliculos. Ammian. lib. 14. c. 8. ( al. 26.) Orontes imos pedes Caffii montis prætermeans, funditur in In ædificiis quid fit pes planus, Pes veli eft imus veli angulus, vel potius funis, quo imus veli angulus utrinque religatur ad latera navis, ut expanfum fit, & ventum concipiat: quod munus in fummo velo antenna præftat. Hunc & Græci vocant. Duplex eft, dexter, & finifter: ille dicitur Italice poggia, hic orza. Catull, carm. 4. v. 19. læva five dextera Vocaret aura, five utrumque Jupiter Simul fecundus incidiffet in pedem. Ovid. 3. Faft. v. 565. Nacta ratem

nihili

3. Sub pedibus effe dicuntur, quæ in ter cœnam ebrius dixiffet. ditione & poteftate funt. Virg. 7. En. v. 99. quoruinque ab ftirpe nepotes Omnia fub pedibus ,qua fol utrumque recurrens Afpicit Oceanum, vertique regique videbunt. Adde Sil. l. 17. v. 145. Sic Liv. 1. 34. c. 32. Argos & Lacedæmonem, duas clariffimas urbes fub pedibus tuis relinquemus ? ¶ Sub pedibus ponere, facere. Senec. in Herc. Oet. v. 107. Quifquis fub pedibus fata rapacia, Et puppem pofuit fluminis ultimi, &c. Sic Ovid. Met. 14. v. 488. dum pejora timentur, Eft in vota locus: fors autem ubi peffima rerum Sub pedibus timor eft, fecuraque fumma malorum Adde lib. 1. Trift. el. 8. v. 15. T Pedem opponere, adverfari, obftare, fupplantare. Ovid. 4. ex Pont. ep. 6. verf. 7. Perftat enim Fortuna tenax, votifque malignum Opponit noftris infidiofa pedem. ¶ Pedem trabere, claudicare, zoppicare. Translate de verfu fcazonte Ovid. de remed. amor. v. 377. Liber in adverfos hoftes ftringatur Lambus, Seu celer, extremum feu trahat ille pedem. ¶ Trabantur

pero curfu. quod Virg. dixit 4. En. v. 587. æquatis claffem procedere velis. V. Æquatus. T Hinc facere pedem eft velum extenfis imis funibus, expandere, ut ventum concipiat. Virg. 5. Æn. v. 828. jubet ocius omnes Attolli malos, intendi brachia velis. Una omnes fecere pedem pariterque finiftros, Nunc dextros folvere finus: una ardua torquent Cornua, detorquentque. Proferre pedem, alterutrum veli angulum, laffato remiffoque fune pro venti flatu in anteriorem partem protendere, andar a poggia, o ad orze. Plin. 1. 2. c. 47. ad fin. Iifdem autem ventis in contrarium navigatur prolatis pedibus, ut notu plerumque adverfa vela concurrant. Lucan. eod. fenfu dixit l. 5. v. 427. obliquare lævo pede carbafa. O Virg. En. 5. v. 16. Obliquare finus. V. Obliquo. ¶ Pedes in navi funt remiges. V. Navalis. ¶ In carmine (atque etiam in foluta oratione, ubi oratorius numerus fervandus eft. V. Cicer. 3. de Orat. c. 47. & fequent. ) pes eft pars verfus, duabus, aut tribus aut etiam pluribus fyllabis conftans, ut fpondeus, dactylus, dicho

rens, &c. de quibus V. Grammaticos: quia his quafi quibufdam pedibus verfus procedit. Horat. I. 2. fat. 1. v. 28. me pedibus deleEtat claudere verba. Sic Ovid. 5. Trift. el. 12. v. 34. Inque fuos volui cogere verba, pedes. Cic. 3. de Orat. c. 47. Ad heroum nos da-` tyli, & anapæfti, & fpondei pedem invitas. Ovid. 1. Amor. el. 1. in fin. Mufa per undenos emodulanda pedes. b. e. per verfus hexametrum, & pentametrum, illum fex, hunc quinque pedes habentem

Per fynecdochen ponitur pro genere carminis. Horat. . 4. od. 6. v. 35. Lesbium fervate pedem, meique pollicis i&tum. Ovid. in Ibin, in fin. Poftmodo plura leges, & nomen habentia verum, Et pede, quo debent fortia bella geri. Frequenter Poetæ fonti

bus, & fluminibus pedes tribuunt. Horat. epod. 16. v. 47. montibus altis Levis crepante lympha defilit pede. Virg. 9. Æn. v. 125. revocatque pedem Tiberinus ab alto. Id. in Cul. v. 17. Caftaliæque fonans liquido pede labitur unda. Sil. l. 6. v. 140. Turbidus arentes lento pede fulcat arenas Bagrada. T Suo pede fuere, ex fe, & fponte fine opera hominum. Sever. in Etna, de aurea ætate, v. 13. Ipfe fuo flueret Bacchus pede. Alii aliter explic. Sed etiam Tibull. 1. 2. eleg. 1. v. 45. fignificare videtur olim homines non calcaffe uvam, fed fponte fluens muftum bibiffe. T Eft etiam menfuræ genus, quæ quinquies producta paffum efficit: conftat autem quatuor palmis, quorum finguli quatuor tranfverfos digitos longitudinis habent: ita efficitur, ut habeat pes fexdecim digitos, ut eft apud. Vitruv, l. 3. c. 1. a med. Dividitur autem in duodecim partes, feu uncias, ut as. V. Colum. I. 5. c. 1. Frontin. in expofit. formar. pag. 30. Goef. & alterum Frontin. de aquæduct. artic. 24. & notas Poleni ad artic. 5. ubi de pedis Romani longitudine agit accurate. Cef. I. 7. B. Gall. c. 72. Duas foffas quindecim pedes latas, eadem altitudine perduxit. Poft eas ággerem & vallum duodecim pedum exftruxit. Cic. Attic. I. ep. 22. Pedem in Italia video nullum effe, qui non in iftius fit poteftate. non v'è piè di terra. Docet Plin. 1.6. c. 26. a med. pedem Babylonium tribus digitis longiorem fuiffe, quam Romanum. ¶ In his, quæ fubjicio, non tam pro menfura modo dicta accipitur, quam pro magnitudine ipfa humani pedis Cic. pro Dejot. c. ult. Negat, unquam fe a te pedem difceffiffe . në pur un passo & Attic. l. 13. ep. 16. pedem e villa adhuc egreffi non fumus. Quintil. declam. 6. c. 14. Non reliqui, non abfceffi neque pede, quod ajunt, uno a parente difceffi. ¶ De menfu

πο

PESSIMUS, a, um, peffimo, malvagissimo, cattiviffimo, malissimo, noVADÓTUTOS, Ngines, fuperlat. anom. pofitivi malus, & comparat. pejor. Duci putat Voff. a peffum. Plaut. Men. 3. 2. 22. Quid ais homo levior, quam pluma, peffime & nequiffime, flagitium hominis? Salluft. in Catil. c. 5. extr. Ut paulatim immutata ex pulcherruma peffuma ac flagitiofiffima facta fit. Id. in orat. Philippi contra Lepid. Peffume omnium, atque impudentiffume, tibi ne, &c? Gell. 1. 2. c. 6. circa med. Ifque omnium peffimus, deterrimufque eft. Catull. carm. 49. ed M. Tull. v. 6. Tanto peffimus omnium poeta, Quanto tu optimus omnium patronus. Brut. ad Brut. & Cass. 1. 11. Fam. ep. 1. Qua mente effet Antonius, demonftravit, petlima fcilicet, & infideliffima. Salluft. in Catil. c. 18. En die poft conditam urbem peffimum facinus patratum foret. TPeffimum, res peffima, maximum malum. Plin. l. 11. c. 37. fect. 74. Fel eft purgamentum, peffimumque fanguinis. la peggior parte. & lib. 17. c. 22. circa med. Cum induruit vitis, peffimum in vinea palmitem traducere. Varr. lib. 1. R. R. c. 13. fub fin. Cum Metelli ac Luculli villis peffimo publico ædificatis certant. con gravissimo pregiudizio del pubblico. Etiam Liv. initio lib. 2. ita locutus eft. ¶ Peffi mum effe, peffime fe habere. Celf. l. 3. c. 5. ante med. Alii vefpere tali agro cibum dan:. Sed cum eo tempore fere peffimi fint, qui ægrotant, verendum eft, ne, &c. T Aliquando peffimus vox eft blandientis. Catull. carm. 55. v. 1o. Camerium mihi, peffimæ puellæ, &c. & carm. 36. v. 9. Et hæc peffima fe puella vidit Jocofe, & lepide vovere divis. mariuola, cattivella. PESSINUNTICUS,& Pelfinuntius, a, um adject. a Peffinunte. Cic. pro Sext. c. 26. Peflinuntius facerdos magnæ Matris. Gell. l. 7. c. 16. Afelli Peffinuntii, oftrea Tarentina. TIpfa Cybele Peffinuntics dicitur ab Apul. l. 11. Metam. PESSINUS, & Pefinus, untis, f. Пrovs, & Πεπνός urbs Galatiæ in Phrygiæ magna confinio, in qua celebre fuit templum Cybeles quæ ideo Peffinuntia dieta eft. Urbs vero inde nomen habuit, quod ejus deæ fimulacrum de cælo TES, h. e. delapfum effe creditum eft. ut Ammian. l. 22. c. 9. ( al. 22. ) docet. Alii a conditore fic appellatam putant. Plin. l. 5. c. ult. Trocmorum oppidum Tavium, Toliftobogorum Pefinus. Liv. l. 29. c. 10. Si mater Idea a Peffi- · nunte Romam advecta foret. & cap. 11. Legatos Peffinuntem in Phrygiam deduxit. PESSULUM, li, n. idem quod peffum, i. Cal. Aurelian. Acutor. 1.3.c.

ra, aut modo generatim, feu univerfa cujufpiam rei quantitate, Plin. l. 18. c. 31. med. Preffura una culeos viginti implere debet. Hic eft pes juftus. Senec. de tranquill. c. 10. circa med. Exigua fæpe areæ in multos ufus defcribentis arte patuere, & quamvis anguftum TPede fuo fe metiri, regopedem difpofitio fecit habitabilem. larfi fecondo le fue forze, eft Horat. l. 1. ep. 7. extr. T Pedes mufici, menfuræ, & moduli, quibus metiuntur cantus. Plin. 1. 29. c. 1. Herophilus in muficos pedes venarum pulfu defcripto, &c. Id. 1. 11. c. 37. fect. 88. Arteriarum pulfus in modulos certos, legefque metricas defcriptus ab Herophilo medicina vate, &c. Pes vel limite, vel folo, tratto, confine, paese. Solin. cap. pro tractu > 32. Cal. 45.) Nilus in Cæfarienfis pede prorumpens amplior. & cap. 27. (al. 40. ) Omnis Africa a Zeugitano pede incipit. Aufon. in Mofell. v. 327. Quin etiam riguis humili pede condita pratis. b. e. humili folo: in fito baffo. ¶ De pediculis vinaceorum, & de ipfa vinaceorum maffa prelo fubjecta ad vinum exprimendum, Colum. I. 12. c. 43. ad fin. Tum vinaceorum pes bene prelo expreffus proruitur, & modice feparatis fcopionibus, refolutaque intrita folliculoin dolio fubfternitur. cap. 36. Muftum tortivum eft, quod rum > poft primam preffuram vinaceorum circumcifo pede exprimitur. & cap. 19. Antequam prelo pes eximatur. Plin. ufurpat de fampfa h. e. maffa olearum prelo fubjectarum, l. 15. c. 1. Prima unda preli laudatiffima, ac deinde per diminutiones: five ut nuper inventum eft, exilibus regulis pede inclufo. T De pediculis, pidocchi, Plaut. Curcul. 4. 2. 13. Mufcæque, culicefque, pedefque, pulicefque. Lucil. apud Feft. in Pedibus. Ubi me videt, caput fcabit, pedes legit. Varr. 1. 3. R. R. c. 9. a med. de pullis gallin. E capite, & e collo eorum crebro eligendi pedes. i pollini. T Pes milvinus, & milvi, eft coliculus battidis, feu batidis. Colum. l. 12.c.7. ¶ Pedes gallinacei, alia herba, de qua Plin. c. ult. 1. 25. Capnos prima, quam pedes gallinaceos vocant, nafcens in parietinis, & sepibus, &c.

PESCENNIANUS, a, um, ad Pefcennium Nigrum Imp. Rom. pertinens. Spartian. in ejus vita, c. 12. Domus ejus Romæ vifitur in campo Jovis, quæ appellatur Pefcenniana. Id. in Sever. cap. 15. Pefcennianas reliquias perfequi.

PESCIA, orum, n. in Saliari carmine Elius Stilo dici ait, capitia ex pellibus agninis facta quod Græci vocent pelles in neutro genere pluraliter. Feftus. PESESTAS, inter alia, quæ inter precationes dicunt, cum fundus luftratur, fignificare videtur peftilentiam. Feftus. PESSARIUM, Terraptor, genus medicamenti, idem quod peffum, vel ei fimile, apud Theod. Prifcian. I. 3. c. 5. PESSIME, peffimamente, maliffimamente, uginis, omnino male. Cic. 5. Verr. c. 50. extr. Intelliget, fecum actum effe peffime. Id. Phil. 14. c. 7. Peffime de republica fentire. Terent. Heaut. 3. 1. 28. Peffime iftud in te confulis. Plaut. Amph. 2. 1. 59. Sum obtufus pugnis peffime. Id. Aulul. 4. 9. 10. Perii male perditus, peffime ornatus eo. Salluft. in Jug. c. 34. in fin. Quam quifque peffume 'fecit, tam maxime tutus eft. Plin. l. 19. c. 7. fub fin. Apes furtivæ peffime proveniunt. T Pro valde, Plaut. Curcul. 5. 3. 6. Peffine mihi hodie apud Prætorem folveret. TPej』]ime me metui ? mibi eft, maxime metuo. Petron. in fragm. Tragur. cap. 54. Burm. Peffime mihi erat, &c.

Tom. III.

ne,

18. a med.

PESSULUS, li, m. catenaccio, chiavistello, poxλos, Bantpor, &'TIBAY'S, μxyyzo, vectis ferreus, vel ligneus, quo fores claufæ obfirmantur intus: a πάτσαλο paxillus, clavus. Duos obdebant, qui tutiores effe vellent. Plaut. Aulul. 1. 2. 25. Occlude fis fores ambobus peffulis. Terent. Heaut. 2.3. 37. Anus foribus obdit peffulum. & Eun. 3. 5. 55. Peffulum oftio obdo. Apul. lib. 3. Metam. Et cum dicto peffulis injectis, & uncino firmiter immiffo fic ad me reverfa, &c. lib. 1. Adducta fore, peffulifque firmatis. & ibid. Poftes ad repagula redeunt, ad clauftra peffuli recurrunt. & paulo poft. Subdita clavi peffulos reduco.

2

PESSUM, in profondo, a basso, adverb. vel adverbii fimile, idem fignificat, quod in profundum, vel deorfum, quafi fub pedes fortaffe a Burros Ionice pro Budos, profunditas. Colum. I. 12. cap. 6. extr. Eft aliud muriæ naturæ experimentum. nam ubi dulcem cafeum demiferis in eam, fi peffum ibit, fcies effe adhuc crudam; fi innatabit maturam, Lucret. l. 6. v. 588. multæ per mare peffum Subfedere fuis pariter cum civibus urbes. Lucan. I. 3. v. 674. fidentia peffum Corpora cæfa tenent. Sic abire peffum, dictum de navi & rete a Plaut. Trucul. 1. 1. 15. Aulul. 4. 1. 12. Rud. 2. 3. 64. affondarfi. Sic Tacit. 1. Ann. c. 79. Peffum ituros fecundiffimos Italiæ campos, fi amnis Nar in rivos deductus fuperftagnaviffet. fort' acqua. & Prudent. in præfat. I. 2. in Symmach. v. 36. peffum mergere pedes. affondare. T¶ Peffum accipere, in imum recipere Mela lib. 3. cap. 9. Lacus adeo ad fuftinenda quæ incidunt, infirmus, ut folia etiam proximis decifa frondibus non innatantia ferat, fed peffum penitus accipiat. T Translate peffum ire, eft ruere, perdi, andar in rovina e in malora. Plaut. Cift. 2. 1. 12. Neque, nifi quia mifer non eo peffum, mihi ulla abeft perdito pernicies. Plin. in proœm. I. 14. a med. Peffum iere vitæ pretia. Sic Senec. de conftant. Sap. c. 2. Cato adverfus vitia civitatis degenerantis, & peffum fua mole fidentis, ftetit folus. T Peffum dejiceApul. I. 5. Metam. Nec fum mulier, nifi eam peffum de tantis opibus dejecero. b. e. exturbavero. Peffum premere, pro peffundare, perdere. Plaut. Moftell. fc. ult. v. 49. Quidvis impetrari a me facilius perferam, quam ut non ego iftum pro fuis factis peffimis peffum premam. ¶ Peffum a&ta atas, ufque ad fenium, ad terminum vitæ. Enn. apud Lactant. l. 1. c. 11. Etate peffum acta, in Creta vitam commutavit, & ad deos abiit. Peffum do. V. Peffumdo.

re

PESSUM, i, n. peffario, Terros, medicamentum molli lana compofimarròs, tum, quod feminis inter naturalia inditur, fi doleant. Defcribit illud Celfus l. 5. c. 21. fed Græca voce utitur, quam attulimus Apul. de berb. cap. 121. Herba anethi medicamine peffum factum injiciatur ab obstetrice.

> a. I.

PESSUMDO, & Peffundo Peffum do, as, dedi, datum > mandar o netter a fondo, abbaffo, affondare, fommergere Budilw NOTATORTILW, &Torow, deorfum, aut in profundum mitto, demergo: & dicitur de iis, quæ fubfidunt, & aquis merguntur, ut in Peffum dictum eft. Lucan. I. 5. v. 616. quam celfa cacumina peffum Tellus vita dedit! T Translate eft perdere, evertere mandar in malora, rovinare: ducta metaphora a inergendis navibus, ut monet Donat. ad illud Terent. Andr. 1. 3. 3. Quæ fi non aftu Fff pro

tafo gnatus Maja, tanquam vias aggredi præparet, & folem pulveremque declinet. Translate petafus dicitur quiddam in galeri formam ædificiis fuperpofitum, extenfum, & explicatum, in metæ formam fe contrahens. Plin. l. 36. c. 13. fub fin. Ut in fummo orbis æneus, & petafus unus omnibus fit impofitus. Apud T Calpurn. ecl. 6. v. 51. eft nomen equi, a remou, volare. PETAURISTA, æ, m. nemuρisn's, qui ex petauro fe in aerem excutit, atque in terram devolat. Feftus: Petauriftas Lucilius a petauro appellatos exiftimare videtur, cum ait, Sicuti mechanici cum alto exfiluere petauro. At Elius Stilo, quod in aere volent, cum ait petaurifta proprie Grace, quod ii πpos άépx #etur. Scaliger ad Feftum hujufmodi fuiffe docet, qui defperata audacia in machina vel rota trajiciebant fe. V. vocem fequent. A Nonio c. 1. n. 277. petauriftæ definiuntur, qui fultibus, vel fchonis levioribus moventur. Varro ibid. Nec minus aliquo in genere funt ludi velitis Galli, Germani petaurifte. Adde alium ejufdem Varros. locum ibid. ubi Græce ponitur ex lectione Scalig. & pro faltatore tantum accipiendus effe videtur.`

PETAURISTARIUS, ii, m. idem qui petaurifta. Petron. in fragm. Tragur. c. 53. Burm. Petauriftarii tandem venerunt: baro infulfiffimus cum fcalis conftitit, puerumque juffit per gradus, & in fumma parte odaria faltare, circulos deinde ardentes tranfire & dentibus amphoram fuftinere. Adde cap. 60. & Firmic. I. 8. c. 15. PETAURUM, i, n. Tuo, machina in fublimi fufpenfa, ex qua fe in aerem excutiebant, atque in terram devolabant: ab upx, aura, & Teriono, volo, as. Hoc nomine comprehendunt & machinam ligneam , genus ludi , quo homines per aerem rotarum pulfu jactantur, & omne id, fupra quod homines agilitate corporum infignes ludunt, ut funt hafta, circa quas fe volvunt, funes, fupra quos etiam reciproci ambulant, circuli , per quos fe more pifcium tranfmittunt, tabulæ, e quibus in aere pendent, uno brachio fe fuftinentes. Græce fignificat perticam, tignum, afferem, fuper quo galline dormiunt. Lucil. apud Feft. in Petauristas. Sicut mechanici cum alto exfiluere petauro. Juvenal. fat. 14. v. 265. An magis oblectant animum jactata petauro Corpora, quique folet rectum defcendere funem? Manil. l. 5. v. 434. Corpora, quæ valido faliunt excufsa petauro, Alternofque cient motus: elatus & ille Nunc jacet, atque hujus cafu fufpenditur ille, Membraque per flammas orbefque emiffa flagrantes. Ubi Scalig. Rota in fublimi pofita a duobus verfabatur: alter fuperne, alter inferne nitebatur. Ita fiebat ut alternis dejeci, nunc penderent, nunc ere&ti federent. Hæc Scalig. quæ confirmari videntur fragmento illo Petronii pag. 674. Burman. Petauro jubente modo fuperior. Martial. 1. 2. epigr. 86. Quid fi per graciles vias petauri Invitum jubeas fubire Ladam? T In illo ejufd. 1. 11. epigr. 22. Quam rota tranfmiffo toties impacta petauro: Turneb. 1. 8. aduerfar. c. 4. putat peraurum effe lignum per rotam a petaurifta tranfmiffum. Eft qui ipfum petauriftam intelligit. Scalig. ad Manil. mallet intacta pro impacte. PETAX, acis, qui multum petit. Fulgent. Planc. 1. 2. Mythol. c. 1. Vita ornatus petax, habendi infatiata.

PETELIA Petilia, æ, f. Пernλia, urbs Brutiorum a Philoctete condita. Liv. l. 23. c. 30. Plin. l. 3. c. 10. & Virg. 3. En. v. 402. ubi Servius dictam ait and T TÉT, volare, quod captato augurio condita fit. T Scribitur & Petellia. PETELINUS, a, um, ad Peteliam pertinens, ut Petelina fides, Valer. Max. in fin. c. 6. l. 6. h. e. conftantia in non defcifcendo ab Romanis, & in toleranda Pœnorum obfidione: de qua Liv. l. 23. c. 30. & Sil. l. 12. v. 431. ¶ Petelini, orum " cives, & incolæ . Val. Max. loc. cit. T Scribitur & Petellinus. T Petelinus lueus prope muros Romæ fuit, extra portam Flumentanam memoraturque ab Liv. 1. 6. c. 2. Hunc Varr. 1. 4. de L. L. c. 8. Petilium aut Patilium appellat.

PETESSO, Petiffo, is, a. 3. idem quod peto, aut frequenter peto. Feftus: Petiffere antiqui pro petere dicebant, ea quidem forma verbi, qua funt laceffere, & inceffere. Sed, ut mihi videtur, tum fignificabant fæpius petere. Hæc Feftus, ubi fi rem fpectes peteffo legendum videtur: fi feriem litterarum petiffo. Cic. 2. Tufcul. c. 26. Apud quos venandi & equitandi laus viget, qui hanc peteffunt, nullum fugiunt dolorem. Lucret. lib. 3. v. 649. pugnam cædefque petiffit. & lib. 5. v. 808. fugiens humorem, aurafque petiffens. PETIGINOSUS, a, um, petiginibus laborans. Theod. Prifcian, I. f.

4

C. 12.

PETIGO, ginis, f. volatica, eadem quæ impetigo. Cato R. R. c. 157. in fin. Petigini parce brafficam opponito, fanam faciet. Al. leg. depetigini, al. impetigini, qua voce Plin. utitur eandem Catonis fententiam referendo, l. zo. c. 9. Sic Lucil. apud Non. c. 2. n. 437. 700. Illuvies, fcabies, oculos huic, deinque petigo Confcendere. Al. leg. deque petigo.

PETILIA, urbs Brutiorum. V. Petelia. T Petilia lex de peculatu, lata a duob. Q. Petiliis tribb. pleb. memoratur a Liv. 1. 38. c. 54. ¶ Alia de ambita coercendo, auctorem habuit C. Petilium trib. pleb. - tefte eod. l. 7. c. 15. extr. Sed horum tribunorum nomina aliter alibi leguntur, Petillius, Patelius, Patilius. PETILIANUS, a, um, ad Petilium aliquem pertinens. Martial. l. 12. · epigr. 57. Tu, Sparfe, nefcis ifta, nec potes fcire, Petilianis delicatus in regnis. b. e. in villa, quæ cujufdam Petilii olim fuit. PETILĭUM, ii, n. flos autumnalis, & circa vepres nafcens, & tantum colore commendatus, qui eft rofa filveftris, foliis parvis, quinis. Mirumque in eo flecti cacumen, & non nifi retorto folia nafci, parvo calyce, ac verficolori, luteum femen includente. Plin. l.

21. c. 8.

PETILUS, a, um, ficcus, tenuis, exilis, ftrigofus. Lucil. apud Non. Tom. III.

c. 2. n. 620. Infignis varis eft cruribus, atque petilis. Plaut. ibid. Petila labra. Feftus: Petilam furam, ficcam & fubftrictam vulgo interpretantur: Scævola ait, ungulam equi albam ita dici. Dacerius putat effe a πέταλον ( quod Ionice πέταλον ) folium . PETIMINA, um, n. guidalefchi, in humeris jumentorum ulcera, & vulgus appellat & Lucilius meminit, cum ait: Ut petimen nafo, aut lumbos cervicibu' tangat. Eo nomine autem & inter duos armos fuis quod eft, aut pectus, appellari folitum, teftatur Nævius in defcriptione fuillæ, cum ait: petimine pifcino qui meruerat. Hæc Feftus. Pro pifcino eft qui malit porcino. At Scalig. qui verba illa Nevii de jugulo thynni intelligenda effe putat, miratur, our Feftus ad fuillam traxerit.

PETIŎLUS, li, m. pedicello, modion, parvus pes. Celf. l. 2. c. 18. o med. Ex agno, hædove, cum petiolis totum caput aliquanto, quanı cetera membra, leviora funt. Tpediculus fructuum, quo ramis adhærent, picciuolo. Colum. de arborib. cap. 23. Cum matura mala fuerint, antequam rumpantur, petiolos, quibus pendent, intorqueto. PETISIA MALA, n. genus malorum minutorum, fed fapore gratiffimo. Plin. l. 5. c. 14. PETISSO. V. Petesso.

PETITIO, onis, f. actus petendi, arnos: & præfertim petendi honores, concorfo, broglio, bucheramento, ambitus, ambitio. Cic. initio 1. 1. ad Attic. Petitionis noftræ, quam tibi fummæ curæ effe fcio, hujufmodi ratio eft, &c. Prenfat Galba fine fuco ac fallaciis, more majorum. Cef. l. 1. B. Civ. c. 22. Quod in petitione confulatus ab co erat fublevatus. Salluft. in Catil. c. 49. Petitio pontificatus. Jufin. fub fin. l. 1. In regni petitione fuperatus. Valer. Max. in fin. c. 4. l. 6. In petitione magiftratus victus. Sueton. in Caf. c. 26. Dare alicui petitionem confulatus. b. e. ad petendum admittere. cap. 28. Abfentes a petitione honorum fubmovere. Tacit. 2. Ann. c. 43. Abftinere petitione honorum. Cic. Fam. 13. ep. 10. Petitioni fe dare. Univerfim pro quacumque actione petendi, dimanda, petizione, fupplica. Plin. l. 29. c. 4. ante med, Magi fanguini bafilifci tribuunt & fucceffus petitionum a poteftatibus, & a diis etiam precum. Trajan. ad Plin. l. 10. ep. 23. Cum Harpocrati civitatem. impetraveris, huic quoque petitioni tuæ negare non fuftineo. Adde Gell. fub fin. c. 16. l. 11. & Apul. in Florid. n. 16. ( al. l. 3. ) ¶ In re forenfi eft intentio auctoris, qua rem fuam perfequitur Papinian. Dig. lib. 44. tit. 7. leg. 27. Actio in perfonam infertur, petitio in rem. Ulpian. lib. 5. tit. 3. qui eft de petitione hereditatis, leg. 16. petitione hereditatis teneri. h. e. actione , qua hereditas petitur. Quintil. I. 4. c. 4. Recufatio quoque plures interim propofitiones habet, ut contra petitionem pecuniæ: Male petis. procuratori enim tibi effe non licuit. Cic. in Bruto, c. 5. Tibi ego non folvam, nifi prius a te cavero, amplius eo nomine neminem, cujus petitio fit, petiturum. b. e. jus petendi. Sic Florentin. Dig. lib. 2. tit. 14. leg. 56. Heres meus ab omnibus vobis petitionem habebit. ¶ Præterea petitio eft actus impetendi, & i&tum in aliquem intendendi, ftoccata, colpo, ut gladiatorum, ficariorum, &c. Cic. 1. Catil. c. 6. ad fin. Quot ego tuas petitiones; ita conjectas, ut vitari poffe non viderentur, parva quadam declinatione, & ut ajunt, corpore effugi. Translate Cic. in Orat. c. 68. ad fin.

tur,

&c.

Sic oratio nec plagam gravem facit, nifi petitio fuerit apta PETITOR, oris, m. dimandatore, aiTnTs, qui petit. Frontin. de aquæduct. artic. 109. Cum vacare aliquæ cœperint aquæ, adnuntiaut petitoribus ex vacuis dari poffint. Apul. l. 4. Metam. prope fin. Nec quifquam cupiens ejus nuptiarum, petitor accedit. b. e. procus quo fenfu adhibetur etiam a Senec. in fragm. apud Auguftin. l. 6. de Civit. Dei, c. 10. fub fin. Speciatim de eo, qui bona petit, rem fuam judicio perfequitur, & litem intendit, peritore, attore: cui reus, & poffeffor refpondet. Cic. pro Rofc. Com. c.. 14. Quis erat petitor? Fannius quis reus? Flavius: quis judex ? Cluvius. Id. pro Cecin. c. 3. Prætor nunquam petitori præftituit qua actione illum uti velit. Id. pro Quint. c. 13. fub fin. Poffumus petitoris perfonam capere, accufatoris deponere. Plin. l. 6. ep. 2. Oculum modo dextrum modo finiftrum circumlinebat : dextrum fi a petitore; alterum, fi a poffeffore effet acturus. T Item qui honores petit candidatus, concorrente. Horat. l. 3. od. 1. v. 10. hic generofior Defcendat in campum petitor. Scip. African. Emilian. apud Macrob. 1. 2. Saturn. c. 1o. Vidi in his unum puerum bullatum, petitoris filium, cum crotalis faltare. T Translate Lucan. de Pompejo lib. 1. v. 131. famæque petitor Multa dare in vulgus. ambiziofo di gloria.

PETITORIUS, a, um, petitorio, ad petendum, feu judicio & lite poftulandum pertinens. Cajus Dig. lib. 6. tit. 1. leg. 36. Qui petitorio judicio utitur, ne fruftra experiatur, requirere debet, an is, cum quo inftituit actionem, poffeffor fit. ¶ Mamertin. in gratiar. act. ad Julian. c. 16. Blandiri populo, palpare obvios, & artes petitorias exercere. gli artifizi di chi broglia.

PETITRIX, icis, f. quæ petit judicio aliquid. Paul. Dig. lib. 36. tit. 1. leg. 74. extr. Contra petitricem pronuntiavit. The Item quæ honores petit. Quintil. ( feu quicumque alius auctor eft) declam. 252. ante med. Quid pœnæ adjicitur, quod adverfus petitricem quod adverfus eam, quæ facerdotium jam prope acceperat ? PETITURIO is a. 4. honores petere cupio. Cic. I. 1. Attic. ep. 14. in fin. Video, hominem valde petiturire; navabo operam. Al. aliter leg.

PETITUS, us, m. idem ac petitio. Gell. l. 18. c. 3. ad fin. Juffitque cum confenfu, petituque omnium, &c. Lucret. 1. 3. v. 173. Attamen infequitur languor, terræque petitus. b. e. cupido humi decumbendi.

Fff 2

PETI

PETITUS, a, um, diniandato, nui, quæfitus, rogatus, poftulatus. Caf. 1. 4. B. Gall. c. 13, Petita pax. Horat. 1. 2. fat. 2. v. 120. pifcibus urbe petitis, tolti, Celf. I. 2. c. 8, ante med. Sanguinis profufio vel fortuita, vel petita. procurata, cercata. TImpetitus. Horat. epod. s. v. 10. Petita ferro belua. affalita, percuffa. Et translate Cic. de Harufp, refp. c. 21. ad fin. Injecta eft fax lutuofa reipublicæ, petita eft auctoritas veftra, T Tractus. Horat. epod. 11. v. 10. latere petitus imo fpiritus. tirato. & Ovid. Mer. 2. v. 622. gemitus alto de corde petiti. Tacit. 3. Hift. c. 51. Hæc ex veteri memoria petita. T Ad quem iter eft inftitutum, ad quem acceffum eft. Ovid. 4. ex Pont. ep, 10. v. 52. Et quondam Grajis Phafi petite viris. Petitum, ti, petitio, domanda, richiesta, Catull. carm. 67. ad Mani. v. 39. Quod tibi non utriufque petiti copia facta eft. Al. leg. petenti. PETO, is, tivi, & tii, titum, a. 3. domandare, chiedere, pregare, ricercare, ai, pofco, poftulo, rogo, contendo, quæfo: a, voce Græca allata; vel a no9, defidero. V. Pofco. Cic. 13. Fam. ep. 7. a med, A te etiam atque etiam pro noftra conjunctione, jorem in modum peto atque contendo, ut, &c. Id. 5. Fam. ep. 4. Peto quæfoque, ut, &c. & lib, 9, ep. 13. Peto igitur a te, vel fi pateris, oro, ut, &c. Petron. in Satyr, c. 17. Peto & oro, ne, &c. Cic. 6. Verr. c. 29. Id fibi ut donaret, rogare & vehementer petere cœpit. & cap. 28. Petit a rege, & eum pluribus verbis rogat, ut &c. & Verr. 5. c. 82. Petivit in beneficii loco & gratiæ, ut, &c. Caf. ad Cicer. poft epift. 8, l. 10, ad Attic, Quod ne facias , pro jure amicitiæ noftræ a te peto. Cic. pro Sull, c. 19, ad fin. Per litteras precibus a Sulla petit, ut, &c. Phadr. in fin. prol. I. 3. fincerum. mihi Candore noto reddas judicium peto. Ulpian. Dig. lib. 13. tit. 6. leg. 5. ad fin. Si de me petiffes, ut triclinium tibi fternerem. b. e, a me Brut. ad Cicer, ep. 16. a med. Si Octavius tibi placet, a quo de noftra falute petendum fit. Caf. I. z. B. Gall. c. 13. extr. Paffis manibus pacem a Romanis petierunt. Cic. 5. Tufcul.

ma

Petere

,

,

2. Petere opem ab aliquo. Id. Q. Fr. l. 2. ep. 15. M. Curtio tribunatum a Cafare petivi. b. e. pro M. Curtio. Sic Tacit. Ann. 2. c. 31. Petere vitam nocenti. Juftin. 1. 43. c. 5. Petito, ut intrare urbem liceret. h. e. cum petiffet. T Cum duobus accufativis Ovid. 7. Met. v. 295. admonitus, juvenes nutricibus annos Poffe fuis reddi, petit hoc Eetida munus. lib. 14. v. 787. Has petit auxilium. Quintil. declam. 9. c. 2. Quidquid petii patrem, exoravi. Phedr. l. 1. fab. 2. v. 11. Rane regem perierunt Jovem. Hæc congeffere Heinf. & Burman. ad primum Ovidii locum fatentur tamen, incerta lectionis effe omnia. T Cum infinito Stat. l. 1. Achill. v. 352. arma humeris arcumque animofa petebat Ferre & Amazonio connubia pellere ritu. Adde Sil. l. 3. v. 12. abfolute, petere honores, concorrere brogliare, bucherare. Salluft. in Jug. c.67. Tamen ad id locorum talis vir (nam poftea ambitione præceps datus eft) petere non audebat. & cap. 68. Marius ab Metello petundi gratia miffionem rogat. Cic. Attic. l. 1. ep. 1. Nemo eft ex iis, qui nunc petunt, qui firmior candidatus fore videatur. Liv. I. 1. c. 35. Ergo virum, cetera egregium, fecuta, quam in petendo habuerat etiam regnantem ambitio eft. V. Petitio, & Petitor, T Item judicio aliquid poftulare, litem intendendo rem fuam repetere. Cic. pro Rofc, Com. c. ult. Qui per fe litem conteftatur, fibi foli petit; alteri nemo poteft, nifi qui cognitor eft fatus. Id. pro Cluent. c. 59. a med. Aliquando cum fervo Aviti furti egit: nuper ab ipfo Avito petere cœpit. Id. pro Mil. c. 27. Qui non calumnia litium, non injuftis vindiciis ac facramento alienos fundos, fed caftris, exercitu, fignis inferendis petebat. V. Petitio, & Petitor, Hinc unde petitur eft is, a quo in judicio quippiam petitur. V. Unde. Interdum eft exigere, poftulare, pofcere richiedere, volere, Cic. 3. de Orat. c. 31. Ex iis tantum, quantum res petet, hauriemus, Varr. 1, 1. R. R. c. 23. Ita petit afparagus Quintil. l. 7. c. 1. a med. Petuntur in vincula, qui parentes fuos non alunt. cap. 6. Petere aliquem ad fupplicium. TSæpe eft appetere, fectari, cupere. Salluft. in Catil. c. 57. extr. Quo minus gloriam petebat, eo magis fequebatur. Id. in epift. Mithrid, ad Arfac, a med. Ea re a nobis ad focietatem, ab illis ad prædam peteris. Cic. in Orat. c. 15. fub fin. Qui eloquentiæ principatum peItem parare, cercare, procacciare. Cic. Q. Fr. 1. 3. ep. 8. Præfidium firmiffimum petebamus ex optimi & potentiffimi viri benevolentia ad omnem ftatum noftræ dignitatis. Terent. Heaut. 5. 2. 25. Unde mihi peterem cibum. ¶ Petere fugam, quærere fugiendi locum aut rationem, cercare fcampo. Caf. 1. 2. B. Gall. c. 24. Aliam in partem petebant fugam. Liv. 1. 28. cap. 6. Nec fuga effufe petita, nec pertinaciter prælio inito. T Petere falutem fuga apud Nep. in Annib. c. 11. cercar di falvarfi fuggendo. Sic Ovid. 1. Met. v. 533. Ut canis in vacuo leporem cum Gallicus arvo Vidit, & hic prædam pedibus petit, ille falutem. T Item ducere, fumere, capere, tirare, prendere, torre, pigliare. Plaut. Ciftell. 1. 1. 57. Hoc fis vide, ut petivit fufpirium alte! Terent. Eun. 3. 2. 38. E flamma petere te cibum poffe arbitror. Cic. pro Cecin. c. 4. Si forte videbor altius initium rei demonftranda petiffe. Id. 1. Acad. c. 2. Quæ docti a Græcis petere mallent, indocti ne a nobis quidem accipiunt. Id. Fam. 5. ep. 15. ad fin. Sic litteris utor ur ab his medicinam perpetuam, fed ut exiguam doloris oblivionem petam. Id. l. 1. de Invent. c. 14. & lib. 1. Attic. ep. 16. circa med. & Salluft. in Jug. c. 69. Petere poenas ab aliquo. Quintil. I. 7. in proom, extr. confilium a fe ipfo. Id. l. 12. c. ult. rerum exempla ab hiftoricis, aut dicendi ab oratoribus. Virg. 4. Georg. v. 8. Prin cipio fedes apibus, ftatioque petenda. b. e. capienda, eligenda. Item impetere, invadere, tor di mira, andar a ferire, affaliare, colpire: & eft gladiatorum. Cic. in Orat. c. 68. a med. Gladiatores

tit.

non

& vitando caute, & petendo vehementer &c. Id. pro Ligar, c. 3. ad fin. Cujus latus mucro ille petebat? Id. pro Mur. c. 26. Scicbam, Catilinam non latus aut ventrem, fed caput & collum folere petere, Horat.. & far. 2, v. 13, petere aera difco. Ovid. 2. de ar. am. v. 452. alicui genas ungue. Id. de nuce, v. 2. 122. aliquem faxis. Virg. 6. En. v. 395. Tartareum ille manu cuftodem in vincla petivit. Et translate Cic. 1. Catil. c. 5. Quotiefcumque me perifti, per me tibi obftiti: nunc jam aperte rempubl. univerfam petis. Id. Attic. 1. & ep. 2. Qui me epiftola petivit ad te cominus acceffit. Auct. ad Herenn. l. 4. c. 16. Veneficio aliquem petere. Tacit. Ann. 4. c. 31. falfis criminibus. Liv. 1. 40. c. 55. fraude & infidiis. Virg. 3. n. v. 603. bello urbem. Justin. l. 9. c. 5. Neque dubium erat, imperium Perfarum his apparatibus peti. M. Cal. apud Quintil. I. 4. c. 2. med. collum alicujus amplexu . Virg. 9. En. v. 128. Trojanos hæc monftra petunt. b. e. defignant, fpectant: in Trojanos recidunt. T Cum infinito Martial. I. 5. epigr. 51. Meque petis ftricto medium transfigere ferro. ¶ Frequentiffime eft iter dirigere, verfus aliquem locum tendere, ire proficifci, avviarfi verfo qualche luogo, andare. Cic. 2. de nat. Deor. c. 49. Grues loca calidiora petentes maria tranfmittunt. Id. 14. Fam. ep. 4. Per Macedoniam Cyzicum petebamus. Id. pro Planc. c. 41. Dyrrhachium petere contendi. Nep. in Milt. c. 5. Adeo perterruerunt ut Perfæ non caftra, fed naves peterent. Liv. I. 25. c. 27. a med. Claffis petere altum vifa eft. Virg. 3. Georg. v. 521. per prata volutus Purior electro campum petit amnis. Ovid. Faft. 3. v. 457. petere cælum pennis. Id. 1. Met. v. 316. Mons ibi verticibus petit arduus aftra duobus, Nomine Parnaffus. s' innalza verfo le felle. & Plin. l. 27. c. 12. a med. Polygala palmi altitudinem petit. crefce all' altezza d' un palmo. & Virg. 9. En. v. 119. Delphinumque modo demerfis æquora roftris Ima petunt. calamo al fondo. Petere aliquem, andar a trovare, adire, convenire, vifere. Virg. 6. n. v. 115. ut te fupplex peterem, & tua limina adirem. T Petere aliquem, rogare, ut videtur. Plaut. Curcul. 1. 2. 60. Peffuli, heus peffuli, vos faluto lubens, Vos amo, vos volo, vos peto atque obfecro. Capitolin. in Maximin. c. 2. Imperatorem publice petiit, ut fibi daret licentiam contendendi cum iis, qui, &c. T Petere iter, viam, ingredi, inire. Cic. pro Planc. c. 40. extr. & Liv. I. 44. c. 2. Iter a Vibone Brundifium terra petere contendi. Val. Flacc. l. 1. v. 91. celerique per æthera lapfu Diverfas petiere vias. Cic. Attic. l. 3. ep. 8. Ille incertus ubi ego effem, fortaffe alium curfum petivit. T. Petere aliquid aliquo, ire aliquo ad quippiam fumendum, accipiendum, andar a prendere. Plin. l. 9. c. 54. Vifum eft tanti in extremam Italiam petere Brundifium oftreas. Id. I. 12. c. 15. Myrrham petunt ad Troglodytas. &lib. 36. c. 6. ad fin. Arena ad Ethiopas ufque petitur. Id. l. 16. c. 10. Cullis, in quem vimina petebantur. Id. . 19. c. 4. a med. Quæque trans maria petimus. & ibid. poft init. Aves ultra Phafidem peti. Id. . 5. c. 1. Colonia jura Bæticam petere juffa. Id. I. 6. c. 22. a med. Si perducta mens illuc ufque cogitet, quid, & quo petatur, & quare.

PETORITUM, & Petorritum, i, n. carretta, genus vehiculi Gallici. Nituntur Etymologi ex Græco ducere. V. Voff. Negat Gell. I. 15. c. 30. e Græco effe, fed vocem mere Gallicam: idque Varronis autoritate confirmat. Feftus: Petoritum & Gallicum vehiculum effe, & nomen ejus dictum exiftimant a numero quatuor rotarum alii Ofce quod ii quoque petora, quatuor vocent: alii Græce, fed aiorenas dictum. Horat. 1. 2. ep. 1. v. 192. Effeda feftinant, pilenta, petorita, naves. Id. l. 1. fat. 6. v. 103. plures calones atque caballi Pafcendi, ducenda petorrita. Plin. l. 34. c. 17. Stanno effeda, & vehicula, & petorita exornare. Aufon. ep. 5. fub fin. Invenies præfto fubjuncta petorita mulis, & epift. 8. v. 5. Cornipe des raptant impofta petorita mulæ..

PETOSTRIS, idis, m. Пeres, Egyptius. Mathematicus infignis Plin. 1. 2. c. 23. & lib. 7. c. 49. & Jul. Firmic. in prafat. I. 4. Hinc pro quolibet Mathematico ponitur a Juvenal. fat. 6. v. 580. capiendo nulla videtur Aptior hora cibo, nifi quam dederit Petofiris. PETRA, æ, f. rupe, roccia, fcoglio, Tpx, rupes, cautes, fcopulus. Plin. l. 10. c. 32. Gaviæ in petris. nidificant. Petron. in fragm. pag. 675. Burman. excifo defoffa marmore petra. Senec. in Herc. Oet. v. 804. Petra Capharides. Id. in Hippol. v. 1022. Et fcelere petrz nobiles Scironides. Plin. l. 32. c. 6. extr. Laudatiffima alga, qua juxta terram in petris nafcitur. Id. . 34. c. 12. Lapis ex fubdialibus petris cæditur. Adde Gell. I. 10. c. 16. a. med.

Hinc no

men eft aliquot oppidorum, quæ in rupibus fita funt, ut Petra metropolis Arabia Petræe, apud Plin. l. 6. c. 28. Petra Oxi apud Curt. 1. 7. c. 11. Adde Lucan. I. 6. v. 16. T Eft etiam lapis faxum, pietra, faffo. Plaut. in fragm. apud Serv. & Philargyr. ad 1. 4. Georg. v. 171. Quam folles taurini habent cum liquefcunt petræ, ferrum ubi fit. Plin. l. 37. c. 10. Cytis (gemma) videtur intus habere petram, quæ fentiatur etiam ftrepitu. Ita Harduin. ex MSS. Libri editi partum qui. Adde Feft. in Petreja, ubi petras agri vitium vocat. Petrarum, inquit Feftus, genera funt duo, quorum alterum naturale, faxum prominens in mare, cujus Ennius meminit 1, 11. (de Specs) Alte delara, petrifque ingentibu' teata. & Livius in Centauris: ubi ego fæpe petris. (al. leg. ubi echo Septa petris) Alterum manufactum, ut docet Elius Gallus, petra eft, que Jovis ( al. leg. domus) dextra ac finiftra fornicem expletura eft ad libramentum fummi fornicis. Hæc Feftus. PETREUS, a, um, in petris nafcens ut Petræa braffica " apud Plin. l. 20. c. 9. & Alum petræum Id. 1. 27. c. 6. TArabia Petræa difta eft ab oppido Petra, de quo in voce præced. Hinc Pe