qua belli. Id. 14: Ann. c. 11. Quanto fuo labore perpetratum, ne irrumperet Curiam quanto averci voluto a fare che, &c. Martian. Dig. lib. 48. tit. 21. leg. 3. a med. Qui fibi manus intulit, & non Cum infinito Plaut. perpetravit. e non fini di torsi di vita. Trucul. 2. 5. 12. Male quod mulier facere incepit, nifi id efficere perpetrat, id illi morbo, id illi fenio eft. PERPETUALIS, le, perpetuus

C

Quintil. 1. 2. c. 13. ad fin. KucMing, ideft, ut dicamus, quo modo poffumus, univerfalia, vel perpetualia. PERPETUARYUS, a um perpetuus. Perpetuarius mulio, > apud Senec. in apocolocynth. ante med.. eft qui perpetuo, & in longinquis, magnifque itineribus mulionis artem exercet. T Perpetuarii, apud JCtos dicuntur, qui fundum aut rem aliam perpetuo conduxerunt, vel perpetuo jure poffident. Impp. Theodof. & Valent. lib. 11. Cod. tit. 70. leg. 5.

"

PERPETUATUS, a, um, perpetuus factus. Arator fub fin. l. 1. His folidata fides, his eft tibi, Roma, catenis Perpetuata falus. PERPETUITAS, atis, f. continuazione, perpetuità, tenor coftante, αϊδιό

dipex, continuatio, perennitas, diuturnitas. Cic. Tufcul. 5. c. 10. extr. Non ex fingulis vocibus philofophi fpectandi funt, fed ex perpetuitate, atque conftantia. Id. 2. Offic. c. 7. Malus cuftos diuturnitatis metus: contraque benevolentia fidelis eft vel ad perpetuitatem. & l. 1. c. 33. Ut conftare in vitæ perpetuitate poffimus nobifmet ipfis nec in ullo officio claudicare. Plin. l. 34. c. 9. extr. Ufus æris ad perpetuitatem monumentorum translatus eft. Quintil. declam. 1. c. 15. Sciebas, cæcum non aliter, fi dux defeciffet, ingredi poffe, quam fi veftigia parietis perpetuitate dirigeret. b. e. perpetuo, & non interrupto parietis tractu. Perpetuitas orationis eft continuatus curfus per periodos æqualiter fufas, & invicem fibi fuccedentes: cui opponitur oratio incifa, & per brevia membra quodammodo interrupta. Cic. 3. de Orat. c. 49. à med. Neque femper utendum eft perpetuitate, & quafi converfione verborum, fed T Item perpefæpe carpenda membris minutioribus eft oratio. tuitas fermonis eft totus fermo: cui opponitur pars. Cic. 2. de Orat. & illo c. 54. a med. In utroque genere leporis excellens qui in perpetuitate fermonis, & hoc, qui in celeritate, atque dicto eft. Adde in Orat. cap. 2. T In plur. num. Vitruv. lib. 2. c. ult. Apennini pars feptentrionali regioni fubjecta continetur umbrofis & opacis perpetuitatibus. h. e. locis longo & continuo tractu um

brofis.

PERPETUITASSINT, antiqu. perpetuent, perpetuum reddant: quasi a perpetuito. Enn. apud Non. c. 2. n. 632. Libertatemque ut perpetuitaffint quam maxime. Al. leg. perpetuaffint.

PERPETUO, as, avi, atum, a. 1. continuare, perpetuare, eternare, didi, perpetuum reddo, continuo fine intermiffione Cic. 3. de Orat. c. 46. Claufulas, atque interpuncta verborum animæ interclufio atque anguftiæ fpiritus attulerunt. Id inventum ita fuave, ut ficui fit infinitus fpiritus datus tamen eum perpetuare verba nolimus. Id. pro Sull. c. 22. in fin. Judicum poteftatem perpetuandam, legis acerbitatem mitigandam putavit. Plaut. Pfeud. 1. 3. 72. Non eft juftus quifquam amator, nifi qui perpetuat data. Paul. Dig. lib. 27. tit. 7. in fin. Litis conteftatione temporales actiones perpetuantur. TDiiste perpetuent, formula acclamandi Imperatoribus, apad Lamprid. in Alex. Sev. c. 6.

ger,

PERPETUO, adverb. continuamente, perpetuamente, in perpetuo, per fempre, de, didias, continue, fine intermiffione, affidue, femper, perenniter. Terent. Hecyr. 3. 3. 46. O fortuna, ut nunquam perpetuo es bona Cic. Agrar. 3. c. 1. Ut eam opinionem perpetuo retineatās. Ovid. 1. Trift. el. 5. in fin. At mihi perpetuo patria tellure carendum eft. Caf. 1. 1. B. Gall. c. 31. Neque recufaturos, quo minus perpetuo fub illorum ditione atque imperio effent. & lib. 7. c. 41. Cum noftros affiduo labore defatigarent, quibus, propter magnitudinem caftrorum, perpetuo effet iifdem in vallo permanendum. Cic. Acad. 4. c. 19. a med. Hortenfius autem vehementer admirans, quod quidem perpetuo, Lucullo loquente, fecerat. Hirt. I. 8. B. Gall. c. 26. Qui perpetuo in amicitia Romanoruin permanferat. Terent. Eun. 5. 9. 13. Nunquid dubitas, quin ego perpetuo perierim? PERPETUUS, a " um, continuo, continuato, intiero, non interrotto, Sinan's, aid, continuus, continuatus, continens, folidus, intenon interruptus, non intercifus: a perpes, eris. Cic. in Pifon. c. 22. Meus reditus is fuit ut a Brundifio ufque Romam agmen perpetuum totius Italiæ viderem. In vet. en. Tab. apud Murator. pag. 582. ad fin. Semitam lapidibus perpetuis conftratam recte habeto. Plin. l. 3. c. 5. ante med. Apenninus perpetuis jugis ab Alpibus tendens ad Siculum fretum. & lib. 6. c. 20. Montes perpetuo tractu oceani oræ prætenti. Id. 1. 7. c. 51. Perpetua febris. Id. l. 17. c. 27. Exactam falcis aciem utraque manu imprimentes, perpetuis incifuris deducunt, ac veluti cutem ( arboris ) laxant. Cato R. R. c. 33. Vineam arare incipito, ultro citroque fulcos perpetuos ducito. Colum. . 3.c. 13. Foffam perpetuam educere. Cef. 1. 3. B. Civ. c. 44. Perpetuæ munitiones, perductæ ex caftellis in proxima caftella. Id. 1. 7. B. Gall. c. 26. Palus, quæ perpetua intercedebat Romanos ad infequendum tardabat. cap. 23. Perpetuæ trabes b. e. integræ, folidæque. Plaut. Moftell. 1. 2. 67. Non videor mihi farcire poffe ædes meas, quin tota perpetuæ ruant. tutte da un capo all' altro. pleonafmus. Caf. I. 1. B. Civ. c. 21. Milites difponit non certis fpatiis intermiffis, fed perpetuis vigiliis ftationibufque, ut contingant inter fe, atque omnem munitionem expleant. Ovid. 2. de ar. am. v. 285. perpetuo contendunt ilia rifu. Terent. Adelph. 4. 1. 5. Hunc diem cupio perpetuum in lætitia degere. tutto intiero. & 4. 1. 4. triduum. Hecyr. 1. 2. 12. biennium. Virg. 7. En. v. 176. hic ariete cafo Perpetuis foliti patres confidere menfis.

من

b. e. non interruptis diftinctifve fedentum ordinibus per lectos tricliniares, fed longis & continuis pro numero convivarum Sic 0vid. 6. Faft. v. 305. Ante focos olim longis confidere fcamnis Mos erat, & menfe credere adeffe deos. Rurfus Virg. Æn. 8. v. 182. Vefcitur Eneas, fimul & Trojana juventus Perpetui tergo bovis. b. e. non in frufta fecto, fed integro menfæ illato. The Perpetua oratio, quæ altercatione aut interlocutione non interrumpitur. Cic. Attic. l. 1. ep. 16. circa med. Clodium præfentem fregi in Senatu tum oratione perpetua, tum altercatione. Liv. l. 4. c. 6. Cum res a perpetuis orationibus in altercationem vertiffet. Id. z. de Orat. c. 4. Sum cupidus te in illa longiore & perpetua difputatione audiendi. Id. in Top. c. ult. Nec folum perpetuæ actiones fedetiam partes orationis iifdem locis adjuvantur. T Perpetue quæftiones. V. Quæftio. Perpetua hiftoria, quæ res geftas continentes, & continuatas perfcribit. Cic. Fam. 5. ep. 12. bis. Sic Ovid. Met. 1. v. 3. primaque ab origine mundi Ad mea perpetuum deducite tempora carmen. TSæpe temporario opponitur, perpetuo, eterno, didios. Nep. in Milt. c. 3. Quibus fingulis ipfarum urbium perpetua dederat imperia. Horat. l. 1. od. 24. v. 5. Quintilium perpetuus fopor urget. Cic. poft redit. in Sen. c. 2. fub fin. Cum refpublica non folum parentibus perpetuis, verum etiam tutoribus annuis effet orbata. Id. Catil. 4. c. 9. Ignis Veftæ perpetuus ac fempiternus. Id. . 1. de nat. Deor. c. 15. Lex perpetua & æterna. lib. 2. c. 21. Stellarum perennes curfus atque perpetui. Id. 2. de Invent. c. 54. Stabilis & perpetua permanfio. Id. poft redit. in Sen. c. 12. Conftans, perpetua, fortis, invicta defenfio falutis meæ, Id. Phil. 13. c. 6. Voluntas mea perpetua & conftans in rempublicam. ld. Fam. 6. ep. 13. Affidua & perpetua cura falutis tuæ. Q. Cic. de petit. conful. c. 7. Firma & perpetua amicitia. Martial. l. 6. epigr. 64. v. 10. & l. 7. epigr. 62. Quas & perpetui dignantur fcrinia Sili. b. e. qui fama in perpetuum victurus eft. T Perpetuum, adverb. perpetuo. Stat. I. & filv. 1. v. 99. Utere perpetuum populi, magnique fenatus Munere. ¶ In perpetuum, in omne tempus, in perpetuo, per sempre, doxe. Cic. 1. Catil. c. 12. fub fin. Hanc peftem paulifper reprimi, non in perpetuum comprimi poffe Id. Agrar. 2. c. 21. Venire res veftras proprias, & in perpetuum a vobis alienari. Id. pro Rofc. Amer. c. 48. Obtinere aliquid in perpetuum. Liv. 1. 7. c. 37. Milites duplici frumento in perpetuum, in præfentia fingulis bobus donati. ག In perpetuum modum idem. Plaut. Moft. 3. 1. 5. Perii plane in perpetuum modum. Adde 4. 3. 51. Interdum perpetuus eft generalis, univerfalis, & femper locum aut veritatem habens in aliquo genere. Cic. 2. de Orat. c. 33. Perpetui juris, & univerfi generis quæftio non hominum nomina fed rationem dicendi, & argumentationum fontes defiderat. Celf. 1. 2. c. 10. circa med. Cum fit autem minime crudo fanguis mittendus tamen ne id quidem perpetuum eft. neque enim femper concoctionem res exfpectat. nè men questo è senza eccezio& Plin. l. 17. c. 2. ad fin. Nec arbitror, perpetuum quidquam in hoc præcipi poffe. T Perpetua fulmina apud Senec. 1. 2. queftion. natur. c. 47. funt, quorum fignificatio in totam vitam pertinec unam rem id enuntiat, fed contextum rerum per omnem deinceps ætatem complectitur. ¶ Perpetuior, comparativ. Cato apud Prifcian. 1. 3. pag. 601. Idque perpetuius atque firmius repfit. Perpetuiffimus, fuperlat. Id. ibid. Ab optimis artibus fugit quam maxima fugela, perpetuiffimo curriculo. T Perpetuus dictus eft a quibufdam Grammaticis infinitivus modus, quia perpetuum eft, quod finem non habet. Diomed. l. 1. pag. 331. Putfch. PERPEXUS, a, um, diligenter pexus. Jul. Firmic. 1. 5. c. 5. Pectora pugnis obtundant, & perpexam barbam in omnibus cogitationibus fuis permulceant. PERPICTUS, a, um, exacte pictus. Ovid. 10. Met. v. 261. Lilia perpitafque pilas. Alii leg. Liliaque, pictafque pilas. PERPLACEO, es, n. 2. valde placeo. Cic. Attic. 1. 3. ep. 23. a med. Vide legem, quam T. Fabio fcripfit T. Vifellius: ea mihi perplacet. Plaut. Moftell. 3. 3. 4. Ecquid placeant, me rogas? immo hercle vero perplacent. PERPLĀNUS, a, um valde planus. Diomed. 1. 2. pag. 431. Difcretio eft confufarum fignificationum perplana expofitio. PERPLEXABILIS, le, idem ac perplexus, implexus, involutus, ob fcurus. Plaut. Afin. 4. 1. 47. Neque ullum verbum faciat perple

ne.

net,

xabile.

PERPLEXABILITER adverb. idem ac perplexe. Plaut. Stich. 1. 2. 28. Perplexabiliter hodie earum perpavefaciam pectora. PERPLEXE, adverb. intricatamente, nohumλóxws, obfcure, implicite. Terent. Eun. 5. 1. 1. Pergin' fcelefta mecum perplexe loqui? Liv. 1. 6. c. 13. in fin. Defectionem haud perplexe indicavere. Prudent. adverf. Symmach. I. z. v. 847. Anfractus dubios habet, & perple

PERPLEXIM, adverb. idem ac perplexe. Plaut. Stich. 1. 2. 18. Utrum ego perplexim laceffam oratione. Caff. Hemin. apud Non. c. 11. n. 50. Perplexim fcribere alicui. PERPLEXIO, onis, f. Perplexitas, involucrum, ambages. Porc. Latro declam. in Catil. c. 33. Me fateor vetuftiffima familiaritate Catilinæ conjun&tum, perfæpe deliraviffe miris perplexionibus illius, neque unquam certi quidquam in illo ingenio comprehendere potuiffe. PERPLEXITAS, atis, f. perplessità, dubium, ambiguitas. Ammian. 1. 18. c. 6. a med. ( al. c. 14. extr. ) His ob perplexitatem nimiam ægerrime lectis. PERPLEXOR, aris, dep. 1. aliquid perplexum facio, & in dubium voco. Plaut. Aulul. 2. 2. 81. At fcio, quo vos pado foleatis perplexarier. PERPLEXUS, a, um, intricato, inviluppato, perpleffo, ixinhoxes, επίπλοκος Ddd in

394

PERPLICATUS, a, um, implicitus, perplexus. Lucres. 1. 2. v. 394. Aut magis hamatis inter fe, perque plicatis. mefis, PERPLORO, as, valde ploro. Vetus Lapis apud Gruter. pag. 928. n. 11. Crefco, percrepas: gaudeo, perploras. Invide, morere. PERPLOIT ebat, imp. 3. trapiove Saßpexera, eft per medium pluit. Cato c. 155. Circuire oportet, ficubi perpluat. Plaut. Moftell, 1. 2. 30. Venit imber, lavat parietes, perpluunt tigna. Quintil. I. 6. c. 3. Cum cœnaculum perplueret. Feftus in Patera. Pateram perpluere, in facris cum dicerent, fignificabant, pertufam effe. Translate Plaut. Trin. 2, 2. 41. Benefacta benefactis aliis pertegito, ne perpluanț . ¶ Et tranfitive, cum accufat. Id. Moftell. 1. 3. 6. Hæc eft illa tempeftas, quam mihi amor in pectus perpluit meum. PERPLURES, urium, valde plures. Plin. l. 13. c. 24. Spondetque jugero ejus annuos perplures reditus. Alii leg. annua H. S. PERPLURIMUM, adverb, valde plurimum. Plin. l. 2. c. 54. Itaque perplurimum refert, unde venerint fulmina, & quo concefferint. Al. leg, plurimun.

PERPOL

, per Pollucem, adverb, jurandi, Terent. Hecyr, 1. 1. 1. Perpol quam paucos reperias meretricibus fideles evenire amatores. Ubi tamen Donatus vult dictum effe pro Pol perquam paucos, &c. nam inquit, perpol Latinum non eft. Quod cum fit verius, idem dicendum erit de illo Plauti Caf. 2. 6. 18. Perpol fæpe peccas b. e. pol perfæpe.

PERPOLIO, ŏlis, ivi, itum, a. 4. daw, valde polio, abfolvo, fupremam manum addo. Cic. 2. de Orat. c. 13. Et tractu orationis leni, & æquabili perpolivit illud opus. Id. de Univerf. c. 13. Perpolire, & abfolvere aliquid. Id. 2. de Orat. c. 28. Perpolire, atque conficere. Id. pro Balb, c. 7. Adhibere extremum perpoliendi operis laborem. di dar l'ultima mano. & lib. 5. Fam. ep. 12. extr. Ea quæ habes inftituta, perpolies.

PERPOLITIO, onis, f. abbellimento, actus perpoliendi. Auct. ad Herenn. l. 4. c. 13. Verborum exornatio eft, quæ ipfius fermonis infignita continetur perpolitione.

PERPOLITISSIME, adverb. omnino polite. Auct. ad Herenn. 1. 4. c. 32. extr. Ut continuationes perfecte, & perpolitiffime poffint effe abfolutæ, PERPOLITUS, a, um, valde politus, abfolutus, perfectus, Cic. 1. de Orat. c. 13. ad fin. Perfecti in dicendo, & perpoliti homines. Id. in Pifon, c. 29. Non philofophia folum, fed etiam litteris perpolitus. Id. pro Sext. c. 42. Inter hanc vitam perpolitam humanitate, & illam immanem nihil tam intereft, quam, &c. Id. 1. de Orat. c. 8. Sapientibus fententiis, gravibufque verbis ornata oratio, & perpolita. lib. 2. c. 27. fub fin. Explicatio illuftris, & perpolita. Proprie Plin. l. 33. c. 4. Aurum curfu ipfo, trituque perpolitum. nettato, purgato, fregato.

PERPOPULATUS, a, um, faccheggiato, particip. paffiva fignificatione. Liv. I. 26. c. 9. ad fin. Annibal, perpopulato agro Fregellano, in Labicanum venit. Al. leg. populato,

PERPOPULOR, aris, dep. 1. Ny THλno Tow totum populor, & vafto Liv. 1. 22. c. 3. Annibal emiffus e manibus perpopuletur Italiam Al. leg. populetur. Id. 1. 34. c. 56. Ligurum quindecim millia agrum Placentinum perpopulatos effe. Tacit. Ann. 14. c. 26. Cadibus & incendiis perpopulatus.

PERPORTANS, antis, apportans, advehens. Liv. fub fin. 1. 28. Naves onerariæ prædam Carthaginem perportantes. PERPOTATIO, onis, f. actus perpotandi. Cic. in Pifon. c. 10. Quid cum tuis fordidiffimis gregibus intemperatiffimas perpotationes prædicem?

PERPOTIOR, iris, depon. 4. omnino & plene potior. Imp. Zeno lib. 12. Cod. tit. 7. leg. 2. & Imp. Anastas, ibid. tit. 21, leg. 2. & Imp. Theodof. & Valent, ibid. tit. 16. leg. 3. extr.

PERPOTO, as, avi, atum, n. 1. valde poto, vel totum tempus in potationibus confumo. Cic. 7. Verr. c. 33. extr. Similiter totos dies, in litore tabernaculo pofito, perpotabat. Id. Phil. 2. c. 31. Delituit in quadam cauponula, atque ibi fe occultans perpotavit ad vefperum. T Pro fimplici poto, haurio. Lucret. 1. 1. v. 938. & lib. 4. v. 15, interea perpotet amarum Abfinthj laticem. PERPRĚMO. V. Perprimo.

PERPRESSA, æ, f. herbæ nomen. Plin. l. 21. c. 19. a med. Bacchar in medicinæ ufu aliqui ex noftris perpreffam vocant. Al. leg. perpenfam. Id. 1. 26. c. 8. ad fin. Calculos ejicit perpreffa, quæ Arretii, & in Illyrico nafcitur.

TERPRIMO, is, preffi, preffum, a. 3. premere affai, valde premo, Tuniεlw. Horat. epod. 16. v. 37. mollis & exfpes Inominata perprimat cubilia Senec. epift. 99. a med. Spiritus itu doloris impulfus, quemadmodum totum corpus quatit, ita oculos, quibus adjacentem humorem perprimit, & expellit. Al. leg. perpremit. Adde Ovid. l. 1. de ar. am. v. 394. PERPROPĚRE, adverb. valde propere. Plaut. Mil. 2. 4. 10. Peri per

propere.

PERPUGNAX, acis, valde pugnax. Cic. 1. de Orat. c. 20. in fin,
Perpugnacem in difputando videri. Quidam perperam leg. repugna
cem. Adde Auguftin. 1. 3. contra Acad. c. 4.
PERPULCHER, chra
chra, um valde pulcher Terent. Eun. 3. 2. 15.
Perpulchra, credo, dona, haud noftris fimilia.
PERPUNCTUS, a, um, punto. Cal. Aurel, Acut. I, 2. c. 10. a med,
Perpuncti fentiunt.
PERPURGĀTUS, a, um, probe purgatus. Celf. I. 5. c. 26. fett. ult.
Perpurgata ulcera. Plaut. Mil. 3. 1. 179. Perpurgatis ambo damus
tibi operam auribus. Cic. pro Mur, c. 26. Locus orationis perpurga-
tus ab iis, qui ante me dixerunţ,
PERPURGO, as, avi, atum, a. 1. purgare perfettamente, innoJaipw
omnino purgo, totum purgo. Cic. 2. de nat. Deor. c. 50. Cervæque
ante partum perpurgant fe quadam herbula. Adde Celf. 1. 2. c.
10. a med.
Translate fumitur pro expedire, abfolvere, fini-
re. Cic. 2. de Divin. c. 1. Perpurgatus eft is locus a nobis quinque
libris. Al. leg. pertractatus. T Perpurgare rationes, expedire "a-
quando fingula capita dati & accepti, perficere, abfolvere. Cic.
Attic. I. 12. ep. 12. De dote tanto magis perpurga.
PERPUSILLUM. Cic. 2. de Orat. c. 60. Non accufabis; perpufillum
rogabo. (Poteft hic & adverb. effe & adje&t. )

PERPUTO, as, a. 1. perfecte puto, declaro, profero. Plaut. Ciftell.
1. 3. 7. Ut ego argumentum hoc vobis plane perputem.
PERQUAM. V. Per in fine.
PERQUIESCO, is, evi, etum, n. 3. conquiefco. Apul. Metam. I. 8,
Totam perquiefcimus noctem.

PERQUIRITATUS, a, um, perquifitus. Claudian. Mamerc. in præfat. 1. 1. de ftatu anim. ad Sidon. Opufculum ufquequaque perquiritatum. Al. leg. proquiritatum.

་

PERQUIRO, is, quifivi, itum, a. 3. cercare diligentemente, ricercare, Saw, fcrutando diligenter quæro, Cic. 6. Verr. c. 18. Scribit ad διαζητέω, quofdam, ut ea vafa perquirant. Id. 5. de Fin. c. 18. Res contemplari & perquirere Q. Cic. de petit, conful. c. 8. Perquirere & inveftigare homines ex omni regione. Titem interrogando. Cef. 1.6. B. Gall. c. 8. extr. Aditus, viafque in Suevos perquirit. Plaut. Stich. 1. 3. 49. Adeunt, perquirunt, quid caufæ fiet. Cic. pro Cal. c. 22. Poffum etiam illa ab accufatore perquirere, ubi fit, &c. PERQUISITE, adverb. nuevas, diligenter. Cic. 1. de Invent. c. 41. in fin. Sed perquifitius, & diligentius confcripfiffe pollicemur. PERQUISITOR, oris, m. ricercatore, inquifitor. Plaut. Stich. 2. 2. 61. Malevoli perquifitores auctionum. PERQUISITUS, a, um, ricercato, diligenter quæfitus. Plin. l. 6. e. 8. In quo multa aliter, ac veteres, proditurum me non co inficias, anxia perquifita cura. PERRARO, adverb. Tavavios, valde raro Cic. 2. Fin. c. 16. Qua perraro appellantur ab Epicuro. Horat, 1. 2. fat. 5. v. 5o. perraro hæc alea fallit,

PERRARUS, a, um, valde rarus. Liv. in fin. 1. 29. Quod tunc perrarum in mandandis facerdotiis erat. Plin. l. 31. c. 3. ante med, Quando perrarum eft, ut levior fit aliqua.

lép, repen

PERRECONDITUS, a, um, valde reconditus. Cic. 1. de Orat. c. 30. Aut perrecondita, aut valde difficilis ratio confuetudinis. PERRECTŪRUS. V. in Pergo, PERRECTUS, a, um, experrectus. Apul. 1. 2. Metam. Perretis oculis, & obarmatis ad vigilias. Al. leg. perfri&tis. PERREPO, is, pfi, ptum, a. 3. ferpere, aggrapparsi, do aliquo pervenio, adrepo. Colum. 1. 6. c. 5. Ne ad præfepia fus, aut gallina perrepat. Id. l. 4. c. 24. Si a capite vitis emicuerit & brachiis in aliena jugorum compluvia perrepferit. Tibull. I. x. el. 5. v. 43. tellurem genibus perrepere. PERREPTO, as, avi, atum, n. 1. frequentativum a perrepo. Plaut. Rud. 1. 4. 4. Omnia jam circumcurfavi, atque omnibus in latebris perreptavi quærere confervam voce, oculis, auribus. b. e. quafi reptando cum labore, & laffitudine obivi. mi fono strascinato. & Amph. 4. 1. 3. Omnes plateas perreptavi, gymnafia, & myropolia. b. e. reptavi per plateas, &c. Sic Terent, Adelph. 4. 6. 3. Perreptavi ufque omne oppidum, ad portam, ad lacum, quo non? PERRHÆBI, orum m. Περραιβά Macedoniæ in confinio pop. Theffalia, juxta Peneum f. & Olympum montem, apud Pelafgiotas. Eorum oppidum Perrhæbia. Etiam in Etolia collocantur. Caufa eft, quia corum regio attingens Pindum montem Ætolia, ex parte in Etolia collocatur. Aliqui caufam afferunt, quod Perrhzbi a Lapithis fracti in Etoliam fugerint. Hinc adjective Propert. 1. 3. el. 3. v. 55. Aut cur Perrhæbi tremuere cacumina Pindi. Ovid. Met. 12. v. 172. Perrhæbum Cænea vidi. h. e. Theffalum. V. Plin. in proœm. l. 4. & cap. 2.

T

cere, perrodere. Id. 1. 30. in fin. Quæ non perroderetur a veneno Stygis aquæ. Celf. I. 5. c. 28. n. 12. Num plures finus perrofe

rint.

PERROGATIO, onis, f. rogatio. Legitur in veteri curto lapide apud Maffej. in Muf. Veron. pag. 288. n. 4.

PERROGITO, as, a. 1. frequentativum a perrogo Pacuv. apud Prifcian. 1. 4. pag. 634. Putfch. Poftquam defeffus perrogitando advenas de natis, neque quemquam invenit fcium. PERROGO, as, a. 1. idem ac rogo, feu interrogo. Tacit. 1. 4. Hift. c. 9. Cum perrogarent fententias confules. Liv. I. 29. c. 19. a med. Perrogari eo die fententiæ non potuerunt. . e. omnium fententiæ ufque ad ultimum Senatorem. Perrogare legem, eft ita rogare, ut perferatur, & a populo accipiatur. Valer. Maxim. l. 1. c. 2. extern. 1. Minos a Jove traditas fibi leges perrogabat. Id. l. 8. c. 6. in fin. Tribunus plebis, legem perrogavit magna cum clade reipublicæ.

no

PERRUMPO, is, upi, uptum, a. 3. rompere per mezzo, aprire rompendo, Spaccare, diappy, medium rumpo, prorfus rumpo, diffindo, perfringo, difrumpo. Cef. 1. 1. B. Civ. c. 26. Turres omni genere telorum completas ad opera Cæfaris appellebat ut rates perrumperet, atque opera difturbaret. Celf. l. 8. c. 9. Cofta fic finditur, ut eam totam is cafus perruperit. Cic. 1. Tufcul. c. 18. ad fin. Ab his perrumpitur & dividitur craffus hic & concretus aer. Virg. 2. En. v. 479. correpta dura bipenni Limina perrumpit. lib. 9. v. 512. Saxa quoque infefto volvebant pondere, fi qua Poffent tectam aciem perrumpere. Ovid. Met. 12. v. 369. Fraxineam mifit haftam, quæ laterum cratem perrupit. Item vi irrumpo, vi viam mihi facio, penetro, quafi obftantia perfringendo, entrare a forza, passare. Cef. 1. 7. B. Gall. c. 19. Ut fi eam paludem Romani perrumpere conarentur hæfitantes premerent ex loco fuperiore. & lib. 6. c. 39. Inter fe cohortati, per medios. hoftes perrumpunt. Liv. I. 26. c. 7. Nec per caftra eorum perrumpi ad Capuam poffe. Id. l. 3. c. 18. a med. Jam in veftibulum perruperant templi. Sueton. in Oth. c. 8. Perruperunt in triclinium ufque. Sil. l. 12. v. 697. etiamne parabit Noftras ille domos, ftras perrumpere in arces? Horat. l. 1. od. 3. v. 36. Perrupit Acheronta Herculeus labor. T Translate Cic. 3. Offic. cap. 8. Pœnam non dico legum quas fæpe perrumpunt. violano. & in Partit. c. 32. a med. Perrumpere periculum. fuperare. Sic Plin. l. 8. c. 23. omnes difficultates & Cic. Verr. 3. c. 5. Confringat ifte fane vi fua confilia fenatoria quæftiones omnium perrumpat, evolet ex veftra feveritate. h. e. evadat, effugiat. Senec. in Agam. v. 604. perrumpere omne fervitium. rompere ogni foggezione, scuotersi d' attorno ogni fervitù. & Tacit. 3. Ann. c. 15. Nullo magis exterritus eft, quam quod Tiberium, fine miferatione, fine ira obftinatum claufumque vidit ne quo affectu perrumperetur. h. e. permoveretur, quafi vi affectu aliquo animum ejus irrumpente. PERRUPTUS, a, um, Spaccato, fpezzato, perfractus, diruptus. Colum. l. 2. c. 1. a med. Perruptæ raftris & aratris radices herbarum. Sil. l. 13. v. 741. & perruptis molibus Alpes Eluctatus adeft ¶ penetrato a forza. Tacit. Ann. I. 4. c. 51. Quædam munimenta Romani quafi perrupta, omifere. Id. 2. Hift. c. 44. Media acie perrupta fugere paffim Othoniani. Id. 1. Ann. c. 51. fub fin. Uno impetu perruptum hoftem redigunt in aperta, cæduntque. h. e. perruptis aciei ordinibus. sbaragliato.

PERSA, 2,
m. Perfiano, Пépons, Perfidis incola. Cic. Attic. l. 10.
ep. 8. Regnum non modo Romano homini, fed ne Perfæ quidem
tolerabile. Id. 1. Tufcul. c. 45. Perfæ mortuos cera circumlitos
condunt, ut quam maxime permaneant diuturna corpora. & lib. 5.
c. 34. Perfarum a Xenophonte victus exponitur, quos negat ad pa-
nem adhibere quidquam, præter nafturtium. Nep. in Alcib. fub fin.
Ven iffe ad Perfas, apud quos fumma laus effet, fortiter venari, lu-
xuriofe vivere. Id. in Pelop. c. 4. & in Agefil. c. 4. In Perfas pro-
ficifci. pro in Perfidem.
TPerfa, una ex Plautinis Fabulis, in
qua Parafitus pro Perfa inducitur. T Item Nympha, de
qua V.
in Perfes.
PERSÆPE, valde fæpe. Cic. de Amic. c. 20. a med. Ne quis intem-
perata quadam benevolentia, quod perfæpe fit, &c. Id. Q. Fr. l.
1. ep. 1. c. 5. Frons, oculi, vultus perfæpe mentiuntur, oratio ve-
ro fæpiffime. Adde Verr. 7. c. 50. extr. l. 1. de Legib. c. 14. &
Horat. l. 1. fat. 2. v. 82. &c.

PERSÆVUS, a, um, valde fævus. Pompon. Mela 1. 2. c. 5. fub fin.
Parva flumina Telis, & Tichis: ubi accrevere perfæva.
PERSALSE, valde falfe. Cic. ad Q. Fr. l. 2. ep. 15. ante med. Perfalse
& humaniter etiam mihi gratias agit.

PERSALSUS, a, um, valde falfus. Cic. 2. de Or.c. 69. Perfalfum illud eft apud Nævium, Quid ploras pater? Mirum ni cantem, condemnatus fum.

PERSALUTATIO, onis f. Cic. pro Mur. c. 21. Non placet mihi teftium potius, quam fuffragatorum comparatio; non mine magis, quam blanditia; non declamatio potius, quam perfalutatio. h. e. diligens omnium falutatio.

PERSALŪTO, as, a. 1. valde faluto, frequenter faluto, ad unum omnes faluto. Cic. pro Flacc. c. 18. Ut omnes nos, vofque perfalutet. V. Saluto. Phædr. l. 4. fab. 11. Cælo receptus propter virtutem Hercules Cum gratulantes perfalutaffet deos. Adde Senec. de Tranquil. c. 12. a med.

PERSANĀTUS, a, um, omnino fanatus. Senec. epift. 8. Ulcera etiamfi perfanata non funt, ferpere defierunt .

PERSANCTE, valde fanête, & religiofe. Terent. Hecyr. 5. 2. 5. Bacchis dejerat perfanéte. Adde Sueton. in Tito, c. 10.

- PERSANO

Tom. III.

as, avi, atum a. 1. omnino fano. Plin. l. 20. c.

22. circa med. Vomicas rumpere, purgare, perfanare promittens. Adde in fin. 1. 24. &c.

PERSANUS, a, um, perfecte fanus. Cato de R. R. c. 157. fub fin. Ut radices polypi perfanas facias.

PERSAPIENS, entis, valde fapiens. Cic. de Provinc. Conful. c. 18. ad fin. Quod magni cujufdam hominis, & perfapientis videtur. PERSAPIENTER, valde fapienter. Cic. pro Mil. c. 4. ad fin. Etfi perfapienter, & quodam modo tacite dat ipfa lex poteftatem defendendi.

PERSCIENS, entis, valde fciens. Lamprid. in Commod. c. 5. Perennis Commodi animum perfciens, invenit, &c. PERSCIENTER adverb. admodum fcienter, & industrie. Cic. de clar. Orat. c. 55. Ad infirmitatem laterum perfcienter contentionem omnem remiferat.

PERSCINDO, is, a. 3. dixppyour, totum fcindo, vel per medium διαρρήγνυμι fcindo Lucret. 1. 6. v. 137. ut interdum validi vis incita venti Perfcindat nubem perfringens impete recto. verf. 179. Ergo fervidus hic nubem cum perfcidit atram. Liv. l. 21. c. 58. Omnia perfcindente vento, & rapiente.

PERSCISCO, is, a. 1. plane fcio, cognofco. Dictys Cretenf. de B. Trojan. c. 37. Caufam tumultus cupidus perfcifcere. PERSCISSUS, a, um, particip. a perfcindor. Lucret. I. 6. v. 110. Interdum perfciffa (carbafus ) furit petulantibus auris. PERSCITUS, a, um, valde fcitus. Cic. 2. de Orat. c. 67. Quod apud Catonem eft, per mihi fcitum videtur, C. Publicium folitum dicere, &c. PERSCRÍBO, is, pfi, ptum, a. 3. fcrivere, fcrivere con diligenza, vayo, idem fere quod fcribo, aut diligenter, & totum fcribo. Cic. Attic. I. 3. ep. 13. Nunc velim, mihi plane perfcribas, quid videas. & epift. 15. fub fin. Fac ut omnia ad me perfpecta & explorata perfcribas. Metell. ad Cicer. Fam. 5. ep. 3. De meis rebus ad Lollium perfcripfi. Cic. ibid. ep. 4. Nunc mihi frater mitiffimam tuam orationem, quam in Senatu habuiffes perfcripfit. Tacit. 1. Ann. c. 11. fub fin. Cuneta fua manu perfcribere. Caf. l. 5. B. Gall. c. 45. fub fin. Litteras Cæfari dimittit, rem geftam in Eburonibus perfcribit cap. 47. Perfcribit in litteris, hoftes ab fe difceffiffe, &c. Id. l. 1. B. Civ. c. 53. Hæc pleniora etiam atque uberiora Romam ad fuos perfcribebant. Liv. initio hift. A primordio Urbis res populi R. perfcribere. Horat. l. 1. fat. 4. v. 54. puris verfum perfcribere verbis. fare, comporre. T Perfcribi dicuntur Senatus confulta cum, nullo Tribuno pleb. intercedente, in publicas tabulas referuntur. Cef. I. 1. B. Civ. c. 6. De Faufto impedit Philippus trib. pleb. de reliquis S. C. perfcribuntur. vengono registrati. & Cic. 3. Catil. c. 6. Et quoniam nondum eft perfcriptum S. C. ex memoria vobis, Quirites, quid Senatus cenfuerit, exponam. T Similiter perfcribi dicuntur rationes rei familiaris, quæ in tabulis feu codice confcribuntur accepti & expenff. Cic. pro Rofc. Com. c. 1. Perfcribere falfum nomen. Id. 9. ad Attic. ep. 12. ufuras. b. e. pecuniam datam fub ufuris. Id. pro Flacc. c. 19. Cum illam pecuniam nominatim Flacco datam referant, majorem etiam aliam cum huic iidem darent, in ædem facram reficiendam fe perfcripfiffe dicunt. Terent. Phorm. 5.7. 30. Argentum perfcripfi illis, quibus debui. b. e. per fcripturam ab argentario numeravi: feu illis folvendam curavi pecuniam ab argentario, cavendo ipfi chirographo meo, & promiffione ufurarum: quod eft, per fcripturam folvere, cui opponitur præfenti pecunia folvere. Cic. Attic. 1. 16. ep. 2. De Publilio quod perfcribi oportet, moram non puto effe faciendam fed cum videas, quantum de jure noftro decefferimus qui de refiduis CCCC HS. CC præfentia folverimus reliqua perfcribamus, &c. Al. leg. refcribamus, quod idem eft. ↑ Pro defcribere, defcrivere, Salluft. in Jug. c. 98. Cujus ramis modo, modo eminentibus faxis nifus Ligus, caftelli planitiem perfcribit. b. e. animo concipit fitum, & formam planitiei. Sunt qui aliter leg. PERSCRIPTIO, onis, f. fcrittura, fcritto, dixypoon, actus perfcribendi, fcriptio, fcriptura. Cic. Fam. 5. ep. 2. ante med. Jam illud fenatufconfultum, quod eo die factum eft, ea perfcriptione eft, ut dum id exftabit, officium meum in te obfcurum effe non poffit. è fcritto in termini tali, che, &c. Al. leg. præfcriptione. Facile enim in MSS. præ, & per confunduntur: fed perfcriptio potior lectio eft. Id. pro Rofc. Com. c. 2. Suarum perfcriptionum & liturarum adverfaria proferre non amentia eft? Id. Phil. 5. c. 4. Illa vero diffipatio pecuniæ publicæ ferenda nullo modo eft, per quam fepties millies falfis perfcriptionibus, donationibufque avertit. b. e. perfcribendo in tabulis falfa nomina, & caufas pecuniæ infumendæ. ¶ De folutione per fcripturam, de qua in voce præced. di&tum eft Id. Attic. l. 12. ep. 11. ad fin. De Carellia quid tibi placeret Tiro mihi narravit: debere, non effe dignitatis meæ : perfcriptionem tibi placere. Id. 1. 4. ep. ult. Hæc pactio non verbis, fed nominibus, & perfcriptionibus facta eft. PERSCRIPTOR, oris, m. fcrittore, fcrivano, aveypads, fcriptor, fcriba. Cic. 5. Verr. c. 72. Scribam tuum dicit, Verres, hujus perfcriptorem fenerationis fuiffe.

PERSCRIPTURA, æ, f. fcriptura. Ulpian. Dig. lib. 29. tit. 1. leg. 3. Quemadmodum plerique pagani folent, cum teftamenti faciunt perfcripturam, adjicere, velle hoc etiam vice codicillorum valere . Ita Torrentin. at Haloander, cum teftamentum faciunt, per fcripturam adjicere, velle, &c.

PERSCRIPTUS, a, um, fcritto, registrato, avaypais, litteris mandatus, fcriptus, defcriptus. Cic. Agrar. 2. c. 32. ad fin. Hoc perfcriptum in monumentis veteribus reperietis, ut, &c. Id. in Pifon. c. 25. ad fin. Rationes ita funt perfcriptæ fcite & litterate ut &c. Id. Catil. 3. c. 6. Senatufconfultum nondum perfcriptum. Nepos Ddd z

PERSETUS, a, um, ad Perfam pertinens. Val. Flacc. lib. 6. v. 495. Hanc refidens altis Hecate Perfeia lucis Flevit. Id. lib. 5. v. 582. flammigeri proles Perfeia Solis. b. e. Eetes Hecates frater. V. Perfeis,

tem vivo. Eutrop. 1. 1. c. 11, Atque ibi per quatuordecim annos pri vatus cum uxore perfenuit.

PERSCRUTATUS, a, um, ricercato, investigato, inveftigatus. Ammian. I. 17. c. 4. (al. 7.) Obelifci montium venis perfcrutatis excifi, erectique.

PERSCRUTO, as, a. 1. idem quod perfcrutor. Plaut. Aulul. 4. 4. 30. Poftremo hunc jam perfcrutavi: nihil hic habet, PERSCRUTOR, aris, atus fum, depon, 1; cercare con diligenza, dispal, diligenter inquiro. Cic. 2, de Invent. c. 44. Sententiam fcriptoris domefticis fufpicionibus perfcrutari. Id. pro Flacc. c. 8. extr. Perfcrutari penitus naturam rationemque criminum, Id. Tufcul. 5. c. 20. a med. Speculari & perfcrutari aliquid. Id. 6. Verr. c. 21. a med. Immittebantur illi Cibyratici canes, qui inveftigabant & perfcrutabantur omnia.

PERSCULPTUS, a, um, nom, ex particip. fculptus, vel perfecte fculptus. Corippus 1. 3. v. 377. Perfculpti lapides furda mutæ, que figuræ.

PERSEA, æ, f. sprix, arbor Egyptia, procera, fructu piri aut mali magnitudine, noxio in Perfide, vefco in Egypto. Plin. l. 13. c. 9. & lib. 15. c. 13. ubi multa de ea. PERSĚCO, as, cui, tum, a. 1. tagliare, diariuw, idem ac feco, vel perfecte feco, medium feco. Cic. 4. Acad. c. 39. Eodem modo rerum naturas perfecare, aperire, dividere poffumus. Liv. l. 40. c. 19. in fin. Vitium, ne ferpat, perfecare, Vetus Orator apud Quin til. l. 8, 6, 6. ante med. Perfecuifti reipublicæ vomicas. Cic. Attic. 1. 13. ep. 23. Quare da te in fermonem, & perfeca, & confice excita, compella, loquere, b. e. fi quid obftare videtur, amputa, præcide, tolle.

PERSECTOR, aris, dep. 1, perfeguitare, perfequor, infector. Lucret. 1. 4. verf. 1003. Accipitres fomno in leni fi prælia, pugnafque Edere funt perfectantes, vifæque volantes. Id. 1. 2. verf. 165. Nec perfectari primordia. Al. leg. perfcrutari.

PERSECUTIO, onis, f. diažis, actus perfequendi in judicio. Cic. in Orat. c. 41. a med. In altera perfecutionum, cautionumque præceptio, Florentin. Dig. lib. 46. tit. 4. leg. 18. Quarumque rerum mihi tecum actio, quæque adverfus te petitio, vel adverfus te perfecutio eft eritque. ¶ Item infectatio, vexatio, persecuzione, daqués. Unum e fcriptis fuis Tertull. infcripfit de fuga in perfecutione. Item fimpliciter actus infequendi, il feguitare, landar dietro. Apul. l. 4. Metam. Quidam de latronibus importunæ perfecutionis indignatione permotus, &c. Ulpian. Dig. lib. 41. tit. 1. leg. 44. & Cajus ibid. leg. 5. Cum effugerent beftiæ noftram perfecutioIncepti negotii perfecutio, apud eund. I. 10. il prosegui

nem.

re l'incominciato affare. PERSECUTOR, oris, m. perfecatore, dintrs, infectator, infecutor Capitolin. in Albin. c. 11. fub fin. Flagitiorum turpium perfecutor Adde Sidon. lib. 9. epift. ult. in carm. a med. Prudent. Perifteph. 1. verf. 28. & Lactant. de mortib. perfecut. cap. 1. ad fin, T Item

qui jus fuum perfequitur. Macer Dig. lib. 48. tit. 3. leg. 7. ubi al. leg. profecutor. ¶ Item qui comitatur, feu profequitur.j V. Profecutor.

PERSECUTORIUS. V. Profecutorius.

PERSECUTRIX, icis, f. perfecutrice, quæ perfequitur, & vexat. Auguftin. lib. 1, de confenf. Euangel, cap. 25. Juno perfecutrix Herculis.

PERSECUTUS,& Perfequutus, a, um, particip. V. Perfequor. ¶ Paffive Pallad. Februar. tit. 26. extr. In porcis etiam illud eft commodum, quod immiffi vineis necdum turgentibus, vel exacta vindemia, gramine perfecuto, diligentiam fofforis imitantur. PERSEDEO, es, edi, n. 2. federe, o fermarsi a lungo, o fino al fine,

Silo, diu fedeo, ufque ad finem fedeo, permaneo. Liv. l. 45. c. 39. ad fin. Hoc quoque, quod ridetis, in equo dies noctefque perfedendo habeo. Sueton. in Claud. c. 34. Beftiariis meridianis adeo delectabatur, ut etiam prima luce ad fpectaculum defcenderet, & meridie, dimiffo ad prandium populo, perfederet. Senec. epift. 108. Non novimus quofdam, qui multis apud Philofophum annis perfederint, & ne colorem quidem duxerint? Lucret. . 1. v. 307, quo pacto perfederit humor aquai. h. e. inhæferit. PERSEGNIS, gne, valde fegnis. Liv. I. 25. c. 15. Pedestre prælium fuit perfegne, paucis in prima acie pugnantibus Romanis. PERSEIS, idis, f. Пeponis, Hecate Perfæ filia. Senec. in Med. v. 814. Caufa vocandi, Perfei, tuos fæpius arcus, &c. Stat. 4. Theb. ver/. 481. tu fepare cœtu Elyfios, Perfei, pios, &c. ¶ Apud Ovid. 4. ex Pont. ep. ult. verf. 25. nomen eft Poematis..... T Adjective berbe Perfeides dicuntur, quibus in veneficiis faga utuntur. Ovid. de remed. Amor. v. 263. Quid tibi profuerunt, Circe, Perfeides herbæ? ¶ Eft etiam Nympha Oceani filia, ex qua Sol Circen genuit, & Eeten Medea patrem, ut Hesiod. in Geoyor. v. 957. & Hygin. fab. 156. docent. Val. Flacc. 1. 7. v. 238. Non ita me immemorem magnæ Perfeidos, inquit, &c. Item urbs Pæoniæ,

quam in honorem filii fui Perfei ita appellari juffit Philippus rex Macedonum. Liv. 1. 39. c. 54,

PERSENEX, valde fenex. Sueton. de clar. Grammat, cap. 9. Namque jam perfenex pauperem fe, & habitare fub tegulis, quodam fcripto fatetur PERSENTIO, is, enfi, a. 4. idem ac fentio, aut valde fentio. Virg. 4. En. v. 90. Quam fimul ac tali perfenfit pefte teneri Cara Jovis conjux, &c. verf. 448. magno perfentit pectore curas PERSENTISCO, is, a. 3. draus daroon, idem ac perfentio, vel incipio perfentire. Terent. Heaut. 5. 1. 43. Ubi poffem perfentifcere nifi effem lapis. averne fentore, accorgermene. & Lucret. 1. 3. v. 250. Concutitur tum fanguis, vifcera perfentifcunt. PERSEPHONE, es, f. Пsposcón, Græca appellatio Proferpinæ, filiz Cereris, uxoris Plutonis: a nép, vasto, & poros, cædes. Eft enim Proferpina ipfa mors, quæ cædibus omnia vaftat. Ovid. 4. Faft. v. 591. At neque Perfephone digna eft prædone marito. Stat. 12. Theb. v. 276. Perfephonen amnes, filvæ, freta, nubila clamant. T Pro morte Ovid. Heroid. epift. 21. v. 46. Perfephone noftras pulfat acerba fores. Adde Tibull. 1. 3. el. 5. v. 5. V. Catamitus. PERSEPHONIUM, ii, n. neprepévo, herba, papaver filvaticum, album. Apul. de herb. c. 53.

PERSÈQUAX, acis, adject. ftrenuus in perfequendo. Sidon. lib. 4. epift. 9, a med. In reatu perveftigando perfequax. Apul. in Florid. fub fin. feu num. 23. Ales oculis perfequax, unguibus pertinax. PERSEQUENS, entis, nom. ex particip. qui perfequitur, feu fe&atur. Plaut. Caf. 2. 1. 12. Acheruntis pabulum, flagitii perfequentem. b. e. amatorem. Auct. ad Herenn. lib. 2. cap. 19. Virum integerrimum, inimicitiarum perfequentiffimum. b. e. ulcifcentem inimicitias.

PERSEQUOR, eris, utus fum, dep. 3. feguitare, andare o tener dietro, πapunoλdów, idem ac fequor, pone fequor, præeuntem ufque fequor affequendi caufa. Cic. Verr. 7. c. 35. Reliqui præfecti, appulfis ad Elorum navibus, Cleomenem perfecuti funt. Petron, in Satyr. c. 6. Curfim perfequi aliquem. Terent. Andr. 5. 4. 32. Is hinc, bellum fugiens, meque in Afiam perfequens, proficifcitur. Ubi Donatus: Perfequens dicit, pefeverationem fequentis oftendens. perfequitur enim qui non definit fequi. Id. Phorm. 3.3.18. Quoquo hinc afportabitur terrarum, certum eft perfequi, aut perire. Cic. de clar. Orat. cap. 90. Ut poffis videre, quemadmodum fimus in fpatio Q, Hortenfium ipfius veftigiis perfecuti. Pabbiam feguitato fulle fue pedate. & lib. 1. de Orat. c. 23. Veftigia alicujus perfequi. Cic. pro Sull, c. 14. Celeritate fcribendi facillime quæ dicuntur perfequi. tem infequor, infector, perseguitare, incalzare, dar dietro, draw. Cal. 1. 3. B. Civ. c. 83. Omnes aut de honoribus fuis, aut de perfequendis inimicis agebant. Id. I. s. B. Gall. c. 1. Nifi ita fecerint, fe fe bello civitatem perfecuturum demonftrat. & lib. 7. c. 67. Fugientes ufque ad flumen perfequuntur, complurefque interficiunt. Ovid. Heroid. ep. 9. v. 34. Perfequi feras. cacciare. Nep. in Amilc. cap. I. Romanos armis perfequi. Salluft. in Jug. c. 54. Deterrere hoftes a perfequendo. Phadr. 1. 3. fab. 20. poft obitum quoque Perfequitur illum dura fati miferia. Item ulcifcor, vendicare. Cef. 1.7.

I

B. Gall. c. 38. Perfequamur eorum mortem, qui indigniffinie perierunt. Cic. Verr. 4. c. 3. Jub fin. Injurias alicujus ulcifci & perfequi. Salluft. in Jug. c. 54. Perfequi maleficia. Cic. 9. Attic. ep. 14. Perfequi poenas eorum in quos Sulla fuit crudelis. ¶ Item odiffe, exfecrari, odiare. Senec. in Hippol. v. 138. Tibi ponet odium cujus odio forfitan perfequitur omues? Item exfequor, facio, efeguire, fare. Cic. Q. Fr. 1. 2. ep. 14. a med. Ut mea mandata digeras, perfequare, conficias. Terent. Hec. 4. 3. 10. Ex ufu quod eft, id perfequar. Plaut. Stich. 1. 2. 84. Perfequi imperium patris. Plaut. Merc. 3. 2. 11. Hoc, ut dico, fatis perfequar. lo mostrerd co' fatti. Item profequor, profeguire, feguitar a fare. Cic. pro Dom. c. 55. extr. Neque inftitutas cæremonias perfequi, neque verbum ullum folemne potuit effari. Liv. 1. 6. c. 33. Perfequi incepta. Juftin. 1. 22. c. 8. extr. Poeni ad perfequendum belli reliquias duces in Siciliam miferunt. h. e. ad conficiendas, ad debellandum. Cic. de Provinc. Conful. c. 8. ad fin. Si idem extrema perfequitur qui inchoavit, jam omnia perfecta videmus. fe dà l'ultima mano. Item dicendo, aut fcribendo explico, enarro, spiegare, narrare. Cic. de Sene&t. c. 6. Quæ verfibus perfecutus eft Ennius. Id. lib. 1. Acad. c. 3. fub fin. Brutus philofophiam Latinis litteris perfequitur. Nep. in Caton. fub fin. Hujus de vita & moribus plura in eo libro perfecuti fumus, quem, &c. Cic. 1. de nat. Deor. c. 40. Epicurus obfcenas voluptates perfequitur omnes nominatim. Id. Fam. 15. ep. ult. Perfequi aliquid fcriptura. metter in ifcritto. Etiam fequor & infequor narrare fignificant. ¶ Item affecto, appeto, cercare, andar dietro. Cic. 3. de Legib. cap. 8. Qui legatione hereditates, fyngraphas fuas perfequuntur. Item colo, exerceo, circa rem aliquam ftudiofe verfor. Cic. 1. de Fin. c. 21. Ergo eas artes perfequeretur, vivendi artem tantam tamque operofam relinqueret? Virg. 2. Georg. v. 407. Rufticus & curvo Saturni dente relictam Perfequitur vitem attondens. ¶ Pertinet etiam ad forum & judicia. Cic. pro Flacc. c. 20. a med. Hunc æftuantem & tergiverfantem judicio ille perfequitur. gli muove lite. & Verr. 5. c. 13. Bona fua repetere, ac perfequi lite ac judicio. Id. Divin. in Verr. c. 6. & pro Cacin. c. 3. Jus fuum perfequi. & pro Quint. c. 13. fub fin. rem fuam. & lib. 1. Fam. epift. 9. ante med. Cum tribunus plebis pœ

aut

nas

nas a feditiofo cive per bonos viros judicio perfequi vellet. T Perfequi fibi aliquid, quærere, acquirere. Plaut. Merc. 5. 1. 7. Ego mihi alios deos Penates perfequar, alium Larem, aliam urbem, aliam civitatem. mi procaccierò. TPerfequi vitam, fequi, inftituere, ample&ti. Cic. Phil. 12. c. 7. Ut cedamus, abeamus, vitam inopem & vagam perfequamur. f diamo ad una vita, &c. T Perfequi promiffa, urgere, ut impleantur, Plaut. Merc. prol. v. 85. Sed mea promiffa non neglexit perfequi. di effermi addosso, perchè io manteneffi le promesse. ¶ Perfequi viam, tenere. Terent. Hecyr. 3. 5. 4. Certum obfirmare eft viam me, quam decrevi perfequi. b.e. rationem, quam fequi decrevi. Cic. Fam. 4. ep. 13. ad fin. Et certe omnes vias perfequar, quibus putabo ad id, quod volumus, perveniri poffe. ¶ Mortem inedia perfequi, Petron. in Satyr. c. III. quærere, appetere, oppetere . T Paffive Hygin. fab. 198. Illa fe in mari præcipitavit, ne perfequeretur. Al. aliter leg. PERSERO, is, a. 3. immitto, infero. Varr. R. R. l. 1. c. 41. ad fin.

Refticulas per ficos, quas edimus, maturas perferunt, & eas, cum inaruerunt, complicant, ác quo volunt, mittunt. Tfero, conafero. Sidon. carm. 7. v. 385. atque ad fua tecta ferentem Quod nof perfevit.

PERSERVĬO, is, n. 4. idem quod fervio. Vopifc. in Probo, cap. 18. Probo potius perfervire maluerunt, quam cum Bonofo effe. Al. aliter leg.

a

PERSES, 2, Perfeus, i m. Пapons, filius Perfei filii Danaes ex Andromeda Cephei filia, a quo Perfæ originem habuerunt. Plin. 1. 7. c. 56. Alii fagittas Perfen Perfei filium inveniffe dicunt. ¶ Fuit & alter Perfes, Solis & Perfæ Nymphæ filius, & pater Hecates, ut aliqui dicunt, rex Taurica regionis crudeliffimus. Hygin. in præfat. Ex Sole & Perfa Circe, Paliphae, eta, Perfes. Adde Valer. Flacc. 1. 3. 5. & 6. Denique eft nomen regis Macedonum L. Emilio Paulo viêti, capti, & in triumphum ducti, qui Perfeus a Livio dicitur. Cic. 2. Agrar. c. 19. Agros in Macedonia, qui regis Philippi, five Perfæ fuerunt. Agrar. 1. c. 2. L. Paulus, qui Perfen vicit. Id. 3. Tufcul. c. 22. Rege Perfe capto. ¶ In vocativo Perfe, ut Achille, Ulyffe. Val. Flacc. lib. 6. v. 605. & Prifcian. l. 6. pag. 723. ubi de hac pofitione verba facit. ¶ Adjective eft Perficus, Perfiano. Quintil. lib. 3. cap. 7. med. Vir a Perfes. PERSEVERABILIS, le, conftaps, perfeverans, Cal. Aurel, Acut. l. 3. c. 21. Perfeverabilis tenacitas. PERSEVERANS, antis, perfeverante. Colum. in præfat. I. 1. a med. Ifque mos fervatus eft perfeverantiffimo colendorum agrorum ftudio. Liv. 1. 5. c. 31. Valerius perfeverantior fuit cædendis hoftibus in fuga. Curt. 1. 6. c. 7. Averfari fcelus perfeverantem metu mortis terret. Auguftin. epift. 55. ad Macedon. Pietas perfeverantiffima. PERSEVERANTER, adverb. perfeverantemente, coftantemente, éπuéyus, conftanter. Liv. lib. 4. cap. 60. Patres bene cœptam rem perfeveranter tueri. Id. lib. 21. cap. 10. Vereor, ne perfeverantius fæviant. Plin. lib. 4. ep. 21. Nam patrem illarum defunctum quoque perfeverantiffime diligo PERSEVERANTIA,

PERSEVERUS, a, um, valde feverus. Tacit. I. 15. Ann. c. 48. extr. Imperium perfeverum . PERSEUS, i, m. Пepreus, filius Jovis ex Danae Acrifii Argivorum regis filia Educatus fuit a Polydecte rege Seriphi inf. qui Perfei ingenium veritus, audaciamque, & felicitatem, fub prætextu immortalis gloriæ eum mifit in Gorgades inf. quæ funt in mari Atlantico ad debellandam Medufam. Accepto igitur a Vulcano, vel Mercurio, enfe adamantino, quem vocant harpen, a Mercurio talaribus, a Pallade clypeo, Pegafo equo infidens in regnum Medufæ pervenit, quam Palladis clypeo impune vidit illa enim fe fe afpicientes in faxa commutabat) & in aere certans Vulcanio enfe interfecit. Abftulit Medufæ caput, cum quo per aerem volans a ventis difcordibus in varias mundi partes nunc ad Boream, nunc ad Auftrum, nunc in Ortum nunc in Occafum delatus eft. Cum fuper Libycas arenas penderet, guttæ fanguinis ex capite Medufa cecidiffe dicuntur, & in varios ferpentes animatæ fuiffe: inde effe, quod Libya tanta ferpentum multitudine infeftetur. Sole occidente conftitit in Mauritania, ubi Atlantem regem in faxum convertit, quod fibi hofpitium denegaviffet. Sequenti die, cum per Ethiopiam, vel potius per Chaldæam Affyriæ regionem tranfiret, vidit Andromedam filiam Cephei, & Caffiopes fcopulo alligatam, eamque, facta de illius nuptiis pactione, belua interfecta, liberavit, cui virgo devoranda expofita fuerat Jovis Hammonis fententia, ob crimen matris, quæ fe Nereidibus formæ præftantia prætulerat. In nuptiali convivio Phineus frater Cephei, cui Andromeda defponfata ante fuerat, fponfam repetiit. Ingens igitur rixa exorta eft, in qua Perfeus multos occidit, tanden oftenfo Medufæ capite omnes, qui Phineo favebant in lapides immutavit. Poftremo Phineus, cum fupplex a Perfeo veniam petiiffet, & impetraffet, cafu & temere monftrum intuitus & ipfe converfus eft in lapidem. Ex Affyria Perfeus cum Andromeda in Græciam venit, & capite Medufæ in faxum vertit Protum qui Acrifium Argivorum regno expulerat. Eadem ratione Polydectem ultus eft, de fua gloria ob invidiam affidue detrahentem. Denique Acrifium avum cafu lapidem fecit. Poft multas tandem res præclariffime geftas, cum a Megapente Præti filio in ultionem patris occifus effet, in cælum translatus dicitur, ejufque meritis etiam Cepheus, Caffiope, & Andromeda. Conftat ftellis fex & viginti. Filios reliquit Gorgophontem, Sthelenum, Erythræum, Bacchemonem. Hæc ex Hygin. fab. 64. & 244. & Poet. Aftron. 1. 2. c. 12. Serv. ad 4. Æn. v. 246. & Æn. 6. v. 289. Ovid. 4. Met. a verf. 609. & lib. 5. ab initio, & Cic. 2. de nat. Deor. c. 44. &c. Propert. lib. 2. el. 23. v. 55. Non fi Pegafeo vecteris in aere dorfo, Nec tibi fi Perfei moverit ala pedes. T Fuit etiam hoc nomine rex Macedonum Philippi filius, qui & Perfes dicitur: de quo Liv. lib. 39. &c. ¶ Perfea in accufat. & in vocativo Perfeu Græcæ pofitiones funt. Ovid. Met. 4. v. 610. & Liv. l. 40. c. 12. 1 T In genitivo Perfeos pro Perfei Græca item pofitio eft. Lucan. I. 9. v. 676. & 682. T Eodem cafu Perfi pro Perfei dixit Salluft. in fragm. apud Charif. 1. 1. pag. 52. Putsch. & Tacit. Ann. 4. c. 55. & in dativo Senec. de confol. ad Marc. c. 13. extr. V. di&ta in Ogyges. PERSEUS, a, um, ad Perfeum pertinens, Пepros. Propert. l. 3. el. 21. v. 8. Sectaque Perfea Phorcidos ora manu. Stat. 1. Theb. v.225. Perfeos alter in Argos Scinditur. b. e. ubi regnavit Acrifius Perfei avus. Id. Theb. 3. v. 633. Perfei culmina montis. b. e. Aphefantis montis Nemees, unde primum Perfeus infidens Pegafo volare cœpit. Lucan. 1. 3. v. 225. Perfea Tarfos. b. e. a Perfeo condita. T Item ad Perfas pertinens, Perficus. Stat. in fin. l. 1. Theh. feu Perfei fub rupibus antri Indignata fequi torquentem cornua Mithran. Lucan. lib. 6. verf. 449. Babylon Perfea. h. e. quæ fub Perfarum ditione fuit.

f. perfeveranza, empor, eft in ratione bene confiderata ftabilis & perpetua permanfio ut Cic. 1. 2. de Invent. c. 54. definit. Id. Phil. 7. c. 5. Retinenda eft vobis conftantia, gravitas, perfeverantia. Id. in Partit. c. 19. Difputandum eft, aliud, an idem fit pertinacia, & perfeverantia. (V. Pertinacia.) Cef. 1. 3. B. Civ. c. 26. Labore & perfeverantia nautarum vim tempeftatis fuperare. Hirt. de B. Alex. c. 26. Perfeverantia, conftantiaque oppugnandi, in fuam poteftatem oppidum redegit. Juftin. 1. 3. cap. 4. Perfeverantia belli. continuazione, lunghezza.

PERSEVERATIO, onis, f. perfeverantia, conftantia. Apul. in Afelep. in fin. de Deo loquens. Cognovimus te, æterna perfeveratio. PERSEVERĀTUS. V. in Perfevero.

re

PERSEVERO, as, avi, atum, n. 1. perfiftere, perfeverare, continuae, drav, fevere in fententia permaneo, cum conftantia animi, & quadam quafi feveritate perfto. Cic. I. 3. de Legib. c. 12. Perfeveras tu quidem, & in tua vetere fententia permanes. Cef. lib. 1. B. Civ. cap. 72. & Cic. 4. Phil. cap. 4. extr. Perfeverare in fua fententia. Id. 2. de Invent. c. 2. in vitiis. Id. 12. de Phil. c. 2. in errore. Caf. 1. 5. B. Gall. c. 36. & Cic. de Provinc. Conful. c. 5. Statuit ab initio, & in eo perfeveravit, jus publicano non dicere. Juftin. 1. 38. cap. 4. a med. Quofdam pro jure imperii bellis continuis perfeveraffe. Cic. pro Quint. c. 8. fub fin. Dolabella injuriam facere fortiffime perfeverat. Curius ad Cicer. Fam. 7. epift. 29. Perfevera conftanter nos confervare. Martial. I. 8. epigr. 38. At fi quis dare nomini relicto Poft manes, tumulumque perfeveret, &c. Ellipfis eft in his. Cic. de Amic. c. 7. Cum Pylades Oreftem fe effe diceret, Oreftes autem Oreftem fe effe perfeveraret. fupple dicere perfeveraret. Vellej. l. 2. c. 92. Et cum, id facturos fe, perfeverarent. fupple profiteri. Sueton. in Vefpaf. cap. 6. Aquilejam ufque perfeveraverunt. fupple ire. T Paffive Juftin. l. 12. c. 6. ad fin. Ob hæc illi quatriduo perfeverata inedia eft. b. e. perfeveravit ille in inedia. Symmach. l. 10. epift. 73. Quæ clementia veftra divino judicio, & perfeverandæ religionis reverentia decernenda credidit. b. e. retinenda, confervanda, tuendæ. ¶ Cum accufativo (nifi malis effe ellipfin, & verbum aliquod fubaudiri) Symmach. l. 1. ep. 90. (al. 96.) extr. Vale, & ut es noftri diligens, religiofam obfervantiam perfevera. Firmic. I. 5. Aftron. c. 2. a med, Iras fuas perpetuis indignationibus perfeverantes. T Cum accufativo communi. Cic. pro Quint. c. 24. Neque te ipfum id, quod turpiffime fufcepiffet, perfeverare, & tranfigere potuiffe. Paffive imperfonaliter Liv. 1. 2. cap. 35. Ipfe cum die dicta non adeffet, perfeveratum in ira eft. Cic. 6. Verr. c. 39. Non eft ab ifto perfeveratum.

PERSIA, æ, & frequentius Perfis, idis, f. Perfia, Ispois, provin. Afiæ, ampla, ad mare rubrum, quod propterea & finus Perficus appellatur: a Perfe, vel Perfeo rege fic dicta. Plaut. Perf. 4. 3. 28. Tabella e Perfia allatæ. Virg. 4. Georg. v. 290. Quaque pharetratæ vicinia Perfidis urget. Nep. in Eumen. c. 7. Peuceftes, qui tunc obtinebat Perfidem. Plin. l. 6. c. 26. Habet a meridie Sittacenen, & Perfida. Adde Lucan. 1. 3. v. 258. PERSIANUS, a, um, ad Perfium pertinens. Lactant. 1. 2. c. 2. Juvat Perfianum illud proclamare ( Sat. 2. v. 61.) O curvæ in terras anime! T Apul. in Florid. n. 16. ( al. initio l. 3.) Perfianas aquas memorat dietas, opinor, a quodam loco non procul Carthagine. Ad Perfas quidem certe non pertinent. PERSIBE, adverb. acute, callide. Varr. 1. 6. de L. L. c. 6. ut Scaliger legit: Perfibe, perite. Ubi vulgo Perfibus aperite. PERSIBUS, a, um, peracutus. V. Perficus. PERSICCATUS, a, um, valde ficcatus. Apic. 1.7. c. 6. Perficcatam, & expreffam. PERSICCUS, a um valde ficcus. Celf. l. 3. c. 6. ante med. Si oculi graves, & aut perficci, aut fubhumidi funt. Adde Feftum in Subftillum. PERSICE, alla Perfiana, Perfarum more, aut lingua. Quintil. lib. 11. cap. 2. fub fin. Themistoclen intra annum optime locutum effe Perfice, conftat. PERSICUS, peracutum fignificare videtur, ut Plautus nihil deconciliare fibi, nifi qui perficus fapis. Nævius: & qui fuerit perficus carpenti eft ratio. Hæc Feftus, quæ Critici corrupta effe putant, & ita legenda Perfibus peracutum fignificare videtur, ut Plautus: nihil deconciliares illi, nifi quid perfibus fapis. Nævius: & qui fuerit, perfibus captanda eft ratio. Sibus enim apud eund. Feft. eft callidus, vel acutus.

PERSICUS, a, um, Perfiano, di Perfia, ut Perficus finus, Plin. l. 6. c. 24. Golfo di Perfia. Perfica regna, Juvenal. fat. 14. fub fin. Perfi

cus