Divin. Verr. c. 8. and TAS TÉpus. Fere cum facio jungitur. Terent. Eun. 3. 1. 23. Fac periculum in litteris, fac in palaftra, in muficis quæ liberum fcire æquum eft adolefcentem, folertem dabo Cic. 2. Verr. c. 12. Siculos velle meæ fidei diligentiæque periculum facere, qui innocentiæ abftinentiæque feciffent. & in divin. c. 8. ad fin. Quo tempore, aut qua in re non modo fpecimen ceteris aliquod dedifti, fed tute tui periculum fecifti? T Sic etiam dicitur id, quod fit periclitandi ingenii caufa, & dandi fpeciminis, faggio. Cic. 1. 1. de Legib. c. 1. fub fin. Faciunt imperite, qui in ifto periculo non ut a poeta, fed ut a tefte, veritatem exigant. Aufon. in Mofell. v. 215. Aut Pompejani Mylafena pericula belli. Apud Cicer. eft qui leg. opufculo, fed invitis Criticis multis.

TEA

item difcrimen, dimicatio, rifchio, pericolo, niduros. Cic. 1. Offic. c. 43. fub fin. Si ei fubito fit allatum periculum difcrimenque patriæ. Id. pro leg. Manil. c. 5. Salus fociorum fummum in periculum ac difcrimen vocatur. Id. 2. de nat. Deor. c. 66. Principibus heroum certos deos, difcriminum, & periculorum comites adjungere. Id. pro Rofc. Amer. c. 38. Adire periculum capitis. Id. in Partition. c. 19. fubire pro amico. Id. pro Mur. c. 36. fufcipere, & cap. 2. ingredi. Liv. l. 1. c. 54. Obire pericula ac labores. Tacit. 3. Hitor. c. 69. fumere. b. e. fufcipere. Cic. pro Sull. c. 4. conflare alicui. Id. pro Rofcio Amer. c. 3. intendere in aliquem. lib. 2. Attic. ep. 19. intendere alicui. Id. pro Cecin. c. 29. mortis alicui injicere. Id. in divin. Verr. c. 14. faceffere innocenti. Salluft. in Catil. c. 34. Tacit. Annal. 13. c. 33. & Celf. 1. 5. c. 26. Sect. 4. facere alicui. Tacit. 14. Annal, e. 28. facere pecuniæ. b. e. jacturam & lib. 15. 0.6. gloriæ. porfi a rischio di perder gloria. Sic 4. Hift. c. 71. fummæ rei. arrifchiare, in difcrimen adducere. Plin. 1. 21. c. 31. a med. afferre majoris mali. Id. lib. 25. c. 5. a med. inferre. Cic. pro Flacc. c. 1. & lib. 2. ad Attic. ep. 22. creare alicui. ep. 20. denuntiare cuipiam. & pro Flacc. c. 38. comparare. alicui. Id. pro Sext. c. 1. moliri optimis civibus. Id. poft redit. ad Quirit. c. ult. propulfare a republica. Id. pro Cluent. c. 6. amici depellere. Plin. l. 32. c. 2. a med. amoliri Varr. 1. 6. de L. L. c. 5. ad fin. avertere. Cic. Fam. 15. ep. 1. a med. fubterfugere. Afin. Poll. ad Cicer. l. 10. ep. 31. refugere aut deprecari. Id. Phil. 7. c. 1. Adducta est res in maximum periculum, & extremum pæne difcrimen. Id. pro Balb. c. 10. Ne quis fe pro noftro imperio in periculum capitis, atque in vitæ difcrimen inferret Id. pro Mur. c. 27. Dum unum gradum afcendere dignitatis conatus eft, in periculum venit, ne & ea, quæ ab ipfo parta funt, amittat. Id. pro Rabir. perduell. c. 9. Arceffere aliquem in fummum capitis periculum. Id. pro Cluent, c. 55. Includere in periculum. Auct. ad Herenn. 1. 4. c. 5. & Virg. 9. Æn. v. 200. inconfulto fe mittere. Cic. 2. de Invent. c. 8. ad fin. In periculum certum fe committere. Nep. in Attic. c. 10. Incidere periculum h. e. in periculum. Cic. pro Cluent. c. 26. Eripere ex periculo. Id. pro Sext. c. 4. ad fin. extrahere. Id. pro leg. Manil. c. 7. ad fin. Rempubl. a periculo prohibere. Id. l. 1. de Orat. c. 8. Liberare periculis. Id. Fan. 4. ep. ult. Effe in periculo. Id. pro Rabir. Poft. c. 9. verfari. Plaut. Merc. 1. 2. 12. & Phædr. 1. 2. fab. 8. v. 19. Res in periculo vertitur. T Effe periculo pro in periculo. Nep. in Dion. c. 2. Quæfivit a medicis, quemadmodum fe haberet: fimulque ab his petiit, fi forte majore effet periculo, ut fibi faterentur. Cic. Fam. 4. ep. ult. Ne quo periculo te proprio exiftimares effe. Cal. ad Cicer. 1. 8. Fam. ep. 2. Majore effe periculo videtur. Petron. in Satyr. c. 129. Nunquam ego ægrum tam magno periculo vidi. T Periculo pro cum periculo. Atticus ad Cicer. l. 9. ad Attic. ep. 10. Tibi non fim auctor, te quoque profugere. fummo enim periculo facies, nec reipublicæ proderis. Cic. pro Mur. c. 13. Quæ confuluntur minimo periculo refpondentur. Periculo meo, tuo, me, te periclitante, a mio, a tuo rifchio. Cic. Verr. 7. c. 20. Qui ex fœdere navem vel ufque ad oceanum, fi imperaffemus, fumptu periculoque fuo armatam atque ornatam mittere debuerunt. Id. pro Flacc. c. 17. a med. Facis injufte, fi putas, periculo noftro vivere tuos contubernales. Id. pro Sext. c. 52. Tu meo periculo, gurges ac vorago patrimonii, helluabare Id. Attic. l. 6. ep. 1. ante med. Impingit mihi epiftolam Scaptius Bruti, rem illam fuo periculo effe. Terent. Andr. 3. 1. 22. Nunc hujus periclo fit, ego in portu navigo. Plaut. Pan. 4. 2. 56. Crede audacter meo periculo. Jopra di me. Sic Marcell. Dig. lib. 46. tit. 1. leg. 24. Si petierit a te frater meus, peto, des ei nummos fide & periculo meo Plaut. Bacch. 4. 4. 100. Mea fiducia opus conduxi, & meo periculo rem gerò. Id. Afin. 2. 4. 51. Da modo meo periculo: rem falvam ego exhibebo. T Rem periculi fui facere, ut periculo fuo fit. Triphonin. Dig. lib. 23. tit. 5. leg. 16. Si fundum, quem Titius bona fide poffidebat, mulier ut fuum marito dedit in dotem, eumque petere neglexit vir, cum id facere poffet, rem periculi fui fecit. T Bono periculo quippiam facere, eft tuto, & fine periculo. Apul. in Apolog. Videbatur fibi peridoneum maritum reperiffe, cui bono periculo totam domus fortunam concrederet. Periculum eft, adeft, ineft, ci è pericolo. Cic. Verr. 7.

c. 44. a med. A fecuri negat ei periculum effe. Id. Tufcul. 5. c. 40. in fin. Haud fane periculum eft, ne, &c. Plaut. Rud. 1. 2. 56. Nullum eft periculum, te hinc ire impranfum domum. . e. nullum eft dubium Terent. Heaut. 3. 1. 6. Cum illi pericli nihil ex indicio fiet. fyncope. Speciatim dicitur de intentatione judicii, accufationis, litis, in quibus vel capitis, vel fortunarum amittendarum periculum aditur. Cic. pro leg. Manil. c. 1. Meus labor in privatorum periculis cafte integreque verfatus. Id. pro Arch. c. 2. In ejufmodi perfona quæ propter otium ac ftudium minime in judiciis periculifque tractata eft. Nep. in Phoc. c. 2. Hunc non folum in periculis non defendit, fed etiam prodidit. Item de morbis,

Plin. l. 23. c. 1. poft med. In acutis vero periculis nullis dandum eft vinum, nifi qui manifeftas remiffiones habent. T De interitu, Arnob. l. 1. pag. 4. Terrarum validiffimis motibus tremefacta nutant ufque ad periculum eivitates. ¶ De libello, feu elogio damnationis, Nepos in Epamin. c. 8. Unum ab iis petivit, ut in periculo fuo confcriberent, &c. V. Breviculus. Periclum fyncope frequens eft apud Poetas. PERIDONEUS, a, um, valde idoneus. Caef. 2. B. Civ. c. 24. Quod is locus peridoneus caftris habebatur. Tacit. Ann. 4. c. 12. Delegerat hominem confiliis fuis peridoneum. Salluft. in fragm. apud Non. c. 4. n. 203. & Serv. ad 11. Æn. v. 515. Gens ad furta belli peridonea. PERIEGESIS, is, f. mepenynors, Græce eft circumductio: a sei, circum, & ἡ γέομαι, duco. Translate περιήγησις της οικεμένης eft defcriptio geographica terrarum qua auctor lectores velut circumducit per omnes terræ partes, fingillatim eas verbis defcribens. Ita infcripfit Avienus poema fuum ex Dionyfio Alexandrino Latine verfum ex quo aliquoties exempla in hoc opus tranftulimus. PERIERGIA, æ, f. meepy, curiofitas, fedulitas, nimia anxietas & veluti redundans diligentia. Quintil. fcribit Græcis litteris 1. 8. c. 3. a med. Eft etiam quæ. egyik vocatur, fupervacua, ut fic dixerim, operofitas. PERJERO. V. Pejero. PERIGNARUS. V. Pergnarus.

& λακὸς

PERILEUCOS, i̟, Tid, gemma: a ne, circum, albus. Plin. l. 37. c. 10. Perileucos fit ab ora gemmæ ad radicem ufque candido defcendente. PERILLEUS, a, um, ad Perillum pertinens. Ovid. in Ibin, v. 439. Ære Perilleo veros imitere juvencos. PERILLUS i, m. П, faber Athenienfis ingenio præftans, qui Phalaridi Tyranno Agrigentino taurum ex ase fabricavit, in quo reus clauderetur ac fubjecto igne mugitum bovis ederet : cujus muneris nomine cum ampliffimum a Tyrauno, qui novis femper tormentis delectabatur, fperaret munus, inclufus tauro, fuppofitifque ignibus, primus fux artis experimentum præbuit. Plin. l. 34. c. 8. a med. Ovid. 1. de ar, am. v. 653. & Trist. l. 3. el. 11. a verf. 4.1. & Sil. l. 14. a vers. 211.

PERILLUSTRIS, ftre, admodum illuftris. Cic. Attic: 1. 5. ep. 20. Ibi morati biduum perilluftres fuimus. PERIMACHĨA, æ, f. Tεuxxix, aggreffio, oppugnatio. Vox Græca. Sidon. l. 1. ep. 7. circa med. Deferimus igitur nihil tale metuenti totam perimachiam , quam fummo artificio acres, & flammei viri Occulere in tempus judicii meditabantur. PERIMBECILLUS, a um valde imbecillus Cic. Attic. I. 10. ep. ult. Quod quidem eft natum, perimbecillum eft. Varr. 1. 3. R. Ř. c. 10. a med. Collum anferum perimbecillum. PERIMEDEUS, a, um, adject. ad Perimeden, Пsed, pertinens quæ infignis venefica fuiffe dicitur. Propert. 1. 2. el. 1. v. 74. Non Perimedea gramina cocta manu. Alii aliter leg.

PERIMELE, es, Nympha Hippodamantis filia, in infulam fui nominis mutata. Ovid. Metam. 8. v. 590. & fequentib. PERIMETROS, i, sieros, circuitus, ambitus, circonferenza: a Tee, circum, & Tpov, menfura. Eft autem adject. & fubintelligitur pp, linea. Vitruv. l. 5. c. 6. Theatri conformatio fic eft facienda, uti quam magna futura eft perimetros imi, circumagatur linea rotundationis, centro medio collocato. Frontin. de aquæduct. artic. 26. Omnis modulus colligitur aut diametro, aut perimetro. artic. 40. Fistula fenaria habet diamerri digitum unum digitos quatuor.

6

perimetri

PERIMO, is, emi, emptum, & emtum, a. 3. togliere, diftruggere eftinguere, annichilare, dvoups, adimo, tollo, aufero, exftinguo deftruo interimo, deleo. Cic. 1. Tufcul. c. ult. Si fupremus ille dies non extinctionem, fed commutationem affert loci, quid optabilius fin autem perimit ac delet omnino, quid melius? Id. in fragm. apud Non. c. 6. n. 9. Ne qui cafus perimeret fuperiora. Id. in carm. de fuo conful. l. 1. de Divin. c. 12. Et divum fimulacra peremit fulminis ardor. Id. pro Planc. c. 42. Si vitam mihi fors ademiffet, aut vis aliqua major reditum peremiffet. Id. 3. Offic. c. 7. Ejufmodi credo res Panatium perfecututum fuiffe, nifi aliqui cafus aut occupatio confilium ejus peremiffet. Id. pro Sext. c. 22. Hoc videbam, fi caufam publicam mea mors peremiffet neminem fore, qui auderet fufcipere contra improbos cives reipublicæ falutem. Plin. l. 8. ep. 14. Utrumne fententiæ duæ, collatis viribus noviffimam periment an feparatim unaquæque tantumdem " quantum altera, valebit? Plin. alter I. 11. c. 37.. fect. 63. Hard. Caput extorum triftis often ti cæfum quoque eft, præterquam in follicitudine ac metu. tunc enim perimit curas. Id. 1. 2. c. 53. In fulgurum interpretatione eo profecit fcientia, ut ventura alia finito die præcinat & an peremptura fint farum aut apertura potius alia fata, quæ lateant. V. Peremptalia. Interimere, interficere, occideammazzare, levar dal mondo. Cic. vertens Homeri carmina, 7. 2. de Divin. c. 30. Hunc ubi tam teneros volucres , matremque peremit Ovid. Met. 8. v. 395. Hunc tamen invita perimet mea dextra Diana. lib. 13. v. 250. petii tentoria Rhefi, Inque fuis ipfum caftris, comitefque peremi. Plin. 1. 8. c. 44. Conceptum abortu perimere. Martial. I. 10. epigr. 61. & Senec. Trag. fæpiffime. Sic de herbis Colum. 1. 2. c. 11. Ne alterius generis herba invalidam Medicam perimat. cap. 12. de lupino. Sola hæc res adeo non infeftatur herbis, ut ipfa herbas perimat. T Pro perimo dixere etiam peremo . Feftus: Peremere Cincius in libro de verbis prifcis ait fignificare idem quod prohibere at Cato in libro, qui eft de re militari, pro vitiare ufus eft, cum ait: Cum magiftragus

re,

:

nihil aliud audet imperare, ne quid conful aufpicii peremat. Id. in Poftularia: Peremptalia fulgura, quæ fuperiora fulgura, aut portenta peremunt, ideft tollunt. Hæc Feftus. Hac ratione fæpe legitur in libris Digeftorum, unde multa loca congeffit Briffon. 1. 14. de V. S. v. gr. Papinian. lib. 31. leg. 68. Solutio prior peremit alteram actionem. Venulej. lib. 45. tit. 2. leg. 13. Alteram obligationem ab altera peremi, &c. Quæ tamen non in omnib. lib. conftans eft le&tio.

41.

PERIMPEDITUS, a, um, valde impeditus. Hirt. de B. Afric. c. 58. in fin. Locus perimpeditus ante aciem Scipionis. PERINCERTUS, a, um, valde incertus. Salluft. in fragm. apud Gell. 1. 18. c. 4. Perincertum, ftolidior, an vanior PERINCOMMODE, valde incommode. Cic. Attic. 1. 1. ep. 17. Accidit perincommode, quod eum nufquam vidifti. PERINCOMMODUS, a, um, valde incommodus. Liv. l. 37. Quæ nihil admodum Romanis, ac perincommoda regiis erant. PERINCONSEQUENS, entis, valde inconfequens, valde abfurdum. Gell. I. 14. c. 1. ante med. Per autem, inquit, inconfequens, ipfum quidem corpus, & habitum tam profundi aeris fub alio, atque alio cæli curvamine non eundem manere. PERINDE, adverb. fimilmente, parimente, egualmente, tous, duolus, æque, fimiliter, ad eundem modum. Cic. fub fin. 1.1. de Fin. Eas ergo artes perfequeretur, vivendi artem tantam, tamque operofam, & perinde fructuofam relinqueret? Al. omitt. perinde. Liv. 1. 8. c. 17. ad fin. Eo certamine fuperior Alexander, incertum qua fide culturus, fi perinde cetera proceffiffent, pacem cum Romanis fecit. Tacit. 2. Annal. c. 63. Non Philippum Athenienfibus, non Pyrrhum aut Antiochum populo R. perinde metuendos fuiffe. Plin. l. 1. ep. 8. a med. Utiliffimum munus, fed non perinde populare. Salluft. in fragm. apud Quintil. l. 8. c. 3. ad fin. Mithridates corpore ingenti, perinde armatus. b. e. paribus armis. Flor. l. 3. c. 2. Nihil hac plaga infeftius. atrox cælum: perinde ingenia . T Perinde ac atque, ut, ac fi, quafs, tanquam, prout, quam, eft fimiliter atque, ita ut, tanquam fi. Caf. l. 3. B. Civ. c. 60. fub fin. Quam maximas potuerunt pecunias mutuati, perinde ac fatisfacere, & fraudata reitituere vellent. come fe. & Cic. pro Marcell. c. 4. ad fin. Vereor ut hoc, quod dicam, non perinde intelligi auditu poffit, atque ego ipfe cogitans fentio. Id. Attic. l. 16. ep. 5. a med. Non perinde atque ego putaram, arripere vifus eft. Id. in Bruto, c. 50. a med. Hæc perinde accidunt, ut eorum qui adfunt mentes verbis & fententiis, & actionibus tractantur. Id. 2. de Divin. c. 42. fub fn. Perinde utcumque temperatus fit aer ita pueros orientes animari, atque formari. Id. pro Rofc. Com. c. 5. ad fin. Perinde ac fi in hanc formulam omnia judicia legitima comprehenfa fint, perinde dicemus. Cef. 1. 3. B. Civ. c. 2. Perinde æftimans ac fi ufus effet. Cic. pro Quint. c. 26. in fin. Atque hæc perinde loquor, quafi debueris, aut potueris, &c. Liv. 1.4.c. 3. ante méd. Et perinde hoc valet, plebejus ne conful fiat, tanquam fervum aut libertinum aliquis confulem futurum dicat? Plin. in Paneg. c. 20. extr. Meminerint, perinde conjecturam de moribus fuis homines effe facturos, prout hoc vel illud egerint. T Perinde ut, ita ut, che. Eutrop. 1. 10. c. 16. extr. Julianus nimius religionis Chriftianæ infectator, perinde tamen, ut cruore abftineret. T Perinde quam, tam quam,. tantum quantum. Sueton. in Domit. c. 15. a med. Nulla tamen re perinde motus eft, quam refponfo mathematici. Flor. l. 3. c. 3. a med. Perinde fpeciofa mors earum fuit, quam pugna. Tacit. Ann. 1. c. 73. extr. Jusjurandum perinde æftimandum, quam fi Jovem fefelliffet. & lib. 4. Hift. c. 72. Nec perinde periculum aut metus, quam pudor ac dedecus obftupefecerat. T Videtur etiam poni pro multum, admodum, valde. Sueton. in Tiber. r. 52. Itaque ne mortuo quidem perinde affectus eft. Id. in Galb. c. 13. Quare adventus ejus non perinde gratus fuit. T Perinde, & proinde fæpe in MSS. confunduntur, & promifcue in Editis fæpe ieguntur.

,

così

PERINDIGEO, es, n. 2. valde indigeo. Tertull. Scorpiac. c. 13. Indigeamus, fed non perindigeamus.

PERINDIGNE, valde molefte, indigne, graviter. Sueton. in Tib. c. 50. a med. Tulit perindigne actum a Senatu, ut, &c. PERINDIGNUS, a, um, valde indignus. Sidon. 1. 4. ep. 4. ad fin. Quæ vos non perindignum eft deliberare.

PERINDULGENS, tis, valde indulgens. Cic. 3. Offic. c. 31. extr. Et qui perindulgens in patrem idem acerbe feverus in fratrem. Eft qui leg. super indulgens.

PERINFAMIS me valde infamis. Sueton. in Vitell. c. 2. a med. Vir innocens & induftrius fed amore libertine perinfamis. Apul. 1. 3. Metam. Alioqui publicitus maleficæ difciplinæ perinfames fu

mus.

PERINFIRMUS a um valde infirmus. Cic. 2. Fin. c. 16. a med. Sunt enim levia & perinfirma, quæ dicebantur a te. Celf. l. 2. c. 14. ad fin. Si quis perinfirmus eft. PERINGENIOSUS, a, um, valde ingeniofus. Cic. in Bruto, c. 24. Quod peringeniofis hominibus, neque fatis doctis plerunque contigit. PERINGRĀTUS, a, um, valde ingratus. Senec. epift. 98. a med. Peringratus eft, qui cum amiferit, pro accepto nihil debet. PERINIQUUS a um, valde iniquus. Cic. pro Leg. Manil. c. 22. Quare videant, ne fit periuiquum, & non ferendum. 12. Fam. ep. 18. Etfi periniquo patiebar animo, te a me digredi. PERINJURIUS, a. um, valde injurius, periniquus. Cato apud Prifcian. 1. 6. pag. 694. Putfch. Nam perinjurium fiet, cum mihi ob eos mores, quos prius habui, honos detur, ubi datus eft, tum

uti eos mutem.

PERINSIGNIS, gne, valde infignis. Cic. 1. de Legib. c. 19. An cor-. poris pravitates, fi erunt perinfignes, habebunt aliquid offenfionis? PERINTEGER, gra, grum, valde integer, omnino inviolatus. Gell. 1. 3. c. 5. Incorruptus, & cafus, & perinteger. PERINTHIUS, a, um, Heros, ad Perinthum pertinens, quod eft, oppidum Thraciæ in ora Propontidis. Terent. Andr. prol. v. 9. Menander fecit Andriam, & Perinthiam. b. e. fabulam, in qua induxit mulierem ex Andro, & Perintho. Perinthi meminere Plin. I. 4. c. 11. a med. & Pompon. Mela l. 2. c. 2. · PERINVISUS ,,a, um molto odiato. Cic. pro Cornel. apud Afcon. in fin. Homo diis ac nobilitati perinvifus. PERINVITUS, a um, valde invitus. Cic. Fam. 7. ep. ult. Ne perinvitus legerem tuas litteras. Adde Liv. I. 40. c. 57. PERINUNDO, as a. 1. valde inundo. Alcim. Avit. I. 1. v. 267. & nigris campos perinundat arenis. PERINUNGO, is, a. 3. valde inungo. Varr. 1. 2. R. R. C. ult. Tonfas recentes eodem die perinungunt vino & oleo. PERIOCHA, &, f. riftretto, compendio, argomento, rex, fumma, compendium, argumentum: a reex, contineo, comprehendo Periochas in Iliadem Homeri fcripfit Aufon. in Fabulas Terentii Sulpicius Apollinaris Grammaticus, qui Pertinacis Imp. præceptor fuit: de quo Capitolin. in Pertin. c. 1.

,

PERIODEUTA, 2, m. Teodorus, vifitatore, circuitor, vilitator. Sic dicitur a Juftin. lib. 1. Cod. tit. 3. leg. 42. qui in locum remotioris Epifcopi fubftituitur, ut circumeat, & vifitet quocumque opus eft: a nee, circum, & dn, via. PERIODICUS, a, um, periodico, sodinos, qui ftatis temporibus ad id, unde difceffit, quafi facta periodo, revertitur ut febres periodica, quæ certis temporibus abeunt, & quodam quafi circuitu facto rurfus redeunt, ut funt tertianæ, & quartana Plin. l. zo. c. 3. Semina ejus fi fuerint pari numero adalligata febribus, fanare dicuntur , quas Græci periodicas vocant.. PERIODUS, i, f. periodo, miod. Apud Rhetores eft compofitum quoddam ex pluribus membris vel incifis, quorum unum ab alio conjunctionibus & aliis orationis partibus quafi vinculis quibufdam ligatum, dependet. Cic. in Orat. c. 61. In toto circuitu illo orationis, quem Græci Teejodov, nos tum ambitum, tum circuitum tum comprehenfionem, aut continuationem, aut circunfcriptionem dicimus. Quintil. l. 9. c. 4. Periodo plura nomina dat Cicero, ambitum, circuitum, &c. T Item apud Græcos accipitur pro itinere & circuitu: quo fenfu adhibetur a D. Hieronymo de Vir. illuftr. in Luca: tametfi optima Editiones Græce habent goes. TItem pro complexione quatuor facrorum Græciæ certaminum Pythiorum, Ifthmiorum, Nemæorum, Olympiorum, quod hæc fpectacula unum poft aliud celebrarentur five orbem 9 & per circuitum renovarentur Hinc apud Feftum periodum viciffe is dicitur, qui quatuor illa certamina obivit, & in omnibus vicit. Scribitur & peribodus. PERIPATETICI, orum, m. Пno, Philofophi illi, qui ab Ariftotele originem habuere: a TETT, obambulo, quod Ariftoteles Philofophiam folitus fuerit docere inambulando in Lyceo. Cic. 1. Acad. c. 4.

PERIPATETICUS, a, um, ad Peripateticos pertinens. Colum. I. 9. c. 3. Peripatetica fecta. Gell. l. 1. c. 3. Philofophia. Id. l. 19. ..5. difciplina. Id. 1. 2. c. 18. Theophraftus Peripateticus. PERIPETASMĂTA, um n. arazzi, tappezzerie, paramenti, j Tux, periftromata, aulæa, & tapetia, quibus parietes aularum, ornatus gratia, teguntur, & pavimenta infternuntur a σπάζω, circunquaque obtendo. Cic. 6. Verr. c. 12. Quid? illa Attalica, tota Sicilia nominata, ab eodem Hejo peripetafmata emere oblitus es? & paulo poft. Nunc de peripetafmatis quemadmodum te expedias, non habes. PERIPHERIA, a, f. periferia, pop, linea circuli circumcurrens Martian. Capell. I. 8. pag. 278. Unum quod centrum, alterum quod peripheriam demonftraret. PERIPHRASIS, is, f. circonlocuzione, zeeiopane, circunlocutio, circuitio, Tropus, cum id, quod uno, aut certe paucioribus verbis dici poterat pluribus explicatur : a waptop, circunloquor. περιφράζω, Quintil. I. 8. c. 3. & 6. & alibi. Gell. l. 3. c. 1. Ut Salluftium, vel fubtiliffimum brevitatis artificem, periphrafim Poetarum facere diceret. Sueton. de Grammar. c. 4. a med. Inftituere quædam genera inftitutionum ad eloquentiam præparandam, ut problemata, periphrafes, elocutiones, ethologias.

PERIPLUS i, m. m. περίπλος Græce fignificat circumnavigationem. Hinc quidam Scriptores, qui oram maritimam aliquam defcripferunt, hujufmodi libros Periplus infcripfere, ut Xenophon. Plin. l. 7. c. 48. Xenophon in Periplo, &c. PERIPNEUMONIA, æ, f. de quo περιπνευμονία, morbus pulmonum V. in voce fequenti: a mvua, pulmo. Cal. Aurelion. Acusor. I. z. c. 25. 26. 27. PERIPNEUMONICUS, a, um, qui morbo laborat, qui pe dicitur, qua totus pulmo afficitur: fequitur tuffis bilem, vel pus trahens, præcordiorum totiufque pectoris gravitas, fpiritus difficul tas, magna febres, continua vigilia, cibi faftidium, tabes: quæ eft defcriptio Celf 1. 4. c. 7. Plin. l. 26. c. 7. fub fin. Pleuriticis & peripneumonicis centaurium majus bibitur. Adde lib. 20. c. 17. & alibi. T Apud Veget. de re veterin. l. 1. c. 38. legitur peripleumonicus: & apud Theodor. Prifcian. l. 2. c. 4. a med. & cap. s. peripleumoniacus.

PERIPSEMA, atis, n. Tepinux, fordes, & purgamenta, quæ abftergendo, & defricando colliguntur: a spi, circum, & dw, radendo detergeo. Tertull. de pudic. c. 14. ex 1. Cor. 4. 13.

in ve

nat calor argentum. b. e. manat per argentum. Id. l. 3. v. 700. infinuatam Permanare animam nobis per membra folere. Cic. pro Cluent. c. 62. Celerius ne venenum potuit comefum, quam epotum, nas, atque in omnes partes corporis permanare? Id. 2. de nat. Deor. c. 55. Succus is quo alimur, permanat ad jecur per quafdam direЯas vias. T Translate Lucret. l. 1. v. 122. Acherufia templa, Quo neque permanent animæ neque corpora noftra. h. e. penetrent, adeant, perveniant. Cic. pro Balb: c. 25. Ut aliqui fermones hominum etiam ad veftras aures permanarent, & in judicio ipfo redundarent. Id. pro Rofc. Amer. c. 24. Ex quo fi qua macula concepta eft, non modo elui non poteft verum ufque co permanat ad animum, ut, &c. Id. 4. Tufcul. c. 1. Pythagoræ do&rina cum longe lateque flueret , permanaviffe mihi videtur in hanc civitatem. Plaut. Moftell. 1. 2. 63. Amor ufque in pectus permanavit. ¶ srapelare, divulgarfi. Plaut. Capt. 2. 1. 25. Ne permanet palam hæc noftra fallacia. Terent. Adelph. 2. 4. 19. Ne aliqua ad patrem hoc permanet. non arrivi all'orecchie del padre.

PERMANSIO, onis, f. permanenza, diaporn, perfeverantia. Cic. l. 1. Fam. ep. 9. a med. Nunquam præftantibus in republ. gubernanda viris laudata eft in una fententia perpetua permanfio. 2. de Invent. c. 54. Perfeverantia eft in ratione bene confiderata ftabilis & perpetua permanfio Id. Attic. l. 11. ep. 18. Quodvis enim fupplicium levius eft hac permanfione.

PERMARINUS, a, um. Permarinos Lares, de quibus mentio fit apud Liv. 1. 4. c. 52. quidam putant fuisse , quos veteres in navibus colerent, quemadmodum Lares familiares, quos domi. In vetere quodam Lexico Lares permarini exponuntur dixovTOL JEO, tefte Turneb. 1. 20. Adverfar. c. 35. Verba Livii loc. cit. c. 52. Idem dedicavit ædem Larium Permarinum in Campo. & mox, ubi refert antiquam votivam Infcription. Ejus rei ergo adem Laribus Permarinis vovit. Iidem fortaffe funt cum Laribus marinis, quos memorat Varr. in Sefquiulyffe apud Non. c. 14. n. 8. & 32. PERMATURESCO, is, rui, n. 3. prorfus maturus fio. Ovid. 4. Met. v. 165. Nam color in pomo eft, ubi permaturuit ater. Celf. I. 2. c. 24. Oleæ, quæ in arbore permaturuerunt.

PERMESSIS, idis, patronym. femin. a Permesso Martial. l. 1. ep. 77. Quid tibi cum Cirrha? quid cum Permeffide lympha? Al. leg. Per meffidos unda. quo pacto accipitur pro Permeffo. Adde lib. 8. epigr. 70. ubi al. leg. Parmeffis eod. fenfu. PERMESSĬUS , a, um, ad Permeffum pertinens. Claudian, de laudib. Serene, v. 8. Fons Aganippea Permeffius educat unda. PERMESSUS, i, m. Permefo Пpuntos, fluvius Boeotia, Phobo & Mufis facer, qui ex Helicone M. nafcitur " & in Copaidem lacum apud Haliartum opp. influit. Virg. Ecl. 6. v. 64. errantem Permeffi ad flumina Gallum Aonas in montes ut duxerit una Sororum V. Aganippe.

PERMETIOR, iris, enfus fum, depon. 4. idem ac metior, vel totum metior. Cic. 4. Acad. c. 41. Vos folis magnitudinem quafi decempeda permenfi T Item peragro. Virg. 3. Æn. v. 157. Nos tumidum fub te permenfi claffibus æquor. Plaut. Trucul. 2. 2. 49. Permenfus eft viam ad vos. h. e. confecit, ad vos tranfiit. Stat. 1. 1. filv. 2. v. 202. durum permenfus iter. Senec. de confol. ad Polyb. c. 36. a med. Italiæ ac Siciliæ oras errabundus permetiens. Alter Senec. in Herc. Fur. v. 393. Illyrica Cadmus regna permenfus fuga. trafcorfe fuggendo. & in Oedip. v. 740. proles Uno ætatem permenfa die. ba fcorfo tutta la fua vita. & Martial. I. 9. epigr. 30. Sæcula Neftoreæ permenfa, Philani, fenectæ. che hai vivuto. In a liis temporibus raro invenitur. Vitruv. l. 9. c. 4. ante med. Jovis ftella CCCLXV. diebus fingula figna permetitur. PERMETUENS, entis, valde metuens. Virg. 2. Æn. v. 572. Et pœnas Danaum, & deferti conjugis iras Permetuens. PERMILITO, as, avi, atum, n. 1. idem ac milito, feu juftum militiæ tempus milito. Ulpian. Dig. lib. 27. tit. 1. leg. 9. Si tribunus in cohortibus Prætoris permilitaverit.

PERMINGO, is, inxi, ictum, n. 3. fcompifciare, mingendo confpurCo. Horat. l. 1. fat. 2. v. 44. Hunc perminxerunt calones. PERMINIMUS a um , quam minimus. Juvenc. 1. 3. in cap. 20. Matth. Nam multos hoinines dignatio fan&ta vocavit, E queis permihimam dignum eft fecernere partem.

PERMINŪTUS, a, um, valde minutus. Cic. 2. Tufcul. c. 13. Ut omnia præterea, quæ bona corporis & fortunæ putantur, perexigua & perminuta videantur. Al. leg. minuta.

PERMAXIME, quam maxime. Cato R. R. c. 38. a med. Auftrum caveto permaxime. Apul. l. 10. Metam. Metu etiam mortis cruciabar permaxime. Utroque loco alii leg. maxime. PERMAXIMUS , a, um. Au&. declam. quæ infcribitur Tribunus Marianus, c. 8. Quid tibi, imperator permaxime, prodeft? Sed hæc declam. nullius eft auctoritatis. Non modicam habet Porc. Latro declam. in Catil. cap. 21. fi falva eft lectio: Solitudine locorum permaxima & fingulari.

PERMEABILIS, le, qui tranfiri poteft. Solin. c. 47. ( al. 60. ) Latitudo vix eft plauftro permeabilis .

PERMEATOR, oris, m. qui permeat. Tertull. in Apolog. c. 21. Permeator univerfitatis fpiritus. PERMEĀTUS, a, um, oltrepassato, tranfitus

2

Ammian. I. 21. c. 13. (al. 25. ) Permeato amne. Adde lib. 24. c. 2. in fi. ( al. c. 8. a med.)

PERMEDIOCRIS, cre, ToλUMÉτpros, admodum mediocris. Cic. 1. de Orat. cap. 51. Permediocres ac potius leves motus debere effe di

cunt..

PERMEDITATE adverb. cum diligenti meditatione. Plauti exemplum V. in Meditate, ubi per Tmefim per quam meditate legitur. PERMEDITATUS, a um, adject. Plaut. Epid. 3. 2. 39. Eam (fidicinam) permeditatam meis dolis mittam. h. e. probe inftructam Al. leg. premeditatam.

PERMENSIO, onis, f. perfecta dimenfio. Martian. Capell. initio l. 7. Poftquam conticuit prudens permenfio terræ. h. e. Geometria. P'ERMENSUS, a, um, particip. paffivæ fignificationis, ben mifurato. Colum. 1. 3. c. 13. in fin. Permenfum & perlibratum opus. Tibull. 2. 3. el. 3. v. 9. Permenfo defun&tus tempore lucis. b. e. transacto. Al. leg. præmenfæ defunétus tempora lucis. Apul. I. 8. Metam. Aliquanto via permenfo fpatio. & lib. 10. Gradatim permenfis hono

ribus.

?

PERMEO, as, avi, atum, a. 1. paffare, penetrare, diadura διαδύνω meo per aliquam rem, prætergredior, penetro. Cic. 4. Acad. c. 37. in fi. Quod quædam animalis intelligentia per omnia ea permeet & tranfeat Plin. l. 31. c. 5. Quoniam Alpheus in ea infula fub ima maria permeat. Id. 1. 5. c. 26. Euphrates mediam Babylonem permeans. b. e. means per mediam Babylonem. Ovid. 4. ex Pont. ep. 11. v. 15. Dum tua pervenit, dum littera noftra recurrens Tot maria " ac terras permeat, annus abit. Colum. 1. 8. c. 15. Anates offenduntur, fi non fint libera fpatia, qua permeent. Tacit. Ann. 15. c. 9. Saxa & fagittæ longius in hoftes permeabant. Plin. l. 10. c. 29. Larius lacus, ad quem ciconia non permeant. T Pro fimplici ire, aut progredi Colum. I. 11. c. 1. circa med. Ut in itinere conficiendo fæpe dimidio maturius pervenit is, qui naviter, & fine ullis conceffationibus permeabit, quam is, qui cum fit una profectus, umbras arborum, fonticulorumque amœnitatem vel auræ refrigerationem captavit; fic, &c. T Paffive imperf. Aurel. Vi&t. de Cafarib. c. 13. Iter , quo ab ufque Pontico mari in Galliam permeaPERMEREO, rui, ritum, a. 2. multum & legitime mereo: de militantibus di&tum. Stat. l. 1. filv. 4. v. 73. Sole fub omni Permeruit jurata manus.

tur.

Tom. III.

PERMIRUS, a, um, valde mirus, magnopere admirandus. Cic. 2. de Divin. c. 47. in fi. Ut mihi permirum videatur, quenquam exftare &c. Id. l. 3. Fam. ep. 10. Illud vero mihi permirum accidit. Id. 1. de Orat. c. 49. Per mihi mirum vifum eft. PERMISCEO, es, ifcui, ixtum, & iftum, a. 2. mescolare confondere, naтauyrunt, valde mifceo, commifceo, confundo. Colum. l. 12. c. 24. extr. Sextarios musti in id vas perfundere & ut permifceatur medicamen, rutabulo ligneo peragitare. Plin. l. 28. c. 17. Uncia in cyathum addatur, rutæque ramo permifceatur. Colum. 1. 2. I. c. 2. a med. Glebas dulci aqua permifcere. Juftin. I. 36. c. 4. Noxia gramina innoxiis permifcere. Sil. 1. 15. v. 717. cælum pelago permifcuit Eurus. Ovid. Met. 14. v. 801. generique cruorem Sanguine cum foceri permifcuit impius enfis. Sil. l. 10. v. 259. ægrum cœptanti attollere corpus Arduus infurgens totum permifcuit enfem. b. c. immifit in vifcera, & quafi cum iis permifcuit. ¶ Translate Cic. in Vatin. c. 5. fub fin. Ne tuas fordes cum clariffimorum virorum fplendore permifceas. Id. in Orat. c. 9. Pericles fulgere, tonare, permifcere Græciam dictus eft. metter foffopra. T Pro turbare, confundere, Id. 4. Verr. c. 5o. Non modo illa, quæ erant 2tatis, ordinis, quæftufque, permifcuit, fed etiam in his duobus generibus dele&tum ordinemque turbavit. Id. pro Planc. c. 17. Omnia potius permifcuerunt, quam ei legi conditionique parerent. mifero Joffopra, fecero di tutto per non obbedire. & Virg. 7. En. v. 348. Quo furibunda domum monftro permifceat omnem Salluft. in Jug. c. 5. & Caf. 1. 1. B. Civ. c. 6. extr. Quæ contentio divina & humana cuncta permifcuit. Flor. l. 1. c. 18. circa med. Omnia gravi timore permifcuit.

PERMISSIO, onis, f. permiffione, facoltà, conceffione, cuyxwpnors, an συγχώρησις &tus permittendi, conceffio. Cic. 3. ad Q. Fr. ep. 1. c. 3. Quod tibi mea permiffio manfionis tuæ grata eft, gaudeo. Liv. 1. 37. c. 7. Ut fi dare vere pacem vellent aut ex fumma pecuniæ demerent aut permiffionem extra civium corpora fieri juberent. h. e. deditionem, qua omnia arbitrio victoris permitterentur, excepto fi fævire vellet in corpora . ¶ Apud Rhetores eft figura fententiarum Græce po, qua orator alicui rei vehementer confidens, dicit, fe cam tradere, & permittere aliorum voluntati. Aut. ad Herenn. 1. 4. c. 29. Quintil. I. 9. c. 2. PERMISSOR, oris, m. qui permittit. Tertull. I. 1. adverf. Marcion. c. 22. ad fin. Mali permiffor. PERMISSUS, us, fi, m. permiffio. In fexto cafu fing. Cic. de Harusp. resp. c. 12. Permiffu magiftratus. Id. 2. Agrar. c. 14. Permiffu legis. Id. 5. Verr. c. 8o. Permiffu tuo. Liv. l. 3. c. 43. Decemvirorum permiffu. ¶ In accufativo Ulpian. Dig. lib. 11. tit. 7. leg. 8. Alt Labeo exfpectandum feu permiffum pontificalem, feu juffionem Principis. (Torrentin. habet pontificale.) Id. lib. 42. tit. 1. leg. 15. extr. Pecunia etiam citra permiffum prætoris folet capi. PERMISSUS, a, um, permesso, concesso arbitrio alicujus conceffus Cic. 5. Verr. c. 12. Hac licentia permiffa. Id. pro Sull. c. 7. Non inftitutum eft a me regnum, fed non permiffum. Id. 1. Catil. c. 2. Senatufconfulto confulibus permiffa refpublica. Lucan. l. 1. v. 595Pontifices, facri quibus eft permiffa poteftas. Liv. 1. 4. c. 30. CaСсс 2

gnitio