eruore manantia membra, & læva fitu marcida de cruci offixo lo quitur. Claudian. l. 1. de rapt. Prof. v. 280. Stagnaque tranquilla potantes marcida Lethes! Id. de B. Gild. v. 444. Umbratus dux ipfe rofis, & marcidus ibit Unguentis. Item languens, infirmus, fractus viribus, præfertim vino, & fomno, laffo, infiacchito, fpoffabro. Senec. in Med. v. 69. Huc incede gradu marcidus ebrio. Stat. 4. Theb. v. 652. Marcidus Liber Plin. in Paneg. c. 63. Alii marcidi fomno, hefternaque coena redundantes. Valer. Max. 1. 7. c. 7. n. 4. extern. Marcida fenectus. Stat. l. 1. filv. ult. v. 33. Marcida vina. b. e. quæ marcidos faciunt. metonymia. Al. leg. Maffica, aut Marsb fica. T Transfertur ad animum. Claudian. de III. Conf. Honor. v. 40. Non tibi defidias molles nec marcida luxu Otia, nec fomnos genitor permifit inertes. T Marcidum folem dixit vetus Poeta apud Diomed. I. 2. pag. 445. Putsch. h. e. fufcum languidum pallidum. > MARCIONENSIS, fe, ad Marcionem pertinens, quod eft nomen proprium hærefiarchæ. Tertull. de prafcript. adverf. bæret. c. 302 1 MARCIPOR, oris, m. Marci puer, hoc eft, famulus, ficut Publipor Lucipor, & alia hujufmodi: a Marcus, & antiquo por pro puer, quo per metonymiam fervus notatur. Plin. l. 33. c. 1. med. Singuli Marcipores, Luciporefve dominorum gentiles victum in promifcuo habeant. Adde Feft. in Quintipon.ve¶ Marcipor præterea eft titulus cujufdam Varronis fatyre, in qua ut putat Turnebus l. 24. o. ult. de fervitute differebat, & fervili imperio. MARCIUS, ii, celebris vates apud Romanos. V. in Marcianus. ¶ Item cognomen Anci quarti Romanorum regis. Item nomen Q. Marcii Regis, qui Prætor Romam adduxit aquam faluberrimam, & clariffimam , quæ ab eo Marcia dicta eft: de qua Frontin. de aquæduct. artic. 7. & Plin. l. 31. c. 3. Hinc Stat. l. 1. filv. 5. v. 25. præceps Anien, atque exceptura natatus Virgo juvat, Marfafque nives & frigora ducens Marcia. Propert. I. 3. eleg. 1. v. 52. Marcius liquor. Tibull. I. 3. eleg. ult. v. 58. lympha. ¶ Sunt qui fcribunt Martia: fed Marcia eft etiam in Lapidibus apud Gruter. pag. 177. n. 1. bis, pag. 183. n. 4. & pag. 601. n. 8. MARCOMANI orum populi Germaniæ, quorum regio aliis eft quæ nunc Boemia, alijs Moravia. V. Geographos. Stat. l. filv. 3. v. 170. Quæ modo Marcomanos poft horrida bella, vagofque Sauromatas, &c. Adde Vellej. 1. 2. c. 108. & 109. ubi & Marcomanni legitur. 2 f. Marcomanorum provincia. J ad Marcomanos per MARCOMANIA, & Marcomannia Capitolin. in Antonin. Philof. c. 24. MARCOMANICUS, & Marcomannicus ia, um, tinens. Capitolin. in Antonin. Philof. c. 17. Marcomanicum bellum. Adde Eutrop. 1. 8. c. 12. & 13. MARCOR, oris, m. marciume, putredine, uzparucs, putredo, tabes. Plin. l. 22. c. 22. fub fin. de boleto. Si caligaris clavus, ferrive aliqua rubigo, aut panni marcor affuerit nafcenti. Paxos Geonos inquit Diofcor. l. 4. c. 83. T Item languor, torpor: ut effe folet in iis, qui fomno, aut cibo gravantur, aut rebus ad putredinem accedentibus, nup, languidezza, torpore. Senec. 1. 3. quæft. nat. c. 27. Inde vitium fatis & fegetum fine fruge furgentiun marcor. Celf. 1. 3. c. 20. de lethargo. In hoc marcor & inexpugnabilis dormiendi neceffitas. Stat. 10. Theb. v. 269. Cernitis expofitas turpi marcore cohortes. b. e. fomno. ¶ Transfertur ad animum. Senec. de tranquill. anim. c. 2. a med. Inde moeror marcorque, & mille fluctus mentis incertæ. Vellej. I. 2. c. 119. Exercitus marcore ducis, perfidia hoftis, iniquitate fortunæ circumventus pocas vigilanzo, difattenzione, ftupidezza. Stat. 1. 8. Theb. v. 265. tum nimio voces marcore fuperbæ. b. e. fuperba dicta ex nimio otio, & crapula. fupra enim dixerat verf. 220. ipfæque ad monia marcent Excubiæ. MARCULENTUS, a, um, marcidus. Fulgent. l. 2. Mythol. c. 8. Marculenta foliorum calvities. MARCULUS, li, m. martello, parvus malleus. Ifid. 1. 19. Orig. c. 7. Malleus vocatur, quia dum quid calet, & molle eft, cædit & producit: marcus, malleus major: & dictus marcus, quod major fit ad cædendum, & fortior: marcellus mediocris: marculus malleus pufillus. Lucilius: Et velut in fabrica fervens cum marculu' ferrum Magnis multorum ictibu' tundit. Plin. l. 7. c. 56. ante med. Tegulas invenit Cinyra, & metalla æris, item forcipem, marculum, vectem, incudem Martial. l. 12. epigr. 57. negant vitam Ludimagiftri mane, nocte piftores, Erariorum marculi die toto. Petron. in fragm. Tragur. c. 51. Burm. Faber marculum de finu protulit, & phialam belle correxit. Al. leg. martiolum vel marteolum quod habetur & apud Sarisber. de nugis Curial. 1. 4. c. 5. ubi de re eadem Petron. verba facit. T Quod de marco & marcello tradit Ifidor. indiget auctoritate probati Latini Scriptoris. Harduin. ad Plin. loc. cit. teftatur, in omnibus MSS. martulum legi: quod probat etiam Voff. in Etymol. videtur enim effe magis antiquum, & Latinum. Caper tamen de Orthogr. fub fin. martulus, inquit eft facerdos a Marte, non marculus. Apud Feft. hæc habentur: Marculus diminutivum a marcus. de qua •MARCUS, i, (cujus diminut. Marcellus) prænomen Romanum, quod M. littera fignificari folet, ut M. Tullius Cicero, M. Terentius Var¶ Voff. in Etymolog. marcum mollem fignificare ait: a paano's pro maλanós. Ifid. malleum. (V. in voce præced.) fed hæc indigent exemplis, quibus fulciantur. MARE, ris, n. mare, exλxoox, congregatio aquarum falfi faporis. Cic. pro Cluent. c. 49. extr. Mare, quod fua natura tranquillum eft, ventorum vi agitatur atque turbatur. Id. Attic. 1. 8. ep. 3. med. Infero mari navigandum eft. Id. in Pifon. c. 24. Mare vaftiffimum hieme tranfire. Caf. l. 3. B. Gall. c. 12. Summa erat vafto atque Tom. III. Θάλασσα . aperto mari, magnis æftibus, difficultas navigandi Virg. 2. En. v. 780. vastum maris æquor arandum. lib. 3. v. 144. ire mari . & lib. 1. v. 36. errare maria omnia circum & lib. 10. u. 197. tfulcare maria. Horat. l. 1. ep.11.v. 27. trans mare currere. pallar il mare, andar altre mare, in regiones Orientis. Id. l. 1. fat. 1. V. 29.9 nautæque, per omne Audaces mare qui currunt. Id. Epod. 9. v. 32ferri incerto mari. Ovid. 9. Metam. v. 590. mari tuto decurrere Plaut. Trin. 4. 1. 13. Mare infidum. Id. Rud. 4. 2. 5. Alu&tuofum. Horat. l. 3. od. 4. v. 45. ventosum. & od. 1. v. 26. tumultuofum. Id. epod. 2. v. 6. iratum. Virg. 8. En. v. 671. tumidum 1d. Ecl. 2. v. 26. cum placidum ventis ftaret mare Plaut. Pan. 3.1. 4. tranquillum. Virg. 3. Æn. v. 196. venti volvunt mare, magnaque furgunt æquora. lib. 7. v. 528. Fluctus uti primo cœpit cum albefcere vento Paulatim fe fe tollit mare & altius undas Erigit, inde imo confurgit ad æthera fundo. Id. 2. Georg. v. 479. mariavalta tumefcunt. Cic. pro Planc. cap. 6. Mare profundum, & immenfum. Virg. 6. n. v. 351. maria afpera. Senec, in Med. v. 411. procellofum mare. verf. 765. infanum. Id. in Troadib. v. 444. inquietum. Tacit. 4. Hift. cap. 52. Celerrimas navium frumento onuftas fævo adhuc mari committit Nep. in Alcib. c. 1. Imperator fuit fummus mari & terra. Id. in Con. c. 1. Res magnas mari geffit. Horat. l. 1. fat. 8. v. 15. Chium maris expers b..e. vinum arte imitans Chium, fed in Italia factum, atque adeo mari non tranfvectum. The Noftrum mare eft mediterraneum. Salluft. in Jug. c. 20. & Lucan. l. 8. v. 293. T Item mare fuperum & inferum circa Italiam. Caf. I. 5. B. Gall.¡c. B.JUHA¶¶Y Mare interdum eft regio maritima, & infulæ maris. Nep. in Con. c. 4. Ad mare miffus eft, ut Cypriis, & Phoenicibus naves longas imperaret. Tacit. 1. Hift. c. 2. Plenum exfiliis mare. Aliquando poni tur pro aqua maris. Virg. 10. Æn. v. 377. Ecce maris magna claudit nos objice pontus. Plin. l. 14. c. 7. Vinum mari condire Item facies & color maris. Plin. l. 37. c. 6. de opalis gemma. Eft in iis carbunculi tenuior ignis; eft amethyfti fulgens purpura; elt fmaragdi virens mare. TE mari natos dicunt Poetæ, quos immifericordes fignificare volunt, & crudeles. V. Tibull. h. 3. el. 4. v. 85. Catull. carm. 63. de nupt. Pcl. Thet. v. 155. & Ovid. Heroid. ep. 7. v. 38. Mare celo mifcere proverbiali locutione eft omnia perturbare, nihilque non facere, ut quippiam confequare metter foffopra. Proprie. Virg. 5. Æn. v. 790. maria omnia cælo Mifcuit. Translate Juvenal. fat. 6. v. 282. clames licet, & mare cœlo Confundas, homo fum. T Terra marique aliquid quærere Omni diligentia quippiam exquirere, cercar per mare e per terra. Vatin. ad Cicer. 5. Fam. ep. 9. fub fin. Ego tamen, terra marique ut conquireretur, præmandavi. Plaut. Pan. prol. v. 105. Filias pater mari terraque ufquequaque quæritat. Salluft. in Catil. c. 13. Vefcendi caufa terra marique omnia exquirere. Maria & montes polliceri, magna promittere illiciendi caufa, prometter mari e monti, roma e toma. Salluft. in Catil. c. 23. T In mare fundere aquas, habenti & abundanti dare, portar acqua al mare. Ovid. 5. Trift. el. 6. v. 43. His qui contentus non eft, in litus arenas In fegetem fpicas, in mare fundat aquas. ¶ Viam qui nefcit, qua deveniat ad mare eum oportet amnens quærere comitem fibi qui per fe non fapit, aut valet, obtemperet alteri, & opem quærat. Plaut. Pan. 3. 3. 14. T Mare aeris eft vaftum aeris corpus, Lucret. 1. 5. v. 276. quodcumque fluit de rebus, id omne Aeris in magnum ferIn ablat. fing. mari habet, & mare. Lucret. l. 1. v. 161. E mare primum homines e terra poffet oriri, &c. Ovid. 5. Trift. el. 2. v. 20. Exiguum pleno de mare demat aquæ. Id. 4. ex Pont. ep. 6. v. 46. Ifter In caput Euxino de mare vertet iter Adde Varr. utrumque apud Charif. l. 1. pag. 45. 111. Putsch. & Prifcian. 1. 7. pag. 759. item Plaut. Rud. 4. 3. 42. ut quidem Prifcian. legit. nam mari alii: item Cajum Dig. lib. 1. tit. 8. leg. 5. Metian. lib. 32. leg. 17. Jabolen. lib. 41. tit. 1. leg. 58. & Calliftrat. lib. 47. tit. 9. leg. 6. quibus locis Torrentin. ex Pandectis Floedidit mare alii mari. In plur. num. nec marium, Prifcian. l. 7. pag. 770. pro quo marum dixit Nævius ibid. Neptunum regnatorem marum. Cafar vero 1. 5. B. Gall. c. I. Naves paulo latiores, quam quibus in noftris utimur maribus. MAREOTICUS, a um ad Mareotidem pertinens. & ponitur aliquando pro Egyptio. Horat. l. 1. od. penult. v. 14. Mareoticum vinum. Colum. l. 3. c. 2. a med. Mareoticæ vites. Ovid. 9. Metam. v. 733. Mareotica arva . Lucan. 1. 10. v. 117. Mareotica ebenus Martial. l. 14. epigr. 209. Mareotica cortex. h. e. papyrus, in qua fcribitur. Id. 1. 8. epigr. 36. Pars quota Parrhafiæ labor eft Mareoticus aulæ. h. e. Egypti pyramides. Star. l. 4. filv. 6. v. 103. fævæ Mareoticus arbiter are. h. e. Bufiris Egypti tyraunus. MAREOTIS, idis, f. adject. Mxes@ns. Marcotis Libya pars eft Libya, Egypto contermina, cujus populi Mareotæ, Maps@rai. Plin. l. 5.c.6. Martial. I. 4. epigr. 42. Sit nive candidior. namque in Mareotide fufca Pulcrior ifte color. T Mareotis palus ibi eft ingens > prope Alexandriam: de qua Plin. l. 5. c. 10. ubi quod Mareotis lacus dicitur, refpicitur ad Græcum aiurn, quæ feminina vox eft. V. Abrotonites. Lucan. l. 9. v. 354. Corpus Alexaudri pigra Mareotide mergam. Stat. 1. 3. filv. 2. v. 103. puppim Mareotida. b. e. navim Alexandrinam. T Hujus regionis vites inter peregrinas laudant Virg. 2. Georg. v. 91. Colum. 1. 3. c. 2. &_ Plin. l. 14. c. 3. Hinc Lucan. 1. 10. v. 160. gemmæque capaces Excepere merum fed non Mareotidos uvæ. 34 nus. tam. breves, candida, & rotundæ funt, açinis, quam balanis fimiliores. | MARIANDYNUS, a, um, ad Mariandynos pertinens, qui funt popu- MARGARITARIUS, ii, m. uapype TEM opos, negotiator, vel pifcator n. 2. ponitur margaritarius inter minifteria equorum Circenfium: fed MARGARITĀTUS, a, um, adject. margaritis ornatus. Fortunat. carm. MARGINATUS, a, um, the ba orlo, o margine, marginem habens . من MARGO, ginis, m. & f. orlo, margine, Sponda, estremità, nedredov, MARIA x f. filia Joachim & Annæ , quæ virgo Spiritus Sancti MARISCUS, i, vel Marifcum, i, n. juncus marinus du more. MARITO, as, avi, atum a. 1. maritare, ovo iw, nuptui trado. /Auguftus, ut eft apud Sueton. in ejus vita, c. 34. multa continens capita ad matrimonia civium R. pertinentia , quæ magnam partem collegit Hotoman. in indice legum Romanarum. T Item de be- ftiis. Varr. 1. 2. R. R. c. 9. a med. de canib. Tunc dicuntur catuli- re, id eft oftendere fe velle maritari. Colum. I. 8. c. 2. a med. Gallinæ ternæ fingulis maribus maritantur. T Item de arbori- bus. Horat. epod. 2. v. 9. adulta vitium propagine Altas maritat po- pulos. Colum. I. 11. c. 2. a med. Ulmi vitibus maritantur. Ubi Tò vitibus eft ablativus, ut propagine in loco Horatii . neque enim di- cebant maritare vitem, fed arborem, puta palmam, ulmum, & hu- jufmodi, cum ei vitem fuftinendam adjungebant. Id. l. 4. c. 2. Duos palos unius feminis flagellis maritari. & cap. 22. a med. Ut vitis novellos caules tranfmittat, qui poffint fua maritare ftatumina. Id. 1. 5. c. 6. circa med. Si teneram ulmum maritaveris, novam vitem fufferet; fi vetuftam vitem applicueris, conjugem necabit. T Eft etiam gravidare, fecundare. Claudian. 1. 2. de rap. Prof. v. 89. Ze- phyrus glebas fecundo rore maritat. Plin. l. 16. c. 25. Primus eft conceptus flare incipiente Favonio. hoc maritantur virefcentia e terra quippe cum etiam equæ in Hifpania. Id. l. 13. c. 4. ante med. ait, Marem palme afflatu vifuque ipfo, & pulvere etiam, re- liquas palmas feminas maritare. Solin. cap. 23. ( al. 36.) Equæ adfpirante Favonio concipiunt, & fitientes viros aurarum fpiritu a marmor quia nafcitur in marmoribus Ara- MARMOR, oris, n. marmo, pietra viva, unpeexpos, lapis durus ac fo- præfertim qui in lapicidinis foditur, & fcalpro elaboratur ad ftatuas columnas, & varia opera ædificiorum : allata, quæ a mapuaip, candico, refplendeo: ut proprie de iis di- catur qui candidi funt & nitentes. Quomodo a lapide differat, V. Lapis. De variis marmorum generibus, & coloribus fufe Plin. 1. 36. c. 7. Celeberrima funt Parium Lacedæmonium viride, Au- guftum, & Tiberium, utrumque ex Ægypto Numidicum, Phry- gium, quod & Synnadicum, Proconnefium, Caryftium, Chium, porphyrites, ophites, Memphites, Syenites, &c. Cic. pro Arch. c. 9. Ennius in fepulcro Scipionum putatur effe conftitutus e marmore . Virg. 3. Georg, v. 13. templum de marmore ponam. Id. 6. Æn. v. 848. vivos ducent de marmore vultus. Ovid. 1. de ar. am. v. 70. externo marmore dives opus. Plin. l. 36. c. 6. Secare marmor in MARMORATIO, onis, f. μxpμápwors, constructio ex marmore. Apul. in Florid. n. 18. ( al. 1. 4. ) Pavimenti marmoratio, profcenii con- MARITUS, a, um, conjugale, maritale, ad conjugium pertinens, con- det alma maritis. ep. 12. v. 87. & Propert. l. 3. el. 19. v. 16. Juno, facris quæ præfidet alma maritis. Horat. in carm. fæcul. v. 20. Lex marita, ferax prolis nova. b. e. de maritandis ordinibus: de qua V. in voce præced. Ovid. Heroid. ep. 16. v. 283. metuis Vene- rem temerare maritam. ep. II. v. 101. Tolle procul decepte fa- ces Hymenæe maritas. Id. 3. ex Pont. ep. 1. v. 73. focialis amor, foedufque maritum. Avien. in defcript. Orb. v. 339. de Nilo. inque jacentem Ægyptum fufus flu&u premit arva marito. b. e. fecundan- te. Sic in Pervigil. Ven. v. 4. 11. & 61. Mariti imbres. vitus abfolute interdum refertur ad utrumque conjugem. Papinian. Dig. lib. 24. tit. 1. leg. 52. extr. Quo cafu inter exteros condictio nafcitur, inter maritos nihil agitur. fra gli ammogliati. Sæpiffime eft ipfe vir, marito, ut marita uxor moglie. Horat. l. 3. od. 14. v. 5. Unico gaudens mulier marito. Cic. 1. de Invent. c. 31. ad fin. Ut tu maritus fis quam optimæ, & hæc quam optimo viro nupta fit. Horat. l. 3. od. 5. v. 6. Milefne Craffi conjuge barbara Turpis maritus vixit? Ovid. Heroid. ep. 4. v. 134. Et fas omne facit fra- tre marita foror. b. e. Juno, quæ Jovis fratris fui uxor eft. Horat. epod. 8. v. 14. Nec fit marita, quæ rotundioribus Onufta baccis am- bulet. Ovid. 2. Faft. v. 139. hic caftas, duce fe, jubet effe mari- tas. T De fponfo, fpofo. Val. Flacc. l. 8. v. 16. Hæmonio nunquam fpernenda marito, Condita letiferis promit medicamina ci- ftis. Tibull. 1. 3. el. 4. v. 31. Ut juveni primum virgo deducta ma- ¶ Dicitur interdum de beftiis, il mafchio. Horat. l. 1. od. 17. v. 7. Olens maritus. h. e. hircus. Sic Virg. Ecl. 7. v. 7. Vir gregis ipfe caper Colum. 1. 7. c. 6. Maritos gregum mutilos effe oportebit. Id. in fin. c. 5. 1. 8. de gallinaceis. Rarior eft in his avibus mariti bonitas. T Item de arboribus quæ adjunctas vites habere poffunt. Cato R. R. c. 32. Arbores facito uti bene ma- ritæ fint. Colum. 1. 3. c. 11. Olivetum maritum. Catull. carn. 61. nupt. v. 54. At fi forte eadem (vitis) eft ulmo conjuncta mari- . ܕ to MARIUS, ii, m. Civis Romanus Arpinas, qui fepties Conful fuit MARMARICUS, a, um, Mapuapenos, ad Marmaricam pertinens, quæ eft regio Africæ inter Ægyptum & Cyrenem: & ponitur etiam pro Libyco, quia contermina eft Libya defertæ : immo & Mareotis Li- bya appellatur item univerfim pro Africano. Plin. l. 13. c. 23. Marmaricum genus capparis. Lucan. I. 3. v. 292. non corniger Ham- mon Mittere Marmaricas ceffavit in arma catervas. Id. l. 6. v. 309. Nec Juba Marmaricas nudus preffiffet arenas. Sil. 1. 7. v. 83. fi pel- lere noftris Marmaricam terris nubem dabis. h. e. Pœnorum arma. Sidon. carm. II. v. 103. Marmarica fera. h. e. elephas. MARMARIDES, da, m. Mapuapidrs, qui eft e Marmarica regione. Ovid. 5. Metam. v. 124. tentanti dextera fixa eft Cufpide Marmari- ejus tractus incolæ . Plin. l. 5. c. 5. & 6. & Lucan. 1. 4. v. 679. mixti Garamante perufto Marmaridæ volucres. Sil. l. 5. v. 184. Marmaridum mediam penetrare phalangem. pro Marmarida- Hos incantandorum ferpentium, & medendi venenis peritiffimos facit Sil. l. 3. v. 300. Hinc Lucan. 1. 9. v. 893. gens unica terras Incolit, a favo ferpentum innoxia morfu, Marmarida MARMORATUM, i, n. intonacatura marmorina, fucco, terrazzo, tuto, tectorium ex marmore tufo & calce , quod pavimentis & pa- rietibus inducitur cujus faciendi rationem Vitruv. I. 7. c. 6. do- cet. Varr. l. 1. R. R. c. 59. Camaras in oporothecis marmorato & parietes, pavimentaque facere. & lib. 3. 6. 7. Quam leviffimo marmorato parietes ac camaras oblinere. Plin. l. 36. c. 23. Te- &torium nifi ter arenato, & bis marmorato inductum eft fplendoris habet. & mox. Experimentum marmorati eft in fubigen- MARMORĀTUS, a um, felciato o incroftato di marmo ftratus, aut incruftatus. Stat. 1. 4. filv. 3. v. 96. Ingenti plaga mar- morata dorfo . h. e. via filicibus ftrata. Petron. in fragm. Tragur. c. 77. Burm. Domus habet quatuor cœnationes, cubicula viginti porticus marmoratas duas. Varr. 1. 1. R. R. c. 59. Parietes, & fo- lum opere tectorio marmorato loricare. con intonacatura marmorina. MARMOREUS, a, um, di marmo, marmorino, uapuapaos, qui eft e marmore . Cic. 6. Verr. c. 1. Signum æneum marmoreum ebur- neum. Id. pro Don. c. 24. Marmoreæ columnæ. Id. Parad. 1. c. 4. Tecta marmorea ebore & auro fulgentia. Virg. 4. En. v. 392. Marmoreus thalamus. b. e. cubiculum pretiofis marmoribus orna- tum. Cic. 6. Parad. c. 3. & Ovid. 15. Metam. v. 672. Marmoreum folum b. e. marmore ftratum. Virg. Ecl. 7. v. 35. Nunc te mar- moreum pro tempore fecimus: at tu Si fetura gregem fuppleverit aureus efto. Adde Horat. I. 4. ed. I. v. 20. T Poetice dicitur de membris, quæ inftar marmoris candent, & nitent ut niveus bianco come un alabastro. Virg. 4. Georg. v. 523. marmorea caput a cervice revulfum. Ovid. 13. Metam. v. 746. Marmoreus pollex. & 481. Marmorea palmæ. Id. 2. Amor. el. 11. v. 15. Mar- morei pedes. Lucil. apud Non. c. 4. n. 421. Hic corpus folidum invenies, hic ftare papillas Pectore marmoreo . Martial. 1. 8. epigr. 56. Marmorea fundens nigra Falerna manu. Lucret. I. 2. v. 763. quæ nigro fuerint paulo ante colore, Marmoreo fieri poffint cando- let adufta gelu. Id. 3. Trift. el. 10. v. 10. Terraque marmoreo can- Refertur & ad mare, ut marmor. Virg. 6. En. En, v. 729. Et que marmoreo fert monftra fub æquore pontus MARMOROSUS, a, um, marmoris naturam habens ut lapidofus T Præterea Maro nomen eft collis MARONEUS, a, um, ad Maronem pertinens Thraciæ regem, feu ad Maroneam urbem (V. vocem præced.) circa quam nobile vinum nafcebatur: quo cum ille rex Ulyffem donaffet,hic Cyclopi dedit, fopitumque excæcavit. Tibull. 1. 4. carm. I. v. 56. Ceffit & Ætnææ Neptunius incola rupis Victa Maroneo fœdatus lumina Baccho Plin. l. 14. c. 4. circa med. Vino antiquiffima claritas Maronço in Stat. I. & filv. 4. v. 54. tenues ignavo pollice chordas Pulfo, Ma- roneique fedens in margine templi Sumo animum, & magni tumu- MARONIANUS, a, um, Maroneus, ad Virgilium Maronem pertinens. Stat. 1. 2. filv, 7. v. 74. Ante annos Culicis Maroniani. V. Culex . Sidon, in carm. epift, 1. 1. 8. ftilus aut Maronianus, Aut quo tu La- tium beas, Horati. & carm. 9. v. 222. Maronianum buftum . MARONITES, æ, m. Mapeits, qui eft ex Maronea Thraciæ urbe, de qua in Maro dictum eft. Plin, l. 35. c. 11. ante med. Athenion MARPESIUS, a 2, um, Μαρπήσσιος, ad Marpefum, Μάρπησσον perti nens, qui mons eft Pari infulæ, ut Serv. docet ad illud Virg. 6. Æn. v. 470. Nec magis incepto vultum fermone movetur, Quam fi dura filex, aut ftet Marpefia cautes. V. Mermeffius. In proverbium abiit hoc Virgilii dictum de obftinato, aut ftupido. Sic Arnob. I. 2. pag. 60. Stipes ut aliquis, aut Marpefia elinguis, & mutus. ¶ Scribitur & Marpessius, MARRA, 2, f. marra, inftrumentum rufticum lato ferro radendæ ter- herbifque exfcindendis aptum. Colum. l. 10. v. 70. curvi vome- re dentis Jam virides lacerate comas jam fcindite amictus. Tu gravibus raftris cunctantia perfode terga Tu penitus latis eradere vifcera marris Ne dubita. verf. 88. Mox bene cum glebis viva- cem cæfpitis herbam Contundat marræ vel fracti dente ligonis Juvenal, fat. 15. v. 166. cum raftra, & farcula tantum Affueti co- quere, & marris, ac vomere laffi Nefcierint primi gladios excudere fabri, Plin. l. 17, c. 21. circa med. Solum apricum bidente pastinari debet ternos pedes bipalio alto: marra rejici quaternum pedum fermento. h. e. verfari, & evolvi. T Aliud marræ officium eft in illo ejufd. 1. 9. c. 14. de filuro, pifce ingenti. In Mono Germa- niæ amne protelis boum & in Danubio marris extrahitur. h. e. ferreis uncis marræ figura. Ita enim legit Harduin. alii aliter. MARRUBIUM, & Marruvium opp. olim, nunc pagus exiguus Latii, in finibus Marforum ad Fucinum lacum. Silius 1. 8. v. 507. Mar- rubium veteris celebratum nomine Marri. MARRUBIUM, ii, n. marrobio, praffio, nodorov, herba, de qua Plin. 1. 20. c. 22. Marrubium plerique inter primas herbas commendave- re, quod Græci prafion vocant, alii linoftrophon, nonnulli philo- pæda, aut philochares: notius quam ut indicandum fit. Colum. l. 10. v. 355. Profuit & plantis latices infundere amaros Marrubii. Plin. loc. cit. perfequitur varios ejus ufus in medicina; & lib. 14. c. 16. ex eo etiam vinum fieri ait, quod Græce is vos dicitur. MARRUBIUS, a, um, ad Marrubium oppidum fpectans. Virg. 7. Æn. m. pop. Italiæ, in parte occidentali Aprutii MARRUCĪNUS, a, um, adject. ad Marrucinos fpectans, ut Marruci- na pubes, Silius 1. 8. v. 521. Marrucini montes, Stat. l. 4. filv. 4. v. 86. Marrucinus ager, Plin. 1. 2. c. 83. MARS, Martis, m. Marte, A ̋pus, deus belli præfes: qui a Poetis etiam Mavors dicitur, Filius eft Jovis & Junonis, ut ait Hygin. in præfas, vel, ut alli fabulantur, folius Junonis, fine patre. Cum enim vi- diffet, Jovem maritum percuffo capite, fine muliere, procreaffe Minervam, Flora monitu, cui doloris & invidiæ fuæ caufas edide rat, florem in Oleniis arvis nafcentem tetigit, tacto ipfa quoque fine viro concepit, & Martem peperit. Rem narrat Ovid. 5. Faft. v. 229. & fequ. Sacra illi eft, ex locis, Thrace præcipue, & quæ fupra eam regiones funt, quod in ea eft in lucem editus: eamque fedem defcribit poetice Stat. 7. Theb. a verf. 40. Ex populis Ro- mani, quod Romulum & Remum, auctores Urbis & imperii, Ilia genuerit: ex beftiis lupus, quod lupa cos pueros expofitos la- Staverit, vel ob vim, & voracitatem; item equus, cujus maximus eft in bellis ufus ex avibus accipiter, qui alias aves perfequitur, & conficit; vultur, qui cadaveribus pafcitur; item picus, quia iifdem infantibus, Fauftulo infpectante pleno ore cibum ingerere vi- fus eft, ut eft apud Ovid. 3. Faft. v. 54. & Aurel. Vit. de orig. gent. R. c. 20. Delectari dicitur bello, & cædibus, comitefque illi tribuuntur Impetus amens, cæcumque Nefas, Iræque rubentes. ex- fanguefque Metus, Infidiæ, geminumque tenens Difcordia ferrum; triftiffima Virtus, lætufque Furor vultuque cruento Mors armata ut verbis utar Statii loc. cit. Ferunt, habentem cum Venere confue- tudinem, Solis indicio deprehenfum a Vulcano rete æreo tenuiffi- mo fuper lectulum ftrato, omniumque deorum rifui objectum, tan- dem Neptuno intercedente folutum fuiffe: quæ habes apud Ovid. 4. Metam. v. 171. & fequentib. Filios habuit ex Venere Harmoniam & Formidinem, Oenomaum ex Afterope, Hippolyten, vel Penthefi- leam Amazonam ex Otrira, feu Otrera regina præterea ex aliis Lycum, Diomedem, Cycnum, Afcalaphum, &c. Hygin. in præfat. & fab. 30. 112. & 159. & alibi. Virg. Ecl. 10. v. 44. Mars durus. Id. 2. En. v. 440. indomitus . Horat. l. 1. od. 28. v. 17. torvus. & lib. 2. od. 14. v. 13. cruentus. Valer. Flacc. 1. 6. v. 28. fævus. Ovid. Heroid. ep. 7. v. 160. ferus. & lib. 13. Metam. v. rox. Id. de remed. amor. v. 153. fanguineus. Id. initio 3. Faft. bel- licus. Martial. de spectac. epigr. 6. belliger. Lucan. 1. 7. v. 335- funeftus. Propert. l. 4. el. I. v. 105. rapax. Tibull. I. 4. carm. 1. v. 98. audax. Senec. in Troadib. v. 185. violentus. Cic. I. 15. ad Attic. ep. 11. Fortibus fane oculis Caffius (Martem fpirare diceres) fe in Siciliam non iturum. T Per Marten jurabant milites. Plaut. Mil. a. 5. v. 21. Bacch. 4. 8. 6. T Metonymice, ut Bacchus pro vino, pro frumento Ceres, fic pro bello & præliis Mars poni- tur, guerra, battaglia. Senec. in Agam. v. 921. Cecidit decenni Mar- te concuffum Ilium. Vellej. l. 2. c. 90. Hifpaniæ multo varioque Marte pacatæ. Plin. l. 32. c. 1. Echeneis fertur Actiaco Marte te- nuiffe navem Antonii. Virg. 6. Æn, v. 165. Ere ciere viros, Mar- temque accendere cantu. & lib. 12. v. 108. Eneas acuit Martem & fe fufcitat ira. Cic. pro Marcell. c. 6. Quos amifimus cives, eos Martis vis perculit, non ira victoris. Ovid. 13. Metam. v. 27. urbis fe moenibus hoftes Continuere diu > nec aperti copia Martis Ulla fuit. di combattere in-aperta campagna. Senec. in Oedip. v. 275. Aperto Marte, an infidiis jacet? affalito alla scoperta. belli aut prælii fortuna, & exitus. Cic. 6. Fam. ep. 4. Cum omnis belli Mars communis, & cum femper incerti exitus præliorum fint. Liv. l. 8. c. 11. Communem vere Martem belli utramque aciem pari cæde proftraviffe. Cef. 1. 7. B. Gall. c. 19. Ut qui propinqui- tatem loci viderent, paratos prope æquo Marte ad dimicandum exi- ftimarent. b. e. paribus viribus, & æquo loco. Liv. I. 2. c. 8. sub fin. & cap. 51. Ibi varia victoria, & velut æquo Marte pugnatum eft. con pari fucceffo con egual forte. Hirt. de B. Gall. I. 8. c. 19. & Curt. l. 6. c. 1. Cum prælium diutius pari Marte iniretur. Liv. I. 1. c. 25. a med. Jamque æquato Marte finguli fupererant fed nec fpe, nec viribus pares; alter intactus ferro, alter feffus vulne- re. Quintil. l. 8. c. 6. ante med. Vario Marte pugnatum eft. Tacit. 4. Hift. c. 35. Incerto Marte. Liv. l. 21. c. 1. Adeo varia belli fortuna, ancepfque Mars fuit, ut propius periculo fuerint, qui vi- cerunt Vellej. 1. 2. c. 55. Nullum unquam periculofius ab eo ini- tum eft prælium, adeo ut plus quam dubio Marte, descenderet equo, &c. effendo quafi difperato lo stato della battaglia. T Marte noftro quippiam facere dicimur cum folis noftris viribus, noftra fponte, fine alieno auxilio facimus, da per noi foli. Cic. 3. Offic. 6. 7. fub fin. Hanc igitur partem relictam explebimus nullis admi- niculis, fed ut dicitur, Marte noftro. Id. Verr. 5. c. 4. ad fin. Cum vos veftro Marte his rebus omnibus abundetis. Id. 2. Phil. c. 37. a med. Rex ipfe fua fponte nullis commentariis Cæfaris, fuo Mar- te res fuas recuperavit. Proprie Ovid. 2. ex Pont. ep. 8. v. 49. Sic tibi Marte fuo fraterni fanguinis ultor, Purpureus niveis filius infter equis... ipfe bella gerens. Apud Liv. 1. 3. c. 62. in fi. equites fuo Marte pugnare dicuntur, cum ex equis pugnant: alieno cum ex equis defilientes vicem peditum funguntur. T Pro fpiritu, & fu- rore bellico. Plin. l. 26. c. 4. Cum Cimbri, Theutonique terribili Marte ulularent. ¶ Transfertur aliquando ad pugnas forenfes. Ovid. 4. ex Pont. ep. 6. v. 29. Ut qui, quid valeas, ignoret, Mar- te forenfi, &c. Id. 4. Faft. v. 188. Et fora Marte fuo litigiofa va- cent. Eft etiam planeta nomen, de quo Cic. 2. de nat. Deor. c. 20. Jovis ftellæ proximum inferiorem orbem tenet Tupous ftella Martis appellatur: eaque quatuor & viginti menfibus fex riores. Id. de fomn. Scip. c. 4. Fulgor rutilus, horribilifque terris, quem Martem dicitis. Al. leg. Martium. Id. 2. de nat. Deor. c.46. Summa Saturni ftella refrigerat, media Martis incendit: his inter- jecta Jovis illuftrat & temperat. Adde Plin. 1. 2. c. 8. Hygin. Poet. Aftron. 1. 2. c. panult. & Apul, de Mundo: ubi addunt ab aliis Herculis fidus appellari. Porro in fabulis eft quod cum Vulcanus Venerem duxiffet; & propter diligentem cuftodiam mariti minime liceret Marti ad eam unquam accedere; id tantum affecutus eft, ut MARSI, orum m. Mepro, pop. Latii fub Samnitibus, ubi nunc bellum intulerint, ac fere funeftius, quam civilia ut fcribit Plin. 1. 2. c. 83. Adde Flor. l. 3. c. 18. Uterque autem fociale bellum ap- pellat. vere enim fuit Sociorum: fed Marficum etiam dictum est, quia 58. & ipfe Cic. ibid. l. 2. c. 33. MARSĬCUS, a, um, adject. a Marfis populis, ut Marficum bellum, Cic. Agrar. 2. c. 33. V. vocem præced. Sil. 1. 8. v. 497. Marfica pubes Et bellare manu & chelydris cantare foporem, Vipereum- que herbis hebetare, & carmine dentem. Martial. I. 13. epigr. 121. Marfica vina. MARSPITER, tris, m. Apes, Mars pater, ut Jupiter, Jovis pater. Gell. l. 5. c. 12. & Prifcian. l. 6. pag. 695. & sup. 12. verf. Æn. lib. ult. pag. 1284. Putfch. Quidam leg. Mar/pater apud Caton. R. R. c. 141. Monet Prifcian. in genitivo effe Marspitris, & Marspi- MARSUPIUM, ii, n. borfa, μάρτυπος, μαρσύπιον, μάρσιπος, μικροέπιον, pornos, facculus nummorum: a fecunda voce Græca allata .Varr. apud Non. c. 2. n. 563. Majorem curam habere nos marfupii quam vitæ noftræ. Plaut. Rud. 5.2. 26. Nummi octingenti aurei in mar- fupio infuerunt. Id. Epid. 2. 2. 3. Acutum cultrum habeo, qui fe- nis exenterem marfupium. Alcim. Avit. l. 6. v. 311. Defoffis fcro- MARSUS, a, um, ad Marfos pertinens, Marficus. Enn. apud Donat. de fchemat. pag. 1774. Putsch. & Charif. I. 4. v. 251. Marfa ma- Peligna cohors. Colum. I. 6. c. 5. Marfi montes. Horat. I. & od. 1. v. 28. Marfus aper. Id. l. 3. od. 14. v. 18. Marfum duel- lum b. e. bellum Marficum Lucan. I. 9. v. 790. Marfus ager. Stat. l. 1. filv. 5. v. 26. Marfæ nives. Horat. epod. 17. v. 29. & Ovid. 2. de ar. am. v. 102. Marfa nænia. b. e. incantamentum. Sic epod. 5. v. 76. Marfa voces. Ovid. de medic. fac. v. 39. media Marfis finduntur cantibus angues. Martial. I. 14. epigr. 116. vina MARSUS, i. Domitius Marfus, civis R. poeta nobilis in primis, flo- ruit temporibus Augufti. Eum laudant Ovid. 4. ex Pont. ep. ult. v. 5. Martial. I. 2. epigr. 71. & 77. lib. 5. epigr. 5. lib. 7.epigr. 28. 98. lib. 8. epigr. 56. & Sidon. carm. 9. v. 261. Scripfit fere epigrammata, e quibus unum exftat in fine Tibulli carminum. Ce- tera perierunt omnia. Alius ab hoc videtur effe memorat . 4. epigr. 29. auctor Amazonidis poematis. Prioris memi- nit etiam Sueton. de Grammat. c. 9. & 16. MARSYAS, & Marfya, æ, m. Mapoues, Satyrus, filius Hiagnis, feu Hyagnis, tibicen e Phrygia, ca temeritate, ut Phoebum ad cantus certamen auderet provocare, a quo & victus & excoriatus eft. Ovid. 6. Faft. v. 705.& 6. Metam. v. 383. & Apul. in Florid. n. TEjus ftatua fuit Romæ in foro, ubi caufæ agebantur. Ho- fat. 6. v. 120. Non follicitus, mihi quod cras furgendum fit mane obeundus Marfya, &c. Docet Serv. ad En. 4. v. 58. Marfya ftatuam in urbium foro collocatam, altera manu erecta, li- bertatis indicium fuiffe. Hoc autem ideo, quia fuiffe dicitur mini- fter Bacchi, qui libertatis deus eft. Ad hanc ftatuam noctu conve- niebant etiam meretriculæ quæftum corpore facientes, & capiti ejus corollas imponebant. Teftem habes Senec. 1. 6. de Benef. c. 32. & Plin. l. 21. c. 3. quæ notavit Lipf. l. 3. antiquar. lect. a med. T Apud Petron. in Satyr. c. 36. in defcriptione convivii repofito- rium eft quatuor Marfyas circa angulos habens lis garum piperatum currebat fuper pifces, qui in Euripo natabant. h. e. quatuor figilla Marfyam referentia, cujufmodi erant in aquæ- ductibus Silani, & Tullii. ¶ deum appellat Plin. l. 21. c. 3. a Meandro oriens, in quem apud Celanas, & Apameam urb. quam circumfluit, excurrit. Poeta fabulantur, ortum effe ex lacrymis Nym- pharum & Satyrorum Marfyam tibicinem ab Apolline ibi excoria- tum flentium, & a Marfya appellatum fuiffe. Ovid. 6. Metam. v. MARTENSIS, fe, adject. a Marte, ut videtur. Martenfes fodales in veteri Infcript. apud Murator. pag. 525. videntur effe milites certi fodalitii, feu collegii militaris, peculiari religione fe Martis culto- res profitentes: unde Martenfe collegium habetur in duob. Lapidib. Antiquit. Benevent. claff. 6. n. 3. & 9. & Martenfium fludium, h. e. Schola, ibid. n. I. Verum hæc vox videtur effe Latinitatis labentis. MARTES, tis, f. martora, fera exigua ex genere mußtelarum tur effe a Marte quod vi Martia mures gallinas, aliafque aves necet. Ejus pellis in pretio eft. Martial. I. 10. epigr. 37. Venator capta marte fuperbus adeft. Al. leg. mele. MARTIALIS, le, Marziale, ad Martem pertinens, Apeos. Cic. pro Cluent. c. 15. Martiales, quidam Larini appellabantur, miniftri pu blici Martis, atque ei deo veteribus inftitutis religionibufque Lari- natium confecrati. Id. de Harufp. refp. c. 6. Flamen Martialis. He- rat. l. 1. od. 17. v. 9. Nec martiales hædilia lupos metuunt. V. Lupus. ¶ Martiales ludi videntur fuiffe, qui in Circo calendis Augufti quotannis celebrabantur, quod eo die Martis ædes dedicata fuerat. Auguft. in epift. ad Liviam apud Sueton. in Claud. c. 4. Quid nepoti tuo Tiberio faciendum effet ludis Martialibus. & paulo poft. Curare eum ludis Martialibus triclinium facerdotum, non dif- plicet nobis. T Martiales milites, h. e. legionis ejus, quæ Martis cognominata eft. Cic. 4. Phil. c. 2. T Martialis campus dictus fuit locus in monte Calio, in quo Equiria celebrabant fi quando aqua Tiberis Martium campum occupaffent. Ovid. 3. Faft. v. 519. MARTIALIS, is, m. M. Valerius Martialis, Hifpanus ex Bilbili Cel- tiberiæ oppido, fed Romanus civis, fcripfit libros epigrammatum qui adhuc exftant, multis falibus afperfos, fæpe etiam obfcenitati- bus, quas nimis aperte aliquando depingit. Vixit fub Imperatori- bus Domitiano, Nerva, & Trajano. Eum impenfe laudat Plinius Secundus (laudatus ab ipfo prius l. 10. epigr. 19.) ut ingeniofum acutum, acrem, & qui plurimum in fcribendo & falis haberet, & fellis, nec candoris minus, lib. 3. epift. 21. Sane ejus Latinitas lon- ge purior eft, & nitidior, quam ab homine Hifpano exfpectari po- MARTIANUS, a, um, ad Martem fpectans. Cic. pro Corn. Balb. c. 17. Qui & veterem illam fpeciem fœderis Martiani femper omni fanétiorem Marte duxerunt. Ita legit Manut. Alii aliter. Martianus etiam cognominatus eft Icelus Galba libertus, honoris caufa, ut eft apud Sueton. in Galb. c. 14. Quamquam alii Marcianus fcribunt: quod non a Marte, fed a Marco eft. Elius Martianus Jurifcon- fultus, cujus refponfa fæpe in Digeftis afferuntur, vixit fub Ale- xandro Severo, fuitque Papiniani difcipulus. Lamprid. in Alex. Sev. MARTIATICUS, 2 um ad Martem pertinens. Unde Martiatica di- cimus ftipendia militum, inquit Priscian. fup. 12. verf. Æn. 1. ult. MARTICOLA, 2, m. qui Martem colit. Ovid. 5. Trift. el. 3. v. 21. ad ufque nivofum Strymona venifti, Marticolamque Geten. Adde 4. MARTICULTOR, joris, m. Marticola m. Marticola. Infcript. apud Gruter. pag. 55. n. 10. Deo Marti, & Victoria Contubernium Marticultorum MARTIGENA, æ m. & f. Marte genitus. Ovid. 3. Amor. el. 4. v. 39. Martigenæ non funt fine crimine nati, Romulus Iliades Ilia- defque Remus. Id. 1. Faft. v. 199. Dum cafa Martigenam capiebat parva Quirinum. Sil. l. 16. v. 533. fpectacula digna Martigena vul- MARTIOBARBULUS, i, miles plumbeis glandibus armatus ipfæ martiobarbuli appellantur, uti docet Veget. 1. 1. de re milit. c. 17. Vox tamen ipfa parum Latina videtur. Turneb. 1. 24. adversar. c. 13. putat lafcivia militari, & per jocum martiobarbulos dictas effe plumbeas glandes, quod cum pifces in deliciis effent, inter quos barbi, & barbuli numerantur, ex glandes, quafi cibus Martis, ita fint appellata. Stevvech. in quodam MS. matriobarbuli legi tefta- MARTIŎLUS. V. in Marculus. MARTIUS, a, um, Marziale, Apeos, ad Martem, & ad bellum per- tinens Virg. Æn. 9. v. 566. Martius lupus. & lib. 11. v. 661. cum fe Martia curru Penthefilea refert. bellicofa, guerriera. Horat. 1. 4. od. 14. v. 17. Martium certamen Id. in ar. Poet. v. 402. Martia bella. Martial. I. 5. epigr. 25. Hermes Martia fæculi volu- ptas. . . armorum. erat enim gladiator celebris. Virg. Ecl. 9. v. 12. Martia tela. Id. 4. Georg. v. 71. Martius æris rauci canor b. e. bellica tuba fonus. Id. 7. En. v. 182. Martia qui ob pa- triam pugnando vulnera paffi in guerra. Ovid. I. 14. Metam. v. 798. Martius miles. b. e. Romanus. nam Romani Martis genus ha- beri volunt. Hinc Ovid. 3. Faft. v. 59. Martia proles. b. e. Ro- mulus & Remus Martis filii. Id. 3. Trift. el. 7. v. 52. Martia Ro- ma. fcil. quod a Martis filiis condita, & quod maxime bellicofa. Sic Martia Thebe, Id. 3. Amor. el. 6. v. 33. ob multa bella ibi patrata. Id. 3. Metam. v. 32. & Stat. Theb. 10. v. 806. Martium vocant anguem occifum a Cadmo Thebarum conditore, quia ei loco cu- ftos a Marte fuerat appofitus. T Martia legio, quam laudat Cic. Phil. 3. c. 3. & Phil. 4. c. 2. quoniam Antonium deferuerat, a Marte itidem nomen habuit. V. Legio. T De Campo Martio V. Cam- pus. Sic Martia arena dicitur ab Ovid. 2. Trist. v. 282. & Martiale 1. 2. epigr. 75. de Circo, & Theatris Roma, in quibus varia cer- tamina, præfertim gladiatorum, & hominum cum feris, edebantur. Sic Martium gramen apud Horat. 1. 3. od. 7. v. 26. T De Mar- tia aqua V. Marcius. Re&tius enim per e fcribitur. T Martius menfis, tertius a Januario, Marze, primus olim fuit ipfius anni, Marti parenti dicatus a Romulo, ut eft apud Ovid. 3. Faft. v. 75. & Tibull. l. 3. carm. 1. v. 1. & patet ex multis aliorum menfium nominibus qui a numero appellantur, ut Sextilis, quia Sextus a |