Зображення сторінки
PDF
ePub
[merged small][ocr errors][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors]

.

cit, parvo quoque fucco. Cic. pro Cecin. cap. 10. Beneficium non parvum. Id. z. de nat. Deor. c. 48. Parvi pifciculi. Id. in fragm. apud Latant. 1. 6. c. 2. Parvus libellus. Id. poft redit. ad Quir. c. 8. Parva navicula. Horat. l. 1. fat. 6. v. 86. merces. T Abfolute Horat. 1. 2. fat. 2. v. 110. & Cic. 12. Attic. ep. 19. Contentus parvo di poco. Horat. 1. 2. ep. 1. v. 139. Agricola prifci, fortes, parvoque beati. Senec. ep. 123. Neceffarium eft parvo affuefcere Horat. l. 2. od. 16. v. 13. Vivitur parvo bene. con poco. T Refertur fæpe ad æftimationem, & pretium. Cic. 6. Verr. c. 60. Pretio parvo vendere. Terent. Hecyr, 5. 3. 1. Meam herus effe operam deputat parvi pretii. TAbfolute Plaut. Mil. 4. 8. 41. Parvi ego illos facio gli ftimo poco. & Capt. 3. 5. 24. Parvi æftifi ego hic peribo. Cic. pro Arch. c. 6. Pericula mortis atque exfilii parvi effe ducenda. Nep. in Eumen. c. 10. extr. Omnes præ illo parvi futuros. Horat. 1. 2. fat. 3. v. 156. Quanti emptus? parCic. 1. Attic. ep. 3. Signa abs te diligenter

mo

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

curata

[ocr errors]

vo. parvoque funt. T Huc & illa pertinent. Cic. 1. Offic. c. 22. Parva funt foris arma, nifi eft confilium domi. Al. leg. parvi. & cap. 20. Quæ eximia plerifque, & præclara videntur, parva ducere. Id. pro leg. Manil. c. 7. & ad Q. Fr. l. 1. ep. 1. c. 7. Parvi refert, abs te jus dici diligenter, nifi, &c. poco rileva. T Item ad ætatem pueritiæ & infantiæ. Cic. 3. de Fin. c. 5. Antequam voluptas, aut dolor attigerit, falutaria appetunt parvi. Horat. I. 2. ep. 1. v. 70. memini quæ plagofum mihi parvo Orbilium dictare. a me fanciullo. & Cic. 2. de Legib. c. 4. A parvis didicimus da fanciulli. Liv. 1. 1. c. 39. fub fin. Puer in domo a parvo eductus, Stat. 1. 1. filv. ult. v. 43. Una vefcitur omnis ordo menfa, Parvi, femina, plebs eques, fenatus. Id. 7. Theb. v. 520. liquiftis enim parvofque, fenefque, Et lacrymas has quifque domi. Sueton. in Aug. c. 48. Re&torem apponere ætate parvis, aut mente lapfis. ↑ Parvum pro parvorum hoc fenfu habet Stat. 1. Theb. v. 609. T Cum refertur ad tempus, brevem fignificat. Terent. Andr. 1. 1. 83. Parvæ confuetudinis caufa. Lucret. l. 5. v. 107. (& Val. Flacc. 1. 8. v. 273.) Omnia conquaffari in parvo tempore cernes. Lucan. I. 4. V. 476. parva nox. & lib. 6. v. 806. vita. The Translate Horat. I. 1. ep. 17. v. 39. hic onus horret, Ut parvis animis, & parvo corpore majus Hic fubit, & perfert. poco fpirito. & lib. 2. ep. 1. v. 257. fed neque parvum Carmen majeftas recipit tua. b. e. humile. Id. l. 3. od. 23. v. 15. Parvi dii. h. e. parvæ potentiæ, minorum gentium, ut v. gr. Penates. Terent. Eun, 1. 2. 117. Parvam fidem habere alicui creder poco. & Plin. l. 6. ep. 29. Homo parvo ingenio di poco ingegno. & Virg. Ecl. 3. v. 54. Senfibùs hæc imis (res eft non parva reponas. non è cosa di poca importanza, & Horat. I. 1. ep. 3. v. 28. hoc opus, hoc ftudium parvi properemus, pli. b. e. pauperes, humiles, ignobiles, Hirt. de B. Afric. cap. 57. Aquinius homo novus, parvufque Senator. T Parvus & parvum pro parum. Lucan. I. 4. v. 239. fi torrida parvus Venit in ora cruor. b. e. parum, feu aliquantum cruoris. Id. I. 2. v. 128. parvum fed feffa fenectus Sanguinis effudit jugulo. The Parvo pro paulo Liv. l. 10. c. 45. a med. Ut parvo admodum plures caperentur. Eft qui aliter leg. Plin. l. 2. c. 67. Parvo brevius, quam totus Septentrio eremigatus. Id. I. 16. c. 25. fub fin. Silveftrium primæ florent fambucus & cornus parvoque poft pirus &c. Poteft tamen in his fpatio, aut tempore fubintelligi: ut in illo ejufd. 1. 5. c. 11. Tam parvo diftat ibi tanta rerum naturæ diverfitas. T Gradus funt minor, minimus, quæ fuo loco. Reperitur tamen & parvior, parviffimus. Varr. apud Non. c. 6. n. 43. Ritus parviffimus Lucret. 1. 1. v. 608. & 614. & lib. 3. v. 200. parviffima corpora . Cœl. Aurelian. 1. 2. Tard. c. 1. ante med. Volantum parviores. Adde 1. 3. c. 8. fect. 103.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

& am

PASCALIS, le, pafcualis. Feftus: Pafcales oves, pro pafcuales, Cato dixit. Lucil. apud eund. in Solox. Pafcali pecore, ac montano, hirto, atque foloci.

פסח .quod a rad

PASCEOLUS, i, m. borfa, o facchetto di pelle, facculus ex aluta, ut Non. c. 2. n. 635. interpretatur. Volunt effe diminutivum a druhov, quod eft marfupium, tefte Suida. Plaut. Rud. 5. 2. 26. Nummi oingenti aurei in marfupio infuerunt: præterea centum denaria Philippea in pafceolo feorfus. Cato apud Non. loc. cit. Pueri in ludo fo lent pafceolos furari. Adde Lucil. ibid. PASCHA, æ, n. Pasqua, MOD, Пdoxx, feftum Hebræorum, & Chriftianorum verno tempore, a MOD tranfitus tranfiit. Hierofolymitani pro nob dixere No. Ratio nominis eft, quod Angelus, cum cæderet Egyptios, domos Ifraelitarum agni fanguine illitas tranfierit. In Græco N. T. textu eft indeclinabile. Tertull. ad Uxor, I. 2. c. 4. Solemnibus Pafcha abnoctare. Aufon. ep. 10. v. 17. Nos etenim primis poft fan&tum Pafcha diebus. Invenitur etiam Pafcha, f. Symmach. 1. 10. ep. 77. Nec fas eft Pafcharum dies fine facerdote celebrare . Tertull. in carm. l. 2. adverf. Marcion. c. 3. Lege dedit Pafcham, gaudens atque immolat agnum. T Sunt qui inflectunt in 3. declin. Pafcha, atis, ut Ambrof. de myfter. Pafchatis, & alii fequioris ævi. PASCHALIS, le, Pafquale, ad Pafcha pertinens. Sedul. initio operis. Pafchales quicumque dapes conviva requiris. verf. 20. Pafchalia dona. Impp. Gratian. Valentinian, &c. lib. 9. Cod. Theodof. tit. 35. leg. 4. Pafchale tempus.

[ocr errors]

PASCITO, as, a. 1. pafcolare, frequentativum a pafco. Varr. 1. 3. R. R. c. 16. circa med. Feras apes dico , quæ in filveftribus locis pafcitant cicures, quæ in cultis.

PASCO, is, pavi, paftum, a. 3. pafcerfs, pafcolare, mangiare, veuw, Emoμa, comedo, vefcor: a new, vel a Boonw, quæ idem fignificant. Ufurpatur tum activa pofitione, præfertim in participio præfentis & fubintelligitur accufativus fe, &c.) tum paffiva. Virg.

pro

Ecl. 3. v. 96. Tityre, pafcentes a flumine rejice capellas. & 3. Georg. v. 466. de ove agrotante. Extremamque fequi, aut medio cumbere campo pafcentem Plaut. Moftell. 4. 1. 22. Ire vis mula paftum foras, Martial, l. 9. epigr. 82. Duxerat efuriens locupletem pauper, anumque Uxorem pafcit Gellius, &c. Plaut. Rud. 4. 7. 12. Quam fi quis avidus pafcit efcam avariter, decipitur in tranfenna avaritia fua. Al. leg. pofcit. Perf. fat. 3. v. 55. juventus Invigilat filiquis, & grandi pafta polenta. Virg. 3. Georg. v. 162. Cetera pafcuntur virides armenta per herbas. verf. 528. Frondibus & victu pafcuntur fimplicis herba. T Cum accufativo Græca ratione Id. ibid. v. 314. Pafcuntur vero filvas, & fumma Lycæi, Horrentefque rubos & amantes ardua dumos. & l. 4. v. 181. de apib. pafcuntur & arbuta paffim, Et glaucas falices, cafiamque, crocumque rubentem. Servius quoque ad n. 1. v. 198. & lib. 2. v. 215. docet pafco, & pafcor unius effe fignificationis. Addunt Lexicographi duo loca Ovidii 4. Metam. v. 634. & 1. Faft. v. 381. quæ optimi libri ita exhibent, ut nihil huc pertineant. TSæpius eft pabulum dare, cibum præbere, ad pabulum ducere, dar da mangiare, pafcere, pafturare, condurre al pafcolo. Cic. 2. Offic. c. 4. Beftias pafcere, aut domare. Varr. 1. 2. R. R. c. 1. a med. Neceffe eft conftituat numerum, quot greges, & quanto fit pafturus. ( Adde cap. 10.) Ovid. 6. Metam. v. 394. & quifquis montibus illis Lanigerofque greges, armentaque bucera pavit. Cic. 6. Attic. ep. 1. a med. Olufculis nos foles pafcere. Id. 1. de Divin. c. 17. Cum propter paupertatem fues puer pafceret. Virg. Ecl. 1. v. 78. non me pafcente, capella Florentem cytifum, & falices carpetis amaras. Cic. fub fin. 1. 2. Offic. Plin. l. 18, c. 5. & Colum. in præfat. l. 6. A Catone cum quæreretur, quid maxime in re familiari expediret, refpondit, bene pafcere. b. e. bonos greges, & armenta alere. Sic Senec. in fi. epift. 2. Quid refert, quantum illi in arca, quantum in horreis jaceat, quantum pafcat, aut feneret? Inter pafcere,

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors][merged small][ocr errors]

& alere difcrimen ftatuit Non. c. 5. n. 74. ut prius fit cibum præbere, alterum fufficiendi generis curam habere. Varr. ibid. & cap.4. n. 218. Ubi graves pafcantur, & alantur pavonum greges. TEft etiam univerfim alere, nutrire, alimentare nutrire mantenere Plin. l. 18. c. 3. Iis moribus non modo fufficiebant fruges, nulla provinciarum pafcente Italiam verum etiam annona vilitas incredibilis erat. Id. I. 12. c. 14. Nam & benigne certo itinerum numero deus hofpites pafcit. fa le fpefe. Virg. 7. En. v. 684. quos dives Anagnia pafcis, quos Amafene pater. Cic. pro Mil. c. 2. Quos P. Clodii furor rapinis, & incendiis, & omnibus exitiis pavit. Juvenal. fat. 7. v. 93. Haud tamen invideas vati, quem pulpita pafcunt. fat. 12. v. 28. pictores quis nefcit ab Ifide pafci? Virg. 2. Georg. v. 189. campus filicem curvis invifam pafcit aratris. produce, e nutrifce. T Speciatim dicitur de iis, qui fervos alunt, mantener fervitori. Senec. ep. 17. Non circumftat illam turba fervorum, ad quos pafcendos tranfmarinarum regionum eft optanda fertilitas Facile eft pafcére paucos ventres, & bene inftitutos. Juvenal. fat. 3. v. 141. quot pafcit fervos, quot poffidet agri jugera. Petron. in fragm. Tragur. c. 57. Burm. Viginti ventres pafco, & canem . A. pul. I. 1. Metam. Neque præter unicam pafcit ancillulam. ¶ Item de eo, qui quotidie aut fæpe alios convivio excipit, fare, o metter tavola. Spartian. in Adrian. c. 17. Cum plurimos fuis fumptibus pafceret. Al. leg. Quum cum plurimis fummatibus pafceret. Lamprid. in Alex. Severo, c. 41. Argentum & miniftros ante, quando pafcebat, accipiebat ab amicis. ¶ Translate Horat. 1. 2. fat. 3. v. 35. Pafcere barbam. Virg. 7. En. v. 391. facrum Baccho crinem. τρέφειν κόμην lafciar crefcere. Sic Stat. 8. Theb. v. 493. Ille genas Phœbo, crinem hic pafcebat Iaccho. Ovid. de remed. amor. v. 749. amorem. Virg. Æm. 2. v. 683. Lambere flamma comas & circum tempora pafci. Ovid. 14. Met. v. 467. Danaas paverunt Pergama flammas. Virg. 11. Æn. v. 786. pineus ardor acervo Pafcitur. b. e. ignis nutritur pineis lignis. Val. Flacc. I. 1. v. 677. Tunc quocumque loco meritas tibi plurimus aras Pafcet honos. h. e. plurima hoftia excolet augebitque aras. Ovid. 4. Trifi. el. 4. v. 63. ubi Taurica dira Cade pharetrata pafcitur ara deæ. Al. leg. fpargitur. Virg. 10. Æn. v. 627. fpes pafcis inanes. Plin. l. 14. c. 1. Stat per fe vitis fine ullo pedamento, artus fuos in fe colligens, & brevitate craffitudinem pafcens. mantenendo, nutrendo. & lib. 17. c. 12. Umbra alno pinguis, fed pafcens fata. b. e. nutriens, & crefcere faciens. Virg. 1. En. v. 608. polus dum fidera pafcet. manterrà vive e ardenti. Alias putabant, fidera terreno humore pafci, ut Plin. 1. 2. c. 9. ad fin. tradit. & Rutil. in fin. l. 1. itiner. de Oceano. corufca fuis fidera pafcit aquis. & Lucan. l. 10. v. 258. Nec non Oceano pafci Phoebumque, polumque Credimus. Martial. l. 10. epigr. 58. Dura fuburbani dum jugera pafcimus agri. b. e. colimus, & multa impenfa fuftinemus, pafcimufque quodammodo potius, quam ab illo pafcamur, cum fumptus reditum fuperent. Horat. l. 1. ep. 18. v. 35. nummos alienos pafcere. b. e. augere, æs alienum contrahendo, & ufuras folvendo. Pafcere oculos, animum oblectare, detinere, alere, fatiare. Cic. 7. Verr. cap. 26. Cum ejus cruciatu atque fupplicio pafcere oculos, animumque exfaturare vellent. Id. Phil. 11. cap. 3. extr. Ut in ejus corpore lacerando cum animum fatiare non poffet oculos paverit fuos. Virg. 1. Æn. v. 468. animum pictura pafcit inani. Ovid. 1. ex Pont. ep. 4. v. 21. Otia corpus alunt: animus quoque pafcitur illis. Id. 6. Mer. v. 280. Pafcere crudelis noftro, Latona, dolore, Pafcere, ait, fatiaque meo tua pectora luctu. Cic. in Pifon. c. 20. His ego rebus pafcor his delector, his perfruor, quod de vobis hic ordo opinatur, non fecus ac de teterrimis hoftibus. Id. Offic. I. 2. c. 11. Qui maleficio & fcelere pafcuntur. Id. pro Sext. c. 46. difcordiis civium & feditione. Id. Attic. l. 4. ep. 10. Ego hic pafcor bibliotheca Faufti. ¶ Pafcia

[ocr errors][ocr errors][ocr errors][merged small]
[ocr errors]

334

to linguam dicebatur in facrificiis, ideft coerceto, contineto, taceto. Paul. ex Fefto: ubi eft qui vult legi parcito, licet obftet litterarum feries. Quod pafco coercendi vim olim habuerit, compofitum compefco argumento eft.

PASCUA, æ, f. idem ac pafcuum. Eft adjectivum, & terra aut bumus fubintelligitur. Tertull. in Apolog. c. 22. Quæ illi accuratior pafcua eft, quam ut, &c?

PASCUALIS. V. Pafcalis.

PASCUE, adverb. laute, q. d. pafcuo abundante. Apul. Metam. 2. Abacus pafcue vinolentus. Al. aliter leg.

PASCUOŠUS, a, um, idoneus ad pafcendum, ut Pafcuofa herba, 4pul. de berbar. virtutib. c. 92.

an

PASCUUM, i, n. pafcolo, paftura, posunua, vou, locus, ubi pecudes pafcuntur item ipfum pabulum. Vox eft adjectiva, & fubintelligitur folum, locus, aut quid fimile. Varr. R. R. 1. 2. c. ult. Ad perpurgandum, id, quod ab viridi pafcuo, &c. Colum, l. 8. c. 14. a med. Ne efuriens mittatur in pafcuum lib. 7. c. 1. Rus, quod pafcuo caret. Plin. in fi. cap. 47, 1. 8. Ovium genera duo, tectum, & colonicum: illud mollius, hoc in pafcuo delicatius: quippe cum tectum rubis vefcatur. T Sæpius in plurali utimur. Cic. 1. Agrar, c. 1. a med. Utrum hanc filvam in relictis poffeffionibus in cenforum pafcuis invenifti? Horat. epod. 1. v. 27. Pecufve Calabris ante fidus fervidum Lucana mutet pafcua. Plin. l. 10. c. 44. Exire in pafcua. Virg. 3. Georg. v. 323. In faltus utrumque gre gem, atque in pafcua mittes. Catull. carm. 20. de Priapo, v. 10. Meis capella delicata pafcuis In urbem adulta lacte portat ubera Ovid. Faft. 1. v. 243. Hic, ubi nunc Roma eft, incædua filva virebat: Tantaque res paucis pafcua bubus erat. & lib. 4. v. 476. pafcua læta. Id. 2. Met. v. 689. herbofa. PASCOUS, a, um, da pafcolo, voMadixès, ad pafcendum idoneus. Plaut. Trucul. 1. 2. 47. Non arvuş hic, fed pafcuus eft. ager. Lucret. l. 5. U. 1247. Pandere agros pingues, & pafcua reddere rura. Paul. Dig. lib. 50. tit. 16. leg. 30. Pafcua filva eft , quæ pafcuis pecudum deftinata eft. Plin. l. 18. c. 3. Etiam nunc in Tabulis Cenforiis pafcua dicuntur omnia, ex quibus populus reditus habet, quia diu hoc folum vectigal fuerat. PASIPHAE es

[ocr errors]
[ocr errors]

per quatuor fyllab. f. Horn filia Solis e Perfide filia Oceani, foror Circes, & Ees, uxor Minois regis Creta, quam fabulæ ferunt tauri amore captam fuiffe, Dadalique opera, qui lignex cam vaccæ inclufit, voti compotem factam, Minotaurum peperiffe, media parte hominem reliqua taurum referentem , quod monftrum poftea in Cretenfi labyrintho Thefeus dicitur interfeciffe Ariadnes ope adjutus. Servius ad n. 6. v. 14. Minois fcribam fuiffe tradit nomine Taurum cum quo Pafiphae mutuo ejus amore capta, in Dadali ædibus concubuit. Filiam etiam ex Minoe peperit Phædra dicta eft , quæ In numero dearum habita eft. Cic. 3. de nat. Deor. c. 19. & 1. de Divin. c. 43. V. plura apud Serv. loc. cit. & Hygin. fab. 40. Virg. ibid. Hic crudelis amor tauri, fuppoftaque furto Pafiphae, mixtumque genus, prolefque biformis. Id. Ecl. 6. v. 46. Pafiphaen nivei folatur amore juvenci. T Pafipbaa a, pofitio Latina eft. Cic. de Divin. loc. cit. In Pafiphae fano. PASIPHAEIUS, a, um, fex fyllabar. ad Pafiphaen pertinens. Ovid. 15. Met. v. 500. Sed tamen ille ego fum: me Paliphaeia quondam Tentatum fruftra, patrium temeraffe cubile Arguit. b. c. Phædra filia Pafiphaes.

[ocr errors]

FASITHEA, æ, & Pafithee, es, f. Пandén, una ex tribus Gratiis, 2, quam Homer. Iliad. 14. v. 267. Somni uxorem facit. Carull. carm. 62. de Aty, v. 43. Trepidantem eum excepit dea Pafithea finu Stat. 1. 2. Theb. v. 286. Non hoc Pafithee blandarum prima fororum, &c.

[ocr errors]

PASSALES & oves & gallinæ appellantur, quod paffim pafcuntur. Paul. ex Fefto.

[ocr errors]

PASSARIE FICUS, fichi feccati al fole, ad folem paffa. Capitolin. in Clod. Albin. c. 11. V. Calliftruthia. PASSARINUS. V. Pafferinus. PASSER, eris, in. paffera, orpedos, & σropeyes, ut in Gloffis diciστροπός, σιτοφάγος tur, avis falaciffima. Plin. l. 10. c. 36. Pafferi minimum vitæ, cui falacitas palumbis par. Mares negantur anno diutius durare. , argumento, quia nulla veris initio appareat nigritudo in roftro, quæ ab æftate incipit. Feminis longiufculum fpatium. & cap. 38. Avium ambulant aliquæ, ut cornices: faliunt aliæ, ut pafferes. Id. . 18. c. 17. a med. Peftem a milio atque panico, fturnorum, pafferumve agmina, fcio abigi herba, cujus nomen ignotum eft. Id. 1. 30. c. 15. a med. Venerem concitant pafferes in cibo, vel ova corum. Cic. 2. de Fin. c. 23. Voluptas, quæ pafferibus nota eft omnibus a nobis intelligi non poteft? Id. 1. de Divin. c. 33. & lib. 2. c. 30. Apud Homerum Calchas ex pafferum numero belli Trojani annos auguratus eft. Turpem fententiam hoc nomine obtegere videntur Catull. carm. 2. 3. & Martial. I. 11. epigr. 7. T Habet locum in blanditiis. Plaut. Caf. a. 1. v. 5o. Meus pullus paffer, mea columba, mi lepus. T Paffer marinus eft ftruthiocamelus, ftruzzo, omnium avium maximus, Græce orpeßès: marinus autem quia peregrinus eft, & trans mare advehitur. Plaut. Perf. 2. 2. 17. Aufon. in fi. ep. 11. & Feftus. T Eft etiam paffer marinus pifcis ex genere planorum. Plin. 1. 9. c. 20. Marinorum alii funt plani ut rhombi, foleæ, ac pafferes: qui a rhombis fitu tantum corporis differunt. Dexter refupinatus eft illis, pafferi lævus. Ovid. in Halieut. v. 124. Fulgentes folea candore & concolor illis Paffer Adde Horat. 1. 2. fat. 8. v. 29. & Colum. 1. 8. c. 16. PASSERCULUS, i, m, crpedia, parvus paffer. Cic. 2. de Divin. c. 30. Cur autem de pafferculis conjecturam facit? TUfurpatur inter

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

dum in blanditiis amantium. Plaut. Afin. 3. 3. 76. Dic ne tuum pafferculum, gallinam, coturnicem.

PASSERINUS, a, um, ad pafferem pertinens. Pompon. apud Non. cap. 2. n. 335. Ut te objectes fruftatim pafferinum prandium. b. e. ita difcerptum, & minutatim concifum, ut pafferum cibus effe poffis. T Apud Martial. l. 7. ep. 6. & l. 12. ep. 36. Pafferinus eft nomen equi curforis velociffimi In tabula marmorea apud Gruter. pag. 341. legitur Paffarino, & eft nomen equi Circenfis. PASSERNICES, vox Celtica, qua fignificantur cotes aciem aqua trahentes. Plin. l. 36. c. 22. a med.

[graphic][ocr errors][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors]
[ocr errors]

PASSIBILITER adverb. patiendo. Tertull. de anim. c. 45. Anxie & paffibiliter in fomniis conterreri. PASSIM, qua e là, fenz ordine, difordinatamente, darax, fparfim, huc illuc fine ordine: a fupino paffum verbi pando 15 quafi late, & expandendo fe. Cef. 1. 2. B. Civ. c. 38. Numida quadam barbara confuetudine nullis ordinibus paffim confederant Brut. ad Cicer. 11. Fam. ep. 13. Antonius itinera fecit multo majora fugiens, quam ego fequens. ille enim iit paffim, ego ordinatim. Afellio apud Servium ad En. 12. v. 121. Triariorum quartum fignum accedebat five paffim iter facere volebat. o con riftretta o con larga

[ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors]

e fparfa ordinanza. Stat. 11. Theb. v. 758. nulli fua figna, fuufque Ductor eunt taciti paffim. Quintil. declam. 4. c. 13. extr. Ifta credis paffim fortuitoque difpofita? Virg. 4. En. v. 162. Et Tyrii comites paffim diverfa per agros Tecta metu petiere. T Item Gne difcrimine, promifcue, indiftintamente, fenza regola, o riguar do. Tibull. I. 2. el. 3. v. 41. Glans aluit veteres & paffim femper amarunt. Juftin. 1. 43. c. 1. Ut Saturnalibus, exæquato oinnium jure paffim in conviviis fervi cum dominis recumbant. Item fparfim, omnibus locis, undique, fparfamente, da per tutto. Cic. pro Sull. c. 15. Non occultavi, non continui domi, fed defcribi ab omnibus librariis, dividi paffim, & pervulgari, atque edi imperavi. Id. 2. de Orat. c. 6. Volucres paffim ac libere, folutas opere volitare. Id. 2. de Divin. c. 38. Volucres huc & illuc paffim vagantes. Id. pro Rofc. Amer. cap. 46. a med. Paffim per forum volitat cum magna caterva togatorum. Plin. l. 19. c. 8. circa med. Afparagi aliud genus paffim etiam montibus nafcens. Id. I. 26. c. 12. Paffim & in quacumque parte corporis nafcuntur furunculi. Cic. 1. de Orat. c. 42. Paffim carpere, colligere undique Id. pro Mur. c. 35. Senatus num crimen putat ad prandium invitare? minime, fed vulgo, paffim. quid eft vulgo? univerfos. Lactant. 1. 2. c. 6. ad fin. Eo paffim confugerunt ex finitimis locis peffimi quique. PASSIO, onis, f. paffione, patimento, nos, perpeffio. Cornel. Gallus ( vel quicumque alius ejus carminis auctor eft) eleg. 5. v. 42. Si nihil imminuit paffio, nulla fuit. Prudent. perifteph. 2. v. 292. Pulcroque mortis exitu Omnis peracta es paffio. Ufi funt præterea Tertull. adverf. Valentinian. c. 9. extr. & adverf. Gnoft. c. 13. Apul. 1. 2. de doctrin. Plat. & de deo Socrat. & de Mundo & Sever. Sulp. I. z. Hift. c. 32. & alii hujus notæ. Pro morbo fæpiffime ufurpat Cal. Aurelian. Pro ægritudine animi, feu perturbatione, fæpe Auguftin. præfertim in libris de civitate Dei ubi notat . 8. c. 17. To ac verbum de verbo effe paffionem. Sic de nupt. & concupifc. c. 33. Paffio, inquit, in lingua Latina, maxime in ufu loquendi Ecclefiaftico, non nifi ad vituperationem confuevit intelligi. PASSIONALIS, le ad paffionem pertinens, patibilis. Tertull. de teftimonio anim. c. 3. Si Deus irafcitur, corruptibilis, & paffionalis eft. b. e. paffioni fubjectus. Adde cap. 4. & Coel. Aurel. Tard. I. 1. c. 4. Sect. 83.

[ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors]

PASSIVE, idem quod paffim, fparfim. Apul. I. 11. Metam. Crines uberrimi per colla paffive difpofiti. Adde Tertull. adverf. Pfych. c. 2. Utroque autem loco eft qui paffim reponit. T Paffivorum verborum more paffivamente. Prifcian. 1. 8. pag. 791. Putfch. Lucilius: : a me auxiliatus fi eft: paffive, Bonnes. PASSIVITAS, atis f. frequentia promifcua: a paffim Tertull. de Pall. c.4. a med. Quantum denotatui paffivitas offert. & in Apolog. c. 9. Suppeditante materias paffivitate luxuriæ. PASSIVITUS, adverb. idem ac paffim. Tertull. de Pall. cap. 3. fub fin. PASSIVUS, a, um, adject. paffibile, qui pati poteft, année. ATnub. 1. 2. pag. 65. Argumenta funt præfto, quibus anima paffiva & interibilis invenitur. Adde Apul. de deo Socrat. ubi Dæmodes vocat animalia ingenio rationabilia, animo paffiva, quod fint iifdem quibus nos perturbationibus mentis obnoxii. T Paffiva verba a Grammaticis dicuntur , quæ paffionem fignificant ut amor, verberor. Charif. 1. 2. Diomed. 1. 1. Prifcian. I. 8. & alii. T Interdum paffivus dicitur, qui promifcuus eft, & pluribus communis: a paffim. Hinc Tertull. 1. 1. aduerf. Marcion. c. 7. paffivum nomen Dei dixit, quia & hominibus dictum eft, Ego dixi, dii eftis. Sic Jul. Firmic. I. 5. c. 1. paffivas cupiditates. h. e. quas paffim homines fectantur. Apul. I. 6. Metam. Seminum paffiva congeries. b. e. promifcua.

[ocr errors]

PASSUM, i, n. vino d' uva paffa, paffo, yuzu, vinum expreffum ex uvis paffis. Colum. l. 12. c. 39. Plin. l. 14. c. 9. & Pallad. in Octobr. tit. 19. ejus conficiendi rationem docent. Varr. apud Non. c. 17. n. 16. Paffum nominabant, fi in vindemia uvam diutius coctam legerent , eamque paffi effent in fole aduri. Virg. 2. Georg. v. 93. Et paffo pfythia utilior. Celf. 1. 2. c. 18, ad fin. Paffum quo ex

[ocr errors]

Acciore uva eft, eo valentius eft. Ulpian. Dig. lib. 33. tit. 6. leg. 9. Si quis vinum legaverit, cenomeli plane continebitur, & paffum:

defrutum non continebitur.

[ocr errors]
[ocr errors]

PASSUS, a, um, xr, qui paffus eft: particip. a patior. Virg. Æn. 1. v. 203. O paffi graviora dabit deus his quoque finem. Horat. in fin. od. 7. l. 1. O fortes, pejoraque paffi Mecum fæpe viri, nunc vino pellite curas. Ovid. de remed. amor. v. 304. Ante fuam quoties paffa jacere forem! mi lafcid. & Metam. 7. v. 274. caputque novem cornicis fæcula paffa. b. e. quæ vitam toleravit. ¶ Uva paffa dicitur, quæ poft maturitatem diu in vite pendens folem paffa eft, & etiam poft vindemiam foli expofita ejus ardorem fenfit, uva poffe. Plin. l. 14. c. 1. a med. A patientia nomen acinis datur paffis. Virg. 4. Georg. v. 269. pfythia paffos de vite racemos . Plaut. Pan. 1. 2. 98. fufpende te. Mi. fiquidem tu es mecum futurus pro uva paffa penfilis. Sic Plin. l. 18. c. 13. Rapa durant & in fua terra fervata, & poftea paffa, pæne ad alium proventum. feccate al fole. Sunt qui hoc fenfu ducunt a pando, ut fit uva vel rapa ad folem expanfa. ¶ Lac paffum apud Ovid. Met. 14. v. 274. eft coctum. T Translate Lucil. apud Non. c. 1. n. 38. Rugofi, paffique fenes eadem omnia quærunt. h. e. exfucci, exfangues, fmunti. Paffus a pando eft extenfus expanfus, explicatus, patens, apertus, ftefo, Spiegato, diftefo, aperto. Gell. I. 15. c. 15. Ab eo quod eft pando veteres paffum dixerunt non panfum & cum præpofitione expaffum, non expanfum. Ovid. 3. Amor. el. 2. v. 45. fertur paffis victoria pennis. Plaut. Stich. 2. 2.45. In portum vento fecundo, velo paffo pervenit Cic. fub fin. Tufcul. 1. Quo utinam velis paffis pervehi liceat. b. e. celeri curfu, quia expanfis velis cita navis fertur Plin. l. 7. c. 17. Quod fit homini fpatium a veftigio ad verticem, id effe paffis manibus inter longiffimos digitos, obfervatum eft. le braccia fefe e allargate. Caf. l. 3. B. Civ. c. 98. & Enn. apud Non. c. 4. n. 364. Paffis late palmis. Nemefian. in Cyneg. v. 142. de cotulis canum. Queis nondum greffus ftabiles, neque lumina paffa Luciferum videre jubar. ¶ Crines paffi funt foluti & expanfi. fciolti, diftefi, noun vum: quales habere mulieres folent in luctu, & in fupplicationibus. Caf. I. 1. B. Gall. c. 51. extr. Mulieres in prælium proficifcentes milites, paffis crinibus, flentes implorabant, ne fe in fervitutem Romanis traderent. Virg. 1. En. v. 483. ad templum non æque Palladis ibant Crinibus Iliades paffis. Adde Liv. l. 1. c. 13. ubi de Sabinis feminis prælium dirimentibus loquitur: & lib.7.cap. 40. a med. & alibi. In fingulari Terent. Phorm. 1. 2. 56. Capillus paffus, nudus pes, ipfa horrida. Heaut.2.3.49. Capillus paffus, prolixus, circum caput rejectus negligenter. Caf. 1. 7. B. Gall. c. 48. a med. Matresfamilias fuos obteftari, & more Gallico paffum capillum oftentare. Gell. I. & cap. 15. Capillo effe mulier paffo dicitur, quafi porrecto & expanfo. ¶ Pro paffus al. leg. fparfus in allatis exemplis : & promifcue in libris hæ duæ voces reperiuntur. Videntur tamen fparfs crines aliquando plus effe, quam paffi nempe non folum expanfi, fed turbati, & disjeti, scarmigliati : cujufmodi funt in furentibus, vaticinantibus, Bacchantibus. Ovid. 3. de ar. am. v. 709. per medias fparfis furibunda capillis Evolat, ut thyrfo concita Baccha, vias. Adde Metam. 8. v. 107. &c. ¶ Passa verba, profa oratio. Apul. in Florid. n. 15. a med. ( al. fub fin. 1. 2.) Pherecydes primus, verfuum nexu repudiato, confcribere aufus eft paffis verbis, foluto locutu, libera oratione. PASSUS, us, m. paffo, Baux, greffus, gradus, extenfio pedum in progrediendo a paffum verbi pando, is. Cic. pro Marcell. c. 2. Nec vero disjunctiffimas terras citius cujufquam paffibus potuiffe peragrari, quam tuis non dicam curfibus, fed victoriis luftrata funt Plaut. Bacch. 4.7.33. Sequere me hac tres unos paffus. Virg. 2. Æn. v. 723. dextræ fe parvus Iulus Implicuit, fequiturque patrem non paffibus æquis. & lib. 7. v. 156. feftinant juffi, rapidifque feruntur paffibus. & lib. 11. v. 907. nec longis inter fe paffibus abfunt Val. Flacc. 1. 3. v. 357. jam paffibus ægris Dilapfæ cum prole nuOvid. 2. Met. v. 572. dum per litora lentis Paffibus, ut foleo, fumma fpatiarer arena. & verf. 772. paffuque incedit inerti & lib. 13. v. 533. ad litus paffu proceffit anili. & 2. Fast. v. 741. cito paffu petere aliquem. Lucan. I. 4. v. 271. effufo decurrere paffu. Ovid. 1. 1. Mer. v. 532. admiffo fequitur veftigia paffu. Stat. I. 5. flv. 2. v. 61. defide paffu ire. Lucret. l. 4. v. 824. proferre viai proceros paffus. Ovid. Met. 11. v. 64. conjunctis fpatiantur paffibus ambo. Stat. 3. Theb. v. 454. affociare paffus alicui. . e. fimul ire. ¶ Translate Plin. l. 2. c. 7. Hæc eft ad æternam gloriam via: hac proceres iere Romani: hac nunc cælefti paffu vadiť maximus omnis ævi rector Vefpafianus. Ovid. 3. Trift. el. 7. v. 36. seneAus ftrepitum paffu non faciente venit. & lib. 5. el. 8. v. 15. Paffibus ambiguis Fortuna volubilis errat. De veftigio Ovid. Heroid. ep. 19. v. 27. Sæpe tui fpecto fi fint in litore paffus. Id. 2. ex Pont. ep. 6. v. 21. Turpe referre pedem, nec paffu ftare tenaci . piè fermo. T Sumitur etiam pro menfura, ita dicta a pedibus paffis, ideft extenfis. Duplex eft. Primus dicitur fimplex, & mi

rus.

пог

[ocr errors]

a

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

& a nonnullis greffus, & eft menfura duorum pedum, & dimidii. Tantum enim fere in progrediendo fpatii eft inter digitos | prioris pedis, & calcaneum pofterioris. Secundus dicitur major, & geometricus, quod eo peculiariter Geometra utantur & conftat ex quinque pedibus, five ex duobus greffibus, ideft ex paffu minore geminato. Et de hoc intelligendum eft, cum dicimus, Milliaria fingula conftare ex mille paffibus, & generaliter, quoties apud Scriptores paffus mentio occurrit. Plin. l. 2. c. 23. Stadium centum viginti quinque noftros efficit paffus, hoc eft pedes fexcentos vigintiquinque. Cic. Phil. 7. c. ult. Nec exercitum propius urbem millia paffuum ducenta admoverit. ¶ Paffum, pro paffuum per fynærefim. Lucil. apud Gell. I. 1. c. 16. Hunc milli paffum qui vicerit atque duobus.

PASTICUS, a, um, qui paftus eft, ut Agnus pafticus, qui a late. remotus jam herbas pafcere cœpit. Apic. l. 8. c. 6. PASTILLARIUS, ii, m. qui paftillos facit. Infcript. apud Murator. pag. 527. n. 5. fcripta A. C. CCCCXXXV. Patronus corporis Pastillariorum. PASTILLICANS, paftilli figuram repræfentans. Plin. l. 21. c. 8. Luteus bellio paftillicantibus barbulis coronatur. Sipontinus legit patulicantibus. h. e. patulis, patentibus. Verum prior lectio in optimis quibufdam editionibus invenitur.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

PASTILLUM eft in facris libi genus rotundi. Paul. ex Fefto. tem univerfim parvus panis. Varro apud Charif. 1. 1. pag. 24. Putsch. PASTILLUS, li, m. pastello, Tpoxien, forma panis parvi: utique diminutivum a pane. Feftus. Plin. l. 22. c. 12. Radix fucco madet, qui aut per fe conditur aut paftillis farinæ. T Item aridum medicamentum ex quibufdam metallicis diligenter contritis plerumque confectum, quæ humore aliquo non pingui junguntur, & rurfus coacta inarefcunt, atque ubi utendum eft, ejufdem generis humore diluuntur, illinunturque vulneribus trocifco. Differt ab emplaftro, quod utique liquati aliquid accipit, & non illinitur, fed imponitur item a malagmate, quod maxime ex floribus fit, corumque furculis. V. Celf. l. 5. c. 17. fect. 2. unde hæc fumpfimus cap. 20. ubi varia eorum genera atque ufus recenfet. Plin. l. 13. c. 22. ad fin. Radicem tundunt in pila, & fuccum in fole coctum dividunt in pastillos. Id. I. 12. c. 27. & lib. 22. c. ult. Digerere aliquid in paftillos. Id. l. 20. c. 1. cogere. & lib. 25. c. ult. denfare. cap. 12. diluere. & lib. 20. c. 18. terere. T Dicitur & de pilulis unguentariis, quæ odoris gratia geftantur. Horat. l. 1. fat. 2. v. 27. & fat. 4. v. 92. Paftillos Rufillus olet, Gargonius hitcuin. paftiglie. PASTINACA, 2, f. herba generis cartilaginei, faporifque vehementis, & fervidi: cujus una fpecies agreftis, fponte proveniens, Duni10s Græce dicta: altera feritur radice, vel femine, primo vere, vel autumno. Annicula utilis effe incipit, bima utilior. Tertia fpecies hibifcum dicitur, a paftinaca fola gracilitate diftans : quarta, Gallica, Grace daunov. Poftrema hæc in quatuor rurfus dividitur fpecies. V. Plin. l. 19. c. 5. & lib. 25. c. 9. T Item pifcis planus, Græce puyo, radium habens fuper caudam eminulum quincunciali magnitudine, cujus ictus venenati funt. Arbores infixus radici necat, arma ut telum perforat, vi ferri, & veneni malo. Eo latrocinatur ex occulto, tranfeuntes pifces quafi telo figens. Plin. l. 9. č. 42. & 48. & Celf. l. 6. c. 9. ad fin. PASTINATIO, onis, f. divelto, fcaffo, paftinazione, Bwλostpopia, a&tus paftinandi. Colum. in fin. c. 12. l. 3. Paftinationem fufcipere. & cap. 13. a med. paftinationis destinata altitudo. ¶ Item ipfa humus paftinata. Id. l. 11. c. 2. ante med. Paftinatio vitibus conferenda eft. Id. 1. 3. c. 15. Seritur vitis in emundata inoccataque, & æquata paftinatione. & cap. 3. in fin. Paftinationis reditus. PASTINATOR, oris, m. zappatore, ongπτp, qui paftinat. Colum. I. 3. c. 13. ad fin. Qua paftinator fulcum facturus eft. PASTINATUS, us, m. idem ac paftinatio. Plin. l. 17. c. 29. Alba populus feritur bipedaneo paftinatu.

3.

PASTINĀTUS, a, um, zappato, divelto, fcaffato, foffus. Colum. I. c. 13. circa med. Ne jam paftinatum folum jacentibus molibus imprimatur. Plin. l. 14. c. 1. & 4. Paftinata de integro vineæ

Abfolute paftinatum, folum paftinatum. Colum. ibid. Neque enim parum refert, fufpenfiffimum effe paftinatum, &, fi fieri poffit, veftigio quoque inviolatum. & cap. 3. ad fin. Viviradices, quæ de paftinato eximuntur. & cap. 16. Exigue humidum paftinatum fationi convenit. Plin. l. 17. c. 22. Vineam in paftinato ferere. PASTINO, as, avi, atum, a. 1. divegliere, fcaffare, zappare, terram fodere, & præparare, ut in ea paftino pangi quid poffit, BNOCTRODEW, OUT: & præfertim cum vites ferere volumus. Cium. 1. 3. c. 13. circa med. Nunc paftinandi agri propofitum eft rationem tradere. At primum ex omni five arbustivo five filveftri loco quem vineis deftinaverimus, omnis frutex atque arbor erui ac fubmoveri debet: deinde humum totam alte infodere, &c. Plin. l. 17. c. 21. circa med. Solum in feminario, five in vinea bidente paftinari debet ternos pedes bipalio alto. Id. l. 18. c. 26. Paftinare vineas Pallad. in Januar. tit. 10. Ubi mundæ funt novales, fcrobibus paftinemus, aut fulcis.

[ocr errors]
[ocr errors]

T

PASTINUM, i n. ferramento biforcuto da piantare. Colum. l. 3. c. 18. Paftinum vocant agricolæ ferramentum bifurcum , quo femina panguntur. Id. ibid. Prætorto capite, & recurvato, ne paftinum effugiat, femen demergere. & fub fin. Pangendi optima eft ratio recti malleoli, cujus imum caput cum confertum eft bifurco paftini, anguftis faucibus ferramenti facile continetur ac deprimitur. Item paftinatio. Pallad. in Januar. tit. 10. Paftinum fit tribus generibus, aut terra in totum foffa, aut fulcis, aut scrobibus. Id. tamen in Februar. tit. 9. fub fin. paftinum a fcrobe, & fulco diftinguit. Eft enim proprie paftinum, cum terra tota foditur, & ad femina recipienda præparatur improprie cum fcrobibus aut fulcis id fit

Item paftinatum, h. e. ipfa terra paftinata, & præfertim quæ vitibus conferendis deftinatur. Id. ibid. tit. 9. a med. Non eft uno genere vitium omne paftinum conferendum. Id. lib. 1. tit. 7. Studen do famæ tantum, & latitudini paftinorum. & tit. 34. Semper altius tribus vel quatuor pedibus, ad paftini fimilitudinem, fodies hortulum. Ulpian. Dig. lib. 24. tit. 3. leg. 7. extr. Paftinum inftituere . far una vigna. Al. leg. pifcinam.

PASTIO, onis, f. il pasturare, e mantener animali, voun. Varr. 1. 3. R. R. c. 2. a med. Duo genera cum fint paftionum unum agrefte, in quo pecuariæ funt, alterum villaticum, in quo funt gallina, ac columbæ & & cetera, quæ in villa folent pafci. Colum. Sub

apes, >

336

PAS

fub init. 1. 8. Quippe villatica paftiones, ficut pecuariæ, non miItem locus pafcendis animanimam colono ftipem conferunt. libus idoneus, & ipfum pabulum, luogo da pafcolo, pastura. Varr. 1. 1. R. R. c. 12. Dandum operam, ut potiffimum fub radicibus montis filveftris villam ponas ubi paftiones fint laxa. Cic. pro leg. Manil. c. 6. Afia opima & fertilis & ubertate agrorum, & varietate fructuum,, & magnitudine paftionis. Varr. 1. z. R. R. c. 10. Qui pafcunt, eos cogere oportet in paftione diem totum effe. PASTOMIS. V. Poftumis.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

PASTOPHORI, orum, m. Tenópor, facerdotes Egyptiorum, ita diti, quod facerdotale pallium in pompis ferrent, qui Græce as dicitur, a row, fuper injicio: vel a ros, velum varii coloris, quod thalami, vel æci foribus prætendebatur: unde e, templorum atria, in quibus ejufmodi vela prætenta erant, ifque locus deftinatus erat domicilio facerdotum, qui paftophori dicebantur, ut Salmaf. in Solin. docet. Paftophorium apud Hieronym. in 1faiam c. 22. n. 15. eft thalamus, in quo habitat præpofitus templi. Apul. I. 10. Metani. Ex his unus, quem cun&ti Grammatea dicebant pro foribus affiftens, cætu Paftophorum quod facrofanéti collegii nomen eft velut in concionem vocato &ibid. in fin. In collegium me Paftophororum fuorum elegit. Adde vet. Infcript. apud Maffej. in Muf. Taurinen. pag. 230. PASTOPHORIUM. V. in voce præced. PASTOR, oris, m. paftore, accury, roust's, qui pafcendorum animalium, & in paftione cuftodiendorum curam habet. Caf. l. 1. B. Civ. c. 24. Servos paftores armat, atque his equos attribuit. Horat. 1. 3. od. 29. v. 21. Jam paftor umbras cum grege languido, Rivumque feffus quærit. Varr. 1. 3. R. R. c. 6. a med. Paftorem pavonum cum batillo circumire oportet, ac ftercus tollere. & cap. 7. Paftorem columbarium quotquot menfibus oportet everrere. Colum. 1. 8. c. 2. ante med. de gallinis. Parandi modus eft ducentorum capitum, quæ paftoris unius curam diftendant. Sæpius dicitur de opilione, & caprario, pecorajo, caprajo: unde a bubulco diftinguitur in illo Juvenal. fat. 11. v. 151. Paftoris duri eft hic filius, ille bubulci. Translate paftorem populi, Toα Az, regem, aut ducem exercitus, item Ecclefiæ, & animarum curatorem recte dicimus, poetice loquendo. nam in profa oratione, & in agendo, non probatur a Quintil. l. 8. c. 6. ante med. ut jufto humilior. Metaphora enim, inquit, aut vacantem occupare locum debet, aut, fi in alienum venit, plus valere eo, quod expellit. ¶ Tiberius Imperator Prælidibus onerandas tributis provincias fuadentibus, refcripfit: Boni paftoris effe tondere pecus, non deglubere. PASTORALIS, le, paftoreccio, paftorale, Toluevinès, ad paftorem pertinens. Cic. 1. de Divin. c. 48. Ille Romuli auguratus paftoralis non urbanus fuit. Varr. 1. 2. R. R. c. 1. Paftoralis vita. Colum. in proom. l. 1. a med. fcientia. Id. l. 7. c. 12. canis. Liv. l. 9. c. 36. habitus. Ovid. 2. Faft. v. 365. juventus. Vellej. l. 1. c. 8. manus. b. e. caterva paftorum. Virg. in fin. l. 7. En. myrtus. b. e. qua pugnare folent paftores. Sic Stat. Theb. 4. v. 300. hi Paphias myrtos a ftirpe recurvant Et paftorali meditantur prælia trunco Sil. 1. 13. v. 334. paftorale baculum. Virg. 7. En. v. 513. fignum . Stat. 12. Theb. v. 268. tectum. Nemefian, eclog. 2. v. 55. & Calpurn. eclog. 7. v. 22. O montana Pales, o paftoralis Apollo. V. Admetus. PASTORALITER, adverb. more paftorum. Venant. Fortun. 1. 8. in epifiola, que eft inter carmen 14. 15.

[merged small][ocr errors][merged small][merged small]

rio paftus. Sil. . 13. v. 582. Et Moror paftus Fletu, & fine fanguine Pallor. & lib. 14. v. 421. Ignes pafti bitumine. Stat. 2. Achill. v. 429. Fluvius imbribus affiduis paftus. pieno, gonfo. PATAGIARIUS, ii, m. qui patagia facit. Feftus in Patagium. Apud Plaut. Aulal. 3. 5. 35. caupones patagiarii Turnebo funt mercatores, inftitorefque patagiorum.

1

PATAGIATA tunica, cui patagium adfutum eft. Feftus in Patagium, & Plaut. Epid. 2. 2. 47.

PATAGIUM, ii, u. id, quod in muliebri vefte addebatur, ut clavus in virili Feft. Patagium eft, quod ad fummam tunicam affui folet quæ & patagiata dicitur, & patagiarii, qui ejufmodi opera faciunt. Non. c. 14. n. 19. Patagium, aureus clavus, qui pretiofis veftibus immitti folet. Nevius ibid. Pallis, patagiis, crocotis, manicis, &c. Ad crinium ornatum tranftulit Apul. 1. 2. Metam. Uberes crines, leniter emiffos, & cervice dependulos ac deinde per colla difpofitos, fenfimque finuato patagio refidentes, paulifper ad finem conglobatos, in fummum verticem nodus adftrinxerat. PATAGUS, i, m. Tyds, genus morbi, tefte Fefto, ideft, ut putat Scalig. in Conject. capitis conquaffatio, morbus peftilens, qui nullum fui relinquit iudicium præter maculas in corporis partibus: a Tamiro, pulfo, quod eo homines fubito perculfi ac ftupefa&ti moriantur Plaut. quoque in fragm. apud Macrob. 1. 5. Saturn. c. 19. hujus vocis meminit: fed ne inde quidem explorati quidquam erui poteft.

[ocr errors]

PATALENA. V. Patelana.

[ocr errors]

PATALIS, le, idem ac patulus, ut Bor patalis, qui cornua diverfa & valde expanfa habet. Feft. & Plaut. Trucul. 2. 2. 22. Ego me ruri hamaxari mavelim patalem bovem . PATARA, æ, f. Patera, Paterea, Пarape, urbs Lycia, in ora maris Pamphylii, in colle, Xantho urbi proxima, al. prope oftia Xanthi fluvii. Di&ta eft a Pataro filio Apollinis ex Lycia Xanthi filia, vel ab alio Pataro filio Lapeonis. Olim clara fuit templo, & oraculo Apollinis, ut Delphi. Dicitur Patara refponfa dediffe fex menfibus hiemalibus, reliquis fex menfibus Deli. Unde Pataræus vocatus eft. Serv. in 4. n. v. 143. Plin. l. 5. c. 27. & Mela l. 1. c. 15. PATAREUS, a, um, IIxTupaios ad Pataram pertinens. Ovid. Metam. 1. v. 515. mihi Delphica tellus, Et Claros, & Tenedos, Pataraaque regia fervit. Stat. 1. 1. Theb. v. 696. feu te Lycia Pataraa nivofis Exercent dumeta jugis.

PATAREIS, idos, xrpis, adject. fem. quæ eft a Patara. Avien. in defcript. Orb. v. 684. Qua frons tenta falo Patareidos eminet arcis. " PATĂREUS, i, Пx's, nomen Apollinis Patarei. Horat. . 3. od. 4. v. 62. qui Lycia tenet Dumeta, natalemque filvam Delius, & Patareus Apollo. PATAVINITAS, atis, f. proprietas, feu ratio fermonis Patavini. Refert Quintil. 1. 1. c. 5. ( al. c. 9. ) a med. & lib. 8. c. 1. Pollionem in T. Livii hiftoria Patavinitatem deprehendiffe; hoc eft peculiarem quandam fermonis infle&tendi rationem, quæ ab ipfius Romæ ufu aliquantum difcederet.

.

PASTORITIUS, & Paftoricius, a, um, idem ac paftoralis. Cic. Attic. 1. 1. ep. 16. a med. Itaque & ludis, & gladiatoribus mirandas sonoixs fine ulla paftoritia fiftula auferebamus. Id. pro Cal. c. 11. Fera fodalitas, & plane paftoritia atque agreftis. PASTORIUS, a, um, idem quod paftoralis. Ovid. z. Met. v. 682. Quo te paftoria pellis texit. Adde lib.13. v. 785. Flor. I. 1. c. 17. & Calpurn. eclog. 5. v. 105.

[ocr errors]

PASTURA, æ, f. pafcolo, paftio, paftus. Pallad. in Septembr. tit. 8. Ufque in Majum menfem ejus paftura fufficiet. PASTUS, us, m. paftura, pafcolo, pafto, vovin, oitnois, pabulum, paftura, paftio, cibus fere animalium. Cic. 2. de Fin. c. 34. Beftiis terra fundit ex fe paftus varios varieque abundantes. & cap. 13. Hominem, ut tardam aliquam & languidam pecudem, ad paftum & ad voluptatem ortum effe voluerunt. Id. 1. Offic. c. 4. Animantia anquirunt paftum & latibula. Id. 2. de nat. Deor. c. 47. Paftum capeffere, & conficere. & ibid. Animalia alia gradiendo, alia ferpendo ad paftum accedunt. Virg. 11. En. v. 494. equus in paftus, armentaque tendit equarum. Gell. 1. 2. c. 29. a med. Avis in paftum proficifcitur. Lucan. 1. 2. v. 604. taurus redit in paftus. Virg. 1. Georg. v. 381. e paftu decedens agmine magno Corvorum increpuit denfis exercitus alis. Gell. l. 9. c. 4. Pecudes paftu atque cultu opiDe hominis cibo Plin. l. 32. c. 1. a med. Homines quibus in paftu eft, pifcem olent. Al. leg. impactus eft. Lucret. I. 6. v. 1124. aut fruges perfidit in ipfas, Aut alios hominum paftus pecudumque cibatus. Cic. Phil. 11. c. 2. Populari agros ad præfentem paftum mendicitatis fuæ. ¶ Translate Id. Tufcul. 5. c. 23. a med. Mentem alere cum oblectatione folertiæ, unus fuaviffimus paftus animorum.

mæ.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

PASTUS, a, um, pafciuto, cibato, nas, qui paftum feu cibum fumpfit: & fere de beftiis dicitur. Cic. pro Cluent. c. 25. Beftia, fame dominante plerumque ad eum locum, ubi paftæ aliquando fint, revertuntur. Virg. Ecl. 5. v. 24. paftos boves agere ad flumina. Id. 3. Georg. v. 231. taurus Frondibus hirfutis, & carice paftus aCum accuf. more Græco. Id. 2. En. v. 471. coluber mala gramina paftus. Plin. l. 9. c. 3. Exeunt marinæ belluæ pecori fimiles ibi in terram, paftæque radices fruticum remeant. T Item comefus, in cibo fumptus, mangiato. Ovid. 3. Amor. el. 5. v. 17.

cuta.

[ocr errors]

PATAVINUS, a, um, Padovano, ad Patavium pertinens, ut Patavinæ tunica, Martial. l. 14. epigr. 143. Patavina volumina, h. e. hiftoria T. Livii, Sidon. carm. 2. v. 189. T Patavini, orum, Patavii incolæ, Plin. l. 3. c. 16. & Cic. Phil. 12. c. 4. PATAVIUM, ii, n. Padova, aßio, urbs Venetia, condita ab Antenore, in qua Academia totius Europa celeberrima, & amplum Clericorum Seminarium. Fuit in Tribu Fabia. Servius ad En. 1. v. 251. putat dictam effe quafi Padavium a Padi vicinitate: vel anò TITO, quafi Petavium, quod captato augurio dicitur condita: vel quod avem telo petiffe dicitur Antenor & eo loco condidiffe. Alii a palude Patina, quæ vicina civitati fuiffe dicitur. vel a balneis Euganeis, & aquis Aponi, quæ cum a Germanis valetudinis gratia frequentarentur, eorum lingua fic appellatæ funt. Ex ea prodiere T. Livius, qui res Romanas fcripfit, Paulus J. C. Stella Poeta, Valerius Setinus Flaccus Poeta, qui Argonautica fcripfit, Apollonium Rhodium imitatus, Volufius Poeta, qui poft Ennium rerum geftarum P. R. annales confecit & Afconius Rhetor. Virg. En. 1. v. 251. Hic ille (Antenor) urbem Patavi fedefque locavit Teucrorum. Senec. de confol. ad Helv. c. 7. Quid interelt enumerare Antenorem Patavii conditorem, & Euandrum in ripa Tiberis, &c? Plin. l. 3. c. 19. In mediterraneo regionis decima colonia Cremona, Brixia Cenomanorum agro, Venetorum autem Atefte: & oppida Acelum, Patavium, Opitergium, Belunum, Vicetia. Pompon. Mela l. 2. c. 4. Urbium , quæ procul a mari habitantur, opulentiffimæ funt, ad finiftram Patavium Antenoris, Mutina & Bononia, Romanorum coloniæ: ad dextram Capua, &c. Sueton. in Tiber. c. 14. Cum, Illyricum petens, juxta Patavium adiffet Geryonis oraculum, forte tracta, qua monebatur, ut de confultationibus in Aponi fontem talos aureos jaceret &c. Meminit & Liv. L. 10. c. 2. ubi navalem Patavinorum pugnam narrat. PATEFACIO, is, eci, actum, a. 3. aprire, spalancare, avoiy, aperio, patentem facio. Liv. 1. 2. c. 15. Hoftibus potius, quam regibus, portas patefacere. Cic. 2. de nat. Deor. c. 56. In ea parte oris , qua efculentis & poculentis iter natura patefecit. Id. Fam. 13. ep. penult. Huic ego aditum ad tuam cognitionein patefacio & munio. Id. 1. Offic. c. 26. Patefacere aures affentatoribus. Ovid. 3. Met. v. 104. & preffo fulcum patefecit aratro. Plin. l. 11. c. 37. fect. 55. Hard. Morientibus operire oculos, rurfufque in rogo pa tefacere Laurea Tull. apud eund. l. 31. c. 2. Patefacere fontem. Liv. 1.28. c. 14. a med. & cap. 22. extr. Patefacere ordines, aciem.

[ocr errors][ocr errors][merged small]
[ocr errors][ocr errors][ocr errors][merged small][merged small]

aprire, e allargare l'ordinanza, le file.

a

[ocr errors]

Translate ponitur prop declarare, manifeftare, palam facere. Cic. ad Q. Fr. 1. 2. ep. 6. Racilius rem patefecit. Id. Attic. b. 11. ep. 13. Neque hoc tempore, nec antea patefeciffet odium fuum in me. Id. de Amic. c. 26. Patefacere verum & illuftrare. Id. 6. Fam. ep. 1o. Liberto tuo me totum patefeci. Id. pro Flacc. c. 2. Proferre & patefacere aliquid. Id. pro Mil. c. 37. Patefacere & proferre. T Pro illuminare, illuftrare Ovid. Met. 9. in fin. Poftera lux radiis latum patefecerat orbem. ¶ Secundam fyllabam produxit aliquando Lucret. V. in Patefio. PATEFACTIO, onis, f. aprimento, voits, apertio, manifeftatio. Cic. 2. Fin. c. 2. Atqui hæc patefactio quafi rerum opertarum, cum, quid quidque fit, aperitur, definitio eft. PATEFACTUS, um, aperto, droixes, apertus. Virg. 2. Æn. v. 259. Laxat clauftra Sinon illos patefactus ad auras Reddit equus Propert. l. 1. el. 16. v. 1. patefacta triumphis janua. Tibull. l. 1. el. 3. v. 36. Tellus in longas eft patefacta vias. ¶ Detectus deprehenfus, fcoperto. Ovid. Met. 9. v. 314. junЯafque manus patefacta remifit Diva potens uteri. Cic. Catil. 3. c. 6. ad fin. Lentulus patefactus indiciis & confeffionibus fuis. Id. pro Sull. c. 2. Conjuratio patefacta. Divulgatus, oftenfus, manifeftatus. Cic. I. de Divin. c. 39. Neque ante philofophiam patefactam, quæ nuper inventa eft, hac de re communis vita dubitavit. Id. pro Sull. c. 16. Veritatem patefa&tam contaminare aliquo mendacio. Id. 4. Acad. c. 39. Poteft fieri, ut patefa&ta & detecta mutentur. PATEFIO, is, actus fum, n. paff. anom. aprirsi, manifeftarfs, dvdryopa, aperior, oftendor, manifeftor. Propert. in fin. el. 19. l. 3. Nec flenti domina patefiant nocte feneftræ. Caf. l. 3. B. Gall. c. 1. Iter per Alpes patefieri volebat. Terent. Phorm. 5. 4. 6. Si hoc celatur, in metu; fin patefit, in probro fum. Lucret. l. 6. v. 998. facile hinc ratio reddetur, & omnis Caufa patefiet, quæ ferri pelliciat vim Ubi fecundam fyllab. producit (ut & lib. 4. v. 345. in patefecit ) cum tamen & ipfe alibi, & alii fere corripiant.

PATELANA, 2, f. dea frumento præfes, ut cum folliculi patefcebant fpica exiret. Auguftin. I. 4. de Civ. Dei, c.8. ubi al. leg. Patelena: minus re&te alii Patalena.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

quod femper patet, ut cælum, arbor. Ita Servius ad Ecl. 1. v. 1. Sed hæc differentia non obfervatur. Cic. 1. de Divin. cap. 1. Cum cælum ex omni parte patens atque apertum intuerentur. Liv. 1. 7. c. 36. a med. Via patentiore ad hoftem ducuntur. Cef. lib. 7. B. Gall. c. 28. Hoftes in foro, ac locis patentioribus conftiterunt. Horat. I. 2. od. 16. v. 1. in patenti prenfus Egæo. Salluft. in Jug. c. 108. 113. Patentes campi. Colum. l. 12. c. 6. Dolium quam patentiffimi oris locato in ea parte villæ &c. Cic. pro Quint. c. 30. Domus patens & expofita cupiditati, & voluptatibus. PATENTER, adverb. vewys, aperte. Cic. 2. de Invent. cap. 23. Sed patentius & expeditius recti & non recti quæftionem con

tinet.

[ocr errors]
[ocr errors]

PATEO, es, tui, n. 2. effere, o ftare aperto, διακαλύπτομαι, ανέφ juos, Exяauas, apertus fum. Poffis deducere a Teтdw, pando, aperio. Cic. z. de nat. Deor. c. 57. ad fin. Nares femper propter neceffarias utilitates patent. Virg. 6. En. v. 127. Notes atque dies patet atri janua Ditis. Plin. l. 2. ep. 17. Feneftræ patent. Ovid. 2. Met. v. 768. Concuffæ patuere fores. fi aprirono. Cic. 10. Attic. ep. 12. Si nobis is curfus, quem fperaram, pateret. Id. de clar. Orat. c. 4. Ad quos omnis nobis aditus, qui poene folis patuit, obftru&us eft. Caf. 1. 7. B. Gall. c. 8. Ne fingulari quidem homini unquam eo tempore anni femitæ patuerant. Liv. I. 27. c. 18. fub fi. Jam ne fugæ quidem patebat locus. Cic. 6. Verr. c. 3. Omnibus hæc ad vifendum patebant quotidie. T Item expofitus fum. Liv. 1. 31. c. 39. a med. In patentem vulneri equum, equitemque fagittas conjicere poterat. Virg. in Cul. v. 194. Horrida fquamofi volventia membra draconis, Atque reluctantis, crebris, fædeque patentis, I&tibus offa ferit. Cic. 1. Offic. c. 21. a med. In philofophorum vita minus multa patent, quæ fortuna feriat. ¶ Item extendor. Caf. 1. 1. B. Gall. c. 2. & lib. 2. c. 7. Helvetiorum fines in longitudinem millia paffuum CXL, in latitudinem CLXXX patebant. fi ftendevano. & Plin. l. 12. c. 14. Schoenus patet, Erastotenis ratione ftadia XL, hoc eft paffuum quinque millibus. T Translate eft vim magnam habere ample naturæ effe, late pertinere. Cic. 1. Offic. c. 7. extr. In quo vitio latiffime patet avaritia. & cap. 26. & lib. 1. de Orat. c. 55. Rerumpubl. administratio latiffime patet, ad plurimofque pertinet. ¶ Item obnoxium, opportunum effe. Celf. 1. 2. c. 1. Longis morbis fene&tus, acutis adolefcentia magis patet. ¶ Item acquifitu facilem effe, permitti, concedi. Cic. pro Balb. c. 9. Contumeliofum eft, his præmiis, & his honoribus exclufos effe fideliffimos focios, quæ pateant ftipendiariis, pateant hoftibus, pateant fæpe fervis. Nep. in Attic. c. 6. Honores non petiit, cum ei paterent propter vel gratiam, vel dignitatem. T Patere etiam dicuntur, quæ in poteftate funt. Cic. Fam. 6. ep. 10. Ut intelligant, omnia Ciceronis patere Trebiano. Salluft. in Catil. c. 10. Populi vi fuba&ti, Carthago interiit, cuncta maria terræque patebant. Cic. Fam. 13. ep. 29. Res familiaris Capitonis præfto fuit, & patuit & temporibus, & fortunæ meæ. Plin. l. 5. ep.19. fub fin. Rogo, fcribas tuis, ut illi villa & domus pateat. Item qui alii fe præbent in re turpi. Ovid. 14. Met. v. 133. & lib. 1. de ar. am. v. 362. & Auct. Priap. carm. 83. T Et etiam patere conftare, notum fieri, manifeftum effe, effer chiaro manifefto, conofcerfs, apparire. Plaut. Capt. 3. 3. 9. Operta quæ fuere, aperta funt: patent præstigia. Cic. 1. de Orat. c. 6. ad fin. Cum illa pateant, in promptuque fint omnibus, neque ea interpretatione mea aut ornatius explicari aut planius exprimi poffint. Ovid. 4. Faft. v. 17. Senfimus, & fubito caufæ patuere dierum. Horat. I. 2. fat. 4. v. 45. Pifcibus atque avibus quæ natura & foret ætas, Ante meum nulli patuit quæfita palatum. T Sæpe hac notione ufurpatur imperfonaliter. Cic. 1. Tufcul. c. 23. Cum pateat, æternum id effe, quod fe ipfum moveat. Id. pro Mil. c. 6. Quid porro quærendum eft? factum ne fit ? at conftat. a quo? at patet. T Habet locum in rationibus Cic. Phil. 2. c. 37. Ubi eft fepties millies feftertium , quod in tabulis, quæ funt ad Opis, patebat? Id. pro Rofc. Com. c. 2. Non habere fe hoc nomen in codice accepti & expenfi relatum, confitetur: fed in adverfariis patere, contendit. T Quid fit, mundum patere, V. in Mundus.

PATELLA, æ, f. padella, tegame, o piatto, piatello, noras, diλοπάς, minutivum a patina, fed idem fere fignificans. Eft autem vas fitile, aut æreum cibis tum coquendis, tum menfæ inferendis idoneum. De fictili Martial. l. 14. epigr. 114. cujus lemma Patella Cumana. Hanc tibi Cumano rubicundam pulvere teftam, Municipem mifit cafta Sibilla fuam. Adde Juvenal. fat. 6. v. 343. De ærea Juvenal. fat. 10. v. 63. ex facie toto orbe fecunda Fiunt urceoli, pelves, fartago, patella. ¶ Cibis coquendis Martial. 1. 5. epigr. 79. Nigra cauliculus virens patella. Plin. l. 19. c. 8. fub fin. Sinapi pro pulmentario in patellis decoctum. Id. 1. 30. c. 8. Cicada tofte in patellis. Varr. apud Prifcian. 1. 6. pag. 681. Multifariam in patellis coquere cæpe. T Inferendis Juvenal. fat. 5. v. 85. Sed tibi dimidio conftri&tus cammarus ovo Ponitur exigua feralis cœna patella. Martial. I. 13. epigr. 81. Quamvis late gerat patella rhombum, Rhombus latior eft tamen patella. Varr. apud Non. c. 15. n. 6. Patella efurienti pofita provocat Neapolitanas pifcinas. T Promifcue Horat. 1. 1. ep. 5. v. 2. Nec modica canare times olus omne patella. Perf. Sat. 4. v. 17. Quæ tibi fumma boni eft? un&a vixiffe patella Semper, & affiduo curata cuticula fole. b. e. laute epulari. metonymia. T Item vas in facrorum ufum. Feftus: Patellæ, vafcula parva facris faciendis apta, quæ erant velut capidula quædam. In his apponebantur diis cibi, præfertim penatibus, laribufque. Varr. apud Non. loc. cit. Oportet, bonum civem legibus parere, & deos colere, in patellam dare pixpor xpe'as. Cic. 6. Verr. c. 21. Patella grandis cum figillis, ac fimulacris deorum. Id. 2. de ·Fin. c. 7. ad fin. Reperiemus afotos ita non religiofos, ut edant de parella. Ovid. 6. Faft. v. 310. Fert miffos Velta pura patella cibos. Perf. fat. 3. v. 26. cultrixque foci fecura patella eft. Adde Ovid. 2. Faft. v. 634. Liv. I. 26. c. 36. & Val. Max. l. 4. cap. 4. n. 3. A fimilitudine fic dicitur os rotundum, latumque, molle & cartilaginofum in genu, ut Celf. l. 8. c. 1. ad fin. & cap. 21. docet, la patella, świyonis, púan. Item morbus olearum, de quo Plin. l. 17. c. 24. Olea, præter vermiculationem, clavum etiam patitur, five fungum placet dici, vel patellam. ¶ Denique Patella & Patellana nomina dearum funt. Arnob. 1. 4. pag. 131. Patellana numen eft, & Patella: ex quibus una eft patefactis, patefaciendis rebus altera præftituta. Patelana, feu Patelena eadem est. PATELLĀNA. V. in fi. vocis præced.

[ocr errors]

PATELLARIUS, a, um, ad patellam fpectans. Patellarii dii, iidem ac Lares, fic vocati, quia non e potu modo in focum, qui Larium fedes, aliquid iis Veteres defunderent, fed e cibis quoque in patella aliquid in focum deferrent, quemadmodum monet vetus Scholiaftes in illud Perfii fat. 3. v. 26. Cultrixque foci fecura patella. Ac tangit cum morem quoque Varro apud Non. c. 15. n. 6. his verbis ; Oportet, bonum civem legibus parere, & deos colere, in patellam dare expor xpens. ideft parum carnis. Plaut. Cift. 2. 1. 46. Dii me omnes, magni, minutique, & Patellarii faxint, &c. PATENA, æ, f. piatto, tondo largo, e piano, vas latum, & patens: idem quod patina. Phedr. l. 1. fab. 26. v. 3. Vulpes ad cœnam dicitur ciconiam Prior invitaffe, & illi in patena liquidam Pofuiffe forbitionem. Al. leg. patina: quæ varietas eft etiam in locis Varron. apud Non. c. 15. n. 26. & Colum. I. 12. c. 43. Apud Veget. vero rei veterin. l. 1. ita legitur cap. 56. Patena quæ appellatur, hoc eft alveus ad hordeum miniftrandum, fit munda femper. PATENS, entis, patente, aperto, vegyaivos, apertus. Differt à parulo, quia patens eft, quod ad tempus patet, ut janua, patulum,

Tom. III.

[ocr errors]
[ocr errors]

PATER, tris, m. padre, genitore, TP, parens, genitor: a Græca voce allata. Terent. Adelph. 5. 7. 3. Hem pater mi, tu hic eras? De. tuus hercle vero & animo & natura pater. Cic. pro Rofc. Amer. c. 16. Si tibi natura non dedit, ut patre certo nafcerere. Liv. lib. 4. c. 3. a med. Servius Tullus captiva Corniculana natus, patre nullo, matre ferva. h. e. obfcuro genere. Claudian. de IV. conful. Honor. v. 293. gerere patrem. fare, o portarfs da padre. T Aliquando latius patet, & dicitur de avis, patruis, aliifque, qui temporibus avorum vixerunt. nam ultra id tempus majores fere dicuntur. Plin. 1. 7. c. 13. Q. Metellus Macedonicus cum fex liberos relinqueret undecim nepotes reliquit, nurus vero, generofque, & omnes, qui fe patris appellatione falutarent, viginti feptem. Cic. in Orat. c. S. M. Antonius, cui vel primas eloquentiæ patrum noftrorum tribuebat ætas. Id. 3. Offic. c. 11. Male qui peregrinos urbibus uti prohibent, ut Pennus apud patres noftros, Papius nuper. Id. 1. de Orat. c. 40. Quod ufu, memoria patrum, venit, ut, &c. Id. in Divin. Verr. c. 22. Cujus confuetudinis patres majorefqne noftros non poenitebat. Patres, h. e. parentes, pater & mater fimul, i genitori: habetur in quatuor Infcriptionib. apud Gruter, pag. 656. n. 2. 692. n. I. 704. n. 1. & 707. n. 5. & Ovid, de Pyramo & Thisbe Metani. 4. v. 6o. tædæ quoque jure coiffent: Sed vetuere patres. T Sæpe nomen eft reverentiæ. Unde quos Romulus centum Senatores delegit, qui in republica adminiftranda fibi confilio adeffent, patres diti, eorumque progenies patricii, ut Liv. extr. c. 8. l. 1. narrat : idque tum honoris caufa; tum quia fic confulere civibus, ficut pa

V v

tres

« НазадПродовжити »