Зображення сторінки
PDF
ePub
[merged small][ocr errors]
[ocr errors]

ubi Pandorium vocat: quidam autem tradunt inftrumentum trichor

dum effe, alii multas tibias cera junctas.) Lamprid. in Heliogab. c. 32. Ipfe ad tibias dixit, tuba cecinit, pandurizavit, organo modulatus eft.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

PANDUS, a, um, curvo piegato alquanto, κυρτός pandatus, incurleviter inflexus. Vitruv. 1. 2. c.9. Cupreffus & pinas, habentes humoris abundantiam, in operibus folent effe pandæ. Ovid. 14. Met. v. 660. Sufpiciens pandos autumni pondere ramos. Virg. 2. Georg. v. 445. pandas ratibus pofuere carinas. verf. 194. Lancibus & pandis fumantia reddimus exta. Ovid. 1. Amor. el. 13. v. 16. Prima vocas tardos fub juga panda boves. & Metam. 10. v. 271. juvencæ pandis cornibus. Id. 3. Trift. el. 10. v. 43. pandi delphines Id. 3. Met. de eo, qui in delphinum vertitur, verf. 674. & lati rictus, & panda loquenti Naris erat, b. e. furfum inflexa, & refima. & lib. 1o. v. 713. de apro. Protinus excuffit pando venabula roftro. Sil. l. 3. v. 277. panda manus eft armata cateja. Martial. 1. 14. epigr. 106. panda urceus anfa. Quintil. l. 6. c. 3. circa med. Junium hominem nigrum, & macrum, & pandum, fibulam ferream dixit. Ovid. 1. de ar. am. v. 543. Ebrius ecce fenex pando Silenus afello Vix fedet h. e. qui curvato dorfo eft, & aliquantum depreffo. PANEGYRICUS, a, um, adje&. πenyupmos, laudatorius, ut Panegyrica oratio un panegirico. Cic. in Orat. c. 11. Laudationum, fcriptionum, & hiftoriarum, & talium fuafionum, qualem Ifocrates fecit panegyricum. fubaudi fermonem. Sic Quintil. I. 10. c. 4. Panegyricum Ifocratis decem annis dicunt elaboratum. Aufon. in Profefforib. 1. v. 13. Sive panegyricos placeat contendere libros. Hieronym. ep. 118. (al. 34.) ad Julian. Sect. 4. Laudent te alii, & tuas contra diabolum victorias panegyricis profequantur. Lactant. I. 1. c. 15. ante med. Etiam malos panegyricis mendacibus adulantur. PANEGYRIS, is, f. myups, conventus publicus, vel nundinæ, quales quinto quoque anno Athenis celebrari folitas, fcribit Herod. I. 6. a nav, omne, & Eolico yups proxyop, cœtus. Cic. Attic. l. 1. ep. 14. græcis litteris fcribit. Erat, inquit, in eo ipfo loco illo die nundinarum πανήγυρις. T Claudiani carmina omnia, quæ' alicujus laudes continent, panegyris titulum habent, . e. elogium h. magno populi conventu pronuntiatum.

PANEGYRISTA, æ, m. panegirifta, marnyupisn's, laudator. Sidon. I. 4. ep. 1. Si quid heroicus arduum, comicus lepidum, panegyrista plaufibile condiderunt..

[ocr errors]

PANĚROS, ōtis, f. mars, quafi omni amore digna: ab apes, amor, &, omne: gemma eft, aliis panfebaftos dicta , quæ fecunditatem afferre creditur. Plin. l. 37. c. 10. PANGÆUS, i, m. & in plur. num. Pangæa, orun n. Malaca, Caftagna, Пxyyoos, mons Thraciæ, in Macedoniæ confinio, Philippis urbi imminens, ad cujus radices Neftus fluvius decurrit. Rofarum ferax eft. Abundat item cinnamis. Ibi etiam auri & argenti fodinæ. Plin. l. 4. c. 11. Mons Pangaus, Heraclea, Olinthos. Virg. 4. Georg. v. 462. flerunt Rhodopeia arces, Altaque Pangea, &c. T Adjective Val. Flacc. I. 4. v. 531. Pangea juga. & lib. 1. v. 575. Pangea Boreas fpeculatus ab arce. Sil. lib. 2. verf. 73. Pangæa ne

mora

PANGO, is, nxi, notum, item pegi, & pepigi, pactum, a. 3. piantare, ficcare, yum, figo, infigo, fero, planto. Præteritum pegi, & pepigi, eft a pago, is. Liv. 1. 7. c. 3. Ut qui prætor maximus fit, idib. Septembr. clavum pangat. V. Clavus. Colum. 1. 3. c. 12. a med. Vicena millia malleolorum per vineæ jugerum inter ordines pangimus. Id. l. 11. c. 3. ante med. Lactuca menfe Mart. recte pangitur. cap. 2. ante med. Taleam olearum cum panxeris, oportet fimo oblinire Id. lib. 10. v. 251. ceu littera proxima primæ Pangitur in cera docti mucrone magiftri. s'imprime. & l. 11. c. 2. ante med. Vitiaria diligenter facienda, malleolifque quam recentiffimis curiofiffime pangenda. Propert. l. 3. el. 15. v. 15. Ipfe feram vites, pangamque ex ordine colles. Pallad. in Febr. tit. 9. a med. Is qui pancturus eft, projecta circa furculos farmenta fine ullo errore deponet. Cic. 1. de Legib. cap. 21. Requiri placere terminos quos Socrates pegerit, iifque parere. Al. leg. pepigerit. Pacuv. apud Feft. in Tonfiliam, & apud Prifcian. l. 10. pag. 894. Putfch. Tonfillam pegi lavo in litore. Hinc impegi, & compegi. T Translate pangere filios, h. e. procreare, dixit Tertull. in Apolog. cap. 9. ad fin. ¶ Pangere verfus eft facere, & fcribere, quia litteræ ftilo in cera panguntur, ut ait Feft. in Pangere, & in Impages. Cic. Fam. 16. ep. 18. fub fin. Sed tu nullos ne tecum libellos? an pangis aliquid Sophocleum? Lucret. l. 4. v. 8. obfcura de re tam lucida pange carmina. Horat. l. 1. ep. 18. v. 40. Pangere poemata. Martial. l. 11. es pigr. 4. At quam vi&uras poteramus pangere chartas, Quantaque Pieria prælia flare tuba! Val. Max. l. 2. c. 1. fub fin. Egregia fuperiorum opera carmine comprenfa pangebant. Tacit. 14. Ann. cap. 16. Carminum quoque ftudium affectavit; contractis quibus aliqua pangendi facultas. Enn. apud Cicer. 1. Tufcul. c. 15. Hic veftrum panxit maxuma facta patrum. Id. ex colle&. Merula. Horrida Romuleum certamina pango duellum. T Præterit. pepigi fere habet pacifcendi fignificationem, pattuire, accordare, far patti. Cic. 3. Offic. c. 24. Si quis medicamentum cuipiam dederit ad aquam intercutem pepigeritque, ne illo unquam poftea uteretur. Virg. 10. En. v.902. Nec tecum meus hæc pepigit tibi foedera Laufus. & lib. 11. v. 133. Bis fenos pepigere dies, & pace fequeftra, &c. Liv. l. 9. c. II. & lib. 24. c. 29. Pacem nobifcum pepigiftis, ut legiones vobis captas reftitueremus. Id. 1. 27. c. 30. a med. Ne antea quidem fe de pace audiffe, aut inducias pepigiffe. Plaut. Bacch. 4. 8. 38. Ducentis philippis rem pepigi. Ovid. 1. Amor. el. 10. v. 49. Non fuit armillas. tanti pepigiffe Sabinas, Ut, &c. Tacit. Ann. 14. c. 31. Refumere Tom. III.

[ocr errors]

libertatem occultis conjurationibus pepigerant. & cap. 42. Pedanium fervus ipfius interfecit, negata libertate, cui pretium pepigerat & lib. 13. c. 14. Pepigerat Pallas, ne cujus facti in præteritum interrogaretur. TSæpe idem præteritum refertur ad pacta nuptialia, promettere in ifpofa. Ovid. Heroid. ep. 16. v. 36. Tes peto quam lecto pepigit Venus aurea noftro. ep. 20. v. 157. Hæc mihi fe pepigit: pater hanc tibi. Catull. carm. 61. nupt. v. 28. Quod pepigere viri, pepigerunt ante parentes, Nec junxete prius, quam, &c. Paxim antique pro pepigerim, dato pignore certaverim Scommetterò. Plaut. Amph. 1. 3. 13. Ego paxim, te Amphitruonem effe malis, quam Jovem. Id. Merc. 4. 6. 10. Ecaftor paxim, fi itidem plectantur viri, plures viri fint vidui, quam nunc mulieres Id. Trucul. 1. 1. 43. Paxim, lenonum & fcortorum minus fiet. Al. ubique aliter leg. PANGONIUS, ii, rayywnios, gemma pluribus angulis, Plin. l. 37PANICEUS, a, um, adject. a panis. Hinc Plaut. Capt. 1. 2. 59. per jocum appellat milites paniceos, piftorienfes, & placentinos. Alii paniceos dictos putant refpectu ad Panam urbem Samnii, de qua Strabo l. 5.

C. IO.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

PANICULA, 2, f. pannocchia, fpiga, poßn, ve, lanugo, five capillamentum, five coma lanofa in milio, panico, arundine, avellanis, in omnibus fere arboribus piceis generis, in qua femen dependet denique quicquid oblonga, & fubrotunda forma tumet: a penus diminutive, ut Feft. docet. Plin. l. 16. c. 10. ad fin. E ramis generum horum panicularum modo nucamenta fquamatim compacta dependent. Id. l. 18. c. 7. Panicum a paniculis dictum, cacumine languido nutante. Id. l. 21. c. 4. Græcula rofa convolutas habet foliorum paniculas. Plaut. Mil. 1. 1. 17. Cujus tu legiones difflavisti fpiritu, quafi ventus folia, aut paniculam tectoriam. b. e. paniculam arundinum, qua quidam utebantur tegendis villaticis domibus, ut Plin. l. 16. c. 36. tradit, & fignificat etiam ipfe Plaut. Rud. I. 2. 34. Ita legit, & interpretatur Turneb. 1. 2. adverfar. c. 28. Al. leg. peniculum tectorium, quod minus huic loco convenire videtur. Ceterum panicula diminut. a panus agnofcitur etiam a Prifciano in fin. l. 3. ¶ Translate panicula dicitur tumor mammofus circa inguina præcipue nafcens. Apul. de herb. c. 13. Cum caluerit, impones fuper paniculam, & panno ligabis lineo. Scribon. Larg. compof. 82. Malagma ad mammarum duritiem, ad paniculas, ad tubera & cetera, quæ fubito adnafcuntur.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

PANICUM, i, n. panico, ëλvuos, medim, genus frugis a paniculis fic dictum, cacumine languido mutante paulatim extenuato pæne in furculum ut Plin. l. 18. c. 7. defcribit. Caf. I. 2. B. Civ. c. 22. Panico vetere, atque hordeo corrupto omnes alebantur. PANICUS, a, um, ad Panem deum fpectans. Panicus terror eft pavor repentinus fine caufa obortus, terriculamentum inane, quicquid cum ftupore contingit. Caufa appellationis eft, quia veteres exiftimabant, Panem deum repentinos terrores, & animi confternationes immittere. V. Pan fub fin. Hujufmodi timoris exemplum habes apud Curs. I. 4. c. 12. a med. Alexandri, inquit, exercitum pavor, cujus caufa non fuberat, invafit: quippe lymphati trepidare cœperunt, omnium pectora occulto metu percurrente, &c. Hygin. I. 2. Aftron. c. 28. de Capricorno. Hic dicitur, cum Jupiter Titanas oppugnaret, primus objeciffe hoftibus terrorem qui Пannos appellatur. Cicero hanc vocem Græcis litteris fcribit ad Attic. l. 14. ep. 3. Rumorem magnum afferunt Tavine certe. Senza suffistenza. fic ibid. l. 5. ep. 20. Scis enim dici quædam T. Adde lib. 16. ep. 1. PANIFICĬUM, ii, n. il far pane, proti, panis confectio. Varr. 1.4. de L. L. c. 22. Panis, quod primo figuras faciebant mulieres in panificio Panis . T Item ipfe panis, pane. Celf. l. 2. c. 18. Scire oportet omnia legumina, quæque ex frumentis panificia funt generis valentiffimi effe. & ibid. a med. Cum panificia omnia fir miffima fint. Sueton. in Vefpaf. c. 7. Verbenas, coronafque & panificia libertus obtuliffe ei vifus eft. h. e. popanum. T In Cod. Theom dof. lib. 14. tit. 3. leg. 4. & 22. legitur paneficium. PANION, ii n. herba eadem que Satyrion: a Pane nomen habens. Apul. de herb. s. 15.

cap. 29.

[ocr errors]

PANIONIUS, a, um. Panionia regio dicitur in Ienia, ubi Geffus amnis, quia omnibus Ionibus facra erat: a XV omne & Ιώνιος Pompon. Mela 1. 1. c. 17. Ibi eft Panionium, facra regio, & ob id co nomine appellata, quod eam communiter Iones colunt. Vitruv. 1. 4. 6. 1. Apollini Panionio ædem conftituerunt. Adde Plin. lib. 5. PANIS, is, m. pane, pros, oiros, cibus ex farina & aqua, qui igne coctus fit. Varias notationes affert Voff. in Etymol. quas referre hic piget. Sen. epift. 90. circa med. Tunc farinam aqua fparfit, & affidua tractatione perdomuit, finxitque panem, quem primo cinis calidus, & fervens tefta percoxit: deinde furni paulatim reperti, &c. Plaut. Afin. 1. 3. 48. A piftore panem petimus, vinum ex œnopolio. Id. Perf. 4. 3. 2. Ego hodie compendifeci binos panes in dies: ita ancilla mea, quæ fuit hodie nunc eft. Id. Bacch. 4. 1. 8. Comeffe panem tres pedes latum potes, fores pultare nefcis? Id. Caf. 2. 5. 1. In furnum calidum condito , atque ibi torreto me pro pane rubido. Cic. Tufcul. 5. c. 34. Ptolemæo cum cibarius in cafa panis datus effet, nihil vifum eft illo pane jucundius. inferigno. Plin. 1. 28. c. 16. a med. Edere aliquid cum pane. Horat. I. 2. fat. 2. v. 17. cum fale panis Latrantem ftomachum bene leniet. & lib. 1. fat. 5. v. 88. venit viliffima rerum Hic aqua, fed panis longe pulcherrimus, ultra Callidus ut foleat humeris portare viator. Nam Canufi lapidofus. Id. l. 2. ep. 1. v. 123. vivit filiquis, & pane fecundo. Juvenal. fat. 5. v. 70. Panis tener, & niveus, mollique filigine faaus. Terent. Eun. 5. 4. 17. Quo pacto ex jure hefterno panem aRr

trum

[ocr errors]

trum vorent. Varin. apud Quintil. 1. 6. c. 3. circa med. Panem candidum edere. Plin. l. 22. c. ult. Vetus, aut nauticus panis. vecchio, a bifcotto. Juvenal. fat. 14. v. 128. Mucida cærulei panis confumere frulta. Senec. epift. 119. Efurio: edendum eft: utrum hic panis fit plebejus, ab filigineus, ad naturam nihil pertinet. Id. epift. 18. Panis durus ac fordidus. Id. epift. 83. Panis ficcus. h. e. fine obfonio. pan folo. Plin. l. 13. c. 12. ad fin. Mollia panis molsa, midolla. & lib. 29. c. 4. ante med. Panis crufta. Id. . 18. c. 11. Panis varia genera perfequi, fupervacaneum videtur: alias ab obfomiis appellati, ut oftrearii; alias a deliciis, ut artolagani; alias a feftinatione ut fpeuftici; nec non a coquendi ratione, ut furnacei vel artopticii, aut in clibanis cocti: non pridem etiam a Parthis invectus, quem aquaticum vocant, quoniam aqua trahitur, tenuem, & fpongiofa inanitate. Summa laus filiginis bonitate, & cribri tenuitate conftat. Quidam ex ovis, aut lacte fubigunt, &c. ufu panis in fucis mulierum V. in Panus ad fin. T Translate panis dicitur maffa cujufque rei in modum panis formatæ. Plin. k 34. c. 11. Cum panes æris aqua refrigerantur. Stat. 1. 4. filv. ult. . 37. Aut panes viridantis aphronitri. In genitivo plur. habet panum, & panium: illud Verrio placuit, & Prifciano l. 7. pag. 771. Putfch. hoc Cefari 1. 2. de analog. apud Charif. 1. 1. pag. 69. ¶ Olim boc pane, is, declinabant. Plaut. Cartul. 2. 3. 88. Hæc funt ventri ftabilimenta, pane, & affa bubula, poculum grande, aula magna Ita legit Non. c. 3. n. 161. & Charif. loc. cit. Sic Arnob. l. I. pag. 36. Nonne alius hæc utria, alius dicitis hos utres? non item apud vos eft pofitum hoc pane, & hic panis?

&c.

114.

T De

PANISCI, m. Tiziano, dii filveftres, quafi minutuli Panes, ut a Satyro Satyrifcus inclinatur. Cic. 3. de nat. Deor. c. 17. Si Nymphæ, Panifci etiam, & Satyri. Id. 2. de Div. c. 13. fub fin. Saxo diffiffo caput exftitiffe Panifci.

PANNARIA, orum, n. V. Panarium.
PANNELUM. V. Panucellium.
PANNICULA. V. Panicula.

[ocr errors]
[ocr errors]

PANNICULARIUS, a, um, ad panniculum pertinens. Calliftrat. Dig. lib. 48. tit. 20. qui eft de bonis damnator. leg. 6. Pannicularia funt ea quæ in cuftodia receptus fecum attulit, fpolia quibus indutus eft, cum quis ad fupplicium ducitur. Adrian. Imp. ibid. initio legis: Pannicularia caufa quemadmodum intelligi debeat ex ipfo nomine apparet. non enim bona damnatorum pannicularia fignificari, quis probe dixerit: nec u zonam circa fe habuerit, protinus aliquis fibi vindicare debebit, fed veftem, qua is fuerit indutus, aut numulos victus fui caufa in promptu habuerit, aut leves anulos, quos qui rem non excedant aureorum quinque alioquin fi quis damnatus in digito habuerit aut fardonycha, aut aliam gemmam magni pretii, vel fi quod chirographum magna pecuniæ in finu habuerit, nullo jure illud in pannicularia ratione retinebitur. PANNICULUS, li, m. parvus pannus, vel panni particula, pannulus. Celf. l. 6. c. 18. fect. 8. Vinculum autem ei loco linteolum, aut panniculus quadratus eft, qui ad duo capita duas anfas, ab altera vero parte totidem fafcias habet. una pezza. & lib. 7. c. 20. Si cui inteftinum defcendit, fafcia ejus rei caufa fit, cui uno loco pila affuta eft ex panniculis facta, quæ ad repellendum inteftinum ipfi illi fubjicitur. una palla di pezze. Juvenal. fat. 6. v. 258. Hæ funt, quæ tenui fudant in cyclade, quarum Delicias & panniculus bombycinus urit. 6. e. veftis brevis aut leviffimi ponderis. T Apud Martial. 1. 2. epigr. 72. lib. 3. epigr. 86. & lib. 5. epigr. 62. eit nomen Mimi, qui fubferviebat Latino ad rifum conciliandum. PANNONIA, æ, f. Пxwovia, regio Europa perampla inter Danubium, Savumque amnes, & Noricum. Fuit aliquando pars Illyrici. In ca nunc eft Ungaria. V. Plura apud Geographos. Ovid. 2. Trift. v. 225. Nunc tibi Pannonia eft, nunc Illyris ora domanda. De ea Plin. 1. 3. c. 25. PANNONIACUS, a, um, Pannonicus. Spartian. in Severo, c. 10. Pannoniaci augures. Lamprid. in Alex. Sev. c. 27. Pannonios augurii peritiffimos fuiffe fignificat.

1

ea

PANNONICUS, a, um, ad Pannoniam pertinens. Plin. 1.7. c. 45. & Sueton. in Aug. c. 20. Pannonica bella. Martial. lib. 13. epigr. 69. Pannonicas nobis nunquam dedit Umbria cattas. Nemefian. in Cyneg. verf. 126. de canib. venat. Nec tibi Pannonicæ ftirpis temnatur origo.. PANNONIS, adject. fem. quæ eft e Pannonia, Txoris. Lucan. 1. 6. v. 220. Pannonis haud aliter poft iftum fævior urfa. PANNONIUS, a, um, endnos, qui eft e Pannonia: & fere de populis dicitur. Tibull. !. 4. carmi. I. v. 108. teftis quoque fallax Pannonius, gelidas paffim disjectus in Alpes. Sueton. in Tiber. c. 17. Nemine dubitante quin Germani juncturi fe Pannoniis fuerint. Albinovan. ad Liv. el. 1. u. 390. Summaque difperfi per juga Pannonii. Stat. l. 1. filv. 4. v. 78. Pannoniufque ferox. Claudian. 1. 2. in I. Conful. Stilich. v. 191. hinc obfidione folutus Pannonius, potorque Savi.

.

PANNOSITAS. V. in voce fequenti .

na.

PANNOSUS, a, um, veftito groffolanamente, mal vestito, cenciofo, lacero, durer, napapos, vili, craffoque panno indutus, fordida, aut lacera vefte amictus. Cic. Attic. . 4. ep. 3. a med. Clodii yeftibulum vacuum fane mihi nuntiabatur, paucis pannofis, fine laterJuftin. 1. 2. c. 6. fub fin. de Codro. Permutato regis habitu, pannofus, farmenta collo gerens. Id. de Dionyfio Corinthi exfulante 1. 21. c. 5. Pannofus & fqualidus incedere. Apul. I. 4. Metam. Quid paupertinas pannofafque refculas miferrime anus donas vicinis divitibus? Senec de clem. I. 2. c. 6. Erufcantis civis arida & pannofa macies, b. e. fniunto, fparuto, e cenciofo, ut masiem pannofam pro

macro & pannofo pofuerit. Vel pannofam maciem, intelligit cutem aridam & rugofam inftar panni detriti, & laceri, grinzofa, crefps. Quo fenfu Marcial. I. 3. epigr. 72. Aut tibi pannofa pendent a pe&ore mamma. h. e. rugis corruptæ & deciduæ. Sic Cal. Aurelian. Acut. I. 1. c. 11. circa med. Corporis defluxio & cutis veluti ruginofa, vel fulcata paunofitas, quam Græci fano vocant. Etiam pannuceus fimili fignificatione ufurpatur. TPerf. fat. 4. v. 32. Pannofam fæcem morientis forbet aceti. b. e. panni inftar aceto obductam. PANNUCEATUS, a, um, pannuceus, pannofus. Pomponii veteris Atellanarum Scriptoris una Comoedia Pannuceati infcribebatur: at, que ex ea fragmenta aliquot fervavit Nonius cap. 1. n. 69. & 180. c. 14. n. 3. & alihi non femel.

[ocr errors]

PANNUCEUS, & Pannucius, a, um, grinzofa, grinzo, crefpe, pannofus, rugofus. Inter varia malorum genera Plin. l. 15. c. 14. & Cloat. apud Macrab. 1. 2. Saturn. c. 15. ponunt & pannucea, ita diEta quia, ut ait Plin. celerrime in rugas marcefcunt. Sic in re turpi adhibuit Martial. . 11. epigr. 47. Similiter pannucca, vel pannucia Baucis apud Perf. fat. 4. v. 21. eft anus vieta, fqualida rugis deformata; & poteft etiam referri ad veftes ejus viliores, & detritas. Nam pannucia veftis eft pannis confuta rattoppata Petron. in Satyr. c. 14. in fin. Pro illa parte vindicabant pretiofiffimam ves ftem, pro hac pannuciam ne centonibus quidem bonis digpam. PANNULEJUM. V. Panucellium. PANNULUS, li. m. diminut. a pannus, veftis vilis, fordida, detri ta. Apul. l. 7. Metam. Nec me putetis egenum, vel abjectum, neve de papnulis iftis virtutes meas æftimetis. Id. 1. 9. Cuncti fic tunicati, ut effent per pannulos manifefti. b. e. fciffiles centunculos, ut paulo ante dixerat. T Item panni fruftum. Ammian. 1. 31. c. 2. (al. 3.) de Hunnis. Semel obfoleti coloris tunica collo inferta non ante deponitur, aut mutatur, quam diuturna carie in pannulos defluxerit defruftata. in pezze, in cenci, in iftracci.

[graphic]
[ocr errors]

PANNUS, i, m. panno, drappo, vefte, oxaux, textum, ex quo veftes fiunt: item ipfa veftis. Horat. . 1. ed. 35. v. 21. Te Spes, & albo rara Fides colit Velata panno. Martial. I. 2. epigr. 46. Quantum erat, infelix, pannis fraudare duobus! In illo Martial. l. 10. epigr. 5. Et cum fuprema fila venerint hora, Diefque tardus, fentiat canum litem, Abigatque moto noxias aves panno: pannus aut veftis ftragula, aut fudarium intelligi poteft. De vefte lacera,

[graphic]
[ocr errors]

aut interpolata, aut vili, vefte rattoppata, o lacera o groffolans Petron. in Satyr. c. 83. in fin. Sola ruinofis horret facundia pannis Senec. ep. 20. a med. Magnificentior fermo tuus in grabato videbitur, & in panno. (Adde Lucret. l. 6. v. 1267.) Terent. Eun.. 2. 2. 5. Video fentum, fqualidum, ægrum, pannis annifque obfitum. Adde Senec. 1. 1. controv. 6.) Hic panni aptius intelliguntur fegmenta fciffuris veftis adfuta, toppe, pezze: & pannis obfitus eft, colle vefti tutte rappezzate, o.rattoppate. Eodem modo Heaut. 2. 3. 52. locutus eft. Sæpiffime enim pannus dicitur de panni frufto, pezzs, Fantov. Horat. de ar. Poet. v. 15. Purpureus, late qui fplendeat, u nus & alter Affuitur pannus. Id. epod. 17. u. 51. Cruore rubros obftetrix pannos lavit. Ovid. in lbin, v. 235. Membraque vinxerunt tinctis ferrugine pannis. fafcie. Et præfertim de iis, quæ adhibentur in medendo. Plin. 1. 22. c. 7. Rane oculus fufpenfus e collo nativi coloris panno. Id. 1. 29. c.6. Cochleæ caput lineo panno adalligant capitis doloribus licio. Colum. l. 6. c. 12. Pannis aceto, & fale, & oleo madentibus inculcatis. tafte. Senec. 3. de Ira, c. 19. fub fin. Scindi veftimenta miferorum, & in os farciri pannos imperavit. Atracci. T Diadema, quæ fafcia eft capiti circumvoluta, pannum vocat Val. Max. 1. 7. c. 2. n. 5. extern. & lib. 6. c. 2. n. 7. Et facculum e panno, facchetto, fachetta, Petron. in Satyr. ubi ait, cap. 135. Pannum de carnario detulit furca, in quo faba erat ad ufum repofita, &c. Ut folvit ergo licio pannum, partem leguminis fuper menfam effudit. TA fimilitudine pannus a Plin. vocatur, quod in ægilope præter glandem nafcitur: & ita defcribitur ab eod. l. 16. c. 8. E glandiferis fola, quæ vocatur ægilops, fert pamos arentes, mufcafo villo canos, non in cortice modo, verum & e ramis dependentes cubitali magnitudine odoratos, ut dixi mus inter unguenta. Eft qui legit panos. T Olim pannum neutro genere dixere. Ita accipit Non. c. 3. n. 165. illud Nevii Qui habet uxorem fine dote , pannum pofitum in purpura. Eft autem in his verbis proverbii ratio fimilis, ac fi dicas, humano capiti cervicem equinam jungere. cum pannus purpuræ maxime difconveniat . TPannibus in dat. plural. pro pannis dixit Ennius apud Charif. l.1. pag. 40. Putsch. & Pompon. apud Non. c. 8. n. 42. PANNYCHISMUS, i, m. veglia di tutta la notte, mevoux ouds, in Gloffis exponitur pervigilium, h. e. vigilatio per totam noctem: a Tv, omne, & us, nox. Arnob. 1. 5. pag. 173. Quibus myfteriis pervigilia confecrata funt, & pannychifmi graves.

au.

PANOMPHEUS, Tupas, Jovis epithetum a av, omnis, & ouan, vox, quod omnium voce celebretur, vel quod omnium voces diat, vel quod fit Tour TT ono caufa, h. e. omnium vaticiniorum & oraculorum Ouid. 11. Met. v. 198. Ara Panomphao vetus. eft facrata Tonanti.

PANOPE, es, f. & Panopea, Ilavin, Nympha marina, una de Nereidibus: a Ta, omne, & om, video, ideft a perfpicuitate vifus. Virg. 5. En. v. 240. Nereidum, Phorcique chorus, Panopeaque virgo. Albinovan. ad Liviam, v. 435. Illi cæruleum Panope matertera crinem Solvit. Adde Seren. apud Diomed. lib. 3. pag. 511. Putfcb. Eft etiam hoc nomine oppidum Phocidis mediterraneum. Ovid. Met. 3. v. 19.

PANORMITANUS, a, um, adject. da Palermo. Cic. Verr. 4. 6. 49. Legati Catinenfes, Panormitanique dixerunt.

PANOR

[merged small][merged small][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][ocr errors][merged small][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][ocr errors][merged small][ocr errors][ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

a

PANORMUS, i, f. & Panormum, i, n. Palermo, Пropos, urbs Si-i ciliæ caput totius regionis, ampliffima, amoeniffima, a Phoenicibus condita circa Græcorum in Siciliam adventum in prov. feu valle Mazara, prope oftia Orethi fluvii. Dicta eft a nav, omne, & opuos, ftatio navium, propter multitudinem navium, quæ undique illuc conveniunt. Plin. l. 3.c.8. Oppida Panormum, Solus, Himera cum fluvio. Sil. l. 14. v. 262. Tergemino venit numero fecunda Panormus. T Scribitur & Panhormus. PANSA, 2 m. qui eft pedibus panfis, feu latis, & extenfis panfum fup. verbi pando. Plin. l. 11. c. 45. Pedes homini maximi: furæ homini tantum, & crura carnofa. Vola homini tantum exceptis quibufdam. Namque & hinc cognomina inventa, Planci Plauti, Scauri, Panfæ ficut a cruribus Vari, Vaciæ, Vatinii Plaut. Merc. 3. 4. 55. Subnigris oculis, oblongis malis, panfam aliquantulum, canum, varum, &c. PANSUS, a, um, aperto, allargato, expanfus, explicatus: a pando Vitruv. 1. 3. c. 1. Si homo collocatus fuerit fupinus, manibus & pedibus panfis. Germanic. in Arat. v. 68. fuppliciter panfis ad numina palmis. Ammian. I. 29. c. 5. a med. ( al. c. 32. Jub fin.) Sago porrectius panfo. Prudent. cathem. 10. v. 170. Panfis in altum brachiis. & lib. 1. adverf. Symmach. v. 48. Vix panfo poterat currere carbafo. Eft qui leg. paffis, & paffo: fed Heinf. prius præfert. Gell. 1. & cap. 15. docet veteres paffum dixiffe non panfum. PANTAGATHUS, yes, & mariyados, omnino bonus, vel ad omnia bonus. Lamprid. in Anton. Diadum. c. 4. extr. Pantagati in domo patris ejus nidum pofuerunt. b. e. aves in auguriis fic dictæ, quia omen præbebant, fi aufpicanti advolaffent, omnino fauftum, & optima quæque portendens.

[ocr errors]
[ocr errors]

PANTAGIAS, æ, & Pantagies, æ, m. Porcari, & Bruca, zavrayias, fl. Siciliæ, in ora Leontinorum, qui apud Taurum prom. mari ex. cipitur. Dictus eft a , omnia, & yw, ago, propter nimiam rapiditatem, quia obvia quæque profternit, atque fecum rapit. Alii derivant a myos, fragor, quia per faxa volutus fonitum ingentem edit. Secundum fabulas, olim, dum plenus incederet, totam Siciliam fonitu implebat, poft raptum autem Proferpinæ, cum Cereri filiam quærenti obftreperet, tacere juffus paruit numinis voluntati. Serv. in 3. En. v. 589. ubi Virg. vivo prætervehor oftia faxo Pantagiæ. Ovid. 4. Faft. v. 471. Liquerat Ortygien, Megareaque, Pantagienque. Claudian. 1. 2. de rapt. Prof. v. 58. & faxa rotantem Pantagiam.

PANTEX. V. Pantices.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

PANTHEON, & Pantheum, i, n. templum Romæ Jovi ultori exftru&tum a M. Agrippa Augufti genero, opere Corinthio forma rotunda, ædificiorum Urbis, præfertim templorum, facile pulcherrimum. Muro continuo XXX. palmorum lato circumdatur unica tantum janua, unico quoque foramine in fupremo culmine lumen admittens. Altitudo ejus tanta eft, quanta latitudo,, CXLIV. pedum in circuitu. Habet porticum XVI. columnarum. Reftauratum fuit ab Hadriano Septimio Severo, & Aureliano. Plin. l. 36. c. 15. Pantheon Jovi ultori ab Agrippa factum. Spartian. de Adrian. c. 19. Romæ inftauravit Pantheum, Septa, bafilicam Neptuni. Ammian. l. 16. c. 10. (al. 17.) Pantheum velut regionem teretem, fpeciofa celfitudine fornicatam. Infcript. apud Gruter. pag. 1. n. 1. Imp. Cæf. L. Septimius Severus, &c. & Imp. Cæf. M. Aurelius Antoninus, &c. Pantheum vetuftate corruptum cum omni cultu restituerunt . ¶ Græce Пardsor, & Пaroor legitur: quare panultiina & produci, & corripi poteft: a Tv, omne, & Dad's deus, vel Añor divinum vel quod præter fignum princeps Jovis Ultoris haberet etiam aliorum deorum figilla vel quod effet pulcherrimum, quafique prorfus cælefte ac divinum. Eft etiam nomen dei. Infcript. apud Gruter. ibid. n. 2. Pantheo facrum. num. 4. Herculi, Mercurio & Silvano facrum & Divo Pantheo ex v. num. 5. Signum Panthei teftamento fieri juffit. num. 6. (adjective) Signum Pantheum fua pecunia D. D. Adde pag. 1005. n. 1. & apud Reinef. class. 1. n. 3. qui in his Infcriptionib. putat fignificari fignum Augufti, vel Tiberii in deos relati. ¶ Figuram figni Panthei exhibet Spon. in mifcell. erudition. antiquar. pag. 18. quæ deum aliquem repræfentat, fed adjectis multis fymbolis, ex quibus aut omnium, aut plurium aliorum deorum numen fignificatur. Habet enim in capite ornamentum Ifidis, & femicirculum Lunam fignificantem, pharetram Cupidinis, cornucopia Cereris, & alia. Sic Aufon. epigr. 30. Pantheum vocat fignum Liberi Patris in villa fua pofitum, omniumque deorum argumenta habens.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

PANTHER, eris, m. Tanpo dixTUOV , genus retis, quafi omnibus feris capiendis apti : απαν omne & np, fera. Varr. 1. 4. de L. L. c. 20. Ferarum vocabula peregrina ut panthera, leo: utraque Græca a quo etiam & rete quoddam panther. T Dicitur etiam panthera, e, & fic eft a n, & Spa, venatio. Ulpian. Dig. lib. 19. tit. 1. leg. 11. fub fin. Veluti cum futurum jactum retis a pifcatore emimus, aut indaginem plagis pofitis a venatore, vel pantheram ab aucupe. Ita Torrentin. & Haloand. eft tamen qui pantheva legendum putat, accufativum Græcæ pofitionis, vel pantherem Latina, a recto panther. Itali quoque pantiera vocant rete quoddam ad capiendas aves. ¶ Eft etiam ferum animal, vel idem cum panthera, vel quem lupum cervarium appellant. Auct. carm. de Philom. v. 50. Panther caurit amans, pardus hiando felit. PANTHERA, 2, f. pantera, lonze, Jardne, napdeλis, pardus femianimal maculofum, & prorfus ferum: a , omne & Dat, fera, quia cetera fere animalia feritate fuperat, vel, ut alii volunt, quia pæne omnium in ea ferarum colores cernere eft. Plin. l. 8. c. 17. Panthera & tigris macularum varietate prope fola beftiarum fpe&tantur, ceteris unus ac fuus cujufque generis color eft: pantheTom. III.

na

[ocr errors]

ris in candido breves macularum oculi. Ovid. 3. Met. v. 669. Pi&tarumque jacent fera corpora pantherarum. Tam mas, quam femina Latine panthera dicitur, ut & Varr. monet 1.8. de L. L. cap. 38. Græcis ille map eft, hæc ds. T Magnus pantherarum erat ufus in ludis publicis Romanorum: unde apud Cicer. 2. Fam. ep. 11. & lib. 8. ep. 4. 9. de iis conquirendis, & Romam mittendis mentio fit. T De panthera reti V. in voce præced. PANTHERINUS, a, um, ad pantheram fpectans. Plin. l. 35. c. 11. Sed & nobiliffimo Satyro cum pelle pantherina. T Pantherinæ menfæ, quæ intorto difcurfu maculatæ funt. Plin. l. 13. c. 15. Illud oblongo evenit difcurfu, ideo tigrinæ appellantur: hoc intorto, & ideo tales pantherinæ. T Translate pantherini homines funt, qui variis artibus & dolis agunt, fraudulenti, verfipelles. Plaut. Epid. 1. 1. 16. Caprigenum hominum non placet mihi, neque pantherinum genus.

PANTHEUM. V. Pantheon .

[merged small][ocr errors][merged small][merged small]
[ocr errors]

PANTICES, cum, m. le budella, la ventraja, TTEP, inteftina venter. Apud Feft. legimus: Pantices, frus ventris. fed quid fit frus, non facile expedias. Plaut. Pfeud. 1. 2. 50. Vino modo cupidæ eftis; eo vos, veftros panticefque adeo madefacitis. In catalect. Virg. pag. 93. Scalig. Et æftuantes docte folvis pantices. T Sunt qui putant effe pulmonem, i polmoni: fed diftinguit Martial. lib. 5. epigr. 64. a med. Ne valeam, fi non multo fapit altius iftud, Quod cum panticibus laxis, & cum pede grandi, Et rubro pulmone vetus, nafifque timendum, Omnia crudelis lanius per compita portat. Hinc eft quod nos Langobardi dicimus il pantaccio. TIn fing. num. In Priap. carm. 83. quod quidam Tibullo tribuunt. Latet jacente pantice abditus fpecus. Ita Scalig. nam in aliis hic verfus Jeeft. Ubi in Gloffis habetur, Panceps, Exos TvUS ÉTI Taxndir, Critici leg. Pantex, h. e. ulcus, vel vulnus in cervice jumenti. PANTOMIMA, æ, f. quæ pantomimum agit. Senec. de confol. ad Helv. c. 12. fub fin. Quorum Pantomima decies H. S. nubunt. PANTOMIMICUS, a, um, adject. ad pantomimum pertinens, ut Pantomimica ornamenta, Senec. ep. 29. in fin. PANTOMIMUS, i, m. Tartónimos, oppuss, genus hiftrionum, qui fabulas in fcena non voce & cantu, fed folo geftu & faltando repræfentabant: quare & faltare fabulas dicebantur: TÒ TÕ TÉVTH MIMare, quod omnia geftu, faltatione, motuque corporis exprimerent, atque imitarentur. Hi primum Romam inducti funt fub Augufto, celebrefque fuerunt Pylades, Hylas, Bathyllus, quos refert Macrob. Saturn. 1. 2. c. 7. & Sueton. in Aug. cap. 45. De his plura vide in Syntagmare de Mimis, & Pantomimis Nicolai Calliachii edito Patavii 1713. & in Differtatione O&avii Ferrarii edita Vvolfenbustelii 1715. item Caffiod. lib. 1. Variar. epift. 20. & lib. 4. ep. 51. ¶ Interdum Pantomimus accipitur pro ipfa fabula, quæ a Pantomimo agitur. Plin. l. 7. c. 53. a med. Duo equeftris ordinis in eodem pantomimo mythico. feil. repente obiere. T De fymphoniacis, & muficis eft illud Petron. in Sat. ubi cum dixiffet, omnes miniftrantes in convivio Trimalchionis cantaffe, Pantomimorum, inquit cap. 31. non patrisfamiliæ, triclinium crederes. Ubi al. leg. pantomimi chorum. PANUCELLIUM, ii, n. glomus lanæ carptæ, & ad nendum paratæ, vel fufus filis involutus, vel radius, quo ftantes procurrunt telas In Gloff. exponitur eo, quod & fufum, & filum e fufo dedu&tum fignificat. Aliqui efferunt panxuelium, alii panuelium, alii panuelum, alii panuellium, alii pannelum, alii pannulejum. Varro l. 4. de L. L. cap. 23. conflatum putat a panno, & volvendo. V. Voff. in Etymol. in Panus. PANUELUM. V. in voce præced.

[ocr errors][merged small][merged small]

PANUS, i, m. exponitur a Nonio c. 2. n. 623. tramæ involucrum : & videtur effe glomus lana carptæ, & ad nendum paratæ, ut ait Voff. in Etymol. Græce ToλÚT. Lucil. apud Prifcian. in fin. l. 3. & Non. loc. cit. Intus modo ftet rectus fubteminis panus. Al. leg. Intu' vero modo ftet rectus fubtemine panus. T A fimilitudine fic dicitur tumor quidam in cute non altus, fed latus, in quo quiddam puftulæ fimile eft. Dolor, diftentioque vehemens eft, & major, quam pro magnitudine tumoris: interdum etiam febricula. idque tarde maturefcit, neque magnopere in pus convertitur. Fit maxime aut in cervice, aut in alis, aut in inguinibus. Græce eft guysλor. Ita Celf.. 5. c. 28. fett. 10. defcribit. Novius apud Non. loc. cit. Qui me miferum miferiorem reddidit, quam panus puerum. Plin. l. 21. c. 21. ad fin. Abrotonum concoquit panos cum farina hordeacea Id. l. 23. c. 2. ad fin. Fæx aceti panos difcutit nondum exulceratos. Id. l. 35. c. 17. Cimolia panos, & parotidas cohibet. Id. I. 20. c. 20. circa med. Coriandrum fanat panos ex aceto tritum. Id. 1. 30. c. 8. fub fin. Panos aperit fevum pecudum. Id. 1. 24. c. 6. Hammoniacum maturat panos. & cap. 4. Vifcum panos mitigat. Id. 1. 22. c. ult. a med. Lupini panos, & ftrumas minuunt, aut matuT Pro panus quidam leg. panis apud Celf. Et fane panis Rr 2

rant.

pro

pro panus adhiberi credit Rhod. ad Scribon. Larg. compof. 263. a Juvenale fat. 6. v. 460. Interea foeda afpectu, ridendaque multo Pane tumet facies. Sed ibi Juvenal. loquitur de fucis mulierum, ut fat. 2. v. 107. Et preffum in faciem digitis extendere panem. & Plin. l. 22. c. ult. ante med. tradit, fitanium panem cum melle curare incuffa in facie aut defquamata. Item a fimilitudine panum vocat Plin. totam milii fpicam. Mammofa, inquit . 18. c. 7. panici genera e pano parvis racemata paniculis. TDe pano in arboribus V. Pannus ad fin.

[ocr errors]

PAPA, æ, f. vox infantium petentium cibum. Varr. apud Non. c. 2. n. 97. Cum cibum, ac potionem, buas ac papas docent. T Legitur & pappa. Significat etiam patrem, aut fenem. nam Tas Græce patrem fignificat. V. Pappas. Itaque ea voce honoris caufa compellare mos fuit Chriftianis Scriptoribus Epifcopos, & alios in facra dignitate conftitutos. Tertull. de Pudic. c. 13. & Sidon. in epiftolis paffim. T Per excellentiam vero fic vocatur Summus Romanus Pontifex, qui eft pater patrum, & Epifcopus Epifcoporum. PAPE, capperi, cappita, Bxßai, interjectio admirationem continens : a voce Graca allata, unde & babe dicitur eodem ufu. Terent. Eun. 3. 1. 26. Pulcre mehercle dictum, & fapienter! papæ jugularas hominem. 2. 1. 23. Ducit fecum unam virginem dono huic: papæ facie honefta. Plaut. Rud. 5. 2. 33. Papa! divitias tu quidem habuifti luculentas. Perf. fat. 5. v. 79. Marcus Dama? papa! Marco fpondente recufas Credere tu nummos? T Habet etiam vim affirmandi, & affentiendi. Terent. Eun. 2. 2. 48. Et quid beo te? Par. men'? papa! o quanto!

[ocr errors]
[ocr errors]

PAPAVER, eris, m. & n. papavero, unwr, herba vim fomni inducendi habens cujus tum fativi tum fponte nafcentis plura genera Plin. refert l. 19. c. 8. ad fin. & lib. 20. c. 19. V. Cerealis. Cato apud Charif. 1. 1. pag. 64. Putfch. Papaver Gallicanus. Varr. ibid, & apud Non. c. 3. n. 177. Infria feni papaverem. Plaut. Poen. 1. 2. 113. Sefamum, papaveremque, triticum, & frictas nuces. Virg. 4. En. v. 486. Spargens humida mella, foporiferumque papaver & lib. 9. v. 436. laffove papavera collo Demifere caput, pluvia cum forte gravantur. 4. Georg. v. 131. vefcumque papaver. ( Plin. cit. 1. 19. tradit, candidi papaveris femina tofta in fecunda menfa cum melle apud antiquos inferri folita. V. Cocetum. Huc pertinet & illud Petron. in Sat. c. 31., Glires melle & papavere fparfi.) Virg. En. 1.1.v. 212. Cereale. verf. 78. Lethæo perfufa papavera fomno. & lib. 4. v. 545. Lethæa papavera. Catull. carm. 19. de Priap. v. 12. Papaver luteum fcil. propter femina in flore lutea. Propert. 1. 1. el. 21. v. 38. Lilia purpureis mixta papaveribus. Ovid. 4. Faft. v. 661. Interea placidam redimita papavere frontem Nox venit, & fecum fomnia nigra trahit. T Translate Petron. in Satyr. c. I. extr. Melliti verborum globuli, & omnia dicta factaque quafi papavere & fefamo fparfa. b. e. affectata exquifitaque verborum fuavitate condita. Proverbium de re, quæ breviffimo tempore fit. Plaut. Trin. 2. 4. 7. Confit cito, quafi fi tu objicias formicis papaverem. Servius ad Eclog. 2. v. 47. narrat ut Narciffi flos a puero cognomine in eum verfo dictus eft, ita papaveris, & anethi. hos enim omnes pueros fuiffe a diis in flores fui nominis transforPapaver de femine, feu granis ficorum. Tertull. adverf. bæret. c. 36. fub fin. Etiam de papavere fici gratiffimæ & fuaviffimæ ventofa & vana caprificus exfurgit. PAPAVERĀTUS, a, um, adject. Papaverata veftis, unwroadn's XTWD, veftis tenuis, ac delicata, a papavere. Sic a Lucilio vocatur Græcorum exemplo, quibus ua non folum notat papaver, fed etiam textum byffinum, five lineum. Nam Hefychius oxua Bucovor exponit. Sed de caufa nominis non confentiunt. Aliquibus videtur appellatio effe ex eo, quia quoddam papaveris genus effet, e quo, ut Plin. l. 19. c. 1. a med. ait, candorem lintea præcipuum trahunt. Alii cenfent, fic dici, quia mollis papaveris lanugo neretur, ftifque ex ea texeretur. Harduin. in Plin. contendit effe veftes lafed eo papaveris genere candentes. Plin. l. 8. c. 48. Crebræ papaveratæ antiquiorem habent originem, jam fub Lucilio Poeta in Torquato notatæ. Aliqui leg. paverate.

matos.

neas,

[ocr errors]

ve

PAPAVERCULUM, i, n. diminut. a papavere. Apul. de berb. c. 7. PAPAVEREUS, a, um, qui eft ex papavere, ut Papavereæ comæ Ovid. 4. Faft. verf. 438.

[ocr errors]

PAPHAGES, is, m. rex Ambraciæ, qui a leæna catulis fuis ftipata, cui forte obviam occurrit, dilaniatus fuit. Hinc PAPHAGEUS a, um, adject. Ovid. in Ibin, v. 502. Sitque Paphageæ caufa leæna necis. Al. leg. Phayllee, vel Phayllee a quodam hayllo Ambracia tyranno, a leana difcerpto. PAPHIACUS, a, um. Avien. in defcript. Orb. v. 227. Cafpite Paphiaco prodit faxofa Carambis Carambis eft in Paphlagonia Afia minoris provincia ad Pontum Euxinum, ut eft apud Plin. l. 6. c. 2. Fortaffe ibi Paphia Veneris templum fuit. Primam autem fyllabam metrica neceffitate produxit.

[ocr errors]
[ocr errors]

PAPHIE, es, f. Venus a Papho Cypri, ubi maxime colebatur. Martial. 1. 7. epigr. 73. Sive cupis Paphien, feu Ganymede cales. Aufon. Edyll. 14. de rofis v. 21. Communis Paphie dea fideris & dea floris. T Apud Colum. l. 10. v. 193. eft genus lactucæ folio puniceo, caule candido: quia in Cypro circa Paphum plurima provenit, ut ibid. ait, verf. 187. PAPHIUS, a, um, ad Paphon Cypri oppidum, Veneri facrum, pertinens. Plin. l. 11. c. 37. fect. 63. Nicocles Paphius. Tacit. 2. Hift. c. 2. Illum cupido inceffit vifendi templum Paphie Veneris inclytum per indigenas, advenafque. V. ibi reliqua. Ovid. 3. de ar. am. v. 181. Paphia myrti. Martial. 1. 8. epigr. 28. Paphia columbæ. T Paphii thyrfi apud Colum. 1. 10. v. 370. funt caules lactucæ, ut dictum eft in voce præced. Paphia lampades apud

[ocr errors]
[ocr errors]

Stat. 1. 5. filv. 4. v. 8. funt ftella Veneris, quæ vefpere furgit, & Hefperus eo tempore dicitur, prima omnium apparens. PAPHLAGON, onis, qui eft ex Paphlagonia, provincia Afiæ minoris ad Pontum Euxinum. Avien. in perieg. v. 969. Surgit Halys. tum Paphlagonum fata longa patefcunt, Et Maryandinum, gens incolit. PAPHLAGONIUS, a, um, ad Paphlagones, & Paphlagoniam pertinens ut Paphlagonia gens, Plin. l. 6. c. 2.

[ocr errors]

ut

PAPHOS, & Paphus, i, f. Io, urbs Cypri in ora occidentali, condita a Papho Pygmalionis filio, & Veneri dicata, quia mater ejus munere Veneris e ftatua eburnea in mulierem verfa fuerat eft apud Ovid. 10. Met. v. 243. & fequent. Duplex fuit: vetus, quæ & Palapaphos di&ta eft, in colle pofita; & nova nea Paphos, in plano fita. V. Plin. l. 5. c. 31. In illa celebre fuit Veneris templum: de quo Tacit. 1. 2. Hift. c. 2. paucis differit. Stat. 5. Theb. v. 61. de Venere. Illa Paphon veterem, centumque altaria linquens &c. Virg. 10. En. v. 51. Eft Amathus eft celfa mihi Paphos, atque Cythera. T Paphi in quandam aram (al. leg. arean) Veneris nunquam impluere, Tacit. z. Hiftor. c. 3. & Plin. l. 2. c. 96. & Polybius l. 16. tradidere.

[ocr errors][ocr errors]
[merged small][ocr errors]

Alia, Papia Poppea dicta, quam tulere M. Papius Mutilus, Q. Poppaus Secundus Coff. circa A. U. DCCLXI. fub Augufto, varias poenas viventibus in cælibatu, varia præmia ftatuit uxorem ducentibus, & fufcipientibus liberos. Tacit. Ann. 3. c. 25. 28. Sueton. in Claud. c. 23. & in Ner. c. 10. Aufon. epigr. 89. Jurifconfulto cui vivit adultera conjux, Papia lex placuit, Julia difplicuit. h. e. placuit quidem, uxorem ducere, quod Papia jubebat: fed difplicuit Julia lex, quæ vetabat quæftum ex uxoris adulterio facere, ut Papinian. docet Dig. lib. 48. tit. 5. leg. 8. Multa de hac lege, & Julia fimul habes apud Lipf. in excurf. ad lib. 3. Ann. Tacit. litt. C. Denique alia fuit Papia lex, apud Gell. l. 1. c. 12. qua cavebatur, ut pontificis maximi arbitratu virgines e populo viginti legerentur fortitioque in concione ex eo numero fieret, & cujus virginis ducta effet, eam pontifex max. caperet, eaque Veftæ fieret. Hanc quoque legem Papiam Poppæam quidam intelligunt, b. e. Papiæ Poppææ unum caput. Papie Tribus mentio eft in infcript.

cum,

apud Gruter. pag. 307. n. 7. L. Valerio L. fil. Papia Servio Sacerd, Jovis Tonan. Vixit ann. LXIIX. &c. Adde pag. 879. n. 6. & paz. 964. n. 7. Sunt præterea aliæ multæ, in quibus Pap. habetur: quod Papiria tutius legitur. Papia creditur adjecta fuiffe bello Sociali ultra veteres XXXV. fic dicta a gente Papia Italicarum nobiliffima. V. Panvin. de civ. Rom. c. 51. PAPILIO, onis, m. farfalla, parpaglione, ux, infectum alatum luminibus accenfis advolitans, ignavum & inhonoratum, apibus inimicerafque earum depafcens, & excrementa relinquens, quibus teredines gignuntur: fila etiam araneofa, quacumque inceffit, alarum maxime lanugine obtexens. Ita Plin. l. 11. c. 19. Adde lib. 21. 6. 14. & lib. 28. c. 10. in fin. ubi addit, cornicula his ante oculos ignava prætendi. De his loquitur etiam Colum. l. 9. c. 14. item Pallad. in Mart. fub fin. T Eft nomen commune & aliis volantium infectorum generibus. Plin. l. 11. c. 32. Eruca araneo accreta, quam chryfallidem appellant: rupto deinde cortice volat papilio. & cap. 28. Bombycas & in Co infula nafci tradunt: fieri autem primo papiliones parvos, nudofque, &c. Ovid. Met. 15. v. 372. Quæque folent canis frondes intexere filis Agreftes tineæ (res obfervata colonis) Ferali mutant cum papilione figuram. feralen dicit, quia, ut eft apud Plin. 1. 28. c. 10. extr. inter mala medicamenta, h. e. inter venena numeratur. ¶ Item militare tentorium, padiglione, ten da, canaux, quia expanfa vela habet ad fimilitudinem alarum papilionis. Lamprid. in Alex. Sever. c. 51. & 61. In procintu, atque in expeditionibus, apertis papilionibus prandit, atque coenavit. Spartian. in Pefcen. Nigr. c. 11. In omni expeditione ante omnes militarem cibum fumpfit ante papilionem. Trebell. Poll. in XXX. TJrann. de Herode, c. 16. Homo Græcæ luxuriæ cui erant figillata tentoria, & aurati papiliones, & omnia Perfica. Si difcrimen eft inter papiliones & tentoria, fortaffe eft, quod illi minoris molis & apparatus fint. Tertull. ad Martyr. c. 3. Nemo miles ad bellum cum deliciis venit, nec de cubiculo ad aciem procedit, fed de papilionibus expeditis & fubftrictis, &c.

[ocr errors]

PAPILIUNCULUS, li, m. farfalletta, parvus papilio, Tertull. de anim. c. 32. Siccitatibus gaudent locufta, papiliunculi, chamaleontes. PAPILLA, æ, f. capezzolo, papilla, d, caput, feu apex mamma, quod infans, vel pullus ore comprehendit, ita dicta, ut ait Feft. quia papulæ fimilis eft. Plin. l. 11. c. 40. Urfa mammas quaternas gerunt: delphini binas in ima alvo papillas tantum, nec evidentes, & paulum in obliquum porrectas. Colum. 1. 9. c. 11. a med. In ipfo fine cerarum velut papilla uberis apparet eminentior. Adde lib. 7. c. 3. a med. T Per fynecdoch. eft ipfa mamma mammella. Virg. 11. En. v. 803. Hafta fub exfertam donec perlata papillam Hafit. Adde Catull. Ovid. Petron. Martial. T Dicitur & de hominibus. Plin. l. 3. ep. 6. Signum effingit fenem ftantem: rari, & cedentes capilli, lata frons, contracta facies, exile collum: pendent lacerti papillæ jacent, &c. ¶ Interdum dicitur de parva papula, feu tuberculo in cute tubercoletto, puftola. Seren. Sammon. c. 10. v. 133. de elephantiafi. turpans infandis ora papillis. & cap. 64. v. 1100. Interdum exfiftit turpi verruca papilla. T Translate eft fitula, vel epiftomium. V. Mammilla.

[ocr errors]

1

[ocr errors]

PAPILLATUS દ um, in modum papille efformatus. Vetus Epigramma apud Salmaf. & Scriver. de rofis. Nafcebantur adhuc, neque erat par omnibus ætas: Prima papillatos ducebat spica corymbos, Altera puniceos apices umbone levabat, &c. PAPINIANISTA, 2, m. ftudiofus fcriptorum Papiniani. Imp. Juftinian. in epift. 2. præfixa lib. Digeftor. a med. PAPINIANUS, Jurifconfultus, Scævolæ difcipulus, Severo Imper. gratiffimus, cui moriens filios fuos commendavit. Ab Antonino Caracalla fecuri percuffus eft. Spartian. in Sever. c. 21. vocat juris afylum, & doctrinæ legalis thefaurum. Adde in Caracalla c. 4. & 8. PAPIRÍA Tribus Romana, una ex rufticis a quodam Papirio appellata eft, vel a nomine agri, qui circa Tufculum eft, ut ait Feftus. Infcript. apud Gruter. pag. 766. n. 2. C. Cæfius C. F. Papiria Ingenuus, &c. & pag. 85. n. 8. D. Junius D. F. Papir. Værgulenus &c. Meminit & Liv. extr. cap. 37. 1. 8. ubi narrat, cur inter hanc, & Polliam odia longa intercefferint. Adde Valer. Max. l. 9. c. 10. n. I. TPapiria gens, olim Papifia, & plebeja fuit, & patricia, multafque habuit familias, Mugillanorum, Crafforum, CurfoMafonum, qui patricii fuerunt: item Turdorum, Carbonum Patorum, &c. V. Cicer. Fam. 9. ep. 21. T Papiria lex de affibus, ut qui unciales erant, femunciales fierent, lata eft a C. Papirio Carbone trib. pleb. vel a C. Papirio Turdo itidem trib. plebis : memoraturque a Plin. l. 33.c. 3. Alius de civitate fine fuffragio danda Acerranis, meminit Liv. 1. 8. c. 17. extr. Aliæ fuere de confecratione de multarum æftimatione, de legibus, de tribunis pleb. que a Pitifc. in Lex. referuntur. T Vapula Papiria proverb. V. in Vapulo. ¶ Prima fyllaba corripitur, fecunda producitur. Manil. l. 1. v. 784. & Pyrrhi per bella Papirius ultor. PAPIRIĀNUS a um, ad Papirium pertinens, quod eft nomen propr. R. civis. Cic. 7. Fam. ep. 20. Papiriana domus. Liv. l. 10. c. 3. extr. Memor Papiriana fævitiæ. b. e. L. Papirii Curforis dictatoris: de quo Id. 1. 8. c. 30. & fequentib. Plin. l. 33. c. 3. Papiriana lex. V. in voce præced. Jus civile Papirianum, eft liber Sexti Papirii, in quo collectæ erant variæ leges Romanorum regum. Pompon. Dig. lib. 1. tit. 2. leg. 2. PAPO. V. Pappo.

rum,

[ocr errors]

PAPPA. V. Papa.

[ocr errors]

PAPPARIUM, ii, n. pappa, cibus, qui infantibus datur, cum a la&e fugendo removendi funt. Translate Senec. 1. 2. controv. 9. a med. Dominicæ libidini papparium facere. Al. leg. pararium.

PAPPAS, æ, m. Ajo, пάππαs, nutricius. Juvenal. fat. 6. v. 632. Timidus præguftet pocula pappas. Al. intelligunt patrem ipfum, aut avum puelli.

PAPPO, vel Papo, as, a. 1. ad pueros pertinet, cum vel cibum petunt, vel papam comedunt. Perf. fat. 3. v. 16. at cur non potius teneroque columbo, Et fimilis regum pueris pappare minutum Pofcis, & iratus mammæ lallare recufas? Plaut. Epid. 5. 2.62. Novo liberto opus eft quod pappet. Pe. dabitur: præbebo cibum. Joci caufa papper dixit, quia novum libertum ali poftulat. PAPPUS, i, m. O, antiqua lingua idem quod fenex. Unde Sponfa pappi, & Agricola, & Hermia pappi: quibus nominibus fabulas fcripfit Pomponius. Confirmat eam fignificationem Varr. 1. 6. de L. L. c. 3. Item, inquit, fignificant in Atellaneis aliquot pappum ( fic ex vett. libris emendant Turneb. & Scalig. pro quo vulgo pupum) fenem, quod Ofci cafnar appellant. V. Scalig. ad Varron. 1. 6. de L. L. c. 5. pag. 88. & Voff. in Etymol. – Ef a πέππα, avus quo fenfu etiam Latini interdum utuntur, ut Aufon. in Protreptico, feu Edyll. 4. v. 18. Pappos, aviafque trementes Anteferunt patribus feri, nova cura, nepotes. Etiam Græcis a fenilis canitiei fimilitudine fic vocatur lanugo carduorum, unde hanc quoque acceptionem habent Latini. Paul. ex Fefto: Pappi carduorum flores. Lucret. 1.3. v. 387. Veftes, nec plumas avium, pappofque volantes ¶ Item pappus dicitur lanugo cacti herbæ. Plin. 1.21. c. 16. Semen ei lanuginis, quam pappon vocant. T Item herba, quæ vocatur erigeron, vel fenecio, vel acanthis. Plin. l. 25. c. 13. ad fin. Quare cam Callimachus acanthida appellat, alii pappum. T Turnebus etiam putabat, ut ex pofthumis in Varronem 1.6. L. L. notis liquet, pappum mafium antiquitus a rufticis dictum pro lanugine meffium five fegetis. Aliter vero Scaliger cum de pappi, tum de mafii voce.

[ocr errors]

PAPULA, æ, f. puftola, bollicola, bolla, arena, tuberculum, puftula in cute. Celf. I. 5. c. 28. sect. 18. Papularum duo genera funt. alterum eft, in quo per minimas puftulas cutis exafperatur, & rubet, leviterque roditur: medium habet paulo lævius, tarde ferpit. Alterum eft, quam yeix Græci appellant: in qua fimiliter quidem, fed magis cutis exafperatur exulceraturque, ac vehementius & roditur, & rubet, & interdum etiam pilos remittit. Hæc Celf. Virg. 3. Georg. fub fin. Ardentes papulæ, atque immundus olentia fudor Membra fequebatur. Colum. 1. 6. c. 31. de equor, curat. Papulæ ferventiffimo fole ufque eo ftrigile raduntur, quoad eliciatur fanguis. Plin. l. 20. c. 7. ad fin. Lactuca eruptiones papularum leniunt. Ï d. l. 26. c. 11. ad fin. Rubentes papulas fanare. Id. l. 35. c. 17. cohibere. Id. I. 23. c. 7. movere. far venire. T Proverb. eft illud Senec. de vita beata, c. 27. a med. Papulas obfervatis alienas, obfiti plurimis ulceribus. PAPULO, as, n. I. papulas emitto. Eft Calii Aurelian. Tard. 1. 2. c. 1. & lib. 3. c. 4.

PAPYRACĚUS, a, um, ××τú, qui eft ex papyro. Plin. 1. 28. c. 11. Optime ellychnio papyraceo. Id. l. 6. c. 22. Papyraceæ na

ves.

PAPYRIFER, ra, rum, Tup, papyrum ferens. Ovid. 15. Met. v.753. papyriferi feptemflua flumina Nili. Adde Trift. 1, 3. el. 10. v. 27.

PAPYRINUS, a, um, ad papyrum pertinens. Stilus papyrinus, in fragm. Varron. apud Non. c. 2. n. 759. videtur effe, quo in papyro fcribebant.

[ocr errors]
[ocr errors]

et

PAPYRIUS, a, um, adject. papyraceus. Aufon. ep. 7. v. 47. Fac campum replices Mufa papyrium. PAPYRUS, m, & f. & Papyrum, i, n. Tup, arbufcula Egypti. Plin. l. 13. c. 11. Papyrum ergo nafcitur in paluftribus Egypti, aut quiefcentibus Nili aquis, ubi evagatæ ftagnant duo cubita non excedente altitudine gurgitum, brachiali radicis oblique craffitudine, triangulis lateribus, decem non amplius cubitorum longitudine in gracilitatem faftigiatum, thyrfi modo cacumen includens, femine nullo aut ufu ejus alio , quam floris, ad deos coronandos. Hæc Plin. V. Guilandinum & quæ adverfus eum Jof. Scalig. item adi Salmaf. Exercitat. in Solin. T Radicibus papyri incolæ pro ligno utuntur ut ait Plin. ibid. nec ignis tantum gratia fed ad alia quoque utenfilia vaforum. Ex ipfo quidem papyro (h.e. e ligno) navigia texunt: & e libro vela tegetefque, necnon & veftem, iam ftragulam, ac funes. Mandunt quoque crudum decoctumque fuccum tantum devorantes. & mox. Præparantur ex eo chartæ, divifo (libro interiore) acu in prætenues fed quam latiffimas philuras. Principatus medio, atque inde fciffuræ ordine, &c. Enumeratis deinde variis chartæ generibus, & poftremo loco emporetica, poft hanc, inquit cap. 12. papyrum eft (h. e. extimus papyri cortex) extremumque ejus fcirpo fimile, ac ne funibus quidem, nifi in humore utile. Texuntur omnes madente tabula Nili aqua turbidus liquor glutinis præbet vicem. Primo fupina tabula fcheda adlinitur longitudine papyri, quæ potuit effe, refegminibus utrinque amputatis tranfverfa poftea crates peragit. Premitur deinde prelis, & ficcantur fole plagulæ, atque inter fe junguntur, proximarum femper bonitatis diminutione ad deterrimas. Nunquam plures fcapo, quam vicena. Hactenus Plin. De navigiis ex papyro Lucan.

[ocr errors]
[ocr errors]

1. 4. v. 135. fic cum tenet omnia Nilus, Conferitur bibula Memphitis cymba papyro. ¶ De funiculo, aut vinculo papyraceo, Celf. I. 5. c. 28. fect. 12. a med. Satis eft papyrum intortum eo illinere. Colum. 1. 6. c. 6. a med. Cum fanguis fatis profluxit, inhibetur papyri ligamine. Pallad. in Februar. tit. 33. Sarmenta vitium papyro ligabis ftricto, & molli. Veget. de re veterin. 1. 2. c. 57. Papyrum candelarum purgatam fubtiliter carpis, intingis in ovi albumento. ¶ De veste Juvenal. fat. 4. v. 24. hoc tu Succin&tus patria quondam, Crifpine, papyro ? ¶ Pro charta, libello, epiftolio Juvenal. fat. 7. v. 100. Namque oblita modi millefima pagina furgit Omnibus, & crefcit multa damnofa papyro. Martial. 1. 3. epigr. 2. ad libr. fuum. Ne nigram cito raptus in culinam Cordyllas madida tegas papyro. Catull. carm. 35. ad Cecil. Poetæ tenero meo fodali, Velim Cæcilio, papyre, dicas, Veronam veniat. T Papyro ftruebantur rogi. Martial. l. 10. epigr. 97. Dum levis arfura ftruitur Libitina papyro. Adde lib. 8. epigr. 44. ¶ Papyrum neutr. gen. habet etiam Ulpian. Digeft. lib. 32. leg. 50. a med.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

PAR, paris, adject. pari, uguale, cos, æqualis, parilis, compar, fimilis. Cic. 2. de Invent. c. 22. a med. Par eft, quod in omnes æquabile eft. Id. in Orat. c. 36. Erit rebus ipfis par & æqualis oratio. Aut. ad Herenn. l. 4. c. 40. In æquos & pares faftidiofus in inferiores crudelis. Cic. 1. Offic. c. 34. ad fin. quo & pari jure cum civibus vivere. Id. 2. de nat. Deor. c. 61. E quibus vita beata exfiftit, par & fimilis deorum. Plin. initio 1. 32. Nec par aut fimile poteft inveniri. Cic. I. 1. de Orat. c. 16. Eft finitimus oratori poeta multis ornandi generibus focius ac pæne par. & cap. 55. Præclaras duas artes conftituere, atque inter fe pares, & ejufdem focias dignitatis. Id. ad Planc. 1. poft ep. 16. l. 16. ad Attic. Ad paternas neceffitudines magnam attulit acceffionem tua voluntas erga me, meaque erga te par atque mutua. Id. pro Mur. c. 9. Quam ego pari atque eadem in laude pono. Id. pro Sull. c. 2. Intelliges de hoc judicium meum & horum par & unum fuiffe. Id. in Orat. c. 12. Ut verba verbis quafi dimenfa & paria refpondeant. Id. 2. de Fin. c. 4. Verbum Latinum (voluptas) par Græco (down) & idem valens. Id. Fam. 4. ep. 9. sub fin. Ut Marcello fratri tuo aut par, aut certe proximus fim. Id. Phil. 1. c. 34. Libertate effe parem ceteris, principem dignitate. Id. Fam. 1. & ep. 6. Hominem cuivis fummorum tuæ ætatis vel ingenio, vel induftria, vel fama parem. Virg. 1. En. v. 709.jtotidemque pares ætate miniftri. Cic. de Amic. c. 9. ad fin. Ut fint pares in amore, & æquales. Liv. I. 26. c. 16. Virum fe fortiffimum a nequaquam pari ad virtutem occidi. non pari nel valore. ¶ Et cum infinito, Virg. Ecl. 7. v. 5. Et cantare pares, & refpondere parati. Et cum genitivo pro ablativo, Sil. l. 4. v. 370. tatis, mentifque pares. T Cum ablativo pro dativo, 0vid. 6. Faft. v. 804. In qua par facies nobilitate fua. Sic . 4. v. 306. Nec facies impar nobilitate fuit.) Salluft. in fragm. apud Arufian. Meff. Scalas pares mœnium altitudine. T Cum ablat. & cum præpofit. pro dativo, Salluft. in Jug. c. 15. Quem tu parem cum liberis, regnique participem fecifti. Cic. de clar. Orat. c. 59. Erant ei quædam ex his paria cum Craffo quædam fuperiora T Cum genitivo pro dativo. Cic. in Pifon. c. 4. Cujus paucos pares hæc civitas tulit. Plaut. Rud. prol. v. 49. Erat ei hofpes par illius. Lucan. l. 10. v. 382. Quem metuis, par hujus erat. Phedr. l. 4. fab. 15. v. 6. Pares dum non fint veftræ fortitudinis. Al. leg. fortitudini. T Sequentibus particulis, ac atque, quam. Cic. de clar. Orat. c. 11. Omnia fuiffe in Themiftocle paria, & Coriolano. Id. 3. de nat. Deor. c. 1. Neque mihi par ratio cum Lucilio eft, ac tecum fuit. Cef. 1. 5. B. Gall. c. 13. Pari fpatio tranfmiffus, atque ex Gallia eft in Britanniam. Nep. in Annib. c. 5. Minutium magiftrum equitum, pari ac dictatorem imperio, fugavit. Salluft. in Jug.

[ocr errors]

C. 109.

[ocr errors]
[ocr errors]
« НазадПродовжити »