tate audiendi. Id. 4. Verr. c. 55. Sufcipere invidiam atque offenfionem apud aliquem. & Verr. 2. c. 12. In odium offenfionemque alicujus incurrere. & 1. de nat. Deor. c. 30. fub fin. cadere. Id. 1. de Invent. c. 21. Offenfionem excipere. (h. e. fubire, quod Plin. lib. 35.c.4. dixit.) & ibid. lenire. & poft redit. in Sen. c. 8. oblitterare memoria beneficii. Id. 3. Verr. c. 40. vitare atque effugere. Id. ad Attic. ep. 17. accipere, & deponere. & ibid. afferre. Tacit. 2. Ann. c. 57. Offenfiones accendere. Cic. 1. de Invent. c. 53. Indignatio eft oratio, per quam conficitur, ut in aliquem hominem magnum odium, aut in rem gravis offenfio concitetur. Id. Attic. l. 13. ep. 23. Mihi majori offenfioni funt, quam delectationi poffeffiunculæ meæ. b. e. moleftiæ. Id. 4. Tufcul. c. 10. Habere ad res aliquas offenfionem atque faftidium. b. e. averfari &j faftidire. Plin. l. 19. c. 1. Hoc apud alios gratiam, apud alios offenfionem habet. b. e. aliis placet, difplicet aliis.

OFFENSIUNCULA, æ, f. levis offenfio. Cic. Fam. 13. ep. 1. Velim, fi qua offenfiuncula facta eft animi tui perverfitate aliquorum, des te ad lenitatem. fe ti fei alquanto difguftato. & pro Planc. c. 21. Vidit, M. Pifonem, in ifta ædilitate offenfiuncula accepta, fummos a populo R. effe honores adeptum. avendo provato il difgufto della ripulfa.

OFFENSO, as, avi, atum, a. 1. frequentativum ob offendo, h. c. incurro, impingo. Lucret. I. 2. v. 1057. Sponte fua offenfando femina rerum, &c. h. e. occurfando, & unum in alterum impingendo, & incurrendo. Id. l. 6. v. 1051. Cogitur offenfare igitur pulfareque fluctu Erea texta fuo. urtare. T Offenfare caput, ad parietem, aut aliud quippiam allidere dar del capo nel muro, quod in defperatione rerum fieri folet. Liv. I. 25. c. 37. Flere omnes repente, & offenfare capita. T Translate Quintil. I. 10. cap. 7. ante med. Si non interfiftentes offenfantefque brevia illa atque concifa fingultantium modo ejecturi fimus. b. e. fæpe hærentes in dicendo, ut qui ambulando impingunt in aliquid.

OFFENSOR, oris, m. offenfore, qui offendit, h. e. lædit. Arnobil. 7. pag. 216. Iras atque animos ponant, & in gratiam fuis cum offenforibus redeant.

OFFENSUS us m. daxon. Lucret. I. 4. v. 359. Cogit hebefcere eum crebris offenfibus aer. b. e. crebro incurfu, feu occurfatione. Id. l. 6. v. 332. eod. fenfu. Non igitur multis offenfibus in remorando Hæfitat. Stat. 12. Theb. v. 283. Sola per offenfus armorum, & lubrica tabo Gramina, &c. Senec. epift. 107. Per ejufmodi offenfus emetiendum eft confragofum hoc iter. per quefti intoppi. Al. leg. offenfas. Tertull. I. 4. adverf. Marcion. . 39. Lapides fancti oppofiti omnium offenfui.

OFFENSUS, a, um, qui offendit, h. e. incurrit, impingit. Ovid. 2. Faft. v. 720. & Met. 10. v. 452. Ter pedis offenfi figno eft revocata. Martial. 1. 8. epigr. 75. Expulit offenfo vitiatum pollice talum. Liv. 1. 8. c. 6. Capite graviter offenfo impactus imo ita eft faxo, ut fopiretpr. Item ea ipfa res, in quam offendimus, offenfa dicitur, h. e. currendo ita & percuffa. Ovid. Heroid. ep. 13. v. 87. Cum foribus velles ad Trojam exire paternis, Pes tuus offenfo limine figna dedit. Liv. 1. 7. cap. 36. Superfcandens vigilum. ftrata fomno corpora miles, offenfo fcuto præbuit fonitum. Plin. l. 11. c. 24. de tela aranei. Atque ut in plagis lineæ offenfæ præcipitant in finum. Martial. l. 8. epigr. 33. Craffior offenfæ bulla tumefcit aquæ. Stat. 7. Theb. v. 18. tot inftant Plaufibus, offenfique fedent ad jufta fepulcri. h. e. morantur in celebrandis juftis funeris, in quod in itinere cafu inciderunt. ¶ Item læfus, offefo, T lefo. Celf. c. 9. 1.1. Quoties offenfum corpus eft, vitiofa pars maxime fentit. Cic. Attic. I. 6. ep. 3. Cumulate publicanis fatisfactum, offenfus contumelia nemo, decreto jufto & fevero perpauci. Martial. L. 12. ep. 57. Quies nullis offenfa linguis. Aturbata. T Refertur ad animum & eft qui offenfionem incurrit, invidia laborans, invifus, caduto in difgrazia, odiato. Cic. Verr. 5. c. 62. & pro Cluent. c. 58.0 miferum atque invidiofum offenfumque paucorum culpa atque indignitate ordinem Senatorium! Id..pro Sext. c. 58. extr. Offenfum & invifum effe alicui. Item qui læfus eft ira& propterea alienatus. " infenfus, inimicus, difguftato, fdegnato, avverfo, Hirt. de B. Alex. c. 32. Offenfos iratofque animos regum precari. Cic. Attic. I. 1. ep. 17. a med. Alienatus & offenfus animus. Tufcul. 5. c. 37. Aliena & offenfa populi voluntas. Nep. in Dion. cap. 7. Offenfa in eum militum voluntate. Cic. Attic. 1. 1. ep. 5. & pro Cluent. c. 62. Quem cum effe offenfiorem arbitrarer cas litteras ad eum mifi, quibus & placarem, &c. Sueton. in Ner. c. 2. Pontificibus offenfior, quod alium, quam fe in patris fui locum cooptaffent. Juftin. I. 1. c. 9. Offenfus fuperftitionibus Egyptiorum, Apis ceterorumque deorum ædes dirui jubet. Id. l. 22. c. 4. Cum a fociis crudelitate ejus offenfis defertus effet. T Active de eo, qui lædit, offenfivo. Cic. 1. de Invent. c. 48. In ipfo (genere argumentationis) vitium erit, fi falfum fit, fi leve, fi turpe, fi offenfum, fi contrarium, &c. & cap. 49. extr. Offenfum eft, quod corum voluntatem qui audiunt lædit, ut fi quis apud equites R. cupidos judicandi Cæpionis legem judiciariam laudet. OFFERENTIA, 2 f. verbale ab offero. Tertull. 1. 4. adverf. Marcion. c. 24. Confidera caufarum offerentiam. h.e. caufas, quæ fe fe offerunt.

tus,

OFFERO, fers, obtuli, oblatum, a. anom. portare, o mettere innanzi, præfentem fifto, exhibeo prefentare, posgépw, ante aliquem fero Terent. Adelph. 3. 2. 24. & Hecyr. 5.3. 10. Oppido opportune te obtulifti mihi obviam. Cic. Attic. lib. 3. ep. 10. Ne quem ille florentiffimum reliquerat, perditum illi afflictumque offerrem. & lib. z. ep. 22. Quod fors obtulerit, id a&turus videtur. Ponitur & pro præbere, tradere, deferre, ultro dare, dare. Phadr. lib. 2. fab.

7

1. Attende cur negare cupidis debeas, Modeftis etiam offerre quod non petierint. Caf. 1. 6. B. Gall. c. 41. Optatiffimum Ambiorigi beneficium obtulerant. Terent. Adelph. 5. 9. 21. Dii tibi femper omnia optata offerant. Horat. l. 3. od. 16. in fin. bene eft cui Deus obtulit Parca quod fatis eft manu. TItem afferre, recare, apportare. nam ob pro ad etiam ponitur. Lucil. apud Non. c. 4. n. 339. Ut nunc hac re mihi opem & auxilium offeras. Cic. Verr. 6. c. 49. Multis in difficillimis rebus præfens auxilium ejus (numinis) oblatum eft. Terent. Hec. 5. 3. 18. Quantam obtuli adventu meo lætitiam Pamphilo hodie! Catull. carm. 63. de nupt. Pel. Thet. v. 247. Thefeus qualem Minoidi luctum Obtulerat mente immemori, talem ipfe recepit. Lucil. apud Non. loc. cit. Homines ipfi hanc fibi moleftiam ultro, atque ærumnam offerunt: ducunt uxorem

Item pro exhibere, polliceri, efibire, offerire. Liv. I. 40. c. 23. In omnia ultro fuam offerens operam. T Item pro inferre, Tcrent. Hecyr. 5. 1. 14. Offerre immerenti injuriam. 3. 3. 23. vitium virgini. Cic. 2. Phil. c. 38. ftuprum alicui. Id. pro Sext. c. 21. extr. mortem hoftibus.pro Rofc. Amer. c. 13. mortem parenti. Et pro opponere. Virg. 6. En. v. 291. ftrictamque aciem venientibus offert. Et pro injicere. Cic. 10. Fam. ep. 12. Recitatis litteris, oblata religio Cornuto eft pullariorum admonitu. & lib. 15. ep. I. a med. Neque multi funt, & diffugiunt qui funt, metu oblato. T Aliquando pro opponere, opporre. Cic. ad Brut. ep. 15. ante med. Romani ut veni, ftatim me obtuli Antonii fceleri atque dementiæ. Plaut. Pan. 1. 3. 17. & 4. 2. 30. Moram offerre alicui. TEt pro exponere Cic. 1. Offic. c. 24. Ne offeramus nos periculis fine caufa. Id. pro Sext. c. 28. a med. Vitám suam offerre in difcrimen Id. 1. Tufcul. c. 15. Offerre fe ad mortem pro patria. Id. pro Mil. c. 34. extr. & Caf. l. 7, B. Gall. c. 77. ultro fe morti offerre pro aliquo . T Et pro objicere. Cic. de Amic. c. 18. Ut ne criminibus aut inferendis dele&tetur, aut credat oblatis TEt pro immittere. Id. pro Dom. c. 24. Domus ardebat non fortuito, fed oblato incendio. T Pro donare, dicare, confecrare Deo, vel Ecclefiæ, Chriftiani fæpe ufurpant. Prudent. Cathemer. 5. v. 150. & perifteph. 13. de S. Laurent. v. 75. TOfferre facrificium, Sulpic. Sever. dial. 2. c. 2. h. e. Miffam agere. OFFERTUS. V. Effertus. OFFERUMENTA, æ, f. Staffilata, botta, lividura cicatrice, plaga & vibex oblata, impreffaque tergo: metaphorice ab offerumentum, quod dicitur de donariis, quæ in templorum parietibus hærent. Plaut. Rud. 3. 4. 47. Ni offerumentas habebis plures in tergo tuo, quam ulla navis longa clavos. OFFERUMENTA, orum, n. 2.x, donaria quæ diis offeruntur. Festus.

OFFICIALIS, le, to mepi novos, ad officium pertinens, vel de officio tractans. Ulpian. Dig. I. 38. tit. 1. leg. 6. Fabriles opera ad heredes tranfeunt, officiales non tranfeunt. h. e. quæ in officii & obfequii præftatione confiftunt. Id. lib. 12. tit. 6. leg. 26. a med. Si libertus operas patrono exhibuit non officiales, fed fabriles. Lactant. 1. 6. c. 11. 18. ante med. M. Tullius in fuis officialibus libris hoc idem fuadet. T Abfolute eft minifter Magiftratus, officiale. Apul. 1. 1. Metam. Edilis jubet officialem fuum infuper pifces infcendere, & pedibus fuis totos obterere. Infcript. apud Gruter. pag. 422. n. 7. Officiales ejus ( Confulis) Provinciæ Aquitaniæ. Ulpian. Dig. lib. 36. tit. 4. leg. 5. ad fin. Aut per viatorem aut per officialem Præfecti introducendus eft in poffeffionem. Tertull. I. 1. adverf. Marcion. c. 25. ad fin. Æmulationi occurrant neceffe eft officiales fuæ, ira, difcordia, odium, &c.

.vis

OFFICINA, æ, f. lavoro, facimento, operazione, doTEλEspès, effectio, confectio, fabricatio: quafi opificina: vel ab Officio pro efficio Plin. l. 11. c. 2. In magnis corporibus facilis officina, fequaci materia, fuit in his infectis) tam parvis quæ ratio , quanta quam inextricabilis perfectio! T Sæpius eft locus, in quo artifices opera faciunt, bottega, pyesaprov. Differt ab apotheca, in qua res conditæ affervantur: & a taberna, in qua venales proftant. Cic. 1. Offic. c. 42. Opifices omnes in fordida arte verfantur. nec enim quidquam ingenuam poteft habere officina. Cef. 1. 1. B. Civ. c. 34. & Nep. in Agefil. c. 3. Officinis armorum inftitutis, magna induftria bellum apparavit. Horat. 1. 1. od. 4. v. 7. dum graves Cyclopum Vulcanus ardens urit officinas. Plin. l. 35. c. 10. circa nied. Apelles Alexandro in officina imperite multa differenti filentium comiter fuadebat. Id. I. 16. c. 6. Officinæ ærariorum. Id. l. 9. c. 38. tingentium. Id. . 36. c. 22. tonftrinarum. & lib. 35. c. 11. a med. fullonum. & cap. 12. plaftarum. & lib. 18. c. 10. ærariæ & chartariæ. Colum. I. 8. c. ult. cetariorum. h. e. in quibus pifcium falfamenta fiunt. T Videtur dici etiam de taberna. Suer. de Grammat. c. 23. Cum officinas promercalium veftium exerceret. T Translate Cic. 2. Phil. c. 14. Cujus domus quæftuofiffima eft falforum comimentariorum, & chirographorum officina. Id. pro Rofc. Amer. c.46. Officina nequitiæ, & diverforium flagitiorum omnium. Liv. 1. 39. c. 8. ad fin. Falfi teftes, falfa figna, teftimoniaque ex eadem officina exibant. Cic. de clar. Orat. c. 8. Ifocratis domus cun&tæ Græcia quafi ludus quidam & officina dicendi. Id. 1. de Legib. c. 13. Philofophi, qui quafi officinam inftruxerunt fapientiæ. Plin. l. 11. cap. 37. fedt. 72. Pulmo fpirandi officina, attrahens ac reddens animam. Colum. 1. 8. c. 3. 4. 5. officinam vocat ornithonem, feu gallinarium in villa: quia ibi gallina ova pariunt. OFFICINATOR, oris, m. artiere, maftro, fabbro, artefice, padron di bottega, durpyès, officinam exercens, in officina laborans, artifex, faber. Vitruv. fub fin. 1. 6. Cum magnificenter opus perfectum afpicietur, ab omni poteftate impenfæ laudabuntur: cum fubtiliter, officinatoris probabitur exactio. Apul. I. 9. Metam. Forenfi negotia

offici

officinator nofter attentus ferias nobis fecit. Infcript. apud Gruter. pag. 74. n. 1. Officinatores monetæ aurariæ Cæfaris, Felix lib. Optio, & exactor auri, argenti, æris, &c. Adde pag. 1066. n. 5. OFFICIO, is, eci, a. 3. impedire, far contro nuocere, pregiudicare

a

PT, impedio, obfto, obfum, noceo; ex ob, & facio. Cic. pro Rofc. Amer. c. 2. Ei pecuniæ vita Sex, Rofcii obftare atque officere videtur. & cap. 38. in fin. Cur te mihi offers, ac meis commodis, officio fimulato, officis & obftas? Lucret. l. 1. v. 975. Prohibere & officere, quominus, &c. Salluft. in Jug. c. 62. in fin. Cum alii in anguftiis ipfi fibi properantes officerent. Cic. 2. de nat. Deor. cap. 19. Umbra terræ foli officiens noctem efficit. Id. Tufcul. 5. c. 32. fub fin. Diogeni Alexander offecerat apricanti. Id. 3. Offic. cap. 16. Demoliri ædes, quarum altitudo officeret aufpiciis Id pro Rab. Poft. cap. 16. Officere luminibus. V. Lumen. Salluft. in Jug. cap. 56. extr. Aciem, quo hoftium itineri officeret, latius porrigit. Id. in Catil. c. 28. extr. Officere confiliis alicujus. Liv. 1. 2. c. 2. libertati. Id. in præfat. I. 1. nomini. h. e. famæ. Salluft. in Catil. c. 6. Timor animi auribus officit. Plin. l. 6. ep. 29. Nec vero Ifocrati, quo minus haberetur fummus orator, offecit, quod infirmitate vocis impediebatur. Plin. alter l. 20. c. 7. extr. Lactuca officiunt claritati oculorum. Virg. 1. Georg. v. 69. officiunt lætis frugibus herbæ. T Paffive Lucret. l. 2. v. 154. corpufcula inter fe retrahuntur, & extra Officiuntur, uti cogantur tardius ire. b. e. impediuntur. T Cum accufativo Hirt. de B. Afric. c. 61. Cæfar adverfariorum excurfionibus iter officere non intermittit. impedire chiudere.

OFFICIOSE, adverb. offiziofamente, cortefeniente, eλe, cum officio. Cic. de Amic. c. 20. Quod officiofe, amice & cum labore aliquo fuo factum queant dicere. Id. l. 6. Attic. ep. 1. ad fin. Officiofius fecit, quod, &c. Plin. l. 10. ep. 32. Officiofiffime venit ad me. OFFICIOSITAS, atis, f. offiziosità, cortesia. Sidon. carmi. 23. v. 478. Seu nos eximii fimul tenebat Nectens officiofitas Marini. OFFICIOSUS, a, um, offiziofo, pronto a far piacere, cortefe, obbligante, dapaπautinos, qui libenter, vel probe officium, feu beneficium alicui exhibet, five qui obfequi alteri multum ftudet. Cic. 1. 13. Fam. ep. 21. extr. Hominem pudentein, & officiofum cognofces. Id. pro Planc. c. 19. Officiofa amicitia. Id. pro Mil. c. 5. Officiofi labores. Id. in Pifon. c. 23. Officiofiffima natio candidatorum. Senec. ep. 99. a med. Officiofa pietas. Horat. l. 1. cp. 7. v. 8. fedulitas. Ovid. 3. ex Pont. ep. 2. v. 17. voluntas. l. 4. ep. 2. v. 5. Orba tamen numeris ceffavit epiftola nunquam Ire per alternas officiofa vices. Id. 4. Trift. el. 7. v. 3. Tempore tam longo cur non tua dextera verfus Quamlibet in paucos officiofa fuit? Cic. pro Rofc. Com. c. 6. a med. Eft ne quifquam, qui tibi purior, pudentior, humanior, officiofior, liberaliorque videatur? Verr. 3. c. 24. Lampfaceni fumme in omnes cives R. officiofi. Aliquando officiofs per jocum di&ti funt | impudici, & obfceni, in rebus turpibus facile obfequentes. Senec. in præfat. 1.4. excerpt. controv. ad fin. ¶ Officiofus dolor apud Cicer. Tufcul. 3. cap. 28. ad fin. eft qui recte & ratione fufcipitur, & juftam caufam habet, ita ut ad officium pertineat dolere, ut fi quis doleat, quod fapiens non fit. Officiofus abfolute, fervus, qui in balineis veftimenta lavantium fervat. Petron. in Sat. c. 92. At ego ne mea quidem veftimenta ab officiofo recepiffem, nifi notorem dediffem. Al. aliter

næ,

OFFICIPERDA, æ, m. & Officiperdus, i, qui officium, feu beneficium perdit, dum gratiam non reddit. Cato in diftichis 1. 4. n. 43. Gratior officiis quo fis mage carior, efto, Ne nomen fubeas, quod dicitur officiperda. T Alio fenfu in Gloff. Ifid. Officiperdi, qui fui laboris non habent remunerationem . Catoni quoque dicuntur officiperdi. Hæc Ifid. qui allatos Catonis verfus refpicere videtur. Sed uterque locus parum habet auctoritatis in lingua Latina. De diftichis Gatonis multa Fabric. in Biblioth. Lat. 1. 4. c. 1. fect. 8. OFFICIUM, ii, n. dovere, obbligo, carico, affunto, puntualità, offizio, To danov, quod quifque efficere debet, obfervata locorum, temporum, & perfonarum ratione: congruus actus uniufcujufque perfoid, in quod quifque debet incumbere, ut ipfum pro loci, temporis, & perfonæ qualitate reddat effectum. Unde in familia bene inftituta dicimus omnes in officio effe oportere, ideft agere quæ debent. Et a verbo officio, quod ex ob, & facio. Nam olim officere idem fuit quod efficere nunc tantum fumitur pro obeffe. Vel per fyncopen dicitur pro opificium. Cic. 3. de Fin. c. 27. Eft autem officium, quod ita factum eft, ut ejus probabilis ratio reddi poffit. & infra. Quod autem ratione actum fit, id officium appellamus. Id. l. 14. Fam. ep. 1. ad fin. Si erunt in officio amici, pecunia non deerit. T Officium duplex eft, o mésor, ideft officium medium feu commune inchoatum & κατόρθωμα ideft officium rectum, feu perfectum. Cic. 1. & 3. Offic. 3. & 4. Fin. Elegantiffimæ funt hujus vocis locutiones. Liv. 1. 8. c. 19. ad fin. Elle in officio. ftar in dovere. Tevent. Adelph. 1. 1. 44. Officium fuum facere. far il fuo debito. Nep. in Milt. c. 7. & in Cim. c. 2. Redire ad officium. ritornare a' fuoi doveri. Cic. 15. Fam. ep. 20. Effe frequenter in officio. h. e. fæpe in officio fuo adimplendo verfari. Id. 5. Fam. ep. 17. Omnia officia amicitiæ diligenter fan&teque fervare. Id. ad Attic. 1. 3. ep. 15. Exfequi officia. Id. 3. Fam. ep. 8. Fungi officio (quod Terent. Heaut. 3. 3. 19. fungi officium dixit.) Id. divin. Verr. c. 14. Satis facere officio. Plin. l. 10. ep. 56. Implere officii fui partes. Cic. Attic. l. 1. ep. 3. Manere in officio. Plaut. Trin. 3. 2. 71. Meminiffe officium fuum. Contra Cic. 1. Offic. c. 9. Officium fuum deferere. & cap. 10. Difcedere ab officio. Fam. 7. ep. 3. Deeffe officio fuo. Id. pro Sull. c. 20. Vir fingulari officio in rempubl. b. e. qui de republ. optime eft meritus. Id. Verr. 3. c. 51. Summo officio præditus homo. b. e. qui omnino

id, quod decet, ftrenue facit. Suet. in Tiber. c. 11. Officii. duxi:, exorare patrem, ftimò fuo debito. Cic.1. de Orat. c. 31. Oratoris officium eft, dicere ad perfuadendum accommodate. In re obfcena of ficium eft turpe obfequium. Propert. I. 2. el. 18. v. 24. Ovid. 3. Amor. el. 7. v. 24. Petron. in Sat. c. 140. & Senec. in præfat. 1. 4. excerpt. controv. ad fin. ¶ Ex officio, per debito, per obbligo. Ulpian. Dig. lib. 21. tit. 1. leg. 31. a med. Id in tutore & curatore dicendum erit, ceterifque, qui ex officio pro aliis interveniunt T Suprema officia. h. e. funera. Tacit. 5. Ann. c. 2. Quod fupremis in matrem officiis defuiffet. ¶ Officium etiam dicitur, cum quis honoris caufa alteri adeft. Juvenal. fat. 2. v. 134. Quæ caufa officii? quid quæris? nubit amicus. Plin. l. 1. ep. 9. Officio toga virilis interfui. Sueton. in Claud. c. 26. extr. Celebrare officium nuptiarum alicujus. Et quoniam proprium hominis officium eft,

alteri pro viribus prodeffe, & omnibus gratificari, & benefacere factum eft, ut officium accipiatur pro beneficio, beneficio, fervigio. Cic. de Amic. c. 20. Odiofum fane genus hominum officia exprobrantium. Colum. 1. 2. c. 15. Licet filicem fine injuria vicini, etiam cum officio decidere. Magiftratus quoque officium dicitur, quia jus, quod cuique debetur, reddit, vel quia populo opem fert, vel quia honoris gratia inftitutus eft. Sueton. in Vefpaf. cap. 21. Deinde perlectis epiftolis, officiorumque omnium breviariis. Plin. in Paneg. c. 91. de Prefectura erarii. Nondum biennium compleveramus in officio laboriofiffimo & maximo. Hinc illa JCtorum, Cavere apud officium, deponere apud officium, &c. Paul. Dig. lib. 2. tit. 4. leg. 17. & Ulpian. ibid. tit. 8. leg. 7. extr. T Sumitur etiam pro quovis munere publico, carica. Caf. l. 3. B. Civ. c. 5. Præerat Egyptiis navibus Pompejus, Afiaticis Lælius, Syriacis Caffius. toti tamen officio maritimo Bibulus præpofitus cuncta adminiftrabat.

Et pro apparitore, aut officiali. Hermogenian. lib. 21. tit. 2. leg. 74. Si juffu judicis rei judicata pignus captum per officium diftrahatur. Tertull. de fuga in perfecut. c. ult. Officia militaria redimere. ¶ Officium Pretoris apud Plin. junior. eft locus, ubi Pra tor jus dicit, vel comitatus, qui honoris caufa Prætori adeft, l. 1. ep. 5. Paucos poft dies ipfe me Regulus convenit in Prætoris officio. illuc me perfecutus, fecretum petit.. OFFIGO, & Obfigo, is, xi, &tum, a. 3. ficcare attaccare, conficcare, xadanów, infigo, configo, figendo firino. Caro R. R. cap. 48. Eain terram tabula aut pedibus complanato, furcas circum offigito. Al. leg. affigito. Plaut. Moftell. 2. 1, 12. Dabo ei talentum, primus qui in crucem excucurrerit: fed ea lege, ut offigantur bis pedes, bis brachia. Al. leg. offringantur : al. aliter. Liv. L. 33. c. 5. ad fin. Ita denfos offigunt implicantque ramos. Al. leg. affigunt. Apul. 1. 4. Metam. Grandi clavo manuni ducis noftri nifu fortiffimo ad oftii tabulam offigit. OFFIRMO, &c. V. Obfirmo. OFFLECTÓ, is, a. 3. piegare, ex, contra flecto, deflecto. Plaut. Rud. 4. 3. 74. At ego hinc offlectam navem, ne quo abeas : OFFOCO, as, a. 1. ftrangolare, fauces conftringo, fuffoco. Flor. 1. 2. c. 11. Cum offocandas invicem fauces præbuiffent. Al. leg. effocandas. Tertull. de Idololatr. c. ult. Quicumque fluctus ejus offocant: omnis vortex ejus ad inferos deforbet. T Dixerunt etiam offuco, ab eadem radice. Paul. ex Fefto: Offucare, aquam in fauces ad forbendum dare.

mane.

πι

OF

mus oleæ fronde gentili tegat, Thefeu. ¶ Fuit etiam fymbo lum pacis: unde pacem petentes oleæ ramum præferebant vittis circumdatum Liv. 1. 24. c. 30. & lib. 29. c. 16. ubi ait proprium Græcorum hunc morem fuiffe, & lib. 30. cap. 36. Virg. 8. Æn. v. 116. & 128. & Stat. Theb. 12. v. 492. &c. T De coronis ex olea V. in Oleaginus. TIn dativo plur. eft oleis. Virg. 2. Georg, v. 420. Contra non ulla eft oleis cultura. Oleabus dixit Cn. Gellius, fed reprehenditur a Charif. 1. 1. pag. 40. Putsch. V. Afina. OLEACÉUS, a, um, fimile all'olio, Ελαιώδης oleofus. Plin. l. 35. c. 15. Bitumen pingue, liquorifque oleacei. Harduin. in MSS. nufquam fe reperiffe ait oleacei, fed in aliis aliud. Item oleæ fimilis fimile all olivo. Plin. l. 21. c. 4. a med. Alia funditur e caule malvaceo folia oleacea habente. Ita edition. vet. 1470. & 1472. cetera, & Harduin. habent folia oleæ. OLEAGINEUS, &

to.

OLEAGINUS, a um, di olivo, ¿ndos, qui eft ex olea arbore. Caso R. R. c. 48. Oleagineum feminarium Varr. 1. 1. R. R. c. 40. Oleaginea femina. Virg. 2. Georg. v. 31. Truditur e ficco radix oleagina ligno. Plin. l. 17. c. 18. Taleas oleaginas tripedaneas faciInter militares coronas poftrema eft oleaginea, qua uti folent, qui in prælio non fuerunt, fed triumphum procurant, ut Gell. 1. 5. c. 6. docet. Quo pertinet illud Pauli ex Fefto: Oleagineis coronis miniftri triumphantium utebantur quod Minerva dea belli effe putabatur. Hinc Virg. 3. Georg. inducto Cæfare triumphante, verf. 21. Ipfe caput tonfæ foliis ornatus oliva Dona feram. Ea donati funt etiam cives, qui pacis componendæ & fervandæ in civitate fuiffent auctores. Nep. in Thrafyb. c. ult. Huic pro tantis meritis honoris corona a populo data eft, facta duabus virgulis oleaginis. Præterea etiam victores univerfim hujufmodi ferto Athenis coronabantur, ut Plin. l. 15. c. 4. tradit : item in minori, bus triumphis ovantes : & turmæ equitum Idib. Juliis in tranfve&tione. Id. ibid. TEft etiam oleæ fimilis. Colum. 1. 3. c. 2. a med. inter varia vitium genera oleagineam, feu oleaginiam enumerat. Plin. quoque oleagineani uvam memorat 1. 14. c. 3. nuper inquit, inventam a fimilitudine oliva. ¶ Item colorem olei habens. Plin. l. 37. c. 5. ad fin. Berylli oleagini. OLEAMEN, inis, &

OLEAMENTUM, i, n. voces a Scribon. Largo compofit. 222. & 269. ufurpatæ, quibus fignificatur aliquid ex oleo factum, v. gr. unguen

tum.

OLEĀRIS, re da olio, ad oleum pertinens. Oleares cotes, quæ oleo perfunduntur ut aquarie, quæ aqua. Plin. l. 34. c. 14. a med. OLEARIUS, a, um, da olio, ad oleum pertinens, hops. Plin. l. 32. c. ult. Cochleæ rotundæ in ufu oleario. h. e. ad oleum hauriendum, & decapulandum. Id. l. 15. c. 8. Dolia olearia, & cados amurca imbui, ne bibant oleum. Cic. de Sene&t. c. 16. & Cato R. R. c. 3. Cella vinaria, olearia. Scavola Dig. lib. 50. tit. 4. leg. 5. Olearii mercatores. T Olearius abfolute eft qui oleum facit, aut vendit oliandolo ἐλαϊστής ἐλαιοπώλης . Colum. 1. 12. c. 50. Diligentes olearii. Plaut. Capt. 3. 1. 29. Omnes compacto rem agunt, quafi in velabro olearii. Adde Infeript. apud Gruter. pag. 466.

1. 7.

,

OLEASTELLUS, li, m. genus oleæ Calabricæ, ita dicta a fimilitudine oleaftri. Colum. l. 12. c. 49. extr. Item parvus frutex cujus flos liguftrum. V. Liguftrum. OLEASTER, ftri, m. olivo felvatico, oleaftro olea filveftris. Gloff. Pbil. Oleafter, dypisnaix. Virg. 2. Georg. v. 182. Indicio eft tractu furgens oleafter eodem Plurimus. verf. 314. Infelix fuperat foliis oleafter amaris. Plin. l. 17. c. 18. Inferitur oleafter calamo & inoculatione. Id. l. 16. c. 44. Olympia oleafter, ex quo primus Hercules coronatus eft, & nunc cuftoditur religiofe. Id. l. 15. c. 4. Athene victores olea coronant, Græci vero oleaftro Olympiæ.. OLEĀTUS, a, um, ežerai, cum oleo factus, ut Pultes oleatæ apud Cal. Aurelian. Acut. l. 2. c. 37. a med.

OLEITAS, atis, f. raccolta dell' olive, collectio olivarum, & confectio olei, item oleæ legendæ tempus, olivitas. Cato R. R. cap. 68. Ubi vindemia, & oleitas facta erit, prela extollito. & cap. 144. Se fe oleam non furripuiffe ea oleitate ex fundo L. Manlii. OLENĭDES, æ, m. patronym. Oleni filius, 'svidas. Val. Flacc. 1.3. v. 204. Phoceaque Oleniden, Lelegum qui pulfus ab oris, &c. OLENIE, es, f. V. Olenius in fine.

OLENIUS, a, um N'anos, ad Olenum pertinens, quæ eft urbs Achaja, apud Plin. l. 4. c. 5. inter Patras, & Dymen: vel Etolia, feu Eolia, apud Hygin. Poet. Aftron. 1. 2. c. 13. ( fic enim ibi legendum monent Critici Olenon in Ætolide non in Aulide) de qua Senec. in Troadib. v. 826. Olenos tectis habitata raris Ovid. Faft. 5. v. 251. Quod petis, Oleniis, inquam, tibi miffus ab arvis Flos dabit. T Cupra Olenia in Fabulis eft capra Amalthææ circa Olenum nata & nutrita, quam ferunt Jovi puello lac præbuiffe, ob idque inter aftra translatam. V. Amalthea. Ovid. 5. Faft. v. 113. Nafcitur Oleniæ fidus pluviale capella. Id. Heroid. ep. 18. v. 188. quid cum mihi læferit æquor Plias, & Arctophylax, Oleniumque pecus? Stat. 6. Theb. v. 423. nec Oleniis manant tot cornibus inbres. Id. l. 3. v. 25. Olenium aftrum.

lenie, es capra Olenia, l. 5. v. 130. deus cui patria Calydon Ætoliæ urbs. lib. 2. v. 541. OLENS, entis, odorifero, odorofe, odorus, odorifer, odoratus, vidrs. Ovid. 1. de ar. am. v. 95. Aut ut apes faltufque fuos, & olentia na&tæ Pafcua Id. 10. Metam. v. 729. olentes mentæ Stat. 12. Theb. v. 622. olens Hymettus. Id. l. 1. filv. 2. v. 21. olens thymbra. Juvenal. fat. 14. v. 269. faccus olens b. c. aromatum ple

nus. Sæpius eft male olens, putidus, putente, puzzolente, Surwars Plaut. Men. 5. 2. 111. Hunc proteram lenonem olentem edentulum. Virg. 2. Georg. v. 134. animas, & olentia Medi Ora fovent illo. Horat. l. 1. fat. 2. v. 30. olente in fornice ftantem. Id. 1. 1. od. 17. v. 7. Olentis uxores mariti. b. e. hirci. Ovid. 2. ex Pont. ep. 10. v. 25. & olentia ftagna Palici. h. e. olentia fulphure, ut Id. ait lib. 5. Mer. v. 405. Lucan. l. 7. v. 821. olentes agri b. e. inhumatis cadaveribus. T Translate Au&. dial. de Oratorib. c. 22. Jub fin. Quædam procul arceantur. " ut jam oblitterata & olentia. b. e. quafi fitum & mucorem redolentia. OLENTIA, æ, f. odor. Tertull. I. 2. adverf. Marcion. c. 22. Suavis olentia gratiæ, OLENTICA, orum, loca mali odoris. Paul. ex Fefto. OLENTICETUM, i, n. fterquilinium. Apul. in Apolog. Semper in olenticetis fuis jaceat. Al. leg. oleticetis, aboletum.

OLEO, es, lui, (& olevi in compofitis ) n. 2. olire, ulire, olezzare, w, odorem fpiro, redoleo. Tum de bono, tum de malo odore dicitur. Plaut. Moft. 1. 3. 120. Cum una multa jura confundit cocus quid oleant, nefcias nifi id unum ut male olere intelligas Cic. Attic. I. 2. ep. 1. Mulieres ideo bene olere > quia nihil olebant, videbantur. Horat. I. 1. ep. 10. v. 19. Deterius Libycis olet, aut nitet herba lapillis & ep. 19. v. 5. Vina fere dulces oluerunt mane Camena. Cic. 3. de Orat. c. 25. a med. Unguentum magis laudari, quod ceram, , quam quod crocum olere videatur Terent. Adelph. 1. 2. 37. Obfonat, potat, olet unguenta de meo Propert. 1. 4. el. 7. v. 32. Cur nardo flammæ non oluere meæ ? 0vid. Heroid. ep. 15. v. 76. Non Arabo nofter rore capillus olet. Id. 5. Met. v. 405. Perque lacus altos, & olentia fulphure fertur Stagna Palicorum. Ulpian. Dig. lib. 21. tit. 1. leg. 12. Is, cui os oleat, an fanus fit, quæfitum eft. cui puzza il fiato. Adde Martial. 1. 12. epigr. 87. & V. Olens. ¶ Translate eft indicare, prodere fapere, moftrare. Cic. in Orat. c. 45. ad fin. Quid illud non olet, unde fit Id. 3. de Orat. c. 12. Quædam certa vox Romani generis urbifque propria, in qua nihil fonare, aut olere peregrinum poffit. Id. 1. de nat. Deur. c. 26. Epicurus nihil olet ex Academia, nihil ex Lyceo, nihil ne e puerilibus quidem difciplinis. Id. pro Rofc. Com. c. 7. Supercilia illa penitus abrafa olere malitiam. & clamitare calliditatem videntur. Varr. 1. 4. de L. L. c. 10. fub fin. Sabinorum linguam olent. Quintil. in fi. cap. 1. 1. 8. Et verba & vox hujus alumnum urbis oleant, ut oratio plane Romana videatur, non civitate donata. Plaut. Men. 1. 2. 59. Olfacta. quid olet? Pe. furtum, fcortum, prandium Id. Aulul. 2. 2. 39. Aurum huic olet. b. e. quafi odore fe prodit. ¶ Non bene olet, qui bene femiper olet a D. Hieronymo ad Demetriad. ep. 8. ad fin. tribuitur Petronio fed habetur etiam apud Martial. I. 2. epigr. 12. & dicitur de iis, quibus cum vel corpus morbo aliquo, vel vitiis fœteat animus, exquifitiore cultu utuntur. ¶ Olo, is, in 3. conjugat. Plaut. Pan. 1. 2. 56. Quæ tibi olant ftabulum, fellam, &c. Adde in fragm. apud Diomed. I. 1. pag. 378. Putsch. Afran. & Pompon. apud Non. c. 2. n. 603. Sic in illo Plauti Moftell. 1. 1. 41. Non omnes poffunt olere unguenta exotica, ut tu oles. Prifcian. 1. 8. pag. 838. & lib. 9. pag. 866. vult olere panultima correpta dici ut conftet jambici metri ratio. OLEOSUS, a um, pieno d'olio, oliofo, s'reucidus oleo plenus, vel pinguis ad fimilitudinem olei. Plin. l. 27. c. 1. de myagro berba. Semen oleofum. Id. I. 28. o. 9. circa med. Quod fupernatat, butyrum eft, oleofum natura..

OLETUM, ti, n. oliveto, uliveto ἐλαιῶν , locus oleis confitus : ab olea. Cato R. R. c. 1. De omnibus agris vinea eft prima, fecundo loco hortus irriguus, tertio fali&tum , quarto oletum, quinto pratum. Adde cap. 3. 6. & 61. Item locus mali odoris : ab oleo es ut ubi cacatur, & mejitur: & metonymice ftercus aut urina hominis, unde malus odor exfiftit. Feftus: Olerum, ftercus huinanum. Veranius: Sacerdotula in facrario Martiali fecit oletum. Perf. fat. 1. v. 112. hic, inquis, veto, quifquam faxit oletum. Pinge duos angues. pueri, facer eft locus, extra Mejite. OLEUM, i, n. olio, no, pinguis liquor oliva. Cic. de Senet. c. 11. Inftillare oleum lumini. Horat. 1. 2. fat. 3. v. 125. Caules ungere oleo meliore. Virg. Æn. 5. v. 135. juventus Nudatos humeros oleo perfufa nitefcit. Ovid. 3. Trift. el. 12. v. 21. ubi perfufa eft oleo labente juventus. T. Oleo tranquillior, proverb. de leni, minimeque iracundo, quia omnium liquorum leniffimum oleum eft, più quieto dell' olio. Plaut. Pan. 5. 4. 66. Ita hanc canem faciam tibi oleo tranquilliorem. TOleum operan perdere, aliud de iis, qui fumptum & laborem incaffum impendunt, & fruftra conantur: perder il ranno e'l fapone: ductum, opinor a lucubrantibus : : vel, ut alii volunt, a coquis, qui cum cibos corruperint, & condimentum, & la

cureos,

& laborem perdidere. Cic. Fam. 7. ep. 1. & Plaut. Pan. 1. 2. 119. Sic Cic. Attic. 1. 2. ep. 17. Hæc non deflebimus, ne & opera & oleum philologia noftræ perierit. Ad lucubrationem certe referuntur illa ejufd. Attic. 13. ep. 28. Ante lucem cum fcriberem contra Epide eodem oleo & opera exaravi nefcio quid ad te . Juvenal. fat. 7. v. 98. Vefter porro labor fecundior, hiftoriarum Scriptores : petit hic plus temporis, atque olei plus. T Oleum camino addere, aliud, de quo V, in Caminus. T Olei conficiendi rationem tradit accurate Colum. 1. 12. c. 50. Adde Caton. R. R. c. 64. &fequentib. Varron. R. R. c. 55. l. 1. & Plin. l. 15. c. 6. ¶ Olei ufus fuit maxime in palaftra. Ungebantur enim ut firmiores effent, & ut adverfarii manibus facilius elaberentur. Hinc metonymice pro palaftra ponitur. Catull. carm. 62. de Aty, v. 65. Ego gymnafii fui flos , ego eram decus olei. Cic. 1. de Orat. c. 18. Nitidum quoddam genus eft verborum, & lætum, fed palæftræ magis & olei quam hujus civilis turbæ ac fori. b. e. contentionis, difputationis Olei fictitii plura funt genera, quafique palæftræ litterariæ. nempe liquoris olei fimilis ex variis rebus expreffi. Recenfet ea Plin. l. 15. c. 7. OLFACIO, is, eci, a&tum, a. 3. odorare, fiutare, annafare, do@pairoMou, odorari, odorem percipere: dictum pro odefacio, (ab odor, & facio quo Veteres ufi funt, Fefto tefte. Cic. Tufcul. 5. c. 38. Quidam difputant, quæ afpectu percipiantur, ea non verfari in oculorum ulla jucunditate, ut ea, quæ guftemus, olfaciamus, tractemus, audiamus. Verburg. reperit olefaciamus in quodam MS. Catull. carm. deos 13. ad Fabull. in fin. Quod ( unguentum) tu cum olfacies, rogabis, Totum ut te faciant, Fabulle, nafum. Plin. l. 11. c. 37. Sect. 5o. Delphini fagaciffime olfaciunt. TOlfacere labra lacte imbuere fapore lactis, per catachrefim. Varr. 1. 2. c. 2. R. R. ad fin. Si agnus ad matris mammam non accedet admovere oportet, & labra agni ungere butyro, aut adipe fuilla, & olfacere labra la&e. To labra repetitum videtur a Varrone non effe. T Translate eft præfentire, deprehendere, fubodorare, fcoprire. Cic. Agrar. 1. c. 4. Quifnam tam abftrufus ufquam nummus videtur , quem non architecti hujufce legis olfecerint? Terent. Adelph. 3. 4. 32. ( al. 3. 3. 42.) Non fex totis menfibus olfeciffem, quam ille quidquam cœperit? Petron. in Satyr. c. 93. Si aliquis ex his nomen poetæ olfecerit, totam concitabit viciniam . OLFACTĀTRIX. V. Olfactrix.

OLFACTĀTUS um, fiutato, annafato, odorato, fæpe olfactus Plin. l. 28. c. 16. circa med. Membrana partus afinarum accedente morbo comitialium, refiftit. OLFACTO, as, avi, atum, a. 1. fiutare spesso, annafare, fæpe olfacio, & olfacio fimpliciter. Plaut. Men. 1. 2. 56. Summum me olfactare oportet veftimentum Plin. l. 20. c. 14. a med. Pulegii ramum in tertianis olfactandum dari. Id. fub fin. 1.18. Boves cælum olfactantes.

OLFACTORIUM, ii, n. florum, vel odorum fafciculus, olfactus gratia, doppeтptov. Plin. l. 30. c. 11. Sicut & lethargum olfactoriis excitari. Id. 1. 20. c. 9. circa med. Brafficæ arida farina in olfactorio collecta. cunziera.

OLFACTRIX icis, f. quæ olfacit. Sic Plin. l. 17. c. 24. vocat vitem, quæ raphanum, & laurum odore fentit, & ab eis recedit. Ita legit Harduin. ex MSS. Alii olfactatrix.

&

OLFACTUS, us, m. l'odorare, odoramento гopиs, actus olfaciendi. Plin. l. 21. c. 21. de thymo. Datur & comitialibus, quos correptos olfactus excitat thymi. Id. l. 32. c. 3. Teftes fibris fternutamenta olfactu movent. TItem ipfa odorandi facultas fenfus, l'odorato. Plin. l. 11. c. 37. fect. 5o. Delphini nec olfactus veftigia habent, cum olfaciant fagaciffime. Id. I. 1o. c. 70. Pifcibus olfactum effe manifefte patet, quippe non omnes eadem efca capiuntur, & prius quam appetant, odorantur. OLFACTUS, a, um, fiutato, annafato, doppardes, olfaciendo perceptus. Plin. l. 23. c. 8. ad fin. Laurus folia trita, olfactaque fubinde, peftilentia contagia prohibent. Id. 1. 20. c. 17. ante med. Gith diftillationem narium difcutit tufum in linteolo, olfactum.. OLFICUS. V. Alphicus.

T Pro

tan

orat. Philippi contra Lepid. Tumultum ex tumultu ferunt, Saturnini olim, poft Sulpicii, dein Marii, nunc Lepidi fatellites. nuper Cic. 15. Fam. ep. 20. Cum ad amorem meum aliquantum olim difcedens addidifti. Terent. Andr. 3. 3. 13. Alium effe cenfes nunc me, atque olim, cum dabam? Pleonafmus eft in illo ejufd. Eun. 2. 2. 15. Olim ifti fuit generi quondam quæftus apud fæclum prius Plin. l. 3. c. 5. Oppidum Formiæ, Hormiæ prius olim di&um. T Pro jamdudum, jampridem. Plin. alter l. 8. ep. 9. Olim non librum in manus, non ftilum fumpfi: olim nefcio, quid fit otium, quid quies. è gran tempo, che, &c. Sic Senec. ep. 77. Olim jam nec perit quidquam mihi, nec acquiritur. Juvenal. fat, 6. v. 345. Audio, quid veteres olim moneatis amici. da gran tempo. Sic Suet. in Aug. c. 30. Alveum Tiberis laxavit, ac repurgavit comple1 tum olim ruderibus. Petron. in Satyr. c. 22. Syri illi ftertere quam olim dormientes cœperunt. come fe foffe buona pezza che dormivano. Lucan. 1. 5. v. 769. nonne olim cafu pendemus ab uno ?> che non è egli gran tempo, &c? Al. leg. non olim cafu pendemus ab uno. h. e. non olim modo, fed etiam nunc. ¶ Olim furores apud Catull. carm. 67. ad Manl. & olim amicitias carm. 94. ad Calvum, & olim annis apud Val. Flacc. 1. v. 53. dicta quidam putant per ὑφ ̓ ἕν, h. e. οἱ πάλαι θυμό, αἱ πολοι φιλίας, τα πριν τη qua ratione dixit Virg. ante malorum, Terent. femper lenitas, Propert. l. 1. el. ult. v. 2. femper amicitia. V. Hyphen. T Refertur etiam ad tempus futurum, pro aliquando, pofthac, una volta. Quintil. l. 10. c. 1. a med. Sunt clari hodieque, & qui olim nominabuntur. Plin. in Paneg. c. 15. Verum hæc olim in præfentia quidem &c. Virg. 4. En. v. 625. Exoriare aliquis noftris ex offibus ultor, Qui face Dardanios ferroque fequare colonos Nunc, olim quocumque dabunt fe tempore vires. Phedr. l. 4. fab. 10. v. 8. 0lim cum adfcriptus venerit pœnæ dies. Horat. I. 2. od. 10. v. 17. fi male nunc & olim fic erit. Ovid. 3. Amor. el. 11. v. 7. dolor hic tibi proderit olim. Horat. l.1. fat. 6. v. 85. Nec timuit, fibi ne vitio quis verteret olim fi, &c. Tibull. 1. 3. el. 5. v. 23. Elyfios olim liceat cognofcere campos. Adde Lucil. Turpil. & Afran. apud Non. cap. 4. n. 333. Interdum ponitur pro quando tunc, fequente cum aut ubi. Plaut. Trucul. 1. 1. 45. Nunc lenonum plus eft fere, quam olim mufcarum eft, cum caletur maxime. Adde Mil. 1. 1. 1. & Pan. 1. 2. 142. & Trin. 2. 4. 122.) Horat. l. 2. fat. 3. v. 60. Non magis audierit, quam Fufius ebrius olim Cum Ilionam edormit.. Virg. de fcopulo En. 5. v. 125. tumidis fubmerfum tunditur olim Fluctibus, hiberni condunt ubi fidera cori: Tranquillo filet. T Item pro aliquando, qualche vol ta nullo defignato tempore Horat. l. 1. fat. 1. v. 25. ut pueris olim dant cruftula blandi Doctores, elementa velint ut difcere prima. Virg. 8. Æn. v. 391. Non fecus atque olim tonitru cum rupta corufco Ignea rima micans percurrit lumine nimbos. Servius exponit, fere, ut folet. TrItem pro unquam. Plaut. Afin. 3. 3. 128. An quid eft olim falute melius? evvi mai cofa? ¶ Si olim quando, fi unquam, fe mai una volta. Virg. Ecl. 10. v. 33. o mihi tum quam molliter offa quiefcant, Veftra meos olim fi fiftula dicat

non "

OLISIPONENSIS, fe, ad Olifiponem pertinens, quæ eft urbs Hifpania in ora occidentali in Lufitana provincia in ora Tagi fluminis nunc Lisbona. Plin. l. 4. c. 22. & lib. 8. c. 42. ad fin. Hinc Olifiponenfis ager, Id. I. 37. c. 7. Olifiponenfe promontorium, Id. I. 4. c. 21. Olifiponenfes incolæ, Id. l. 9. c. 7. T Sunt qui fcribunt Olyfipo, & Olyffiponenfis. fabulantur enim ab Ulyffe conditam. Sed contra funt Veteres Infcriptiones apud Gruter. pag. 252. n. 5. 261. n. 6. 273. n. 2. & 901. n. 17. &c. OLITOR, oris, m. ortolano, unapos, xxxvoans, qui olerum horλαχανοπώλης, tum exercet, & olera vendit. Varr. l. 5. de L. L. c. 3. a med. Vinalia ruftica dicuntur ante diem XII. cal. Sept. quod tum Veneri dedicata ædes, & horti ejus tutelæ affignantur, ac tum funt feriati olitores. Colum. l. 10. v. 228. Quæ (carmina ) canat inter opus mufa modulante putator Pendulus arbuftis olitor viridantibus hortis . Id. & cit. Ï. 10. & cap. 3. l. 11. olitoris curam & officia fufe defcribit. T Scribitur & bolitor. V. Olus. OLITORIUS, a, um, da ortolano, da erbaggi, pnds, ad olitorem & hortum pertinens. Liv. l. 21. c. 62. Olitorium forum. h. e. ubi olera venduntur. Ulpian. Dig. lib. ult. tit. 16. leg. 198. Olitorii horti. Plin. l. 19. c. 8. Lactuce genus lati caulis, adeo ut oftiola olitoria ex his factitari prodiderint. T Scribitur & bolitorius

V. Olus.

OLIDUS, a, um, di cattivo odore, duodas, qui male olet. Horat. l. 1. ep. 5. v. 29. Sed nimis areta premunt olidæ convivia capræ. Petron. in Satyr. c. 21. Nos bafiis olidiffimis inquinavit. Plin. 1. 25. c. 5. Succum olidis auribus inftillare. Martial. I. 10. epigr. 37. olida vulpes. Id. 1. 1. epigr. 50. olidæ veftes murice. V. Murex. T: Item odoratus, odorofo. Colum. l. 12. c. 17. Acetum in vafa picata bene olida diffunditur.& cap. 38. Vinum purgatur, & in amphoras beT Item fimpliciter one picatas, & bene olidas diffunditur. lens, che ha odore. Rutil. in Itiner. v. 624. l. 1. Atque olidum doAtas noffe cubile canes OLIGOCHRONIUS, a, um, di corta vita, oYoxpórios, qui brevem vitam vivit. Græca vox ab xiyos, paucus, brevis, & Xpóros, ὀλίγος χρόνος tempus. Jul. Firmic. l. 3. c. 5. & lib. 4. c. 1. & 8. OLIM, una volta, per lo paffato, già, manau, quodam tempore, quondam: & refertur ad tempus præteritum, five longinquum, five proximum. Plaut. Stich. 4. 1. 33. Fuit olim fenex: ei filiæ duæ erant, &c. Cic. 10. Attic. ep. 1. Qui mihi, quod fæpe foleo recordari, dixit olim, &c. Id. 2. de Orat. cap. 43. Sic enim olim loquebantur. Id. Attic. l. 6. ep. 2. circa med. Ante lucem inambulabam domi ut olim candidatus. & lib. 12. ep. 39. Si effent ullæ neceffaria litteræ, ut erant olim, cum, &c. Sueton. in Domit. c. 8. Corneliam abfolutam olim, dehinc longo intervallo repetitam atque convictam, defodi imperavit. Tacit. 1. Hift. c. 67. Gens olim armis virifque, mox memoria nominis clara. Cic. 2. de Divin. c. 25. Quid oftenta aut Lacedæmonios olim, vel nuper noftros adjuverunt? Salluft. in Tom. III.

OLIVANS, antis, olivas colligens. Plin. l. 15. c. 3. Olivantibus lex antiquiffima fuit: oleam ne ftringito, neve verberato. OLIVARIUS, a, um, da uliva, &'xounos, ad olivam pertinens, olearius. Colum. 1. 12. c. 47. extr. Olivariæ metretæ. Al. leg. oleariz. Pompon. Dig.lib. 33. tit. 7. leg. 21. Molæ olivariæ. OLIVETA, æ, f. olivitas. Feft. V. Olivina. OLIVETUM, ti, n. uliveto, no, locus olivis confitus, oletum . Cic. de nat. Deor. l. 3. c. 36. Vineta, fegetes, oliveta In tabula auctionis apud eund. 2. Agrar. c. 25. Jugera CC. in quibus olivetum K k fieri