riculum aut incommodum conjun&tum habet, Cic. Phil. 1. cap. 11. Video fit odiofum habere eundem iratum & armatum , quam Terent. Hecyr. 3. 4. 9. Ita ufque advorfa tempeftate ufi fumus. Par. odiofum !

tute

ODIUM, ii, n. odio, avverfione, uicos, invidia, offenfio. Cic. 4. Tufcul. c. 9. Odium eft ira inveterata. Id. pro Balb. c. 13. Gens diffidens a populo R. odio quodam atque diffidio. Id. 2. Verr. c. 12. In odium offenfionemque populi R. irruere. Tacit. Ann. 3. t. 10. Odium & invidia apud multos valent. Cic. 2. de Fin. c. 24. & lib. 10. ad Attic. ep. 8. Venire in odium acerbiffimum perdita multitudini. Nep. in Lyfand. c. 1. Pervenire in odium Græciæ . Plin. l. 28. c. 8. circa med. Omnibus odio venire. Cic. de Provinc. Conful. c. 10. Eft mihi odium cum aliquo. Id. Fam. 12. ep. 10. ad fin. & pro Mur. c. 40. Effe odio alicui. effer in odio. & lib. 2. ad Attic. ep. 21. Effe alicui in odio. Id. pro leg. Manil. c. 22. Apud aliquem in odio effe. Id. 2. Verr. c. 14. extr. Magno odio effe apud aliquem. Ovid. de remed. Amor. v. 124. odio habere verba monentis. Plaut. Men. 1. 2. 2. & Perf. 2. 2. 24. Quod viro effe odio videas tibi odio habeas. Cic. de Amic. cap. 1. Capitali, odio diffidere ab aliquo. Id. 11. Attic. ep. 17. Aliquorum odiam fubire. Offic. 1. e. 42. Incurrere in odia hominum. Id. in Vatin. c. 3. Cum odium diuturnum, quod in bonos jam inveteratum habebatis, faturare cuperetis. Nep. in Attic. c. 10. Magno odio in aliquem ferri. Plin. i. 28. c. 8. poft med. Odium conciliare alicui. Id. l. 8. c. 18. gerere adverfus aliquem. Cic. poft redit. ad Quir. c. 1. concipere in aliquem. Ovid. 3. Amor. el. 11. v. 43. movere. Cic. 1. 2. de Orat. c. 51. ftruere. & ibid. creare. & lib. 1. de Invent. c. 53. concitare Id. poft redit. ad Quirit. c. 9. Odium vel precibus mitigari poteft vel temporibus reipubl. communique utilitate deponi, vel difficultate ulcifcendi teneri, vel vetuftate fedari. Id. 1. Agrar. c. 1. Nomen imperii in commune odium vocare. render odiofo a tutti & pro Dejot. c. 6. Omnium odia in fe convertere. Id. pro Mil. c. 15. Omnia in illum odia civium ardebant. Plin. l. 17. c. 1. Odio accenfum effe. Id. l. 9. c. ult. flagrare. Id. 1. 7. c. 27. laborare. Cic. pro Dom. c. 17. Placare odium. Id. pro Rabir. Poft. c. 6. reftinguere. Id. pro Marcell. c. 10. inflammare. & ibid. lenire. Id. Attic. l. 9. ep. 1. incendere alicujus in alterum. Liv. 1. 4. c. 32. extr. explere. Tacit. Ann. 13. c. 15. intendere. & lib. 1. c. 10. remittere. Cic. 2. Phil. c. 36. Magnum me cujufpiam rei odium cepit. Cal. ad Cicer. Fam. 8. ep. 3. Odia, quæ premunt aliquem, fublevare. Ovid. 14. Met. v. 71. In odium alicujus quippiam facere. Plin. l. 20. c. 18. Odium vitæ facere. far venir in odio la vita. Sic Quintil. l. 1. cap. 3. facere odium ftudiorum. Habere odium, odio effe odio laborare. Cic. Q. Fr. l. 3. ep. ult. Petron. in Satyr. c. 84. & Senec. ep. TOS. Pro odiffe Cic. Phil. 5. c. 14. Habere magnum odium fervitutis. ¶ Sufcipere odium, fubire, incontrare. Cic. Attic. 6. ep. 1. med. Magnum odium Pompeji fufcepiftis. T Pro concipere, concepire. Nep. in Datam. c. 10. extr. Sufcipere odium erga aliquem. ¶ Transfertur ad naturalem difcordiam rerum inanimatarum. Plin. l. 19. c. 5. poft med. Odium raphanis cum vite maximum: refugitque juxta fatos. Id. 1. 2. c. 103. Quidam amnes odio maris fubeunt vada, ficut Arethufa. Significat etiam averfationem, abominationem, aborrimento, averfione, Cic. Attic. 1. 4. ep. 2. Cum horas tres fere dixiffet, odio & ftrepitu Senatus coactus eft aliquando perorare. Metonymice eft moleftia, faftidium, ja, moleftia, faftidio. ex his enim odium nafcitur. Plaut. Trucul. 1. 2. 23. Petima mane. Aftaph. optime, odio es. Terent. Eun. 5. 6. 2. Neque agri, neque urbis odium me unquam percipit. Plaut. Pan. prol. v. 5o. Nifi moleftum eft, nomen dare vobis volo Comœdiai : fin odio eft, dicam tamen. Id. Curcul. 4. 2. 13. Genus eft lenonium, uni mufcæque, culicefque, pedefque, pulicefque, odio, & malo, & moleftiæ. T Item odiofa affiduitas, & molefta inftantia, importunità, affedio. Terent. Hecyr. 1. 2. 48. Tundendo, atque odio denique effecit fenex. Plaut. Afin. 2. 4. 40. Perii hercle jam hic me abegerit fuo odio. 5. 2. 71. Me quidem miferam odio enecavit. Per convicium dicitur de homine odiofo. Plaut. Mil. 3. 3. 48. Rogare mirum eft, populi odium quin noverim. Id. Rud. 2. 2. 13. Deorum odium atque hominum. Id. Bacch. 4. 7. 22. Qui terræ odium inambulat, & jam nihil fapit. or ax das aprpus. ¶ De eo, qui odit alterum. Plaut. Pan. 1.2. 139. & 180. Obfecro hercle te, voluptas hujus, atque odium meum, hujus amica mammeata, mea inimica & malevola. ODO, onis. V. Udo.

་

no

ODONTITIS herba inter fœni genera eft, cauliculis denfis ab eadem radice, geniculatis, triangulis, nigris: in iis folia habet parva, & femen in aliis hordeo fimile, florem purpureum. Cauliculi decocti dentium dolori medentur: unde nomen. nam odes, dvros, dens. Plin. l. 27. c. 12.

ODOR, oris, m. odore, ulimento, douà, qualitas rerum, quæ naribus & odorando percipitur. Cic. 2. de nat. Deor. c. 56. Nares, eo quod omnis odor ad fupera fertur, recte furfum funt. Lucret. Í. 4. verf. 675. res multas effe neceffe eft, Unde fluens volvat varius fe fluctus odorum. Catull. carm. 67. ad Manl. v. 144. Odore fragrans. Cic. de Senect. c. 17. Suavitas odorum, qui afflantur e floribus. Id. Verr. 5. c. 9. ad fin. Ut odor Apronii teterrimus oris & corporis, quem ne beftiæ quidem ferre poffent, uni ifti fuavis & jucundus videretur. Phedr. l. 3. fab. 1. v. 3. Odorem avide trahere naribus. Celf. 1. 7. c. 29. Odor foedus. Salluft. in Catil. c. 58. Locus odore fœdus. Virg. 4. Georg. v. 49. gravis odor. Salluft. in fragm. apud Philargyr. ad loc. Virg. cit. levis. h. e. fuavis, & gratus. Plin. l. 21. c. 25. non inelegans. Id. I. 27. c. 8. afper. Id. l. 20. c. 17. excigatiffimus. Id. I. 12. c. 19. ad fin, molliffimus. Id. I. 21. c.7. Açer

odor.

ibid. aeutus. Id. l. 15. c. 28. dilutus. Id. l. 12. c. 17. med. aggravans capita. paulo fup. ferus, & quodammodo folitudinem redolens. Îd. l. 15. c. 3. extr. argutus. Id. I. 13. c. 2. potentiffimus. Id. l. 7. c. 15. dirus. Id. Ï. 21. c. 4. anguftus. h. e. minus late fe fpargens. Id. l. 12. c. 25. a med. Succus odore aufterus. Valer. Flacc. 1. 4. v. 493. fragrat acerbus odor. Juvenal. far. II. v. 74. odoris mala recentis. Virg. 2. Georg. v. 132. arbor late jactans odorem. Id. 1. n. v. 407. Ambrofiæque come divinum vertice odorem Spiravere. Horat. l. 2. od. 15. v. 7. Violaria fpargunt odorem Prudent. Tepi sep. 14. in Rom. v. 335. arbores quæ funt odori, quæque vernant efui. Plin. l. 21. c. 7. Odor hebetatur. Id. l. 13. c. 1. evanefcit & defluit. Id. I. 28. c. 9. a med. aboletur. Id. 1. 13. c. 8. Odoris vehementia Id. l. 12. cap. 25. a med. ignavia. Id. l. 31. c. 6. vaftitas. Id. l. 19. c. 3. fuavitas. Id. 1. 5. c. 1. ad fin. gravitas. ¶ Odores interdum funt res odorata, aromata, unguenta, odori, aromi, profumi. Cic. 3. Tufcul. c. 18. extr. Fafciculum ad nares admovere, incendere odores. Colum. l. 12. c. 20. Ad prædi&um modum mufti adjici debent ii odores, nardi folium iris Illyrica, coftum, &c. Horat. l. 1. od. 5. v. 2. Perfufus liquidis odoribus. Tacit. 16. Ann. c. 6. Corpus differtum odoribus conditur. Tibull. l. 1. el. 3. v. 7. Affyrii odores b. c. nardus, amomum, &c. Sic Lucan. 1. 8. v. 731. odores Eoi. T In fingulari num. Catull. carm. 67. ad Manl. v. 144. & Senec. in Hippol. v. 393. Affyrius odor. T Hoc fenfu fere tus excipitur. Cic. Verr. 6. c. 35. Ture, odoribufque incenfis. Verr. 7. c. 57. Purpuram Tyriam, tus, atque odores proferebant. Horat. in fin. ep. 1. 1. 2. vicum vendentem tus & odores. Adde Tibull. 1. 2. el. 2. v. 3. & Plin. l. 5. ep. 16. ¶ Interdum abfolute de malo odore dicitur puzza. Varr. 1. 4. de L. L. c. 5. Locus putidus odoribus ex fulfure & alumine. Salluft. in Jug. c. 48. Cum odos, aut pabuli egeftas locum mutare fubegerat. Petron. in Satyr. c. 117. fub fin. Strepitu obfceno fimul & odore viam implebat. Catull. carm. 70. ad Virr. odore affligere aliquem. Plin. 1. 23. c. 2. Acetum fcyllinum odorem oris tollit. Sueton. in Calig. c. 27. Jub fin. Offenfus putrefacti cerebri odore. Adde Valer. Flacc. 1. 4. v. 455. T Translate eft indicium, præfenfio, fentore, indizio. Cic. pro Cluent. c. 27. Cannutius peritus homo, qui quodam odore fufpicionis Stalenum corruruptum effe fenfiffet, &c. Id. Attic. 1. 4. ep. 16. Res fluit ad interregnum, & eft nonnullus odor dictatura. Id. Verr. 7. c. 61. Odore aliquo legum recreatus. Id. 3. de Orat. cap. 40. Odor urbanitatis. Lactant. l. 6. c. 12. a med. Quafi odore quodam veritatis retenti. T Dicitur & odos in recto ut calos, labos, vapos, &c. Lucret. 1.6. v. 952. permanat odos, frigufque, vapofque. Ita legit etiam Non. c. 8. n. 27. Adde Plaut. Capt. 4. 2. 35. quemadmodum legit etiam Prifcian. 1.1. pag. 557. Putsch. & V. Colos. ODORAMEN, inis, n. idem ac odoramentum. Macrob. lib. 1. Saturn. in præfat. a med. Confufura videlicet omnium fuccos odoraminum in fpiramentum unum. ODORAMENTUM, ti, n. cofa odorifera, aroni, odore, pwux, res odorata, odores. Colum. lib. 11. c. 2. poft med. Odoramenta, quibus condire vina confueverint. Plin. l. 15. c. 7. a med. Pretiofiora odoramenta admifcere. ODORARIUS, a, um, ad odores pertinens ut Odoraria myrrha, Plin. l. 12. c. 16. Magifter odorarius, in Infcript. apud Reinef. claff. 11. n. 81. l. e. qui odoramenta, aut unguenta conficit & vendit myrobathrarius. ODORATIO, onis, f. odoramento, odorato, copnors, actus odorandi olfactus. Cic. Tufcul. 4. c. 9. Qualis eft hæc aurium delestatio, tales funt oculorum, & tactionum & odorationum & faporum. Item ipfe odorandi fenfus, l'odorato. Lactant. de opif. c. 10. Auditus in duas aures, vifus in duas acies, odoratio in duas nares a fummo artifice divifa eft. ODORATIVUS, a, um, odoratus. Apul. de herb. c. 79. fub fin. Semen nigrum odorativum. ODORĀTUS, us m. l'odorare, coepnors, olfactus, actus odorandi. Cic. 2. de nat. Deor. cap. 63. Eorum jucundus non guftatus folum, fed odoratus etiam & fpectatus. ¶ Item fenfus, feu facultas odorandi, odorato. Plin. l. 11. c. 4. Infe&ta habent oculos aliqua & odoratum. Adde Cicer. 4. Acad. cap. 7. T Item odor, odore. Plin. l. 25. c. 13. ante med. Cicuta folia coriandri teneriora, gravi odoratu. ODORĀTUS, a, um, odorofo, odorifero, vidrs, gratum odorem habens, odorifer. Virg. 2. Georg. v. 119. Quid tibi odorato referam fudantia ligno Balfama? Id. 7. Æn. v. 13. Urere odoratam cedrum. Ovid. 2. Faft. v. 703. Hortus odoratis fuberat cultiffimus herbis. Colum. fub fin. 1. 8. Odorata pabula. Plin. l. 21. c. 7. Dulcia raro odorata. itaque & vina muftis odoratiora. Id. 1. 28. cap. 8. circo med. Odoratiffimi flores. Id. l. 26. c. 8. a med. Herba odorati faporis, & jucundi. Ovid. 1. de ar. am. v. 521. Nec male odorati fit triftis anhelitus oris. Sil. l. 17. v. 658. Odorati Indi. b. e. quorum regio odoramentorum ferax Sic Tibull. I. el. 5. v. 36. odorati Armenii. & Propert. l. 4. el. 3. v. 64. Raptave odorato carbafa lina duci, h. e. regi, vel imperatori Parthorum vel Affyriorum, quorum contermina eft Arabia odorum ferax. ¶ Item odorem aliunde habens, odore imbutus, profumato, odorofo. Horat. l. 3. od. zo. v. 14. Sparfum odoratis humerum capillis. Id. 1. 2. od. II. v. 15. rofa Canos odorati capillos. Auós. Claudian. I. 1. de laudib. Stilich. v. 58. odoratæ ara. b. e. ture fumantes. Ovid, 2. de ar. am. v.734. Sertaque odorata myrtea ferte come. Adde Propert. I. 3. el. 12. v.

་

28. & Val. Flacc. 1. 6. v. 129.

I.

ODORIFER, a, um, odorifero, odoroso, Torvosμos, gratum odorem ferens, odorus, odoratus. Propert. I. 2. el, 10. v. 23. Defit odori

feris ordo mihi lancibus. Sil. I. 16. v. 310. odoriferis afpergit floribus aras. Plin. lib. 5. cap. 11. Arabia odorifera. b. e. odoramentorum ferax. nam, ut eft apud Tibull. l. 4. el. 2. v. 18. Cultor odorate dives Arabs fegetis. Sic Ovid. 4. Met. v. 209. Gens odorifera. b. e. Perfæ. ODORISEQUUS, a, um, odorem fequens, odorans, odore veftigans. Liv. Andron. apud Terentian. Maur. de metr. pag. 2426. Putsch. Dirige odorifequos ad certa cubilia canes. Verfus pos. Agnofcit hanc vocem etiam Serv. ad illud 4. n. verf. 132. & odora canum vis.

ODORO, as, avi, atum, a. i. dar odore, profumare, apwμxtilw, odore imbuo, odorum facio. Ovid. 15. Met. v. 734. & odorant aera fumis. Colum. I. 9. c. 4. Crocus colorat, odoratque mella. Avien. in Arat. v. 1430. & cælum fulphure odorat. ODOROR, aris, atus fum, dep. 1. odorare, annafare, fiutare, d'œapaiyoua, olfacio, odorem percipio, ex odore aliquid deprehendo. Plaut. Men. 1. 2. 55. Agedum, odorare hanc, quam ego habeo, pallam . quid olet? Id. Mil. 2. 2. 113. Ibo odorans, quafi canis venaticus. Colum. I. 6. c. 2. Nares boum perfricato, ut hominem difcant odorari. Horat. epod. 6. v. 1o. projectum cibum odorari. Plin. l. 10. c. 69. Aquila clarius cernunt, vultures fagacius odorantur. 1 Tranflate eft explorare, inveftigare, quærere, tentare, ricercare, indagare, fpiare, andar in traccia. Cic. Verr. 6. cap. 13. Ita odorabantur omnia & perveftigabant, ut ubi quidque effet, aliqua ratione invenirent. Id. poft redit. in Sen. c. 6. ad fin. Hi voluptates omnes veftigant, atque odorantur. Verr. 4. c. 54. Quid cuique accidiffet, quid cuique effet neceffe, indagare & odorari folebat. Id. Attic. I. 4. ep. 8. extr. Tu velim e Fabio, fi quem habes aditum, odorere, & iftum convivam tuum deguftes. Id. 2. de Orat. c. 44. Omni mente in ea cogitatione curaque verfor, ut odorer quam fagaciffime poffim, quid fentiant, quid exiftiment, quid exfpectent. Id. Attic. I. 14. ep. ult. Cupio odorari diligentius, quid futurum fit. Id. in Pifon. c. 34. An tu parum putas investigatas effe a nobis labes imperii tui, ftragefque provincia? quas quidem nos non veftigiis odorantes ingreffus tuos, fed totis volutationibus corporis, & cubilibus perfecuti fumus. Id. pro Cluent. c. 30. a med. Albiana pecunia veftigiis ne nobis odoranda eft, an ad ipfum cubile, vobis ducibus venire poffumus? Id. 2. Agrar. c. 24. extr. Committite his hominibus hæc omnia, quos odorari hune decemviratum fufpicamini. h. e. fi cupide petere, anxie quærere. Id. 4. Attic. ep. 14. Tu velim > quid forte novi habes, & fi quid forte de comitiis, de republica foles enim hæc feftine odorari) fcribas ad me. prefentire, aver fentore. Al. leg. feftive. Aut. dial. de Orat. c. 19. Si quis odoratus philofophiam, & ex ea locum aliquem orationi fuæ infereret in cælum laudibus ferebatur. h. e. leviter deguftaffet. ODORUS, a, um, di buon odore, odorofo, "vormos, gratum odorem emittens. Vox fere Poetica. Ovid. 9. Metam. v. 87. Odorus flos . ld. l. 1. de ar. am. v. 287. odora arbor. h. e. myrrha. Stat. 6. Theb. v. 104. & odoro vulnere pinus Scinditur. Senec. in Oedip. v. 496. odorum thymum. Martial. 1. 6. epigr. 8o. Tantus veris honos, & odora gratia Flora. Plin. l. 20. c. 17. Optimum autem Creticum. nam & jucunde olet. Proxinium Smyrnæum, odorius. ¶ Item graveolens. Claudian. de VI. Conful. Honor. v. 324. Luftralem fic rite facem, cui lumen odorum Sulfure cæruleo, nigroque bitumine fumat, &c. in Conful. Probi, & Olybr. verf. 256. & Nar vitiatus odoro fulfure . Item qui fagaciter odoratur. Virg. 4. En. v. 132. Maffylique ruunt equites, & odora canum vis. ODOS. V. Odor in fi.

ODRYSE, arum, m. populi Thraciæ, ubi fontes Hebri funt. Plin. 1. 4. c. II.

ODRYSIUS, a, um ad Odryfas pertinens & fere pro Thracio ponitur. Ovid. 6. Met. v. 490. Odryfius rex. & de remed. amor. v. 459. tyrannus. b. e. Tereus Thraciæ rex. Id. 2. de ar. am. v. 130. Odryfius dux. b. e. Rhefus. Id. 1. 3. Amor. el. 12. v. 32. Odryfius Itys. Sil. l. 7. v. 570. Odryfius Boreas. Stat. 1. 1. Achill. v. 485. Odryfiam Gradivus in haftam Surgit. Val. Flacc. I. 4. v. 467. Odryfiæ rex inclytus ora. Martial. 1. 7. epigr. 79. Odryfios jam pax Romana triones Temperat. Claudian. in procem. 1. 2. in Rufin. v. 18. Odryfiæ nives. Id. de III. Conful. Honor. v. 147. Odryfius Hebrus Senec. in Thyeft. v. 273. Odryfia domus. b. e. Terei regis Thraciæ. Val. Flacc. l. 5. v. 100. Carmina quin etiam vifos placantia manes Odryfius dum rite movet. b. e. Orpheus. & verf. 440. Odryfium carmen. b. e. Orphei. ¶ Odryfi, orum, Thraces. Ovid. 1. ex Pont. ep. 8. verf. 15. Odryfiis inopino Marte peremptis. Claudian. lib. 2. in Rufin. verf. 425. Da caput Odryfiis: truncum mereantur Achivi.

do

ODYNOLYTEN, durohúty, h. e. folventem dolores (ab ddur, ὀδυνολύτην, οδύνη lor, & Auw, folvo) appellarunt remoram pifcem, quod adalligata gravidis partus folveret, & dolores fedaret, tefte Plin. l. 32. c. I. ubi al. leg. odynolyontem, quod idem fignificat. ODYSSEA, æ, f. Οδυσσεία celebre Homeri opus de Ulyffis erroribus: ab O'durasus, Ulyffes. Ovid. 2. Trift. v. 375. Aut quid Odyffea eft, nifi femina propter amorem, Dum vir abeft, multis una T Eft etiam Latina Odyffea Livii Andronici petita procis?

cu

jus meminit Cic. in Bruto, c. 18. Gell. l. 3. c. 16. l. 7. c. 7. & l. 18. c.9. item Servius ad Æn. 1. v. 96. &c.

nos. Al. aliter leg. TOeenfis, adject. Plin. l. 5. c. 4. Civitas Eenfis. & cap. 5. fub fin. Proximo bello, quod cum Eenfibus Romani geffere.

AGRIUS, a, um, Oxyeos, ad Eagrum pertinens, quod est nomen regis Thraciæ, item fluvii ejufdem regionis " ex quo Hebrus nafcitur: unde & pro Thracio fumitur. Virg. 4. Georg. v. 524. Eagrius Hebrus Ovid. 2. Metam. v. 219. Virgineufque Helicon, & nondum Eagrius Hamus. b. e. in quo nondum Orpheus a Bacchis difcerptus fuerat. Ditus eft enim Oeagrius Orpheus, tum quia Thrax, tum quia natus creditur ex agro fluvio, vel rege, & Polyhymnia, feu Calliope, ut Hygin. fab. 14. tradit. Manil. I. 5. v. 321. Qua quondam fonitum referens agrius Orpheus. Sil. 1. 4. v. 463. Dulcius agrios pulfabat pectine nervos. ŒBALIA, æ, f. Oißenix, apud Serv. ad Virg. 4. Georg. v. 125. eft Laconia aliis Laconiæ oppidum ab Ebalo rege nomen habens Unde Oebalius pro Laconico ponitur. T Sic dicta eft etiam urbs Tarenti, quia condita a Phalanto Lacone, ut ex Plin. l. 3. c. 1I. Flor. I. 1. c. 18 & Horat. I. 2. ed. 6. v. 12. difcimus Virg. loc. cit. fub Œbaliæ memini me turribus altis &c. Adde Claudian, in Conful. Olybr. & Prob. v. 260.

BALIDES, æ, m. O'Bλidns, bali filius, vel Lacon, Spartanus. V. vocem præced. Ovid. in Ibin, v. 590. Ebalides puer. b. e. Hyacinthus Phoebi delicium. Stat. l. 2. filv. 1. v. 112. Ebaliden illo præceps mutaret Apollo. V. Hyacinthus. TOebalide, arum, Caftor & Pollux, Spartani fratres. Ovid. 5. Faft. v. 705. & Stat. 1. 5. Theb. v. 438. Sic Oebalides apud Val. Flacc. 1. 4. v. 293. est Pollux.

um a,

BALIS, idis, f. O'ganis, Laconica, Spartana. Ovid. Heroid. ep. 16. v. 126. Applicor in terras, bali nympha, tuas. b. e. Helena. Stat. I. 1. filv. 2. v. 150. queis purpura fæpe Ebalis, & Tyrii moderator livet aheni. b. e. quæ optima in Laconia tingebatur, ut Plin. l. 9. c. 36. docet. ¶ Oebalides matres apud Ovid. 3. Faft. v. 230. funt Sabina a Romulo raptæ. Sabini enim a Laconibus originem trahunt, ut ex Hygino, Catone, & Gellio docet Servius ad lib. 8. En. v. 638. Al. leg. Oebalie matres, eodem fenfu. BALIUS O'Bios, ad baliam pertinens, Laconicus Spartanus. Stat. l. 1. Achill. v. 20. Ebalium litus. Id. l. 3. filv. 2. v. 9. Ebalii fratres. b. e. Caftor & Pollux Lacones. Valer. Flacc. 1.1.v. 422. Œbalius alumnus. h. e. Pollux. & lib. 6. v. 220. Ebalia manus. b. e. Caftoris. Martial. l. 14. epigr. 173. Ebalius, Phœbi cura dolorque, puer. b. e. Hyacinthus Spartanus. Ovid. 13. Metam. v. 396. Ebalium vulnus. b. e. quo Hyacinthus occifus eft. Id. de remed. amor. v. 458. balia pellex. h. e. Helena Menelai Laconum regis uxor Stat. 1. 2. filv. 6. v. 27. Œbalii amores. b. c. ejufdem Helena. Val. Flacc. l. 4. v. 228. Œbalius caveæ favor. h.e. plaufus Laconum in theatro. verf. 272. Ebalia ars. b. e. Laconica in pugilatu. Stat. 7. Theb. v. 21. Ebalii cæftus. b. e. Pollucis . & lib. 6. v. 822. Ebalius magifter. b. e. Pollux. Auson. Edyll. 12. de hiftor. Ebalius flos. b. e. hyacinthi. Item Tarentinus, ut

in Oebalia dictum eft. Sil. l. 12. v. 451. balios amet expugnare nepotes. Claudian. de Conful. Mall. Theod. v. 158. Œbalium Tarentum. ¶ Aufon. epift. ult. v. 25. Œbaliis habites taciturnus Amyclis. b.e. Amyclis oppido Auruncorum in Italia condito a civibus Amyclarum Laconicarum. V. Amycle. T In illo Ovid. 1. Faft. v. 260. Protinus Ebalii rettulit arma Titi, T. Tatium intellige, Sabinorum regem. Sabini autem a Lacedæmoniis originem ducunt. Sic baliæ matres. V. Oebalis.

BĂLUS, li, m. Opeλos, filius Argulii, Laconum rex: a quo Laconia dicta eft Oebalia. Hic fuit pater Tyndari, Helena avus. Hygin. fab. 78. ¶ Item filius Telonis, Caprearum regis, & Sebethidis Nymphæ, de quo Virgil. & Servius n. 7. v. 734. ŒCHALĬA, & f. Oxenia, urbs Eubœæ infulæ, eadem quæ Chalcis, ut Plin. l. 4. c. 12. tradit, quamvis Pomp. Mela 1. 2. c. 7. diftinguere videtur. In ea, ut Servius ad Virg. 8. Æn. v. 290. docet regnavit Eurytus pater Ioles, quam cum Herculi defpondiffet, deinde hortatu filii denegaffet, ab eo occifus eft, everfa urbe, & Iole rapta. Hinc Virg. loc. cit. Ut bello egregias idem disjecerit urbes Trojamque, Echaliamque. Adde Ovid. Heroid. ep. 9. v. 1. Senec. in Herc. Oet. v. 162. & 422. & Hygin. fab. 35. ¶ Aliæ funt Oechalie a Geographis memoratæ, in Meffenia, de qua Plin. l. 4. c. 5. in Bootia, in Theffalia, in Arcadia, Etolia, &c. de quibus Euftath. in l. 2. Iliad. & Politus in notis ad eum, fect. 75. pag. 632. Sunt autem qui ad Echaliam Bootiæ pertinere faciunt , quæ de Euryto dicta funt. Verior tamen videtur fententia Servii. Nam Ovid. 1. 9. Met. v. 136. de Hercule. Victor ab Echalia Cenzo facra parabat Vota Jovi Cenaus Jupiter dictus eft a Cenzo promontorio, quod eft in Euboea infula ad Septentrionem, ut ait Plin. l. 4. c. 12. ECHALIS, idis, f. O'yanis, quæ eft ex Echalia. Ovid. 9. Met. v. 330. (lole loquitur) fuit unica matri ( Me pater ex alia genuit ) notiffima forma Echalidum Dryope.

CLIDES, æ, m. O'iuλldne, filius Eclei. Ovid. 8. Met. v. 317. & adhuc a conjuge tutus Eclides. b. e. Amphiaraus. Stat. 1. 8. Theb. v. 145. Illum heu, præfagis quo nullus amicior aftris, Ecliden &c. Adde Ovid. 3. de ar. am. v. 13.

dia

ECONOMIA, æ, f. economia, di novouie, rei familiaris cura, difpofitio, diftributio, & recta adminiftratio. Græca vox, & Græci ufus: ab in, domus, & duo diftribuo. T Translate accipitur pro quavis difpofitione, atque ordine, difpofizione, ordine, ftribuzione. Quintil. 1. 3. c. 3. Hermagoras judicium, partitionem, ordinem, quæque elocutionis funt, fubjicit œconomiæ, quæ Græce appellata eft ex cura rerum domefticarum, & hic per abufionem pofita nomine Latino caret. Id. l. 1. c. 8. ( al. 14. ) ad fin. Præci

I i

pue

nes.

?

CUS, i, m. x, apud Græcos domum fignificat. Dicitur etiam de certa domus parte. Vitruv. 1, 6. c. 1o. In his locis introrfus conftituuntur ceci magni, in quibus matresfamiliarum cum lanificis habent feffiones. mox. Habent cæ domus ad meridiem fpectantes œços quadratos tam ampla magnitudine, ut faciliter in eis tricliniis quatuor ftratis, &c. In his ecis fiunt virilia convivia. Plin. 1. 36. c. 25. Sofus Pergami ftravit quem vocant afaroton cecon, quoniam purgamenta cœnæ in pavimento, &c. DIPODES, &, m. O'idimods, idem ac dipus. Senec. in Herc, Fur, v. 496. Impii Edipoda nuptiales faces. Stat. 1. Theh. v. 48. 163. furtifque immanibus emptum eft Edipoda fediffe loco Claudian. 1. 1. in Eutrop, v, 289. Edipodes matrem, natam duxiffe Thyeftes Cantantur. Senec. in Oedip. v. 942. leges ratas natura in uno vertit Edipoda. Adde Stat. 2. Theb. v. 465. ubi tamen videtur Edipi filium intelligere.

2

DIPODIONIDES æ, m. Polynices fil. Edipi. Stat. 1. Theb, v. 313, Interea patriis olim vagus exful ab oris Edipodionides furtim deferta pererrat. Aufon, epigr. 139. Edipodionida fratres. b. e. Eteocles, & Polynices. Adde Star, 1. 7. Theh. v. 216.

cum

DIPÓDIONIUS, a, um, ad Edipum fpectans. Ovid. 15. Met. v. 429. Edipodioniæ, quid funt nifi nomina Theba? Stat. 1. 2. Theb. v. sos. Edipodioniæ domus alitis. h. e. Sphyngis. EDIPUS, pi, & podis, m, O'dis, filius Laji regis Thebanorum, & Jocasta, quem pater, cum confulto Apollinis Oraculo futurum intellexiffet, ut a filio interficeretur, paftori occidendum tradidit qui mifericordia commotus, neque tamen regis imperium audens detrectare, perforatis gladio plantis, vimineque trajecto, ex arbore fufpendit, futurum ratus, ut ita inedia moreretur, Sed cum Phorbas Polybii Corinthiorum regis paftor illac iter faceret, audito vagitu eo accurrens, puerum fervavit, reginæque obtulit, a qua veluti puer cælitus miffus, filii loco educatus, & a pedibus ex vulnere tumentibus Edipus eft appellatus. did enim five διδάω tu mere fignificat. Grandior deinde natu factus, audito, fe Polybii filium non effe, patrem quærere ftatuit. Apollinem confulenti refponfum fuit, ab eo in Phocide patrem repertum iri, infuper matrem ductum iri in uxorem. In Phocidem igitur profectus, coorta inter cives & peregrinos diffenfione, pro peregrinis pugnaret patrem rixam fedare conantem ignorans interfecit. Deinde quafi ab Oraculo deceptus Thebas fe contulit, & in ingreffu urbis Sphyngis ænigma diffolvit, cum effet præftantiffimo ingenio, monftrumque interemit. Thebis cum Polybii filius haberetur, ei regnum traditum eft, & Jocasta data in matrimonium; quam cum deinde matrem fuam effe cognoviffet, & parricidii, & inceftus a fe poenam repetens, utrunque fibi eruit oculum: Jocafta vero fuis fibi manibus mortem confcivit. Tandem Edipus Athenas in voluntarium conceffit exfilium, & juffu Creontis in Cythæronem montem relegatus eft. Ab Athenienfibus ei templum dedicatum eft, & facra inftituta. Cic. 5. de Fin. c. 1. Memoria dipodis huc venientis. Id. de Senect. c. 7. Tunc fenex dicitur dipum Coloneum recitaffe judicibus. b. e. Tragoediam de dipo. Martial. A 9. epigr. 26. Phineas invites, Afer, & Edipodas. Stat. 7. Theb. v. 513. vix Edipode ducente timeres. (Ultima hic fyllaba metri neceffitate producitur: vel lege Oedipoda, ab Oedipodes, e, primæ declin. ut apud Senec, V, Oedipodes.) Hiftoriam, feu Fabulam de dipo habes apud Hygin. fab. 66. 67. 242. Senec, in Phaniff, & in Oedip, Servium ad n. 4. v. 470. & 6, v, 609. Davus fum, non Oedipus, proverb. apud Terent. Andr. 1. 2. 23. quo fignificamus, nos homines rudes effe, fimplicefque & ad intelligenda obfcuriora ænigmata minime idoneos. Tractum eft a callido acutoque Edipi ingenio, qui ad portam Thebarum Sphyngis enigma diffolvit. Plaut. Pan. 1. 3. 34. Ifti orationi Edipo opus conjectore eft, qui Sphyngi interpres fuit. ¶ Ultima fyllaba recti cafus Græca diphthongus eft, & producitur a Senec. in Phani, v. 313. Poffet tamen corripi, abjecta præpofitiva, ut fecit Horat, epod. 12. v. 5. in polypus.

&c.

ENSIS. V, Oea.

NANTHE, es, f. der, uva vitis filveftris, cum floret, ideft cum optime olet: feu ipfe vitis labrufce flos. Utuntur eo ad oleum faciendum ficcato in umbra, & in cados condito. Plin. l. 12. c. 28. & lib. 23, 6. 1. item Pallad. in Jun. tit. 11. ex quibus apparet, fic dici etiam ipfam ex eo confectam condituram. Item herba

in petris nafcens, folio paftinaca, radice magna, numerofa. Plin. 1. 21. c. 24. Item avis quædam ftatos latebræ dies habens, nempe exóriente Sirio occultans fe, prodienfque in ejus occafu. Id. 1. 10. c. 29. in fin. qui lib. 18. c. 29. a med, parram appellat. ENANTHINUS, a, um, ex oenanthe confectus, ut Enanthinum vi. num, Plin. l. 14. c. 16. oleum, Id. l. 15. c. 7. unguentum, Id. l.

13. C. I.

NEIS, idis, patronym. fem. O'we's, filia, aut neptis Enci. Senec. in Herc. Oet, v. 583. Flemus cafus, nei, tuos. b. e. Deianira. ŒNEIUS, a, um, & ENEUS, a, um, ad Eneum pertinens, O'na. Stat. 5. Theb. v. 661. venienti Eneius heros Impiger objecta proturbat pectora parma. h. e. Tydeus Enei filius. Ovid. Met. 8. u. 281. Eneos ultorem fpreta per agros Mifit aprum. b. e. Calydonis, feu Etolia ubi neus regnavit. Stat. 2. Theb. v. 469. Enez vindex fic ille Diana Erectus fetis, & adunca fulmine malæ, &c. b. e. quæ Calydone colebatur, & Enei regis contemptum, immiffo apro, ulta eft. Sil, 1. 13. v. 31. Enea ftirps. & lib. 15. v. 308. Enex domus. NEUS, difyllab, i, & eos, m. O'd's, Etolia, feu Calydoniæ rex, Parthaonis filius, qui ex Althea Teftii filia Meleagrum, Tydeum Menalippum, Gorgen, & Deianiram genuit, quam Hercules duxit uxorem liçet alii matrem Tydei Peribam appellent. Fabulantur Poeta, regem hunc de primitiis omnibus Numinibus facrificaffe, excepta Diana, que irata aprum immifit, qui cuncta vaftabat, donec a Meleagro occideretur. Ovid. 8. Met. fab. 4. Hygin. fab. 172. & Serv. ad 7. En. v. 306. Addit Hygin. fab. 129. Liberum patrem liberaliter ab co exceptum hofpitio, vite donaffe, monftrata ratione colendi: & ut fructus ejus cenos (in, vinum) appellaretur, inftituiffe. Ovid, loc. cit. v. 274. Enea namque ferunt, &c. Stat. 1. 2. Theb. v. 165. nec plura tuus defpexerat neus Foedera. verf. 586. trahit oçius enfem Biftonium Tydeus, Mavortia munera magni Eneos. Lucan, de Acheloo, lib. 6. v. 364. & tuus, neu, Pæne gener craffis oblimat Echinadas undis. Pane generum vocat Enei Acheloum, quia propter Deianiram Enci filiam, quam fibi uxorem petebat, cum Hercule certans, victus eft.

NTDES, æ, m. O'vidas, Enei filius. Ovid. 8. Met. v. 414. At manus Enida variat. . e. Meleagri. Adde Val. Flacc. 1. 3. v. 690. & alibi. Apud Ovid. 14. Met. v. 512. Enides eft Diomedes nei nepos, rex Etolorum, qui poft Troja excidium in Italiam venit, & in Apulia Daunia regnavit. Unde Id. 4. Faft. v. 76. Et generum Eniden, Appule Daune, tuum.

ENIGENE, apud Feft. funt vino geniti; ab vinum, & yeros, genus. Pro vino geniti mallent alii legi unigeniti: ex antiquo more fcribendi per a, quæ per u nunc fcribuntur, ut merus pro mu rus, manio pro munio,

NOGARUM, i, n. condimenti genus apud Apic. l. 1. c. 31. Hinc œnogaratus porcellus, h. e. cenogaro conditus, Id. 1. 8. c. 7. Ipfa vox garum cum vino fignificat: ab eos, vinum.

NOMAUS, i, filius Martis ex Harpina filia Afopi, feu, ut alii tradunt, Eurythoe filia Danai, rex Elidis & Pifa, pater Hippodamiæ, qui cum ex Oraculo fe a genero interfectum iri didiciffet, & filia tamen a multis procis ob formæ præftantiam ambiretur, curule procis certamen propofuit, ea lege, ut filia victori in matrimonium cederet, viêtus mortem fubiret. Tredecim igitur victis, & occifis, Pelops Tantali filius Myrtilum ejus aurigam pretio corrupit, ut axes infirmos & fragiles currui fubjungeret: quo facto nomaus una cum curru corruit, membrifque omnibus ea ruina collifis, mortuus eft. Pelops itaque & conjugio & regno potitus uni verfam Cherranefum de nomine fuo Peloponnefum appellavit. Ex Hippodamia filios habuit Hippalcum, Atreum, Thyeftem. Hygin. fab. 84. 250. &c. Stat. 1. Theb. v. 274. illic Mavortius axis E nomai, Geticoque pecus ftabulare fub Emo Dignius. ENOMELI, itos, n. dvouse, potio ex auftero vino & melle .compofita quam Latini mulfum appellant. Ejus conficiendi rationem Pallad. in Otobr. tit. 17. tradit. Legitur apud Ulpian. Dig. lib. 33. tit. 6. leg. 9,

,

xor erat.

ENONE, es, f. O'rn, Nympha Phrygia, quæ Paridem amavit, antequam ille Helenam raperet. Exftat ejus nomine fcripta ab Ovid. Heroid. 5. epiftola ad ipfum Paridem. ( & Paridis nomine refponfio Sabini epift. 3.) Id. ibid. v. 8o. Nulla, nifi Enone pauperis uEt etiam hoc nomine infula Attica, alio nomine Egina. Plin. l. 4. c. 12. ENOPHORUM, i, n. bottaccio, borraccia, bariletto, fiefco, dirogorov, vas ferendo vino in itinere aptum ab nos, vinum, & pipw, fero. Horat. I. 1. fat. 6. v. 108. Cum Tiburte via prætorem quinque fequuntur Te pueri, lafanum portantes, cenophorumque. Cic. z. de Fin. c. 8. Quibus vinum defufum e pleno fit cenophoro, ut ait Lucilius. Al. aliter leg. Adde Lucil. apud Non. c. 2. n. 800. & apud Ifid. l. 1. Orig, a 25. & lib. zo. c. 6. item Perf. fat. 5. v. 140. ENOPHORUS, i, devopopos, vinum ferens. Apud Plin. l. 34. c. 8. nomen eft ftatuæ Praxitelis,

ENOPIA, æ, f. O'rozin, infula, quæ alio nomine Egina dicitur Ovid. 7. Met. v. 472. & 473. ubi al. leg. Oenone, ENOPION, onis, rex Chii infula, pater Meropes, quam Orion vi tiavit. Germanic. in Arat. v. 641. Avien. ibid. v. 1182. ENOPIUS, a, um, adject, ab Enopia, ut Enopii muri, apud 0vid. 7. Met. v. 490.

ENOPOLIUM, n, magazzin da vino, taverna, bettola, OTROV, ὀινοπώλειον, taberna vinaria, Plaut. Afin. 1. 3. 48. Cum a piftore panem petivinum ex onopolio.

mus,

ENOTRIA, 2, f. regio Italiæ inter Pæftum, & Tarentum quæ par tem Lucania, Brutiorum, & Magna Græciæ complexa eft: ita di &a

1

dar

ad

OFFENDO, inis, f. offenfio. Afran. apud Non, c. 2, n. 602. Quoque nunc offendo fæpe procul noftra fit mala. OFFENDO, is, di, fum, a. 1. urtare inciampare, incontrare dentro, duoda xw, zpoś×ónTM, incurro, impingo, incido in aliquid, ita ut læfionem, aut damnum accipiam: ab obfoleto fendo. Cef. 1. 3. B. Civ. c. 8. Serius a terra provectæ naves, neque ufæ nocturna aura, in redeundo offenderunt. diedero ne' nemici. Ovid. 4. ex Pont, cp, 14. v. 21. Ad veteres fcopulos iterum devertor, illas, In quibus offendit naufraga puppis, aquas. naufragò. Solin. e. 40. ( al. 53.) ante med. Cornua in fe recurrentia, ut fi quis in ea offenderit, non vulneretur, T Translate Cic. Fam. 9. ep. 2. Quis eft tam Lynceus, qui in tantis tenebris nihil offendat, nufquam incurrat Id. 2. de Orat. c. 74. Permulta funt in caufis circumfpicienda, ne quid offendas, ne quo irruas. Id. pro Cluent. c. 23. Potius illum, qui bis apud eos judices offendiffet, quam eum, qui bis caufam iis probaviffet. Phedr. l. 4. fab. 14. v. 3. Prometheus auctor vulgi fitilis, Qui fimul offendit ad fortunam, frangitur. T Cum dativo Papinian. Dig, lib. 22. tit, 1. leg. 1. Arbitrio judicis yfurarum modus ex more regionis conftituitur, ita tamen, ut legi hon offendat. Ita Torrentin. alii legem. Horat. I, 2. fat. 1. v. 77. fragili quærens inlidere dentem, Offendet folido. ¶ Cum accufativo Plaut, Curcul, 2, 3. 2. Abite, & de via fecedite ne quem in curfu capite, aut cubito aut pectore offendam, aut genu. Id. Pœn. a, 2. v. 37. Quemque visco offenderant tam crebri ad terram accidebant, quam pira. toccavano. T Sæpe eft percutere, lædere, percuotere ammaccare offendere. Cic. pro Cluent. c. 62. ad fin. Ceçidiffe ex equo dicitur, & latus offendiffe vehementer. Colum. 1, 5, c. 9.a med. Arando ne coxam bos, aliamve partem corporis offendat. Quintil. 1. 6, c. 3. a med. Offendere caput ad fornicen. Aut, de B. Hifpan. c. 23. Parumper ingreffus pedem offendit. Hujus concidentis viri cafu audito, &c. cel piede inciampù, e cadde. ¶ Allegorice Cic. pro Rofc. Amer. c. 29. Reftare tibi videbatur fervorum nomen, quo quafi in portum confugere poffes: ubi fcopulum offendis ejufmodi, ut, &c. Sæpe eft injuriam facere, lædere, of fenfionem afferre offendere, difguftare, dar faftidio nuocere Cic. Fam. 3. ep. 8. Me exquififfe aliquid, in quo te offenderem. & ibid. Hi fermones tuam exiftimationem non offendunt. Id. pro Balb. c. 26. Neminem unquam non re, non verbo, non vultu denique offendit. Id. 6. Attic. ep. 3. Contumelia aliquem offendere. Id. Fam. 1. ep. 7. a med. Eos non tam conftantia in republ. noftra deie&tat, quam fplendor offendit. &'epift. 9. Multis rebus meus offendebatur animus. Phedr, l. 4. fab. 10. v. 5. Ifta munera funt mihi invifa ut non offendar fubripi. Cic. 4. ad Attic. ep. 15. Verita eft enin pufilla, quæ nunc laborat, ne animi in Publio offenderer. Al. aliter leg, Plin. 1, 26. c. 8. ante med. Polypodion offendit ftomachum. Id. 1. 35, c. 10, a med. Ne colorum claritas aciem oculorum offenderet. Suet. in Aug. c. 89. extr. Componi aliquid de fe, nifi & ferio, & a præftantiffimis, offendebatur. TOffendere interdum minus eft, quam lædere, ut in illo Senece de Ira, 1. 3. c. 28. a med. Quid quod pleraque eorum, propter quæ irafcimur, offendunt nos magis, quam lædunt? h. e. dolorem afferunt, non injuriam. T Eft etiam peccare, errare, fallare, mancare, peccare. Cic. pro Cluent. c. 36. Quod in eodem genere, in quo ipfi offendiffent, alios reprendiffent. Id. Fam. 2. ep. 18, fub fin, Qui si dignum fe majoribus fuis præbuerit tua laus ex aliqua parte fuerit: fin quid offenderit fibi totum, tibi nihil offenderit. ¶ Offendere etiam dicitur, cui quippiam infeliciter ceffit, five culpa, five fortuna. Cic. Verr. 7. c. 50. Cum multi viri fortes, in communi incertoque periculo belli, & terra & mari fæpe offenderint. Id. Fanı. 1. ep. 7. Si cecidiffet, ut volumus & optamus, omnes te & fapienter, & fortiter; fin aliquid effet offenfum, eofdem illos & cupide, & temere feciffe, dicturos. Caf. 1. 3. B. Civ. c. 72. Quoties vel culpa ducis, vel tribuni vitio in exercitu effet offenfum. T- Ipfa etiam res, quæ male ceffit aut peffum iit, offendere dicitur. Senec. ep. 96. Familia decubuit fenus offendit, domus crepuit. T Præterea offendere eft averfari offendi, moleftiam capere: quafi impingere, incurrere in aliquid quod difpliceat, offenderfi, disgustarfi. Cic. Q. Fr. I, 1. ep. 1. c. 4. extr. Si quis eft, in quo jam offenderis, de quo aliquid fenferis; huic nihil credideris, nullam partem exiftimationis tua commiferis. Id. pro Cecin. fub fin. Si quid in contraria parte in homine offendendum fit, &c. Cæf. I. 2. B. Civ. c. 32. a med. At credo, fi Cafarem probatis, in me offenditis. Luccej. ad Cic. Fam. 5. ep. 14. extr. Ex quibus aut in altera mihi velim, fi potes, obtemperes, in altera non offendas. Gell. . 9..c. 15. Juvenis promptus, & proficiens, & offendens jam in eo, quod ille periculum fui facere audebat. ¶ Et cum accufat. coinmuni. Cic. pro Mil, c. 36. Si in me aliquid offendiftis, cur non id meo capite potius luitur, quam Milonis Verr. 3. c. 25. Hafpes veritus, ne quid in ipfo fe offenderit, hominem fumma vi retinere cœpit. Alii hic aliter leg. Hæc fere omnia collegit Manut. ad cit. 1. 5. Fam. T Item of fenfionem incurrere, in odium incidere, cader in odia, renders odiofo, perder l' amore, 0 la grazia, Nep, in Phoc, c. 2. Neque in eo folum offenderat, quod patria male confuluerat, fed etiam quod amicitiæ fidem non præftiterat. Cic. Artic. I. 10. ep. 4. a med. Cæfarem perturbatum, quod intelligeret, fe apud ipfam plebem offendiffe de ærario, T Offendere in arrogantiam, cader in arroganza, divenir arrogante, apud Cicer. 1. 2. de Invent, c. 2. ubi alii leg. ara rogantia. Sæpe etiam eft invenire, reperire, quafi in rem incidendo trovare, abbatterfi, incontrare. Nep. in Agefil. c. 2. Quo factum eft, ut omnes imparatos imprudentefque offenderet. Terent. Eun. 4. 4. 5. Paululum fi ceffaffem, domi non offendiffem: ita jam adornabat fugam. 5. 9. 34. Si te in platea offendero hac pok

aut

unquam, periifti. Plaut. Pfeud. 1. 2. 30. Hæc, cum a foro revertar, facite ut offendam parata. Plin. 1. & cap. 13. Cn. Terentium > 8grum fuum repaftinantem, offendiffe arcam, in qua, &c. Cic. Fem. 1. ep. 9. circa med. Non offendes eundem bonorum fenfum, Lentule, quem reliquifti. Terent. Phorm. 5. 1. 31. Offendi adveniens quicum volebam, atque ut volebam, collocatam filiam. Cic. Fam. 2. ep. 3. Quid fentiam, aut fcribam ad te poftea pluribus, aut, ne ad ea meditere, imparatum te offendam. h. e. adibo, fuperveniam, ti coglierò. OFFENSA, æ, f. intoppamento, lurtare, offenfio, offenfatio. Plin. l. 34. c. 10. ad fin. Lapidem exuftum aqua macerat, iterumque terit quod fubfidit, donec ceruffe fimilis fiat, nulla dentium offensa . b. c. ut dentes nihil durum ac refiftens inveniant. Id. lib. 35. cap. 15. a med. Aluminis liquidi probatio, ut fit limpidum lacteuinque fine offenfa fricantium. T Translate eft difgufto, difpiacere, difgrazia, id quo aliquis offenditur, & alienus , atque inimicus fit, offenfio, invidia, fimultas, inimicitia. Cic. Attic. 1. 9. ep. 2. Magna in offenfa fum apud Pompejum. Cal. ad Cicer. Fam. 8. ep. 16. Offenfam fubire. Sueton. in Vefpaf. c. 4. graviffimam contrahere. Petron. in Sat. c. 87. Offenfa omni depofita, redire in gratiam cum aliquo. Justin. in fin. c. 4. l. 5. Sic Alcibiades nunquam mediocribus, nec in offenfa nec in favore ftudiis fuorum exceptus eft. Plin. in Paneg. c. 18. Offenfæ, gratiæque pariter fecuri inftant operibus, adfunt exercitationibus. Quintil. 4. 4. c. 2. ante med. Verum hæc omittamus, ne minus gratiæ præcipiendo recta, quam offenfæ repre hendendo prava mereamur. Id. 1. 9. o. 2. a med. Vitare offenfam

ibid. paulo poft. Hæc res habet offensam. b. e. invidiam. Frontin. de aquel. in fin. & artic. 76. Officii fidem etiam per offenfas tueri præftat. anche coll" incontrar de' disgusti . ¶ Item injuria accepta, offefa, ingiuria. Vellej. 1. 2. c. 29. Amicitiarum tenax in offenfis exorabilis, in reconcilianda gratia fideliffimus. Ovid. 3. Trift. el. 8. in fin. Vindicare enfe offenfas fuas. T Item læfio, noxa incommodum, nocumento, incommodo. Petron. in Sat. c. 131. Poftero die cum fine offenfa corporis animique confurrexiffem. Celf. I. 1. c. 6. Si quid offenfæ in coena fenfit, vomere debet. Senec. ep. 7. Quod ægris evenit, quos longa imbecillitas ufque eo affecit, ut nunquam fine offenfa proferantur. Idem de tranquill. c. 2. Qui ex longa & gravi valetudine expliciti, motiunculis, levibufque interim offenfis perftringuntur. Colum. in fin. cap. 21. 1. 12. Ut exploratum habeat, quantum plurimum falfa aquæ vinum fine offenfa guftus pati poffit! Jenza pregiudizio del gufto, o del fapore. Pallad. in Mart. tit. 12. Ut ante ftabulum loca nullis concludantur anguftiis, & producti boves non aliqua vitientur offenfa. T Videtur etiam active ufurpari de injuria, quæ alteri fit. Petron. in Sat. c. 87. Cum ob hanc offenfam præclufiffem mihi aditum.

OFFENSACOLUM, i, n. intoppo, inciampo, xxx, id quod ponitur, ut aliquis in ipfum incidat, offendiculum. Apul. I. 9. Metam. Crebris offenfaculis, & affiduis lapfibus contufa crura. La&ant. de opif. Dei, c. 1. Adverfarius nofter offenfacula pedibus latenter opponit. Prudent. in Apotheol. v. 45. Lapis ecce noftro fixus offenfaculo eft, Impingat in quem vanitas. OFFENSATIO, ouis, f. ' urtare inciampare, intoppamento,

is, actus offenfandi, feu incidendi in aliquid, offenfio, lapfus. Plin. l. 28. c. 16. Perniones fanat apri pulmo impofitus, etfi fubtriti fint, contufive offenfatione. Quintil. I. 11. c. 3. a med. Jactantur & humeri: quod vitium Demosthenes ita dicitur emendaffe ut cum in angufto quodam pulpito ftans diceret, hafta humero dependens immineret, ut fi calore dicendi vitare id excidiffet, offenfatione illa commoneretur. Offenfatio memorie, cum fæpe in recitando memoria hæret, & quafi offenfans fubfiftit. Senec. in fin. l.s. de Benef. Ut magiftri puerorum difcentium, debemus patienter ferre offenfationes memoriæ labentis.

OFFENSATOR, oris, m. qui fæpe offendit, feu in aliquid incurrit. Quintil. l. 10. c. 3. Ille qui excipit, i tardior in fcribendo aut inertior in legendo, velut offenfator fuerit.

OFFENSIBILIS, le, qui offendere, h. e. incidere, & impingere poteft. Lactant. 1. 4. c. 26. Is vere claudus exiftimandus eft qui of fenfibilibus & caducis greffibus per viam mortis incedit. Al. leg. offenfilibus.

noxa

OFFENSILIS. V. vocem præced. OFFENSIO, onis, f. intoppamento, " urtare πрónovic, a&tus offendendi, h. e. incidendi in aliquid, & impingendi, incurfus in aliquam rem, Cic. 2. de Divin. c. 40. & Plin. l. 2. c. 7. a med. Pedis offenfio nobis, & abruptio corrigiæ, & fternutamenta erunt obfervanda. Id. de Univ. c. 6. Mundum ita tornavit, ut nihil effici poffit rotundius, nihil ut afperitatis haberet, nihil offenfionis. b.e. nihil, quo offendere, & fubfiftere tactus poffit. ¶ Item læfio, incommodum, lefione, nocumento. Cie. 16. Fam. ep. 10. Graves folent offenfiones effe ex gravibus morbis, fi qua culpa commiffa eft. Id. 4. Tufcul. c. 14. Animi valentes morbo tentari non poffunt, corpora poffunt: fed corporum offenfiones fine culpa accidere poffunt, animorum non item. le malattie TItem calamitas, infortunium, incontro infelice, difdetta, difgrazia, calamità. Cic. pro leg. Manil. c. 10. Cujus adolefcentia ad fcientiam rei militaris non alienis præceptis, fed fuis imperiis, non offenfionibus belli, fed vitoriis eft erudita. Id. l. 1. Offic. c. 21. Sed videntur labores & moleftias tum offenfionum, tum repulfarum, quafi quandam ignominiam timere, & infamiam, T Translate fignificat averfum animum, fimultatem, inimicitiam, invidiam, odium, averfione, dif grazia, difgufto odio: & eft ejus, qui offenditur: cui opponitur gratia, benevolentia, favor. Cic. pro Mur. c. 20. Sapiens Prætor offenfionem vitat æqualitate decernendi, benevolentiam adjungit leni

tate