ep. 15. Longa patientia obcallui. Colum. l. 8. c. 16. Sic mores obcalluere, ut non hæc ufitata, verum ut maxime laudabilia & honefta judicentur.

OBCĂNO. V. Occano.

OBCANTĀTUS, a, um, ammaliato, incantato, incantatus veneficio læfus. Apul. in Apolog. Mulier obcantata, vecors, amans, amens. OBCANTO, as, avi, atum, a. 1. incantare, ammaliare, incantamen tis, devincio, lado. Paul. JCtus lib. 5. Sentent. tit. 23. n. 9. Qui facra impia, ut quem obcantarent, defigerent, obligarent, fecerint, &c.

OBCENSUS, a, um, incenfus, accenfus, combuftus. Enn. apud Feft. in Ob. Omnes occifi, obcenfique in nocte ferena. OBCINO, &c. V. Occino.

OBCLAUDO, is, a. 3. occludo. Imp. Conftant. & Julian. Caf. lib. 11. Cod. Theodof. tit. 24. leg. 1. Aditum implenda devotionis obclaudant.

OBCENO, as, a... idem quod coeno. Plaut. in fragm. apud Varron, 1. 6. de L. L. c. 3. ad fin. De lumbo obcœnabis .

leg. adduxit. V. Obdučtus. Plin. l. 8. c. 26. Venam in crure vulnerat, & plagam limo rurfus obducit. Id. 1. 2. c. 63. extr. Terra tandem ipft fe obducit, & fcelera quoque mortalium occultat. Colum. in fi. cap. 18. l. 3. Malleolus radices e capite, qua recifum eft æque mittit: quæ cum excreverunt, cicatricem obducunt. TItem inducere, offundere. Plin. l. 22. c. 25. a med. Elelifphacos torporem obducit percuffo loco. Cic. 4. Acad. c. 6. Clariffimis rebus tenebras obducere. Item educere, ebibere, exhaurire: & notat aviditatem fitientis. Senec. de provid. c. 3. a med. Socrates illam potionem publice mixtam non aliter quam medicamentum immortalitatis obduxit. Petron. in fragm. Tragur. c. 42. Burm. Cum mulfi pultarium obduxi. Senec. in Troadib. v. 1162. non ftetit fufus cruor Humoque fumma fluxit. obduxit ftatim, Sævufque totum fanguinem tumulus bibit. Aliud ex Cicer. exemplum V. in Obbibo. T Pro detegere, aperire. Lucil. I. 29. Vos interea lumen afferte, atque aulæa obducite. Ita Non. cap. 4. n. 340. Al. leg. lumen auferte: qua ratione contrarium fortaffe fignificat. T Obducere diem educere, ducere, conterere, tranfigere, infumere. Cic. Attic. l. 16. ep.6. Nono cal. ad Sicam. ibi tanquam domi meæ fcilicet itaque obduxi pofterum diem. mi trattenni, vi confungai, vi paffai. ¶ ObduTe cere oculos, tegere, obfcurare, caligine offufa. Petron. in Satyr. c. 19. extr. Mors non dubia miferorum oculos cœpit obducere. Lucan. l.z. v. 735. Nox fubit, atque oculos vafta obduxere tenebræ . OBDUCTIO, onis, f. repens, tegumentum, obvolutio. Arnob. 1. 1. pag. 7. Nubila inimica obductione pendent. T Reis morti addicti caput obnubebatur. Hinc illud apud Cicer. pro Rabir, per duell. c. 4. & Liv. l. 1. c. 26. Caput obnubito arbori infelici fufpendito. Cic. ibid. c. 5. Carnifex vero, & obductio capitis, & nomen ipfum crucis abfit. incappucciamento. Animian. l. 14. c. 7. ( al. 24.) fub fin. Caufarum legitima filente defenfione, carnifex rapinarum fequefter, & obductio capitum, & bonorum ubique multatio verfabatur per orientales provincias. Apud Cicer. eft qui malit obnuptio: fed nihil eft mutandum.

OBDITUS a um, oppofitus, objectus, occlufus. Flor. l. 3. c. 6. a med. Propontidis fauces Porcius Cato fic obditis navibus, quafi portam obferavit. Plin. l. 6. c. 11. Porta Caucafiæ, ingens naturæ opus, montibus interruptis repente, ubi fores obditæ ferratis trabibus, &c. Apul. I. 5. Metam. Domus feris & catenis obdita. Serrato. T Item obvolutus implexus, involto intrecciato. Apul. I. 10. Metani. Feralibus amiculis inftrictus atque obditus, deportatur ad judicium puer. & lib. 3. Sic illos capillos in mutuos nexus obditos atque nodatos, cum multis odoribus dat vivis carbonibus adolendos.

mi

OBDO, is, didi, ditum, a. 3. opporre, izininu, oppono, objicio: ex ob, & do. Terent. Eun. 3. 5. 55. Peffulum oftio obdo Plaut. Caf. 5. 2. 15. Forem obdo, ne fenex me opprimat. h. e. claudo Ovid. 2. ex Pont. ep. 2. v. 41. Da precor, acceffum lacrymis, tiffime noftris, Nec timidis rigidam vocibus obde forem. Senec. ep. 31. Sapiens eris fi clauferis aures, quibus ceram parum eft obdere. Horat. 1. 1. fat. 3. v. 59. nullique malo latus, obdit aper

tum.

OBDUCTO, as, a. 1. frequent. ab obduco. Plaut. Merc. 4. 4. 46. Nec pol ego patiar, fic me nuptam tam male, Meafque in ædes fic fcorta obductarier. h. e. induci.

OBDORMIO, is, ivi, itum, n. 4. dormire, naranauμm, durów, idem quod dormio, aut valde dormio. Cic. 1. Tufcul. c. 38. Endymion nefcio quando in Latmo obdormivit : nondum, opinor, eft experrectus. Plaut. Amph. 1. 1. 116. & Curcul. a. 3. v. 45. Credo, hac noctu Nocturnum obdormiviffe ebrium. Celf. l. 3. c. 18. Somnus medicamentis arceffendus eft, habita moderatione, ne, quem obdormire volumus, excitare poftea non poffimus. Plin. l. 16. c. 10. fub fin. Qui obdormiant fub taxo cibumve capiant, moriantur. Sueton. in Aug. c. 94. Atiam, pofita in templo lectica, dum ceteræ matrona dormirent, obdormiffe. Plin. l. 20. c. 14. ad fin. Nepetam fubfternere obdormituris, utile eft. OBDORMISCO, is, n. 3. dormitare, nxtrusio obdormire incipio, dormito. Item fimpliciter dormio, obdormio. Sueton. in Claud. c. 33. Ut interdiu nonnunquam in jure dicendo obdormifceret. & sap. 8. Quoties poft eibum obdormifceret, olearum ac palmularum offibus inceffebatur. Plin. l. 9. c. 10. Teftudines fumma in aqua obdormifcere id prodi ftertentium fonitu. Cic. 1. Tufcul. c. 49. Si fupremus ille dies perimit ac delet omnino, quid melius, quam in mediis vitæ laboribus obdormifcere & ita conniventem fomno fopiri fempiterno?

OBDUCTUS, a, um, tirato fopra, niraxdes, fuper ductus, indu&tus. Tacit. 13. Ann. c. 35. Ut obducta glacie, nifi effoffa humus tentoriis locum non præberet. Ovid. 1. de ar. am. v. 285. Myrrha patrem, fed non quo filia debet, amavit: Et nunc obducto cortice preffa latet. Virg. 1. Georg. v. 116. Amnis & obducto late tenet omnia limo. Tacit. Ann. 4. c. 70. Et trahebatur damnatus , quan tum obducta veste, & adftri&tis faucibus niti poterat, clamitans. h. e. capiti obvoluta. Lucan. 1. 3. v. 572. cruor altus in undis Spumat, & obducto concrefcunt fanguine fluctus. Al. leg. obducti. h. e. fluctus tecti fanguine. Item adductus, oppofitus, obje&tus. Plin. l. 7. ep. 21. Cubicula obductis velis opaca, nec tamen obfcura facio. Senec. in Herc. Oet. v. 1548. Obducta fores. chiuse. Propert. I. 4. d. 5. v. 47. Janitor ad dantes vigilet: fi pulfet inanis, Surdus in obductam fomniet ufque feram. Virg. En. 2. v.604. nubes obducta tuenti Mortales hebetat vifus. h. e. prætenta, obje &ta. Nepos in Annib. c. 5. Obducta nocte, farmenta in cornibus jumentorum deligata incendit. 6. e. cum fe nox cælo obtendiffet Item claufus, chiuso, ferrato. Lucan. I. 5. v. 69. multofque obducta per annos Delphica fatidici referat penetralia Phobi . · TItem tectus, opertus coperto. Cic. 2. de nat. Deor. c. 47. Animantium pluma alias, alias fquama videmus obductas. Plin. l. 24. c. 12. Folia obducta araneofa lanugine. Id. l. 19. c. 7. Semina obdu&tà cortice. Ovid. 2. Metam. v. 329. Nam pater ( fol) obductos, luEtu miferabilis ægro, Condiderat vultus. Et translate Senec. in Oedip. v. 851. Obducta longo temporum tractu moves. h. e. tecta oblivione. ¶ Obducta frons, contracta, adducta, triftis. Horat. epod. 13. v. 5. obducta folvatur fronte fenectus. Adde Quintil. I. 10. c. 3. ante med. & Juvenal. fat. 9. v. 2. T Obducta cicatrix , fuperinducta vulneri, & claufa, rammarginata. Cic. 3. Agrar. c. 1. Ne refricare obductam jam reipublicæ cicatricem viderer. Et tranflate Virg. 10. En. v. 63. quid me alta filentia cogis Rumpere, & obductum verbis vulgare dolorem? Ovid. 12. Mer. v. 542. quid me meminiffe malorum Cogis & obductos annis refcindere luctus ? ¶ Obducta tenebræ, contractæ denfæ Propert. 1. 3. el. 14. v. 5. obductis committam mene tenebris? OBDULCO, as, a. 1. indolcire, addolcire dulcem facio indulco. Col. Aurelian. Tard. l. 1. c. I. ad fin. Coquentes atque obdulcantes fale & oleo. b. e. condientes. & lib. 3. c. 8. a med. Obdulcatus panis. OBDURATIO, onis, f. induramento, actus obdurandi. Auguftin. epift. 105. ante med. & Enarr. in Pfalm. 77. & alibi , qua Deus obdurat impios non impertiendo mifericordiam. OBDURATUS, indurato, durus factus. Translate Nazar. in um, 9 Paneg. ad Conftantin. c. 13. Ingeftos quotidie luctus callo quodam obduratæ patientiæ fuftinere. Capitolin. in Pertin. c. 9. Alimentaria compendia, quæ novem annorum debebantur obdurata verecundia fuftulit. Imp. Conftantin. lib. 10. Cod. tit. 19. leg. 2. Si quis in obdurata nequitia permanebit.

OBDŪCO, is, xi, &tum, a. 3. condurre, o condur contra ἐπισάγω contra duco, adduco, oppono: ex ob, quod & contra & ad valet. Plaut. Pfeud. 2. 1. 13. Poft ad oppidum hoc vetus continuo mecum exercitum protinus obducam. Accius apud Non. c. 3. n. 203. Vim Gallicam obduc contra in acie, exercituve Cic. Attic. 1. & ep. 1. Thermus cum Silano contendere exiftimantur: qui fic inopes & ab amicis, & exiftimatione funt, ut mihi videatur non effe dvætor Curium obducere. b. e. adducere, ut iis adverfetur in confulatu petendo, tanquam rivalis & æmulus. Auct. argum. 1. Mercat. Plautini, v. 6. Eum putat uxor illius obduxiffe fibi fcortum T Item fuper, vel ante, vel circum duco, tirar fopra o avanti, o intorno. Plin. l. 13. c. 4. a med. Caryote macro corpore exiles, cruftam verius, quam cutem obducunt. Id. l. 17. c. 4. Terra rubiginem ferro obducit. Id. 1. 23. c. 7. ante med. Fici cinis rofaceo fubactus ambuftis cicatricem tenuiffimam obducit. Cic. 9. Fam. ep. 2. a med. & Tufcul. 2. c. 15. extr. Obducere callum. V. Callum. Flor. l. 4. c. 1. ■ med. Caftra vallo obducere. circondare. Cef. 1. 2. B. Gall. c. 8. Ab utroque latere collis tranfverfam foffam obduxit. Plin. l. 2. ep. 17. med. Diæta, fpecularibus & velis obdu&is, reductifque, modo adjicitur cubiculo, modo aufertur. Apul. l. 1. Metam. Tigillo injecta, atque obducta parte funiculi, & altera firmiter in nodum coa&ta b. e. circumvoluta. Item tegere, operire coprire. Virg. Ecl. 1. v. 48. quamvis lapis omnia nudus Limofoque palus obducat pafcua juuco. Plin. l. is. c. 14. Lanata mala lanugo obducit. Id. l. 29. c. 4. circa med. Faciem lentigine obducit. Senec. in Hippol. v. 586. Et ora morti fimilis obduxit color. Lucan. I. 9. v. 109. caput ferali obduxit amictu. incappucciò. & lib. 4. v. 31. Et prope confertis obduxit caftra maniplis. coprì nafcofe. Stat. 12. Theb. v. 700. clypeis obducunt pectora fractis. Cic. 2. de nat. Deor. c. 47. Obducuntur libro aut cortice trunci , quo fint a frigoribus & caloribus tutiores. Id. 2. de Legib. c. 22. Redditur terræ corpus, & ita locatum ac fitum, quafi operimento matris obducitur. TItem contrahere, reftringere. Quintil. I. 10. c. 3. ante med. Obducere frontem. Senec. de confol. ad Marc. c. 1. Vultus , quem tot annorum continua triftitia, ut femel obduxit, tenet. T Item claudere chiudere, ferrare. Petron. in Satyr. c. 94. Oftium cella obduxit. Al.

OBDUREFACIO, is, a. 3. obduro. Eft Nonii cap. 1. n. 87. OBDURESCO, is, rui, n. 3. indurare, indurire, onλnpúromas, durus fio. Propert. I. 2. el. 19. v. 53. Gorgonis & fatius fuit obdurefcere vultu. Cato R. R. c. 50. Ea poftremum arato, dum ne prius obdurefcant. Plaut. Trucul. a. 5. v. 24. Ita mifer cubando in lecto hic exfpectando obdurui. Varr. 1. 3. R. R. c. 14. fub fin. Semen diuturnitate obdurefcit. T Metaphorice eft hebetem ac ftupidum fieri, non fentire, callum obducere, ficut membra callofa, aut gelu

lu obdurata dolorem non fentiunt. Cic. Attic. 13. epift. 2. Jam ad ifta obduruimus, & humanitatem omnem exfuimus. Id. pro Mil. c. 28. Sed nefcio quomodo jam ufu obduruerat, & percaluerat civitatis incredibilis patientia. Id. Attic. I. 10. ep. 9. Adventus Phiz lotimi exanimavit omnes, qui mecum erant. nam ipfe obdurul. Id. Fan. 2. ep. 16. Nifi diuturna defperatione rerum obduruiffet animus ad dolorem novum. Id. Phil. 2. c. 42. His quidem jam inveteratis confuetudine obduruimus. Id. Verr. 7. c. 13. a med. Cum in ejufmodi patientia turpitudinis, aliena, non fua fatietate obduruiffet. Id. Tufcul. 3. c. 28. Idque indicatur eorum patientia, qui cum multa fint fæpe perpeffi, facilius ferunt quidquid accidit: obduruiffeque fe fe contra fortunam arbitrantur. . e. conftantiain induiffe. Id. Fam. 5. ep. 15. Ad amicos ne confugiam? quorum alii occiderunt alii nefcio quo pacto obduruerunt. 5. e. benevolentiam in me minime moveri videntur. Id. ad Brut. ep. ult. a ned. Obdurefcunt enim magis quotidie boni viri ad vocem tributi. b. e. non flectuntur refiftunt, recufant. Eft qui malit obfurdefcunt. OBDURO, as, avi, atum, a. 1. indurare, oxλnpure, durum facio. Obdurare abfolute eft durare, firmare animum, perftare, fuftinere, patienter & conftanter ferre, ftar faldo, foffrire, perfiftere. Plaut. Afin. 2. 2. 56. Pernegabo, atque obdurabo, perjurabo denique. Horat. I. 2. fat. 5. v. 39. Perfta, atque obdura. Ovid. 5. Trift. el. 11. v. 7. Perfer, & obdura: multo graviora tulifti. T Paffive imperfonaliter, Cic. 12. Attic. ep. 3. Quare obduretur hoc triduum. fi pazien ti, fi foffra.

OBEDIENS, entis, obbediente, reds, parens, obfequens morem gerens. Cic. 2. de nat. Deor. c. 30. a med. Nulli eft naturæ obediens, aut fubje&tus deus. Id. 1. Offic. c. 36. extr. Appetitum rationi obedientem præbere. Id. in Pifon. c. 34. a med. Natio femper obediens huic imperio. Salluft, in Jug. c. 35. Obedientem effe juffis alicujus.

cap. 36. Vivere obedientem alicui. Liv. 1. 25. c. 38. Ut imperiis vivorum nemo obedientior me uno fuerit. Id. l. 28. c. 16. a med. Ut ad nova confilia gentem quoque fuam obedientem haberet. Id. I. 7. c. 13. Imperiis obedientiffimus miles. Plaut. Bacch. 3. 3. 35. Populi prius honorem capiebat fuffragio, quam magiftro definebat effe dicto obediens. Sic dicto audientem effe alicui V. in Audio. T Interdum obediens dicitur qui fervus eft, fubjectus, obnoxius. Salluft. in Jug, c. 36. ad fin. Quid erit reliquum, nifi ut illis, qui ea fecere, obedientes vivamus? T Translate Plin. l. 16. c. 43. Obedientiffima quocumque in opere fraxinus. b. e. quæ facillime cædi duci, flecti poteft. Salluft. in Jug. c. 17. Virtute, ac diis volenti. bus magni eftis, & opulenti: omnia fecunda & obedientia funt profpere, e foggette. OBEDIENTER adverb. obbedientemente, Απειθῶς cum obedientia Liv. l. 5, c. 12. extr. Collatum obedienter, miffumque ad exercitum eft. Id. I. 21. c. 34. Obedienter imperata facere. Id. l. 39. c. 53. ad fin. Obedienter facere adverfus aliquem. b. e. alicui parere Jd. l. 38. c. 34. Nihil obedientius fecerunt, quam ut muros diruerent. Auguftin. de Civ. Dei, I. zz. c. 8. poft med. Obedientiffime paruit.

>

OBEDIENTIA, æ, f. obbedienza, iπαxой, Edнα, obtemperatio, obfequium. Cic. Parad. 5. c. 1. extr. Servitus eft obedientia fracti animi, & arbitrio carentis fuo. Id. 1. Offic. c. 22. Appetitus relinquunt, & abjiciunt obedientiam, nec rationi parent. Plin. l. 11. c. 17. de apib. Mira plebi circa regem obedientia. Id. lib. 8. cap. 1. de elephant. Intellectus illis fermonis patrii, & imperiorum obedientia.

&

OBEDIO, Edis, ivi, itum, n. 4. obbedire, Dou , pareo, obtempero, obfequor, aufculto, audiens fum: ex ob & audio. Cicer. 5. Tufcul. c. 12. in fin. Parere, & obedire præcepto. Id. l. 1. de nat. Deor. c. 8. Obedire, & parere voluntati. Id. 3. de Legib. c. 2. ad fin. Obtemperare, & obedire magiftratibus. Id. pro Cecin. c. 18. Si fervulis hoc noftris concefferimus, ut ad verba nobis obediant, non ad id, quod ex verbis intelligi poffit, obtemperent. Nep. in Epamin. c. 8. Obedire legi. Obedire etiam dicitur, qui alterius confilium fequitur. Nep. in Datam. c. 5. Quod quibus rex maxime obediat, eos habeat inimiciffimos. T Paffive imperfonaliter Liv. 1. 4. c. 26. extr. Utrimque enixe obeditum dictatori eft. T Pro infervire, Salluft. initio Catil. Veluti pecora, quæ natura prona, ventri obedientia finxit. Cic. in Bruto c. 69. Multorum obedire tempori, multorumque vel honori, vel periculo fervire. accomodarfs. T Translate Plin. l. 17. c. 19. Ramus olex quam maxime fequax, atque obediturus. h. e. facile flectendus. Cum accufativo Apul. 1. 10. Metam. Atque hæc omnia perfacile obediebam. Al. leg. adque hæc, &c. rectius. Tibam, & ibo pro iebam, & iam, pofitiones funt in quarta conjugatione ab antiquis ufitata. Afran. apud Non. cap. 10. num. 24. Meo ut obfequar amori obedibo tibi. T Apud Plaut. Perf. 2. 4. 2. 3. 1. 50. in MSS. eft oboedire. Taubman. OBELISCOLYCHNIUM, ii, n. OßEMIOKOAUXO, inftrumentum militafcilicet lucerna parvo veru præfixa. Legit apud Quintil. I. 8. cap. 6. Turnebus lib. 12. adverfar. cap. 11. dubitanter tamen A

re,

lii alia.

,

OBELISCUS, i, m. obelifco, guglia, Benixos, parvum veru, vox ἐβελίσχος, Græca diminutiva. Ammian. l. 17. c. 4. ( al. 7. ) de Thebis Egypti. In hac urbe inter labra ingentia, diverfafque moles, figmenta pyptiorum numinum exprimentes, obelifcos vidimus plures, aliofque jacentes & comminutos : quos antiqui Reges, bello domitis gentibus, aut profperitatibus fummarum rerum elati, montium venis, vel apud extremos orbis incolas perfcrutatis, excifos erectofque diis fuperis in religione dicarunt. Eft autem obelifcus afperrimus lapis, in figuram metæ cujufdam fenfim ad proceritatem con

furgens excelfam, utque radium imitetur, gracilefcens, paulifper fpecie quadrata in verticem productus anguftum, manu levigatus artifici. Hæc Ammian. Dicti funt obelifci, quia in cufpidem definunt veruculo fimilem. Differunt a pyramidibus, quæ longe funt latiores, & ftructiles. Plin. l. 36. c. 8. a med. Trabes ex Syenite marmore fecere reges quodam certamine, obelifcos vocantes, Solis numini acratos. V. ibi, & cap. 9. 10. 11. & apud Ammian. loc. cit. varias obelifcorum hiftorias. TAufon. Edyll. 14. v. 25. de rofa Hæc aperit primi faftigia celfa obelifci, Mucrone abfolvens purpu rei capitis. obelifcum vocat ipfam rofam adhuc claufam, & coni feu pyramidis parvæ figuram referentem. T Præterea obelifcus eft virgula jacens veruculi figura, adfcripta in libris, adnotandi gratia quæ & obelus dicitur. Auguftin. epift. 10. V. Afterifcus, & vocem fequent.

OBELUS, li, m. ossos, veru apud Græcos. Sic dicitur etiam nota quædam, veru jacentis figura, quæ adfcribebatur libris ubi quid effet notatu dignum, præfertim fi dubium, aut improbandum, nors critica: quæ & obelifcus. Hieronym. epift. 104. Afterifco & obelo opus omne diftinguens: dum aut illucefcere facit, quæ minus ante fuerunt; aut fuperflua quæque jugulat, & confodit. Ifid. 1. 1. Orig. c. 20. Obelus, ideft virgula jacens, apponitur in verbis, vel fententiis fuperflue iteratis, five in iis locis, ubi lectio aliqua falfitate notata eft, ut quafi fagitta jugulet fupervacua, atque falfa confodiat. Sagitta enim Græce Banos dicitur. Aufon. in procem. VII. Sa pient. v. 13. Pone obelos igitur, fpuriorum ftigmata vatum. OBEO, is, ivi, & ii, itum, n. 4. Jcorrere, girare, andare intorno, food, circumeo, percurro, peragro, luftro: ex ob circum, & eo, is. Cic. lib. 5. de Fin. cap. 29. Tantas regiones barbarorum pedibus obiit. Id. Fam. 7. ep. 1. Ut noftras villas obire & mecum fimul lecticula concurfare poffis. Virg. 6. En. v. 802. Nec vero Alcides tantum telluris obivit. Cic. 7. Verr. c. 12. Prætores tum putant obeundam effe maxime provinciam cum in areis frumenta funt. Ovid. Heroid. ep. 16. v. 175. Sceptra parens Afiæ, qua nulla beatior ora Finibus immenfis vix obeunda, tenet. Cic. 3. Catil. c. 10. extr. Tantum reftitiffet urbis, quantum flamına obire non potuiffet. TObire oculis, luftrare, circumfpicere, fcorrere con l'occhio. Plin. l. 3. ep. 7. ad fin. Xerfem, cum immenfum exercitum oculis obiffet illacrymaffe. Virg. n. 10. v. 447. obitque truci procul omnia vifu. Plin. l. 8. ep. 18. a med. Quippe omnibus membris extortus & fractus, tantas opes folis oculis obibat. h. e. videbat tantummodo, non fruebatur. ¶ Eft etiam intervenire, incurrere, occurrere, intravenire, quafi contra ire. Lucret. l. 1. v. 222. Donec vis obiit, quæ res diverberet itu. verf. 246. Incolumi remanent res cordum fatis acris Vis obeat pro textura cujufque reperta. Sil.. pore, 4. v. 343. Ufentem collapfum poplite cafo Enfis obit. b. e. enfis incurrit in Ufentem, eumque tranfabit. T Item circumdare, circondare. Virg. 10. En. v. 482. clypeum, tot ferri terga, tot æris, Cum pellis toties obeat circumdata tauri, &c. Ovid. 5. Metam. v. 51. chlamydem limbus obibat aureus. Id. l. 11. v. 417. Obit ora pallor. h. e. tegit, perfundit, occupat. Valer. Flacc. I. 3. v. 179. Sonitus obit oculos.

Obire oratione, dicendo percurrere. Cic. 4. Verr. c. 51. Nolite exfpectare, dum omnes obeam oratione mea civitates. T Sæpe eft huc illuc ire, hic illic adeffe quippiam præftandi caufa, cum fcilicet de iis fermo eft, quæ præfentiam hominis variis in locis requirunt, affiftere, andar in perfona, trovarfs prefente, intervenire, girare que e là per far qualche cofa. Nep. in Dione, cap. 1. Legationes illuftriores per Dionem adminiftrabantur , quas ille diligenter obeundo, fideliter adminiftrando, &c. Caf. I. 5. B. Gall. c. 33. Cum propter longitudinem agminis minus facile per fe omnia obire, & quid quoque loco faciendum effet, providere poffent. Cic. Attic. I. 1. ep. 4. Venias ad id tempus, quod fcribis: obieris Q. fratris comitia. 1. 9. ep. 13. a med. Obire cœnas. b. e. difcurrere cœnandi gratia modo apud hunc, modo apud illum. T Hac ratione ponitur pro peragere, perficere, exfequi, fungi, fare, efequire efercitare, nianeggiare. Cic. pro Arch. c. 6. Quantum ceteris ad res fuas obeundas conceditur temporis. Id. 1. de Orat. c. 38. Judicia privata magnarum rerum obire. Liv. 1. 2. c. 8. Non fufficientibus viribus ad confularia munera obeunda. Id. l. 3. c. 6. fub fin. Munus vigiliarum Senatores, qui per ætatem ac valetudinem poterant, per fe ipfi obibant. Juftin. 1. 41. c. 3. Equis omni tempore vectantur: illis bella, illis convivia, illis publica ac privata officia obeunt. Cic. pro leg. Manil. c. 17. extr. Ita claufa erant maria, ut neque privatam rem tranfmarinam, neque publicam jam obire poffemus. & cap. 12. Obeundi negotii, aut confequendi quæftus ftudio tot loca adire. Colum. 1. 12. c. 3. circa med. Cum frigoribus aut pruinis mulier fub dio rufticum opus obire non poterit. Plin. in Paneg. c. 71. Obire omnes numeros comitatis. Cic. Agrar. 2. c. 3. Obeundarum hereditatum caufa. h. e. vifendarum & adeundarum. Liv. l. 1. c. 20. Obire facra. Id. 1. 4. c. 7. Quia duo confules obire tot fimul bella nequirent. Cic. 1. Catil. c. 10. Obire facinus. Stat. 1. 1. Achill. v. 149. imperia. efequire i comandi. Val. Flacc. lib. 3. v. 710. minifteria TObire diem, annum, eft certo ftatutoque die adeffe, præfto effe fe præfentem exhibere, ad diem fe fiftere. Cic. Fam. 10. epift. 24. Multi clariffimi viri, cum reipublicæ darent. operam, annum petitionis fuæ non obierunt. lafciarono correre non fi prefentarono concorrere. & de Amic. c. 2. Cum in hortos Bruti commentandi caufa veniffemus, tu non affuifti, qui diligentiffime femper illum diem & illud munus folitus effes obire. Id. 3. Phil. c. 8. Antonius diem editi obire neglexit. Id. Attic. L. 13. ep. 14. Obire auctionis diem. facile poterunt . T Obire vadimonium, ad vadimonium ire, ad diem fe fiftere. Cic. pro Quint. c. 17. Vadimonium mihi non obiit quidam focius meus . Plin. 1. 8. ep. 12. Si litibus tererer, obftri&um

,

mum.

O BE

OB G

215

fta, non adipibus obefa. Plin. l. 11. c. 37. fect. 79. Iidem minus folertes, quibus obefiffimus venter Id. 1. 8. c. 26. Crocodilus nimia fatietate obefus. Martial. I. 13. epigr. 84. Scarus obefus. Claudian. 1. 1. in Eutrop. v. 132. obefus lacte canis. Sueton. in Ner. c. 51. Obefa cervix. Apul. I. 10. Metam. Cibis affatim faginatus, corpus obefa pinguitie compleveram. ¶ Dicitur etiam obefus tumens, amplus, craffus, fine refpectu ad pinguedinem. Colum. 1. 7. c. 10. a med. de fue. Non eft contentum potione aquæ, nili obefam illuviem, atque diftentam pabulis alvum denierferit ac refrigeraverit. Apul. l. 11. Metam. Cutis craffa tenuatur, venter obefus refidet. Virg. 3. Georg. v. 497., quatit ægros Tuffis anhela fues, ac faucibus angit obefis. b. e. angina tumentibus. T Translate eft he bes, tardus, obtufus, ftupidus, ottufo, tardo, rozzo, groffo, quia pinguedo fagacitatem, & folertiam impedit, & acrem fenfuin. Horat. epod. 12. v. 2. Munera quid mihi, quidve tabellas Mittis nec firmo juveni, neque naris obefa? Namque fagacius unus odoror, Polypus, an gravis hirfutis cubet hircus in alis. Calpurn. Ed. 4. v. 147. Ruftica credebam nemorales carmina vobis Conceffiffe deos, & obefis auribus apta. Aufon. ep. 7. v. 21. Numerumque doctis involutum ambagibus Ignorat alto mens obefa vifcere. Obefo fomno mori dicuntur apes a Sulpicia in Sat. v. 56. cum oblitæ favorum defidiæ fe dedere & fitu veluti marcefcunt.

&um effe me crederem obeunti ad vadimonia mea. h. e. difcurrenti, & adfiftenti mihi, dum mea vadimonia exfequor. T Diem fuum, fupremum obire, & diem obire eft mori, morire: quafi fiftere fe ad diem a Deo conftitutam. Sulpic. ad Cicer. Fam. 4. ep. 12. a med. Paulo ante lucem Marcellum diem fuum obiiffe. Nep. in Milt. c. 7. extr. & in Dione, c. 2. extr. Somno fopitus diem obiit fupreId. in Dione, in fin. & Sueton. in Vefpaf. c. 1. Diem obiit circiter annos quinquaginta natus. TObire mortem, quafi adire, incontrar la morte, morire. Paul. ex Fefto in Mortem. Mortem obiiffe ea confuetudine dicitur, qua dixerunt antiqui, ob Romam legiones ductas, &, ob Trojam duxit exercitum, (V. Ob.) pro ad: fimiliter vadimonium obiiffe, id eft ad vadimonium iffe, & obviam, ad viam. Terent. Andr. 1. 3. 18. & Plaut. Aulul. prol. v. 15. Fuit olim quidam fenex mercator: is obiit mortem. Cic. Phil. 5. c. 17. fub fin. Alexander tertio & tricefimo anno mortem obiit. Id. pro Cluent. cap. 17. Quis dubitet, quin aut obeunda mors Cluentio, aut fufcipienda accufatio fuerit?" ¶Obire, abfolute eodem fenfu. Plaut. Epid. 3. 4. 76. Malo cruciatu ut pereas, atque obeas cito. Lucret. 1. 3. v. 1056. Ipfe Epicurus obit decurfo lumine vitæ. Horat. l. 3. od. 9. in fin. Tecum vivere amem tecum obeam libens. Adde lib. 2. fat. 8. v. 59. & lib, 2. od. 20. v.7. Sic Plin. l. 7. c. 53. Obire gaudio. & lib. 11. c. 37. fect. 71. morbo. T Pro adire fubire, eft etiam in illo Livii . 1. c. 54. Apud milites vero, obeundo pericula ac labores tanta caritate erat, ut, &c. Enn. apud Feft. in Ob. Acheruntem obibo, ubi mortis thefauri objacent Obire fidera dicuntur cum occidunt, aut evanefcunt. Lucret. l. 4. v.433. In pelago nautis ex undis ortus, in undis Sol fit uti videatur obire, & condere lumen. Plin. 1, 2. c. 26. An fidera obirent, nafcerenturve. Stat. l. 2. filv. 1. v. 209. omnia funta, Aut moritura vides obeunt noctefque, diefque, Aftraque. Cic. in Arat. v. 467. Abditur Orion, obit & Lepus abditus umbra. verf. 474. obit infera Perfeus in loca. Id. in fomn. Scip. c. 6. fub fin. In reliquis orientis, aut obeuntis folis partibus. T Et oppida, quæ intereunt excidio, aut ruina. Plin. l. 5. c. 31. fub fin. Et Agamede obiit & Hiera. & cap. 29. a med. Obiit & Archæopolis, &c. ¶ Paffive Ovid. 1. Faft. v. 464. Hic ubi virginea campus obitur aqua. b. e. aditur alluitur. Cic. pro Quint. c. 16. extr. Qua tibi vadimonium non fit obitum, eadem te hora confilium cepiffe, &c. TObiet pro obibit V. Eo, is, in fin.

C.

OBEX, obiicis, obicis, m. & f. sbarra, sbarro, ferrame, oftacolo, quidquid objicitur, & opponitur ad impediendum, & claudendum : ab obiicio, Paul. ex Fefto: Obices, peffuli, ferræ. Virg. 2. Georg. v. 480. maria alta tumefcunt Obiicibus ruptis. i ripari, gli argini. Hoc loco obicibus fimplici i legebat Sulpicius Appollinaris apud Gell. 1. 4. c. 17. fed ita ut i litteram paulo uberius largiufque pronuntiaret. Etiam Pierius ad Virg. Æn. 10. v. 377. teftatur, obice unico fcribi in antiquis codicibus , quamvis ibi fit dactylus. Unde fit, non femper effe verum, quod quidam docuere, cum duplici i i primam producere, cum fimplici corripere. Virg. 4. Georg. v. 422, Intus fe vafti Proteus tegit obiice faxi. Id. 8. En. v. 227. fultofque emuniit obiice poftes. Tacit. 3. Hift. c. 30. Ferrati portarum obices. Ann. 13. c. 39. Obices portarum fubverfi. Virg. 10. Æn. v. 377. Ecce maris magna claudit nos obiice pontus. Ubi Servius: modo ufus habet, ut hic obex dicamus: unde quidam magno obiice legunt. Senec. in Herc. Fur. v. 999. Huc eat & illuc aula disjecto obiice. verf. 237. Utrinque montes folvi abrupto obiice, Et jam ruenti fecit Oceano viam. Ovid. 14. Metam. v. 780. portafque petunt, quas obiice firma Clauferat Iliades. Al. leg. firmo. Prifcian. 1. 2. pag. 582. Putfch. leg. obiice fultas. Plin. in Paneg. c. 47. a med. Nullæ obices, nulli contumeliarum gradus. Claudian. I. 2. in Eutrop. v. 34. victa proruperat obiice Nereus. Al. leg. victo. Apul. apud Prifcian. 1. 3. pag. 615. infirma fcamellorum obice fultæ fores. Plaut. Perf, 2. 2. 21. Commorandum eft mihi apud hanc obicem b. c. apud hanc ancillam , quæ me remoratur. Al. aliter leg. Gell. 1. 17. c. 11. in fin. Quadam quafi obice fuftentatus. Sil. 1. 4. v. 24. robora portis, Et fidos certant obices arceffere filva. ¶ In reto quidam ponunt obiex, unde obiicis, & obex, unde, obicis, fed non probant.

OBEQUITO, as, n. 1. cavalcare intorno, vgSITTEO, circumequito. Liv. 1. 2. c. 45. Obequitando caftris, provocandoque. lib. 21. c. 54. & lib. 29. c. 34. Obequitare jubet hoftium portis, jaculandoque in ftationes elicere ad pugnam hoftem. T Cum accuf. Curt. l. 3. c. 10. Cum agmen obequitaret, varia oratione milites alloquebatur. T Pro equitare fimpliciter, Liv. . 24. c. 31. a med. Tanto clamore ad arma difcurfum eft, ut prætores inter tumultum obequitaverint Syracufas. Al. rectius leg. adequitaverint. OBERRO, as, avi, atum, n. I. errare intorno, andar vagando qua e là, пravdoua. Perf. fat. 4. v. 26. Dives arat Curibus, quantum non milvus oberret. Plin. l. 29. c. 4. Muftela, quæ in domibus noftris oberrat: Tacit. 1. Ann. cap. 65. Cum ipfi paffim adjacerent vallo oberrarent tentoriis, infomnes magis, quam pervigiles. Claudian. I. 2. in Rufin. v. 93. Magna quidem per rura lues, fed major oberrat Intra tecta timor. Perf. fat. 5. v. 155. fubeas alternus oportet, Ancipiti obfequio dominos alternus oberres. Claudian. l. 1. de rapt. Prof. v. 260. Vitales utrinque duas ( zonas plagas cali) quas mitis oberrat Temperies habitanda viris. ¶ Paffive Apul. l. 9. Metam. Paucis cafulis , atque caftellis oberratis, divertimus ad quempiam pagum. T Vagari contra, vel ante aliquem. Senec. in Hippol. v. 1077. Sequitur affiduus comes, nunc æqua carpens fpatia, nunc contra obvius oberrat. Id. in Herc. Fur. verf. 1280. Jamdudum mihi monftrum impium fævumque oberrat. h. e. obverfatur. T Pecca

errare. Horat. in ar. Poet. v. 355. ut citharœdus Ridetur, chorda qui femper oberrat eadem.

re,

a,

OBFIRMATE, & Offirmate, adverb, coftantemente, oftinatamente, BeBaiws. Sueton. in Tib. c. 25. Quamquam obfirmate refiftentem. OBFIRMATUS Offirmatus um, coftante, pertinace, firmus conftans. Plaut. Amph. 2. 2. 15. Perferam abitum ejus animo forti atque obfirmato. Cic. 1. Attic. ep. 11. Incredibile eft, quanto mihi videatur illius voluntas obftinatior, & in hac iracundia obfirmatior. Al. leg. affirmatior. T Proprie Apul. l. 7. Metam. Nam corium offirmatum cineris infperfu dominis referemus. b. e, induratum, perfectum. Al. leg. affirmatum,

OBESCET, oberit, vel aderit. Paul. ex Fefto. Nempe efcit dicebant. pro erit, & fuperefcit, fupererit. Ergo hic obefcet eft pro obefcit. OBESCO, as a. 1. dens(w, efcam præbeo, pafco. Colum. 1. 8. c. 7. ad fin. Madefacto triticeo pane obefcant avem. Al. leg. obefant. hoc eft faginant.

OBFIRMO Offirmo as avi, atum a. 1. raffadare, faldare BeBaró, firmum facio, durum reddo. Transfertur ad animum quem obfirmare dicimur, cum adverfus quippiam reddimus firmum conftantem, invictum, obftinatum. Plaut. Merc. prol. v. 81. Ut ut animum offirmo meum: dico: effe iturum me mercatum, fi velit T Obfirmare fe, propofitum tueri fuum, perftare, obdurare, oftinarsi, perfiftere, ftar faldo, inteftarfi. Terent. Heaut. 5. 5. 8. Age quæfo, ne tam obfirma te, Chreme. Obfirmare viam, tenere propofitum, fequi confilium femel initum, in incepto perftare. Terent. Hecyr. 3. 5. 4. Certum obfirmare eft viam me, quam decrevi perfequi. Ubi Donat. adverfus omnia obftinate agere. T Obfirmare abfolute, ideft obfirmare animum. Terent. Eun. 2. 1. 11. Censen' poffe me obfirmare, & perpeti, ne redeam interea? Plaut. Perf. 2. 2. 40. Obfirmaftin' occultare, quo te immittas, peffume? ti fe' tu oftinato a nafcondere?

OBESITAS, atis, f. graffezza, TоAυrapia, pinguedo. Sueton. in Domit. cap. 18. Poftea calvitio quoque deformis, & obefitate ventris & crurum gracilitate. Id. in Claud. c. 41. Obefitate cujufdam fractis fubfelliis. Colum. I. 6. c. 24. Ne fteriles eas reddat nimia corporis obefitas. Plin. l. 17. c. 24. Laborant arbores & fame, & cruditate: aliquæ vero & obefitate.

:

OBESO, as, a. 1. ingraffare, fagino. V. Obefco.
OBESUS, a, um, corrofo, adefus exefus ex ob, & edo. Sever. in
Etna v. 434. nec obefa cavamine terra eft.

ง

OBFUSCATIO, onis, f. Tertull. . 1. ad Nation. c. 10. Pertinet ad obfufcationem deorum veftrorum. . e. ad elevandam exiftimationem, Adde de refurrect. carn. c. 43.

OBFUSCO, & Offusco, as, offufcare, obtenebro. Translate Tertull. I. 2. adverf. Marcion. c. 12. Obfufcare juftitiam. Id. de Spectac. c. zz. Quale judicium eft, ut ob ea quis offufcetur, per qua promeretur b. e. ignominia afficiatur. OBFUTURUS. V. Obfun .

T Item magro, confunto, efile, gracile, exilis, macer. Levius in Alcefti. Corpore, pectoreque undique obefo, Ac mente exenfa, tardigenulo fenio oppreffum. Ubi Gellius: Obefum hic notavimus proprie magis, quam ufitate dictum pro exili, atque gracilento. Nonius cap. 4. n. 345. eadem docet eundem Levii locum afferens. TA'nupus, vel nr artiopxow, ut ait Gell. ibid. h.e. improprie, vel per antiphrafim fignificat uberem, pinguem, grafo, pingue, corpulento. Paul. ex Fefto putat ita dici, quafi ob edendum factus: quod non placet. Celf. 1. 2. c. 1. Corpus habiliffimum quadratum eft; neque gracile, neque obefum. Virg. 3. Georg. de notis equi generofi, verf. 8o. brevis alvus, obefaque terga. Apul. l. 7. Metam. de equo. Ille terga pulpofis toris obefa convertens. Horat. l. 1. ep. 15. v. 10. cum fit obefo Nil melius turdo. Colum. fub fin. c. 2. l. 6. Habilis & modica corporatura pecoris operarii debet effe, nervifque & mufculis robu

OBGANNIO, & Oggannio, is, ivi, & ii, n. 4. idem quod gannio, vél contra aliquem gannio, muffo, murmuro, fecreto & fæpius dico. Plaut. Afin. 2. 4. 14. Sine, me hunc perdere, qui femper me incendit ira, cui nunquam unam rem me licet femel præcipere furi, Quin centies eadem imperem, atque ogganniam. ridica, e ricanti. Terent. Phorm. 5. 8. 41. Habet hæc, ei quod, dum vivat, ufque ad aurem obganniat. ridica, e rinfacci. Apul. 1. 2. Metam. fub init. Et ftatim, incertum quidnam, in aurem mulieris obganniit. fufurrò, pifpigliò all'orecchio. ¶ Tribuunt etiam Ennio. Y. Obagito.

QB

OBHEREO, es, æfi, n. 2. attaccarf, appiccarfi, fermarfs, mpoos xona, pornodou, idem ferme quod hæreo, adhæreo. Lucret. 1. 4. v. 421. ubi in medio nobis equus acer obhæfit flumine. Sueton. in Tiber. c. 2. Claudia navem cum facris matris deum Idææ obhærentem Tiberino vado extraxit. Id. in Ner. c. 19. Cum in æde Veftæ refediffet, confurgenti ei lacinia obhæfit. Translate Senec. de Tranquill. c. 8. Utrifque (pauperibus & locupletibus) pecunia fua obhæfit, nec fine fenfu rèvelli poteft.

QBHÆRESCO, is, n. 3. effer attaccato, adhærefco. Apul. 1. 6. Metam. Lanofum aurum reperies, quod paffim ftirpibus connexum obhæ

refcit.

OBHERBESCERE, herbam increfcere. Paul. ex Fefto. OBHORREO, es, n. 2. horridus undequaque fum. Plin. l. 37.,. c. 8.. Cujus alterum genus fanguineis punctis obhorret. OBJAGEO, es, cui, n. 2. giacer contra, o all' incontro αντίκειμαι, contra, ante, vel e regione, aut obviam jaceo, feu pofitus fum. Tacit. 5. Hift. s. 6. de Judea. A meridie Egyptus objacet: ab occafu Phoenices, & mare. Pompon. Mela, 1. 2. c. 3. Græcia Ioniis fluctibus objacet. Plin. l. 6. ep. 31. a med. In ore portus infula affurgit, quæ illatum vento mare objacens frangat. Stat. 4. Theb. v. 61. quaque objacet alto Ifthmos, & terris maria inclinata repellit. Item circum jaceo, circum pofitus fum. Liv. c. ult. l. 2. Saxa objacentia pedibus ingerit in fubeuntes. Colum. I, 2. c. 18. Omnes lapides, & fi qua objacent falcibus obnoxia, colligi debent. Frontin. de aquæduct. artic. 93. Paucis circa ipfum oppidum objacentibus cultis. Enn. apud Feft. in Ob. Acheruntem obibo, ubi mortis thefauri objacent. Objacuiffe, ante jacuiffe, apud Vete

res. Feftus. OBJECTACULUM, i, n. obex, obftaculum. Varr. 1.3. de R. R. c. 17. Jub fin. Objectaculo, quo æftus (maris) bis quotidie ab exorta Luna ad proximam novam introire ac redire, rurfus in mare poffet. OBJECTAMENTUM, ti, n. rinfacciamento, objectatio, exprobatio Apul. fub init. apolog. Quæ cum intelligerem non tam crimina judicio, quam objectamenta jurgio prolata, &c.

OBJECTATIO, onis, f. rinfacciamento, oppofitio, exprobatio. Caf. 1. 1. B. Civ. c. 60. Cum ex aliorum objectationibus, tum etiam ex domeftico judicio .

OBJECTATUS, a, um crimini datus, exprobatus. Apul. in Florid. num. 3. fub fin. ( al. lib. 1.) Hoc genus crimina Apollini obje&tata.

OBJECTIO, onis, f. actus objiciendi, b. e. opponendi contra aliquem. Arnob. l. 6. pag. 191. Deos convenit tectorum munitionibus claudere faxorum aut objectione tutari. T Item exprobratio.. Tertull. lib. 2. ad Uxor. cap. 5. extr. Objectio nominis. Martian. Capell. 1. 5. pag. 142, Intentio eft objectio ejus facti, quod in ju

dicium venit.

OBJECTO, as, avi, atum, a. 1. efporre, fottoporre, mettere a cimenπpoß, objicio, expono: frequentativum ab objicio. Salluft. in Jug. c. 7. & Virg. 2. En. v. 751. caput objectare periclis. & lib. 12. v. 229. Non pudet, o Rutuli, pro cuntis talibus unam Objectare animam? Id. 4. Georg. v. 218. corpora bello. Tacit. 2. Ann. c. 5. aliquem dolo & cafibus. T Item injicere, immergeore. Virg. Georg. l. 1. v. 386. pelagi volucres Nunc caput objectare fretis, nunc currere in undas. attuffare, cacciare il capo nell' acqua.

Item interponere. Ovid. in Halieut. v. 91. Objectare moras . Item exprobare, opponere, crimini dare, opporre, rinfacciare, accufare. Cic. pro Dom. c. 29. In ifto tuo maledicto probrum non modo mihi nullum objectas, fed etiam laudem illuftras meam. Plaut. Trin. 3. 2. 28. Objectare alicui inopiam. Salluft. in Jug. c. 99. vecordiam. Tacit. 4. Ann. cap. 52. crimen impudicitiæ veneficia in principem, & devotiones. Ovid. 2. Met. v. 400. natumque obje&tat, & imputat illis. Plaut. Merc. 2. 3. 76. Uxori meæ, mihique objectant lenocinium facere. Item univerfim quippiam alicui dicere, quod difpliceat. Id. Moftell. 3. 2. 123. Cave tu, illi obje&tes nunc in ægritudine, te has emiffe. OBJECTUS, us, in. oppofizione, interpofizione, poßoλ, objectio, oppofitio. Plin. 1. 2. c. 10. Solem interventu Lunæ occultari, Lunamque terræ objectu. Virg. 1. En. v. 163. infula portum Efficit objeAtu laterum. Tacit. 3. Hift. c. 9. Tutus loco, cum terga flumine latera objectu paludis tegerentur. Gell. I. 12. c. 13. fub fin. Regiones, qua Tauri montis objectu feparantur. Tacit. 14. Ann. cap. 8. Hi molium objectus, hi proximas fcaphas fcandere. le prominenze. Lucret. l. 1. v. 845. Parma objectum dare. b. e. parmam objicere ad i&tum vitandum. Item quod vifui objicitur, oggetto. Nep. in Annib. c. 5. Sarmenta in cornibus jumentorum deligata incendit, ejufque generis multitudinem magnam difpalatam immifit. Quo repentino objectu vifo, tantum terrorem injecit exercitui Romanorum, ut, &c.

OBJECTUS, a, um , gettato avanti, o contro, offerto, prefentato, πpoBousos, ante jactus, oblatus, propofitus. Virg. En. 6. v. 420. Melle foporatam, & medicatis frugibus offam Objicit: ille fame rabida tria guttura pandens Corripit obje&tam. Plin. l. 32. c. 2. circa med. Pifces diripiunt carnes obje&tas. Cic. de Harufp. refp. c. 23. a med. Omnium objecta tela virtute perfregit. Id. 1. de Divin. c. 16. fub fin. Signo objecto monuit Craffum, quid eventurum effet. Id. 4. Acad. c. 16. Vifum a deo objectum dormienti. Tacit. 4. Ann. c. 60. Spes objecta principis loci. Cic. 1. de Fin. c. 14. a med. Species objecta voluptatis. Item expofitus, efpofto, fottopofto. Cic. Fam. 6. ep. 4. circa med. Ad omnes cafus fubitorum periculorum objecti fumus. Id. 1. Tufcul. c. 46. a med. Objectus fortuna. Plin. l. 29. , 1. a med. Cato objectus invidia. T Item oppofitus, oppofto.

Cic. pro Font. c. 1. fub fin. Propugnaculum iftis ipfis nationibus oppofitum, & objectum. Cef. 1. 6. B. Gall. c. 9. Silva pro nativo muro objecta, Cherufcos a Suevis incurfionibus prohibet. Horat. de ar. Poet. in fin. urfus Objectos caveæ valuit fi frangere clathros. TItem ante pofitus, e regione fitus, pofto in faccia, a dirimpetto. Caf. 1. 3. B. Civ. c. 112. Hæc infula objecta Alexandria portum efficit. Plin. l. 5. c. 31. Cyprus Syriæ objecta. Item crimini datus, exprobratus, obiettato, rinfacciate, rimproverato. Cic. pro Cluent, cap. 41. Nego, rem effe ullam in quemquam illorum objectam, quæ Fidiculanio objecta non fit. Tacit. 3. Ann. cap. 12. Oro, ne objecta crimina pro approbatis accipiatis. Plin. l. 36. c. 5. ante med. Praxitelis Cupido objectus a Cicerone Verri. TObjecta, orum res objectæ, crimina, obiezioni, accufe, rinfacciamenti. Cic. pro Dom. c. 35. Non tam fum exiftimandus de geftis rebus gloriari, quam de objectis non confiteri Quintil. l. 7. c. 2. circa med. Patrono id agendum eft, ut objecta vel neget vel defendet vel minuat Id. lib. 4. cap. 2. ante med. & lib. 9. cap. 2. poft med. Objecta diluere. OBIENS, euntis. V. Obeo. OBIGITO. V. Obagito.

T.Ob

OBII, orum, m. mortui. Apul. de mundo. Geniis miniftratur, obiis libatio perfunditur. Al. leg. obitis. OBJICIO, is, jeci, jectum, a. 3. gettare, o mettere innanzi, efibire, prefentare, dare, poßλλ, ante jacio, porrigo, exhibeo, propono. Varr. R. R. I. 4. c. 5. ad fin. Cum creverunt vituli, levande matres, pabulo viridi objiciendo in præfepiis. & cap. 4. a med. item Plin. 1. 8. c. 40. Objicere cibum porcis, aut canibus. Cic. pro Rofc. Amer. c. 26. Parricidæ corpus feris objicere. Virg. 6. n. v. 420. offam Cerbero. Terent. Phorm. 5. 2. 3. Nonne id fat erat, accipere ab illo injuriam? etiam argentum eft ultro objectum. Virg. 5. En. v. 522. Hic oculis fubito objicitur, magnoque futurum Augurio monftrum. fi fa vedere, comparifce. Plaut. Curcul. 1. 2. 1. Flos veteris vini meis naribus objectus eft. m'è venuto al nafo. jicere glebam apud Feft. in Precidanea eft injicere cadaveri, & humare, fotterrare. T Translate eft afferre, offerre, injicere, proponere. Liv. 1. 4. c. 51. Aptiffimum tempus erat, vindicandis feditionibus, delenimentum animis Volani agri divifionem objicere. Terent. Heaut. 1. 2. 12. Ut hanc lætitiam nec opinanti primus objicerem! Id. Adelph. 4. 3. 1. Hoccine de improvifo mali mihi objici tantum? Id. Hecyr. 3. 1. 6. Quibus eft alicunde aliquis objetus labos. Plaut. Merc. 2. 3. 5. Mihi mala res objicitur aliqua. 5.2. 40. Objicere alicui religionem. far venire fcrupolo. Liv. 1.5. c. 15. ad fin. cuipiam eam mentem, ut patriam prodat. metter in penfie ro. Rurfus Plaut. Curcul. 4. 2.45. alicui lucrum. offerire, dare. & Mil. 3. 1. 29. follicitudinem. dar travaglio. Liv. l. 27. c. I. terrorem hofti. far paura. & lib. 6. c. 14. ad fin. fpem. dare fperanza. & Cic. 2. Tufcul. c. 4. metum & dolorem Id. pro Rofc. Amer. c. 14. furorem. b. e. immittere, injicere. Sic Virg. 7. En. v. 479. rabiem canibus. T Eft etiam exponere, efporre, metter a cimento. Cic. in Vatin. c. 9. fub fin. Qui confulem morti objeceris, inclufum obfederis, extrahere e fuls tectis conatus fis. Id. pro Dom. c. 57. Objeci meum caput, pro veftris cæremoniis atque templis, perditiffimorum civium furori atque ferro. Id. 1. Tufcul. c. 37. Objicere fe telis hoftium. Id. pro Mur. c. 49. ad fin. Objicitur confulatus concionibus feditioforum, infidiis conjuratorum, telis Catilinæ: ad omne denique periculum, atque ad omnem invidiam folus opponiPro conjicere. Id. pro Arch. c. 6. a nied. Nunquam me pro falute veftra in tot ac tantas dimicationes , atque in hos profligatorum hominum quotidianos impetus objeciffem. T Præterea fignificat opponere,opporre, contrapporre. Cic. in Pifon. c. 33. Alpium vallum contra afcenfum Gallorum objicio & oppono. Cef. 1. 1. B. Gall. c. 26. Carros pro vallo objecerant. Id. 1. 3. B. Civ. c. 66. Cum fe legio Cæfaris objeciffet Pompejanis copiis. & cap. 39. Faucibus portus navem onerariam fubmerfam objecit. Virg. 2. En. v. 444. clypeofque ad tela finiftris Protecti objiciunt. Id. 12. En. v. 372. Objecit fe fe ad currum, & fpumantia freniş Ora citatorum dextra detorfit equorum. Id. 9. n. v. 45. Objicere portas. ferra re in faccia al nemico. Plaut. Pan. 1. 3. 37. & Trin. 5. 1. 8. moram alicui. infrapporre ritardo. T Pro inferre, afferre. Id. Aniph. 1. 1. 35. Qui multa Thebano populo acerba objecit funera. ¶ Szpe translate ponitur pro exprobrare, crimini dare, accufare, rinfecciare, gettare al volto, apporre, accufare. Virg. Ecl. 3. v. 7. Parcius ifta viris tamen objicienda memento. Cic. Attic. l. 1. ep. 16. a med. Objicit mihi, me ad Bajas fuiffe. Id. 1. Tufcul. cap. 2. Cato objecit, ut probrum, M. Nobiliori, quod is in provinciam poetas duxiffet. Id. Verr. 6. cap. 17. Non tibi objicio, quod hominem omni argento fpoliafti.& Verr. 7. cap. 18. Fuit quondam ifta feveritas in judiciis, ut iftam rem accufator in magnis criminibus objiciendam putaret. & pro Cluent. c. 23. Doce, in illorum judiciis quid, præter hoc venenum Oppianici, non modo in criminis, fed in maledicti loco fit objectum. & cap. 41. Objicere quippiam in aliquem. Brut. & Caff. ad Anton. I. 11. Fam. ep. 3. Te miramur non potuiffe continere iracundiam tuam, quin nobis de morte Cæfaris objiceres. Cic. pro Planc. cap. 31. De Cifpio mihi ne tu objicies quem, &c? Id. 3. Phil. c. 6. Objicere alicui ignobilitatem. & pro Dom. c. 35. furta, largitiones, libidines. Id. 2. de Orat. c. 70. ad fin. multa probra. Plin. l. 34. c. 3. Camillo inter crimina objecit Carvilius, quod, &c. T Paffive Ovid. 3. Amor. el. 7. v. 17. Ecce novum crimen, folers ornare Cypaffis Objicitur domina contemeraffe torum. TObjexim, is, it, pro objiciam, ut faxim pro faciam eft Plauti Caf. 2. 6. 52. & Pœn. 1. 3. 37. T Altero i ab jeto, primam corripit Claudian. de IV. Conf. Honor. v. 364. Cur

tur.

annos

1

OBIRĀTUS,

um,

in

runt memoriam patri fuo Saturniano Potio obito cum compare fua Valentiniana Volufia. ( Adde fimilem apud Murator. pag. 79. num. 1.) Paulin. carm. 24. Nat. 9. S. Fel. v. 568. Ergo probant obiti, quod damnavere magiftri?

τις

OBINUNT, obeunt. Feftus. Sic nequinunt, nequeunt. OBIRASCOR, eris, iratus fum, dep. 3. idem quod irafcor, vel contra irafcor. Senec. de tranquill. anim. c. 2. a med, Obirafcens fortunæ animus. Apul. in Apolog. Cum male audiunt, obirafcuntur. Adde in Florid. n. 17. OBIRATIO, onis, f. iracundia, fdegno. Cic. 6. Attic. ep. 3. a med. Nebulonis obiratione fi Brutus moveri poteft, licebit, &c. Al. leg. oratione. idem ac iratus. Liv. l. 1. c. 31. Aut fortunæ obirati cultum reliquerant deum. Adde Senec. de conftant. Sap. c. ult. epift. 56. a med. ORITER, di passaggio, in passando, & Twapódy, ex ob, & iter factum ut Prifcian. docet lib. 15. pag. 1014. Putfch. proprie fignificat per iter in via, inter eundum, in tranfeundo. Plin. lib. 18. cap. 10. a med. Major pars Italia utitur rotis, quas aqua verfet obiter, & molat. in correndo & lib. 11. cap. 37. Sect. 55. Anguftiæ pupilla obiter incidentia facile declinant. lib. 29. cap. 3. a med. de ovis. Cibo quot modis juvent, notum eft, cum tranfmeent faucium tumorem, calfactuque obiter foveant. passando. Juvenal. fat. 3. v. 239. turba cedente vehetur Dives, & ingenti curret fuper ora Liburno, Atque obiter leget, aut fcribet aut dormiet intus. Plin. l. 33. c. 4. ante med. Alius par labor, flumina ad lavandam hanc ruinam jugis montium ducere obiter, a centefimo plerumque lapide. b. e. ita flectendo eorum curfum, ut ire, ac fluere non ceffent, & inter fluendum lavent. ¶ Univerfim obiter aliquid facere dicimus, cum aliud agentes fimul & illud facimus, per occafionem, eodem tempore, eadem opera', in tranfitu incidentemente, di paffaggio. Petron. in Satyr. c. 31. Ne in hoc quidem tam molefto tacebant officio, fed obiter cantabant. & cap. 92. Interrogo ego, quot eftis? obiterque per rimam fpeculari cœpi. Senec. 1. 3. de Ira, c. 1. a med. Ira non in ea tantum, in quæ deftinavit, fed in occurrentia obiter fævit. Juvenal. fat. 6. verf. 480. Verberat, atque obiter faciem linit. Plin. l. 37. c. 9. Licet obiter vanitatem Magicam hic quoque coarguere. Id. 1. 29. cap. 5. Sevum ftruthiocamelinum tunc veniffe feftertiis triginta, obiter dictum fit. 'Id. l. 33. c. 8. in fin. Inficitur ita ramentum obiter, dum uritur. Pompon. Dig. lib. 18. tit. 5. leg. 1. extr. Dicendum eft patre pacifcente, & liberato adverfario filium quoque obiter liberari. per confeguenza, in confeguenza. Pro codem tempore, e veftigio, protinus. Gloff. E' T UT, inibi, obiter. Quintil. declam. 10. c. 16. fub fin. Peffimus parentum, qui dum liberos fuos fepeliunt, flere contenti, ut obiter ab rogo ficcis oculis revertantur. Apul. I. 6. Metan. Multis onuftos rebus rurfum, ne breviculo quidem tempore refectos, obiter reducunt. ¶ Etiam aurea Linguæ ætate in ufu fuit. Unde Auguftus apud Charif. l. 2. pag. 187. Putfch. reprehendebat Tiberium, quod fcriberet per viam dvr T obiter. Etiam Laberius ufurpaffe dicitur tefte eod. ibid. Integrum Charifii locum adfcribo Obiter Divus Hadrianus fermonum primo quærit an Latinum fit. Quamquam, inquit, apud Laberium hæc vox effe dicatur, & cum Scaurus Latinam effe neget. Addit, quod Veteres eadem foliti fint dicere, non addentes via, ut fit nar' ödλayın ut Plautus (Bacch. 1. 1. 15.) Eadem biberis eadem tibi dedero fuavium De Augufto ita fubdit. Tametfi Auguftus non pereruditus homo fuerit, ut id adverbium ex ufu potius, quam ratione protulerit. Hæc Charifius.

.

30.

OBJÚRGATIO, onis, f. riprenfione, rimprovero, fgridamento, exiti os, actus objurgandi, caftigatio, reprehenfio. Paul. ex Fefto: Objurgatio, poft turpe factum caftigatio: monitio vero eft ante commiffum. Cic. de Amic. cap. 24. Ut monitio acerbitate, objurgatio contumelia careat. Id. 2. de Orat. cap. 83. Tum objurgatio, fi eft auctoritas: tum admonitio, quafi lenior objurgatio. Id. 3. Attic. ep. 10. a med. Ut potius relevares me, quam aut caftigatione, aut objurgatione dignum putares. Id. 3. Offic. c. 21. Qua hunc objurgatione, aut quo potius convicio a tanto errore coner avellere? Id. pro Cal. c. 11. a med. Deliciarum objurgatio fuit longa, & ea lenior, plufque difputationis habuit, quam atrocitatis. Quintil. I. 1. c. 3. (al. 4.) Hunc mordebit objurgatio, hunc honor excitabit infra. Si cui tam eft mens liberalis, ut objurgatione non corrigatur. Gell. l. 1. c. 2. a med. & lib. 10. c. 19. Severa atque vehementi objurgatione inceffere aliquem. OBJURGATOR, oris, m. riprenfore, TITIμT's, qui objurgat. Cic. 3. Agrar. c. 3. Quantas conceffiones agrorum hic nofter objurgator uno verbo facere conetur. Id. 1. de Divin. c. 49. ad fin. Objurgatores fuos convincere. Id. Verr. 5. c. 2. Non modo accufator, fed ne objurgator quidem ferendus eft is, qui, &c. OBJURĞATORIUS, a, um, riprensivo, TITIμntinos, ad objurgandum pertinens. Cic. Attic. I. 13. ep. 6. Una cum illius objurgatoria tibi meam quoque, quam ad eam refcripferam, mifi. Gell. l. 9. cap. 2. Atque ille, vultu fonituque vocis objurgatorio, philofophum fe fe effe dicit. Id. l. 1. c. 26. Verba feria & objurgatoria. Ammian. I. 16. c.12. a med. ( al. cap. 32. ) Objurgatorio clamore prohibere. OBJURGĀTUS, a, um, ripreso, fgridato, reprehenfus, caftigatus. Cal. ad Cicer. Fam. 8. ep. 9. Non mediocriter objurgatus. Valer. Max. l. 2. c. 2. fub init. Vehementer objurgatus. OBJURGITO, as, a. 1. frequenter objurgo. Plaut. Trin. 1. 2. Malis ut te verbis multum objurgitem. Adde verf. 32. OBJURGO, as, avi, atum, a. 1. fgridare, riprendere, rimproverare, ETTIM, jurgo contra aliquem. Proprie, fi vim fpectes, dicitur de eo, qui injufte contra aliquem litigat, ut Varro docet lib. 6. de L. L. c. s. Sed fi ufum, fignificat verbis reprehendere, arguere, increpare, afperius caftigare, five jure, five injuria. Cic. pro Cal. c. 11. Fuit in hac caufa pertriftis quidam patruus, cenfor, magifter: objurgavit M. Coelium, ficut neminem unquam parens. Id. Fam. 3. ep. 8. a med. Ne in quo te objurgem, id ipfum videar imitari. Id. Attic. 1. 2. ep. 1. Quod me quodammodo molli brachio de Pompeji familiaritate objurgas. Id. 2. Fam. ep.9. Cum objurgarer, quod nimia lætitia pæne defiperem. Id. ad Q. Fr. l.. 3. ep. 1. c. 3. ad fi. Cæfar meam in rogando verecundiam objurgavit. & cap. 2. ad fin. Ea villa , quæ nunc eft, tanquam philofophia videtur effe, objurget ceterarum villarum infaniam. Phedr. fab. ult. lib. 5. Hic tum venator dolens, canem objurgabat. Plaut. Trin. 3. 2. 54. Tu objurgans me a peccatis, rapis in deteriorem viam. h. e. retrahens, dehortans, deterrens. T Cum duplici accusativo Id. Merc. 1. T Cum dativo. 1. 46. Objurgare pater hæc me noctes, & dies. Diomed. 1. 1. pag. 305. Putfch. Idiomata, quæ veteres per accufativum extulerunt, nos per dativum fecundum Græcos efferimus. Objurgo filium, veteres dicebant: nos Objurgo filio, ut Græci. ¶ Pro exprobrare. valde enim eft affine, & pæne idem. Quintil. l. 6. c. 3. a med. Ut Cicero objurgantibus, quod fexagenarius Publiliam virginem duxiffet, &c. Ponitur & pro punire, pleere, caftigare. Petron. in Satyr. c. 34. Colaphis objurgare puerum. Senec. 3. de Ira, c. 12. ad fin. verberibus. Sueton. in Calig. c. 20. ferulis. Id. in Oth. c. 2. flagris. Perf. fat. 5. v. 169. folea, puer, objurgabere rubra. Senec. 1. 4. de benef. c. 36. Non committam, ut feftertio centies objurgandus fis. h. e. multandus. OBJŪRO, as, n. 1. Paul. ex Fefto: Objurare, jurejurando obftringere : ut in Pentefilea: formidabant abjurare. OBLANGUEO, es, ui, n. 2. idem ac langueo. Cic. I. 16. Fam. ep. 10. Litterulæ mex, five noftræ, tui defiderio oblanguerunt. OBLAQUEATIO, onis, f. V. Ablaqueatio. OBLAQUEO, as, avi, atum, a. 1. laqueo cingo, ligo, circumdo. Tertull. de refurr. carn. c. 7. a med. Argento gemmas oblaqueare. V. alium Tertull. locum in fine vocis Mithras, & Ablaqueo. OBLATIO, onis, f. offerta, mpooops, rue, actus offerendi. Afcon. in Verr. 4. c. 2. Genus omne penfitationis in hoc capite pofitum eft, canonis, oblationis, indictionis. Ubi oblationem intelligit tributum ultro oblatum. Eumen. in Paneg. ad Conftantin. c. 16. Milites tui te omnibus donis, omnibus honorum oblationibus prætulerunt. Ulpian. Dig. lib. 24. tit. 1. leg. 5. a med. Si maritus ad oblationem Dei uxori donavit. Impp. Theodof. & Arcad. lib. 6. Cod. Theodof. tit. 2. leg. 14. Oblationem ampliffimi ordinis prompta liberalitate promiffam partim remittimus vobis, partim patriæ communi largimur. b. e. oblatitium aurum, de quo in voce fequenti. OBLATITĬUS, & Oblaticius, a, um, qui offertur. Sidon. in conc. poft epift. 9. 1. 7. a med. Oblatitium impendium. Impp. Arcad. O Honor. 1. 6. Cod. Theodof. tit. 2. leg. 5. & 9. Oblaticium aurum h. e. quod Senatus fingulari ftudio erga Imperatorem certis temporibus, velut initio Principatus, vel quinquennalibus, aut decennalibus, ultro offerebat. dono gratuito.

OBITUS, us, m. morte, obito, Devaros, interitus, mors: ab obeo Cic. 2. de Divin. c. 16. Non ergo omnium interitus atque obitus natura conficiet. Id. in Pifon. c. 15. Qui dies poft obitum occafumque noftrum reipublicæ primus illuxit. Caf. 1. 2. B. Gall. cap. 29. & Nep. in Timoth. in fin. Poft corum obitum. Brut. ad Cicer. Fam. 11. ep. 10. Quantam perturbationem rerum urbanarum afferat obitus confulum. Virg. 4. Æn. v. 493. longum miferata dolorem, Difficilefque obitus. Item occafus, occafo, il tramontare. Cic. 1. de Divin. c. 56. ad fin. Solis, & Lunæ, reliquorumque fiderum ortus, obitus, motufque cognofcere. Adde lib. 1. de Orat. c. 42. lib. 2. de nat. Deor. c. 7. Catull. carm. 65. de coma Beren. v. 2. & Virg. 1. Georg. v. 257. T Item aditus, interventus, occurfus, venuta, incontro. Paul. ex Fefto. Obitu dicebant pro aditu. Turpil. apud Non. cap. 4. num. 331. Ecquis eft, qui interrumpit fermonem meum obitu fuo? Terent. Hecyr. 5. 4. 17. Antiquam adeo tuam venuftatem obtines, ut voluptati obitus, fermo, adventus tuus, quocumque adveneris femper fiet. Ubi Donat. Inter obitum, & adventum hoc interest quod obitus eft, quem cafus affert: adventus quem voluntas, & deftinatus locus. ¶ Item exfecutio, ficut dicimus obire munus pro exfequi. Tertull. de fuga in perfecut. c. 1. Ante determinari oportet de ftatu ipfius perfecutionis utrum a Deo obvenit an a diabolo , quo facilius de obitu ejus conftare poffit. OBITUS, a, um, particip. ab obeo. Cic. pro Sext. c. 38. a med. Quos a majoribus noftris morte obita pofitos in illo loco, atque in Roftris collocatos videtis. Virg. 10. En. v. 641. eodem loquendi modo utitur: item Lucret. l. 4. v. 735. & Aufon. non femel. ¶ Obitus, qui mortuus eft, defonto, & TEVE's, ut eft apud Prifcian. lib. 9. pag. 869. Putfcb. ubi affert hæc verba ex Livio in Protefilao: Cupidius miferulo obito. Apul. de Mundo, pag. 74. Elmenhorft. Geniis miniftratur, obitis libatio profunditur. Al. leg. obiis eodem fenfu. Infcript. non optimæ notæ apud Gruter. pag. 741. n. 1. Filii pofueTom. III.

, quæ