Зображення сторінки
PDF
ePub

8.-extr. Nam hoc quidem vix eft liberi populi vix voltrorum animorum ac magnificentiæ. T. Pro arte mira & magna faciendi, Plin. l. 36. c. 5. ante med. de Phidia. Hæc funt obiter dicta de artifice nunquam fatis laudato: fimul ut nofcatur, illam magnificentiam æqualem fuiffe & in parvis.

MAGNIFICO, as, avi, atum, a. 1. ftimare affai, tener in conto, magni facio, magni æftimo, Savulo. Terent. Hecyr. 2. 2. 18. Quem ego intellexi illam haud minus, quam fe ipfum, magnificare. Al. leg. magnifacere. Plaut. Stich. 1. 2. 44. Pudicitia eft, pater, cos magnificare, qui nos focias fumpferunt fibi. Id. Men. 2. 3. 19. Te unum ex omnibus Venus voluit me magnificare. T Metonymice eft laudare, extollere, præferre: quod fane faciunt, qui magni æftimant magnificare, efaltare, ueyxλów. Plin. 1,35. 6. 12. & lib. 36. c. 5. ad fin. Arcefilaum quoque magnificat Varro cujus fe marmoream habuiffe leænam tradit. & cap. 12. ad fin. Magnificatur & alia turris, a rege facta in infula Pharo. Id. I. 17. c. 9. Varro principatum dat turdorum fimo ex aviariis: quod etiam pabulo boum fuumque magnificat.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

MAGNIFICUS, a, um, magnifico, fplendido, usyλompens, magna faciens, qui in magnis cum dignitate fumptum facit, qui circa publicam adminiftrationem impenfas facit honorificas, veluti in ludis, in templis, in ædificiis, in epulo publico, & hujufmodi. Nep. in Attic. c. 13. Elegans, non magnificus; fplendidus, non fumptuofus; onini diligentia munditiam non affluentem affectabat. Salluft. in Casil. c. 5o. Rhodiorum civitas magna, atque magnifica. Id. ibid. c. 9. Cives in fuppliciis deorum magnifici, domi parci. Liv. 1. 1. c. 10. Vir factis magnificus. T Item qui verbis fe jactat, & oftenftat, gloriofus, millantatore. Plaut. Bacch. 4. 9. 42. Cum magnifico milite, urbes verbis qui inermus capit. Id. Afin. 2. 2. 84. Extemplo facio facetum me atque magnificum virum dico me atrienfem effe. T Res magnifice funt laute, fplendida, copiofa magno fumptu facta, & cum dignitate, fontuofe, magnifiche, ricche. Cic. 1. Offic. c. 8. Delectant etiam magnifici apparatus, vitæque cultus cum elegantia & copia. Id. 9. Fam. ep. 16. ad fin. Nec tamen eas cœnas quæro, ut magnæ reliquiæ fiant: quod erit magnificum fit, & lautum. Id. 3. Verr. c. 22. Forum adornatum magnifico ornatu. Caf. l. 6. B. Gall. c. 18. Funera magnifica & fumptuofa. Salluft. in Catil. c. 21. Belli fpolia magnifica. Id. in Jug. c. 4. Clari & magnifici honores. Juftin. 1. 2. c. 1. Res gefta fatis ample, magnificæque. Cic. 5. Tuftul. c. 21. Stragulum magnificis operibus pictum. Id. Fam. 7. ep. 1. Venationes binæ per dies quinque magnificæ. Id. 2. de Legib. cap. 1. Magnificæ villa. Plin. l. 6. c. 19. Magnificum oppidum. Nonnunquam refertur ad fermonem fplendidum, grandem, fublimem. Cic. 2. de Orat. c. 21. Genus dicendi magnificum atque præclarum. Id. de opt. gen. Orat. c. 4. Neque eos quidquam excelfum magnificumque delectat. Plin. l. 35. c. 4. med. Magnifica oratio. Terent. Eun. 4. 6. 3. Ufque adeo ego illius ferre poffum ineptias & magnifica verba. millanterie. TEL etiam magni æftimabilis, digaus qui plurimi fiat, admirabilis. Plin. 1. 19. c. 3. Lafer magnificum in ufu, medicamentifque. Id. I. 24. c. 16. a med. Myriophyllon magnifici ufus ad vulnera. T Magnificior, & magnificiffimus olim dicta funt antiquis, ut eft apud Feftum. Sed hæc obfoleta in ufu autem funt magnificentior, magnificentiffimus, a magnificens orta, itidem obfoleto. Cic. in Bruto, c. 32. Magnificentius dicendi genus, & ornatius. Id. in Pifon. c. 2. Magnificentius eft dicere, quemadmodum gefferimus confulatum quam quemadmodum ceperimus. Id. 2. Offic. c. 16. Craffus magnificentiffima ædilitate functus. Id. pro Dom. c. 56. Italiæ magnificentiffimus ille motus. b. e. perhonorificus. Nep. in Thrafyb. 1. Magnificentiffimum factum. MAGNILOQUENTIA, x, f. ftile follevato, meyxλnyopi, granditas μεγαληγορία verborum, ftili fublimitas. Cic. in Orat. c. 57. Dactylicus numerus hexametrorum magniloquentiæ eft accommodatior. Id. 13. Fam. ep. 15. Homeri magniloquentia. T Accipitur & in malam partem pro jactatione & oftentatione loquentiæ, millanteria. atque ita ufurpat Gell. 1. 1. c. 2.

[ocr errors]

MAGNILOQUUS, a, um, chi parla follevato, psyλoppuw qui grandibus verbis utitur, magnidicus. Stat. 1. 5. filv. 3. v. 62. Fors & magniloquo non pofthabuiffet Homero. ¶ Item qui fe jactat millantatare. Tacit. in Agric. c. 27. Atque illi modo cauti ac fapientes, prompti poft eventum ac magniloqui erant. Ovid. 8. Metam. v. 396. Talia magniloquo tumidus memoraverat ore. MAGNIPENDO, is, a. 3. ftimare affai, far gran conto, Tepi TOM περὶ πολλά To, magnifacio, magnifico, magni æftimo. magni æftimo. Plaut, Stich. 1. 2. 78. Vos ne mendicos homines magnipenditis? Teremt. Adelph. 5. 4. 25. Ego quoque a meis me amari & magnipendi poftulo. Plaut. Afin. 2. 4. 54. Non magnipendo, ne duit. non fo gran cafe. Scribitur & divifim magni pendo.

MAGNISÕNANS, antis, magna fonans, ut Saxa magnifonantia, Accius apud Non. c. 6. n. 86. Al. aliter leg. MAGNITAS, atis, f. magnitudo, apud vet. Accius apud Non. c. 2. . 523. Namque fat fingi, neque dici poteft pro magnitate. MAGNITUDO, inis, f. grandezza, ampiezza, péyedos, amplitudo moles rerum corporearum. Cic. 1. Offic. cap. 43. ad fin. Mundi magnitudinem metiri. Varr. 1. 3. R. R. c. 16. ante med. Silveftres apes minores funt magnitudine. fcil. quam cicures Plin. l. 37. c. 10. Lapillus in parva magnitudine multicolor. Id. 1. 5. c.9. Infula magnitudinis vafta. Cic. Phil. 13. c. 3. Magnitudines regionum. Id. de Fin. c. 14. Magnitudo maris Egai. Caf. . 1. B. Gall. c. 39. Ingens magnitudo corporum. & lib. 3. c. 13. fluctuum & tempeftatum. & lib. 6. c. 9. Silva, magnitudinis infinita. & lib. 1. B. Civ. 6. 49. Magnitudo fluminis. Celf. 1. 5. 6. 25. n. 4. Catapotia fiunt

[ocr errors]

3.

·

[ocr errors]
[ocr errors]

The Ab

[ocr errors]
[ocr errors]

ad faba magnitudinem. della grandezza. Sic Plin. l. 24. 6. 23. 4 med. Utinam ciet lafer, ciceris magnitudine dilutum. T Refertur interdum ad copiam & numerum. Nep. in Darans. c. 1. Magnitudo copiarum Cic. 2. Agrar, c. 35. Bonitas agrorum & magnitudo fru&tuum. Id. pro Rofc. Amer. c. 7. pecuniæ. Id. 7. Varr. c. 9. quæftus. TItem ad qualitatem, & intenfionem. Cic. 2. Fan. ep. 7. Magnitudo & vis amoris. Id. pro Dejot. G. 11. acerbitatis & odii. Id. 1. de Orat. c. 4. & varietas, multitudoque caufarum. gravità importanza. Nep. in Iphier. cap. 1. rerum geftarum. Cic. Fam. 1. cp. 7. beneficii. Ids pro Quint. c. 2. periculi. Id. Verr. 7. c. 10. frigoris. Nep. in Epamin. cap. z. virium robuftezza. Plin. 1. 25. c. 3. a med. doloris. & cap. 2. ingenii. ¶ Magnitudo animi eft magnanimitas, excelfus animus magna fpectans, vilia defpiciens, & qui nullo periculo aut difficultate deterretur. De ca Cic. in Partit. c. 22. ad fin. Cujus eft liberalitas in ufu pecuniæ, fimulque altitudo animi in capiendis incommodis, & maxime injuriis Cef. 1. 2. B. Gall. c. 27. extr. Quæ facilia ex difficillimis animi magnitudo redegerat. Hir. de B. Alex. c. 32. Dignum fructum virtutis & animi magnitudinis tulit. Cic. in Partit. c. 23. Magnitudinem animi fuperbia in animis extollendis, & defpicientia in contemnendis honoribus imitatur. Id. 1. Fem. ep. 7. a med. Magnitudinem animi tui ne unquam inflectas cujufquam injuria. folute Plin. l. 18. c. 6. Non fraudando magnitudine hac quoque fua Cn. Pompejo, qui nunquam agrum mercatus eft conterminum Ad tempus etiam referri poteft. Plin. l. 36. c. 1o. Ad deprehendendas folis umbras, dierumque ac noctium magnitudines. ¶ Pro dignitate, excellentia, Tacit. 16. Ann. c. 23. Imperatoria magnisudo. Id. 14. Ann. c. 54. Invidia infra tuam magnitudinem jacet. MAGNOPĚRE, sommamente, molto, affai, ai, dw, valde, vehementer: adverb. ex magno opere conflatum : & fere cum verbis jungitur. Cic. 15. Fam. ep. 14. circa med. Ego tibi Romain, properandum, magnopere cenfeo. & lib. 2. ep. 6. Magnopere volo. Id. de Senect. c. 13. defidero. Plaut. Perf. 2. 2. 59. Edictum eft magnopere mihi ne cuiquam crederem. mi è stato frettamente comandato. Cic. 1. de Legib. cap. 20. L. Gellius philofophis magnopere auctor fuit, ut, &c. Id. 7. Verr. c. 41. Quid, inquam, magnopere Cleomenes facere potuit che gran cofa potè egli mai fare? Id. 2. de Orat. c. 86. Juvenes ftare ad januam duos, qui eum magnopere evocarent con grande iftanza e premura. Cal. ad Cicer. 8. Fam. ep. 1. Ut nunc eft, nulla magnopere exfpectatio eft. h. e. nulla magna exfpectatio. Sic Liv. l. 3. c. 26. Nulla magnopere clade accepta b. e. nulla magna clade. Cic. pro Rofc. Coni. c. 15. Quorfum recidat refponfum tuum non magnopere laboro. non ci penso troppo : poco mi curo. Plin. l. 10. c. 2. Phoenix non vifus magnopere. poco, di rado. & lib. 35. c. 10. extr. Ideo non exftaut exempla alia magnopere. b. e. multa exempla.. T Etiam divifim ufurpatur. Cic. Fam. 13. ep. 34. Magnoque opere abs te peto, cures ut &c. Id. 2. de Invent. c. 1. Cum puerorum formas magno hic opere miraretur. Id. Attic. I. 13. ep. 28. extr. Dolabella magno opere arceffitus. T Et inverfo ordine. Accius apud Non. c. 4. n. 330. Ite actutum, atque opere magno edicite, ut, &c. T Superlativum eft maximopere, quod & ipfum interdum dividitur. Cic. Fam. 3. ep. 2. A te maximopere, etiam atque etiam quæfo, & peto, ut, &c. Terent. Eun. 3. 3. 26. Thais maximo te orabat opere, ut &c. Id. Phorm. 5. 1. 33. Nos ambo opere maximo dabamus operam, ut &c. Liv. I. 42. c. 57. Maximopere indigne ferens Plaut. Stich. 1. 3. 94. Rogare juffit te opere maximo ut &c. Terent. Heaut. 4. 1. 13. Meminiftin' mihi te maximopere dicere &c. ? Comparative Cato apud Gell. 1. 7. c. 3. Quo majore opere dico, fuadeoque, uti, &c. MAGNUS, a, um, grande, wives, grandis, amplus: cui parvus opponitur videturque effe a voce Græca allata, inferto. Comparativum habet major, jus, fuperlativum maximus, & antiquo more maxumus. Primo dicitur de iis, quæ corpoream magnitudinem habent. Cic. 2. de nat. Deor. c. 6. Magna & pulcra domus. Catull.carm. 63. de nupt. Pel. & Thet. v, 280. Magni montes. Caf. I. 2. B. Gall. c. 4. Magna partis harum regionum imperium obtinent. lib. 4. c. 29. Maximi æftus maritimi. & lib. 1. c. 23, Oppidum duorum longe maximum. Ovid. 4. ex Pont. ep. 10. v. 57. quos inter maximus omnes Cedere Danubius fe tibi, Nile, neget. Liv. 1. 24. c. 9. Aquæ magnæ bis eo anno fuerunt . Item de iis, quæ pondere, & numero conftant , pro multus. Cic. 4. Verr. c. 72. Maximum pondus auri, magnum numerum frumenti, vim mellis maximam exportaffe. Id. Attic. I. 11. ep. 3. ad fin. Cui magnam dedimus pecuniam mutuam. Cef. l. 1. B. Gall. c. 16. Pabuli magna copia. & lib. 4. 6. 34. Magna multitudo peditatus. Nepos in Dion. c. 1. Magna divitiæ. Virg. 1. Æn. v. 152. Magnus populus. Nep. in Datam. c. 3. Magnus concurfus. T Item de iis, quæ virtute, non mole, ampla funt. Cic. pro Cacin. cap. 32. Magna voce confiteri. ad alta voce. Nep. in Timoth. c. 3. Magna fpes. Cic. 1. Fam. ep. 1. Magna infamia. ibid, Eloquentia, gravitas, ftudium, contentio. Caf. I. 1. B. Gall. c. 46. Multo major alacritas, ftudiumque pugnandi majus. & lib. 2. c. 15. Homines feri, & magnæ virtutis Nep. in Iphier. cap. 3. Magno animo effe. TItem de iis, quæ folemnia funt, & multo apparatu fiunt. Hinc magni ludi, de quibus Afcon. in 2. Verr. c. 10. Romani ludi, inquit, fub regibus inftituti funt, magnique appellati, quod magnis impenfis dati funt. tunc enim primum ludis impenfa funt ducenta millia nummum. lii ideo magnos dictos putant, quod Confo, confiliorum fecretorum deo, ideft Neptuno laticum regi, & rerum conditarum, & diis magnis, ideft Laribus urbis Roma dati funt: quibus ajunt raptas Sabi mas effe: ut videatur propter hoc dicere Virgilius (8. En. v.636.)

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

ma

A

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

magnis Circenfibus actis, nam magni, & Circenfes iidem funt. Ha&enus Afcon. Horum mentio fit apud Cicer. loc. cit. (item Verr. 7. c. 14. ubi Jovi, Junoni, Minervæque dicatos dicit) Liv. 1. 2. c. 36. &c. Iidem dicti funt etiam maximi, ut eft apud Cic. de Harufp. refp. c. 6. Horum alii erant ftati, alii votivi, ut colligitur ex Liv. ibid. & lib. 7. c. 22. & alibi. Maximos etiam effe voluit Nero ludos quos pro æternitate Imperii fufceperat, ut in ejus vita cap. 11. narrat Sueton. ¶ Magnus vir, qui magno animo eft, & magna facit, præftans ingenio virtute, doctrina, artibus. Cic. 1. de nat. Deor. c. 43. Demooritus vir magnus in primis. Virg. 1. Æn. v. 549. quo juftior alter Nec pietate fuit, nec bello major & armis. Nep. in Themift. c. 6. Magnus hoc bello Themistocles fuit, nec minor in pace. ¶Magnus bomo interdum eft etiam ftolidus, ftolido, fciocco. Lucil. apud Varron. 1. 6. de L. L. c. 3. Nequam & magnus homo, . laniorum immani' canes ut. Martial, in ambiguo ludit . 9. epigr. 51. tu bis denis grandia libris Qui fcribis Priami prælia magnus homo es. V. Longus. Magna res eft gravis & magni momenti. Nep. in Pelop. c. 2. Magna fæpe res non ita magnis copiis funt gefte. Sic Cic. pro Dom. cap. 1. Magna caufa. rilevante, importante. & in Oras. c. 10. Magnum opus & arduum. Et abfolute Cacin. ad Cioer. ep. 7. t. 6. Fam. Quamquam id magnum & arduum eft. Cic. 2. de nat. Deor. c. 66. ad fin. Magna dii curant, parva negligunt. Tibull. I. 2. el. 6. v. 11. Magna loqui. b. e. magnifice dire delle Rodomontate. Hinc magna lingua apud Horat. l. 4. od. 6. v. 1. eft fuperba, & elatius impieque locuta Sic Virg. io. En. v. 547. Dixerat ille aliquid magnum. T Pertinet enim aliquando magnus ad fuperbiam, & jactantiam. Virg. 11. En. v. 381. non replenda eft curia verbis, Quæ fruftra tibi magna volant. Val. Flacc. 1. 5. v. 600. magna fuperbo dicta volant. T Nonnunquam ad venerationem auctoritatem, potentiam refertur. Virg. 3. An. v. 697. numina magna loci. T Item ad divitias, potentiam, nobilitatem. Juvenal. fat. 6. v. 312. magnos vifurus amicos.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

majus celebrata ferant. Senec. 3. de benef. c. 35. a med. Nec medico in majus gratia referri poteft. T Denique magnus non raro refertur ad ordinem & dignitatem. Nam major herus apud Plaut. Trucul. 2. 2. 53. eft ipfe paterfamilias: ut minor herilis filius Majores famines apud Feft. funt patritii generis: minores plebeji Major conful, qui fafces habet, vel qui prior fuit renuntiatus: fic major prætor urbanus; minores ceteri. Id. Sic majores magiftratus conful, cenfor, prætor; minores reliqui: & majora aufpicia priorum funt , pofteriorum minora. Id. The Maxima virgo eft prima inter Veftales. Sueton. in Domit. c. 8. ad fin. & Plin. l. 4. ep. 11. ubi al. aliter leg. ¶ Magna vina , optima. Pallad. in Octobr. tit. 14. ante med. T Magnai reipublicai gratia pro magne reipubl. eft apud Plaut. Mil. 2. 1. 25. TQuantus maximus. V. in Quan

[merged small][ocr errors]

MAGUDARIS, & Magydaris, is, f. ayudepic, aliis eft laferpitii radix, aliis caules aliis fuccus Plaut. Rud. 3. 2. 16. Si fperas tibi hoc anno multum futurum firpe & laferpitium, &c. feu tibi confidis fore multam magudarim. Plin. l. 19. c. 3. a nied. Incifo tubere profluere folitum fuccum, ceu lactis, fuperenato caule quem magydarim vocarunt. Adde Prifcian. 1. 7. pag. 757. Putsch. ubi cum Plinio facit, & caulem interpretatur.

[ocr errors]

MAGUS, gi, m. Mago, ftregone, udyos, dictio Perfica, quæ apud cos fignificat fapientem. Sapientes enim Perfæ Magos vocant, ut Græci Philofophos. Cic. 1. de Divin. c. 23. Ei Magos dixiffe, quod genus fapientum & doctorum habebatur in Perfis. infra cap. 41. Et in Perfis augurantur & divinant Magi, qui congregantur in fano commentandi caufa, atque inter fe colloquendi. Nec quifquam rex Perfarum poteft effe, qui non ante Magorum difciplinam fcientiamque perceperit. T Confuetudine, & fermone communi pro maléfico, feu incantatore accipitur. Nam cum Magi apud Perfas potiffimum Deorum cultui vacare folerent in tantum poftea aucta est corum vanitas ut non folum obfervatione fiderum futura prædicefed artibus quibufdam & maleficiis & fcire fe omnia, & facere poffe profiterentur. V. Apul. in Apolog. & Quintil. declam. 10. fub fin. MAGUS, a, um adject. magicus. Ovid. 1. Amor. el. 8. v. 5. Illa magas artes, Exaque carmina novit. Id. de medic. fac. v. 36. Quas maga terribili fubfecat arte manus. Senec. in Herc. Oet. v. 467. carmine in terras mago Defcendat aftris Luna defertis, licet. T Magus, i, abfolute, ftregone. V. vocem præced. ¶ Maga, a, f. firega maga. Ovid. 7. Metam. v. 195. cantufque artefque magarum Senec. in Herc. Oet. v. 523. Hoc magæ dixere amorem poffe defigi malo. Auguftin. de civit. Dei, I. 18. c. 17. Circe maga famofiffima.

re,

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

MAJA, æ, f. Max, Atlantis filia, ex Plejone Nympha, ex qua Jupiter Mercurium fufcepit. Huic Romani menfe Majo facrificabant Sed quidam affirmant, tefte Macrob. l. 1. Saturn. c. 12. quibus Cornelius Labeo confentit, hanc Majam, cui menfe Majo res divina celebrabatur, terram effe hoc adeptam nomen a magnitudine, ficut & Mater Magna in facris vocatur. Virg. 1. En. v. 301. Maja genitum demittit ab alto. Fuit altera hoc nomine Fauni filia, cui in mellario vafe non mel, fed vinum facrificabant. Macrob. ibid. TPræterea Maja eft una ex Plejadibus ftellis. Virg. 1. Georg. v. 225. Multi ante occafum Majæ cœpere, &c. T Denique fic appellatur cancrorum genus maximum grancevola Plin. 1. 9. c. 31.

Item ad tempus. Petron. in Satyr. c. 125. Dum hæc magno tempore Crotone aguntur Adde Justin. 1. 42. c. 5. ¶ Hinc magnus natu, aut annis, qui diu vixit, avanzato in età, vecchio. Cic. -Tufcul. 1. cap. 1. extr. Qui fuit major natu, quam Plautus. Id. 1. Offic. c. 30. Audivi ex majoribus natu hoc idem fuiffe in P. Scipione. Nep. in Regib. c. 2. Majorque annis fexaginta natus deceffit. Id. in Paufan. c. ult. & Liv. 1. 2. c. 8. Mater Paufaniæ jam magno natu. Id. in Datam. c. 7. Ab hoc Scifmas maximo natu filius defciit. Sueton. in Cef. c. 42. Civis major annis viginti. che ha più di vent'anni. & in Aug. cap. 38. Majores annorum quinque & triginta. TAbfolute Liv. I. 23. c. 30. Gelo, maximus ftirpis. Terent. Phorm. 1. 2. 13. Senis noftri frater major più vecchio. ¶ Quoties major minori opponitur, & de pupillis fermo eft, major eum fignificat, qui viginti quinque annos implevit. Paul. Dig. lib. 4. tit. 4. leg. 24. Si minor negotiis majoris intervenerit. T Præterea funt majores, qui ætate fuperiore, & ante nos fuerunt, maggiori five noftri generis fuerint,ut avus abavus, tritavus, &c. five alieni. Docet quidem Paul. Dig. lib. 38. tit. 10. leg. 10. parentes ufque ad tritavum proprio vocabulo nominari: ulteriores, quia non habent fpeciale nomer majores appellari. Nihilominus etiam qui fupra patrem, aut avum funt, cum de iis univerfim fermo eft, majores dicuntur. Cic. Phil. 3. c. 10. L. Philippus, vir patre, avo majoribus fuis digniffimus. Id. in Divin. Verr. c. 22. Cujus inftituti patres majorefque noftros non pœnitebat. Id. 1. & ep. 1. ad Attic. Prenfat Galba fine fuco, ac fallaciis, more majorum. & 12. Famil. ep. 22. Spes eft, populum Romanum majorum fimilem fore. T Hoc fenfu additur raro o navu. Nep. in Iphicr. c. 1. Fuit enim talis dux, ut non folum ætatis fuæ cum primis compararetur fed ne de majoribus quidem natu quifquam anteponeretur. Huc pertinent appellationes illa cognationum, & affinitatum, in quarto gradu paavunculus magnus, amita, matertera magna, &c. in quinto patruus, avunculus major, &c. in fexto patruus, avunculus maximus, &c. de quibus V. fuis loc.) ut eft apud Paul. Dig. lib. 38. tit. &leg. 1o. Legitur & magnus pro longus, lungo. Spartian. in Elio Vero, c. 2. Cum magnis crinibus eft utero parentis effufus. Magnus annus quis fit, V. in Annus. T Major morbus. V. Morbus. T Magnum eft & difficilis. Cic. 1. magna res eft Acad. c. 2. Magnum eft efficere, ut quis intelligat, quid fit illud &c. Sic Horat. 1. 1. fat. ult. v. 20. magnum fecit, quod verbis Græca Latinis Mifcuit. fece una gran cofa. & Cic. de Amic. c. 9. Probitatem vel in eis , quos nunquam vidimus vel quod majus eft, in hofte etiam diligimus. quel ch'è più. ¶ Magnum adverbii more pro valde. Plaut. Mil. 3. 2. 10. Magnum clamat. h. e. magna voce. Id. Moftell. 2. 2. 57. Exclamat derepente maximum. Adde Gell. l. 5. c. 9. extr. & Valer. Flacc. I. 1. v. 262. T Magui, & magno, fubaudi pretii, & pretio, ellipfis eft ufitata cum verbis æftimandi. Cic. 1. de nat. Deor. c. 4. Magni exiftimans intereffe ad decus, &c. Anton. ad Cicer. poft epift. 8. l. 10. ad Attic. Mihi famam quoque quamvis fit falfa, magni effe. Phedr. I. 2. fab. 5. extr. Multo majoris alapa mecum veneunt. Terent. Andr. 1, 5. 58. Te hæc folum femper fecit maxumi. Cic. 2. Agrar. c. 13. Emere agros poterunt, quam volent magno. Id. 5. Verr. c. 30. Magno vendere. Id. Attic. I. 1. ep. 17. a med. Conducere aliquid nimium magno. Liv. 1. 2. c. 36. Magno illi ea cun&tatio ftetit. gli coftò cara. ¶ In majus, h. e. augendo, amplificando. Tacit. 15. Ann. c. 30. Extollere aliquid in majus Id. 3. Hift. c. 38. nuntiare. Id. 13. Ann. c. 8. celebrare. Id. 1. Hift. c. 18. credere. h. e. plus quam res eft. Sic 1. 2. c. 7. accipere. & lib. 4. c. 50. innotefcere. Horat. l. 3. od. 4. v. 66. Vim temperatam dii quoque provehunt In majus. Claudian. de B. Get. v. 14. licet omnia vates In

Truus,

[ocr errors]
[ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors]
[ocr errors][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors]

modiffime anniculi, quo facto nomen mutant , atque e verribus dicuntur majales. Titinn. apud Non. c. 2. n. 330. Nunc tecum obfeut mihi fubvenias, ego ne majalis fuam b. e. ne caftratus fiam. Adde Cicer. in Pifon. c. 9. ut quidem legit Ifidor. 1. 2. Orig. c. penult. nam alii aliter. MAJESTA, æ, f. uxor Vulcani, ab antiquo pofitivo majus pro magnus. Macrob. 1. 1. Saturn. c. 12. ex Pifone. MAJESTAS, atis, f. maestà, decoro, reproτns, magnitudo, amplitudo decus, dignitas populi dominatoris, vel Senatus, vel Principis Imperatorifve, aut etiam privati magni viri ob quam honos illi, & reverentia debetur. Fingunt Poeta, deam effe natam ex Honore & Reverentia, & quæ nullo unquam tempore parva fuerit fed ftatim atque in lucem edita eft, magna vifa fit: quod fcite Ovid. 5. Faft. v. 23. & fequentib. perfequitur. Di&ta eft a magnitudine, inquit Feftus h. e. ab antiquo majus pro magnus Phedr. 1. 2. fab. 5. v. 23. Tum fic jocata eft tanti majeftas ducis. Nep. in Pelop. c. 2. Spartanorum imperiofa majeftas, ab hoc initio perculfa cecidit. Caf. 1. 7. B. Gall. c. 17. Nulla tamen vox eft ab iis audita, populi R. majeftate indigna Liv. 1. 8. c. 34. Stabat cum eo Senatus majeftas, favor populi, &c. Cic. pro Rofc. Amer. c. 19. Majeftas judicum. Id. in Pifon. cap. 11. confulis. Cef. l. 3. B. Civ. c. 106. In hoc omnis multitudo majeftatem regiam minui prædicabat. Cic. 1. de Divin. c. 38. Dii non cenfent effe fuæ majeftatis præfignificare hominibus, quæ funt futura. T De majeftate privatorum V. cap. 10. 1. 2. Valer. Max. T Apud Romanos erat proprie Populi Senatus enim auctoritas dicebatur. Nam populus fcifcere folebat, & jubere: Senatus cenfere, & auctor effe. Cic. Phil. c. 5. Ut omnes ad auctoritatem hujus Ordinis majeftatemque populi R. defendendam confpiraffe videantur. Id. apud Quintil. in f. cap. 3. 1. 7. Majeftas eft in imperio, atque in omni populi R. dignitate. Salluft. in Jug. c. 35. Majores veftri parandi juris, & majeftatis conftituendæ gratia, bis per feceffionem armati Aventinum occupavere. & cap. 17. ad fin. Patres confcripti, per vos, per

[ocr errors][merged small]
[ocr errors]

in

[ocr errors]

&

effe tuum Ovid. 4. Faft. v. 947. Exit & in Majas facrum Florale calendas. ¶ Proverbium eft apud eund. Faft. 5. v. 490. Menfe malas Majo nubere, quia Lemuribus eo tempore jufta ferebantur opinio erat vulgo, non diu vivere, quæ his diebus nupfiffent: quare paffim abftinebant nuptiis celebrandis. Alias hujus rei caufas congerit, & perpendit Alexander Taffonus Cogitationum 1. 8. quæft. 2. inter quas illam quoque affert > quod is menfis Afinorum connubiis frequens effe videatur. MAJUS, a, um, grande, apud Veteres idem fuit, quod magnus : unde Majus deus, Jupiter, apud Tufculanos, a magnitudine fcilicet & majeftate: & dea Maja, cui menfe Majo res divina celebrabatur: quam effe terram (unde & magna mater dicta eft) adeptam nomen itidem a magnitudine multi affirmant ut eft apud Macrob. I. 1. Saturn. c. 12. T Ab hoc Etymologi ducunt major, & niajeftas. MAJUSCULUS, a, um, alquanto più grande, aliquanto major, grandiufculus diminutivum comparativi. Plin. l. 26. c. 6. Folia funt majufcula, quam hedera. Terent. Eun. 3. 3. 20. Ea fi vivit, annos nata eft fedecim, non major: Thais, quam ego fum, majufcula eft. alquanto più attempata. Cic. Fam. 9. ep. 10. Cum mihi fit incertum, tranquillo ne fis animo, an, ut in bello, in aliqua majufcula cura negotiove verfere.

liberos, atque parentes veftros, per majeftatem populi R. fubvenite mifero mihi. T Crimen majeftatis eft, cum ea violantur quibus vel Regis, vel Magiftratus, vel populi amplitudo & fumma poteftas verfatur: & majeftatem lædere, vel minuere eft aliquid committere contra eorum dignitatem & amplitudinem: & majeftatis rei dicuntur, qui de majeftate læfa, feu imminuta accufantur. V. Sueton. in Tiber. c. 2. a med. ubi de hac re exemplum. V. etiam titulum 4. lib. 48. Digeftor. Cic. in Partit. c. 30. Majeftas eft magnitudo quædam populi R. in ejus poteftate ac jure retinendo &c. quam minuit is qui per vim multitudinis rem ad feditionem vocavit. Id. 2. de Invent. c. 18. Majeftatem minuere eft aliquid de republ. cum poteftatem non habeas, adminiftrare. & cap. 17. Majeftatem minuere eft de dignitate, aut amplitudine, aut poteftate populi, aut eorum, quibus populus poteftatem dedit, aliquid derogare. Id. 6. Verr. c. 41. Eft crimen majeftatis, quod imperii noftri gloriæ, rerumque geftarum monumenta evertere, atque afportare aufus eft. Id. pro Cluent. c. 35. Legionem follicitare res eft, quæ lege majeftatis tenetur. & ibid. Condemnatus majeftatis. Senec. 1. 4. controv. 25. Populi R. majeftatem lædere. ibid. Læfæ majeftatis accufari. Quintil. l. 5. c. 10. ante med, Injuriam fecifti: fed quia magiftratui, majeftatis actio eft. Ulpian. Dig. lib. 48. tit. ult. leg. 1. Majeftatis caufa damnatus. Calliftrat. ibid. tit. 2. leg. 20. Majeftatis T x, judicium. Formula fuit in fœderibus concipiendis, imperium majeftatemque populi R. confervato fine dolo malo, quæ habetur apud Cic. pro Balb. c. 16. & Liv. c. 11. 1.38. quoties ille populus, qui fœdere Romanis jungebatur, effet inferior opibus & potentia

[ocr errors]
[ocr errors]

Olim in judicium majeftatis veniebant facta tantummodo, ut fi quis proditione exercitum, aut plebem feditionibus, denique male gefta republica, eam minuiffet: dicta impune erant. Primus Auguftus ea quoque in judicium adduxit, quem fecuti alii. Tacit. 1. Ann. c. 72. T Majeftas patria est jus patriæ poteftatis & paternæ dignitatis excellentia. Liv. I. 8. c. 7. Neque imperium confulare neque majeftatem patriam veritus. Juftin. l. 10. c. 2. fub fin. Dum patri infidias parat, deprehenfus cum fociis, pœnas parricidii diis paternæ majeftatis ultoribus dedit. ¶ Majeftas tua, veftra, titulus R. Imperatorum, legitur apud Symmach. 1. 10. ep. 16. (al. 23.) ad Theodof. & Eumen. in Paneg. ad Conftantin. c. 21. &c. Non eft tamen eadem ratione dictum illud Horat. 1. 2. ep. 1. v. 257. ad Auguftum. fed neque parvum Carmen majeftas recipit tua. T Eft etiam majeftas, quæ ab amplitudine, gravitate, fpecie honefta & infigni cujufque rei provenit, admirationem creans. Cic. de Amic. c. 25. Quanta illi fuit gravitas! quanta in oratione majeftas! Liv. 1. 1. c. 53. Majeftas loci. Martial. in epift. prefixa 1. 8. nominis. Gell. l. 18. c. 3. ætatis & dignitatis. Liv. l. 34. c. 2. & pudor matronarum. Sic Afran. apud Non. c. 2. n. 805. Tuam majeftatem & nominis matrone fanctitudinem. Varr. 1. 2. R. R. c. 5. Novi majeftatem boum, & ab his dici pleraque magna, Brunov, Bitcuda, BiNivor, &c. Plin. l. 11. c. 17. Rex apum nullum habeat aculeum majeftate fola armatus. Id. I. 9. c. 36. prætextam majeftaten pueritie appellat. Id. initio l. ult. Gemma fuperfunt, & in ar&tum coaAa rerum naturæ majeftas. Claudian, I. 1. de laudib. Stilich. v. 79. Tyria majeftas. b. e. fplendor & pulcritudo purpuræ. ¶ Aptiffine dicitur de divina vi, & præfentia Numinum, qua fe oftendunt, & declarant adeffe rebus humanis. Cic. pro Mil. c. 30. ad fin. Nec vero quifquam aliter arbitrari poteft, nifi qui nullam majeftatem effe ducit, numenve divinum. Al. aliter leg. Senec. ep. 95. a med. Primus eft deorum cultus deos credere: deinde reddere illis majestatem fuam, reddere bonitatem, fine qua nulla majeftas eft. b. e. credere, effe præfentes. Sueton. in Tiber. cap. 63, Vicina urbi oracula disjicere conatus eft: fed majeftate Præneftinarum fortium territus; deftitit. Juftin. 1. 24. c. 6. de templo Apollinis Delphici. Incertum eft, utrum munimentum loci, an majeftas dei plus hic admirationis habeat.

[merged small][ocr errors]
[ocr errors]

MAJORINUS, a, um, adject. a major. Majorinæ olive dicuntur, quæ funt omnium maximæ, alio nomine regia. Ezdem tamen minimum olei habent: unde & phauliæ dicuntur Φαυλίας: 2 φῶλος, vilis vitiofus. Plin. l. 15. c. 3. a med. Majorine pecunia, quæ & centenionales communes diétæ funt, parvi quidem pretii, fed majores tamen ufitatis affibus fuerunt. Impp. Conftantin. & Julian. lib. 9. Cod. Theodof. tit. 23. leg. 1.

[ocr errors]

MAJUGENA, æ, m. Maja genitus, h. e. Mercurius. Martian. Capell. 1. 1. fub fin. in carm. Noftri Majugenam pignoris inclyti. MAJUMA, æ, ludi genus. Scribit Suidas, dictum effe a Majo menfe, quod cives R. certo ejus menfis die ad Oftiam fecundo Tiberi defcenderent, ibique in marinis aquis natantes luderent. Impp. Arcad. & Honor. Cod. Theodof. lib. 15. tit. 6. leg. 1. Placuit, ut majumæ lætitia provincialibus redderetur, ita tamen, ut fervetur honeftas, &c. & leg. 2. Majumam, foedum atque indecorum fpectaculum, vindicamus Hunc ludum Suidas ita defcribit : Πανήγυρις ἐγένετο ἐν τῇ Ρώμη κατά τον Μαΐον μήνα. Τὴν παράλιον καταλαμβάνοντες πόλιν, τὴν λεγομένην Ο'στίαν, οἱ τα πρῶτα τῆς πόλεως τελῶντες, ηδυπαθεῖν ἀνείχον. TO ἐν τοῖς θαλαττίοις ὕδασιν ἀλλήλοις ἐκβάλλοντες . Hujufmodi ludus facile paulatim in obfcenam exercitationem degenerare potuit. MAJUS, ii, m. Maggio, Mios, menfis tertius a Martio, ita dictus a majoribus, quorum confilio gerebatur refpubl. ficut fequens Junius a junioribus, qui rempubl. armis gerebant: vel a majeftate, ut fabulatur Ovid. initio 5. Faft. vel a Maja matre Mercurii cui hoc menfe facrificabant: vel a Majo deo h. e. Jove. V. vocem fequent. Ovid. loc. cit. v. 185. Incipis Aprili, tranfis in tempora Maii T Sæpiffime adjectiva forma effertur menfis Majus Idus Maje Calendis Majis, &c. Propert. I. 4. el. 5. v. 36. Natalem Majis Idibus

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

MALA, æ, f. mafcella, ganafcia, oxywr, yerus, vox per fyncopen fa Eta ex maxilla, fuga litteræ vaftioris quemadmodum a taxillo salus vexillo velum paxillo palus contracta funt, ut Cic. docet in Orat. c. 45. Significat autem os faciei fuperius immobile, inter oculum, nafum, & buccam, in quo dentes infixi funt. Celf. 1. 8. c. 1. ante med. Maxilla eft mobile os, eaque una eft: cujus eadem & media, & etiam ima pars mentum eft : a quo utrinque procedit ad tempora: folaque ea movetur. Nam male cum toto offe, quod fuperiores dentes excipit, immobiles funt. & paulo poft. Dentium pars maxillæ, pars fuperiori offi malarum hæret. Ex Celfo itaque difcrimen patet male a maxilla, quia illa fuperior eft, hæc inferior. Adde ibid. cap. 7. ad fin. Nihilominus in plurali numero utramque fignificat. Pacuv. vel Enn. apud Cicer. 3. de Orat. c. 58. Ut meos malis mifer manderem natos. Al. leg. mandem. Sic Lucret. 1. 2. v. 637. Ne Saturnus eum malis mandaret adeptus. Al. leg. manderet, ut pro dactylo tribrachyn pofuerit: al. manderer penult. prod. tanquam a mandeo: fed prior lectio retinenda. Virg. 3. Æn. v. 257Ambefas fubigat malis abfumere menfas. T Tribuitur & brutis animalibus. Virg. 12. En. v. 755. de cane. Increpuit malis, morfuque elufus inani eft. Id. 3. Georg. v. 268. de equis. Glauci Potniades malis membra abfumpfere quadriga. Id. 11. En. v. 680. caput ingens oris hiatus, Et malæ texere lupi cum dentibus albis. Horat. I. 2. od. 19. v. 23. leonis Unguibus, horribilique mala. ¶ Eft etiam pars eadem faciei exterior, tum quæ pudoris fedes, tum ubi barba emittitur, guancia, gota, apex: & hominum folummodo eft: fereque in plurali numero adhibetur. Plin. l. 11. c. 37. Sect. 58. Infra oculos malæ homini tantum, quas prifci genas vocabant, XII. tabularum interdicto radi a feminis eas vetante. Pudoris hæc fedes: ibi maxime oftenditur rubor. Virg. 9. En. v. 751. Impubes male. & lib. 10. v. 324. flavens prima lanugine malas. Lucret. l. 5. v. 886. pueris ævo florente juventas Occipit & molli veftit lanugine malas. Ovid. 13. Metam. v. 753. octonis iterum natalibus actis Signarat dubia teneras lanugine malas. & lib. 12. v. 391. prima tectus lanugine malas. Plaut. Mil. 2. 5. 35. Mihi crepabunt manus, malæ tibi. MALABATHRON. V. Malobatbron. MALACHE, f. μαλάχη, fpecies malve ventrem emolliens voce Græca allata, quæ a xxoow, mollio Plin. l. 20. c. 21. & Colum. I. 10. v. 247. ubi eft qui legit moloche, a porén, cod. fenfu. MALACIA, 2, f. bonaccia, calma, uaλania, tranquillitas, cum ma ris fluctus omnino quiefcunt & languent, neque ulla aura commoventur: ita ut naves velis tantummodo aguntur nullam in partem progredi poffint: a uλanès, mollis, languidus. Cef. 1. 3. B. Gall. c. 15. Tanta fubito malacia ac tranquillitas exftitit ut fe loco movere non poffent. Translate fumitur pro mollitie animi, & languore. Senec. ep. 67. In otio inconcuffo jacere, non eft tranquillitas, malacia eft. T Dicitur etiam de languore stomachi cibum faftidientis, præcipue in mulieribus gravidis. Plin. l. 23. c. 6. Malicorium expetitur gravidarum malacia. Id. ibid. Semen citreorum edendum præcipiunt in malacia prægnantibus. Id. lib. 27. c. 7. Abfinthium pellit malaciam ftomachi. MALACISSO, as, a. 1. ammollire, domare, ua^xxi, mollio, go: a verbo Græco allato, quod a μxλnds, mollis. Plaut. Bacch. 1. 1. 31. Ah nimium ferus es, malaciffandus es. Senec. ep.66. extr. Malaciffandos articulos alicui porrigere. MALACTICUS, a, um, mollificativo, molliendi vim habens, μπds. Theod. Prifcian. de Diata c. 15. Malacticam habet virtuΜALACUS, a, um, molle, morbido, fne, μαλακός, mollis, tener, delicatus lavis Malacum pallium, ex lana molli & pretiofa Plaut. Mil. 3. 1. 93. Eme, ini vir, lanam, unde tibi pallium malacum & calidum conficiatur, tunicæque hiberna bonæ ne algeas hac hieme. Id. Bacch. 1. 1. 37. Pro galea fcaphium, pro infigni fit corolla plecilis, pro hafta talus; pro lorica malacum capiam pallium. ¶Unitiones malacas dicit Id. Stich. 1. 3. 74. quæ deliciarum caufa fiunt. Id. Mil. 3. 1. 74. Ad faltandum non cinædus malacus æque eft, atque ego. b. e. flexibilis, enervis. V. Exoffus . Id. Bacch. 2. 3. 121. Hic noftra ætas augetur in malacum modum. k.. jucunde, & multis deliciis. MA

tem.

[ocr errors]

es,

, quæ

[ocr errors][merged small][ocr errors][merged small]

[ocr errors]

MALAGMA, atis, n. empiaftro, mollificativo, aλyue, cataplafma quod integra cuti imponitur, molliendi vim habens. Quomodo ab emplaftro, & paftillo differat docet Celf. 1. 5. c. 17. sect. 2. V. Emplaftruni, Paftillus. Id. ibid. Malaginata contufa abunde mollefcunt. nam fuper integram cutem injiciuntur. Colum. I. 6. c. 17. Cuminum conteritur, eique adjicitur exiguum picis liquids, & axungiæ, ut lentorem malagmatis habeat. Plin. l. 22. c. 24. ad fin. Non fecit cerotum, malagmata, emplaftra, collyria, antidota, parens illa ac divina rerum artifex: officinarum hæc, imo verius avaritiæ commenta funt. Id. 1. 25. c. ult. ante med. Fit ex fucco cicuta ad refrigerandum ftomachum malagma. Id. l. 31. c. 6. circa nied. Aquam maris emplaftris & inalagmatis mifcent. V. in fin. vocis Emblema. ¶ Malagma f. fæpe legitur apud Veget. de re Veterin. ut lib. 2. c. 48. ad fin. l. 3. c. 20. & 21. l. 4. c. 20. 21. & 23. &c.

MALANDRIA, orum, n. puftule elephantiafi fimiles, & equorum præcipue cervicem infeftantes. Veget. 1.2. de re Veterin. c. 42. ¶ Malandria, e, f. dicitur a Marcell. Empir. c. 34. a med. MALANDRIOSUS, 2 um, malandriis laborans. Marcell. Empir. c. 19. ante med. MALAXATIO, onis, f. actus emolliendi. Theod. Prifcian. 1. 1. c. 28. Malaxationes adhibendæ .

[ocr errors]
[ocr errors]

MALAXO, as, a. 1. ammollire, uxhere, malaciffo, mollem reddo: a μxλexos, mollis. Laberius: Malas malaxavi Gell. I. 16. c. 7. refert hoc inter ea, quæ a Laberio prælicenter ficta funt. MALDACON, i, n. gummi ex bdellio arbore. Plin. l. 12. c. 9. MALE, malamente, male, vgxus, perperam, prave, vitiofe, improbe. Atticus ad Cicer. ep. 10. I. 9. ad Attic. Si ifte Italiam relinquet, faciet omnino male. & ut ego exiftimo, dλoyios. Plaut. Pan. 4. 2.66. Dubitas, quin lubenter tuo hero meus, quod poffiet facere, faciat male? faccia tutto il male, che potrà? Cic. Fam. 1. 11. ep. 21. Dii ifti Segulio male faciant, homini nequiffimo. Id. 15. Attic. ep. 1. O factum male de Alexione! Caf. 1. 2. B. Civ. c. 15. Ubi tantos tuos labores male cecidiffe viderunt. aver avuto efito infelice. Plaut. Afin. 5. 1. 13. Male velle alicui. voler male, odiare. Cic. de Senect. c. 6. & Cal. ad Cicer. 1. 8. Fam. ep. 12. MaMe cogitare de aliquo. aver mal animo, macchinare. Cic. pro Rofc. Amer. c. 48. Male loqui. dir male: maledicere. Terent. Phorm. 2. 3. 25. Male loqui alicui. dir male di qualcuno. quod & maledicere, & obtrectare dicimus: fed plerumque unitis vocibus, maledicere. nam divifis fignificat perperam dicere, contra rationem, & abfurde loqui. Id. Andr. 4. 4. 14. Verbum fi mihi unum, præterquam quod te rogo, faxis, cave. My. male dicis. tu parli male. Cic. pro Mur. c. 30. Errafti in aliqua re male dici putat Cato. Id. 3. Verr. c. 54. Male accipere verbis aliquem. mal trattar di parole. & Caf. l. 1. B. Civ. c. 63. Equitatu agmen adverfariorum male habere. b. e. vexare, infeftare, moleftare, travagliare. Sic Nep. in Eumen. c. 8. Cum Antigono conflixit, eumque male acceptum in Mediam coegit redire. Salluft. in Jug. c. 58. a med. Prælium male pugnatum. con mala fortuna. & Terent. Andr. 2. 6. 5. Præter fpem evenit: fcio: hoc male habet virum. quefto lo travaglia. Sic Eun. 4. 2. 6. Male fe habere. effer affitto, moleftiæ plenum effe. Id. Adelph. 4. 5. 21. Animo male est. mi sento male. & refertur ad corpus, cum fcil. virium deliquio laborat. Sic Plaut. Curcul. 2. 3. 33. Animo male eft. Pha. Vin' aquam? & Rud. 2. 6. 26. Animo male fit: contine quafo caput. de eo, qui vomitu laborat. Ad hæc Donatus: animo male fieri dicitur, cum itu alicujus mæroris perculfus non fuftinet corpus, fequiturque ruina membrorum. Rurfus Plaut. Mil. 4. 8. 21. Poftquam abs te abit, animo male factum eft huic repente miferæ. gli è venuto male. Male fit, aut vertat, imprecandi formula. Cic. Attic. 15. ep. 15. L. Antonio male fit, fiquidem Buthrotiis moleftus eft. venga il malanno. Terent. Adelph. 2. 1. 37. Minis viginti illam emifti: quæ res tibi vertat male. fia la tua Male effe alicui eft aliquem laborare inopia, infamia, triftitia, rebus adverfis quibuslibet, duram atque afperam vitam agere. Senec. initio ep. 82. Male tibi effe malo, quam molliter. Hoc fic excipe, quemadmodum a populo dici folet, dure, afpere, laboriofe. Sic Horat. I. 1. fat. 4. v. 109. Male vivere. nefchinamente, ftentatamente. T Male audire, mereri, V. Audio, Mereor. ¶ Male rem gerere eft improfpere, infeliciter. Nep. in Miltiad. c. 3. T Male credere apud Plaut. Pan. 4. 2. eft nulla ratione credere, feu peccare tum credendo cum credendum non eft: vel periculo fuo credere: verf. 56. & 67. Male credam, & credam tamen. ¶ M.le emere eft nimis multo pretio. Cic. Attic. 1. 2. ep. 4. & Plaut. Amph. 1. 1. 132. Interdum male vim habet r valde, molto fai: auget quidem certe. Caf. apud Cicer. ad Attic. l. 14. ep. 1. Non dubito, quin me male oderit. Terent. Hecyr. 3. 2. 2. Male metuo ne morbus aggravefcat. Horat. l. 1. fat. 4. v. 66. Male rauci. & fat. 3. v. 31. Calceus male laxus. Prudent. in præfat. cathemer. v. 14. male pertinax Vincendi ftudium fubjacuit cafibus afperis. b. e. nimium, vel in fuam perniciem pertinax. T Contra vim habet minuendi apud Liv. 1. 35. c. 49. a med. Videretis vix duarum male plenarum legiuncularum inftar in caftris regis. legioncelle mal compite. Huc pertinere videntur illa Horatii in fin. od. 9. 1. 1. Digitus male pertinax Petron. in Satyr. c. 86. Male dormiens. cap. 87. Male repugnans. Sed male pertinax apud Horat. eft ejus, qui fimulat, fe effe pertinacem, & vinci cupit. Idem dic de male repugnanti apud Petron. c. 87. Similiter male dormiens, qui fomnum fingit, & expergifci vult. Sæpe etiam privativam fignificationem habet, ut in. Virg. 2. Æn. v. 23. ftatio male fida carinis b. c. infida. Servius tamen, minus fidam, exponit, ut non negationem, fed minutionem habeat. Horat. I. 2. fat. 5. v. 45. male vali

rovina.

[ocr errors]

من

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

dus filius. b. e. invalidus, infirmus. Cic. Attic. l. 9. ep. 15. ad fin. Ego illum male fanum femper putavi. b. e. infanum. Ovid. Heroid. ep. 7. v. 27. Male gratus. b. e. ingratus. Sueton. in Aug. c. 21. Nationes male quietas ad obfequium redegit. b. e. inquietas. Eft tamen in his, & aliis hujufmodi, aliquid minus, quam fi infidus, invalidus, infanus, &c. di&tum fuiffet. Reperitur ita fubftantivo conjunétum ut in unam quodammodo vocem coalefcat. Arnob. 1.4. pag. 142. Et tolerari forfitan male-tractatio hæc poffet. pag. 149. Immunes a deorum male-tractatione nec fic eftis. V. Tra&tatio. Senec. in Thyeft. v. 3. Quis male-deorum Tantalo vivas domos Oftendit iterum? b. e. quis malus deus κακοδαίμων. Sed τὸ male etiam ad oftendit referri poteft. MALEA, & Maléa, æ, f. capo Maliò, o di Sant' Angelo, Marix, & Mex, promontorium Peloponnefi, in ora auftrali Laconiæ, cum monte excelfo, decem millia paffuum in mare procurrens, ventofumque maxime, ac procellofum. unde ejus undas fequaces dixit Virg. 5. n. v. 193. quia navigiis infefta affiliunt, atque ea perfequi videntur. Dictum tradunt a quodam Malco Argivorum rege, qui in co templum exftruxerit. Defcribitur animofe a Stat. 2. Theb. v. 32. & fequentib. fimul cum Tanaro. Virg. loc. cit. Ionioque mari, Maleaque fequacibus undis. Stat. ibid. Qua formidatum Malex fpumantis in auras It caput. Ovid. 2. Amor. el. 16. v. 24. Nec timeam veftros, curva Malea, finus. Propert. l. 3. el. 17. v. 7. Et placidum Syrtes portum, & bona litora nautis Præbeat hofpitio fæva Malea fuo. de re impoffibili. MALEDICAX, acis, maledico, maledicus. Plaut. Curcul. 4.2.26. Malediçax es. Macrob. 1.7. Saturn. c. 3. circa med. Importuna urbanitas maledicacem luce privavit. ¶ Rectius divifim fcribes male dicax. MALEDICE, adverb. maledicamente, xoxoλdyes, contumeliofe. Cic. 1. Offic. c. 37. a med. Cum de abfentibus detrahendi caufa maledice, contumeliofeque dicitur. Liv. I. 45. c. 39. ad fin. Maledice ac maligne loqui. MALEDICENS, tis, adject. maledico, maledicus. Plaut. Merc. 2. 75. Ut nunc funt maledicentes homines. 1. 2. 31. Maledicentiorem, quam te, novi neminem. Cic. pro Flacc. c. 3. In maledicentiffima civitate, in fufpiciofiffimo negotio, maledictum omne, modo crimen effugit. Gell. 1. 3. c. 17. Maledicentiffimum librum confcribere. Sueton. in Cef. c. 23. Carminibus maledicentiffimis exiftimationem alicujus lacerare.

1

[ocr errors]
[ocr errors]

2

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

3.

non

MALEDICENTIA, æ, f. maldicenza, detrazione, unyogix, obtrectatio, convicium. Gell. 1. 3. c. 3. fub fin. Ob affiduam maledicentiam, & probra in principes civitatis. Id. l. 17. c. 14. Cæfarem Laberii maledicentia & arrogantia offendebat. MALEDICO, is, ixi, ictum, a. 3. dir male, sparlare, uœuonoyów, in aliquem maledicta ideft convicia contumelias, probra conjicio maledi&tis inceffo obtrecto, allatro. Cic. pro Cal. c. 3. Aliud eft maledicere, aliud accufare. accufatio crimen defiderat rem ut definiat, hominem ut notet &c. maledictio autem nihil habet propofiti præter contumeliam. Id. pro Dejot. c. 10. Non debebas optimo viro fugitivi ore maledicere. Id. 1. de nat. Deor. c. 33. Epicurus Phædoni turpiffime maledixit. Id. pro Cal. c. 3. ad fin. Petulanter maledicere alicui. Horat. I. 2. fat. 3. v. 140. maledicit utrique, vocando Hanc Furiam, hunc aliud, juffit quod fplendida bilis. Plaut. Curcul. 4. 2. 27. Indignis fi maledicitur, naledictum id effe dico. Terent. Hecyr. 4. 2. 14. Qui nobis, mater, maledi&tum velit. ¶ Scribi poteft etiam divifim male dico. ¶ Cum accufativo Petron. in Satyr. c. 96. Si me amas, maledic illam verfibus, ut habeat pudorem. Id. in fragm. Tragur. c. 58. Burm. extr. Cave majorem maledicas. cap. 74. Maledicere Trimalchionem coepit. Adde Tertull. adverf. Prax. c. 29. Etiam Prifcian. l. 18. pag. 1189. Putsch. hanc conftructionem agnofcit: & benedico eadem ratione effertur. MALEDICTIO, onis, f. il dir male, lo fparlare nguyoix, actus maledicendi, obtrectatio. Cic. pro Cal. c. 3. Maledictio nihil habet propofiti præter contumeliam. Adde Arnob. I. 4. in fin. pag. 147. MALEDICTITO as, dir male fpeffo, fæpe maledico. Plaut. Trin. 1. 2. 62. Maledictitatur tibi vulgo in fermonibus. T Poffis etiam divifim fcribere male dictito. MALEDICTORES dicebantur ab antiquis, qui nunc maledici. Fest. ex Car. MALEDICTUM, &ti, n. ingiuria, villania, Mordogie, convicium, probrum, contumelia Cic. ad Q. Fr. 1. 2. ep. 3. Cum omnia maledi&ta, verfus denique etiam obfceniffimi in Clodium & Clodiam dicerentur. Id. pro Planc. c. 12. extr. Hæc funt conjecta maledi&ta in ejus vitam cap. 13. In homines nobiliffimos maledicta afpere & ferociter dicta commemorem. Id. 1. de nat. Deor. c. 24. Zeno non cos folum figebat maledi&tis, &c. Id. 13. Phil. c. 19. Quem ego inuftum veriffimis maledi&torum notis tradam hominum memoriæ fempiterna. Id. pro Flacc. c. 20. ad fin. Quempiam probris omnibus maledictifque vexare. Id. 11. Attic. ep. 8. Multa in aliquem maledicta conferre. Id. pro Cluent, c. 23. Quippiam in criminis, aut in maledi&ti loco objicere alicui. Eft etiam imprecatio, exfecratio, qua quippiam avertimus, maledizione. Plin. l. 11. c. 10. extr. Effe in maledi&tis jam antiquis ftrigem, convenit: fed quæ fit avium, conftare non arbitror. TLatini ruftici cum maledictis ac probris ferendum ocimum putabant, ut læfius proveniret, tefte Plin. i. 19. c. 7. quod idem de ruta leges apud Pallad. in Mart. tit. 9. a med. De malis dictis, pravis rationibus, & fuafionibus, Salluft. orat. 1. ad Caf. c. z. Maledi&tis iniquorum occupande reipublica in fpem adducti homines.

[ocr errors]

MALEDICTUS, a, um, maledetto, Eingrúpatos. Spartian. in Geta c. 3. Maledice parricida, fratrem tuum occidifti. MALEDICUS, a, um, maldicente, maledico, Brúspnuos, qui procli

[ocr errors][ocr errors]

vis eft ad maledicendum obtrectator, mordax. Cic. pro Flacc. e. 28. In tam fufpiciofa ac maledica civitate locum fermoni obtrectatorum non reliquit. Id. pro Mur. c. 6. Conviciator maledicus. Auct. ad Herenn. c. 8. 1. 2. Homines natura malevoli & maledici. Quintil. 1. 4. c. 1. Maledicum effe in aliquem. Valer. Max. 1. 8. c. 9. n. 2. extern. Maledica lingua. & lib. 7. c. 2. n. 6. extern. Maledicus fermo.

[ocr errors]

MALEFABER, bra, brum, male fabricatus, dolofus. Prudent. Hamartig. v. 716. de Eva. Refpondit Domino, fuadelis fe malefabris Illetam fuafiffe viro. MALEFACIO, acis, eci, actum, n. 3. far male, nuocere κακεργέω, male ago, noceo . Terent. Adelph. 2. 1. 10. Neque tu verbis folves unquam, quod mihi re malefeceris. Plaut. Mil. 2. 2. 11. Nefcio quid malefa&tum a noftra huic familia eft. TSæpe ufurpatur disjunctum. V. Male.

MALEFACTOR, oris, m. malfattore. Plaut. Bacch. 3. 2. 11. Malefa&torem amitti fatius, quam relinqui beneficum. b.e. melius eft malefactorem non ulcifci, quam benefico gratiam non referre. MALEFACTUM, &ti, n. cattiva azione, ribalderia, ugnsoynuœ, mala actio, peccatum. Cic. Offic. 2. c. 18. ex Ennio. Benefacta male locata, malefacta arbitror. Id. 2. de Invent. c. 36. Adverfarius autem malefacta augebit: nihil imprudenter, fed omnia ex crudelitate & malitia facta dicet.. Scribitur & divisim male factum. MALEFICE, malefaciendo, nocenter, pys. Plaut. Pfeud. 4. 7. 113. Ego nec fycophantiofe quidquam ago, nec malefice. MALEFICENTIA, æ, f. actus malefaciendi, noxa, injuria, damnum. Plin. I. cap. 9. Delphinorum fimilitudinem habent turfiones: diftant triftitia afpectus. abeft enim illa lafcivia: maxime tamen roftris canicularum maleficentiæ affimulati. Lactant, initio lib. de ira Dei. Neque ex beneficentia (Dei) quidquam boni perveniat ad nos, neque ex maleficentia quidquam mali. MALEFICIUM, ii, n. cattiva azione, misfatto, ribalderia, fcelleraggine, konspynus, quidquid male admiffum eft, malefa&tum, malum facinus. Cic. Phil. 5. c. 6. Scelerum magnitudo, confcientia maleficiorum. Id. pro Rofc. Amer. c. 22. Maleficium committere. ibid. admittere. Id. pro Cecin. c. 34. a med. exfilio multare. Id. pro Rofc. Amer. c. 3. extr. Supplicia pro maleficiis metuere. Plin. l. 12. c. 25. Adulteratur feminis fucco: vixque maleficium deprehenditur. la furberia. ¶ Speciatim eft noxa, damnum, danno, nocumento torto. Cic. pro Cal. c. 31. Cui mifero præclari in rempubl. beneficii memoria nihil profuit, nocuit opinio maleficii cogitati. Cef. 1. 2. B. Civ. c. 20. Legio fe fe Hifpalim recepit, atque in foro & porticibus fine maleficio confedit. Id. 1.2. B. Gall. cap. 28. extr. Ut ab injuria & maleficio fe fuofque prohiberent. Plin. l. 18. c. 30. fub fin. Urceis acetum habentibus leguminum acervos fuperingerunt, ita non nafci maleficia credentes. h. e. noxias beftiolas. Simili ratione locutus eft cap. ult. 1. 8. & lib. 20. c. 13. circa med. Item veneficium, ftregheria, malia. Tacit. 2. Ann. c. 69. Carmina & devotiones, aliaque maleficia, queis creditur animas numinibus infernis facrari. Apul. I. 9. Metam. Devotionibus & maleficiis quidvis efficere poffe credebatur. Adde in Apolog. fæpe. MALEFICUS, a, um, malvagio, cattivo, ribaldo, wexsyos, qui male facit, improbus, fceleratus. Plaut. Caf. 4. 2. 4. Novi hominum inores maleficos. Cic. 5. Tufcul. c. 20. Homo natura maleficus, & injuftus. Id. 7. Verr. c. 55. In hominum maleficorum fceleratorumque, in prædonum hoftiumque cuftodias tu tantum numerum civium R. includere aufus es? Tacit. 4. Ann. c. 21. Homo fordida originis, maleficæ vitæ. Sueton. in Galb. c. 15. Maleficentiffimos incolumes præftitit. Scil. a maleficens obfoleto. Item noxius, perniciofus, malefico, nocevole. Sueton. in Ner. c. 16. Superftitio nova ac malefica. Plin. l. 7. c. 49. Malefica fidera. Id. 7. 33. c. 4. ad fin. Malefica vis. Id. l. 12. c. 17. Capra, maleficum frondibus animal. Id. I. 9. c. 15. Beftia pifcibus malefica. T Item malignus. Nep. in Agefil. c. ult. Ut naturam fautricem habuerat in tribuendis virtutibus, fic maleficam nactus eft in corpore exiguus & claudus altero pede, &c. Item veneficus, incantator, magus, maliardo, ftregone. Hinc titulus 18. lib. 9. Cod. infcribitur de maleficis, mathematicis. & Imp. Conftantin. ibid. leg. 5. Chaldæi, ac magi, & ceteri, quos maleficos vulgus appellat. T Legitur & malificus ut apud Plaut. Mil. 2. 2. 39. in quibufdam MSS. & Pfeud. 1. 2. 61. Sic malivolus, benivolus. MÁLEFERIĀTUS,

MALEFIDUS,

MALEFORTIS,

MALELOQUAX,

MALENATUS,

MALEŎLENS, MALESĀNUS, &

MALESUADUS, a, um, rectius duæ voces habentur, ac divifim fcribuntur quamquam poftrema fæpius conjun&ta legatur in illo Virg. En. 6. v. 276. Et metus & malefuada fames, & turpis egestas. & Plauti Moftell. 1. 3. 56. Malefuada vitilena. Paulini Nol. carm. 6. v. 69. de vino. evitans malefuadi pocula fucci. & Sidon. 1. 7. ep. 5. fub fin. Si precibus malefuadus obftiterit interpres. quia fuadus adjectiv. parum est in usu. MALETRACTATIO. V. in fine 78 Male. MALEVENTUM. V. Beneventum.

MALEVOLENS, & Malivolens, entis, malevolo, malevolus, inimicus. Plaut. Capt. 3. 4. 51. Eft miferorum, ut malevolentes fint, & invideant bonis. Id. Bacch. 4. 3. 4. Malevolente ingenio natus. Cic. 1. 1. Fam. ep. 7. a med. Malevolentiffimæ obtre&tationes. MALEVOLENTIA, & Malivolentia, æ, f. gufto del male altrui, maTom. III

tant.

levolenza, invidia, vynodumiu, eft voluptas ex malo alterius fine emolumento fuo, ut Cic. definit 4. Tufcul. c. 9. item univerfim odium, invidia. Id. Fam, 1. ep. 9. poft med. Animus nulla in ceteros malevolentia fuffufus. Id. 2. Fani. ep. 17. sub fin. Pufillus animus, & ipfa malevolentia jejunus atque inanis. Id. pro Planc. c. 9. Vicinitas non infufcata malevolentia. Id. Q. Fr. l. 1. ep. 1. c. 15. Judicium obtrectatione & malevolentia liberatum. Salluft. in Catil. c. 3. Plerique, quæ delicta reprehenderis, malevolentia & invidia dicta puMALEVÕLUS, & Malivolus, a, um, malevolo, invidiafo, vonóduMos, malevolens, invidus: vox conflata ex integro, & corrupto, ut Quintil. l. 1. c. 5. ( al. c. 9. ) sub fin. docet. Cic. pro Balb. c. 25... Ut omnium malevolorum iniquorum, invidorum animos frangeremus. Id. ad Brut. ep. 15. a med. Cognovi paulo plures in Senatu malevolos effe, quam gratos. Id. 2. Fam. ep. 17. a med. Ille fi omnibus eft malevolus, minus offendor in me. Plaut. Poen. 1. 2. 181. Hujus amica, mea inimica & malevola. Cic. Attic. I. 7. ep. 2. a med. Cato in me turpiter fuit malevolus. Id. 3. Fam. ep. 10. a med. Malevoli fermones. Trogus apud Plin. l. 11. c. 52. Quibus fupercilia in totum demiffa malevolos & invidos fignificant. Gell. l. 4. c. 15. Malevoli reprehenfores. T Malevolus Mercurius dicebatur ejus dei fignum Romæ pofitum proxime Janum in Turdeliis, quod ita fitum erat, ut nullius tabernam fpectaret. Mercurius enim mercimoniis præerat & lucris. Putabant autem deos iis favere, quos afpicerent. Feftus.

[ocr errors]
[ocr errors]

MALEUS, a, um, Mane, ad Maleam promontorium pertinens,. Flor. 1. 2. c. 9. Inter Ceraunios montes, jugumque Maleum. MALIĂCUS SINUS golfo del Volo finus maris Egæi inter Theffaliam, & Achajam. Plin. l. 4. c. 7. & Liv. l. 77. c. 30. Sic Lucan. 1. 6. v. 366. ferit amne citato Maliacas Sperchios aquas. MALICORĭUM, ii, n. fcorza del pomo granato, vidio, cortex mali Punici: a malum, & corium, quia corio fimilis eft ob duritiem & craffitien. Plin. l. 23. c. 6. Hic cortex ex acerbis (malis Punicis) in magno ufu Vulgus coria maxime perficere illo novit: ob id malicorium appellant medici. Celf. cap. ult. l. 2. inter ea, quæ reprimunt, malicorium recenfet. Apud Petron. vero in fragni. Tragur. c. 47. Burm. narrat Trimalchio, fibi malicorium profuiffe, cum multis jam diebus venter non refpondiffet.

[ocr errors][ocr errors]

MALIFER a, um, abbondante di mele o pomi, malorum ferax
unλogepos. Virg. 7. Æn. v. 740. Et quos maliferæ defpectant moenia
Abella.
MALIFICUS. V. Maleficus.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

MALIGNE, malignamente, maliziosamente, invidiofamente, wenondus, malitiofe, cum invidia. Plin. l. 1. ep. 5. a med. Refpondi, nunc me intelligere, maligne dictum quia ipfe confiteretur: ceterum potuiffe honorificum exiftimari Liv. I. 45. c. 39. ad fin. Maledice ac maligne loqui. Curt. 1. 8. c. 1. Cum fufpicaretur, malignius habitum effe fermonem. Gell. l. 4. c. 15. In quibus plura infcite, aut maligne vellicant. Plin. l. 9. ep. 38. Maligne legere librum aliquem Ovid. 13. Metam. v. 270. neque enim bene facta maligne Detrectare, meum eft. TSæpius eft parce, illiberaliter avare minus fcilicet dando, quam oportet: quod invidentis eft, atque inimici: avaramente, scarfamente: cui opponitur benigne, large. Liv. 1. 8. c. 12. a med. Materiam præbebat criminibus ager maligne plebi divifus. Justin. 1. 5. c. 2. extr. Commeatus maligne præbere. Catull. carm. 10. de Vari fcorto, v. 18. Non mihi fuit tam maligne &c. non mi è andata così scarfa. Senec. ep. 18. a med. Maligne famem exftinguere. Id. 1. 2. de Ira, c. 19. in fin. Quibus exfangue corpus eft, maligneque alitur, & deficit. Id. 1. 6. de benef. c. 16. fub fin. Nec quæ fciebat, maligne difpenfavit, quo diutius effet neceffarius; fed cupiit, fi poffet univerfa transfundere. Horat. I. 2. ep. 1.v. 209. quippiam laudare maligne. Senec. ep. 44. Tu mihi te pufillum facis, & dicis, malignius tecum egiffe naturam. Petron, in fragm. Tragur. c. 42. Burm. Maligne illum ploravit uxor. Sumitur & univerfim pro parum. Senec. l. 6. de benef. c. 34. Qui per fores maligne apertas non intrat, fed illabitur. porta focchiufa . Plin. l. 34. c. 11. a med. Erugo maligne virens. d un verde fmorto, appaffito. Pompon. Mela, 1. 2. c. 2. Terra corum, quæ. feruntur maligne admodum patiens.

ut,

[ocr errors]

MALIGNITAS, atis, f. malignità, invidia, malevolenza, nanon'dax prava voluntas, malus animus, malevolentia invidia. Tacit. 1. Hift. c. 1. Sed ambitionem fcriptoris facile adverferis: obtrectatio & livor pronis auribus accipiuntur, quippe adulationi foedum crimen fervitutis, malignitati falfa fpecies libertatis ineft. Plin. 1. 5. ep. 7. extr. Sermonem vultus, geftus, vox ipfa moderatur: epiftola omnibus commendationibus deftituta, malignitati interpretantium exponitur. Aut. dial. de Oratorib. c. 18. Vitio malignitatis humanæ vetera femper in laude, præfentia in faftidio funt. Tacit. in Agric. c. 41. Malignitas & livor. Sueton. in Calig. c. 34. Livor ac malignitas. Id. in Ner. c. 23. extr. Taciturnitatem pudoremque quorundam pro triftitia ac malignitate arguens. Senec. de vita beata, c. 18. Nec malignitas me ifta, multo veneno tincta, deterrebit ab optimis. Valer. Max. l. 4.c.7. fub fin. Nulla tam modefta felicitas eft, quæ malignitatis dentes vitare poffit. In plur. num. Prudent. Tse 580. 3. de S. Laurent. v. 259. purulenta & livida malignitatum vulnera. T Item troppa parfimonia, fcarsità, ftrettezza, tenacità, illiberalitas, parcitas, tenacitas. Liv. l. 34. c. 7. In purpura, quæ teritur, aliquam caufam tenacitatis video: in auro vero, in quo, præter manus pretium, nihil intertrimenti fit, quæ malignitas eft? Plaut. Capt. 3. 1. 4. Huic diei, fi liceat, oculos effodiam libens: ita malignitate oneravit omnes mortales mihi. Liv. l. 34. c. 34. ad fin. Malignitas conferendi ex privato... ¶ Item mala natura. Colum.

C

[ocr errors]
« НазадПродовжити »