Huic calix mulfi impingendus eft, ut plorare definat. Varr. 1. 3. R. R. cap. 16. Mulfum pæne quotidie in convivio omnibus dare Horat. lib. 2. fat. 4. verf. 26. leni præcordia mulfo Prolueris melius. Martial. lib. 13. epigr. 6. Nos alicam mulfum poterit tibi mittere dives. ¶ Proverbium eft gulonum, inquit Macrob. l. 7. Saturn. c. 12. Mulfum, quod probe temperes, mifcendum effe novo Hymettio, & vetulo Falerno. T Mulfum aceti apud Seren. Sammon. c. 49. v. 914.) eft acetum mulfum. TheTranslate mulfus eft fuavis, jucundus, dulcis. Plaut. Rud. 2. 3. 34. Mea Ampelifca, ut dulcis es! ut mulfa dieta dicis! Id. Pan. 1. 2. 112. Ut mulfa loquitur! T Mea mulfa, appellatio eft amatoria blandientis. Plaut. Stich. 5. 5. 14. Age mulfa mea fuavitudo, falta Adde Caf. 2. 6. 20. T Mulfa abfolute in plu. num. barbarifmus eft, docente Quintil. 1. 1. c. 5. ( al. 9. ) MULTA, & Muleta, æ, f. pena, condanna, nuiwux, pœna pecuniaria, vel in pecore, quæ pro deli&tis irrogatur. Inter multam, & pœnam, inquit Ulpian. Dig. lib. ult. tit. penult. leg. 131. multum intereft : cum pœna generale nomen fit, omnium delictorum coercitio multa fpecialis peccati, cujus animadverfio hodie pecuniaria eft: pœna autem non tantum pecuniaria, verum capitis, & exiftimationis irrogari folet. Et multa quidem ex arbitrio ejus venit qui multam dicit: pœna non irrogatur, nifi quæ qua lege, vel quo jure fpecialiter huic delicto impofita eft. Hactenus Ulpian. Hæc tamen difcrimina non funt perpetua, nifi forte apud JCtos. Cic. pro Balb. c. 18. Hujus accufatorem multa & pœna multavit. Id. lib. 3. de Legib. c. 3. Per populum multa, poenæ certatio efto. pro Cecin. c. 33. extr. In colonias Latinas fæpe cives noftri aut fua voluntate, aut legis multa profecti funt: quam multam fi fufferre voluiffent, tum manere in civitate potuiffent. T Vox eft Sabinorum tefte Varrone apud Gell. I. 11. c. 1. vel Ofcorum, ut eft apud Feft. Sed turba Grammaticorum novitia, inquit Gell. Latinam putat, & dici, quafi minime multa fit, aut effe debeat. do Quod eft plane frigidum. Multa fuprenia appellabatur primis reipublicæ temporibus (quibus non nifi ovium, boumque impendio multatio conftabat, ut ait Plin. l. 18. c. 3. quia hæ fola tum divitiæ fuere) quæ erat duarum ovium, boum triginta: pro copia fcilicet boum, proque ovium penuria minima erat ovis unius, ut Gell. loc. cit. docet. Poftea lege Ateria conftituti funt in oves fingulas æris deni, in boves aris centeni. In ea dicenda cautum fuit, ne bos prius, quam ovis nominaretur, ut ait Plin. loc. cit. & ut ovis mafculino genere efferretur: adeo ut in feminino negarent juftam multam videri, ut Gell. loc. cit. tradit. De multa quantitate, & taxatione eadem cum Gellio habet Feftus. Procedente tempore, & crefcentibus divitiis, multæ quoque taxatio crevit. Varr. apud Gell. loc. cit. M. Terentius quando citatus neque refpondit, neque excufatus eft, ego ei unum ovem multam dico. Cato ibid. & ipfe Gell. 1. 7. c. 14. & Macrob. l. 1. Saturn. c. 5. Imperator nofter, fi quis extra ordinem depugnatum ivit, ei multam facit. Tinux TO. Varr. 1. 4. de L. L. c. 19. Cum multa pecore diceretur. Liv. l. 10. c. 37. Multa præfens quingentum millium æris in fingulas civitates impofita. Plin. l. 18. c. 3. Multam indicere. Ovid. Faft. 5. v. 289. fubire. Cic. pro Cluent. c. 37. committere. meritarfi, tirarfi addossu. & Fam. 5. ep. 20. depellere alicui. Id. Phil. 11. c. 8. remittere. Varr. 1. 4. de L. L. c. penult. exigere. ¶ Dicere, & irrogare multam eft tribuni plebis, vel alterius indicentis multam alicui, ad populum difceptandam ferentis: certare multam eft de ea apud populum utrinque verba facere: cujus fuffragiis vel confirmabatur, vel tollebatur. V. Certatio, Liu. lib. 25. cap. 3. a med. Duo Tribuni plebis ducentum millium æris multam M. Poftumio dixerunt. Cui certanda cum dies adveniffet, &c. Cic. pro Mil. c. 14. de Clodio Diem mihi, credo, dixerat, multam irrogarat, actionem perduellionis intenderat. Id. Phil. 11. cap. 8. Craffus conful & pontifex max. Flacco collega Flamini Martiali multam dixit, fi a fàcris difceffiffet quam multam populus remifit. Multam petere dicebatur,

net,

&

qui multam irrogabat, poftulans a populo, ut ea rata haberetur. Cic. pro Cluent. c. 37. TroDe quacumque poftea pœna. Plaut. Afin. 4. 1. 55. Nec ulli verbo maledicat: fi dixerit, hæc ei multa efto vino viginti dies ut careat . Ad fcriptionem quod attimulta magis placet Manut. & Cellar. quod in libris veteribus fic habeatur, & in Infcript. apud Gruter. pag. 52. n. 12. Accedit auctoritas Fefti, apud quem eo loci eft in ferie litterarum, ut finec fcribi debeat. Accedit & Scalig. ad Varron. & Vossii, qui in Etymol. deducit a multo as, quod olim pro numerare ufurpatum fuit. item Pierii ad Æn. 11. v. 839. qui in pluribus Codicib. multare, quam multare reperit. Et multa tamen fuos habet antiquos libros, & Infcript. apud Gruter. pag. 155. n. 1. quam in fine verbi Mulco attulimus.

MULTANGULUS, a um di molti angoli, odvynos, multos habens angulos. Lucret. I. 4. v. 655. Multa rotunda, modis aliis multangula quædam.

MULTATICUS, & Mul&taticus, & antiquo more Moltaticus, multatitius. Infcript. apud Gruter. pag. 52. n. 12. Quæftores ære moltatico dederont. Al. aliter leg.

MULTATIO, & Muletatio, onis, f. actus multandi, multa, (nuiwors. Cic. pro Rabir. perduell. c. 5. Mifera eft ignominia judiciorum publicorum, mifera multatio bonorum, miferum exfilium. confifcazione. Plin. l. 18. c. 3. Multatio non nifi ovium, boumque impendio dicebatur. V. Multa.

MULTATITIUS, & Mul&tatitius, vel Muletaticius, a, um, TETIK10s, ad multam pertinens, ut multatitia pecunia, quæ multis irrogatis exigitur, denaro di condanne. Liv. l. 10. c. 23. extr. Ex multatitia pecunia, quam exegerunt pecuariis damnatis, ludi facti. Id. Tom. III.

ne..

1. 30. c. 39. in fin. Cum figna tria ex multatitio argento facta in Capitolio pofuiffent. MULTĀTUS, & Muletatus, a, um, condannato, caftigato, multa affectus, damnatus pecore, pecunia, exfilio, &c. Cic. pro Cecin. c. 34. a med. Maleficium exfilio multatum. Vellej. 1. 2. c. 37. Servatus regi honos imperii, fed multato ingenti pecunia. Sueton. in Caf. c. I. Sacerdotio & uxoris dote, & gentilitiis hereditatibus multatus Spogliato, privato. Sic Vellej. in fin. cap. 38. lib. 2. Creta Metelli ductu longiffime libertatis fine multata. Liv. l. 10. c. 23. a med. Feneratoribus diem dixerunt: quorum bonis multatis ex eo, quod in publicum redactum eft, ænea in Capitolio limina pofuerunt. confifcati. Virg. En. 11. v. 839. multatam morte Camillam. Al. leg. mulcatam. V. di&a in Mulcatus: De mul&tatus vero V. Multa in fi¶ Translate Cic. pro Rab. Poft. c. 1. Cum lab ipfa fortuna crudeliffime videat hujus confilia effe multata. MULTESIMUS a um, πολλοστημόριος ex multis unus , parvus: ut millefimus unus e mille. Lucret. 1.6. v. 650. Et videas cælum fummai totius unum Quam fit parvula pars, & quam multefima conftet, Et quota pars homo fit terrai totius unus. MULTIBARBUS, a, um, di molta barba, darurayw, multam barbam habens. Apul. in Florid. n. 3. (al. l. 1.) Marfyas hifpidus, multibarbus, fpinis & pilis obfitus. Al. leg. illutibarbus. MULTIBIBUS, a, um, chi molto bee, TouTóτns, qui multum bibit. Plaut. Curcul. 1. 1. 77. Lena multibiba, atque merobiba. Id. Ciftell. 1. 3. 1. Et multiloqua, & multibiba eft anus, MULTICAVATUS, a, um, multis locis cavatus. Varr. 1. 3. R. R. c. 16. a med. Favus eft, quem fingunt multicavatum ex cera. MULTICAULIS, lis, multos caules emittens. Plin. l. 21. c. 16. Quædam in iis multicaulia ramófaque funt, ut carduus. MULTICĂVUS, a, um, multicavatus. Ovid. 8. Metam. v. 561. Pumice multicavo, nec lævibus atria tophis Structa fubit. MULTICOLOR, oris, di molti colors, Toxxpas, habens multos colores. Plin. l. 37. c. 10. Hexecontalithos in parva magnitudine multicolor, hoc fibi nomen adoptavit. Apul. de Mundo. Iris multicolor eft.

MULTICOLORUS, a, um, multicolor. Gell. l. 11. c. 16. Sicuti multijuga dicimus, & multicolora, & multiformia. Prudent. catbemer. 3. v. 104. Prataque multicolora latex Quadrifluo celer amne rigat. MULTICOMUS, a, um, bene comatus vel multas comas habens, Toλvnouos. Paulin. Nol. in Nat. XI. S. Fel. edit. Murator. v. 418. Denfaque multicomis imitantur fidera flammis. MULTICUPIDUS, a, um, qui multa cupit. Varr. apud Non. c. z. n. 418. & cap. 5. n. 42. Quam dereliquit multicupida juvenilitas. MULTIFACIO, is, a. 3. ftimar molto, magnifacio. Paul. ex Fefto. Multifacere dicitur, ficut magnifacere, parvifacere. Cato: Neque fidem, neque jusjurandum, neque pudicitiam multifacit. MULTIFARIAM, in molti luoghi, xxx, multis in locis. Paul. apud Feft. Multifariam dixerunt antiqui, quod videlicet in multis locis fari poterat, ideft dici. Caro apud Gell. I. 3. c. 7. Cum faucius multifariam ibi factus effet, tum vulnus capiti nullum evenit. Cic. 2. de Orat. c. 41. Si aurum cui, quod effet multifariam defoffum, commonftrare vellem, &c. Id. 1. de Legib. c. 14. Judicia quondam nufquam erant, hodie multifariam nulla funt. Liv. 1. 3. .50. Toge multifariam in caftris vife, majoris aliquanto, quam erat, fpeciem urbane multitudinis fecerant. Id. 1. 37. c. 5. Cum viri propugnarent femina tela omnis generis, faxaque in muros gererent, multifariam fcalis appofitis. Id. l. 33. c. 18. Omnibus ex præfidiis, quæ multifariam disjecta erant, devocatis. Plin. l. 9. c. 57. Multifariam in Ponto unum genus effe, quod, &c. Id. I. 30. c. 6. Cochleæ multifariam nafcentes. Id. l. 25. c. 8. a med. Utramque nafci multifariam, fed deteriores in agris pinguibus. Sueton. in Galb. c. 19. Legionarii, qui multifariam, diverfeque tendebant. Adde in Calig. c. 18. Gell. l. 18. c. 2. Liv. l. 3. c. 5. & Sifen. apud Non. c. 2. n. 562. Ne facile credas aliis, varie, & multis modis interpretantibus. MULTIFARĬĖ, in molti luoghi, idem quod multifariam. Plin. l. 18. c. 7. ante med. Panis multifarie & e milio fit e panico rarus. Solin. c. 11. a med. ( al. c. 18. ) de Delo. Eadem eft Ortygia, quæ clariffima in Cycladum nuiñero multifarie traditur : nunc Afteria a cultura Apollinis: nunc a venatibus Lagia, vel Cynetho: Pyrpile etiam, &c. h. e. multis in locis multa habet nomina. MULTIFARIUS, a, um, multiplice, vario, modúτpozos, multiplex, varius . Gell. I. 5. c. 6. Militares coronæ multifariæ funt. MULTIFER, ra rum fertile Toλupopos, fertilis. Plin. lib. 16. cap. 8. Tam multifera funt tot res, præter glandem, pariunt robora. MULTIFĬDUS, a, um, feffo in molte parti, qui in multas partes finditur. Ovid. 8. Metam. v. 644. Multifidafque faces, ramaliaque arida, &c. Senec. in Med. v. 111. Multifidam jam tempus erat fuccendere pinum. Sic Stat. 10. Theb. v. 843. Multifidam quercum flagranti lumine vibrat. b. e. facem e quercu. V. Infpico. Plin. l. 11. c. 37. Sect. 45. Cornua ovium nulla, nec cervarum nec quibus multifidi pedes, nec folidipedum ulli. Martial. I. 14. epigr. 25. Multifido buxus quæ tibi dente datur. b. e. pecten e buxo. Val. Flacc. 1. 1. v. 6. Draco multifidas linguas vibrans. b. e. trifulcas. Id. l. 4. v. 93. multifidum jubar. h. e. folis radii. De crinibus in multos cirros divifis, Claudian. l. 2. de rapt. Prof. v. 15. de Venere. Illi multifidos crinis finuatur in orbes, Idalia divifus acu. Idem de nupt. Honor. Mar. v. 102. hæc morfu numerofi dentis eburno Multifidum difcrimen arat. T Multifida dicuntur flumina , quæ in multos divifa rivos in mare influunt. Unde multifidus Timavus, Q 2

Mar

Martial. 1. 8. epigr. 28. Multifidus Ifter, Lucan. 1. 3. v. 201. Multifida undæ, Id. I. 10. v. 311. De Nilo crefcente, & extra ripas paffim vagante. Sic Claudian. de Apono, v. 59. Multifidas difpergit opes, artemque fequutus, Qua juffere manus, mobile torquet iter Translate Val. Flacc. l. 4. v. 661. Sic ubi multifidus ruptis e nubibus horror Effugit, &c. h. e. fulmen, vel fulgur in multas partes fe fpargens, & horrorem incutiens. Claudian. in conful. Prob. & 0lybr. v. 55. Non mihi centenis refonent fi vocibus ora, Multifidufque ruat centum per pectora Phoebus Acta Probi narrare queam. h. e. multiplex. MULTIFLOUS, a um, multum fluens. Juvenc. 1. 1. Hift. Euang. in Matth. c. 6. v. 586. Multifluifque diem verbis ducendo fatigant. Arator 1. 2. in Acta Apoft. v. 1065. cunétofque rigari Multifluo fermone jubet.

MULTIFORABILIS, &

MULTIFORATILIS, le, multa habens foramina, multiforus. Apul. . 10. Metam. Jam tibiæ multiforabiles cantus Lydios dulciter confonant. Id. in Florid. fect. 3. ( al. l. 1. ) & Sidon. 1. 8. ep. 9. Nec tam pluriformi modo nec tam multiforatili tibia. MULTIFORIS, re, multas habens fores, feu aditus, exitufve. Plin. 1. 8. c. 55. Specus, qui funt multifores in terra. MULTIFORMIS, me, vario, multiforme, moxiueppes, varius, quafi multiplicis formæ, ac variæ. Colum, l. 7. c. 9. a med. Ut per anni diverfa tempora multiformes nuces ac ficum præbeat. Cic. 1. Acad. c. 7. Qualitates principes funt uniufmodi, & fimplices: ex his autem orta variæ funt, & quafi multiformes. Gell. l. 19. c. ult. Artes multiformes & variæ. Senec. fub fin. epift. 120. Præter fapientem nemo unum agit: ceteri multiformes fumus. MULTIFORMITER, adverb. in molte maniere, TOAUTOETUS, variis modis. Gell. 1.9. c. 5. Plato ante hos omnes ita varie & multiformiter differuit de voluptate. Plin. l. 36. c. ult. Peftilentiæ ignis fuffitu multiformiter auxiliari. MULTIFORUS, a um, multa habens foramina TOλUTPATOS. Ovid. 12. Metam. v. 157. Non illos. citharæ, non illos carmina vocum Longave multifori delectat tibia buxi. Senec. in Agam. v. 348. Tibi multifora tibia buxo Solemne canit. MULTIGENERIS,.re, di molte forte, moxuyen's, multorum generum. Plaut. Capt. 2. 1. 56. Multis, & multigeneribus opus eft tibi militibus Multigenerum abfolute pro multorum generum. Plaut. Stich. 2. 2. 59. Poft hæc unguenta multigenerum multa. MULTIGENUS, a, um, di molti generi, Touyen's, qui eft multorum generum. Lucret. 1. 2. v. 335. Percipe, multigenis quam fint variata figuris. Plin. l. 11. c. 1. Multa hæc & multigena terreftrium volucrumque vita. Harduin. ex MSS. legit multigenera, quod eft a recto multigenerus

:

,

? quæ

MULTIGRUMUS, a um, multos habens grumos, feu cumulos aut acervos. Vox eft prifca dicta a Levio in Alcefti, de tumidis magnifque fluctibus & recenfetur a Gell. . 19. c. 7. inter ea nimium poetica funt, & a profæ orationis ufu alieniora. MULTIJUGI, orum, & Multijuges, um, a multus, & juguni, ut bijugi, quadrijugi. Equi multijugi funt plures equi multis jugis ad currum juncti. Liv. 1. 28. c. 9. a med. Itaque iret alter conful fublimis curru, multijugis, fi vellet, equis: uno equo per urbem verum triumphum vehi, Gell. . 19. c. 8. a med. Quadriga femper, etfi multijugæ non funt, multitudinis tamen numero tenentur. Tranflate eft multiplex, varius, vario, multiplice. Cic. 14. ad Attic. ep.9. De republica multa cognovi ex tuis litteris, quas quidem multijuges accepi uno tempore a Veftorii liberto. Gell. 1. 2. c. 11. Spolia habuit' multijuga in his provocatoria pleraque. Id. l. 1o. c. 2. Multijuga hominum partio. Id. l. 14. c. 2. Multijuga & finuofa quæftio. Apul. - in Apolog. Ariftotelis multijuga volumina.

MULTILAUDUS, a, um, qui eft multæ laudis, ToλvéTOVES. AMmian. lib. 21. c. 10. (al. c. 18.) Vir fobrietatis gratia multilaudus. Al. leg. emulandus.

MULTILICIUS, a,

um,

nouns, multis liciis conftans. Valerian. Auguft. in quadam ep. apud Vopifc. in Aureliano, c. 12. Tunicas multilicias viriles decem, lineas Egyptias viginti. Salmaf. legit multicias. V. Multitius.

3

MULTILOQUAX, acis, multiloquus. Plaut. Aulul. 2. 1. 5. Multiloquaces mulieres. Al. leg. multum loquaces. MULTILOQUIUM, ii, n. multus fermo. Plaut. Merc. prol. pers. 31. Amori accedunt etiam hæc multiloquium, pauciloquium, &c. MULTILOQUUS, a, um, chi parla molto, cianciatore, Tonúnλos, TOAvacyos. qui multa loquitur. Plaut. Pfeud. 3. 2. 5. Coquum ducere multiloquum, gloriofum, infulfum. 1d. Ciftell. 1. 3. 1. Multiloqua & multibiba anus.

MULTIMAMMĨA, 2, 7оλux50s, multas habens mammas

mammo

fa. Epithetum eft Dianæ Ephefiæ, quæ mammis multis (ut loquitur Minuc. Fel. in O. c. 21. ad fin.) & uberibus exftructa colebatur. Hieronym. in proam. epift. ad Ephef. circa med. Ephefii Dianam colentes, non hanc venatricem, quæ arcum tenet, atque fuccincta eft, fed illam multimammiam, quam Græci, &c. Apul. hanc eandem defignat, cum ait lib. 11. Metam. fub init. Phœbi foror, quæ partu fetarum medelis lenientibus recreato, populos tantos educafti, præclarifque nunc veneraris delubris Ephefi.

MULTIMETER, tri, abundans metris. Sidon. lib. 8. epift. 11. circa med. Si poemata illius metiaris multimeter, argutus, artifex

erat.

MULTIMODE. V. in voce fequenti.
MULTIMODIS in molti modi, adverb. ut omnimodis, ToλUTρÓTEC,
multis modis, multipliciter. Enn. apud Cicer. 3. de Orat. cap. 58.
Multimodis fum circumventus, morbo, exfilio, atque inopia. Lu-

cret. l. 1. v. 893. Verur femina multimodis immixta latere Multarum rerum in rebus communia debent. (Adde alibi fæpe.) Cic. 2. de Fin. c. 26. Hoc etfi multimodis reprehendi poteft, tamen accipio. Nep. Terent. Heaut. 2. 3. 79. Multimodis injurius, Clitipho, es. in Themift. fub fin. De cujus morte multimodis apud plerofque fcriptum eft. Plaut. Mil. 4. 4. 53. Multimodis fapis. T In loco Ennii allato al. leg. multi modis: quod & de locis Lucret. fufpicari poffumus (in quo fæpiffime lectio variat) & Nepotis, Plauti, ac Terentii. Apud Cicer. al. leg. multis modis: & in quodam MS.

etiam multimode.

MULTIMODUS, a, um, di molti modi, mohrporos ( ut omnimodus) multorum modorum, multiplex, varius. Liv. I. 21. c. 8. Oppidani multimoda arte diftineri cœpti funt.

MULTINODUS, a um, Multinodis, de, multos nodos habens.
Apul. I. 5. Metam. Multinodis voluminibus ferpens coluber. Prudent.
Cathemer. 7. in hymn. jejun. v. 139. Te&tus flagellis multinodi ger-
minis.
T Translate Apul. I. 10. Metam. Difcurfus reciproci mul-
tinodes ambages. Al. leg. multimodas multo rectius.
MULTINOMINIS, ne, qui multa habet nomina. Apul. Metani. 11.
Multinominis deæ divina imperia.

MULTINUBENTIA, æ, f. il maritarfi con molti, moxuyamia. Tertullia
ni vox eft contra Pfych. c. 1. & de Pudic. c. 1.
MULTINŪMUS, a, um, qui multorum numorum pretio emitur.
Varr. 1. 3. R. R. c. ult. circa med. Ego enim uno fervulo, hordeo
non multo, aqua domeftica meos multinumos alo afinos. (De in-
gentib. afinorum pretiis V. eund. 1. 2. c. 1. & lib. 3. c. 2.) Id.
apud Non. c. 3. n. 152. Multinumus pifcis, helops.
MULTIPARTITUS,
divifus in multas partes, five res. Plin.
1. 6. c. 19. Namque vita mitioribus populis Indorum multipartita
degitur. Alii tellurem exercent, militiam alii capeffunt
alii fuas evehunt, &c.
MULTIPĂTENS. V. Multipotens.

MULTIPEDA, æ, f. crionos, genus infecti, de quo V. in Millepeda. MULTIPES, edis, di molti piedi, motumes, multos habens pedes. Plin. lib. 11. cap. 45. Sunt autem crura his obliqua: fic & multipedibus. MULTIPLEX, plicis, multiplice, numerofo, copiofo, moλdoos, multus, copiofus, varius: cui fimplex opponitur.. Plin. l. 16. c. 31. Cortex multiplex tunicis vitibus, tiliæ, abieti: quibufdam fimplex, ut fico, arundini. Id. . 18. c. 12. Fabæ multiplex ufus omnium quadrupedum generi, præcipue homini Cic. 2. de nat. Deor. c. 51. ad fin. Quæ multiplices fetus procreant, ut fues canes, his mammarum data eft multitudo. & cap. 54. ad fin. Alvus eft multiplex & tortuofa, arcetque & continet, quod recipit. Id. de Senec. cap. 15. Vitis ferpens multiplici lapfu & erratico. Ovid. 8. Metam. v. 158. Multiplici domo, & cæcis includere tectis. h. e. labyrintho. Cic. in Orat. c. 3. a med. Multiplices variique fermones. Plin. lib. 18. c. 7. a med. Multiplicia folia fabæ, pifo. b. e. multa.. Plaut. Epid. 4. 1. 3. Multiplex ærumnas me e exercitam habet. Auct. ad Herenn. 1. 4. 54. Verborum ancipites, aut multiplices poteftates. Virg. 5. En. v. 264. Lorica multiplex. verf. 259. confertam hamis auroque trilicem, dixerat. Multiplex locus apud Lucret. eft amplus, latus, fpatiofus, magnus, lib. 2. v. 162. & lib. 4. v. 207. Multiplicifque loci fpatium tranfcurrere eodem Tempore. Al. leg. multiplexque loci fpatium, producta fecunda fyllaba. ¶ Multiples domus apud Senec. in Hippol. v. 523. eft ampla & pluribus conftans membris: quan multiplicaram dicit Cic. Translate Cic. pro Flaco. c. 3. Præturæ jurifdi&tio res varia, & multiplex ad fufpiciones, & fimultates. Id. 1. de Orat. cap. 3. Ii, qui mathematici vocantur, quanta in obfcuritate rerum, & quam recondita in arte, & multiplici fubtilique verfantur! & cap. 51. a med. Quarum rerum 'fateor magnam multiplicemque effe difciplinam, & multas copiofas, variafque rationes. Id. in Bruto 31. Adhibere. genus orationis vaguin & fufum, & multiplex. di molte forte. Id. de Amic.. c. 18. Neque enim fidum poteft effe multiplex & tortuofum ingenium. h. e. varium, duplex, inconftans. Sic ibid. cap. 25. Animus non unus & idem, fed varius, commutabilis, multiplex. & pro Cal. c. 6. de Catilina. Hac ille tam varia multiplicique natura, &c. Vellej. 1. 2. c. 105. Vir multiplex in virtutibus, agilis, providus, militariumque officiorum patiens, ac peritus. che nel talento, e virtù valea per molti. Sil. lib. 5. verf. 544. Vir multiplex proavis. b. e. qui multos proavos honoratos habuit, genere clarus. MULTIPLICABILIS, de, multiplicabile, multiplice, qui multiplicari poteft: item multiplex. Cic. vertens Sophoclis carmina fcul. c. 9. fub fin. Hæc interemit tortu multiplicabili Draconem auriferam obtutu obfervantem arborem. MULTIPLICATIO, onis, f. moltiplicazione, оααμos, a&tus multiplicandi Colum. lib. 3. cap. 2. Ut multiplicatione frugum reditus augeatur. Frontin. de aqueduct. artic. 34. Multiplicatio quinariarum. Senec. ep. 12. Temporum multiplicatione vita componiIn rationibus ducendis Colum. 1. 5. c. 2.5 Multiplicantur in fe duo latera, & quæ fumma ex multiplicatione efficitur, Adde Vitruv. 1. 9. c. 1. & l. 10. c. 16. MULTIPLICATOR, oris, qui multiplicat. Paulin. Nolan. epift. 44. (al. 31.) a med. Herilium talentorum multiplicator. MULTIPLICATUS, a, um, multiplicato, multiplex factus, auctus Planc. ad Coff. &c. 1. 10. Fam. ep. 8. Aucto exercitu , auxiliifque multiplicatis. Cic. Q. Fr. 1. 1. ep. 2. fub fin. Tota Italia concurret, ut multiplicata gloria difcedamus. Ovid. 4. Trift. el. 6. v. 38. Et mala funt longo multiplicata die. Cic. 1. Offic. c. 39. Domus mul

multiplicata. ampliata, accrefciuta. & Liv. I. 42. c. 61. Hæc per fe ampla pleraque multiplicata verbis regis. ¶ De rationibus Colum. I. 5. c. 1. Utræque fummæ inter fe multiplicate faciunt, &c. & mox. Stadium habet paffus CXXV. quæ ( fumma ) octies multiplicata efficit mille paffus. MULTIPLICITER, in molte maniere πολλαπλασίως multimodis Salluft. orat. 2. ad Cæf. a med. Multipliciter animus curis atque laboribus fatigatur. Flor. lib. 3. cap. 2. Multo atrocius & multipliciter magis a Septentrione fævitum. Quintil. lib. 7. cap. 4. ante med. Locum multipliciter intueri. Gell. l. 14. c. 1. circa med. Tam fæpe ac tam multipliciter. MULTIPLICO, as, avi, atum, a. 1. multiplicare, accrefcere, Tox o, multum feu multiplicem facio, augeo. Cef. I. 3. B. Civ. c. 32. Es alienum provincia eo biennio multiplicatum eft. Nep. in Attic. c. 2. Es alienum multiplicandis ufuris crefcit. Plin. l. 36. c. 15. Turres feptem acceptas voces numerofiore repercuffu multiplicant. Ovid. de remed. amor. v. 98. Flumina collectis multiplicantur aquis. Id. 4. ex Pont. ep. 9. v. 67. Multiplicat tamen hunc gravi tas auctoris honorem. Stat. 6. Theb. v. 790. geminatque rotatas, Multiplicatque manus. b. e. adeo celeriter vibrat, ut plures quam duas habere videatur. Liv. l. 37. c. 54. circa med, Lycaonia, & Phrygia, & Piffidia in veftra funt poteftate: quarum una quælibet regi adjecta multiplicare regnum Eumenis poteft. ¶ In fupputandis rationibus, Colum. 1. 5. c. 2. Multiplicantur in fe duo latera. paulo poft. Latitudinis pedes cum longitudinis pedibus fic multiplicabis.

MULTİPOTENS, tis, che può molto, πoλvypátrs, qui multum poteft. Plaut. Bacch. 4. 4. 9. Nifi habet pectus multipotens. Al. leg. multipatens. h. e. amplum, & omnis doli capax. Id. Trinum. 4. 1. 1. Salfipotenti, & multipotenti Jovis fratri laudes ago. Id. Caf. 4. 4. 17. Venus multipotens.

MULTIRĀDIX, icis, di molte radici, moλúpfilos, multas habens radices. Apul. de herb. c. 35. Centaurea minor multiradix. MULTIRAMIS, e di molti rami, πολίαζες multos habens ramos Apul. de berb. c. 4. Hyoscyamus thyr fo fruticofo, multirami. MULTISCIUS, a, um, che fa molto, moλvuad's, qui multa fcit. Apul. lib. 9. Metam. Etfi minus prudentem multifcium certe reddidit. Id. in Florid. num. 9. ( al. 1. 2. ) Homo tam numerofa arte multifcius.

MULTISONORUS, a, um, idem ac multifonus. Claudian. epigr. 1. v. 18. Effeda concordes multifonora trahunt.

MULTISÕNUS, a, um, qui eft multi foni. Martial. l. 1. epigr. 54. Sic ubi multifona fervet facer Atthide lucus. Stat. 1. 3. filv. 2. v. 103. Multifonuin fiftrum.

MULTITIUS, & Multicius, a, um. Multitia veftes, & Multitia orum, funt veftes molliores & delicatiores feminarum propriæ, ut videtur colligi ex Juvenal. fat. 11. v. 188. fed quæ a viris etiam Juxui deditis geftabantur. Quare reprehendit Creticum Id. fat. 2. v. 66. fed quid Non facient alii, cum tu multitia fumas? & vers. 76. quæro, an deceant multitia teftem. Dicta funt per fyncop. a multilicius, ut quidam volunt: vel a multum, & icere, quod genus panni fit pectine probe i&tum, feu pulfatum, & levidenfi contrarium. Sed cum ex Juvenal. conftet pellucidam veftem fuiffe, & perfabilem, atque, ut ait Farr. apud Non. c. 6. n. 4. vitrean togam, ut oftendat tunica clavos: inquit enim verf. 77. Acer, & indomitus, libertatifque magifter, Cretice, pelluces; neque a multis liciis, neque a multum icere apte deducitur. Adjective Tertull. de Pall. c. 4. circa med. Ita & endromidis folocem aliqua multitia fynthefi exftruxit. V. Salmaf. ad Vopifc. in Aurelian. c. 12. MULTITUDO, dinis, f. moltitudine, gran quantità, gran numero

os, ingens numerus, magna vis, copia, frequentia. Cic. 1. de Orat. cap. 4. Magnitudo & varietas, multitudoque in omni genere caufarum. Id. de Provinc. conful. c. 12. ad fin. Nationes, quæ numero hominum ac multitudine ipfa poterant in provincias noftras, redundare. Id. Verr. 4. c. 66. Quanta illuc multitudo quanta vis hominum conveniffe dicebatur, &c. Id. poft. redit. ad Quirit. cap. 2. Veftrorum magnitudinem multitudinemque beneficiorum. Varr. lib. 1. R. R. c. 2. ante med. In agro Faventino trecenariæ appellantur vites, quod jugerum trecenas amphoras reddit, &c. in fundo fuo Faventia hanc multitudinem fuas dicebat reddere vites. Id. apud Non. c. 6. m. 100. Multitudo argenti facti. Nep. in Annib. c. 10. Multitudo navium. & ibid. ferpentum. & cap. 5. jumentorum. Cic. 3. de Orat. c. 19. fub fin. facrorum. Sueton. in Cef. c. 68. hoftilium fagittarum. Id. in Tito, c. 4. ftatuarum & imaginum. Gell. I. 19. c. 8. a med. Multitudo & copia minimarum partium. T Sæpiffime dicitur de magno hominum numero, populo, plebe, vulgo, turba, volgo, popolo. Cic. act. 1. in Verr. c. 7. Hortenfius conful defignatus, domum reducebatur cum maxima frequentia a multitudine. Al. leg. ac multitudine. Caef. 1. 2. B. Gall. cap. 6. Tanta nultitudo lapides ac tela conjiciebat, ut in muro confiftendi poteftas effet nulli. Nep. in Annib. c. 12. Multitudine domum ejus circumdederunt. Juftin. 1. 2. cap. 8. fub fin. Invidiofa oratione multitudo credula accenditur. Cic. 1. Offic. c. 19. fub fin. Qui ex errore imperitæ multitudinis pendet, hic in magnis viris non eft habendus. Id. Tufcul. 2. c. 26. Fama, & multitudinis judicio moveri. T Numerus multitudinis, pluralis apud Grammaticos qui aliquando & multitudo abfolute dicitur. Gell. l. 19. c. 8. ad fin. Cur mel & vinum, atque id genus cetera numerum multitudinis capiunt, lac non capit? Varr. 1. 7. de L. L. c. 18. Omnia fere noftra liberalia & muliebria multitudinis. & lib. 8. c. 39. extr. Injuria poftulant, fi qua fint fingularia, oportere habere multitudines. MULTIVÄGUS, a, um, che vaga molto, vagabondo, oλλan's, quil vega molto, vagabondo, modumλavn's, qui

multum vagatur. Senec. in Herc. Fur. v. 533. Intravit Scythiæ multivagas domos. Stat. l. 6. Theb. v. 1. Nuncia multivago Danaas perfertur ad urbes Fama gradu. Plin. l. 10. c. 37. Ferunt non mutare fedem columbas, multivaga alioqui ave. Id. l. 2. c. 10. Multivagus Lunæ flexus. MULTIVIDUS, a um, multum vividus. Martian. Capell. lib. 2. pag. 27. Connubium fibi lætabunda alio mentis fluctu multivida concitavit.

circuitus.

cap. 1.

MULTIVIRA, æ, f. quæ multis viris nupfit. Minuc. Fel. in Octav. cap. 24. a med. Alia facra coronat univira, alia multivira; & magna religione conquiritur, quæ plura poffit adulteria numerare. MULTIVIUS, a, um, di molte strade. Apul. lib. 9. Metam. Multivii MULTIVÕLUS, a, um, chi vuole molto, moXUBEλos, multa cupiens, qui multarum rerum defiderio tenetur. Catull. ad Manlium, carm. 67. v. 128. Multivola eft mulier. MULTIVORANTIA, edacitas, ingluvies. Tertull. cont. Pfych. MULTO, & Multo, as, avi, atum, a. 1. impor pena, condannare, punire, lipów, multam impono, pœna afficio, punio: & fæpe dicitur de poena, quæ judicio infligitur. Cic. pro Balb. c. 18. Populus Gaditanus accufatorem hujus multa & pœna multavit. Id. 1. de 0rat. c. 43. ad fi. Vitia hominum atque fraudes damnis, ignominiis, vinculis, verberibus, exfiliis, morte multantur. Id. de Provinc. conful. c. 15. fub fin. Multari imperatorem deminutione provinciæ, contumeliofum eft. Id. pro Balb. c. 18. Multare populos ftipendio. condannarli a pagare. Plin. in Paneg. c. 40. in fin. Tarditatem folvendi, dupli vel etiam quadrupli irrogatione multare. T Multare aliqua re eft pœnæ caufa privare, fpoliare in pœnam cujufpiam deliti, Spogliare, privare. Cic. 5. Tufcul. c. 37. Multare exfules bonis. Nep. in Pelop. c. 1. Multare aliquem pecunia. Hirt. de B. Afric. fub fin. certo numero frumenti. Cic. Agrar. 2. c. 13. ad fin. agris. Id. pro Sext. c. 27. Antiochum majores noftri Afia multarunt. Sueton. in Cef. c. 1. Sacerdotio, & uxoris dote, & gentilitiis hereditatibus multari. T Deponentis forma Sueton. in Aug. cap. 21. Neque rebellantes graviore unquam multatus eft poena, quam ut, &c. Al. leg. ultus eft. Adhibetur & extra judicium. Plaut. Amph.

2. 2. 222. Numquid caufam dicis, quin te hoc multem matrimo nio? b. e. divortium faciam, ac te expellam? Id. Stich. 5. 4. 43. Uter demutaffit, poculo multabitur. Id. Trucul. 4. 3. 70. Hoc ego te multabo bolo fex talenta a dote demam. Catull. carm. 63. de nupt. Pel. & Thet. v. 192. facta virum multantes vindice pœna Eumenides. Cacin. ad Cicer. l. 6. Fam. ep. 7. Stultitia fama multatur, b. e. punitur divulgando. Colum. I. 2. c. 4. circa med. Quo evenit, ut boves iniquitate operis maxime multentur. patifcano, fi rifentiAl. leg. mulcentur: quod fortaffe verius eft propter ca, quæ in Mulcatus di&ta funt. Idem dic de illo Caton. apud Colum. l. 1. c. 2. Agrum peffime multari, cujus dominus, quid in co faciendum fit, non docet, fed audit villicum. T Multare aliquem votis dixit Nevius apud Non. c.6. n. 83. h. e. votorum compotem facere: ea ratione, qua dicimus damnare votis. T Scribitur & Mal&o: fed V. dicta in fine vocis Multa, e. Olim multare fignificabat

no.

numerare. Plaut. Stich. 3. 1. 19. Scio, fcire te, quam multas tecum miferias multaverim. punodur. Ita Voff. in Etymol. & Scalig. in Conjectan. ad Varron. cujus hæc funt verba 1. 4. de L. L. c. ult. Itaque cum in dolium aut culeum unum addunt ruftici, prima urna addita, dicunt etiam nunc, multa. b.e. numera, ut lidem exponunt. Addunt etiam proprie effe, polliceri in auctionibus, & plura liceri, quam ceteri. Sed hujus fignificationis nullum exem plum afferunt.

MULTO, adverb. molto, di molto, affai, Tohu, To, multum, valde, longe, multis partibus: & jungitur nominibus, & adverbiis comparativis, & fuperlativis. Cic. 1. de Orat. c. 3. a med. Multo pauciores oratores, quam poetæ boni reperientur. Id. ad Pomp. poft ep. 11. 1. 8. ad Attic. Ea cognovi commodiora effe multo, quam ut erat nobis nuntiatum. Cæf. l. 1. B. Gall. c. 6. Iter multo facilius atque expeditius. Plaut. Bacch. 2. 3. 76. & Rud. 2. 6. 37. Næ ille hercle mihi fit multo tanto carior fi, &c. & Bacch. 4. 4. 20. Fortaffis tu auri dempfifti parum. Mnefil. qui, malum, parum? imo vero nimio minus multo parum troppo poco di gran lunga troppo poco. Nep. in Themift. cap. 9. Multo plura bona feci 1d. in Alcib. c. 1. Omnium ætatis fuæ multo formofiffimus. Id. in Agefil. c. 3. Regio multo locupletiffima. Quintil. I. 9. c. 4. ante med. Verbo fenfum cludere, multo optimum eft. Lucil. apud Non. c. 4. n. 413. multo optimus hoftis. Cic. pro leg. Manil. c. 18. Magna, ac multo maxima pars. Auct. ad Herenn. 1. 4. c. 44. sub fin. & Salluft. in Catil. c. 37. Multo maxime. Cic. Attic. I. 8. ep.9. a med. Lepido nunquam placuit ex Italia exire, Tullo multo minus. Id. de Amic. c. 19. in fin. Quod eft multo profecto magis in veris patribus faciendum. Item cum adverbiis diverfitatis, & diffimilitudinis. Plin. l. 19. c. 3. Lafer in Armenia nafcitur large fed multo infra Cyrenaicum. Cic. Fam. 4. ep 9. ante med. Quod non multo fecus fieret, fi, &c. Terent. Andr. prol. v. 4. Verum aliter evenire multo intelligit. Nep. in Amilc. c. 2. Multo aliter ac sperabat. T Item cum ante, & poft. Cic. Attic. I. 12. ep. 49. Non multo poft, quam tu a me difceffifti. Id. Catil. 1. c. 6. Neque enim funt obfcura, aut non multo poftea commiffa. Nep. in Paufan. cap. 3. At ille poft non multo ad exercitum rediit. Id. in Cim. c. 3. Poft neque ita multo in Cyprum miffus. Id. in Eumenc. 3. Copiæ non multo ante contracte. Cic. Fam. 4. epift. 1. Mala multo ante providens. Item cum verbis præftantiam fignificantibus. Nep. in Regib. cap. 2. Duo multo ceteros gloria anteccef ferunt.

MUMMYUS, Lucius) Achaicus di&tus, novus homo, ad Confulatum evectus omnem armis Achajam fubegit, Corintho excifa: qui cum militari fcientia valeret plurimum, adeo tamen in aliis rebus rudis fuit, ut cum Corinthiaca figna, & tabulas eximiorum artificum Romam portandas locaret, juberet conductoribus prædici, nova ea reddituros, fi apud eos periiffent, ut eft apud Vellej. 1. 1.

c. 13.

rum.

MUNCTIO, onis, a&tus mungendi, ut Munctiones muculenta, apud Arnob. 1. 3. pag. 107. · MUNDANUS, a, um, mondano, noguinis, ad mundum pertinens. Cic. 5. Tufcul. c. 37. Socrates quidem, cum interrogaretur, cujatem fe effe diceret; Mundanum, inquit: totius enim mundi fe incolam, & civem arbitrabatur. ¶ Avien. in Arat. v. 47. Mundanum pro cælefti dixit, quia mundus pro cælo aliquando ponitur. Iden verf. 216. mundanas oras dixit terræ plagas ratione Infero¶ Mundanus annus apud Macrob. 1. 2. in fomn. Scipion. c. 11. eft qui converfione plena univerfitatis efficitur, cum fcilicet ftellæ omnes, omniaque fidera a certo loco ad eundem locum remeaverint: quod quindecim millium apnorum fpatio fieri, Phyfici volunt. V. plura ibid. ¶Anima_mundana apud eund. ibid. c. 16. fub fin. eft anima mundi, quam falfo putabant Veteres caufam effe motus fiderum, fphæraruin cæleftium, omnium uno verbo, quæ in mundo moventur. MUNDATIO, onis, f. actus mundandi, purgatio, xedapropos. Auguftin. l. 1. Confeff. c. 11. Dilata eft mundatio mea. MUNDĀTOR, oris, qui mundat. Jul. Firmic, l. 8. c. 19. fub fin. Cloacarum mundator.

V 3.

MUNDĀTUS a, um, mondato, nettato, purgatus, Colum. l. 12. c. 50. ante med. Baccam diligenter mundatam in torcular deferre. Auguftin. I. 10. Confeffion. c. 37. Quam fim ab illa pefte mundatior. MUNDE, mondamente, nettamente, xxxpíus, pure, nitide. Plaut. Pan. 5. 4. 5. Tanta ibi copia venuftatum aderat, in fuo quæque loco fita munde. Titinn. apud Charif. 1. 2. pag. 183. Putfch. Verrite ædes, fpargite munde. Pompon. apud Non. c. 4. n. 3. Heus, aptate, pueri, munde atque ampliter convivium. Senec. ep. 70. a med. Parum munde, & parum decenter. Cato R. R. c. 66. Quam mundiffime puriffimeque fiat. Colum. l. 12. c. 51. Aromata in pila quam mundiffime contundito. Gell. I, 10. c. 17. Verfus fatis munde atque graphice facti.

MUNDENSIS, fe, ad Mundam pertinens, urbem Hifpaniæ Bætica, quæ una cum Cn. Pompejo Magni F. a C. Cæfare capta eft. V. Flor. Î. 4. c. 2. Auctor. de B. Hifpan. c. 27. & fequentib. Vellej. I. 2. c. 55. & in epit. Livii l. 115. Hinc Mundenfis campus, Aut. de B. Hifpan. ibid. Mundenfes duces, c. 36. Mundenfe prælium, Sueton. in Cef. c. 56.

MUNDIALIS, le, mondano, xooμinds, mundanus. Tertull. de fpectac. c. 9. extr. Mundialia elementa. Id. de anim. c. 54. Mundiales fordes. Prudent. cathemer. 1. v. 90. Mundialis gloria. Hieronym. ep. 18. ad Marcellam. Mundialibus negotiis occupari. MUNDIALITER, adverb, more mundanorum. Tertull. de refurr. car. c. 46. extr. Vivere mundialiter.

MUNDICĪNA, 2, f. inftrumentum, vel medicina ad mundandum . Apul. in Apolog. de dentifricio. Mifi, ut perifti mundicinas dentium, Nitelas oris ex Arabicis frugibus, Tenuem, candificum nobilem pulvifculum, &c.

fub fin. Sunt quædam velut e tenui diligentia circa proprietatem fignificationemque munditiæ. Gell. I. 1. c. 23. Venuftas, lux, munditia verborum. Id. l. 10. c. 3. Venuftas & mundities orationis. MUNDITIANS, V. in vace præced. MUNDO, as, a. 1. mondare, nettare, xxdpaiw, nadepilo, detergeo, purifico. Plin. l. 33. c. 6. Mundatur nitro. Mamertin. in gratiar. act. ad Julian. c. 9. fub fin. Perlui, & mundari. MUNDULE, dimin. a munde, pure, nitide. Apul. I. 2. Metam. Linea tunica mundule amica. MUNDULUS, a, um, mondetto, pulito, attillato, dimin. a mundus, e, um, nimia munditia utens, delicatulus, molliculus. Plaut. Trucul. 3. 1. 13. Nunc ego iftos mundulos urbanos amafios hoc ictu exponam. Adde Acc. apud Non. c. 2. n. 583.

MUNDUM, i, n. idem quod mundus, qua muliebre inftrumentum fignificat. Lucil. apud Gell. I. 4. c. 1. & Non. c. 3. n. 143. Legavit quidam uxori mundum omne, penumque.

MUNDUS, i, m. xósues. Duo fignificat, univerfitatem rerum & inftrumentum ornatus muliebris. Utrumque a munditia, ut Varr. I. 4. de L. L. c. 29. tradit: munditia autem ad ornatum elegantiamque refertur. Sic Plin. l. 2. c. 4. Quem xiguo, Græci nomine ornamenti appellavere, eum nos a perfecta abfolutaque elegantia mundum. Sunt qui a moveo ducunt, quafi movendus, quia non alius eft, quam quod moveri poteft, ut ait Feftus. T Priore fignificatione eft ingens illud corpus cælo terraque conftans, perfectum undique, itaque omnia in fe complexus, ut ait Cic. 2. de nat. Deor. 6. 14. ut nihil fit, quod non infit in eo, mondo. Feftus: Mundus appellatur cælum, terra, mare, & aer. Ovid. 5. Faft. v. 11. Poft chaos ut primum data funt tria corpora mundo. b. e. cælum, terra aqua. Vitruv. l. 9. c. 4. Mundus eft omnium naturæ rerum conceptio fumma, cælumque fideribus conformatum. Cic. I. 2. de nat. Deor.c. 62. Ipfe mundus deorum hominumque caufa factus eft, &c. Eft enim mundus quafi communis deorum atque hominum domus, aut urbs utrorumque. Id. 1. 2. de Divin. c. 43. fub fin. Cælum ipfum, quod extremum atque ultimum mundi eft. Id. 4. Acad. c. 17. ad fin. Democritus dicit, innumerabiles effe mundos. Id. 3. de Legib. c. I. ad fin. Imperium fine quo nec hominum univerfum genus ftare nec rerum natura omnis nec ipfe mundus poteft. Aliquan

to,

do dicitur de fola cælo, cielo, pavós. Senec. 1. 7. quæft. nat. c. 2. Cometa manent menfibus fenis, nec illos converfio mundi folvit, & velocitas. mox. Utrum mundus, terra ftante, circumeat, an mundo ftante terra vertatur. Lucret. 1. 5. v. 1435. mundi magnum & verfatile templum. Catull, carni. 63. de nupt. Pel. & Thet. v. 205. & tellus, atque horrida contremuerunt quora, concuffitque micantia fidera mundus. Virg. 1. Georg. v. 240. Mundus ut ad Scythiam, Riphæafque arduus arces &c. Adde Cæfarem, ut videtur k. 6. B. Gall. c. 13. in fi. Stat. l. 3. Theb. v. 498. Senec. in Herc. Oet. v. 1343. Plin. l. 2. c. 3. & alibi, Manil. t. 1. v. 3. & alibi fæpe. Etiam Cic. adhibuit, fed cum addito, de Univ. c. 10. Ut hunc hac varietate diftinétum bene Græci xiruo, nos lucentem mundum nominaremus. Sic Tibull. l. 3. el. 4. v. 17. Jam nox ætherium nigris emenfa quadrigis Mundum, &c. T Mundus cali dictus eft ab Ennio apud Macrob. I. 6. Sat. c. 2. a med. Mundus cæli va ftus conftitit filentia. TQuia vero olim non defuere, qui mundum animatum, fapientem, immo deum, æternumque crederent; interdum de eo ita funt locuti, ut de deo, providentia, fanumine. Senec. 1. 2. quest. nat. c. 45. Vis illum (Jovem ) vocare mundum? non falleris. Ipfe enim eft totum, quod vides totus fuis partibus inditus, & fe fuftinens vi fua. l. 3. c. 28. Quandocumque placuere res novæ mundo, &c. Paulo ante dixerat Cum deo vifum ordiri meliora. T Non raro dicitur de terrarum orbe, & mortalibus. Lucan. l. 1. v. 160. ut opes nimias mundo fortuna fubaéto, Intulit, &c. Id. l. 5. v. 469. miferique fuit fpes irrita mundi. Stat. 1. & filv. 3. v. 87. partæque per omnes Divitiæ populos, magnique impendia mundi. Senec. in Herc. Oet. v. 541. quem mundus, & fuperi timent. T De inferis, & regno Plutonis intelligitur apud Feft. & Macrob. I. 1. Saturn. c. 16. qui docent, putaffe Veteres, mundum patere ter in anno fcilicet poftridie Vulcanalia, tertio Non. Oftobr. & fexto Id. Novembr. quibus diebus non cum hofte manus conferebatur, non exercitus fcribebatur, non comitia habebantur, nec aliud quidquam in re publica, nifi quod ultima neceffitas admoneret, adminiftrabatur. Uxorem quoque ducere, religiofum erat. Dicebatur autem mundus ab eo mundo, qui fupra nos eft, ut Cato apud Feft. docet, fimilis nempe creditus in inferis, ac eft in fuperis. Hunc itaque, veluti confecratum diis Manibus, claufum effe omni tempore putabant exceptis modo dictis diebus, quos religiofos habebant, quia eo tempore ea, quæ occulta & abdita religionis deorum Manium erant velut in lucem quandam adducebantur, & patefiebant: eratque il lud facrum Diti patri, & Proferpinæ. Hæc illi. Fortaffe iis diebus celebrabatur Proferpinæ raptus, cum Plutoni terra patuit, & Manes cælum vidiffe finguntur. Alii ad facra Eleufinia referunt. Varr. apud Macrob. Mundus cum patet, deorum triftium atque inferum quafi janua patet. T Altera fignificatio mundi inftrumentum eft quo mulieres mundiores & cultiores fiunt, abbigliamenti donnefchi, provvifione da ornarsi delle donne: & fere ufurpatur cum addito muliebris, yuringos nósuos. Differunt autem ornatus, & mundus, quia ut ait Ulpian. Dig. lib. 34. tit. 2. leg. 26. Ornamenta muliebria funt, quibus mulier ornatur, veluti inaures, armillæ, viriola, anuli (præter fignatorios) & omnia, quæ ad aliam rem nullam parantur, nifi corporis ornandi caufa: quo ex numero etiam hæc funt, aurum, gemmæ, lapilli, qui aliam nullam in fe utilitatem habent. His adde vittas, mitras, femimitras, calanticas, acus cum

MUNDICORS, ordis, omn. gen. qui mundum habet cor. Quod eft apud Matth. c. 5. v. 8. Beati mundo corde, Augustin. ferm. 53. de verb. Euang. ( in edition. recent. ) habet: beati mundicordes. MUNDIPOTENS, entis, qui in mundo poteft. Tertull. de anim. c. 23. Virtus defpectrix mundipotentium poteftatum. MUNDITENENS, entis, mundum tenens, mundi dominus. Tertull. adverf. Valentinian. c. 22. Diabolum munditenentem appellant. MUNDITER, adverb. mondamente, xadapius, cum munditie. Plaut. Pan. 1. 2. 26. Nam cum fedulo munditer nos habeamus, &c. MUNDITYA, Mundicia, æ, & Mundities, ei, f. mondezza, nettezza, pulitezza, delicatezza, luffa, pompa, attillatura, nxdαpiórne, suncle, lautitia, nitor, elegantia in remotione fordium, & ornatu, cultuque delicato corporis. Plaut. Men. 2. 3. 4. Sternite letos, incendite odores: munditia illecebra animo eft amantium Gell. I. 1. c. 5. Hortenfius multa munditia, & circumfpe&te compofiteque indutus. Catull. carm. 23. ad Fur. v. 18. Hanc ad munditiem adde mundiorem Quod culus tibi purior falillo eft, Nec toto decies cacas in anno. Plaut. Caf. 2. 3. 9. Poftquam amo Cafinam, magis initio munditiis munditiam antideo. Al. leg. munditiem: alii munditiis munditianti deo: h. e. Amori, qui munditiis delectatur. Cic. 1. Offic. c. 36. Adhibenda eft præterea munditia non odiofa, neque exquifita nimis. Salluft. in Jug. c. 67. de C. Mario. Ubi primum ætas militiæ patieus fuit, ftipendiis faciundis non Græca facundia, neque urbanis nunditiis fe fe exercuit. Ovid. 3. de ar. am. v. 133. Munditiis capimur: non fint fine lege capilli &c. & lib. 2. v. 677. Illæ munditiis annorum damna rependunt: Et faciunt cura, ne videantur anus Plaut. Pfeud. 1. 2. 40. Vos quæ in munditiis, molliciis, deliciifque ætatulam agitis. T Munditias facere dicebant, cum vafa mundabant, verrebant pavimenta, veftes, armaria, menfas detergebant, & omne genus fordium in ædibus tollebant. Cato R. R. c. 39. Per imbrem in villam quærito quid fieri poffit ne ceffetur, munditias facito. Plaut. Stich. 2. 2. 22. Munditias volo fieri: efferte huc fcopas, fimulque arundinem ut opera aranearum perdam. T Transfertur ad orationem puram, elegantem. Cic. in Orat. c. 23. extr. de ftilo fubtili, & fubmiffo. Fucati vero medicamenta candoris & ruboris omnia repellentur: elegantia modo, & munditia remanebit. Quintil. l. 8. c. 3.

mar