SUBJECTUS- et ibid. 1. Qui jam ante se populi R. imperio subjectos dolerent. Liv. 26. 49. Tristi servitio subjectus. Virg. 6. En. 854. Parcere subjectis, et debellare superbos. 7. Item obnoxius, soggetto. Cic. 5. Fin. 12. extr. Res, quæ subjectæ sunt sensibus. Id. 4. Acad. 23. a med. Ea, quæ sub sensus subjecta sunt. Id. 5. Tusc. 1. circa med. Si virtus subjecta sub varios incertosque casus famula fortunæ est. et 4. ibid. 26. a med. Mare est subjectum ventis. Horat. 2. Sat. 6. 47. subjectior in diem et horam Invidia. Cic. Quint. 15. a med. Cujus non modo fortunæ, sed etiam victus vestitusque necessarius sub præcone subjectus est. Id. fragm. apud Laciant. 5. 8. sub fin. Homines non intelligunt, se esse consanguineos et subjectos omnes sub unam eandemque tutelam. Id. 1. Orat. 46. Ut in rerum privatarum causis oratori juris civilis scientia necessaria est; sic in causis publicis concionum, senatus, et antiquitatis memoria, et publici juris auctoritas, et regendæ reipubl. ratio, tanquam aliqua materies, is oratoribus, qui in republ. versantur, subjecta esse debet. h. e. exposita, in promptu, et sub manu posita, parata et nota. 8. Illa quoque translata sunt. Cic. 1. Orat. 12. Verborum sonitus inanis, nulla subjecta sententia, nec scientia. Id. 2. Fin. 2. in fin. Diligenter oportet exprimi, quae vis subjecta sit vocibus. Id. 1. Offic. 27. in fin. Quæ pars subjecta generi est, eam sic definiunt, etc. Id. 4. Tusc. 7. ad fin. Sub metum subjecta sunt pigritia, pudor, terror, etc. 9. Subjectum apud logicos est id, de quo sermo instituitur. Capell. 4. p. 105. et Apul. 3. Dogm. Plat., ubi de syllogismo. 10. Item additus, soggiunto. Cic. 3. Orat. 54. a med. et Quintil. 9. 3. ad fin. Ad propositum subjecta ratio. aitoAoyia. Phædr. 1. 19: Habent insidias hominis blanditia mali, Quas ut vitemus, versus subjecti monent. Gell. 7. 2. Verba Casellii subjecta sunt. 11. Subjecta tabella est falsificata. Ovid. 2. Pont. 9. 69. Nec mea subjecta convicta est gemma tabella Mendacem linis imposuisse notam. 12. Subjectus partus, suppositus, falso pro filio habitus, supposto. Ulp. Dig. 37. 10. 1. ad fin., item ibid. 3. et Papinian. ibid. 12. et 48. 18. 1. 15: Subjectus petitor, subornatus, dolo malo petens, sycophanta. Quintil. 4. 2. a med. Suspicione subjecti petitoris non carebit. 14. Tetrasyllabum. Senec. Hippol. 287. Siqua (ora) ferventi subjecta Cancro, Si qua Parrhasia glacialis Ursæ. 15. Comp. Subjectior §. 7. SUBJECTUS, us, m. 4. subjectio, suppositio. In sexto casu sing. Plin. 26. 15. go. Aristolochia vulvas procidentes inhibet fotu, vel subjectu. SUBIGITO. V. SUBAGITO, SUBIGO, is, egi, actum, a. 3. condurre, cacciare, menar sotto, úndyw, subtus ago, duco, subjicio. Varr. 2. R. R. 4. Sues pastum exigunt estate mane: et antequam æstus incipiat, subigunt in umbrosum locum. Sil. 15. 218. Subigere classem ad monia. appressare. 2. Item in altum agere, cacciare di sotto in su. Virg. 1. G. 201. qui adverso flumine lembum Remigiis subigit. et 6. Æn. 302. Ipse ratem conto subigit. Liv. 26. 7. ad fin. Naves in flumine Valturno comprehensas subigi ad id castellum jussit. Sil. 13. 610. Ast alius subigit saxum contra ardua montis. et 17. 641. Subigere ad sidera. 3. Item jungere, mettere sotto il giogo. Senec. Hippol. 1002. Celsos sonipedes ocius subigit jugo. 4. Item domare, ad jugum, aut onus assuefacere, domare, dimesticare. Colum. 6. 2. Vitulos, qui de grege feri comprehenduntur, sic subigi convenit. 5. Item in obscenis mulierem, vel puerum sibi subdere stuprandi causa. Auson. epigr. 142. Uxorem habere, subigere ancillam velit. Suet. Cæs. 49. Gallias Cæsar subegit, Nicomedes Cæsarem. V. SUBIGUS. 6. Item subtús, aut intus agitare, miscere, macerare, intridere, stemperare, impastare, mescolare, rimenare, avaosów, pupw. Cato R. R. 74. Farinam in mortarium indito, aquæ paulatim addito, subigitoque pulcre: ubi bene subegeris, defingito. Id. ibid. 18. a med. De glarea et calce arenato primum corium facito id pilis subigito. Plin. 17. 14. 24. Cato argillæ arenam fimumque bubulum admisceri, atque ita usque ad lentorem subigi jubet. id. 32. 10. 44. Subigere aliquid oleo. Id. 18. 11. 27. panem ex ovis aut lacte. Id. 11. 37. 61. Multis piscium dentes in lingua et toto ore, ut turba vulnerum molliant, quæ attritu subigere non queunt. masticare. et 15. 8. 8. Amurca subigere areas. h. e. conspergere, et arescere sinere, ne rimas faciant. Macrob. 2. Saturn. 2. Subigere gallam. V. GALLA §. 3. ¶¶ 7. Subigere manus labore agresti apud Quintil. declam. 3. 4. domare, faligare. 8. Subigere terram, zappare, arare, lavorare, bipalio fodere, aratro versare. Ca to R. R. 161. Locum subigere oportet bene. ubi erit subactus, arcas facito. Colum. 3. 5. a med. Bipalio subigere. Virg. 1. G. 125. Ante Jovem nulli subigebant arva coloni. Cic. 2. Agr. 31. Homines glebis subigendis exercitati. Id. fragm. apud Non. 4. 459. Segetes agricolæ subigunt aratris mulio ante, quam serant. 9. Est etiam tractare. Ovid. 6. Met. 19. Sive rudem primos lanam glomerabat Tom. IV. : in usus, Seu digitis subigebat opus. filava. 10. Item fricars, defricare, stropicciare. Colum. 6. 3. Nec minus quotidie corpora pecudum, quam hominum defricanda sunt: ac sæpe plus prodest pressa manu subegisse terga, quam si largissime cibos præbeas. 11. Item acuere, aguzzare, affilare, arrotare. Virg. 7. Æn. 626. spicula lucida tergent Arvina pingui, subiguntque in cote secures. 12. Item cogere, compellere, quasi mollire, macerare, et frangere duritiam quippiam facere recusantis, sforzare, costringere, piegare a forza. Plaut. Poen. 1. 2. 77. Illa mulier lapidem silicem subigere, ut se amet, potest. Id. Most. 5. 2. 52. Ego illum verberibus, ut sit quietus, subegero. Tacit. 2. Ann. 40. Ut ederet socios, subigi non potuit. Liv. 9. 41. Hostes oppugnando ad deditionem subegit. et mox. Tarquinienses metu subegerat frumentum exercitui præbere. et ibid. 1. Subigi ad necessitatem dedendi res. Curt. 7.7. a med. Quod Spitamenes fame, in deditionem subacturus obsedit. Sallust. Catil. io. Ambitio multos mortales falsos fieri subegit. Id. Jug. 33. Obviam ire factionis potentiæ animus subigit. Virg. 3. En. 257. Dira fames subigat malis absumere mensas. 13. Item mollire, frangere. Senec. Thyest. 302. Illinc egestas tristis, hine durus labor, Quamvis rigentem tot malis subigent virum. Varr. 8. L. L. 11. Subigere aures populi consuetudine. assuefare, cum verbum aliquod novum respuùnt. 14. Item cruciare, macerare. Accius apud Non. 1. 1. Mors amici subigit. quod mihi est senium multo acerbissimum. 15. Item in potestatem ditionemque redigere. soggiogare, sottomettere. Cic. 3. Catil. 12. Mihi vivendum est cum illis, quos vici et subegi. Id. Balb. 10. Quos armis subegimus, atque in ditionem nostram redegimus. Lucil. apud Non. 4. 439. Subigere et domare bellando. Sallust. Catil. 2. Urbes capere, nationes subigere. Cic. Rosc. Am. 36. Africanus, qui suo cognomine declarat, tertiam partem orbis terrarum se subegisse. Justin. 50. 3. ad fin. Græcos sub jugum Macedonici imperii subigere. Tab. an. apud Grut. 502. col. 2. lin. 35. Druso Germaniam subigenti tutam securamque a tergo pacem præstiterunt. 16. Subigere pontum remis apud Val. Flacc. 1. 471. est remos agitando versare, miscere, ut qui farinam aqua subigunt. 17. Subigit prima producta. Cic. 1. Divin. 47. Subigit ipsa feris transfigens unguibus anguem. Alii leg. ipsa feris suligit: alii subjicit. Sunt qui scribi mallent subbigit. 18. Particip. Subigens §. 15. Subacturus §. 12. Subigendus §. 8. 'SŬBĬGUS, i, m. 2. Deus apud Romanos, qui adesse sponsæ prima connubii nocte creditus est. Augustin. 6. Civ. D. 9. §. 5. Adest Deus Subigus, ut viro (nova nupta) subigatur. V. SUBIGO §. 5. SUBJICIO, is, jeci, jectum, a. 3. metter solto, notion, suppono: a sub, et jacio. Cic. 3. Verr. 27. Ligna et sarmenta circumdare, ignemque subjicere coeperunt. Ovid. 3. Met. 167. Altera depositæ subjecit brachia palla. Id. 4. Trist. 1. 73. gladioque latus, scutoque sinistram, Canitiem galeæ subjicioque meam. Varr. 2. R. R. 1. a med. Si parum habet lactis mater, subjiciat agnum sub alterius mammam. Colum. 6. 2. ante med. Boum ventri et sub femina manum subjicere. Id. ibid. 3o. ad fin. Subjicere collyria, quæ ventrem movent. metter delle supposte. Id. 12. 39. Subactam brisam prælo subjicere. Nep. Pelop. 3. Epistolam in pulvinum subjiciens. Alii leg. sub pulvinum. Plin. 26. 11. 69. Si aizoum ignorantis pulvino subjiciatur. Cæs. 1. B..G. 26. Nonnulli inter carros rotasque mataras ac tragulas subjiciebant, nostrosque vulnerabant. Liv. 3. 69. Subjicere aliquid oculis. Quintil. 8. 6. sub oculos. Auct. ad Herenn. 4. 47. extr. sub aspectum. Plin. 18. 26. 62. ova gallinis. mettere a covare. et 10. 59. 79. Incubanda ova subjici utilissimum novem aut undecim. Adde ibid. 54. 75. 2. Translate. Cic. 2. Fin. 4. a med. Huic verbo (voluptas) omnes qui ubique sunt, duas res subjiciunt, lætitiam in animo, commotionem suavem ju cunditatis in corpore. Quintil. 7. 3. sub init. Certum est de nomine: sed quæritur, quæ res ei subjicienda sit. qual significato dar se gli debba. 3. Item sursum jacio, gettare di sotto in su, alzare. Ovid. 10. Met. 183. Tollere Tænarides orbem properabat: at illum Dura repercusso subjecit ab aere tellus In vultus, Hyacinthe, tuos. Virg. 12. En. 288. et corpora saltu Subjiciunt in equos. Liv. 31. 37. ad fin. Pavidum regem in equum subjecit. Virg. 10. Ecl. 74. Quantum vere novo viridis se subjicit alnus. 4. Item subdo, sottomettere, soggettare. Tibull. 4. 1. 117. Libera Romanæ subjecit colla securi. Tacit. 13. Ann. 55. Gentem suam ditioni nostra subjiciebant. Flor. 2. 17. Scipio Hispaniam omnem citra ultraque Iberum sabjecit imperio. Cic. 2. Offic. 6. ad fin. Subjiciunt se homines imperio alterius et potestati de causis pluribus. Auct. ad Herenn. 2. 31. Nos sub eorum potestatem subjiciemus. Plin. Paneg. 65. Subjicere se legibus. Cic. 2. Offic. 23. ad fin. Hastam in foro ponere, et bona civium voci subjicere præconis. porre all' incanto, et Quint. 15, et Dom. 20. Subjicere sub præcone, Suet. Cal. 39 38. a med. Auctione proposita, reliquias omnium spectaculorum subjecit, et venditavit. Sic Id. Tit. 8. sub fin. Delatores subjici, ac venire imperavit. h. e. hastæ subjici tanquam servos. Cic. 1. Invent. 5. Infinitam et immensam huic artificio (oratorio) materiam subjicere videtur. 5. Item subigo, ago sub. Varr. 2. R. R. 2. circa med. Oves sub umbriferas rupes et arbores patulas subjiciunt. Cas. 3. B. C. 56. (et 37.) Omnibus deinceps diebus Cæsar exercitum in aciem produxit, ut pæne castris Pompeji legiones subjiceret. 6. Item objicio, expono. Cic. 1. Orat. 46. a med. Scelus fraudemque nocentis subjicere odio civium. Id. Planc. 23. a med. Ne fictis auditionibus, ne disseminato dispersoque sermoni fortunas innocentium subjiciendas putetis. Cæs. 4. B. G. 36. Infirmis navibus hiemi navigationem subjiciendam non existimabat. Liv. 38. 48. ad fin. Subjicere calumniæ ea, quæ Dii comprobaverunt. Quintil. 7.1. a med. universam domum periculo. 7. Item substituo, sufficio, sostituire. Hirt. B. Alex. 26. Copias integras vulneratis defessisque subjiciebat. Festus: Subiei aries dicitur, qui agitur, ut cædatur: quod fit, ut ait Cincius, exemplo Atheniensium, apud quos expiandi gratia aries inigitur ab eo, qui scelus admisit, poenæ pendendæ loco. Hanc ipsam rem Servius aliis verbis confirmat ex veteri lege Numæ (ad 4. Ecl. 43. et ad 3. G. 387.) qua reus homicidii jubebatur arietem pro se offerre. 8. Item veris falsa suppono, dolo muto. Nep. Lysand. 4. Librum gravem conscripsit, in quo summis eum effert laudibus: quem cum legisset, dum obsignatur, alterum pari magnitudine signatum subjecit, in quo ejus avaritiam accusaret. Cic. 14. Phil. 3. Subjicere testamenta. Quintil. 9. 2. a med. testamentum marito. Ulp. Dig. 25. 4. 1. ad fin. partum. Id. ibid. 13. 7. 36. In pignore dando pro auro æs subjicere creditori. Justin. 1. 9. Prostrato Mergide, cui regnum debebatur, fratrem suum subjecit Oropasten. Plin. 10. g. 11. narrat, coccygem avem pullos subjicere, quia in alienis nidis semper parit. 9. Item ministro, praeo. Cels. 1. præf. Quod si scientiam hanc non subjiciat evidens causa, multo minus eam posse subjicere, quæ in dubio est. Lucan. 7. 574. Ipse manu subicit gladios, ac tela ministrat. 10. Item submitto, subornare. Caes. 1. B. C. 33. Subjicitur etiam I. Metellus ab inimicis Cæsaris, qui hanc rem distrahat. Quintil. 5. 7. ante med. Testes frequenter subjici ab adversario solent, et omnia profutura polliciti, diversa respondent. 11. Item addo, aflero, subdo loquendo, aut scribendo, soggiungere. Cic. Sull. 21. Jam vero quod subjicit, Pompejanos esse a Sulla impulsos, id cujusmodi sit, intelligere non possum. Id. 2. Divin. 50. sub fin. Et quidem cur sic opinetur, rationem subjicit. Auct. ad Herenn. 4.2. Ut unumquodque genus exemplorum sub singulos artis locos subjicere possis. Sil. 1. 113. His acuit stimulis, subicitque haud mollia dictu. Plin. Paneg. 20. a med, Edicto subjecisti, quid in utrumque vestrum esset impensum. Varr. 1. R. R. 7. Subjicit Scrofa: de forma cultura hoc dico, etc. Gell. 2. 20. Verba Varronis subjeci : Villatica pastionis genera sunt tria, etc. Virg. 3. En. 313. vix pauca furenti Subjicio. h. e. respondeo, 12. Item suggero, submoneo, in memoriam revoco, suggerire. Ter. Phorm. 2. 3. 40. Si meministi id, quod olim dictum est, subjice. Cic. 7. Verr. 10. Cupio, mihi ab illo subjici, si quid forte prætereo. Id. Flacc. 22. a med. Hic mihi Maandrius, quasi ministrator, aderat, subjiciens, quid in suos cives, si vellem, dicerem. Liv. 3. 48. in fin. Ceteraque, quæ in tali re muliebris dolor querentibus subjieit. Id. 45. 18. extr. Præsens tractatio rerum certiora subjectura erat consilia. Propert. 1.7.19. Et frustra cupies mollem componere versum: Nec tibi subjiciet carmina serus amor. Ovid. 7. Met. 304. Spes est virginibus Pelia subjecta creatis, Arte suum parili revirescere posse parentem. h. e. injecta. Sic Quintil. declam. 3. init. Hæc furenti tribuno mens subjecta est, ut juberet, etc. 13. Subjici dicuntur, quæ sub alia quapiam re comprehenduntur, continentur. Auct. ad Herenn. 3. 4. Quatuor partes, quæ subjiciuntur sub vocabulo recti. Cic. Top. 8. Formarum certus est numerus, quæ cuique generi subjiciantur. 14. Refertur hinc ad ordinem, et significat postponere. Quintil. 9. 4. ante med. Minus peccabit, qui longis breves subjiciet et adhuc qui præponet longa brevem. Id. 1. 4. a med. Vocabulum, siye appellationem nomini subjecerunt, tanquam species ejus. et ibid. 5. Dicere apte, quod est præcipuum, plerique ornatui subjiciunt. 15. Cic. 2. Leg. 18. a med. Terræ cultum segniorem suspicor fore, si ad eam tuendam, ferroque subjiciendam superstitionis aliquid accesserit. Est qui mallet subigendam. Illud vero hic observandum, in MSS. sæpissime tum hoc loco subjiciendam tum in aliis etiam aliorum scriptorum subicio, subicit, subiciunt, etc. uno i scriptum esse: licet primam corripere non sit opus. quod et in aliis a jacio compositis factitatum est. Pier. ad illud 5. En. 104. Subjiciunt verubus prunas. In antiquis, inquit, subiciunt, duobus ii in unum, idque figura oblonga, coeuntibus. Sic apud Fest. loco supra allato. SUBINTROEO Subici aries dicitur, etc. Plura hac de re habes apud Noris. in Cenotaph. Pis. dissertat. 4. c. 4. 16. Particip. Subjiciens §. 1. et 12. Subjecturus §. 12. Subjiciendus §. 2. 6. et 15. SUBJICITO. V. SUBAGITO. SUBIMPŪDENS, entis, particip. ab sub, et pudet: alquanto sfacciato, vnavaloxovros, nonnihil impudens. Cic. 7. Fam. 17. Interdum timidus in labore militari, sæpe autem etiam subimpudens videbare. SŬBĬNĀNIS, e, adject. úzóxɛvos, nonnihil vacui habens, aut inanitatis. Cic. 2. Att. 17. Quin etiam, quod est subinane in nobis, et non αφιλόδοξον, etc. SUBINDE, adverb. dopo, poscia, sita, deinde, postea. Petran. Satyr. 7. At subinde, ut in locum secretiorem venimus, centonem anus urbana rejecit. Horat. 1. Ep. 8. 15. primum gaudere, subinde Præceptum auriculis hoc instillare memento. Čolum. 2. 4. sub fin. Ager aretur ultima parte mensis Augusti, subinde Septembri sit iteratus. Tacit. Agric. 14. Consularium primus A. Plautius præpositus, subinde Ostorius Scapula. Vellej. 7. a med. Capuam ab eisdem Tuscis conditam, ac subinde Nolam. Tacit. 6. Ann. 2. a med. Quos omitti posse? quos deligi? semperne eosdem, an subinde alios? di mano in mano. 2. Item mox, paulo post, protinus. Liv. 7. 10. a med. Uno alteroque subinde ictu ventrem atque inguina hausit. con due colpi un dopo l'altro. et 30. 7. Duæ subinde urbes capta direptæque. et 39. 39. Hac sedata contentione, alia subinde C. Decimii prætoris morte exorta est. subito dopo. Sic 25. 27. a med. Universa gens postero die in deditionem venit. Nec diu in pacato mansit. nam subinde ab Carthagine allatum est, ut, etc. 3. Item crebro per intervalla, identidem, di quando in quando, Japiva, dλote xai aλote. Petron. Satyr. 117. Nec contentus maledictis, tollebat subinde altius pedem, et obsceno strepitu simul atque odore viam implebat. Liv. 10. 17. Vendite ista, et illicite lucro mercatorem, ut sequatur agmen. Ego subinde suggeram quæ vendatis. Colum. 6. 3o. Si diligenter subinde emundata fuerit humus. Suet. Cal. 30. Tragicum illud subinde jactabat : Oderint, dum metuant. Plin. 2. ep. 7. sub fin. Erit pergratum mihi hanc effigiem ejus subinde respicere. Martial. 5. 39. semel fac illud, Mentitur tua quod subinde tussis. Suet. Cal. 50. circa med. Mentis valetudinem et ipse senserat : ac subinde de secessu, deque purgando cerebro cogitavit. più d'una volta, spesso. et Liv. 35. 21. sub fin. Prædæ minus inventum est, quod subinde spolia agrorum capta domos mittebant. di volta in volta. *SUBINDĬCĀTUS, a, um, particip. a subindico, aliquantum indicatus. Rufin. 1. invect. in Hieronym. 39. Quæ Apostolum subindicasse dicis, tu indica, qui non solum ea, quæ subindicata, verum et quæ confirmata ab eo scribis esse, nunc damnas. *SUBINDICO, as, avi, atum, a. 1. aliquantum indico. V. in voce præced. SUBINDO, is, a. 3. soggiungere, aggiungere. Aurel. Vict. Orig. Rom. 3. Secundum quod noster (Virg. 8. En. 357.) cognomento sic intulit Hanc Janus Pater, etc. ac subindit Janiculum huic, etc. Alii leg. subinde. *SUBINFERO, ers, tuli, latum, anom. subjicio, subdo, subjungo. Augustin. 3. de Genes. ad litt. 24. init. Subintulit de omnibus. h. e. subjungit. SUBINFLATUS, a, um, adject. ex particip. inflatus, superbiens. Arnob. 2. p. 46. In opinionem scientiæ subinflati pectoris tumore tolli. Col. Aurel. 1. Acut. 2. et 3. Vultus subinflatus. SŬBINFLUO, is, n. 3. subtus fluo. Senec. 3. Quæst. nat. 3o. Aliæ aquæ subinfluunt terras, aliæ circumfluunt. SUBINJECTUS, a, um, particip. a sub, et injicio. Senec. Controv. 13. sub init. Subinjecta manu satelles, quid moraris? inquit; jam exposita tormenta sunt. poste le mani addosso. SUBINSULSUS, a, um, adject. úrávalos, aliquantulum insulsus. Cic, opt. gen. Orat. 3. Est enim vitiosum in sententia, si quid absurdum, aut alienum, aut non acutum, aut subinsulsum est. SUBINTELLIGO, is, a. 3. subaudio. Hieronym. ep. 145. a med. Hoc dico, non quod te avarum didicerim, sed quod subintelligam, idcirco adhuc militiæ operam dare, ut impleas sacculum. ho avuto sentore, ho subodorato. SUBINTRO, as, a. 1. subentrare, ústaéрyoμar, subeo, subintroeo, succedo. Augustin. 1. Civ. D. 32. Populo bellicoso, et solis antea ludis Circensibus assueto, ludorum scenicorum delicata subintravit insania. Adde Tertull. 5. contra Marcion. 3. ex ep. ad Galat. 2. 4. SUBINTRODUCO, is, a. 3. Augustin. ep. 157. (al. 78.) ante med. Cum nullo modo adducerer, ut per commendationem meam eum alicui fratri subintroducerem. SUBINTROEO, is, n. 4. subintro. Arnob. 6. p. 198. Cum qui SUBINVIDEO Juppiter fuerat, idem possit existimari Mars esse; et qui Mavors fuerat, subintroire speciem possit Hammonis. SUBINVIDEO, es, n. 2. Topovéw, aliquantulum invideo. Cic. 7. Fam. 10. Subinvideo tibi ultro te etiam arcessitum ab eo. SUBINVISUS, a, um, particip. a subinvideo, únoμons, aliquantulum invisus. Cic. Rabir. Post. 14. in fin. Subinvisum apud malevolos Postumi nomen propter opinionem pecuniæ nescio quam. SŬBINVITO, as, a. 1. únoxaλéw, aliquantulum invito, et provoco. Cic. 7. Fam. 1. sub fin. Quod me quadam epistola subinvitaras, ut ad te scriberem. SUBIRASCOR, cris, dep. 3. adirarsi alquanto, snopyisoμal, nonnihil irascor. Cic. 2. Fin. 4. Etsi satis clemens sum in disputando, tamen interdum soleo subirasei. Id. 11. Fam. 24. Antea subirascebar brevitati tuarum litterarum. Id. 9. Att. 7. in fin. In Epirum quod me non invitas, subirascor. SUBĪRĀTUS, a, um, adject. aliquantum iratus. Cic. 1. Orat. 16. ad fin. C. Lucilius homo tibi subiratus, mihi propter eam ipsam causam minus, quam volebat, familiaris. Id. 3. Fam. 9. Rescripsi tibi subiratus. Apul. 4. Met. Ad hæc anus subiratior jubebat, etc. SUBIS, is, f. 3. avis, que aquilarum nidos infestat, et earum ova frangit. Plin. 10. 14. 17. ex Nigidio. SUBISCALIRE. SUBSCALARIS. sustinere. Tacit. 2. Hist. 96. Neque Aponius cuncta, ut trepidans re subita, perscripserat. et 4. ibid. 76. Adventare ex Italia non subitum militem, sed veterem expertumque belli, novizio, tiro. et 3. ibid. 47. Haud temnendæ manus dux Trapezuntem subitus irrupit. Plin. 1. ep. 13. Cum dictum esset, recitare Nonianum, subitus recitanti, inopinatusque venit. Id. 8. ep. 10. in fin. Relinquere liberis imagines non subitas. h. e. non recentes, aut novas. Plin. alter 22. 24. 51. Aquæ mulsæ duo genera: subitæ ac recentis, alterum inveteratæ. 2. Absolute. Plaut. Pers. 4. 4. 35. Si tibi venisse est opus, mihi quoque empta est: si tibi subiti nihil est, tantundem est mihi. h. e. si nulla te subita urget causa, cur vendas cito, neque me urget. Id. Trin. 5. 2. 50. Aperite propere, et Lesbonicum foras evocate. ita subitum est, propere quod eum conventum volo. h. e. ita res subitaria est, repentina atque urgens, propter quam cito eum volo alloqui. Sic Cic. 13. Fam. 2. Nam propter opera instituta multorum, subitum est ei remigrare. gli sopravviene un improvviso urgente motivo di, etc. Tacit. 15. Ann. 59. Etiam fortes viri subitis terrentur. Liv. 25. 15. ad fin. Ut ad subita belli, si Annibal venisset, equites vim sustinere possent. Id. g. 43. Ut ad subita rerum duo justi scriberentur exercitus. 3. Per subitum, subito. Sil. 10. 504. Talia dum pandit, vicinus parte sinistra Per subitum erumpit clamor. et 15. 145. Per subitum moto strepuere tonitrua mundo. Adde ibid. 404., 14. 330., 12. 653., 8. 628. et 7. 594. SUBITĀNEUS, a, um, adject. idem quod subitus. Colum. 1. 6. sub fin. Si subitaneus imber incesserit. subitana e improvvisa¶4. Ad subitum eadem significatione. Cassiod. præf. Variar. a pioggia. SUBITĀRIUS, a, um, adject. idem ac subitus, ut Subitarii milites, qui subito colliguntur. Liv. 3. 4. extr. Ad eum (exercitum) explendum Latini, Hernicique, et colonia Antium dare Quintio subitarios milites (ita tum repentina auxilia appellabant) jussi. Adde 40. 26. et 3. 30. Exercitum subitarium scribere. Plaut. Mil. 2. 2. 70. Hanc rem age. res subitaria est. h. e. quæ celerem operam poscit. Tacit. 15. Ann. 39. Nero subitaria ædificia exstruxit, quæ multitu dinem acciperent. h. e. subito ac temere facta, provvisionali. Sic 14. ibid. 20. Pompejum incusatum a senioribus, quod mansuram theatri sedem posuisset. nam antea subitariis gradibus, et scena in tempus structa, ludos edi solitos. Gell. 9. 15. Subitaria dictione periculum sui facere. col dire all' improvviso. SUBITILLUM. V. SUAVILLÚM. med. Quæ impolitæ dictiones sic poscuntur ad subitum, ut vix vel scribi posse videantur. 5. In subitum, in rem subitam. Sil. 7. 525. Quem postquam rapidum vidit procedere castris Hine Libys, hine Fabius, simul accendere sagaces In subitum curas. ¶ 6. In subito, in re subita. Plin. 7. 44. 45. Conyolante quidem numerosa illa cohorte, sed (ut necesse erat in subito) tarde. ¶7. Subitum, subito, per subitum. Sil. 15. 462. cum subitum campo perstrinxerat aures Murmur triste tube. 8. Clivus subitus, minime clemens, abruptus, qui non paulatim, sed statim, et in ipso initio arduus assurgit. Stat. 6. Theb. 258. Campum exire vetat, longo quem tramite planum Graminex frondes, sinuataque cæspite vivo Mollia non subitis augent fastigia clivis. SUBJUGĀLIS, e, adject. Jogurtos, sub jugo assuctus, domitus. Prudent. 10. meci crap. 333. Jumenta, pecua, subjugales beluas. SUBJUGATOR, oris, m. 3. soggiogatore. Apul. 2. Dogm. Plat. Suffragator bonorum, malorum subjugator. Inscript. apud Orell. Coll. Inser. Lat. n. 838. Imp. Cæs. Elio Hadriano Antonino Aug. Pio Fel. P. P. subjugatori orbis terrarum respublica Eclanensium. SUBJUGĀTUS, a, um, particip. a subjugo: soggiogato, ut Sub ta provincia per triumphum apportavisset. Arnob. 4. p. 129. Cum apud Furculas Caudinas decus publicum subjugatum est. Eutrop. 4. 17. A Numantinis bis Romani exercitus fuerunt subjugati. In edicto Maximini Imp. apud Lactant. Mort. persecut. 34. Multi periculo subjugati, h. e. territi et domiti. Adde Prudent. 10. megi otep. 419. et 777 SUBITO, adverb. all'improvviso, in un subito, eğaipuns, repente, repentino, ex tempore. Cic. 1. Orat. 33. Etsi utile est etiam subito sepe dicere, tamen illud utilius, sumpto spatio ad cogitandum, paratius atque cogitatius dicere. Id. Planc. 20. Consul comitia habere cœpit subito, præter opinionem omnium. Id. Font. 15. Cum tot bella aut a nobis necessario suscipiantur, aut subito atque impro-jugata provincia, Ascon, in 3. Verr. 21. Quod quisque de subjugavisa nascantur. Plaut. Amph. 1. 3. 4. Quid istud est, mi vir, negotii, quod tu tam subito domo abeas? Ter. Phorm. 1. 4. 2. Ita nunc imparatum subito tanta te impendent mala. Plaut. Mil. 2. 2. 21. Ita abripuit repente sese subito. Ces. 1. B. G. 40. circa med. Desperantes jam de pugua et dispersos subito adortus, magis ratione ac consilio, quam virtute vicit. Virg. 4. G. 499. Dixit, et ex oculis subito, ceu fumus in auras Commixtus tenues, fugit diversa. Phædr. 4. 16. Faciem ad serenam subito mutatur dies. 2. Item celeriter, cito, propere, presto, in fretta, subito, astixa. Cæs. 2. B. G. 33. Scutis ex cortice factis, aut viminibus intestis, quæ subito, ut temporis exiguitas postulabat, pellibus induxerant. Lucret. 2. 391. subito per colum vina videmus Perfluere: at contra tardum cunciatur olivum. Plaut. Pseud. 1. 1. 47. Ex tabellis ja laxo scies, quam subito argento mihi usus invento siet. Col. ad Cie. 8. Fam. 7. Breviores has litteras tabellario properanti subito dedi. Nep. Datam. 7. Sed tam subito copias contrahere non potuit. Phædr. ex iis, qua Gudius reperit, fab. 4. Mas subito accurrens, non est quod timeas, ait. Quintil. declam. 17. 11. Virus præsentaneum paro, quod statim, quod subito corripiat. 3. De subito conjunctim scribitur. V. DESUBITO. *SUBITO, as, avi, atum, a. 1. re subitanea et insolita percello. Cyprian. ep. 57. Ad prælium apparet fortiores nuper subitatos esse, et novæ atque insuetæ rei pavore trepidasse. Hinc in Vulgat. Sapient. 5. 2. Subitatio insperata salutis. h. e. subitus adventus. SUBITUS, a, um, particip. a subeo: subitano, improvviso, repentino, aiqvotos, repentinus, improvisus. Cic. 10. Fam, 16. a med. Ne in rebus tam subitis, tamque angustis a senatu consilium petendum putes. Id. 1. Orat. 33. Subitam et fortuitam orationem commentatio et cogitatio facile vincit. Id. 3. Tusc. 22. Maris subita tempestas, quam ante provisa, terret navigantes vehementius. Cæs. 3. B. G. 8. Ut sunt Gallorum subita et repentina consilia. Plin. 1. ep. 16. Causas agens polite et ornate, sive meditata, sive subita proferret. Nep. Dion. 6. Has tam inopinatas res consequuta est subita commutatio. Hirt, 8. B. G. 11. extr. Subitas hostium incursiones SUBJÚGIS, e, adject. únoğúycos, únovycwons, qui sub jugo est, qui jugo assuevit. Plin. 11. 49. 109. Ostentabat (Nero) hermaphroditas subjuges carpento suo equas. Alii plerique leg. subjunctas, 2. Subjugia lora, quibus jugum collis boum, vel equorum aptatur. Cato R. R. 63, et 135. Subjugia in plostrum lora pedes XVIII., in aratrum subjugia lora pedes XII. SUBJUGIUM, ii, n. a. SUBJUGIUM, ii, n. 2. Zuyddsoμov, retinaculum, quo jumenta sub jugo junguntur. Vitruv. 10. 8. a med. Eadem ratione jumenta, cum juga eorum subjugiorum loris per medium temperantur, æqualiter trahunt onera. Schneiderus legend. putat subjugiis loris. SUBJUGO, as, a. 1. soggioĝare, notdcow, debello, et imperio subjicio, quasi sub jugo pono. Claudian. VI. cons. Honor. 249. nulla est victoria major, Quam quæ confessos animo quoque subjugat hostes. Lactant. 4. 10. a med. Ingratum populum legi subjugavit. Arcad. Dig. 50. 4. 18. §. 9. Curatores, qui ad colligendos publicos reditus eligi solent, personali muneri subjugantur. h. e. adstringuntur, Scævola ibid. 4.8. 43. Si maligne hoc fecerit, poena subjugabitur. Inscript. apud Grut. 281. 2. Orbem terræ Romano nomini subjuganti domino nostro Fl. Constantio Pio Fel. semper Aug. Annius Antiochus V. P. etc. V. alia in SUBJUGATUS. ¶ 2. Item subjungo. Terentian. de syllab. p. 2395. Putsch. Consonæ cum subjugatur (vocalis), vel relate in consonam, Temporis parte, atque duplo sit, necesse est, prædita.. SUBJUGUS, a, um, adject. qui sub jugo est, únoúɣios . Apul. 7. Met. Protinus uxor ejus avara mole machinariæ subjugum me dedit. 2. Plin. 30. 15. 52. tradit, animal esse subjugum nomine; quod nec quale esset, nec ubi nasceretur, auctores tradiderunt. SUBJUNCTĪVUS, a, um, adject. qui subjungitur. Subjunctivus 508 SUBJUNCTORIUM SUBLATUS ibid. 7. 14. et 15. vice Sublacensis ab eodem ibi stratæ meminit. modus, qui etiam conjunctivus, et adjunctivus dicitur, úroTaxTixos, | Sublacensem villam appellat Frontin. Aquæd. 93., qui SUBJUNCTUS, a, um, particip. a subjungo; attaccato al giogo, 2. 325. sin summa prioris, Et pars confertur subjuncti prima, etc. h. e. sequentis, subsequentis. 3. Item substitutus, sostituito. Gell. 1. 25. Exempta una littera sonitus vastioris, et subjuncta lenioris. SUBJUNGO, is, unxi, unctum, a. 3. attaccare al giogo, mettere solto al giogo, úñoševyvμe, sub jugum mitto ad currum jungo. Virg. 5. Ecl. 29. curru subjungere tigres. Colum. 6. 2. ante med. Juvenci vacuo plostro subjungendi. Manil. 4. 231. libet subjungere currus, Ardentes et equos ad mollia ducere frena. ¶ 2. Translate. Virg. 8. En. 502. Nulli fas Italo tantam subjungere gentem. Externos optate duces. h. e. imperio continere, et ducis munere cum ea fungi. 3. Et simpliciter, jungere sub. Lucret. 3. 422. Tu fac, utrumque uno subjungas nomen eorum. h. e. jungas sub una re. Alii leg. uni, h. e. adjungas, attribuas uni eidemque rei. conor. 4. Est etiam subigo, subjugo, sottomettere, soggiogare, Cic. 3. Verr. 21. Urbes multas sub imperium populi R. ditionemque subjunxit. Vellej. 2. 39. in fin. Novas provincias imperio nostro subjunxit. Cic. 2. Agr. 36. Ut sub vestrum jus, jurisdictionem, potesta tem urbes, nationes, provincias, reges subjungeretis. 5. Translate. Claudian. Edyll. 1. 30. Tum multis gravior tandem subjungitur annis. h. e. subigitur, superatur, vincitur. Alii subducitur maJunt. Horat. 1. Ep. 1. 19. Et mihi res, non me rebus subjungere h. e. subdere, subjicere. Alii leg. submittere. 6. Item addo, adjungo, subjicio. Cic. 1. Orat. 50. a med. Omnes artes oratori subjungere. Id. Orat. 27. Aristoteles translationi hæc ipsa subjunxit. h. e. subjecit tanquam species ejus. Colum. 2. 12. sub fin. Subjungenda est sarritioni runeatio. Ovid. 5. Met. 339. Calliope querulas prætentat pollice chordas, Atque hæc percussis subjungit carmina nervis. Quintil. 9. 4. Cavendum, ne decrescat oratio, fortiori subjungatur aliquid infirmius, ut sacrilego fur, aut latroni petulans. Id. 10. 7. ante med. Tum iis, quæ dicit, quæ subjuncturus est, quæ ultra spectanda sunt, etc. Plin. 7. ep. 33. a med. Dicit Senecio quæ res ferebat: aliqua subjungo. soggiungo. et 5. ep. 14. Subjunxit preces, multumque lacrimarum. Frontin. Aquæd. 102. Non est alienum subjungere, qui post Messalam huic officio præfuerint. Trajan. ad Plin. 10. ep. 94. Amisenos, quorum libellum 7. Item substituo, epistolæ tuæ subjunxeras, etc. hai annesso . sostituire. V. Gell. loc. eit. in voce præced. §. 3. 8. Subjungier Prudent. 2. in Symmach. 586. pro subjungi. ¶9. Parparagoge. ticip. Subjuncturus §. 6. Subjungendus §. 1. et 6. SUBLĂBIUM, ii, n. 2. herba, quæ et cynoglosson, et lingua canis appellatur. Apul. Herb. 96. et SUBLABOR, eris, lapsus sum, dep. 3. cader all' indietro, o a poco a poco, o occultamente, decadere, únoppé, únoλiopaiva, retro aut paulatim aut occulte labor, dilabor, decido. Senee. ep. 71. ad fin. Imperfecta necesse est, labent, et modo prodeant, modo sublabantur aut succidant. Sublabentur autem, nisi ire et niti perseveraverint. Val. Flacc. 6. 556. et cassa frendens sublabitur ira. cade e muore. 2. Translate. Senec. dip. 817. prima languescit senum Memoria, longo lassa sublabens situ. SUBLIBRO, as, a. 1. cibum intra labra mitto, ut interpretatur Non. 2.774. Novius ibid. Jam ego illi subiens sublabrabo esui illud sinciput. *SUBLĂCENSIS, e, adject. ad Sublaqueum, nunc Subbiaco, pertinens, oppidum quorum, in Latio, ad fontes Anionis, de quo ita Plin. 3. 12. 17. Ex alia parte Anio, in monte Trebanorum ortus, lacus tres amoenitate nobiles, qui nomen dedere Sublaqueo, defert in Tiberim. Hic, teste Tacit, 14. Ann. 22., fuit Neronis villa, quam SUBLĀMINĂ, æ, f. 1. lamina, quæ alicui rei supponitur. Calo R. R. 21. Sublaminas polulas minutas supponito. Alii leg. divisim sub laminas. SUBLAPSUS, a, um, particip. a sublabor, dilapsus. Plin. 10, ep. 75. Edificia vetustate sublapsa reparare in melius. Virg. 7. En. 354. prima lues udo sublapsa veneno Pertentat sensus, atq e ossibus implicat ignem. Id. 12. ibid. 684. montis saxum de vertice præceps Cum ruit avulsum vento, seu turbidus imber Proluit, aut an2. Translate. Id. 2. ibid. 169. Ex nis solvit sublapsa vetustas. illo fluere, ac retro sublapsa referri Spes Danauın. SUBLAQUEO, as, a. 1. far la volta o concavo del solajo, soffittare, lacunar facio. Inscript. apud Grut. 172. 14. Cn. Sulpicias Cn. F. Ruf. IIII. Vir Jur. Dic. sublaqueavit, trabes tecti ferro suffi xit, lapide stravit, podio circumclusit sua pec. SUBLATE, adverb. altamente, emaipoμéves, elate, sublimiter. Ammian. 22. 15. ante med. Nilus diebus centum sublatius fluens, minuitur postea. 2. Translate est magnifice, splendide. Cic. Brut. 55. Quoniam ergo bonorum oratorum duo genera sunt, unum attenuate presseque, alterum sublate ampleque dicentium. h. e. sublimi dicendi genere. Id. Dom. 36. Nihil enim unquam de me dixi sublatius, adsciscendæ laudis causa potius, quam criminis depellendi. h. e. arrogantius. Sic Ammian. 15. 12. Avidi jurgiorum, et sublatius insolescentes. SUBLATEO, es, n. 2. subtus lateo, úroλavdave. Varr. 1. R. R. 48. Aristæ quasi cornua sunt spicarum, quæ primitus cum oriuntur, neque plane apparent, qua sublatent, herba ea vocatur vagina. Alii leg. qua sub latent herba, ea vocatur vagina. SUBLATIO, onis, f. 3. innalzamento, pois, actus sustollendi, elatio. Quintil. 9. 4. ante med. Tempus sonum metitur, ut a sublatione ad positionem iisdem sit spatiis pedum. et mox. Rhythmi qua cœperunt sublatione ac positione, ad finem usque decurrunt. 2. Transfertur ad animum. Cic. 2. Fin. 4. ad fin. Stoici voluptatem sic definiunt: Sublationem animi sine ratione, opinantis se magno bono frui. 3. Est etiam ablatio, vel destructio. Quintil. 7. 1. prope fin. An restitutio pro sublatione judicii sit, et perinde valeat, ac si judicium non fuisset. SUBLĀTUS, a, um, particip. a sustollo: innalzato, sollevato, apdeis, elatus, elevatus. Cæs. 4. B. G. 23. in fin. Datum signum, sublatæ ancora. Cic. 7. Verr. 35. in fin. Prædonum adventum significabat ignis e specula sublatus. Íd. 3. ibid. 5. a med. Civiş R. sublatus in crucem. et 6. ibid. 3. Quæ manibus sublatis sacra quædam reposita in capitibus sustinebant. Id. 2. Agr. 35. Roma in montibus posita, et convallibus, coenaculis sublata atque suspensa Plin. 18. 19.49. n. 2. Ut boves capitibus sublatis arent. Lucil. apud Non. 4. 404. Scorpius cauda sublata. Virg. 9. En. 749. et 12. ibid. 729. sublatum alte consurgit in ensem. Id. 2. ibid. 474. Lubrica convolvit (coluber) sublato pectore terga. et ibid. 804. sublato montem genitore petivi. recatomelo sulle spalle. et Lucret. 1. 95. Iphianassa sublata virum manibus, tremebundaque ad aram deducta. portata sulle braccia. et Phædr. 5. 7. Inter manus sublatus, et multum gemens domum refertur. Horat. Epod. 6. 7. Agam per altas aure sublata nives. h. e. subrecta. Ovid. 7. Met. 354. sublatus in aera pennis. Id. 3. Fast. 851. Nunc potes ad solem sublato dicere vultu, etc. Virg. 2. Æn. 338. sublatus ad æthera clamor. Gell. 16. 19. circa med. Carmen quod orthium dicitur, voce sublatissima cantavit. 2. Item susceptus, educatus, allevato. quo sensu tol lere dicebant. Virg. 9. En. 205. Non ita me genitor bellis assuetus Opheltes Sublatum erudiit. Horat. 2. Sat. 5. 45. Si cui præterea validus male filius in re Præclara sublatus aletur. Trajan. ad Plin. 10. ep. 72. Qui liberi nati expositi, deinde sublati a quibusdam, et in servitute educati sunt. 3. Translate. Tacit. 15. Ann. 52. Ne L. Silanus eximia nobilitate, disciplinaque C. Cassii, apud quem educatus erat, ad omnem claritudinem sublatus, imperium invaderet. superbiens, inflatus, elatus, superbo, orgoglioso, gonfio. Ter. HeId. 11. ibid. 21. Tali omine in spem sublatus. 4. Interdum est cyr. 3. 5. 56. Quia paululum vobis accessit pecuniæ, sublati animi sunt. Cæs. 1. B. G. 15. Quo prælio sublati Helvetii audacius subsistere cœperunt. Tacit. 13. Ann. 11. Juvenilis animus levium quoque rerum gloria sublatus. Virg. 10. En. 501. Nescia mens hominum fati sortisque futuræ, Et servare modum, rebus sublata secundis. Ovid. Halieul. 54. de leone. Quoque venit, fidens magis et sub. latior ardet, Concussitque toros, et viribus addidit iram. 5. Item ablatus, remotus, tolto via, levato. Virg. 8. En. 175. dapes jubet SUBLAVO et sublata reponi Pacula. Propert. 2. 12. g. Quam multa apposita narramus verba lucerna! Quantaque sublato lumine rixa fuit! Tacit. 15. Ann. 29. sub fin. Sublatum capite diadema imagini subjecit. Lucil. apud Non.4.404. Sublatus pudor omnis. Virg. 12. En. 26. sine, me hæc haud mollia fatu Sublatis aperire dolis. Cic. Rosc. Am. 1. ad fin. Non modo ignoscendi ratio, sed etiam cognoscendi consuetudo jam de civitate sublata est. Id. 1. ad Brut. 6. Jampridem hoc ex nostra consuetudine sublatum esse debet. Horat. 3. Od. 24. 31. Virtutem incolumem odimus, Sublatam ex oculis quærimus invidi. Cic. Manil. 11. a med. Bellum adventu Pompeji sublatum atque sepultum. Id. 1. Orat. 58. Veteres leges novis legibus esse sublatas. Justin. 13. 5. sub fin. Morte Leonati lætatus est : quippe et æmulum sublatum, et vires ejus accessisse sibi gratulabatur. 6. Comp. Sublatior §. 4. Sup. Sublatissimus §. 1. SUBLĂVO, as, à. 1. subtus lavo, subluo. Cels. 6. 18. n. 10. Si anus, vel os vulvæ procidit, considerari debet, purumne sit, quod provolutum est, an humore mucoso circumdatum. Si humidum est, vino austero sublavandum est. Est qui leg. subluendum. Capitolin. M. Aurel. 19. Ut, occiso gladiatore, sanguine illius sese Faustina sublavaret. h. e. tny pucny sublueret. Apul. Herb, 74. Si mulier laboret inferius, herbæ solatæ succo se sublavet. V. SUBLUO. SUBLECTIO, et Sullectio, onis, f. 3. collectio post primam lectionem facta, substitutio in locum alterius. Tertull. 4. advers. Marcion. 31. circa med. Mandat de plateis et vicis civitatis facere sublectionem. 2. Sullectio est etiam diminutivum masculinum, et nomen proprium R. Inscript. apud Marin. Frat. Arv. p. 255. Dulcissimæ filiæ Publicia Maximinus pater, et Sullectio et Eunoca nu tritores. SUBLECTO, as, a. 1. oblectando clam decipio. Plaut. Mil. 4. 2. 74. Ut ludo! Mi. Quid ego? ut sublecto os! V. SUBAGITO §. 1. SUBLECTUS, et Sullectus, a, um, particip. a sublego: eletto in luogo d'altri. Varr. 5. L. L. 7. a med. Hinc legitima: et collega, qui una lecti: et qui in eorum locum suppositi, sublecti, additi, adlecti. Inscript. apud Grut. 421. 2. et accuratius apud Marin. Frat. Arv. n. 56. C. Julius C. F. Fab. Antiochus Philopappus Cos., frater Arvalis, sullectus inter prætorios ab Imp. Cæsare Nerva Trajano optumo Augusto, Germanico, Dacico. 2. Item sub aliqua re lectus, raccolto di sotto. Colum. 12. 17. Ficus viridis cum sublecta est, in amphoras conditur. 3. Item surreptus. Plaut. Rud. 3. 4. 43. Liberos parentibus sublectos habebis. SUBLEGO, is, egi, ectum, a. 3. raccogliere di sotto, avahiyw, subtus lego, sub aliqua re colligo. Colum. 12. 5o. Si bacca tempestatibus in terram decidit, necesse est eam sublegere. Horat. 2. Sat. 8. 10. puer alte cinctus acernam Gausape purpureo mensam pertersit, et alter Sublegit quodcumque jaceret inutile. ¶2. Translate est clam excipere, aucupari, intercipere, ascoltare di nascosto. Plaut. Mil. 4. 2. 98. Clam nostrum hunc sermonem sublegerunt. Adde Turpil. apud Non. 4. 271. Sic Virg. 9. Ecl. 21. Vel quæ sublegi tacitus tibi carmina nuper. h. e. te non sentiente percepi. 3. Item sufficere, substituere, sostituire. Liv. 23. 23. Et ita in demortuorum locum sublecturum. Cic. in toga cand. apud Ascon. sub fin. Nescis, me prætorem primum esse factum, te concessione competitorum, et meo beneficio in tertium locum esse sublectum ? Justin. 3. 3. Lycurgus populo (Spartano) sublegendi senatum potestatem permisit. Val. Max. 6. 4. n. 1. Majori parti senatus principes Latinorum in ordinem suum sublegi placebat. 4. Particip. Sublecturus §. 3. SUBLESTUS, a, um, adject. debole, tenue, infirmus, tenuis. Voss. in Etymol. derivat ab unomos, quod ab uno, sub, et icno;, gracilis. Hinc fortasse lesto Italorum derivandum est. Festus: Sublesta antiqui dicebant infirma et tenuia. Plautus in Persa (3. 1. 20.) Ad paupertatem si immigrant infamiæ, gravior paupertas fit, fides sublestior. Idem in Nervolaria vinum ait sublestissimum, quia infirmos faciat vel corpore, vel animo. Hæc Festus. Eodem fere modo Non. 2. 830. Sublestum est leve, frivolum. Plautus: Nam ubi ad paupertatem, etc. Plaut. Bacch. 3. 6. 13. Lingua factiosi, inertes opera, sublesta fide. ¶ 2. Quod Festus de vino dixit, nonnullis minus placet. Potius enim sublestissimum vinum esse aqua multa dilutum, tenue, sine viribus. 5. Comp. Sublestior, et Sup. Sublestissimus §. 1. SUBLEVĀTUS, a, um, particip. a sublevo: alzato, sostenuto, sollevato, sublatus, erectus. Cæs. 2. B. C. 34. a med. Ut in ascensu, non nisi sublevati a suis, primi non facile eniterentur. Adde 7. B. G. 47. in fin. 2. Translate. Cic. 4. Tusc. 37. a med. Zopyrus derisus est a ceteris, ab ipso autem Socrate sublevatus. difeso, aju tato. SUBLEVO, as, avi, atum, a. 1. alzare, sollevar da terra, jHa'pw, Rega po, sursum leyo, erigo. Cic. 10. Att. 4. Qui nos sibi quondam ad pedes stratos ne sublevabat quidem. Auct. ad Herenn. 4. 50. Sinistra mentum sublevat. h. e. sustollit, et sustinet. Liv. 28. 20. Primi sequentes extrahentes manu, postremi sublevantes eos, qui præirent, in summum evadunt. Plin. 11. 17. 17. Apes régem fessum humeris sublevant: validius fatigatum ex toto portant. Id. g. 8. 9. Piscatores retia furcis sublevant. Virg. 10. En. 831. et terra sublevat ipsum Sanguine turpantem comptos de more capillos. Claudian. Cons. Prob. et Olybr. 89. nodus, qui sublevat ensem. h. e. sustinet. Id. Nupt. Honor. et Mar. 160. hanc pisce volutam Sublevat Oceani monstrum Tartessia tigris: h.e. vehit. Sic Id. II. cons. Stilich. 358. vix sublevat unum Tarda ratis. ¶ 2. Sublevare se, se erigere, alzarsi, sollevarsi, rizzarsi. Cæs. 6. B. G. 26. Alces crura sine nodis articulisque habent, neque, si quo afflicta casu conciderunt, erigere se, aut sublevare possunt. 3. Translate est favere, juvare, erigere, tueri, sollevare, ajutare, difendere. Cic. Divin. Verr. 2. a med. Videor non omnino a defendendis hominibus sublevandisque discedere. et 5. Verr. 92. a med. Eadem illa æstimatione alter sublevarat aratores, alter everterat. Plin. 5. ep. 14. Reum non modo non presserunt, verum etiam sublevaverunt. Suet. Cal. 53. ad fin. Vel onerare sententia sua aliquem, vel sublevare. Cic. Cacin. 9. Non minus nos stultitia illius sublevat, quam lædit improbitas. Id. 7. Phil. 9. Sublevare vicinos suis facultatibus. Nep. Attic. 2. fugam alicujus pecunia. Tacit. 3. Ann. 12. a med. innocentiam. Ovid. 1. Trist. 3. 101. absentem auxilio . Hirt. 8. B. G. 34. oppidanos re frumentaria. Plin. 3. ep. 9. a med. testes. h. e. si titubare videantur, opportunis interrogationibus confirmare, et veluti in gradum reponere. 4. Item minuere, levare, mitigare, lenire: ea scilicet, quæ gravia sunt et molesta, levia et lenia reddere. Cæs. 3. B. C. 80. a med. Docuit, quantum usum haberet ad sublevandam omnium rerum inopiam, potiri oppido pleno atque opulento. Cic. 4. Tusc. 20. Sublevare calamitates hominum indignorum. Id. Mur. 4. pericula. Id. Sull. 27. res adversas amicorum. Id. Amic. 24. offensionem. Cal. ad Cic. 8. Fam. 3. a med. odia. Tacit. 14. Ann. 4. metum. Cæs. 6. B. G. 31. ad fin. laborem militum. Id. 3. B. C. 73. a med. Si non omnia caderent secunda, fortunam esse industria sublevandam. Q. Cic. Petit. cons. 1. Nominis novitatem dicendi gloria maxime sublevabis. h. e. minues invidiam, qua, homo novus cum sis, non laborare non potes. Varr. 3. R. R. 14. Tuas partes, inquit, sublevavit Appius, o Merula noster. ha supplito a ciò che a te toccava: ti ha levata la fatica. 5. Particip. Sublevans §. 1. Sublevandus §. 3. et 4. SUBLICĂ, æ, f. 1. trabs prælonga, humi statuta, et erecta ad quippiam sustinendum, pertica, palus. V. vocem sequent. Liv. 23. 37. Turrem ex ipso muro excitavit consul aliquanto altiorem, quia muro satis per se alto, subjectis validis sublicis, pro solo usus erat, Alii leg. subliciis, ut sit a recto sublicium. Vitruv. 3. 3. sub init. Si solidum non invenietur, tunc is locus fodiatur, et palis configatur, sublicæque machinis adigantur quam creberrimæ. Adde Cas. 3. B. C. 49. ¶2. De trabibus, quæ in alveo fluminis defixæ pontem sustinent. piede o sostegno del ponte, poßolos, four. Cæs. 4. B. G. 17. Tigna bina sesquipedalia in flumen defixerat, non sublicæ modo directa ad perpendiculum, sed, etc. et 7. ibid. 35. ad fin. Iisdem sublicis, quarum pars inferior integra remanebat, pontem reficere cœpit. Adde Liv. 1. 37. SUBLICĖS, um, m. plur. 3. idem ac sublicæ. Festus: Sublicium pontem quidam putant esse appellatum a sublicibus peculiari vocabulo Volscorum, quæ sunt tigna in latitudinem extensa, quæ non aliter Formiani vocant, quam a nomine eorum; et quæ ab aliis auctoribus sublices vocantur, quod sub eis aqua liquens haberetur. Schneiderus autem ad Vitruv. 3. 3. putat, sublices esse a sublex, icis, quod ab unoẞans, ñitos, vel ab úñoßhè, eyos (ut exißhn's, pessulus), quia palus in aqua defixus ponti subjicitur. Gloss. Philor. Sublices, καταπῆγες οἱ ἐν τῷ ποταμῷ τὴν γέφυραν ὑποβαστάζοντες. SUBLICIUM. V. SUBLICA §. 1. SUBLICIUS Pons, qui et Æmilius, unus ex Romæ pontibus, cujus adhuc durant vestigia, sub monte Aventino, ad eam partem Tiberis, qua Janiculum ab urbe dirimit, sine clavis ferreis ea arte constructus, ut trabes sine fulturis eximi possent, ac reponi. Id enim religiosum esse cœpit, ex quo, defendente Coclite, ægre revulsus est. Dictus est autem Sublicius, quod ligneus esset, et sublicis fulciretur. Plin. 36. 15. 23. 2. Exstructus fuit ab Anco rege, cui placuit Janiculum Urbi conjungere. Liv. 1. 33. 3. Ab hoc porte sæpius a pontificibus refecto, ut cis et uls Tiberim sacra fierent, pontifices dictos esse, Farr. 4. L. L. 15. existimat. Id. 6. ibid. 3. circa med. ait, ab hoc ponte Argeorum simulacra quotannis a sacerdotibus jaci solere. Hinc Ovid. 5. Fast. 621. Tum quoque priscorum virgo (Vestalis) simulacra virorum Mittere roboreo scir pea ponte solet, |