γεγονότων ζι, οι, φησὶ, διαγεγόνασιν ἐπὶ ἔτη μαλπέ (11,985)· ὧν πρῶτος, φησὶ, θεὸς Ἥφαιστος ἔτη (9000) ἐβασίλευσε. Ταῦτα τὰ θ ἔτη πάλιν τινὲς τῶν καθ ̓ ἡμᾶς ἱστορικῶν ἀντὶ μηνῶν σεληνιακών λογισάμενοι καὶ μερίσαντες τὸ τῶν ἡμερῶν πλῆθος τῶν αὐτῶν 9 σεληνίων παρὰ τὰς τριακοσίας ἑξήκοντα πέντε ἡμέρας τοῦ ἐνιαυτοῦ συνῆξαν ἔτη ψκζ'δ' (7277), ξένον τι δοκοῦντες κατωρθωκέναι, γελοῖον δὲ μᾶλλον εἰπεῖν ἄξιον τὸ ψεῦδος τῇ ἀληθείᾳ συμβιβάζοντες. Αἰγυπτίων α' ἐξασίλευσεν Ηφαιστος, πρώτη δυναστεία 4. ἔτη ΨΚΖ (727) ΖΟΥ 1 Codex A. (unicus is quidem h. 1.) ζ' : v. statim infra in p. 665. adnotat. 6. 2 Cod. αλπέ. Correxit Anon. comparatis quæ leguntur, p. 41. Β. 3 Anianus scilicet et Panodorus, monachi quinti sæculi. - " Denuo " (πάλιν) ideo ait Sync., quia paullo ante (p. 17. B.) de Babyloniorum saris, neris et sossis loquens, hominum ineptiam jam notaverat, his verbis: Ταῦτα δὲ ἔτη τινὲς τῶν καθ ̓ ἡμᾶς ἱστορικῶν ἡμέρας ἐλογίσαντο στοχαστικῶς μεμψάμενοι τὸν Παμφίλου Ευσέβιον, ὡς μὴ νοήσαντα τὰ ἔτη τῶν σάρων ἡμέρας. μάτην δὲ αὐτὸν ἐν τούτῳ μέμφονται......ποίαν δὲ αὐτοὶ ἀνάγκην εἶχον συμβιβάζειν τὸ ψεῦδος τῇ ἀληθείᾳ, h. e. ut gentilium omnium somnia et mendacia cum veritate Sacræ Scripturæ conciliarent. Nominat viros illos argutiarum harum auctores Syncellus, p. 34. et rursus p. 41., quem locum modo dedimus. Nec inutile duximus hæc stabilire : quippe ex quibus appareat verba illa, quæ damus, Syncelli esse, non Africani, quamquam tota hæc dissertatio apud Syncellum inscribitur (p. 17. D ) Αφρικανοῦ περὶ τῆς τῶν Αἰγυπτίων καὶ Χαλδαίων μυθώδους χρονολογίας. Africani, puto, sunt duæ tabulæ, una ex Beroso de decem Babyloniorum dynastiis mythicis, ab Aloro ad Xisuthrum, quæ præcedit, altera e Manethone excerpta, de 15 deorum dynastiis, quæ jam sequitur. 4 Ita codex. Dindorfius Goari negligentiam (quam tamen ipse merito reprehendit) temere imitatus verba πρώτη δυναστεία tanquam omnium quæ sequuntur regnorum titulum ante Αίγυπτ. α' ἐξασ. posuit. Sex hosce reges totidem efficere dynastias Sync. p. 41. docuit, quem locum v. supra. 5 Cod. κδ', quem numerum ex superioribus corrigendum esse calculus annorum 969 docet a Sync. ex Panodoro allatus (p. 41. B.). Quo loco docuit, qua ratione hic numerus 11,985 eliceretur. Atqui anni 11,985 revera 969 annos efficiunt, si eos non pro solaribus 365 dierum accipias, sed pro menstruis viginti novem dierum cum dimidio, Αἰγυπτίων γ' ἐβασίλευσεν ̓Αγαθοδαίμων (dyn. 3tia). Αἰγυπτίων δ' ἐβασίλευσε Κρόνος (dyn. 4ta) Αἰγυπτίων ε' ἐβασίλευσεν Όσιρις καὶ Ίσις (dyn. 5ta) Αἰγυπτίων ς' ἐβασίλευσεν Τύφων ® (dyn. ἔτη Πε (80) ἔτη Νς ιβ ́ (561) ἔτη M (407) Μ ἔτη ΛΕ (35) Αἰγυπτίων ζ' ἐβασίλευσεν Ωρος ἡμίθεος (dyn. semideorum ? prima) ἔτη ΚΕ (25) secundum rationem anni lunaris synodici 12 mensium et 354 dierum. Numeri inde facile restituuntur hoc modo: Prima dynastia: Vulcanus . ann. 9000 710 7274 (sunt revera 727 ). 80. Summa annorum solarium 12,051 = 968, annis menstruis. Confictos esse annos jam inde patet, quod annorum solarium numerus singulis diis tributus neque cum myriadibus cyclicis neque cum cyclo caniculari 1461 annorum congruit. At figmenti rationem sequentia indicant. 6 Cod. Αἰγ. τ' ἐβασίλευσεν. Αἰγ. ζ' ἐβασίλευσε Τύφων ἔτη ΚΘ. Dindorfius lacunam, a Goaro male inventam, hoc loco statuens, non vidit Typhonis nomen cum annis in linea sequenti delitescere scribarum incuria. Novem esse semideos, in duabus dynastiis divisos, mox ipsius Panodori verbis nos docebit Syncellus. Sunt igitur 15 regna deorum et semideorum. Codex 16 exhibet, Typhone bis adscripto. Reliquorum regnorum numeri facile restituuntur. Αἰγυπτίων ι' ἐβασίλευσεν Ἡρακλῆς ἡμί θεος (dyn. semid. ? prima) Αἰγυπτίων ια' ἐβασίλευσεν ̓Απολῶν ἡμί θεος (dyn. semid. ? 2da) . Αἰγυπτίων ιδ' ἐβασίλευσεν ̓Αμμῶν ἡμίθεος ἔτη ΙΕ (15) ἔτη ΚΕ (25) ἔτη Λ (30) 7 Ita codex, cujus lectionem neque hic neque in sequentibus versibus tentavimus, quamquam et nomina falsa et anni, qui, ut in superioribus, hic quoque aliquem certe nexum inter se servare debebant. Quare neque vocem Zevs corruptam esse dicemus ex Bity, semideorum, ut videtur, apud Eusebium ultimo, neque ̓Αμμῶν ex Μούθ, semideo et propheta, quem et Hermetici et Syncellus ipse (p. 13. D.) memorat, nec Τιθόης ex Τωύθης, Hermete secundo. Hoc constat, Ammonem et Jovem neque diversos inter se nec semideos fuisse. Horus (Apollo) duplex ab antiquis non agnoscitur, Sosus denique prorsus ignotus. Quod ad annorum summam attinet, quam in sequentibus Syncellus ipse indicat, si eodem calculo hic uti licet, quo primæ deorum dynastiæ anni a novem millibus ad 727 cum dodrante reducti sunt, anni efficiuntur 2647. ERATOSTHENIS ET APOLLODORI REGUM THEBAICORUM XXXVIII et LIII CATALOGI. 1. ERATOSTHENIS CATALOGUS. SYNCELLUS (Chronogr. p. 91.) enumeratis primis Egyptiorum regibus, quorum nomina exhibet Laterculus (v. B. IV.), sic pergit: Απολλόδωρος χρονικὸς ἄλλην Αἰγυπτίαν τῶν Θηβαίων λεγομένων βασιλείαν ἀνεγράψατο βασιλέων ΑΗ, ἐτῶν ΑΟς (1076)· ἥτις ἤρξατο μὲν τῷ Βλ (2000) ἔτει τοῦ κόσμου, ἔληξε δὲ εἰς τὸ 170E (3975) ἔτος τοῦ κόσμου. ὧν τὴν γνῶσιν (φησίν) ὁ Ἐρατοσθένης λαβὼν Αἰγυπτιακοῖς 1 Libri TOME, 3945. At Syncelli calculus hic est: Diluvium (secundum LXX intpp.) Confusio linguarum, 534 post diluv. annis a. m. 2900 Idem annus Syncello primus est Mezraimi (v. Laterc. B. IV.). Primus annus Phalec, 124 post conf. ling. annis Qui principii annus quum certissimus sit et ex Canone Syncelli et ex iis, quæ infra legimus (p. 147. D.), nec minus certum tempus regum Eratosthenicorum, anni nimirum 1076, apparet seriem regum Thebæorum a. m. 2900 incipientem a. m. 3975 desinere : qui 3975 numerus ipse recurrit p. 147. D. : λήξασα δὲ τῷ γλοε' τοῦ κόσμου ἔτει. Quare Goari emendationem in margine adscriptam Γ70s (3976) non amplector. ὑπομνήμασι καὶ ὀνόμασι κατὰ πρόσταξιν βασιλικὴν τῇ Ἑλλάδι φωνῇ παρέφρασεν οὕτως· [Θηβαίων βασιλέων τῶν μετὰ ΡΚΔ' ἔτη τῆς διασπορᾶς ΛΗ βασιλειῶν.] Ι. ΠΡΩΤΟΣ3 ἐβασίλευσε 4 ΜΗΝΗΣ ΘΙ. ΝΙΤΗΣ ΘΗΒΑΙΟΣ, ὃ ἑρμηνεύεται ΙΙ. Θηβαίων ΔΕΥΤΕΡΟΣ ἐβασίλευσεν ΑΘΩ- ΙΙΙ. Θηβαίων Αἰγυπτίων ΤΡΙΤΟΣ ἐβασίλευσεν IV. (p. 96.) Θηβαίων ἐβασίλευσε Δ ΔΙΑ . 62-2900 V. Θηβαίων ἐβασίλευσε Ε ΠΕΜΦΟΣ (1. 59-2962 32-3021 19-3053 18-3072 2 Libri et edd. αρκδ', α perperam ex ultima præcedentis vocis repetito. 3 Quæ putavimus ipsius esse Eratosthenis verba, sive integra sive corrupta, majoribus scripsimus litteris. De vocibus a nobis hic illic mutatis v. libb. II. et III. 4 Β. Θηνίτης. Goar. Θηβινίτης, nec aliter, per typographi vitium, Dindorfius, qui adnotat: “Legebatur Θηβινίτης.” Syllaba Θηβ- ex voce insequenti Θηβαῖος desumpta. 5 Β. Διώνιος. Α. Διόνιος. Αἰώνιος Jablonskii est emend. ap. Vignol. ii. 736. 6 Libri φιλέτερος. Scal. conj. φιλεταίρος. Goar. φιλέστερος. |