BOOK Number XCI. 167 De la Tour, a French lord's advertisements, concerning an intended invasion of England by foreign Princes. MSS. penes me. DOMINUS De Turre, divinctus multis nominibus illustriss. Reginæ Anglorum, propter hospitalitatem exhibitam omnibus profugis ex Gallia propter verbum Dei, existimans beneficia à sua Majestate collata omnibus fratribus eandem religionem profitentibus, sibi, et omnibus exulibus Gallis in Germania, sive in quacunque orbis parte esse communia; cum esset in loco balneorum prope Aquisgranum, et verbis ultro citroque habitis cum Barone quodam Anglo, rescivisset aliquid quod pertinebat ad salutem totius regni Angliæ, noluit hoc reticere. Et audiens equitem quendam nobilissimum Præfectum prætorianis militibus dictæ Reginæ esse in fonte Spaa, existimavit sui esse officii certiorem facere dictum Præfectum, suæ Majestati addictissimum, de rebus, quas moliebantur plurimi principes adversum augustissimum regnum Angliæ, et de modo quem cogitabant ad id invadendum ex omni parte. Primo, inter conjuratos contra suam Majestatem conventum est, quod Rex Poloniæ, fingens se parare classem in Poloniam, ex parte maritima converteret arma in regnum Angliæ, et si possit, ex improviso invaderet aliquem portum in Anglia: et quasi eodem tempore Scoti persuasi à Cardinali Lotharingiæ cum maximo exercitu, confecto partim ex Gallis, partim ex Scotis, in regnum Angliæ erumperent: et ex altera parte, classes Regis Hispaniæ et Regis Galliæ junctæ, niterentur aliquem portum Angliæ occupare. Quo tempore Dux Albæ cum auxilio Episcopi Coloniæ, et aliorum Episcoporum, et Ducis Bavariæ cum decem millibus peditum, decrevit è regione Flandriæ inferre bellum Majestati Reginæ Angliæ. Et ad id bellum gerendum conferunt Antichristus Romanus, Rex Hispaniæ, Episcopi supradicti, et ordo Antichristianus totius Galliæ, constans ex omnibus Prælatis et Papicolis regni. Et ne animus omnium conjuratorum deficeret, Cardinalis Lotharingiæ, qui regnum Angliæ spe devoravit in favorem neptis suæ Reginæ Scotiæ, IV. promisit conferre stipendium triginta mille hominum pro uno BOOK anno, quam sperat propediem se liberaturum ex manibus Majestatis Reginæ Angliæ. Ex quibus maximè rebus conjiciendum est, multos esse fautores hujus teterrimæ conjurationis in Anglia; et inductos a Duce Albæ et Cardinale pretio et promissis, ut partes ipsorum tueantur apud Anglos, cum primum viderint aliquem exercitum in Anglia. Et id visus est sentire Baro, cum diceret, cum primum exercitus trajecisset in Angliam, occuparet aliquem locum aut oppidum, quod posset muniri vallo et fossa, tantisper dum confluerent undique ex Anglia homines, qui jungerent se huic exercitui. Hæc relata fuerunt mihi Gulielmo Bromfeld per Dom. De Turre, præsente nobili viro Stephano Bochart, Domino Du Menillet, undecimo die Augusti 1573. Gulielmus Bromfeld. Bertrand de la Tour. S. Bochart. Number XCII. Tenor Injunctionum reverendissimi in Christo Patris Dom. Matthæi Archiepiscopi Cantuar. in metropolitana et ordinaria visitatione cathedralis ecclesiæ Christi Cantuar. die 7. Octob. anno 1573. 168 IN Dei nomine Amen. Nos Matthæus, providentia di- Registr. vina Cantuar. Archiepis. totius Angliæ Primas et Metropo- Park. Archiep. litanus, necnon ecclesiæ Christi Cantuarien. Visitator atque Ordinarius rite et legitime constitutus, ad honorem, commodum et conservationem omnium jurium, libertatum et privilegiorum dictæ ecclesiæ, injunctiones, ordinationes, monitiones et interpretationes sequen' hac nostra ordinaria atque metropolitica visitatione, quam vicesimo tertio die mensis Septembris anno Domini 1573, inchoavimus, et ulterius ex certis, justis et rationabilibus causis animum nostrum specialiter moventibus prorogand. esse duximus, pendente; vobis Decano et Capitulo ecclesiæ Christi Cant. predict' nec non Prædicatoribus, Canonicis minoribus, Vicariis, cæterisque BOOK ejusdem ecclesiæ officiariis, et ministris quibuscunque, IV. quatenus vos omnes et singulos concernunt, damus, ministramus, et promulgamus, easque à vobis omnibus et singulis, quatenus vos concernunt, firmiter observari ac perimpleri sub pœnis in eisdem sigillatim contentis virtute obedientiæ vestræ canonicæ, nobis de jure, et statutis vestris debit', mandamus atque præcipimus. I. Pro statuto vatione. Imprimis volumus, mandamus, injungimus, atque prærum obser- cipimus, ut statuta et ordinationes ab inclytissimo Rege Henrico VIII. hujus ecclesiæ Christi Cant. fundatore edit', et singula in eis content', à vobis omnibus et singulis, quatenus vos concernunt, fideliter et inviolabiliter conserventur; si modo verbo Dei, aut legibus et statutis hujus regni Angliæ non repugnent; quibus ita repugnantibus neminem vestrum teneri atque ligari, pronuntiamus et interpretamur. Et insuper, ad meliorem dictorum statutorum, verbo Dei legibusque ac statutis hujus regni consonorum, observationem, prohibemus, ne Decanus pro tempore existens, nec aliquis Canonicus, seu quispiam aliquo beneficio, salario vel stipendio in dicta ecclesia gaudens, per se vel interpositam personam, deinceps directè vel indirectè, gratias, literas, dispensationes, seu aliquid ad abrogationem vel derogationem dictorum statutorum, quacunque auctoritate impetret, obtineat aut procuret, vel impetrari, obtineri seu procurari faciat, impetratum, obtentum seu procuratum accipiat, admittat, ratum vel gratum habeat, aut quocunque modo alleget, sed dispositioni, ordinationi et reformationi dictorum statutorum se submittat, iisque in omnibus, quæ eum tangunt, pareat et obtemperet, nisi forte hujusmodi gratia, litera et dispensatione, ex mero regiæ Majestatis motu, certaque scientia, non ad alicujus persuasionem atque solicitationem, libere atque sponte concedantur. In quo casu is, in cujus gratiam et favorem hujusmodi aliquid concedatur, juramentum coram Decano seu Vicedecano ac Capitulo, vel nobis et successoribus nostris, tempore visitationis præstabit, quod ad ejus procurationem, persuasionem vel solicitationem, obtentum non sit, sub pœna et sententia suspensionis ab hujusmodi gratiarum, literarum atque dispensationum beneficio, quam in omnes et IV. singulos deinceps contra hanc nostram injunctionem delin- BOOK quentes ex nunc prout ex tunc, et ex tunc prout ex nunc, ferimus et promulgamus in iis scriptis. II. Pro inter Item, Ne dictorum statutorum aut injunctionum nostrarum crassa et affectata ignorantia, cuiquam (quod ferendum pretatione non est) deinceps, excusationis prætextu, adferatur, volumus statutorum. ut tam dicta statuta, quam nostræ et successorum nostrorum injunctiones, monitiones, statutorum declarationes, in eisque ambiguitatum ac dubiorum interpretationes, singulis annis bis, quolibet nempe Capitulo generali, coram omnibus Canonicis, cæterisque hujus ecclesiæ ministris quibuscunque ad hoc vocatis, in domo capitulari publicè per Decanum aut Vicedecanum, planè atque integrè perlegantur. Et ut in singulis capitulis ac scrutiniis non modo de statutorum prædictorum, sed etiam de cujusmodi injunctionum, monitionum, declarationum, et interpretationum observatione vel violatione, diligens inquisitio, reformatio, correctio, et emendatio 169 fiat. Ac ut cuivis hujus ecclesiæ Canonico, tam statuta quam injunctiones hujusmodi describere, eorumque ac earum penes se copiam habere volenti, vera exhibeatur a Decano, Vicedecano, vel Thesaurario in loco capitulari, vel alio ad ea describenda apto et opportuno, copia. III. Ne fiant lo pitulis. Item, Volumus ut graviores dictæ ecclesiæ causæ, quæ moram ac maturam deliberationem pati possunt et requirunt, cationes in ut demissiones ad reddit. vel firmam, aut locationes, vel negotiis magnis, niconcessiones terrarum, boscorum, seu aliquarum possessio- si in genenum dictæ ecclesiæ, vel aliquarum percellarum eorumdem, ralibus caalienationes aliquorum bonorum in præmissis casibus, litium inchoationes magnis ecclesiæ sumptibus prosequendarum, novæ ac sumptuosæ ædificationes, officiariorum majorum seu superiorum dictæ ecclesiæ electiones et admissiones, ac cætera cuncta ecclesiæ negotia, in quibus magis vertitur ecclesiæ præjudicium, non alio tempore, modo aut formâ, nisi in duobus generalibus capitulis, per statuta prædicta limitatis, proponantur, tractentur et concludantur; sub pœna amotionis perpetuæ hiis qui contrarium attemptant. Item, Quoniam Decanum et Capitulum dictæ ecclesiæ maximè convenit, ut bonos et frugi patres familias, omnia IV. Ut possessiones re BOOK bona mobilia et immobilia dictæ ecclesiæ ad utilitatem, ad mensas IV. commodum et honorem ejusdem, conservare, nec ab eccleserventur sia ad privatos usus convertere, aut aliter dissipare; idcirco Decani, volumus, ne ulla maneria, rectoriæ, terræ vel possessiones Præbenda- dictæ ecclesiæ, antehac communi vel capitulari decreto, ad aulæ com- provisionem Decani, Canonicorum vel aulæ communis, aut munis. scholarium mensæ assignat', vel in posterum assignand' in riorum, et V. finium pro sine consen su reverendissimi. præjudicium hujusmodi provisionis ullo prætextu, neque bosci ac silvæ dictæ ecclesiæ, non dimitti solit', ullo modo dimittantur aut locentur, seu sic dimittatur eorum aliquod, sed ad hospitalitatem Decani et Canonicorum, suorumque successorum, et mensas minorum Canonicorum, atque scholarium reficiendas, et usus ecclesiæ necessarios, fideliter custodiantur et conserventur: nec Decanus aut Canonicorum aliquis hujusmodi damnosis, nec solitis, sed detestandis dimissionibus, authoritatem vel consensum præbeat, sub pœna et sententia suspensionis ab eorum respective officiis, suffragiis et emolumentis, donec nostro aut successorum nostrorum judicio, pro damnis ea occasione ecclesiæ illatis, commode satisfecerint. Quam in eos et eorum quemlibet in hac parte delinquentes et culpabiles, ex tunc prout ex nunc, et ex nunc prout ex tunc, ferimus et promulgamus in hiis scriptis. Item, Quoniam magnæ semper contentiones et controversiæ Dividentiæ inter Decanum atque Præbendarios, dum suum privatum hibentur, commodum affectantes, maneria, rectorias, terras et tenementa quamplurima dictæ ecclesiæ inter se ad firmam dimitterent atque locarent, necnon fines, quos in cista communi reponi æquius fuit, inter se partirentur ac dividerentur, excitatæ sunt; sub pœna et sententia suspensionis antedicta, prohibemus ejusmodi captatorias dimissiones et finium dividentias deinceps in quovis fieri; donec nostri aut successorum nostrorum judicio, ecclesia prædicta magis pinguescat, et quiescat in eadem contentio. VI. De computis fiendis singulis quartis anni. Item, Quoniam privatum singulorum commodum ita communes ecclesiæ facultates exhausit, ut in quo jam statu ejus res sitæ sint, fere sit incognitum; volumus, ut singulis anni quartis Decanus, vel eo absente Vicedecanus, Cano |