xai dueτáßola, hoc est semivocales simplices et immutabiles, Latini liquidas appellant. Hanc, quod molestum in fine dictionis sonum habeat, et quendam quasi mugitum, non nisi ægre compressis labris erumpentem, Latini poetæ (nam Græcis nulla dictio in desinit, ut monet Quintil. 12. 10.) vocali subsequentem, per ecthlipsin elidunt. Veteres tamen retinebant, et corripiebant. Idem Quintil. 9. 4. ante med. docet, quoties claudit verbum, et vocalis sequitur, ita efferri debere, ut parum exprimatur, adeo ut pæne cujusdam novæ litteræ sonum reddat. Ferri vero non potest illorum vitium, qui ita proferunt, tanquam n sit, et cum vocali sequente conjungunt, ita ut cum enim, quasi cunenim sit, dicant. Priscian. 1. p. 555. Putsch. M: obscurum in extremitate dictionum sonat, ut ternplum: apertum in principio, ut magnus: mediocre in mediis, ut umbra. 2. In notis M significat prænomen Mareus: addita vero ad extremam lineam virgula M'. vel NV. Manius. Diomed. 2. p. 419. Putsch. 3. In numeris mille valet: non quod sit prima ejus vocis littera, sed quia cum olim CIO scriberetur, paulatim in M. transiit.

M-A

MÃ Dia, per Jovem, pd Aia, Græca jurandi formula, tum affirmando, tum negando. Petron. fragm. Tragur. 5a. Burm. Syrum histrionem exhibebat, concinente tota familia ma dia perite, ma dia. Hinc est nostrum madesi, madiè sì, madiè no.

*MĂCÆRINTHE, es, f. 1. a μaxaipa, beata. Apul. Herb. 79. Rosmarinum prophetæ macarinthen, Latini salutarem. MĂCĂREIS, idis,. f. 3. Maxapnis, filia Macarer. Ovid. 6. Met. 124. de Phœbo. ut pastor Macareida luserit Issen.

MĂCĂREUS, i, m. 2. trisyllab. Maxapsus, filius Æoli, qui Canacem sororem suam vitiavit, suscepitque ex ea filium. Ovid. 11. Heroid. Sic Ib. 564. Utque sua Macareus, sic potiare tua. 2. Alius fuit Iasonis, et Medeæ filius. Hygin. fab. 23. 3. Et Lapitarum unus. Ovid. 12. Met. 542. *MĂCĂRIS, idis, f. 3. paxapis, felicitas. Est cognomen R. Inscript. apud Murat. 1380. 11. Nimphidia Macaris.

*MĂCĂRIUS, a, nm, adject. μaxápios. Est cognomen R. Inscript. apud Fabrett. p. 712. n. 330, D. M. Cassio homini bono Macarius merenti fecit. Alia apud eund. p. 644. n. 375. Salinatoria C. L. Macaria.

'MĂCÂTUS, i, m. 2. est a paxatas Dorice pro paxnens, pugnax, dempta etiam, ut sæpissime alias apud Latinos, aspiratione. Est cognomen R. apud Liv. 27. 34. M. Livius Macatos.

MACCUS, i, m. 2. zanni, pulcinella, qui stupidi partes agit inter mimos: videtur esse a paxxoay pro un xogy resipere: alii deducunt a quadam muliere stupida, quæ Maxxo appellatur apud Suidam. Diomed. 3. p. 488. Putsch. In Atellana Oscæ personæ induGuntur, ut maccus. V. BUCCO §. 2. et STUPIDUS §. 21 Inscript. apud Maff. Mus. Ver. 281.5. M. Annæus M. F. Esq. Longinus mac-cus. Apul. Apolog. Si cum hac una Rufini fallacia contendantur, macci prorsus, et buecones videbuntur.

MACEDO, et Macedon, onis, m. 3. Macedone, Maxedov, qui est e Macedonia. Cic. 5. Phil. 17. Quid Macedo Alexander? cum res maximas gerere cœpisset, etc. Horat. 3. Od. 16. 13. diffidit urbium Portas vir Macedo. Nep. Eumen. 3. Macedones milites. et ibid. Cum magno exercitu Macedonum. Lucan. 8. 694. Cum tibi sacrato Macedon servetur in antro. h. e. Alexander M. sepultus.

2. Secundam produxit Arat. 2. Act. Apost. 313. vir quippe Macedo In somnis hæc visus ait. Græci quoque interdum Maxnowy scribunt.. 3. Macedum pro Macedonum quidam leg. apud Sil. 14. 5. et 17.633. et alibi, item apud Senec. Trag., Lucan., Manil. et alios: sed plerique al. ubique reponunt Macetum. V. MA

CETE.

MACEDONIA, æ, f. 1. Macedonia, Maxedovia, regio ampla Europa. Habet ab Occ. mare Ionium, ab Or. mare Egeum, a Mer.

Scardo Orbeloque montibus intersitis, cum Thraciæ particula. Dicta est a Macedone quodam Osiridis, sive ut Stephanus, et Solin. 9. scribunt, Jovis filio ex Thya filia Deucalionis. Plin. 4. 10. 17. MACEDONIANUS, a, um, adject. Senatusconsultum Macedonianum, de quo est titulus 6. 7. 14. Digest., originem habuit a quodam Macedone (sic enim vocabatur) qui fuit improbus fenerator filiorumfamilias, et ut ab iis usuras exigeret, ad quidlibet audendum impellebat: adeo ut quidam etiam mortem patris molirentur, ut se a molesto creditore liberarent. Cautum est itaque eo senatusconsulto, ne cui, qui filiofamilias mutuam pecuniam dedisset, et-iam post mortem parentis ejus, actio petitioque daretur. Cujus sanctionis auctorem fuisse senatui Vespasianum narrat Suet. Vesp. 11.V. Tacit. 11. Ann. 13.

MACEDONICUS, a, um, adject. ad Macedoniam pertinens. Plin. 4. 11. 18. Macedonicum mare. Id. 15. 25. 30. Macedonica cerasa. Id. 5. 10. 11. chlamys. Liv. 45. 23. præda. Plaut. Pseud. 1. 1. 49. Macedonicus miles. 2. Macedonicus cognominatus est Q. Cæcilius Metellus, devicto Pseudophilippo, et Macedonia recu-perata, et in provinciam redacta. Vellej. 1. 11., Plin. 7. 44. 45.,Val. Max. 4. 1. n. 12. et 7. 1. n. 1.

MACEDONIENSIS, e, adject. ad Macedoniam pertinens. Differt quidem a Macedonius ea ratione, qua Hispaniensis ab Hispanus. Adhibetur tamen promiscue a Plaut. Pseud. 4. 4. 4. Te ad illum duco dentatum virum Macedoniensem, supra 1: 3, 112. Illum eundem Macedoniam dixerat.

MACEDONIUS, a, um, adject. Maxedónos, qui ex Macedonia est. Ovid. 12. Met. 466. Qui clypeo, gladioque, Macedoniaque sarissa Conspicuus. Ubi secundam produxit exemplo Græcorum, qui interdum. Μακηδόνιος scribunt.

* MĂCELLĂ, æ, f. 1. eadem ac macula. Not. Tir. p. 67: Macula, macella, maculentus.

MACELLARIUS, ii, m. 2. venditore di companatico, oponens, qui obsonia omne genus vendit, agninam, bubulam, suillam, aves, pisces, et hujusmodi: in quo differt a lanio, qui carnes pecudum tantummodo vendit. Lanius igitur qui plebejas carnes vendebat,macellarius conciliator cupediarum. Varr. 3. R. R. 2. á med. Num pluris nunc tu e villa illic natos verres lanio vendis, quam hic apros macellario Sejus? et ibid. 4. Ornithonem fructus causa habent macellarii, et in urbe quidam, et rure maxime. Suet. Cæs. 26. Ea, quæ ad epulum pertinebant, quamvis macellariis oblocata,. etiam domesticatim apparabat. Id. Vesp. 19. Convivabatur assidue, ac sæpius recta ac dapsili, ut macellarius adjuvaret. 2. Adjective. Val. Max. 3. 4. n. 4. Miro gradu Varro ad consulatum ex macellaria patris taberna conscendit. Inscript. apud Grut. 647. 5. Negotiator artis macellariæ.

*MĂCELLINI, orum, m. plur. 2. incolæ Macella, oppidi mediterranei in Sicilia versus fontes fluvii Crinisi, nunc Monte Busamara. Illius mentio est in vetustissima Duillii Inscript. apud Grut. 404 1. Macelam pucnandod cepet. h. e. Macellam pugnando cepit. et apud Liv. 26. 31. Secute defectionem Murgantinorum Hybla, et Macella sunt. Plin. 3. 8. 14. Magellini (lege Macellini), Murgantini, Mutycenses (lege Motyenses).

MĂCELLINUS dictus a servis suis M. Opelius Macrinus Aug. quod macelli specie domus ejus cruentaretur sanguine vernularum. Capitolin. Macrin. 13.

MĂCELLUM,i,n. 2. piazza, dove si vende ogni sorta di compa-natico, xρewnwλov, ofcпwhetov, locus, in quo obsonia venduntur. Varia Romæ fuere loca, in quibus separatim varii generis obsonia. vendebantur; forum boarium, piscarium, cupedinis, olitorium, etc. Hæc omnia, inquit Varr. 4. L. L. 32., postquam contracta in unum locum, quæ ad victum pertinebant, et ædificatus locus, appellatum macellum, ut quidam scribunt, quod ibi fuerit hortus (nam μaxeLov sepimentum, vel locum septum significat: et Iones ostia hortorum et castelli vocant paxeλovs): alii, quod ibi domus fuerit, cui cognomen fuit Macellus, quæ ibi publice diruta. Hæc Varro. Sic

MACELLUS

Festus: Macellum dictum a Macello quodam, qui exercebat in Urbe latrocinia: quo damnato censores Æmilius et Fulvius statuerunt, ut in domo ejus obsonia venderentur. Hoc idem confirmat Varr. apud Donat. Eun. 2. 2. 25. et Romanium Macellum dictum fuisse eum latronem, tradit. Alii ducunt a mactandis pecoribus. Plaut. Aul. 2.8.3. Venio ad macellum, rogito pisces, indicant Caros, agninam caram, caram bubulam, Vitulinam, cetum, porcinam, cara omnia. Varr. 3. R. R. 17. Macellum piscinarium. h. e. in usum piscium in piscinis conclusorum. Horat. 1. Ep. 15. 31. Pernicies, et tempestas, barathrumque macelli, Quidquid quæsierat, ventri donabat avaro. Varr. 3. R. R. 2. Collegiorum cœnæ excandefaciebant annonam macelli. Martial. 10. 59. Dives, et ex omni posita est instructa macello Cœna tibi. 2. Antiquis Romanis, et frugi hortus pro macello fuit. Oleribus enim fere victitabant. Plin. 19.4. 19. n. 2. Ex horto plebi macellum, quanto innocentiore victu! Varr.4. L. L. 32. Forum olitorium: hoe erat antiquum macellum, ubi oleEum copia. Cic. Catonem loquentem inducens, Senect. 16. a med. Jam hortum ipsi agricolæ succidiam alteram appellant. ¶3. Quod in macello etiam olera venderentur, colligitur tum ex cit. Varron. Loc., ubi contracta fuisse ait in unum macelli locum fora piscaria, olitoria, etc., tum ex Plin. qui loc. cit. n. 3. scribit, in qua domo indiligens hortus sit, e carnario, aut macello vivendum esse. emendam carnem, et olera, quæ in horto domestico per indiligentiam non colantur. 4. Per synecdochen est ipsa macelli annona, seu cibi, qui in macello venduntur. Manil. 5. 370. NumidaFum pascimur oris, Phasidos et damnis: arcessitur inde macellum, Unde aurata novo convecta est æquore pellis. 5. Masculino gen. Martial, 10. 96. Hic pretiosa fames, conturbatorque macellus. 6. In macello prostabant etiam coqui, conducentibus parati. Plin. 18. 11. 28.

h. e.

MĂCELLUS, a, um, adject. magretto, untayyos, diminut. macri, ut Festus docet in Altellus. Lucil. apud Non. 2. 524. Si nosti, non magnus homo est, nasutu', macellus. 2. Macella est cognomen R. Inscript. apud Murat. 963. 5. Magia P. F. Macella.

MACEO, es, n. 2. idem quod macreo, a macer. Plaut. Aul. 3.6. 28. Qui ossa atque pellis totus est: ita cura macet.

MACER, cra, crum, adject. magro, macilente, ioyvos, hamtos, anushos, exilis, gracilis, tenuis: cui opponitur pinguis, plenus: est a uaxeos, longus, seu qui in longum, non in latum producitur. Dicitur de animalibus, quæ tenui carne operiuntur: et de terra humore carente, aut saxis abundante. Virg. 3. Ecl. 100. Eheu, quam pingui macer est mihi taurus in ervo! Horat. 1. Ep. 7. 33. Macra cavum repetes arctum, quem macra subisti. Senec. ep. 78. ante med. Maximi dolores consistunt in macerrimis corporis partibus. Gell. 20. 8. Ostreæ inuberes, et macra. Colum. 11. 2. Macerrimi agri. Varr. 1. R. R. 24. Ager macrior. Colum. 2. 18. Macriora loca fimo juvanda sunt. Cic. 2. Agr. 25. ad fin. Quod solum tam exile et macrum est, quod aratro perstringi non possit? Colum. 3. 10. Macerrima stirpes. h. e. quæ humore, et alimento destituuntur. Id. 8. 1. Macerrimis vineis avium stercore mederi. 2. Translate. Martial. 2. 6. Quid prodest mihi tam macer libellus, Nullo crassior at sit umbilico? h. e. exiguus, brevis. Horat. 2. Ep. 1. 180. valeat res ludicra, si me Palma negata macrum, donata reducit opimum. h. e. moestum, tristem, et veluti enectum.. 3. Spiritus jejunio macer, apud Petron. Satyr. 128. est graveolens. Sed al. leg. marcet alii aliter. 4. Est etiam. cognomen R. ductum ab habitu corporis, ut C. Licinius Macer in nummis apud Eckhel. D. N. V. T. 5. p. 233. et apud Val. Max. 9. 12. n. 7. 5. Comp. Macrior et Sup. Macerrimus §. 1.

MACER, cri. V EMILIUS Macer. MĀCĒRĀTIO, onis, f. 3. macerazione, this, pripaois, actus, macerandi, et subigendi. Vitruv. 7. 2. Calx in maceratione diuturna liquore defervere coacta. 2. Item corruptio, labefactio. Arnob. 4. p. 152. In ultimam tabem difluentium viscerum maceratione consumi,

MĀCĒRĀTUS, a, um, particip. a macero: intriso, messo in mol le, macerato, ammollito, taxepog, subactus, mollitus. Vitruv, 7.2. Calx cum non penitus macerata, sed recens sumitur, cum fuerit inducta, pustulas emittit. Plin. 29, 3. 11. Ova macerata in aceto. Id. 18. 10. 23. Sesama macerata in calida. Id. 14. 10. 12. Maceratis aqua vinaceis. Id. 31. 7. 43. Intestina piscium sale macerata. Id. 10. 22. 28. Adeps anseris cum cinnamo multa nive obrutus, ac rigore gelide maceratus. 2. Translate est exercitus, vexatus, affictus. Plaut. Poen. 5. 4. 76. Ei prædicabo,. quo modo, hujusce filias apud vos habeatis servas, etc. satis sunt maceratæ. 3. Item enervatus, fractus. Vellej. 2. 112. Pars exercitus, macerata, perductaque ad exitiabilem famem.

MĀCERESCO, is, n. 3. macerarsi, mollificarsi, trxopat, mace

MACERO

ror, mollis fio. Cato R. R. 92. Lutum de amurca facito, palearum paulum addito, sinito macerescat bene. Id. 128. dixit fracescat. MACERIA, æ, f. muro, muriccia, macia, opaypa, Spynos, pa ries sub dio positus, ad sepiendos hortos, villas, silvas, vineta, sepulcra et hujusmodi, ex sicco lapide constructus. Isid. 15. Orig. 9Maceriæ sunt parietes longi, quibus vineæ, aliaque clauduntur: longum enim Græci paxpov dicunt. Hæc Isid. Seu maceria dicitur, quia macra est, et nihil admixtum habet, quo partes ejus devinciantur; nostrates vulgo masiera vocant. Serv. ad Virg. 2. G. 417. Maceria sunt de assis, idest de siccis lapidibus. Sicul. Flacc. de condit. agr. p. 4. Goes. Alii congeries lapidum pro terminis observant, aut in specie maceriarum congerunt lapides, et attinas appellant. Frontin. de colon. p. 146. Goes. Congeries maceria, id est ubi saxa collecta ab utrisque limites dederunt. Ejus species enumerat Varr. 1. R. R. 14. quatuor: e lapide, ut in agro Tusculano: e lateribus coctilibus, ut in Gallico; e crudis, ut in Sabino; ex terra et lapillis compositis in formis, ut in Hispania. Cato R. R. 15. Maceriam sine calce ex camentis et silice, uti dominus omnia ad opus præbeat: altam pedes quinque facito. Varr. 3. R. R. 12. Septa e maceriis ita esse oportere in leporario, ut textorio tecta sint. Apul. Florid. n. 23. Velut in maceria lapides temerario interjectu poni necesse est. Plin. 5. ep. 6. ante med. Maceria locum munire. Sisenn. apud Non. 2. 560. Post villarum macerias ac parietinas quinque cohortes in insidiis reliquit. Varr. 3. R. R. 5. a med. Silva tota septa maceriis altis. Papinian. Dig. 18. 1. 73. Maceria sepulcrorum. Ter. Adelph. 5. 7. 10. Hanc in horto maceriam jube dirui. Plin. 25. 5. 19. Herba in maceriis nascens. Inscript. apud Fabrett. p. 14, n. 61. Macerias a fundamentis cum ædiculis, et ollariis sua impensa circumclusit. 2. Etiam maceries, ei, f. 5. usurpatur bis in Inscript. optimæ notæ apud Grut. 611. 13. Sic Prudent. Hamartig. 227. Quamvis maceries florentes ambiat hortos.

*MACERIATIO, onis, f. 3. maceria appositio, circumseptio. Gloss. Philox. Maceriatio, piyxwars.

MĀCĒRĪĀTUS, a, um, adject. maceria clausus. Inscript. apud Murat. 1644. 14, Sepulcrum maceriatum.

MĂCERIES, ei, f. 5. stenuazione, macies, labefactatio. Afran apud Non. 2. 536. Quanta illius mors sit maceries tibi. ¶ 2. Ma ceries pro maceria. V. MACERIA §. 2.

*MACERĪNUS, i, m. 2. idem ac macrinus, derivativum a macer. Est cognomen R. apud Liv. 3. 65. M. Geganius Macerinus consul ann. U. C. 307.

MACERIŎLA, æ, f. 1. diminut. maceria. Inscript. apud Murat. 492. 2. Et hic locus maceriola clusus ad familiam Messianam, et Clodianam pertinet.

MĀCERO, as, avi, atum, a. 1. metter in molle, intridere, ammollare, macerare, τήκω, ἀποβρέχω, φύρω, affusa humore tenerum et molle reddo, subigo, emollio. Ter. Adelph. 3. 4. 17. Salsamenta hæc fac macerentur probe. Cato R. R. 156. Brassicam in aquam macerare oportet: ubi macerata erit, conjicito, etc. Colum. 1.6. a med. In piscina macerare lupinum, vimina, et virgas. et mox. Fimum assiduo macerari liquore. Vitruv. 7. 2. Macerare glebas calcis. Plin. 18. 11. 27. panem. Id. 24. 9. 40. ramos genista aqua marina. et 25. 11. 85. grana cacalia in oleo. Id. 31. 7. 43. intestina piscium sale. Id. 33. 5. 26. pulverem herbæ ex aceto, ut omnis duritia solvatur. Id. 28. 15. 60.. aliquid fumo. Al. leg. fimo. et 26. 10. 64. pedes in aqua, in qua verbenaca decocta sit. mollificare. et 11. 41. 96. totum corpus lacte. bagnare, lavare, ad molliendam cutem. Fitruv. 8. 3. ante med. Flumen, in quo podagrici crura ma cerantes levantur dolore. Colum. Arbor. 19. Ante annum scrobes fodito: ita sole pluviaque macerabuntur. 2. Pro tabefacere, corrumpere, Plin. 11. 37. 69. Cor solum viscerum vitiis non maceratur. Plaut. Capt. 3. 4. 22. Multos iste morbus homines macerat.. Colum. 4. 24. ante med. Muscus, qui crura vitium situ et veterno macerat, eradendus est. 3. Translate est vires adimere, fatiga re, frangere, enervare, infirmare, infiacchire, indebolire, levar le forze, e la ferocia : quia quæ macerantur, rigorem duritiamque amit tunt. Flor. 2. 6. circa med. Fabius per Falernos, Gauranosque saltus sic maceravit Annibalem, ut qui frangi virtute non poterat, mora comminueretur. Liv. 26. 13. Alterum annum circumvallatos inclusosque nos fame macerant. 4. Eleganter refertur ad animum, et significat dolore consumere, tabefacere,, cruciare, affliggere, cruciare, consumare. Ter. Andr. 5. 3. 13. Sed quid ego? cur me excrucio? cur me macero? Plaut. Trin. 2. 1. 2. egomet me concoquo, et macero, et defatigo. Id. Mil. 3. 1. 21. at. hoc. me facinus miserum macerat, Meumque cor corpusque cruciat. Id. Capt. 5.1. 8. Sat jam dolui ex animo, et cura me sat, et lacrimis maceravi. Lucret. 3. 838. Advenit id, quod eam (mentem) de rebus sæpe futuris Macerat, inque metu male habet, curisque fatigat, et ibid. 75..