CERARIA CERARIA corrige CĒRĀRIĂ. CERĂSUM. In fin. adde: V. CERESIA in Append. CĂRĂSUS. In fin. adde: 3. Est etiam cogn. R. Inscript. apud Grut. 440. 8. M. Nævius Cerasus. CĂRĂTINÆ. In fin. adde: Hinc apud Petron. fragm. 39. Burm. Plurimi hoc signo (scil. Arietis acutis et magnis cornibus præditi) scholastici nascuntur, et aretalogi. scil. quia etiam de lana caprina pugnacissimi iidem sunt. CERAUNUS. In fin. adde: 3. Ceraunus est etiam cogn. R. V. Inscript. in EPIDAURITANUS §. 3. CERCERIS. In fin. adde: V. QUASSATIPENNAS. * CERCHNĪTIS, idis, f. 3. V. STERELYTIS. CEREĀLIS.¶10. in fin. adde: 10 Est item cogn. R., ut Petilius Cerealis, apud Tacit. 14. Ann. 32. CEREBELLARĚ. In fin. adde: Hujusmodi vocis lectionem confirmat locus Pelagon. Veterin. 5. ante med. Lanatam pellem madentem his medicaminibus pro cerebellari superponito. * CĚRĚSĨĂ, æ, f. 1. idem ac cerasum; sed prior vox videtur a vulgo Romanorum usurpata fuisse, unde recentiorum Italorum ciriegia est derivanda. Gargil. de pom. (edente A. Maio in Class. auct. T. 3. p. 422.) Ceresiæ austeræ ventrem constringunt, stoma. chum confortant. CERINTHUS. In fin. adde: 2. Est etiam nomen proprium pueri formosissimi pluries a Tibullo memorati. 3. Item cogn. R. Inscript. apud Grut. 957. 11. Vibius Cerinthus. CERIŎLARĚ. ¶ 2. pro cercolare corrige cereolare. * CĒRĬŎLĂRIUM, ii, n. 2. idem ac ceriolare. Inscript. apud Maff. Mus. Ver. 83. 2. Decimia C. F. Candida sacer. M. D. (h. e. sacerdos matris Deûm) delficam cum Laribus et ceriolariis N. XXXVI. Alia apud Murat. 122. 1. L. Granius ceriolarium impensa sua factum dedit, donavit. * CERNĪTUS, a, um, particip. ab inusit. cernio, is, unde est recentiorum Italorum cernire et cernito, qui etiam cernere et cernuto dicunt a cerno, is. Theod. Priscian. 4. 1. a med. Item betonicam cernis, cernitam repones. Id. ibid. Cineres de fornacibus cernitos in aqua calidissima conspergis. CERNULO. In fin. adde: Alii leg. servat se. CERRĒTĀNUS. Lin. 5. post Edict. Dioclet. p. 14. adde: V. ME NAPICUS. * CERTĀTĪVĒ, adverb. contentiose. Cassiod. 1. Hist. Eccl. 11. ante med. Licet qui cum illo disputarent, certative quæstiones inferrent, tamen more solito sapienter et disciplinabiliter crescentem sedabat sæpe contentionem. CERTUS. 22. in fin. adde: ¶ 22.a Est etiam cogn. R. Inscript. in Annal. dell'Institut. archeol. T. 6. p. 113. T. Sellusius C. F. Cla. Certus. * CERVICOR, aris, atus sum, dep. 1. ostinarsi, obstinari. Vulgat. interpr. Eccli. 16. 11. Si unus fuisset cervicatus; mirum, si fuisset immunis. CERVISIĂ. In fin. adde: V. FERMENTUM §. 3. CERVUS. ¶ 1. lin. 3. in fin. adde: Hinc cervus in nummis Philippi Aug., in quibus legitur sæculares Aug., positus videtur, quasi symbolum longævitatis. 7. in fin. adde: V. STILUS §. 8. CERYX. Lin. 9. pro T. p. 360. repone T. 1. p. 360. In fin adde: Not. Tir. p. 172. Pyrrhichista, ceryx. Hic perperam legitur Pyrricista, hærix. CESSICIUS. Lin. penult. pro cessisia repone cessicia. CESSIM. In fin. adde: Pro PENICULUS scribe PENDULUS. CESSO. 6. in fin. adde: ¶ 6.a Item active cum accusativo est aliquod munus publicum deponere. Inscript. in Att. dell'Accad. archeol. Rom. T. 2. p. 462. item placuit, ut quisquis quinquennalitatem (collegii nostri) cesserit integre, ei ob honorem partes sescu plas ex omni re dari, ut et reliqui recte faciendo idem sperent. CESTIANUS. In fin. adde: 2. Est etiam cogn. R. Nummus apud Morell. Fam. R in G. Plætoria tab. 2. n. I. et 2. L. Plætorius Cestianus. In alio vero ibid. n. 3. 4. 5. et 6. legitur tantum L. Plætori; sed loco cognominis repræsentatur vir nudus, qui dextra palmam, sinistra cestus tenet. Hinc patet, cestus potius, quam cœstus scribi oportere. V. Barpt. Borghesi Dec. num. 2. oss. 7. CESTIFER. Lin. ult. post cestifer adde: V. TIRO §. 7. In fin. adde: V. CISTIFER. CETĚRĂ. ¶ 5- in fin. adde: V. Plaut. loc. cit. Epid. 4. 1. 39. in IMPROBUS §. 1. CETRĂ. In fin. adde: 3. Est etiam cogn. R. Cic. Flacc. 2. in fragm. ab A. Maio in Class, auct. T. 2. p. 6. edit. Quod sibi meus necessarius Cetra voluit. CĚVĚO. ¶ 3. Valer. prob. scribe Valer. Prob. * CHALCASPIS, idis, m. et f. 3. xaλxacnis, qui habet æneum clypeum: a xaxxis, æs, et donis, clypeum. Liv. 44. 40. Hos (leucaspidas) sequebantur, quos ab æreis lucidisque clypeis chalcaspidas dicebant, aut aglaspidas. Alii duo hæc postrema verba, ut glossema, omittunt. Id. ibid. 41. Frontem adversus clypeatos habebat: aglaspides appellabantur. Alii leg. chalcaspides. CHALCEDON. In fin. adde: ¶ 2. Chalcedon item est adjectivum omnium generum pro chalcedonio. Venant. 8: carm. 6. 269. Dextræ armilla datur chalcedone mixta. CHALCEDONIUS. ¶ 1. in fin. adde: Plin. 37. 5. 18. Chalcedonii (smaragdi) nescio an in totum exoleverint, postquam metalla æris ibi defecerunt. Faustin. Corsi in Pietr. ant. p. 257. probat multis verbis, Chalcedonium smaragdum fuisse, qui nunc pietra delle Amazzoni vocatur. CHALCENTERUS. In fin. adde: Ejus etiam meminit Ammian. 22. 16. §. 16. CHALCUS. In fin. adde: Ita etiam Pollux Onom. 1. 3. §. 65. Ο μέντοι ἔβολος ὀκτὼ χαλκοῦς εἶχε CHALYBS. 1. in fin. adde: scil. insula Ilva, quam vocem vide suo loco. CHĂMÆLĔON. Lin. 14. post Tertull. Pall. 3. adde: et Cassiod. 5. Variar. 54. * CHĂMÆMĒLĪNUS, a, um, adject. xapaundivos, qui ex chamameli floribus fit. Plin. Valer. 3. 2. Chamamelinum oleum. Adde loc. cit. in ENEMA, et LIXOPERITA in Append. * CHAMÆROPS, ōpis, f. 3. herba eadem ac chamaedrys, apud Plin. 24. 15. 8o. et Apul. Herb. 24. Est autem ita appellata a xapai, humi, et po, wads, virgultum. Quidam apud Plin. legi volunt chamædrops, quod xauaidpof dicatur a Dioscorid., et chamadropis in genitivo legatur apud Marcell. Empir. 20. a med. Sed nihil mutandum; Sestini enim in Lett. numism. T. 10. p. 7. et seqq. probat, esse eandem, quæ a Linneo vocatur Chamaerops Humilis, Italice cefaglione; ejus præterea figuram exhibet, et varios in Sicilia ejusdem usus docet, cum maxime floreat circa Selinuntem, et præsertim Camarinam, in cujus etiam nummis repræsentatur. CHĂMÆSTRÖTUM. In fin. adde: V. OPTOSTROTUM. CHĂMÆTORTUS. In fin. adde: Niebuhrius in edit. Frontonis Berolinensi p. XVIII. legendum putat chamæstrota. CHĂMĚT ÆRĂ. In fin. adde: Alii fortasse melius legunt commotrice. * CHĂRĂDRIUS, ii, m. 2. xapaòçıos, avis, quæ in alveis torrentium degit: a zapadpa, caverna, quia in cavernis nidificat; quænam vero sit, adhuc dubitatur: alii enim milvum, alii upupam esse putant. Ejus mentio est apud Vulgat. interpr. Levit. 11. 19. in Deuter. 14. 18. CHARISMĂ. In fin. adde: Tertull. advers. Jud. 8. Omnis plenitudo spiritalium retro charismatum in Christo cesserunt. * CHĂRITINUS, a, et ē, um, adject. xacitivos, gratiosus. Est cogn. R. Inscript. in Giorn. Arcad. T. 22. p. 109. Ulpia Charitine. CHĂRITIOSUS. Lin. 3. pro Amerimui scribe Amerimni. CHĂRITO. Lin. 2. pro Q. 1. scribe. 1. Q. * CHĂRITŪDO, inis, f. 3. idem ac charitas, seu caritas. Est cogn. R. Inscript. apud Fabrett. p. 5. n. 23. Cæcilia Charitudo. CHARMIDES 1. in fin. adde: V. RECHARMIDO. CHARON. In fin. adde: Charontis nomen Etrusce scriptum Charu et Charun, tum et figuram illius habes in Annal. dell'Institut. archeol. T. 6. p. 162. et 275. et in T. 2. de' Monum. ined. n. 5. et 9. V. ORCUS §. 1. CHARTĂ. 1. in fin. adde: Chartæ conficiendæ modum, ejusdemque commoda describit Cassiod. 11. Variar. 38. 5. in fin. adde: V. CORNELIANUS §. 4. et REGIUS §. 5. in Append. ¶ 5. lin. 3. pro Sedennytico lege Sebennytico. CHARTĀRIUS. 2. in fin. adde: Alia apud Orelli n. 4466. Vitalinus Felix negotiator Lugdunensis artis chartariæ. CHARYBDIS 2. in fin. adde: 2. Hinc Charybdis vocatur meretrix apud Horat. 1. Od. 27. 19. Quanta laboras in charybdi! et Sidon. 9. ep. 6. Domestica charybdis. CHELIDON. In fin. adde: 4. Est etiam nomen pueri apud Senec. ep. 87. ante med. Chelidon, unus ex Cleopatræ mollibus, patrimonium grande possedit. Item est cogn. R. Inscript. apud Grut. 1114. 3. Vibia Chelidon. CHĚLIDONIUS. ¶ 3. in fin. adde: Tertull. Pœnit. 12. Hirundo, si excæcaverit pullos, novit illos oculare rursus de sua chelidonia. Marcell. Empir. 8. §. 2. circa med. Chelidonia herba in hirundinum stercore nascitur. * CHILIARCHIS, idis, f. 3. xiiapxis, quæ princeps est ex millibus. Inscript. apud Maff. Mus. Ver. 128. 1. Ulpia Chiliarchis. CHIMÆRA. Lin. 8. post desinens adde: Hinc apud Durandi, Delle ant. città di Pedona etc. p. 109., habetur effigies lapidis cum inscriptione sepulcrali, in cujus extremitate conspicitur bellua, quæ ore est leonino, super dorsum habet monticulum ignivomum, et caudam, quæ in serpentem desinit. *CHIMERINUS, a, um, adject. xeμépevog, hiemalis. Vet. Kalend. Farnesian. apud Grut. 138. mense decembri. Hiemis initium, sive tropa chimerinæ. h. e. bruma. V. TROPA. CHIRIDOTĂ corrige CHIRIDOTĂ. CHIUS. 4. in fin. adde: 4. Chia absolute est podex pueri, ut marisca feminæ apud Martial. 12. 97. V. MARISCA §. 3. in Append. 8. in fin. adde: Alia apud Grut. 642. 9. Cæcilia C. L. Chia. * CHLEUASMUS, i, m. 2. xhevaoμos, a xheval, irrideo. Jul. Rufinian. de schem. dian. p. 52. Capper. Chleuasmus est ironiæ proxima figura, cum aliquos amara oratione non sine derisu insectamur ac lædimus. Ut (Virg. 12. Æn. 359.) En agros, et quam bello, Trojane, petisti, Hesperiam, metire jacens. Latine dicitur insectatio. Inter chleuasmum autem et ironiam hoc interest, quod ironia specie magnificationis illudit, et, dum laudat, irridet; at chleuasmus palam cum amara insultatione castigat. V. EPICERTOMESIS in Append. CHLORION. In fin. adde: V. VIREO, onis. * CHLORUS, a, um, adject. xwoos, viridis. Est cogn. R. ut Sex. Pompejus Chlorus apud Cic. 4. Verr. 8. * CHOA. In fin. adde: Huic simile dictum habes apud Senec. ep. 47. ante med. Servus in cubiculo vir, et in convivio puer est. CHERAS, ǎdis, f. 3. xopas, tumor, struma. Theod. Priscian. 1. 9. Choeradas, quas frequenter in collo, vel sub mento, vel sub ascellis nasci novimus, hac cura visitamus. * CHORŎGRYLLUS, i, m. 2. xocpópulos, genus muris majoris, qui in Palæstina, Ægypto, et Libya habitat, et mus jaculus nunc vocatur, Hebraice vero 1. Ejus mentio est apud Vulgat. interpr. Levit. 11. 5. Chorogryllus, qui ruminat, ungulamque non dividit, immundus est. Adde Deuter. 14. 7. De eodem ita Hieronym. ep. 106. n. 65. Sciendum autem, animal esse non majus hericio, habens similitudinem muris et ursi: unde iu Palæstina dpxTous dicitur, et magna est in istis regionibus hujus generis abundantia; semperque in cavernis petrarum, et terræ foveis habitare consueverunt. CHŎICUS. In fin. adde: Hieronym. 1. in Rufin. 32. Proclamantes, veterem Adam in lavacro totum mori, et novum cum Christo in baptismate suscitari: perire choicum, et nasci supercalestem. CHŌMĂ. In fin. adde: 2. Est etiam cogn. R. V. Inscript. in COMA S. 9. in Append. CHORĂ. Lin. 3. pro ducentesimæ corrige ducenarius. CHŎRĀGIUM. ¶2. lin. 2. post necessaria adde: V. POSTSCE NIUM. CHORDAPSUS. In fin, adde: V. Theod. Priscian. 4. 8. ad fin. CHORDILLĂ. V. CORDILLĂ. CHORŎGRĂPHĨĂ. In fin. adde: Chorographia porro inscribitur opus hexametris versibus exaratum P. Terentii Varronis Atacini, in quo non modo terrestres regiones, sed cælestes etiam descripsit, orbesque pariter siderum et planetarum. Ejus operis fragmenta collegit et illustravit Wernsdorf. in Poet. Lat, min. T. 5. p. 1402. et seqq. CHREMĂTIUM etc. Hæc omnia delenda sunt, vel potius corrigenda ex iis, quæ afferuntur in CREMATES. CHRENĒ. V. CRÊNE §. 2. in Append. * CHRESTĪNUS, a, um, adject. derivativum chresti. Est cogn. R. Inscript. apud Grut. 379. 7. Fufidii Amycus et Chrestina nutritores. CHRESTIO, onis, m. 3. diminut. chresti. Est cogn. R. Inscript. apud Marini Frat. Arv. p. 252. Q. Pescennius Chrestio. CHRESTUS. In fin. adde: Ideo autem Romani Chrestus pro Christus, et Chrestiani pro Christiani scribebant, quia vulgus Romæ Græcam litteram per i Latinam pronunciabat; ac propterea, cum nullum esset pronunciationis discrimen inter potos, un CHYLON ctus, et xonoros, utilis, Romani promiscue Christianos et Chrestianos vocitabant. * CHRISMATICUS, a, um, adject. prouatixos, ad chrisma pertinens. Not. Tir. p. 194. Chrisma, chrismaticus. CHRISTUS. In fin. adde: ¶ 2. Per Christum fuit olim apud veteres Christianos, ut etiamnum vulgo apud nostrates per Cristo, sacramenti genus, quod his verbis improbat Salvian. 4. Gub. D. 15. Pervulgatum hoc fere et apud nobiles, et apud ignobiles sacramentum est: Per Christum, quia hoc facio. et mox: Multi non otiosas tantummodo res et aniles, sed etiam scelera quædam se jurant per Christi nomen esse facturos. Hic enim loquendi usus est talibus: Per Christum, quia cædo illum, per Christum, quia occido illum. * CHROCĂLUS, a vel ē, um, adject. xcxados, qui pulcra est cute: a xos, cutis, et xaλos, pulcher. Est cogn. R. Inscript. apud Murat. 1569. 8. et Finestr. Syll. inscr. p. 282. Afrania L. L. Chrocale S. h. e. sibi, vel salve. Idem Finestres, qui lapidem vidit, scul ptum esse affirmat Crhocale, quod mendum quadratario expro. brat, eamque, quam supra attulimus, interpretationem hujus cognominis habet. V. CROCALE. CHROMĂ. In fin. adde: Capell. 9. p. 323. Chroma dicitur, quod hemitoniis componitur: sicut enim quod inter album nigrumque est, color dicitur; ita hoc chroma, quia inter utrumque est, nominatur. V. COLORABILIS in Append. CHROMĂTICE corrige CHROMATICĒ. In fin. adde: Capell. g. p. 315. Diesis secunda tritemoria nominatur, quoniam habet partem tertiam toni: itemque chromatice appellatur, quod chromaticum modulandi genus per ipsam finditur. CHRONICUS. In fin. adde: Hinc perpetua valetudo est, quam Itali nunc malattia cronica dicunt: V. VALETUDO §. 5. * CHROTTĂ, æ, f. 1. fidicula: Anglice crowd, quod a xporém, pulso. Venant. 7. carm. 8. 63. Romanusque lyra plaudat tibi, Barbarus harpa, Græcus Achilliaca, chrotta Britanna canat. * CHRYSATTICUS, a, um, adject. xpuodτTixos, vox composita a Xovads, aurum, et A'Trixos, Atticus. Ita vocatur genus aliquod vini arte elaborati, quod aureo erat colore, eoque præcipue utebantur Athenienses. Ejus mentio ex Græcis est apud Alex. Trallian. 1. 2. c. 2., in Gloss. Philox. et apud Ducang. Gloss. med. et inf. Græcit., tum ex Latinis apud Lactant. Plac. Gloss. ab A. Maio edit. in Class. auct. T. 3. p. 443., ubi perperam legitur: Crisatium, genus quoddam vini; in Edict. Dioclet., ac præcipue apud Coripp. Laud. Justin. 3. 100. Fusca dabant fulvo chrysattica vina metallo, Quæ natura parit liquidi non indiga mellis. CHRYSEIS. In fin. adde: 3. Est etiam cogn. R. Inscript. apud Murat. 1297. 11. L. Antistius Zosimus Antistiæ Chryseidi conjugi carissimæ. CHRYSERŌS. Lin. 1. post auri cupido adde: seu aureus amor. * CHRYSIUS, a, um, adject. xocetos, aureus. Est titulus unius ex comœdiis Cæcilii Statii. Gell. 7. 17. Quo significatu Cæcilius usus est in Chrysio. CHRYSŎGENES. In fin. adde : De L. Cornelio Chrysogono, Sullæ dictatoris liberto, ita Cic. Rosc. Amer. 43. Venio nunc ad illud nomen aureum Chrysogoni. Ubi hæc adnotat Ascon. Modo dicturus de potentia Chrysogoni, alludit Cicero de nomine ipsius. Solemus enim nomina ad voluptatem servis imponere, ut Smaragdum, Chrysogonum. * CHRYSŎLITHUS. In fin. adde: Gemma porro expresse legitur apud Venant. 8. carm. 8. 17. Sunt ibi chrysolithis fabricata palatia gemmis. Hic autem chrysolithis est adjective usurpatum. CHRYSŎLOGUS, a, um, adject. yougohoyos, aureum sermonem habens. Est nomen proprium pueri in Inscript. apud Fabrett. p. 362. n. 101. Nomine Grisologus (sic in lapide) amabilis, utque erat infans, Flebilis, et misere raptus ad inferias. CHRYSŎMALLUS. In fin. adde: Scribitur etiam Chrysomalus, nam et Græce paλos scribitur. Inscript. apud Orelli n. 4272. T. Cornelius Chrysomalus. * CHRYSŎPÆS, ædis, m. 3. xovcóñas, puer aureus: a xoucos, aurum, et nais, puer. Est nomen servile. Inscript. apud Maff. Mus. Ver. 113. 1. Ragonio L. F. Pap. Urinatio Chrysopas, Eutyches servi domino optimo. * CHRYSOVELLUS, a, um, adject. vox hybrida: a cucos, aurum, et vellus. Vet. Scholiast. ad Germanic. Arat. 223. Cum Theophane in ovem conversa Neptunus in arietem mutatus concubuit, ex qua aries chrysovellus natus. * CHYLON, i, n. 2. xoxo, succus. Pelagon. Veterin. 6. ante med. Adjungis simul gluten taurinum, et aceti agri (ita pro acri. V. ACER, acris §. 15. unde agro recentium Italorum) heminam dimidiam, et sic omnia simul tamdiu ferveant, ut chalon (scribe CĪBŌTIUM, ii, n. 2. xißtiov, arca reponendis vestibus apta. Isid. 20. Orig. 9. Cibutum (corrige cibotium) Græcum nomen est, quod nos arcam dicimus. * CĬCÂNÎĂ, æ, f. 1. eadem ac ciconia, vox per onomatopeiam ficta, a sono, quem edere solet rostro suo ciconia. V. CICONIA §. 1. in Append. CICCUM. Lin. 1. post you adde: xixxos. Lin. 8. post interduo adde: Hinc Auson. præf. edyll. 13. Neque Afranius nauci daret, neque ciccum suum Plautus offerret. CICONIA. Lin. 2. post pascitur adde: Isid. 12. Orig. 7. Ciconiæ vocatæ a sono, quo crepitant, quasi cicaniæ, quem sonum oris potius esse constat, quam vocis, quia eum quatiente rostro faciunt. Lin. 4. post rura lacerta adde: V. Pietaticultrix. Lin. 13. post mortem adde: Hinc Tertull, Pall. 5. ad fin. de gulosis. Taceo Nerones, et Apicios, et Rufos. CĂCUTĂ. ¶2. in fin. adde: ¶ 2.a Cicutam circa pubertatem testibus illitam, Venerem exstinguere narrat Plin. 25. 13. 95. Marcell. autem Empir. 33. ante med. docet, testibus nimie crescentibus cicuta radicem tritam, et cum ovi albo impositam mederi. CILICIARIUS. Lin. 2. pro Respecto scribe Respectio. CILITĀNUS corrige CILITĀNUS. CILO corrige CILO. 3. in fin. adde: 3. Quantitas prioris syllabæ in hac voce dignoscitur ex hac Inscript. apud Grut. 47. 10. Sume libens simulacra tuis quæ munera Cilo Aris Urbanus dedicat ipse sacris. Hinc in fragm. Inscript. Atestinæ, atque optimæ note in Ant. lap. del Mus. di Este p. 162. scribitur cILO. * CILUS, a, um, adject. videtur esse primitivum nomen, unde est derivativum cilo, et diminutivum cilunculus. Est autem nomen proprium servile, ut videtur, in Inscript. apud Murat. 1322. 5. P. Cervonius T. F. Marinus testamento fieri jussit sibi, et Cinciai Sex. F. Secundai uxori, Cilai concubinai. CIMELYARCHIUM corrige CiMELIARCHIUM. et mox κειμηλιάςχιον corrige κειμηλιαρχεῖον. CINEDUS. In fin. adde: 5. Item avis. Musa Compos. 7. Fel aviculæ, quæ cinædus appellatur. CINĂRĂ. ¶ 1. In fin, adde: 1. Est etiam nomen proprium puellæ ab Horat. adamatæ, qui 4. Od. 13. 22. Sed Cinara breves Annos fata dederunt. CINCINNULUS. In fin. adde: 2. Barpt. Borghesius in Dec. num. 14. oss. 3. probat, his cincinnulis a Varrone descriptis ornari caput Apollinis in nummis G. Pomponiæ apud Morell. Thes. num. Famil. Rom. tab. 1. n. V. VI. et tab. 2. n. I. II. III. et seqq. CINCTŌRĬUM. In fin. adde: At certior est auctoritas Venant. 8. carm. 7. 99. Cujus justitia est lumborum cingulum, et idem Ejus renis adest cinctoriumque fides. Hic vero animadvertas, velim, perperam a Venantio correptam fuisse syllabam antepænultimam in cinctorium. Adde, hic auctorem nostrum respexisse ad ea verba Vulgat. interpr. Isai. 11. 5. Fides cinctorium renum ejus. CINCTUS, us. ¶ 3. In fin. adde: Hoc item cinctu utebatur, qui alicujus novæ urbis moenia aratro circumsignabat. V. SUCCINCTUS §. 3. in Append. * CINESIS, is, f. 3. xivnois, ballo, motus, quo quis jactatur in saltatione. Capell. 9. p. 335. Tunc Harmonia, Jove assurgente, Divisque præambulis, cinesin modulata, in thalamum quoque virginis magna cunctorum voluptate pervenit. Sed præstat legere cœmesin, quam vocem vide suo loco in Append. * CINNĂ, , æ, m. I. cognomen Romanum, ut C. Helvius Cinna, poeta Catullo coævus, cujus ille meminit carm. 95. et 113. et Ovid. 2. Trist. 455. * CINĂRĂ. æ, f. 1. xvupa, instrumentum musicum Phoenicum, Syrorum et Hebræorum proprium, quod modo lyra, modo cithara interpretatur: ab Hebr. 1. Vulgat. interpr. 1. Machab. 4. 54. In canticis, et citharis, et cinyris, et in cymbalis. Adde 13. 51. 2. Est etiam cogn. R. Inscript. apud Murat. 1586. 9. Julia C. L. Cinura. Ita pro Cinyra. CIPPUS. 2. In fin. adde: Cippos vero quatuor defigi solitos fuisse in angulis terræ sepulcro alicui dedicatæ, apparet ex Inscript. apud Murat. 1271. 3. Loco empto, quo Tiburtini (scil. la pides) positi quatuor demonstrant. Alia apud Maff. 423. 8. L. Fabio L. F. Gal. Severo post mortem L. Postumius Silo cippos sua impensa IIII. dedit. CIRCELLUS. 1. in fin. adde: Vet. Scholiast. ad Juvenal. 6. 379. Fibulam dicit circellos, quos tragœdi sive comodi in penem habent, ut coitum non faciant, ne vocem perdant. CIRCENSIS. 1. In fin. adde: Circenses ludos luculenter describit Cassiod. 3. Variar. 51. CIRCES. 2. in fin. adde: ¶ 2. Est idem ac circuitus. Claud. Mar. Victor de Genesi 1. 60. seque æquore septo Nixa (lux) superfudit rebus, quas circite vasto Contegit æthereum, deducto hinc nomine, cælum. CIRCINUS. In fin. adde: Circini inventorem fuisse Dædalam narrat his verbis Ovid. 8. Met. 247. Primus et ex uno duo ferrea brachia nodo Vinxit, ut æquali spatio distantibus illis, Altera pars staret, pars altera duceret orbem. 2. Translate est idem ac circulus. Alcim. 4. 586. Integer emensum vertebat circinus annum, Quo felix claustrum spirantia cuncta tenebat. CIRCITOR. ¶ 1. in fin. adde: V. STATOR §. 5. 3. in fin. adde: In Marm. Taurinens. T. 2. p. 103. imago est equitis chlamydati, et hastam ad terram versus ferentis; sub eadem vero legitur: D. M. Aur. Marciani circitoris, qui vixit, etc. CIRCULARIS. In fin. adde: Cassiod. de arithmet. a med. Circularis numerus est, qui dum multiplicatus fuerit, a se inchoans ad se convertitur, ut verbi gratia quinquies quini, vicies quinque. Id. mox eundem numerum circulatum vocat. CIRCULATOR. In fin. adde: 3. Item videtur esse, qui in circulo cum aliis conversandi, vel convivandi causa sedet. Sidon. 1. ep. 11. Pæonius exarsit, atque ad adstantes circulatores, Injuriæ communis, inquit, jam reum inveni. CIRCULATUS. In fin. adde: Capell. 8. p. 292. Luna quibusdam velut cornibus circulata. h. e. circumdata. V. CIRCULARIS in Append. CIRCULUS. 2. post Vopisc. Tacit. 6. adde: Dii avertant principes pueros, quos ad consulatus etc. CIRCUMAGO. 5. in fin. adde: V. VERTIGO §. 2. ad fin. CIRCUMĂMICTUS. In fin. adde: Cassiod. 5. Hist. Eccl. 37. Sacram vestem Imp. Constantinus, ad honorem Hierosolymorum ecclesiæ, dederat Macario, illius civitatis pontifici, ut ea circumamictus ministerium sacri baptismatis adimpleret, quoniam erat auro sericoque contexta. Id. ibid. 45. Vidit stantem supra murum quemdam imperiali schemate circumamictum, et tam purpura, quam diademate resplendentem. Id. 6. ibid. 1. a med. Philosophantes circumamicti palliis. * CIRCUMCINGO, is, a. 3. circumdo. Inscript. apud Murat. 484. 3. Porticus etiam circumcingere, escolimbum a colo (corrige et colymbum a solo) constituit. V. SEMICINGO in Append. CIRCUMCLAUDO. In fin. adde: Inscript. apud Donat. 393. 13. Maceriam a fundamentis sua impensa circumclusit. *CIRCUMDATIO, onis, f. 3. circumpositio, nepieois. Vulgat. interpr. 1. Petr. 3. 3. Quarum (mulierum) non sit extrinsecus capillatura, aut circundatio auri, aut indumenti vestimentorum cultus. * CIRCUMGYRO, as, a. 1. girar d'intorno, circum volvo. Veget. Veterin. 1. 26. Totumque simul ungulæ solum in circuitu scalpelletur, et circumgyrabis, ut, etc. V. SCALPELLO. CIRCUMLĂTRO. 1. in fin. adde: Ammian. 22. 16. Immania frementem leonem putredulis vocibus canus catulus longius circumlatrans. CIRCUMPEDES. In fin. adde: Videtur autem circumpedes idem significare ac a pedibus seu ad pedes. V. PES §. 7. et 8. V. et ANTEPEDES, ubi ex Agrætii loco allato evincitur, junctim circumpedes scribendum esse. Hæc tamen vox aliter interpretanda est apud Vulgat. interpr. Eccli. 45. 10. Circumpedes, et femoralia, et humerale posuit ei. h. e. periscelides. * CIRCUMPORTO, as, a. 1. portare attorno, circumfero. Not. Tir. p. 11. Circumportat, transportat. * CIRCUMSŎCIUS, a, um, adject. qui circa est, et societatem cum proximis iniit. Sex. Aur. Victor Epit. 41. a med. Hannibalianus, Delmatii Cæsaris consanguineus, Armeniam nationesque circumsocias regendas habuit. CIRCUMSTRĚPO. Lin. 2. post strepitum facio adde: Manil. 1. 22. certa tum lege canentem Mundus et immenso vatem circumstrepit orbe. CIRCUMTECTUS. In fin. adde: Vulgat. interpr. Paul, ep. ad Hebr. 9. 4. Arca testamenti circumtecta ex omni parte auro. CIRCUMVALLO. In fin. adde: Circumvallans apud Jornand. Get. 53. Dinzio, filius Attilæ, veniens ad Bassianam Pannoniæ civitatem, eamque circumvallans, fiues ejus cœpit prædari. -36 * CISSENSIS CISSENSIS, e, adject. ad Cissam pertinens, Histriæ oppidum, nunc Punta Cisana appellatum. V. Inscript. in BAPHIUM §. 1. * CITATIO, onis, f. 3. citazione, imperium, vel signum vocale, quo ad belli munia milites citantur. Hygin. Gromat. p. 14 col. 2. ad fin. Milites non plus, quam tripertiti esse debent, nec longe ab alterutro, ut unam tesseram suo vocabulo citationis habeant. CĬTHĂRISTĂ. ¶ 2. in fin. adde: 2.a Etiam de quocunque poeta generatim usurpatur. Venant. 9. carm. 7. 9. Pindarus Grajus, meus inde Flaccus Sapphico metro, modulante plectro, Molliter pangens citharista, blando carmine lusit. CITO, onis, m. 3. nomen proprium canis in Inscript. apud Cavedoni, Marm. Moden. p. 115. V. CANIS §. 2.a in Append. CITOCACIUM corrige CITŎCĂCIUM. Lin. 1. post chæmelaa adde: quæ eo nomine vocatur, quia alvum concitat. CIVILIS. 7. in fin. adde: Capitolin. Pertin. 9. Civilem se salutantibus et interpellantibus semper exhibuit. CIVIS. 2. in fin. adde: Aur. Victor Cæsar. 13. sub fin. Ascito prius ad imperium Hadriano cive propinquoque. V. CONCIVIS. 3. Est etiam cogn. R. Inscript. apud Grut. 975. 5. M. Pompejus Civis. CIVITAS. ¶ 7. in fin. adde: Ulp. Dig. 47. 12. 3. §. 5. Si lex municipalis permittat in civitate sepeliri. * CIVIULITĀNUS, a, um, adject. ad Civiulum pertinens, municipium in Africa Byzacena, alias ignotum: nam ejus tantum mentio habetur in Inscript. mendosa apud Grut. 362. 1., emendata apud Fabrett. p. 364. n. XVII. Municipes municipii Elii Hadriani Aug. Civiulitani. Grut. loc. cit. habet Civilitani. * CLĂDÆUS, a, um, adject. ab inusit. xλadatos, ramosus. Est cogn. R. Inscript. apud Grut. 665. 1. Ælius Cladæus. CLADUS. Lin. 1. post m. 2. adde: xλados. CLĂGĂLOPES, is, f. 3. avis quædam, quæ et pygargus dicitur: videtur appellata a xa, clamo, unde aor. 2. exλayov, et aλwang, aquila, ita ut hoc nomine significetur aquila clamans. Vet. Scholiast. ad Juvenal. 11. 138. Sumine cum magno lepus atque aper, et pygargus: hæc habet: Pygargus, avis genus, clagalopes appellatur. V. CLANGA in Append. et PYGARGUS in Lexic. CLAM. Lin. 2. post celando adde: Hinc Ulp. Dig. 43. 24. 3. §. 7. Clam facere videri, Cassius scribit, eum, qui celavit adversarium, neque ei denunciavit. * CLANGĂ, æ, f. 1. genus aquila: a xhayyn, clangor. Plin. 10. 3. 3. Tertii generis (est aquila) morphnos, quam aliqui et clangam vocant. V. ČLANGALOPES in Append. CLANGO. 1. in fin. adde: ¶ 1.a Clangere est etiam oratorie eloqui, et opponitur to frigulire. V. Frontonis loc. cit. in FRIGUTIO §. 2. CLĂNIS. Lin. 2. post influens adde: Franc. Oriolius in Annal. dell'Institut. archeol. T. 6. p. 170. putat, hujusmodi nomen esse proprium linguæ Etrustee, in qua clan significat filium, canalem. CLARIFICATUS, a, um, particip. a clarifico, clarus factus. Cassiod. 8. Variar. 22. Tot laboribus, tot laudibus clarificato illustri viro Cypriano suggestum quoque patriciatus addidimus. CLARITAS.2. in fin. adde: Hanc claritatem Græci vocant depxata. Eadem ita indicatur a Senec. ep. 64. Hoc (collyrio) acuitur visus. 8. in fin. adde: 9. Claritas tua est titulus honoris, quo clarissimi viri appellabantur. Pelagon. Veterin. 14. Congruum est, ut de lumbis et de renibus apud claritatem tuam pauca dicamus. Acta Martyr. apud Ruinart. p. 266. Ex his unus ante conspectum claritatis tuæ adstat. V. CLARUS §. 6. in Lexic. et in Append. CLARUS. 6. lin. 4. post Dig. 49. 14. 18. adde: Plin. 10. ep. 51. Fuscus Salinator clarissimus vir. Id. 6. ep. 11. Fuscus Salinator clarissimus juvenis (ejus filius). Cassiod. 7. Variar. 38. Clarissimatus honorem regia tibi largitur auctoritas. Quapropter nihil jam obscurum agere patiaris, qui clarissimatus dignitate resplendes. Grande siquidem vitæ testimonium est, non tam clarum, quam clarissimum dici. * CLASSEUS, a, um, adject. ad classem pertinens. Cassiod. 5. Variar. 17. Obtulisti oculis nostris subito classeam silvam hominum, domos aquatiles, exercituales pedes, qui nullo labore deficiant, sed inconcussos homines ad destinata perducant; trireme vehiculum remorum tantum numerum prodens, sed hominum facies diligenter abscondens. * CLASSĬĀNUS, a, um, adject. ad classem pertinens. Tab. ænea, quæ pertinet ad ann, CV. a Chr. n., apud Cardinali, Dipl. imp. n. XII. p. 157. Ala classiana civium Romanorum. h. e. ex classiariis. CLASSIARIUS. 3. in fin. adde: 3a Item vela in amphithea tro classiarii ducebant. Lamprid. Commod. 15. Cum illi sæpe pugnanti, ut Deo, populus favisset, irrisum se credens, populum Ro a CLUSARIS manum a militibus classiariis, qui vela ducebant, in amphitheatro interimi præceperat. CLAVATUS. 1. in fin. adde: et LACULATUS et MAPPA §. 2. 2. In fin. adde: Cassiod. de anim. 9. a med. Cur triginta duobus dentibus gingivarum nostrarum ordo clavatus est? CLAUDIANIANUS, a, um, adject. ad Claudianum pertinens. Inscript. apud Grut. 582. 1. Ti. Claudio Ti. Aug. Lib. Arrio Claudianiano, etc. Hic autem hæc adnotat Orelli n. 2993. Ille ex testamento Claudiorum alicujus in potestatem Tiberii Imp. cum ante manumissionem pervenisset, Claudianianus nuncupatur, ut alibi Mæcenatianos, Germanicianos habes. CLAUDIANUS, a, um. ¶ 1. in fin. adde: Claudianæ columnæ apud Capitolin. Gord. III. 32. sunt ex eo marmore, quod ex conjectura Faustin. Corsi, Pietr. ant. p. 96. olim Jasense, nunc Romæ portasanta appellatur. 2. Claudianum SCtum fuit a Claudio Aug. relatum, quo mulieres ingenuæ hominibus servilis conditionis junctæ libertatem amittunt; de eodem mentio est apud Paul. Dig. 40. 13. 5. et apud Constantin. Aug. Cod. Theod. 8. 9. 1., tum et apud Tacit. 12. Ann. 53. * CLAUDILLUS, a, um, adject. diminut. Claudii, ut Junia Claudilla M. Junii Silani filia, et Caligula uxor apud Suet. Cal. 12. CLAUDIUS, a, um. 3. in fin. adde: Claudia aquæ luculentam habes descriptionem apud Cassiod. 7. Variar. 6. CLAVICULĂ. In fin. adde: 3. Ita etiam appellatur propugnaculum ante portam urbis in formam cave lunæ. Hygin. Gromat. p. 17. col. 2. Similiter clavicula circinatur ex linea interiori valli, et puncto mediæ portæ, adaperto circino ad cardinem portæ, ea media præter viam circinabis in eamdem lineam, quæ centro serviet. Item puncto manenti adjicies latitudinem et vallum, et iterum circinabis in eandem lineam, ut intrantes semper detecti sint, et advenientes in recto cursu excludantur; nomenque ab effectu clavicula trahit. a CLAVIS. ¶7. in fin. adde: ¶ 7. Translate est sententia, quæ epigramma aliquod claudit, motto, detto arguto. Front. Laud. fumi sub init. Ut novissimos in epigrammatis versus habere oportet aliquid luminis, sententia clavi aliqua vel fibula terminanda est. CLAUSTRĀLIS, e, adject. ad claustrum pertinens. Cassiod. 11. Variar. 14. Quæ (urbs Comum) licet munimen claustrale probetur esse provinciæ, etc. * CLAUSTRUM. Lin. 2. post xλetoτpov adde: et Dorice xλaicτpov. CLAUSŪRĀ. Lin. 1. post f. 1. adde: fermaglio, id quod claudit. Inscript. apud Murat. 159. 1. In collo quadribaccium margaritis N. XXXVI., zmaragdis N. XVIII., in clusuris duo. V. QUADRĪBACCIUM. 2. Est etiam castrum, præsertim etc. CLAVUS. 2. in fin. adde: Hinc exantlare clavum apud Pacuv. loc. cit. in EXANTLO §. 1. * CLEONȚĂ, æ, f. 1. xλsovia, herba eadem ac helenium. Theod. Priscian. 4. 1. Item semen cleoniæ: nascitur autem in locis humidis, et similis est sinapi. næ. CLEOPATRANUS. Lin. 2. pro Cleopatrani corrige CleopatraLin. 3. pro qui corrige quæ. In fin. adde: V. UNIO S. 4. CLIBÄNICIUS. Lin. 3. pro κλιβανίτις corrige κλιβανίτης. In fin. adde: Latine etiam testicius et testuacius. * CLINĒ, es, f. 1. xxiv, seggiolone, lectus, sella. Inscript. apud Orelli n. 1892. In H. D. D. (h. e. honorem domus divinæ) Soli Serapi cum sua cline Destrinia Justa Dextrinii Justi filia Agripp. D. D. (h. e. Agrippinensium decurionum decreto). CLINŎPĂLE. In fin. adde: 2 Hinc dvaxλvoran dicitur infamis illa palæstra puerorum pathicorum, cum ii conquiniscunt ad stuprum patiendum, ut puellæ ad idem resupinantur. Martial. 14. 201. cujus lemma est Palæstrita. Non amo, qui vincit, sed qui succumbere novit, Et didicit melius την ανακλινοπάλην. CLŎĀCĀLIS. In fin. adde: Id. 1. ep. 5. de Ravennæ situ. Cloacalis puls fossarum discursu lintrium ventilata. CLŎDĬĀNUS. 2. in fin. adde: 2.a Clodianus etiam pertinet ad D. Clodium Albinum Aug., qui ann. a Chr. n. CXCVII. a Septimio Severo prælio victus et occisus est prope Lugdunum. Capitolin. Albin. 12. Hinc apparet, quanta severitate factionem vel Pescennianam, vel Clodianam vindicaverit. CLODICO. In fin. adde: V. CLAUDICO §. 3. et CLAUDUS §. 4. CLODIUS.¶ 6. lin. 3. Tulit idem P. Clodius. Hæc ita corrigenda ex Cavedoni Append. al Sagg. num. p. 3o. Eam potius tulit C Claudius Centho, qui consul fuit ann. U. C. DXIV., quem memorat Cic. Brut. 18. et 1. Tusc. 1. * CLUENTIĀNUS, a, um, adject. ad A. Cluentium Avitum pertinens. Cic. Cluent. 44. Nec ullo argumento Cluentianæ pecuniæ crimen tenebitur. CLŪSĀRIS. ¶ 1. in fin. adde: Inscript. opt. notæ apud Fabrett. CLUSINUS p. 239. n. 658. Aqua clusaris. h. e. quæ fluendo viam claudit, et aditum prohibet. CLUSINUS. In fin. adde: Clusini veteres et Clusini novi memorantur apud Plin. 3. 5. 8., de quibus vide in FABRATERNUS §. 2. et 3. CLUVIANUS. In fin. adde: 2. Cluvianum absolute, scil. prædium, ad M. Cluvium pertinens, et cujus heres fuerat Cicero, memorat hic 16. Att. 10. et 11. CLÝMĚNUS. In fin. adde: 3. Est etiam cogn. R. Inscript. apud Grut. 1116. 9. C. Aspanius Clymenus. CLYPEUS. 7. in fin. adde: Clypeata imaginis figuram habes apud Visc. Iconogr. Rom. tab. 12. C. n. 5. et Iconogr. Gr. T. 1. tab. 4. 6. et 31. CLYTÆMNESTRĂ. In fin. adde: V. OMNIS §. 23. CNĪDĒ. In fin. adde: 2. Est etiam nomen proprium servile. V. Inscript. in LECTRIX. CŎĂCERVATIO. Lin. 2. post copia adde: Isid. 15. Orig. 16. Agger est media viæ eminentia, coaggeratis lapidibus strata, ab aggere, id est coacervatione, dicta, quam historici viam milita rem dicunt. 2. Translate etc. CŎACERVO. In fin. adde: 3. Particip. Coacervans apud Cassiod. 7. Hist. Ecel. 15. Qui parvo tempore multam sibi militiam coacervans. Coacervandus apud Mamertin. jun. Gratiar, act. 20. Studium pecuniæ coacervandæ. CŎĂCESCO. In fin. adde: 2. Translate. V. Cic. loc. cit. in TRANSFUSIO §. 3. COACTUS, a, um. In fin. adde: 10. Superlat. Coactissimus apud Capell. 2. p. 35. Nisi hæc, quibus plenum pectus geris, coactissima egestione vomueris, forasque effuderis. COADJUTOR. In fin. adde: Alia tamen opt. notæ legitur apud Orelli n. 3427. Pro Sal. Augg. Marti Conser. P. El. Rufinus. coadjutor Off. Rat. (h. e. officii rationalium) vovit Cornic. Præf. Ka str. Leg. XIII. G. V. L. P. (h. e. geminæ valentis libens posuit). CŎÆTERNUS. Lin. ult. pro Philos. pros. 6. corrige Philos. 5. pros. 6. CŎAMBULO. In fin. adde: Numquid si quisquam dicat: Ambulat ille, et ille coambulat; aut loquitur ille, et ille colloquitur; nonne et colloquentem loqui, et coambulantem ambulare significat? COAPOSTOLUS, i, m. 2. qui simul cum alio apostolus est. Cassiod. Complex. ad 2. Petr. 10. Laudat fratrem et coapostolum suum. scil. Paulum. * * CŎARGŪTIO, onis, f. 3. dimostrazione, actus coarguendi. Hieronym. ep. 41. n. 4. Hæc sunt, quæ coargutione non indigent: perfidiam eorum exposuisse, superasse est. * COARMĀTUS, a, um, particip. a coarmo, simul armatus. Cassiod. 7. Hist. Eccl. 46. ad fin. Hi rabie coarmati blasphemiæ. * CŎARMO, as, avi, atum, a. 1. simul armo. Cassiod. 5. Hist. Eccl. 45. Ille sacratissimus homo orationibus milites coarmavit, et alios urbis habitatores. Id. 7. ibid. 40. a med. Semetipsos patrum rationibus coarmantes. *COBOGENNĀTES, ium, m. pl. 3. incolæ vici cujusdam in agro Mediolanensi. Inscript. apud Maff. Mus. Ver. 369. 5. Quod si juvenæ non fecerint, restituere debebunt vicanis Cobogennatibus. *COCCINĀTUS, a, um, adject. vestito di scarlatto, coccineis vestibus indutus. Suet. Domit. 4. Puerulus coccinatus. Martial. 1. 97. Qui coccinatos non putat viros esse. Adde 5. 35. COCCINEUS. In fin. adde: Tertull. Cult. fem. 10. Coccineæ oves. V. AERINUS. *COCCYGIĂ, æ, f. 1. xoxxuysa, herbæ genus, quæ Rhos Cotinus L. vocatur a botanicis. Plin. 13. 22. 41. Similis (adrachne) et coccygia folio, magnitudine minor. Proprietatem habet fructum amittendi lanugine, pappum vocant, quod nulli arborum evenit. De eadem ita Theophr. 3. Hist. pl. 16., quam ipse κοκκυγίαν vocat: ἴδιον δὲ ἔχει καὶ τὸ ἐκπαπποῦσθαι τὸν καρπόν. h. e. fructum in pappos abire. COCCÝMĚLUM. In fin. adde: Rem hactenus dubiam confirmat locus Isid. 17. Orig. 7. n. 10. Coccymela, quam Latini ob colorem prunum vocant, alii a multitudine enixi fructus nixam appellant. Cujus generis damascena melior, a Damasco oppido, unde prius asportata est, dicta. CŎCHLEĂ. ¶ 7. in fin. adde: Hæc et fenestra Punicana dicitur. V. FENESTRA §. 1. ad fin. COCHLEAR. In fin. adde: V. LIGULA §. 7. COCHLEATUS. In fin. adde: Cassiod. de anim. 9. ante med. Concavæ et cochleatæ aures. CŎCLES. Lin. 3. post docent adde: V. LUSCINUS. COCOLŎBIS. Lin. 1. post f. 3. adde: cresta di gallo vulgo vocant Itali. COCTILICIUS. notione. 2. lin. pænult. pro ex notione corrige ea COCTIO. Lin. 1. ante més adde cottura. In fin. adde: Cassiod. 7. Variar. 17. Coctio calcis. COCTŪRĂ. Lin. 1. post f. 1. adde: cottura. COCTUS. Lin. 7. post ex coclis lateribus factus adde: Sidon. carm. 9. 20. Non coctam Babylona personabo. COCYTIUS. In fin. adde: Prudent. 1. advers. Symmach. 91. Cocytia leti jura. CODETĂ. Lin. 2. post Festus adde: scil. equiseti. * CŌDĒTĀNUS, a, um, adject. ad Codetam pertinens. Sex. Aur. Victor in Reg. XIV. et Notit. utr. imper. Campus Codetanus. CŎDĬCILLĀRIUS. In fin. adde: ¶ 2. Codicillarius, ii, absolute, est is, qui a codicillis dicitur in Inscript. allata in EGATHEUS. V. Kellermann. ad Vigil. Rom. laterc. p. 17., ubi ex pluribus inscriptionibus ibidem citatis probat legendum codicillarius tribuni. * CŎDĬCŬLUS, i, m. 2. idem ac codicillus. V. Eugenii Tolet. loc. cit. in SEMUS. * CŎÊLECTUS, a, um, adject. simul electus. Vulgat. interpr. 1. Petr. 5. 13. Salutat vos ecclesia, quæ in Babylone coelecta. *CŒMĒSIS, is, f. 3. xoiunos, dormitio, seu cantus somnum inducens. Capell. 9. p. 335. Harmonia comesin modulata, in thalamum quoque virginis magna cunctorum voluptate pervenit. h. e. cantum dormitioni inducendæ aptum modulata, quem Græci xaτaxountexov dicunt: opponitur autem egersimo, hoc est e somno excitanti, cujusmodi carmen canebatur summo mane, quo novi conjuges e somno lectoque excitabantur. V. locum Scholiast. Theocriti in not. Grotii ad p. 2. Capellæ. Alii perperam leg. cinesin. CENA. Lin. S. post TEMPESTIVUS §. 4. adde: et SCENSAS. *CONACULATUS et Cœniculatus, a, um, adject. qui coenaculum habet. Hinc domus cœniculata, quæ summum cœnaculum habet, legitur apud Marin. Papir. dipl. n. CXXIII. §. 2. et n. III. p. 356. col. 2. Hæ autem papyri pertinent ad ann. a Chr. *COEPISCOPATUS, us, m. 4. dignitas coepiscopi. Augustin. ep. 31. Majorem mihi coepiscopatus sarcinam imponeret. CŒRĀRĚ. Lin. 1. pro lilium corrige ædilium. In fin. adde: V. Inscript. in DUUMVIR §. 6., et IDEM §. 14. et 15. et MURUS §. 1. * CŎFĚĂ, æ, f. 1. cuffia, capitis tegmen: est a xdpos, Ionice xopos, levis, quod a xow, cavo, etenim cavum etiam leve est. Venant. Vit. S. Radeg. 13. Camisias, manicas, cofeas, fibulas, cuncta auro, sancto tradit altari. CŌGĬTĀMEN. Lin. 1. pro Tertull. corrige Novatian. COGNATIO. 2. in fin. adde: Lux propinquorum vocatur a Martial. 9. 56. Luce propinquorum, qua plurima mittitur ales, Dum Stellæ turdos, dum tibi, Flacce, paro. V. Val. Max. 2. 1. 8. * COGNOMINĀTIM, adverb. per derivationem eorumdem nominum. Priscian. de declin. nom. p. 1301. Putsch. Et quæ (nomina) cognominatim ex his prolatis fixa sunt, ut hic magistratus, hujus magistratus. COGNOMINATIO. In fin. adde: Cassiod. Complex. 2. Petr. 1. Simon nomen est proprium, Petrus cognominatio ejus. * COGNOSCIBILITER, adverb. dvahoyos, proporzionatamente, juxta cognitionem. Vulgat. interpr. Sapient. 13. 5. A magnitudine enim speciei et creaturæ cognoscibiliter poterit creator horum videri. COGNOSCO. 8. in fin. adde: V. COGNITUS §. 3., NOTITIA §. 3. et SCIO §. 10. CŎHORS. In fin. adde: Eckhel. D. N. V. T. 6, p. 53 ani |