Зображення сторінки
PDF
ePub

Promachus sanguineiventris (Missouri), rubriceps (Washington); W. H. Ashmead, a. a. O., S. 653.

Rhogas Harrisinae (Jacksonville, Florida, aus H. americana), pubescens (Wisconsin) S. 632, Geometrae (Missouri), Platypterygis (aus Pl. sp.), simillimus (New Hampshire) S. 633, Nolophanae (Missouri, aus N. malana), Cerurae (Napa C., Kalif., aus C. sp.) S. 634; W. H. Ashmead, a. a. O.

Rhysipolis carinatus (Texas), Orchesiae (Grand Ledge, Michig., aus 0. castanea); W. H. Ashmead, a. a. O., S. 625.

Rhyssalus atriceps (aus Cacoecia rosaceana), similis (?), Loxot(a)eniae (Lafayette, Indiana, aus L. Clemsiana) S. 628, (?) Selandriae (wahrscheinlich aus S. Cerasi), (?) trilineatus (aus Coleoph. caryaefoliella) S. 629, Oseinidis (Washington, aus Osc, sp. auf Plantago major), carinatus (Missouri) S. 630; W. H. Ashmead, a. a. O.

Schizoprymnus americanus (Texas; der Sigalphus Texanus Cress. gehört ebenfalls in diese Gattung); W. H. Ashmead, a. a. O., S. 636.

Spathius Sequoiae (Alameda C., Kalif., aus Käferlarve aus Sequoia); W. H. Ashmead, a. a. O., S. 625.

Synaldis ulmicola (St. Louis); W. H. Ashmead, a. a. O., S. 651.
Trioxys Rhagii (Ridgewood, New Jersey); W. H. Ashmead, a. a. O., S. 670.
Vipio coloradensis (Custer County); W. H. Ashmead, a. a. O., S. 611.
Wesmaelia Rileyi (?); W. H. Ashmead, a. a. O., S. 641.

Zele terminalis (Missouri); W. H. Ashmead a. a. O., S. 652.

Evaniadae. A. Schletterer, dem wir in den letzten Jahren Abhandlungen über die Gattungen Gasteryption und Evania zu verdanken hatten, bearbeitet die Hymenopteren-Gruppe der Evaniiden monographisch; Ann. K. K. Naturh. Hofmus. IV, S. 107-180, 289-338, 373-546, Taf. VI, VII, XIX-XXII. Von der Familie wird folgende Diagnose gegeben; Antennae 13 – 14 art.; palp. max. art. 6, lab, art. 4. Ocelli in triangulum dispositi. Pronotum brevissimum, supra mesonoto plus minus obtectum. Metanotum abbreviatum. Ped. post, valde elongati, tib. 4. post. postice calcaratae. Segmentum medium pergrande et plerumque reticulato-rugosum. Abdomen evidenter petiolatum et terebra variae longitudinis instructum; petiolus segmento mediano supra prope metanotum insertus. Al. ant. stigma et cellula radialis permagna; cellulae cub. 1-3, discoïdales 1-2, basales 3, submedialis externa 1, at imprimis in Evania innervatio plus minus obsoleta; alae post. innervatio distincta.

In dem vorliegenden Theile werden die Gattungen Evania (29 n. A.), Gasteryption (41 n. A.) und Aulacus (11 n. A.) behandelt. Bei den Gattungen wird nach der Diagnose eine ausführlichere Beschreibung, Schilderung der Lebensweise, geographische Verbreitung, Bestimmungstabelle der Arten gegeben. Die Gattung Evania zählt 83 Arten, die, soweit bekannt ist, in Blattiden schmarotzen. Die Imagines werden gelegentlich an Pflanzen, häufiger an Hauswänden und auf Schiffen gefunden. So erklärt sich auch, dass die an Blattiden reichste Region, die neotropische, auch die meisten Evania-Arten (47) aufweist. Gasteryption zählt 120 bekannte Arten, die mit Vorliebe an alterskranken Baumstämmen, abbröckelnden Lehmmauern, Strohdächern, Zäunen und sandigen Abhängen und auf Blüthen in der Nähe solcher Lokalitäten sich aufhalten, in denen Bienen, Wespen und Grabwespen ihre Nester anlegen, in welchen letzteren die Larven der Gasteryptien schmarotzen. Von der Lebensweise der Gattung Aulacus

ist wenig bekannt; doch kann Referent berichten, dass er bei den Reblausuntersuchungen im Ahrthal eine Art (Patrati?) nicht selten (auch ♂) auf Blüthen einer Umbellifere (Torilis silvestris) fand, die in schlecht gepflegten Weinbergen nicht selten ist; wahrscheinlich schmarotzt dieser Aulacus in Insektenlarven, die in Weinbergpfählen leben.

Aulacus magnificus (Ceylon) S. 509 Taf. XXII Fig. 131, rubidus (Queensland) S. 510 Fig. 132, cordatus (Rockhampton) S. 514 Fig. 135, pediculatus (Brasilien) S. 518 Fig. 136, fusiger (ibid.) S. 519 Fig. 137, capitalis (Chili) S. 520 Fig. 138, Kohli (Cayenne) S 525, bicornutus (Teffé, Amaz.) S. 529 Fig. 142, ambiguus (Brasilien) S. 530 Fig. 143, maculatus (Amazonenstrom) S. 531 Fig. 144, concolor (Brasilien) S. 533 Fig. 145; A. Schletterer, a. a. O.

Evania pusilla (Addak, Goldküste) S. 146, dolichopus (Ceylon) S. 151 Taf. VI, Fig. 14, brachystylus (ibid.) S. 152 Fig. 15, impressa (Philippinen, Freundschafts-, Pelew- und Fidschi-I.) S. 153 Fig. 16, verrucosa (Bohol) S. 155 Fig. 17, mediana (Neu - Britannien) S. 157 Fig. 18, erythrocnemis (Neu-Britannien) S. 158 Taf. VII Fig. 19, Magrettii (Celebes) S. 160, longigena (Sydney) S. 163 Fig. 21, angulata (ibid.) S. 167, scabra (Australien) S. 168 Fig. 23, Mülleri (Australien; NeuBritannien) S. 170 Fig. 24, humerata (Adelaide) S. 173 Fig. 26, lucida (Australien) S. 175 Fig. 27, flagellata (Cordova, Mexiko) S. 290, ferruginescens (Arragua, Venezuela) S. 294 Fig. 31, gemina (Bogota) S. 296 Fig. 32, areolata (Brasilien; Columbien) S. 298 Fig. 33, signata (Bogota) S. 300 Fig. 34, robusta (Orizaba, Mexiko) S. 304, calcarata (Brasilien; Columbien) S. 306 Fig. 35, carinulata (Georgetown, Guyana) S. 307 Fig. 36, dispersa (Bogota) S. 309 Fig 37, tarsalis (Bogota) S. 312 Fig. 38b, polita (Südamerika) S. 313 Fig. 38a, nana (Brasilien) S. 316 Fig. 40, albata (Bogota) S. 320 Fig. 42, basalis (ibid) S. 322 Fig. 43, stimulata (Kuba) S. 335 Fig. 51; A. Schletterer a. a. O. E. macrostylus und flavescens werden zu E. Gredleri gezogen, letztere als Var., S. 318; der Name von E. dorsalis Cameron (Biol. Centr. - Amer.) wird wegen der gleichnamigen Westwood'schen Art durch E. Cameroni ersetzt; S. 320.

Gasteryption dolichoderum (Rhodus) S. 404 Taf. XIX Fig. 5, paternum (Tirol; Schweiz) S. 406 Fig. 61, foveolatum (Schweiz; Italien) S. 410 Fig. 63, lugubre (Wallis) S. 412, obscurum (Tessin) S. 419 Fig. 68, nigrescens (Wallis; Ungarn; Toskana) S. 420 Fig. 69, sabulosum (Oberinnthal) S. 423 Fig. 71, Kriechbaumeri (Kroatien; Uri; Graubündten) S. 426 Fig. 74, exsectum (Kap) S. 428 Fig. 76, occipitale (Senegal) S. 429 Fig. 77, punctulatum (Kap) S. 431 Fig. 79, glabratum (ibid.) S. 432 Fig. 80, marginatum (Port Elisabeth) S. 433 Fig. 81, genale (Rockhampton) S. 436 Taf. XX Fig. 84, oculare (Sidney) S. 437 Fig. 85, tenellum (Queensland) S. 437 Fig. 86, valvulare (Sidney) S. 438 Fig. 87, spinigerum (Queensland; Südaustralien) S. 441 Fig. 98, Dewitzi (Australien) S. 442 Fig. 91, coriaceum (Viktoria; Sidney) S. 443 Fig. 92, dolichocephalus (Südaustralien) S. 445 Fig. 94, simillimum (Schwanenfluss) S. 448 Fig. 98, leucopus (Australien) S. 450 Fig. 100, aequale (Ostaustralien) S. 455 Taf. XXI Fig 104, inerme (Ostaustralien) S. 457 Fig. 106, humerale (Südaustralien) S. 459 Fig. 108, fallax (Queensland) S. 461 Fig. 109, crassiceps (Südaustralien) S. 462 Fig. 110, macronyx (Australien) S. 463 Fig. 111, antennale (Australien) S. 464 Fig. 112, plicatum (Sidney) S. 466 Fig. 113, pedunculatum (Neu-Seeland) S. 466 Fig. 114, infumatum (S. João de Rey, Bras.) S. 468 Fig. 115, zapotecum (Mexiko; Brasilien) S. 471 Fig. 116, macroderum (ibid.) S. 473 Fig. 118, albitarse (Brasilien) S. 475 Fig. 119, sartor (Bogota)

S. 476 Fig. 120, chaeturum (Brasilien) S. 477 Taf. XXII Fig. 121, septentrionale (Britisch-Kolumbien) S. 480 Fig. 122, pensile (Saskatschewan) S. 483 Fig. 124, egregium (Nordamerika) S. 486 Fig. 126; A. Schletterer, a. a. O.

Aug. Schletter gibt eine Monographie der Hymenopterengattung Stephanus Jur.; Berlin. Entom. Zeitschr., 1889, S. 71-160, Taf. I. Bezüglich der systematischen Stellung diesser Gattung äussert sich der Verfasser nicht in positivem Sinne. Zu den Evaniaden darf sie nach ihm nicht gestellt werden; entweder ist sie zu den Ichneumoniden zu rechnen, oder in die besondere Familie Stephanidae, die aber dann nicht auch Monomachus enthalten darf. Von der Lebensweise ist wenig bekannt u. das wenige von Schletterer nicht ganz richtig wieder gegeben, wenn er z. B. bei St. serrator (coronatus Jur.) nach Jurine sagt: in trockenem Holz; bei Jurine heisst es supra lignum exsiccatum, und es sei hier an des Referenten von Leydig (Verhandl. d. naturh. Ver. d. preuss. Rheinl. u. Westf, 1881, S. 129) mitgetheilte Beobachtung erinnert, wonach ein Weibchen seinen Legebohrer tief in einen Weinbergpfahl eingesenkt hatte, so dass es ihn nicht rasch herausziehen und leicht gefangen werden konnte. Dass diese Art also in im Holz lebenden Insekten schmarotzt, ist als erwiesen anzusehen. Die Gattung ist mit 42 bekannten Arten über die Erde verbreitet; 4 derselben gehören der paläarktischen, 14 der australisch-orientalischen Doppelregion, 17 der neotropischen, 3 der antarktischen und 4 der äthiopischen Region an. Synonym mit dieser Gattung sind Foenatopus Smith, Bothriocerus Sichel und Megischus Brulle. Folgende Arten sind als neu bezeichnet: St. gigas (Schiras) S. 96 Fig. 3, pachylomerus (Gabun) S. 98 Fig. 13, insignis (Südafrika) S. 100 Fig. 2, 4, 10, unicolor (Mindanao) S. 104 Fig. 11, sulcifrons (Mindanao) S. 110 Fig. 12, lacteipennis (Borneo) S. 119 Fig. 17, leucodontus (Sarawak) S. 121 Fig. 18, pallescens (Philippinen) S. 129 Fig. 5, 19, macrurus (Surinam) S. 128 Fig. 22, (diversus =furcatus Brul. nec Lep. & Serv.), marginalis (Bahia) S. 133 Fig. 24, Andinus (Kolumbien) S. 138 Fig. 27, collarifer (Tefe; Surinam) S. 141 Fig. 28, 29, tener (Obidos, Amazon.) S. 142 Fig. 30, vadosus (Manaos, Bras.) S. 146 Fig. 32, limpidipennis (Massanary, Bras.) S. 147 Fig. 33, Wüstneii (Massanary) S. 149, Sickmanni (Georgien) S. 152 Fig. 34, tibiator (Aden) S. 293.

Stenophasmus iridescens (Cap York; Sidney) S. 203 Taf. VII, acrogaster (Amazonenstr.) S. 205 Fig. 6, 7, oncophorus (Kap) S. 207 derselbe, ebenda.

Pelecinidae.

Fig. 3, 5,
Fig. 2, 8;

Monomachus variegatus (Brasilien) S. 214, megacephalus (ibid.) S. 220, curycephalus (ibid.) S. 221, glaberrimus (ibid.) S. 223, pallescens (Bogota) S. 224; A. Schletterer, Berlin. Entom. Zeitschr., 1889.

Megalyridae. Megalyra melanoptera (Südwest-Austral.); A. Schletterer, Berlin. Entom. Zeitschr., 1889, S. 246.

Proctotrypidae. Betyla (n. g. Belytin., Miotae affine, sed apterum) fulva (Greymouth, Neu-Seeland); P. Cameron, Mem. a. Proc. Manchester lit. a. phil. soc. (4. Ser.), Vol. II, S. 13.

Malvina (n. g. Belytin,, metathorace spinoso ut in Oxylabide Frst., sed antennis 13-art.) punctata (Greymouth, Neu-Seeland); P. Cameron, Mem. a. Proc. Manchester lit. a. phil. soc., (4 Ser.), II, S. 13.

Aphelopus melaleucus Dalm, in Typhlocyba rosae s. oben S. 7.

Epyris brevipennis (Gibraltar); P. Cameron, Mem. a. Proc. Manchester lit. a. phil. soc. (4. Ser.) Vol. II, S. 11.

[ocr errors]

=

[ocr errors]

K. v. Dalla Torre beeilt sich,,,zur Wahrung der Priorität“ die Umtaufe einiger Arten, die gleichen Namen führen, vorzunehmen: Diapria apicalis Walk. (non Say) Walkeri; longicornis Motsch. (non Thoms.) Motschulskyi, nigricornis Motsch. (non Thoms.) taprobanicus; Cosmocoma elegans How. (non Först.) = Howardi; Ceraphron tenuicornis Thoms. (non Calliceras tenuicornis Thoms.) ultimus; flavipes Thoms. (non Zett.) Thomsoni: Belyta affinis Zett. Zetterstedti; Sitzgsb. naturw. - mediz. Ver. Innsbruck, XVIII,

(non Nees)

S. XXXIII f.

=

=

Chalcididae. Hoplopsis (n. g. Comydi Mayr affine) Mayri (Mte. di Renda); T. de Stefani, Il Natural. Siciliano, VIII, S. 141.

T. de Stefani erhielt die bis dahin in Sicilien für selten gehaltene Chalcis Dalmanni Thoms. in grosser Menge aus den Maden der Sarcophaga carnaria, die er zu diesem Zwecke züchtete; Il Natural. Siciliano, IX, S. 11 f. Coccophagus Californicus (K., aus Icerya Purchasi); L. O. Howard, Insect life, I, S. 269 Fig. 65.

Encyrtus dubius (Kalifornien; aus Icerya Purchasi); L. O. Howard, Insect life. I, S. 270, Fig. 66.

Eurytoma Oleariae (in Gallen von Ol. furfuracea auf Neu-Seeland); W. M. Maskell, Trans. New-Zealand Institute, XXI, S. 255 Pl. XI.

Hadronotus rugosus (Parasit der muthmasslichen Eier von Dysdercus suturellus); L. O. Howard, Insect life, I, S. 241 f., Fig. 53.

Heydenia excellens (Niederösterreich, aus Brutgängen des Myelophilus minor Htg.); F. A. Wachtl, Wien. Entom. Zeitg., 1889, S. 89.

Chr. Aurivillius fand die Larven von Melittobia Audouini Westw. als Ektoparasiten an den Larven und Puppen von Odynerus bifasciatus; Oefv. K. Vetensk. Akad. Förh., 1888, S. 610.

Smicra gracilis (Theresopolis, Brasil.); W. F. Kirby, Ann. a. Mag. Nat. Hist. (6), IV, S. 143.

Tetramelia (?) meridionalis (Theresopolis); W. F. Kirby, Ann. a. Mag. Nat. Hist. (6), IV, S. 144.

Thoron opacus (Kalifornien; aus Icerya Purchasi); L. O. Howard, Insect life, I, S. 269 mit Fig. 64.

Chrysididae. A. Mocsáry verfasste eine Monographia Chrysididarum orbis terrarum universi; Budapest, 1889, 4o, S. V—XV, 1—643; 2 Taff. — In der Einleitung wird die Literatur der Chrysididen aufgezählt und einer summarischen Würdigung unterzogen; hierauf folgt die Diagnose der Familie, Schilderung ihrer Lebensweise, systematische Stellung. Eine ausführlichere Beschreibung der Körpertheile schliesst sich zumeist an Dahlbom an; die der männlichen Begattungsorgane ist Radoszkowsky entlehnt. Als Unterfamilien werden unterschieden die Amiseginae (aus der nur unvollkommen bekannten Gattung Amisega Cam., wahrscheinlich einer Mittelform zwischen Chacididen u. Chrysididen bestehend), Cleptina e (Cleptes, Heterocoelia), Allocoelinae (Allocoelia n.nom. für Anthracias Klug), Ellampinae (Ellampus), Holopy ginae (Holopyga, Hedychrum), Chrysidinae (Spintharis, Chrysogona, Pleurocera, Stilbum, Chrysis), Parnopinae (Parnopes). Als sicher unterschiedene Arten werden in dieser Monographie 733 behandelt, während die der überhaupt vorhandenen auf 1000 geschätzt wird; von jenen 733 sind 257 hier zum ersten Mal beschrieben. Von der Lebensweise der Chrysididen ist bekannt, dass sie ihre Eier in die

[ocr errors]

Nester von Grabwespen, Wespen und Bienen legen, in denen sie als Einmiether
leben; Cleptes legt ihre Eier nach Art der Ichneumoniden in Larven der Blatt-
wespengattung Nematus.

Derselbe stellt einen Catalogus Chrysididarum Europae et con-
finium zusammen; Termész. Füzet., XII, S. 57–71.

Medina zählt 7 spanische Arten auf; Act. Soc. Españ. Hist. Natural,
XVIII, S. 61.

H. Tournier bringt Description d'Hyménoptères nouv. app. à la
fam. des Chrysides; Societ. Entomol., III, S. 153, 161 f, 169, 185; IV, S. 1,
15, 23.

Révision des amures copulatrias des mâles de la tribe des
Chrysides, par... Radoszkowski, Hor. Soc. Ent. Ross., XXIII, S. 3—40,
Pl. I-VI, mit Holzschn. im Text. Nach der Genitalbewaffnung würden die
abweichenden Cleptiden von den Chrysididen zu trennen sein.

Aufzählung der von Mlokosewitz im Kaukasus gesammelten Arten;
derselbe, ebenda, S. 37 f.

E. Frey-Gessner gibt einige Berichtigungen zu seiner Bearbeitung der
Schweizer Arten; Mitth. Schweiz. Entom. Gesellsch., VIII, S. 146-148, 156 – 162;
vgl. dies. Ber. für 1887, S. 149.

A. L. Clément wurde wiederholt von Chrysiden gestochen; Bull. Soc.
Entom. France, 1889, S. CLI; vgl. ebenda S. CLXXVIII und CXC.

Chrysis (Holochrysis) tenella (Kaukasus) S. 197, Australiaca (Austr.) S. 201,
Azteca (Mexiko), S. 209, unita (ibid.) S. 211, Kuthyi (Ungarn) S. 212, chalcophana
(Kaukasus) S. 213, Caffra (Kaffrarien) S. 214, Andréi (Brasilien) S. 215, Krüperi
(Parnass) S. 216, Humboldti var. minor S. 223, var. minuta S. 224. (Sarepta),
gratiosa n. sp. (Algier) S. 225, Destefanii (= candens Buyss. nec. Germ.) S. 229,
Circe (Kaukasus) S. 230, Hiendlmayri (Spanien) S. 236, cyaniventris (Algier)
S. 238, Ottomana (Malatia), Erigone (Kaukasus) S. 239, cyanocoelia (Tiflis) S. 249,
albitarsis (Algier) S. 252, pyrocoelia (Kaukasus; Kleinasien) S. 255, Graja
(Griechenland), Rhodia (Rhodus) S. 258, auropicta (Griechenland) S. 264, fili-
formis (Südungarn; Fiume) S. 266, Lydiae (Brussa), Smyrnensis (S.) S. 268, pur-
purascens (Oran) S. 272, dichroa var. minor S. 274, Kohli n. sp. (Griechenland)
S. 275, lepida (Kaukasus) S. 278, porphyrea (Griechenland) S. 284, (Gonochrysis)
trisinuata (Taschkend) S. 288, Wüstneii (Syrien) S. 295, Daphnis (Sizilien)
S. 298, consanguinea (Sizilien; Algier) S. 299, melanophris (Algier) S. 303, Trans-
caspica S. 306, (Monochrysis) Taschenbergi (Argentin.) S. 316, diacantha (Kau-
kasus) S. 318, (Trichrysis) fraterna (Cap) S. 322, Buyssoni (= pellucida Buyss.
nec Radoszk.) S. 323, Singalensis (Ceylon) S. 324, triacantha (Sumatra) S. 325,
trigona (Celebes) S. 327, Luzonica (L.) S. 328, aliena (Blumenau) S. 332, gibbosa
(Mexiko) S. 334, Amazonica (A.) S. 337, Ritsemae (Surinam) S. 338, (Tetrachrysis)
Tolteca (Mexiko) S. 341, propingua! (Orizaba; Blumenau) S. 343, imbecilla
(Blumenau) S. 344, Taurica (Krim) S. 345, indigotea var. Daghestanica (D.)
S. 347, Guineensis (G.) S. 352, aurolimbata (Aschanti) S. 353, longiyena (Cap)
S. 357, Zuluana (Kaffrarien) S. 358, Sibylla (ibid.) S. 359, litoralis (Delagoa Bay)
S. 360, areata (Madagaskar) S, 361, Aethiopica (= dubia Radoszk. nec. Cress.)
S. 362, angularis (Aegypten), albipilis (ibid.) S. 366, fulvicornis (Taschkend)
S. 373, gracilenta (Hongkong) S. 375, Annamensis (A.) S. 377, Hecate (Java)
S. 378, simulaus (Südaustralien) S. 380, Novarae (Sydney) S. 381, Aaroni (=

« НазадПродовжити »