Зображення сторінки
PDF
ePub

1

Plin. 1. 2. c. 25. Juvenal. fat. 10. 2 verf. 179. & Gell. l. 17. c. 21.
Quo pertinet & illud Silii l. 14. v, 282. Et Salaminiacis quantam,
Eoifque tropæis, &c.
SALAMINIUS, a, um, Exxauívios, ad Salaminam pertinens. Cic.
Σαλαμένιος
Tufcul. 1. c. 46. Salaminii tropæi memoria. Nep. in Themift. c. 6.
Salaminia victoria. V. vocem præced. Horat. l. 1. od. 15. v. 23.
Teucer Salaminius. Juftin. 1. 2. c. 12. Salaminii freti anguftia. Ta-
cit. 3. Ann. cap. 62. in fin. Salaminius Jupiter. h. e. a Salaminiis
Cypri cultus. Plin. l. 5. c. 31. Salaminia infulæ. h. e. contra Sa
laminam Cypri fitæ. The Salaminii Qrum Salaminæ incolæ .
Cic. pro Arch. c. 8. fub fin. Plin. l. 7. c. 56. fub fin.
SALAMIS, inis, & Salamina, æ, f. Coluri, Exhauis, infula & urbs
in finu Saronico contra Eleufina, Eginæ proxima: ita dicta a Sala-
mine Afopi filia. In ea regnavit Telamon Ajacis & Teucri pater.
Prima pofitio Græca eft: eaque in obliquis cafibus utuntur Cic. 1.
de Offic. c. 18. ad fin. Plin. l. 7. c. 16. fub fin. Horat. Lucan. Senec.
Trag. &c. In recto Salamis eft apud Plin. l. 4. c. 12. ante med. &
lib. 5. c. 31. Pomp. Mel. 1. 2. c. 7. Ovid. 14. Met. v. 759. Manil.
1. 5. v. 50. Altera pofitio eft Latina. Cic. 1. Tufcul. c. 46. Ante
enim Salaminam ipfam Neptunus obruet, quam Salaminii tropai
memoriam. Al. leg. Salamina, alii Salaminem. Juftin. l. 2. c. 7.
De proprietate Salamina infulæ dimicatum fuerat. T Alia eft
Salamis in Cypro, in ora ejus orientali, condita a Teucro Tela-
monis filio qui quod reverfus a bello Trojano ultus non fuiffet
Ajacis inimicos, & præcipue Ulyffem, a quo ille victus in peti-
tione armorum Achillis præ dolore fibi manus intulerat a patre
non receptus in Cyprum navigavit, cognominemque patriæ fuæ
novam Salamina conftituit. Vellej. initio I. 1. Horat. I. i. od. 7. a
verf. 21. Plin. l. 5. c. 31.
SALAPIANUS. V. Salapitanus.
SALAPINUS, a, um, ad Salapiam pertinens, urbem Apuliæ Daunia
ad oftia Aufidi fluvii. Lucan. 1. 5. v. 377. Salapina palus. Adde
Plin. l. 3. c. 11. a med. & Vitruv. fub fin. c. 4. l. 1.
The Sala-
pini, orum ejus incolæ. Cic. Agrar. 2. c. 27. Vitruv, ibid.
SALAPITANUS, a, um, Salapinus. Liv. 1. 27. c. 28. Senfere Sala-
pitani fraudem. Prifcian. 1. 2. fub fin. Quæ apud Græcos a nomi-
nibus urbium derivata, in Ts definunt, apud Latinos in tanus ple-
rumque efferuntur, ut Νεαπολίτης Neapolitanus, Τριπολίτης Tripod
litanus. Similiter a Caralibus Caralitanus, á Salapia Salapitanus,
a Gadibus Gaditanus, &c. Al. tamen apud Liv. leg. Salapianus.

adeo neceffarium elementum eft, ut tranfierit intelle&tus ad volupta-
zes animi quoque. nam ita fales appellantur: omnifque vita lepos,
& fumma hilaritas, laborumque requies non alio magis vocabulo
conftat. Afran. apud Prifcian. 1. s. pag. 659. Putfch. Quidquid lo-
quitur, fal merum eft, Plin. l. 3. p. 21. de Martiali, Erat homo
ingeniofus, acutus, acer, & qui plurimum in fcribendo & falis ha-
beret, & fellis. Cic. de clar. Orat. c. 34. P. Scipio omnes fale face-
tiifque fuperabat. Id. 2. de Orat. cap. 23. ad fin. Cæfar inufitatum
quidem noftris oratoribus leporem quemdam & falem eft confecutus.
Id. Attic. 1. 1. ep. 13. Litteræ humanitatis fparfæ fale. Id. 5. Tu
fcul. 19. In quo mihi videtur fuiffe fpecimen humanitatis, falis,
fuavitatis, leporis. Plin. l. 35. c. 10. fub fin. Plurimæ argutia fa-
cetiffimi falis. Id. I. 18. c. 26. fub fin. Petulantia fales. Senec. de
vita beata, c, penult. circa med. Tota illa comicorum poetarum ma-
nus in me venenatos fales fuos effudit. Ovid. fub fin. 1. 2. Trift.
Candidus a falibus fuffufis felle refugi: Nulla venenato littera mix-
ta joco eft. Horat. 1. 2. ep. 2. v. 6o. Bioneis fermonibus & fale
nigro delectari. b. e. mordaci dicacitate. Cic. 2. de nat. Deor. c. 29.
Salem iftum in irridendis nobis nolite confumere. Horat. l. 1. fat.
10. v. 3. Lucilius fale multo Urbem defricuit. Id. in ar. Poet. v.
269. At noftri proavi Plautinos & numeros, & Laudavere fales: ni-
mium patienter utrumque. T Item fapientia, calliditas
men. Terent. Eun. 3. 1. 9. Labore alieno magnam partam gloriam
verbis fæpe in fe tranfmovet, qui habet falem: quod eft in te
quod ad totam fententiam refertur, ut & Servius docet ad Æn. 1.
V.39. ¶ Item venuftas, elegantia, decor, etiam in rebus cor-
poreis. Nep. in Attic. c. 13. Ipfum tectum antiquitus conftitutum
plus falis, quam fumptus habebat. più di buon gufto, che, &c. Ca-
sull. carm. 85. in Lesb. & Quint. v. 3. nulla venuftas Nulla in
tam magno eft corpore mica falis.
T Item naturalis acrimonia,
& ficcitas ariditas ex qua fames & fitis oritur. Plin. l. 10. c. 72.
Nullum interit fame, aut fiti venenatum. nam neque calor his, ne-
que fanguis, neque fudor , que aviditatem naturali fale augent
Olim fale, lis, n. dictum eft. Varr. apud Non. c. 3. n. 197. Sa-
le fordidum. Enn. apud Prifcian. l. 5. pag. 659. Putfch. Coeruleum
fpumat fale conferta rate pulfum . Salis in dat. plur. dixit
Fabianus apud Charif. I. 1. pag. 82. Putfch. Hærefcunt infufis fa-
ollis co-
Ai: ab xs, fal, & xxxß, olla, cacabus. Apic. l. 4. c. 1.
SALACIA, 2, f. AugITPITA, Napnis, dea maris, & aquæ: a falum.SALAPITTA, æ, f. guanciata, fchiaffo, fanoux, alapa. Arnob. 1. 7.

[ocr errors]
[ocr errors]

lis. SALACACCABIA orum, 1. αλακακκάβια

cibi

acu

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

Auguftin. 1. 7. de Civ. Dei, cap. 22. ex Varrone. Venilia unda eft, quæ ad litus venit: Salacia, quæ in falum redit. Feftus: Salaciam dicebant deam aquæ, quam putabant falum ciere, hoc eft mare movere. Quidam apud Servium ad En. 10. v. 76. putant eandem effe cum Venilia uxore Neptuni Ipfe ad lib. 1. Georg. v. 31. fcribit Salaciam dici a Cicerone in Timao ipfam Tethyn & ad I. Æn. v. 724. ipfam Venerem fic vocari e mari ortam & meretricum deam. Cic. de Univerf. c. 11. Ut Oceanum Salaciamque Cæli fatu Terræque conceptu generatos editofque memoremus : ex his Phorcyn, Saturnum, & Opem, &c. In libris facerdotum populi R. apud Gell. I. 13. c. 22. Luam Saturni, Salaciam Neptuni, Horam Quirini, &c. Adde Varron. 1. 4. de L. L. c. 10. poft med. Auguftin. 1. 4. de Civ. Dei, c. 10. & Apul. I. 4. Metam. & in Apolog. T Hoc vocabulo, inquit Feft. poeta pro aqua ufi funt. Pacuvius: Hinc fævitiam Salacia fugimus, lætique munere vefcimur Cereris. SALACITAS, atis, f. libidine, pruritus in Venerem. Plin. l. 10. c. 36. Columbæ & turtures octonis annis vivunt contra pafferi minimum vitæ, cui falacitas par. & cap. 59. Corrumpitur falacitate fecunditas. Adde lib. 9. c. 17.

SALACON, onis, m. adxur. Hefycbio, & Suidae is dicitur, qui totidem fere litteris da vocatur, ideft fuperbus, arrogans, glo

yu

[ocr errors]
[ocr errors]

pag. 239. Delectantur dii ftupidorum capitibus rafis, falapittarum
fonitu atque plaufu, factis & dictis turpibus, facinorum ingentium
rubore. b. e. alapis hiftrionum, quibus os præbebant ad rifum mo-
vendum. quod difcimus ex Martiale 1. 5. epigr. 62. O quam dignus
eras alapis, Mariane, Latini: Te fucceffurum credo ego Panniculo.
&lib. 2. epigr. 72. Os tibi præcifum, quantum non ipfe Latinus
Vilia Panniculi percutit ora fono. Tertull. de Spectac. c. 23. Place-
bit & ille, qui faciem fuam contumeliis alaparum fic objicit, qua-
fi de præcepto Domini ludat. Adde Juvenal. Sat. 8. v. 192. TER
qui leg. falpita.
SALAPUTIUM, ii, n. falax mentula ; a falax & putus, h. e. mórên,
vel odio, extrito s. Sic per jocum dicitur homo brevis ftaturæ:
quemadmodum puriffimum penem vocabat Horatium, & lepidiffimum
homuncionem Auguftus, ut Auctor_vite Horatii narrat. Catull.
carm. 53. de Licis. Calvo. Dii magni, falaputium difertum! Senec,
1. 3. controvers. 19. a med. de eod. Calvo. Imponi fe fupra cippum
juffit ( erat enim parvulus ftatura: propter quod etiam Catullus in
hendecafyllabis vocat illum falaputium difertum. ) & juravit, &c.
Multas viri docti varias lectiones in hac voce commenti funt fa-
lopygium, folopygium, falicippiuni, falapittium, folopachium, &c.
quibus immorari fingulis, tædium eft.

[ocr errors]
[ocr errors]

riofus, jactabundus Quidam derivant a quodam viro nomine Sala-SALAR, aris, m. genus pifcis, de quo Aufon. in Mofell. v. 88. Pur-
cone, qui cum pauper effet, fe divitem fimulabat. Cic. I. 7. Fam.
ep. 14. Cognofti meam caufam, & iftius falaconis iniquitatem. Le-
gitur a quibufdam etiam lib. 16. ep. 18. fed is locus valde incer-
tus eft.

SALAMANDRA, æ, f. falamandra, œœœuxvdpx σαλαμανδρα

[ocr errors]

animal lacerti figu ra, ftellatum, nunquam, nifi magnis imbribus, proveniens, & ferenitate deficiens. Huic tantus rigor, ut ignem tactu reftinguat, non alio modo, quam glacies. Ejufdem fanie, quæ lactea ore vomitur, quacumque parte corporis humani contacta, toti defluunt pili: idque quod conta&tum eft, colorem in vitiliginem mutat. Nihil ex fe gignit. Inter omnia venenata ejus fcelus maximum eft. Cetera enim fingulos feriunt falamandra populos pariter necare improvidos poteft. nam fi arbori irrepfit, omnia poma inficit veneno & eos, qui ederint, necat frigida vi, nihil aconito diftans. Quin imo fi contacto ab ea ligno vel pede crufta panis incoquatur, idem veneficium eft: vel fi in puteum cadat. Tamen talis ac tanti veneni a quibufdam animalium, ut fubus manditur. Hæc ex Plin. l. 10. c. 67. 68. & lib. 29. c. 4. ante med. Inter venena enumeratur etiam a Martiano Dig. lib. 48. tit. 8. leg. 3. Quod vero tradit Plin. de pilorum defluvio, confirmatur illo Martial. I. 2. epigr. 66. Hoc caput) falamandra notet vel fæva novacula nudet, &c. & Pe Bron. in Satyr. c. 107. extr. Quæ falamandra fupercilia tua excuffit ? cui deo crinem vovifti & Seren. Sammon. c. 8. v, 107. Seu falamandra potens, nullifque obnoxia flammis, Eximium capitis tactu dejecit honorem.

[ocr errors][ocr errors]

SA LÁMINIĂCUS, a um ad Salaminam pertinens, Salaminius, Ex-
Axxos. Lucan. l. 5. v. 108. dedit ille minas impellere belli
Ut Salaminiacum meminit mare. b. e. in quo Themistocles claffem
Xerfis devicit, ut eft apud Nepot, in Themift. c. 4. Justin. 1. 2. 6, 12.

[ocr errors]

pureifque Salar ftellatus corpora guttis. verf. 118. Teque inter
fpecies geminas, neutrumque & utrumque Qui necdum Salmo
nec jam Salar, ambiguufque Amborum medio Fario, intercepte fub
ZVO Sidon. 1. 2. epift. 2. a med. Ut no&urnis per lacum excurfi-
bus rapaciffimi falares in confanguineas agantur infidias.
SALARIANUS, a, um Plin. l. 15. c. 23. laudat Salarianam cafta-
neam, ut puram & planam. Fortaffe nomen habet a Salaria via
qua ex Sabinis Romam afferebatur .
SALARIARIUS, ii m. cui falarium folvitur. Ulpian. Dig. lib. 17.
tit. 1. leg. 10. a med. Nifi fi falariarius fuit &c. Al. leg. fala-
SALARIUS, a um di fale, anadus, ad fal pertinens
Liv. l. 29.

[merged small][ocr errors][ocr errors][ocr errors][merged small][ocr errors]

¶ Salaria via Roma in Sabinos ferebat: ita dia, quod illa fal
ad eos portari convenerat: quæ funt verba Plin. l. 31. c. 7. V. Sal.
Feftus: Salaria via incipit a porta, quæ nunc collina a colle Qui-
rinali dicitur. Salaria autem propterea appellabatur, quod impe-
tratum fuerat, ut ea liceret a mari in Sabinos falem portari. Liv.
1. 7. c. 9. Galli ad tertium lapidem Salaria via trans pontem Anie-
nis caftra habuere. Martial, 1. 4. epigr. 64. v. 18. Illic Flaminiæ
Salariæque Geftator patet, effedo tacente. Adde Cic. 3. de nat. Deor.
c. 5. Salarius, ii, qui falfamenta vendit, pizzicagnolo, Ta-
Pixons. Martial. I. 4. epigr. 87. ad libr. fuum. ad falariorum
Curras fcrinia protinus licebit, Inverfa pueris arande charta. Ad-
de lib. 1. epigr. 42. T Salarium, ii, modopopia, twor, sti-
pendium, merces, annona, provvifione, ftipendio, falario, mercede:
proprie eft annona falis, quæ olim dabatur militibus. Plin. l. 31.
c. 7. a med. Sal honoribus etiam, militiæque interponitur, falariis
inde dictis, magna apud antiquos auctoritate, Id. 1. 34. 6. 3. Nes

pu

[ocr errors][ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

pudet Tribunorum militarium falariis candelabrum emere. b. e. tanti emere, quantum falarii nomine in annum dari folet Tribuno mil. Juvenal. fat. 3. v. 132. alter enim, quantum in legione Tribuni Accipiunt donat Calvinæ, vel Catiena. ¶ Inde tradu&tum ad fignificandam quamlibet erogationem, annonam, aut mercedem, in quacumque fpecie. Sueton. in Ner. c. 10. Senatorum nobiliffimo cuique, fed a re familiari deftituto, annua falaria, & quibufdam quingena conftituit. Senec. ep. 97. Dati judicibus nummi funt: & quod hac pactione turpius eft, fupra infuper matronarum falarii loco exa&ta funt. Tacit. in Agric. c. 42. Salarium proconfulari folitum offerri, Agricolæ Domitianus non dedit. Martial. I. 3. epigr. 7. Regis fuperbi fportula recefferunt. Nihil ftropharum eft: jam falarium dandum est. h. e. cœna recta. Sueton. in Tiber. c. 46. Pecuniæ parcus ac tenax comites expeditionum nunquam falario cibariis tantum fuftentavit. Eumen. de restaur. schol. c. 11. Salarium me liberaliffimi Principes in fexcenis millibus nummum accipere jufferunt. Scævola Dig. lib. 44. tit. & leg. ult. Salarium alicui conftituere. Id. lib. 34. tit. 1. leg. 16. Salaria medicó præftare. Ulpian. lib. 50. tit. 9. leg. 4. alicui decernere. Id. l. 2. tit. 15. leg. 8. poft med. Salarium annuum cuipiam, vel ufumfructum relinquere. SALAX, acis, luffuriofo, dopodioids, propenfus in Venerem, turpi libidine pruriens, cupidus, incontinens. Videtur effe a fale, quia humore falfo incitatur libido: unde Venus orta mari dicitur: vel a falio, oxiuw. Ovid. 4. Faft. v. 771. Sitque falax aries: couceptaque femina conjux Reddat: & in ftabulo multa fit agna meo. Varr. R. R. c. 9. Salaces galli. Colum. l. 7. c. 9. Suum quam falaciffimos oportet effe mares. Lactant. de Opific. Dei, cap. 14. a med. Salaciora animalia plus jecoris habuiffent. Per metonymiam de iis dicitur, que turpem libidinem provocant. Ovid. de remed. Amor. v. 799. Nec minus erucas aptum vitare falaces. Martial. I. 3. epigr. 75. falaces bulbi. Apud eund. I. 10. epigr. 48. & Ovid. 1. 2. de ar. om. v. 422. herba falax eft eruca, quam ftimulandæ Veneri aptiffimam effe, docet Plin. l. 19. c. 8. a med. & lib. 20. cap. 13. SALE, is, n. V. Sal in fine.

SALEBRA, æ, f. Jaffi, o altro, che rende la firada difficile, supnya, locus afper, & tranfitu difficilis, fcrupi, fpinæ, & hujufmodi, quibus via difficilis eft: a falio, quia falire neceffe eft evadere volenti. Adhibetur fere in plurali num. Propert. l. 3. el. 14. v. 15. Luna miniftrat equis: demonftrant aftra falebras. Horat. l. 1. ep. 17. v. 52. Qui queritur falebras, & acerbum frigus, & imbres. Colum. l. 9. c. 8. Si neceffe habuerimus longinquis itineribus apes advehere, curabimus, ne falebris follicitentur. Martial, l. 9. epigr. 58. Nec quæ Flaminiam fecant falebræ. T Translate Val. Max. 1. 9. c. 12. n. 6. extern. Urbanitatem dicti crebro anhelitu cachinnorum profequutus, fenile guttur falebris fpiritus prægravavit. Id. 1. 6. c. 9. n. 5. extern. Semel dumtaxat vultum mutavit perquam brevi triftitiæ falebra fuccuffum. TSæpe refertur ad orationem. Cic. in Orat. c. 12. fub fin. Herodotus fine ullis falebris, quafi fedatus amnis fluit: Thucydides incitatior fertur. Id. 2. de Fin. c. 10. Hic fi definire, vel dividere didiciffet; fi loquendi vim, fi denique confuetudinem verborum teneret , nunquam in tantas falebras incidiffet. lib. 5. c. 28. ante med. Proclivius currit oratio: veuit ad extremum hæret in falebra. cupit enim dicere &c. Martial. l. 11. epigr. 91. Carmina nulla probas, molli quæ limite curSed quæ per falebras, altaque faxa cadunt. SALEBRATIM, adverb. V. dictionem feq.

runt

[ocr errors]
[ocr errors]

SALEBRĀTUS, a, um, falebris plenus, falebrofus. Sidon. 1. 2. ep. 2. a med. Fluvius falebratis faxorum obicibus affractus, fpumofo canefcit impulfu. Al. leg. falebratim. h. e. quafi per falebras. SALEBRITAS, atis, f. iter falebrofum, viæ difficultas. Apul. I. 6. Metam. Saxum immani magnitudine procerum, & inacceffa falebritate lubricum..

λος,

[ocr errors]

m.

SALEBROSUS, a, um, faffofo, difficile da camminare, afpro, ανώμα TDXs, lapidofus, fcrupofus, falebris plenus, afper, difficilis. Apul. I. 8. Metam. Sed & faxa gerebat, quæ falebrofa femita largiter fubminiftrabat. lib. 7. Mihi furfures apponebat incretos ac fordidos, multoque lapide falebrofos. T Translate Quintil. I. 11. c. 2. poft med. Inde interruptus actionis impetus, & refiftens ac falebrofa oratio, & qui dicit, edifcenti fimilis. b. e. quibufdam veluti falebris remorans impetum actoris, ut falebræ retardant progreffum ambulantis. Martial. I. 11. epigr. 3. Lectores tetrici falebrofum edifcite Saneram. b. e. difficilem, afperum, & in cujus lectione fæpius refiftendum fit. Sidon. in epift. præfixa carm. 14. Omiffa epithalamii teneritudine, per afperrimas philofophiæ, & falebrofiffimas regulas ftylum traxi. SALENTINI, orum Σαλεντίνοι Italiæ in Meffapia, nunc prov. , pop. Hydruntina, inter Apenninum montem, & finum Tarentinum. Alteram enim occupabant Calabri, inter Apenninum, & oftium maris Adriatici. A plerifque tamen tota provincia comprehenditur fub Salentinis & aliter Meffapia dicta fuit. Orti funt a Cretenfibus & Illyricis, qui focietate cum Locrenfibus inita, iis in locis confederunt. Ita vocati funt a Salentino promont. in extremis ejus peninfulæ finibus fito: vel, ut ait Feftus, a falo fortaffis quod pæne circunquaque mari ambiantur, tenui tantum ifthmo continenti nexi. SALENTINUS, a ad Salentinos pertinens. Virg. Æn. 3. v. 400. , um, Et Salentinos obfedit milite campos. Sil. 1. 8. v. 576. Salentinæ cohortes. Salentinum promontorium, Plin. l. 3. c. 23. & Salluft. apud Servium ad loc. Virg. cit. Capo di S. Maria. T Scribitur & Sallentinus, ut in Faft. Conful. apud Gruter. pag. 296. & 297. col. 2. quod improbari non debet.

[ocr errors]
[ocr errors]

an

SALERNITANUS, a, um, ad Salernum pertinens, Plin. l. 13. c, 3.

.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors][ocr errors]

extr. Valer. Max. 1. 6. c. 8. n. 5. L. Plotium profcriptum.a Triumviris in Salernitana latebra unguenti odore proditum conftat. Eft autem Salernum, olim locus præfidii & caftrorum Romanis, in ora maris Tyrrheni, ut ex Plin. l. 3. c. 5. Liv. l. 32. c. 29. colligitur poftea oppidum & colonia deducta anno U. C. DLVIII. ut eft apud Liv. 1. 34. c. 45. & Vellej. l. 1. c. 15. agro colonis divifo, qui Campanorum fuerat. Lucan. I. 2. v. 425. radenfque Salerni culta Siler. Adde Horat. l. 1. epift. 15. v. I. SALGAMA, orum, n. robe in composta, canyaux, quæcumque conditanea ad vi&tum in vafis fervantur interdum ficca fæpe cum liquamine, & jure, ut mala, pyra, fici, uva, rapæ, &c. Colum. 1. 12. c. 4. Poft hoc præceptum locum, & vafa idonea falgamis præ› parari jubent. Id. l. 10. v. 117. Tempore non alio vili quoque falgama merce, Capparis, & triftes inulæ, ferulæque minores Plantantur. Id. l. 12. c. 9. Sæpe fuffundere jus debebit, nec pati fitire falgama. Adde cap. 4: a med. SALGAMARIUS, ii, m. dλuder's, qui falgama vendit, vel conficit. Colum. l. 12. c. 54. Deinde ficut confueverunt falgamarii, decuffatim ferramento lunato incidito. Salgamarius infcriptus fuit liber cujufdam C. Matii, in quo de falgamis condiendis agebatur. Id. ibid. c. 44. SALIARIS, re, ad Salios pertinens. Horat. l. 2. ep. 1. v. 86. Saliare Numæ carmen laudare . b. e. quod Numa Saliis canendum propofuit in movendis ancilibus, prifcis & ignotis verbis refertum. Unde Quintil. l. 1. c. 6. ad fin. ( al. cap. 11.) Et Saliorum carmina vix facerdotibus fuis fatis intelle&ta. Macrob. l. 3. Saturn. c. ult. circa med. Saliaria facra. Senec. ep. 15. Curfus, & cum aliquo pondere manus motæ, & faltus, vel ille, qui corpus in altum levat, vel ille ut ita dicam, faliaris, aut ut contumeliofius dicam, fullonius. ¶ Saliares epule, lautæ & opiparæ, quales erant Saliorum. Feft. in Salios. Saon Saliare genus faltandi inftituit: a quo appellati Salii: quibus per omnes dies, ubicumque manent, quia ample ponuntur cœnæ, fiquæ aliæ magna funt, Saiiares appellantur. Horat. l. I. od. 37. v.2. nunc Saliaribus Ornare pulvinar deorum Tempus erat dapibus fodales. Cic. Attic. I. 5. ep. 9. Cum epulati effemus Saliarem in modum. Al. aliter leg. Apul. I. 4. Metam. Saliares fe cœnaffe cœnas crederet. SALIATUS, us, m. officium, feu dignitas Saliorum. Capitolin. in Marc. Antonin. Philof. c. 4. In Saliatu omen accepit imperii. SALICASTRUM, i, n. unεdos dyeix, genus labrufcæ in falictis nafcens. Plin. l. 23. c. 1. Eft labrufce fimilis, fed in falitis nafcens, ideo diftinguitur nomine, cum eofdem ufus habeat, & falicaftrum vocatur. SALICTARIUS, ii, m. qui falictum curat, & ex eo materiam falignam viti pedanda jugandæque parat. Cato de R. R. c. 11. ubi funt qui lectionem mutant. Lupus falitarius apud Plin. l. 21. c. 15. herba eft de fponte nafcentibus, & in cibis ufum habentibus verius tamen oblectamentum, quam cibus. Officinæ inquit Harduin. lupulum paffim vocant, & Galli du Houblon, nos brufcandolo: & in falitis ac fepibus povenit.

"

SALICTETUM, i, n. idem quod fali&tum. Ulpian. Dig. lib. 47. tit. 7. leg. 3. Idem de faliteto dicendum eft. Alii leg. falicto, ut eft apud Haloandr. Sed Torrentin. habet faliteto.

:

SALICTUM, ti, n. falceto, falicale, Tv, locus falicibus confitus, & ipfi falices: fyncope a falicetum. Cato R. R. c. 1. fub fin. Vinea eft prima fecundo loco hortus irriguus, tertio falitum, quarto oletum, quinto pratum, &c. Cic. Agrar. 2. c. 14. a med. Acce det eo mons Gaurus, accedent falita ad Minturnas, &c. Plaut. Aulul. 4. 6. 9. Lucus crebro falito oppletus. Liv. I. 29. c. 17. Cum forte inter falita innata ripis laterent hoftes. Virg. 2. Georg. v. 13. glauca canentia fronde falieta, Ovid. Met. 11. v. 363. Jun&ta palus huic eft denfis obfeffa falitis. Colum. l. 10. v. 332. Glauca falica. Enn. apud Ciceron. 1. 1. de Divin. c. 20. Per amona falita. Virg. Ecl. 1. v. 55. fepes Hyblæis apibus florem depafta 'faliti. h. e. iulum flori fimilem, qui emittitur a falice fterili: cui infidentes apes fuccum hauriunt operi fuo idoneum . ¶ Quod Servius ad loc. cit. Virgilii, & Cincius apud Feftum in Salicem, dicunt effe virgulti genus, de humili ac tenui falice loquuntur, ex quo vimina fiunt. V. Salix. SALIENS, entis, faltante, Mousvos, andur, qui falit Phedr. l. 4. fab. 2. Fame coacta vulpis alta in vinea Uvam appetebat fummis faliens viribus. Plin. l. 4. c. 12. ad fin. Ex rupe in mare falientes. Martial. l. 1. epigr. 56. Et pifcem tremula falientem ducere feta. Ovid. 14. Met. v. 543. Cum faliente graves ceciderunt grandine nimbi. Id. Heroid. ep. 20. v. 139. tentat falientem pollice venam. il polso che batte. Sic Met. 8. v. 606. pectora trepido falientia motu. fcil. ob pulfum cordis. & lib. 6. v. 390. falientia vifcera. Lucret. 1. 4. v. 1193. & Venerem falientum læta retractant. h. e. Tw xBourdoTar. Ovid. 4 Faft. v. 409. Farra deæ, micæque licet falientis honorem Detis. b. e. falis , qui in ignem conjectus & falit & crepitat. Adde Horat. l. 3. od. 23. v. 20. Sic Tibull, 1. 3. el. 4. v. 10. Farre pio placant, & faliente fale. ¶ Saliéns dicitur aqua in rivis, quia lapilli curfum interrumpentibus, falit potius quam defluat item in fiftulis, & tubis ob impetum fcaturiendi aut quia in altum falit, ut in fontibus arte factis videre eft. Virg. 5. Ecl. v. 47. Dulcis aquæ faliente fitim reftinguere rivo. Ovid. de remed. amor. v. 632. Et multam faliens incitat unda fitim. Plin. l. 2. ep. 17. ad fin. Hæc amoenitas deficitur aqua falienti, fed puteos, ac potius fontes habet. funt enim in fummo. acqua corrente. & Sueton. in Aug. c. 82. Eftate apertis cubiculi foribus ac fæpe in periftylio faliente aqua cubabat. Adde Frontin. artic. 9. extr. & Artic. 11. &c. ¶ Hinc falientes dicuntur ipfi tubi, ac fistulæ, ex

[ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors]

2

quibus aqua falit, & alio ducitur, doccioni, fifoni, canne, cannoni
Lowλnves. Cic. Q. Fr. l. 3. ep. 1. c. 2. Affirmo mirifica fuavitate
te villam habiturum, piscina, & falientibus additis. Ulpian. Dig.
Jib. 19. tit. 1. leg. 15. Labra, falientes, fiftulæ quoque, quæ fa-
lientibus junguntur, quamvis longe excurrant extra ædificium
dium funt. Vitruv. 1. 8. c. 7. In medio ponentur fiftulæ in omnes
lacus & falientes. & cap. 3. ante med. Ex hujufmodi locis & fon-
tibus & in Afty & ad portum Piræcum duti funt falientes, e
quibus bibit nemo, propter, &c. Plin. l. 36. c. 15. poft med. Agrip-
pa lacus feptingentos fecit, præterea falientes centum quinque, ca-
ftella centum triginta. Adde Frontin. de aquæductib. artic. 9. 11.
87. 103. 104. &c.

1

J

SALIFODINA, æ, f. miniera di fale, falina, drownycor, locus ubi nativus fal effoditur: & differt a falina, im qua arte fit.. Vitruv. 1. 8. c. 3. ante med. Fontes, & flumina, & lacus, qui per falifodinas percurrentes, neceffario falfi perficiuntur. T Eft qui leg. falfifodina.

SALIGINĚUS. V. in voce fequenti.

SALIGNEUS, &

ces,

[ocr errors]

SALIGNUS, a, um, di falice, iteiros, qui eft ex falice. Ulpian. Dig.
lib. 47. tit. 7. leg. 3. Si quis faligneas virgas inftituendi faliti cau-
fa defixerit. Eft qui leg. faligineas: quod minus probum videtur.
Colum. 1. 6. c.2. Salignea clava. Id. l. 9. c. 15. ad fin. Saligneus
qualus. Cato R. R. c. 20. Columellam cuneis falignis circumfigi
oportet bene. Colum. 1. 7. c. 1. Salignæ pertice. Horat. l. 1. fat.
5. v. 21. cerebrofus profilit unus, Ac mule, nautæque caput, lum-
bofque faligno Fufte dolat. Ovid. 2. Faft. v. 363. verubus tranffuta
falignis Exta parant. Id. Met. 8. v. 659. falignus lectus. Virg. 7.
En. v. 632. fle&tuntque faliguas Umbonum crates h. e. fcuta e
viminibus. Petron. in Satyr. c. 135. Saligna crates. b. e. caniftrum.
SALII, orum, m. Eto, facerdotes Martis apud Romanos, qui an-
cilia cuftodiebant, & certo tempore ca geftantes, faltantefque per
Urbem difcurrebant. Varr. 1. 4. de L. L. c. 15. Salii a faltando,
quod facere in Comitio in facris quotannis & folent, & debent
Feft. Salios a faliendo, id eft faltando, dictos effe, quamvis dubi-
tari non debeat, tamen Polemon ait, Arcada quendam fuiffe nomi-
ne Salium, quem Eneas a Mantinea in Italiam deduxerit, qui ju-
venes Italicos o faltationem docuerit. At Critolaus Saonem ex
fa-
Samothrace, cum Enea deos Penates qui Lavinium tranftulerit,
liare genus faltandi inftituiffe, a quo appellatos Salios: quibus per
omnes dies, ubicumque manent, quia ampla ponuntur cœnæ, fiquæ
aliæ magnæ funt, Saliares appellantur. Hzc Feft. Virg. 8. En. v.
663. Hic exfultantes Salios, nudofque Lupercos, Lanigerofque api.
& lapfa ancilia cælo Extuderat. Cic. 3. de Orat. c. 51. Non
neglecta, ut mihi videtur, a Numa rege doctiffimo, majoribufque
noftris, ut epularum folemnium fides, ac tibia, Saliorumque verfus
indicant. ¶ Instituti funt a Numa Pompilio. Origo hæc fuit.
Cum Egeria Nymphæ hortatu Numa Picum, & Faunum de ratione
piandi fulminis confuluiffet, illique Jovem cælo elicuiffent, eamque
rem Numa a Jove precatus effet, ille pollicitus eft, fe craftino die,
exorto fole, Romani Imperii diuturnitatis certa pignora daturum.
Igitur Numa concionem advocavit, Jovis promiffum enarravit, po-
ftero die adeffe juffit. Ubi fequens dies illuxit, populufque univer-
fus affuit ad regiam, Numa prodiit, fub dio in folio acerno fedit
& exorto fole Jovem veneratus eft, precatufque, ut promiffum mu-
nus exhiberet. Tunc fine nubibus cælum ter tonuit, terque fulgu-
ravit, tandemque fcutum ab omni parte recifum delapfum eft, quod
Romani ancile appellavere. Sed quoniam fors Imperii in illo fcuto
pofita erat, ne forte hoftes illud furripere poffent, Mamurium in-
clytum ea tempeftate fabrum ad fe accivit, negotiumque dedit com-
plura hujus fimilia effingendi. Quod opus cum ille exquifitiffima
abfolviffet arte, fcutum cælefte cum ceteris Numa mifceri juffit.
quod deinceps internofci non potuit. Optionem deinde rex artifici
obtulit, quicquid vellet, a fe poftulandi. Mamurius non pecuniam,
fed gloriam pro mercede petiit. Cum enim Numa illis diebus car-
mina quædam compofuiffet, quæ Salii per Urbem difcurrentes in ho-
norem Martis canerent, Mamurius petiit, ut nomen fuum a Saliis
in fine quorumlibet carminum recitaretur. Id, annuente Numa, per
multa tempora obfervatum eft. Ovid. 3. Faftor. a verf. 259. ¶ Nu-
ma duodecim juvenes elegit in Salios ex ordine Patricio, qui for-
ma & virtute ceteris excellerent: qui Collini & Quirinales di&i
funt, tefte Servio ad Æn. 8. v. 285. His alios duodecim Tullus Ho-
ftilius mox adjecit, ob votum, quod voverat, ut Dionyfius ait, in
bello contra Sabinos; ut Livius l. 1. c. 20. 27. in prælio con-
tra Fidenates & Vejentes, cum Romanis in aciem eductis, Albani
a Romanis duce Metio Suffetio defecere. Hos Pavorios, & Pallorios
dixere, ut Serv. ibid. tradit. Eo igitur hujus ordinis facerdotium
numero crevit, ut ad Collegium, & Collegii facerdotum Magiftra.
tum reda&um fuerit. Qui præerat Saliis Magifter Saliorum (ut eft
apud Val. Max. l. 1. c. 1. n. 9. ) & Præful dicebatur. ¶ In fa
cris illis, quæ celebrabant, tunicis pictis induti erant & æneis
balteis fupra tunicas cin&ti, ornatique prætextis, quæ fubtegminis
punicei fibulis aftrictæ erant, & trabeæ vocabantur geftabant in
pectore æneum tegmen, in capite pileos rotundos, & in altum fa-
ftigiatos, quos Romani apices appellabant: gladio accinéti erant,
manu dextra lanceam, aut virgam, aut aliquid hujufmodi tene-
bant collo ancile ferebant
:
ibant per Urbem canentes carmina,
laudantefque Martem armorum præfidem cum tripudiis, folemnique
faltu, & in fine omnium carminum fuorum Mamurium appellabant.
Lucan. l. I. v. 603. Et Salius lato portans ancilia collo. & lib.
9. v. 477. quæ læta juventus Patricia cervice movet. Adde Stat. 1.
5. filu. 2. v. 130.
Salios non Marti, fed Herculi attribuit

Tom. IV.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

Virg. En. 8. v. 285. & in ver. Gloss. axamenta ( quæ funt carmi-
na Saliaria ) dicuntur είχοι ἐπὶ Θυσιῶν Ηρακλέας. Praterea Οδου.
Herfennius apud Macrob. 1. 3. Saturn. c. ult. in libro, qui infcribe-
batur de facris Saliaribus Tiburtium, & Antonius Nipho ibid. do-
cuere, Salios Herculi datos fuiffe. Hoc autem ideo, quia, ut ait
Macrob. is deus apud pontifices idem, qui Mars habetur : quod &
Varronis auctoritas confirmat in Sat. Menip. Chaldæi quoque ftellam
Herculis vocant, quam reliqui omnes Martis appellant. Adde Serv.
ad En. 8. v. 285.

[ocr errors]

SALILLUM, li, n. falieretta, parvum falinum. Catull, carm. 23. ad
Fur. v. 19. Quod culus tibi purior falillo eft, &c. Tu Mundi-
tiem in falillis, ut religiofa re Veteres etiam pauperes affecta-
bant. Horat. I. 2. ed. 16. v. 13. Vivitur parvo bene, cui paternum
Splendet in menfa tenui falinum. Plaut. Trin. 2. 4. 90. falillum
anima vocat ipfam animam ac fpiritum, quo vivit corpus,
& a
putredine, quafi fale conditum defenditur.
SALINACIDUS. V. Salmacidus.
SALINE, arum, f. faline, dromnya, dλinai, locus, in quo fal pa-
ἁλικαί,
ratur. V. Salifodina. Negant Varr. 1. 7. de L. L. c. 25. & Charif.
1. I. pag. 20. Putfch. in fingulari numero ufurpari. Cic. z. de nat.
Deor. c. 57. Salinæ ab ora maritima remotiffimæ. Plin. l. 31. c. 7.
Sal factitius plurimus in falinis, mari adfufo, non fine aquæ dul-
cis riguis, fed imbre maxime juvante, ac fuper omnia fole multo:
non aliter inarefcens. & ibid. ad fin. Ancus Marcius falinas pri
mus inftituit. Colum. I. 10. v. 135. Quæ dulcis Pompeja palus vi-
cina falinis Herculeis. b. e. quæ funt prope Herculaneum Campa-
niæ oppidum maritimum. Ludit in ambiguo Cicero, jocos &
fales intelligens in illo Fam. 7. ep. 32. Parum diligenter poffeffio
falinarum mearum a te procuratore defenditur. ¶ Saline, locus
in Urbe ad portam Trigeminam. Frontin. de aquædu&t. artic. 5. &
Liv. 1. 24. c. 47. fub fin.
SALINARIUS, a, um, ad falinas, vel ad fal pertinens, ut Area fa-
linariæ, apud Vitruv. 1. 8. c. 3. circa med.
SALINATOR, oris, m. qui in falinis verfatur, qui fal conficit, aut
vendit. Ut Salinatores ærarii, Enn. apud Serv. ad Æn. 4. v. 244.
h. e. qui pro fale conficiendo & vendendo vectigal ærario pendunt.
Arnob. 1. 2. pag. 70. Salinatores, unguentarii, aurifices, aucupes.
Infcript. apud Gruter. pag. 1096. n. 4. L. Lepidio L. F. An. Procu-
lo mil. Leg. V. Macedon. c. Salinatores civitatis Menapiorum ob
merita ejus. ¶ Salinator cognominatus eft M. Livius M. F. M.
N. ex plebeja familia, quia ve&tigal novum ex falaria annona in
Cenfura ftatuerat. Liv. l. 29. c. 37. T. Etiam in gente Oppia id
cognomen fuit, ut L. Oppius Salinator. Id. 1. 35. 6. 24. ¶ Sali-
nator, titulus mimi Laberiani. Gell. l. 3. c. 12.
SALINUM, ni, n. faliera, anodoxor, vas in quo fal reponitur, tum
ad menfæ ufum, tum ad facras oblationes. Plaut. Perf. 2. 3. 14.
Triparci homines, qui falinum fervo obfignant cum fale. Al. leg?
allium. Perf. fat. 3. v. 25. Eft tibi far modicum purum & fine

labe falinum: Quid metuas? V. Salillum. Stat. in fi. filv. 4. l. 1.
fed fæpe deis hos inter honores Cafpes, & exiguo placuerunt farra
falino. Liv. . 26. c. 36. Ut Seuratores falinum, patellamque deo-
rum caufa habere poffint. Val. Max. 1. & cap. 4. n. 3. In C. Fa-
bricii, & Q. Emilii Papi domibus argentum fuiffe confitear opor-
tet. uterque enim patellam deorum, & falinum habuit. Plin. k
33. c. 12. Fabricius imperatores plufquam pateram & falinum ex
argento habere vetabat. Arnob. I. 2. pag. 91. Sacras facitis menfas
falinorum appofitu, & fimulacris deorum. Horat. I. 2. od. 16. v.
13. Vivitur parvo bene, cui paternum Splendet in menfa tenui fa
linum. h. e. fupellex, & res familiaris a patre relicta, diligenter
& parce fervatur, & adminiftratur, quamvis tenuis fit. Perf. Sat.
5. v. 138. reguftatum digito terebrare falinum Contentus perages,
fi vivere cum Jove tendis. b. e. modico vitu contentus eris &
parco Veterum more, panem cum fale cœnabis, fi pius ac religio-
fus effe cupis. V. Sal. T Salinum in menfa pro aquali folitum
effe poni, ait (Cincius, vel Verrius cum patella, quia nihil a-
liud fit fal, quam aqua. Feftus. T Salinum cum fale in menfa
ponere, figulis religioni habetur: quod quondam in Efquilina re-
gione figulo, cum fornax plena vaforum coqueretur, atque ille pro-
xime eam convivatus, fuper modum potus fomno effet oppreffus cum
convivis fuis; præteriens quidam petulans, oftio patente, ex menfa
falinum conjecit in fornacem: atque ita incendio excitato, figulus
cum fuis concrematus eft. Idem. Masculino genere Varr. apud
Non. c. 15. n. 26. Dicuntur enim patella, falini, acetabula
tini, patenæ.

[ocr errors]

-ca

SALIO, is, ivi, & ii, itum, a. 4. infalare, falare, di, falem af-
pergo, fale condio. Varr. 1. 1. R. R. c. 2. fub fin. Qua ratione o-
porteat pernas falire. Cato R. R. c. 23. Óleæ caduca faliantur.
Celf. L. 2. c. 18. Pifces, qui folidi faliuntur. Sifenn. apud Priftian.
fub fin. l. 10. Pifcium faliendorum caufa. TParticip. faliturus,
& falitus. Nev. ibid. Saliturus iftæc mittam falem. Cornel. Sever.
ibid. Ad quem faliti pumiliones afferebantur. Id. apud Diomed. I.
1. pag. 372. Putfch. Diftractos, atque falitos. Fabianus ibid. Caro
falita eft diuturnior. Colum. 1. 6. c. 32. Salitus thynnus. Pallad. in
O&obr. tit. 10. Salita oliva. ¶ Sunt qui ubique liquidam gemi-
nant, fallio, fallitus. quod improbare non aufim: quamvis a falis,
unde fit falio, nulla geminatio oriatur. T Pro falio dixere eri-
am falo, vel fallo, lis, a. 3. Salluft. in fragm. apud Prifcian. loc.
cit. Parte confumpta, reliqua cadaverum ad diuturnitatem falle-
rent. Lucil. ibid. Sallere murænas mercem in frigidaria ferre
Varr. 1. 4. de L. L. c. 22. a med. Sues primum occidere cœperunt
domini & ut fervarent falere. Id. apud Diomed. loc. cit.
Mortuos fallunt . Hinc particip. falfures. Mummius ibid.
C
Iftac

[ocr errors]
[ocr errors]

[ocr errors][ocr errors]

que,

[ocr errors]

ut

nam

di

Iftac fum multo fale falfurus. T Salfus V. infra fuo loco. SALIO, is, livi, & lii, & lui, faltum, a. 4. faltare, balzare, πH dw, Moua, faltum edo, falto. Virg. 1. Georg. v. 449. Tam multa in tectis crepitans falit horrida grando. Plin. lib. 10. c. 38. Aves vario meatu feruntur, & in terra, & in aere. ambulant aliut cornices: faliunt aliæ, ut pafferes, merulæ : currunt perdices, rufticule. Ovid. in lbin, v. 558. Inque maris falias, Glaucus ut alter, aquas. Plaut. in fragm. apud Prifcian. fub fin. 1. I. 6. Saliam in puteum præcipes. Id. Trin. 2, 1. 30. Qui in amorem præcipitavit, pejus perit, quam fi faxo faliat. Liv. l. 2. c. 24. Salire de muro, præcipitarique. & cap. 39. & Ovid. in Ibin, v. 599. Obfeptis itineribus, fuper vallum faliunt. Plaut. Mil. 2. 3. 8. Metuo, ne in malum cruciatum infiliamus. Pale, tu fali folus. ego iftam infulturam nihil moror. Id. Bacch. 3. 3. 24. Hafta fco, pugilatu, pila, faliendo exercere fe. T Salive in brutis eft maris Tiq. Varr. 1. 2. R. R. c. 7. a med. Cum equus matrem ut faliret, adduci non poffet. & cap. 4. ante med. Verres octo menfium incipit falire. Adde lib. 3. c. 6. & 10. & apud Non. c. 2. n. 290. Et paffive Id. R. R. 1. 2. c. 2. a med. de ovib. Neque pati oportet, minores, quam bimas, faliri. Ovid. 2. de ar. am.`v. 485. Læta falitur ovis. T Salire, emicare, celeriter emergere, profilire, exfilire, faltar fuori. Lucret. 1. 1. v. 187. E terraque exorta repente arbufta falirent. Claudian. in præfat. ad III. Conful. Honor. v. 3. excuffo faliit cum tegmine proles. h. e. pullus aquilæ natus eft rupto putamine. Ulpian. Dig. lib. 19, tit. 1. leg. 17. fub fin. Perfonæ, e quarum roftris aqua falire folet. Varr. 1. 1. R. R. c. 13. Cohortes interius compluvium habeant lacum, ubi aqua faliat. h. e. decurrat, defluat. V. Saliens. T Pro palpitare, micare, fubfilire, battere, palpitare, tremolare, nú, noμm. Ovid. 10. Met. v. 289. faliunt tentate pollice venæ. Plin. l. 10. c. 53. Gutta in ovo falit, palpitatque. Senec. in Herc. Oet. v. 708. Stat terror animis, & cor attonitum falit. Tamen nadia. Perf. fat. 3. v. 109. vifa eft fi forte pecunia, five Candida vicini fubrifit molle puella; Cor tibi rite falit? Plaut. Pfeud. 1. 1. 104. Id futurum, unde unde dicam nefcio: nifi quia futurum eft: ita fupercilium falit, V. Salifator. T Pro falii in præterito dixere falui, non folum in compofitis adflui, profilui, &c. fed & in fimplici. Diomed. I. 1. pag. 371. Salio perfectum fuavius enuntiari videtur falii, quam falivi : fed plerique Veteres falui dixerunt. Virg. 2. Georg. v. 384. Mollibus in pratis untos faluere per utres. Prifcian. quoque l. 10. pag. 906. teftatur fe in quibufdam codicibus faluere inveniffe. Serv. ad illud 3. En. v. 416. Diffiluiffe ferunt: hinc apparet, inquit, bene dictum, untos faluere per utres. Eft enim pofitio falio, falis, falui. Illud quoque Ovidii a multis cum Prifcian. loc. cit. fic legitur, 4. Faft. v. 05. Per flammas faluiffe pecus, faluiffe colo

nos.

[ocr errors]

SALISATIO, onis, f. palpitatio, maλuds,a faliendo. Marcell. Empir. c. 21. in f. Cordis pulfus, five falifatio. Gloff. vet, Salifatio, meλμός. Scribitur & faliffatio. SALISĂTOR, & Saliffator, oris, m. Salifatores, inquit Ifidor. I. 8. Orig. c. 9. ad fin. vocati funt, qui, dum eis membrorum quæcumque partes falierint, aliquid fibi exinde profperum, feu trifte fignificare prædicunt. Muret. 1. 9. var. let. c. 6. legit falitores. Huc pertinet illud Theocr. Edyll. 3. v. 37. Α"λλεται ὀφθαλμὸς μὲν ὁ δέξιος cpay is now 'Aura; Plaut. Pfeud. 1. 1. 105. ita fupercilium falit. Afin. 2. 2. 49. Ergo mirabar, quod dudum fcapulæ geftibant mihi.

[ocr errors]

SALISUBSOLUS, Salius fubfiliens Legitur a nonnullis apud Catull. carm. 17. ad Colon. v. 5. Sic tibi bonus ex tua pons libidine fiat, In quo vel Salifubfuli facra fufcipiunto. b. e. pons tantæ firmitatis, ut in eo Salii faltare fecuri queant. Addunt & illud Pacuvii: Pro imperio fic Salifubfulus veftro excubet. Alii apud Carull. leg. Salii ipfulis: & verfum Pacuvii fpurium effe putant. Ipfulas dicunt effe lamellas in facris adhibitas, fpecie virorum & mulierum. Idque Fefti auctoritate confirmant. Apud Feft. habemus ipfullices, bracteas in virilem muliebremque fpeciem expreffas.Et fubfillas, quafdam lamellas facrificiis neceffarias: ab aliis ipfillas dictas. In quibus verbis varias lectiones multas comminifci facile quivis poteft.

SALITYO, onis, f. actus faliendi: ut Salitio equorum, il faltar a cavallo. Veget. 1. 1. de re milit. c. 18.

[ocr errors]
[ocr errors]

σταλίς

SALITOR, oris, m. in Gloff. vet. eft raxárns, b. e. falfamentarius. Quidam leg. apud Cicer. 4. Attic. ep. 17. ad fin. Litteras datas falitoribus Britanniæ. Sed plerique omnes datas a litoribus Britannie. ¶ Quidam putant effe cundem ac falifatorem. SALITŪRA,, f. infalamento, cis, conditura ex fale. Colum. I. 12. c. 21. Poft falituram mufti. SALITUS, a, um, V. in Salio, fal afpergo. SALIVA, æ, f. fcialiva, fputo, faliva, bava, oiator, oras, humor in ore animalis, fputum. Lucret. 1. 4. v. 1101. Affigunt avide corpus, junguntque falivas oris. verf. 639. ut ferpens, hominis quæ tacta falivis Difperit. Juvenal. fat. 6. v. 621. de Claud. Imp. (quem in ira ritu fpumanti fuiffe fcribit Sueton. c. 30. ) tremulum caput, & longa manantia labra faliva. Colum. I. 6. c. 9. Signa bovis febricitantis manantes lacrymæ, oculi compreffi, fluidum falivis os, &c. Plin. l. 28. c. 12. circa med. Tuffim fanat faliva equi triduo pota. Catull. carm. 23. in Fur. v. 15. A te fudor abeft, abeft faliva, Mucufque, & mala pituita nafi. b.e. nunquam fudas, nunquam exfpuis. Id. carm. 77. in Gollum, v. 8. & Senec. 3. de Ira, c. 38. in fi. Pinguis faliva. fputo groffo. & Catull, carm. 97. ad Juvent. v. 10. fpurca faliva. Plin. 1. 28. c. 4. Salivam in manu ingerere. sputarfi in mano, & lib. 27. c. 6. Salivam ciere

[ocr errors]

vas.

[ocr errors]
[ocr errors]

for

lib. 37. c. 10. facere. & Senec. ep. 79. ante med. movere venir l'acqua, o l'acquolina in bocca, eccitar l'appetito quod translate de iis dicitur, quæ appetitum fui excitant. Verba enim Senece funt: Aut ego te non novi, aut Etna tibi falivam movet. b. e. valde cupis Etnam cognofcere, ac defcribere. Sic faliva MerT Omnia curialis apud Perf. fat. 5. v. 112. eft cupiditas lucri . una faliva continuare, Hieronym. epift. 61. ad Pammach. c. 4. b. e. uno impetu, aut fpiritu, protinus, protelo, ita ut ne femel quidem fpuatur. ¶ Plin. l. 7. c. 2. & lib. 28. c. 4. & 7. ante med. invidiam jejuna falivæ hominis contra ferpentes, fafcinationes &c. micomitialem morbum, furunculos, lichenas, lippitudines luftralibus ram vim prædicat. Perf. fat. 2. v. 33. puerum falivis expiare. ¶ Contra arcanas falivas dixit Propert. veneficium, in quo faga fpurcam falivam fuam infpuit, vel amatorium poculum infecit: 1. 4. el. 7. v. 45. Aut Nomas arcanas tollat verfuta fali¶ Dicitur de quibufdam certorum animalium humoribus falivæ fimilibus. Plin. l. 35. c. 15. Cochlearum faliva illita infantium oculis. Id. l. 32. c. 6. Oftrea fpiffa, nec faliva fua lubrica. Id. l. 9. c. 36. Purpuræ diebus quinquagenis vivunt faliva fua. Id. l. 11. c. 37. Sect. 54. extr. Oculos natura compofuit callofis in extimo tunicis, quas fubinde purificant lacrymationum falivis. cap. 12. de melle. Sive ille eft cæli fudor, five quædam fiderum faliva, five purgantis fe aeris fuccus. Metonymice faliva eft guftus, fapar, gufto, fapore. Plin. l. 23. c. 1. a med. Sua cuique vino faliva innocentiffima, fua cuique ætas gratiffima, hoc eft media. Propers. 1. 4. cl. 8. v. 38. Et Metymnæi Graja faliva meri. Perf. fat. 6. v. 24. turdorum noffe falivam. Petron. in fragm. Tragur. c. 48. Burm. Quidquid ad falivam facit, in fuburbano nafcitur. b. e. omne vinum, quod fapore gratum eft, & guftui jucundum: dà nel gusto. SALIVARIUS, a, um, falivale, oandns. Plin. l. 9. c. 51. Mituli, & pectines fponte naturæ in arenofis proveniunt: quæ durioris teftæ funt, ut murices, purpuræ, falivario lentore: b. e. humore inftar falivæ, fed vifcofo. SALIVATIO, onis, f.os, falivæ fluxus. Cal. Aurelian. Acutor. l. 3. c. 2. SALIVATUM, ti, n. moτèv, čμx, пpozónoμe, medicamentum liquidum, vel folidum in quibufdam animalium morbis a mulomedicis adhiberi folitum. Di&tum ex eo, quod primo nimia faliva compefcendæ inftitutum fit: vel quia falivam, b. e. cibi appetentiam reftituat. Sunt tamen, qui falviatum ubique reponunt, quafi prima ejus compofitio ex falvia fuerit. Colum. l. 6. c. 10. Recens tuffis (boum) optime falivato farinæ hordeaceæ difcutitur. beverone. & cap. præced. Cotos brafficæ coliculos triginta ex oleo & garo falivati more febricitanti bovi demitti. & cap. 25. Lupini femicrudi conteruntur, & offæ falivati more faucibus ingeruntur. Plin. l. 27, c. 11. Ex hac herba in tres modios falivati additur , quantum in unam fagittam addi folet (h. e, quantum addi folet ad unam fagittam veneno inficiendam ) ita offa demittitur boum faucibus in morbis. Pallad. in Aprili, tit. 7. Vitulis toftum molitumque milium cum lacte mifceatur, falivati more præbendum. SALIUNCA, æ, f. herba, de qua Plin. 1. 21. c. 7. ad fin. Saliunca folio quidem fubbrevi, & quod necti non poffit, radici numerofa cohæret, herba verius, quam flos, denfa veluti manu preffa, viterque cæfpes fui generis. Pannonia hanc gignit, & Norici, Alpiumque aprica: urbium, Eporedia tantæ fuavitatis, ut metallum effe cœperit. Veftibus interponi eam gratiffimum. Hæc Plin. Eandem facit Scribon. Larg. cum nardo filveftri compof. 195. & cum fpica Celtica, compof. 258. Virg. Ecl. 5. v. 16. Lenta falix quantum pallenti cedit oliva, Puniceis humilis quantum faliunca rofetis. Ubi Servius: herba , quam Orci tunicam vulgo vocant. SALIVO, as, a. 1. sputare, oiani(w, falivam emitto. Translate Plin. 1. 9. c. 36. Purpuræ congregantur verno tempore, mutuoque attritu lentorem cujufdam ceræ falivant. ¶ Item curo eo medicamento, quod falivatum dicitur: quia etiam ciendæ falivæ vim habet. Colum. l. 6. c. 5. Panacis & eryngii radices fœniculi feminibus mifcendæ, & cum defruti ac moliti tritici farina, candenti aqua confpergendæ eoque medicamento falivandum ægrotum pecus. G vel tenero cap. 24. a med. Fete vaccæ cytifus viridis præbetur olere, commixto torrido molitoque milio, & per unam noctem la&te macerato falivatur. & cap. 37. a med. Admiffarius equus defenonnunquam to viridi pabulo, & largo hordeo firmandus, falivandus erit. SALIVOSUS, a, um, falivale, salivoso, ondrs, falivæ fimilis, faliva abundans. Plin. l. 16. c. 38. Humor cerafis (in cortice) gummofus, ulmis falivofus, lentus ac pinguis malis. Apul. in Apolog. Salivofa labia bavose.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

bre

etiam

[ocr errors]

SALIUS, a, um, ad Salios pertinens. Feftus: Salias virgines Cincius ait effe conductitias, quæ ad Salios adhibeantur cum apicibus paludatæ: quas Elius Stilo fcripfit facrificium facere in regia cum Pontifice paludatas, cum apicibus in modum Saliorum. Horat. l. 1. od. 36. v. 12. & lib. 4. od. 1. v. 28. pede candido In morem Salium ter quatient humum. Salium poteft etiam intelligi pro Saliorum. SALIX, icis, f. falcio, falce, falice, ira, genus plantæ plurimi ufus in cultu vinearum, five grandior fit, & perticalis, five humilior feu viminalis : quæ duo genera ponit Colum. 1. 4. c. 30. & 31.

Quæ Græca dicitur a Varr. l. 1. R. R. c. 24. extr. & a Catone R. R. c. 6. viminalis eft, & flavi coloris. Amerina ejufdem eft ufus, gracili virga, & rutila: eademque & Sabina vocatur. Colum. ibid. & Virg. 1. Georg. v. 265. Atque Amerina parant lentæ retinacula viti. Eft & Gallica obfoleti purpurei, & tenuiffimi viminis. Plin. l. 16. o. 37. Salicis plura genera. namque & in proceritatem

ma

`magnam emittunt jugis vinearum perticas, pariuntque baltheo cor-
ticis vincula: & aliæ virgas fequacis ad vinctura's lentitiæ. Alia
prætenues viminibus texendis fpectabili fubtilitate. Rurfus aliæ fir-
miores corbibus, ac plurima agricolarum fupellectili: candidiores,
ablate cortice, lenique tractatu, vilioribus vafis, quam ut e corio
fiant: atque etiam fupinarum in delicias cathedrarum aptiffimæ.
Cadua falici fertilitas, denfior tonfura, c. nullius quippe tutior
eft reditus, minorifve impendii, aut tempeftatum fecurior. Hæc ex
Plin. qui lib. 24. c. 9. varios enumerat ejus ufus in medicina. Virg.
3. Georg. v. 175. Nec vefcas falicum frondes, ulvamque paluftrem,
&c. Id. Ecl. 3. v. 83. lenta falix. Ovid. 10. Met. v. 96. amnicolæ
falices. Virg. 4. Georg. v. 182. glauca. Lucret. 1. 2. v. 361. tene-
ræ. Virg. 2. Georg. v. 446. fecundæ viminibus. Id. Eclog. 1. v. 79.
amara. Lucan. 1. 4. v. 131. cana falix madefacto vimine parvam
Texitur in puppim: cæfoque inducta juvenco, Vectoris patiens, tu-
midum fuperenatat amnem. Paul. Dig. lib. 33. tit. 1. leg. 12. Sali-
cis munda annua librarum fingula millia. . e. a foliis, aut etiam
a cortice purgatæ.
¶ Verrius vel Cincius apud Feft. falicem effe
ait virgulti genus, non arboris: quod verum eft fi de viminali,
humili, & tenues virgas ferente loquatur: quamquam & hanc in-
ter arbores ponit Plin. l. 18. c. 20. ante med. ubi ait effe bumil-
limam arborum. Ridicule autem, inquit Feft. interpretatur dictam,
quod ea celeritate crefcat, ut falire videatur: quod & Serv. facit
ad Eclog. 1. v. 55. Ut ferrum pro enfe, fic & falix ponitur

pro virga ad cædendum, bacchetta, verga. Prudent. in Rom. Tee
SEO. 14. v. 703. Impacta quoties corpus attigerat falix, Tenui
rubebant fanguine uda vimina.

SALLĬO, &

SALLITUS, &

[ocr errors]

SALLO, is, V. in Salio, falem afpergo
SALLUSTIĀNUS,
Saluftianus, a um ad Salluftium pertinens
Tacit. 13. Ann. c. 47. & Plin. lib. 7. cap. 16. ad fin. & Inscript.
Capud Gruter. pag. 602. Salluftiani horti. b. e. qui quondam Sal-
luftii fuerant, poftea Cæfarum fuere. Quintil. I. 1o. c. 1. Illa Sal-
luftiána brevitas, qua nihil apud aures vacuas atque eruditas poteft
effe perfectius. Gell. l. 18. c. 4. Salluftiana lectio. Id. l. 10. c. 26.
fub fin. Salluftianum dictum. Senec. ep. 114. a med. Arruntius Sal-
luftianus. b. e. Salluftii imitator. T Salluftianum æs apud Plin.
c. 2.1.34 in Centronum Alpino tractu, dictum eft a Salluftio Crif-
po,
Augufti amico, Hiftorici nepote ex forore (de quo Tacit. 1.
Ann. c. 6. & lib. 3. c. 30. ) qui ejus metalli dominus fuit, unde
effodiebatur.
SALLUSTIUS, & Saluftius, ii, C. Crifpus Salluftius ( vel potius C.
Salluftius Crifpus. Salluftius enim nomen eft, Crifpus cognomen
Tacit. I. 1. Ann. c. 6. 1. 2. c. 40. & lib. 3. c. 30. & paffim in In-
dice proprior. nom. ad Infcript. Gruter.) Romanus hiftoricus ce-
lebris fuit. V. in Crifpus, ubi & de ratione fcribendi fatis di-
&um eft.

[ocr errors]

SALMACĬDUS, a, um, falmaftro, falfus fimul & acidus. Gloff. vet. Salmacidum, pór, Salmacidus, arμupòs, aλwdns. Plin. l. 31. c. 3. Nitrofas aquas, atque falmacidas in defertis Rubrum mare pétentes, addita polenta, utiles intra duas horas faciunt. Flor. . 4. c. 10. a med. Non minor ex aqua poftea, quam ab hoftibus clades : infefta primum fiti regio: tum quibufdam falmacidis fluviis infeftior. Plin. Valerian. l. 5. c. 41. ad fin. Ipfum vero balneum ex dulci aqua fiat, non ex falmacida. Reinef. 1.3. var. lect.c.4. a med. & Salmaf. in Solin. c. 5. omnibus allatis locis falinacidus legi volunt. Utra ex his vocibus præferenda fit, viderint alii. T Salmacidus adject. a Salmacide, V. in voce fequenti.

[ocr errors]
[ocr errors]

Lubricus, & dubiæ facturus fercula cœnæ, Tempora longarum fers incorrupte morarum, Præfignis maculis capitis: cui prodiga nutat Alvus, opimatoque fluens abdomine venter.

[ocr errors]

SALMONEUS, i, m. trifyllab. Exλureus, Eoli filius, frater Sify-
phi, rex Elidis, qui cum divinos fibi honores petulanter quæreret,
Jovenque fe credi volens, fabricato ponte æreo, fuper eum agita-
ret quadrigas ad imitanda tonitrua, facefque jaculatus in obviuni
quemque, juberet occidi, tanquam de cælo tactos, quofcumque igni
afflaffet, vero ipfe fulmine cum fuis quadrigis ambuftus, ad Infe-
ros detrufus eft. Serv. ad illud Virg. 6. En. v. 585. Vidi ego cru-
deles dantem Salmonea pœnas, Dum flammas Jovis, & fonitus i-
mitatur Olympi, &c. Claudian. 1. 2. in Rufin. v. 514. audax ful-
mine Salmoneus. Adde Hygin. fab. 60. 61. & 250.
SALMONIS, idis f. Exhuavis, Tyro Salmonei filia, quæ Enipeum
fluvium Theffaliæ adamaffe dicitur, & fub ejus forma a Neptuno
compreffa, duos filios Neleum, & Peliam peperiffe. Propert. lib. 1.
el. 13. v. 21. Non fic Emonio Salmonida mixtus Enipeo Tanarius
facili preffit amore deus. & lib. 3. el. 17. v. 13. Teftis Theffalico
flagrans Salmonis Enipeo. Adde Ovid. 3. Amor. el. 6. verf. 43. &
Hygin. fab. 157. & V. Enipeus.

SAL NITRUM. V. Nitrum.

[ocr errors]

SALOMON, onis, Exλquŵr, avros, vel ãros, & Exλour indeclin. filius Davidis ex Bethfabee rex Judæorum Latine pacificum fonat Primus templuin magnificentiffimum Deo ædificavit. Sapientiffimus omnium mortalium fuit, fapientia ei divinitus infufa idemque ditiffimus. Juvenc. lib. 2. in cap. 12. Matth. verf. 717. Ut Salomona pium, præceptis dedita juftis, Audiret. Prudent. in Hamartig. v. 581. Nos dignum Salomone nihil. T Scribitur & Solomon: fic fæpe apud Lactant. T Secundam fyllabam produxit Alcim. Avit. I. 6. Poemas. v. 387. Pacificus quidquid lata inter fepta Salomon; quia ad Salomonem pertinens. Sidon. 1. 4. ep. 18. in carm. Quæ Salomoniaco potis eft confligere templo. Venant. Fortun. I. 2. carm. II. v. 1. Si Salomoniaci memoretur machina templi.

& Græce Exλwpwr.

SALOMONIĂCUS, a um,

[ocr errors]
[ocr errors]

SALOMONIUS, a, um, ad Salomonem pertinens. Lactant. I. 4. c. 13..
fub fin. Salomonium templum. Prudent, in Apotheof. v. 580. Deftru-
Etone jacent Salomonia faxa metallo ? T Legitur & Solomo-
nicus..
SALOPYGĬUM, ii, n. motacilla: a odnos, motus & uy, nates
quemadmodum etiam difta eft σεισοπυγίς, 2 σείω, moveo, & πυγή.
Ufus creditur Catullus ep. 50. & ita Calvum Oratorem appellaffe
hoc verfu, Di magni, falopygium difertum! Sic vero Calvus dictus
fit, quia motacilla inftar in dicendo fubfiliret. Placuit hæc lectio
Salmafio, qui pro fe adducit, quod in veteribus Catulli, ac Seneca
membranis falopugium legatur. Alii aliter legunt, ut dictum eft in
Salaputium.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

SALOR, oris, m. color fali, feu maris, qui medius fere eft inter
viridem, & cæruleum & communis vitro & mari. Martian.
Capell. lib. 1. pag. 8. Perlucentis vitri falore renidebat Al. ali-
ter leg.
SALPA, &, f. σ, genus pifcis marini, litoralis, fquamofi, foli-
tarii, aureis lineis interftincti. Plin. l. 9. c. 18. Circa Ebufum fal-
obfcenus alibi, & qui nufquam percoqui poffit, nifi ferula ver-
beratus. Obfcenum vocat fortaffe, quia ftercore vefcitur. Ovid. in
Halieut. v. 121. merito viliffima falpa.

[ocr errors]

pa,

SALPICTA, five Salpineta, five Salpifta, æ, m. trombetta, tubicen.
Eft a Græcis, quibus dicitur caλTIYATAS 2 σαλπίγγω, vel σαλπι-
sns, a cunnilw, buccino, tuba cano. Vopifc. in Carino, e. 19. Ex-
hibuit & centum falpiftas uno crepitu concinentes. Jul. Firmic. I. 8.
r. 21. Salpitas reddet, fed qui in bello confoffi moriantur. Stevve-
chius fimiliter interpretatur illud Arnobii 1. 7. pag. 239. Delectantur
ut res eft, ftupidorum capitibus rafis, falpictarum fonitu, &c. V.
Salapitta.
SALPINX, ingis, f. tromba, odλy, yy, tuba, buccina. Vox
Græca. Servius in centimetro, in exemplum Sotadici metri affert
hunc verficulum, pag. 1824. Putfch: Salpinx cane, tempus fugit :
intendito laborem.

SALPŪGA, æ, f. genus formica venenatæ. Plin. l. 29. c. 4. ad fin.
Eft & formicarum genus venenatum, non fere in Italia: folipugas
Cicero appellat, falpugas Bætica. Lucan. I. 9. v. 837. Quis calca-
re tuas metuat, falpuga, latebras ? Al. leg. folpuga, alii aliter
V. Solipunga.

[ocr errors]

SALMĂCIS idis f. Exλuxxis, in Fabulis eft Nympha Nais, filia Cali & Terræ, ut ait Feft. quæ ftagnum quoddam in Caria coluit, in quo cum Hermaphroditum natantem vidiffet, ipfa quoque adnatans tam arête complexa eft, adhæfitque, ut duo in unum corpora mifcerentur, & Androgynus fieret. V. Hermaphroditus. Ovid. Met. 4. v. 306. Salmaci vel jaculum, vel pictas fume pharetras. T Salmacis etiam dictum eft ipfum ftagnum, feu fons in Caria, apud Halicarnaffum, ex quo qui biberent, molles fieri, & effeminari & ad turpem libidinem incitari crediti funt. Ovid. loc. cit. v. 385. Quifquis in hos fontes vir venerit exeat inde Semivir, & tactis fubito mollefcat in undis. Stat. l. 1. filv. 5. v. zo. procul hinc & fonte dolofo Salmacis. THinc in probris ea vox fuit, ut eft apud Cicer. l. 1. Offic. cap. 18. a med. cum quid muliebri animo, molliter, ignave, & effeminate fit. Ennius ibid. & apud Feft. Salmaci da fpolia fine fudore & fanguine. Alii leg. das fpolia, &c. A-SALSAMEN, inis, n. idem quod falfamentum. Arnob. 1. 7. pag. 230. lii vero Salmacida fpolia, &c. ut fit Salmacidus adjectivum. ¶ Originem fabulæ effe, fcribit Feftus, quod aditus ad eum fontem anguftatus parietibus occafionem largiebatur juvenibus petulantibus illudendi antecedentibus pueris & puellis, quia non patebat effugium. Vitruv. aliam affignat . 2. c. 8. circa med. ideo enim infamia illa laboraffe, quia cum fit ejus aqua perlucida, & egregii faporis, Cares, & Leleges, barbari homines bonitate ejus allesti, paulatim eo convenire cœperunt, & e duro feroque more commutati in Græcorum confuetudinem & fuavitatem mollierunt animos, & ad humanitatem tradu&ti funt. Non enim fieri poffe, ut ex ea aqua mollis quifquam & impudicus fiat.

[ocr errors]

SALMO, onis, m. fermone, falamone, genus pifcis marini, qui etiam fluvios fubit, femelque guftata aqua dulci vix unquam in mare regreditur. Plin. l. 9. c. 18. In Aquitania falmo fluviatilis marinis omnibus præfertur. Aufon. in Mofella, v. 97. Nec te puniceo rutilantem vifcere, Salmo, Tranfierim, latæ cujus vaga verbera caudæ Gurgite de medio fummas referuntur in undas, Occultus placido cum proditur æquore pulfus. Tu loricato fquamofus pectore, frontem Tom. IV.

Carnem ftrebulam, & pulpamenta, falfamina denique, quæ funt commixtio quadrinis copulata de frugibus. SALSAMENTARIUS, a, um, da falume, Tapexnpós, ad falfamenta pertinens. Colum. I. 2. c. 10. a med. Vafa olearia, & falfamentaria. Plin. l. 18. c. 30. fub fin. Salfamentarii cadi. Id. I. 28. c.9. a med. Salfamentaria tefta. T Salfamentarius abfolute, qui falfamenta facit, aut vendit, pizzicagnolo, rapx&tis. Auct. ad Herenn. 1. 4. c. 54. Ut fi falfamentarii filio dicas: quiefce tu, cujus pater cubito fe emungere folebat. Autor vite Horatii. Horatius Flaccus, patre, ut creditum eft, falfamentario, cum illi quidam in altercatione exprobraffet: quoties ego vidi patrem tuum cubito emungentem &c. Idem habet Macrob. I. 7. Saturn. c. 3. SALSAMENTUM, ti, n. pefce falato, falume, falfume, pixos, pifcis fale aut muria conditus cibi gratia, ad diuturnum ufum. Quia enim obfonia Latinis fere pifces erant, ea fi fallerentur, falfamenta dicta. Item ipfa muria. Terent. Adelph. 3. 3. 27. Salfamenta hæc fac macerentur pulcre. Cic. 2. de Divin. c. 57. De vino aut falfamento putes loqui, quæ evanefcunt vetuftate. Varr, R. R. 1. 3.

[merged small][ocr errors][merged small]
« НазадПродовжити »