Зображення сторінки
PDF
ePub
[ocr errors]

,

cula, fuiffe Principem, cui florenti & incolumi nunquam nifi modici honores decernerentur. passerà alla pofterità, & Sil, 1. 12. V. 312. factoque in fæcula ituro Lætantur tribuiffe locum. Lucan. I. 10. v. 533. potuit difcrimine nullo Cæfaris una dies in famam & fæcula mitti. Vel. Flacc. I. 1. v. 98. jam ftare ratem, remifque fuperbam Pofcere, quos revehat, rebufque in fæcula tollat. Cic. Phil. 2. c. 22. Hujus rei ne pofteritatem quidem omnium fæculorum immemorem fore. & 4. c. 1. ad fin. Nihil ex omnium fæculorum memoria tale cognovi. Id. 2. de nat. Deor. c, 20. Nihil immutat fempiternis fæculorum ætatibus. Virg. 1. Æn. v. 449. & Æn. 6, v. 235. & lib. 12. v. 826, per fæcula. b. e. per multas ætates, longo tempore. Pallad, in Octobr. tit. 12. Curas agere fæculorum. 6. e. pofteri temporis, Item metonymice pro hominibus, qui aliquo fæculo vivunt, & pro moribus fæculi. Cic. 1. de Divin. c. 19. Nec fæculorum reliquorum judicium pertimefcere. Terent. Eun. 2. 2. 15. Olim ifti fuit generi quondam quæftus apud fæclum prius. Stat. 11. Theb. v. 691. interea longum ceffante magiftro (Charonte) Crefcat opus, totifque exfpectent fæcula ripis. b. e. animæ defunctorum tranfvehende. Horas. 1. 3. od. 6. v. 17. fecunda culpæ fæcula. Virg. 1. Georg. v. 468. Impiaque æternam timuerunt fæcula noctem. Id. 1. En. . 295. Afpera tum pofitis mitefcent fæcula bellis. Tacit. de Germ. c. 19. Nemo illic vitia ridet: nec corrumpere & corrumpi, fæculum vocatur, coftume del secolo, moda. Sic Albinovan. ad Liv. v. 45. Quid ( prodeft) tenuiffe animum contra fua fæcula re&tum. b. e. contra vitia hominum fui temporis. Adde Martial. l. 9. epigr. 28. Hinc dictum eft feculum aureum, argenteum, æneum, ferreum a moribus hominum, qui tum vixere, ut in Etas dictum eft. V. Ovid. Met. 1. a vers, 90. Virg. 6. Æn, v. 793. aurea condet Sær cula qui rurfus Latio, regnata per arva Saturno quondam. Claudian. 1. 2. de laudib. Stilich. v. 446. Hic habitant vario faciem diftincta metallo Sæcula certa locis: illic glomerantur aena, Hic ferrata rigent, illic argentea candent. TeHuc pertinet, quod fæcla de hominibus, & de brutis animalibus, eorumque natione, genere, ac fobole frequenter a Lucretio ufurpantur, ut lib. 5. v. 864. Lanigeræque fimul pecudes & bucera fæcla, & lib. 3. v.754. fera fæcla ferarum. lib. 2. v. 502. fæcla pavonum. & lib. 5. v. 1083. cornicum fæcla vetufta, & lib. 1. v. 467. & lib. 5. v. 340. fæcla ho. minum . e lib, 6. 9. 722. Ở tro7, nigra virum > percoctaque fæcla calore. lib. 3. v. 630. Scriptorum fæcla priorum. b. e. antiqui Scriptores. Id. 1. 1. v. 202. Multaque vivendo vitalia vincere fæcla. molti animali. & verf. 1090. & lib. 5. v. 789. & verf. 986. e terra vefci mortalia fæcla. & lib. 1. v. 20. & lib, 2. v. 173. propagare fæcla. Adde Stat. 11, Theb. v. 592. In fing. num. Id. 1. 4. v. 1220. Et muliebre oritur patrio de femine fæclum. lib. 2. v. 1077. cujufque fient fæçli. ¶ Chriftianis Scriptoribus fe culum eft mundus, & vita hæc mortalis, mondo, fecolo, vita mortale. Prudent, Cathenier. 5. v. 109. Feffos ille vocat per freta fæculi. perifteph. 3. de S. Laurent. in fin. Et fervientem corpori Abfolve vinclis fæculi. Paulin, Nolan, ep. 23. fect. 33. ad fin. Si hoc fæculum noctem putes, quod converfione gentium ferenatum eft. Sedul. I. 4. v. 291. caduca vagi contemnens culmina fæcli. Adde Hieronym. & Auguftin. plurim. in locis. TItem Gentilium & Ethnicorum vita ac difciplina. Tertull. in exhortat. ad caftit. c. ult. Videmus etiam fæculi exempla, quæ fæpe nobis in teftimonio pofita funt. Sunt qui fcrib. feculum, quos probant Jun. in not. ad Tertull, de Pall. c. 1. & Daufqu. in Orthograph. tum ex notatione, quod fit non quidem a fene, ut vult Varr. fed vel a fe, & colo vel a fequor, vel a feco: tum quod quidam Græci fcriptores she fcripferint. Sed multo graviora funt argumenta diphthongum afferentium numi multorum Cæfarum veteres Lapides apud Grater. & Spon. veteres libri, & Virgil. Carpenfis apud Manut. Cellar. & Pier. ad Virg. Ecl. 4. v. 46. quos non fequi religio eft. SAPE, adverb, spesso, fovente, frequentemente, fpeffe volte, ToMÉNIS, frequenter, crebro. Terent. Hec. 3. 1. 28. Namn fæpe eft, quibus in rebus alius ne iratus quidem eft. Liv. 1. 23. c. 15. Sæpe vi, fæpe follicitandis principibus, &c. Caf. I. 5. B. Gall. c. 7. fub fin. Sæpe clamitans, liberum fe effe.. Cic. 3. Offic. c. 17. Quod etfi fæpe di&tum eft, dicendum tamen eft fæpius. Id. pro Quint. c. 1. M. Junius in hac caufa multum & fæpe verfatus. Id. initio l. 1. de Invent. Sæpe & multum hoc mecum cogitavi. Id. Fam. 13. ep. 42. extr, Iterum fæpiufque te rogo. Id. pro Font. c. 8. Pecuniam femel atque iterum, ac fæpius invitiffimi dare coacti funt. Id. 2. de Invent, c. 4. ad fin. Comitem illum fuum inclamavit femel & fæpius. 1d. pro Quint. c. 31. Quorum fæpe & diu ad pedes jacuit ftratus Id. 3. de nat. Deor. c. 27. a med. Vinum ægrotis prodeft raro, nocet fæpiffime. Id. 2. de Fin. c. 13. Quod vos interdum, vel potius nimium fæpe dicitis. Auct. ad Herenn. 1. 3. c. 8. a med. Si feparatim hæc caufa minus fæpe tractatur. Plin. l. 15. c. 6. Oleum fæpius die capulandum. più volte al dì. & lib. 7. c. 15. ad fin. Sæpius menfe. Id. I. 17. c. 22, a med. Vitem fæpius jufto fodere. più del dovere. TSæpius frequenter fine ulla comparatione adhibetur. Virg. 2. En. v. 455. qua fe dum regna manebant, Sæpius Andromache ferre incomitata folebat. Charif. I. 4. pag. 240. Putsch. hunc locum folæcifmis accenfet cum relativum, h. e. comparativum pro abfoluto ponitur: fed ufitatiffimum eft omnib. Scriptoribus. ¶ Additur ornatus causa ablativus numero, & a multis tanquam una dictio pronuntiatur & fcribitur. Cic. de Senect. c. 2. Sæpe numero admirari foleo. Gell. 1. 3. c. 16. Gigni hominem feptimo rarenter, nunquam octavo, fæpe nono, fæpius numero decimo menfe. Adde Cefar. I. 1. B. Gall. c. 33. & Salluft. in Catil. c. 54. & Bene fæpe, molto fpeffo, eft Ennii apud Gell. l. 12. c. 4. Sepeque, & fæpe. Cato apud eund, l. 3. c. 7. ad fin. T Ex

[ocr errors]

57.

[ocr errors]
[ocr errors]

hoc adverbio pofitivum, vel comparativum nomen non legi, inquit Prifcian. 1.3. pag. 602. Putfch. Superlativum pofuit Cato Nepos Ex ære alieno fæpiffimam difcordiam fuiffe. Id. Prifcian. 1. 15. pag. 1016. oblitus fui, fæpior ab Antiquis di&tum fuiffe, fcribit. SÆPICULE, alquanto spesse volte, diminut. a fæpe. Frequens eft A. pulejo, ut lib. 1. Metam. Lacrymæ fæpicule de gaudio prodeunt. & lib. 6. Me fæpicule commonebant. Adde lib. 2. 8. 9. &c. Habet & Plautus Caf. 3. 5. 59. Sæpicule peccas. Sed Prifcian, l. 3. pag. 611. Putfch. legit fapiufcule, quod magis fecundum analogiam eft a fe pius, quam a fæpe fepicule. SÆPIO &c. V. Sepio. SEPTOR, &

SÆPISSIMUS. V. in Sepe in fin. SÆPIUSCULE. V. Sæpicule. SÆTĂBIS. V. Setabis.

T

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

SÆVE, crudelmente, as, crudeliter, fæviter. Sueton. in Tiber. c. 59. Multa fæve & atrociter factitavit. Flor. l. 3. c. 7. Adeo fæve in captivos confulebatur, ut, &c. Plin. l. 30. c. 2. de Nerone. Sævius nos replevit umbris. Ovid. 3. de ar. am. v. 504. Lumina Gor goneo fævius igne micant. b. e. iratius. Lucan. l. 7. v. 171. impia bella fæve gerere. Colum, l. 11. c. 1. ante med. Quidam imperitandi parum prudentes, aut fævius. aut lenius agendo rem domini corrumpunt. con troppo rigore. & lib. I. c. 4. ad fin. Sunt loca quæ tepent hieme fed æftate fæviffime candent. intolerabiliffima mente. & Sueton. in Claud. c. 2. Aliquem fæviffime coercere. Lucan. l. 8. v. 492. facere omnia fæve Non impune licet. yun. SÆVIDICTUM, i n. parole afpre, bravata, fævum dictum. Terent. Phorm. 1. 4. 36. Ne te iratus fuis favidictis protelet. Alii leg. tuis fævidicis dictis. SÆVIDICUS. V. diction. præced. SEVIO, is, ii, itum, n. 4. incrudelire, inferire, xaλenaire, fævus fum in aliquem, crudeliter ago. Salluft. in Catil. c. 10. Fortuna fævire, ac mifcere omnia cœpit. Liv. l. 3. c. 45. a med. Sævite in tergum, & in cervices noftras: pudicitia faltem in tuto fit. Juftin. 1. 12. c. 5. Hoftili odio fævire in fuos. Sueton. in Aug. c. 13. In captivum non fine verborum contumelia fæviit. Liv. 1. 28. c. 34. a med. Neque fe in obfides innoxios, fed in ipfos, fi defecerint fæviturum. Ulpian. Dig. lib. 29. tit. 5. leg. 1. circa med. Sævire in se. b. e. sibi manus inferre. Tacit. 3. Ann. c. 31. extr. In pecuniam & famam multorum damnationibus & haftis fævire. Juvenal. fat. 10. v. 180. fævire flagellis in aliquem'. T Leniter fevive fimile ac lente feftinare. Plaut. Bacch. 3. 3. 4. Leniter qui fæviunt, fapiunt magis. h. e. qui iram compefcunt, & feveritate parce utuntur. Cum dativo, Ovid. Heroid. ep. 4. v. 148. Qui mihi nunc fævit, fic tibi parcat Amor. Adde Tibull. l.1.el. 5.v.46. ¶ Cum infinito, Id. Met. 1. v. 200. cum manus impia fævit Sanguine Cafarei Romanum exftinguere nomen. favit pro faviit. T Cum accufat. communi. Plaut. Epid. 5. 1. 51. Memento, fi quid fæviunt fenes, fuppetias mihi ferre. T Paffive imperfonaliter Juftin. 1.. 39. c. 3. a med. A nullo unquam majorum fuorum in feminas fævitum. Tacit. 1. Ann、 c. 49. Intellecto, in quos fæviretur Vellej. l. 2. c. 120. ad fin. Cum in captivos fæviretur a Germanis. De iis, qui verbis, minis, increpationibus vehementius infurgunt, & excandefcunt. Plaut. Caf. 3. 5. 20. Here mi, nimium fzvis. Virg. 6. n. v. 544. ne fævi, magna facerdos: Difcedam. Terent. Andr. 5. 2.27. Ah ne fævi tantopere. Virg. 1. Æn. v. 153. fævit animis ignobile vulgus. Pro fortiter facere, ftrenue fe gerere, Martial. de fpectac. epigr. 6. Belliger invitis quod Mars tibi fævit in armis, Non fatis eft, Cæfar: fævit & ipfa Venus. ¶ Sæpe de beftiis dicitur, cum irafcuntur, efferantur, furunt, & in morfus ruunt. Phedr. 1. 3. feb. 2. v. 14. Panthera cun&ta vaftans fævit irato impetu. Ovil. 11. Met. v. 369. lupus fævit rabieque fameque Val. Flacc. I. 6. v. 613. ftabulis qualis leo fævit opimis Luxurians, fpargitque famem. Virg. 3. Georg. v. 434. anguis fævit agris. Id. 5. Æn. v. 257. fævit canum latratus in auras Gell. l. 7. c. I. a med. Canes in alios fævientes. & lib. 9. c. 11. a med. Corvus ubi fatis fævierat, &c. Apul. l. 4. Metam. Sæviens venter. h. e. præ fame quafi latrans. T Hinc adhibetur ad exprimendum urforum rugitum. Spartian. in Geta, c. 5. Agni balant, porcelli grunniunt, urfi fæviunt, leones rugiunt. Virg. 7. En. v. 17. Setigerique fues atque in præfepibus urfi Savire, ac formæ magnorum ululare luporum. T Transfertur ad res inanimas, ut mare, ventos, hiemem > morbos &c. cum maxime vim fuam produnt & veluti furunt . Salluft. in Jug. c. 80. Ubi mare magnum effe, & fævire ventis cœpit. Lucret. 1. 1. v. 276. fævitque minaci murmure pontus. lib. 5. v. 1001. mare fævibat fluctibus. ( pro saviebat: quod in verbis quartæ conjugat. rarum non eft. ) Cef. I. 3. B. Gall. c. 13. fub fin. Cum fævire ventus cœpiffet. Horat. l. 4. od. 14. v. 27. fluvius fævit, & diluviem minitatur agris. Senec. in Hippol. v. 766. fævit folftitio medius dies. Claudian. I. 2. de laudib. Stilich. v. 459. immodico nec frigore fæviat Urfa. Id. de VI. conful. Honor, v. 241. annique vapore Sæviat aucta lues. Id. de B. Gild. v. 515. peftiferaer fævit. Horat. epod. 3. v. 5. Quid hoc veneni fævit in præcordiis? Gell. I. 12. c. 5. ante med. Morbus fæviens. Seven. Sammon. c. 18. v. 322. At male digeftis fi crapula fæviet efcis. Val. Flacc. I. 4. v. 454. de Harpyiis. Diripiunt, verruntque dapes fœdataque turbant Pocula: fævit odor. (Max v. 493. Flagrat acerbus odor.) verf. 499. Sævit utrinque fames. Similiter dicitur de immodicis animi affectibus. Virg. 7. En. v. 461. Sævit amor ferri, & fcelerata infania belli. Propert. I. 2. el. 7. v. 24. dolor. Horat. 1. 1. od. 25. v. 15. libido circa jecur. Ovid. 14. Met. v. 193. ira, Gell. I. 1. c. 11. ad fin. Orationem alicujus aut demif fam

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

من

[ocr errors]

fam jacentemque erigere, aut ferocientem fævientemque cohibere

Savire dicitur etiam immodicus fonus, aut ftrepitus. Sil. l. 4. v. 95. propius propiufque fonoro Quadrupedum cornu tellus gemit: ac fimul acer Vincentum lituos hinnitus fævit equorum. Id. l. 13. v. 600. fævit ftridoribus arbor. b. e. valde ftrepit. Eft qui legit nutat, fed minus recte.

SÆVIS, e. V. Sevus in fine.

SÆVITAS, atis, f. idem ac fævitia. Prudent. in Rom. v. 483. Cum fæpe morbos major armet fævitas. Firmic. I. 5. c. 5. Sævitate aliquem deterrere. Apul. I. 9. Metam. En indigna rei fævitatem. Al. legunt fcavitatem, h. e. adverfam fortunam, a oxouds, finifter, adverfus. Gell. in prefat. que in quibufdam edition. eft cap. ult. 1. 20. a med. Quo fit quorundam male doctorum hominum fævitas, & invidentia irritatior. Hic quoque al. reponunt fcavitas, h. e. finistra, & perverfa voluntas.

SÆVITER, adverb. fæve. Plaut. Pfeud. s. 2. 3. Magis cogito, fæviter, blanditerne alloquar. brufcamente. & Trin. 4. 3. 53. Quid fi egomet te velle nolo? Char. ah nimium, Stafime, fæviter! Adde Pan. 1. 2. 122. & Acc. apud Non. c. 11. n. 15. ¶ Gradus V.

r

in Sæve. SÆVITIA, æ, f. fommo rigore, crudeltà, fierezza, barbarie, spietatezza, L'πnvex, corns, afperitas, crudelitas, immanitas. Ejus inftrumenta in homines Senec. ep. 14. enumerat. Id. de Clem. c. 25. Sævitia excedit fines, primum folitos, deinde humanos. Cic. 2. Offic. c. 7. Iis, qui vi oppreffos imperio coercent, fit fane adhibenda fævitia, ut heris in famulos, fi aliter teneri non poffunt. Id. in Partit. c. 4. Orator fibi proponet delectationem in exornatione in judicio aut fævitiam, aut clementiam judicis in fuafione aut fpem, aut reformidationem deliberantis. Plin. l. 2. ep. 11. Immanitas, & fævitia. Gell; l. 20, c. 1. ad fin. Sævitiam pœnæ contemnere. Sueton. in Calig. c. 32. Sævitia dictorum fa&torumque. & cap. 27. ingenii. Salluft. in Catil. c. 34. Sævitia feneratorum. & cap. 50. ante med. belli. Id. in Jug. c. 7. hoftium. Juftin. 1. 21. c. 2. Sævitia graffari. & ibid. ad fin. Sævitiam exercere. Sueton. in Calig. c. 6. extr. reprimere. Petron, in Satyr. c. 94. Paululum intepefcente fævitia. Plin. 1. 29. c. 1. circa med. de Archagatho medico. A fævitia fecandi urendique tranfiit nomen in carnificem. Propert. l. 1. el. 1. v. 10. Sævitiam dura contudit Tafidos. b. e. afperitatem & duritiam animi amorem averfantis: T In plur. num. Salluft. in frag. apud Auguftin. 1. 2. de civ. Dei, c. 18. Quibus fævitiis, & maxime fenoris onere oppreffa plebs, &c. T De beftiis, Plin. l. 8. c. 40. ante med. Impetus canum, & fævitia mitigatur ab homine confidente humi. V. Savio. T De rebus inanimis, Salluft. in Jug. c. 41. & Plin. l. 19. c. 8. a med. Sævitia hiemis. rigore, furore. & Curt. 1. 8. c. 4. circa med. Jam cali mitefcente fævitia. Plin. l. 9. c. 31. fub fin. & Vellej. l. 1. c. 2. extr. Sævitia maris. tempefta, furia. & Ovid. Heroid. ep. 19. v. 23. ubi fævitiæ paulum gravis unda remifit. Plin. 1. 3. c. 8. In eo freto eft fcopulus Scylla item Charybdis mare vorticofum ambo clara fævitia. ¶ De immodicis affe&tibus Colum. 1. 6. c. penult. Amoris fævitiam labore temperare. la rabbiofa libidine. de equo admiffario loquitur. T Sævitia annonæ rigorofo prezzo de' viveri, caritas, difficultas, pretium immodicum, & pauperes quafi fæve torquens. Tacit. 2. Ann. c. 87. Sævitiam annona incufante plebe, ftatuit frumento pretium.

[ocr errors]
[ocr errors]

dπnunc, w

[ocr errors]

SEVITIES, ei, f. fævitia. Tacit. 11. Ann. c. 10. extr. Per fævitiem & luxum adegit Parthos &c. Apul. I. 6. Metam. Canis fævitiem offula redimere. & ibid. Socrus fævitiem exfecrata. Ubique al. leg. favitia. SÆVITŪDO, inis, f. idem ac fævitia. Plaut. in fragm. Bacch. apud Non. c. 2. n. 796. Vincula, virga, molæ, fævitudo mala fit pejor. SEVUS, a, um, rigorofo, fevero, crudele, fiero, barbaro, Ann's, aMo's, XαλEπos, feverus, rigidus, afper, durus, immitis, ferus, crudelis, inhumanus: fortaffe a fcevus, oxaiós. Terent. Adelph. 5. 4. 12. Ego ille agreftis, fævus, triftis, parcus, truculentus, tenax duxi uxorem . Id. Phorm. 5. 1. 17. Conclufam hic habeo uxorem fævam, b. e. rabidam, iracundam, moleftam. Plaut. Bacch. 4. 5. 3. Truculentus atque fævus fenex. Liv. I. 34. c. 32. Tyrannus fæviffimus & violentiffimus in fuos. Virg. 2. Georg. v. 128. Pocula fi quando fæva infecere noverca. Tibull. l. 1. el. 11. v. 65. Sed manibus qui fævus erit, &c. h. e. qui tam ferus erit, ut puellam fuam verberet. Tibull. l. 1. el. 9. v. 62. fæva puella. b. e. amoris inimica, & precibus amantium dura. Plaut. Amph. 1. 3. 43. Ex amore hic admodum quam fævus eft. b. e. iracundus. Tibull. l. 1. el. z. v. 5. pofita eft noftræ cuftodia fæva puellæ. h. e. ar&ta, fevera, impenetrabilis. & eleg. 5. v. 13. ne poffent fæva nocere fomnia. b. e. triftia, ominofa, & noxia. Quidam hic mallent fceva. Horat. epod. 12. v. 13. fæva verba. afpre e pungenti. T Cum infinito Horat. l. 1. ep. 15. v. 30. Quælibet in quemvis opprobria fingere fævus. Adde Sil. I. 11. v. 7. T De beftiis. Tibull. I. 4. 3. v. 22. Sævæ feræ. Id. l. 1. el. 6. v. 18. fævi lupi. Propert. 1. 3. el. 14. v. 17. Sæva canum rabies. Virg. 3. Georg. v. 246. fævior leana. Plin. l. 11. c. 37. Sect. 64. extr. Animalia fæviffima dentibus. ¶ De rebus inanimis. Tibull. I. 4. carm. 1. V. 144. fævæ menfæ. b. e. in quibus humanæ carnes comeduntur. Propert. 1. & d. 1. v. 27. fævi ignes. Ovidio 4. Trift. el. 4. v. 69. sævi ignes funt fulmina. Virg. 9. Æn. v. 604. fævum gelu. & lib. 12. v. 890. fæva arma lib.5. v. 270. fævus fcopulus. Stat. 2. Theb. v. 85. fævus odor vini. b. e. quod ad fævitiam homines impellit Tacit. Hift. 3. c. 83. Sæva ac deformis urbe tota facies. fava propter cædes: deformis propter popinas, scorta, & luxum. ¶ Sæpe dicitur de ventis & mari, Cic. Attic. I. 5. ep. 12. Inde Gyarum Tom. IV.

el.

[ocr errors]
[ocr errors]

venimus fævo vento, non adverfo. b. e. vehementi. Val. Flacc. l. 7. v. 52. fæva hiems. b. e. hibernum tempus, quo mare turbatum effe folet, atque adeo claufum navigantibus, exceptis piratis & avaris ut eft apud Plin. l. 2. c. 47. Sect. 47. extr. Harduini. Plaut. Mil. 2. 5. 4. fævi fluctus. Lucil. apud Non. c. 4. n. 413. fævæ tempeftates. Salluft. in fragm. apud Serv. ad Æn. 1. v. 620. mare fævum. b. e. importuofum. Virg. 7. En. v. 719. fævus Orion. b. e. procellas inducens. Juftin. de freto Siculo 1. 4. c. 1. Torrens fretum non folum citato impetu, verum etiam fævo. b. e. naufragia afferente. Sic Propert. 1. 3. eleg. 17. v. 8. Sæva Malea. & lib. 1. el. 17. v. 6. fævas increpat aura minas. T De aliis præterea rebus. Lucil. 'apud Non. c. 4. n. 413. fævum & durum bellum. Martial, l. 5. epigr. 77. fæva toxica. Id. l. 4. epigr. 55. fævum metallum. þ.e. ferrum. Id. 1. 9. epigr. 28. fæva volfella. h. e. quæ cum dolore pilos vellunt. Tacit. 2. Ann. c. 26. Gravia & fæva damna inferre. cap. 5. Quæ fibi belligeranti fæva, vel profpera eveniffent. h.e. adverfa. Hic etiam mallet aliquis fceva. TSævi joci, apud Horat. l. 1. od. 33. v. 10. funt ejus, qui jocatur fimul, & lædit T De affectibus vehementioribus unde homines turbari veliemen tius, aut fævire folent. Propert. I. 1. el. 18. v. 14. fæva ira. Virg. 12. En. v. 406. fævus horror. Id. Eclog. 8. v. 47. amor. Id. 1. En. v. 29. fævi dolores. Propert. l. 3. el. 14. v. 8. fævior fletus. b. e. amarior, & cruciabilior. Id. l. 1. el. 7. v. 81. fævus metus cl. 17. v.9. fævæ querelæ. b. e. dira, & imprecationes. ¶ Aliquando eft acer, fortis, ftrenuus, bellicofus. Virg. 1. En. v. 103. Sævus ubi acide telis jacet Hector. lib. 12. v. 107. maternis fævus in armis Eneas acuit Martem, & fe fufcitat ira. T Item magnus, fi Servio credimus ad n. 1. v. 8. ita interpretanti illud Ennii: Induta fuit fæva ftola. Adjicit huc & illud Virgil. modo allatum. Fatetur tamen & fortem intelligi poffe. T Item potens, terribilis. Virg. 1. Ex. v. 142. Non illi imperium pelagi, fævumque tridentem, Sed mihi forte datum Tibull. I. & el. 1. v. 22. Terreat ut fæva falce Priapus aves. ¶ Sevum adverbii vice. Stat. 3. Theb. v. 589. incurvi fævum rubuere ligones. Sil. l. 1. v. 398. Cui fævum arridens. Claudian. I. 1. de rapt. Prof. in fin. fævumque frementes. ¶ Sevis, e, pro fevus. Ammian. 1. 29. c. 5. poft med. (al. c. 32. extr.) Suppliciorum fævium repertor.

[ocr errors]
[ocr errors]

SAGA, æ, f. ftrega, maga, ammaliatrice, maliarda, xquxrex, mulier verfuta, & fagax, quæ multa fcire vult: & fpeciatim venefica, quæ malis artibus, & præfertim pravis fuperftitionibus boni aliquid, vel mali cuipiam conciliat. Cic. 1. de Divin. c. 31. Sagire, fentire acute eft; ex quo fagæ anus, quia multa fcire volunt: & fagaces di&ti canes. Feft. in Sagaces. Saga dicitur mulier perita facrorum. Horat. l. 1. od. 27. v. 21. Quæ faga, quis te folvere Theffalis Magus venenis, quis poterit deus? Tibull. l. 1. el. 2. v. 41. Nec tamen huic creder conjux tuus ut mihi verax Pollicita eft magico faga minifterio. Colum. I. 1. c. 8. & cap. 11. a med. Harufpices, fagafque, quæ utraque genera vana fuperftitione rudes animos ad impenfas, ac deinceps ad flagitia compellunt ne admiferit. Ovid. 3. Anior, el. 7. v. 29. Sagave punicea defixit nomina cera, Et medium tenues in jecur egit acus. Adde Martial. I. pigr. 53. & lib. 11. epigr. 50. ¶ Et quia hujufmodi aniculæ conciliandis amoribus fæpe adhibentur; faga pro lena ponitur, ruffiana. Nonius cap. 1. n. 86. Sagæ mulieres dicuntur feminæ ad libidinem virorum indagatrices: unde & fagaces canes dicuntur ferarum quæfitores. Lucil. ibid. tatem & faciem, ut faga & bona conciliatrix. Turpil. ibid. Non ago hoc per fagam pretio conductam, ut vulgo folent. Tibull. l. 1. el. 6. v. 23. fagæ præcepta rapacis defere Saga pro fago V. Sagum in fin.

7. e

SAGACITÁS, atis, f. odorato fino de' cani, penkeria, acuta vis odorandi in canibus. Cic. 1. 2. de nat. Deor. c. 63. a med. Canum tam incredibilis ad inveftigandum fagacitas narium, tanta alacritas in venando. Plin. l. 9. c. 30. Polypus fepes tranfcendebat per arborem, nec deprehendi potuit, nifi canum fagacitate. T Dici po

teft etiam de aliis fenfibus. Senec. ep. 95. a med. Valetudo, vires, forma, fagacitas fenfuum hæc omnia æftimatorem defiderant ¶ Transfertur ad animum & fignificat folertiam, acumen, calliditatem, avvedutezza, fagacità, penetrazione, zyxivora. Cic. 3. Verr. c. 41. Utrum admonitus, an tentatus, an, qua eft ifte fagacitate in his rebus, fine duce ullo, fine indice pervenerit ad hanc improbitatem, nefcio. Id. 6. Verr. c. 12. extr. Tuam tantam fuiffe fagacitatem, ut &c. Plin. l. 2. c. 13. Hipparchi fagacitate compertum eft, Lunæ defectum aliquando quinto menfe a priore fieri. Nep. in Alcib. c. 5. Erat enim ea fagacitate, ut decipi non poffet. Val. Max. 1. 7. c. 3. n. 3. Quod temporis anguftiæ negabant, faga. citate confilii affecutus eft. SAGACITER, con finezza di odorato, cum fagacitate, callide. Proprie dicitur de fenfu odorandi Plin. l. 10. c. 69. Vultures fagacius odorantur. Id. . 11. c. 37. Sect. 50. Delphines nec olfactus veftigia habent, cum olfaciant fagaciffime. Colum. l. 7. c. penult. circa med. Canes villatici fatis pulcre funguntur officio, fi & advenientem fagaciter odorantur, & latratu conterrent. Al. leg. fagaciter adoriuntur, h. e. callide, aftute. Translate enim refertur ad animum prudentem, peritum, vafrum, acutum in inveftigando, præfentiendo, fagacemente, ovvedutamente, furbefcamente, dyxnows. αγχινόης Cic. 1. de Orat. c. 51. in fin. Acuto homine nobis opus eft, & natura ufuque callido, qui fagaciter perveftiget, quid fui cives cogitent, fentiant, &c. & lib. 2. c. 44. a med. Omni mente in ea cogitatione verfor, ut odorer quam fagaciffime poffim, quid fentiant judices, quid exiftiment, quid exfpectent. Liv. 1. 27. c. 28. Ibi duo duces fagaciter moti funt, alter ad inferendam alter ad cavendam fraudem. Quintil. 1, 2, c.8. Cum fagaciter fuerit intuitus, cujus

B 2

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

cujus ingenium preffo genere dicendi, cujus acri maxime gaudeat. Sueton. in Tiber. c. 57. Sagaciter perfpicere naturam alicujus, Plin. 1. 10. ep. 69. fub fin. Sagacius conquirere & explorare. Gell. I. 16. c. 12. Curiofe & fagaciter conquirere. SAGANA, æ, f. ftrega, idem quod faga, ut Prifcian. docet . 4. pag. 622. Putfch. Hinc apud Horat. epod. 5. v. 27. & lib. 1. fat. 8. v. 25. 41. 48. nomen proprium eft mulieris veneficæ. SAGAPENOS. V. Sacondios. SAGAPENUM, i, n. ferapino, fagapeno, oxydavo, fuccus herbæ ferulaceæ: de quo V. in Sacopenium. Plin. l. 19. c. 3. Lafer Cyrenaicum adulteratur gummi, fagapeno, aut faba fracta. Id. 1. 12. c. 25. in fin. Galbanum adulteratur faba, aut fagapeno. ¶ Scribitur & Sagapinum. SAGARITIS, itidis, adject. f. ad Sagarim pertinens, qui eft fluvius Phrygiæ, acceptis vaftis amnibus, inter quos Tembrogio, & Gallo, in Propontidem influens: dictus etiam Sangarius. Plin. l. 6.c. 1. Liv. 1. 38. c. 18, & Ovid. 4. ex Pont. ep. 10. v. 47. Hinc Id. 4. Faft. v. 229. Fallit, & in Nympha Sagaritide definit effe, &c. SAGARIUS, a, um ad fagum pertinens. Ulpian. Dig. lib. 17. tit. 2. leg. 52. Quidam fagariam communionem inierunt. b. e. fagorum conficiendorum & vendendorum. Id. lib. 14. tit. 4. leg. 5. a med. Duas negotiationes exercere, puta fagariam & linteariam. Infcript. apud Gruter. pag. 650. n. 2. Negotiator fagarius. T Abfolute Apul. l. 1. Meram. Sagariam facere. h. e. fagorum mercaturam. Al. leg. faccariam. T Sagarius, ii, fagorum negotiator aut artifex Infcript. apud Gruter. pag. 650. n. 1. C. Terentio C. L. Pamphilo fagario. Alia apud Donium claff. 9. n. 18. M. Auftronius M. F. Pal. Nicephorus ob hon. Q. Q. Colleg. Sagarior. Romanor. Q. ex S. C. coire licet, &c. SAGĀTUS, a, um, fago veftitus. Cic. in fragm. apud Non. cap. 14. n. 10. Defcendi ad forum togatus, cum reliqui confulares fagati vellent defcendere. Id. pro Font. cap. 11. Galli fagati, & bracati. Martial. l. 6. epigr. 11. Te Cadmea Tyros, me pinguis Gallia veftit Vis, te purpureum, Marce, fagatus amem? ¶ Sagati cuculli, ex ea materia, qua faga fiunt, confecti. Colum. l. 11. c. I. a med. Cultam veftitamque familiam utiliter magis habeat, quam delicate, id eft munitam diligenter a frigoribus, & imbribus: quæ utraque prohibentur optime pellibus manicatis, & fagatis cucullis. Id. I. 1. c. 8. ante med. eadem fere verba habet nifi quod que cuncta prohibentur pellibus manicatis, centonibus confectis, vel fagis centonibus confectis, vel fagis cucullis. Sunt qui leg. hic fagis & cucullis : item qui utroque loco fagis cucullatis. SAGAX, acis, di fine odorato, auper, fundatus, qui acutis eft naribus. fundárng in odorando, ut canes venatici: item qui alio quovis fenfu pollet. Cic. l. 1. de nat. Deor. c. 31. Sagire, fentire acute eft: ex quo fagæ anus & fagaces dicti canes Plaut. Curcul. 1. 2. 17. de anu bibaci. Canem effe hanc quidem magis par fuit fagax nafum habet. Ovid. de remed. Anior. v. 201. Nunc leporem pronum catulo fectare fagaci. Senec. in Hippol. v. 39. Nunc demiffi nare fagaci Captent auras, luftraque preffo Quærant roftro. Ovid. in Halieut. v. 76. Venandique fagax virtus, virefque fequendi. Id. 11. Met. v. $99. Sollicitive canes canibufque fagacior anfer. b. e. aurium fenfu præftantior. (V. Liv. I. 5. c. 47. )_ Plin. l. 8. c. 37. Murium palatus in guftu fagaciffimus. T Translate refertur ad animum, & eft perfpicax, acutus, folers, callidus, prudens, peritus, fagace, accorto avveduto, fcaltro αγχίνους Cic. 2. de Fin. cap. 14. Homines hoc a beftiis plurimum differunt quod rationem habeant a natura datam, mentemque & acrem & vigentem, lerrimeque multa fimul agitantem, &, ut ita dicam, fagacem. Id. 5. Tufcul. c. 23. ad fin. Quid eft autem in homine fagaci ac bona mente melius? Id. Catil. 1. c. 8. Homo ad cuftodiendum diligentiffimus, ad fufpicandum fagaciffimus. Planc. ad Cicer. Fam. 10. ep. 23. Nimia ejus indulgentia in Lepidum, ad hæc pericula perfpicienda fecit eum minus fagacem. Lucret. l. 1. v. 368. fagaci ratione quærere aliquid. Justin. 1. 1. c. 9. a med. Vir in conjecturis fagaciffimus. Tacit. 4. Hift. c. 11. Civitas rimandis offenfis fagax. Suet. in Claud. c. 15. Modo circumfpe&tus & fagax, modo inconfultus ac præceps. Martial. . 12. epigr. 89. Excogitavit homo fagax & aftuI. tus Ne, &c. Juftin. l. 38. c. 4. a med. Sagaciora ingenia. Horat. in fin. od. 4. l. 4. curæque fagaces Expediunt per acuta belli ¶ Cum genit. Id. in ar. Poet. v. 218. Utiliumque fagax rerum divina futuri. Colum, l. 1. in præfat. a med. Rerum naturæ fagaciffimus. h. e. peritiffimus. Sic Juftin. 1. 36. c. 2. Sagaciffimus prodigiorum. Sil. l. 3. v. 344. Fibrarum, & pennæ, divinarumque fagacem flammarum. T Cum Infinito Ovid. Metam. 5. v. 146. Aethionque fagax quondam ventura videre.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

ce

&

SAGDA, 2 f. gemma porracei coloris. Plin. l. 37. c. 10. Sagdam Chaldai adhærefcentem navibus inveniunt, prafini coloris. SAGENA, *, f. rete da pefcare, ouynn, retis pifcatorii genus. Hefychius : Σαγήνη πλέγμα τὶ ἐκ καλάμων εἰς θήραν ἰχθύων. Sagena contextus ex calamis ad capturam pifcium. Italis eft naffa. In Gloffis

& ab Ulpian. Dig. lib. 47. tit. 10. leg. 13. a med. exponitur everriculum. Manil. 1. 5. v. 678. Excipitur vafta circumvallata fagena. T Quidam fcrib. fagina. SAGESTRE. V. Segestre. SAGINA, æ, f. cibo da ingraffare, ortex, GITEVOS, cibus, quo quis OTTEX, GITEVOS, cibus, quo quis pinguis efficitur. Varr. 1. 3. R. R. c. 10. & Colum. 1. 8. c. 14. fub fin. Facilis eft anferum fagina. nam præter polentam, & pollinem ter die, nihil fane aliud dari neceffe eft. Varr. 1. 3. R. R. c. ult. a med. Everriculo in litus educere vivam faginam. b. e. pifciculos minutos majoribus pifcina inclufis in cibum præbendos. Plin. l. 9. 6. 56. Cochlearum faginam commentus eft fapa & farre, aliifque

te

[ocr errors]

generibus, ut cochleæ quoque altiles ganeam implerent. T Metonymice eft ipfa pinguedo ex copia cibi, graffezza. Plin. l. 10. c.50. Gallinæ ad faginam non omnes eliguntur, nec nifi in cervice pingui cute. Colum. 1. 6. c. 27. Ut admiffarius fagina hilaris pluribus feminis fufficiat. Juftin. l. 21. c. 2. In fegnitiam lapfus, faginam corporis ex nimia luxuria contraxit. Id. l. 38. c. 8. a med. Erat fagina ventris non homini, fed belluæ fimilis. Aufon. in Ephemer. 1. v. 5. tibi caufà fomni Multa quod potas, nimiaque tendis Mole faginam. b. e. pinguem aqualiculum. T Item ipfum animal fagina pinguefa&tum. Plaut. Moftell. 1. 1. 61. Bibite, pergræcamini efte, effercite vos, faginam cædite. ¶ Item locus, in quo animalia faginantur. Id. ibid. 1. 3. 78. Dies noctefque eftur, bibitur, neque quifquam parfimoniam adhibet: fagina plane eft. fagina hic poteft effe etiam faginatio, aut helluatio. Id. Trin. 3. 2. 96. Aut aliquem ad regem in faginam herus fe conjecit meus. In faginam poteft fignificare etiam, ut fiat miles, aut gladiator. nam gladiatores largo cibo alebantur, ut infra dicetur. Et hoc verius eft. Per fynecdochen ponitur pro quovis cibo. Cic. pro Flace. c. 7. ad fin. Nuper epulati, paulo ante omni largitione faturati Pergameni, quod Mithridates, qui multitudinem illam non auctoritate, fed fagina tenebat fe velle dixit, id futores & zanarii conclamarunt Juvenal. fat. 4. v. 67. propera ftomachum laxare faginis. Nemefan. in Cyneg. v. 166. tunc confuetam minuiffe faginam Profuerit nuefque magis retinere cibatus. Veget. de re veterin. I. 2. c. 45. Poftea firmioribus cibis ad faginam priftinam revocandus. Juftin. I. 44. c. 4. a med. Tanta pabuli lætitia eft, ut nifi abftinentia interpellata fagina fuerit, pecora rumpantur. Plin. l. 9. c. 6. ad fin. Orca > dum faginam perfequitur, in litus fluctibus propulfa, &c. Sueton. in Calig. c. 27. Cum ad faginam ferarum muneri præparatarum carius pecudes compararentur ex noxiis laniandos adnotavit. Gladiatoria fagina, cibi valentiores, quibus gladiatores alebantur. Tacit. 2. Hift. c. 88. Singulis ibi militibus Vitellius paratos cibos, ut gladiatoriam faginam, dividebat. Propert. I. 4. el. 8. v. 25. Qui dabit immundæ venalia fata fagine. Simile quippiam habet Senec. fub init. ep. 15. ¶Metaphorice Quintil. l. 10. c. 5. a med. Forenfibus certaminibus exercitatos & quafi militantes, reficit ac reparat hæc velut fagina dicendi. b. e. jucunda ubertas & copia. SAGINARIUM, ii, n. pror, locus in quo animalia faginantur . Varr. 1. 3. R. R. c. 10. fub fin. de anferib. Ad faginandum eligunt pullos circiter fefquimenfes: eos includunt in faginario, ibique polentam & pollinem aqua madefacta dant cibum. SAGINATIO, onis, f. ingraffamento, orvos, actus faginandi. Plin. 1. 8. c. 51. de fuib. Pinguefcunt LX. diebus, fed magis tridui inedia faginatione orfa. SAGINATUS, a, um, ingraffato, Teutos, Axpires, pinguefactus. Varr. 1. 2. R. R. c. 1. a med. Boves ad facrificia publica faginati. Liv. 1. 36. c. 17. Velut faginatus nuptialibus cœenis. Propert. I. 4. ol. I. v. 23. Parva faginati luftrabant compita porci. Plin. l. 8. c. 36. Urfi fomno faginati. T Translate Id. 1. 19. c. 4. ante med. Caule in tantum faginato, ut pauperis menfa non capiat. b. e. altili afparago Colum. 1. 2. c. 1. a med. Terra multorum annorum frondibus & herbis velut faginata largioribus pabulis. concimata. & Ta cit. 4. Hift. c. 42. circa med. Ex funere reipublicæ raptis confularibus fpoliis, feptuagies feftertio faginatus. arricchito. SAGINO, as, avi, atum, a. 1. ingraffare, hapéu, vw, fagina λαρινένω στένω, alo, pinguefacio, farcio. Varr. 3. R. R. c.7. a med. Qui folent faginare pullos columbinos, quo pluris vendant, fecludunt eos, cum jam pluma funt teeti, deinde manducato candido farciunt pane Colum. 1. 6. c. 27. a med. Equus roborandus eft largo cibo, & hordeo ervoque faginandus. Plin. 1 13. c. 4. fub fin. Sues ex palmulis faginantur. Id. l. 16. c. 6. Fagi glans glires faginat. T Pro pafcere, alere, fatiare. Id. 1. 9. c. 35. Cum exquifitis quotidie Antonius faginaretur epulis. Id. 1. 33. c. 10. ad fin. Ptolemæum mille convivas totidem aureis potoriis, mutantem vafa cum ferculis faginaffe. Quintil. I, 12. c. 6. o med. Catuli, ferarum molliore præda faginantur. Translate Cic. pro Sext. c. 36. Qui ab illo pesti

[ocr errors]

,

[ocr errors]

fero as perdito cive jampridem reipublicæ fanguine faginantur. SAGIO, is, a. 4. fentire, prefentire, pinarew. Cic. 1. de Divin. cap. 31. Sagire fentire acute eft ex quo faga anus > quia multa fcire volunt: & fagaces dicti canes. Is igitur, qui ante fagit, quam oblata res eft, dicitur præfagire, ideft futura ante fentire. Hac Ci

cero.

[ocr errors][ocr errors][ocr errors]

SAGITTA, æ, f. freccia, Arale, quadrello, bolzone, faetta, Toksvus Benos, l'ès, dïords, jaculum, quod arcu emittitur, ex calamo vel ligno leviore, cui ferreum acutum fpiculum, fæpe hamatum, præfi gitur: & a pofteriori parte pennæ, aut quippiam fimile infigitur, ut recta provolet. Plin. l. 7. c. 56. Arcum & fagittam invenit Scythes Jovis filius: alii fagittas Perfen Perfei filium inveniffe dicunt. Id. L. 11. c. 53. Scythæ fagittas tingunt viperina fanie, & humano fanguine. irremediabile id fcelus mortem illico affert levi tactu. Id. 1. 16. c. 36. Nullus fagittis aptior calamus, quam in Rheno Bononienfi amne cui & plurima ineft medulla, pondufque volucre, & contra flatus quoque pervicax libra. Tacit. de Gerni. c. 46. Sola in fagittis fpes, quas inopia ferri offibus afperant. (De Fennis loquitur.) Virg. 10. Æn. v. 131. nervo aptare fagittas. Ovid. 8. Mer. v. 380. celerem Tegera fagittam Impofuit nervo, finuatoque expulit arcu. & lib. 11. v. 324. curvavit cornu, nervoque fagittam Impulit, & meritam trajecit arundine linguam. Horat. l. 1. od. 29. v. 9. fagittas arcu tendere. Ovid. Heroid. ep. 16. v. 362. Figitur in juffo noftra fagitta loco. Cic. 6. Verr. c. 34. de Diana. Sagittæ pendebant ab humero: finiftra manu retinebat arcum Id. 4. Acad. . 28. Sagittis aliquem configere. Juftin. in fin. 1. 7. In prætereun

tem

tem de muris fagitta ja&ta dextrum oculum regis effodit. Id. fub fin. cap. 9. l. 12. Sagitta fub mamma trajectus. Senec. in Herc. Oet.

V.

1. 2.

[ocr errors]
[ocr errors]

,

[ocr errors]

1469. Sagittis ictus vitam exfpuit. Val. Flacc. l. 6. v. 698. sagittas fpargere. Virg. En. 9. v. 590. celeres intendere. & lib. 11. v. 590. 858. pharetra depromere. & lib. 12. v. 858. nervo per nubem impellere. Tibull. 1. 4. carm. 1. v. 90. jacere. Clau dian. de IV. conful. Honor. v. 529. arte dirigere Virg. En. 4. v. 69. conjicere. Ovid. 3. Trift. el. 10. v. 63. Pars cadit hamatis mifere confixa fagittis. Nam volucri ferro tinctile virus ineft. Virg. 9. En. v. 632. Effugit horrendum ftridens adducta fagitta. To Jungitur fæpe cum jaculo, ut apud Virg. 10. En. ut apud Virg. 10. n. v. 248. Ocior & jaculo, & ventos æquante fagitta. & lib. 9. v. 572. & lib. 10. u. 754. Hic jaculo bonus hic longe fallente fagitta. Adde lib. 5. v. 68. & lib. 9. v. 178. Cic. 1. Tufcul. cap. 42. fub fin. & Lucan. 1. 6. v. 212. Differunt autem quia jaculum latius patet, & de iis etiam miffilibus dicitur, quæ manu jaciuntur. Sæpe fagittæ Cupidini tribuuntur a Poetis: quia ut ait Servius ad En. 1. v. 667. amorem & libidinem fequitur puntura pœnitentiæ vel quia, ut ipfe incerta velocefque funt. Ovid. de remed. Amor. v. 157. Vince Cupidineas pariter, Parthafque fagittas. Horat. od, 8. v. 15. ferus & Cupido Semper ardentes acuens fagittas Cote cruenta. Lucret. 1. 4. fub fin. Sagitta Veneris. Stat. l. 3. filv. ult. v. 3. Non metuo, ne læfa fides aut pectore in ifto Alter amor. nullis in te datur ire fagittis. T De fcalpello, quo ve næ aperiuntur detrahendo fanguini lancetta. Veget. de re veterin. 1. 1. c. 25. a med. Hæ venæ fagitta percutiantur. & cap. 43. SaAgittam injicies, ut non folum cutem verum etiam peritoneum ipfum aperias. T Apud Rufticos fagitta eft fumma & tenuior malleoli pars. Colum. 1. 3. c. 17. Sagittam ruftici vocant noviffimam partem furculi, five quia longius receffit a matre, & quafi emicuit atque profiluit five quia cacumine attenuata prædicti teli fpeciem gerit. cap. 10. fub fin. Si fagittam, id eft fuperiorem partem malleoli, vituperandam cenfebant cum effet eadem pars furculi frugiferi, &c. Plin. fic appellat malleolum cum intortus fuerit Ejus verba funt lib. 17. cap. 21. poft init. Sagittæ vocantur cum intorti panguntur iidem cum recifi nec intorti trigemmes. & mox. Quidam feri vetant nifi eos qui floruerint furculos. Sagit tas ferere minus utile, quoniam in transferendo facile rumpitur, quod intortum fuerit. Colum. intorquendi malleoli rationem improbat l. 3. c. 18. TEft etiam herba in genere ulvarum > recentiores fagittalem vocant, & linguam ferpentis, Græci piftanam. Plin. l. 21. c. 17. fub fin. T In Fabulis eft fignum cælefte fpiculum habens ad pedes Equi alteram partem ad humeros Ophiuchi. Occidit ortu Virginis, oritur cum Scorpione Habet omnino fellas quatuor, unam in principio materiæ alteram in medio duas reliquas in eo loco, quo ferrum folet affigi Hac ferunt Herculem occidiffe aquilam, feu vulturem, qui Promethei jecur rodebat. Alii tradunt, ea Cyclopas interfeciffe, qui fulmen Jovi fecerant quo Efculapius i&tus eft. Hæc ex Hygin. Poet. Aftron. 1. 2. c. 15. & lib. 3. c. 14. Hinc Plin. l. 19. c. 31. Affyriæ quinto Cal. Sept. & Sagitta occidit, & Etefiæ definunt Id. l. 17. c. 18. a med. Laurum feri ab occafu Aquile ad occafum Sagitte. Colum. I. 11. c. 2. VIII. cal. Martii Sagitta crepufculo incipit oriri

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

quam

[ocr errors]

Sagittæ Herculis felle Hydræ imbutæ & ab eo in Eta Philo&teta commendatæ, fatum Troja fuere. Refponfum enim fuerat, Trojam fine his nunquam expugnatum iri. His ergo a Philocteta acceptis occifus eft Paris, & Troja everfa. Serv. ad Æn. 3. v. 402. Ovid. Met. 3. v. 334.

[ocr errors]

tanquam fagittis armatam, in carm. de hyftr. in fin. TeItein fagittandi peritus. Virg. n. 8. v. 725. fagittiferi Geloni. Catull. carns. 11. ad Fur. & Aurel. v. 6. fagittiferi Parthi. T Sagittarius, fignum cælefte. Manil. I. 2. v. 266. Etas a Geminis, Autumnus Virgine furgit, Bruma fagittifero, Ver Pifcibus incipit effe. Adde verf. 500. $60.

SAGITTIGER, a, um, fagittifer. Avien. in Phenom. Arat. v. 482. Ora Sagittigeri. b. e. Sagittarii, fideris. SAGITTIPOTENS, entis, Beλoup ! fagittarius. Cic. in Arato, v.

SAGITTARIUS, a, um, da faetta, faettevole, Toto's, ad fagittas perrožinos, tinens. Plin. l. 16. c. 36. a med. Sagittarius calamus. h. e. aptus ad fagittas faciendas. Dictys Cretenf. 1. 4. c. 19. Sagittarium certamen. ¶ Sagittarius, ii, fagittarum faber, faettiere, BeNOTOLLS. Aurel. Aread. Dig. lib. 50. tit. 6. leg. ult. Sagittarii, ærarii, braAcarii. Item miles fagittis pugnans, arciere, faettatore, πto TS. Caf. multis in loc. Salluft. in Jug. c. 5. Cic. Fam. 15. ep. 4. Plin. 1, 6. cap. 23. a med. & Curt. fæpe. Erant hi in militia tum pedites, fanti armati alla leggiera: tum equites, cavalleggeri: utrique levis armaturæ. Tacit. Ann. 2. c. 16. Auxiliares Galli in fronte, poft quos pedites fagittarii exin legiones & levis armatura cum equite fagittario. T Sagittarius a Cic. in Arat. v. 181. & Aufon. in Eclogar. de Signis Cæleftib. v.8.& alibi dictus Arcitenens, eft unum ex duodecim fignis Zodiaci inter Scorpionem & Capricornum ftellis quindecim conftans fecundum Hyginum. Dicitur effe Croton, feu Crotus Panis & Euphemes Mufarum nutricis filius, qui una cum Mufis educatus, & præftans Poeta evafit, & venandi equitandique peritus ob qua merita in cælum Mufarum precibus. translatus eft. Pingitur Centauri forma propter equorum ftudium : cauda fatyri ad indicandam ejus cum Mufis familiaritatem: quæ non minus co funt delectatæ, quam Liber fatyris: arcumque tenens fagittantis habitu, propter venationem. Alii cenfent effe Chironem: ut Senec. in Thyeft. v. 861. fed hic eft potius fidus Centauri Auftrali parte fiti. V. Centaurus. Hygin. fab. 124. l. 2. Poet. Aftron. c. 27. & lib. 3./c. 26. Hinc Plin. l. 30. c. 11. Cum fol Sagittarium tranfit.

[ocr errors][ocr errors][merged small]

SAGITTĀTUS, a, um, faettato, iorunn's, fagitta ictus. Cal. Aurel. Tard. I. 2. c. 12. a med. In bello quendam fagittatum > penetrato pulmone, convaluisse. T Translate Plaut. Trin. 2. 1. 16. faviis fagittatis percuffus. h. e. inftar fagittæ animum ferientibus: & refpicit ad fagittas Cupidinis .

SAĞITTIFER, a, um, orompopes, fagittas ferens. Ovid. 1. Met. v. 468. (& Stat. 1. Achill. v. 416.) Eque fagittifera prompfit duo tela pharetra. Claudian. fagittiferam pecudem vocat hystricem, fpinis

[merged small][ocr errors]

73. Menfe, fagittipotens Solis cum fuftinet orbem. SAGITTO, as, a. 1. faettare, roku, fagittas ex arcu emitto, fagittas jaculor. Juftin. l. 41. c. 2. Hos equitare, & fagittare magna induftria docent. Curt. 1. 7. c. 5. extr. Sagittandi celebris ufus. Solin. c. 19. a med. ( al. c. 31. ) Cervi obvios fe præbent fagittantibus. SAGITTŎLA, æ, f. faettuzza, parva fagitta. Apul. 1. 10. Metam. Illos puellos diceres tu Cupidines. nam & pinnulis, & fagittulis, & habitu cetero formæ præclare congruebant. SAGMA, atis, n. &æ, f. basto, odyux, clitella, quibus onera a jumentis portanda imponuntur. Græca vox a T, onero, onus impono. Veget. 1. 2. rei Veterin. c. 59. Exceptis his, qui deputati funt Circo, reliquum .mulorum, equorum, afinorumque genus fub fellis, aut fagmis folo tergo præftat officium. Ifidor. 1. & cap. ult. Orig. femininum facit, Græci neutrum, ut & Vulg. S. Scriptura Levit. 15. 9. SAGMARIUS, a, um, de bafto, fomajo, cœyuάpos, ad fagma pertinens, clitellarius. Lamprid. in Heliogab. c. 4. a med. Senatufconfulta ridicula de legibus matronalibus, quæ pilento, quæ equo fagmario, quæ afino veheretur, quæ carpento mulari &c. Al. leg. quæ equo, quæ fagmario. Aurelian. in epift. apud Vopifc. in ejus vita cap. 7. Miles equum fagmarium fuum defricet. Al. leg. equum & fagmarium. Equus militem portans, fagmarius (five equus five mulus, five afinus) ejus farcinas.

[merged small][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors]

SAGMEN, inis, n. verbena, feu herba pura: fed ufus vocis fuit apud Latinos in facris tantummodo & in legationibus. Martian. Dig. lib. 1. tit. 8. leg. 8. Sanctum dictum eft a fagminibus Sunt enim fagmina quædam herbæ, quas legati populi R. ferre folebant ne quis eos violaret: ficut legati Græcorum ea, quæ vocantur apuferunt. Similiter fanctum a fagmine ducit Feftus: cujus verba funt: Sagmina vocantur verbenæ, id eft herbæ puræ, quia ex loco fan&to arcebantur (forte arceffebantur ) a Confule, Prætoreve, legatis proficifcentibus ad foedus faciendum, bellumque indicendum: vel ab fanciendo, id eft confirmando. Nævius Jus facratum Jovis jurandum fagmine. Plin. l. 22. c. 2. ad fin. Auctores imperii R. immenfum quiddam & hinc (h. e. ex Herbis) fumpfere, quoniam non aliunde fagmina in remediis publicis fuere, & in facris, legationibufque verbena. Certe utroque nomine idem fignificatur, hoc eft gramen ex arce cum fua terra evulfum: ac femper e legatis cum ad hoftes, clarigatumque mitterentur id eft res raptas clare repetitum, unus utique Verbenarius vocabatur. Quod ait in remediis publicis, intellige in expiationibus, & luftrationibus. Liv. l. 1. c. 24. Fecialis regem Tullum ita rogavit Jubefne me, rex, patre patrato populi Albani foedus ferire? Jubente rege, fagmina inquit, te, rex, pofco. rex ait, pura tollito. SAGOCHLAMYS, ydis, f. yoxλuus, genus veftis militaris, & fagi & chlamydis formam referens. fagum enim erat Romana veftis, chlamys Græcorum: utraque fuam formam habebat: quæ mixte in eadem vefte fagochlamydem faciebant. Hujufmodi fuere palliolat tunicæ. Quid vero a fago diftaret chlamys haud facile dictu eft. Valerian. Imp. in epift. apud Trebell. Poll. in Claud. cap. 14. Huic dabis fagochlamydes aureas duas, fibulas argenteas inauratas duas. V. Salmaf.

[ocr errors][ocr errors][merged small][ocr errors][merged small]

SAGRA, x, f. Exype, fluvius Magnæ Græciæ, limes olim inter Crotoniatas & Locrenfes celebris prælio infigni, quo Crotoniatarum ' centum viginti millia a quindecim admodum millibus Locrenfium fufa & fugata fuerunt. Ejus victoriæ fama eodem ipfo die, quo parta eft, in multis Græciæ, ac Peloponnefi urbibus certo nuntiata eft. Hinc ortum proverbium Græcorum, qui quæ affirmant, certiora effe dicunt Cic. 1. 2. de nat. quæ apud Sagram quam illa Deor. c. 2. & lib. 3. c. 5. & juftin. 1. 20. c. 3. SAGULĀTUS, a, um, fagulo indutus, fagatus. Sueton. in Vitell, c. 1. Urbem introiit paludatus, ferroque fuccinctus, fagulatis comitibus, ac detectis commilitonum armis. SAGULUM, li, n. fajo, sajone, lupa, xramis, Éπiapanidio, dimiἐπιθωρακίδιον nut. a fagum, & idem fere fignificans, gregariorum militum proprium. Cic. in Pifon. cap. 23. a med. Togula litoribus ad portam præfto fuerunt: quibus illi acceptis, fagula rejecerunt, & catervam imperatori fuo novam præbuerunt. Virg. 8. En. v. 660. de Gallis Capitolium obfidentib. Virgatis lucent fagulis. Liv. 1. 7. c. 34. extr. de P. Decio Trib. mil. Sagulo gregali amictus centurionibus item manipularium militum habitu duetis ne, ducem circumirę, hoftes De fago imperatorio Sil. l. 4. v. 518. humeroque refulget Sanguinei patrium faguli decus. Id. l. 17. v. 527. atque humeris imponit honorem Fulgentis faguli. Liv. I. 30. c. 17. ad fin. Munera regi decreverunt fagula purpurea duo cum fibulis aureis fingulis, &c. Id. 1. 27. c. 19. extr. Puero tunicam lato clavo cum Hifpano fagulo & aurea fibula, donat. T Sagulis pro velis inftructas lintres memorat Tacit. 1. 5. Hift. c. 23. V. Sagum. SAGUM, i, n. Sagus, i, m. fajo, fajone, cayos, veftimentum militare, apertum, & fibula connexum, villofum, longius tunica ex craffiore lana confectum, quod reliquis veftibus fuperinduitur. Caf. I. 1. B. Civ. c. 75. fub fin, Repentino pericula exterriti fini

[merged small][ocr errors][merged small]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

fras fagis involvunt, gladiofque diftringunt. TQuod militare fuerit, oftendunt & illa, faga fumere, ad faga ire, in fagis effe. Erat enim belli index, ut toga pacis: & non folum milites fed etiam populus in urbe, exceptis confularibus (ut colligitur ex Cicer. in fragment. epift. apud Non. c. 14. n. 10. & Phil. 8. c. ult. ) faga fumere folebant, majore aliquo tumultu exorto. Cic. Phil. 5. c. 12. Tumultum decerni, juftitium edici, faga fumi dico oportere. Id. Phil. 8. c. ult. Quamquam hoc honore confulatus) u togati effe folent, cum eft in fagis civitas; ftatui tamen a vobis ceterifque civibus in tanta perturbatione reipubl. non differre veftitu . id. initio Phil. 14. Propter cujus periculum ad faga iffemus, propter ejufdem falutem redeundum ad priftinum veftitum cenferem. Adde Epit. Livii 1. 72. & 73. & Vellej. 1. 2. c. 16. Quibus omnibus locis de tumultu Italico fermo eft. Apertum fuiffe, illud probat, quod eo expanfo homines per ludibrium in fublime ja&abant. Sueton. in Oth. cap. 2. Ferebatur vagari noctibus fòlitus atque invalidum quemque corripere, ac diftento fago impofitum in fublime jactare. Martial. I. 1. epigr. 4. Ibis ab excuffo miffus in aftra fago. Tacit. fagulis pro velis instructas lintres, memorat l. 5. Hiftor. c. 23. ¶ De fibula Varro apud Non. cap. 3. n. 201. & cap. 14. n. 10. Cum neque aptam mollis humeris fibulam fagus ferret. Tacit. de Germ. c. 17. Tegumen omnibus fagum, fibula aut fi defit, fpina confertum. Adde Liv. l. 30. c. 17. ad fin. ¶ Non omnia faga fibulam habuiffe oftendit Claud. Imp. in epift. apud Trebell. Poll. in XXX. Tyrann, c. 10. Duo faga ad me velim mittas, fed fibulatoria cum ipfe miferim de noftris. ¶ De craffiore lana, & villo Martial. 1. 6. epigr. 11. Te Cadmea Tyros, me pinguis Gallia veftit. Vis, te purpureum, Marce, fagatus amem ? Id. l. 14. epigr. 159. cujus lemma Tomentum Lingonicum. Vellera Lingonicis accipe rafa fagis. ¶ Gallicum, & Hifpanicum fagum inter fe & a Romano diverfa fuiffe multis probat Ferrar. de re veftiar. & ex illo Taciti 2. Hift. c. 20. Ornatum Cæcinæ municipia Italiæ, & coloniæ in fuperbiam trahebant, quod verficolore fagulo, braccas, barbarum tegmen, indutus togatos alloqueretur. b. e. Gallico fagulo, quod virgatum Virgilio 8. Æn. v. 660. Si enim Romana forma fuiffet, non offendiffet. T Etiam duces exercitus faga habebant, & tribuni militum, & centuriones: fed ex nobiliore materia. Exempla habes in Sagulum, & confirmat Salluft. in fragment. I. 2. hiftoriar. apud Non. cap. 14. n. 10. T Fuit etiam agreftium veftis, & pauperiorum. Colum. 1. 1. c. 8. in cultu familiæ rufticæ faga ponit. V. Sagatus. Ulpian. quoque Dig. lib. 34. tit. 2. leg. 24. in fin. inter ea quæ ad familiam veftiendam parata funt. T Etiam lana ipfa, ex qua faga texuntur, fagum dicitur. Varr. 1. 4. de L. L. c. 35. Pofteaquam tranfierunt ad culcitas, quod in ea fagum, aut tomentum, aliudve quid calcabant, ab inculcando culcita dicta. T Et ipfe pannus ita dici videtur ex quo fagum fit. Veget. de re milit. I. 4. c. 6. Saga, ciliciaque tenduntur, quæ impetum excipiunt fagittarum. Veget. de re Veterin. I. 1. c. 42. circa med. Jumentum loco calido ftatues, ac fagis cooperies diligenter. Adde lib. 2. c. 59. Mafculino genere præ

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[blocks in formation]

SAGUS, a, um, prefago, qui acute fentit, præfagus. V. Sagio. Stat. 8. Theb. v. 204. Ipfe nihil certum fagis clangoribus æther Præcinet. Id. 1. Achill. v. $19. Nunc fagas affatur aves , nunc dira fororum Licia. Adde Prudent. in Apotheof! v. 366.

ter Varron. fupra allatum ufurpavit Enn. apud Non. cap. 3. n. 201. tergum igitur fagu' pinguis opertat. Afran. apud Charif. l. 1. pag. 81. Putfch. Quod quadrati funt fagi. Cic. ipfe Verr. 3. c. 38. Cum ifte civitatibus frumentum coria, cilicia fagos imperaret Plerique omnes leg. faccos. Etiam faga, æ f. Unde Jagas cœrulas affert ex Ennio Gharif. loc. cit. SAGUNTINUS a, um ad Saguntum pertinens. Sil. 1. 1. v. 271. Prima Saguntinas turbarunt claffica portas. Cato R. R. cap. 8. & Plin. l. 15. c. 18. Saguntinæ ficus. Martial. I. 8. epigr. 6. & lib. 14. epigr. 108. Quæ non follicitus teneat, fervetque minifter, Sume Saguntino pocula ficta luto. Juvenal. fat. 5. v. 29. Pugna Saguntina fervet commiffa lagena. Flor. I. 2. c. 6. Deftinatum Romanis fulmen Saguntino igne conflavit. b. e. quo Saguntum incenfum eft. Liv. l. 21. c. 19. ad fin. Saguntina clades. Auson. epist. 22. v. 42. fames. V. vocem fequent. ¶ Saguntini, orum, Sagunti cives. Peiron. in Sat. cap. ult. Liv. l. 21. fæpe &c. Saguntium pro Saguntinorum dixiffe Salluftium, teftis eft Charif. 1. 1. pag. 115. Puifch. SAGUNTOS, & Saguntus, i, f. & Saguntum, i, n. Exy, urbs Hifpaniæ opulentiffima ultra Iberum, paffus mille ferme a mari, condita ab Hercule cum a cæde Geryonis rediens mortuum ibi quendam Zacynthum, qui comes illi in ea expeditione fuerat, fepeliffet: unde ejus muri Herculei dicuntur a Silio l. 1. v. 273. Ejus cives oriundi ab Zacyntho adjectis poftea ab Ardea colonis, in magnas brevi creverant opes, focietate etiam cum Romanis inita fed ab Annibale obfeffi & novem menfium feffi fame ( qua humanis corporibus vefci coacti funt) machinis, ferro, tandem ne fe dederent, verfa in rabiem fide immani rogo in foro excitato fe fuofque cum omnibus opibus ferro & igni corruperunt. Liv. l. 21. c. 7. 8. 9. 12. &c. Flor. 1. 2. c. 6. Sil. l. 1. a verf. 271. & lib. 2. a verf. 457. Petron. in Sat. c. ult. Plin. l. 16. c. 40. ad fin. Stat.' 1. 4. filv. 6. a verf. 82. & Val. Max. 1. & cap. 6. n. 1. extern. T Fitilia Saguntina laudantur, poft Samia, a Plin. l. 35. c. 12. med. quamquam Martial. viliora fuiffe fignificat 1. 4. epigr. 46. & lib. 8. epigr. 6. &c. V. Saguntinus. ¶ Neutro genere Liv. 1. 7. c. 18. Saguntum oppugnatum. Lucan. 1. 3. v. 350. obfeffum. Feminino Stat. loc. cit. immeritæque domos ac templa Sagunti. Sil, l. 3. v. 178. Quod tanto cecidit molimine Graja Saguntos. Liv. 1. 21. c. 19. excifa. Pomp. Mela 1. 2. c. 6. illa fide, & ærumnis inclyta. Aur. Vic. de vir. illuftr. c. 42. & Eumen. in gratiar, act. ad Confantin. c. 3. foederata. Aufon. Edyll. 15. v. 30. deleta. ¶ Verum nomen eft Zavros, Zacynthus, ut Prifcian. monet l. 1. pag. 561.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

, quo

[ocr errors]

me

SAL, falis m. & n. in fing. numero, at in plur. mafcul. tantum fale das, dλos, mixtum quiddam ex aqua marina & terra in cibis condiendis & a putredine fervandis utimur: a Græca voce allata per metathefim. Salluft. in fragm. apud Charif. 1. 1. pag. 82. Putfch. & apud Prifcian. 1. 5. pag. 644. Neque faiem, neque alia irritamenta gulæ quærebant. Varr. apud Charif. ibid. Nunc vides in conviviis poni & fal, & mel. Id. i. R. R. c. 7. a med. Ubi falem nec fofficium nec maritimum haberent fed ex quibufdam lignis combuftis, carbonibus falfis pro eo uterentur. Colum. l. 6. c. 17. Sive album in oculo bovis eft, montanus fal, Hifpanus, vel Ammoniacus, vel etiam Cappadocus minute tritus, & immixtus melli vitium extenuat Cato apud Prifcian. l. 5. pag. 659. Ex fale, qui apud Carthaginienfes fit. Colum. I. 12. c. 53. ad fin. In feriam fubfternitur fal coctum, fed modice infractum. Cic. de nat. Deor. I. 2. c. 64. Sus quid habet, præter efcam? cui quidem, ne putrefceret, animam ipfam pro fale datam dicit effe Chryfippus. Virg. 3. Georg. v. 403. cafeum parco fale contingere. Plaut. Merc. 1. 2. 92. falem in aquam indere. Plin. l. 15. c. 6. Sale aliquid afpergere. T In plur. num. Varr. 1. 2. R. R. c. ult. Quin afpergi folent fales: lior foffilis, quam marinus. Colum. l. 7. c. 4. fub fin. Cæleftis aqua fub dio falibus durata. Pallad. in Majo, tit. 9. Vitia cafei funt, fi fales nimios accipiat, &c. Id. in Novembr. tit. 19. Si fordet oleum, fri&tos & adhuc calentes fales injici jubent. Adde Fabian. apud Charif. l. 1. pag. 82. Putsch. Sal aut factitius eft, ft, aut nativus hic aut marinus, aut foffilis. Plin. l. 31. c. 7. Sal omnis aut fit aut gignitur: utrumque pluribus modis, fed caufa gemina, coacto humore, aut ficcato. Siccatur in lacu Tarentino æftivis folibus, totumque ftagnum in falem abit. Omnis talis fal minutus, atque non gleba eft Aliud genus ex aquis maris fponte gignitur, fpuma in extremis litoribus ac fcopulis. Hic omnis rore denfatur. Sunt & montes nativi falis ut in Indis Oromenus > in quo lapicidinarum modo cæditur renafcens. Effoditur & e terra in Cappadocia. ( V. Cappadocus.) Item per Africa fitientia ufque ad Ammonis Oraculum. (V. Ammoniacus.) Factitii varia genera: vulgaris, plurimufque in falinis, mari adfufo non fine aquæ dulcis riguis, fed imbre maxime juvante, ac fuper omnia fole multo, non aliter inarefcens. Galliæ, Germaniæque ardentibus lignis aquam falfam infundunt, &c. ( V. loc. Varron. fupra allatum ex l. 1. R. R. c. 7.) Hæc Plin. qui pergit docere, quomodo, & a quibus fiat ex cinere quercus, ex arundine & junco, ex muria falfamentorum, &c. variofque ejus colores refert, atque utilitates in medicina. ¶ Varinquit Id. loc. cit. a med. etiam pulmentarii vice fale ufos veteres, auctor eft: & falem cum pane efitaffe eas proverbio apparet Horat. 1. 2. fat. 2. v. 17. cum fale panis Latrantem ftomachum bene leniet. b. e. tenuis & fimplex cibus qualis Veterum fuit fine ullis ferculorum deliciis. Quod proverb. Plin. tangit videtur effe illud Cicer. de Amic. c. 19. Verum illud eft quod dicitur, multos modios falis fimul edendos effe ut amicitiæ munus expletum fit. b. e. diu multumque amicos eodem vi&tu & confuetudine uti oportere. T Huc pertinet falem delingere, cibo & victu uti. Plaut. Perf. 3. 3. 25. Nifi me hæc (lingua) defendet, nunquam delinget falem Id. Curcul. 4. 4. 6. Hic hodie apud me nunquam delinges falem. h. e. conabis : & fimul refpicitur ad tenuem victum prifcorum. Sic Perf. fat. 5. v. 138. reguftatum digito terebrare falinum Contentus perages fi vivere cum Jove tendis ἁλίαν τρυπῶν. T Hinc olim honoribus militaribus interponebafalariis inde dictis , magna apud antiquos auctoritate ficut apparet ex nomine Salariæ viæ, quoniam illa falem in Sabinos portari convenerat. Ancus Marcius rex falis modios fex mille in con. giarium dedit populo, & falinas primus inftituit. Plin. loc. cit.

ro,

tur,

lis.

[ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors]

A fimilitudine dicitur de vitio gemmarym, aut cryftalli cum parva veluti falis grana nitorem corrumpunt. Plin. l. 37. c. 8. fub fin. de jafpidib. Vitium eft & brevis in iis nitor, & longe fplendens, & fal. cap. 6. Vitia opali, fi fal interveniat, aut fcabritia, aut puncta oculis occurfantia. & cap. 2. ante med. In murrhinis translucere quidquam, aut pallere, vitium eft: item fales, verrucæque non eminentes. circa med. Infeftantur cryftalla fcabro ferrumine, maculofa nube, item fale appellato. ¶ Magna in facris ejus au&toritas quando nulla conficiuntur fine mola falfa Plin. cit. l. 31. c. 7. med. Hinc Ovid. 1. Fast, v. 337. Ante, deos homini quod conciliare valeret Far erat & puri lucida mica faMetonymice eft mare, il mare Virg. 10. En. v. 214. campos falis ære fecabant. & Æn. 1. v. 177. Et fale tabentes artus in litore ponunt. & lib. 5. v. 848. falis placidi vultum flu&ufque quietos. verf. 866. rauca affiduo longe fale faxa fonabant. Id. 6. n. v. 697. Stant fale Tyrrheno claffes. & lib. 3. v. 385. falis Aufonii æquor. Ovid. 1. 1. ex Pont. ep. 1. v. 70. quorei fcopulos ut cavat unda falis. Valer. Flacc. 4. v. 721. fluminco fic agmine frangit amari Vim falis. b. e. fluminum influxu maris falfitudinem minuit. Sic Lucan. l. 10. v.257. Æquoreofque fales longo mitefcere tra&u. ¶ Metaphorice eft dictum, depos, urbanitas, facetiæ, jocus, propter acrem fenfum, & quia eft veluti condimentum fermonis, & quafi fapidam facit orationem, ut fal eft condimentum ciborum, detto frizzante, piccante, o grazioso, motto, arguzia, grazia, facezia: & fere mafculino genere. Plin. l. 31. c. 7. a med. Sal adeo

[ocr errors]
« НазадПродовжити »