a med. Effigiatus fcriptilibus elementis. Diomed. initio 1. 2. Vox articulata litteralis vel fcriptilis appellatur, quia litteris comprehendi poteft.

SCRIPTIO onis f. lo fcrivere, fcrizione, fcrittura, yeup, actus fcribendi, fcriptura. Cic. Attic. . 10. ep. 17. Lippitudo, quæ impediat fcriptionem meam Id. 1. 9. Fam. ep. 12. Ut rem tenuem & inopem, nec fcriptione magnopere dignam. ¶ Item res ipfa

quæ fcribitur. Id. 5. Tufcul. in fin. A quo non modo impulfi fumus ad Philofophicas fcriptiones, verum etiam laceffiti. Id. de clar. Orat. c. 64. Hoc genus fcriptionis nondum eft Latinis litteris illuftratum. ¶ Interdum fumitur pro exercitatione oratoria remota a foro, qualis eft Parænefis Ifocratis ad Demonicum, Declamationes, & alia ejus generis. Cic. in Orat. c. 11. Quoniam plura funt orationum genera, eaque diverfa, neque in unam formam cadunt omnia, laudationum, fcriptionum, & hiftoriarum, &c. Id. de clar. Orat. cap. 24. Nulla res tantum ad dicendum proficit, quantum fcriptio. SCRIPTITO, as, a. 1. fcrivere fpeffo, frequentativ. a feripto. Cic. Artic. l. 7. ep. 12. in fin. Et hæc & fi quid aliud, ad me fcribas, velim, vel potius fcriptites. Id. 2. de Orat. cap. 23. a med. Sed ne te quidem, Antoni, multum fcriptitaffe arbitror. Id. in Brut. cap. 46. Scriptitavit orationes multas, orator nunquam fuit Plin. l. 13. c. 11. In palmarum foliis fcriptitatum eft. SCRIPTO, as, a. 1. aliud frequentativum a fcribo, aut a fcriptito. V. Lecto.

•

SCRIPTOR, oris, m. ferivano, fcrittore, younTip, qui fcribit. Cic. Fam. 2. ep. 4. Tuarum rerum domefticarum habes & fcriptores, & nuntios. Id. in Bruto c. 22. ad fin. Addebat etiam, fcriptores illos male mulcatos exiffe cum Galba b. e. illos fervos litteratos amanuenfes. Horat. in ar. Poet. v. 354. fcriptor librarius. ¶ Item auctor, h. e. qui opus aliquod litterarium condit, & litteris mandat, ut rhetor, hiftoricus, poeta, & hujufmodi, fcrittore, autore, Guyypaqd's. Cic. 1. 1. de Orat. c. 34. a med. Legendi etiam poetæ, cognofcenda hiftoria, omnium bonarum artium fcriptores ac doctores legendi. Id. in Bruto, c. 9. Tum fuit Lyfias, ipfe quidem in caufis forenfibus non verfatus fed egregie fubtilis fcriptor, atque elegans. Id. pro Arch. c. 24. Quam multos fcriptores rerum fuarum magnus ille Alexander fecum habuiffe dicitur! Martial. I. 3. epigr. 20. falfus fcriptor. h. e. hiftoricus mendax. Horat. I. 1. ep. 2. v. 1. Scriptor Trojani belli. b. e. Homerus. & lib. 2. epift. 1. v. 61. habet hos numeratque poetas Ad noftrum tempus Livj fcriptoris ab b. e. Livii Andronici. Quintil. l. 10. c. 1. Scriptores iambo& veteris comœdiæ. Phædr. l. 5. fab. 1. extr. Hic eft Menander fcriptor. h. e. poeta comicus. Horat. in Ar. Poet. v. 235. Satyrorum fcriptor. Adde verf. 120. & lib. 2. ep. 2. v. 77. quib. locis poetam fcriptorem vocat : quem prifci etiam fcribam dixere Plin. l. 36. c. 5. ad fin. Callifthenes hiftoriarum fcriptor. Gell. in prefat. Utriufque linguæ fcriptores. b. e. qui in utraque lingua Græca & Latina fcripfere. Id. I. 19. c. 8. fub fin. Clafficus affiduufque fcriptor, non proletarius. ¶ Scriptor legum, conditor, legislator, legislatore. Cic. ad Brut. ep. 1. Solon fapientiffimus ex fe ptem, & legum fcriptor folus ex feptem.

avo. rum,

SCRIPTORIUS, a, um, da ferivere, fcrittorio, ypapixos, ad fcribendum pertinens. Celf. 1. 5. c. 28. fect. 12. a med. Scriptorius calamus. Id. l. 6. c. 4. extr. & lib. 8. c. 4. ante med. Atramentum fcriptorium.

SCRIPTLUM, & Scriptulum. V. in Scriplum.
SCRIPTUM, i, n. fcritta, fcrittura, fcritto

,

σύγγραμμα, id quod litteris mandatum eft, fcriptura, fcriptio. Auct. ad Herenn. 1. 1. c. 11. Cum in fcripto, aut ex fcripto aliquid controverfiæ nafcitur. & mox. Ex fcripto & fententia nafcitur controverfia cum videtur fcriptoris voluntas cum fcripto ipfo diffentire. Cic. in Bruto, c. 39. Multa contra fcriptum pro æquo & bono dixit. ¶ De fcripto dicere contrarium eft r memoriter dicere in dicendo fcriptum in manu habere, & omnia dicere ut domi fcripfimus recitare colla carta alla mano Cic. pro Planc. c. 30. ad fin. & Phil. 10. c. 2. å med. & 4. ad Attic. ep. 3. Oratio, quæ propter rei magnitudinem dicta de fcripto eft. Id. in Bruto .C. 88. Memoria tanta, ut quæ fecum commentatus effet ea fine fcripto verbis eifdem redderet ¶ Scriptum relinquere, mandare feriptis, litteris mandatum relinquere. Cic. 6. Verr. c. 56. Multi Græci de valvarum harum pulcritudine fcriptum reliquerunt. Id. 2. Offic. c. 1. a med. Ut fcriptis actiones noftras mandaremus. Id. 2. de Orat. c. 46. extr. Quod a Platone in fcriptis reli&tum effe dicunt. T Scripta, orum opera litteratorum hominum hiftoriæ, carmina artes, &c. Cic. Fam. 5. ep. 12. Ardeo cupiditate incredibili nomen ut noftrum fcriptis ilJuftretur & celebretur tuis. & lib. 4. ep. 4. Facile cedo tuorum fcriptorum fubtilitati & elegantiæ. T Scriptum, lex, aut oratio fcripta. Cic. pro Dom. c. 26. ad fin. Quoniam fcripto illo iftius fententiam dicere vetabatur. Id. Q. Fr. 1. 3. ep. 8. a med. Serrani filii funus perluctuofum fuit. laudavit pater fcripto meo. T Scriptum facere, fcribam effe, & fcribendo vi&tum quærere. L. Pifo apud Gell. 1. 6. c. 9. & Liv. l. 9. c. ult. Cn. Flavius patre libertino natus fcriptum faciebat. Auctor vite Horatii. Scriptum quæftorium comparavit. Pifo loc. cit. Dicitur tabulas pofuiffe, fcripto fefe abdicaffe. Al. leg. fcriptu, ut fit 4. declin. T De ludo duodecim fcriptorum Cic. 1. de Orat. c. so. Licet, ifta ratione dicamus, pila bene, & duodecim fcriptis ludere proprium effe juris civilis, quoniam utrumque eorum P. Mucius optime fecerit. Id. in fragm. apud Non. c. 2. n. 781. Itaque tibi concedo, quod in duodecim fcriptis folemus, ut calculum reducas, fi te alicujus dati pœnitet. Utroq. loc. eft qui leg. fcrupis, fed invitis libr. & Criticis, Quintil.

Tom. IV.

7. 11. c. 2. poft med. Scævola in lufu duodecim fcriptorum cum prior calculum promoviffet, effetque victus, dum rus tendit, repetito totius certaminis ordine , quo dato erraffet, recordatus eft. Scripta hæc vocat fcriptula ( vel fcripula, ut quidam volunt, fed idem eft.) Ovid. 3. de ar. am. v. 363. Eft genus ( ludi) in totidem tenui ra tione redactum Scriptula, quot menfes lubricus annus habet. Parva tabella capit ternos utrinque lapillos: in qua viciffe eft, continuaffe fuos. Ex quo Ovidii loco & firmatur lectio fcriptis, non ferupis, in verbis Cicer. & Quintil. & hic ludus a talis feu tefferis & latrunculis diverfus fuiffe oftenditur. V. Ovid. ibid. a verf. 353. Porro fcripta hæc five fcriptula alii putant fuiffe lineas difpofitas in tabula luforia, quæ fimilis erat illi , qua eum ludum ludimus, qui Tria a noftris appellatur, fimilis, inquam, non eadem, quia alio ordine in illa linea defcriptæ fuiffe videntur. Alii fcripta intelligunt ipfos calculos, qui in ludo adhibebantur: argumento effe, quod ab aliis legatur fcrupis pro fcriptis. Prior fententia magis congruere videtur cum allatis Cicer. & Quintil. verbis: ipfum tamen ludum credimus in antiquitatis tenebris adhuc latere. Differunt de eo Salmaf. ad Vopifc. in Procul. c. 13. Gronov. de pec. vet. l. 3. c. 15. & Thom. Hyde de lud. Oriental. SCRIPTURA, æ, f. ferizione, lo fcrivere, ypor actus fcribendi > fcriptio. Martial. I. x. epigr. 67. Erras meorum fur avare librorum Fieri poetam poffe qui putas tanti, Scriptura quanti conftat, & tomus vilis. Plin. l. 33. c. 7. extr. Minium in voluminibus quoque fcriptura ufurpatur, clariorefque litteras facit. Cic. l. 1. de Orat. c. 33. Si fubitam orationem commentatio vincit, hanc ipfam profecto affidua ac diligens fcriptura fuperabit. Id. 15. Fam. ep. ult. Scriptura aliquid perfequi. b. e. fcribere. Sueton. de Grammar, c. 2. a med. Navii Punicum bellum, unico volumine, & continenti fcriptura expofitum, divifit in feptem libros. T Item modus fcribendi, ftilus. Cacin. ad Cicer. 6. Fam. ep. 7. Genus hoc fcripturæ non modo liberum, fed incitatum atque elatum effe debet. Terent. Phorm. prol. v. 5. Fabulas tenui effe oratione & fcriptura levi . Id. Andr. prol. v. 12. dixit, oratione ac ftilo. Nep. in præfat. Genus fcripturæ leve. T Item fcriptum, fcritto, fcrittura. Planc. ad Coff. &c. I. 10. Fanı. ep. 8. a med. C. Furnio legato plura verbo, quam fcriptura, mandata dedi. più a bocca, che in ifcritto. & Cacin. ad Cicer. 1. 6. ep. 7. Mendum fcripturæ litura tollitur. Cic. 2. de Invent. cap. 40. Ex fuperiore & ex inferiore fcriptura docendum, quod quæratur, fieri perfpicuum. h. e. fuperiore & inferiore parte teftamenti. Val. Max. l. 1. c. 1. n. 12. Duabus arcis lapideis repertis, quarum in altera fcriptura indicabat corpus Numa Pompilii fuiffe. ' infcrizione, la foprafcritta. & Sueton. in Caf. cap. 41. Libelli fcriptura brevi. viglietti di poche parole. T Item opus litterarium, ut carmina, hiftoriæ, &c. Terent. initio Adelph. Poftquam poeta fenfit, fcripturam fuam ab iniquis obfervari, & adverfarios rapere in pejorem partem, quam acturi fumus, &c. Id. Hec. prol. 2. v. 5. Ne cum poeta fcriptura evanefceret Tacit. 4. Ann. c. 32. Nemo Annales noftros cum fcriptura corum contenderit, qui veteres populi R. res compofuere. Auct. vite Juvenal. fub init. Ĝenus fcripturæ ftudiofe excolit. b. e. fatyra faciendæ. Tacit. Ann1. cap. 3. Diurna actorum fcriptura h. e. acta diurna Urbis . TChriftiani Scriptores Tertull. Hieronym. Auguftin. &c. Scripturam, & Scripturas vocant Divinas Litteras τὰ ἱερὰ βιβλία. TVe&tigal ex agris & filvis publicis, quod pendebatur ab his, qui in illis paftionis caufa pecudes habebant, fcriptura dicebatur, quia numerum pecudum apud Publicanos profiteri cogebantur, qui in commentarios referebant, & fcripto fervabant, gabella de'pafcoli. Hujufmodi vectigalia multa erant in Afia, item in Italia, in filva Scantia, & in falicis ad Minturnas, ut Cic. Agrar. 2. c. 14. memorat. Id. pro leg. Manil. c. 6. a med. Ita neque ex portu, neque ex decumis, neque ex fcriptura vectigal confervari poteft. Plaut. Tracul. i. 2. 44. Ubi non eft, fcripturam unde dent, incufant publicanos. De magiftro fcripturæ V. Magifter. T In illo Petron. in Satyr. c. 126. Supercilia ufque ad malarum fcripturam currentia & rurfus confinio luminum pæne permixta fcriptura malarum vel eft extrema linea feu confinium malarum in fuperiori parte, vel pi&tura feu fucus earundem vel denique cum multis aliter eft legendum.

SCRIPTURARIUS, a, um, ad fcripturam pertinens. Scripturarius ager appellatur, in quo, ut pecora pafcantur certum æs perfolvitur: quia publicanus fcribendo conficit rationem cum paftore. Feftus. TAbfolute, Scripturarios, inquit Non. c. 1. n. 172. quos nunc tabularios dicimus, dici volunt veteres, quod fcripturis, & commentariis omnia vel urbium, vel provinciarum complecterentur. Lucil. ibid. Publicarum rerum affuefiam, ut fcripturarius. Vel ut Id. Non. habet cap. 4. n. 315. Publicanus vero ut Afiæ fiam fcripturarius pro Lucilio id ego nolo & uno hoc non muto o

mnia.

SCRIPTURIO, is, a. 4. fcribere geftio. Sidon. l. 7. ep. ult. Incitam tus femel animus nec dum fcripturire definit. SCRIPTUS, us, m. V. in Scriptum. SCRIPTUS, a, um, fegnato, notato, feritto, yeypauμéros, ypœæcis, litteris vel lineis notatus, fignatus, infculptus. Ovid. 5. Trift. el. 12. v. 61. Scribimus, & fcriptos abfumimus igne libellos. Id. 3. ex Pont. ep. 2. v. 90. Ad fratrem fcriptas exarat illa notas. Heroid. ep. 18. v. 128. Scriptaque fint titulo noftra fepulcra brevi. Id. 5. Faft. v. 224. Et manet in folio fcripta querela fuo. Cic.l.1. de Divin. cap. 18. ad fin. Ut C. Gracchus fcriptum reliquit. Id. 4. Acad. cap. 42. Nobilis difciplina, cujus, ut fcriptum video, princeps Xenophanes. Plin. in Paneg. c. 43. Scriptus heres. Pallad. in Jan. tit. 15, a med. & in Novembr. tit. 7. Nafci amygdala fcripta, fi aperta

Ι

1. I.

perta tefta nucleum fanum tollas, & in quodlibet fcribas. Martial. epigr. 118. taberna fcriptis poftibus hinc & inde totis . b. e. infcriptis. Id. . 14. epigr. 87. cui lemma Stibadia. Accipe lunata fcriptum teftudine figma. b. e. efformatum inftar litteræ S. Al. leg. fcriptum teftudine fignum. TFeftus Scriptum lapidem effe ait, & ita vocari, Antiftius Labeo, in agro Menullino, ubi divinam rem facerent. Item fictus, aut pictus, effigiato, dipinto. Martial. l. 11. epigr. 5. Scriptus es æterno nunc primum Juppiter auro. Stat. 1. 3. filv. 1. v. 95. tot faxa imitantia vultus Æraque, tot fcripto viventes lumine ceras Fixifti. T Item præftitutus. Senec. in Herc. Fur. v. 189. Nulli juffo ceffare licet, Nulli fcriptum proferre diem. b. e. in fatis fcriptum. In nonnull. vet. Infcript. habetur fcribtus. SCRIPŮLA . V. Scirpula .

ri.

SCRIPULARIS, re, d'uno fcropolo, fcripulum continens. Plin. l. 33. c. 8. a med. Protinus dicunt, quantum auri fit in ca scripulari differentia, mirabili ratione non fallente. Al. leg. ScrupulaSCRIPULATIM, per fcripula, minute, fcrupulofe. Plin. l. 22. c. 24. fub fin. Scripulatim quidem colligere ac mifcere vires, impudentiæ eft. Al. leg. fcrupulatim. SCRIPULUM. V. in Scriplum.

SCROBICULUS, li, m. foffetta, Bólprov, diminut. a fcrobis. Colum. 1. 4. c. 15. Et ferobiculo facto ad imum folum præciditur. Id. 1. 5. c. 6. ante med. Non maximos fcrobiculos, fefquipede inter fe diftantes, fodere. Plin. l. 21. c. 5. in fin. Lilia in fcrobiculis feruntur. Adde Varr. apud Non. c. 3. n. 207. SCROBIS, Scrobs, bis, m. & f. formella, buca folla, öpuyux, σκάμμα cavum in terra factum, folla, fovea. Colum. l. 5. c. 5. Scrobs aut fulcus faciendus eft. & paulo poft. Ne protinus totus fcrobs terra compleatur. & cap. 6. circa med. Scrobis fieri debet latus pedum duorum & mox Hunc fcrobem autumno facito. & cap. 10. Scrobis clibano fimilis fiat. Plaut. in fragm. apud Prifcian. 1. 7. pag. 751. Putsch. & Non. c. 3. n. 207. Ibi fcrobes fodito fexagenos in dies. Id. ibid. Ego ecfodiebam in diem denos fcrobes Varr. ibid. In fcrobe fodiendo inveniunt arcam. Cic. quoque in fragm. apud Serv. ad 2. Georg. v. 288. mafculino genere ufurpavit In feminino Colum. I. 4. c. 4. Facta in paftinato fcrobe vitis profternatur. Id. I. 12. c. 44. circa med. Factæ fcrobi operculum imponitur. Ovid. 7. Met. v. 243. Egefta fcrobibus tellure duabus. Lucan. 1. 8. v. 755. lacera fragmenta carinæ Exigua trepidus pofuit fcrobe. Gracch. apud Serv. loc. cit. Abunde foffa fcrobis eft. Plin. 1. 16. c. 31. extr. Platani in fua fcrobe reponuntur. Id. 1. 17. c. 13. Ramum ab arbore in fcrobem deprimere. Id. l. 24. c. 1. Quercum in fcrobe depangere. & lib. 10. c. 44. Scrobes excavare. ¶ De foffa, in qua humatur cadaver, Marsial. l. 10. epigr. 97. Jam fcrohe, jam leto, jam pollinatore parato. Sueton. in Ner. c. 49. Scrobem coram fieri imperavit, dimenfus ad corporis fui modulum Adde Tacit. 1. Ann. c. 61. extr. & lib. 15. 6. 67. fub fin. ¶ Perf. fat. 1. v. 119. Men' mutire nefas, nec clam, nec cum fcrobe? nufquam. Hic tamen infodiam: vidi, vidi ipfe, libelle. Auriculas afini quis non habet? b. e. occulte. V. Midas.

SCROFA, æ, f. fcrofa, ypongas, porca vetula, quæ fetus caufa alitur Varr. 1. 2. R. R. c. 4. Scrofa in fua quæque hara fuos alat oportet, porcos. Colum. 1. 7. c. 9. Scrofæ probantur longiffimi ftatus, & ut fint reliquis membris fimiles defcriptis verribus. Juvenal. fat. 6. v. 176. Atque eadem fcrofa Niobe fecundior alba. Scrofa, cognomen familiæ Romanæ. Originem hujus cognominis hanc Varro tradit . 2. de R. R. c. 4. Avus meus (Scrofa Tremellius loquitur, vir Prætorius, l'arronis æqualis) primum appellatus eft Scrofa qui Quæftor cum effet Licinio Nervæ Prætori, in Macedonia provincia relictus, qui præeffet exercitui, dum Prætor rediret; hoftes arbitrati, occafionem fe habere victoriæ , impreffionem facere cœperunt in caftra. Avus, cum hortaretur milites ut caperent ar ma, atque exirent contra, dixit, celeriter fe illos ut fcrofa por605, disjecturum. Id, quod fecit. Nam co prælio hoftes ita fudit atque fugavit, ut eo Nerva Prætor Imperator fit appellatus, avus cognomen invenerit ut diceretur fcrofa. Macrob. aliam refert appellationis originem. 1. Saturn. cap. 6. fub fin. Is Tremellius cum familia atque liberis in villa erat: fervi ejus, cum de vicino fcrofa erraret, furreptam conficiunt. vicinus advocatis cuftodibus omnia circumvenit, ne qua efferri poffit: ifque ad dominum appellat, reftitui fibi pecudem. Tremellius, qui ex villico rem comperiffet, fcrofæ cadaver fub centonibus collocat, fuper quos uxor cubabat quæftionem vicino permittit. cum ventum eft ad cubiculum, jurationis concipit, nullam effe in villa fua fcrofam, nifi iftam inquit, quæ in centonibus jacet. lectulum monftrat. Ea facetiffima juratio Tremellio Scrofæ cognomentum dedit. T Sunt qui fcribunt fcropha.

verba

SCROFINUS, a, um, adject. a fcrofa, ut Scrofinum ftercus, Marcell. Empir. c. 4. Scrofina perna, Id. c. 13.

SCROFIPASCI, orum m. xoipo Bornos, qui ferofas pafcunt. Plaut. Capt. 4. 2. 27. Piftores fcrofipafci, qui alunt furfure fues.. SCROFOLE, arum, f. ferofole, xozpades, ftrumæ, aut fimilis morbus circa guttur Veget. de re veterin. 1. 2. c. 23. Plerumque ftrumæ vel parotides, aut fcrofula jumentorum guttur infeftant. SCROTUM, ti, n. coglia, borfa, xopuxos, ooxsos, facculus e pelle quo tefticuli continentur: per metathefim a fcortum, qua pellem fignificat. Celf. l. 7. c. 19. Inciditur interdum inguen, interdum fcrotum. Adde cap. 20.

SCRUPĚDA, æ, m. & f. fciancato, chi cammina malamente, qui ægre incedit velut qui pedibus fcrupos calcans difficile ingreditur, &

diftorto corpore. Varr. 1. 6. de L. L. c. 3. ad fin. & Plaut. in fragm. apud Gell. 1. 3. c. 3. V. Scrantie.

SCRUPEUS, a, um, jaffofo, afpro, gruppolofo, drs, fcrupis plenus, lapidofus, fcrupofus, afper. Enn. apud Feft. in Scrupi. Scru peo inveftita faxo atque oftreis. b. e. terga cavis fuper obfita conchis, ut ait Ovid. 4. Metam. v. 724. de eadem re, b. e. de marino monftro loquens. & lib. 1. v. 332. Triton humeros innato murice tectus. Virg. 6. n. v. 237. Spelunca alta fuit, vaftoque immanis hiatu, Scrupea, tuta lacu nigro, &c. Senec. in Agam. v. 558. Est humilis unda, fcrupeis mendax vadis, Ubi faxa rapidis clufa vorticibus tegit Fallax Caphareus. Adde Stat. 9. Theb. v. 411. ¶ Tranflate Attius apud Varron. lib. 6. de L. L. c. 3. fub fin. Rejicias abs te religionem: fcrupea imponas. b. e. fuperftitione laboranti, fcripólofa V. Scrantie. Aufon. in præfat. Edyll. 12. Technopegn. Scru pea difficultas. h. e. ardua, molefta difficilis. Tertull. de Pall. c. 4. de Achille. Ille apud rupicem, & filvicolam & monftrorum eruditorem fcrupea fchola eruditus. SCRUPOSUS, a, um, idem quod fcrupeus. Accius apud Non. cap. 3. n. 194. Scrupofa fpecus. Plaut. Capt. 1. 2. 82. Scrupofam viam commeare. Lucan. 1. 5. v. 675. Scrupofis angufta vacant ubi litora faxis. gruppoloft. Grat. in Cyneg. v. 514. luftratur equis fcrupo fa Pyrene. i faffufi Pirenei. Apul. in Florid. n. 11. ( al. i. 2. ) Scru pofum agrum, meras rupinas, & fenticeta colere. T Translate Lucret. I. 4. v. 524. haudquaquam ratio fcrupofa relicta eft. SCRUPULARIS. V. Scripularis . SCRUPULĀTIM. V. Scripulatim. SCRUPULOSE, adverb. fcrupolosamente, con troppa diligenza, vπapxxp Bus, nimis curiofe, feu diligenter. Plin. l. 2. c. 46. extr. Scrupulofius , quam inftituto fortaffis conveniat operi tractabo ventos Quintil. I. 5. c. ult. a med. Minutius & fcrupulofius fcrutantur omnia. Colum. I. 9. c. 8. Quæ dono vel aucupio contingunt, minus fcrupulofe probantur. Id. in præfat. l. 1. Corporis gefticulatorem fcrupulofiffime requirunt faltationis ac muficæ rationis ftudiofi. SCRUPULOSĬTAS, atis, f. vreau ßex, nimia diligentia, anxia cu ra, troppa esattezza. Colum. I. 11, c., 1. in fin. In hac autem ruris difciplina non defideratur ejufmodi fcrupulofitas. T Item anxietas, follicitudo, fcrupolo, riguardo. Tertull. de virgin. veland. c. 11. a med. De ceteris, quæ defponfatæ non funt, viderit parentum procraftinatio de anguftiis & fcrupulofitate defcendens. SCRUPULOSUS, a, um, gruppolafo, afpro, fcabro, ruvido, idem quod fcrupofus, fcrupeus, afper: a fcrupulus, lapillus. Cic. Tufcul. 4. c. 14. fub fin. Ex quibus quoniam, tanquam e fcrupulofis cotibus enavigavit oratio. Al. leg. fcrupolis. Pacuv. apud Prifcian. 1. 6. pag. 713. Advenio in fcrupulofam fpecum. Plin. I. 15. c. 23. extr. de caftaneis. Cetera fuum pabulo gignuntur, fcrupulofa corticis, intra nucleos quoque, ruminatione. Tertull. de cultu femin. cap. 10. Scrupulofa. Deus auribus vulnera intulit. b. e. auctor fuit forandarum aurium, unde lapilli penderent. Translate eft diligens, minuta quæque perfequens, follicitus, anxius, quafique fcrupula ipfa ponderum & menfurarum examinans, efatto, diligente, fcrupo lofo: a fcrupulum, minima ponderis pars. Frontin. de aqueduct, artic. 64. Scrupulofa inquifitione invenire aliquid. Plin. l. 18. c. 33Ventorum ratio erit paulo fcrupulofior. Valer. Max. 1. 1. c. I. n. 8. Scrupulofa cura parvula quæque momenta religionis examinare. Apul. de deo Socrat. Scrupulofiffimus deorum cultus. fuperftiziafo. & Tertull. de Spectac. c. 3. Quorundam fides aut fimplicior aut fcru pulofior. Apul. I. 9. Metam. Scrupulofus lector. Item moleftus, difficilis, difficile, nojofo, rincrefcevole. Feftus in Scrupi. Serupulofam rem dicimus, quæ aliquid habet in fe afperi. Quintil. l. 9. c. 1. Scio, quam multiplicem habeant, quamque fcrupulofam difpu tationem. Gell. in præfat. circa med. Quæ erunt in his commentariis pauca quædam fcrupulofa & anxia, vel ex Grammatica, vel ex Dialectica, &c. Plin. l. 3. ep. 5. ante med. Miraris, quod tot volumina, multaque in his tam fcrupulofa homo occupatus abfolverit. Aufon. in gratiar. act. c. 24. Scrupulofus hic mihi locus eft, & propter eam, quam nunquam appetivi, gloriam recufandus. SCRUPULUM, li, n. fcropolo, minima ponderis pars. V. Scriplum. SCRUPULUS, i, m. fassolino pictruzza trois, , parvus fcrupulus calculus, lapillus minutus, qualis eft, qui in calceo latens & preffus pedem lædit. Solin. c. 7. ( al. 12. ) Inter calculos, quibus ripa Acheloi micant, invenitur galactites, qui fcrupulus, ipfe ater, fi teratur, reddit fuccum album ad lactis faporem. T Transla te eft quidquid dubitationem affert, follicitudinem difficultatem ? moleftiam, fcrupola, dubbio. Terent. Andr. 5. 4. 37. Mihi unus fcrupulus etiam reftat qui me male habet. Pam. dignus es cum tua religione odio. nodum in fcirpo quæris. Cic. de Harufp. vefp. c. s. extr. Primum expiabo religionem ædium mearum fi id facere vere ac fine cujufquam dubitatione potero: fin fcrupulus tenuiffimus refidere aliquis videbitur, religioni parebo. Id. Attic. l. 1. ep. 18. Domefticarum follicitudinum aculeos omnes & fcrupulos occultabo. & lib. 2. ep. 4. Mihi placet, ea, quæ male empta funt, reddi, fi voluntate Pomponiæ fieri poterit: fi ne id quidem, nummi potius reddantur, quam ullus fit fcrupulus. Id. pro Rofc. Amer. c. 2. fub fin. Hunc fibi ex animo fcrupulum, qui fe dies noctefque ftimulat ac pungit, ut evellatis, poftulat. Plin. l. 3. ep. 17. Exime hunc mihi fcrupulum, cui par effe non poffum. Cic. pro Cluent. c. 28. & Sifenn. apud Feft. in Scrupi. Hic tum injectus eft hominibus fcrupulus, & quædam dubitatio, quidnam effet actum. Terent. Adelph. 2. 2. 19. Timet injeci fcrupulum homini. gli ho messa una pulce nell orecchio. & Apul. I. 1. Metani. Mihi non parvam incuffifti follicitudinem, imo vero formidinem, injecto non fcrupulo, fed lancea, ne fermones noftros anus illa cognofcat. Colum. I. 5. c.11. Omnis fur

Scurræ etiam vocabantur homines urbani non ruftici, fed comes & elegantes, qui affidue in urbe effent, nunquam in agris, fortaffe quod fine cura & opere omni effent. Plaut. Moftell. 1. 1. 14. Tu urbanus vero fcurra, delicia populi, rus mihi tu objectas? Id. Epid. 1. 1. 13. Scurra es. Ep. Scio te effe quidem hominem militarem. Id. Trin. 1..2. 165. Nihil eft ftultius, neque perjurius, quam urbani affidue cives, quos fcurras vocant. Id. Trucul. 2. 6. 10. Non placet quem fcurræ laudant, manipulares muffitant. Plin. 1. 9. ep. 17. Nequaquam me delectat, fi quid molle a cinado, petulans a fcurra, ftultum a morione profertur. T Scurram di&tum effe quafi fecurram a fequendo, cenfet Verrius Flaccus, ut is proprie fcurra fit, qui parafitico more divites homines fectando, & rifum movendo victum quærat. Hoc tamen, tanquam ineptum, deridet Feftus. ¶ Socrates, quod Atticorum more, dictorum leporibus, & cavillationibus delectaretur & præcipue quod effet pava, fcurra Atticus a Zenone eft appellatus. Cic. 1. de nat. Deor. c. 34. & Lactant. l. 3. c. 19. ( al. 20.) T De fcurra multo facilius dives, quam paterfamilias fieri poteft. proverb. apud Cicer. pro Quint. c. 17. fub fin. Scurræ defcriptionem habes apud Horat. l. 1. ep. 18. a verf. 10. Quo addendum illud Plauti Pan. 3. 2. 35. Faciunt fcurræ quod confuerunt, pone fefe homines locant. b. e. locant fe pone homines, eofque fectantur, menfæ gratia, Cymba velut magnas fequitur cum parvula claffes, ut ait Virg. in Ciri, v. 479. Umbras Horat. vocat 1. 2. fat. 8. v. 22. TAliquando fcurræ dicti funt milites cuftodes corporis, & armigeri Principis. Lamprid. in Alex. Sev. c. 61. Unus ex Germanis, qui fcurrarum officium fuftinebat, ingreffus dormientibus cun&tis, &c. & cap. 62. extr. Scurre barbari manu periit. Id. in Heliogab. c. 33. a med. Nam, ut diximus, occifus eft per fcurras. Supra cap. 16. extr. & cap. 17. dixerat occifum effe a militibus, & maxime prætorianis. Trebell. Poll. de XXX. Tyrann. c. 29. de Zenobia, fub fin. Nec collo aureum vinculum deerat, quod fcurra Perficus præferebat . Salmaf. ad Lamprid. loc. cit. ideo fic appellatos putat, quod non magis ab latere domini difcederent, quam fcurræ & parasiti ab iis, quorum menfas fectabantur. Huc pertinet Infcript. apud Murator. pag. 843. n. 2. Romanio fcurræ D. Poetil. cor. val. I. item torq. I. don. &c. ubi vides militem, & quidem ftrenuum, donatumque virtutis ergo, fcurram, eo quod armiger effet Decimi Poetilli, appellari.

SCURRILIS, le, buffonefco, Bwuorexinès, ad fcurram pertinens, ridiculus cum turpitudine. Cic. 2. de Orat. c. 59. Ne aut fcurrilis jocus fit, aut minicus. Item facetus, urbanus. Valer. Max. 1. 8. c. 8. n. 3. Ut enim in rebus feriis Scævolam fic in fcurrilibus lufibus hominem agebat. SCURRILITAS, atis, f. buffoneria, Buonoxia, turpis, & procax dicacitas, neque temporis, neque loci, neque perfonarum refpectum habens. Aut. dial. de Orat. c. 22. in fin. Foda & infulfa scurrilitas.

SCURRILĪTER, adverb. buffonescamente, Bwuodoxins, fcurrarum more, procaciter. Plin. ep. 25. l. 4. Qui in tanta re tam ferio tempore, tam fcurriliter ludat?

SCURROR, aris, dep, 1. fare il buffone, buffoneggiare, Buonoxw fcurram ago. Horat. I. 1. ep. 17. v. 19. Scurror ego ipfe mihi populo tu. ¶ Item adulari. nam fcurræ ut in omnibus placeant, affentari etiam folent. Id. ibid. ep. 18. v. 1. metues, liberrime Lolli, Scurrantis fpeciem præbere profeffus amicum. SCURRÓLA, æ, m. diminut. a fcurra. Apul. l. 10 Metam. Quidam præfens fcurrula, date, inquit, huic quippiam meri. Arnob. I. 6. pag. 206. Urbanus fcurrula.

SCUTA. V. in Scutum in fin.

SCUTALE, lis, n. nurdan, Græce, inter alia, eft flagellum, lorum, vel habena e corio: a σκύτος, corium. Hefych. Σκυτάλας, βακτηρίας, και αι ἱππικαὶ ἔλαι ~ ἔφεων εἰσὶ φλαγέλλια, χώροι. Latine, quoque fic appellat Liv. habenam fundæ, qua circumacta torquentur lapides, coreggia della frombola, lib. 38. c. 29. Longius certiufque, & validiore i&tu , quam Balearis funditor co telo ufi funt. & eft non fimplicis habenæ, ut Balearica, aliarumque gentium funda: fed triplex fcutale, crebris futuris duratum ne fluxa habena volutetur in jactu glans, fed librata cum federit, velut nervo miffa excutiatur. Comparat Liv. cum fimplici habena triplex fcutale. quare qui hoc dicunt effe fundæ corium, feu finum in quo lapis collocatur, ab ejus mente difcedunt. SCUTARIUS, a, um,

ad fcutum pertinens. Veget. 1. 2. de re milit. c. 11. Habebant etiam fabricas fcutarias, loricarias, arcuarias ¶ Scutarius, qui fcuta facit, fcudajo, domidonoids. Plaut. Epid. 1. 1. 35. Id modo videndum, ut materies fuppetat fcutariis. Sunt qui aliter leg. Scutarii certum militum genus peregrinum ( fortaffe

ex Galatia) & fcuto armatum. Ammian. I. 20. c. 4. ( al. 5. ) De Scutariis & Gentilibus excerpere quemque promptiffimum. & capit. 8. a med. ( al. 21. ) Equos præbebo Curules Hifpanos, & mifcendos Gentilibus atque Scutariis adolefcentes. Addunt & Sueton. in Aug. c. 56. fed dubia ibi & lectio & interpretatio. SCUTĀTUS, a, um, armato di fcudo, doxidicens, epsoσann's, fcuto arinatus. Cic. Phil. 2. c. 42. Scutati milites. Al. aliter leg. Virg.

9. En. v. 370. Tercentum fcutati omnes Volfcente magiftro

Sil. lib. 6. verf. 212. fcutataque raptim Confequitur manus SCUTELLA æ, f. fcodella, mani, genus vafis concavi, rotundi, quo minutal ex carne, vel oleribus in menfam, exhibetur: diminutivum a fcutra, ut a capra capella, a mitra mitella. Cic. 3 Tufcul. c. 19. Demus fcutellam dulciculæ potionis, aliquid provi deamus & cibi . ¶ Scutellæ etiam dicuntur patella, quæ vafis fupponuntur, & ea fuftinent, fortocoppe. Ulpian, Dig. lib. 34. tit. 2. leg. 20. circa mad. Si vafa fint legata non folum ea continentur > quæ aliquid in fe recipiant, fed etiam quæ aliquid fuftineant: & ideo fcutellas, vel promulfidaria contineri. SCUTICA, æ, f. faffile, sferza, fcuriada, oxunin, genus verberis e σκυτάλη loris facti a axuros, corium. Martial. l. 10. epigr. 62. Scuticaque loris horridis Scythæ pellis, qua vapulavit Marfyas Celenæus. V. Anguilla. Ovid. Heroid. ep. 9. v. 81. fcutica tremefactus habenis

Scutica minus eft, quam flagellum. Horat. l. I. fat. 3. v. 119. Ne fcutica dignum horribili fecere flagello. T Differt a ferula. quæ lignea virga eft. Domit. Marf. apud Sueton. de Grammat, c. 9. Si quos Orbilius ferula, fcuticaque cecidit.

SCUTIGERŎLUS, a, um, fcudiere, omλocipes, fervus militaris, qui fcutum domini gerit, armiger. Plaut. Caf. 2. 3. 44. Qui ( malum ) homini fcutigerulo dare lubet?

SCUTILUM, tenue & macrum dicitur ex Græco (cxúndos, a cuútoc pellis) ut cum dicimus fcutilum hominem, exilem aliquem demonftramus, in quo pellicula tantum. In pompa aliud dicimus fcutilum ut videatur fcutilum de fcrutino derivatum, detrita r littera: fitque is, qui virtute poteft fcrutari. Sed ex Græco nomen factum fcutilofum, coriarium fignificamus. Hæc Feftus. V. Scutule. SCUTRA, æ, f. olla, pentola, vafis genus, xxxxio: fortaffe ita di&tum quod in modum fcuti factum fit. Plaut. Perf. 1. 3. 8. Struthea, colutheaque appara, bene ut fcutris concaleant. Cato R. R. c. 157. Ubi in fcutra fervefeceris, &c. Quidam hic leg. chutra vel chytra, a Græco xúτpa, olla, cacabus. SCUTRISCUM, i, n. genus vafis, forte idem ac fcutra, vel ab eo diminutivum. Cato de R. R. c. 1o. & II. SCUTŬLA, æ, f. oxurdian, Græca vox, baculum, aut virgam fignifi cans. Hinc ponitur pro baculo, feu ligno tereti, aut cylindro, qui magnis ponderibus fupponitur, ut falicius volvantur, & impellantur, & palanga etiam dicitur, curro. Cef. 1. 3. B. Civ. c. 40. Quatuor biremes, fubjectis fcutulis impulfas vectibus in interiorem partem tranfduxit. A virga fignificatione eft feytale Laconica, de qua infra fuo loco. Ab eadem funt fcurule in veftibus , nempe virgæ, feu fegmenta oblonga varii coloris : & fcutulata veftis eadem ac virgata. Ita Salmaf. ad Vopifc. in Aurelian. c. 46. & alii. Sed aliunde alii hoc ducendum putant, nempe a fcutula diminut. a fcutra, quod eft vas quoddam o&to unciarum capax: unde & pro tali pondere aut menfura ponitur. Caro R. R. c. 68. Ubi oleitas facta erit, orbes fibulas, vectes, fcutulas, fifcinas, corbulas, in fuo quodque loco reponito. Al. leg. fuculas. Martial. . 11. epigr. 32. Sic implet gabatas, paropfidefque, Et leves fcutulas, cavafque lances. Id. lib. 8. epigr. 71. Beffalem ad fcutulam fexto pervenimus anno. THujus vafis figura erat vel quadrata, vel rhombi fimilis, ut infra dicetur. Qui fcatulam a fcuto derivant, parvi fcuti figura fimilem fuiffe ajunt fed obftat primæ fyllaba quantitas, quæ in fcuto longa eft, hic brevis. Itaque in veftibus fcutule erant fegnienta intextà ornatus gratia cujufmodi funt in foraminibus retium, & in telis aranearum, mandorle, quadretti, fcacchi. Plin. l. 8. c. 48. ad fin. Plurimis liciis texere Alexandria inftituit: fcutulis dividere Gallia. Prudent. in Hamartig. v. 289. fluitantes fumere amictus Gaudent, & fcutulis durum perfundere corpus. Ubi Heinf. leg. fcutilis, h. e. tenuibus, & pellucidis veftibus. ¶ Eadem figura fectilia marmora in pavimentis fcutule funt. Vitruv. l. 7. c. 1. Cum pavimenta exftructa fuerint, & faftigia exftructiones habuerint, ita fricenuti, fi fecilia funt, nulli gradus in fcutulis aut trigonis, aut quadratis, feu favis extent. Pallad. l. 1. sit. 9. in fin. Eltivæ manfiones teftaceum accipiant pavimentum, vel marmora, vel tefferas aut fcutulas, quibus æquale reddatur angulis lateribufque conjun &tis. In Vitruv. habes trigonas fcutulas, & quadratas, & favis si◄ miles favi autem licet fex angulos habeant, quadrati dici poffunt: in Pallad. diftinctas a tefferis, b. e. rhombos a quadris. A Plin. I. 11. c. 24. tela araneorum fcutulato reti comparatur retis autem maculæ vel quadratæ funt, vel rhombi figura. Tacit. in Agric. c. 10. formam Britanniæ oblongæ fcutul affimilans, dum addit oblonge fatis indicat, fcutulam per fe effe quadratam. His adde, in emplaftratione corticem, qui uni arbori detrahitur ut alteri inferatur fcutulam dici a Plin. l. 17. c. 16. is autem cortex fere in quadrum deciditur. Ex quibus omnibus fit, fcutulæ figuram, five vas fit, five fegmentum, aut quadrum effe aut amygdalum, feu rhombum qui & ipfe maxime ad quadrum accedit, cum quatuor latera habeat. Sunt qui putant, fuiffe etiam rotundam. quia fcutulatus dicitur equus a Pallad. in Mart. tit. 13. cujus pellis orbiculis varii coloris afperfa eft, Italice learde pomellato: verum fic appellatur is quoque, cujus macula rotundæ non funt, Italice leardo mofcato. The Meminit fcutulæ Vitruv. etiam l. 10. c. 17. ubi de baliftis agic: fed ille locus vel corruptus, eft, vel certe admodum obfcurus. SCUTULATUS, a, um fatto a scacchi, o quadretti, o a mandorla fcutulæ formam habens. V. vocem præced. Plin. lib. 11. c. 24. de araneo. Quanta arte celat pedicas, fcutulato rete graffantes! Id. 8. c. 48. Lana, quam Salacia fcutulato textu commendat in Lufitania. Juvenal. fat. 2. v. 97. Cærulea indutus fcutulata, aut gal◄ bana rafa. b. e. veftem fcutulatam. Pallad. in Mart. tit. 13. Colares hi præcipui ( in equis ) Albineus, ruffeus, murteus, scutulatus, albus, &c.

tur,

SCU

SCUTULUM, li, n. fcudetto, feudicciuolo, doxidov, parvum fcutum. 1. Cic. l. 1. de nat. Deor. c. 29. Juno Sofpita cum pelle caprina, cum hafta, cum feutulo, cum calceolis repandis. T Scutula operta, offa duo lata in tergo humani corporis: ita dicta, quod fcutuli figuram referunt. Celf. 1. 8. c. 1. a med. A cervice duo offa lata utrinque ad fcapulas tendunt: noftri fcutula operta, μons Græci nominant. Ea in fummis verticibus finuata ab his triangula paulatimque latefcentia, ad fpinam tendunt. Id. 1. 3. c. 22. poft med. offa fcapularum vocat. Sunt qui leg. fcoptula quæ vox unde fit, non fatis apparet.

SCUTUM, ti, n. pavele, targa, fcudo, drnic, genus armorum figura quadrata oblonga, quod leva geftatur ad protegendum corpus. Eft a Græco axvos, pellis, corium, quia ligneum cum effet, corio fæpe conregebatur: qua ratione cum parma, & pelta confunditur. Sed a parma differt, quia hæc rotunda, fcutum quadratum: & a.pelta que lunata & fcuto minor: a clypeo quia hic fere æreus, & fcuto longe major. V. Clypeus. Poetæ paffim fine difcrimine unum pro altero ufurpant. Liv. l. 1. c. 43. Secundæ claffis junioribus arma imperata, fcutum pro clypeo, & præter loricam &c. Claud. Quadrigar. apud Gell. 1. 9. c. 13. Scuto pedeftri & gladio Hifpanico cin&tus contra Gallum conftitit. h. e. breviori & leviori, quam erat equeftre. Cic. 2. Tufcul. c. 23. In prælio ignavus miles ac timidus, fimul ac viderit hoftem, abjecto fcuto fugit, quantum poteft. Tacit. de Germ. c. 6. Scutum reliquiffe, præcipuum flagitium. Ovid. 4. Trift. el. 1. v. 73. gladioque latus, fcutoque finiftram, Canitiem galeæ fubjicioque meam. Tacit. 4. Hift. cap. 15. Impofitus fcuto more gentis, & fuftinentium humeris vibratus, dux deligitur. Plin. 1. 16. c. 40. circa med. Lentiffima (genera arborum ) & ideo fcutis faciendis aptiffima, quorum plaga contrahit fe protinus, clauditque fuum vulnus, & ob id contumacius trafmittit ferrum. Virg. 8. En. . 662. fcutis protecti corpora longis. & verf. 538. & lib. 1. v. 104. tot Simois correpta fub undis Scuta virum galeafque, & fortia corpora volvit. Liv. lib. 3. c. 53. fub fin. Scuto vobis magis, quam gladio opus eft. b. e. propulfione injuriæ, quam illatione. Flor. 1. 2. c. 6. circa med. de Fab. Max. Hinc illud ex populo, ut Imperii fcuScuta gladiis, aut haftis ferire, in concione militari fignum eft iræ & doloris: at illidere genibus, lætitiæ & plaufus. V. Liv. I. 28. c. 29. & Ammian. I. 15. c. 8. (al. 21.)

tum vocaretur.

1. 25. c. 3. ( al. 9. ) T Olim fcutus, i, m. dictum eft Turpil. apud Non. cap. 3. 1. 233. Quia non minus res hominem quam fcutus tegit. ¶ Item fcuta, e, f. Lucil. apud Prifcian. in fin. l. 3. Scutam ligneolam cerebro infixit. Al. hic vas intelligunt, unde diminutiv. fcutella. SCYLACEON, Scylaceum, i, n. cuλaxor, oppidum in finibus Calabria orientalis nunc Squillaci, nomen præbens finui maris a quo alluitur, prope finum Tarentinum. Conditum eft ab Athenienfibus, & Scylletium etiam dictum, Eevaatio, ut Plin. l. 3. c. 10. docet. Virg. 3. En. v. 553. Caulonifque arces, & navifragum Scylaceum. Item oppidum Myfiæ minoris in ora Propontidis quod a Plin. l. 5. c. 32. & Pomp. Mela 1. 1. c. ult. Scylace, Exunan, dicitur. Vall. Flacc. 1. 3. v. 36. Spumofumque legunt fracta Scylaceon ab unda. ¶ Adjective Ovid. 15. Met. v. 701. præterque Lacinia templa Nobilitata dex, Scylaceaque litora fertur. Pompon. Mela 1. 2. c. 4. a med. Primus finus Tarentinus dicitur, &c. fecundus Scylaceus, inter promontoria Lacinium & Zephyrium. Plin. loc. cit. Sinus Scylaceus, & Scylacium, Scylletium Athenienfibus, cum derent, dictum. Scylacium eft ipfum oppidum : & legitur etiam apud Vellej. 1. 1. c. 15. ubi narrat, eo deductam Romanorum coloniam fuiffe Caffio Longino & Sex. Calvino Coff. ¶ Virgilii verfus ab aliis aliter. legitur: naufragu' Scyllaceum: & naufragium Scylaceum. V. Pierium Male vero qui Scylleum, quod eft oppidum & promontorium ejufdem Calabria, fed occidentalis ad fretum Siculum. Verfum quoque Flacci alii ita leg. fracta Scylaceion unda . SCYLACIUM. V. in voce præced.

con

, quam

SCYLLA, æ, f. ExUA, filia Nifi Megarenfium regis. Cum Minos rex Cretenfium, devictis Athenienfibus, contra Megarenfes bellum gereret, propter filii Androgei interitum, quem Athenienfes & Megarenfes dolo necaverant, amatus eft a Scylla, quæ ut hofti poffet placere, comam purpuream parenti abfciffam ei obtulit Nifus ita habuerat confecratam, ut tandiu regno potiretur, quandiu illam habuiffet inta&tam. Sed Scylla a Minoe, ubi victoriam obtinuit, contempta, & rejecta eft. Illa dolore in avem cirin; Nifus vero exftinétus, deorum miferatione, in haliaeti avis mutatus eft formam. Haliæetus veluti tantæ impietatis poenas a Scylla repetens, etiam nunc cirin ubique infectatur. Ovid. 8. Mer. a verf. 6. Virg. in Ciri, v. 48. Hygin. fab. 198. & Serv. in Virg. Ecl. 6. verf. 74. Scylla altera, filia Phorci & Chretheidos Nymphæ. Hanc cum amaret Glaucus, & ab illa fperneretur, confugit ad Circen, ut magicismincantationibus amorem erga fe in virgine incenderet. Sed Circe Glauci amore capta eft. Itaque Glauco perfuadere conata eft, ut fpernentem fperneret, amanti vices redderet. Sed Glaucus affirmavit, nunquam Scylla incolumi primum illum fuum amorem mutatum iri. Dea indignata fontem prope mare & urbem Rhegium, in quo Nympha fe fe lavare confueverat, magicis venenis infecit. In quem cum illa defcendiffet, pube tenus in varia mutata eft monftra canum latrantium. Horrens itaque fuam deformitatem fe fe in mare præcipitem dedit, & in fcopulum navigantibus periculofiffimum transformata eft. Hanc poftea Glaucus dean marinam fecit Claffem Ulyffis, & focios evertiffe narratur. Serv. loc. cit. & ad Æn. 3. v. 420. Hygin. fab. 199. Virgil. ibid. Ovid. 14. Met. a verf. 18. & alibi. T Complures Poeta, ut eft apud Virg. in Ciri v. 44. Scyllam Nifi confuderunt cum Scylla Phorci tribuentes illi quod de

hac Fabula narrant. Propert. l. 4. el. 4. v. 37. Quid mirum, in patrios Scyllam fæviffe capillos? Candidaque in favos inguina verfa canes? Ovid. 3. Amor, el. 12. v. 21. Scylla patri canos furata capillos Pube premit rabidos inguinibufque canes. Id. 4. Faft. v. 500. Et vos Nifæi naufraga monftra canes. Virg. loc. cit. reprehendit eos, qui hoc pa&o has Fabulas mifcent. Quare non eft veri fimile, eum quoque mifcuiffe ubi canit Ecl. 6. v. 74. Quid loquar aut Scyllam Nifi quam fama fecuta eft Candida fuccin&tam latrantibus inguina monftris Dulichias vexaffe rates, &c? Hoc enim vult dicere, Scyllam Nifi in avem quidem converfam fuiffe, fed famam, quæ fæpe falfa diffeminat, fparfiffe in vulgus, in fcopulum & latrantia monftra effe mutatam: quod ante nos monuit Ludovic. Caftelvetrius . Qui verentur, ne in eo ipfo peccaverit Virgil. quod in aliis reprehendit, legunt aut quam fama fecuta eft. V. Servium & Pierium Revera Scylla eft fcopulus Brutiorum in Italia, in freto Siculo in mare prominens, & procul vifentibus mulieris fpeciem repræfentans, navigantibus periculofiffimus, in quem illifi fluctus luporum ululatus, & latratus canum videntur imitari; quod Poetis caufas fabulandi dedit; hodieque dicitur Scilla, & Scillo. Ex adverfa ejus parte, h. e. in Sicilia, eft alter fcopulus æque periculofus, qui Charybdis dicitur. V. Charybdis. Alii dicunt Scyllam fuiffe navem piraticam unde & apud Virgil. En. 5. v. 122. navis nomen eft. Senec. ep. 79. Scyllam faxum effe, & quidem non terribile navigantibus optime fcio. Ex duobus his fcopulis ortum eft vulgatum illud proverbium, cujus tamen autor incertus eit: Incidit in Scyllam, cupiens vitare Charybdim: & de iis dicitur, qui volentes periculum minus evitare, in majus incidunt: fuggir l'acqua fotto le grondaje. TEft etiam nomen herbæ. Colum. lib. 10. v. 374.

V. Scilla.

:

SCYLLACEUM. V. Scylaceon. SCYLLEUS, a, um, ad Scyllam pertinens. De Scylla Phorci. Virg. 1. En. v. 204. Vos & Scyllæam rabiem, penitufque fonantes Acceftis fcopulos. Scylleam rabiem, quia Scylla fuccincta eft latrantibus inguina monftris, ut Id. Ecl. 6. v. 38. ait. Lucan. I. 2. v. 433. Scyllææ undæ. Stat. I. 5. filv. 3. v. 280. Scyllæa monftra. Claudian. epigr. 50. de Sirenib. Scyllæi fremitus. Id. in fin. l. 3. de vapt. Prof. Scyllæa antra. T De Scylla Nifi Stat. Theb. 1. v. 333. Scyllæaque rura Purpuræo regnata feni. b. e. Megarenfis tractus. T Scyllæum, Exor, Sciglio,. promontorium Calabria, apud Scyllam fcopulum, contra Siciliæ litus, cum oppido cognomine. Plin. l. 3. c. 5. ad fin. ¶ Item oppidum & promontorium Peloponnefi in ora Argiæ regionis, finum Argolicum a Saronico dividens, capo di Schilli: dictum a Scylla Nifi, quæ eo fluctibus ejecta creditur. Plin. l. 4. c. 5. & Pompon. Mela l. 2. c. 3. a med.

SCYMNOS, & Scymnus leonis, núμvos néorros, catulus leonis, lioncino: Græca vox. nam exuuvos eft a nowy, catulus. Lucret. 1. 5. v. 1035. At catuli pantherarum, fcymnique leonum Unguibus ac pedibus jam tum, morfüque repugnant. SCYNIPHES. V. Cinifes.

SCY PHULUS, li, m. parvus fcyphus, núpiov. Paulin. Nolan. in Nat. XI. S. Fel. edit. Muratorii, v. 463. his fcyphulis incerta relucent Lumina cum fert fefta dies. h. e. parvis lychnis .

SCYPHUS, i, m. bicchiere, tazza, gutto, endoos, vas potorium & in convivio, & in facris locum habens, poculum, patera, cyathus crater. Græca vox eft, fortaffe a nupos quod vas quoddam concavum fignificat. Cic. Fam. 7. ep. 21. Illuferas heri inter fcyphos. apoio. Martial. I. 8. epigr. 6. Hic fcyphus eft, in quo mifceri juffit amicis Largius acides, & bibit ipfe, merum. Horat. epod. 9. v. 33. Car paciores affer huc, puer, fcyphos. Id. l. 1. od. 27. Natis in ufum lætitiæ fcyphis pugnare, Thracum eft. Tibull. 1. 1. el. 11. v. 8. Faginus adftabat cum fcyphus ante dapes. Varr. apud Gell. l. 3. c. 14. Scyphus argenteus. Petron. in fragm. Tragur. c. 52. Burman. Scyphi urnales plus minus. Virg. 8. En. v. 278. Et facer implevit dextram fcyphus. ocyus omnes In menfam læti libant, divofque precantur. Ubi Servius: Legitur in libris antiquis, Herculem ad Italiam ligneum ingens poculum attuliffe, quo utebantur in facris : quod ne carie confumeretur, pice oblitum fervabatur: cujus magnitudinem & religionem fimul fignificat dicendo: Et facer implevit dextram fcyphus. Scypho prætor in anno femel vino libabat: neque hoc fine facra fiebant. Hæc Servius. Adde Valer. Flacc. l. 2. v. 272. De fcypho Herculis Stat. Theb. 6. a verf, 531. verba facit: & Senec. ep. 83. poft med. Alexandrum tot prælia, tot flumina, tot maria tutum dimiferunt intemperantia bibendi, & ille Herculaneus ac fatalis fcyphus condidit. Lipfius ex Atheneo adfcribit Bootios primum magnos quofdam argenteos fcyphos feciffe, quos Herculaneos vocabant ,quia Hercules ille Boeotius ufus fuerat. nam Herculem epulandi cupidiffimum fuiffe: ejus exemplo morem obtinuiffe, ut libantes nihil in calice vini relinquerent. V. Cantharus. SCYREIS, idis f. Exupnis, eadem quæ Scyrias. Stat. 2. Achill. v. 145. Nec minus egreffe thalamis Scyreides ibant Oftentare choros . b. e. puellæ Scyria. Al. leg. Scyriades. & lib. 1. v. 366. nec turba piarum Scyreidum ceffat, &c. Al. leg. Scyriadum. SCYRETICUS, a, um, Expands, Scyrius, ut Scyreticum metallum, Plin. l. 31. c. 2. fub fin. SCYRIAS, adis, f. Exupies, quæ eft ex Scyro infula. Ovid. 1. 1. de ar, am. v. 682. Scyrias. Emonio junta puella viro. b. e. Deidamia filia Lycomedis regis Scyri, uxor Achillis. V. Scyreis. SCYRICUS, um, idem quod Scyrius, ut Scyricum fil, Plin. l. 33. c. 7. 12. ubi al. leg. Syricum. SCYRIUS, a, um, di Sciro, Exupros, ad Scyrum infulam pertinens Virg. 2. En. v. 477. Scyria pubes. b. e. milites Pyrrhi, cujus mater Deidamia filia Lycomedis Scyri regis. Ovid. Heroid. ep. 8. v, 112.

a,