Зображення сторінки
PDF
ePub

beat, non effe a communi fcribendi per y confuetudine recedendum pluribus oftendit Daniel Heinf. l. 1. de fatyra Horat. cum útrumque, quod diximus, carminis genus commode poffit a Satyris deduci. Horat. 1. 2. fat. 1. v. 1. Sunt quibus in fatyra videar nimis acer. Stat. l. 1. filv. 3. v. 103. Liventem fatyram nigra rubigine turbas. SATYRIASIS, is, f. σatueixos, inguinum morbus, cum nimia tentigine virile membrum arrigitur; ita dictus vel a fatyrio herba quæ vim excitandæ libidinis habet, vel a Satyrorum falacitate. Cal. Aurelian. Acutor. 1. 3. c. 18. & Theodor. Prifcian. 1. 2. c.

II.

[ocr errors]

SATYRICUS, a, um, da Satiro, curuginos, ad Satyrum pertinens. Vitruv. 1. 5. c. 8. Genera funt fcenarum tria: unum quod dicitur Tragicum, alterum Comicum, tertium Satyricum. Horum ornatus funt inter fe diffimiles, quod Tragica deformantur columnis, faftigiis, &c. Comicæ ædificiorum privatorum habent fpeciem, &c. Satticæ vero ornantur arboribus, fpeluncis, montibus, reliquifque agreftibus rebus. Plin. l. 19. c. 4. de hortis. Quam rem comitata eft & religio quædam hortoque & foco tantum contra invidentium effafcinationes, dicari videmus in remedio Satyrica figna : quamquam hortos tutela Veneris affignante Plauto. b. e. figna Satyrorum fimilia, tentis veretris, cujufmodi finguntur in Satyris Priapis. T Item ad Satyram pertinens, Satirico Lactant. I. 2. c. 4. Flaccus, ut Satyrici carminis fcriptor, derifit hominum vanitatem. Sidon. 1. 8. ep. 11. a med. In materia Satyrica follicitus & morbax, in Tragica fævus & flebilis T Satyricus abfolute Satyrarum fcriptor. Sidon. l. 4. ep. 1. T Satyricon, fatyra. Sic infcribitur Petronii liber.

ea,

[ocr errors]

&

SATYRION, ii, n. cateor, herbæ genus. Plin. l. 26. c. 10. Concitatricem vim habet fatyrion. Duo ejus genera: una longioribus foliis, quam oleæ, caule quatuor digitorum, flore purpureo radice gemina ad formam hominis teftium alternis annis intumefcente ac refidente. Altera, fatyrios orchis cognominatur, & femina effe creditur: diftinguitur internodiis & ramofiore frutice: nafcitur fere juxta mare. & mox. Græci fatyrion foliis lilii rubri minoribus, & tribus non amplius e terra exeuntibus tradunt, caule lævi, cubitali, nudo, radice gemina, cujus inferior pars & major mares gignat, fuperior ac minor feminas. Et aliud genus. fatyrii erythraicon appellant, femine viticis majore, lævi, dura radicis, cortice rubro intus album includi fapore fubdulce: fere in montuofis inveniri: Venerem, etiam fi omnino manu teneatur radix, ftimulari: adeo fi bibatur in vino auftero. Petron. in Satyr. c. 8. extr. Adeo ubique omnes mihi videbantur fatyrion bibiffe.

CA

[ocr errors]

SATYRISCUS, fci, m. fativello, fatiretto, oxτveiones, parvus fatyrus. Cic. 1. de Divin. c. 20. Somniavit fe peperiffe fatyrifcum. SATYROGRAPHUS, i, m. σrupoydoos, fatyrarum fcriptor. Sidon. I. 1. ep. ult. ante med. Ut fatyrograhum te aut exfecrantur, aut reformidant.

ras.

SATYRUS, ri, m. fatiro, odrupos, ferum animal ex genere fimiarum, de quo Plin. l. 7. c. 20. a med. Sunt & fatyri Subfolanis Indorum. montibus perniciffimum animal, cum quadrupedes, tum reAta currentes, humana effigie: propter velocitatem, nifi fenes aut ægri, non capiuntur. Id. 1. 8. c. $4. de Simiis. Efferatior cynocephalis natura, ficut fatyris. Al. leg. ficut mitiffima fatyris. Id. 1. 5. c. 8. fub fin. Satyris præter figuram, nihil moris humani. Id. 1. 10. c. 72. Condit in thefauros maxillarum cibum fphingiorum & fatyrorum genus, mox inde fenfim ad mandendum manibus expromit: & quot formicis in annum folemne eft, his in dies vel hoSolin. c. 27. al. 40. ) fub fin. Sunt & (fimie) quas vocant fatyros, facie admodum grata, gefticulatis motibus inquieta. T Poetæ fatyros fingunt bipedes, fuperiore parte homines, inferiore feras, villofos, caprinis pedibus, petulantes, lafcivos, falaciffimos, Bacchi comites, Nymphis infeftos, &c. Horat. l. 2. od. pemult. v. 4. & Lucres. I. 4. v. 581. & aures Capripedum Satyrorum acutas. Ovid. Met. 14. v. 637. Satyri faltatibus apta juventus. Id. Heroid. ep. 5. v. 135. Me fatyri celeres (filvis ego tecta latebam ) Quæfierunt rapido, turba proterva, pede. Id. 1. de ar. am. v. 542. Ecce leves Satyri, prævia turba dei. & lib. 3. v. 157. Talem te Bacchus, Satyris clamantibus Euoe, Suftulit in currus, Gnofi reliAta, fuos. Apud eund. 3. ex Pont. ep. 3. v. 42. Satyrus Phryx eft Marfyas. In illo Perf. fat. 5. v. 123. Tres tantum ad numeros Satyri moveare Bathylli: Satyrus dicitur Bathyllus, quia pedibus valde agilis erat & faltatu celer inftar Satyri. Apud Horat. in ar. Poer... 235. Satyrorum fcriptor eft qui fatyras fcribit. fup. dixerat verf 225. dicaces Satyros.

SAVĂNUM. V. Sabanum.

te,

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

figura eft in illo Cicer. ep. ult. I. 14. ad Attic. Meus difcipulus valde amat illum , quem Brutus nofter fauciavit. h. e. interfecit: & loquitur de Cæfare. T Translate Plaut. Bacch. 1. 1. 30. Faca & famam fauciant. 2. 2. 35. Mihi cor odio fauciat. b.e. mihi eft odiofus, mihi ftomachum movet Enn. apud Fulgent. Planc. de prifco ferm. Hæc anus fe fauciavit flore Liberi. V. Saucius. SAUCIUS, a, um ferito, impiegato, offefo, apwords, TρXUμXTING vulneratus. Cef. 1. 3. B. Civ. c. 75. Sauciorum & ægrorum habita ratione. Virg. 2. Æn. v. 223. fugit cum faucius áram Taurus, & incertam excuffit cervice fecurim Id. En. 12. v. 5. leo faucius gravi venantum vulnere pectus. & lib. 12. v. 651. Saces adverfa fagitta faucius ora Varr. apud Non. c. 4. n. 432. Multis civibus ex utraque parte fauciis, multis occifis. T De fenfu carentibus Horat. l. 1. od. 14. v. 5. Et malus celeri faucius Africo, Antemnæque gemunt. Claudian. de VI. conful. Honor. v. 138. triremis antemnis faucia fractis. Id. in Epithal. Pallad. & Celer. v. 122. cortex ungue faucius. Propert. l. 1. el. 16. v. 5. Janua nocturnis potorum faucia rixis. Ovid. 2. Met. v. 808. Liquitur ut glacies incerto faur cia fole. lib. 10. v. 372. trabs faucia fecuri. Ovid. Met. 1. V. 102. nec ullis Saucia vomeribus, per fe dabat omnia tellus. Claudian, in conful. Prob. & Olybr. v. 101. ftridunt Zephyri curfuque rotarum Saucia dividuis clarefcunt nubila fulcis. quarciate. & de Apono v. 24. faucia faxa. Spezzati.. & de IV. conful. Honor. v. 425. quo faucia vento Decolor iratos attollat Cynthia vultus. roffeggianfanguigna, tanquam fi vulnerata effet. Sic Stat. 1. 3. filv. 4. v. 84. Huic & purpurei cedat coma faucia Nifi. porporina. T Qui fe percuffit flore Liberi (ut Plaut. Caf. 3. 5. 16. loquitur) ebrius, ubbriaco. Juftin. 1. 24. c. 8. Galli hefterno mero faucii. Martial. . 4. epigr. 66. faucia vena mero. Adde lib. 3. epigr. 68. & Juftin. l. I. c. 8. a med. De ægrotante, ammalato. Propert. l. 2. el. 21. v. 33. Nunc utcumque potes, fato gere faucia morem Apul. I. 4. Met. Alvus lubrico fluxu faucia. & in Apolog. Diutino fitu vifcerum faucia mulier. T Apud Sil. 1. 15. v. 789. belua male faucia eft fame laborans. TSæpe transfertur ad animum. Stat. Theb. 1. v. 248. Juno faucia dictis. toccata ful vivo, punta. & Prudent. Cathemer. 9. v. 90. Saucius dolore multo. Claudian. 1. 2. in Eutrop. v. 455. vitam fola formidine faucius efflat. Cic. Attic. l. 1. ep. 17. Subeffe nefcio quid opinionis incommoda, fauciumque ejus animum, & infediffe quafdam odiofas fufpiciones. ¶ Cum genitivo Græcorum more. Apul. l. 2. Metam. Mihi fatigationis hefternæ etiam nunc faucio da veniam, maturius concedam cubitum. Id. 1. 4. Pfyche ægra corporis, animi faucia. Aufon. in Profefforib. S v. 15. clientes famæ & falutis faucii. 6. e. periclitantes. ¶ De co, quem pupugere tela Cupidinis, ferito d'amore. Plaut. Perf. 1. 1. 24. Edepol palles. To. faucius factus fum: in Veneris prælio fagitta Cupido cor meum transfixit. Virg. initio 4. En. At regina gravi jamdudum faucia cura Vulnus alit venis. Enn. apud Auct. ad Herenn. 1. 2. c. 22. & Cic. pro Cal. c. 8. Medea animo ægra? amore fævo faucia. Ovid, Heroid. ep. 5. v. 151. Ipfe repertor opis vaccas paviffe Pherxas Fertur: & a noftro faucius igne fuit. Adde Tibull. I. 2. el. 5. v. 109. SAVILLUM. )

SAUCIATIO, onis, f. ferita, Tрaμx, Towσrs, actus fauciandi, vulneratio. Cic. pro Cacin. c. 15. a med. Et fauciatio quæretur, cum fugam factam effe conftabit?

SAUCIĀTUS, a, um, ferito, Taurias, vulneratus, læfus. Colum. 1. 11. c. 1. a med. Sive quis fauciatus in opere noxam ceperit. SAUCIO, as, avi, atum, a. 1. ferire, impiagare, Toxvuxit, vulnus infligo, ferio, cædo, verberando rumpo, confaucio. Plaut. Rud. 3. 4. 53. Quid caufæ eft, quin virgis te ufque ad faturitatem fauciem? Hirt, de B. Alex. c. 52. extr. Jacentem fauciat levibus plagis. Salluft. in fragm. apud Non. c. 4. n. 432. Ut Metellus itu tragulæ fauciaretur. Cic. in Vatin. c. 5. extr. Omnia mea tela fic in te conjicientur, ut nemo per tuum latus faucietur. Ovid. 3. de ar. am. v. 708. indignas fauciat ungue genas. Plin. l. 17. c. 22. fub fin. Cave, radices ne faucies. Colum. I. 4. c. 22. a med. Saucianda ferro eft atque exulceranda vitis in ea parte, qua pampinum ftudemus elicere. Ovid: de remed. amor. v. 172. & Colum. 1. 2. c. 2. a med. Sauciet ut duram vomer aduncus humum. TExtenuationis

SAVIOR. ) V. Suavium. SAVIUM.

SAVO, onis, m. Saone, fluvius Campaniæ, qui inter Sinueffam urb. exc. & Vulturnum fl. in mare labitur. Plin. l. 3. c. 5. T Item oppidum Liguria in ora occidentali, Savena. Liv. I. 28. c. ult. SAUREX, ricis, m. pro forex, ut caudex pro codex, Latine dicitur fi Servio eft fides ad Georg. l. 2. v. 30.

SAURION, σuo, appellant Athenienfes femen papaveris, quia acrimonia fua mordet, velut lacerta, quæ illis rupa. Plin. l. 19. c. 8. fub fin. SAURITIS is ?

[ocr errors]
[ocr errors][ocr errors][ocr errors]

f. ravens, gemma, quæ in ventre viridis lacerti ( qui Græce pos) arundine diffecti inveniri traditur. Plin. l. 37. c. IO. SAURIX, & Sorix, icis, m. avis eft tributa Saturno ab auguribus ex noctuarum genere tempestâtis nuntia Mar. Victorin. l. 1. cap. de Orthogr. extr. pag. 1470. Putfch. SAUROCTONOS, uporovos, nomen figni a Praxitele fculpti: a o pos, lacerta, & new, occido. Plin. l. 34. c. 8. ante med. Fecit & puberem Apollinem fubrepenti lacerta cominus fagitta infidiantem: quem fauroctonon vocant. SAUROMĂTÆ, arum m. Exνpouára ( quafi lacertarum venatores > apud Græcos funt populi iidem, qui Sarmatæ, ut Plin. docet l. 4. c. 12. a med. V. Šarmate. Ovid. 3. Trift. el. 3. v. 5. Quid mihi nunc animi dira regione jacenti Inter Sauromatas effe Getafque putes? eleg. 10. v. 5. Sauromatæ cingunt, fera gens, Beffique Getaque. Adde Valer. Flacc. 1. 7. v. 235. ¶ In fing. num. 0vid. 3. Trift. el. 12. v. 30. per Iftrum Stridula Sauromates plauftra bubulcus agit. Plin. l. 10. epift. 13. Tabellarius Sauromata. SAUROMĂTIS, tidis, f. Exupqueris, quæ eft e Sauromatarum gente, ut Amazones Sauromatides, Plin. l. 6. c. 13. a med. SAVUS, i, m. il Savo, fluvius Norici, qui ex Alpibus Carnicis per Illyricum, & Pannoniam in Danubium influit. Claudian. 1. z. de laudib. Stilic. v. 192. Pannonius potorque Savi. Adde Plin. 1. 3. c. 25.

SAXANUS, epith. Herculis. Infcript. apud Gruter. pag. 49. n. 3. Herculi Saxano facrum Ser. Sulpicius Trophimus ædem, zothecam culinam pecunia fua a folo reftituit idemque dedicavit K. Decembr. L. Turpilio Dextro M. Macio Rufo Cof. Sunt alia duo marmore apud Murator. pag. 65, n. 6. & pag. 1978. n. 8. eod. cognomixe infcripta. Lil. Gyrald. fyntag. X. in Herc. fub fin. Cur Saxanus &

Trichofus Herculeo vocetur, non facile quifquam valet enuntiare: nifi Saxanus a loco, & Trichofus, id eft pilofus. Eft qui putat, effe Herculem Tiburtinum, quia Tibure Hercules colebatur, ibique lapidis copia eft. V. Tibur, & Tiburtinus. Placet. SAXATILIS, le, che sta fra i faffi, faffajuolo, Teтpaios, qui faxa incolit. Colum. 1. 8. c. 16. ad fin. Saxofum mare nominis fui pifces nutrit, qui fcilicet, quod in petris ftabulentur faxatiles dicti funt, ut merulæ, turdique, nec minus melanuri. Celf. 1. 2. c. 18. de pifcibus. Leviores funt lupi, mullique & poft hos omnes faxatiles. Ovid. in Halicut. v. 109. Tum viridis Teragus parvo faxatilis ore Varr. l. 3. R. R. c. 7. Columbarum duo genera: unum agrefte, ut alii dicunt faxatile, quod habetur in turribus ac columinibus villa, &c. ¶ Saxarilia, faxatiles pifces. Plin. l. 32. c. 9. & lib. 9. c. 15. a med. T Pifcatus faxatilis, qui fit inter faxa. Plaut. Rud. 2. 1. 10. Pifcatum hamatilem & faxatilem aggredimur. b. e. hamo pifces captamus, qui in aqua degunt, & manibus eos, qui faxis adhærent, & fcopulis.

SAXETĀNUS, a, um, videtur effe idem quod faxatilis. Martial. l. 7. epigr. 77. Cum faxetani ponatur cauda lacerti. Al. tamen leg. Sexitani , nempe ab oppido E, Sex in Batica Hifpaniæ provincia, quod & Sexitanum dicitur: unde viliora falfamenta Romam advehebantur. Plin. l. 32. c. ult. Colias five Parianus five Sexitanus, a patria Bætica, lacertorum minimi.

SAXETUM, i, n. luogo faffofo, Tрxxv, locus faxofus, falebrofus. Cic. Agr. 2. c. 25. ad fin. Quod eft tam afperum faxetum, in quo agricolarum cultus non elaboret?

[ocr errors]

SAXEUS, a, um, di faffo, nienos, qui e faxo eft. Lucan. I. 4. v. 15. Saxeus ingenti quem pons amplectitur arcu verf. 157. Attollunt campo gemina juga faxea rupes. Ovid. 14. Met. v. 73. Saxeus fcopulus. Plin. l. 12. c. I. a med. Saxea crepido. Apul. Metam. 6. Saxea frons. b. e. prædura, qualis in arietibus. Sic lib. 10.

11. Saxei dentes. Ovid. Heroid. ep. 10. v. 128. faxea tecta. h.e. marmorea. Catull. carm. 63. de nupt. Pel. v. 61. faxea effigies. h.e.. fignum e marmore. Stat. l. 10. Theb. v. 879. tectique trementis Saxea frena labant. h. e. compages lapidum, quibus ædificium colligatur. Id. 1. 1. filv. 3. v. 20. Anien faxeus. b. e. qui per alveum defluit lapideo opere exftructum. ¶ Translate Plin. l. 2. ep. 3. Quem tu nifi concupifcis cognofcere, faxeus, ferreufque es. Stat. cod. fenfu dixit Theb. 4. v. 339. vos autem hunc ire finetis, cades? O faxis nimirum & robore nati. Ovid. 5. Met. v. 509. Mater ad auditas ftupuit, ceu faxea, voces. SAXIALIS, le, adject. di faffo. Frontin. de colon. pag. 132. Goef. Termini lapidei alii faxiales, alii molares.

Ar

SAXIFER, a, um, faxa ferens. Valer. Flacc. 1. 5. v. 608. faxiferæ furgat quibus imber habenæ. h. e. fundæ, qua lapides jaciuntur. SAXIFICUS, a, um, qui faxa facit, h. e. in faxa vertit. Ovid. in Ibin, v. 555. Saxifica videas infelix ora Medufæ. Id. 5. Met. v. 217. faxifici Medufæ vultus. Senec. in Herc. Fur. v. 901. Belligera Pallas cujus in læva ciet Egis feroces ore faxifico minas. Adde Lucan. 1. 9. v. 670. & Sil. l. 10. v. 178.

[ocr errors]

SAXIFRĂGUS, a, um, spezzafaffi, faxa frangens. Vetus Poeta apud Cicer. 3. de Orat. c. 42. Mare faxifragis undis. Plin. 1.-22. c. 21. ad fin. de herba adianto. Calculos e corpore mire pellit, frangitque, utique nigrum. qua de caufa potius, quam quod in faxis nafceretur, a noftris faxifragum appellatum crediderim. T Eadem herba faxifraga dicitur a Seren. Sammon. c. 32. v. 602. & Apul. de berb. c. 97. Italice Jaffifragia.

SAXIGENUS, a, um, e faxo natus. Prudent. Cathemer. 5. v. 7. Incuffu filicis lumina nos tamen Monftras faxigeno femine quærere. SAXITAS, atis, f. faxi natura. Cal. Aurel. Tard. 1. 3. c. 4. Duritia aut faxitas.

SAXONES, um, m. Saffoni, Germaniæ populi apud Cimbricam Cherfonefum , quorum regio Saxonia dicitur. V. Geographos. Claudian. in Epithal. Pallad. & Celer. v. 89. Quæ fævis objecta Getis 9 quæ Saxona frenat. Id. lib. 1. in Eutrop. v. 392. domito quod Saxone Tethys mitior.

/ SAXOSÍTÁS, atis, f. faxitas. Cal. Aurel. Tard. I. 3. c. 6. Durities, five faxofitas.

SAXOSUS, a, um, faffofo, neтрudrs, faxis abundans. Colum, l. 5. c. 10. ante med. Ficus loca aprica, calculofa, glareofa, interdum & faxofa amat. Plin. l. 22. c. 29. Herba in faxofis nafcens. Sil. l. 12. v. 372. de Sardinia. Qua videt Italiam, faxofo torrida dorfo Exercet fcopulis late freta. b. e. fcopulofo. Propert. l. 4. el. 5. v. 20. faxofa via. Virg. Ecl. 5. v. 84. Saxofæ valles. Id. 2. Georg. v. 111. faxofi montes. & lib. 4. v. 375. Saxofumque fonans Hypanis. b. e. edens fonitum aquæ inter faxa decurrentis. Ita legit Servius: al. faxofufque, h. e. inter faxa defluens. Eft autem Hypanis Ponti fluvius. Sic Plin. 1.5.c. 24. Euphrates faxofus, & violentus. Apud eund. l. 15. c. 7. chamelaa eft frutex faxofus. b. e. nafcens in petrofis, ut de eadem dicit l. 24. c. 15. T Apud Sicul. Flacc. de condition. agror. pag. 11. Goef. legitur ager faxuofus. Sic dicitur montofus & mortuofus: monftrofus & monftruofus. SAXULUM, i, n. faffetto, idionos, Teтpodior, exiguum faxum. Cic. 1. de Orat. c. 44. Ut Ithacam illam in afperrimis faxulis tanquam nidulum affixam fapientiffimus vir immortalitati anteponeret. SAXUM, i n. falfo, pietra, nieos, wέTpx, lapis, petra, filex: a quibus, fi quid differt, in Lapis, & Petra dictum eft. Propert. i. 3. el. 1. v. 43. Saxa Citharonis Thebas agitata per artem Sponte fua in muri membra coiffe ferunt. Ovid. Heroid. ep. 10. v. 49. Aut mare profpiciens in faxo frigida fedi: Quamque lapis fedes zam lapis ipfa fui. Id. 6. Met. v. 573. Structa rigent folido ftabulorum moenia faxo. Phedr. l. 3. fab. z. v. 3. Onerare aliquem fa

[ocr errors]
[ocr errors]

"

[ocr errors]

من

[ocr errors]

xis. caricar di faffate. & verf. 17. faxo aliquem petere Cic. pro· Cecin. g. 21. a med. Saxa jacere. Ovid. 2. Faft. v. 367. mittere & lib. 1. v. 570. faxis rem gerere. Propert. 1. 4. el. 5. in fin. faxis cedere. Enn. apud Serv. ad n. 1. v. 416. cuipiam cerebrum faxo comminuere. Ovid. 4. Faft. v. 237. acuto faxo laniare corpus. verf.795. cum faxis paftores faxa terebant Scintillam fubito profiluiffe ferunt. TSæpiffime dicitur de rupe, caute, fcopulo monte nudo d' erba, rupe, fcoglio. Virg. 2. Æn. v. 307. ftupet infcius alto Accipiens fonitum faxi de vertice paftor. Sil. lib. 11. v. 217. Cui patuere Alpes, faxa impellentia cælum, Atque uni calcata deo. b. e. Herculi. Horat. epod. 17. v. 55. Neptunus faxa alto tundit falo. Enn. apud Cicer. in Pifon. c. 19. Naufragio expulfus, faxis fixus afperis. Ovid. 7. Met. v. 378. alto defiluit faxo. Virg. 2. Georg. v. 156. Tot congefta manu præruptis oppida faxis. Senec. in Herc. Oct. v. 135. Ad Trachina vocor, faxa rigentia, & dumeta jugis horrida torridis. Propert. t. 2. el. 13. v. 3. faxum Ceraunum & lib. 3. el. 9. v. 45. Tarpejum. Cic. pro Dom. c. 53. Cum Licinia Vestalis aram, & ædiculam fub faxo facro dedicaffet. b. e. fub rupe montis Aventini, facra dicta, quia fuit in ea templum Bona dex. Ovid. 5. Faft. v. 149. Eft moles nativa: loco res nomina fecit: Appellant Saxum: pars bona montis ea eft. ¶ Etiam Tarpejus mons fæpe Saxum abfolute dicitur. Horat. l. 1. fat. 6. v. 39. Dejicere e Saxo cives. Tacit. 2. Ans. c. 32. Quorum e numero L. Pituanius Saxo dejectus eft. & lib. 4. c. 29. Robur, & faxum, aut parricidarum pœnas minitantes. Cic. 14. Attic. ep. 16. Quis enim audeat, propofita cruce aut Saxo Modeftin. Dig. lib. 48. tit. 19. leg. 25. de Saxo præcipitare. Lucret. l. 3. v. 1030. Carcer, & horribilis de Saxo jactu' deorfum. Huc trahi poteft illud Plauti Trin. 2.1.30. Qui in amorem præcipitavit, pejus perit, quam fi in Saxo faliat. & Silii lib. 3. v. 327. de Cantabris. Mirus amor populo cum pigra incanuit ætas, Imbelles jamdudum annos. pervertere faxo. T Superis habitabile faxum Silio lib. 1. v. 541. eft Capitolium De marmore > marmo. Cic. Acad. 4. c. 31. ad fin. Non enim est e faxo fculptus, aut e robore dolatus Ovid. 5. Faft. v. 137. A canis ante pedes faxo fabricatus eodem Stabat. Horat. lib. 4. od. 8. v. 7. Hic faxo, liquidis ilie coloribus Solers nunc hominem pone. re nunc deum. ¶ Saxum filex, filex. Vitruv. l. 8. c. 1. ant med. fub radicibus montium, & in faxis filicibus uberiores aquæ funt, & affluentiores. T Saxa, loca faxofa. Virg. 2. Georg. v. 522. Mitis in apricis coquitur vindemia faxis. Martial. I. 3. epigr. 82. a med. Ligurumque nobis faxa cum miniftrentur, Vel cocta fumis mufta Maffilianis &c. b. e. vina tenuia in faxofis Ligurum nata: metonimia. Saxum pro muro. Ovid. 3. Faft. v. 431. Romulus ut faxo lucum circumdedit alto, Cuilibet, huc, inquit, confuge : tutus gris. ¶ Inter genera creta Cimoliæ unum eft, quod vocant faxum: cujus proprietas eft, quod crefcit in macerando. Plin. 1. 35. c. 17. Saxum volvere eft affiduo, arduoque labore, atque inutili laborare: ductum a fabula Sifyphi apud Inferos. Terent. Eun. fub fin. Satis diu hoc jam faxum volvo. V. Sifyphus. ¶ De homine duro, inhumano dicimus, faxo duriorem effe. Ovid: Met. 14. v. 713. ¶ De ftolido, hebeti. Plaut. Mil. 2. 2. 23. Nullum eft hoc ftolidius faxum. ¶ Inter facrum & faxum, proverb. ia magnis anguftiis, atque ubi utrinque grave periculum inftat. V. Sam crum. T Saxa rubra. V. in Ruber. SAXUOSUS. V. Saxofus.

[ocr errors]

SCABELLUM, & Scabillum, i, n. fcabello, banchetta, predella, vπOTode, Sperior, parvum fcamnum. Varro 1. 4. de L. L. c. 35. sub fin. Quia fimplici fcanfione fcandebant in lectum non altum, fcabellum; in altiorem, fcamnum. Quintil. l. 1. c. 4. ante med. ( al. c. 6.) Quare difcat puer, quid in litteris proprium, quid commune quæ cum quibus cognatio: nec miretur cur ex fcamuo fiat fcabellum, &c. Cato R. R. c. 10. Scamnum in cubiculo unum, fcabilla tria, fellas quatuor. TEft etiam inftrumentum muficum quod a tibicine in fcena pede pulfabatur, dum manu & ore tibiam inflaret fimile parvo fuppedaneo ligneo concavo, quod lignea itidem folea, aut ferrea pedi indita percutiebatur, ut vult Salmaf. vel ligneæ fculponeæ altiori, & fiffe, quæ agitatione & itu pedis ftrepebat, ut eft in figura apud Montfauconium, Ruben. de re vest. 1. 2. c. ult. & Spon. in mifcell. cap. 21. certifque i&tuum intervallis non ingratum ftrepitum, femper tamen eundem, & fine-ulla variatione, edebat. Cic. pro Cal. c. 27. extr. Mimi ergo eft jam exitus, non fabulæ, in quo cum claufula non invenitur, fugit aliquis e manibus, deinde fcabilla concrepant, aulæum tollitur. Sueton. in Calig. c. 54. Repente magno tibiarum & fcabellorum crepitu, cum pala tunicaque talari profiluit, ac defaltato cantico abiit. Augustin. initio 1. 3. de Mufica. Velut cum fymphoniaci fcabella & cymbala pedibus feriunt, certis quidem numeris, & his, qui fibi cum aurium voluptate junguntur, fed tamen tenore perpetuo: ita ut fi tibias non audias, nullo modo ibi notare poffis, quoufque procurrat connexio pedum, & unde rurfus ad caput redeatur. Arnoh. lib. 2. pag. 73. Numerofos iterare fcabillorum concrepationibus fonores. SCABER, bra, brum, ruvido, afpro, fcabro, Asmpos, apexus, inæqualis & afper: cui opponitur levis, Aaos. Virg. 2. Georg. v. 214. & Ovid. Heroid. ep. 15. v. 141. Antra fcabro pendentia topho. Id. 3. de ar. am. v. 290. & Faft. 6. v. 312. Ut rudit ad fcabram turpis afella molam. & verf. 276. ejusd. lib. de ar. ( & Celf. fub fin. i. 6.) Cui digiti pingues, & fcaber unguis erunt. Plin. l. 18. c. 7. ante med. Folia hordeo fcabra funt, ceteris levia. Id. lib. 16.c. 31. Cortex aliis levis, ut malo, fico: idem fcaber robori palmæ

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

oculorum, & fcabredinem. Hieronym. in vita Hilarion. non longe ab init. Videns totum corpus impetigine, & pumicea quadam fcabredine contrahi Coripp. lib. 4. verf. 48. & tracte trident fcabredine ferræ.

SCABREO, es. V. in voce fequenti.

Vet. Poets apud Cicer. 3. Tufcul. c. 12. Pectus illuvie fcabrum O-SCABREDO, inis, f. fcabrities. Apul. de berb. c. 73. Ad caliginem vid. 4. Feft. v. 921. fcabræ manus. Sueton. in Aug. c. 79. fcabri dentes. Plin. l. 8. ep. 15. Chartæ fcabræ vel bibulæ. Virg. 1. Georg. v. 495. Exefa inveniet fcabra robigine pila. Pin. l. 12. c. 15. Arbor myrrhæ fimilis junipero, fcabrior tantum, fpinifque horrida . Id. l. 37. c. 7. 9. fcabra gemma. Id. l. 12. c. 25. Arboris genus fcabro afpectu, incurvum, fruticofum: trachy appellant. Scabrum abfolute fcabrities. Plin. lib. 37. cap. 2. circa med. Cryftalla infeftantur plurimis vitiis, fcabro, ferrugine, maculofa nube, &c. Harduin. leg. ex MSS. fcabro ferrumine. T Scaber, fcabiofus, rognofo, &woodus: quia fcabies cutem fcabram facit. Cato R. R. c. 96. & Colum. in fin. cap. 4. 1. 7. Oves ne fcabræ fiant, amurcam condito, &c. Plin. lib. 20. cap. 22. Sinapi inungere fcabras genas.

Translate Macrob, fub fin. c. 3. l. 6. Saturn. Nemo ex hoc viles. putet veteres poetas, quod verfus eorum fcabri nobis videntur. ille enim ftylus Enniani fæculi auribus folus placebat. h. e. incompti duri, infuaves. Quintil. declam. 13. c. 4. Quo non penetras livor improbe? quidve fcabra malignitati claufum eft? SCABIDUS, a, um, fcabiofus, ut Scabide palpebra. Marcell. Empir. c. 8. Translate Tertull, de anim. c. 38. Scabida concupifcentia. b. e. mala prurigine infecta. SCABIES, ei, f. fcabbia, rogna, Aizza, Jupe, afperitas cutis cum pruritu, Celf. I. 5. c, ult. fect. 16. Scabies eft durities cutis rubicunda, ex qua puftula oriuntur, quædam humidiores, quædam ficciores. Exit ex quibufdam fanies, fitque ex his continuata exulceratio pruriens. Virg. 3. Georg. v. 441. Turpis oves tentat fcabies. Juvenal. far, 2. v. 79. grex totus in agris Unius fcabie cadit, & porrigine porci. Senec, de vita beata, c. penult. ad fin. Quem foeda fcabies depafcitur. Colum. l. 7. c. 5. Oves infeftantur fcabie. Juftin. 1. 36. c. 2. Scabiem & vitiliginem pati. Celf. loc. cit. fcabie laborare. Plin. l. 28. c. 18. ad fin. Canum fcabies fanatur bubulo fanguine recenti, Id. l. 23. c. 7. Palpebrarum fcabiem emendat fici fuccus la &eus, Id. l. 31. c. 9. extr. Scabiem pecorum fal tollit. Id. 1. 30. c. 14. ad fin. fcabiem fedare. Colum. l. 6. c. 13. & Plin. l. 32. c. 10. ad fin. extenuare. Id. 1. 22. c. 22. a med. lenire. In plantis eft morbus corticis cum afpera fcabritie corrugatur, ex imbre aut rore putrefcente. Plin. l. 17. c. 24. ante med. & lib. 19. c. 10. & lib. 31. c. 3. Dicitur & de afperitate, & inæqualitate fuperficiei in rebus inanimis. Virg. Georg, 1. 2. v. 220. Nec fcabie, & falfa lædit robigine ferrum. Juvenal. fat. 5. v. 153. Tu fcabie frueris mali, quod in aggere rodit, Qui tegitur parma, & galea Transfertur ad animum, Cic. 1. de Legib. c. 17. extr. Voluptatis blanditiis corrupti, quæ natura bona funt, quia dulcedine hac & fcabie carent non cernimus fatis. allettamento, illecebra: quia fcabies pruritum excitat, & fcabendi cupiditatem: ipfum autem fcabere dulcedinem quandam habet. Horat. 1. 1. ep. 12. v. 14. Cum tu inter fcabiem tantam & contagia lucri Nil parvum fapias, & adhuc fublimia cures. prurito e voglia di avere. & Martial. I. 5. epigr. 61. Nos ab hac fcabie tenemus ungues. b. e. libidine maledicendi. Adde lib. 6. epigr. 37. & lib. 11. epigr., 8. quibus locis ponitur fcabies pro turpis voluptatis prurigine. ¶ In genitivo Scabie pro fcabiei olim dictum eft, V. Dies in fine.

[ocr errors]
[ocr errors]

1

SCABILE, is, n. idem ac fcabellum. Cat. c. 10. Scamnum in cubiculo unum, fcabilia tria, fellas quatuor. Al. leg. fcabilla multo re&ius.

SCABILLARII, orum, m. qui fcabilla faciunt in ufum tibicinum & fce-
næ vel qui fcabillis pulfandis operam dant. Infcript. apud Do-
nium claff. 8, n. 42. Adde tres alias apud Murator. pag. 529. num.
21. 2. 3.

SCABILLUM. V. Scabellum.
SCABIOLA, æ, f. diminut. & fcabies. Auguftin. lib. 4. oper. imperf.
a
cont. Julian. fect. 13. Salvos cos facit non a peccatis, fed a fca-
biolis.

Co

SCABIOSUS, a, um, rognofo, fcabbiofo, wpadns, fcabie laborans.
Perf. fat. 2. v. 13. namque eft fcabiofus, & acri Bile tumet
lum. lib. 11. c. 2. poft med. Si paucioribus diebus glans detur, per
ver fcabiofi boves fiunt. Plin. lib. 29. cap. 2. ad fin. Elypum utile
erofis & duris genis, angulis fcabiofis & lacrymantibus. Apul. l. 9.
Metam. Muli fenes, totum corium veterna atque fcabiofa macie ex-
afperati. Item afper, inæqualis, rugofus, fcaber, ruvido,
afpro, Texxúc. Plin. l. 32. c. 2. ad fin. Curalium probatiffimum quam
maxime rubens nec fcabiofum, aut lapideum. Perf. fat. 5. v. 74.
fcabiofum far. h. e. vetuftum, putre, a curculionibus exefum.
SCABITUDO, inis, f. fcabies, vel fcabiofa prurigo. Translate Petron.
in Satyr. c. 99. Omnem fcabitudinem animo delere fine cicatrice
Al. leg. fcabritudinem.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

SCABO, bis, bi, a. 3. grattare, κνέομαι cutem fricare, fcalpere ad pruritum fedandum. Lucil. apud Non. c. 7. n. 30. & Horat. lib. 1. fat. 10. v. 70. & in verfu faciendo Sæpe caput fcaberet vivos & roderet ungues. Lucil. apud Prifcian. I. 10. pag. 884. Putfch. Scaberat ut porcus contritis arbore coftis. Plin. l. 11. c. 48. Solidipedes in infantia fcabunt aures pofterioribus pedibus. Id. 1. 10. c. 74. Afinus fpinetis fe fcabendi caufa atterens Id. 1. 8. c. 27. Anguis fi fquamæ obtorpuere, fpinis juniperi fe fcabit. & cap. 25. & lib. 11. c. 37. fect. 77. Scabendi dulcedo. T Eft etiam radere, leviter perftringere. Plin. l. 10. c. 71. Pedibus tellurem fcabere non ceffant. Id. lib. 18. c. 26. ante med. Dolia quaffa farcire, ipforumque laminas fcabendo purgare. rafchiando.

SCABRES, ei, f. idem ac fcabritia: a fcaber. Pacuv. apud Non. cap. 4.
n. 25. Quæ defiderio alumnum, poenitudine, fquale, fcabreque, &
inculta vaftitudine. Turneb. l. 15. c. 15. & lib. 29. c. 20. legit,
fquales, fcabrefque, ut fit a verbis fqualeo, & fcabreo. Interpretatur
enim fqualida & Scabra es. Varro apud Non. c. 2. s. 761. Ager de-
relinqueretur, ac periret fquale, fcabreque, illuvie, atque vaftitudi-
ne. Virg. in Ciri, v. 249. Quam te tam triftibus illis Sordibus,
&
fcabre patiar tabefcere tali. Ita emendat Scaliger. V. Scoria. Apul.
in Florid, num. 15. ( al. lib. 2.) fub fin. Infandi morbi putre-
dine in ferpentium fcabrem folutum religiofe humavit. Al. leg.
[cabiem.
SCABRIDUS, a, um,
fcaber. Venant. Fortun. l. 2. carm. 10. v. 7. Sca-
brida nunc refonat mea lingua rubigine verba. b. e. afpera, infua-
via, rudia.
SCABRITIA, æ, & Scabrities, ei, f. ruvidezza, afprezza, scabrofs-
rà, Tρaxúτns, afperitas, inæqualitas. Plin. lib. 13. c. 12. ad fin.
Scabritia chartæ levigatur dente, conchave. Id. 1. 21. c. 4. Scabri-
tia corticis. Id. I. 28. c. 9. circa med. Unguium fcabritias emenda-
re. Id. l. 31. c. 9. Scabrities linguæ. Id. 1. 28. c.9. ad fin. Ut fer-
ramentorum fcabritia poliatur vehementius, quam lima. Id. l. 34.
c. 10. fub fin. Oculorum fcabritiem extenuare. & cap. 13. Spodos
digitis fcabritiem exterit. Id. I. 27. c. 12. ad fin. Arteriæ fcabri-
tias fanare. T De fcabie, rogna, pa, quæ fcabritiem cuti in-
ducit, Colum. 1. 7. c. 5. ante med. Poteft etiam fcabritiem tollere
fuccus viridis cicuta. T Scribitur & Scabricia.

[ocr errors]

SCABRO, onis, m. qui fcabritie foedatus eft: a fcaber. Speciatim di-,
citur de eo, qui illuvie laborat, nec ullo cultu os, dentefque fca-
bros colluit purgative. Ulpian. Dig. lib. 21. tit. 1. leg. 12. ad fin.
Trebatius ait, non effe morbofum, os alicui olere, veluti hirco-
fum, fcabronem. hoc enim ex illuvie oris accidere folet. Ita leg.
Voff. in Etymol. & Cujac. I. 11. Obfervat. c. 1o. neque enim ftrabo-
nens (quod in vulgatis habetur) aut male olere aut oris vitium
effe, fed oculorum.
SCABROSUS, a, um idem qui fcaber. Plin. l. 20. c. 21. a nied.
Hippolapathi radices privatim ungues fcabrofos detrahunt. Harduin.
legit fcabros: & fane recte, cum alibi femper ita Plin. loquatur .
Prudent. in Pfycomach. v. 106. fcabrofa forde.
SCABRUM. V. in Scaber.

[ocr errors]
[ocr errors]

SCEA, æ, f. Exaux, porta urbis Ilii, feu Troja: a exauds, qua vel lævum, vel infelix notat. Ita autem vocata eft, vel quia Occidentem fpectaret, & occidentalia dicuntur finiftra ab Auguribus Græcis ; vel quia Trojanis fuerit infelix, quippe per quam intromiffus fuerit equus Durius. Utranque rationem affert Euftathius. Imo & tertiam addit, ut fit a Scao archite&to. Cui & quartam addere conatur Bernardin. Bald. de verb. Vitruv. fignif. quia fcilicet itinera haberet non directa. Nam ipfè Vitruv. l. 1. c. 3. Curandum, inquit, ut non facilis fit aditus ad oppugnandum murum, & excogitandum, ut portarum itinera non fint directa, fed oxx. In quibufdam editionibus pro Græca voce fcribitur Latina fceva. h. e. obliqua. Virg. 3. En. v. 351, Scææque amplector limina porta. Adde lib. 2. SCENA. V. Scena.

v. 612.

SCEVA, æ, m. mancing, oxouds, qui finiftra manu utitur pro dexte-
ra: a fcevus. Ulpian. Dig. lib. 21. tit. 1. leg. 12. Sciendum eft fcæ-
vam non effe morbofum, vel vitiofum, præter quam fi imbecillita-
te dextræ validius finiftra utatur; fed hunc non fcævam
fed man-
cum effe dicimus.

na,

SCAEVA, æ, f. augurium: a fcavis auguriis, ideft finiftris. Varr. 1.6.
de L. L. c. 5. a med. Vel obfcenum ab eo, quod pueris turpicula
res in collo quædam fufpenditur, nequid obfit, bonæ fcævæ caufa:
inde Scævola appellatus. Ea dicta ab scava, ideft finiftra, quod
quæ finiftra funt, bona aufpicia exiftimantur. A quo dicuntur Co-
mitia, aliudve, quod fit ave finiftra, fcæva. Id a Græco eft, quod
hi finiftrum vocant ex. Quare quod dixi, fcævum, bonum omen
eft. obfcenum vero, turpe. Feft. Scævam vulgus quidem & in bo-
& in mala re vocat, cum ajunt bonam, & malam fcævam.
At Scriptores in mala ponere confueverunt, ut apud Græcos inveni-
tur pofitum pro finiftro. Plaut. Pfeud. 4. 7. 39. Bene ego ab hoc
prædatus ibo: novi: bona fcava eft mihi. Id. Caf. 5. 4. 4. Cani-
nam fcavam fpero meliorem fore. Ubi per caninam fcavam aut oc-
curfum canis intelligit, qui inaufpicatus habebatur aut latratum ;
ut fententia fit, minus hunc gravem fore, quam latratum ac rixas
SCEVITAS, atis, f. perversità, malizia, malignità, oxuns, prava
σκαιό της
natura, perversitas, malitia. Gell. 1. 6. c. 2. a med. Ingenia afpera
& infcita, & rudia, etiamfi nullo fatalis incommodi conflictu ur-
geantur, fua tamen fcavitate & voluntario impetu in affidua delicta
ruunt. Apul. l. 4. 7. Metam. Præclarus ille conatus Fortunæ meæ
fcavitatem anteire non potuit. Apud eund. 1. 9. indignæ rei fcævi-
tas, h. e. infortunium, infelicitas, tanquam malo omine res indi-
gna evenerit a feevus finifter. Sic Id. . 3. Quod tuum factum
fcavitas confecuta in meum convertit exitium. ftrana disgrazia, ma-

uxoris.

SCABRĀTUS, a, um, adject. Colum. I. 4. c. 24. sub fin. Vitis lania-lignità di deftino. V. Savitas.
ta, & fcabrata. b. e. ut idem Colum. explicat, quando obtufo at-
que hebeti ferramento, & afperis & inæqualibus plagis in præci-
dendo laniatur & perfringitur.

[ocr errors]

SCÆVŎLA, 2, m. C. Mucius Scævola miles Romanus, qui Porsenam Hetruriæ regem gladio adortus, per errorem, unum ex ejus fatellitibus transfodit: quare ut manum puniret, in ardentem foculum in

.

jecit, ac tandiu tenuit, donec ambureret: hinc fcavdla vocatus a excos, finifter, quia poftea finiftra tantum utebatur, Liv. 1. 2. c. 12. Flor. l. 1. c. 10. Sil. l. 8. v. 385. Martial. I. 1. epigr. 22. & Valer. Max. 1. 3. c. 3. n. 1, Fuit infignis vir Q. Mucius Scavolà P. F. conful (una cum L. Licinio Craffo anno U. C. DCLVIII. cum Cicero ætatis annum duodecimum ageret ) augur, pontifex maximus, divini humanique juris auctor celeberrimus qui jus civile primus conftituit, generatim in libros decem & octo redigendo. Hic bello civili Mariano in veftibulo ædis Vefta a Marii fatellitibus occifus periit. V. Mucianus. Pompon. l. 1. Dig. tit. 2. leg. z. a med. Epit. Livii 1. 86. Flor. l. 3. c. 21. Vellej. 1. 2. c. 26. ¶ Alius fuit Cervidius Scævola temporibus M. Antonini Philofophi, cui a cofiliis fuit ejufque refponfa habentur in Pandectis non femel. Capitolin. in Anton. Philof. c. 11. extr. T Ut Cato de optimo cive, Rofcius de excellenti hiftrione, fic Scævola de eximio Jurifconfulto dici poteft. Gic. Fam. 7. ep. 22. Ego tamen Scævolæ Testæ affentior. b. e. Trebatio Testæ, qui alter mihi Scævola eft. Al. leg. Scævolæ & Tefta. Mat. & Trebat. ad Cicer. poft epift. 15. l. 9. ad Attic. Trebatius Scævola facit ut antecedat. Adde lib. 13. ep. 23. in fin. ubi al. leg, Scava. T In faftis Capitol. apud Gruter. pag. 293. col. 1. & 2. habetur P. Mucius Scævula, & Q. Mufcius SCÆVUS, a, um oxads, finifter, & tam in bonam ? , quam in ma lam partem fumitur ut Scæva aufpicia. V. verba Varron. & Festi in Sceva, a, f. ̧ Plerumque tamen in malam partem fumitur, ut Faft. ibid. monet. Hinc Gell. l. 12. c. 13. Scavus profecto, cæcus animi forem, fi, &c. b. e. ftolidus, ftultus. Salluft. in orat. Lepidi contra Sull. Quæ cuncta fcevus ifte Romulus, quafi ab externis rapta, tenet. h. e. perverfus vel malo reipubl. natus. Ita legit Serv. ad Virg. Ecl. 3. v. 13. Alii fevus. Apul. I. 4. Metam. Scœviffimo fomnio cumulatur infortunium meum. Paulin. Nolan. carm. 11. v. 44. fcæva fabula.

Scavula.

&

SCALE, arum, f. fcala, fcalea, xxix, machina pluribus gradibus. conftans, qua utimur ad afcendendum in fuperiora. Salluft. in Jug. c. 6. Murum modo fuffodere, modo fcalis aggredi. & cap. 64. ad fin. Et jam fcalis egreffi milites prope fumma ceperant. & mox Ubi una atque alteræ fcale comminutæ, qui fuperfteterant, affli&i funt. Plin, lib. 14. cap. 1. Scalis tectum fcanditur. Enn. apud Macrob. 1. 2/ Saturn. c. 1. Romani fcalis fumma nituntur opum vi. Caf. l. 1. B. Civ. c. 28. Milites pofitis fcalis muros afcendunt. & cap. 63. a med. Scalas admovere. appoggiare. & Tacit. 4. Hift. c. 29. apponere. Id 2. Ann. c. 81. erigere. Ann. 4. c. 51. inferre propugnaculis. Ann. 15. c. 4. promovere. & lib. 12. c. 17. fcalis evadere. Ovid. 14. Met. v. 650. Induerat fcalas: lecturum poma putares. V. Induo. Plin. l. 7. c. 37. Scalarum lapfu exanimatus eft. Id. lib. 7. c. zo. Salvius duo centenaria pondera pedibus, totidem manibus, & ducenaria duo humeris contrà fcalas ferebat. fu per le Jcale. In navibus Virg. 10. En. v. 653. Forte ratis celfi conjuncta crepidine faxi Expofitis ftabat fcalis, & ponte parato. Adde Liv. 1. 26. c. 45. In ædibus plures gradus lignei, vel lapidei parietibus infixi atque immobiles, ad fuperiorem contignationem ferentes: de quorum ratione Vitruv. 1. 9. c. 2. differit. Cic. pro Mil. c. 15. a med. Cum fe ille fugiens in fcalarum tenebras abdidiffet. in un fottofcala. & Phil. 2. c. 9. Nifi ille fe fub fcalas tabernæ libraria conjeciffet. Horat. lib. 2. ep. 2. v. 15. In fcalis latuit metuens pendentis habene. Martial. l. 1. epigr. 118. Et fcalis habito tribus, fed altis. b. e. in tertia ædium contignatione, ubi habitare folebant pauperiores. in faffita. V. Conaculum. T Scale Gemonix. V. Gemonii. ¶ Græcæ fcalæ funt, quæ ab utroque latere tabulis clauduntur, ne adfpectum ad partem aliquam corporis admittant. Hinc Flaminicæ Diales prohibebantur fcalas afcendere que ultra tres gradus extollerentur, nifi ex iis effent quæ Græcæ appellantur, ut ex Maffurio Sabino tradit Gell. l. 10. c. 15. & plenius Servius ad Æn. 4. v.646. Per fynecdochen funt ipfi gradus, fcalini, gradini. Martial. lib. 7. epigr. 19. Hæc per ducentas cum domum tulit fcalas, &c. T Notant Grammatici Charif. lib. 1. Diomed. l. 1. Donat. Phocas, &c. femper plurali num. ufurpari : & Quintil. l. 1. c. 5. ( al. 9. ) vitiofum effe ait, fi quis fcala, & fcopa dicat. Reperiuntur tamen & in fingulari. Celf. 1. 8. c. 15. circa med. Sic brachium deligatum fuper fcale gallinariæ gradum trajicitur. V. Gallinarius. & Cajus Dig. lib. 46. tit. 2. leg. 56. ad fin. Qui fcalam commodaverit ad afcendendum.

[ocr errors]

SCALARIS, re, ad fcalas pertinens. Vitruv. I. 10. c. 13. Regulæ fcalari forma compactæ. Id. lib. 5. c. 6. fub fin. Cunei, qui dirigunt fcalaria. b. e. fcalas.

.....

SCALARII, orum, m. fcalarum artifices. Infcript. apud Gruter. pag. 358. n. 6. Centuria Centonar. Dolabrar. Scalarior. L. D. D. C. SCALARIUM, ii, n. Scalaria dicuntur viæ in amphitheatro, per quas gradibus in cuneos afcenditur. Vitruv. lib. 5. c. 6. ad fin. T InJcript. funebr. apud Murator. pag. 1752. n. 2. hoc loco ufque ad fcalaria olla numero LXVIII. SCALĒNUS, a, um, xxx, inæqualis. Dicitur de triangulo, cujus omnia latera funt inter fe inæqualia. Aufon. in præfat. ad Centon. nuptial. feu Edgll. 13. Ifofcele, vel ifopleura, orthogonia quoque, vel scalena.

SCALMUS, i, m. fcarno, ovaλuòs, lignum, cui remus intra navim alligatur, ut firmius impellat. Vitruv. I. 10. c. 8. a med. Etiam remi circa fcalmos ftrophis religati, cum manibus impelluntur & reducuntur, extremis progredientibus a centro palmiş in maris undis, impulfu vehementi protrudunt porrectam navem. Cic. 1. de Orat. c. 38. Tu mihi cum in circulo decipiare adverfarii ftipulatiuncula, ego tibi ullam caufam majorem committendam putem?

[ocr errors]

venæ,

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

citius hercule is, qui duorum fcalmorum naviculam in portu everterit in Euxino Ponto Argonautarum navem gubernarit. una barca da due remi. & Vellej. l. 2. c. 43. Quatuor fcalmorum navem ingreffus, effufiffimum Adriatici maris transjecit finum ¶ Syecdoche eft in illo ejusd. 3. Offic. l. 14. a med. Venit ipfe mature : fcalmum nullum videt. h. e. nullam cymbam. SCALPELLO, as, a. 1. fcalpello refecare. Eft Vegerii l. 1. de re Vercrin. c. 26. SCALPELLUM, i, n. Scalpellus, i, m. lancetta coltellino, σμί ALOV, DAEBOTOMON, parvum fcalprum, quo utuntur chirurgi aperienda fecandis carnibus. Cic. prò Sext. c. 65. Non eft ea medicina cuin fanæ parti corporis fcalpellum adhibetur. Celf. I. 2. c. 10. a med. Si nervum fcalpellus attigit, fequetur nervorum diftentio. &. nox. Si timide fcalpellus dimittitur, fummam cutem lacerat, neque venam incidit. Colum. l. 6. c. 32. Scalpello ufque ad vivum refecare & amputare fcabiem. Plin. lib. 28. c. 8. Corii crocodili cinis ex aceto illitus his partibus, quas fecari opus fit, fenfum muem fcalpelli aufert. del taglio. & Senec. lib. 2. de Ira c. 27. med. Quorum caftigatio fic accipienda eft, quomodo fcalpellum, & abftinentia, & alia quæ profutura funt. SCALPER, pri, m. idem ac fcalprum. Celf. 1. 8. c. 3. Tunc exciforius fcalper ab altero foramine ad alterum malleolo adactus id quod inter utrumque medium eft, excidit. & cap. 4. a med. Scalper ad rimam agendus. SCALPO, is, pfi, ptum, a. 3. incidere, scolpire, scavare, yλdow v, , cædo, incido, fodio, fculpo. Videtur effe a araw, fodio Varr. fub fin. l. 5. de L. L. Quæ in Græca lingua putant Latina ut fcalpere engsler (org.λs'uw eft a augmw) iternere sopere, lingere exero, ferre peper, &c. Cic. 2. de nat. Deor. c. 6o. Itaque ad pingendum, ad fingendum, ad fcalpendum, ad nervorum eliciendos fonos ac tibiarum, apta manus eft admotione digitorum. Horat. in fin. od. 11. l. 3. & noftri memorem fepulcro Scalpe querelam. Plin. l. 36. c. 5. Et ipfum Phidiam tradunt fcalpfiffe marmora. & lib. 35. c. 11. ante med. Euphranor Ifthmius marmora ac fcyphos fcalpfit. Id. lib. 37. c. 1. a med. Scalpere Alexandrum in gemma. cap. 10. ad fin. fcalpere gemmas. Id. l. 13. c. 7. Ficus perquam fecundo proventu, fcalpendo tantum ferreis unguibus T fcabere, fricare, grattare, fregare. Juvenal. fat. 9. v. 133. Qui digito fcalpunt uno caput. (V. Senec. epift. 52. a med. ) Colum. 1. 7. c. 5. ante med. de fcabie. Vitiofum locum pecudes aut morfu fcalpunt, aut arbori adfricant. Sueton. in Domit. c. 16. Exulceratam verrucam vehementius fcalpere. Plin. l. 9. c. 45. Pifces attritu petræ fcalpentes pruritum. Id. lib. 30. c. 4. Penna vulturis fi fcalpantur dentes, acidum halitum faciunt. Id. 1. 28. c. 6. Palmam alterna manu fcalpere. Leviter fodere. Horat. l. 1. fat. 8. v. 26. fcalpere terram unguibus. Adde Pallad. in Saltus. T Translate Perf. fat. 1. v. 20. cum carmina lumbum Intrant, & tremulo fcalpuntur ubi intima verfu. h. e. titillantur. ¶ Scalpere alicui nates, Pompon. apud Non. c. 11. n. 59. h. e. virgis cædere. SCALPRĀTUS, a, um, xxxтpods, ad fimilitudinem fcalpri formatus ut Ferramentum fcalpratum , quo opus eft ad caftrandos apum alveos. Colum. I. 9. c. 15. a med.

[ocr errors]

,

SCALPRUM, i, n. quiay, noranta?, ferramentum , quo aliquid inciditur a fcalpo. Varii hoc artifices utuntur futores, lapicidæ agricolæ, chirurgi, &c. De fcalpro futorio. Horat. I. 2. fat. 3. v. 106. Si fcalpra & formas non futor (emar) nautica vela Averfus mercaturis, delirus & amens Undique dicatur. coltello, falcetto da calzolajo. Lapicidarum. Liv. l. 27. c. 49. Elephanti ab ipfis rectoribus interfecti. fabrile fcalprum cum malleo habebant: id ubi fævire belluæ cœperant, magifter inter aures pofitum quanto maximo poterat itu adigebat. Scarpello. Agricolarum. Plin. lib. 17. cap. 16. Cato oleam ficumque fic inferi juffit: cortices fcalpro excidi quatuor digitorum longitudine. falciuola, falcino. & Colum. 1. 4. c. 25. fcalprum vocat eam partem falcis vinitoriæ, quæ a flexu procurrit: qua utuntur cum allevare quid volunt. Pallad. in Februar. tit. 25.. ante med. Vermes fi plures circa arborem funt, æreo fcalpro femel rafi, &c. Chirurgorum. Celf. 1. 8. c. 4. Scalpro deradere. & ibid. circa med. Ad manum fcalprumque venire. ibid. fcalpro plano excidere. lancetta. V. Scalper. De cultello, quo cæditur calamus fcribendi caufa, temperatojo, temperino: Tacit. 5. Ann. c. 8. Petito per fpeciem ftudiorum fcalpro, levem ictum venis intulit. Sueton. in Vitell. c. 2. Scalpro librario venas fibi incidit. SCALPTOR, oris, m. incifore, scultore, nonTYS, qui fcalpit, ut Scalptor gemmarum. Plin. l. 37. c. 4. ad fin. Expetuntur a fcalptoribus, ferroque includuntur. Id. lib. 36. c. 6. Scalptores marmorum Adde lib. 2. c. 13. circa med. & Vellej. l. 1. c. penult. SCALPTORIUS, a, um, ad fcalpendum pertinens. Abfolute fcalptorium eft inftrumentum inftar manus ad fcalpendas fcapulas prurientes. Legitur in titulo epigr. 83. 1. 14. apud Martial. quod fic habet: Defendet manus hæc fcapulas, mordente molefto Pulice, vel fi quid pulice fordidius.

SCALPTŪRA, æ, f. fcoltura, yvon, fcalpendi actio. Plin. lib. 37. c. 7. ad fin. Omnia autem hæc genera fcalpturæ contumaciter refiftunt. Id. ibid. c. 10. poft med. Gemma, quæ ad ectypas fcalpturas aptantur. Sueton. in Galb. cap. 10. Scalptura gemmæ victoriam cum tropæo exprimens. T Res ipfæ fcalptura formatæ. Vitruv. l. 4. 1. Zophori fcalpturis ornati. SCALPTURĀTUS, a, um, variis fcalpturis ornatus ut Scalpturatum pavimentum, variis lapidibus, & varie fcalptis elaboratum. Plin 1. 36. c. 25. Romæ fcalpturatum, in Jovis Capitolini æde primum factum eft poft tertium Punicum bellum initum. SCALPTURIGO, & rectius Scalpurīgo, iginis, f. titillatio, & volu

C.

[ocr errors]

ptas,

[ocr errors]

ptas, quæ in cute pruriente fcalpenda nafcitur. Solin. cap. 32. ( al. 45.) circa med. Trochilos avis os beluæ paulatim fcalpit, & fenfim fcalpurigine blandiente aditum fibi in ufque fauces facit. SCALPTURIO, is, a. 4. rafpare, xvxw, dw, ie, idem quod fcalpo: & fpeciatim dicitur de gallinis, cum terram frequentibus ietibus percutiunt ad quærendum cibum. Plaut. Aulul. 3. 4. 8. Ubi erat hæc defoffa, occepit ibi gallus gallinaceus fcalpturire ungui bus. Al. leg. fcalpurire eodem fenfu: inter quos eft Non. cap. 2. n. 789. SCALPTUS, a, um, fculto, fcolpito, fculptus. Cic. 4. Acad. c. 31. E faxo fcalptus. Alii leg. fculptus. Horat. 1. 2. fat. 3. v. 22. Quid fcalptum infabre, quid fufum durius effet. Al. leg. fculptum. Vitruv. 1. 2. c. 7. a med. Flores, & acanthi eleganter fcalpti. Pallad. in Septembr. tit. 10. Si prata vetera mufcus obduxerit, abradendus eft, & fcalptis eifdem locis fœni fpargenda funt femina. h. e. abrafis, farculatis, farritis, leviter foflis. SCALPURIO. V. Scalpturio.

[ocr errors]
[ocr errors]

?

SCAMANDER, i, m. Scamandro, Exxμardpos, fl. Myfiæ in Afia apud Hellefpontum, qui ex Ida monte profluit, ac in Hellefpontum exit. Antea Xanthus dicebatur tefte Vibio Sequeft. ex Homero, qui eum ab hominibus quidem Scamandrum, a diis vero Xanthum vocari ait, fuo more vetuftiorem appellationem diis, recentiorem hominibus affignans. Sed apud Plinium 1. 5. c. 30. a Xantho diverfus eft. Id. ibid. Scamander fluvius navigabilis. Catull. carm. 63. de nupt. Pel. v. 357. Teftis erit magnis virtutibus unda Scamandri. SCAMBUS 2 um, chi ha le gambe ftorte, ftrambo σκαμβός, qui pravis & varis eft cruribus, vatia, valgus. Suet. in Oth. cap. ult. Fuiffe traditur & modicæ ftaturæ, & male pedatus, fcambufque. Gloff. vet. Exaußos, fcaurus, valgus, curvus. SCAMILLUS, i, m. diminut. a fcamnum, picciol gradino. Scamilli impares, apud Vitruv. 1. 3. c. 3. & 1. 5. c. 9. videntur effe quidam veluti parvi gradus in ftylobatis columnarum, qui veluti parvam fcalam unus poft alium decrefcendo efficiunt, gradini ne' piedeftalli delle colonne. vel piedeftalli rifàltati. V. de his opufculum Bernardini Baldi, in quo rem totam fatis implicatam variis conjecturis, & figuris luculenter illuftrat.

[ocr errors]

SCAMMA, atis, n. anxuue, fpatium in arena, feu ftadio, linea vel foffa conclufum, extra quod certantibus progredi non licet: a T TW fodio: quia locus cavatus eft, & depreffus. Aliis eft ipfa foffa, qua illud fpatium concluditur. Hieronym. in lib. adverf. Joann. Hierofolym. ante med. Cur tu omiffis fuper quibus pugna eft, de fcam mate & loco certaminis egrediens, in peregrinis & longe alienis difputationibus immoraris? Paulin. epift. 2. (al. 24. ) ad Sever. ad fin. Noli interim, dum in fcammate fumus, alta pro nobis fapere, aut loqui. Cal. Aurel. Tard. l. 2. c. 1. ad fin. Deambulatio in arenæ fpatio, quod appellant fcamma. Tertull. ad Martyr. c. 3. a med. Epiftates vefter Chriftus Jefus, qui vos fpiritu unxit, & ad hoc fcamma produxit. h. e. ad hoc certamen

SCAMMELLUM, i, n. parvum fcamnum, ut Prifcian. l. 3. pag. 615. extr. Putfch. docet. Apul. in fragm. ibid. Verum infirma fcammellorum objice fultæ fores. Al. leg. fcamnellum. alii fcamillum. SCAMMONIA, æ, f. fcamonea, σnguria, herba ab radice ramofa, pinguibus foliis, triangulis, albis, radice craffa, madida, naufeofa. Nafcitur pingui & albo folo: radix circa Canis ortum excavatur ut in ipfa confluat fuccus ( quod fcammonium dicitur) qui fole ficcatus digeritur in paftillos, habetque varios in medicina ufus: ipfa quoque herba, ejufque radix ifchiadicis prodeft, & panis, &c. Plin. 1. 26. c. 8. ante med. & fub fin. & cap. 9. T Dicitur & fcamId. l. 25. c. 5. a med. & fcammoneum Cato R. R. c. 157. monea. • med. SCAMMONITES, &, m. vinum factitium ex fcammoniæ fucco. Plin. l. 14. c. 16. ad fin, SCAMMONIUM. V. in Scammonia. SCAMNATUS AGER. V. Strigatus. SCAMNULUM, li n. parvum fcamnum. Agnofcitur a Diomed. . . pag. 312. Putfch.

[ocr errors]
[ocr errors]

SCAMNUM, i, n. gradino da falire, banchina, predella, BxDрor, Sπmodio, gradus ligneus, qui le&o apponitur fcandendi caufa: aut fulciendorum pedum, dum fedemus. Varr. 1. 4. de L. L. c. 35. fub fin. Quia fimplici fcanfione fcandebant in lectum non altum fcabellum: in altiorem, fcamnum. Ovid. 2. de ar. am. v. 211. Nec dubita tereti fcamnum producere lecto: Et tenero foleam deme, vel adde pedi. Id. I. 1. v. 162. Et cava fub tenerum fcamna dediffe pedem. fedenti in Circo. Item Spar, panca, fedile, fcanno, fubfellium, fedile: a fimilitudine. Ovid. 6. Faftor. v. 305. Ante focos olim longis confidere fcamnis Mos erat. Celf. . 2. c. 15. Geftationum leniffima eft navi vel in portu, vel in flumine; vel lectica aut fcamno: acrior vehiculo; vehementior in alto mari navi. Martial. l. 5. epigr. 42. federe in fcamnis equitum. ¶ Hinc in arboribus fcamna funt rami craffiores in longitudinem diffufi, & fedilium ufum præbentes. Plin. l. 12. c. I. a med. Cajus Princeps in Veliterno rure miratus unius platani tabulata, laxeque ramorum trabibus fcamna patula, & in ea epulatus, quindecim convivarum ac minifterii capace triclinio. Id. l. 17. c. 23. Ulmus detruncata a medio in ramorum fcamna digeritur.& ibid. circa med. Palmites primo anno, imis ingerantur fcamnis, ac per fingulos annos ad fuperiora fcandant. ¶ In agris fcamnum dicitur gleba terræ grandior non profciffa. Colum. 1. 2. c. 2. a med. Bubulcum autem per profciffum ingredi oportet, alternifque verfibus obliquum tenere aratrum, & alternis recto plenoque fulcare, fed ita, necubi crudum folum & immotum relinquat: quod agricolæ fcamnum vocant. Id. de arborib. c. 12. Aratrum fcamna facit. Plin. l. 18. . 19. fub fin. Tom. IV.

[ocr errors]

,

Scamna inter duos fulcos cruda ne relinquantur. T Item fpatium terræ ligone non foffa, inter duas fcrobes. Colum 1. 3. c. 13. Quæ faciunt in eadem linea intermiffis totidem pedum fcamn is donec peragant ordinem. T Præterea fcamnum vocant agrimenfores agrum latitudine præcellentem: ficut frigam, longitudine. Hinc illa ager per ftrigas & fcamna divifus. Et: Ager per centurias & fcamna affignatus, &c. Var. ault. rei agrar. pag. 46. 125. 198. Goef. Translate fcamna regni, folium & jus regni, Enn. apud Cicer. l. 1. de Divin. c. 48. extr.

:

[ocr errors]

SCANDALIZATUS, a, um, fcandalizzato, ad peccandum inductus. Tertull. I. 5. adverf. Marcion. c. 18. fub fin. Angeli fcandalizati in filias hominum. SCANDALIZO, as, a. 1. fcandalezzare, onurduxi, fcandalum alicui præbeo, aliquem offendo. Tertull. de veland. Virgin. cap. 3. & de cor. Mil. cap. 14. SCANDALUM, i, n. scandalo, ovgdon, Græce fignificat offendiculum, quod in via ponitur, ut pedem in illud impingendo cadamus. Prudent. in præfat. Apotheof. v. 47. Lapis. fignum caventi non caventi fcandalum: Hunc fternit, illum dirigit.. T Translate ab Ecclefiaft. Scriptor. fumitur pro fuafione, feu inductione alicujus ad peccandum. Tertull. de Virg. veland. c. 3. adverf. Judeos • c. 14. & lib. 3. adverf. Marcion. c. 1. &c. & Sulpic. Sever. epift. 1. ad Eufeb. SCANDIANUS, a, um. Scandiana mala recenfent & laudant Colum & Plin. inter varia malorum genera, ille l. 5. c. 10. ad fin. hic lib. 15. c. 14. item Varr. 1. 1. R. R. c. 59. & Celf. I. 4. c. 19. a med. Tradit Plin. ibid. nomen traxiffe a quodam Scandio, ficut Manliana a Manlio, Matiana a Matio, &c. Quare non audiendi, qui ducunt a Scandia infula Oceani Septentrionalis apud Plin. l. 4. c. 16.) unde advecta fuerint. SCANDIX, icis, f. d, genus oleris vulgaris apud Egyptios, alio nomine tragopogon (Tpxyorwyw, h. e. barba hirci) foliis croco fimillimis longa & dulci radice. Plin. lib. 21. cap. 15. qui ejus varios ufus in medicina recenfet, lib. 22. cap. 22. circa nied.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

SCANDO, dis, fcandi, fcanfum, a. 3. andare in fu, rampicarfi, montare, afcendere, avaßairw, in altum repo, feror, evehor, afcendo confcendo. Cef. I. 5. B. Gall. c. 49. Alii vallum manu fcandere > alii foffas complere. Cic. de Senec. c. 6. Cum alii malos fcandant, alii per foros curfent. Valer. Flacc. I. 8. v. 4. quafcumque per undas Ferre fugam, quamcumque cupit jam fcandere puppim. Propert. 1. 3. cl. 20. v. 24. fcandere viain. b. e. viam acclivem carpere Lucan. 1. 9. v. 599. Capitolia curru fcandere. Plin. lib. 14. c. 1. Scanditur fcalis tectum. & mox. Vites per ramos populorum procacibus brachiis geniculato curfu fcandentes. Id. I. 13. c. 4. Palmæ faciles fe ad fcandendum Orientis populis præbent. Liv. I. 3. c. 67. extr. Scandentem in aggerem Volfcum hoftem nemo fubmovit. Ovid. 1. Faft. v. 298. Inque domos fuperas fcandere cura fuit. Plin. l. 15. c. 14. Et in tecta jam filvæ fcandunt. Id. l. 31. c. 1. Scandunt aquæ in fublime. Id. l. 18. c. 28. ante med. Sol fcandens ad Aquilonem. Phadr. I. 2. fab. 4. v. 6. Feles ad nidum fcandit volucris . Quintil. lib. 11. c. 3. ante med. Demosthenes fcandens in adverfum continuabat plurimos verfus. Plin. l. 10. c. 18. Scandentes in fubreptum felium modo. Tacit. l. 3. Hiftor. c. 28. Scandere teftudinem.

verf.

cap. 71. per conjuncta ædificia. ¶ Pathive imperfonaliter. Vitruv. l. 10. c. 1. Ut fine periculo fcandatur ad apparatus fpectationem. ¶ Translate Lucret. l. 2. v. 1121. Paulatimque gradus ætatis fcandere adultæ . avanzare in età . & Tacit. 4. Hift. c. 8. ø med. Suadere Prifco, ne fcanderet fupra Principem, ne Vefpafianum præceptis coerceret. Auct. Paneg. ad Pifon. v. 33. Scande fuper titulos, & avitæ laudis honores, Armorumque decus præcede forenfibus a&tis. Scandens, excelfus, altus, fe attollens. Propert. 1. 4. el. 1. v. 65. Scandentes fi quis cernet de vallibus arces. 125. Scandentifque arcis confurgit vertice murus. T Scandere, inire, falire, infcendere. Plaut. Pfeud. 1. 1. 21. Ut opinor, quærunt litteræ hæ fibi liberos: alia aliam fcandit. T Scandere verfus apud Grammaticos eft per fuos pedes metiri. Diomed. l. 3. Prifcian. fup. 12. Æn. l. 1. & 2. &c. Hinc Claudian. epigr. 29. in podagrum. Quæ tibi cum pedibus ratio? quid carmina culpas ? Scandere qui nefcis, verficulos laceras. SCANDULAČA. V. Orobanche.

[ocr errors]
[ocr errors]

SCANDOLA, æ, f. afficella, scandola, exides, oxidion, ngr affula, tabella, tenuis lamina ex ligno fiffili ad varios ufus, & præfertim ad teta domorum: a fcandendo, quia in tectis ita dif. ponuntur fcandulæ, ut alia aliam fcandat. Plin. l. 16. c. 10. Scandulæ e robore aptiffimæ, mox e glandi feris aliis, fagoque. Pallad. 1. 1. tit. 22. Ad æftatis temperandum calorem porticus furcis, afferibus & fronde formari debent, quæ vel fcandulis, vel regulis tegentur. Vitruv. 1. 2. c. 1. Edificia conftituere fcandulis robufteis aut ftramentis. Colum. lib. 8. c. 3. a med. Ab cohorte forinfecus feneftellis fcandulæ injungantur, quibus irrepant aves ad requiem nocturnam. Plin. loc. cit. ante med. Materies piceæ ad fiffiles fcandulas, cupafque, & pauca alia fecamenta. Hirt. de B. Gall. 1. 8. c. 42. Oppidani cupas fevo, pice, fcandulis complent, eas ardentes in opera provolvunt. ¶Scandula contectam fuiffe Romam ad Pyrrhi ufque bellum, annis CCCCLXX. Cornelius Nepos auctor eft. Plin. l. 16. c. 10. T Sunt qui putant non a scandendo, fed a fcindendo duci, & fcindula fcribi jubent. quod præter alios placet Stevvech. ad Veget. de re milit. l. 2. c. 23. a med. SCANDULARIS, re, ad fcandulas p.ertinens. Apul. . 3. Metam. Te&tum fcandulare confcendit. Al. leg. fcindulare. V. vocem præced

in fin.

G

[ocr errors]

SCAN

« НазадПродовжити »