induftria, cupide, libenter, a bello ftudio. Cic. pro Rofc. Amer. c. 32. extr. In animo eft leviter tranfire ac tantummodo perftringere unamquamque rem, ut omnes intelligant me non ftudio accufare, fed officio defendere. T Multi funt præterea in hac voce loquendi modi. Vetus Poeta apud Cicer. 2. Tufcul. c. 15. Lacanis virginibus magis palæftra, Eurotas, fol, pulvis, labos, militia in ftudio eft, quam, &c. Id. 2. de Fin. c. 19. circa med. Ardentiore ftudio mortem petere, quam, &c. Cef. 1.4. B. Gall. c.31. Summo ftudio quippiam adminiftrare. Cic. in fi. l. 3. de Orat. Ingenio peracri, & ftudio flagranti aliquid facere. Id. 16. Attic. ep. 13. fub fin. Ardere ftudio alicujus rei. Id. 1. Acad. c. 2. Teneri ftudio philofophiæ. Id. 2. de Orat. c. 1. Incenfus ftudio dicendi. Id. ad Q. Fr. i. 2. ep. 15. Omnia fua ftudia conferre in aliquid. Id. 15. Attic. ep. 4. ad fin. Navare cuipiam ftudium fuum. Id. 4. Fam. ep. 3. ad fin. Dare fuum ftudium bonis artibus. Id. in Orat. c. 2. Dare fe ftudio eloquentiæ. Id. Q. Fr. l. 1. ep. 1. c. 10. Omne fuum ftudium in doctrina & fapientia collocare. Id. in Bruto, c. 41. Multum ftudii ad dicendum & ad bonarum rerum difciplinas adhibere Id. 1. de Fin. c. 1. Multum ftudium multamque operam ponere in philofophando. & lib. 1. de Orat. c. 8. in f. In id ftudium, in quo eftis, incumbite. Id. in Orat. c. 1. Tardare & reftinguere ftudia hominum. Id. ad Brut. ep. 14. circa med. Omni ftudio a te contendo, ut, &c. T Studium locus, ubi ftudiis datur opera, scuola, martior. Capitolin. in M. Antonin. Philof. c. 26. Egit fe philofophum in omnibus ftudiis, templis, locis. ( Salmaf. vult legi ftadiis.) Impp. Theodof. & Valentinian. lib. 14. Cod. Theodof. tit. 8. leg. 3. Hi omnibus modis privatarum ædium ftudia fibi interdicta effe cognofcant. Adde tres Lapides, non admodum antiquos, apud Joann. de Vita in antiquitat. Benevent. pag. 212. 213. &219. Topera. Modeftin. Dig. lib. 40. tit. 5. leg. 13. Si præancilla moram gnans non ftudio manumifforis, fed fortuitu patiatur ne manumittatur. STULTE, pazzamente, ftoltamente, fcioccamente, follemente, uwpws, avons, infipienter, dementer, fatue. Varr. 1. 8. de L. L. c. 32. Dupliciter ftulte dicunt. Plaut. Trin. 2. 4. 14. Sero atque ftulte, prius quod cautum oportuit, poftquam comedit rem, poft rationem putat. Cic. Attic. l. 7. ep. 10. Stulte omnia & incaute. Id. pro Rabir. Poft. c. 8. fub fin. Poteftati fe regis commifit. verum fi quærimus, ftulte. quid enim ftultius, quam, &c? Id. 1. 2. de nat. Deor. c. 28. Hæc & dicuntur, & creduntur ftultiffime. Liv. l. 30. c. 13. Stultius atque intemperantius. Senec. l. 5. controverf. 34. ad fin. Nec minus ftulte Emilianus dixit c. Gargius multo ftultius Plaut. Trin. 2. 4. 60. Stulte facere, & ftulte fabularier. Terent. Heaut. 2. 3. 81. Vis amare vis potiri, tuum effe in potiundo periculum non vis. haud ftulte fapis: fiquidem id fapere eft, velle te id quod non poteft contingere. Ovid. 1. 1. de ar. am. v. 593. Occidit Eurytion ftulte data vina bibendo. h. e. nullo adhibito modo, fmoderatamente. & lib. 3. v. 357. ftulte ludere prælia latronum imperite. ignorantemente.

.

άνοια

h. e.

STULTESCO, is, n. 3. diventare ftolto. Plaut. Moftell. 4. 2. 49. Puere, præter fpeciem ftultefcis. Alii rectius leg. ftultus es. STULTILOQUENTIA, 2, f. idem ac ftultiloquium. Plaut. Trin. 1. 2. in fi. Occlufioremque habeant ftultiloquentiam STULTILOQUIUM, ii, n. Mophoyie, ftultus fermo. Plaut. Mil. 2. 3. 25. Nifi fupprimis tuum ftultiloquium. STULTILOQUUS, a, um, qui ftulte loquitur. Plaut. Perf. 4. 3. 45. Tace ftultiloque; nefcis quid inftet boni. STULTITIA, 2, f. pazzia, fciocchezza, stoltezza, umpic, croix, amentia, dementia fatuitas. Cic. 2. de Divin. c. 43. O delirationem incredibilem! Non enim omnis error ftultitia dicenda eft. Id. 3. Tufcul. c. 30. Eft enim proprium ftultitiæ aliorum vitia cernere, oblivifci fuorum. Plin. l. 11. c. 52. extr. Auricularum magnitudo loquacitatis & ftultitia nota eft. Terent. Phorm. 4. 3. 54. Utrum ftultitia facere ego hunc an malitia dicam ; fcientem an imprudentem, incertus fum Plaut. Stich. 1. 2. S2. Stultitia eft venatum ducere invitas canes . Cef. 1. 7. B. Gall. c. 77. circa med. Stultitia ac temeritas. Ovid. 3. Trift. eleg. 6. v. 35. Stultitiamque meum crimen debere vocari. TPro imperitia Plin. 1. 1. epift. 24. Mala emptio femper ingrata eo maxime quod exprobrare ftultitiam domino videtur. Ulpian. Dig. lib. 21. tit. 2. leg. 51. Quid refert, fordibus judicis, an ftultitia res perierit? T Interdum gravia quædam crimina ftultitia nomine appellantur, elevandi & extenuandi caufa. Plaut. Aulul. 4. 10. 22. Tibi ultro fupplicatum venio ob ftultitiam meam. b. e. ob ftuprum filiæ tuæ illatum. Adde Mofell. 5. 2. 35. & Terent. Heaut. 5. 2. 8. STULTIVIDUS, a, um, qui ftulte & prave videt. Plaut. Mil. 2. 3. 64. Vin' jam faciam, ut ftultividum te fatearis? neque te quidquam fapere corde, neque oculis uti?

STULTULUS, a, um, dimin. a ftultus. Apul. I. 9. Metam. Tu ftultule afine intra terminos piftrini contentus.

STULTUS, a, um, fciocco, pazzo, folto, dróntos, uwpòs, nullius confilii, improvidus, infipiens. Putant effe a ftolidus, unde per fyncop. foldus: inde ftultus. Eft proprie is, qui ea non videt, quæ homines fere fciunt & intelligunt: ita tamen ut videre ac fcire poffit ac debeat fi mentem adhibere velit. Quare minus eft quam demens, infanus, fatuus. Terent. Eun. 2. 2. 1. Dii immorfales! homo homini quid præftat, ftulto intelligens! Cic. initio Parad. 4. Ego vero te non ftultum ut fæpe; non improbum, ut femper; fed dementem & infanum rebus vincam neceffariis Terent. Eun. 2. 2. 23. Hic homines prorfus ex ftultis infanos facit. Cic. 3. Phil. c. 9. Ut hominem ftultum etiam magis infatuet. (V. Fatuus.) Terent. Heaut. 5. 1. 4. In me quidvis harum rerum convenit , quæ

,

diata funt in ftultum, caudex, ftipes, afinus , plumbeus. Plaut. Men. 1. 3. 85. Mulier hæc ftulta atque infcita eft. Salluft. in orat. Philippi contra Lepid. Quæ peffumi atque ftultiffumi decrevere ea bonis & fapientibus facienda funt. Cic. pro Font. c. 6. ad fin. Quid eft, ubi difcerni poffit ftultus auditor & credulus ab religiofo & fapienti judice? Id. de Amic. c. 26. ad fin. Hæc in fabulis ftultif fima perfona eft improvidorum & credulorum fenum. Plaut. Ampb. 3. 2. 26. Nifi fis ftultior ftultiffimo. Id. Curcul. 4. 3. 19. Stultior ftulto fuifti, qui iis tabellis crederes. Terent. Adelph. 47: Ah ftulte! tu de pfaltria me fomnias agere: ld. Eun. 5. 1. 20AMprehendi jube, quantum poteft. Th. quid illo faciemus, ftulta? 4. 6. 23. Quod cavere poffis, ftultum admittere eft. Cic. 3. de 0rat. c. 35. a med. Malim equidem indifertam prudentiam , quam ftultam loquacitatem. Cal. 1. 3. B. Civ. v. 59. Stulta & barbara arrogantia elati. Propert. I. 2. eleg. 25. v. 20. Stultus quod ftulto fæpe timore tremo. Salluft. in Catil. c. 51. Stultæ lætitiæ pœnas dedit. Hirt. I. 8. B. Gall. c. 1o. ad fin. Stultæ cogitationes. Phedr. 1. 5. fab. 7. v. 30. Stultus error. Id. l. 3. fab. 17. v. 12. Nifi utile eft quod facimus, ftulta eft gloria. Liv. 1. 45. c. 23. a med. Infelix confilium furiofus orator ftultiffimum fecit. Tibull. I. 1. eleg. 4. v. 30. ftulti dies. h. e. in adolefcentia ftulte acti, non utendo bonis, quæ offerebantur Senec. ep. 15. ad fin. Quam tu vitam dici exiftimas ftultam? Babæ, & Ixionis? non ita eft noftra dicitur quos cæca cupiditas in nocitura præcipitat: qui non cogitamus, &c. Martial. . 2. epigr. 16. Oftendit ftultas quid, nifi morbus, opes? b. e. jactantiæ caufa prolatas. Id. l. 14. epigr. 49. Quid pereunt ftulto fortes haltere lacerti? Exercet melius vinea foffa viros. b. e. cujus jactandi labor vanus eft & inutilis. Sic lib. 2. epigr. 86. Et ftultus labor eft ineptiarum. Stultus, imperitus. Paul. Dig. lib. 22. tit. 6. leg. 9. ad fin. Sciant ignorantiam facti non juris prodeffe, nec ftultis folere fuccurri, fed errantibus. Venulej. lib. 43. sit. 23. leg. 4. Ne melioris conditionis fint ftulti, quam periti. De ftultorum feriis V. in Quirinalis

STUPEFACTUS, a, um, ftordito, fuor di sè, ftupefatto, ἐκπληθείς Stupidus factus, attonitus. Cic. 3. de Orat. c. 14. ante med. In quo igitur homines exhorrefcunt? quem ftupefacti dicentem intuentur ? Virg. 4. Georg. v. 365. ingenti motu ftupefactus aquarum. Senec. in Thyeft. v. 547. truculentus Atreus fratris afpectu ftupefactus hæfit. Lucan. 1. 4. v. 633. Conftitit Alcides ftupefactus robore tanto. Adde Valer. Flacc. 1. 6. v. 228. & Ovid. Heroid. ep. 14. v. 97. STUPEFIO, is, n. ftupens fio, ftupeo, admiror. Propert. 1. 2. el. 10. v. 7. Sed magis ut noftro ftupefiat Cynthia verfu. Al. volunt tepefiat. contra ftat Broukufius. STUPENDUS, a, um, ftupendo, ammirabile 8xvuxoris. Valer. Max. 1. 5. c. 7. n. 1. Virtutibus & vitæ meritis ftupendus. Nazar, in Paneg. Conftant. c. 6. Venire ad ingentium virtutum ftupenda peneSTUPENS, entis, ftordito, fuor di sè, ftupido, dxrandeis, öndeußos, qui ftupet, exterritus, amens: & refertur ad animum cum extra fe quodammodo eft. Cic. in fomn. Scip. c. 5. Quæ cum intuerer ftupens, ut me recepi, quid hic inquam &c? Flor. l. I. c. 16. a med. Stupens occafione tanta dux hoftium. Horat. 1. 2. od. 13. v. 33. illis carminibus ftupens Demittit atras bellua centiceps Aures Quintil. declan. 7. c. 3. Stupentes & attoniti. Liv. l. 6. c. 36. B med. Tribuni capti & ftupentes animis. Al. leg. animi: alii ftupentibus animis. Gell. l. 10. c. 8. Milites ftupentis animi, a naturali habitu declinantis. Item ad corpus, iftupidito tramortito. Flor. l. 2. c. 12. ad fin. Rex attonitus adhuc , tanquam fubito malo ftupens. Curt. 1. 8. c. 4. ante med. Calor ftupentia membra commovit. intirizzite. Et metaphorice Plin. l. 14. c. 21. Vini natura non gelafcit alias ad frigus ftupens tantum. b. e. vim ac veluti fpiritum amittens.

STUPEO, es, pui, n. 2. ftupidire, flordire, intermentire, FÁTπεκπλήττε pau, fenfum membrorum amitto, torpefco, obftupefco. In multis MSS. ftipeo haberi, jam in Obftipeo, jam in Obftipeo, & Obftupefco adnotavimus. quod firmat opinionem eorum qui a ftipes deducunt, quantitate mutata quafi qui ftupet, ftipitis inftar, aut trunci fit. Alii trahunt a Tup, adftringo Cic. 7. Verr. c. 36. ad fin. Cum is etiam tum femifomnis ftuperet. Senec. in Herc. Fur. v. 621. Membra latitia ftupent. Horat. 1. & fat. 2. v. 5. Cum ftupet infanis acies fulgoribus. s abbaglia. & eft allegoria. Senec. in Agam. v. 238. Jacenfque vultus languido obtutu ftupet. Plin. l. 27. c. 2. Torpefcunt fcorpiones aconiti tatu, ftupentque pallentes. T De rebus inanimis. Martial. I. 9. epigr. 102. Multum crede mihi, refert, a fonte bibatur Qui fluit an pigro que ftupet unda lacu. acqua che ftagna, acqua morta Sic Valer. Flacc. 1. 5. v. 603. Riphæa ftupuerunt flumina bruma. b. c. præ glacie defierunt fluere. Senec. in Herc. Fur. v. 763. Stupent ubi undæ, fegne torpefcit fretum. Sever. in Etna, v. 341. Si nihil irritet flammas, ftupeatque profundum. h. e. quiefcant ima montis vifcera, & nullo ignis æftu agitentur. Ovid. 1o. Met. v. 42. ftupuitque Ixionis orbis. h. e. devolvi defiit, ftetit. Senec. in Thyeft. v. 990. Vix lucet ignis. ipfe quin æther gravis Inter diem noctemque defertus ftupet. h. e. hebeti ac maligna luce eft. . TSæpe transfertur ad animum. Stupere enim dicitur, qui torpore quodam animi captus languet aut inopia confilii aut rei novitate aut magnitudine tarditatem injiciente. Senec. in Agam. v. 508. Tenet horror artus: omnis officio ftu

1

Corinna vale.

ftupet Navita relicto attonito, è fuor di sè. & Perf. fat. 3. v. è & Perf. Sat. 3. v. 32. Sed ftupet hic vitio, & fibris increvit opimum Pingue.è divenuto folido. & Ovid. de remed. amor. v. 806. Et ftupeant multo corda fepulta mero. Quintil. l. 11. c. 6. circa med. Nonnulli fenes in fchola faci ftupent novitate, cum in judicia venerunt. Liv. 1. 8. c. 13. fub fin. Illorum animos, dum exfpectatione ftupent, præoccupari oportet. Ovid. Heroid. ep. 8. v. 111. Sæpe malis ftu peo rerumque oblita locique, &c, Id. 2. Amor. el. 6. v. 47. Nec tamen ignavo ftupuerunt verba palato. Clamavit moriens lingua, Frequenter ponitur pro valde mirari: quafi ex fe rapi præ admiratione, admirando defixum effe, fare le maraviglie, reftar attonito per lo ftupore, Stupefarfs, ftupire, ftrabiliare, Stupirss, OxμBów, szvμalo. Cic. 2. de Fin. c. 23. ad fin. Hæc cum loqueris, nos barones ftupemus. Quintil. declam, 2. c. 15. Juvenis adhuc in filentio fuo ftupet. & decl. 4. c. 2. Stupere gaudio. Virg. 1. En. v. 499. Dum ftupet, obtutuque hæret defixus in uno. Mare tial. 1. 5. epigr. 64. Admiror, ftupeo. nihil eft perfectius illis Senec. in Hippol. v. 607. Cura leves loquuntur ingentes ftupent. Horat. I. 1. fat. 4. v. 28. Hunc capit argenti fplendor: ftupet Albius ære. Id. 1. 2. od. 13. v. 33. illis carminibus ftupens Demittit atras bellua centiceps aures. Id. I. 1. fat. 6. v. 17. Qui ftupet in titulis & imaginibus. Virg. 10. En. v. 446. ftupet in Turno, corpufque per omne lumina volvit. Ovid. 5. Met. v. 509. Mater ad auditas tupuit, ceu faxea, voces. Valer. Flacc. 1. 4. v. 711. Tum freta ad fubitam ftupuere ratem. Juftin. 1. 26. c. 1. a med. Ad tam fævam dominationem ftupentibus omnibus. Martial. I. 12. epigr. 52. Et ftupet ad raptus Tyndaris ipfa tuos. Virg. 6. Eclog. v. 37. Jamque novum terræ tupeant lucefcere folem. Hoc fenfu regit

& accufativum, per noor, apud Poetas. Virg. 2. En. v. 31. Pars ftupet innuptæ donum exitiale Minerva. Petron. in Sat. c. 29. Dum omnia ftupeo, pæne refupinatus crura mea fregi. Val. Flacc. 1. 5. v. 96. omina Mopfus dum ftupet. lib. 2. v. 629. ftupuitque fragorem. Stat. 1. 4. v. 448. Et nova clamofæ ftupuere filentia valles. Martial. 1. 12. epigr. 15. & ftupet fuperbus regis delicias gravefque lufus. Juvenal. fat. 13. v. 16. ftupet hæc, qui, &c. Adde Stat. 8. Theb. v. 150. Claudian. de conful. Mall. Theod. v. 23. & in proœm. 1. 2. de rapt. v. 45. & Calpurn. Ecl. 7. v. .24. STUPESCO, is, n. 3. ftupefarfi, λTTOμa, ftupefio, ftupidus fio. Cie. 3. de Orat. c. 26. Incidat, afpiciat, admiretur, ftupefcat. STUPEUS. V. Stappeus..

STUPIDITAS, atis, f. mellonaggine, ftolidità, stupidezza, ExTNNIS, tarditas, ftupor. Cic. Phil. 2. c. 32. In quo incredibilem ftupiditatem hominis cognofcite. Accius apud Non. c. 3. n. 235. Ita imperitus ftupiditate erumpit fe, inops confilii.

STUPIDO, as, a. 1. ftupidum reddo. Martian. Capell. fub init. I. 6. Pectore faxificam dicunt horrere Medufam Quod pavidum ftupidet fapiens folertia vulgus. & fub init. 1. 7. Seria marcentem ftupidant commenta maritum.

STUPIDUS, a, um, fuor di sè, ftupido, sbalordito, fordito, ftrabiLieto, ftolido, avaloentos, Extλnutos, extra fe pofitus, torpore captus, hebes, tardus, ftultus, rei novitate perculfus admiratione defixus. Plaut. Pan. 5. 4. 79. Mifera timeo, quid hoc fit negotii: ita ftupida fine animo adsto. Auct. ad Herenn. 1. 4. c. 52. Hic alii omnes ftupidi timore obmutuerunt. Plaut. Epid. 4. 2. 13. Quid ftas ftupida? quid taces? Cic. de Fato, c. 5. ad fin. Zopyrus phyfiognomon ftupidum effe Socratem dixit & bardum: quod jugula concava non haberet. Id. s. Parad. 6. 2. Echionis tabula te ftupidum detinet, aut fignum aliquod Polycleti Terent. Hecyr. prol. 1. v. 4. Ita populus ftudio ftupidus in funambulo animum occuparat. Martial. I. 11. epigr. 8. ftupidus maritus. b. e. qui non fentit fe ab uxore ludi. Varr. apud Non. c. 4. n. 437. Andromeda vincta & propofita ceto non debuit patri fuo, homini fupidiffimo, in os exfpuere vitani. Stupidus in Mimis eft perfona tarditatem quidem ac ftultitiam fimulans, fed acutis dictis rifum movens arlicbino, zanni, buffone. Capitolin. in M. Anion. Philof. c. 29. Tertullum etiam prandentem cum uxore deprehendit. de quo Mimus in fee na præfente Antonino dixit > cum- Stupidus nomen adulteri uxoris a fervo quæreret, & ille diceret ter, Tullus ; & adhuc ftupidus quæreret; refpondit ille, jam dixi ter, Tullus dicitur. & Arnob. 1. 7. pag. 239. Delectantur dii Stupidorum capitibus rafis, falapittarum fonitu atque plaufu, factis & dictis turpibus, &c. In Vet. Lap. in Muf. Veron. pag. 127. n. 3. habetur Stupidus gregis Urbani, ut Maffejus docet. De his Juvenal. in fin. fat. 5. pulfandum vertice rafo Præbebis quandoque caput. Talis erat Panniculus ille apud Martial. I. 2. epigr. 72. & lib. 5. epigr. 62. & Morio, de quo Id. 1. 14. epigr. 210. Non mendax ftupor eft nec fingitur arte dolofa. Quifquis plus jufto non fapit, ille fapit. Juvenal. quoque idem fignificare videtur fat. 8. v. 196. mortem fic quifquam exhorruit, ut fit Zelotypus Thymeles, ftupidi collega Corinthi ? T Stupidos calles dixit Venant. Fortun. l. 3. carm. 12. ad fin. qui culturam non fentiunt.

.

STUPOR, oris, m. ftupidità, fordimento, infenfataggine, arous Inoix, alienatio quædam fenfuum, torpor, tarditas, ftupiditas. Ovid. 1. ex Pont. ep. 2. v. 29. Fine carent lacrymæ nifi cum ftupor obftitit illis, Et fimilis morti pectora torpor habet. Cic. 3. Tufcul. c. 6. Iftuc nihil dolere non fine magna mercede contingit immanitatis in animo, ftuporis in corpore Id., Phil, 2, c. 45. Quidam morbo aliquo & fenfus ftupore fuavitatem cibi non fentiunt. Phil. 3. c. 6. a med. Qui propter hæfitantiam linguæ ftuporemque cordis cognomen ex contumelia traxit. Virg. 3. Georg. v. 523. oculos ftupor urget inertes. ¶ Transfertur ad animum, ftolidezza, mellonaggine. Cic. z. Phil, c. 26. a med. Tantus te ftupor oppreffit, ut non

fcias, &c. & cap. 12. a med. Sed ftuporem hominis, vel dicam pecudis, attendite. fic enim dixit, &c. & mox. Sit in verbis tuis hic ftupor quanto in rebus fententiifque major? Ovid. 2. de ar. am. v. 361. Qui ftupor hic, Menelae tuus? tu folus abibas: Ifdem fub tectis hofpes & uxor erant. Adde Phedr. 1. 1. fab. 13. v. 12. O fab. 14. v. 12. & Martial. l. 14. epigr. 210. TDe homine ftupido, ut fcelus de fcelerato. Catull. carm. 17. ad Colon. v. 21. Talis ifte meus ftupor nil videt, nihil audit. TEft etiam ingens admiratio, quæ hominem quafi extra fe rapit, maraviglia, ftrabiliamento, ftupore, Saußos. Juftin. 1. 12. c. 7. Exercitus in facros dei ululatus inftinétus, cum ftupore regis, fine noxa difcurrit. Claudian. in II. conful. Stilich. v. 344. ftupor omnibus Indis. Juftin. l. 22. c. 6. ad fin. Stupor omnes & admiratio inceffit, unde tam fubitum bellum. Arnob. 1. 1. pag. 28. Res magna, & admirationis ftupore condigna. STUPORĀTUS, a, um. Tertull. de cul. fem. c. 3. Omnis gloria vana, & ftuporata, b. e. quam ftupore & infana admiratione homines profequuntur. STUPPA, Stupa, æ, f. floppa, orúran, & orinn. Feftus docet, li. num impolitum a Græcis Doriis ftuppam appellari. Plin. l. 19. c. 1. med. a Latinis dici quod in lino proximum cortici fuit deterius, & lucernarum fere luminibus aptius. Eft a ftipo, as, vel a Grúp, adftringo, denfo, fpiffo: quia ftuppa rimæ & foramina præfertim navium, obftruuntur. Varr. apud Gell. I. 17. c. 3. Liburni plerafque naves loris fuebant: Græci magis cannabo & ftuppa Liv. l. 21. c. 8. ad fin. de falarica. Ide telum ftuppa circumligabant, linebantque pice. Virg. 5. Æn. v. 682. udo fub robore (navium uftarum) vivit Stuppa vomens tardum fumum. Adde Lucret. 1. 6. v. 880. Cef. 1. 3. B. Civ. c. 101. & Perf. fat. 5. v. 135. ¶ In MSS. modo uno, modo duplici p fcribitur. Daufquius duplicem præfert: cui adftipulatur Feftus. Si originem a ruow admittimus fimplici fcribemus. T Secundum antiquam orthographiam, inquit Serv. ad loc. cit. Virg. ftipam dicendum effet, a ftipando. STUPPARIUS, & Stuparius ad ftuppam pertinens. Plin. I. 19. c. 1. a med. Virgæ lini arefa&tæ tunduntur ftuppario malleo. con la maciulla. STUPPEUS, & Stupeus, a, um, di floppa, ex ftuppa factus. Virg. 2. Æn. v. 235. pedibufque (equi lignei) rotarum Subjiciunt lapfus, & ftuppea vincula collo Intendunt. funi. & Ovid. 14. Met. v. 547. Stuppea prærumpit Phrygiæ retinacula claffis. Virg. 1. Georg. 309. Stuppea torquentem Balearis verbera fundæ. Id. 8. En. v. 694. Stuppea flamma manu, telique volatile ferrum Spargitur. b. e. malleolus ftuppa compactus, & pice illitus. Liv. I. 38. c. 6. Stuppam, picemque, & malleolos ferentes, &c. STUPRATIO, onis, f. violatio. Arnob. 1. 2. pag. 73. Ad oris facrī comparate ftuprationem.

บ.

a um 9

STUPRATOR, oris, m. ftupratore, violatore, dianopi (wr, qui ftuprat. Senec. in Hippel. v. 896. Hic dicet enfis , quem tumultu territus Liquit ftuprator. Quintil. l. 7. c. 5. ad fin. Stuprator an decem millia dare debeat, quæ pœna huic crimini conftituta eft Adde Sueton. in Domit. c. 8.

STUPRĀTUS, a, um, violato, ftuprato, dixxopiostis, stupro violatus. Cic. 2. de Fin. c. 20. ad fin. Stuprata per vim Lucretia a regis filio. Adde Liv. 1. 8. c. 22. ¶ Translate Cic. Attic. l. 1. ep. 18. ante med. Affli&a refpublica eft, empto ftupratoque judicio. b. e. corrupto tum pecunia, tum pactione turpinoctium inceftarum. V. Val. Max. 1. 9. c. 1. n. 7. Al. leg. conftuprato. STUPRE, adverb. vergognofamente, airxows, turpiter. Neleus apud Feft. in Stuprum. Foede ftupreque caftigor cotidie. STUPRO, as, avi, atum a. I. violare, ftuprare, dianopi(w, ftuprum infero, vitio. Cic. 5. de Fin. c. 23. Inventus eft, qui interficeret, filiam ne ftupraretur. Adde Plaut. Aulul. prol. v. 36. & Trucul. 4. 3. 47. Translate eft fædare, contaminare, corrumpere Cic. de Harufp. refp. c. 15. Tu meam domum religiofam facere potuifti? qua mente? quam amiferas. qua manu? qua difturbaras . quo pulvinari? quod ftupraras. Tertull. in Apolog. c. 6. Stuprandis moribus theatra orientia.

STUPROSUS, a, um, in ftupra propenfus. Val. Max. l. 6. c. 1. n.8. Stuprofæ mentis acer punitor.

STUPRUM, pri, n. violazione, ftupro, dixxópdors, Dopa, proprie eft turpis concubitus cum virgine, vel vidua, ut docet Papinian. Dig. lib. 48. tit. 5. leg. 6. ficut adulterium in nuptam committitur. Quó fenfu Cic. Tufcul. 4. c. 35. Stupra dico, & corruptelas, & adulteria, incefta denique. T Sed accipitur etiam pro quavis turpi corruptione alterius. Salluft. in Catil. c. 25. Mulieres, quæ ingentes fumptus ftupro corporis toleraverant. Liv. l. 10. c. 31. Matrona ftupri damnatæ. Cic. poft redit. in Sen. c. 6. Vini, fomni, ftupri plenus. Id. s. de Fin. c. 22. fub fin. Quæ per vim oblatum ftuprum voluntaria morte lueret inventa eft. Id. pro Dom. c. 40. Incesto flagitio & ftupro polluit cæremonias. Id. 3. Offic. c. 9. Stuprum alicui inferre. Id. pro Mil. c. 27. facere cum aliqua. Sueton. in Calig. c. 24. Stupri confuetudinem facere cum fororibus. Tacit. 14. Aan. c. 2. admittere. Cic. 1. 3. de nat. Deor. c. 27. Conjugem illicere in ftuprùm. Salluft. in fragm. apud Non. c. 6. n. 44. Rapere ad ftuprum virgines matronafque. Juftin. 1. 8. fub fin. Omni follicitatum fpe regni, fimulato amore ad ftupri confuetudinem perpulit. Id. l. 9. c. 6. Stuprum per injuriam paffus. Colum. I. 7. a 6. Caper immodicus libidinis, ftupro matrem fupervenit Tacit. 6. Ann. c. 1. Pubem ingenuam ftupris polluere. Id. 1. 14. c. 32. Stupro violare. Quintil. 1. 4. c. 2. Aliquem appellare de ftupro. Val. Max. l. 6. c. 1. n. 12. compellare. ibid. n. 6. Se ftupri crimine

Vi

coinquinare. & n.10. Stupri commercium habere. Tacit. 4. Hift. c. 44. Stupro aliquam cognofcere. Valer. Max. l. 6. c. 8. n. 1. Ire ad ftuprum. Propert. 1. 4. eleg. 7. v. 57. Clytemneftræ ftuprum. b. e. Clytemnestra ipfa ftupro & adulterio infamis. Sic ftupor homo ftu ́.spidus, fcelus fceleftus. Stuprum pro turpitudine, probro, dedecore antiqui dixerunt. Appius: Nequid fraudis ftuprique ferocia pariat. Nævius: Sefeque i perire mavolunt ibidem, quam cum ftupro redire ad fuos populares. Idem: Sin illos deferant fortiffimos viros, magnum ftuprum populo fieri pergetis. Hæc Feftus. STURNUS, ni, m. avis quædam, de qua Plin. l. 10. c. 24. a med. : Sturnorum generi proprium catervatim volare, & quodam pila orbe circumagi, omnibus in medium agmen tendentibus. & lib. 18. c. 17. Petem a milio atque panico, turnorum pafferumve agmina abigere. Ulpian. Dig. lib. 19. tit. 2. leg. 15. Omnem vim, cui refifti non poteft, dominus colono præftare debet, ut puta fluminis graculorum, turnorum. Plin. l. 10. c. 42. fub fin. Habebant Cæfares juvenes fturnum, item lufcinias, Græco atque Latino fermone dociles. Stat. 1. 2. filv. 4. v. 18. Auditafque memor penitus demittere voces Sturous. Martial. 1. 9. epigr. 55. Sturni inopes. b. e. qui parvo emuntur, atque inopum cibus funt. STYGIĀLIS, le, di Stige, idem ac Stygius. Virg. in Ciri, v. 374. Hinc magico venerata Jovi Stygialia facra. Ita legit Scalig. STYGIUS, a, um, Eroyos, ad Stygem, & Inferos pertinens. Virg. 6. En. v. 323. Cocyti ftagna alta vides, Stygiamque paludem. & verf. 374. Stygiæ aquæ. Id. 4. Georg. v. 506. Stygia cymba. b. e. Charontis. Id. 5. Æn. v. 855. ramum Lethæo rore madentem que foporatum Stygia. h. e. mortifera. Id. 4. n. v. 638. & Infcript. ver. apud Reinef. claff. 1. m. 257. Jupiter Stygius. b. e. Pluto: quem cæleftis vocat En. 9. v. 104. Stygium fratrem. Id. 6. En. v. 252. Stygius rex. Stat. 1. 4. Theb. v. 526. Stygia Juno b. e. Proferpina. Val, Flacc. I. 1. v. 730. Stygii manes. & verf. 781. Stygiæ domus. lib. 3. v. 398. Stygia nox. Lucan. 1. 6. v. 733⋅ Stygia canes. b. e. Harpyiæ, & Furiæ, quæ funt canes Jovis, ut Serv. ad En. 3. v. 209. & lib. 6. v. 257. docet. Virg. 7. En. v. 476. Alecto in Teucros Stygiis fe concitat alis. Id. 3. Georg. v. 501. Stygiæ tenebræ. Horat. l. 4. od. 8. v. 25. Ereptum Stygiis fluctibus Eacum. b. c. morti. Valer. Flacc. 1. 2. v. 173. Stygiæ tædæ. b. e. faces Furiarum. verf. 106. Virgines Stygiæ. b. e. Furix. Ovid. quoque 10. Met. v. 313. ftipitem Stygium pro face Furiali dixit. Lucan. 1. 6. v. 766. Stygium carmen. h. e. magicum. Sic Senec. in Oedip. v. 621. Stygia preces. & Val. Flacc. 1. 6. v. 155. Stygia ars. Ovid. 15. Met. v. 791. Triftia mille locis Stygius dedit omina bubo. h. e. qui cantu mortem fignificare videtur: unde ab eod. funereus dicitur Met. 10. v. 453. & ferale carmen Virg. 4. En. v. 462. ei tribuit. Ovid. Met. 3. de angue venenifero, verf. 75. quique halitus exit Ore niger Stygio, vitiatas inficit auras. b. e. exitiali martifero Lucan. 1. 9. v. 838. Stygia forores. b. e. Parcæ. Senec. in Herc. Oet. v. 1245. Stygius cuftos. & verf, 1257. canis. h. Cerberus. Propert. 1. 2. eleg. 20. v. 71. Stygia fedeat fub arundine remex. h. e. quæ plurima in ripa Stygis provenit: quam deformem -arundinem, Virg. 4. Georg. v. 478. vocat. Claudian, I. 1. in Rufin. v. 304. Corruptos Stygiam peftem defudat in amines. b. e. venenum mortiferum. Id. ibid. l. 2. v. 167. Stygiæ umbræ . h. e. manes (Ovidio Stygiæ umbræ funt tenebræ Infernales, 1. Metam. v. 139.) Id. de III. conful. Honor. v. 185. Luget avarities Stygiis innexa catenis. b. e. Infernis, infolubilibus.

e.

STYLOBATA, & Stylobates, æ, & is, m. piedestallo, crunoß * THE bafis, five pes columnæ, quia eo crúnos Baive, columna ftat. Differt a stereobota, quia ftereobatæ funt parietes, qui fubjiciuntur columnis, & onera excipiunt, ftylobatæ funt ea, quæ ftereobatis fuperimponuntur, & fuper que demum difponuntur columnæ. Vitruv. 1. 3. c. 3. Exftructis fundamentis, ad libramentum ftylobatæ funt collocandi fupra ftylobatas columuz difponendæ. Varr. 1. 3. R. R. c. 5. Subter columnarum ftylobaten eft lapis, &c. & paulo fupra. Secundum ftylobatis interiorem partem dextra & finiftra, &c. STYLUS. V. Stilus..

STY MMA. V. Hedyfma.

STYMPHALICUS, a, um, ad Stymphalum lacum pertinens. Plaut.
Perf. 1. 1. 4. Cum avibus Stymphalicis, cum Antæo deluctari ma-
velim, qua cum amore. V. Stymphalis.
STYMPHALIDES. V. in voce fequenti.

STYMPHALIS, is, & idis, f. Ervonnis, quæ ad Stymphalum pertinet. Plin. l. 2. c. 103. In eo fluvio, ut in Arcadia Stymphali (fupple palude) enafcuntur aquatiles mufculi. Ovid. 9. Met. v. 187. & lib. 2. Faft. v. 273. Stymphalides undæ. ¶ Stymphalides aves Martis alumnæ, in Stymphalo monte & lacu tanta mulitudine fuiffe fabulantur, ut folem obumbrarent, & Arcadiam omnem pervolitantes, popularentur agros, vexarent incolas: emiffis pennis. fuis, tanquam fagittis, configentes: feu potius tantum plumarum ftercorumque de fe emittentes, ut homines & animalia necarent agros & femina operirent. Cum prope ea loca Argonautæ veniffent, iifque refiftere non poffent, ex Phinei monitu clypeos & haftas fumpferunt, & more Curetum fonitu eas abegerunt. Tandem Hercules creberrimo fagittarum jactu infecutus confecit ac delevit : vel ut alii volunt, crepitacularum affiduo terriculamento alio migrare coegit. Hygin. fab. 20. & 30. & Serv. ad Æn. 8. v. 300. Hinc Claudian. initio carm. de hystrice. Audieram memorande tuas, Stymphale, volucres Spicula vulnifico quondam fparfiffe volatu: Nec mihi credibilis ferratæ fabula pinnæ Vifa diu. Id. in proœm. I. 2. de rapt. Prof. v. 37. de Hercule. Solvis Amazonios cinctus, Stymphalidas arcu Appetis. Martial. I. 9. epigr. 104. Eripedem filvis cervum, Stymphalidas undis Abftulit. Senec. in Pheniff. v. 422. a

tra nube fubtexens diem Stymphalis. Id. in Agam. v. 849. fagittis Nube percuffa Stymphalis alto Decidit cælo. Adde in Med. v. 783. & in Herc. Fur. v. 244. & in Oet. v. 17. & 1390. ¶ Scribit Plin. initio cap. 37. l. 11. paucis animalium in capite, nec nifi volucribus, apices effe, ut Phoenici plumarum ferie, pavonibus crinitis arbufculis, ftymphalidi cirro, phafianæ corniculis. T Secundam fyllabam corripit Aufon. Edyll. 19. v. 5. Stymphalidas pepulit volucres difcrimine quinto.

STYMPHALYUS, a, um, Stymphalicus. Catull. carm. 67. ad Mall. v. 112. de Hercule. Tempore, quo certa Stymphalia monftra fagitta Perculit imperio deterioris heri. STYMPHALUS, i, m. & Stymphalum, i, n. Eruμonios, & ErúμDZAor, mons Peloponnefi, in Arcadia, altiffimus: item lacus, & fluvius, qui ex eodem monte per agrum Argivorum fluit: item urbs ad radices ejufdem montis pofita. Lucret. l. 5. v. 31. uncifque timendæ Unguibus Arcadia volucres Stymphala colentes. Stat. lib. 4. filu. 6. ad fin. de Hercule. quantufque nivalem Stymphalum, quantufque jugis Erymanthon aquofis Terrueris. Id. I. 4. Theb. v. 298. Monftriferumque Erymanthon, & ærifonum Stymphalon. V. Stymphalis. De urbe Plin. l. 4. c. 6. Oppida Arcadia Pfophis, Mantinea, Stymphalum, Tegea, &c.

STYPA. V. Stipa.

STYPTERIA, æ, f. STUTTYpia, allume, alumen: a súpw, aftringo quia adftringendi vim habet. Ulpian. I. Dig. 27. tit. 9. leg. 3. extr. Si lapidicinas, vel quæ alia metalla pupillus habuerit ftypteriæ, vel alterius materiæ. STYPTICUS, a, um, aftringente, ftitico, sumanos, adftringendi & obftruendi ftipandique vim habens: a row, adftringo, denfo. Plin. 1. 24. c. 13. fub fin. Inter medicamenta , quæ ftyptica vocant nihil efficacius ruri mora ferentis radice. Id. I. 32. c. 9. ad fin. Herbæ ei natura eft ftyptica. Macrob. I. ult. Saturnal. fub fin. Eft in ære vis acrior, quam medici ftypticam vocant. Pallad, in Februar. tit. 31. Quod vinum medicinæ quoque próderit, ubi ftypticis eft u tendum. T Dicitur & de faporibus, quæ auftera funt, & guftatu linguam adftringunt, lazzo, afpro. Pallad. in Januar. tit. 17. Vini veteris ftyptici hemina. & in Octobr. tit. 14. Vinum album & ftypticum prodeft ftomacho laxiori. Firmic. I. 2. c. 12. circa med. Stypticus fapor.

STYRAX, acis, m. ftorate, crug, arbor eft in Syria nafcens, cotoneo malo fimilis, lacrymæ ex auftero jucundioris: intus fimilitudo arundinis, fucco prægnans. Placet maxime pinguis, purus, albicantibus fragmentis. Colos præfertur rufus, & pinguiter lentus: deterior furfurofus, & cano fitu obductus. Poft Syriacum laudatur ex Pifidia, Sidone, Cypro, Cilicia, Creta minime. Hæc Plin. l. 12. c. 25. ad fin. & lib. 24. c. 6. ubi docet varios ejus ufus in medicina. Id. l. 12. c. 17. ad fin. Ex Syria revehunt (Arabes) ftyracem, acri odore ejus abigentes fuorum (odorum) faftidium. Id. I. 10. c. 70. & Seren. Sammon. c. 46. v. 864. Styracis odore ferpentes fugantur. Virg. in Ciri, v. 168. Non ftyrace Idæo fragrantes picta capillos. b. e. ex Ida Creta. Al. hic leg. Storax. Sicut apud Solis. c. 33. Cal. 46. ) ante med. Arabes myrrhæ farmentis ignes fovent: quorum fumo fatis noxio, nifi odore cremati ftoracis occurrant, plerumque infanabiles morbos contrahunt. Adde Paulin. Nolan, carm. 24. Nat. 9. S. Fel. v. 276. 277. & 280. T Hinc factum fervo nomen Storax apud Terent. initio Adelph. ubi Done tus: Puer ab odore Storax.

STYX, Stygis, f. Stige, ET, fons Arcadiæ ex Pheneo lacu, & ex Nonacri monte manans ex faxo, & in fluvium evadens, tam frigidus, ut ejus aqua pota ftatim enecet, ferrum & æs erodat, folaque mulæ ungula poffit contineri, cetera vafa frigoris vehementia statim dirumpantur. Plin. l. 2. c. 103. & lib. 32. c. 2. Senec. 1.3. Quest. nat. c. 25. & Vitruv. 1. 8. c. 3. ubi tradit hoc veneno necatum Alexandrum ab Antipatro, in mulina ungula per Iollam filium perlatum. quod & Juftin. I. 12. c. 14. Curt. I. 10. c. 10. & Plin. in fin. 1. 30. narrant. Theophraftus tradit, in Styge pifces parvos effe: qui & ipfi lethales funt, auctore Plin. l. 31. c. 2. T Homerus finxit, Stygem Inferni effe paludem, cujus fabulæ occafionem cepit ex Styge fonte Nonacridis regionis. Virg. 4. Georg. v. 478. limus niger, & deformis arundo Cocyti, tardaque palus inamabilis unda Alligat, & novies Styx circumfufa coercet. Serv. ad 6. Æn. v. 295. Acheronta vult quafi de imo nafci Tartaro, hujus æftuaria Stygem creare de Styge autem nafci Cocyton. ¶ Hanc Inferni paludem Superi tanta in religione habuerunt, ut per Stygem jurare foliti effent, & nefas ducerent quidquam eorum, quæ per Stygem juraffent, non obfervare: fiquis autem deorum hoc jusjurandum violaffet, centum annis a nectare abftineret & numinis majestate effet privatus. Hac de re Servius fic fcribit, enarrans illum locum Virg. 6. n. v. 133. Quod fi tantus amor menti fi tanta cupido eft, Bis Stygios innare lacus, bis nigra videre Tartara. Dicitur, inquit, Victoria Stygis filia bello Gigantum Jovi faviffe: pro cujus remuneratione Jupiter tribuit, ut jurantes dii per ejus matrem, non audeant fallere. Ratio autem hæc eft. Styx moerorem fignificat: unde T T Tuyɛ, ideft a triftitia, Styx di&ta eft. Dii autem læti funt femper: unde & immortales. Ergo quia mærorem non fentiunt, jurant per rem fuæ naturæ contrariam ideft triftitiam > quæ eft æternitati contraria. Ideo jusjurandum per exfecrationem habent. Hæc Serv. Hinc Virg. 6. n. v. 323. Stygiamque paludem, Dii cujus jurare timent & fallere numen. Ovid. 3. Met. v. 290. Stygii quoque confcia funto Numina torrentis, timor, & deus ille deorum in Ibin, v. 78. Imperjuratæ laberis amnis aquæ. Star. 8. Theb. v. 30. & Styx perjuria diyum Arguit. Sil. 4. 13. v. 568. At magnis femper divis regique deorum Jurari dignata palus, picis

hor

SU

SUAD TED, idem ait effe, fic te. Feftus. quæ verba Scalig. fic legenda conjicit: Sed ted, idem ait effe, fine te. Se enim, & fed pro fine olim dictum eft. V. Se. To idem videtur Verrium Flaccum defignare.

SUADA, æ, f. Пed, perfuafionis dea, a fuadeo. Ac Græce codem modo vocatur Pitho, Ted, no nede, perfuadere. Cic. de clar. Orat. c. 15. Suadæque medulla. Пa, quam vocant Græci, cujus effector eft Orator, hanc Suadam appellavit Ennius. Ejus autem Cethegum medullam fuiffe vult, ut quam deam in Periclis labris fcripfit Eupolis feffitaviffe, hujus hic medullam noftrum Oratorem fuiffe dixerit. Id. de Senect. cap. 14. M. Cethegum, quem recte Suada medullam dixit Ennius, &c. Gell. I. 12. c. 2. hunc locum Ennii referens, habet: Flos delibatus populi, & fuada medulla ut fuada medulla per appofitionem dictum fit. Alii fufpicantur, Suadai legendum effe. Quintiliano minus placet hæc vox, tanquam dura declinatione a fuadeo formata, lib. 2. c. 15. V. Suadus. SUADELA, 2, f. idem ac Suada, Пa. Aliqui dicunt ex Plutarcho, Suadelam nuptiis una cum Venere præfuiffe. Phurnutus etiam fcribit affidere Veneri Gratias, Suadelam, Mercurium, quod Suadela oratione & gratia amatores pelliciat. Horat. l. 1. ep. 6. v. 38. Ac bene nummatum decorat Suadela, Venufque. TEft etiam idem ac fuafio. Plaut. Ciftell. 2. 3. 24. Jam perducebam illam ad me fuadela mea. Apul. fub fin. lib. 2. de doctr. Plat. Si confilio & fuadela depravata confuetudo deflecti non poterit. Id. lib. 9. Metam. His & hujufcemodi fuadelis, &c.

SUADENTER, adverb. con perfuafiva. Arnob. 1. 2. pag. 56. Suadenter loqui in litibus.

SUADEO, ades, afi, afum, a. 2. efortare, configliare, perfuadere,

fua

de, fuavibus & accommodatis verbis aliquem in opinionem meam inducere conor, hortor moneo, auctor fum. Differt a perfuadeo: quia fuadet qui hortatur incerto eventu: qui perfuadet, id obtinuit, ad quod hortabatur. Cic. 2. Phil. cap. 11. a med. An C. Trebonio perfuafi? cui ne fuadere quidem aufus effem. Adde cap. 10. Hoc tamen difcrimen non eft fortaffe perpetuum. V. Perfuadeo in fine Cic. 13. ad Attic. ep. 38. ad fin. Tu quod ipfe tibi fuaferis, idem mihi perfuafum putato Id. Fam. epift. 4. circa med. Hæc co 13. fpectant, ut te horter & fuadeam. reliqua funt, quæ pertinent ad rogandum. Terent. Andr. 4. 1. 36. Nunquam deftitit inftare dere, orare: ufque adeo donec perpulit. Cic. Attic. 11. ep. 16. De obviam itione ita faciam, ut fuades. Id. Fam. 7. ep. 3. Copi fuadere pacem. Liv. 1. 45. c. 21. Privatis fuadendi diffuadendique legem poteftatem facere. Quintil. 1. 3. c. 8. a med. C. Cæfari fuadentes regnum. Justin. lib. 3. cap. 2. ad fin. Parcimoniam omnibus fuafit. Ovid. 9. Met. v. 691. digitoque filentia fuadet. Cic. de Senect. c. 5. a med. Legem Voconiam magna voce fuafi. Quintil. l. 3. c. 8. ante med. Suafuris de pace, bello, copiis, hæc duo nota effe voluit. Trajan. ad Plin. l. 10. epift. 49. Quid Claudiopolitanis circa balineum fuadendum fit. Cic. 9. Fam. ep. 6. ante med. Suades ut ab eo petam. Nep. in Lyfandr. c. 3. fub fin. Suadet Lacedæmoniis, ut dux deligatur. Petron. in Satyr. cap. 35. extr. Suadeo, inquit, cœnemus. Nep. in Con. c. 4. Se fuadere, dixit Pharnabazo id negotii daret. Phædr. l. 1. fab. 15. v. 6. Suadebat afino fugere. Virg. 4. Georg. v. 264. galbaneos fuadebo incendere odores. Vellej. 1. 2. c. 63. Cum acerrime fuafiffet Lepido, ne fe cum Antonio jungeret. Plin. l. 5. ep. 6. Suafifti ne facerem. Tacit. 4. Hift. c. 8. ad fin. Suadere Prifco, ne fupra principem fcanderet. Plin. lib. 7. ep. 9. in fin. Dum tibi quemadmodum ftudere debeas, fuadeo. Plin. lib. 14. cap. 7. in fin. Apollodorus medicus in volumine, quo fuafit Ptolemæo regi, quæ vina biberet, laudavit Oreticum, Leucadium, &c. T Pro perfuadere. Cic. pro Arch. c. 6. Nifi mihi ab adolefcentia fuafiffem, nihil effe in vita, &c. T Paffive Plaut. Trin. 3. 2. 44. Minus placet, magis quod fuadetur: quod diffuadetur placet. ¶ Cum accufativo perfonæ, fi fequatur infinitivus. Terent. Hecyr. 3. 5. 31. Me pietas matris potius commodum fuadet fequi. Virg. 12. En. v. 813. Juturnam mifero, fateor fuccurrere fratri Suafi. cum folitum fit, inquit Macrob. 6. Saturn. c. 6. dici Juturnæ fuadeo. Cum folo accuf. perfonæ rarum eft. Tertull. de habit. mul. c. 1. Tu es, quæ cum fuafifti, quem diabolus aggredi non valuit. Apul. 1. 9. Metam. Uxorem ejus tacite fuafi, ac denique perfuafi, fecederet paululum. T Verba fuadentia apud Stat. 11. Theb. v. 435. funt mollia, placida, fermo ad pacem hortantis. Commode tribuitur rebus inanimis. Virg. 2. En. v. 9. fuadentque cadentia fidera fomnos. Id. Ecl. 1. v. 56. Sæpe levi fomnum fuadebit inire fufurro. Ovid. 1. Amor. eleg. 6. v. 59. Nox & Amor, vinumque nihil moderabile fuadent. Id. Heroid. epift. 7. v. 55. Ut pelago fuadente etiam retinacula folvas. Trajan. ad Plin. lib. 10. ep. 27. Interim navibus, interim vehiculis uti, prout loca fuaferint. Plin. 1. 3. ep. 7. Noviffime, ita fuadentibus annis, ab Urbe feceffit. Lucan. l. 1. v. 162. hoftiles luxum fuafere rapina. Claudian. 1. 2. in Eutrop. v. 179. crimina fuadet egeftas. Primam fyllabam in duas per diærefim qui diduxerit, inveni adhuc neminem.

SUADILUDIUS. V. Suaviludius. Tom. IV.

xanimus. Stat. 4. Theb. v. 452. Inclinat Bacchi latices, & munera verni Lactis, & A&tæos imbres, fuadumque cruorem Manibus. Apul. fub fin. l. 11. Metam. Divini fomnii fuada majeftas. Symmach. 1.3. ep. 6. Delenifica & fuada facundia. Martian. Capell. i. 1. pag. 2. Delinitus fuada conjugis amplexibus. Servius ad l. 1. En. v. 724. Sane Veneri multa nomina dicuntur impofita. nam alii fuadam appellant, quod ipfa conciliatio fuada fit. dicitur etiam obfequens, &c.

SUARĬUS, a, um, da porci, vevos συϊκός ad fues pertinens. Plin. 1. 21. c. 3. circa med. Suarius negotiator. Ulpian. lib. 1. Dig. tit. 12. leg. 1. a med. Forum fuarium fub ipfius cura eft: fed & ceterorum five pecorum, five armentorum. T Abfolute porcajo, soBorns, fubulcus. Plin. l. 8. c. 51. circa med. Agnitam vocem fuarii furto aba&tis. ¶ Et qui fuilla carnis negotiator eft. Hujufmodi plures erant, & corpus conftituebant: unde corpus fuariorum & confectuariorum legitur in vet. Lap. apud Gruter. pag. 361. n. 1. Adde pag. 647. n. 7. & Symmach. l. 10. ep. 27. ( al. 34. ) T Suavia, a, negotiatio, aut annona fuaria. Tabula editi apud Gruter. pag. 647. n. 7. Cum fuarios videremus damnis affectos, & eos etiam ordines, qui fuariam faciunt. & mox. Ut duæ partes fuariis, tertia vero his ordinibus fufficiat, qui fuariam recognofcunt. SUASIO, onis, f. efortazione, perfuafione, apaλnois, actus fuadendi, adhortatio Senec. ep. 95. Non tantum præceptionem, fed etiam fuafionem, & confolationem & exhortationem neceffariam judicat. Gell. in fin. cap. 19. l. 10. Omni fuafionum admonitionumque genere utens, fe&tatores fuos ad rationes bona indolis ducebat. ¶ Apud Rhetores eft oratio deliberativi generis, quippiam fuadens, aut diffuadens, quæ & fuaforia dicitur. Cic. in Orat. c. 11. a med. Plura funt orationum genera, eaque diverfa, laudationum, fcriptionum & hiftoriarum, & talium fuafionum, qualem Ifocrates fecit Panegyricum. Id. pro Cluent. c. 51. M. Brutus in fuafione legis Serviliz fummis ornat Senatum laudibus. Adde lib. 2. de Orat. cap. 81. & Quintil. I. 3. c. 8.

SUASOR, oris, m. configliatore, efortar, perfuaditore, doAYATA'S, εισηγητής qui fuadet, impulfor, hortator. Minus eft, quam auctor. hic enim perficit, quod fuaferat: fuafor aliquando repellitur. Sueton. in Tiber. c. 27. in fin. Alium dicentem facras èjus occupationes; & rurfum alium, auctore eo fenatum fe adiiffe; verba mutare, & pro auBore fuaforem, pro facris laboriofas dicere coegit. Gic. 3. Officior. c. 30. Atque hujus deditionis ipfe Poftumius, qui dedebatur, fuafor & auctor fuit. Plaut. Moftell. 3. 3. 13. Me fuafore & impulfore id factum, audacter dicito. Cic. ad Planc. 2. post epist. 16. l. 16. ad Attic. Hæc epiftola non fuaforis eft, fed rogatoris. Id. 2. Phil. c. 12. Quid enim intereft inter fuaforem facti, & probatorem & Phil. 1. c. 3. in fin. Repudiatis malis fuaforibus. Enn. apud Gell. 1. 7. c. 2. Hannibal audaci cum pectore dehortatur, Ne bellum faciam quem credidit effe meum cor Sua forem fummum, & ftudiofum robore belli. Ovid. 4. Faft. v. 75. Trojanæ fuaforem Antenora pacis.

SUASORIUS, a, um, efortatorio, TapausTixos, ad fuadendum pertinens. Quintil. 1. 3. c. 8. Pars deliberativa, quæ eadem fuaforia dicitur, de tempore futuro confultans, quærit etiam de præterito: officiis conftat duobus, fuadendi ac diffuadendi. Abfolute di

citur de oratione, qua deliberantibus fuademus aliquid aut diffuademus cujufmodi funt octo illæ M. Seneca Rhetoris. V. Controver fia. Quintil. I. 2. c. 1. circa med. Si Grammatices munus ufque ad fuaforias (quæ funt apud rhetorem materiæ inter rudimenta dicendi ) prorogatur, tardius rhetore opus eft. Id. 1. 2. c. 4. a med. Sunt & illæ pæne totæ ad deliberativum pertinentes genus: ducendane uxor petendine fint magiftratus. namque hæ, perfonis modo adjectis, fuaforiæ erunt. Petron. in Satyr. c. 6. Qui Agamemnonis fuaforiam exceperat. Quintil. I. 3. c. 8. poft med. Declamare fuaforias. SUAŠUM, colos appellatur, qui fit ex ftillicidio fumofo in veftimento albo. Plautus (Trucul. 2. 2. 16.) Quia tibi fuafo infecifti, propudiofa, pallulam. Quidam autem legunt, infuafo: nec defunt qui dicant, omnem colorem, qui fiat inficiendo, fuafum vocari: quod quafi perfuadetur in alium ex albo tranfire. Hæc Feftus. ad quæ Salmafius adnotavit, proprie fuafa & infuafa dici, quæ colorem aliquem penitus imbiberunt, & faturata funt: ducta loquendi ratione a Græcis, qui ea Toudre dicunt. Maxime autem imbibi colorem fumi in tigno, quod diutino ftillicidio fubjectum fuerit: unde in Gloffis: Infuafum, ados dongpis nenavouére. Quod autem de fumido colore dicitur, de aliis quoque intenfioribus dici poffe. SUASUS

um, , a, particip. perfuafo, efortato. In argumento 1. Aulul. Plauti, v. 6. Megadorus a forore fuafus ducere uxorem. SUASUS, us, m. idem ac fuafio. Terent. Phorm. 5. 1. 3. Nam vereor, hera ne ob meum fuafum indigne injuria afficiatur. Ulpian. Dig. lib. 9. tit. 2. leg. 9. Siquis per vim, vel per fuafum medicamentum alicui infundit.

fua

SUAVEŎLENS, & Suave olens, entis, di odor grato, duæroos, vem odorem habens. Vox quadrifyllaba. Catull. carm. 19. Priap. 2. 13. Pallentefque cucurbitæ, & fuaveolentia mala. Id. carm. 60. nupt. v. 6. Cinge tempora floribus Suaveolentis amaraci. SUAVEOLENTIA, æ, f. odor foave. Translate Sidon. lib. 8. ep. 14. Ad fuaveolentiam pudicitia impellere. Adde Auguftin. lib. 8. Confeffion. c. 6. SUAVIATIO, & Saviatio, onis, f. baciamento, pianos, ofculatio φίλησις, G g Plaut.

Plaut. Bacch. 1. 2. 8. & 12. & Pfeud. 1. 1. 63. Suavis fuaviatio. Gell. I. 18. c. z. Saviationes puerorum.

SUAVIDICUS, a, um, fuavis, vel fuavia dicens, ut Suavidici verfus, apud Lucret. 1. 4. v. 180.

SUAVILLUM, Savillum, i, n. genus placenta ex farina, cafeo ovo, & melle, apud Caton. de R. R. c. 84. SUAVILOQUENS, entis, dus, ndunéyos, qui fuaviter loquitur Cic. in Bruto, c. 15. ex Ennio Additur Qrator Corneliu' fuaviloquenti Ore Cethegus. Cic. in fragm. apud Gell. I. 12. c. 2. Suaviloquens jucunditas. (Senec. ibid. hanc vocem & in Enn. & in Cic. reprehendit, defendit Gell.) Quintil. l. 11. c. 3. inter init. & med. Vox vitio carebit, fi fuerit os facile, explanatum, jucundum, urbanum. Ita fiet illud, quod Ennius probat, cum dicit, fuaviloquenti ore Cethegum fuiffe, non quod Cicero in iis reprehendit, quos ait latrare, non agere. Lucrer, lib. 1. verf. 943. Suaviloquens

carmen.

SUAVILOQUENTIA, æ, f. Usia, loquendi, fuavitas, facultas fuaviter loquendi. Cic. in Brut. c. 15. Et Oratorem appellat, & fuaviloquentiam tribuit.

SUAVILOQUUS, a, um, idem ac fuaviloquens. Lucret. . 2. v. $28. nunc fuaviloquis, age, paucis Verfibus oftendam, &c, SUAVILUDIUS, ii, m. qui ludis alios oblectat. Tertull. de Spectac. c. 20. & de cor. mil. c. 6. Al. leg. fuadiludius, & exponunt de eo, qui ludum fuadet

SUAVIO, as, a. 1. idem ac fuavior. Pompon. apud Non. c. 7. n. 49. Ego illam non amplectar, non fuaviem? Novius ibid. Suavies, cum gemit.

SUAVIOLUM, & Saviolum, i, n. baciuccbio, pinnato, diminut. a fuavium. Catull. carm. 97. ad Juvent. v. 14. Saviolum trifti triftius helleboro.

SUAVIOR, Savior, aris, atus fum, dep. 1. baciare, oniw, fuavium do, cum voluptate, aut pra gaudio ofculor. Cic. Attic. l. 16. ep, 3. in fin. Atticam noftram cupio fuaviari: ita mihi dulcis falus vifa eft per te miffa ab illa. Id. in Bruto ? c. 14. Brutus, qui de matre fuavianda tam acute conjecit Gell. l. 3. c. 15. Quum ibi eum tres adolefcentes amplexi, coronis fuis in caput patris pofitis, fuaviarentur. Alii leg. faviarentur. Catull. ad Verannium carm. & verf. 9. Jucundum os oculofque fuaviabor. SUAVIS, ve, dolce, giocondo, grato, amabile, foave, dus, dulcis, conditus, gratus, jucundus. Vox difyllaba, quæ dicitur primo de iis, quæ fenfus afficiunt, & delectant. Plaut. Moftell. 5. 1. 66. Elixus effe , quam affus, foleo fuavior. Horat. fub fin. fat. ult. I. 2. Vidimus & merulas poni, & fine clune palumbes, Suaves res, fi, &c. Lucret. 1.4. v. 659. quod fuave eft aliis, aliis fit amarum. Plin. 1.0.c.11. Apium fuaviores aquas potui incoctum præftat. Id. 1. 25. c. 9. a med. Radix fuaviffimi guftus & odoris. Cic. 5. Verr. c.9. fub fin. Ut odor Apronii teterrimus oris & corporis uni ifti fuavis & jucundus videretur. Phadr. 1. 3. fab. 1. v. 4. Hanc poftquam totis avida traxit naribus, O fuavis anima, inquit, &c. Lucret. l. 3. v. 223. fpiritus unguenti fuavis. Id. l. 1. v. 7. tibi fuaves dadala tellus Submittit flores. Plin. l. 9. c. 41. Suavior & lenior color Nemeftan. in Cyneg. v. 319. fuavique rubefcere luto. Enn. apud Varron. 1. 6. de L. L. c. 3. circa med. Olli refpondet fuavi' fonus Egeriai. Quintil. 1. 11. c. 3. inter init. med. Laudatur in Catulo fuavis appellatio litterarum. Id. I. 12. c. 10. ante med. Suaves accentus. Gell. I. 11. c. 9. a med. Voce admodum quam fuavi verfus cecinit Valerii Editui. Lucret. 1. 4. v. 454. cum fuavi devinxit membra fopore Somnus. T Inde transfertur ad ea quæ animo jucunda funt. Cic. pro Balb. c. 16. Comes, benigni, faciles, fuayes homines effe dicuntur, qui erranti comiter moftrant viam, benigne, non gravate. Enn. apud Gell. l. 12. c. 4. doctu', fidelis, Suavis homo. Cic. Fam. 13. epift. 26. Audierat, quam fuavis effet inter nos, & quanta conjun&tio. Cal. ad Cicer. I. 8. Fam. ep. 1. Mihi fuaviffimum eft, tuæ memoriæ dare operam. Lucret. 1. 1. v. 149. fperata voluptas fuavis amicitia. Horat. 1. 1. fat. 10. v. 23. at fermo lingua concinnus utraque Suavior. Phedr. 1. & fab. 5. v. 41. Temperate fuaves funt argutiæ. piacevoli. & Plaut. Ciftell. 1. 3.43. Is amore illam deperit, & illa hunc contra: qui eft amor fuaviffimus. 1. 1. 17. Ita hodie hic acceptæ fumus fuavibus modis 1d. Stich. 5. 4. 54. Mea fuavis, amabilis, amoena Stephauium

Suave eft, jucundum, dulce eft. Horat. 1. & fat. I. v. 51. fuave eft ex magno tollere acervo. Lucret. initio . 2. Suave, mari magno, turbantibus æquora ventis, E terra magnum alterius fpectare periclum. ¶ Suave ritu adverbii, fuaviter. Horat. lib. 1. fat. 4. v. 76. Suave locus voci refonat conclufus. Virg. Ecl. 4. v. 43. fuave rubenti murice. Ecl. 3. verf. 63. fuave rubens hyacinthus. ¶ Primam fyllabam diduxit Sedul. 1. 1. v. 274. Ett leve cujus onus, cujus juga ferre, fuave eft. SUAVITAS, atis, f. dolcezza, Loavità, ndos, yλuxurns, dulcedo, jucunditas, fuavitudo, qua fenfus afficiuntur. Cic. 2. Phil. c. 45. Quidam morbo aliquo & fenfus ftupore, fuavitatem cibi non fentiunt. Id. 2. de nat. Deor. c. 64. Multitudo & fuavitas pifcium. Plin. l. 19. c. 3. Mify præcipuum fuavitate odoris ac faporis. Id. 1. 23, c. 7. ante med. Lac caprifici fuavitatem carnibus affert. Id. l. 31. c. 8. Garum tranfit ad colorem mulfi veteris, adeoque dilutam fuavitatem, ut bibi poffit. Cic. de Senect. c. 17. Suavitas odorum, qui afflantur e floribus. Plin. l. 22. c. 25. ante med. Hordeum candorem dentibus, & fuavitatem oris facit. buon fiato. & Cic. de opt. gen. Orat. c. 3. Non funt contenti bona valetudine fed vires, lacertos, fanguinem quærunt, quandam etiam fuavitatem coloris. bel fangue. & Plin. 1. 5. ep. 16. Suavitas puellaris cum virginali verecundia. bellezza, vagbezza, belle fattezze. Sic 1. 2. ep. 13. circa

med. Mira in fermone, mira etiam in ore ipfo vultuque fuavitas, Quintil. in prooem. 1. 6. a med. & l. 11. c. 3. & Nep. in Attic. c. 1, Erat in puero fumma fuavitas oris & vocis. bella pronunzia. & Cic, 3. Offic. c. 33. Conquirere undique fuavitates. piaceri. & lib. 3. ad Q. Fr. ep. 1. c. 2. Equidem hoc affirmo, mirifica fuavitate te villam habiturum, pifcina & falientibus additis, & filva vindicata. amenità. T Translate Cic. 1. de Orat. c. 43. Mira in cognofcendo fuavitas & delectatio. Id. pro Cal. c. 11. Qui in reliqua vita mitis effet, & in hac fuavitate humanitatis, qua prope jam delectantur homines, verfari perjucunde foleret. Id. Fam. 3. ep. 1. Tibi perfuade, cariffimum te mihi effe propter multas fuavitates ingenii, officii, humanitatis tuæ. amabilità, belle qualità. & de Amic. c. 18. fub fin. Suavitas quædam fermonum atque morum, haudquaquam mediocre condimentum amicitiæ. Plin. in Paneg. cap. 49. ad fin, Non aurum, nec argentum, nec exquifita ingenia cœnarum, fed fuavitatem tuam jucunditatemque miramur. b.e. comitatem, benignitatem, facilitatem. & l. 6. ep. 31. a med. Suavitas, fimplicitafque convictus. & epift. 7. Cujus litteræ tantum habent fuavitatis, hujus fermonibus quantum dulcedinis ineft! Id. lib. 3. ep. 1. circa med. Mira carminibus dulcedo, mira fuavitas. Nep. in Attic. c. 4. Tanta fuavitas erat fermonis Latini, ut appareret, in eo nativum quen dam leporem effe, non adfcitum.

SUAVITER, dolcemente, foavemente, dews, jucunde, dulciter.. Cic. Acad. 1.4. c. 4. a med. Video, quam fuaviter voluptas fenfibus blandiatur. Plin. l. 25. c. 9. Peucedanum odore fuaviter gravi. Cic. 3. de Orat. cap. 11. fub fin. Eruditiffimos homines Afiaticos quivis Athenienfis indoctus, non verbis, fed fono vocis, nec tam bene quam fuaviter loquendo facile fuperabit. Sic Plin. lib. 3. ep. 15. Suaviffime & peritiffime legere. con bella pronunzia, e bel tuono di voce. quæ a Corn. Nep. & Quintil. fuavitas oris dicitur. Petron. in fragm. Tragur. c. 71. Burm. Facere fibi fuaviter. darf bel tempo. & cap. 75. Ut nobis fuaviter fit. Horat. in fin. fat. 6. 1. 1. His me confolor victurum fuavius, ac fi Quæftor avus, pater atque meus, patruufque fuiffet. & fat. 9. v. 4. quid agis dulciffime rerum? Suaviter, ut nunc eft, inquam. T Translate Cic. 1. de Fin.c. 17. fub fin. Secunda jucunde ac fuaviter meminiffe. Id. Fam. 3. ep. 12. Sicut tu amiciffime & fuaviffime optas. & lib. 13. ep. 18. Litteræ fuaviffime & humaniffime fcriptæ. Id. in Bruto, c. 29. Neque refert videre, quid dicendum fit, nifi id queas folute & fuaviter dicere. SUAVITUDO, inis, f. idem ac fuavitas. Plaut. Stich. 5. 5. 14. Age mulfa mea, fuavitudo, falta. Au. ad Herenn. l. 3. c. 12. in fin. Res eædem vocis firmitudini, & pronuntiationis fuavitudini profunt. Adde Turpil. apud Non. c. 2. n. 797. SUAVIUM, Savium, ii, n. bacio, pirnuse, ofculum. Falluntur, qui Donatum fequuti ad Eun. Terent. 3. 2. 3. fuavium tantum libidinum effe autumant. Nam Cic. l. 16. ad Attic. ep. 11. extr. Atticæ, inquit, quoniam hilarula eft, meis verbis fuavium des. T Eft a fuavis, ut Varr. apud Non. c. 5. n. 11. docet; neque aliter videtur ab ofculo differre, quam quod ofculum ab ore dicitur, fuavium a fuavitate, ut Non. ibid. notat. Plaut. Pfeud. 4. 1. 38. Savia fuper favia dare alicui Id. Caf. 5. 2. 14. Savium pofcere. Id. Afin. 4. 1. 53. Savium alicui facere. Id. Curcul. 1. 1. 60. op pingere. 1.3. 54. Tene, priufquam hinc abeo, favium. T Et etiam vox blandientis. Terent. Eun. 3. 2. 3. Meum fuavium quid agitur? Adde Plaut. Pan. 1. 2. 153. T Videtur interdum ufur pari pro ipfo ore vel pro ipfis labiis ad fuaviandum compofitis bocchina. Vetus Poeta apud Gell. 1. 19. c. 11. Dum femihulco favio meum puellum favior. Plaut. Mil. 2. 1. 16. Itaque meretrices dum labiis ductant eum, majorem partem videas valgis fuaviis. Multa in hanc rem Taubman. in 3. Edit. pag. 792. Suavium pro favium legitur etiam apud ipfum Plaut. Afin. 5. 2. 41. Stich. 5.6.3. & alibi.

2

4

SUB, fotto, ro, fubter a voce Greca allata ut ab ex da. Prze pofitio eft tum ablativum. tum accufativum regens. Cum verbis motus fere accufativum habet. Ovid. 1. de ar. am. v. 162. Et cava fub tenerum fcamna dediffe pedem. Cef. 1. 1. B. Gall. c. 7. & 12. Exercitum ejus fub jugum miffum. & cap. 24. extr. Helvetii fub primam noftram aciem fuccefferunt. Aliquando ablativum. Petron. in fragm. Tragur. c. 38. & 74. Burm. Vinum fub menfa effundere. Liv. 1. 22. c. 57. circa med. Græcus & Græca in foro boario fub terra vivi demiffi funt in locum faxo confeptum. Id. 1. 3. c. 28. extr. Sub hoc jugo dictator hoftes mifit. T Cum verbis quietis fere ablativum regit. Caf. l. 1. B. Gall. c. 16. Gallia fub Septentrionibus pofita eft. Horat. 1. 1. od. 1. v. 25. manet fub Jove frigido Venator. Cic. 2. de nat. Deor. c. 37. Sub terra habitare, nec unquam exire fupra terram. Aliquando accufativum. Cef. . 1. B. Gall. c. 21. Hoftes fub montem confediffe. Cic. 4. Acad. c. 23. a med. Ea, quæ fub fenfus fubjecta funt. Ovid. 12. Met. v. 389. hoftem mediam ferit enfe fub alvum. Lucan. l. 7. v. 363. quidquid fub Noton & Borean hominum fumus. T Translate Cic. pro Arch. c. 10. Juffit præmium ei tribui fub ea conditione nequid poftea fcriberet. con condizione. & Nepos in Eumen, cap. 7. Cujus fub imperio phalanx erat Macedonum. Liv. l. 25. c. 40. Sub Annibale magiftro omnes belli artes edoctus. Sueton. in Calig. c. 48. in fin. Sub poena mortis denuntiavit, nequid ageretur. Juftin. l. 18. c. 6. Eliffe nuptias fub belli denuntiatione petit. & lib. 1. c. 5. extr. Ut fub fpecie venationis dolus lateret. Id. L. 5. c. 8. fub fin. Ne rempublicam fub obtentu liberationis invaderet Sueton. in Tito, 8. circa med. Quædam fub eo fortuita ac triftia acciderunt. fotto il di lui imperio. & Nemesan. ecl. 1. v. 13. Nunc album caput, & veneres tepuere fub annis. fotto 'l pefo degli anni. Servit eta

C.