c. ult. Hortenfius falfamenta in pifcinas conjiciebat, cum mare turbaret, ut per tempeftatem fuis pifcibus e macello cetariorum, uti e mari obfonium præberet. Colum. in fin. cap. 53. 1. 12. Eaque caro (fuilla) femper confervatur, & tanquam falfamentum in muria fua permanet. Id. I. 8. c. ult. a med. Salfamentorum purgamenta, quæ cetariorum officinis everruntur. Gell. l. 2. c. 24. circa med. Carnis aridæ & falfamenti certa pondera in fingulos dies conflituit. Plin. l. 32. c. 7. a med. Salfamentorum fpina. cap. Salfamenta coracini. & cap. 2. Pifces ita falfos effe, ut poffint falfamenta exiftimari, circa Cephaleniam, & Paron. Adde cap.5. Et rurfus lib. eod. cap. 2. Salfamenta reficere. b. e. iterum fale condire. SALSARIUS, a, um. Negocians falfarius in veteri lapide apud Gruter. pag. 647. n. 1. videtur effe vel falis, vel potius falfamentorum negociator. SALSE, adverb. con fale, cum fale aut falfitudine:, & translate, con grazia, con acutezza, facetamente, σnoжпns, nous, urbane, fačete, cum dicti mordacitate. Cic. z. de Orat. c. 68. Valde hæc ridentur, quæ quafi per diffimulationem non intelligendi, fubabfurde falfeque dicuntur. cap. 54. ad fin. Salfiffime dicere aliquid Quintil. I. 6. c. 3. Nihil ex iis, quæ dicuntur falfa, dicitur falfius. ibid. paulo ante. Salfe dicere in aliquem. SALSEDO, inis, f. falfezza, falfedine, un, falfus fapor, falfitudo. Pallad. in Octobr. tit. 14. Ut aqua marina falfedine careat. SALSIFODINA. V. Salifodina. SALSILAGO, inis, f. idem ac falfugo, a falfus, aun. Plin. l. 18. c. 12. Ciceris natura eft gigni cum falfilagine. b. e. cum infita falfitudine. V. Salfugo. SALSIPOTENS', tis, maris dominus, epithetam eft Neptuni. Plaut. Trinum. 4. 1. Salfipotenti Jovis fratri gratias habeo. αλός κρατήντι. nuit. SALSITUDO, inis, f. humor faporem falis referens. Vitruv. l. 1. c. 4. ad fin. Beftiæ natando inconfueta falfitudine necantur. Plin. l. 20. c. 14. circa med. Salfitudines corporis, fi cum vino tradatur miSALSŪGO, inis, f. falfugine, anis, dλcupis, ähn άλμη humor qui in areis falinarum fub falis crufta liquidus remanet neque in falem concrefcit a falfus. Plin. l. 31. c. 7. fub fin. Præter hæc etiamnum appellatur in falinis falfugo, ab aliis falfilago, tota liquida, marina aqua falfior vi diftans. Id. 1. 36. c. 23. Uliginofa loca & ubi falfugo vitiat teftaceo fublini utilius. falfedine. & Vitruv. de arena marina, l. 1. c. 4. Parietes, cum in his tectoria facta fuerint, remittentes falfuginem, ea diffolvunt. Plin. l. 19. c. 5. a med. Salfugine (aque) amaritudo ( raphanorum) eximitur. & lib. 35. c. 15. circa med. Alumen, quod intelligitur falfugo terræ. SALSŪRA, æ, f. salume, to dλudes, falfamentum. Colum. 1. 8. c. 17. a med. Nulla æque, quam prædi&tæ falfuræ pabula, commode danid. l. 12. c. 21. Salfura fuille carnis. infalamento. & Varr. 1. 2. c. 4. o med. Corpus fuis, quod in falfura fuit. T Translate Plaut. Stich. 1. 2. 35. Quia ita animæ meæ falfura evenit. V. Interpretes. tur. quod habeas gratiam merito mihi, qui te ex infulfo falfum feci mea opera. b. e. in caufa fui, ut fracta navi maderes falfis fluctibus. Id. ibid. de pifcatore, 2. 1.12. Neque quicquam captum eft pifcium falfi lautique pure domum redimus clanculum: dormimus incœnati. SALTABUNDUS, faltitans. Gell. I. 29. c. 3. Saltabundi ca ་ : um, 3 nebant, quæ nunc ftantes canunt. SALTATIO, nis, f. danze, ballo, öexutis, xóndors, ouipturis, actus faltandi, & gefticulandi quippiam canendo, aut recitando, ut expreffius id, ac planius fignificetur. V. Salto. Cic. in Bruto, c. 62. extr. Sex. Titius, homo loquax fane, & fatis acutus, fed tam folutus & mollis in geftu, ut faltatio quædam nafceretur, cui faltationi Titius nomen effet. Alia fuit faltatio militaris, quam Lacedæmonios, tanquam ad bella utilem, habuiffe inter exercitationes accepimus, inquit Quintil. fub fin. cap. 11. ( al. 19. ) lib. 1. V. Pyrrhica. Plin. l. 8. c. 42. de equis. Docilitas tanta eft, ut univerfus Sybaritani exercitus equitatus ad fymphonie cantum faltatione quadam moveri folitus inveniatur. Pergit Quintil. ibid. Neque id veteribus Romanis dedecori fuit: argumentum eft, facerdotum nomine ac religione durans ad hoc tempus faltatio: & illa in tertio Ciceronis de Oratore libro verba Craffi ( cap. 59. ) quibus præcepit, ut Orator utatur laterum inclinatione forti ac virili, non a fcena, & hiftrionibus, fed ab armis, aut etiam a palæftra: cujus etiam difciplinæ ufus in noftram ufque ætatem fine reprehenfione defcendit. Hæc Quintil. T Alia fuit voluptuofa, olim quidem honefta & ab honeftis appetita, ut Macrob. 2. Saturn. c. 10. docet: mox paulatim corrupta, mollis, foluta, quæ etiam in conviviis adhibebatur, deliciarum & libidinis caufa, poft multum cibum & pocula. Scipio African. apud Macrob. loc. cit.; Vidi puerum bullatum cum crotalis faltare: quam faltationem impudicus fervulus honefte faltare non poffet. Cic. pro Mur. c. 6. Nemo fere faltat fobrius, nifi forte infanit neque, in folitudine, neque in convivio moderato. tempeftivi convivii, amoni loci, multarum deliciarum comes eft extrema faltatio. Plaut. Stich. 5. 2. 11. Pro dii immortales quot ego voluptates fero! quot rifiones, quot jocos, quot faJia, faltationes, blanditias, prothymias! T Pantomimorum faltatio adeo paulatim artificiofa evafit, ut ea fola, fine voce, Fabulas in fcena repræfentarent. Macrob. 2. Saturn. c. 7. fub fin. & Sueton. in Tito, c. 7. a med. V. Salto: SALTATIUNCOLA, æ f. diminut. parva faltatio. Vopifc. in Aurelian. c. 6. Adeo ut pueri faltatiunculas in Aurelianum tales componerent, quibus diebus feftis militariter faltitarent. SALTATOR, oris, m. ballatore, danzatore, ballerino, ¿pxusns, qui faltat voluptatis, & deliciarum caufa: mollis artifex, & probrofus. Cic. pro Mur. c. 6. Saltatorem appellat L. Murenam Cato. maledi&tum eft, fi vere objicitur, vehementis accufatoris: fin falfo, maledici conviciatoris. Adde pro Dejor. c. 10. & lib. 1. Offic. c. 42. & Macrob. 1. 2. Saturn. c. 10. Pantomimi fic dicti, variis gefticulationibus Fabulas, fine verbis, exprimentes. Quintil. 1. 6. c. 3. a med. Finitione ufus eft Auguftus, de pantomimis duobus, qui alternis geftibus contendebant, cum eorum alterum faltatorem dixit, alterum interpellátorem. Id. l. 1. c. ult. a med. Non comœdum in pronuntiando, nec faltatorem in geftu facio. Id. l. 11. c. 3. circa med. Abeffe plurimum a faltatore debet orator, ut fit geftus ad fenfus magis, quam ad verba accommodatus: quod etiam hiftrionibus paulo gravioribus faceré moris fuit. V. Salto. SALTATORYĚ, faltando. Apul. I. 10. Metam. Mercurius faltatorie procurrens. SALTATORĬUS a um, da ballo, opxnsenos ad faltandum pertinens. Cic. in Pifon. c. 10. Cum collega tui domus cantu & cymbalis perfonaret, cumque ipfe nudus in convivio faltaret in quo ne tum quidem, cum illum fuum faltatorium verfaret orbem, fortuna rotam pertimefcebat. Sic Arnob. 1. 2. pag. 73. Ut incompofitos corporum diffolveretur in motus, faltitaret & cantaret, orbes faltatorios verteret. Orbem faltatorium verfare, est in orbem fe faltando convertere, inquit Manut. & alii. Sunt etiam qui putant, in quodam faltationis genere fuiffe rotundam aliquam machinam, quam faltantes impellerent verfarentque. Neque abfurde aliquis cymbalum intelligat, de quo Cic. cap. præced. Scip. African. apud Macrob. 1. 2. faturn. c. 10. Cum ductus fum in ludum faltatorium. alla fcuola di SALTATRICULA, æ f. ballerina, opxnspion, parva faltatrix. Gell. 1. 1. c. 5. extr. Dionyfiamque eum notiffimæ faltatriculæ nomine appellaret. SALTATRIX, icis, f. ballerina, ¿pxspez, quæ faltat. Cic. in Pifon. c. 8. Tu ex tenebricofa popina conful extractus, cum illa faltatrice tonfa, Senatum Reipubl. occafum atque interitum lugere vetuisti Plin. l. 10. c. 23. ad fin. Otus imitatrix avis, ac parafita, & quodam genere faltatrix. SALSUS, a, um, falato, falfo, xes, falis guftum habens, fale afperfus, falitus. Lucret. l. 4. v. 222. humor falfi faporis. Plin. l. 26. c. 8. post med. Herba falfo guftu. Id. l. 36. c. 17. Affius lapis gutu falfus. Colum. l. 12. c. ult. Cafeus recens, aut falfus. Virg. 2. Georg. v. 238. terra falfa. Enn. apud Macrob. 6. Saturn. c. 4. Salfum mare. Plin. l. 31. c. 7. a med. Salfiffimus fal, qui ficciffimus. Id. l. 7. c. 6. Salfioribus cibis uti. Virg. 5. En. v. 158. longa fulcant vada falfa carina. verf. 182. falfi fluctus. Id. 2. Æn. v. 132, mihi facra parari, Et falfa fruges, & circum tempora vittæ. h. e. far cum fale, quod mola falfa dicitur. Sic falfa farra apud Ovid. Faft. 3. v. 284. V. Mola. Salfe dicuntur etiam lacrymæ, fudor, & fanguis. re enim vera tales funt. Et de fudore quidem Ariftot. fett. 2. poßλnu.. q. 3. caufam quærit. Accius in Med. & in Pheniff. apud Non. c. 1o. n. 2. Salfis cruorem guttis lacrymarum lavit. (Adde Lacret. l. 1. v. 918. ) Virg. 2. En. v. 173. falfufque per artus Sudor iit. Enn. apud Macrob. 1. 6. Saturn. c. 2. Neque mifera lavere lacrymæ falfum fanguinem. T Rubigo qua ferrum abfumitur, falfa eft, tum quia guftu falfo eft, tum quia aque falfe more rodit. Virg. 2. Georg. v. 220. Nec fcabie & falfa lædit rubigine ferrum. ¶ Translate Plaut. Caf. 2. 3. 6. Neque falfum, neque fuave effe poteft quicquam, ubi amor non admifcetur. faporito e guftofo. Hinc percommode refertur ad fermonem urbanum, lepidum, facetum, argutum, & dictis tanquam falibus af perfum conditumque: unde rifus movetur, aut mordetur aliquis & pungitur: frizzante, faceto, grazioso, acuto, mordace, σxon Tinec, yendios. Quintil. 1. 6. c. 3. Salfum in confuetudine pro ridiculo tantum accipimus natura non utique hoc eft: quamquam & ridicula oporteat effe falfa. nam & Cicero omne quod falfum fit, ait effe Atticorum. & mox. Salfum igitur erit, quod non erit infulfum velut quoddam fimplex oratiouis condimentum, quod fentitur latente judicio, & velut palatum excitat: quod & a tædio defendit orationem. Cic. 2. de Orat. c. 56. Homo facetus atque falfus. •& cap. 63. Addito ambiguo, altero genere ridiculi fuit falfiffimus. Id. in Orat. c. 26. a med. Quidquid eft falfum, aut falubre in oratione id proprium Atticorum eft: e quibus tamen non omnes faceti. Id. 2. de Orat. c. 54. Inveni ridicula & falfa multa Græcorum. nam & Siculi in eo genere, & Rhodii, & Byzantii, & præter ceteros Attici excellunt. Id. Fam. 9. ep. 15. Salfiores, quam illi Atticorum Romani veteres atque urbani fales. Martial. lib. 3. epigr. 12. Res falfa eft, bene olere, & efurire. TCommode ludit in ambiguo Plaut. de eo, qui naufragium fecit, Rud. 2. 6. 33, Bonam eft recitatus cum faltu, faltationi immixtus. 0vid. 2. Trift. v. 519. Et mea funt populo faltata poemata fæpe . SALTEM, almeno, per lo meno, to coxatov, and yo a'mx, näv, yov, at certe, tamen, minimum, at faltem. Terent. Phorm. 2. 1. I. Itane uxorem duxit Antipho injuffu meo? Nec meum imperium: age, mitto imperium: non fimultatem meam revereri faltem? Plaut. Amph. 1. 1. 28z. Quis ego fum faltem, fi non fum Sofia? Id. Rud. 1. 3. 28. Nec loci gnara fum, nec diu hic fui. Saltem ali quem ་ quem velim, qui mihi viam. monftret. Cic. Attic. 1. 9. ep. 6. a med. Obfecro te, eripe mihi hunc dolorem, aut minue faltem. Id. pro Rofc. Amer. c. 19. Vere nihil potes dicere: finge aliquid faltem commode. Id. 9. Fam. op. 8. a med. Utinam quietis temporibus atque aliquo fi non bono, at faltem certo ftatu civitatis, hæc ftudia exercere poffemus. Plaut. Merc. 3. 4. 52. At faltem hominis faciem exquireres. Id. Rud. 2. 6. 68. Saltem fi mihi muliercula effent falva: fpes aliquæ forent. Quintil. I. 6. c. 4, a med. Illud vix faltem præcipiendum videtur ne turbidus, & clamofus tantum fit altercator. b. e. certe. T Pro folum, tantummodo, affertur illud Quintil. 4. 10. c. 2. circa med. Nec vero faltem iis, quibus ad evitanda vitia judicii fatis fuit, fufficiat imaginem virtutis effingere, & folam ut fic dixerim, cutem. Addunt alii loca Plauti Capt. 3. 1. 25. Curcul. 4. 2. 21. & Pan. 3. 1. 41. &c. item Terentii, Velleji, Liv. Virgil. Ovid. item Hieronymi in præfat. in Efdr. &Neem. ( al. epift. 109.) ad Dominion. fub fin. &c. Sed viri docti Cellar. in Cur. pofter. & Vorft. de Latin. mer. fufp. c. 18. ad priorem notionem, minimum, reducunt omnia & quidem recte, contra Borrich. in vindic. Latin. & Pareum in Lex. Plaut. &c. Quin & locus modo allatus ex Quintil. eodem reduci debet, ita ut fit fenfus: Si non omnibus at iis certe qui fatis judicii habuerunt ad evitanda vitia, non debet fufficere, &c. T Saltim fæpiffime legi in MSS. teftantur Eruditi: fed faltem magis videtur ufu receptum. Quod Prifcian. lib. 15. pag. 1015. Putfch. inter adverbia in im recenfet, his verbis: a ftatu ftatim, a raptu raptim, a faltu faltim & faltuatim, a curfu curfim, &c. videtur faltins accipere pro faltitando. ¶ Obscura eft vocis notatio, ut eft apud Gell. l. 12. c. 14. Neque enim probare fe poffe dicit, quod quidam putarunt, faltem dictum effe per defectionem, pro fi aliter non poteft, quia tot verba in pauciffimas litteras cludere, improbe cujufdam eft fubtilitatis. Neque quod aliis vifum eft, faltem dictum videri, u littera media extrita, pro falutem, quia cum alia quædam petita, & non impetrata funt tunc foleamus quafi extremum aliquid petituri, quod negari minime debeat, dicere, hoc faltem fieri aut dari oportere, tanquam falutem poftremo petentes, quam impetrari certe fit æquiffimum. Sed hoc, inquit, nimis effe videtur commentitium. Donat. tamen ad Terent. Andr. 2. 1. 13. & Adelph. 2. 2. 41. & Serv. ad Æn. 4. v. 327. pofteriorem hanc notationem probavere faltem fcilicet natum effe a captivis, qui nihil aliud, præter falua victore petunt: quafi dicant: fublatis omnibus., rem, falutem concede. SALTICUS, a, um, qui faltare folet. Tertull. adverf. Groft. cap. 8. de Joanne Baptifta. Contumeliofa cæde truncatur in puellæ falti cæ lucar. re, 1 , SALTIM, faltem. Aufon. ep. 7. v. 23. Numerare faltim more vulgi ut noveris. V. Saltem. SALTITO, as, a. 1. faltellare, ballare, onais, frequentativum a falto. Quintil. prope fin. cap. 4. 1. 9. Quotidie magis lafcivimus, fyn. tonorum modis faltitantes. Macrob. lib. 2. Saturn. cap. 10. sub fin. Appius Claudius, vir triumphalis, qui Salius ufque ad fenectutem fuit, pro gloria obtinuit, quod inter collegas optime faltitabat . Arnob. 1. 2. pag. 73. Saltitare & cantare. SALTO, as, avi, atum ? a. 1. ballare, danzare, xopoľ'w, opxéquas, frequentativam a falio: & dicitur de iis, qui lafciviæ caufa, artificiolis faltibus & gefticulationibus ad fonum tibiæ moventur, brachia, pedes, & corpus varie jactando, crotalis etiam & cymbalis interdum adhibitis, ut ex Cic. in Pifon. c. 9. & 10. colligitur, & Scip. Afric. apud Macrob. 1. 2. Saturn. c. 10. Vidi puerum bullatum cum crotalis faltare: quam faltationem impudicus fervulus honefte faltare non poffet. Cic. 3. de Orat. c. 22. Negarem, poffe hiftrionem fatisfacere in geftu, nifi palæftram, nifi faltare didiciffet. Sueton. in Cef. c. 39. Pyrrhicam faltaverunt Afia principum liberi. Cic. pro Dejot. c. 9. Dejotarum vino fe obruiffe in convivioque nudum faltaviffe. Id. pro Mur. c. 6. Nemo fere faltat fobrius nifi forte infanit; neque in folitudine, neque in convivio moderato atque honefto. Plin. 1. 8. c. 2. Elephanti quofdam inconditos motus edidefaltantium modo. T Præcipuum faltandi artificium erat in jactatione brachiorum, & gefticulatione manuum ut oftendunt illa Ovidii l. 1. de ar. am. v. 595. Si vox eft, canta : fi mollia brachia, falta. Id. de remed. amor. v. 333. Exige quod cantet, fiqua eft fine voce puella: Fac faltet, nefcit fi qua movere manus. id. l. 3. de ar. am. v. 349. Quis dubitet quin fcire velim faltare puellam, Ut moveat pofito brachia juffa mero?& lib. 2. v. 305. Brachia faltantis, vocem mirare canentis. V. Brachium, & MaHinc in fcenam maxime faltatio inducta, in qua primum pantomimi agentem hiftrionem faltatoria gefticulatione fequebantur, geftu fignificantes, quod ille voce & verbis exprimebat: unde & faltatores dicti. Cui arti tanta aliquando fiducia acceffit, ut Rofcius, celebris hiftrio , non dubitaret cum Cicerone contendere, utrum ille fæpius eandem fententiam variis geftibus efficeret, an hic per eloquentia copiam fermone diverfo pronuntiaret: quæ funt verba Macrobii 1. 2. Saturn. c. 10. a med. Quo pertinet illud, quod de fe narrat Plin. l. 9. ep. 34. ftatuiffe, cum male verfus legeret, bertum fuum recitantem inducere. Ipfe, inquit, quid, illo legente, interim faciam? fedeam defixus, & mutus, & fimilis otiofo; an ut quidam, quæ pronuntiabit, murmure, oculis, manu profequar? Sed puto, me non minus male faltare , quam legere. Hactenus Plin. Poftea crefcente artificio, foli Pantomimi, fine ulla voce aut verbis, adeo expreffe geftus moderari cœperunt, ut totam Fabulam agerent, & intelligendam percipiendamque fpectatoribus exhiberent, ut in Pantomimus dictum eft. V. Macrob. 1. 2. Saturn. c. 7. Hinc faltare fabulam, folo geftu agere. Vellej. 1. 2. c. 83. Cum cærulea nus. li tus & nudus, caputque redimitas arundine, & caudam trahens, genibus innixus Glaucum faltaffet in convivio. Ovid. I. de ar. am. v. sor. Et plaudas aliquam mimo faltante puellard: Et faveas illi quifquis agatur amans. Sueton. in Calig. c. 57. Pantomimus Mnefter tragœdiam faltavit, quam olim Neoptolemus tragedus. Id. in Ner. c. 54. Voverat, fe faltaturum Virgilii Turnum. Macrob. 2. Saturn. c. 7. Saltabat Hylas @dipodem: & Pylades hac voce fecuritatem faltantis caftigavit où Bénes. Et paffive Arnob. 1. 4. pag. 151. faltatur Venus. .... faltatur & magna Mater. Ovid. de remed. amor. v. 755. Illic ( in theatris) affidue ficti faltantur amantes Id. 5. Trift. el. 7. v. 25. Carmina quod pleno faltari noftra theatro, Verfibus & plaudi fcribis, amice, meis. ¶ Salva res eft, dum faltat fenex, proverbium, quod quare parafiti Apollinis in, fcena dietitent, caufam Verrius apud Feft. reddidit, quod C. Sulpicio, C. Fulvio Cofs. M. Calpurnio Pifone Prætore Urbis faciente ludos fubito ad arma exierint, nuntiato adventu hoftium, victorefque in theatrum redierint, folliciti, ne intermiffi religionem afferrent, inftaurandique effent: inventum effe ibi C. Pomponium libertinum mimum magno natu, qui ad tibicinem faltaret. Itaque gaudio non interruptæ religionis editam vocem nunc quoque celebrari. Reprehendit Verrium ipfe Feftus, ejufque hac in re inconftantiam accufat, quod alibi referat Sinnii Capitonis verba, quibus eos ludos Apollinares Claudio & Fulvio Coff. factos dicit ex libris Sibyllinis, & vaticinio Marcii vatis, ( V. Liv. l. 25. c. 12. & lib. 27. c. 23. ) nec nominatur ullus Pomponius: ridiculeque de appellatione parafitorum hic caufam reddat, cum alibi præteriiffet, dicens ita appellari, quod C. Volumnius, qui ad tibicinem faltarit, fecundarum partium fuerit: qui fere omnibus mimis parafitus inducitur. Hæc Feftus. Paulo aliter Servius ad n. 3. v. 279. Sciendum moris fuife, ut piaculo commiffo ludi celebrarentur. nam cum Romani iracundia Matris deum laborarent & eam nec facrificiis, nec ludis placare poffent; quidam fenex ftatutis ludis Circenfibus faltavit: quæ fola caufa fuit placationis. Unde & natum proverbium eft: Omnia fecunda: faltat fenex. T Saltare lafciviæ & deliciarum caufa, alienum erat a Romanis moribus, ut ait Nep. in præfat. & in Epamin. c. 1. Olim tamen moderato artificio, & honefta de caufa id facere (ut in facris Saliorum ) probatum fuit : & pueri ingenui, & fenatorum filii in ludum faltatorium comineabant; & matronæ non inhoneftum ducebant faltandi artem addifcere. quid enim ait Salluftius? (in Catil. c. 26.) Pfallere, faltare elegantius, quam neceffe eft proba. Adeo & ipfe Semproniam reprehendit, non quod faltare, fed quod optime fcierit. Hæc Macrob. I. 2. Saturn. c. 10. Hinc Scipio triumphale illud, & militare corpus aliquando movit ad numeros, ut ait Senec. de tranquil, animi c. uļt. a med. T Translate Cic. in Orat. cap. 67. fub fin. Numerofam comprehenfionem perverfe fugiens Hegefias, dum ille quoque imitari Lyfiam vult, alterum pæne Demofthenem, faltat, incidens particulas. b. e. procedit oratione non numeris periodicis, quafi curfu quodam, fed brevibus incifis, & velut faliendo. SALTUARÍS, re, qui faltat. Saltuares infulæ, funt infulæ parva, de quibus Plin. 1. 2. c. 95. Sunt & in Nymphæo parva, Saltuares ditæ, quoniam in fymphoniæ cantu ad ictus modulantium pedum moventur. SALTUARIUS, ii, m. guardabofchi, faltaro, condos, proprie eft cuftos faltus, feu filvæ pafcuæ: fed dicitur & de cuftode cujufcumque fundi, agri, ruris. Pompon. Dig. lib. 7. tit. 8. leg. 16. Domi nus proprietatis, etiam invito ufufructuario, fundumi vel ædes per faltuarium, vel infularium cuftodire poterit. Id. lib. 33. tit. 7. leg. 15. Mulier ville cuftos in fundo, qui cum inftrumento legatus eft continebitur, ficuti faltuarius. par enim ratio eft. nam defiderant tam villæ, quam agri cuftodiam. Petron. in fragm. Tragur. c. 53. Burm. Teftamenta faltuariorum. African. Dig. lib. 32. leg. 58. fub fin. Saltuarius tuendi & cuftodiendi fundi magis, quam colendi gratia paratus eft. SALTUATIM, adverb. a salti, πndnuuπuws , per faltus. Gell. I. 9. c. 4. a med. Homines, qui Monomeri appellantur, fingulis cruribus faltuatim currentes vivaciffimæ pernicitatis. T Saltuarim fcribere, eft non fcribere rem fuo ordine, fed ut fe fe offert, hoc eft digredi. Sifenna lib. 3. Hift. apud Gell. in fin. lib. 12. & Non. cap. 2. n. 758. Ne vellicatim aut faltuatim fcribendo lectorum animos impediremus. SALTUENSIS, fe, ad faltum, feu nemus pafcuum pertinens'. Eundi faltuenfes, in lemmate tit. 61. & leg. 13. & tit. 62. lib. 11. Cod. funt paftioni deputata nemora. Saltuenfes coloni, ibid. tit. 63. leg. 1. funt faltibus & prædiis colendis addicti. SALTUÓSUS, a, um, pieno di boschi, bofcato, oninnud, plenus πολύκνημος, faltibus feu filvis. Salluft. in jug. c. 58. Ille fefe in loca faltuofa, & natura munita receperat. Nep. in Datam. c. 4. Saltuofa regio caftellifque munita. Liv.l. 27. c. 12. Aperta erat regio, fine ullis ad infidias latebris: itaque in lota faltuofa cedere inde cœpit. Plin. 1. 6. c. 7. Solitudines faltuofis convallibus afperæ. Tacit. Ann. 6. c. 34. Iberi faltuofos locos incolentes, duritiæ, patientiæque magis infuevere. SALTUS, us, m. falto, ä^ux, inux, actus faliendi. Senec. ep. 15. ante med. faltus, vel ille, qui corpus in altum levat: vel ille qui in longum mittit: vel ille, ut ita dicam, faliaris, aut ut contumeliofius dicam, fullonius. (ballo. ) Cic. de Senect. c. 6. a med. Nec enim excurfione, nec faltu uteretur fed confilio, ratione fententia. Salluft. in fragm. apud Veget. 1. de re milit. c. 9. extr. Cum alacribus faltu, cum velocibus curfu, cum validis vecte certabat. Virg. 3. Georg. v. 141. faltu fuperare viam & acri Carpere prata fuga, Claudian, de III, conful. Honor. v. 47. faltu vincere val les les & concava. Virg. 2. Æn. v. 565. corpora faltu ad terram mi- in ufu loquendi,& a nemore diftinguitur. Caf. I. 6. B. Gall. cap. SALVATOR, oris, m. falvatore, wrap, qui falvat, fervator, confer- 3. in Matth. cap. 15. v. 192. Prudent. Tapi sep. 1. jub fin. Sedulio SALUBRITER, còn falubrità, falutevolmente, vycaras, cum falubri- integra manent, aut leviffime læfa funt. Attendimus ergò, ut quam co depulfus effet, in eum fe fortuma reftitueret, non in falum, fed el. 15. v. 12. Calypfo injufto multa locuta falo eft. & lib. 11. v. 6. salum rubrum. Senec. in Herc. Oet. v. 731. Ionium. là in Hippol. v. 332. altum. Catull. carm. 62. de Aty, v. 16. rapi- T In illo Cefar. 1. 3. B. Civ. c. 28. Tirones multitudi- ne navium perterriti & falo naufeaque confecti fe dediderunt. fa- lum eft ipfum mare, & ejufdem jactatio incommoda: quod & Gra- city canefæpe fignificant. T De colore maris Martian. Ca- pell. lib. pag. 8. Urna perlucentis vitri falo renidebat. & mox. Urna fali refplendentis. Al. aliter leg. T De unda fluminis, Stat. Theb. 10. v. 864. Amnis ut incumbens longævi robora pon- tis Affiduis oppugnat aquis jam faxa fatifcunt, Emotæque tra- bes: tanto violentior ille (Sævit enim majore falo) quaffatque trahitque Molem ægram. ¶ Mafculino gen. Enn. apud Non. c. 3. n. 199. undantem falum. In genitivo fingul. & in plur. num. caret exemplis. SALVO, as, a. 1. falvare, fervo. Gloff. ver. Salvo, owlw. Er zwlw, SALVE, adverb. con falute, integre, recte, commode, ut interpreta- tur Donat..ad. illud Terent. Eun. 5. 6. 8. Hem quid eft? quid tre- pidas? fatin' falve? dic mihi. Salluft. in fragm. apud Donat. ibid. Inde ortus fermo, percontantibus utrinque, fatin' falve? quam gra- |- ti ducibus fuis quantis familiaribus copiis augerentur. Plaut. Trin. fc. ult. v. 53. Satin' falve? dic mihi. His omnibus locis adverbium cffe ait Donat. producta e littera. ¶ Charif. l. 3. pag. 225. Put- fch. & Diomed. I. 1. pag. 340. a falveo ducunt. Habet, inquiunt, eft domi. Sed propius eft vero, ut fit a falvus, ut a rectus recte & fexcenta alia. Liv. 1. 1. c. 58. a med. Quærenti virò, fatin' fal- ve? minime, inquit. quid enim falvi eft mulieri, amiffa pudicitia? (Adde lib. 6. c. 34. lib. 10. c. 18. & lib. 40. c. 8.) Plaut. Stich.dum. 1.1.9. Pi. Multa volo tecum loqui de re viri. Pa. falvene, ama- ba? Pi. fpero quidem, & volo. Id. Men. 5. 2. 26. Salven' adve- nio falven' arceffi jubes? quid tu triftis es? ¶ Porro ellipfis eft in his & plena oratio effet, fatifne falve agis, agitis, agitur, agens. Unde Apul. in fi. 1.1. Metam. Quam falve agit Demeas no- fter in Apolog. Interroga, puer ubi fit, & quam falve agat. Simile eft illud, recte ne omnia? de quo V. in Rede. Sunt tamen qui pra fatin' falve fcribi malunt fatin' falve, fubintelligendo res funt. quod plene dixit Liv. 1. 3. c. 26. a med. Rogitans, fatin' falva effent omnia. Quam litem næ ego fim demens, fi dirimere nitar, magnis utrinque Criticis, pro fua quoque fententia, acerri- me depugnantibus, pro falve Donato, G. Fabric. Acidal. Briffon. Taubm. Voff. Perizon. Cort. in Salluft. &c. pro falve Sanctio, Sciop. Vineto, Gronov. & al. T Salve imperativum V. in voce fe- SALVEO, es, n. 2. falvus fum, verbum defectivum cujus præter futur. falvebis, imperat. falve, falveto, falvete, & infinitiv. Salve- re, cetera Latina confuetudine exfulant. Nam quod Plaut. in Tru- cul. 2. 2. 4. dixit non falveo, irridenter pofuit pro perfona rufti- ci, inquit Val. Prob. in Cathol. pag. 1486. Putfch. Utimur falve & falvete, cum advenientes falutamus, ti faluto, buon giorno, Dio ti Salvi, xoups, Sylone quemadmodum vale dicimus abeuntibus. Plaut. Mil. 4. 8. 5. Philocomafium, falve. Phi. & tu falve. Id. Trin. 3. 2. 39. O falvete, affines mei. Catull. carm. 31. ad Sir- mion. verf. 12. Salve, o venufta Sirmio, atque hero gaude. Plaut. Rud. 2. 4. 3. Salve adolefcens. Sce. & tu multum falveto, adole- fcentula 1. 5. 5. Jubemus te falvere mater. Pale. falvete puellæ. Id. Moftell. 3. 1. 41. Salvere jubeo te, Mifargyrides, be- ne. Id. Trin. 2. 4. 34. Jubet te falvere plurimum. Id. Men. fc. ult. v. 17. Tu herus es tu fervum quære. falveto tu: tu vale. Au- fon. initio ep. 16. dic hero meo, atque tuo, Ave, atque falve plu- rimum. T Eft etiam adorantis, & invocantis. Virg. 2. Georg. v. 173. Salve, magna parens frugum, Saturnia tellus. Id. 8. n. v. 301. Salve, vera Jovis proles, decus addite divis: Et nos, & tua dexter adi pede facra fecundo. Liv. ↳ 1. d. 16. Deum deo na- tum , regem parentemque urbis Romanæ falvere univerfi Romulum jubent. Plin. l. 7. c. 30. extr. ad Cicer. Salve, primus omnium pa- rens patriæ appellate, &c. Sternuentes falvere jubemus. Pe- tron, in Satyr. c. 98. Giton ter continuo ita fternutavit, ut graba- tum concuteret: ad quem motum Eumolpus converfus, falvere Gi- tona jubet. In ironia. Plaut. Rud. 2. 2. 5. Salvete fures maritimi, famelica hominum natio: quod agitis? ut peritis? Id. Afin. 2. 2. 31. Gymnafium flagri, falveto. Id. Curcul. 2. 1. 19. O fcelerum caput, falveto. TSalutem dicere, nuntiare, mittere abfenti, jubere falvum effe. Cic. Fam. 16. ep. 9. extr. Medico de te fcripfi diligentiffime. vale, falve. Id. Attic. 4. epift. 14. extr. Dionyfium velim falvere jubeas. & lib. 6. ep. 2. extr. Salvebis a meo Cicerone. · Etiam mortuos fic falutabant, quafi dimit- tentes. Virg. 11. En. v. 97. Salve æternum mihi, maxime Palla, Eternumque vale (Adde Stat. 1. & filv. 3. v. 208. ) Varr. in fragm. apud Serv. ibid. Ideo mortuis, falve, & vale dici quod aut valere, aut falvi effe poffint, fed quod ab his recedimus, cos nunquam visuri . ¶ In matutina falutatione falve dicebant, vale in vefpertina. Sueton. in Galba, t. 4. extr. Veterem civitatis exoletumque morem ac tantum in domo fua hærentem, obftinatif- fime retinuit, ut liberti fervique bis die frequentes adeffent, mane falvere, vefperi valere, fibi finguli dicerent. SALVYA, æ, f. felvis, inexisouxov, herba, de qua Plin. 1. 22. c. 25. Noftri, qui nunc funt, herbarii elelifphacon Græce, Latine falviam vocant, mentæ fimilem, canam, odoratam. Id. I. 26. c. 6. Altera tuffilago) a quibufdam falvia appellatur, fimilis verbafco. Con- teritur ea, & colata calefit, atque ita ad tuffim laterifque dolo- SALVIFICĀTOR, oris, m. falvator. Tertull. de pudic. c. 2. ubi alii SALVIFICO, as, a. 1. falvare, falutem do. Sedul. I. 5. v. 7. Pater SALVIFICUS, a, um, falutem afferens. Alcim. Avit, ad Soror. v. 180. falvificum appellat corpus Chrifti fepultum. SALUM, i, n. mare, alto mare, ἅλς, σάλος, mare, vel potius altum mare. Cic. pro Cecin. c. 30. extr. Siqui ex alto, cum ad patriam acceffiffet, tempeftate fubito rejectus, optaret, ut cum effet a pa- tria dejectus, co reftitueretur; hoc, opinor, optaret, ut a quo lo- SALUS, utis, f. falvezza, falute, falvamento, vita, sanità, owan- pic, incolumitas, fanitas, vita, ftatus, dignitas, quies, bonum: cui opponitur exitium, pernicies, nex. Cic. de Harufp. refp. c. 16. extr. Qui medicis fuis non ad falutem, fed ad necem utitur. Id. 2. de Orat. c. 9. Fraus hominum ad perniciem, & integritas ad falu- tem vocatur. Id. in fragm. apud Ammian. 1. 30. c. 8. ( al. c. 27. ) Multum poffe ad falutem alterius, honori multis parum potuiffe ad exitium, probro nemini unquam fuit. Id. z. de Fin. cap. ult. Opem indigentibus, falutemque ferre. Id. pro Dom. c. 28. a med. Alicui lucem falutemque reddere ac reftituere. Id. Fam. 10. ep. 29. Meum ftudium erga falutem & incolumitatem tuam Id ad Q. Fr. 1. 1. ep. 1. c. 9. ad fin. Alicujus commodis confulere & utilitati falutique fervire. Cato R. R. c. 141. Mars pater, te precor, quæ- foque, uti duis bonam falutem valetudinemque mihi, domo, fa- miliæque noftræ. Nep. in Dione, c. 9. Navem triremem armatis ornat, ut haberet quo fugeret, ad falutem. a falvamento. & in Annib. cap. 11. a med. Fuga falutem petere. salvarsi con la fuga. T Qua opponitur morbo & morti. Cic. poft redit. ad Quirit. c. 6. An dubitarem, quin is me confe&tum confularibus vulneribus, con- fulari medicina ad falutem reduceret? Terent. Andr. 3. 2. 2. Quæ affolent figna effe ad falutem omnia huic effe video. Id. Adelph. 4. 1. 3. Quod cum falute ejus fiat, ita fe defatigarit velim, ut hoc triduo prorfum e lecto nequeat furgere. Senza fcapito della fua ab hoftibus, noftrum falute focium. b. c. falvis fociis noftris. Id. Rud. 4. 2. 1. Neptuno ago gratias, cum me ex fuis pulcre orna- tum expedivit templis reducem, falute horia. b. e. falva & inco- lumi horia. Sic Bacch. 4. 9. fub fin. Ut ovans præda onuftus ince- derem, falute noftra, atque urbe capta. Id. Merc. 4. 5. 8. Jam mater rure rediit? refponde mihi. Sy. fua quidem falute ac fami- liæ maxima. Cato R. R. c. 4. in fin. Si te libenter vicinitas vide- bit, facilius tua vendes, &c. fi ædificabis, adjuvabunt: fi quid (bona falute) ufus venerit, benigne defendent. voniomis. cui fimile eft quod dii omnem avertant : & nos, che Dio ci guardi ¶ Saluti effe, falutare effe, falutem afferre. Plaut. Merc. 1. 2. 32. Saluti quod tibi effe cenfeo, id confuadeo. Nep. in Themift. c. 2. Id quantæ faluti fuerit univerfæ Græciæ, bello cognitum eft Perfico. Ad- de Cicer. 2. de Orat. c. 49. & Cef. l. 5. B. Gall. c.43. extr.& l. 7. c. 50. extr. Salus dea eft habita, Efculapii filia: templumque habuit in fummo Quirinali, quod C. Junius Bubulcus Cenfor locavit dedica- vitque anno U. C. CCCCXLVII. cum Conful bello Samnitium vo- viffet pinxit autem, fuùm operi nomen infcribens, C. Fabius Pi- &tor. Sub Claudio Principe incendio confumptum eft. Liv. 1. 9. c. 43. extr. Val. Max. l. 8. c. 14. n. 6. Plin. l. 35. cap. 4. Hinc Cic. pro Font. c. 6. Salus ipfa virorum fortium innocentiam tueri non poteft. Terent. Adelph. 4. 7. in fin. Ipfà fi cupiat Salus, fervare prorfus non poteft hanc familiam. Plaut. Moftel. 2. 1. 4. Nec Salus nobis faluti jam effe, fi cupiat, poteft. Adde Capt. 3. 3. 14. Sic Ciftell. 4. 2. 76. At vos Salus fervaffit. Augurium Salutis, ¿¡évioμα Zwinci'as, fuit folemne quoddam augurii genus, quo deo- rum voluntatem explorabant, concederentne illis ut pro populo falutem peterent: quafi nefas effet eam petere a diis fine eorum venia. Ad hoc eligebatur dies quotannis, quo die nulla unquam reip. domi forifve calamitas eveniffet, ut docet Dio lib. 37. Inter- miffum aliquando fuit, fed revocatum ab Augufto primum, ut eft 1 apud Sucron. cap. 31. deinde a Claudio, ut eft apud Tacit. 12. Ann. SALUSTIUS. V. Crifpus. SALUTABUNDUS, a, um, multum falutans. Martian. Capell. lib. 7. SALUTARIS, re, falutevole, falutifero, falutare, falubre, owτpres, fa- lutem, vitam, fanitatem afferens, faluber. Cic. 2. de nat. Deor. c. 12. Natura beftiis dedit acceffum ad res falutares a peftiferis re- ceffum. Ovid. de remed. Amor. v. 45. Terra falutares herbas, ea- demque nocentes Nutrit. Cic. de nat. Deor. l. 1. c. 15. Res utiles & falutares deorum effe vocabulis nuncupatas. Id. pro Mil. c. 8. Civis tam beneficus, tam fàlutaris. Sueton. in Tiber. c. 29. Bonus & fa- lutaris princeps. Cic. de nat. Deor. I. 2. c. 10. ad fin. Salutaris & vitalis calor. lib. 3. c. 9. ad fin. Mundo nihil eft pulcrius, ni- hil nobis falutarius. Id. de Senet. c. 16. Hominum generi univerfo cultura agrorum eft falutaris. Id. 1. de Divin. cap. 39. Stella Jovis ad ortus puerorum falutaris eft. Plaut. Aulul. 2. 1. 26. Quod tibi fempiternum falutare fit procreandis liberis. Cic. Fam. 1. & ep. 6. Salutare confilium. Liv. Ï. 24. c. 28. Habere orationem falutarem. Plin. l. 6. epift. 31. extr. Portus vel maxime falutaris. Cic. Attic. 1. 9. ep. 7. Sic habeto, falutares te mihi litteras mififfe. che mi han dato la vita. Dixerat paulo fup. quæ mihi quiddam quafi ani- mulæ reftillarunt. Tacit. 15. Ann. c. 29. Omiffis præcipitibus tu- ta & falutaria capeffere. ¶ De iis quæ morbos arcent, aut pel- lunt, Plin. l. 31. c. 2. Medios inter fluctus exfiftit aliquid valetu- dini falutare. Id. 1. 24. c. 16. Radix in peftilentia falutaris eft in cibis. Id. 1. 25. c. 3. Britannica non nervis modo, & oris malis falutaris, fed contra anginas quoque, & contra ferpentes. Id. lib. 24. c. 9. ad fin. Ad dentium dolorem decoctum eorum falutare est. Id. I. 21. c. 19. ad fin. Radicem deco&tam bibere, fpafticis, ever- fis falutare eft. Horat. in carm. fæcul. v. 63. Qui falutari levat ar- te feffos. b. e. medicina. Salutaria bibere, faluti amicorum potare, far brindisi. Apul. prope fin. 1. 2. Metam. Compotores vino madidi rurfum cachinnum integrant: dumque bibere falutaria po- ftulant, &c. Al. aliter leg. Salutaria, h. e. foteria, quidam leg. apud Tertull. in Apolog. c. 46. alii falaria. T Digitus fa- lutaris eft index, vel quia illo ori admoto filentium indicitur; res maxime falutaris: vel quia illo & pollice contra&tis falutem pre- cabantur. ¶. Littera falutaris, A, quæ abfolutionis nota erat : ut C triftis , quæ condemnationis. Cic. pro Mil. c. 6. ad fin. Nec vobis tam falutarem hanc in judicando litteram ftem dediffet. Salutaris porta, inquit Feft. Romæ appellata eft ab æde Salutis, quod ei proxima fuit: vel ob falutationes ad eam Prætor falutaretur is, qui in provinciam pro prætore, aut pro confule exibat. Adde in Prætor. quamquam hoc pofterius in- certum eft ob lacunam in verbis Fefti. Multi candem fuiffe putant cum Agonenfi, Quirinali, Collina, & Salaria. ¶ Similiter fa lutaris collis apud Varron. 1. 4. de L. L. c. 8. a med. ab eadem Sa- SALUTARITER, falutevolmente, giovevolmente, surplus, utiliter ad SALUTATIO, onis, f. faluto, falutazione, onαoux, actus falutan- Ann. c. 60. Alius occurfum ejus vitare: quidam falutatione reddi- officii caufa, vel fpe lucri, potentium amicorum ædes mane obibant SALUTATORIUS, a, um, poσayopεutines, ad falutandum, vel ad falutatorem pertinens. Plin. l. 15. cap. 11. Omnia jam & virorum falutatoriis cubilibus inclufa. b. e. cubiculis, in quibus clientes do- minum falutabant. camere d'udienza. & Senec. de conftant. Sapient. cap. 14. Salutatorium publicum exercere Al. leg. falutationum. V. Publicus. Salutatorius cafus, vocativus, quia eo faluta- mus. Prifcian. 1. 5. pag. 671. Putfch. Vocativus falutatorius etiam vocatur ut o Enea, & falve Enea. SALUTĀTRIX, icis, f. falutatrice, quæ falutat. Juvenal. fat. 5. v. 20. folicitus, ne Tota falutatrix jam turba peregerit orbem. V. Sa- lutator. Martial. lib. 7. epigr. 86. Pica falutatrix fi tibi, Laufe placet. Id. lib. 9. epigr. 101. Marcus amat noftras Antonius At- tice Mufas Charta falutatrix fi modo vera refert. b. e. epi- SALUTĀTUS, a, um, falutato, mporαypes, data falute appella- tus. Ovid. 2. ex Pont. ep. 7. v. 1. Effe falutatum vult te mea lit- tera primum A male pacatis, Attice, miffa Getis. Martial. lib. 9. epigr. 55. Inde falutatus picæ refpondet arator. Ovid. Heroid. ep. ult. v. 91. Superis, quibus infula facra eft Flava falutatis tura, merumque damus. b. e. adoratis. V. Saluto. SALUTIFER, a, um, falutevole, falutifero, crepes, falutem ferens, falutaris, faluber. Ovid. 2. Met. verf. 642. totique falutifer orbi Crefce puer dixit. Id. Heroid. epift. ult. v. 174. falutiferam opem dare. Stat. 1. 1. Achill. verf. 117. Herbæ falutiferæ. Martial. l. 5. epigr. 1. aquæ. Infcript. apud Murator. pag. 65. n. 5. Herculi fa- SALUTIFICATOR, oris, m. falvator. Tertull. de refurr. carn. c. 47. SALUTIGER, a, um, falutifer. Aufon. Edyll. 8. v. 25. vos comi- nus ite Stella falutigeri Jovis, & Cythereie Vefper. Id. ep. 25. v. 4. Faufta falutigeris adfcribens orfa libellis. b. e. epiftolis. Pru- dent. wepi seo. 4. de S. Hippol. v. 235. falutigeros feret hic vene- rantibus ortus. Tfalutigerulus. V. vocem fequent. SALUTIGEROLUS, 2 falutem gerens feu nuntians. Puer falu- tigerulus, fervus here nomine huic & illi falutem, & juffa perfe- rens, & referens, che porta i faluti, e le ambasciare, valletto, pag- gio, mellaggiero, &TIONETTE, ut habetur in Gloffis: ab oxTTO- ua, vifo, vifito. Plaut. Aulul. 3. 5. 26. Mihi quidem æquum eft purpuram atque aurum dari ancillas, pediffequos, falutigerulos pueros, &c, Salutigeros appellat Apul. de deo Socrat. loquens de iis, quos Græci daimorac. Inter terricolas, inquit, calicolafque vecto- hinc precum, inde donorum: qui ultro citroque portant hinc petitiones, inde fuppetias, ceu quidam utriufque interpretes, & far lutigeri. Apud Plaut. al. leg. fandaligerulos, ut eft etiam Trin. 2. 1. 22. In quodam MS. apud Taubman. eft falutigerrulos, quafi a |