regi, altero humerus fopitus. & cap. 16. Tollentes fopitum vulnere, ac nihil fentientem. Plin. l. 9. c. 8. Delphinus fopitus odoris novitate, fluctuatufque fimilis exanimi, Petron. in Satyr. cap. 138. fub fi. Refipifcerent partes veneficio, credo, fopita. V. Sopio. Sapitus ignis, ceffante flamma, celatus fub cinere abditus, fuoco coperto Virg. 5. n. v. 743. & lib. 8. v. 410. cinerem & fopitos fufcitat ignes. & verf. 542. Herculeis fopitas ignibus aras Excitat. Translate eft fedatus, lenitus, mitigatus, compreffus, repreffus, fedato, repreffo, fopito. Lucret. 1. 1. v. 30. Effice, ut interea fera monera militiai Per maria ac terras omnes fopita quiefcant. Vellej. 1. 2. c. 89. Sopitus ubique armorum furor. Plin. 1. 2. c. 79. Sopitum mare. Colum. l. 6. c. 37. Sopitum pecudis ingenium modica exercitatione concuti, atque excitari. Cic. pro Cal. c. 17. ad fin. Multa nobis blandimenta natura ipfa genuit, quibus fopita virtus conniveret. Val. Max. 1. 9. cap. 1. n. 1. extern. His vitiis fopita gloria in infamiam convertitur. Claudian. de conful. Mall. Theod. v. 264. Surgite fopita, quas obruit ambitus, artes . Id. initio præfat. 1. 2. de rapt. Prof. Otia fopitis ageret cum cantibus Orpheus. SOPOR, oris, m, fonno grave, letargo, núpes, fomnus cum gravedine. Plin. l. 20. c. 18. E nigro papavere fopor gignitur. Id. 1. 21. c. 18. Junci femine fomnum allici: fed modum fervandum, ne fopor fiat. Metonymice eft medicamen foporiferum, fonnifero, Oxpμenov SAIWTIndv. Nep. in Dione, c. 2. in fi. Patri. foporem medicos dare coegit. Senec, sub fin. ep. 83. Licet colligas, nec veneno poto moriturum, nec fopore fumpto dormiturum. Id. 5. de benef. c. 13. extr. Veneficus qui foporem, cum venenum crederet, mifcuit. Adde Quintil decl. 246. Poetæ fimpliciter pro fomno accipiunt, fonno. Lucret. l. 4. v. 455. fuavi devinxit membra fopore Somnus. Tibull. I. 4. carm. 4. v. 9. Phoebe, veni, tecumque feras, quicumque fopores, Quicumque & cantus corpora feffa levant. Plaut, Rud. 4. 2. 11. Lucrum præpofivi fopori & quieti . Accius apud Cicer. 1. de Divin. c. 22. Cum jam quieti corpus noAturno impetu Dedi, fopore placans artus languidos. Petron. in Satyr. c. 100. In foporem labens. & cap. 104. proftrata fopore Urget membra quies. Lucret. l. 4. v. 766. jacere & languere fopore. & verf. 996. levem ex oculis volucremque foporem difcutere. Ovid. 11. Met, v. 677, foporem excutere. Tibull, initio eleg. 2. lib. 1. Adde merum, vinoque novos compefce dolores, Occupet ut feffi lumina victa fopor. Propert. l. 3. el. 15. extr. ad Bacchum. Atque hoc follicitum vince fopore caput. Lucan. l. 5. v. 689. corpora fegnis Noftra fopor tenuit. Val. Flacc. l. 1. v. 48. cum ferus feffos fopor alligat artus. Virg. 2. En. u. 253. complectitur. & lib. 3. v. 511. irrigat. Senec. in Octav. v. 117. Et feffa fletu lumina oppreffit fopor. Catull. carm. 62. de Aty, v. 37. Piger labantes languore oculos fopor operit. Ovid. Heroid. ep. 16. v. 100. Lumina cum placido vita fopore jacent. & epift. 19. v. 56. fubit furtim lumina feffa fopor. Virg. En. 4. v. 522. placidum carpebant feffa foporem Corpora. & lib. 8. v. 405. placidumque petivit Conjugis infufus gremio per membra foporem. Quæcumque de Somno. fabulantur, Sopori tribuunt, Virg. 6. Æn. v. 278. Tum confanguineus Leti Sopor. Propert. l. 1. cl. 3. in fin. Dum me jucundis lapfam fopor impulit alis. Claudian. I. 2. in Rufin. v. 325. pigrafque fopor diffuderat alas. Adde Stat. 2. Theb. v. 59. T Tranflate eft fegnities, otium. Tacit. 2. Hiftor. c. 76. Torpere ultra, & polluendam perdendamque rempubl. relinquere, fopor & ignavia videretur. Martial. l. 7. epigr. 41. Inde fopor nobis & placet alta quies. De morte Lucret. 1. 3. v. 466. Interdumque gravi lethargo fertur in altum Eternumque foporem. Plaut. Aniph. 1. 1. 147. Homines quatuor in foporem collocaftis nudos. & verf. 150. fopori aliquem dare. Plaut. poteft inteliigi etiam de defectu animi, & amiffione fenfus, tramortimento, ftordigione. ¶ Ut Soita & fopor pro fomnio ponitur, fogno. Claudian. de VI. conful. Honor. in præfat. v. 9. & 25. Blandaque largitur fruftra fitientibus ægris Irriguus gelido pocula fonte fopor. In Fabu ? lis Sopor eft Auriga currus Lunaris. Stat. 12. Theb. verf. 307. Denique fopor eft tempus capitis, tempia; fortaffe quia circa tempora præcipue videtur fomnus in opinione vulgi dominari. Unde apud Virg. Æn. 5. v. 854. Somnus volens Palinurum in mare projicere ramum Lethæo rore madentem fuper utraque quaffat tempora. Stat. 1. 2. filv. 3. v. 29. lævumque foporem Naidos averfa fertur tetigiffe fagitta. Noftri dicunt dar un pugno nel fonno cum quis pugno tempus alicui ferit. SOPORĀTUS, a, um, addormentato, zaranoiuiodes, fomno correptus, fopitus. Ovid. 1. Amor. el. 9. v. 21. Sæpe foporatos invadere profuit hoftes. Val. Flacc. 1. 5. v. 334. foporatos artus premit alta quies. Plin. l. 10. c. 75. Aquatilia ipfa quiete cernuntur placida, ceu foporata, neque aliud quam caudas moventia. Val. Flacc. l. 5. v. 238. Rapta foporato,fuerint cum vellera luco. b. e. foporato dracone, qui lucum fervat. ¶ Translate Curt. l. 7. c. 1. Recruduit foporatus dolor. fopito. T Eft etiam foporifero medicamento (qui fopor dicitur imbutus. foporifer. Virg. 5. Æn. v. 854. ramum Lethæo rore madentem, Vique foporatum Stygia. Id. 6. n. vers. 420. Melle foporatam, & medicatis frugibus offam Objicit. Claudian. lib. 1. de rapt. Prof. v. 280. de equis Plutonis. Stagnaque tranquillæ potantes marcida Lethes, Egra foporatis fpumant oblivia linguis. SOFORIFER, ra, rum, founifero, Txis, foporem inducens, fomnifer. Plin. 1. 19. c. 8. Atra lactuca, que meconis appellatur a copia lactis foporiferi. Id. l. 9. c. 13. Dextra pinnæ vim foporiferam ineffe. Virg. 4. En. v. 486. Spargens humida mella, foporiferumque papaver. Spartian. in Adrian. c. 26. extr. Soporifera po re vices. tio. Lucan. 1. 3. v. 8. Inde foporifero cefferunt languida fomno Membra ducis. "Ovid. 4. Trift. el. 1. v. 47. foporifera biberem fi pocula Lethes. Id. 11. Met. v. 586. foporifera Somni aula. Petron. in Satyr. c. 128. & Sil. 1.7. v. 287. foporifera nox. Claudian. 1. 3. de rapt. Prof. v. 404. foporiferas nocturna filentia terris ExplicueSOPORO, as, avi, atum, a. 1. addormentare, affonnare, fopire, nuTanomile, foporem induco, fopio. Celf. 1. 2. c. 2. circa med. Si fæpius expergifcitur aliquis, quam affuevit, deinde iterum foporaItem fenfum ac vires ad tempus adimo, hebefcere facio. Scribon. Larg. compof. 180. Opium mentem foporat, fenfufque abalienat. Plin. l. 28. c. 8. ad fin. Aquarum impetus fifti, ferpentes foporari. Id. 1. 21. cap. 31. extr. Afpidum naturæ halicacabum in tantum adverfam, ut radice ejus propius admota foporetur illa fopore enecans vis earum. Stat. 11. Theb. v. 93. hebet infera calo Taxus, & infuetos angues nimia aftra foporant. Soporart ignem, ammorzare. Stat. Theb. 6. v. 235. inftant flammis, multoque foporant Imbre rogum. tur. SOPORUS, a, um, fonnolento, fonnachiofo, fonnifero, varnine's, foὑπνωτικές, pore plenus, fomnolentus, foporifer. Val. Flacc. 1. 2. v. 222. invadunt dapibus vinoque foporos. Virg. 6. En. v. 390. Umbrarum hic locus eft, Somni, Noctifque fopora. Lucan. 1. 2. v. 236. fed Atria note fopora, Parrhafis obliquos Helice cum verteret axes > cognati pulfat non ampla Catonis. Adde Stat. 1. Theb. v. 403. SORA. V. Soranus. : SOR ACTE, & Saura&te, is, n. & Sorates, is, m. mons Falifcorum in Etruria prope Tiberim: ubi templum Apollinis fuit. Virg. En. 11. v. 785. fancti cuftos Sora&tis Apollo. & lib. 7. v. 695. Hi Fefcenninas acies, aquofque Falifcos: Hi Soractis habens arces > Flaviniaque arva . Servius hic male in Hirpinis collocat, qui funt ultra Samnites, & Campaniam nifi intelligat quafdam familias in Falifcorum agro de quibus Plin. l. 7. c. 2. ante med. Haud procul urbe Roma, in Falifcorum agro familiæ funt paucæ, quæ vocantur Hirpi: hæ facrificio annuo, quod fit ad montem Sora&tem Apollini, fuper ambuftam ligni ftruem ambulantes, non aduruntur. Sil. l. 8. v. 494. & facrum Phobo Sorate frequentant. Id. 4. 7. v. 662. Phœbei Soractis honor. Varr. 1. 2. R. R. c. 3. In Saura&ti, Fifcello capræ feræ funt, quæ, &c. Hinc SORACTINUS, a, um, ad Soracte pertinens, ut Soratina lapicidinæ. Vitr. 1. 2. c. 7. SORACUM, ci, n. panos, vas quoddamn, puta corbis, cifta ornamenta portantur Scenicorum. Plautus in Perfa (3. 1. 64. ) Librorum eccillum habeo plenum foracum. Hæc Feftus. Enumeratur a Polluce inter vafa ruftica: etfi nap Toîs nadomoros, inquit 1. 10. c. 29. έτως ὠνομάσθει τὸ αγγείον, ἐν ᾧ τὶ σκεύη τῶν ὑποκριτών. Quidam putant foracum, & faracum feu farracum idem effe. fed hoc certe genus vehiculi eft: foracuni vafis: nifi dicas, foracum effe ciftam ampliorem, quæ vehiculo imponitur, ut benna. Differunt etiam quantitate penultimæ, quæ in farracum a Juvenale producitur, in foracum a Plauto corripitur. , qua SORANUS, a, um, ad Soram pertinens oppidum & Coloniam Latii prope Arpinum, ad Lirim amnem. Liv. l. 9. c. 24. Soranus tranffuga. Infeript. apud Gruter. pag. 409. num. 9. Legio III. Sorana. Dis pater cognomento Soranus dictus eft, tefte Servio ad En. 11. verf. 785. cujus appellationis originem alii a copes, fepulcrum deducunt alii a Soranis, id numen præcipue colentibus. SORBÈO, bes, bui, a. 2. forbire, icpe'w, aliquid liquidum, aut quod mandi opus non eft, fpiritum retrahendo haurio: a fono, qui tunc fieri folet, ut Varro fentit 1. 5. de L. L. c. 8. fub fin. vel a Græca voce allata , per metathefim & afpero fpiritu in s verfo. Plaut. Mil. 3. 2. 8. Confimile eft quod ftertas quafi forbeas Plin. l. 23. c. 3. Crudum ovum forbere. Lucan. lib. 4. v. 314. & lacte negato, Sordidus exhaufto forbetur ab ubere fanguis. lib. 7. v. 843. totas avide forbere medullas. Plin. c. 1. l. 28. Ex homine ipfo forbere calidum fanguinem. Id. l. 30. c. 14. Quæ fimum anferinum cum aqua forbuerint. T Simul flare, forbereque baud facile eft, proverb. apud Plaut. Moftell. 3. z. 104. quo fignificatur," duas res uno eodemque tempore peragi, perdifficile effe. non fe pud bere, e zufolare: piangere, e guardar i buoi: fonare e ballare. Univerfim accipitur pro haurire, in fe trahere. Martial. lib. 12. epigr. 29. Cervinus gelidum forbet fic halitus anguem. Lucret. 1. 6. v. 1127. Et cum fpirantes mixtas hinc ducimus auras, Illa quoque (h. e. particulas peftilitate imbutas) in corpus pariter forbere neceffe eft. Juvenal. fat. 6. v. 305. forbere aera. Virg. 3. En. v. 421. Charybdis imo barathri ter gurgite vaftos Sorbet in abruptum fluctus. Senec. in Hippol. v. 1049. Piftrix citatas forbet, aut reddit naves. afforbe. & Val. Flacc. I. 1. v. 637. alnus Solvitur, & vafto puppis mare forbet hiatu. Ovid. Met. 9. v. 172. forbent avidæ præcordia flammæ. & lib. 1. v. 40. Alumina forbentur a terra . Plin. l. 2. c. 80. Hiatus terræ alias remanet, oftendens quæ forbuit alias occultat ore compreffo. Stat. 1. 4. filv. 3. v. 29. Sorbebatque rotas maligna tellus. b. e. non fuftinebat, fed fubfidendo mergebat. affondava. de lutofa via loquitur. Sic Sil. I. 4. v. 577. Haurit fubfidens fugientum corpora tellus, Infidaque foli fruftrata voragine forbet. Aut. Paneg. ad Conftantin. c. 18. Tibris violentus & turbidus hoftem reipubl. forbuit. afforbi. & Plin. l. 13. c. 12. a med. Minus forbet politura charta, magis fplendet. Id. lib. 34. c. 2. Cordubenfe es cadmiam maxime forbet. Stat. 3. Theb. v. 328. Infomnes oculos rubor excitat, oraque retro Sorbet anhela fitis b. e. reducit, adducit , retrahit. Sil. l. 4. v. 162. Arva_natant altufque virum cruor, altus equorum Lubrica belligera forbet veftigia turma. b. e. ita replet, ut quafi forbeat, & abfcondat. Id. 1 3. 1. 10. v. 267. & totum tunc primum ante ora fuere Sorbentes Latium campi. h. e. campi, in quibus Cannarum pugna commiffa eft, haurientes totius Latii fanguinem. T Translate Cic. Q. Fr. 1. 3. ep. ult. a med. Me ab eo ita obfervari fcio, ut ejus ifta odia non forbeam folum, fed etiam concoquam. h. e. non folum facile. fubeam, fed etiam æquo animo feram. Id. Phil. 11. c. 5. Quem gurgitem? quam voraginem? quid cum non forbere animo, quid non haurire cogitatione cujus fanguinem non bibere cenfetis? In præterito etiam forpfi apud Auctores legimus, inquit Diomed. 1. 1. pag. 363. Putfch. Confirmat Charif. fub init. lib. Certe in compofitis quibufdam ufitatum eft. V. Abforbeo. TA forbui fupinum debet effe forbitum, ut ab habeo babitum, a præbeo præbitum: a forpfi vero forptum. Prifcian. fub fin. lib. 9. T Probus apud Prifcian. ibid. etiam forbo, is, agnofcit. Unde Tibull. lib. 4. carm. I. v. 72. de Scylla. Cum canibus rapidas inter freta forberet undas. Fulgeo, ferveo, ftrideo, &c. idem patiuntur. Sunt qui leg. ferperet. SORBILIS, le, da forbire, poontis qui facile forbetur. Petron. in Satyr. c. 33. Pavonis ova gallinæ juffi fupponi. & mehercules timeo, fi adhhc forbilia funt . ne jam concepta fint : tentemus tamen, Celf. l. 2. c. 18. a med. Ovum molle, vel forbile imbecilliffimæ materiæ eft. Colum. 1. 8. c. ult. a med. Quique funt cibi forbilibus proximi, ut recens cafeus. SORBILLO, as, a. 1. forzare, zinzinare, bere a zinzini, dropjodéw, minutim ac paulatim forbeo. Terent. Adelph. 4. 2. in fin. Cyathos forbillans paulatim hunc producam diem. Apul. lib. 2. Metam. Vinum paulatim labellis minuens, forbillat dulciter. T Translate forbillantia fuavia dixit Id. 1. 3. quæ parva quidem, fed frequentia, inftar forbillantis impinguntur. TQuidam malunt forbile fimplici liquida fcribere. SORBILUM, li. Plaut. Poen. 1. 2. 185. Nam mihi jam video propter te vicitandum forbilo. h. e. mifero forborum cibo, quorum genus unum torminale appellant, tefte Plin. l. 15. cap. 21. Vel in gemitu & fufpiriis. nam gementes fimilem forbentium fonum edunt. Vel præparco vietu, & ægrorum proprio, quibus vis morbi vix paululum forbere permittit. SORBITIO, onis, f. il forbire, jonos, actus forbendi: item id ipfum, quod forbendo fumimus, forbetto, jóprua, jufculum. b. e. cibi fortioris portio, multa aqua macerata. Perf. fat. 4. v. 2. forbitio tollit quem dira cicuta. Plin. in fin. 1. 24. Sumitur & forbitio farina ad pectus exulceratum. Phedr. l. 1. fab. 26. v. 4. Liquidam forbitionem in patena ponere. Plin. l. 22. cap. ult. ante med. Sorbitionem tamen dari totam vetuit. Cato R. R. c. 157. poft med. Sorbitione liquida hoc per dies feptem dato. Colum. l. 6. cap. 10. Lentis minute molitæ mifcentur aqua calidæ fextarii duo, factaque forbitio per cornu infunditur. Celf. l. 2. c. 30. Sorbitio ex alica, vel ex panico, vel ex milio. Plin. l. 20. c. 16. Cunila cum farina oleo & aceto in forbitionem temperata. & cap. 21. Malva in late cocta, & forbitionis modo fumpta. T Abfolute de forbitione cicuta intelligunt eruditi illud Cæcilii apud Feft. in Senium. Sine, fuam fenectutem ducat: utique ad fenium forbitio. h. e. ficum diu vivere, & ad ultimam fene&tutem pervenire: utique cum in fenio fuerit eum manet mors cicuta veneno inferenda T Abfolute de oryza, vel ptifana in forbitionem diluta, Celf. 1. 2. c. 25. Aliena ftomacho funt omnia prædulcia, omnia pinguia, forbitio, panis fermentatus, &c. Senec. epift. 78. ad fin. Omnia ifta facile agri) perferemus, forbitionem, aquam calidam &c. T Siquando Celfus forbitionem ab oryza, aut ptifana diftinguit, ut 1. 2. c. 22. oryzam, aut ptifanam pro generibus frumenti accipit, ex quibus forbitio fit. SORBITIUM, ii, n. pro forbitio quidam leg. apud Seren. Sammon. c. 21. verf. 375. ne SORBITIUNCULA, æ, f. forbetto, parva forbitio, jufculum. Hieronym. in vita Hilarion. ante med. Fiebant ei de farina & comminuto olere forbitiunculae. Adde Marcell. Empir. cap. 10. ante med. SORBUM, i, n: forbe, šov, fructus forbi arboris. Plin. l. 15. c. 21. Sorbis quadruplex differentia. Aliis eorum rotunditas mali, aliis turbinatio piri, aliis ovata species. hæc obnoxia acori. Odore & fuavitate rotunda præcellunt: ceteris vini fapor. generofiffima quibus circa pediculos folia. Quartum genus torminale appellant, remedio tantum probabile, affiduum proventu, minimumque_pomo, arbore diffimile, foliis pæne platani. Id. ibid. & Cato R. R. c.7. extr. Sorba fapa condire. Varr. l. 1. R. R. c. 59. a med. Sorba diffe&ta, & in fole macerata, ubicumque fint pofita, in arido facile durare. de conditura eor. V. & Colum. lib. 12. cap. 16. ad fin. ) Martial. l. 13. epigr. 26. Sorba fumus molles nimium durantia ventres. ¶ De fatione eor. Colum. 1. 5. c. 10. ad fin. & Pallad. in Januar, c. 15. ¶ Vinum ex his fieri, docet Plin. l. 14. cap. 16. Hinc Virg. 3. Georg. v. 379. & pocula læti Fermento atque acidis imitantur vitea forbis. SORBUS, i, f. forbo, öa, on, & in, & a, arbor forba ferens. Colum. 1. 5. c. 10. ad fin. Sorbi quoque, & Armeniaci, atque Perfici non minima eft gratia. Plin. l. 16. c. 18. Aquofis montibus gaudent acer, fraxinus, forbus, tilia, cerafus. SORCTUS. V. Surregit. SORDEO, es, dui, n. 2. effer fordido, fucido, fporco, fozzo, punaw, fordidus fum, fordibus turpor, fqualidus fum. Accius apud Non.. c. 2. n. 773. Cum manus materno fordet fparfa fanguine. Plaut. Trucul. 2. 4. 28. Jam lavisti? Phron. jam pol mihi quidem, atque oculis meis. num tibi fordere videor? Senec. ep. 5. Non fplendeat toga ne fordeat quidem. Pallad. in Novembr. c. 19. Si fordet oTom. IV. leum calentes fales injici jubent: ita mundum reddi. Id. in Mart. c. 6. Cicera diftat a cicercula folo colore, quo fordet, & nigrior cft. Gell. I. 9. c. 2. Incola fordentium ganearum. Stat. 1. 4. filv. 8. v. 39. Albanoque cadum fordentem promere fumo. affumicato. & Martial. I. 1. epigr. 32. Dum nulla teneri fordent lanugine vultus ¶ Translate Gell. 1. 2. c. 23. Si conferas Græca ipfa, oppido quam jacere atque fordere incipiunt, quæ Latina funt. Id. lib. 19. c. 13. Ignobilia nimis & fordentia verba. h. e. quæ ab infimis hominibus ufurpantur. ¶ Sordere dicuntur ea, in quibus nimia parfimonia apparet, aut avaritia. Plaut. Pan. 5. 4. 6. Arabius, murrhinufque omnis odor complebat. haud fordere vifus eft feftus dies, Venus nec tuum fanum. Favorin. apud Gell. I. 15. c. 8. Avium atque altilium nifi tantum apponatur, ut a cluniculis inferiori parte faturi fiant, convivium putant inopia fordere. Manil. I. 4. v. 270. Mite genus, docilefque fluunt ab fidere (Aquarii) partus. Pectora nec fordent. h. e animi non funt illiberales. Hinc pro conte mni, vilem æftimari, nihili pendi. Virg. Ecl. 2. v. 44. fordent tibi Anunera noftra. Horat. l. 1. ep. 11. v. 4. Cun&tane præ Campo, & Tiberino flumine fordent? Liv. lib. 4. c. 25. a med. Adeo fe fuis, etiam fordere ? nec a plebe minus , quam a patribus contemni Curt. l. 10. c. ult. Sordent prima quæque, cum majora fperantur. . Cum infinito Auct. Paneg. Conftantini c. 24. in fin. Nec vero tantummodo vetera illa dictatorum & confulum ac deinceps magnorum principum, fed etiam pulcherrima patris tui facta fuperafti. fordet enim alios ex proximo tempore comparare. T Præteritum fordui. Alcim. Avit. I. 3. v. 393. Sorduerit nimium lacero circumdata peplo. > SORDES, is, f. bruttura, immondezza, sozzura, Sporchezza, fúzos paux, fpurcitia, immunditia, lutum, fæx. Sæpius in plur. num. adhibetur, quam in fingulari. Cic. 2. de nat. Deor. c. 57. a med. Ut fiqua minima beftiola conaretur irrumpere, in fordibus aurium, tanquam in vifco, inhærefceret. Horat. l. 1. ep. 2. v. 53. juvant Auriculas citharæ collecta forde dolentes. Plaut. Pœn. 1. 2. 101. Pleni oculi fordium qui erant, jam fplendent mihi. An. Imo etiam in imo oculo parum fordis eft. Ovid. 1. de ar, am. v. 519. & fint fine fordibus ungues. Claudian. I. 2. in Eutrop. v. 383. Non alius lanam purgatis fordibus æque Præbuerit calathis. Plin. l. 36. c. 26. Arena fluctibus volutate nitefcunt, detritis fordibus. Id. lib. 35. c. 10. a med. Cuftodire aliquid a pulvere & fordibus. Cic. Phil. 1. c. 8. extr. Sordes eluere. Juvenal, fat. 5. v. 11. fordes farris mordere canini. b. e. fordidum panem. Lucret. 1. 6. v. 1268. pellis fuper offibus una, Ulceribus tetris prope jam, fordique fepulta. fordi pro forde, ut colli, igni, orbi, parti, pro colle, igne, &c. ¶ Translate dicitur de infima plebe, de pauperibus, fervis, humili loco natis. Cic. Attic. l. 1. ep. 16. med. Apud bonos iidem fumus quos reliquifti: apud fordem urbis & fæcem multo melius nunc quam reliquifti. Plin. l. 7. ep. 29. Quam effent mimica & inepta quæ in hoc cænum, in has fordes abjicerentur. Petron, in Satyr. c. 126. Quædam feminæ fordibus calent. Tacit. 1. Hiftor. c. 84. a med. Cujus fplendore & gloria fordes & obfcuritatem Vitellianarum partium perftringimus. Calpurn. ecl. ult. fub fin. fed mihi fordes, Pullaque paupertas, & adunco fibula morfu Obfuerunt. T Item de luctu, moerore, fqualore ex calamitate. Cic. Fam. 14. ep. 2. circa med. Te nunc, mea Terentia, fic vexari, fic jacere in lacrymis & fordibus. Id. in Pifon. c. 36. a med. Diffidens ac defperans rebus tuis, in fordibus, lamentis, luctuque jacuifti. Id. pro Claent. c. 6. fub fin. Mater fqualore hujus & fordibus lætatur. & cap. 67. extr. Ne optatiffimum fpectaculum hujus fordium, atque luctus, & tanti fqualoris amitteret. Id. pro Dom. c. 23. & poft redit. ad Quirit. c. 3. a med. Filiæ meæ fletus affiduus, fordefque lugubres vobis erant jucundæ. T Item de habitu reorum qui data opera fordidati " pauperes, & fqualidi apparebant, quo facilius mifericordiam moverent. Val. Max. lib. 7. c. ult. n. 7. Tacit. 4. Ann. c. 52. & Auct. dial. de Orat. c. 12. Sic Petron. in Satyr. c. 122. quia pœna tropæis Imminet, & fordes meruit victoria noftra. Sueton. in Vitell. č. 8. Ignominiofis notas, reis fordes, damnatis fupplicia dempfit. V. Sordidatus. T Item de probro, dedecore, nota, flagitio. Cic. pro Sext. c. 28. Virtus fplendet per fe femper, neque alienis unquam fordibus obfolefcit. Id. Attic. I. 1. ep. 16. Satius eft illum in infamiæ relinqui fordibus, quam infirmo judicio committi. Al. leg. in infamia relinqui, ac fordibus. Horat. l. 1. fat. 6. v. 68. Si neque avaritiam, neque fordes, aut mala luftra Objiciet vere quifquam mihi. Item fæpe de nimia parcimonia, & avaritia, Spilorceria, avarizia, fordidezza. Cic. pro Mur. c. 36. Populus R. non amat profufas epulas, fordes & inhumanitatem multo minus 1d. pro Flacc. c. 3. a med. Nullum hujus in privatis rebus factum avarum nullam in re familiari fordem poffe proferri. Tacit. 1. Hift. c. 52. Sordem & avaritiam Fonteji Capitonis integre mutaverat. Horat. l. 2. fat. 5. v. 105. fepulcrum fine fordibus exftruere. Quintil. l. 6. c. 3. Incufans ejus fordes dicebat, calceos eam veteres vendere, folere. Plin. l. 2. ep. 6. extr. Nihil magis effe vitandum, quam iftam luxuriæ & fordium novam focietatem. & ep. 12. Damnatus fordium. Juvenal. fat. 14. v. 124. cogit minimas edifcere fordes. h. e. rationem quæftus faciendi etiam in rebus minimis. Apul. I. 1. Metam. Extreme avaritiæ & fordis infimæ infamis hoEft convicium. Cic. in Pifon. c. 26. O tenebræ, o lutum, o fordes! O paterni generis oblite materni vix memor! Sordes verborum, verba ab infima plebe ufurpata, jacentia, ignobilia. Aut. dialog. de Oratorib. c. 21. Sordes verborum, & hians compofitio, & inconditi fenfus redolent antiquitatem. ¶ De reto fingulari nihil conftat: nifi quod fordis dixiffe fertur Ambrofius apud Bedan de Orthogr. pag. 2345. Pursch. SOR mo. Y 2 . terque cute. ? avaro: Hinc refertur ad paupertatem. quia munditiæ & cultus ab ea longe abfunt: item ad humilitatem, abjectionem, vile genus, infimam fortem. Martial. I. 8. epigr. 33. Quam fert cum parvo fordidus ore cliens. Cic. pro Flacc. c. 22. Caufam committere homini egenti, fordido, fine honore, fine exiftimatione fine cenfu Id. 3. de Legib. c. 16. Lex Gabinia lata ab homine ignoto & fordido. Id. Attic. I. 8. ép. 4. a med. Nunquam reo cuiquam tam humili, tam fordido, tam nocenti tam alieno tam præcife negavi. Petron. in Satyr. c. 132. Convocat omnes quafillarias, familiæque fordidiffimam partem, ac me confpui jubet Martial. . 5. epigr. 17. Dum tibi nofter eques fordida conditio eft. Adde Juftin. . 11. c. 9. extr. ¶ Sordida recta funt cafe pauperiorum, mapalia, cafuccie, capanne. Lucan. 1. 4. v. 396. Sic Senec. in , Herc. Oet. v. 124. lapfaque fordidæ fient templa cafe. & Cic. 12. Attic. ep. 27. Sordida villula, & valde pufilla. Martial. I. 12. epigr. 57. Laremque ville fordidum petam. Adde Lucan. 1. 5. v. 9. T Sordidus panis, cibarius, plebejus. Senec. epift. 18. Panis durus ac fordidus. Adde Plaut. Afin. 1. 2. 16. Sic apud Colum. 1. 3. c. 2. guftus fordidus aut vilis eft fapor vini, quo pauperes uti folent : cui opponitur nobilis & pretiofus. ¶ Res fordide, viles, contemnendæ abjectæ. Plaut. Epid. 3. 4. 10. Strenuiori deterior f prædicat fuas pugnas, de illius ore fiunt fordida. T De his quæ fœdi coloris funt. Val. Flacc. l. 1. v. 775. Sordidus & multa pallens ferrugine taurus. T delibutus, infectus. Martial. I. 8. epigr. 3. nona fororum, Cui coma & unguento fordida veftis crat . Sæpe eft turpis, infamis, foedus, flagitiofus. Cic. 2. Offic. c. 14. Cum periculofum eft, tum etiam fordidum ad famam, committere, ut accufator nominere. Id. Attic. I. 9. ep. 9. circa med. Ifte o mnium turpiffimus & fordidiffimus, qui confularia comitia a prætore ait haberi poffe, eft ille quidem, qui femper in republ. fuit. Sea nec. 1. 2. de Ira, c. 34. Cum inferiore contendere, fordidum. b. c. inglorium. ¶ Item præparcus, tenax, avarus, Spilorcio item ad illiberalem ac vilem quæftum pertinens. Cic. 2. Offic. c. 6. a med. Aut pretio ac mercede ducuntur: quæ fordidiffima eft illa quidem ratio, & inquinatiffima, & iis, qui ea tenentur, & illis, qui ad eam confugere conantur . & lib. 1. c. 42. Illiberales & fordidi quæftus mercenariorum, omniumque, quorum operæ, non quorum artes emuntur. eft enim illis ipfa merces autoramentum fervitutis. Sordidi etiam putandi, qui mercantur a mercatoribus quod ftatim vendant. nihil enim proficiunt, nifi admodum mentiantur Phedr. 1. 4. fab. 19. v. 23. Qui dum quadrantes aggeras patrimonio, Cælum fatigas fordido perjurio. Horat. lib. 2. od. 16. v. 15. cupido fordidus. avarizia. Liv. I. 22. c. 25. in fin. Loco non humili folum, fed etiam fordido ortus. patrem lanium fuiffe ferunt. T Sordidatus, rei habitu moeftitiam & luctum præferente fqualens. Cic. pro Mur. c. 40. Nunc idem fqualore fordidus confectus morbo, lacrymis ac moerore perditus, vefter eft fupplex, judices. Clau dian. l. 3. de rapt. Prof. v. 177. Tum laceras effufa comas, & pulvere canos Sordida. ¶ Sordida verba, ex trivio petita ex fordidiore vulgi ufu, translatitia: cujufmodi multa ex Laberio Gell. I. 16. c. 7. commemorat. Id. 1. 19. c. 13. Nanos fordidum effe verbum & barbarum. Id. l. 17. c. 2. ad fin. Arrabo in fordidis verbis haberi cœptus ac multo videtur rectius arra. & Quintil. 1. 10. c. 1. Humilibus interim verbis & vulgaribus eft opus: & quæ cultiore in parte videntur fordida, ubi res pofcit, proprie dicuntur. Id. 1. 8. c. 3. ante med. notat, farracum fordidum nomen effe, fed Ciceronem ideo ufurpaffe, ut contemptum hominis augeret, quem deftructum volebat. Sordida oratio. Quintil. I. 8. c. 3. a med. Proinde quædam hebes, fordida, jejuna, triftis, ingrata, vilis oratio eft. ¶ Sordida vox, rauca, afpera, rudis, ruftica, fufca. Senec. in prefat. I. 1. controverf. a med. Vox erat illi robufta, fed fordida lucubrationibus, & negligentia, non natura infuscata. SORDITŪDO, inis, f. punxsux, idem ac fordes. Plaut. Pan. 5. 2. 10. Ut mihi abfterferunt omnem forditudinem. SORDULENTUS, a, um, fordidatus. Tertull. de Pænit. c. penult. Etiam incommoda corporis reformidant, quod illotos, quod fordulentos, quod extra lætitiam oportet deverfari . SOR DESCO mas, SOREX, icis, m. forcio di campagna, topo, uus, mus agreftis, & rufticus, qui quid a mure differat, in Mus dictum eft. Eft a Græco pe, quod muris genus eft roftro fuillo. Colum. de arborib. c. 15. Vites, quæ fecundum ædificia fugt, a foricibus, aut muribus infeftantur. Varr. 1. 2. R. R. c. 4. circa med. Scio me effe fpectatum fuem, quæ præ pinguitudine carnis non modo furgere non poffet, fed etiam ut in ejus corpore forex, exefa carne, nidum feciffet, & peperiffet mures. Plin. l. 8. c. 57. Soricum occentu dirimi aufpicia Annales refertos habemus. Id. 1. 2. c. 41. Soricum fibras refpondere numero Lunæ exquifivere diligentiores. Id. eandem rem narrans 1. 11. c. 37. fect. 76. & lib. 29. c. 4. non forices, fed mures dicit: ut intelligas, unum pro altero promifcue ufurpari: quod & ex allato Varronis loco apparet. T Primam producit Seren. Sammon. c. 4. extr. v. 57. Si prægnans artus captivi foricis edit. Ault, carm. de Philom. ficujus eft auctoritatis, eandem corripit, verf. 62. Et gryllus gryllat, defticat inde forex. ¶ Sorex fuo indicio perit, proverb. de eo, qui fe ipfe prodit, fuique exitii caufa eft. Terent. Eun. 5. 7. in fin. Egomet meo indicio, mifer quafi forex, hodie perii. Ubi Donat. Proprium foricum eft vel ftridere clarius, quam mures, vel ftrepere magis, cum obrodunt frivala: ad quam vocem multi fe intendentes, quamvis per tenebras noctis, transfigunt eos. Plautus (Bacch. 4. 8. 46. ) Si tibi eft mashæra, & nobis veruina eft domi, qua quidem te faciam, fi tu me irritaveris, confoffiorem foricina nenia. V. Nenia.. SORICINUS, a, um, di forcie, duros, ad foricem pertinens, ut fo ricina nenia, Plaut. V. in fine vocis præced. & in Nenia. SORICULATUS. V. Sororiculatus. SORITES, æ, &tis, m. awpes, argumentatio, quæ multas ratiocinationes acervatim convolvit atque complectitur: a cupòs acervus, quia pronuntiata multa accumulat. Acervum fimiliter Perfius appellat fat. ult. in fin. & Martian. Capell. initio 1. 4. Fuit propria argumentatio Stoicorum, & originem habuit a Chryfippo Philofopho Stoico. Cic. 2. de Divin. c. 4. Aut quomodo foriti refiftas? fi neceffe fit, Latino verbo liceat acervalem appellare. Sed nihil opus eft. Ut enim ipfa, Philofophia, & multa verba Græcorum fic forites fatis Latino fermone tritus eft. Id. 4. Acad. c. 16. Et primum quidem hoc reprehendendum, quod captiofiffimo genere interrogationis utuntur: quod genus minime in Philofophia probari folet, cum aliquid minutatim, & gradatim additur, aut demitur Soritas hos vocant, &c. Id. ibid. c. 33. ad fin. An tu in foritis poteris hoc, cum voles; ille in reliquis rebus non poterit? Senec. 3. s. de benef. c. 19. fub fin. Sorites inexplicabilis, fubit, cui difficile eft modum imponere, quia paulatim furrepit, & non definit ferpere. Male primam corripere videtur Martian. Capell. in carm. fub fin. lib. 4. Fallax foritas cumque fenfim congeris. SORIX aut Saurix, icis m. avis tributa Saturno ab auguribus quia tarditati, & vetuftati, & fenectuti convenit. nam & in veteranis maxime verfatur locis, & noctium eft, & notis maxime primæ, & quia tempeftatis nuntius, atque index parvi laris. Hæc Mar. Victorin. 1. 1. de Grammat. in fin. cap. de Orthogr. pag. 2470. Putfch: quem penes fit fides. Nam quod fcribit Plin. l. 10. c. pemult. forices, & ardeolas diffidere inter fe, invicem fetibus infidiantes; non avem cum avi committit, fed cum avi terreftre animal. SOROR, oris, f. forella, firocchia, fuora, adenon, patris mei filia. mefcunt, ut fraterculare puerorum. Plaut. in Frivolaria: Tum papilla primulum fororiabant: illud volui dicere, fraterculabant. Plin. l. 31. c. 6. a med. Mammas fororiantes, præcordia, maciemque corporis pifcinæ magis corrigunt. b. e. nimis pariter turgentes vel noxia lactis copia, vel alio quopiam vitio. SORORIUS, a, um, di forella, da forella, doenpixos, ad fororem pertinens. Cic. pro Sext. c. 7. a med. Homo fraternis flagitiis, fororiis ftupris infamis. Ovid. 3. Faft. v. 559. Pellitur Anna domo ? lacrymanfque fororia linquit Moenia. h. e. Didus. Plaut. Curc. 5. 2. 60. Tu ut hodie adveniens cœnam des fororiam hic nuptialem cras dabit. b. e. ob repertam fororem. Ovid. 4. Met. v. 334. & lib. 9. v. 538. Sororia ofcula. h. e. cafta, pudica, cujufmodi & dare & accipere fororem decet. T Sororium tigillum, locus Romæ Junoni facer, in quarta regione Urbis, in angiportu, ferens a Carinis deorfum ad Cyprium vicum. Feftus: Sororium tigillum appellatur hac de caufa. Ex conventione Tulli Hoftilii regis, & Metii Suffetii ducis Albanorum, trigemini Horatii & Curiatii cum dimicaffent, ut victores fequeretur imperium, & Horatius nofter exfuperaffet, victorque domum reverteretur, obvia foror cognita morte fponfi, fui fratris manu occifi, averfata eft ejus ofculum. quo nomine Horatius interfecit eam. ? Quamquam a parente abfolutus fceleris erat, accufatus tamen parricidii apud Duumviros damnatufque, provocavit ad populum: cujus judicio victor, duo tigilla tertio fuperjecto, quæ pater ejus conftituerat, velut fub jugum miffus, fubiit, confecratifque ibi aris Junoni Sororiæ, & Jano Curiatio, liberatus omni noxia fceleris eft auguriis approbantibus. Ex quo fororium id tigillum eft appellatum. Hæc Feftus. Adde Liv. 1. 1. c. 26. & Aurel. Victor. de vir. illuftr. cap. 4. Sequiori avo Latinitatis fororius dictus eft maritus fororis meæ, ficut cognatus uxoris meæ frater. Infcript. apud Gruter. inter Chriftianas, pag. 1052. n. 11. Cognatus dulciffimus Sororio amantiffimo. Adde aliam apud Reinef. class. 16. n. 6. illa fortaffe antiquiorem. SORS, fortis, f. forte ventura xλpos, fortuitus rei eventus id quod cuique accidit fortiendo. Cic. 2. de Divin. c. 41. Quid enim fors eft? idem propemodum, quod micare, quod talos jacere, quod tefferas: quibus in rebus temeritas & cafus, non ratio nec confilium valet. tota res eft inventa fallaciis aut ad quæftum, aut ad fuperftitionem, aut ad errorem. Id. 1. ad Q. Fr. ep. 1. c. 3. Q12ftorem habes non tuo judicio dele&tum, fed eum, quem fors dedit. Id. 4. Verr. c. 51. Cum fuffragiis tres creati funt, res revocatur ad fortem. Propert. l. 3. el. 8. v. 27. Sit fors & nobis talorum interprete jactu. Sortes funt fortis inftrumenta, ideft teffelle feu tabellæ infcripta. Cic. I. de Divin. c. 34. ad fin. Cum oraculum ab Jove Dodonæo petiviffent, legatique illud, in quo inerant fortes, collocaviffent, fimia & fortes ipfas, & cetera, quæ erant ad fortem parata, difturbavit, & aliud alio diffipavit. & lib. 2. c. 41. Perfracto faxo fortes erupiffe, in robore infculptas prifcarum litterarum notis, & ibid. Sortes, quæ Fortunæ monitu, pueri manu mifcentur atque ducuntur. Differit ibi plura Cic. de fortibus, & de origine Præneftinarum. Liv. 1. 22. c. 1. Faleriis fortes fua fponte attenuatas: unamque excidiffe ita fcriptam, Mavors telum fuum concutit. Cic. 4. Verr. c. 51. Conjicere fortes in hydriam. Plaut. Caf. 2. 5. 34. in fitellam. Cef. l. 1. B. Civ. c. 6. Dejicere fortes. fcil. Sortes convivales, ut appellat Lamprid. in Heliogab. Ovid. Heroid. ep. 11. v. 45. Jam novies erat orta foror pulcherrima Phoebi. Id. abfolute . 3. Faft. v. 109. Signaque, quæ longo Frater percenfeat anno, Ire per hæc uno menfe Sororis equos. ¶ Soror Jovis, Juno. Virg. 1. En. v. 51. Ovid. 6. Faft. v. 27. & Hevoid. ep. 16. v. 164. & Senec. in Herc. Fur. v. 1. De Parcis Horat. l. 2. od. 3. v. 15. Dum res, & ætas,, & fororum Fila trium patiuntur atra. Propert. 1. 2. eleg. 10. v. 44. Juffiffet quævis de tribus una foror. Adde Tibull. I. & el. 3. v. 35. Ovid. Heroid. ep. 12. v. 3. & Martial. I. 4. epigr. 54. ✪ 73. &c. T De Furiis ·Ovid. Met. 6. v. 662. Vipereafque ciet Stygia de valle forores. & lib. 10. v. 349. atro crinitas angue forores. T De Mufis. Tibull. l. 3. el. 4. v. 45. Sed proles Semela Bacchus, doctaque Sorores Dicere non norunt, quid ferat hora fequens. Adde Propert. l. 3. eleg. 1. v. 17. & eleg. 2. v. 37. Ovid. 5. Trist. eleg. 12. v. 45. & Martial. I. 1. epigr. 77. &c. De quinquaginta Danaidibus. Propert. 1. 4. eleg. 11. v. 27. fi fallo, pœna Sororum, Infelix humeros argeat urna meos. Adde eleg. 7. v. 67. & Ovid. Heroid. epift. 14. v. 15. TEft etiam ( ut frater) blanda appellatio amica honefta & familiaris: interdum & amafia. Virg. 11. En. verf. 823. Hactenus Acca foror, potui. & lib. 1. v. 325. monftrate, mearum Vidiftis fiquam hic errantem forte fororum. Adde Ovid. 1. Met. v. Martial. lib. 2. epigr. 4. & 1. 12. ep. 20. & Senec. in Hippol. 351. v. 611. T Translate dicitur de rebus fimillimis, & quafi gemellis. Plaut. Pan. 1. 3. 8. Obfecro te hanc per dexteram, perque hanc fororem lævam. Au&. Moreti, v. 28. Interdum feffæ fuccedit læva forori, Alternatque vices. Catull. carm. 65. de coma Berenn. v. 51. Abjun&tæ paulo ante come mea facta forores Lugebant. h.e. reliqui capilli pone verticem in capite Berenices relicti, & a cetera coma disjun&i, quam illa fibi in vertice de totonderat. Martial. 1. 14. epigr. 148. cujus lemma Lodices. Nudo ftragula ne toro paterent Juneta nos tibi venimus forores. Plin. l. 13. c. 4. a med. Minus fpeciofæ, fed fapore caryotarum forores, ob hoc adelphides diAæ, proximam fuavitatem habent. Traun eft illud Petron. in Satyr. c. 84. Nefcio quomodo bonæ mentis foror eft paupertas. SORORCULA læ, f. forellina, adenois, parva foror: & eft vox blandientis. Plaut. in fragm. apud Prifcian. 1. 3. pag. 612. Putfch. Germana mea fororcula. . SORORICIDA, ≈, m. & f. fororem occidens. Cic. pro Dom. c. 10. a med. De me quod tuliffe te dicis patricida, fratricida, fororicida, nonne extra ordinem tulifti? SORORIGULATUS a, um, adject. Plin. l. 8. c. 48. a med. Undulata veftis prima e laudatiffimis fuit: inde fororiculata defluxit Ita Harduin. ex omnib. fuis MSS. nam editi habent foriculata. Addit autem, utriufque vocis incertam effe originationem, & inexploratam adhuc fignificationem ac vim: In Notis Tiron. & Senec. apud Gruter. pag. 159. ( nunc 17. col. 5.) fororeclatum inter pannorum genera cenferi. Quidam putant dici foriculatam a foricibus, quod in ca lineæ intextæ foricum figuram quodammodo referrent: alii a owpis, vel oupaxos, acervus, copia alicujus rei, a copia colorum & plicarum. Alii fororeclatam a furus, h. e. fuftis feu virga, quod latioribus regulis virgata effet, quafi furo regulata. Alii denique a fero deducunt, quafi fericulata. SORORIO, as, n. 1. pariter crefco, duarum fororum geminarum inftar. Feft. Sororiare, mammæ dicuntur puellarum, cum primum tu in urnam. c. 22. erant tabellæ inæqualiffimarum rerum obfignatæ & claufa , ut non SORTIO, is, a. 4. idem ac fortior. Varr. apud Non. c. 7. n. 22. proficifci. Ovid. l. 1. de ar. am. v. 581. Huic, fi forte bibes, for-, SORSUM. V. Seorfum. SORTICULA, æ, f. λnpidion, diminut. a fors. Sueton. in Ner. c. 21. SORTIGER, fortes gerens, oracula fundens. Lucan. I. 9. v. 512. ftat ا من aut frui, aut pati. Horat. l. 1. fat. 6. v. 52. felicem dicere non hoc Me poffunt, cafu quod te fortitus amicum. Ovid. 1. Trift. el. 6. v. 21. Tu fi Mæonium vatem fortita fuiffes, Penelopes effet fama fecunda tuæ. fe ti foffe toccato, &c. Sueton. in Aug. c. 99. Sortitus exitum facilem & qualem femper optaverat. Juvenal.' fat, 14. v. 96. Quidam fortiti metuentem fabbata patrem, Nil præter nubes, & cæli numen adorant. & far. 15. v. 143. homines venerabile foli Sortiti ingenium. Senec. in Phoeniff. v. 244. fata quis tam triftia Sortitus unquam? Plin. 1. 1. ep. 3. Reliqua rerum tuarum poft te alium dominum fortientur: hoc nunquam tuum definet effe. Ul pian. Dig. lib. 37. tit. 4. leg. 3. ante med. Si emancipatus, uxore ducta, filium fuerit fortitus. ¶ Locum etiam habet, cum quippiam aliquo delectu adhibito, facimus. Juftin. in fin. 1. 26. In matrimonio fortiendo judicium patris fecuta. Virg. Georg. 3. v. 70. & Nemefian. in Cineg. v. 2o5. ac ne poft amiffa requiras, Anteveni, & fubolem armentis fortire quotannis. h. e. fübftitue. Virg. 12. Æn. v. 919. Cunctanti telum Eneas fatale corufcat Sorticus fortunam oculis. Ubi Servius: Hunc locum ad feriendum oculis elegit Æneas, fortuna deftinaverat vulneri SORTIS V. Sors in fine. SORTITIO, onis, f. il cavir o mettere, o elegger a forte, napos Ads, actus fortiendi, diftributio, aut electio quæ ductis fortibus fit. Cic. pro Planc. c. 22. Neque enim majores noftri fortitionem conftituiffent ædilitiam, nifi viderent accidere poffe, ut competitores pares fuffragiis effent. Id. 1. 2. ad Q. Fr. ep. 1. a med. Ut ju-. dicum fortitione facta, comitia haberentur. Id. pro Cluent. c. 46. Sortitione in aliquos animadvertere. Plaut. Caf. 2. 6. 38. Deos quæfo, mihi ut fortitio eveniat. SORTITO, cavando a forte, mettendo a forte, per via di forti, uλrpari, fortiendo, ductis fortibus, fortitione. Cic. Verr. 4. c. 51. Lex, quæ in annos fingulos Jovis facerdotem fortito capi jubebat. In S. C. apud Col. ad Cicer. Fam. 8. ep. 8. a med. Eos, qui prætores fuerunt, fortito in provincias mitti placere. T Translate eft fato quodam, aut neceffitate naturæ, inevitabiliter. nam fors & fatum fignificat: & quæ forte obtingunt, certo noftra funt. Plaut. Merc. 1. 2. 24. Char. Quid eft negatii? Acanth. periimus. Char. Principium inimicis dato. Acanth. at tibi fortito id obtigit. Horat. epod. 4. v. 1. Lupis & agnis quanta fortito obtigit, Tecum mihi difcordia eft. SORTITOR, oris, m. chi cava a forte, uλnpuri's, qui fortitur. Senec. ra, |