pigr. 16. Quid torus a Nilo, quid findone tinctus olenti. Id. 1. 4. pigr. 19. Ridebis ventos hoc munere (endromide) tectus, & imbres. Non fic in Tyria findone tutus eris. h. e. linteo purpura tincto. Id. lib. 11. epigr. 1, Quo tų, quo, liber otiofe tendis Cultus indone non quotidiana? h. e. ornatu non vulgari. Aufon. in Ephemerid. in Parecbafs, v. z. Puer eja furge, & calceos, & linteam da indonem, Da, quidquid eft, amiétui Quod jam parati, ut prodeam. " CINE, Senza, veu, abfque, citra, extra: præpofitio ablativo ferviens. Videtur effe a fino, ut pone a pono. Cic. pro Cal. c. ult. Homo fine re, fine fide fine fpe, fine fede, fine fortunis. Terent. Heaut. 2. 3. 73. Non fit fine periculo facinus magnum & memorabile. Varr. 1. 7. de L. L. c. 6. Cafus fine controverfia funt quinque. Virg. 2. Æn. v. 777. O dulcis conjux non hæc fine numine divum Eveniunt. Cic. Attic. I. 8. ep. 3. a med. Infero mari nobis navigandum eft. age jam, cum fratre, an fine? T Metri caufa fuo cafui a Poetis poftponitur. Horat. 1. 1. fat. 3. v. 68. Nam vitiis nemo fine nafcitur. fub fin. fat. 5. Dum, flamma fine tura liquefcere limine facro, Perfuadere cupit. SINGILIO, onis, m. genus veftis brevioris & fimplicis, annos. Gallien. in epift. apud Trebell. Poll. in Claud. c. 17. Singiliones Dalmatenfes decem. Alii leg. cingiliones. h. e. parvos cinctus. Alii aliter. V. Salmaf. SINGILLARIUS, a, um, idem ac fingularius, ut Singillarius motus, apud Tertull. de anim. c. 6. Singillarius ductus, Id. adverf. Valen tinian. c. 18. Utrobique al. leg. figillarius. SINGILLATIM. V. Sigillatim. SINGLARITER, adverb. fyncope pro fingulariter. Lucret. lib. 6. v. 1065. Qua memorare queam inter fe finglariter apta. SINGULARIE, adverb. idem quod fingulariter. Ufus eft Cicero tefte Charif. Grammat. I. 2. pag. 195. Putsch. ? SINGULARIS, re, uno folo, unico, fingolare, &vxos, unus, folus, unicus. Cef. 1. 4. B. Gall. c. 26. Ubi ex litore aliquos fingulares egredientes confpexerant, impeditos adoriebantur. che uscivano uno alla volta. & lib. 7. c. 8. Ne fingulari quidem homini unquam eo tempore anni femite patuerant. Cic. Agrar. 2. c. 35. ad fin. Singularis homo privatus, nifi magna fapientia præditus vix facile fefe regionibus officii magnis in fortunis & copiis continet. Id. de Univerf. c. 4. a med. Singularem Deus hunc mundum, atque unigenam procreavit. Plin. l. 28. c. 1o. Democritus etiamnum effectus ejus auget, qui fingularis natus fit. b. e. folus in eo partu. Id. I. 27. c. 9. Herba fingularis, non fruticofa. Senec. in Troadib. v. 1027. fecans fluctus rate fingulari. Aufon. in periocha 1.7. Iliad. prælium fingulare conferere. duello. & Gell. l. 12. c. 23. Tres ifta voces intra, citra, ultra, fingularibus apud Veteres fyllabis appellabantur, in, cis, uls. T Singulus, peculiaris. Cic. 1. Acad. c. 7. circa med. Quintum genus, e quo effent aftra, mentefque fingulaFes. b. e. animæ fingulorum. Id. Fam. 1. epift. 9. post init. Quem antea tantummodo communi officio civium non aliquo erga me fingulari beneficio debitum præftitiffem. Id. pro Sull. cap. 1. Cum communi ambitionis invidia, tum fingulari Autronii odio. ¶ Singularis potentia, & fingulare imperium apud Nepot. in Dione, c. 9. & de Regib. c. 2. eft monarchia. T Singularis numerus apud Grammaticos eft, quo res una fignificatur: ita fingularis cafus, fingulare verbum. Quintil. I. 1. c. 5. ( al. 9.) a med. Numeri, in quibus nos fingularem ac pluralem habemus, Græci & duïnév. Verr. 1. 6. de L. L. c. 3. ante nied. Cujus verbi (trabes ) fingularis cafus recte correptus, ac facta trabs. Id. l. 9. c. 3. circa med. Duobus modis imponitur vocabulum, aut re fingulari, aut multitudipe: fingulari, ut cicer; multitudine, ut fcala. & lib. 7. cap. 37. Alii dicunt in fingulari, hac ovi & avi; alii, hac ove & ave Locus fingularis, in quo quis folus degit, folitarius. Sueton. in Aug. cap. 72. Si quando quid fecreto agere propofuiffet, erat illi locus in edito fingularis. folitarius & folivagus eft in illo Pfalmi 79. 14. Singularis ferus depaftus eft eam. Movios aypros μοντὸς ἄγριος, aper, vel lupus folivagus. T De his quæ in unum tantum cadunt, non etiam ad plures pertinent. Cic. 5. Verr. c. 88. a med. Sunt quædam omnino in te fingularia, quæ in nullum alium hominem dici, neque convenire poffunt. Id. 4. Catil. c. 3. Mihi gratias egiftis fingularibus verbis. Singularis, præftans, eximius, rarus, unicus in utramque partem ) qualia effe folent › quæ fola funt, eccellente, unico, fingolare. Cic. 4. Acad. c. 43. Ariftoteles, meo judicio in Philofophia prope fingularis. Id. 1. de Orat. 38. Antonii incredibilis quædam, & prope fingularis & divina vis ingenii. lib. 3. c. 4. Amor in rempublicam incredibilis & fingularis. Id. fub fin. ep. 15. l. 14. ad Attic. Singularis & incredibilis virtus. Id. in Bruto, c. 85. Cato fummus & fingularis vir, Id. I. 11. Attic. ep. 17. Ex ipfius ( Tullie) virtute, humanitate, pietate non modo eam voluptatem non cepi, quam capere ex fingulari filia debui, fed, &c. Petron. in Satyr. cap. 111. Singularis exempli femina. Cic. poft redit. in Sen. c. 3. Singularis & præftantiffima virtus. Id. pro leg. Manil. cap. 1. in fin. Pompeji fingularis eximiaque virtus. Id. poft init. ep.9. l. 1. Fam. Omnia in te ipfum fumma & fingularia ftudia deberem. Nep. in Attic. cap. 4. a med. Ciceroni in omnibus ejus periculis fingularem fidem præbuit. Cef. 1. 2. B. Gall. c. 24. Treviri, quorum inter Gallos virtutis opinio eft fingularis. Id. I. 7. c. 77. Singularis & nefaria crudelitas. Cic. Verr. 5. c. 44. a med. Singularis nequitia & turpitudo. Id. 4. Verr. c. 7. impudentia. Id. 1. 2. de Divin. c. 47. Homines ingenio atque animo fingulares. Id. 13. Fam. ep. 41. Pompejus gratias tibi agit fingulares. Plin. 1. 22. c. 17. Herba urceolaris contra ulcera, rupta, lapfufque fingularis. unica. & lib. 8. c. 32. ad fin. Singulare ab igendis ferpentibus, odor adufto cervino cornu. Id. l. 11. cap. 37. Ject. 79. extr. Singulare remedium ægre parientibus. Id. I. 36. cap. 22. In Siphnio lapide fingulare, quod excalfactus oleo nigrefcit. c'è questo di proprio. ¶ Singulares, ium, vel Singularii, orum, in Cod. Juftin. lib. 1. tit. 27. qui eft de offic. Præfat. Pret. fuerunt, qui notis feu fingulariis litteris excipiebant, notarii etiam dicti. Singulares equites, V. Singularius . cum de SINGULARITAS, atis, f. l'effer uno, o folo, uopes, unum aut folum effe. Tertull. adverf. Valentinian. c. 37. Solitas, fingularitas, unitas. Id. de anim. c. 13. Singularitas tuta eft & indifcreta fubftantia. Id. de exhortat. ad Caftit. c. 1. De exitu fingularitatis cogitare. b. e. vitæ fine uxore actæ. T Singularis numerus. Cherif. 1. 1. pag. 72. Putfch. Alia fingularitate carent " ut arma, caftra, fcala alia pluralitate, ut garum, : oleum. SINGULARITER, in fingolare, vers, in fingulari numero, uno tantum loquimur. Quintil. l. 1. cap. 5. ( al. 9. ) ante med. Scala & fcopa, contraque bordea & mulfa non alio vitiofa funt quam quod pluralia fingulariter, & fingularia pluraliter efferuntur. (Adde Feft. in Penatis.) Id. l. 9. c. 3. ante med. De pluribus fingulariter (dicere): (Virg. 3. Georg. verf. 346.) Haud fecus a patriis acer Romanus in armis. Ulpian. Dig. lib. 27. tit. 6. leg. 1. Hoc edictum, licet fingulariter fcriptum fit, fi tamen plures intervenerint, qui tutores non erant, locum habere debet. ¶ da solo a folo. Et Paulini Nolan, carm. 21. ( al. 13.) v. 727. Ut a juventa fingulariter fedens, Tacitaque feclufus domo, Amet quiete tecta folitudinis. Eximie, magnopere, unice, fingolarmente, diftintamente. Cic. 4. Verr. c. 47. Quem in quæftura mea fingularie ter dilexiffem. Plin. l. 1. ep. 22. Quem fingulariter & miror, & diligo. SINGULARIUS, a, um, folo, uno, unico, fingolare, innòs, idem quod fingularis, unus, fimplex, peculiaris. Turpil, apud Non. c. 8. n. 60. Homo unica eft natura, & fingularia. Gell. I. 17. c. 9. In his epiftolis inveniuntur litteræ fingularia fine coagmentis fyllabarum Plaut. Capt. 1. 2. 3. His indito catenas fingularias. iftas majores, quibus funt vinti, demito. b. e. fimplices, & leviores, non duplices graviorefque. T Eximius, excellens, rarus. Gell. 1. 9. c. 4. ante med. Effe homines apud eandem cæli plagam fingulariæ velocitatis. Singularii, & fingulares equites fuiffe creduntur, quos Auguftus inftituit ad cuftodiam fui corporis, fimiles illis, quos initio Romulus ad idem munus elegerat, apud Liv. c. 13. 1. 1. Dicti funt fingulares, quod extra ordinem reliquæ militiæ ef fent, aut quod fingulari cura ex robore corporis, & virtute animi legerentur. Tacit. 4. Hiftor. c. 70. Acceffit ala fingularium, excita olim a Vitellio, deinde in partes Vefpafiani tranfgreffa. Lapis apud Gruter. pag. 1028. num. 2. L. Petronio L. F. Sab. Tauro Volusiano V. Cof. ordinario, &c. præpofito equitum fingulariorum Augg. NN. &c. & pag. 367. num. 2. M. Atilio M. F. Fab. Peto VI. Viro ex Singularibus Imp. &c. Adde aliam apud Donium class. 6. num. 18. SINGULATIM, idem quod figillatim, & fingillatim: a finguli, Cic. Divin. Verr. c. 15. extr. Ut ad ea, quæ dixerint, certo loco, aut fingulatim refpondeam. ad uno per uno, ad ognuno in particolare & cap. ult. ad fin. Ut ea, quæ fingulatim ac diu collecta funt uno tempore univerfa perdamus. Plin. l. 18. c. 30. Panicum & miliam fingulatim pectine manuali legunt Galliæ. a Spiga per fpiga. Adde Terent. Phorm. 5. 8. 43. Quib. loc. al. leg. fingillatim, aut figillatim. idem enim valent. Singulatim legit etiam Non. in duobus fragment. Cæcilii, & Cœlii, quæ affert cap. 2. n. 820.. SINGULI. V. Singulus. SINGULTANS. V. Singulto. SINGULTĀTUS, a, um, nom. particip. cum fingultu emiffus. Ovid. 1.3. Trift. el. 5. v. 16. Et fingultatis ofcula mifta fonis. SINGULTIM, adverb. finghiozzando, menú zvyμs, cum fingultu. Apul. lib. 2. Meram, Lamentabiles queftus fingultim inftrepebat Singultim loqui eft loqui fermone interrupto, & veluti voce identidem compreffa, quod ufuvenire folet verecundis, & timidis natura. Talem locutionem rxopi vocant Græci. Horat. lib. 1. fat. 6. v. 56. Ut veni caram, fingultim pauca locutus. Infans nam que pudor prohibebat plura profari. SINGULTIO, tis, n. 4. finghiozzare, fingozzare, fingbiozzire, küla, fingultum edo, fingulto. Plin. 1. 23. c. I. poft med. Vinum nou dandum fingultientibus, nec fi cum febri dyfpncea fit. Celf. 1. 5. c. 26. sect. 19. Vefica vulnerata, ftomachus afficitur. itaque aut bilem vomunt, aut finguitiunt. Apul. I. 3. Metam. Lacrymis promicantibus crebro fingultiens. T Translate, de gallina glociente, Colum. 1. 8. c. 11. fub fin. Sequiturque grex, velut matrem gallinam fingultientem. V. Singultus. Perfius in re obfcena adhibuit fat. 6. SINGULTO, as, n. 1. finghiozzare, fingozzare, Alw, fingultum edo, fingultiens fum: frequentativum a fingultio. Virg. Æn. 9. v. 332. Tum caput ipfi aufert domino truncumque reliquit Sanguine fingultantem. Sil. I. 2. v. 361. Parietibufque domus imbellis femina, fervet Singultantem animam. Id. l. 1. v. 388. & Val. Flacc. I. 2. v. 211. ora fingultantia. feil. recifi capitis. Stat. I. & filv. 5. v. 26. Difcordefque modos, & fingultantia verba Molior. h. e. fingultu interrupta, & impedita. Sic Calpurn. ecl. 6. v. 22. vel te certamine quifquam Dignetur, qui vix ftillantes, aride, voces Rumpis & expellis male fingultantia verba? Active, cum fingul v. 72. tu emitto. Ovid. 5. Met. v. 133. quem poftquam vulneris auctor Singultantem animam, & verfantem lumina vidit, &c. Stat. 5. Theb. v. 260. Semineces pueri trepidas in limine vitæ Singultant animas. SINGULTUS, us, m. fingbiozzo, fingozzo, Auyuis, duy, motus citus intermiffus & creber ftomachi, & fepti tranfverfi, ex copia cibi, ex acri humore, in fletu, in morte. Volunt quidam effe a gala, quafi fonum gule: alii a fingulus, quia fingulatim, & per intervalla venit. Cic. pro Planc. c. 31. Non modo lacrymulam, fed multas lacrymas, & fletum cum fingultu videre potuifti. Horat. in fon. od. 27. l. 3. Mitte fingultus: bene ferre magnam Difce fortunam. Catull. carm. 63. de nupt. Pel. v. 130. hæc extremis mæstam dixiffe querelis, Frigidulos udo fingultus ore cientem. Ovid. 3. Amor. el. 9. v. 11. Excipiunt fparfi lacrymas per colla capilli: Oraque fingultu concutiente fonant. Tacit. 3. Hift. c. 10. Pectus atque ora fingultu quatiens. Virg. 9. En. v. 414. Volvitur ille vomens calidum de pectore flumen Frigidus, & longis fingultibus ilia pulfat. Stat. 3. Theb. v. 90. Corruit, extremifque animæ fingultibus errans Alternus nunc ore venit nunc vulnere fanguis. Virg. 3. Georg. v. 506. de equis ægrotantib. imaque longo Ilia fingultu tendunt. Ovid. 1. Trift. el. 3. v. 41. Hac prece adoravi fuperos ego : pluribus uxor, Singultu medios impediente fonos. Id. Metam. 11. v. 420. Singultuque pias interrumpente querelas. Lacan. l. 4. v. 180. Arma rigant lacrymis, fingultibus ofcula rumpunt Plin. l. 23. c. 3. ad fin. Acetum fingultus cohibet. Id. I. 20. c. 17. a med. Anifum fingultus olfactum inhibet. & lib. 21. c. 18. fub fin. Sedare fingultus. & lib. 28. c. 6. emendare. & lib. 20. c. 14. fiftere. ¶ Tranf late Plin. fub fin. I. 18., Corvi fingultu quodam latrantes. Colum. 1. 8. c. 5. Cuftos debet fpeculari parientes: quod fe facere galline teftantur crebris fingultibus interjecta voce acuta. & cap. 11. ad fin. Pulli reducuntur ad villam perfequentes nutricis fingultus, il chioc ciare. SINGULUS, a, um, ciafcuno da per se, ingotos, as, unufquifque In SINIS, is, m. Eve, crudeliffimus latro Corinthi, qui Ifthmum obfidebat & captos homines inflexis vi arboribus alligabat remiffifque difcerpebat: unde TTUоnduTns di&tus eft. Nomen habet a riv, noceo : unde male a quibufdam Scinis, aut Sinnis fcribitur. quod & Broukuf. admonuit ad illud Propert. l. 3. el. 21. v. 37. Arboreafque cruces Sinis, & non hofpita Grajis Saxa, & curvatas in fua & Heroid. ep. 2. v. 70. fata trabes. Adde Ovid. Metam. 7. v. 440. & Senec. in Herc. Ost. v. 1393. & in Hippol. v. 1169. & Senec, al ter. de Clement. I. 2. c. 4. T Occifus eft a Thefeo. Stat. Theb. 12. v. 576. Non trucibus monftris Sinin, infandumque dedifti Cercyona? SINISTER, fira, ftrum, mancino, manco, finiftro, onco's, TEPOS qui eft a parte lævæ manus, lavus: cui opponitur dexter: ab epos, ut primo fuerit finifterus: unde finifterior comparativum ; & finifteritas Tibull. I. 4. carm. 1. v. 103. Seu libeat duplici fejun&tum cernere Marte, Dexter uri lævum teneat, dextrumque finifter Miles. Cef. 1. 2. B. Civ. c. 23. A finiftra parte nudata caftra . Sueton. in Aug. c. 92. Si calceus finifter pro dextero induceretur Phædr. 1. 5. fab. 7. v. 7. concidit cafu gravi & finiftram fregit tibiam. Terent. Eun. 4. 7. 5. Tu, Simalio, in finiftrum cornu, tu, Syrifce, in dexterum. Horat. l. 1. od. 2. v. 18. Amnis vagus finiftra labitur ripa. Nep. in Datam. c. 3. Gerens dextra manu clavam finiftra copulam. Caf. 1. 1. B. Civ. c. 75. Siniftras fagis involvunt, gladiofque diftringunt. Cic. 1. de Divin. c. 39. Cur à dextra corvus a finiftra cornix faciat ratum. Id. Phil. 12. c. 5. Afpicite a finiftra illam equeftrem ftatuam Plaut. Merc. 5. 2. 38. Afpice nunc ad finiftram. Cic. 4. Acad. c. 40. Supra infra, dextra finiftra, ante poft. T Siniftrum alicui effe. Colum. l. 1. c. 5. a med. Fere peftilens eft folum, quod eft remotum ac finiftrum Soli & apricis Ratibus. h. e. feptentrionali plaga obverfus . ¶ Siniftræ manus multus fuit ufus in ludo pila trigonalis. Martial. l. 14. epigr. 46. Si me mobilibus fcis expulfare finiftris, &c. Adde lib. 7. epigr. 71. T Plurimus item in furtis, quia ejus motus facilius, quam dexteræ occultantur. Ovid. Met. 13. v. 110. Nec clypeus vafti cælatus imagine mundi, Conveniet timida, natæque ad furta finiftræ. Catull. carm. 47. Porci, & Socration, duæ finiftræ Pifonis. b. e. quorum opera in furtis fuis Pifo utitur. V. Afpendius . ¶ Comparativum finifterior eandem cum pofitivo fignificationem habet. Galba ad Cicer. Fam. 10. ep. 30. a med. Cornu finifterius quod erat infirmius, pedem referre cœpit. Ovid. Metam. 2. v. 138. Neve finifterior preffam rota ducat ad Aram. b. e. currus ad finiftram deAlexus. Celf. l. 4. c. 1. ante med. Cor in pectore fub finifteriore mamma fitum. Sueton. in Tiber. c. 6. fub fin. Sinifteriore funali equo. Id. in Domit. c. 17. Sinifteriore brachio fafciis obvoluto Translate eft adverfus, inimicus, noxius, infelix, finiftro, contrario, nocivo, trifto. quia quæ finiftra manu fiunt, minus apte & prave fiunt. Ovid. 5. Trift. el. 7. v. 63. Ipfe loquor mecum, defuetaque verba retracto: Et ftudii repeto figna finiftra mei. Senec. in Troadib. v. 983. Quis tam finifter dividit captas deus? Propert. I. 3. el. 2. v. 9. pugnamque finiftram Cannenfem. & eleg. 23. v. 32. Et veniat formæ ruga finiftra tuæ. Val. Flacc. I. 3. v. 303. heu divis vifa finiftris Regna mihi! Virg. 1. Georg. v. 444. Arboribufque, fatifque Notus, pecorique finifter. Id. Æn. 10. v. 110. errore malo Troja, monitifque finiftris. Tacit. 6. Ann. c. 32. a med. Siniftra fama. lib. 2. Hift. c. 93. ad fin. Siniftrum lenti itineris rumorem profpero prælio verterat. Id. 1. Ann. c. 74. Siniftros de aliquo fermones habere. fparlare. ¶ Item pravus, perverfus, cattiบด difettofo. Phædr. fub fin. 1. 2. Siniftra quos in lucem natura extulit, Nec quicquam poffunt, nifi meliores carpere. Curt. . 7: c. 4. Natura mortalium hoc quoque nomine prava & finiftra dici poteft, quod in fuo quifque negotio hebetior eft, quam in alieno. Ovid. 2. Trift. v. 257. Quodcumque attigerit, fiqua ( matrona ) eft ftudiofa finiftri Ad vitium mores inftruet inde fuos. Tacit. in Agric. cap. 5. ad fin. Siniftra erga eminentes interpretatio. ftorta e maliziofa. & Plin. l. 7. ep. 28. Igitur ad alios hanc finiftram diligentiam conferant. Tacit. 5. Hift. c. 5. de Judais. Cetera inftituta finiftra foeda pravitate valuere. T Cum genitivo Sil. l. 1. v. 56. de Annib. Ingenio motus avidus fideique finifter Is erat Id. 1. 3. v. 253. pravus fidei, dixit. Al. tamen leg. finiftre. ¶ In aufpiciis finifter apud Romanos fauftum, profperum, felix, lætum fignificat: apud alias gentes adverfum, infelix, trifte. Caufam habes in voce Lavus, ubi multa hac de re. Quare non audiendus Feftus, & Servius ad Æn. 2. v. 693. qui finiftras aves, finiftrumque, & finiftimum aufpicium dici ajunt, quod finat fieri, h. e. addicat, admittat. Cic. 2. de Divin. c. 39. Ita nobis finiftra videntur, Grajis & barbaris dextra, meliora. & cap. 35. Fulmen finiftrum, aufpicium optimum habemus ad omnes res, præterquam ad comitia Plaut. Epid. 2. 2. 1. & Pfeud. 2. 4. 72. Habete animum bonum liquido exeo foras aufpicio avi finiftra. Catull. carm. 45. v. 8. Hoc ut dixit Amor, finiftra, ut ante, Dextram fternuit approbationem. Adde Virg. Ecl. 9. v. 15. & Ovid. 1. 1. Trift. el. 9. v. 49. Ex inftituto Græcorum Laodamia apud Ovid. Heroid. ep. 13. v. 49. Dii, precor, a nobis omen removete finiftrum. T Reperitur tamen, etiam in confuetudine Romana finiftrum aufpicium pro adverfo. Val. Max. l. 4. c. 7. n. 2. in fin. Siniftris quidem aufpiciis amicitiæ conditionem fecuti, fed quo miferiora, hoc certiora fideliter cultæ nobilitatis exempla. T Apud Prifcian. 1. 3. pag. 600. Putfch. habes finiftrior pro finifterior, fed fine ullo Scriptoris exemplo. ¶ Superlat. finiftimus (ut deximus, extimus) pro fsnifterrimus, agnofcitur (præter Feftum fupra allatum) ab eodem ibid. pag. 605.& 607. 2 SINISTERITAS, atis, f. inciviltà, salvatichezza, increanza, onoućτης, σκαιοσύνη, imperitia rufticitas cui opponitur dexteritas Plin. l. 9. ep. 5. Plerique dum verentur, ne gratiæ potentium nimium impertiri videantur, finifteritatis, atque etiam malignitatis famam confequuntur Id. l. 6. ep. 17. Quæ tanta gravitas ? quæ tanta fapientia quæ immo pigritia, arrogantia, finifteritas, ac potius amentia ? in hoc totum diem impendere, ut of fen 1 fendas ut inimicum relinquas, ad quem tanquam amiciffimum veneris? SINISTIMUS. SINISTRA. V. in Sinifter. SINISTRE, in cattiva parte, maliziosamente, finiftramente, exons, prave, perverse in malam partem. Horat. de ar. Poet. v. 451. hæ nuga in feria ducent In mala derifum femel, exceptumque finiftre. Tacit. 1. Hiftor. c. 7. Utraque cades finiftre accepta: & invifo femel Principe, feu bene feu male facta premunt. lib. 3. c. 52. in fin. Siniftre de aliqua re refcribere. Plin. in Paneg. c. \45. a med. Porro non tam finiftre conftitutum eft ut qui malum Prin cipem poffumus, bonum non poffimus imitari. b. e. non tam prava natura comparati funt homines. SINISTRORSUM, Siniftrorfus, verfo mano manca, a finiftra, 875" ep, finiftram verfus. Sueton. in Galba, c. 4. Villa colli fuppofita, prope Terracinam, finiftrorfum Fundos petentibus. Frontin. de aqueduct. art. 5. Concipitur Appia in agro Lucullano, via Præneftina, inter milliarium feptimum & octavum, diverticulo finiftrorfus paffuum DCCLXXX. Cef. 1. 6. B. Gall. c. 24. Silva Hercynia recta fluminis Danubii regione, pertinet ad fines Dacorum: hinc fe flectit finiftrorfus diverfis a flumine regionibus. Horat. 1. 2. fat. 3. v. 50. Ille finiftrorfum, hic dextrorfum abit. unus utrique error. Id. Epod. 9. v. 20. Puppes finiftrorfum citæ. V. Intrepret. & præcipue Bentlej. ¶ Siniftroverfus integrum eft. LaEtant. 1. 3. c. 6. Qui fe in alteram partem inclinaverunt, aut dextro, aut finiftroverfus ceciderunt. SINISTROVERSUS, V. in fi. vocis præced. SINNIĀNUS, a um, ad Sinnium Capitonem pertinens, ut Sinniana opinio, Gell. . 5. c. 21. ad fin. Sinnii Capitonis, cum laude doai Grammatici meminit Id. ibid. & cap. 20. & Feft. in Sexagenarios, in Siniftræ, in Salva, & alibi fæpe. SINO, is, ivi, fitum, a. 3. permettere, lafciare, comportare, &'dw patior, permitto, fero. Cic. Catil. 1. c. 5. Non feram, non patiar, non finam. Plaut. Pom. 1. 1. 18. Sufpende, vinci, verbera auctor fum, fino. Terent. Heaut. 2. 3. 76. S. Si finas, dicam. Clin. fine. Clit. fino. 4. 1. 53. Non licet hominem ita effe fæpe, ut vult, fi res non finit. Id. Eun. 1. 1. 20. Egone illam quæ illum? quæ me? quæ non? fine modo. mori me malim. fentiet, qui vir fiem. ees. Plaut. Moftell. 1. 4. 15. Sine, fine cadere me. Id. ibid. 5. 2. 22. Sine me dum iftuc judicare. Pfeud. 3. 2. 50. Sine fis loqui me. Cic. 1. de Fin. c. 16. ad fin. Improbitas nunquam finit eum refpirare. Caf. . 4. B. Gall. c. 2. fub fin. Vinum ad fe omnino importari non finunt. Phedr. 1. 3. fab. 16 v. 11. Dormire me non finunt cantus tui. Cic. Phil. 11. c. 13. Qui latrocinium in Syriam penetrare non fiviffet. Liv. l. 35. c. 5. a med. Si reftitui ordines fiffent, integro rurfus prælio dimicaturos. Sallaft. in orat. 1. ad Cef. Ut quæ tibi placuerint, ea dii immortales approbent, beneque evenire finant. Terent. Adelph. 1. 2. 23. Hæc fi neque ego, neque tu fecimus, non fivit egeftas facere nos. Id. Andr. 1. 2. 17. Dum tempus ad eam rem tulit fivi, animum ut expleret fuum. Id. Hecyr. prol. v. 2. Sinite, exorator ut fim. & 4. 2. 14. Neque finam ut mea pertinacia effe dicat fa&tum. Id. Andr. 5. 3. 24. Dicat, fine. Si. age, dicat. fino. & verf. 29. Sine, me expurgem. verf. 30. Sine, te hoc exorem. Virg. Ecl. 9. v. 43. Huc ades. infani feriant, fine, litora fluctus. Cic. Q. Fr. 1. 2. ep.. 6. fub fin. Cato concionatus eft, comitia haberi non fiturum. Plaut. Pan. 3. 3. 10. Quod certe fcio nec fore, nec Fortunam id fituram fieri. Plin. in fin. ep. 10. l. 4. Moretur ergo in libertate, finentibus nobis, fruatur legato, &c. Liv. l. 30 c. 15. Cum oraffet eum, ut quantum res fineret fidei fuæ temere obftri&tæ confuleret. per quanto lo permetteffe. T Paffive Colum. l. 12. c. 17. Vinum in dolium conditur, & ibi finitur fermentari. & lib. 11. c. 2. Vites regelare finuntur. Cic. pro Sext. c. 44. Accufare eum moderate per Senatus auctoritatem non eft fitus. non gli è stato permesso. & Plin. 1. 14. c. 1. Vitis fucci gratia exire finitur pluribus modis. Cato R. R. c. 89. Nec plus aqua fita fiet horam unam. T-Cum accufativo rarum eft. Virg. Æn. 9. v. 619. Tympana vos, buxufque vocant Berecyntia matris Idææ. finite arma viris, & cedite ferro. Id. 4. Georg. v. 47. Neu propius tectis taxum fine. Plin. l. 6. c. 14. Serpentium multitudo tranfitum non finit. Satius tamen ellipfin agnofcere, ut infinitivum aliquod fubintelligatur: ut in his, quæ fubiicio. Plaut. Pfeud. 4. 7. 14. Nam me in taberna ufque adhuc fineret Syrus. Virg. 10. En. v. 426 At non cæde viri tanta perterrita Laufus, Pars ingens belli, finit agmina. Effe in his commode fubauditur. Terent. Heaut. 1. 1. .38. Sine me, vacuum tempus ne quod dem mihi laboris. fupple hos raftros humeris geftare. Id. Adelph. 3. 2. 23. Hem quifquis es, fine me. fupple ire. Virg. 10. En. v. 598. Vir Trojane, fine hanc animam, & miferere precantis. b. e. fine me habere, aut fervare. Id. 4. Georg. v. 6. In tenui labor, at tenuis non gloria, fiquem Numina læva finunt, auditque vocatus Apollo. b. e. finunt hæc dicere. T Cum dativo Juvene. Prefb. 1. 2. v. 24. Et fine defunctis defunctos condere terræ. Ne dii finant, fiverint, formula abominantis, ut dii prohibeant &c. μn YÉVOLTO. Plin. l. 2. ep. 2. Illud nec dii finant, ut infirmior. Plaut. Merc. 2. 2. 50. At ne deteriorem tamen hoc facto ducas. Lyf. Egone te? ne di fiverint. Liv. I. 28. c. 28. circa med. & lib. 34. c. 24. Ne iftud Jupiter Opt. max. fiverit. Al. leg. ficrit, al. firit. quod eft fyncope a fiverit. Plaut. Bacch. 3. 3. 64. Periit tibi fodalis. Mne. ne dii firint. Id. Poen. 5. 1. 20. Meas hic ut gnatas reperire me firitis. Id. Trin. 2. 4. 119. Ne tu illum agrum tuum firis unquam fieri. finat, apxaïnas, ut edit pro edat. Plaut, Curcul. 1. 1. 25, Num tul cft T Sinit pro rentem. pudica cuipiam infidias locas? Phe. nemini. nec me ille Guit Jupiter Al. leg. firit. & Virg. in Ciri, v. 239. Ut fcelere infando (quod nec finit Adraftia) Lædere utrumque uno ftudeas errore paSiftis pro fiviftis, quidam leg. in illo Accii apud Cicer. pro Sext. c. 57. fub fin. Exfulare finitis fiftis pelli, pulfum patimini. Al. fiviftis. Siffem pro fivissem eft Livii l. 3. c. 18. & lib. 35. c. 5. TPro fivi in præterito fini olim dixere. P. Rutil. apud Diomed. l. 1. pag. 371. Putsch. Quod fi me invitum abire finiffet. Scaurus ibid. Proelium non fini fieri. Adde Plaut. Moftell. 2. 1. 54. & Caf. 4. 2. 13. & Terent. Andr. 1. 2. 17. sed dubia lectione. Et fii, quod in fecundis & tertiis perfonis hodieque ufurpatur. Varr. ibid. Ad mortem perducere non fii. Terent. in Adelph. ( 1. 2. 23. ) Quia non fiit egeftas. Ita Diomed. ibid. alii fivit'. Tros. SINOPENSIS, fe, ad Sinopen pertinens (ET) quæ eft urbs Afix minoris in Paphlagonia, in ora Ponti Euxini, regia Mithridatis patria Diogenis Cynici. Plin. 1.6. c. 2. & Vah. Flacc. I. s. v. 109. Hinc Sinopenfes, ejus incolæ, Tacit. 4. Hiftor. c. 83. ad fin. & Sinopenfis colonia, Ulpian. Dig. lib. 50. tit. 15. leg. 1. in fin. SINOPEUS, ei, Eds, difyllab. Sinopenfis. Ovid. 1. ex Pont. ep. 3. v. 67. Non doluit patria. Cynicus procul effe Sinopeus. Plant. Curcul. a. 3. v. 72. Perfas, Paphlagonas, Sinopeas, Arabas, SySunt qui fcribunt Synopeus. SINOPICUS, a, um, Eventos, Sinopenfis, ut Sinopicum minium Celf. 1. 5. c. 6. & lib. 6. c. 6. n. 19. h. e. rubrica, quæ optima apud Sinopen eximitur, ut Vitruv. docet l. 7. c. 7. SINOPIS, idis, f. finopia, motis, onútra, rubricæ genus præftantif fimum a Sinope urbe Ponti, unde & yn Ioan, terra Pontica item rubrica l'ontica dicebatur. Sed generatim pro rubrica fumebatur, ut magnes proprie, qui ex Magnefia, fed generatim fic vocatus lapis, qui ferrum trahit. Plin. l. 35. c. 6. Sinopis inventa eft primum in Ponto, inde nomen, a Sinope urbe. Nafcitur & in Egypto, Balearibus, Africa, fed optima in Lemno, & in Cappadocia, effoffa e fpeluncis, &c. Adde Vitruv. 1. 7. c. 7.6 SINUAMEN, inis, n. curvamen inflexio in modum finus. Prudent. in Pfychom. v. 870. quarum (columnarum ) tegit edita calculus albens In conum cafus capita, & finuamine fubter Ductus concharum in fpeciem. Juventus Presb. 1. 1. v. 87. Felicem geftans uteri finuamine fetum. Adde Sidon. carm. 22. v. 151. SINUATIO, onis, f. xix, curvatio inftar finus. Fulgent. l. 1. Mythol. p. m. 26. Corniculata Lunæ finuatio. SINUATUS, a, um, piegato, curvato, noλTWTOs, curvatus inftar fiinflexus, arcuatus Tacit. 5. Hift. c. 11. Colles claudebant muri per artem obliqui, aut introrfus finuati, ut latera oppugnantium ad ictus patefcerent. Senec. de vita beata, c. 4. Exercitus in cornua, finuata media parte, curvatur. Celf. l. 4. c. 1. a med. Inteftinum late fufum finuatum atque & lib. 8. c. 1. ante med. Vertebrarum proceffus paululum finuati Ovid. Met. 8. v. 38c. celerem Tegeæa fagittam Impofuit nervo finuatoque expulit arcu. & lib. 14. v. 51. Parvus erat gurges curvos finuatus in arcus. Id. 2. Amor. el. ult. v. 29. Dum fervat Juno finuatam cornibus Io. Plin. 1. 2. c. 9. Luna finuata in orbem. Claudian. 1. 2. in Eutrop. v. 312. Inque modum veli finuatis flamine pennis Pulverulenta volat. b. e. inflatis. nam inflata vela finum faciunt. Id. de VI, conful. Honor. v. 175. finuati flexus. Sil. 1.6. v. 225. de angue. tergoque refidens Cetera finuatis glomerat fub pectore gyris. fynærefis. & lib. 15. v. 173. Hinc legit Aufonius finuatos gurgite ductor Anfra&tus pelagi. . e. finuofa litora. SINUESSANUS a um, ad Sinueffam pertinens, vetus oppidum Campaniæ in ora, in Latio adjecto, ubi Mafficus mons definit: olim Sinope di&tum, ut Plin. l. 3. c. 5. docet. Cic. Fam. 12. ep. 20. Sinueffanum diverforiolum contempfifti. Horat. 1. 1. ep. 5. v. 5. Inter Minturnas, Sinueffanumque Petrinum. Martial. I. 11. epigr. 8. Sinueffanus lacus. b. e. cujus aquæ faluberrimæ. Plin. l. 31. C. 2. Sinueffanæ aquæ fterilitatem feminarum & virorum infanjam abolere produntur. Martial. I. 13. epigr. 111. De Sinucffanis venerunt Maffica prelis. Ovid. 15. Met. v. 715. niveifque frequens Sinueffa columbis. SINUM, i,. n. Sinus, i, & us, m. fiasco, genus vafis vinarii Varr. 1. 4. de L. L. c. 26. Vas vinarium grandius finum : ab finu, quod finum majorem cavationem, quam pocula habebat. Non. quoque cap. 15. n. 34. vas finuofum fuiffe dicit. Probabilius tamen, (nam obftat quantitas prioris fyllaba) ducitur a Græco divos quod item vafis nomen eft. Varr. 1. 8. de L. L. c. 16. Inufitatis formis vaforum recentibus a Græcia allatis, oblitteratæ antiquæ confuetudinis finorum & capidarum fpecies cedunt. Id. apud Non. loc. cit. & Prifcian. l. 6. pag. 114. Putfch. Ubi erat vinum in menfa pofiaut galeola, aut finum. Al. leg. fino. Virg. Ecl. 7. v. 33. Sinum lactis, & hæc te liba, Priape, quotannis Exfpectare fat eft. Vetus Poeta apud Pithaum pag. m. 147. Tempus vernum hædus petulans, & garrula hirundo Indicat, & finus lactis, & herba viAtta apud Servium loc. cit. Nempe ad menfam, ubi fermo de finu folet fuboriri. T. Valgius apud Serv. & Phylargyr. ad l. 3. Georg. v. 177. Et finum vini ceffamus fundere Baccho. Plaut. Cur cul. I. 1. 82. Ei ne hic cum vino finus fertur? 1. 2. 13. Expeto invergere in me liquores tuos fino ductim. Id. Rud. 5. 2. 31. Talentum argenti inerat in crumena: præterea finus, epichyfis, cantharus, &c. immenfa volumine terga. Ovid, Mer. 9, v. 63. longum formatus in anguem, flexos finuavi corpus in orbes. & lib. 3. v. 42. Serpens immenfos faltu finuatur in arcus. Sever. in Etna, v. 46, ima per orbes Squameus intortos finuat veftigia ferpens. Virg. 3. Georg. v. 191. de equo, gradibufque fonare Compofitis, finuetque alterna volumina crurum . b. e. alternis crura infectat gradiendo. Claudian. de IV. conful. Honor. v, 538. Cum vectaris equo, fimulacraque Martia ludis, Quis molles finuare fugas, quis tendere contum Acrior? b. e. variis flexibus decurrere. Calpurn. ecl. 6. v. 68. fcopulifque cavum finuantibus arcum Imminet, exefa veluti teftudine concha. b. e. formantibus. Tacit, 6. Ann. c. 37. Euphratem albentibus fpumis in modum diadematis finuare orbes. Celf. I. 8. c. 1. a med. Proceffus offis magis etiam extremis partibus finuatur. b. e. in finum definit. Ovid. Met. 14. v. 501. cubitique leves finuantur in alas. lib. 3. v. 682. dividuæ finuantur cornua lung. & in fin. 1. 2. tremula finuantur flamine veftes. b. e. implentur, & in finus inflantur. Sic Lucan. de velo inflato finus dixit l. 6. v.472. Synærefis eft in illo Silii l. 10. v. 181. tergo qua balteus imo Sinuatur, coxaque fedet munimen utraque. Sinuare Oceanum, apud Claudian. I, 1. de rapt, Proferp. v. 268. eft undofum facere. Sinuari campus dicitur a Tacit. 2. Ann. c. 16. qui extremitates habet varie inflexas & finus inftar cavatas. Sic Pompon. Mela c. 17. l. 1. Ionia aliquot fe ambagibus finuat. b. . oram habet inaqualiter flexam & varios finus efficientem. ¶ Sinuare, cavare, finum facere, scavare. Celf, l. 7. c. 2. poft med. Danda opera, ut imus finus exitum habeat, ne quis humor intus fubfidat, qui proxima, & adhuc fana rodendo finuet. SINUOSE, per varios finus. Translate Gell. l. 12. c. 5. ante med. Dicam ego indoctius, ut ajunt, & apertius, quæ fuiffe dicturum puto finuofius atque folertius fi quis nunc adeffet Stoicorum, b. e. magis recondite, & remote a vulgi captu, ex intimi Stoicæ difciplinæ penetralibus.. di ȘIÑUOSUS, a, um, piegato, torto, noλwins, multos habens finus & cavitates, curvatus, flexuofus . Plin. l. 5. c. 29. circa med. Mæander ita finuofus flexibus, ut fæpe credatur reverti. Virg. 1. Georg. v. 244. flexu finuofo elabitur anguis. En. 11. v. 753. Saucius at ferpens finuofa volumina verfat. Val. Flacc. I. 2. v. 451. dum litora blando Anfractu finuofa legunt. & lib. 3. v. 277. finuofa æquora. Plin. l. 16. c. 6. Folia finuofa lateribus. Id... 11. c. 37. ject. 69. Cor prima domicilia fanguini præbet finuofo fpecu, & in magnis animalibus triplici. Opid. 1. Amor. el. 1. v. 23. Lunavitque genu finuofum fortiter arcum. Id. Heroid. ep. 8. v. 23. & Propert. 1. 4. el. I. v. 15, Sinuofa vela. Id. Metam. 5, v. 68. veftis. b. e. ampia, laxa, atque adeo multos finus habens. Senec. in Troadib. .828. maris lati finuofa Træzen. b. e, quæ pofita eft ad finum Argolicum in Peloponnefo. T Translate Quintil. I. 2. c. 4. de biftoria. Ut ea fit neque arida prorfus atque jejuna, neque rurfus finuofa, & arceffitis defcriptionibus lafciva. b. e. exceffuum, greffionum, & diverticulorum plena, quibus jufto longior fit, ut via, quæ non recta eft, fed flexuofa. Gell. I. 14. c. 2. circa med. Eft enim difceptatio ifta multijugæ & finuofæ quæftionis. h. e. longæ, & multos quafi receffus habentis. Perf. fat. 5. 2. 27. Ut, quantum mihi te finuofo in pectore fixi Voce traham pura . b. e. in intimo pectore nel fondo del cuore. Rutil. I. 1. Itiner. v. 322. Nec finuofa gravi cura labore caret. b. e. finuum ore maritimæ navi legendorum: vel cura velorum gubernandorum. nam finus & pro velo ponitur quod inflante vento finuatur. Alii pro cura leg. rura carent, aut terra caret ex conjectura. Burmann. mallet ripa. SINUS, us, m. grembo, feno, xóλ, fpatium, quod eft intra pe&toris brachiorumque complexum: item fedentis. quod pectore & femoribus continetur; quod & gremium dicitur: item ipfa veftis qua ea pars corporis amicitur. Phøir. 1. & fab. 5. v. 16. Ille in finum repente demifit caput. & verf. 36. Ille profert ipfum porcellum e finu. Id. l. 4. fab. 13. Gelu rigentem quidam colubram fuftulit, finuque fovit, Horat. I. 2. od. 18. v. 27. Ferre quippiam in finu. Id. 1. 2. fat. 3. v. 172. aliquid ferre finu laxo. (Proverbialiter eft non curare, negligere.) Petron. in Satyr. c. 24. sub fin. Manum demifit in finum, & pertrectato vafculo tam rudi, &c. Terent. Heaut. 3. 3. 2. Alicui manum in finum inferere. Ovid. Heroid. ep. 8. v. 62. Perque finum lacrymæ fluminis inftar eunt. Id. 4. Trift, el. 1. v. 98. Inque finum mæftæ labitur imber aquæ. Id. 3. Amor. el.6. v. 68. Spargebat tepidos flebilis imbre finus. Tacit. 3. Hift. c. 10. Oppofuit finum Antonius ftricto ferro aut militum fe manibus, aut fuis moriturum obteftans. il petto. & Veblej. 1. 2. c. 75. ad fin. Bimum puerum geftans finu. in braccio. ¶ De utero. Ovid. 5. Faft. v. 256. Tangitur, & tacto concipit illa finu. Senec. in Olav. v. 764. de Jove. Quem modo Leda preffiffe finum Teatum plumis, pennifque ferunt. Id. translate ibid. v. 404. Et ipfa Tellus læta fecundos finus pandebat ultro. T De crume na, quæ in zona & finu geftari folet. Propert. 1. 2. el. 13. v. 12. Cynthia non fequitur fafces, non quærit honores: Semper amatorum ponderat illa finus. Ovid 1. Amor. el. 10. v. 18. Quo pretium condat non habet ille finum. Colum. 1. 10. v. 310, ære finus plenos urbe reportare. Cic. Verr. 7. c. 57. Cedo mihi, quæfo, ex ipfius finu litteras Syracufanorum. Sueton. in Calig. c. 46. Ut conchas legerent, galeafque & finus replerent, imperavit. Plin, in Paneg. c. 45. Horum in finum omnia congerebant. Lamprid. in Commodo c. 14. extr. Agebantur omnia per alios, qui etiam condemnationes in finum vertiffe dicuntur b. e. pretio vendidiffe, & in quæftum lucrumque fuum convertiffe, & cap.5. Omnia jura fubvertit, prædam omnem in finum contulit. ¶ Sinum laxare, expedire, eft lucrum, aut munera exfpectantis. Senec. epift. 119. Sinum laxa, merum lucrum eft. Id. de vita beata, c. 23. ad fin. Quid expeditis finum? donabit, &c. Contra Senec. alter in Thyeft. v. 430. Cur bonis tantis finum fubducis? h. e. cur tanta bona recufas ¶ In finum condi folent, quæ clam alios effe volumus. Sueton. in Aug. c. 35. Ne admiffum quidem tunc quemquam fenatorem, nifi folum, & prætentato finu. Senec. in Herc. Fur. v. 1010. Licet Tonantis profuga condaris finu, Petet undecumque temet hæc dextra. Hinc in finu eft clam, occulte, nullo vidente, di nafcofto, da şe folo. Cic. 3. Tufcul. c. 21. extr. Ut in finu gaudeant, gloriofe loqui de finant. fra se fteffi. & Propert. I. 2. cleg. 19. v.70. In tacito cohi-' be gaudia claufa finu. Adde Tibull. l. 4. cl. 13. v. 8. & Senec. epift. 105. Sic Sabin. eleg. 1. v. 124. tu preme folers Lætitiam & tacito gaudia conde finu. Tertull. de Pudic. c. 6. Plaudere in finum. Refertur ad intimam familiaritatem, & amorem, & convictum. Cic. Fam. 14. ep. 4. circa med. Cicero meus quid aget? ifte vero fit in finu femper & complexu meo. Id. Catil. 2. c. 10. Poftremum genus eft proprium Catilinæ, de ejus delectu, immo vero de complexu ejus ac finu. Id. 1. 2. od Q. Fr. ep. 13. de Pompejo. Mihi crede, in finu eft: neque ego difcingor. b. e. eft mihi amiciffimus: neque hanc amicitiam diffolvere cogito. Id. ad Brut. ep. 7. Bibulum noli dimittere e finu tuo, tantum jam virum. Terent. Adelph. 4. 5. 75. Hic non amandus? hiccine non geftandus in finu eft? non merita effer portato in braccio? Súmodenté év nóλy: impenfe amandus. Plin. l. 8. ep. 16. extr. Eft enim quædam etiam dolendi voluptas, præfertim fi in amici finu defleas. Tacit. Ann. 6. c. 45. extr. Etfi commotus ingenio, fimulationum tamen falfa in finu avi perdidicerat. conversando privatamente col zio. & Auct. dial. de Ovat. c. 28. Suus cuique filius gremio ac finu matris educabatur T In finu, in vifceribus, in intima parte. Sil. 1. 4. v. 33. exterrent immania cœpta, Inque finu bellum. nelle vifcere dello Stato. & lib. 6. v. 651. peftiferos mitis, Campania curfus Tardavit, bellumque finu indefenfa recepit. Salluft. in Catil. c. 56. ad fin. Intra mania, in finu Urbis funt hoftes. Claudian. I. 2. in Eutrop. v. 575. nafcuntur in ipfo Bella finu. Tacit. 3. Hift. c. 38. a med. In Urbe ac finu cavendum hoftem. Plin. in Paneg. c. 56. Confulatus geftus in hoc Urbis otio, & intimo finu pacis. Tacit. 13. Ann. c. 40. a med, Productiore cornuum finiftro ut fi hoftis intraviffet fronte fimul & finu exciperetur. b. e. media & interiore acie In finu, in poteftate, in balia, in potere. Scævola Dig. lib. 22. tit. 3. leg. 27. Omnes fortunas & fubftantiam, fiquam a matre fufceperat, in finu meo habui fine ulla cautione. ¶ Sinus, locus abditus, latebra, receffus. Tacit. 2. Hift. c. 92. extr. Abditis pecuniis per occultos, aut ambitiofos finus. Gell. in præfat. circa med. Non enim fecimus altos nimis & obfcuros in his rebus quæftionum finus. Sinus, refugium: ducta translatione ab infantibus, in finum matris, tanquam in locum tutum, confugientibus. Plin. in Paneg. c. 6. a med. Confugit in finum tuum concuffa refpublica Tacit. l. 3. Hiftor. c. 69. Tanquain omnis refpublica in Vefpafiani finum ceffiffet. Plin. l. 8. ep. 12. Studiofos amat, fovet, provehit; multorumque qui aliqua componunt, portus, finus, præmium. ¶ Spuere in finum folebant veniam a diis fpei alicujus audacioris petentes, ut Plin. l. 28. c. 4. docet. ubi nihil ad rem facit, quod affert Harduin. ex Juvenal. fat. 7. v. 111. Tunc immenfa cavi fpirant mendacia folles, Confpuiturque finus. Sæpe finus dicitur de curvatura, flexu, & cavitate cujufcumque rei, piegatura, cavità, feno. Cic. in Arat. k. 2. de nat. Deor. c. 42. Torvu' draco ferpit fubter fupraque revolvens Sefe, conficienfque finus e corpore flexos. Colum. 1. 4. c. 25. Pars falcis, quæ flectitur finus nominatur.& mox. Cum vinitor retrahere quid debet, finu utitur: cum allevare fcalpro. Celf. l. 8. c. 1. Sinus offis. cui opponitur proceffus Id. l. 7. c. 2. a med. Sinus ulceris. Colum. I. 6. c. 11. Suppuratio ferro refcinditur: expreffus deinde finus ipfe, qui eam continebat urina eluitur. Curt. l. 3. c. 9. in fin. Paulatim fe laxare finus montium, & majus fpatium aperire cœperant. Senec. in Oedip. v. 582. Subito dehifcit terra, & immenfo finu laxata patuit. voragine. & in Herc. Fur. v. 679. Lethe immenfi finus. b. e. altitudinis: Senza fondo. T De comis, quæ in modum finus humeris innatant, 0vid. 1. Amor. el. 14. v. 25. Quam fe præbuerunt ferro patienter & igni, Ut fieret torto flexilis orbe finus! Id. 3. de art. am. v. 148. Suftineat fimiles fluctibus illa finus. T De veste ampla, ejufque plicaturis Virg. 1. En. v. 324. Nuda genu, nodoque finus collecta fluentes. Liv. l. 21. c. 18. sub fin. Tum Romanus finu ex toga fa&to, hic, inquit, vobis bellum & pacem portamus. b. e. diducto finu toga (de quo V. in Toga ) tanquam fi quippiam in eo vellet geftare. Abfolute, de vefte quacumque. Ovid. 2. Faft. v. 309. & lib. 5. v. 28. Ibat odoratis humeros perfufa capillis Mæonis aurato confpicienda finu. & Heroid. ep. 13. v. 36. Indue regales Laodamia, finus. Stat. 1. 2. filv. 1. v. 131. Enormes non ille finus, fed femper ad annos Texta legens, modo puniceo velabat amictu Nunc herbas imitante finu. Adde Tibull. l. 1. el. 10. v. 70. ¶ Sim nus retis, pars retis laxa, quæ cum quid incidit, inflectitur. Plaur. Trucul. 1. 1. 15. Quando abiit rete peffum, tunc adducit finum Plin. l. 11. c. 24. de tela aranei. Quam laxus ad flatus refpuenda quæ veniant, finus! Juvenal. fas. 4. v. 34. Incidit Adriaci fpatium admirabile rhombi, Implevitque finus. Adde Martial. l. 13. epigr. 101. & Grat. in Cyneg. v. 29. T Sinus veli, media ejus pars, quæ vento curvatur, & finum efficit; & ipfum velum vela. Ovid. 3. de ar. am. v. 500. Plenaque curvato pandere vela finu. Lucan. 1. 6. v. 471. puppimque ferentes in ventum tumuere finus. Virg. 3. En. v. 454. curfus in altum Vela vocet, poffifque finus implere fecundos. Tibull, I. x. čl. 3. v. 38. Effufum ventis præbueratque finum. Ovid. 4. ex Pons, ep. 9. v. 73. Et fiquem da ас под bit auta finum, laxate rudentes. Virg. 5. En. v. 830. Una omnes, SIPONTUM. fecere pedem pariterque finiftros, Nunc dextros folvere finus. & SIPUS. V. in voce præced. εποτε verf. 16. Obliquatque finus in ventum. Sil. 1. 7. v. 242. dum de- SIPYLEIUS, a, um, eos, ad Sipylum pertinens, montem & finat aura, finufque Deftituat tumidos, fubducto famine, ventus urbem Mæoniæ, feu Lydia, ubi Nioben in faxum converfam fabu T Denique finus eft in ora maris terra curvata & recedens ac lantur. Senec. in Agam. v. 376. & in Herc. Oet. v. 184. Stat nunc velut finum præbens aquis incurrentibus feno di mare: a Græcis Sipyli vertice fummo flebile faxum. Stat. 4. 5. filv. 1. v. 33. gequoque cares dicitur: unde noftrum golfo. Cic. 7. Verr. c. 12. In nitrix Sipyleia. Aufon. in epitaph. n. 27. Thebarum regina fui, Siipfo aditu atque ore portus, ubi primum ex alto finus ad urbem pyleia cautes Quæ modo fum. læfi numina Latoidum. ab litore flectitur. & cap. 56. Sinus maritimos obfidere. Id. Attic. SIQUANDO, adverb. fe qualche volta, fe una volta, fe mai, 16. ep. 6. Duo finus fuerunt, quos tranfmitti oportet, Pæftanus, & fi aliquando, fi aliquo tempore. Cic. de Amic. c. 15. Siquando de Vibonenfis :utrumque pedibus æquis tranfmifimus. Virg. 1. En. v. 247. amicitia, quam nec ufu nec ratione habent cognitam, difputaIllyricos penetrare finus. Plin. l. 2. c. 43. in fin. Et e fluminibus, ac bunt. Terent. Eun. 3. 1. 14. Negotii fiquando odium ceperat. Liv. finubus, & e mari videmus ventos confurgere. ¶ Præcidere finum, 1. 8. c. 4. Siquando unquam ufurpande libertatis tempus optaftis. andare a golfo lanciato. V. Præcido. ¶ Sinus, vas. V. Sinum. Virg. 3. Georg. v. 98. fiquando ad prælia ventum eft. Id. 12. En. SION, fii, olo, herba de qua V. in Laver. Plin. l. 26. c. 8. fub v. 851. Siquando letum horrificum morbofque deum rex Molitur. fin. Inde heminæ fumuntur per triduum: reliquum ex vino cum fio. V. alia in Quando. ¶ Siquando, fiquando unquam. Ovid. 2. de Fuit hoc nomine & collis in parte meridionali Hierufalem in ar. am. v. 15. Nunc mihi, fi quando, puer, & Cytherea favete. quo exftructa fuit arx David. Primam fyllabam producit Prudent. Stat. x. Achill. v. 509. Laurigerofque ignes, fi quando, avidiffimus in Hamartig. v. 460. quæ rectius corripitur. hauri. Adde Valer. Flacc. I. 5. v. 474. ubi alia congeffit Broukus. SIPARIUM, ii, n. tenda, cortina, sipario, dunala, eσμa, velum Scribitur & conjunte, & divifim: rectius tamen junges cum in fcena, alio nomine aulæum, tefte Fefto a fipo, jacio: quia fpe- Manut. Daufqu. & al. &tatoribus objicitur, & obfipatur, ne aliquid intus agendum confpiciant. Aut. libelli de Fabul. Lud. Theatr. Scen. cap. de appar. SceApud Romanos aulæa in Scena primum fternebantur, cum primum pictus ille ornatus ex Attalica regia Romam perlatus fuit : velabaturque ipfa Scena fipariis, quæ pofterior ætas pro aulæis fumpfit, ut etiam fiparia humi fterneret. Erat præterea velum minutum, quod populo obfiftebat in Scena, dumn Actus commutabantur. Juvenal. Jar. 8. v. 185. Confumptis opibus, vocem, Damafippe, locafti Sipario, clamofum ageres ut Phafma Catulli. Cic. de provinc. conful. c. 6. extr. A fuis Græcis fubtilius eruditus, quibufcum jam in exoftra helluatur: antea poft fiparium folebat. ¶ Aulæum a fipario diftinguit Apul. I. 10. Metam. Aulao fubducto, & complicitis fipariis, Paridis fcena difponitur. & lib. 1. Aulæum tragicum dimoveto, & fiparium fcenicum complicato. tur præcipue ad Comœdiam ut foccus, quemadmodum cothurnus ad Tragoediam. Senec. de Tranquill. c. 11. circa med. Publius quoties mimicas ineptias, & verba ad fummam caveam fpectantia reliquit, inter multa alia cothurno, non tantum fipario fortiora hoc ait: Cuivis poteft accidere, quod cuiquam poteft. SIPARUM. V. Suparum. ne. T Refer & SIPHNIUS, a, um, Eign, ad Siphnum pertinens, quæ eft maris Egai infula, una ex Cycladibus, ut Plin. l. 4. c. 12. docet. Id. 1. 36. c. 22. In Siphnio lapide fingulare, quod excalfactus oleo nigrefcit durefcitque, natura molliffimus. SIPHO, onis, m. cannone, doccione, fifone, canale σίφων, ωνος, tubus, fiftula, canalis, per quem aqua fluit, & derivatur, aut arte in altum emittitur. Senec. 1. 2. quæft. nat. c. 16. Solemus duabus manibus inter fe junctis aquam concipere, & compreffa utrinque palma, in modum fiphonis exprimere. Plin. l. 2. de aqua in fummis jugis erumpente, cap. 65. extr. Quo fpiritu a&ta, & terræ pondere expreffa, fiphonum modo emicat. Id. 1. 32. c. 10. Sugentia ora (birudinum) forficibus præcidunt: ac veluti fiphonibus defluit fanguis. Colum. 1. 3. c. 10. Omne alimentum virentis per medullam trunci, veluti per fiphonem, quem diabeten vocant mechanici trahitur in fummum. Id. l. 9. c. 14. a med. Apibus fame laboran tibus in canaliculis defrutum, aut paffum præbere: quibus liquoribus mundam lanam imbuere oportebit, ut infiftentes apes quafi per fiphonem fuccum evocent. Fragmentum legis rivalicia apud Feft. poft Sicyonia. Montani, paganive fiphonibus aquam dividunto. donec eam inter fe diviferint, Prætoris judicatio efto. Juvenal. de urina longo tractu emiffa, fat. 6. v. 308. mi&uriunt hic, Effigiemque de longis fiphonibus implent. Lucan. de nube longa, & inftar fiftulæ aquas trahente, l. 7. v. 156. Et trabibus mixtis avidos fiphonas aquarum. Al. aliter leg. Fuit inter inftrumenta exstin guendis incendiis idonea hauftam hamis aquam in omnes ædium partes reddendo. Plin. l. 10. ep. 42. Nullus in publico fipho, nulla hama, nullum denique inftrumentum ad incendia compefcenda. Ulpian. Dig. lib. 32. tit. 7. leg. 12. ante med. Acetum quoque, quod incendii exftinguendi caufa paratur: item centones fiphones &c. ¶ De tenui fiftula ufurpavit Celf. l. 1. c. 8. ad fin. SIPHUNCULUS, li, m. cannoncino, canaletto, fifoncino, crownor, parvus fipho. Plin. l. 5. ep. 6. ante med. In hoc fonte crater circa fiphunculi plures mifcent jucundiffimum murmur poft med. E ftibadio aqua, velut expreffa cubantium pondere, fiphunculis effluit, cavato lapide fufcipitur. T Legitur alicubi fipunculus, adspira tione extrita. SIPO, as, a. 1. jacio, disjicio. Feft. in Profapia. Hinc diffipo, infs- SIPONTINUS, a, um ad Sipontum pertinens. Cic. 2. Agrar. c. 27. fub ... SIQUIDEM, poichè, perché, già che, effendo che, ays, TEP, quo- cam, äns, SIQUIS, & Siqui, fiqua, & fiquæ, fiquod, fiquid, fe alcuno, fi aliquis ex fi & quis, aut qui conflatum. Terent. Heaut. 1. 1. 99. Ingenio te. effe in liberos leni puto, & illum obfequentem, fiquis recte aut commode tractaret. Cic. pro Cluent. c. 12, Itaque ei legat grandem pecuniam a filio, fiqui natus effet Id. pro Cecin. c. 30. Siqui meam familiam de meo fundo dejecerit fiqui mihi præfto fuerit cum armatis hominibus. Virg. Ecl.7. v. 40. Siqua tui Corydonis habet-te cura, venito. Horat. I. 2. fat. 6. v. 10. O fi urnam argenti fors quæ mihi monftret! Al. leg. qua. b. e. fi qua ratione. Terent. Heaut. prol. v. 44. Si quæ laboriofa eft, ad me curritur. Al. leg. qua. Cic. Attic. I. 4. ep. 2. circa med. Si quæ vis effet facta. Al. leg. qua. Virg. 4. Æn. v. 520. fiquod non æquo fœdere amantes Cura numen habet. Plaut. Moftell. 1. 2. 3. Atque in meo corde, fi eft quod mihi cor eam rem volutavi. Plin. l. 2. c. 23. Sicui libeat altius ifta perfequi. Id. l. 30. c. 11. ad fin. Sicujus cura efficacior effet inquirentis. Id. l. 9. c. 44. Siquem nandi voluptas invitet. Virg. 3. Georg. v. 489. fiquam hoftiam) ferro mactaverat. Plaut. Afin. 1. 1. 104. Si quid opus fuerit. Cic. 7. Verr. c. 8. Ut crimini reo putemus effe oportere, fiquo de homine feverius judicavit. Id. Attic. l. 1. ep. 10. extr. Quafi mihi fiqua parta erunt, per te parta fiut. Ovid. 5. Faft. v. 276. Jus tibi difcendi, fiqua requiris, ait. Cic. Attic. l. 16. ep. 5. circa med. Etiam rogo, ut fiquæ minus antea conftanter ab eo fieri videbantur, ca judices illum abjeciffe. Virg. 1. Æn. v. 582. Siquibus ejectus filvis aut urbibus errat. & lib. 2. v. 420. fiquos obfcura nocte per umbram Fudimus. T Eleganter additur ullus alius. Virg. 10. Æn. v. 861. res fiqua diu mortalibus ulla. Sueton. in Claud. c. 40. Vociferatus eft, fiquem alium, & fe liberum effe. T Siqua femininum recti cafus fingularis eft a fiquis: at fique eft a fiqui. Similiter fiqua neutrum plurale eft a fiquis: & fique a fiqui. Certius ta men |